سُر کلیان

داستان - 1

1

والی جگ دا سبھہ توں اُتم، گھٹ گھٹ جانن ھارا
اپنی قدرت دا اوہ قادر، سبھہ جگ سرِجن ھارا
رازق رب رحیم ھے اکو، رزق پچاون ھارا،
صفتاں کرن سیانے سارے، اللہ پنی سچیارا
خالق رب کریم اساڈا، رچنا جوڑ بنائی۔

2

وحدہ لاشریک کہاوے، یقین کریں اِس گل دا
عشقوں ھویا محمد پیدا، کارن خلقت کُل دا
دونہاں اگے نال یقینے، اپنا سیس نوائیں

3

وحدہ لاشریک ہے اوہ، منیا جِس چِت لائے
جان محمد کارن خلق دا، جو محبوب خدا اے
اِس تے پکا جو دل جانو، گمراہ کدی نا ہووے

4

وحدہ لا شریک کہیا جن، دلوں پاک ایمانوں
محمد کارن خلقت ساجی، اُچریا نال زبانوں
حُکمی بندے پتن لگے روک نہ سکیاں چھلاں

5

سُچے سُچے پتن لگن، چھلاں نا اٹکاون
نال خدا دے اِک مِک ھوئے، گیانی جو سداون
اور دھنی٭ نے ازلاں توں ای، ایہہ وڈ مُلے کیتے۔

٭دھنی (سندھی زبان وچ پاک نوں کہندے نیں)

6

ایہہ سبھاگے اوس دھنی نے، پہلاں ای روشنائے
نا کو خوف نا درد ایہناں نوں، نا کوئی دُکھ ستائے
بھاگ ایہناں دے دُھر درگاہوں مولا وڈے کیتے۔

7

اِلاللہ دا ورد کریندے، کٹھے عشق خدائے
نال حقیقت اِک مِک ہوئے، حقیقت راہ سدھائے
معرفت دے وچ گم ہوجاندے، حیرت غیب دکھائے
سُکھ دی نیند نا سوندے پل بھر پھولن نہچل جائے
کہے لطیف جو عاشق رب دے، سِر وڈھ تلی ٹِکاون

8

واحدت کُٹھے الا اللہ دا، ریہندے ورد پکوندے
کہے لطیف اجہئے سالک، مسلمان کہاوندے
لطیف جو عاشق رب دے، ایہو راہ اپناوندے
واحدت کٹھے جپدے ریہندے الااللہ الااللہ
دھرئیے سِر یار دے قدمیں ہووے جنم سبھاگا

10

سِر لبھاں تے دھڑ نا لبھے، دھڑ لبھاں سِر ناھیں
نا لبھن ہتھ کلائی انگلاں، گئیاں کٹ کتھائیں
وصل وحدت دا جن چاھیا، فنا کر لیا آیا

11

وحدہ لا شریک نا سنیا، کی توں بولا ہویا
کُو کے دل ونگاراں دے وے، کاہنوں نا سنیا
جد اوس صاف گواہی دتی، ہنجو بھر بھر رویا

12

وحدہ لا شریک دا سودا، جانی ونج٭ چنگیرا
گھاٹا ہووے لاہا ہووے، خیال نہ کریں ودھیرا
جنت توں اوہ جام لیاو، آکھو "پی لے پی لے"۔

٭ ونج (اتھے "ن" دی تھان اڑنوں پڑھیا جاوے)

13

وحدَہٗ لا شریک دے اُتے سچا صدق لیائیں
جیکر لایا غیر نوں چھاتی، پے جاسیں گمراہیں

14

نا ایہہ عاشق صادق جانیں، تے نا معشوق کیں
خالقوی نا آکھیں مول، تے نا مخلوق کہیں
راز روحانی دسیں بے شک، پاک ہووے جو امبوں

15

وحدت بن جاندی اے کثرت، دونویں کُل بن جائیں
دو جی گل تے بُھل نا بیٹھیں، اللہ سبھہ ایکائی
سونہہ رب دی ایہہ رولاو گولا، اوسی سجن پایا

16

اوہ تاں آپے جل جلال اے، تے جمال وی آپے
رنگ روپ وی بدلے آپے، حُسن کمال وی آپے
آپے مرید مرشد آپے، وہم خیال وی آپے
تانا بانا مالم تھیسی (جے) اندر جھاتی ماریں

17

آپ حَسین حَسینی تکے، فر معشوق وی آپے
آپے گَھڑدا سوہنے بھانڈے، فِر گاہک وی آپے

18

آپے مارے آپے سِر جے، جو کردا سو آپے
ویر کماوے، واہر کردا، جان، جمالوں آلے

19

گونج وی اوہو، واز٭ وی اوہو، جو ایہہ رمز پچھانے
دوئی پچھے مطلق ہستی، جدھر نظر اُٹھائی
٭(آواز)

20

محل ھکڑا لکھ دروازے کروڑاں باری لائی
جانی میرا اودھر دسدا، جدھر نظر اٹھائی۔

21

لکھہ کروڑاں کائیا اندر، تیرا دِسے بسیرا
ہر جیا اندر توں ہے ہِرے جی ہووے درشن تیرا
انت نا پارا وارا تیرا، میں دساں کیں کوں۔

وائي

نہوں لگدا اکھاں وچ آکے
سارے پوجن اپنا ساجن، نہوں لگدا اکھاں وچ آکے
حال دِلے دا سجن جانے، جتھے ریہندا ڈیرے پاکے
نہوں لگدا اکھاں وچ آکے
دِل دی واز لطیف کہے اوہ سن لیندا اے کن لاکے
نہوں لگدا اکھاں وچ آکے!

داستان - 2

1

سجن میرے غماں نوں، نال گلے دے لایا
مول رائے جد سولی چڑھیا، مزا جین دا پایا

2

اے مورکھ ان جان حکیماں، کاہتوں داغ جلائیں
دل دا روگ اسانوں لگا، توں ایویں پچھ پلائیں
سولی سیج جنہاں نے جانیں، وصل نصیب تِنہاں نوں!

3

سولی ہاکاں مارے سیئو، دس کِن کِن جانا
میں تاں ایہہ تن جاکے اڑیو، عشق دے لیکھے لائے

4

سدے سولی ہاکاں مارے، عاشق کرن تیاری
ہٹنے پیر پچھانہہ نہ ہرگز، سک سجن دی کارن
راہ عشق دا پچھوں پُچھن، پہلاں سیس اُتارن

5

سولی ھے سنگھار تنہاں دا، عاشق صادق جوئی
پچھے ہٹن میہنا سمجھن، جاناں وارن سوئی
کیتا قول شہادت ازلوں، پورا کردے سورے

6

سولی ھے سنگھار تنہاں دا، عاشق جو سچیارے
کہے لطیف اوہ سولاں اُتے، ٹنگے لین ہلارے
جیویں کسائی ماس اونہاں دا، کُنڈی تے ٹنگ رکھن

7

سولی تے چڑھہ عاشق دسدے، مستی دے وچ آئے
نین جنہاں دے نینی لگے، سولی سیج دِس آئے

8

عاشق جانن سولی سیجاں، خوشی جاندے چڑھ کے
سدھے جاون، خوف نا کھاون ویکھن نا اوہ مُڑکے

9

سولی اُتے چڑھنا پے جائے، دن وچ جے سو واری
راہ عشق دا چھڈ نا جاویں، دیکھیں دل نا ھاریں
نہوں جد پُنگرے، دل دے اندر، انت نا پارا واریں

10

وار چھری دا جھلیں سِر تے فِر توں عشق سہیڑیں
رگ رگ وچوں درد غماں دا ساز محبت چھیڑیں
بنیں کباب سیخ دے اُتے جے نام عشق دا لینا

11

قبضے تے ہتھ ہور کسے دا، چھُری دوش نا کائی
پئی نظر جاں سہنے اُتے، اوہ گیا لرزائی
تڑفن لُچھن سدا پریمی، مِتر دا غم کھاندا

12

تِکھی چھری نا ہو وے شالا، کھنڈی گلے چلائے
تاں جو ہتھ سوہنے دا مینوں وڈھدا دیر لگائے

13

ہڈ چم وڈھے نال چھری دے، جانی سجن میرے
انگ عاشقاں رب دی راہیں، کیتے بیرے بیرے

14

راہ عشق دا دھار کُھڈے دی دیکھیں ڈرنا جاویں
درد سجن دی دھوں نا کڈھیں، لوکاں کنوں چھپائیں
دولت غم دی وچ رکھیں، نظر کریں جد آوے

15

پھڑ لے راہ عشق دا جیکر، چاء مرن دا آوے
ہر کسے دے ہتھ وچ ایتھے چھری پئی لہراوے

16

ہتھاں دے وچ چُھریاں پھڑیاں، پریت اونہاں سنگ لاواں
عشقے دے میں پِڑ وچ جاکے اگے پیر ٹِکاواں
اڈے اُتے میں سِر رکھاں کوہے پریتم میرا

17

عاشق ودھ گئے جیہڑے اگے، سر اڈے دھریائی
سیس قبولے گئے اونہاں دے، گھاٹ رہی نا کائی
سِر اونہاں دے وچ مدا نے دیں پئے دکھلائی
کھڈے مردے نِت ای رہندے، ٹھیکے اندر جاکے

18

جاویں چل کلال دی بھٹھی، جیکر پینی آہے
اگے مٹ شراب دے جاکے، توں رکھی سر لاہے
تازی گاڑھی کڈھی مُلا، پی جا اِکو ساہے
ہوش گوائے جو مُلاں دی جو، سِر نالوں وی مستی

19

جے گُھٹ پینی ھے تاں مُلاں جا کلال دی ہٹی
سر دا کاسہ لے کے جاویں، رکھیں اگے مَٹِی
پیویں بھر بھر کاسے سید، کرکے سودا سِر دا

20

جے گُھٹ پینی چاھیں مُلاں، گلی کلالاں جائیں
ہوکا دیندے "مدھ مہیسر" مِلدی ہی ایتھائیں
سِر دتیاں وی سستا سودا، بُجھی رمز پیچیدہ

21

جے گُھٹ پینی چاھیں مُلاں، گھریں کلالیں جائیں
وڈھن چیرن مِدھن سدا، ھے دستور اتھائیں
اک کٹورا جے مِل جاوے، سید سستا جانیں

22

شراب انمُلی ایہدا کوئی، مُل نا پایا جائے
تیار رہیں سِر وڈھن آونا، سید ایہو الائے
ایہہ مقام اونہاں نوں مِلدا مردے جو مٹ کول

23

زہر پیالے پیندے عاشق ایہو دیکھن خوش کیندے
سدا کڑتن دے اوہ عادی کوڑی وہلی پیندے
وچ فراق نابودی ہوئے لِو وچ ریہندے جیندے
چیساں اُٹھن زخماں وچوں پر اوہ آہ نا مارن

24

تمے توں جے نفرت تینوں مدرا مونہہ نا لائیں
زہر پیالہ پی کے بی با، نا توں جان گوائیں
سواد مد دا مانی پچھوں، پہلاں سیس اُتاریں

25

پھوکی خاہش والے کاہنوں گل شراب دی کردے
کڈھیا چُھرا جدوں کلالاں بھج جاون اوہ ڈردے
چڑھی خماری اوہناں نوں جن بازی سر دی لائی

26

سر تے دھڑ دے ہوئے ٹوٹے دیگ ماس چڑھایا
ذکر عشق دا کردے اوہی، سرجہناں تلی ٹِکایا

27

دیگیں ماس اُبلدا ریہندا، اُتے کڑھائی کھڑکے
بجھا پھٹ نا ویندا کولوں، بہہ متھا پھڑکے

28

لے لے سر رنداں دے ساقی، خالی کاسے بھردے
دوجی طلب نہیں رکھدے اوہو، سودا سِر دا کردے

29

سچے عاشق سِر آپنے دی رتی پرواہ نا کردے
سِر دے نال جاں وی دیندے، مرنوں مول نا ڈردے
دھر کے سِر تلی تے پچھن راہ عشق دا کیہڑا

30

سیس بچا کے رکھدے ناہیں سچے عاشق جیہڑے
یاراں دے اِک ساہ برابر، سئو سر تُلدے کیہڑے
سجن ہتھوں گھٹ اِک لبھے واراں ہڈ چم سارا

31

سِر دتیاں جے ملدا جانی ، طالب ہور بتیرے
سودا سِر پکا ہووے، عاشق آون اگیرے
وصل اوس دا لبھدا ناہیں، فر وی بات نصیباں

32

تاہنگہ شہادت شوق خماری مول نا پایا جائے
ساڈا فرض عبادت کرنا، اوسدا مہر رضائے

وائي

نشہ حقیقی پیتا جاں میں، آپنا یار پچھان لیا
عشق پیالہ مونہہ نوں لایا، راز اگمی جان لیا، آپنا یار پچھان لیا
سِک دی دھونی بلدی اندر، نگہہ پیار دا مان لیا، آپنا یار پچھان لیا
دو دن رہنا جگ دے اندر، تاھیں تنبو تان لیا، آپنا یار پچھان لیا
تیرے جیہا لطیف نا مِلیا، جگ میں سارا چھان لیا، آپنا یار پچھان لیا

داستان - 3

1

پیڑ عشق دی لاکے اندر، میت تُر گیا میرا
لاکے روگ اولا مینوں، سجن چکیا ڈیرا
دارو نسخے ہور ھدایتاں، ویداں دے نا بھاون

2

روگ میرے دا دارو کونا ویداں کول نا جاواں
توں ای حال میرے دا محرم، جانی تیں در آواں

3

سجن وی اوہ ھانی وی اوہ راحت دیون ھارا
پیڑاں دے وچ پیڑے آپے درد نوارن ھارا
دُکھ دے کے اوس دارو دِتا، نو برنو فِر کیتا

4

سجن جس دا ہادی ہندا، عجب بماری لاوندا
تھکے طبیب کر کر دارو، رتی فرق نا آوندا
رقیب وی اوہی، راہبر وی اوہ درمل آپے

5

سجن دارو دُکھ نا دیندا سبھے روگ گوائے
"قہار" سمجھیا جاندا جیہڑا مٹھے بول سنائے
نال خنجر کوہ کوہ مارے جس نوں یار بنائے
رب ستار اوہ پردے ڈھکدا، ساہ دی رگ رگ جانچے

6

ساز رباب رگاں دا بنیا، گیت سُریلا گاوے
عاشق تڑفن بول نا سکدے، مت نا مونہہ ہلاوے
لُوھے – ساڑے – سجن آپے، آپے ملھم لاوے
درد تیسہے دیندا آپے، آپے راحت دیوے

