سر ڪلياڻ

فصل پھريون

بيت - 1

اول الله عليم، اعلى عالم جو ڌڻي،
قادُر پنھنجي قُدرت سين، قائم آہ قديم،
والي، واحد، وَحَدہُ، رازق رب رحيم،
سو ساراہِ سچو ڌڻي، چئي حمد حڪيم،
ڪري پاڻ ڪريم، جوڙون جوڙَ جھان جي.

بيت - 2

جوڙي جوڙ جھان جي، جڏھن جوڙيائين،
خاوند خاص خلقي، مُحمدؐ مُڪائين،
ڪلمو تنھن ڪريم تي، چٽو چايائين،
’اَنَا مولاڪَ وَ اَنت مَحبُوبِي‘، ائين اُتائين،
ڏِکي ڏنائين، ٻئي سرائون سيد چئي.!

بيت - 3

جوڙي جوڙ جھان جي، پاڻ ڪيائين پروار،
حامي ھادِي ھاشمي، سردارين سردار،
سُونھَي صحابَن سٿ ۾، منجهہ مسجد مڻيادار،
چارئي چڱا چوڌار، ھُوا ھيڪاندا حبيب سين.

بيت - 4

وَحَدہٗ لا شريڪ لهٗ، چَؤ چندو آءُ،
فرض واجب سُنتون، تنئون تَرڪ مَ پاءِ،
توبَہ سندي تسبيح، پڙھي سا پُڄاءِ،
نگا پنھنجي نفسَ کي، ڪا سنئين راھ سُونھاءِ،
سُپيريان جي ڳالهڙي، ھيءَ ھنيين سين لاءِ،
تہ سندي دوزخ باھ، تو اوڏيائي نہ وڃي.

بيت - 5

وَحَدہٗ لاشريڪ لَهٗ، جان ٿو چئين اينئَن،
تَان مَڃُ مُحمد ڪَارڻي، نرتَؤن منجهان نِينھَن،
سو تون وڃيو ڪيئن، نائين ڪنڌ ٻين کي؟

بيت - 6

وَحَدہٗ لا شريڪ لهٗ، جڏھن چيو جن،
تن مڃيو محمد ڪارڻي ھيجان ساڻ ھِنين،
تڏھن منجهان تن، اوَتڙ ڪونہ اَوليو.

بيت - 7

وَحَدہٗ لا شريڪ لهٗ، جن اُتوسين ايمان،
تن مڃيو محمد ڪارڻي، قلب ساڻ لِسانَ،
اوءِ فائق ۾ فرمان، اَوَتَڙِ ڪنھن نہ اوليا.

بيت - 8

اَوَتَڙِ ڪنھن نہ اوليا، سُتڙِ ويا سالمَ،
ھيڪائي ھيڪ ٿيا، احد سين عالمَ،
بي بھا بالم، آگي ڪِيا اَڳَھِين.

بيت - 9

آگي ڪيا اڳھين، نِسورو ئي نُور،
’لا خوفٌ عَليھم ولا ھُم يَحزنُون، سچن ڪونهي سور،
مولي ڪيو معمور، انگُ ازل ۾ اُن جي.

بيت - 10

وَحَدہٗ جي وڍيا، اِلااللہ سي اورين،
ھنيون حقيقت گڏيو، طريقت تورين،
معرفت جي ماٺ سين، ڏيساندر ڏورين،
سُک نہ سُتا ڪڏھين، ويھي نہ وَوڙين،
ڪُلھنئون ڪورين، عاشق عبداللطيف چئي.

بيت - 11

وَحَدہٗ جي وڍيا، اِلاللہ اَڌَ ڪيا،
محمد رسول اللہ چئي، مسلمان ٿيا،
عاشق، عبداللطيف چئي، انهين پہ پيا،
تيلانھن ڌڻيءَ ڌُئا، جيلانھن وحدت ويا گڏجي.

بيت - 12

وَحَدہٗ جي وڍيا ڪيا اِلااللہ اڌ،
سي ڌڙ پسي سڌ، ڪنھن اڀاڳي نہ ٿِئي.

بيت - 13

وَحَدہٗ لا شريڪ لهٗ، ٻُڌئي نہ ٻوڙا،
ڪِ تو ڪنين نہ سُئا، جي گهَٽ اندر گهوڙا،
ڳاڙيندين ڳوڙھا، جت شاھد ٿيندئي سامھان.

بيت - 14

وَحَدہٗ لا شريڪ لهٗ، ايءَ وھائج ويءُ،
کَٽين جي ھارائيين، تہ ھنڌ تَنھنجو ھيءُ،
پاڻان چوندُءِ پيءُ، ڀري جام جنت جو.

بيت - 15

وَحَدہٗ لا شريڪ لهٗ، اِيءَ ھيڪڙائي حَقُ،
ٻيائيءَ کي ٻَکُ، جن وڌو سي وِرِسيا.

بيت - 16

سر ڍونڍيان، ڌُڙ نہ لھان، ڌڙ ڍونڍيان، سر نانه،
ھَٿ، ڪرايون، آڱريون، ويا ڪپجي ڪانه،
وحدت جي وِھانءَ، جي ويا، سي وڍيا.

بيت - 18

عاشق چؤ مَ اُن کي، مَ ڪي چؤ معشوق،
خالق چَؤ مَ خَام تون، مَ ڪي چَؤ مخلوق،
سَلج تنھن سلوڪ، جو ناقصا ئي نِڱيو.

بيت - 19

وحد تان ڪثرت ٿي، ڪثرت وحدت ڪُلُ،
حق حقيقي ھيڪڙو، ٻوليءَ ٻِيءَ مَ ڀُل،
ھُو ھُلاچو ھُلُ، باللہ سندو سڄڻين.

