Lexical Density of the verse, for usage of Artificial Intelligence (AI) & Computational linguistics
Number of words: | |
---|---|
Lexical Words:* | |
Non-lexical words:** | |
Lexical Density: |
* Words of Noun, adjective, verb & adverb
** Words of Pro-noun, post-position, conjunction & interjection
داستان اندر ٻيو اندراج
- (بيت) اَدِيُون وَرُ اُگهاڙَ، وِھانءُ جَنھِن…
- (بيت) رِڃُنِ ۾ رَڙِ ٿِي، جِھَڙِي…
- (بيت) رِڃُنِ ۾ رَڙِ ٿِي، ڪَرَ…
- (بيت) رِڃُنِ ۾ رَڙِ ٿِي، ڪَرَ…
- (بيت) رِڃُنِ ۾ رَڙِ ٿِي، ڪَرَ…
- (بيت) رِڃُنِ ۾ رَڙِ ٿِي، ڪَرَ…
- (بيت) سَڀَ نَنگِيُون ٿِي نِڪِرو، لالَچِ…
- (بيت) سَڀَ نَنگِيُون ٿِي نِڪِرو، پَرَھَڻَ…
- (بيت) لائي خَنجَرُ ”لا“ جو ”ھَي“…
- (بيت) نَہ ڪا ھِتي نَہ ھُتِ…
- (بيت) وَصُلُ تَنھِن وِڃايو، سِينڌِ سُرِمي…
- (بيت) ڪَھِي جا ڪِينَ کَڻِي، پِرِينءَ…
- (بيت) ھَورِنِ ھاڙِھو لَنگِهئو، مُٺِي مُوسَٽُ…
- (بيت) ھَورِنِ ھاڙِھو لَنگِهئو، ٿِيءُ جَرِيدِي…
- (بيت) ھَورِنِ ھاڙِھو لَنگِهئو، ڳورِيُون پاسي…
- (بيت) ھَورِنِ ھاڙھو لَنگِهئو، ڳَورِيُون ٿِيُون…
- (بيت) ھُوندِئان ھوتُ پَري، اوڏو آھِ…
- سُر معذوري جَي نڱي بي بوجهہ جو بيت
ڏُکِيءَ ڏَمَرُ ناھِ، بُکِيءَ کِلَ نَہ اُڄَھي،
اُگهاڙِيءَ وِھانءُ، وِئو وِروھَڻُ وِسِرِي.
رسالن ۾ موجودگي: 83 سيڪڙو
گنج ۾، سرود سسئي، بيت نمبر : 373
ڎُکِيَ ڎَمَرُ نَاہِ بُکِيَ کِلَ نَہ اُڃَھٖيْ﮶
اُکَارِيَ وِيْهَاءُ وِئُوْ وِرُوْهَنُ وِسِرِيْ﮶
ھِي بيت ٻين سھيڙيندڙن وٽ ڏِسو
TRANSLITERATION
सिन्धी देवनागिरी
डु॒खीअ ड॒मरु नाहि। बुखीअ खिल न उज॒हे।
उघाड़ीअ विहांउ। विओ विरोहणु विसिरी।
ROMAN SINDHI
Dukhey damar'r naah, bukh'eiy khil'l na'a uJheiy,
AGarheiy waha'an, wio wiro'han wis'reiy.
TRANSLATIONS
Sasui is (distressed) but not angry. She is so famished that she is not in a mood to laugh or smile. She is undressed for the marital rites but the miserable woman has simply forgotten them. (She is much too distressed to know or think of pleasure. This means that Sasui is forbearing in distress, patient in hunger and self-abnegatious in pleasures.)
The miserable cannot afford anger, and the hungry cannot laugh,
Mates, the poor naked woman forget her wedding.
غماں نال یرانے پالئے ٹھگی بُھکی رہساں
ہاسے خوشیاں سبھ تیاگے جو دُکھ دیووے سہساں
ہم نے اپنا لیا ترے غم کو
کام حرص و ہوا سے کیا ہم کو
چاہتے ہیں کہ مسکرائیں ہم
کیا غرض بھوک پیاس سے ہم کو
اب کوئی کس طرح چھپائے گا
اپنی دیوانگی کے عالم کو
اپنی غفلت سے کھونہ بیٹھے کہیں
چشم خوابیدہ حسن محرم کو
محو عشرت شعار اپنا بنا
طلب انبساط پیہم کو
دکھیاروں کا غصہ کیا اور، بھوکے کیا مسکائیں،
جنکے انگ ہوں عریاں کیسے، اپنا بیاہ رچائیں۔