7

آپ کُراھے پاوے سجن آپے راہ دکھاوے
جن بھاویں توں عزت دیویں، خوار کریں جن بھاویں

8

آپ عشق دے اوس نے مینوں گُجھے بھیت بتائے
اوسے دردی پریتم میرے، آپے درد ہٹائے
رات صبر دی بخشی مینوں، مہر دے وچ جد آئے
کھڑا اُڈیکاں کد گھر آوے دے سلام نوازے

9

در چھڈ اپنا اوہدے در کیوں لین سلام نا جاویں
ہورس در دی لوڑ نا پیسی جس توں اِس در آویں

10

بول میت دے ماکھیوں مٹھے کوڑے بول نا جانیں
چپ سجن دے ونڈے سلاماں کردی اپنے بھانیں

11

جو بولے جو دیوے پریتم مٹھا کرکے جانیں
کوڑا مول نا لگے تینوں سودا بھروسے مانیں

12

جان بجھ کے درد سجن نے پلے تیرے پائے
توں کیوں گِلے شکوے کردیں نال بگانے جاکے

13

جس نوں چیتے دل چ اپنے اوہ وی چیتے تینوں
میں وی چیتے کراں تہانوں، یاد کرو جے مینوں
مونہہ مٹھاتے ہتھ وچ کاتی، صورت عجیب بنائی

14

اک وار مسکرا کے اوس نے سد سی مینوں ماری
ایسے جھورے اندر میری بیتی عمر اے ساری

15

مسکرا کے اوس نے میتھوں، اک وعدہ کروایا
روز الستے٭ توں دتا اپنا ھن تک قول نبھایا

٭جدوں رب نے روحاں سرجیاں اوس نے اونہاں توں پچھیا "کیہہ میں تساڈا رب نہیں؟" اونہاں آکھیا ہاں (الست بربکم قالو بَلا) (القران) اوس دن نوں الست یا میثاق آکھدے ھن۔

سُر یمن کلیان

داستان - 1

1

درد میرے دا دارو توں ھیں سجن وید سُبحانی
دُکھ عذاب نے کئی طرحاں دے میرے اندر جانی
بخشیں شفاء مریضاں تائیں، میاں صاحب میرے۔

2

توں ای سجن دارو میرا، سارے روگ ہٹاویں
توں مٹھیاں کر کر گلاں دل دا درد مٹاویں
تیرے بناں ہور نا دوجا، جیہڑا روگ پچھانیں

3

توں ای دارو سجن میرا، پھٹیں ملہم لاویں
آپے لاویں آپ ہٹاویں، توں ہادی رب کہاویں
تعجب تاں اس گل دا آوے عاجز وید جگت دے۔

4

توں ای وید تے سجن میرا توں درداں دا دارو
آپے لاویں داتا میرے، توں ہی روگ نِوارو
کاری ہون دوائیاں اودوں حُکم تیرا جد ہووے۔

5

وید پٹھاں تے ملہم رکھن، چیلے کرن ہتھیرے
اودھر بالم ظالم آکے زخم اُچیرے میرے

6

خنجر چُکی ماریں مینوں پچھے پیر نا پائیں
تیرے ہتھوں مرن سبھاگا، مہر کریں توں سائیں۔

7

گلا کراں گی تیں تے سجن، جے نا مار مکائی
جے بولاں تاں چرچا ہوندا چپ وی رہا نا جائی
کہنوں جاکے آکھاں سجناں، ہتھوں موئی

8

کھچ تندی توں ماریں سجناں، تیر جگر وچ میرے
مِلے بہانا جیکر مینوں، پواں جھول وچ تیرے
ایداں ہی شالا تیرا وصل پریتم پاواں

9

جتھے سجن نہوں دے کھچ کھچ تکھے تیر چلائے
ویداں دے کجھ نا رہندا وسر ویدگی جائے

10

تیر عشق دے ماریں کھچ کے تیرے ترلے پاواں
زخماں نال نبھاواں یاری ویداں پاس نا جاواں

11

ماہی میرے، میرے اُتے کَس کے تیر چلایا
وجا آن جگر وچ میرے، ہوش حواس بھلایا۔

12

کھادے تیر جہناں نے اوس دے درداں نال چلاون
لہو لہان او عش میدانے اپنا آپ رُلاون
اوہ آپے بھنن پٹیاں آپے ملہم لاون
ایہناں پھٹڑاں دے سنگ شالا، میں اِک رات گذاراں۔

13

اِک رات چلو کھان رہیئے، کول زخماں جاکے
پنڈا پھٹڑ دل وی زخمی تڑفن سٹاں کھاکے
آپے کردے ملہم پٹی، لوکاں کنوں لُکاکے۔

14

ہونگن چیکن زخمی سارے، کردے ہائے ہائے
ملہم پٹی کردے کردے اُتری سنوو وی آئے

15

زخمی اج وی میدانے، پوندے حال دُھائی
وید کریندے دارو درمل آکے دین دوائی۔

16

پھٹڑ عشق دے درداں اُتے کردے شکر گذاری
سچے عاشق رُکدے ناہیں جاندے منزل ماری

17

عشق دے کوھے، درد غماں دے ہوکے بھردے رہندے،
وچ خموشی گُٹے ریہندے دل دی گل نا کِہندے
اوڑک لبھ نہی لیندے سرڑی، گجھا بھیت عشق دا۔

18

حال درد دا سُکھی نا جانن زخمی کیویں بِتَاون
زخماں نے نڈھال اوہ کیتے، پاسا نا پرتاون
سِک یار دی پئی تڑپاوے، ہنجوپئے ورساون
یاد سجن چ جان گواندے ساری رات وِہاوندے

19

سار درد دی سُکھی نا جانن، جان درد رنجھائے
گجھا روگ عاشقاں لگا پئے اوہ جی بھیانے
عشق لگایا درد سہیڑے کہیا لطیف سیانے
صادق عشق جہناں دا پورا رو رو رات لنگھاوندے۔

20

وساہ اونہاں دا کراں نا مائے، جیہڑے ہنجو وہاہن
اکھاں وچوں پانی ڈولھن، لوکاں تائیں دکھاون
سچے عاشق کدی نا روندے، نا بولن کجھ مونہوں۔

وائي

وید روگ نہ جانن میرا، درد سجن نے دل وچ لایا!
ٹُر جاو ویدو چُک دوائیاں، تہاڈی سمجھے روگ نا آیا،
درد سجن نے دل وچ لایا۔
درداں دا جو دَھنی کہاوے، دوا درد دی لے کے آیا،
درد سجن نے دل وچ لایا۔
جیون داتا جیون ونڈے، لوں لوں دے وچ درد سمایا،
درد سجن نے دل وچ لایا۔

داستان - 2

1

کجھے درد مرے دی ویدا، تینوں سار نا کائی،
دَب دے سبھ توں عوشہ اپنی، پٹ کے ڈونگھی کھائی
ہوت بنا نا جگ دے اندر پل پھر جینا لوڑاں

وائي

سار لیئیں تون سجنان آکے ، میں تیرے درداں ماری
دوش نا لائیں جے مرجاواں ، نا جاندے درد سہاری
میں تیرے درداں ماری
آوے سجن ویدا میرے! دے دارو کر کوکاری
میں تیرے درداں ماری

2

ویراں نال توں جھگڑیا ایویں نا کیتی رکھ رکھائی
تیری نصیحت اُتے جیہڑی شِفاء اونہاں نے پائی

3

وید نصیحت منی ناہیں، ایویں جھگڑا پایا،
نال بیماری لِسا ہویا دیکھو درد ودھایا

4

کیتی گھوگھ وید نے ڈونگھی، حیلے کئی اپنائے
(پر) جو پرہیز نا رکھے روگی، روگ نا اندروں جائے

5

جن ویداں دے دَسے اُتے کوئی عمل نا کیتا
کیتا کوئی علاج نا ویداں، نا کو دارو دتا ۔

6

ویداں دی جو خدمت اندر، روگی بیٹھن جانے
بُجھن روگ تے کردے حیلے، دیون روگ ہٹائے۔

7

وید گوانڈھے وسدے ھیسن ،میں نہیں ہتھ وکھایا
ایسے کرکے اکھاں دے وچ اُتر موتیا آیا

8

بدپرہیزی کرکے مورکھ، دیہہ دا روگ ودھایا
راضی ہوندا جو توں کردا، جو ویداں فرمایا

9

جے تو ں چاہیں وصل سجن دا، چور پیڑ اپنائیں
سکھ نا سوئیں ، رھیں جاگدا، ساری رات لنگھائیں
تکھیں ٹٹیں گلا کریں نا - نا توں جیبھہ ہلائیں
سولی چڑھ کے چیساں جھلیں - چپ کیتا جرجائیں
نال چُھری دے کوہن بھاویں ، مونہوں کجھ نا برِکیں

10

کڈھے گھروں طبیباں گھائل ، ذرا دیر نا لاون
جھلن چیساں جگرا کرکے، متھے وٹ نا پاون
پے جائے ٹھنڈ نی زخمان اندر، جے سجن گھر آون
ہو لاچار طبیب ٹر چلے ، تو ں آ میں ول تھیواں
(

11

گھوکن بیٹھے وید روگ نو ں سجن اندر آیا
انگاں دے وچ آنگس آئی ٹھنڈ پئی سکھ پایا
درداں پیڑاں سبھ ہٹ گئیاں ، ماہی درشن دِتا
(

12

بن کے وید ویدگی کردے، زخم جنہاں نے لائے
اکِو چھن وچ راضی کیتا، پٹی ترت بنائیں
اے دل کول اینہاں دے بیٹھیں مت فِر زخمی تھیئسیس

13

پُڑیاں بنھہ نا دئیں ویدا، روگ مِر ا جاوے
سجن میرا خبر میری نوں آپے چل کے آوے

14

ویداں پاس بیٹھنا سِکھیں روگ نا نیڑے آئے
پلٹ دین او کایا تیری دُکھ نا کوئی ستائے
(

15

کول وید! فیر روگی بنیا، بڑی حیرانی آئی
سر دتیاں جے دارو مِلدا، کاتہوں ڈِھل دکھلائی
(

16

وید اناڑی ہتھوں میں تاں کشٹ بڑا اٹھایا
داغے اندر تصیحے دتے ڈاھڈا درد لگایا
(

17

دارو درمل کرکے تکھے، ہارے وید وچارے
او ہی ویدے بنھہ کے پڑیاں، میری نبض نہارے
دوا مہر دے جس نوں دیندا ، روگ نا نیڑے آئے
(

18

فریاد قبولی شفاء وی بخشی ، سارا روگ ہٹایا
درد آزارو بھجو ایتھوں ، میرا سجن آیا ۔

داستان - 3

1

سجن خاطر ہے دل میرا، کردا ہائے ہائے
بل لاٹاں اٹھن اندر، عشق مُعاتا لائے
جے اعتبار نا آوے، دیکھو اندر میرا مچدا
(

وائي

نا اُمید موڑیں در توں، توں ھیں جیون داتا سائیں
یاد کراں میں ہردم تینوں ، میری سار لین نوں آئیں
توں ھیں جیون داتا سائیں
توں چریا مہران دا بھریا، توں ھی میری پیاس بجھائیں
توں ھیں جیون داتا سائیں
نال اشارے کامل وید ا میرا گھجا روگ ہٹائیں
توں ھیں جیون داتا سائیں
کرم کریں توں کریماں ، میں تے - ڈبدا جاواں پار لنگھائیں
توں ھیں جیون داتا سائیں
نظر مہر دی رکھیں میں تے اپنا بیبا مونہہ دکھلائیں
توں ھیں جیون داتا سائیں
ذکر سوالی سدا در تے، اُکر میں ابھاگن گل لائیں
توں ھیں جیون داتا سائیں

2

لاٹ عشق دی اندر بلدی، ہائے ہائے کردے
اگ دا لامبو اُٹھے مچدا ، کیلے ہوئے جگر دے
جے اعتبار نا آوے فیر وی، عاشق دا مونہہ دیکھو

3

کِکر دے انگیاراں اُتے، مینوں اوس لِٹایا
دل جگر دے ٹوٹے کرکے، سیکھ کباب بنایا
ویداں دے وس رہی نا کائی ، گل سجن ہتھ آئی
(

4

کھچ کمان اوس لیا نشانا، تیر شوکدا آیا
ہڈ چیردا سنے کھمباں دے اندر میرے دھایا
دل تے جگر دو پھاڑے کیتے، ظالم ظلم کمایا
ویداں دے وس رہی نا کائی ، گل سجن ہتھ آئی

5

تیر شوکدا آیا، کُھبا آن جگر وچ میرے
جسم چیردا دُسر ہویا ، ہڈ کڑکے ہو بیرے
پچھے جا دلبر نوں کوئی ہتھ تھکے تان نہیں تیرے

6

کھچ کمان اوس نے دوجا ، فیر اک تیر چلایا
ساں ساں کردا تِکھی چالے میرے ول سی آیا
وکھی چیر جگر وچ کُھبا، میں تے ہتھ ازمایا
میں کھچا ں اوہ نکلے ناھیں ، ہن سجناں بس ہوئی
(

7

کھچ کمان اوس تیر چلایا ، ساں ساں کردا آئے
ہویا پار جگر چوں میرے سارے ہوش اُڈائے
اوس شکاری میرے اُتے اپنا ہتھ ازمایا

8

نال دُکھنی اگ مچائی مچی جندڑی میری
جس پرویا نہوں دی سیکھے بُھنے رکھ انگیاری
عشق مرا اوس پرکھن خاطر اگ وچ مینوں سٹیا

9

پروانیاں توں پچھو جاکے کیوں اوہ سڑ سڑ مردے
جندڑی اپنی نلا سیکدے لاٹ حوالے کردے
نہوں دے نیزے جگر اونہاں دے ڈونگھے ہوکے کُھنبے
(

10

جے پروانا، جانے آپوں آکے لاٹ بجھاویں
ایس لاٹ نے ساڑے لکھاں، اس نوں ساڑ وکھاویں
راز عشق دا دل وچ رکھیں ، بھیت نا کوئی کھولیں

11

جے پروانا جانے آپو کُدیں لاٹ چ آئے
سڑدا رھیں ایس دے اندر جد تک بُجھ نا جائے
راز عشق دا کسے نا دسیں - مونہہ سدا بند رکھیں

12

اے پروانے لاٹ دیکھ کے، دیکھیں مُڑ نا جاویں
لاٹ نورانی چہرہ اوس دا، اوس توں گھول گھماویں
کچا عشق اجے ھے تیرا ، آوی سار ناجانے
(

13

پتنگیاں رل متا پکایا کٹھے لاٹ تے ہوئے
لگا سیک نا پِچھے پرتے چوٹی تے سڑ موئے
لکھاں ہی سر وارے ایداں لگی توڑ نبھائی

14

پرکھن چڑے سیک اگ دا ، مچدی لاٹ تے آئے
اگ عشق تے پھُلاں وانگر ٹہکے تے منڈلائے
آپ اڑائی انی پریم دی آوی دے وچ کُدئے

15

جُھٹے مار صبر دے ٹھاریں، تن دی تپت بلائیں
خاہشاں ساڑیں راکھ کریں توں کرڑا ضبط دکھائیں
منزلاں مار طریقت لنگھیں ، گُجھا راہ اپنائیں
ظاہر نا ہوئے تڑفن تیری ہرگز لوکاں تائیں
کہے لطیف وصل تیرے وچ روکاں کھڑیان کرسن

16

کڈھ تندوروں سجن مینوں کل سی باہر آندا
وحدت تھاں پچاون خاطر ، مینوں ہور تپاندا
جلدے ریہن ہمیشہ عاشق ، اگ پچھانا چھڈے

17

کچی دھات تپائی جنہاں نے ھے اثبات بنایا
جان اونہان دی ہتھ لہاراں، سدھے راہے پایا
(

18

فِر دھوں دھئوں کردی دُکھنی آواز کنی آوے
اَگ بلیندی پئی مجاز دی لوھ گر کولے پاویں
دیکھیں سیکوں ہٹیں نا دھودھا کچا نا ریہہ جاوے

19

نا توں دھونکے دھودھا تے نا اگ دے نیڑے جاویں
سیک عشق دا جھلے ناہیں تاء کولوں ڈر جاویں

20

ایہرن (*) سِر بن کے پہلاں، فِر لوھار ول جاویں
فولاد بنسیں پچھوں جاکے پہلاں سٹاں کھاویں
(*) آئرن (لوھا)

21

لوھ گر سر تے سٹاں مارے، ایہرن وانگوں جھلیں
تریں عشق دی تکھی دھارے، سٹ نا پوھے تینوں!