بيت - 20

چئہ تُون الله ھيڪڙو، وائي ٻِي وِسار،
تن ۾ تندُ تنوار، سدا سپيرينءَ جي.

بيت - 21

چؤ تُون اللہ ھيڪڙو، ٻي وائي وساري ڇڏ،
اوتان توسين گڏ، سڄڻ ساھَہ پَساھَہ ۾.

بيت - 23

پاڻھئين جل جلالَهٗ، پاڻھين جان جمال،
پاڻھئين صورت پرينءَ جي، پاڻھئين حُسن ڪمالُ،
پاڻھئين پير مريد ٿئي، پاڻھئين پاڻ خيالُ،
سڀ سڀوئِي حال، منجهان ئي معلوم ٿئي.

بيت - 25

پاڻھئين پسي پاڻ کي، پاڻھئي او محبوب،
پاڻھين خلقي خوب، پاڻھين طالب تن جو.

بيت - 26

سو ھِي، سو ھُو، سو اجَلُ، سو الله،
سو پِرين، سو پَساھ، سو ويري، سو واھرو.

بيت - 29

پڙاڏو سو سَڏُ، وَرُ وائِيءَ جو جي لھين،
ھُئا اڳھين گڏ، ٻُڌڻ ۾ ٻہ ٿيا.

بيت - 30

ايڪ قصر، دَرَ لَکَ، ڪوڙين سھسَ ڳڙکيون،
جيڏانھن ڪريان پَرک، تيڏانھن صاحب سامهُون.

بيت - 31

ڪوڙين ڪايائون تُنھنجون، لکن لَکَ ھزار،
جِيءُ سڀڪنھن جيءُ سين، دَرسن ڌارو ڌارَ،
پرين تنھنجا پارَ، ڪھڙا چئي ڪيئَن چوان.!

وائي - 1

سڀڪا پرين ڪون پوڄي
نينھن نيڻين ڳڙ ڳالهہ وو
جا چتايم چِت ۾، سڄڻ سا ٿو ٻجهي،
لات جا لطيفَ جي، سڏُ تنھين جو سُڄي.

فصل ٻيون

بيت - 1

آگهي اگهائي، رنج پريان کي رسيو،
چکيم چڱائي، سورانگهي سوريءَ تان.

بيت - 2

انڌا اُونڌا ويڄَ، کَلَ ڪُڄاڙيا کانئيين؟
اسان ڏُکي ڏِيل ۾، تون پيارئين پيڄ،
سُوري جنين سيڄ، مرڻ تن مشاھدو.

بيت - 3

سُوريءَ سڏُ ٿيو، ڪا ھلندي جيڏيون؟
وڃڻ تِن پيو، نالو نينھن ڳنھن جي.

بيت - 4

سُوري سڏ ڪري، اُڀي عاشقن کي،
جي اٿيئي سڌ سڪڻ ۾، تہ ڪَر مَ پيرُ پري،
سِسِي ڌارَ ڌَري، پڇج پوءِ پريتڻو.

بيت - 5

سُوري آھ سينگار، اصل عاشقن جو،
مُڙڻ، موٽَڻ، ميھڻو، ٿيا نظاري نِروار،
ڪُسڻ جو قَرار، اصل عاشقن جو.

بيت - 6

سوري سينگاري، اَصل عاشقن کي،
لُڏيا ڪين لطيف چئي، ٿيا نيزي نظاري،
ڪوٺيو ڪيناري، آڻيو چاڙھي اُن کي.

بيت - 7

سُوريءَ مٿي سيڻَ، ڪھڙي ليکي سَنرا؟
جيله لڳا نيڻ، تيلَه سُوريائي سيڄ ٿي.

بيت - 8

سُوريءَ چَڙھڻ، سيڄ پَسڻُ، ايءُ ڪم عاشقن،
پاھُون ڪينَ پسن، سائُو ھَلن سامهان.

بيت - 9

سُوريءُ تي سؤ وار، ڏينھاڻيون چنگ چڙھين،
جِمَ ورچي ڇڏئين، سِڪڻ جي پچار،
پَرتِ نہ پَسين پار، نينھن جئان ئي نِڱيو.

بيت - 10

پھرين ڪاتي پاءِ، پڇج پوءِ پريتڻو،
ڏُکُ پريان جو ڏيلَ ۾، واڄٽ جئن وڄاءِ،
سيخن ماہُ پَچاءِ، جو نالو ڳِيڙُءَ نينھن جو.

بيت - 11

ڪاتيءَ ڪونهي ڏوھُ، ڳَنُ وڍيندڙَ ھٿ ۾،
پَسيو پَيرِ عجيب جي، لچِيو وڃي لوھ،
عاشقن اندوھُ، سدا معشوقن جو.

بيت - 12

ڪاتي تکي مَ ٿئي، مَرُ مُنِيائي ھوءِ،
مانَ وِرمن توءِ مون پريان جا ھٿڙا.

بيت - 13

ڪاتي جا قريب جي، سا ھَڏُ چيري چَم،
عاشقن پنھنجو انگ، اللہ ڪارڻ وڍيو.

بيت - 14

جي تون سِڪڻ سکيو، تہ ڪاتيءَ پَئي مَ ڪنجهہ،
سُپريان جي سُور جو، ماڻهن ڏِجي نہ مَنجهُہ،
اندر اِيءُ اَھنجُ، سانڍج سُکائون ڪري.

بيت - 15

جان وڍيو ھئين، تان ويھ، نہ تہ وٺيو واٽ وَنءُ تون،
ھيءُ تنين جو ڏيھُ، ڪاتي جَنين ھٿ ۾.