22

ہاں! انگیاراں سرورتی، دسی مول نا جائے
اِک جلدے بھٹھی وچ آپے، دوجے پھوک جلائے
اگ پھوک دوئی میلی رکھے، اپنے لئی لہاراں

23

لاٹ عشق دی بلدی بجھدی تے بجھکے فِر بلدی
تاپن تھاران واری واری ریت لہاراں جلدی۔

24

اج ماہر سکلیگر ایتھے ساناں لے کے آئے
پاواں دیندے بنھن دھاراں تیغاں سان چڑھائے
(

25

کامل ہنری آئے ایتھے لوھے دا فن جانن
رگڑن تیغاں زنگ اتارن ، مانج مانج لشکاون

26

زنگ اترے لوھا تپایا، دھونکنی اگ مچاوے
ویکھ ہتھوڑے ایہرن کمبے، ڈر سٹان دا کھاوے
جُڑے لُہار آرنے آکے اپنا ہنر دکھاون

27

نال سان دے سنگ جنہاں دا، خُشی اونہاں نوں ریہندی
تیرا اونہان دی ڈھنگ نا لگے، دھار نا کھنڈی ہندی

داستان - 4

1

دو پیاکڑ تے اِک پیالہ ریت عشق دی ناھیں
دونی تیاگ جو اکو نا ہندے، وصل دے بھاگی ناھیں
ہستی جہناں نا ماری اپنے، وانجھے قربوں ریہندے

2

دو پیاکڑ تے اِک پیالہ ، عشقے مول نا بھایا
سچے پریمی اک ہوجاندے نہوں جنہان لگایا
پھر دی جدوں عشق دی کاتی دوئی چیر رکھ دیندی

3

دو پیاکڑ تے اِک پیالہ ، عشق نا ونڈی پاوے
کوی گوئیا دونوں پیندے، راس دونہان نوں آوے

4

قاتل کثرت دے نے جدھر، عشق اونہان ول ویکھے
موت اپنی عاشق لبھن ، جندڑی لاون لیکھے

5

میں وی اکھاں لاواں اودھر، جدھر قاتل کُل دے
سر توں مہنگا روم اونہاں دا، سو سر وی نا مُل دے

6

نفس ماریا گھالاں کرکے اونہوں شہید بنایا
نال اونہاں دے پیویں رج کے، جنا دل نوں بھایا

7

شراب پیاکاں پاسوں نا تو ں دیکھیں، کِتِے لُکائیں
پاسا دے کے لنگھن جیہڑے، رجویں تنہاں پلائیں
عزت مان ودھیگا ساقی، کوچے تیرے دا وی

8

پلائیں سبھ پیاکاں نوں تون، وروا کوئی نا جائے
راہیں نوں دیکھ پلاکے، نشہ کِنا کو آئے
گُھٹ اِک دیویں، مان ودھیگا توں ہوجائیں لکھینا۔

9

گِٹ گِٹ چڑھائی جان پیالے، مدتاں دے ترھائے
اُٹھ ساقی پِلا اینہاں نون، سجن در تے آئے
چُلی نال نا سَرے اینہاں دان، مٹ تے نیجھ لگائی

10

پون اُتر دی وگن لگی، مونہہ مٹاں دے کُھلے
سیس تلی تے دھر مستانے، دیکھو پیون چلے

11

راھی آئے دوروں چل کے برکھا سئے دی لائی
تیری ہی ہوویگی ساقی، شوبھا سبھنی تھائی
پیاک پِیراں ویلے دے نے ویہڑے تیرے آئے

12

ویہڑے دے وچ آئے جیہڑے، مٹ سبھ کرسن خالی
پہلی اجے مکائی ناھیں، ہور منگن پیالی
(

13

ذات کلالاں ہوچھی آکھن اُتم ناھیں جانن
نشہ پلا کے رنداں تائیں مارن پار بلاون

14

مر مُکے مستانے ساقی شالا جُگ جُگ جیوے
کداں لنگھو تیری بیبا، جسے ساقی نا تھیوے

15

مرگئے رند وچارے پی پی توں وی مرجا ساقی
تاب غصے ترے دی دس کھاں، کون سہے گا ساقی

16

اوہ مارے ساقی دی دل نے نال نشے نا مُکے
تِکھے مہینے مارے ساقی، جو جا جگر چ کُھبے
ایسے کرکے ہی مستانے، مرگئے کھاکے بولی

17

بھٹھی لاگے سارے بھانڈے، مِلسن دھرے دھرائے
رنداں دے سنگ لائی جیہڑی، ساقی رہیا نبھائے

18

بُلھ پیالیں دھون کٹاریں، عادت رنداں ہوئی
گٹ گٹ پیون ہون شرابی نچن آپا کھوئی
جیہڑے مستی حال دی منزل فیض الہی پاوندے
(

19

بُرا کسے دا کرے نا ساقی، نا اوہ زہر پلاوے
پیالے اِک تت جھپٹان مارن ٹھٹھہ رنداں دا آوے
بھٹھی لاگے قبریں سُتے، بھیت عشق دا پاکے
(

20

سر دا سودا کرلے رندا، نال کلالاں جائیں
کھوبن خنجر سی نا آکھیں، سر دی کریں جراحی
سر دتیاں جے مِلے پیالی، سستا سودا جانی

21

ہر مٹکے ہر کاسے دے وچ مد انوکھی پائی
جانی قدر پیاکاں پی کے، جیہڑا نشہ لیائی
رند ٹرے میخانے دے ول، سیس تلی تے چائی
سید کہے سرخرو ہوئے، دے کو اوہ سِر اپنا

22

پیاراں دے ونجارے آئے- عشق نے رِتے کیتے
پہنچاں والے نال تیرے آ، بھر بھر کاسے پیتے
اے چل توں کو مت سکھیں کول کلالاں جائی
بھٹھی پاس شراب کڈھدیاں، ساری رات وہائی

وائي

ساجن ویہڑے آیا
سگن مناو سیونی اج
ساجن ویہڑے آیا
اڈیکدیاں کئی دن بیتے موقع آن ملایا
ساجن ویہڑے آیا
واء وگے خشبواں ونڈے سائیں میلے کرایا
ساجن ویہڑے آیا
دور سنیدا جیہڑا سجن ایہہ اج نیڑے آیا
ساجن ویہڑے آیا
کہے لطیف سجن نے آپے مہر کیتی گل لایا
ساجن ویہڑے آیا

داستان - 5

1

کامل صوفی (کثرت) لنگھی اپڑ وحدت جاندے
کھیڈ عشق دی کھیڈی جاون ، آپا وسر جاندے
یاری گنڈھن نال سجن دے، رہنے مست ہمیشہ
(

وائي

چلے ہوت پھڑو وے لوکو میں وی مگرے جاواں
میں باندی اوہ سائیں مینڈے - کدا ں بنھ رکھاواں
مین وی مگرے جاواں
ہور ناں تے میں آس نا رکھاں ہیتوں گھول گھماواں
مین وی مگرے جاواں
چنگا ہووے آپے مارن انگ انگ کٹُواواں
مین وی مگرے جاواں
ہوت مِلن جے آپے آکے ، جندڑی بھینٹ چڑھاواں
مین وی مگرے جاواں

2

جیون کر ساہ رگاں وچ چلدا، تینوں صوفی جگ وسدے
دلِ، چ ورد صلاح دا کردے، پر گل نا کوئی دسدے
بھیت انگمی ظاہر کرنا، گناہ وڈیرا سمجھن
(

وائي

میرا کہنا بھل نا جانا دو دن جوبن وائی
دن چڑھے پھٹکاراں جھلے جس پھڑی بے حیائی
دو دن جوبن وائی
نیند وگتی چھڈ کے پریتم – چپ کیتا اُٹھ جائی
دو دن جوبن وائی
کرے اعتبار میں تو سیو، دیو نیند ونجائی
دو دن جوبن وائی
وصل سجن دا سوئی مانن جاگن رات صبائی
دو دن جوبن وائی
ادھیں راتیں جاگیں اڑئیے – نینوں نیند نٹھائی
دو دن جوبن وائی

3

جے کجھ دیو، دُکھ محسوسن، نا دیو، خُش ہندے
سوئی صوفی جو ہوئے ویراگی، پلے کجھ نا بنھدے

4

کیہڑے مت داھے اوہ صوفی ایہہ گل کسے نا جانی
نال نفس دے آپنے اندر، رکھدا ایہہ جنگ ٹھانی
ویری نال نا ویر کماوے، ریہندا حامی بھردا

5

صوفی آپنے دل نوں پہلاں، مانجے تے لشکاوے
اوس دے پچھے اپنے اندر، درس یار دا پاوے

6

لوکی آکھن صوفی اوس نوں، ایہہ خاہش نا رکھے
سروں خودی دا کُلَا لاھہ کے بلدی اگے سُٹےِ

7

جے تیں سِر تے کُلا رکھیا، سچا صوفی تھیویں
زہر پیالی دھریں تلی تے، اِکو ڈیکے پیویں
ایہہ مقام اونہاں نوں ملدا، حال جہناں نوں چڑھدا

8

گجھا ذکر اللہ دا کر کر وچ وجود رچائیں
چارے پہر زبانوں اُچری (جلی (*) ذکر ) پکائیں
قرآن شریفوں اسِم اعظم گھوکھیں پتا لگائیں
ہورس در توں انملا موتی ناہیں تینوں
(*) ظاہر
(

9

ساری دنیا چکر کھاندی ، ایسی خودی سمائی
پتا نہیں کِس جادوگر نے، ایہہ رچنا سبھ رچائی
(

10

سوہنے دی سبھ دنیا طالب (رومی) نے فرمایا
لبھا بھیت وی جس نے گھجا، مونہہ نا اوس ہلایا
(

11

حُسن حقیقی لبھدی دنیا رومی نے فرمایا
جو وڑیا اِس جُوہ دے اندر ہوش حواس گوایا
(

12

حُسن حقیقی لبھدی دنیا رومی نے فرمایا
دل توں پردا چُکیا جس نے، درد حُسن دا پایا۔
(

13

حسن حقیقی لبھدی دنیا رومی ایہو کیہندا
خود مٹائی جس نے اپنی درشن اوس نوں ہوندا۔
(

14

حُسن حقیقی لبھدی دنیا رومی صحیح فرمایا
جس نے ڈٹھا سچا سائیں، مونہہ نوں تالا لایا

15

حُسن حقیقی لبھدی دنیا رومی ایہو فرماوے
در فراق دا جیکر ٹٹے ، ماہی نظریں آوے

16

ظاہر مندا، باطن چنگاسُن سمادھ لگائی
ھے ربی گیان نے کیتی دل وچ ایہہ روشنائی
سچا نام جیندا ریہندا ، روم روم اونہان دا

17

درد جہناں دے اندر رچیا ، سبق درد دا پڑھدے
ورقے اوہی پڑھدے گڑھدے، جِتھے سجن دِسدا

18

ہورس کجھ نا عاشق پڑھدے، ورد الف دا کردے
الف بِناں نا دونہیں جہانی مقصد ہورس دھردے
لامکانی حدے جا کے پی پریمی اِک تھیون

19

پیا پیریمی اکو ہوئے لامکانے آئی
وصل جہناں دا پایا مِلدی تِنان ودھائی

20

الف جس دے اگاڑی لگے، اوہ ورد نہیں پکاون
سجن دا مونہہ دیکھن خاطر ، اپویں ورق الٹاون
(

21

پڑھ پڑھ علم اکٹھا کیتا، توں قاضی کہلائیں
خود تکبر اندر تیرے عشق دا راہ نا پائیں
اس نشے دی لذت کیسی عزازیل توں پچھیں

22

عزازیل ہی سچا عاشق باقی عاشق کچے
ایسے عشق دے بدلے اوس نے کھادے سُرگوں دکھے

23

روز ازل دے پڑھیا جیھڑا، سبق بھُل گیا سارا
اک ھی ورق نا چیتے ہندا ہائے! کراں کی چارا
(

24

اِکو سبق مِلن دا تینوں، کر کر یاد پکایا
اوس وچ توں ھی تو ھی دسِیا، ہور کجھ نظر نا آیا۔

25

جد دا سبق الستی پڑہیا، رب نے جو فرمایا
اودوں ہی میں اپنے اندر، درد خزانا پایا
ازلاں توں ایہہ راز ربانی اوسے نے درسایا
فیر اجیہا ورق واچیا ، مِل گئے پھٹ جُدائی

26

اکو اکھر من چت لایا ساری سوجھی آئے
پوری گل وے جے نا سمجھن کی کرنا سمجھائے

27

مونہوں پڑھن اُگلدے جاندے، دل وچ نہیں وسوندے
جنے ورق پھرولی جاندے، اونے دوش ودھوندے

28

سِکھو سبق عشق دا اِکو، پڑھدے گڑھدے جاو
میم بساو من دے اندر اگے الف لگاو
ایہو ورد لطیف اُچارو اندر من چت لا کے

29

اکو پڑھیں الف اللہ دا دل اپنا روشناویں
بہتا پڑھیا کم نا آوے، کیوں ورقے الٹاویں

30

جنے پرتو پنے اونے پاپ ودھن گے تیرے
کہنی ریہنی پوری اُترے عمل کریں چنگیرے

31

جِداں کاتب لکھدا ایں توں لامے الف رلائی
اوداں پریتم اندر میرے نال رہیا سمائی

32

کورے کاغذ کالے کردے ایویں مَس ونجاکے
اجے دور مقام ھے جتھے اکھر ملدے جاکے

33

ٹھنڈ پووے نا بن پی دیکھے ایویں چِھلے کماویں
لکھ لکھ ورقے کانہوں کاتب ایویں ڈھیر لگاویں
اک حرف لکھیں توں دل دے پار لگاوے جیہڑا
(

34

تن مسجد من ھجرا تیرا بہہ جا چِھلے سمادھیں
الکھ نِرنجن آپنے اندر اٹھے پہر اراد ھیں
اپنا مول پچھانے جیکر ، سبھ تھاں نظریں آوے

35

ہر شے ہرتھاں اندر خالق آیے آپ سمایا
جس نے مونہہ موڑیا اوس تو اوہ کائر سدوایا
میرا ماہی میرے اندر بھیت اگمی لبھا

داستان - 6

1

بُرا حال ہووے مسکیناں، داودا روح چ آوے
گھوڑی ہٹیھ لتاڑے پاکھر ترس ذرا نا کھاوے
(*) ہتھیاربند خادم
(

وائي

میں پاپن بَہہُ بھاری
ہڑِ عشق دا چڑھیا لوکو
میں پاپن بَہہُ بھاری
سیجے سُتی نیند نا آوے
اڈیں مار اڈاری
میں پاپن بَہہُ بھاری
راتیں جاگن پیا مانن
ریت فقیراں دھاری
میں پاپن بَہہُ بھاری
عشق کرو اگوادی میری
تھلاں دی مت ماری
میں پاپن بَہہُ بھاری

2

حوش حواس اُڈن اوس ویلے، جدوں عاجزاں تاڑے
پاکھر بڑے دلاور جیہڑے، گھوڑی ہٹیھ لتاڑے

3

اے قابیل توں اکھاں وچوں تکھے تیر چلاویں
عاجز مار گرائیں بانہیں، بھارا ظلم کماویں
اکھاں نال کریں محبوبا ودَی آن تباہی

4

اکھوں تیریوں او قابیلے تیر شوکدے آئے
کئی نمانے گھائل کرکے بھوں تے لمے پائے
دو جا تیر چلاناساجن پہلا لگا کاری

5

اے قابیل تیں کھچ کمانے تیر چلائے چلے
سار درد دی اوہ گئی ساجن جہنے پھٹن جھلے
کہے لطیف نظر تیری دے تیراں گھائل کیتا

6

نظر تیری قابیل پیارے تِکھے تیر چلاویں
دوجا فیر چلائیں جیکر، پہلا خالی جاوے

7

جے او تیر کمانے چاڑھے، چھاتی ڈھال بنائیں
معشوقاں دے پھٹاں اُتے کیراں جھاتی پائیں
نال صدق دے سُولی چڑھ توں مریں سُرخرو ہوئیں
(

8

جے اوہ تیر کمانے چاڑھے اگے چھائی ڈاہیں
نال دلیری ساہمنے ہو کے تیر اوس دے کھائیں
پچھاں ہٹیں نا پریت نبھائیں سچا عاشق بن کے

9

تیر کمانے رکھیا اوس نے اگوں تانی سینہ
درد سجناں دے جاکے کوئی رکھیں لاھیں کینہ

10

چاڑھ کمانے تیر شکاری، میاں مار نا مینوں
میں وچ تریں وسدا، ویکھیں! تیر لگے نا مینوں

11

جھوٹھے عاشق پاسے پرتن، ساہمنے تیر نا کھاندے
بنن نشانے جیہڑے پہلاں، ترت فنا ہوجاندے

12

لگا تیر عار دا سینے کھڑا رہان اک جائی
سوچاں ہور چلائے سوہنا مہران دے وچ آئی

13

عشق مدانے اندر عاشق بنن نشانہ چلے
سید تیر چلاوے سدھا سینے دُسرسلے
سجناں دے ویہڑے جائیے گل نا کوئی کرئیے

14

عشق مدانے اندر عاشق، آکے پیر ٹِکایا
دھڑ توں سیس جُدا کر دتا عجب شنگار بنایا

15

عشق مدانے نعرا ماریں گونجے چار چوفیرا
مونہہ جند، دھڑ برجیں لٹکے، سر سولی تے تیرا
ناگ عشق دا ات زہریلا، جس ڈنگے سو جانے

16

عشق مدانے اندر آکے، سر دا خیال کریں نا
لاھیں سر لطیف توں اپنا، اگے یار دھریں جا
ناگ عشق دا ات زہریلا جس ڈنگے سو جانے

17

عشق مدانے اندر آکے، سر دی لا دے بازی
سولی چرھ سجن دی ہوویں، عشق مریضا راضی
ناگ عشق ات زہریلا، جس ڈنگے سو جانے

18

عشق مدانے اندر کُدیں، من دی خودی وساریں
جیون دی چھڈ آس لاہوتی من ساں نا کجھ دھاریں
ناگ عشق دا رت زہریلا جس ڈنگے سو جانے

19

کھیڈ عشق دی نہیں سُسکھلی چوبر وی بس کیہندے
جند جان تے حُبشہ تِنے، اڈاڈ کرنے پیندے
نیزے تے سِر ٹنگن ہی تے، پرانی کھیڈ عشق دی

داستان - 7

1

رب نا بھلن پل بھر عاشق، اللہ اللہ کردے
روح سریروں نِکل جاندی، آہ عشق دی بھردے

وائي

سوہنا سانوں بھلدا ناہیں، اکھیں روپ سمایا
متراں دے در جاکے سولی، آپاں اسیں چڑھیا
اکھیں روپ سمایا
سچے عاشق نیزیں ٹنگے، جھوٹھیاں مونہہ بھنوایا
اکھیں روپ سمایا
راہ عشق دا پچھوں پچھن، پہلاں سر کٹوایا
اکھیں روپ سمایا
عاقل عقلاں ہارے سارے بھیت کسے نا پایا
اکھیں روپ سمایا

2

کتھے ارام عاشقاں مِلدا، راحت نہ آئے لاگے
سجن دے اِک طعنے تے ہی، سُکھ آرام تیاگے

3

کدی سریروں موٹے تازے عاشق ناھیں ہوون
درد سجن دا جاکے ملن رت دے ہنجو روون
جھاک نا رکھن ہور کسے دی بن محبوب نا ریہن

4

جد تک لہو رگان وچ وگدا نام عشق دا بھردے
رتی رت نا پیلے چہرے، شرط ایہہ پوری کردے
پلے پیسہ کوئی نا فِر وی، سودا کردے سر دا

5

اجے تیرے چون ککھ چبھیان وی، لہو نِکل تاں آوے
کِداں جھلیس کٹ سجن جو، مونہہ تیرے تے لاوے
فِر تو کانہوں لوچیں طالب، سِک سجن دی اڑیا۔

6

لُک چھپ کے توں پاویں جھاتی، ریت پریت دی ناہیں
ٹکڑے ٹکڑے ہوجا جاکے ویہڑے سجن ماہی
سچے طالب چھڈن سبھ کجھ، ہنسنا کھانا سونا

7

سِک تے سولی اِکے اکھروں دونویں لکھن وچ آوندے
واٹ اڈیکن سجن سندی، راہ وچ آن کھلوندے
مرن قبول جنہاں نے کیتا، جِت لیجاون دونوں

8

ول عشق دا سِکھیں، نہیں تاں، پاس عاشقاں آئیں
سار عشق دی جانن ناھیں، تِناں پاس نا جائیں

9

گلی معشوقاں مَلیِں پریمی، آکے ڈیرا لائیں
اَک کے کدھرے دیکھیں بیبا، یار دروں ناجائیں
مہراں دے وچ آوے گا اوہ، ملھم لاویں گھائیں
تیں بن ساڈی سَردی ناھیں، تیری سردی کداں

10

اے عاشق معشوقاں سندا، مَلیں کوچا جائیں
سِک تیری دا کھچیا آوے، سار لویگا آئیں
کرم کریسی آپے تیں تے، رہبر تیرا بنسی

11

اے عاشق معشوقان سندا، در مَلیں توں جاکے
تیرا حال پچھے گا آپے، تیرے پاسوں آکے
کریسی مہر مہراں دا مالک، رہبر بنسی تیرا
(

12

دِلی مراد ملیگی طالب، جانی ڈیرے جائیں
گل وچ پلا پاکے منگیں، اگوں سیس جُکھایں
لائیں توڑ نبھائیں ایداں، سدا سُہاگن ہوویں

13

دھارے کلالیں دھرنا ماریں، اے رندا توں جائیں
مٹکے بھرے شراب دے اوتھے پیویں تریہہ بجھائیں
سِر دتیاں جے ملے پیالی، سستا سودا جانی

14

ساقی لنگھی جدھروں رندا لانگھا مَلیِں جاکے
اوہ آپ پلاوے گا تینوں، پیویں ڈیکاں لاکے
حاصل سبھ کجھ تھیسی تینوں جے توں مونہہ نا موڑیں

داستان - 8

1

بار بار متراں دے در جاکے، قدر نا دیکھ گھٹائیں،
گلی اونہاں دی وڑ کے بُھلڑ حولی حولی جائیں،
چپ سادھیں اِس راھے الھڑ بھیت نا کسے بتائیں،
کہے لطیف اوہ درد ہٹاوے، راحت دل دی پائیں،
پیار ہنڈ کے سانجھا پائیں، گجھیا گلاں کرکے۔

2

لوڑ طبیباں پیندی ناھیں، جے جو روگ نا لگے
لگے روگ ، پیاوے دارو، اتے وید وی لبھے

3

در د جنہاں نوں اوس نے دِتا، راحت وی او ہ دیوے
درد غماں نوں عاشق جانن مِٹھے مِٹھے میوے

4

گھجا درد ستاوے جیہڑا، وید سجان پچھانے
کہے لطیف ازل دا لِکھا مٹدا اوس دے بھانے
جیکر ہوون بھاگ سبھاگے ، دارو مِلدا کاری

5

اُٹھ دے وانگر رج کے پیویں ، جے اوہ آپ پلاوے
جے نا بنسی آپ وصیلا ، کیہڑا گھاٹے آوے

6

ان آکھی گل گجھی رہندی، کہی سمجھ نا آوے
سچی گل نا کنی پیندی مورکھ مونہہ بُھو آوے

7

ان آکھی گل گجھی رہندی آکھیں سمجھے کوئی
رمز عشق دی راہ دکھاوے، جنھن تے رحمت ہوئی

8

جو اوس دتا پلے بنھیا، دکھ سُکھ سمکر جاتا
ڈٹھا ٹھوک بجا کے مینوں بڑا پارکھو داتا

9

جے اوس دتا میری جندے، میں سر صدقے کیتا
جیہڑا رشتہ لگیا ٹُٹا، میں فیر گنڈھ سی لِتا

10

جے کوئی تند میلے دی ٹٹے، گنڈھیں وانگ جُلا ہے
جے اوہ دُکھ وی دیوے تینوں، سمجھیں سُکھ آھے
گل وچ پلا پاکے منگیں، جڑیا رہے ایہہ ناتا۔

11

نیواں چلیں صبر دکھائیں، غصہ دلِوں مٹائیں
گورو سنوارے سمجھے نکتہ سُکھ سنتوکھ چ پائیں

12

نیوا چلیں صبر دکھائیں کدھرے قہر ورتاوے
رھیں اہل توں ڈولیں ناھیں سچی سوجھی آوے

13

صبر کتھوری مہکاں چھڈے غصہ قہر صبایا
صابر سر ہتھ رب دا رہندا اوسے نوں فرمایا

14

صابر جت لے جاندے بازی، ہوڑ سدا ہی ہارن
مزہ صبر دا مانن ناھیں جیہڑے گلاں مارن

15

گلاں والا دُکھ سہارے صابر سُکھ وچ رہندا
تھوتھی بات جاوے اجائیں ، ہتھ پلے نا پیندا

16

نال اوس دے چنگا ورتیں جو وے بُرا کماوے
ویر کریگا جو وی کوئی، کیتا اپنا پاوے
رکھدے کینا جیہڑے دل وچ ، خالی پلے جاندے

17

اگلا بھاویں کینا رکھے، توں نا بُرا کمائیں
سید آکھے سبھناں نوں توں اپنا یار بنائیں
صبر دے بدلے صبر ملیگا ، کینے بدلے کینا

18

بُرا کیتیاں بھلا نا ہووے سدا بُرا ھی بَھلے
تند کماں جے کسی ہووے ، کھچیاں دھکا لگے

19

بُرا بھلا کو آکھے تینوں ، مونہہ نوں جندا لائیں
حادی کرے ھدایت تینوں منی سیس جُھکائیں
نفس جس نے مار مُکایا، درگا ہے ور سویا

20

دنیا تیرا بُرا تکے، توں مونہہ ذرا نا کھولیں
صبر کریں تے بولیں مٹھا، کوڑا توں نا بولیں
لیئیں کڑتن مٹھٹ دیویں، ہر تھان عزت پاویں

21

ماڑی آکھی دل نا لاویں، جس آکھی بُھل جائیں
اٹھ ھے پہر نال ادب دے ایہہ نیتی اپنائیں
وچ مسکینی ریہہ کے بیبا، ساری عمر بتائیں
دل مفتی نوں قائم کرکے قاضی جھاک نا پائیں

22

ہر گلے جو ہوں ہوں کیہندے، (ہوں) وچ (جی) سمائیں
کول اونہاں دے واس کریں توں بیبا جھگی پائیں

23

نال جہناں دے ریہہ کے تیرے، جے دُکھ ودھن ودھیرے
چھڈیں سنگ اونہاں دا، بھاویں بھیدے ہون گھنیرے

24

جیکر نال اونہاں دے ریہہ کے، دور ہون دُکھ سارے
کول تنہاں دے چھپر پاکے، بیبا کریں گذارے

وائي

اڑیو میں بن سجن تڑفاں، برھا مار مکائی
میں جہے کئی عاشق بیٹھے در سجناں تے آئی
برھا مار مکائی
تھاں تھاں روپ ہوت دی چرچا، کردی پھرے لوکائی
برھا مار مکائی
دھوڑا اوس دے پیراں سندی، رکھاں اکھین لائی
برھا مار مکائی
کہے لطیف سوہنے دی سوبھا، ہندی اے ہرجائی
برھا مار مکائی