بيت - 16

ڪاتي جن ڳَري، مان لنئون لڳي تن سين،
محبت جي ميدان ۾، وڃان پيرَ ڀري،
اَڏيءَ سِرُ ڌري، مان ڪُھِنئون سپرين.

بيت - 17

اڳيان آڏنِ وٽ، پوين سِرَ سنباھيا،
ڪاٽ تہ پوين قبولَ ۾، مَڇڻ ڀائين گهَٽ،
مٿا مُھايَنِ جا، پيا نہ ڏسين پَٽ؟،
ڪَلالڪي ھٽ، ڪُسڻ جو ڪوپُ وَھي.

بيت - 18

جي اَٿيئي سَڌ سُرڪ جي تہ وَنءُ ڪلالن ڪاٽي،
لاھي رک لطيف چئي، مٿو وَٽِ ماٽي،
تِڪَ ڏيئي پِڪَ پيءُ تون، منجهان گهوٽ گهاٽي،
جو وَرَنه وَھاٽي، سو سِرَ وٽ سَرو سھانگو.

بيت - 19

جي اَٿيئي سَڌ سُرڪ جي، تہ ونءُ ڪلالڪي ھَٽ،
لاھي رکُ لطيف چئي، مٿو ماٽي وٽ،
سِرُ ڏيئي مَ سَٽِ، پِيج ڪي پياليون.

بيت - 20

جي اَٿيئي سَڌ سُرڪ ۾، تہ ونءُ ڪلالڪي ڪُوءِ،
مھيسر جي مَنڌ جي، ھُتِ ھَڏھين ھُوءِ،
جان رمز پروڙيم رُوءِ، تان سِرَ وَٽ سُرڪي سَڳڻي.

بيت - 21

جي اَٿيئي سَڌ سُرڪ ۾، تہ ونءُ ڪلالڪي گهر،
وڍڻ، چيرڻ، چچرڻ، پَھت اُن جي پَرِ،
جي وَٽي پويئي وَرِ، تہ سَھَنگِي آہ سيد چئي.

بيت - 22

ناڻي ناھ ڪَڪُوھُ، ڪِي ملهہ مَھانگو مَنڌُ،
سنباھج سيدُ چئي، ڪاٽڻ ڪارڻ ڪنڌُ،
ھيءُ تنين جو ھنڌ، مَٽن پاسِ مَرَنِ جي.

بيت - 23

عاشق زھر پياڪ، وِھُ ڏسي وھسن گهڻو،
ڪَڙي ۽ قاتل جا، ھميشه ھيراڪَ،
لڳين لَنئون لطيف چئي، فنا ڪيا فراق،
توڻي چِڪنن چاڪَ، تہ بہ آھَ نہ سَلن عامَ کي.

بيت - 24

مَ ڪر سَڌَ شراب جي، جو تون ٽاريين ٽُوھُ،
پيتي جنھن پاسي ٿئي، منجهان رَڳن روح،
ڪاتي چک ڪَڪُوھُ، لاھي سِرُ لطيف چئي.

بيت - 25

سُڌڙيا شراب جون، ڪُهُ پَچارُون ڪن؟
جُه ڪاتَ ڪَلالِن ڪڍيا، تہ موٽيو پوءِ وڃن،
پِڪون سي پِيَنِ، سِرَ جنھين جا سَٽَ ۾.

بيت - 26

سِرَ جدا، ڌَڙَ ڌارَ، دَوڳ جنين جا ديڳ ۾،
سي مَرُ ڪن پچار، حاضر جنين ھٿ ۾.

بيت - 27

ديڳين دوڳ ڪڙھن، جت ڪڙئين ڪڙڪو نہ لَھي،
تِتي طبيبن، چاڪ چِڪندا ڇڏيا.

بيت - 28

سِسِي سي گهُرن، جي واٽيندڙَ وچ ۾،
اوءِ ڪي ٻيو پُڇن، سَرو جن سنباھيو.

بيت - 29

اصل عاشق پنھنجي، سِسِي نہ سانڍين،
لاھيو سِر لطيف چئي، ساھ سَلهاڙيو ڏينِ،
ڪُلهِنئون ڪورين، پُڇن پوءِ پريتڻو.

بيت - 30

اصل عاشقن جو، سِر نہ سانڍڻ ڪم،
سَوَ سِسِنئان اڳرو، سندو دوسان دم،
ھِي ھڏو ۽ چم، پِڪَ پِريان جي نہ پڙي.

بيت - 31

جي مٿي وٽ مِڙَن، تہ سڀ ڪنھن سُڌ ٿئي،
سِر ڏني سَٽ جُڙي، تہ عاشقَ ائين اچن،
لِڌا تي لَڀَن مُلهہ مھانگا سُپرين.

بيت - 32

مُلهہ مھانگو قطرو، سِڪَڻُ شھادت،
اسان عبادت، نظر نازَ پِريَنِ جا.

وائي - 1

مَنڌُ پيئندي مون، ساجن سھي سڃاتو
پِي پيالو عشق جو، سڀڪي سمجهيو سُون!
پِريان سندي پار جِي، اندر آڳ اَٿُون،
جئڻ ناھي جڳ ۾، ڏينھن مڙيئي ڏون،
الا! عبداللطيف چئي، آھين تون ھي تون.

فصل ٽيون

بيت - 1

اُٿياري اُٿي ويا، منجهان مون آزارَ،
حبيب ئي ھڻي ويا، پِيڙا جي پَچارَ،
طبيبن تَنوارَ، ھَڏِ نہ وڻي ھاڻ مون.

بيت - 2

ھَڏِ نہ وڻي ھاڻِ مون، ويڄن جو وصال،
ھِن منھنجي حالَ، حبيب ئي ھادي ٿيو.

بيت - 3

حبيب ئي ھادي ٿيو، رھنما راحتَ،
پيڙا نِيائِين پاڻ سين، لائي ڏيئي لَتَ،
سُپريان صحتَ، ڏنيم منجهان ڏُکندي.

بيت - 4

اورِ ڏکندو اُؤ ٿئي، ھادي جنھن حبيب،
تِر تفاوت نہ ڪري، تنھن کي ڪو طبيب،
رھنما رَقيب، ساٿرِ صحتَ سپرين.

بيت - 5

ساٿَرِ صحت سپرين، آھي نہ آزار،
مجلس وير مٺو ٿئي، ڪوٺيندي قھار،
خنجر تنھن خوبَ ھڻي، جنھن سين ٿئي يار،
صاحب رب ستار، سوجهي رَڳون ساھ جون.

بيت - 6

رَڳُون ٿيون رَبابُ، وڄڻ ويل سڀ ڪنھين،
لُڇَڻَ، ڪُڇَڻَ، نہ ٿيو، جانب ري جَبابُ،
سوئي سَنڌيندم سپرين، ڪَيس جنھن ڪباب،
سوئي عين عَذاب، سوئي رَاحت رُوح جي.

بيت - 7

سوئي راھَ رد ڪري، سوئِي رھنماءُ،
وَتُعِزُ مَن تَشاءُ وَتُذيلُ مَن تَشاءُ.

بيت - 9

پَرِ ۾ پڇيائون، عشق جي اسباب کي،
دارون ھن درد جو، ڏاڍو ڏسيائون،
آخِرُ وَالعَصر جو، اِنھين اُتائُون،
تھان پوءِ آئون، سِڪان ٿي سلام کي.

بيت - 10

سِڪِين ڪُهُ سلام کي، ڪرين ڪُهُ نہ سلام؟
ٻَيا در تن حرام، ايءُ در جنين ديکيو.

بيت - 11

مِٺايان مِٺو گهڻو، ڪَڙو ناھ ڪلام،
سُڪُوتُ ئي سَلام، پِريان سندي پار جو.

بيت - 12

پِريان سندي پار جي، مڙيئي مِٺائي،
ڪانهي ڪَڙائي، چَکِين جي چِيتُ ڪري.

بيت - 13

ڄاڻِي ٻُجهي جن، توسين سُورَ سَڃ ڪئي،
تون ڪيئن سندُون تن، پَرَ سين پَچارون ڪرين؟

بيت - 14

تو جنين جي تاتِ، تن پڻ آھي تُنھنجي،
فاذڪُرُونِي اَذڪُرُڪُم، ايءُ پروڙج بات،
ھَٿِ ڪاتي، ڳُڙُ واتِ، پُڇڻ پَرِ پرين جي.

بيت - 15

حبيبن ھيڪارَ، منجهان مِھرَ سڏ ڪيو،
سو مُون سڀ ڄمارَ، اورڻَ اُھو ئي ٿيو.

بيت - 16

پاٻوھي ھيڪارَ، مون کي پڇيو سَڄڻين،
اَلستُ بِربِڪُم، چيائون جنھن وار،
سندِي سورَ ڪِنار، تَنَ تڏاھڪُون نہ لھي.

بيت - 17

پاٻوھِيو پُڇن، ڪٿي ھٽ حبيب جو،
نيزي ھيٺان نينھن جي، پاسي پاڻ نہ ڪن،
عاشقَ اجل سامُھان، اوچي ڳاٽ اچن،
ڪُسڻ قُرب جن، مرڻ تن مُشاھدو.

بيت - 18

ڪوٺي ڪُھي سپرين، ڪوٺي ڪُھڻَ ساڻ،
نيزي ھيٺان نِينھن جي، پاسي ڪَر مَ پاڻ،
ڄُلُ وِڃائي ڄاڻ، عاشقَ اَجل سامهون.

بيت - 19

ڪوٺڻ قريبن جو، عين تڙڻ آھ،
اِيءُ اُلٽي ڳالهڙي، سِڪَ وَرَندي ساھَ،
اَسَرَ ھَڏِ مَ لاھ، ڇنڻ ڳَنڍڻ اُن جو.

بيت - 20

ڪُھَنِ تان گهڻگهورا، ڪَرَ لھن تان ڪُھن،
سي ئي ماءِ مُھِن، سي ئي راحت روح جي.

بيت - 22

ڪُھي سو ڪَرَ لھي، ڪوٺي سو قريب،
اِھا عادت سِکيو، ھر زمان حبيب،
تِڇي سو طبيب، سوئي راحت روح جي.

بيت - 23

ڪُھَنِ ۽ ڪوٺينِ، اِيءُ پَر سَندي سڄڻين،
سُوريءِ چاڙھيو سپرين، ڏنڀَ ڏھاڙي ڏين،
ويٺا ورہ وٽين، آءُ واڍوڙيا وِھاءِ تون.

وائي - 1

ٿيندو تن طبيب، دارون منھنجي درد جو،
ٻُڪي ڏيندم ٻاجهہ جي، اچي شالَ عجيب،
پرين اچي پاڻ ڪيو، سندو غور غريب،
ڏکندو سڀوئي ڏور ڪيو، منجهؤن تن طبيب،
اديب عبداللطيف چئي، ھاتڪ آھ حبيب.