سُر کھنبھات

داستان - 1

وائي

پیا پاس لے چلو اڑیو پی بِن رہیا نا جائے
اَٹھی پہر سوگ مناواں، پل بھر چین نا آئے
پِی بِن رہیا نا جائے
لگی تاہنگ ساجن تیری، تیرا درد ستائے
پِی بِن رہیا نا جائے
لمی واٹ پیرنا کنڈھن، کیہڑا دُھر اپڑائے
پِی بِن رہیا نا جائے
کِکن پہچاں وچ حضوری، ایہہ سوچ نا اندروں جائے
پِی بِن رہیا نا جائے

1

نیکی دا اوہ سورما سجن، کردا سدا بھلائی
کرکے بھلا جناوے ناہیں، میہا دیوے نا کائی
میں سُدھا برائیاں بھریا، اوہ مہراں برساوے

وائي

میرے ویہڑے آپے آو یاد کراں لُو لائی
عِطر کتھوری لِپٹاں چھڈنِ انگ انگ مہکائی
یاد کراں لُو ء لائی
تن طالب سجن دا ہویا، روح وچ رکھاں بسائی
یاد کراں لُو ء لائی
روح اوہدے دی کی گل دساں ، کجھ وی کہیا نا جائی
یاد کراں لُو ء لائی
کی لطیف سجن گھر آوے، مہر اوہدے من آئی
یاد کراں لُو ء لائی

2

پُنج نیکی دا سجن میرا، متھا کھِڑ کھِڑ جاوے
میں اُڈیکان اوہ ہسدا ہسدا ویہڑے دے وچ آوے
چن سورج کی اوس دے اگے اوہدے تُل نا کوئی

3

دُھر اسمانوں ویکھے چندا، میرے پریتم تائیں
رو رو دیاں سنیہا تینوں، انہوں جا پچائیں
سانگ ہجر دی کلی جھلاں پی بِن جی نا سکدی

4

میں کلی دے کول نا آوندے، سانگ ہجر دے کسدے
نین جہناں نے موہیا مینوں روح مری وچ وسدے
سخن جہناں دے سوجھی پوئندے، تِناں دے آسرے جیویں

5

رات چاننی راہ سدھ پدھرا پینڈا دور دوراڈا
چل بوتے توں سدھا ہوکے، اوہ تکے راہ اساڈا
ہمت کریں مڑیں پچھانہہ نا، سجن میرا میِلیں
(

6

رات چاننی راہ سدھ پدھرا، شابا تریا جاویں
تیرے لئی لیاندا کھاجا چنن لائچی کھاویں
میری بھیتی توں ھیں ہوتے، مونہہ نوں جندا لاویں
بھر دا چل ہنگا را گل دا، دوکھی سن سڑجانے

7

سجرا نہوں تے رات جاننی، سدھی واٹ لیجاویں
تکھی چالے چلیں بوتے، سجن پاس لیجاویں
دور اونہاں نوں جانی ناھیں جو وسدے دل جائیں
پہو پھٹدی نہں مڑ آئیے، بھلا کرے رب تیرا

8

پورا چن آکاشی چڑھیا دنیا مڑ کے آئی
میرے گھر اج سجن آونا اُڈی ایہو ہوائی
میرے گھر مِلن ودھائیاں، دوکھی سڑدا پھردا

9

فِر آئی اج پورن ماشی، جو چند آکاشی چڑھیا
جس نوں میں اُڈیکاں چر توں میرے ویہڑے وڑیا
پہو پُھٹی تے چانن ہویا آیا ساجن میرا

10

یکم دا چن لوکی دیکھن ساڈا چنا پورا
میتھوں پچھن جے نا ویکھن، نا کوئی ہیٹھی سمجھن

11

چودھویں دیا چندا بھاویں، کریں سحس شنگاراں
سوہنے دے تُل اُتریں ناہیں حیلے کریں ہزاراں
ساری عمر تُلے نا تیری، اوس دے اِک پل جِنی

12

لکھاں ہی چن سورج بھاویں، چڑھن کرن اُجیاراں
سونہہ رب دی پر سوہنے بن جگ سبھ اندھ گبارا

13

حُسن تیرا وے چنا اڑیا، کس گِنتی وچ آوے
راتیں چڑھیں دنےِ لُک جاویں، میت سدا روشنا وے
(

14

راتیں چانن چنا تیرا، درد وچھوڑا پاوے
چندن مَلیا پِنڈے سارے، انگ انگ مہکاوے
اُڈی مہک اڈیکاں اندر، مہکی مِلن نا آیا

15

لوہڑا پئے جائے چنا تینوں، کھڑ جائیں شامل ویلے
ادھی رات لیاوے نیہرے، سانوں ماہی میلے

16

سچی گل جے آکھاں چنا نا توں بُرا منائیں
سوہنے نال مہاندرا تیرا، ملدا مولوں ناہیں

17

سچی گل میں آکھاں چنا جے نا بُرا منائیں
سدا سہاگن کدی نا راہسیں، ودھدا گھٹدا جائیں

18

نین نشیلے جدوں اوس نے، نازاں نال اٹھائے
چن تے سورج پھکے پئے گئے، نیویں پاشرمائے
ہوگئے تارے امبر اوہلے، تاب نا جھلی جائے
کھادی مات ہیریاں موتی، میرے سوہنے اگے۔

19

ادھیں راتیں سوہنے نے جد مونہہ توں پردا لاہئیا
چن تارے سبھ کھسکے اگوں، امبریں مُنہ چُھپایا

20

پہو پُھٹی تے سوہنے ورگا، چڑھیا دن دا تارا
جیہڑی ٹھنڈ اوہ ورتاوے، اوہو دیوے پیارا

21

تیں دل نیجھاں لاکے تکاں، تارے ایسے کرکے
جتھے توں چڑھدا اسمانے پریم اوسے طرفے

22

جتھے ھے اوہ دن دا تارا سجن وی اوس تھاویں
مٹھا شہد رسیلا بولے، کوڑا بولے ناہیں

23

جتھے چمکے دن دا تارا، سجن دی اوس تھاویں
ماکھیوں مِٹھا ماہی میرا، کوڑا نہیں دکھلاوے
(

24

اوتھے جتھے تارا ڈھلکے، سجن نور ورہائے
جد بولے رس جھردا مونہوں، شہد دی نیں ورہائے

25

مُنہ تے دِل پُھل تارے متھے، شہد پُھلڑیاں پائیاں
کھوہ چ پین اوہ راتاں سبھے (جو) بن ہوت بِتائیاں

وائي

میں اپنا پیا رجھاوان ٹھیریں راتے کاہلی کاہدی
وچ خوشیاں جے شاماں وانگر، نی میں اپنا آپ جلاواں
ٹھیریں راتے کاہلی کاہدی
جوگیاں دی دھونی وانگر، دھُکھاں، بھڑکاں کدی بُجھ جاواں
ٹھیریں راتے کاہلی کاہدی
گجھی پریت سجن دی کداں، خاصاں عاماں نوں سمجھاواں،
ٹھیریں راتے کاہلی کاہدی
درد اَولَا لگا مینوں پیا ملے بِن چین نا پاواں
ٹھیریں راتے کاہلی کاہدی
سید یار بنایا مینوں، خامی کڈھی شُکر مانواں
ٹھیریں راتے کاہلی کاہدی
تانگھ لطیف سدیوی لگی، داسی بن کے سیو کماواں
ٹھیریں راتے کاہلی کاہدی
مِرگ ترشنا جیون سارا، پریتم مِلے پیاس بجهاواں
ٹھیریں راتے کاہلی کاہدی
روز قیامت بھرسی حامی، ہتھیں کرسی آپے چھاواں
ٹھیریں راتے کاہلی کاہدی

داستان - 2

1

پہلی نظر آپ دی چنا، سُہنے اُتے پائیں
حال ایہناں مسکیناں دا توں اوس نوں آکھ سنائیں
اوہ کد آوے اوس دی راہ تے اکھاں لائے رکھئیے

وائي

دل دی آکھ سناواں مائے سجناں تے آساں لائیاں
کھوہ چ پین اوہ راتاں سبھے جو پیا باہجھ بتائیاں
سجناں تے آسان لائیاں
نال سجن دے جو لنگھائیاں اوہ راتاں مُڑنا آئیاں
سجناں تے آسان لائیاں
مُکھ میت دا دیکھن دے لئی، بار بار جھاتیاں پائیاں
سجناں تے آسان لائیاں
ادھی رات لطیفی یاداں آکے زندا تڑپائیاں
سجناں تے آسان لائیاں

2

دیکھیں میرے سوہنے نوں توں، چنا پہلی نظرے
دسیں گل کھول کے اوس نوں ساڈے تے کی گذرے
اوس بِن اِس جگ دے اندر ہور آسرا ناھیں

وائي

نِکِری چاہ نا وچھرے میلے
ڈھول سنیہاں تے کد آوے
دل تڑپے اکھو رت وگدی
جد ادھی رات وہاوے
ڈھول سنیہان تے کد آوے
جے توں آخر اوہی ہوندا
جو نا پِڑ وچ پِٹھ دکھلاوے
ڈھول سنیہاں تے کد آوے
پریتم جس دا وچ پردیسیس
رون نا ہرگز ٹھلیا جاوے
ڈھول سنیہاں تے کد آوے

3

چڑھ اسمانیں چن توں ویکھیں سُہنا صدقے جاواں
یاد کراں میں اوس نوں بیٹھی سُرتیں ہور بھلاواں
اوہی سہارا میرا چنا، دوجی ٹیک نا کائی

وائي

دھکے مار ڈھولنا بھاویں – تیرے دروں کدی نا جاواں
بیٹھ رو مونہہ موڑ کے بھاویں- پر دسِدا رؤ ایہو چاواں
تیرے دروں کدی نا جاواں
بہہ در دیکھے جگ دے اندر، پر بِن دھر نا پاواں
تیرے دروں کدی نا جاواں

4

پہلی جھاتی سُہنے اتے چنا اڑیا ماریں
دیئیں سنہیا میرا اوس نوں اگوں عرض گذاریں
اکھیاں وچ وسیبا تیرا جیواں تیرے سہارے

5

میرا سنیہا بیبے چنا، سجناں تک اپڑائیں
چڑھیں اونہاں دے ویڑے جاکے تے ہر تھاں روشنائیں
پیراں نوں ہتھ لاکے اوس دے حولی حولی دسیں

6

جو سینہا دیاں میں چنا پلے بنھ کے رکھیں
سیس نِوا کے اوس دے اگے کُل حقیقتاں دسیں
تیں وی آونا اوسے رستے جدھر جگ آدھارا

7

توں نیڑے میں دور وے چنا نِکلیں کریں دیدارے
سجن سُتا وال کھلاریں مہکاں پسرن سارے
بابل اُٹھ نا دیندا مینوں پہنچا کیویں دوآرے
جے اوہ دیوے چڑھ سویلے اوس ول چالے پاواں

8

سجن دور وسیندا میرا ڈیک دیاں مرجاواں
بابل اُٹھ نا دیندا کیویں پیریں واٹ مکاواں

9

ایس حیاتی اندر رَبا ماہی کدوں مِلاویں
دل مشتاقاں دے توں اندر، درداں بھردا جاویں
دور وسیندا سجن ساڈا، کون سُنے گا دل دی

10

دل وچ تاہنگھ میت دی لگی ھن او لہُو کتھائیں
سجن آئے سیجے میری پیر دھریندا ناہیں
نال قیس دے ریجھے ہن اوہ، حال سناواں کِس نوں

11

مینہہ دھاریں تے ہو طوفانی، اُوٹھ نا دھرنیوں ہِلے
اٹھدا نہیں اولانا کداں رکھ پلانا چلے

12

اُوٹھ اولانا اُٹھدا ناہیں ڈگے ڈگے پلانا رکھاں
جدھر نوں وگ تریا اودھر، نال اُداسی تکاں

13

ناکو اُوٹھ نا گھوڑا ناہیں، پیریں تریا جاوے
شالا کوئی ساجن کولے راتوں رات پچاوے
وس نا چلے کوئی میرا اکھوں ہنجھ نچوڑاں

14

قدم توں اُوٹھا ترکھے پئیں، ذرا ناڈھل وکھائیں
سجناں دے در لے چل مینوں، چھیتی وصل کرائیں
متاں آہ وجوگناں سندی پھوک سُٹے ہڈ تیرے

15

سستی چھڈ پھرتی کر بوتے کاہلے پیر اٹھائیں
میں جانا ھے اوتھے اڑیا جتھے دل دا سائیں
سارا وگ تان لانا چبے، چنن تینوں کھوائیں
راتو رات پچائیں مینوں میل میت دا ہووے

16

ڈھل مٹھ کریں نا بوتے میرے سُٹیں پیر اگاہیں
جلدی کریں دیر نا لائیں اپڑیں راتوں راتیں

17

نسل ودھیا تیری بوتے لاج نسل دی رکھیں
اول نسل ھے بڑا خزانہ لاج اصل دی رکھیں
نال اساڈے بَھلا کمائیں، بَھلیاں داتوں جایا

18

ون دے نال بنھیا ایس نوں تان جو پھلیاں کھاوے
پر ایہہ کُلچھنا بوتا بھیڑا لانے نوں مُنہ پاوے
اِس دے لچھنانے ہی مینوں زچِ کیتا ھے مائے
(

19

منیں مِنت بوتے میری، میں اج عرض گذاراں
جل تھل دیکھ تھڑک ماجائی، متاں کریں انکاراں
میرا میل کرائیں جھب دے لے چل سجناں ڈیرے

20

لعلاں دان گل گانا بنھیا موتی ہار گنداواں
ریشم دے مہار وٹاں میں نک تیرے وچ پاواں
رجواں چارا چندن تینوں راتوں رات پہچائیں

21

لعلاں دا گل گانا بنھیا موتی جڑے مہاراں
اٹھے پیر نہاریں دیواں، رجواں چندن چاراں
جے توں ڈیرے پریتم دے تے راتوں رات پہچائیں

22

سون نال مہاران مڑھاں میں تیری بوتے میرے
گوبھ چنن دان مہندی پتے، پاواں اگے تیرے
جیکر راتوں رات پہچائیں، چھیرے سجناں سندے

23

وگ دے نال ٹرے نا بوتا، لانا وی نا کھاوے
اوہ اُچا مزاج وی اُچی، کھڑے ہاتھ نا آوے
دھون آکڑی رہندے اس دی، مَرے دماں تیکر

24

نال وگ دے ترے نا بوتا، نا کچھ چرچاں کھاندا
تیر پریت دا لگا ایسا، سکدا مردا جاندا
سر تے تن دا خیال بُھلا کے، پیر میت دے پھڑدا

25

ہن وگ دے وچ ٹریا جاندا اتے کتھوری چردا
مائے نی ایہہ بوتا میر اپیڑ ظاہر نا کردا
نال وگ دے بنے وگ ورگا دل وچ میرا ماہی

26

بوتا بُورا گوبھ نا چردا جانا کی بھائے
گوڈے نال کپور لتاڑے، ایہہ وی اوہ ناکھائے
کھا کھا چندن رجیا مویا، سجنان سندے پاگیں
(

27

جداں دا ایہہ کل سی بوتا اوداں دا اج ناھیں
ویہڑے آ کے کردا ناھیں تو برے ول نگاہیں
وَئلی ول کو کھاہدی شاید، وگ وچ چردے چردے

28

جان بجھ کے ولاں نوں جاکے بونے نے مونہہ پایا
سوٹا پھڑی کھیت دا راکھا کاوڑ دے وچ آیا
اُوٹھ وچارے نوں اج ساری، چاوڑ مَستی بُھلی

29

اوہ ول ات دی وَہلی کوڑی جسنوں مٹھی جانے
دیکھیں بیبا کھانا بیٹھیں مُڑ پچتھائیں دھنگانے

30

پکی بیڈھی رسی وٹاں، بوتے دے گل پاویاں
سیرن ولاں چار چو فیرے مہکن نال ھواواں
بجھا رہے نا وچ زنجیراں چاٹ اونہاں دی لگی

31

جت ول سوادی ولاں مہکن بوتا اُت ول دھاوے
چسکا لگا ایسا اوس نوں توڑ زنجیراں جاوے

32

نٹھہ نا جائے بوتا کدھرے پیریں پیکھڑ رلائی
لانا چرنوں ہٹڈا ناہیں، دکھاندا نیویں پائی
توں ہی رَبا اِس نوں دیویں مت چنگیری کائی
کہے لطیف مہر کر اِس تے پائیں سدھے راھے

33

جے نا مَنِے سچی دساں چابک دارو تیرا
سدھا ہوکے ٹرپو بوتا سمجھ اشارا میرا

34

اِسے کھنبات (*) میت داڈ یرا دیکھیں نگاہ اٹھائیں
جدھر دیکھیں اودھر او ہی جلوے دین دکھائی
(*) ڈھولے دا دیش

35

اکاں ولوں اُوٹھ ناہٹدا ہار تھکی سمجھائے
چاروں طرف چنن دے بُوٹے، واواں وچ مہکائے
کئی بے ہوش ہوئے جس کھاہدے اوہی ویل لبھائے
ایہہ کلچھنا اِک نا مَنے رت دے ہنجھ وہاواں

36

کُھلا اُوٹھ آوارا بنسی پیریں پھنکڑ لاو
جے چاراں تا مونہہ وٹ لیندا بھارا بوجھا پاو
پیریں پاو لما رسہ کُھلا چرے تے ہُونگے

37

پیکھڑ مار پچھاڑی لائی بَجھا نال زنجیراں
مائے نی ایہہ بوتا میرا کھاندا پُھل کریراں
کیہڑی کامن وس کریگی، میرا آکی بوتا

38

ٹونا کرکے قابو کیتا، کیہڑی کامن آئی
گھمے ہن تے کوہلو پیڑے، اکھیں کھوپا لائی
کداں وگ وساریا بوتے بدھا گھانی کڈھوں

39

ایہہ من بوتا بنھ زنجیراں روک پکیری پائی
سازشِ بنھن توڑ کے راتیں پی ول کیتی دھائی

40

بنھ کے رکھاں بوتے نوں میں، کیتے جتن بتھیرے
بنھن سارے توڑ وگائے، وگیا سجن ڈیرے

41

سیتی دے پُھل کھاندا ناھیں چندن مونہہ نا لاوے
سندل دی پرواہ نا کردا اگر پاس نا جاوے
لانے دا اوس چسکا لگا پاگل ہویا پھردا

42

نرمل پانی پیوے ناھیں چندن تون مونہہ موئیں
چنگے لگے نا آہر تینوں مونہہ مارے تُھک سٹیں
ایہہ لانا من بھوندا تینوں کاہنوں دسیں لگے
(

43

جتھوں مہنگا بوتا لِتا، خرچے دم ادھکائی
اوتھے اوہ چردا ڈالیاں، کر دا بے پرواہی

44

ایہہ وڈ مُلا بوتا میرا مہنگے مُل دا آیا
پھلیاں کھاوے تے خوش ہووے ایہہ کھاجا من بھایا
ویلاں دے ایہہ پتے توڑے مرنڈ مرنڈ کر سُٹدا

45

لکھاں دا ایہہ بوتا میرا مہنگے مُل دا آیا
کہو نا مہنگا اس نے تاں ویہڑا آن سجایا

46

لکھاں تار کروڑاں وٹیں کرنا جکا تکا
جداں کداں کرکے بیبا سودا کرلے پکا
رکھدے سار پلانا اُتے سجن نال ِملاوے

47

لکھاں دا ایہہ بوتا بیبا تار کِروڑ پھڑاواں
کھاد خراک الائچی اس دی چاراں اتے رجاواں
دھراں پلان اڑی نامارے سجنان کول پچاوے

سُر سری راگ

داستان - 1

1

جے توں اوس نوں چیتے رکھیں، اوہ وی بُھلے نائیں
تھوہڑ کوئی نا رہسی تینوں، اس دا حُکم بجائیں

2

بُھلیں نا توں پریتم اوہ وی، سار لین نوں آوے
وانگ مُتھاجاں پلا اڈیں، داتا سبھ کجھ پاوے

3

سجن نہیں وسارے توں وی، دل وچ رہیں دھائیں
رکھیں صاف دابداں٭ آپنا صابن نال دُھَائیں
جاگدا رہیں ونجارے مِتر پار اُتارا ہووے۔

٭بیڑی دا پکھا

4

تیں ول نظر اوس دی رہندی توں وی رکھ لو لائی
دیکھیں کچ وہاج نا بیٹھیں کریں نا کوڑ کمائی
سچ دا سودا کریں سوداگر، گھاٹ نا کوئی ہووے

5

ڈھولا نہیں وسارے تینوں یاد نا اوس دی چھڈیں
ہونجھیں کُوڑا کرکٹ سارا کھوٹ دِلاں دا کڈھیں
روز قیامت دا ڈر بھارا مہر کری لیہہ جاسی

6

سار لووے گا تیری پریتم ، تو ں وی ورد پکائیں
نظر پین پر لوگ خزانے دل شیشہ لشکائیں
دھوئیں پونچھیں بیڑی اپنی کریں ملاح حوالے

7

موتی نہیں وہاجے میں تاں کچ ہی نرا کمایا
کچکڑے دا کرلیا سودا سید گھاٹا پایا
میرا حال تان ایہو سائیں تیری مہر بچاوے

8

کیتا قل توڑیا میں ہی، کوڑو کوڑ کمایا
پاپاں نال بھر گھیا بیڑا اوڑک ڈبن تے آیا
راز دا محرم جانے سبھ کجھ تیتھوں دس کی لُکیا

9

کوڑ کمایا سارا دسیں، رب سچے نوں جائے
کوڑ کپٹ سبھ دل چوں کڈھیں اللہ نوں سچ بھائے
محبت دی اگ بالیں اندر، صدق دی تیلی لائے
ایداں جیکر کرسیں بندے، سودا چنگا رہسی

10

سستا سودا اوہ جو، میرے پلے پاوے
میرے وس کجھ ناہیں مالک او تھیسی جو بھاوے
حادی بِن نا منزل ملسی کداں اوتھے جاوے
مہر کرے جے آپے سائیں، لہراں وچوں کڈھے

11

لہراں مارے اُچھالے آون پانی ہتھ نا آوے
نال چٹاناں بیڑا میرا ربا نا ٹکراوے
بنا ضرب لپھیڑے کنڈھے ایہہ بیڑا لگ جاوے
تتی وا نا لگے اِس نوں صحیح سلامت پُجے

12

رسے نویں، بادباں سُتھرے، چپو ہاتھی دندے
جُنگ(*) جہازے چڑھ کے میرے، ساتھی سفر ہلندے
کر پوریاں لوڑا ں ربا ایہہ عاجز ونجارے
(*) جُنگ دی معنی - وڈے وڈے

13

رسے نویں بادباں سُتھرے، میر ملاح سیانے
چلی وا مسافر ٹُرئیے، لنگر اُٹھا مہانے
سدھراں لے کے مڑن سفر توں مہر کریں رب سائین

وائي

ساجن لکھ احسان چڑھائے
کیویں کران شکرانا اوس دا ساجن لکھ احسان چڑھائے
گن گاوے اوس لالعن سندے، نال محبتیں سیس جُھکاوے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
کرن کارن چنگے کارے اندر دا اوہ رنگ دکھائے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
اوشت کرنی بُھلی ناھیں کریں ورد توں من چِت لائے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
مونہون جاپ کریں توں اوسدا اوہ دل وچ وسدا جائے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
کریں عبادت سادھیں من ھے، بُھلیں خودی دھیان لگائے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
ریجھے گا اوہ تیرے اُتے مہر کرے گا آپے آئے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
کریں بندگی اوس دی بیبالہے میل اندر لشکائے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
ہوش کریں دیوانے بندے، سچے صاحب نوں سچ بھائے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
سونا پیسی نا شرمندہ، جے راضی رہیں رضائے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
سِمرن وچ جس رات لنگھائی، آپ لیا اوس مان ودھائے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
یاد کریں تاں یاد کراں گا، پاک قرآن ایہو فرمائے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
چھڈیں کفُر شُکر میرا بے شُکری نوں دلوں کڈھائے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
مندے کم سوارے رب نے، مہر کیتی آپ سُدھائے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
سچے دلوں کریں توں بندے، رب سچے دی حمد ثنائے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
توبہ کر توں نال صدق دے، کیتے اپنے تے پچھتائے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
منگیں اوس دیِالُو کولوں، امن امان لطیف رجائے
ساجن لکھ احسان چڑھائے

وائي

میرے اندر وسدا پریتم مینوں خبر نہ کائی
مینوں خبر نہ کائی مول نا سوجھی آئی
سجدے کراں اوس دے اگے، نین نین وچ پائی
مینوں خبر نہ کائی مول نا سوجھی آئی
جے نا ہستی میٹی جاوے نا مت ملیا جائی
مینوں خبر نہ کائی مول نا سوجھی آئی
ساڈی توبا بخشش اوس دی دیوے حکم رضائی
مینوں خبر نہ کائی مول نا سوجھی آئی
جو "میں" مارے ہُندے اوسدی اوہدے گھریں رسائی
مینوں خبر نہ کائی مول نا سوجھی آئی

داستان - 2

1

جو کجھ ھے اس دنیا اندر قائم اوہدے سہارے
مہر کرماں دی کمی نا کوئی، اوس سچے دربارے

وائي

توں ہی آ کے بوہڑیں ربا، دِسدا نہیوں دور کنارا
تیری مہر میرا سہارا
کسی وی گنتی وچ نا آوے پاپاں سندا پارا وارا
تیری مہر میرا سہارا
چیتے قبر رہی نا مینوں اجہی بھُل وگی سردارا
تیری مہر میرا سہارا
چھیتی پچھیں والی میرے ، میں بندا ہاں مورکھ بھارا
تیری مہر میرا سہارا
تیرے باہجھوں کوئی نا سُنسی، میری پکار میرے داتارا
تیری مہر میرا سہارا
پاپ دیکھ شیطان شرمایا حدوں ودھ میں ہاں بُریارا
تیری مہر میرا سہارا
ڈنگر میتھوں کرن کنارا، حال میرا نا کرن گوارا
تیری مہر میرا سہارا
بیڑا بنے لائیں میرا، تن ہی رہبر کھیون ہارا
تیری مہر میرا سہارا
بھنوراں دے چ بیڑا چھجا چھیتی کر پار اُتارا
تیری مہر میرا سہارا
میں منگتا توں داتا میرا پاویں خیر میرے داتارا
تیری مہر میرا سہارا
تیں بن ہور نا کوئی سہائی توں ہی ڈبدے تارن ہارا
تیری مہر میرا سہارا
میں وی انھا بیٹھا جا کے ملیا تیرا ہی دربارا
تیری مہر میرا سہارا
نوازے توں سوالی سارے دتا کھول مہا بھنڈارا
تیری مہر میرا سہارا
جُھگی واس بنائیں راجے تیری بخشش دانا آرا پارا
تیری مہر میرا سہارا
دیکھیں مینوں چھڈنا جائیں بخشیں اپنی مہر دُوآرا
تیری مہر میرا سہارا
روز قیامت تاریں مینوں تون ہویں میرا رکھوالا
تیری مہر میرا سہارا
روز حساب گناہگاراں اتے تنبو تنسی نبی پیارا
تیری مہر میرا سہارا
پکار لطیف سنی توں آکے روز حشر دے مددگارا
تیری مہر میرا سہارا

2

ورد میت دا کردے کردے ساری رات وہائی
کہے لطیف اونہاں دی مِٹی نے وی سوبھا پائی
لکھاں کرن سلامان آئے گور اونہاں دی اُتے

3

سیو کریں ساگر دی بیبا پانی ٹھاٹھا ں مارے
مانک موتی لعل بھرے، ھور خزانے بھارے
جے اِک ماسہ وی ہتھ لگے پوں باراں ہوجاون

4

مالا مال ہٹے جہناں نے ساگر سیو کمائی
بھر بھر بُک جواہر لیاندے ڈونگھی چُبھی لائی
کہے لطیف سمندر تیہوں کڈھے لعل سوائی
پاوے مُل نا کوئی ایہناں دا ایہہ مانک اُن مُلے
(

5

نال طوفانان یاری تھیندی ساگر سیو کماندے
نال صدق دے توبا کردے خطرے سبھ لنگھ جاندے
پار کرن اوہ تِکھیاں لہراں ، سائیں ٹوک رکھاندے
کامل مِلے ملاح انہان نوں واہرو بن کے آوے

6

راتیں جاگن نال سائین دے سچا سودا کردے
لدن کھیپ نیاز حلیمی، بیڑی اپنی بھردے
لنگھ جاون طوفانی لہراں پل چ جودھے سورے

7

وکھرے نیاز حلیمی سدا لدیا اونہاں جہازے
معرفت دے کرن اوہ سودے موتی اونہاں وہاجے
پاپاں توں اٹھ توبا کیتی ایہہ سودا گھٹ لیاجے
ایہنان وسیلے پار لنگھے گا، ایہہ سچا واپاری

8

سچے سچا سودا کردے اوہ سدا سچ وہاجن
ایہہ خوشخبری اونہاں سُنائی جو سچ پلے پاون
کیتا بیڑا پار ساگروں سچے سائیں مینڈے

9

چپا چپا ساگر سندا چوبھے ھی سبھ جانن
جہناں ڈونگھائی موتی مِلدے جاندے، اوتھے بھالن
بھر بھر بُک لیاون ہیٹھوں ہیرے لعل جواہر