سر يمن ڪلياڻ

فصل پھريون

بيت - 1

تون حبيب، تون طبيب، تون درد جي دوا،
جانب منھنجي جيءَ ۾، آزار جا انواع،
صاحب! ڏي شفا، ميان مريضن کي.

بيت - 2

تون حبيب، تون طبيب، تون درد جو دارُون،
دوا آھين، دل کي، تُنھنجون تنوارون،
ڪريان ٿي ڪارُون، جيئن ٻُڪي ٻنئون نہ ٿئي.

بيت - 3

تون حبيب، تون طبيب، تون ھين ڊٺن ڊڀ،
تون ڏئين، تون لاھئين، تون ئي ھادي رب،
آھِم اِيءُ عجب، جئن واريو ويڄَ وھارئين.

بيت - 4

تون حبيب، تون طبيب، تون دارون کي دردن،
تون ڏئين، تون لاھئين، ڏاترَ کي ڏُکندن،
تڏھين ڦڪيون فرق ڪن، جڏھين امر ڪريو اُن کي.

بيت - 5

جان ڪي ڪري طبيب، دارون ھن درد جا،
ھَڻيو سي حبيب، اُکوڙيو اڌ ڪري.

بيت - 6

ھڻ حبيب! ھٿ کڻي، ٿيڪ مَ ٿورو لاءِ،
پرين تُنھنجي گهاءِ، جي مران تہ مانُ لھان.

بيت - 7

ھڻ حبيب! ھٿ کڻي، دل ۾ ڌيري دانھن،
ڪُڇان تان ڪُوڪ ٿئي، صبر آئون نہ سھان،
ڪنھن کي ائن چوان، تہ مون کي ماريو سڄڻين!

بيت - 8

ھڻ حبيب! ھٿ کڻي، ٻَنگان لھي ٻاڻ،
ماڳھين مون مِنھُن ٿئي، جهوليءَ وجهان پاڻ،
ان پر ساڄن ساڻ، مانَ مقابلو مون ٿئي.

بيت - 9

جت حبيبَ ھڻن، نائُڪُ ڀري نِينھن جي،
تِتي طبيبن، وِڄا وڃي وسري.

بيت - 10

ھڻين جي حبيب، محبتي مَيا ڪري،
پُڇان ڪين طبيب، ھوند گهائن سين ٿي گهاريان.

بيت - 11

چوري چَنگُ ٻَنگُ لھي حبيبن ھَنيوس،
ٻُجهان ٻاڻُ لڳوس، ڪانارِيو ڪَرَ کڻي.

بيت - 12

ڪاناريا ڪُڻڪن، جنين لوه لڱن ۾،
محبت جي ميدان ۾ پيا لال لڇن،
پاڻهين ٻَڌن پَٽيون پاڻهين چِڪيا ڪَن،
وٽان واڍوڙيَن، رھي اَچجي راتڙي.

بيت - 13

رھي اچجي راتڙي، تن واڍوڙين وٽانءِ،
جنکي سُورُ سرير ۾ گهٽ منجهاران گهاءُ،
لڪائي لوڪانءَ، پاڻهين ٻَڌن پَٽيون.

بيت - 14

اڄ پڻ ڪَنجهو ڪَنجهہ، واڍوڙڪي منھين،
جُه پڻ پييَن سنجَهہ، ھو پِنيون ھو پٽيون.

بيت - 15

اڄ پڻ ڪھڙي دانھن، واڍوڙڪيءَ مَنَھِينءَ؟
ويڄَ ورائي ٻانھن، چوري چاڪَ نھاريان.

بيت - 16

ويچارا واڍوڙَ، سدا شاڪر سُور سين،
تاڻين مٿي توڙَ، اوري ڪن نہ آسرو.

بيت - 17

سدا آھي سُور جي، واڍوڙين وائي،
جيڪا اٿن من ۾، سلن نہ سائي،
اوڙِڪ اھائي، ڳوليو لَھن ڳالهڙي.

بيت - 18

سَگهنِ سُڌِ نہ سُورَ جِي، گهايَلَ ڪيئن گهارِين،
پيَلَ پاسو پَٽَ تان، واڍوڙَ نَہ وارِينِ،
پَرِ ۾ پَچَنِ پِرينءَ لَئي، ھَئي! ھَنجُون ھارِينِ،
سَڄَڻُ جي سارِينِ، تن رويو وِھامي راتڙي.

بيت - 19

سَگهَن سُڌ نہ سور جي ٿا رُڻڪَن رَنجُوري،
پيا آھن پٽ ۾ مٿن ماموري،
لڳين لئُون، لطيف چئي، سدا جي سُوري،
پرت جن پُوري تن رويو وھامي راتڙي.

بيت - 20

سدا آھي سُور جي، رنجورون رڻڪَ،
اُن ڀلاريءَ ڀُڻڪ، ھيڪر حضوري ڪيا.

بيت - 22

آيل اُن نہ وسھان، ھَنجُون جي ھارين،
آڻيو آب اَکِين ۾، ڏيهَ کي ڏيکارين،
سڄڻ جي سارين، سي نڪي رُونِ نہ چُونِ ڪي.

وائي - 1

ورسيا ويڄ ويچارا، دل ۾ درد پرين جو،
اُٿيو ويڄا مَ وھو، وڃو ڊڀَ کڻي،
ٻُڪي ڏيندا باجَهہ جي، آيا دور ڌڻي،
آيا جيءَ جيارا دل ۾ درد پِرين جو.

فصل ٻيون

بيت - 1

تن طبيبُ نہ تون، جو سُڌ نہ لھين سُور جي،
سانڍِ پنھنجا ڊڀڙا، کَڏَ کڻي ۾ ڀُون،
ڪان گهرجي مُون، حياتي ھوتن ري.