10

اٹھن لہراں ٹھاٹھاں مارن سچے خوف نا کھاندے
چھلاں دی پرواہ نا کردے، تھلے اُتر جاندے
پھول سمندروں سارا سٹن، لعل انملے کڈھن

11

پاکے ٹوپ کچ دے چُبھیاں، گوتے ساگر لائے
ڈھونڈ ڈھانڈ کے دُھر پتالوں سپیاں کڈھ لیائے
اکھیں ویکھن چمکاں مارن اوہ انملے موتی

12

ساہویں دسن چٹانی لہراں بیڑی تاب نا جھلے
بوجھے بھر بھر پاپان سندے، لائے اُپر تھلے
کھیپ بدی دی لدی ساری بچساں کیہڑی گلے
آپے مہر کریں تو ں مولا، کڈھیں بھنوارن وچوں

13

غفلت چھڈ چَوکنا ہوجا پاون چھلاں گھیرے
اوہ دیکھیں پار اُتر گئے، سنگی ساتھی تیرے
پرلے پتن پُجے لوکی، کی وہ دِسدے ناہیں

14

بھنوروں پار لگن دی چنتا اٹھ ہی پہر ستاوے
ایہناں طوفاناں وچوں بیڑی کیہڑا پار لنگھاوے

15

بندا سوچیں رہے ڈُبا، ترس صاحب نو ں آوے
اوہ بھنوراں چوں کڈھ کے بیڑی کنڈھے تع جالاوے
وچ طوفاں پھسیاں نون ہی سدا آسرا اوہدا

16

بندا سوچیں رہے ڈُبا بگڑی رب سنوارے
بھنوران وچوں بیڑیاں کڈھے لاوےآن کنارے
ڈبدے دی بانہہ پھڑ دا آئے مہران وچ جد آوے

17

بندا رھے سوچاں وچ ڈبا، اللہ کرم کماوے
آپے ڈوبے آپے تارے آپے پار لنگھاوے
پتں لاوے سبھناں تائیں ہوئے ذرا جے اوسری

18

بندا رھے سوچاں وچ ڈُبا اللہ آپنی کردا
آپے ہی بھنور وچ سُٹے آپے آکے پھڑدا
پتن تے اوہ آپے لاوے بیڑی پئی کُراھے

19

بندا رہے سوچاں وچ ڈُبا اللہ کرے جو بھاوے
بھنوراں وچوں آپے کڈھے، ہُندا آپ سہائے
جو ہریاں دا پھسیا بیڑا آپے صاف بچائے
وڈے چھوٹے بیڑے سارے آپے پار لگاوے
جان مدینے دے ول ٹردے احمد دیئیں ملائے
مہر کرے اوہ مہراں والا سبھ نوں پتن لاے

داستان - 3

1

کھوہل بادباں ٹِھلے بیڑی اُپروں واجد آوے
رہن ثبوتے چپو شالا اٹک نا کوئی پاوے
ونج کرن ونجارے چلے، وکھر بیڑی لدیا

وائي

اکھاں دے وچ نیند سمائی
سنگی ساتھی ٹُرے سفر تے ، بوجھے اپنے سِریں اٹھائی
اکھاں دے وچ نیند سمائی
لنگر چُکے آن ملاحاں کرن تیاری ریجھان لائی
اکھاں دے وچ نیند سمائی
اگلا پور پُچیایا پتن بیبا تیری واری آئی
اکھاں دے وچ نیند سمائی
ڈِھڈِھہ بھر کے توں کھا کےسُتا، سوں کے سار ی رات گنوائی
اکھاں دے وچ نیند سمائی
ہاکاں مارن ٹُر چلن لئی ، تینوں دِتا نہیں سنائی
اکھاں دے وچ نیند سمائی
سچی سوجھی آوے تینوں، توبہ کریں دلوں پچھتائیں
اکھاں دے وچ نیند سمائی
گل سُن میری، نیند تیاگیں، میرے یارا سنگی بھائی
اکھاں دے وچ نیند سمائی
سائیں بھیجیا سچ ویہاجن تیں آکیتی کوڑ کمائی
اکھاں دے وچ نیند سمائی
کی توں کنڈھے اُتے پیندی، سن نا سکیا حال دُہائی
اکھاں دے وچ نیند سمائی
گھڑے بنا میں لاواں تاری، اللہ میرا ہُوو سہائی
اکھاں دے وچ نیند سمائی
مُنکر کافر لوکاں کولوں ، رکھاں ربا آپ بچائی
اکھاں دے وچ نیند سمائی
کوڑا سچ قرآن درسایا موت کولوں با بچیا جائی
اکھاں دے وچ نیند سمائی
انت شکار ہوئینگا بندے شکار بیٹھا جُھور لگائی
اکھاں دے وچ نیند سمائی
روز قیامت سکے سوہدر، ساتھ نا دیوں سبھ چھڈ جائی
اکھاں دے وچ نیند سمائی
تُلہا ٹُٹا لہراں اندر، موڈھا دیویں کرکے، دھائی
اکھاں دے وچ نیند سمائی
لکھاں غرق ہوئے وچ لہراں بے شماراں جان ونجائی
اکھاں دے وچ نیند سمائی
رب اتوں جان جے واری ہندی ، دیندا آپے پار پچائی
اکھاں دے وچ نیند سمائی
گھر وچ تیرے اپنی دولت، گنی نا جائے انت نا کائی
اکھاں دے وچ نیند سمائی
چُنیاں دولت مُردا دونویں ، ایہہ مثال حدیث دسائی
اکھاں دے وچ نیند سمائی
مسکیناں دے وچ ونڈی ناہیں اللہ ڈاڈھے دا بھیے کھائی
اکھاں دے وچ نیند سمائی
چُھٹڑ رن ایہہ دولن جانی تیرے نال نا سکے نبھائی
اکھاں دے وچ نیند سمائی
بہتا چرنا ٹھرے اک تھان ٹُرجاندی جلوا دکھلائی
اکھاں دے وچ نیند سمائی
بُھلن ہارے چیتے رکھیں ، متاں موت بیٹھیں وِسرائی
اکھاں دے وچ نیند سمائی

2

پیا پیا خراب نا ہووے، وکھر جدیں سہی
ویچیں جو پردیسیں جا کے گھر پووے نا کوئی
کر لے سودا ایتھے ایسا پائیں موکھ دوارا

3

خبراُرے دی دین مہانے، ساری سانوں آکے
مِلے نا سوہ پرے دی جتھے گرکن بیڑے جاکے
(

4

مہر تیری بیڑی میری مال (میل) دا پایا
ودھیا ونجھ تے سُنے چپو ، سارا ساز بنایا
حاجت نہیں ملاحاں جِتھے آپے کھیون ہارا

5

وکھر بھارا لدی ناہیں، بیڑی ہئی پرانی
تھان تھان چھیک ہئی نا تھلے بھردا جاوے پانی
ایہہ ویلا ہن بیگ گیا رے فکر کریں توں کل دا

6

بیڑی تھلے چھیک انیکاں پانی بھردا جاوے
رسے کِھچے بادباں پاٹے ڈِکو ڈولے کھاوے
تکڑا چِتر مہانا ہووے، جاوے چیر طوفاناں

7

مندن چھیک تیل نِت لاوندے ، بیڑی پئی سجاون
سید کہے تیاری کرکے ساگر تٹ لے جاون
کھدے لاہ کے نویں وٹیندے تکڑے رسے پان
اوہ پانی وچ اُتاران آخر، نال دعائیں بیڑی

8

مندیں چھیک بیڑی دے بیبا مَلیں نِت تِھندیائی
سمندر سفر دی کریں تیاری رکھیں من چِت لائی
لنگر چُکنا پیسی ایتھوں ، اج یا سَنجھ سویرے

9

سُنیاسی جو کنڈھا ڈِٹھا خوف جِس توں آئے
سُتا رھے نا چیتے رکھیا کہے لطیف سنائے
غفلت دے وچ بیڑی ٹِھلی دِتی بھنور پھسائے
ٹُٹی پُھٹی کیتی میں ہُن تیرے سپرد خدائے

10

کشتی ایہہ مسکیناں سندی رکھیں آپ بچائیں
سید نال رھیں توں اس دے منزل توڑ پُجائیں

11

ٹُری نتانی بیڑی میری، رل کے نال جہازاں
آون دوروں لہراں اُتے کنیں پین آوازاں
ساز و سامان پکیرا ہووے، جے تیں پار اُترنا

12

ڈُبے اُبھرے بیڑی میری ، ڈکو ڈولے کھائے
اکھڑے کِل تے تختے لتھے کُھلے جوڑ جُڑائے
ملاح دسن نا اپنے تھائیں، فرنگی (*) آن دبائے
تیری بیڑی دے وچ غافل ڈاکو نے چڑھ آئے
جِتھے ڈُبے جُنگی بیڑے، اتھے سہارا تیرا
(*) فرنگی، فرینک (جرمن قوم) فیر سارے یورپین لوکاں نوں فرنگی کہیا جان لگ پیا، شاہ سائیں دا اشاراہ پُرتگیزی سمندری لٹیریاں ول اے۔

13

بیڑی وچ کجھ دانے لدیں، وکھر نال رَ لائیں
لہر بِھڑے گی غافل ہو کے دیکھیں بیٹھ نا جائیں
ناجانا ایہہ غفلت تیری کدوں بھنور پھسائے

14

وکھرا پرایا تین ونجارے اپنے آپ چڑھایا
بیڑی دے آ دوھیں پاسیں لہراں گھیرا پایا
رہو جاگدے جیکر یارو اوکھہ نا آوے کوئی

15

چنگیاں نہیں ایہہ دونویں گلاں تیرے لئی مہانے
سونا اتے چاھت پار دی، لون نا کسے ٹِکانے
کل پچھن گے تینون آکے، ایتھوں کی کھٹ آندا

16

ویگ لہر دا اینا تِکھا، لنگر وی نا جھلن
وڈے بیڑے چیر ویگ نوں مساں اگاڑی چلن
بنھن لوھ دے بوجھے وزنی، تان جو بیڑی ٹھلن
ڈر بھؤ آوے سُن سُن گلاں، دسیاں جو ملاحاں

17

شوہ ساگر بِن سرنی ناھیں بیٹھیں نا ونجارے
بیڑی نوں لاتیل چوکھیرا، ہٹھیاں اُتے سارے
پانی چار چوفیرے اِس دا آ آ ٹکراں مارے
کچا رہیا حساب جہناں دا لپھوں کھان لپھیڑے
(

18

ناکھو (*) میر ملاح نوں آکے ساری خبر سناوے
سفر بہر ی دا پورا توشہ لے کے جیہڑا آوے
کہے لطیف مہر دی صدقے لنگھ طوفانوں جاوے
کرے یاد اللہ نوں جیہڑا ، عدن سُکھلا پہنچے
(*) سمندر دیاں ساریاں حرکتاں نوٹ کرکے کپتان نوں دسن والا بندا۔

19

بندر لہراں وچ مہانے، اِکر گِھریا جانی
جیکن چاٹی دے وچ بھردی ، رِڑ کے دہیں مدھانی
جھلیں بیبا ایڈ تسیے ، دیکھیں اکھ نا لائیں

20

سُتے سارے بیڑی والے، رہبر دے بھرواسے
توں وی سوں جا ناکھو خطرا ناہیں آسے پاسے
لاج جِس دی سید زمے خطرے سبھو الانگھے

داستان - 4

1

راہ سجن دا سدھا پدھرا، کوئی اوکھہ نا آوے
چنگے مندے دونہاں اُتے نظر مہر دی پاوے

وائي

نی میں جگاون آئی
پی دے ارپن کریو آپا، نی میں جگاون آئی
اُٹھو ٹرو درشن کرئے کاہنوں دیر لگائی
نی میں جگاون آئی
وانگ پتنگے لاٹ دے اُتے پھرے گُھمیٹی کھائی
نی میں جگاون آئی
سجں نوں توں نال سلیقے دسیں حال سنائی
نی میں جگاون آئی
نال ادب دے سجدا کر توں نیوں نیوں سیس جُھکائی
نی میں جگاون آئی
گڑہکے موت سراں دے اُتے دہشت رہے ڈرائی
نی میں جگاون آئی
اِک دن جان اجل نے لینی ٹلدی نہیں ٹلائی
نی میں جگاون آئی
خالی ہتھ نا جائیں اگے جاندا نھیرا چھائی
نی میں جگاون آئی
رہنا پو قبر دے اندر تو شہ لے ادھکائی
نی میں جگاون آئی
سبھے عیب ترے اوہ جانیں رکھیں کیویں لکائی
نی میں جگاون آئی
جانی جان دلاں دی جانے رکھے کیویں لکائی
نی میں جگاون آئی
ڈریں ڈریں اوس مالک کولوں خوں مِلے رہائی
نی میں جگاون آئی
رہے سلامت مِلی جہناں نوں دھُروں پناہ خدائی
نی میں جگاون آئی

2

سچے رب نوں اپنے بیبا، کارج سونپی سارے
سیس جُھکائیں بھانے اگے، چِنتا وہم وسارے
پوری کرنی حاجت تیری نال مہر دے اپنی

3

بھلیاں نال بھلائی کردے، سبھے ساو میانے
بُریاں نال بھلائی کرنی سچا کامل جانے

4

چنگے کرن سدا چنگیائی مندی کردے مندے
خصلت عادت آپو اپنی ایہو سیانے کیہندے

5

لدن بوجھے اوٹھاں اُتے تھکے نال رلاون
ساو سجن منزل اُتے سارا ساتھ پچاون

6

سچا ونج کریں تو ں بیبا کمڑے ہور وساریں
سچا ونج کرن ونجارے سچی کار وچاریں
جہناں پاسوں نال ادب دے موتی حاصل ہوون

7

انملے موتی دئیں ناہیں جو ناقدر پچھانن
لبھیں جوہر جاکے اوہو نرخ صحیح جو پاون
کرن ونج سونے دا جیہڑے کوڑ کھوٹ رد کرکے

8

توں سونا صراف ول جاویں کھیپ نا راہ وچ لاہیں
چھڈ دے کرنا سودا جیکر کول جواہر ناہیں

9

توں سونا کیوں بیٹھا راہے لبھ صراف چنگیرا
آپ جواہر جیہناں وگائے ہویا تنہیں انھیرا

10

سونے دیکھ پارکھو تیرے کرن کوچ ٹُرجاون
سچے جوہری کتھوں بھالیں کوڑے کھوٹ رلاون

11

ونج کوڑ دے ہندے ایتھے صحیح قدر نا پیندی
پلے سچ نا گاہک کوئی میں ہاں لاج مریندی

12

ہیرے لال جو پرکھن جہری ٹرے مہار اُٹھائی
اج دے جوہری سِکے دے وی جانن سار ناکائی
جگہ اونہاں دے ملن والے لوہ گر گٹن کانسی