بيت - 2

ويڄن سين وائيءَ پيا، ڪِري نہ ڪيائون،
جي پَندِ پاريائون، تہ سِگهائي سَگها ٿيا.

بيت - 3

ويڄن سين وائيءَ پيا، ڪِري ڪن نہ پاڻَ،
اَگها ان اھڃاڻ، پسو سور سجهائيا.

بيت - 4

آھي گهڻو اَگهن جو، ترسُ طبيبن،
ڪَيو وَسُ ويڄن، تان ڪِريءَ ري ڪينَ ٿئي.

بيت - 5

اگهائي سگها ٿيا، جي ويٺا وٽ ويڄن،
ترسي طبيبن چيٺي ھوند چڱا ڪيا.

بيت - 6

پاڙي ويڄ ھُئام، تان مُون مُور نہ پُڇيا،
تيلاھين پيام، موريسَرَ اکين ۾.

بيت - 18

ترس طبيبن جو، جَڏن ڪيو نہ جات،
جو ويڄن جي واتِ، دارونئان تنھن دُور ٿيا مون.

فصل ٽيون

فصل چوٿون

بيت - 30

موکي چوکي نہ ٿئي، اصل اوڇي ذات،
وَٽيون ڏيئي وات، متارا تنھن ماريا.

فصل پنجون

فصل ڇھون

فصل ستون

فصل اٺون

بيت - 1

ھَر ھَر ھَرائي. وڃڻ در دوستن جي،
پاڙي ڏانھن پرينِ جي، اُڄ مَ اوائي،
اَلڙ ٿي آڇ مَ تون، واٽاڙن وائي،
ڳجهو ڳالهائي، پرت وَٽجي پاڻ ۾.

وائي - 1

يار سڄڻ جي فراق، ڙي جيڏيون، آئون ماري!
در دوسَن جي ڪيئن جو ھوندا، مون جيھا مشتاق،
جاٿي ڪاٿي محبوبن جي، آھہ حسن جي ھاڪ،
سُرمو سھي ڪر اکين جو، خاص پرين جي خاڪ،
عبداللطيف چئي، پرين اسانجو، ھميشہ حسناڪ!

سر کنڀات

فصل پھريون

بيت - 1

ڀَلائي آھينِ، پِريِن ڀَلائيءَ پانھنجي،
سَٻاجها سِر چڙهيو ڏوراپو نہ ڏينِ،
مان ڏي مديون ٿين، سڄڻ سَڄاينِ ۾.

بيت - 24

کڻي نيڻ خمار مان، ناز ڪيائون نظر،
سُورج شاخُون جهَڪيون، ڪوماڻو قمر،
تارا ڪتيون تائب ٿيا، ديکيندي دلبر،
جهَڪو ٿيو جوھر، جانب جي جمال سين.

وائي - 1

وَھلي وَنءُ مَ وھامِي، رھ رات، رائينديس پرينءَ کي.
شمع ٿينديس شب ۾، ان خوشيءَ کان کامي،
بابُوئَن سندي باھ جئَن، ٻران شال اُجهامِي!
پرت جا پيتم جي سا ڪين پروڙي عامِي،
مون کي مون پرينءَ جو، آهي درد دوامِي،
آھِيان يار سيد جو ڪانہ رھي ڪا خامي،
هُوءَ جو لَنئون، لطيف چئي، مون کي آھي مدامي،
روشن ٿيا رڃن ۾، جي ھئان لَنؤُ انهيءَ لامِي،
ھيڪاندي ٿينديس ھوت سين، آڌيءَ رات اُڌامي،
ڪاري سا قيام سنئين، ھوت جنھن جو حامِي،
آيم تنھن لوڪ سان، جي سين مان چونِ سامِي.

فصل ٻيون

سر سري راڳ

فصل پھريون

بيت - 1

مانَ پُڇنئي سُپرين، چِتان لاھ مَ چَر،
اُنهي جا امر، کڻ تَہ خالي نہ ٿيٖين.

بيت - 3

مانَ پڇنئي سپرين، چت ۾ رکج چيت،
سڙه ڌئاري صاف ڪر، صابڻ سان سپيت،
سامونڊي سُچيت، ٿي تہ پھچين پارَ کي.

وائي - 1

سھسين شُڪرانا، ڪوڙِيين ڀالَ ڪريم جا،
حمد چئج حڪيم کي، زور هڻي جانا،
تون ڏيکارين تون ڌڻي، باطن جا بانا،
متان، مردَ وسارئين، صاحب جو ثنا،
دوست رکي دل ۾، پڙه لالن لسانا،
جفا ڏيئي جيءَ کي، ٿي فڪر منجهہ فنا،
تُسي تو سين توه ڪري، آگو اَحِسانا،
ڪڍ تون دغا دل مان، ٻانهپ سين ٻانا،
صاحب وڻي سچ سين، ٿي دانھُ، ديوانا،
جي تسليم سين تحقيق هوا، سي ڪئَن امانا،
جاڳيا جي جبار لئہ، سيئي سمانا،
فَاذ ڪُروني اَذڪُرڪُم، ڪَھِيو قُرآنا،
وَاشڪروا لي وَلاتڪفرون، ڪڍ تون ڪُفرانا،
سڀ سنوريا سپرين، ڪول تو ڪنا،
چڱي چئج چاه سين، مَدَاح اِيءَ منا،
تائب ٿيو تڪڙا، جوشا، جوانا!
لھين تون لطيف کان، اَمن اِيمانا.

وائي - 2

مون ۾ تون موجود، آءٌ اڳاھين آھيان،
اکيون اکڙين کي، سڪيو ڪن سجود،
تيلانھن رسيون بُودَ کي جيلانھن ٿيون نابود
ان درِ سيئِي اگهيا، جن وڃايو وجود.

فصل ٻيون

فصل ٽيون

فصل چوٿون

فصل پنجون

فصل ڇھون

سر سامونڊي

فصل پھريون

بيت - 1

پَڳَھ پاسي گهارِ، آيل سامُونڊين جي،
وجهي جِيُ جنجَار، جِمَ وڃَني اوھري.

بيت - 2

پڳه پاسي پُچِ، آيل سامونڊين جي،
من ۾ ٻاري مَچ، جِمَ وڃَني اوھري.

وائي - 1

آيل ڪريان ڪيئن، منھنجو نينھن اَپليو نہ رهي،
ويو وڻجارو نڪري، مونکي چاڙهي چيئن،
سامونڊين جي سڱ کي، رئان راتو ڏينھن،
اڏوهيءَ جيئن ڏکڙا، چڙهيا چوٽيءَ سينئن،
گوندر مٿان جندڙيءَ وريا ولين جيئن،
مادر پائي مُنڊيون، وڃان هاديءَ سين.

فصل ٻيون

فصل ٽيون

بيت - 20

ڏٺي ڏياري، سامونڊين سڙهہ سنباھيا،
وجهيو ور ونجهہ کي، روئي وڻجاري،
ماريندي ماري، پِرهَ سُور پرين جو.

سر سھڻي

فصل پھريون

بيت - 1

وھَ تکَ، واهڙ تکَ، جت نينھن، تکَ نرالي،
جن کي عشق عميق جو، سي خلوت خيالي،
وارئين سي والي، هينئڙو جن هٿ ڪيو.

بيت - 19

وڻن ويٺا ڪانگ، وچين ٿي ويلا ڪري،
گهڙي گهڙو ھٿ ڪري، سُڻي سانجهيءَ ٻانگ،
سي ئي ڍونڍي سانگ، جتي ساھَڙُ سپرين.

وائي - 1

ڪھڙي منجهہ حساب؟ ھوئڻ منھنجو ھوت ريءَ،
گولي ڀڄ گناھ کان، ڪونهي سوُل ثواب،
نہ ڪي تقاوتَ ۾، نہ ڪي منجهہ رباب،
خُديائي خوب ٿئي، لائين جي لعاب،
پلِيتُ ئي پاڪ ٿِئي، جُنبيو منجهہ جناب،
سو نہ ڪنھن شيءِ ۾، جيڪين منجهہ تُراب،
جي جَهرَڪيا جر تي، سي تان سڀ حَباب،
ھاديء سين ھُن پار ڏي، رڙهين ساڻ رڪاب،
چنبو وجهي چور جيئَن، آءُ ڇڙ عقاب،
ديد وڃايم دوست جو، ھلي منجهہ حجاب،
ڪسرت آھي قرب ۾، ادغا ۾ اعراب،
فنا وجهي فَمَ، ڪارن ٿيءُ ڪباب،
ڏي طھُورا تن کي، جي سڪن لاءِ شراب،
ھوئڻ منھنجو ھوت ري، ڪھڙي منجهہ حساب،
مُٺيءَ ڪيا مرض ۾، ياوَہ سڀ جواب.

فصل ٻيون

فصل ٽيون

فصل چوٿون

فصل پنجون

فصل ڇھون

فصل ستون

فصل اٺون

فصل نائون

فصل ڏھون

ابيات مُتفرقہ

سر سارنگ

فصل پھريون

بيت - 1

آگمئو آھي، لڳھَ پَسُ لطيف چَئي،
وٺو مينھن وڏ ڦُڙو، ڪڍو ڌَڻ ڪاھي،
ڇَنَ ڇَڏي پَٽِ پَئو، سَمر سنباھَي،
وھو مَ لاھي، آسرو الله مان.

فصل ٻيون

فصل ٽيون

فصل چوٿون

بيت - 18

موٽي مانڊاڻن جي، واري ڪيائين وارَ،
وڄون وَسڻ آئيون، چوڏس ۽ چوڌارَ،
ڪي اُٿي ويئيون استنبول ڏي، ڪَنِ مڃيا مغرب پارَ،
ڪي چمڪن چين تي، ڪي لھن سمرقنديُن سارَ،
ڪي رمي ويون روم تي، ڪي ڪابل، ڪي قنڌارَ،
ڪي دھلي، دَکن، ڪي گُڙن مٿي گِرنارَ،
ڪنھين جُنبي جيسلمير تان، ڏِنا بيڪانير بُڪارَ،
ڪنھين ڀُڄ ڀڄائِيو، ڪنھين ڍٽ مٿي ڪي ڍارَ،
ڪن اچي عمرڪوٽ تان، وَسايا وَلهارَ،
سائينم سدائين، ڪرين، مٿي سنڌ سُڪارَ،
دوستَ تون دلدارَ، عالم سڀ آباد ڪرين.

سر ڪيڏارو

فصل پھريون

بيت - 1

ڏِٺو مُحَرمُ ماهُ، سَونڪو شھزادن ٿيو،
ڄاڻي ھيڪ الله، پاڻَ وَڻنديون جو ڪري.

فصل ٻيون

فصل ٽيون

فصل چوٿون

فصل پنجون

فصل ڇھون

سُر سَسُئي

فصل پھريون

بيت - 1

اَول آخر آه، ھلڻ منھنجو ھوت ڏي،
پورھيو سندو پورھيتين، والي ڪِيم وڃاءِ،
ٿَڪيءَ ٿورو لاءِ، جيئن جيئري ملي جت کي.

فصل ٻيون

فصل ٽيون

فصل چوٿون

فصل پنجون

فصل ڇھون

فصل ستون

فصل اٺون

فصل نائون

فصل ڏھون

فصل يارھون

ابيات مُتفرقہ

ٽيھ اکري

سُر معذوري

فصل پھريون

بيت - 1

ھلندي ھوتَ پنھونءَ ڏي، کُھجَن ڪي کوٽيون،
پاھَڻ تن پَٽ ٿئي، جي لئھ لالن لوٺيون،
سڀ سَھيليون سڪ کي، چنجھون ۽ چوٽيون،
ٻانڀڻ ٿي ٻوٽيون، تھ ڪتا کينئي ڪيچ جا.

فصل ٻيون

فصل ٽيون

فصل چوٿون

بيت - 1

مَري جيءُ تھ ماڻئين، جانب جو جَمالُ،
ٿئين ھُوندَ حلال، جي پَند اِھائي پاڙئين.

فصل پنجون

فصل ڇھون

فصل ستون

سُر ديسي

فصل پھريون

بيت - 1

مُٺيس جَهل مُهارَ، ڪُٺيس ڪاھہ مَ ڪَرھو،
مون نماڻيءَ جي نِجهري، ڀيرو ڪج ڀتار،
ساجَن توھان ڌارَ، ڏٺم ڏينھن قِيام جو.

فصل ٻيون

فصل ٽيون

فصل چوٿون

فصل پنجون

فصل ڇھون

فصل ستون

سُر ڪوھياري

فصل پھريون

فصل ٻيون

فصل ٽيون

فصل چوٿون

فصل پنجون

فصل ڇھون

سُر حُسيني

فصل پھريون

بيت - 3

لڙ مَ لاڙائو ٿيو، ھَلي ڪر ھمت،
سج سامھون مُنھن ۾، متان ڪرئين ڪَٿَ،
سُپيريان جي سَٿَ، ڳاڙھي سڄ ڳالھ مڙين.

فصل ٻيون

فصل ٽيون

فصل چوٿون

فصل پنجون

فصل ڇھون

فصل ستون

فصل اٺون

فصل نائون

فصل ڏھون

فصل يارھون

فصل ٻارھون

سُر سورٺ

فصل پھريون

فصل ٻيون

فصل ٽيون

فصل چوٿون

سُر بيراگ ھندي

فصل پھريون

فصل ٻيون

فصل ٽيون

ابيات مثنوي

ابيات مثنوي

سُر ھير رانجهو

فصل پھريون

سُر بَروَو سنڌي

فصل پھريون

فصل ٻيون

فصل ٽيون

سُر مومل راڻو

فصل پھريون

بيت - 3

شمع ٻاريندي شبَ، پرِھ باکُون ڪڍيون،
موٽ مَران ٿي مَينڌرا، راڻا ڪارڻ ربَ،
تُنھنجي تات طَلب، ڪانگ اُڏايم ڪاڪ جا.

فصل ٻيون

فصل ٽيون

فصل چوٿون

فصل پنجون

فصل ڇھون

فصل ستون

سُر کاھوڙي

فصل پھريون

فصل ٻيون

فصل ٽيون

سُر رامڪلي

فصل پھريون

فصل ٻيون

فصل ٽيون

فصل چوٿون

فصل پنجون

فصل ڇھون

فصل ستون

فصل اٺون

فصل نائون

ٽيھ اکري

سُر رِپ

فصل پھريون

فصل ٻيون

سُر ليلان چنيسر

فصل پھريون

سُر بلاوَلُ

فصل پھريون

فصل ٻيون

فصل ٽيون

فصل چوٿون

سُر ڏھرُ

فصل پھريون

فصل ٻيون

فصل ٽيون

فصل چوٿون

سُر ڪاپائتي

فصل پھريون

مت

سُر پرڀات

فصل پھريون

سُر گهاتو

فصل پھريون

بيت - 2

گهنگهريا گهڻَ ڄاڻَ، موڙهَي مَتِ مَھائِيين،
ويا گڏجي وير ۾، پيا مُنھِن مِھران،
اَڳيان پويان ٽَاڻَ، ويا ويچارَن وِسري.

وائي - 1

جيڪس جَهليا مَڇَ، گهاتو گَهر نہ آئيا.
ڪاھي وڃو، ناکئا ڪَريو بُريَ تي بَڇ
ڪاٿي سَنديُن ڪُنڊيون، ڪاٿي سندن رَڇَ
ڪُنَ ڪَڙڪو ڏاڍو، اٿَو اَڳيان اَڇَ
اديون عبداللطيف چئي، سَڀ لَگِهيندا ڇَڇَ

سُر سينھُن ڪيڏارو

فصل پھريون

سُر آسا

فصل پھريون

فصل ٻيون

فصل ٽيون

فصل چوٿون

سُر مارئي

فصل پھريون

فصل ٻيون

فصل ٽيون

فصل چوٿون

فصل پنجون

فصل ڇھون

فصل ستون

فصل اٺون

فصل نائون

فصل ڏھون

فصل يارھون

سُر ڍول مارئي

فصل پھريون

سُر ڌناسري

فصل پھريون

فصل ٻيون

سُر پُورَبَ

فصل پھريون

فصل ٻيون

سُر ڪاموڏ

فصل پھريون

فصل ٻيون

سُر ڪارايل

فصل پھريون

بيت - 1

”وَحده وائي“ چڙھندي چيائين،
سو تڙ لنگھيائين، جتي پارکَ پَکِيان.

فصل ٻيون

سُر بَسَنتُ بَھار

فصل پھريون