13

سُچے موتی پرکھن والے شالا کدی نا جاون
تکن اصلالے خرد بیناں اکھاں نال لگاون
دیکھ کناری موتی دی اوہ خاصے دا مل پاون
قدر موتی دی بِن صرافوں ہندی مولوں ناھیں

14

آپ صراف سداواں جیہڑے کوتھ اونہاں دے جائیں
مُٹھ وچ لے کے مانک سُچے پچھیں اونہاں تائین
دیکھیں اصلا کیویں پچھانن، سید پرکھ کرائیں
کی پن ایہہ سُچے موتی کہ چنچن کر رلاون

15

سُچا موتی غلفت اندر غافل توڑ گوایا
ٹوٹے دیکھ ایس دے ہوئے کاہتوں رون نا آیا

16

سُچا موتی توڑیا غافل کیتی ہوش نا کائی
ایہہ ٹوٹے سے تیں دکھلونے کول صرافاں جائی

17

ٹُٹا تیرا مانک اڑیئے وچ صندوقے پایا
ثبوتے دا‏مُل لکھ سوایا سید آکھ سنایا
ٹٹن تے مُل ڈگیا اسدا قدر نا کوئی پاوے

18

جتھے سُچے موتی چوراں ڈیرا اوتھے لایا
اُہو سبھاگے جہناں خزانا ٹھگنو سانبھ بچایا

19

تیرے دل دا چور اُچکا سبھ نوں آکھ وکھائے
سو اکھیاں نال وی مینوں نہیں کوئی پچھانے

داستان - 5

1

ایہہ پرانی جرجری بیڑی، بھاڑے لے نا سائیں
لیہراں تیز بادباں پاٹے بنے لگنی نائیں

وائي

عمر گنوائی ساری ایویں ویلا وقت ویہایا
کیتا کرماں دا میں بھوگاں جو دُھر لکھیا آیا
ویلا وقت ویہایا
میں مند بھاگن دے گھر آویں ، مر کریں ہررایا
ویلا وقت ویہایا
تیتھوں کی ھے لُکیا میرا، جانے حال صبایا
ویلا وقت ویہایا
کالخ لگی دل تے میرے میٹیں آپ خدایا
ویلا وقت ویہایا

2

ایدھر لہراں ٹھاٹھاں مارن اودھر تک اندھیارا
اُبھر اُبھر آون پھال اُٹھے طوفاں بہہ بہاراں
غفلت چھڈیں مانجھی غفلت، سانبھی اپنی بیڑی

3

سنبھل غافل لہراں اُٹھن، اُبھر اُبھر آون
رحمت منگیں ڈاڈھے رب توں، آوے آپ بچاون

4

بڑے بڑے بہہ جُنگی بیڑے، ڈبے نے اِس جائی
تیری بیڑی پانی اندر مار ہیٹھ ھے آئی

5

مار ہیٹھ ھے بیڑی تیری غفلت چھوڑ مہانے
اینہاں طوفاں نال اندر ڈبے کئی جہاز ستانے
اِس بھنور دا کر مُلا حزا ڈر خطرے سبھ جاچیں

6

ڈر بُھو خطرے ساگر دے توں دلوں ناکدی بھلائیں
رکھیں حوش سنبھال مہانے دیکھیں سوں نا جائیں
رھیں جاگدا پانی اُتے بیڑی بنے لگو

7

لے چل بیڑی لہراں وچوں بیبے کھیوٹ رانے
کرن چکنے مارن چیکاں بحر جہناں نے چھانے
رہبر کامل دی مت منی چھلاں چوں لنگھ جاوے

8

رہبر سدا طوفاناں کولوں، ہاکاں مار بچاندے
اوہ سچ کمان سچ ویہاجن کوڑ پاس نا جاندے
اللہ اگے سجدے کردے ساری رات بِتاندے
پور بیڑی پتن اُتے صحیح سلامت لاہوں

9

لنگھے پار اوہ صحیح سلامت لہراں روک نا پائی
چیر گئے طوفان اوہ مانجھی بیڑی پتن لائی
دُھروں مہر اونہاں تے ہوئی رب ہی راکھا ہویا

10

توں غافل غفلت وچ سُتا، ساتھی کرن تیاری
بیڑا ٹِھلی مانجھی، شوق سفر دا بھاری
ٹرے جاندے سیدھاں کرکے بندر ول بیوپاری
لہے پار مِلن ودھائیاں، چھٹ جگاتی(*) دتی
(*) محصول

11

بھرے لونگ الائچیاں موتی، سُچے کپڑے لیتے
مال انملا چاڑھ جہازے تحہ خانے بند کیتے
راذاں نال پروئے بیڑے نال پُھلاں دے سیتے
منی نذر نبی دے سنبھاں سفر سکھاواں بیتے
رحمت اپنی رکھیں مولا صحیح سلامت پجن

12

شامی(*) خواجے پاسوں منگاں گل وچ پلا پائی
بیڑے پتن گھر وچ سجن شالا پہچن آئی
سُکھی ساندی آون سوداگر ہووے خوشی سبھائی
مہر نبی دے صدقے لنگھن منگے (#) کرنا کائی
پردیساں توں ٹردے پھردے، اوہ راضی باضی پہچن
(*) پانیاں دا دیوتا (#) ٹیکس

داستان - 6

1

وگدے پتے پانی اندر، تُلہا بنھ رکھوائیں
افراتفری اندر کیکن بیبا ڈونگھے جائیں

وائي

ہائے ہائے مینوں اڑیو دُرگم گھاٹی توں ڈر آوے
دُرگم گھاٹی توں ڈر آوے
دیس کیچ دا دور دُراڈے، ربا کیویں پہنچیا جاوے
دُرگم گھاٹی توں ڈر آوے
دل دا بھیت نا لوکاں دساں، اندر میرا وڈھ وڈھ کھاوے
دُرگم گھاٹی توں ڈر آوے
فر فر ہنجو کردے اکھیوں کیہڑا رونے نوں ٹھل پاوے
دُرگم گھاٹی توں ڈر آوے

2

نکے وڈے چھرے وگدے تارو سبھ ترجاون
(پر) دُمالے بنھی ان تارو وچے غوطے کھاوے

3

غفلت وچ نا بیٹھیں غافل لبھیں داتا جاکے
ریہہ سچیت ہر ویلے بیبا بِج پوے گی آکے

4

اچانک بج پووے گی غافل تینوں سار نا کائی
تیرے ورگے روڑھے لہراں نیند جہناں نوں آئی

5

سنویں نا توں غافل ہو کے پوسی بج اسمانوں
کر کے آلس وقت گوایا بچے نہیں طوفانوں

6

بجلی کڑکے تینوں کاہتوں نیند ابھاگے آئی
سائیں داجن بھو نا کیتا او جھڑی جان گوائی

7

پھڑ پتوار مہانے بیبا ہتھ پائیں تو کاری
جھکڑ جُھلو لہراں اُٹھن ہڑ آویگا بھاری
خودی جہناں نا ماری اپنی غرق ہوون اوہ سارے

8

ندیاں تارے گھمدے ریہندے پل بھر اٹک نا پائی
تیری قسمت اُتے ڈوری کار نا کردا کائی
وست املوک کتھوں پاویں تیں سُتیاں رات گذاری

9

راہ اللہ دا کھرا دُہیلا آوندی بہو دشواری
آتم دیس وسدیاں دی وی جاندی آ مت ماری
عشق حقیقی ہے جے تیرا، کُدیں لبھاں اندر

10

ٹالم ٹولیں روک نا بیڑی ٹوری چل کر جیرا
کلمہ پڑھیں محمد دا توں راہ روشناوے تیرا
ڈِکو ڈولے کھاندی تیری بیڑی لگو بنے

11

تن وچ لبھو مہر دی بیڑی کرڑی گھال کمائیں
ادب نیاز سچائی سندے تاں بادباں لائیں
وکھر عرد اساں دا کرکٹھا اِس وچ بیبا پائیں
کنڈھے لگو بیڑی تیری اوجھڑ مول نا پیسی

12

پیا اوجھڑے بیڑا میرا ربی ٹیک بچایا
سیاں دیں ودھائی مینوں میں سجن گل لایا

سُر سامنڈری

داستان - 1

1

رسا لنگر دا بھڑ مُندھے، بہ جا کولے جاکے
متاں جان ونجارے تینوں، وچ جنجالاں پاکے

2

رسا لنگر دا پھڑ مُند ھے، دُھونی غم دی تائی
چلے جاون متاں ونجارے ساڑ عشق دا لائی

3

رسا لنگر دا پھڑ مُندھے چنگا جے بہہ جاویں
اوہ ٹُر جانے پر توں غافل، حولی قدم اُٹھاویں
نال اونہاں دے کیوں نا جاندی ساگر وطن جہناں دا

4

جلدی کر جے تیں وی جانا لنگر اونہاں اُٹھائے
اوہ اڈیک نا کرسن تیری مافک چلدے وائے

5

کاہلی کاہلی پنڈوں نکلی لنگر متاں اٹھاون
اوہ تان ناڑے (*) جان لپیٹی ساگر ول اُٹھ جاون
(*) چم پے پھٹے رسےِ

6

لنگر چُکے ناڑے ویہڑے، ٹرے سفر ونجارے
سُن ورتی بازاراں اندر سُنے سمند کنارے

7

من میرا نا لنگر چپو صدقے پرانہہ ہٹائیں
گیا دل لوھ کے سجن میرا، من قابو کیتائیں

8

جوبن دے دن میرے اُتے سجن سفر سدھائے
میں روواں اوہ رُکدے ناہیں دس کی کراں نی مائے
چاڑھ چِخاتے مینوں ٹرگئے نی میرے ونجارے

9

بیڑی بندر دِسدی ناھیں نا باتاں نا ہاکاں
چھڈ بڑے ونجارے سیئو دُکھ جدائی جھاکاں
درد فراقاں مار مکائی ، نہ ہمسایو سیئو

10

سدا لئی اوہ چھڈ کے مینوں چلے گئے ونجارے
جگڑے بیتے آئے ناھیں ، میرے میت پیارے
مار دیویگا تینوں اڑیو دُکھ پردیس گیاں دا۔

11

جد دا لے کے بیڑا ٹِھلے ساگر کیتی دھائی
غرق ہوئے اوہ لہراں اندر خبر نا کائی آئی
ڈبے شاید اوتھے جاکے جتھے ہاتھ نا آوندے

12

جد دا بیڑا لے کے ٹِھلے ساگر دے ول دھائے
اوہ ونجارے میری مائے ، مُڑ کے ناہیں آئے
تکھی لہر وگدی آئی، روڑھ کے لے گئی نالے

13

بھنور پیا نا بچیا کوئی، مہنا دیون سیاں
پر نائے جہناں ونجارے بِرہا وچ سڑ رہیاں

14

اج ہی کوچ جہناں نے کیتا او کد مڑ گھر آون
دوروں دسدیاں چمکدیاں دُجھاں پار جائے لہراون
ساڑے اگ برہوں دی مائے، مرجاساں جل بُھج کے

15

جہناں گھاٹوں ٹرے ونجارے مڑ آون اوتھائیں
شالا صحیح سلامت ڈھکن مافک واء وگائیں

16

گھاٹیں بیٹھے یاد کراں میں، پردیسی ونجارے
مر مر جاواں چیتے کر کر، بول اونہاں دے پیارے

17

چن ونجارے یاد کراں میں تٹ تے جائے جاواں
تکاں گی میں آوندے ماہی، بندر ڈیرے لاواں

18

سولاں بھریا عشق اونہاں دا، میرے پایا پلے
سولی چاڑھ کے مینوں سجن آپ سفر نوں چلے

19

کرناں ونجن وسرے جے تینوں بُھلے حکمت ساری
کل ہی آکے سفروں سجن کردے فیر تیاری

20

گھونٹا پھڑ لنگر دا بیٹھی ہتھ متھے دھر روئے
شالا تیرا دھندا ڈھولا کھوہ پووے کسے ٹوئے

21

بیڑی پٹن دیوے ناہیں جپھا ونجھ نوں پایا
اجوکی رات ریہہ جا ڈھولا رو کے آکھ سنایا
نا چھڈ ونجارن وچ جدائی ، میرے سِر دے سائیں

22

ٹرے کھڑی نوں چھڈ کے شاید نہوں چ رھی کچیائی
ٹرجاں نال اونہاں دے میں وی جتن نا کیتا کائی
رسے نال لپیٹی ونجاں جی وچ میرے آیا

23

موہ تنان وچ پائیے ناھیں بڑی کار کماندے
کھڑکیاں داغ جدائی جھلن اوہ بیڑے تر جاندے

24

دل دی بیڑی لہراں اندر کئی دناں توں پھاتھی
ڈکو ڈولے کھاندی دی وی سار نا لئی ساتھی

25

تانگھ جنہاں دی لگی مینوں دور گئے اوہ سجن
مٹھے بول اونہاں دے کاغاں فیر سناں گی کدن

26

خبر لیا دے کاغاں مینوں ، کد ماہی گھر آوے
حیلے کر کر ہار گئی تان ہور نہیں پرتاوے

27

توئیاں پئیاں سر کڑیں لگی اُتر دی وا
میں سُکھاں سُکھیاں وے میں ، میرے ماہی گھر آ

28

سِر لو ہیڑے (*) مولے سارے کسر نیر آیا
آون دے دن تینوں بُھلے، میرے ڈھولن رایا
(*) رُکھاں جھاڑاں دے نال

29

جیکر میرا ڈھولن آوے ریجھ چروکی لاہواں
مائے نی گل لگ کے اوہدے دل دی آکھ سناواں

30

نال اوس دے جھیڑا کرسان جے ماں ڈھولا آئے
تھوڑے دن دا لارا لاکے، اینے دن کیوں لائے

31

سیالو راتاں کیویں گذاراں، میں بن ڈھول پیارے
سُتےِ درد جگانا مائے ، نظر ہوونگی سارے

32

ٹر پئی گل سفر دی ہوئی میلی واٹ نا حالے
دِھکا دے کے تِکھی واہے کرسن درد حوالے
(

33

کرو نی گل ڈھولے دی کوئی ہووے کجھ بھروسا
کوٹ کنگرے ڈھٹھاں دل نوں دیو دلاسا

34

اے دل میرے سجنان ڈیرے، لے پردکھنا جاکے
چُمی سر دل نال آزادی بیٹھی سیس جُھکا کے

35

ساگر کنڈھے ٹیک جہناں دی لانا بہندے ڈیرے
چھڈ کے مینوں چلے نا جاونا شالا سجن میرے

36

ھے لک پتلا تے نک تِکھا کجلے نین اونہاں دے
ناکھی اوہ نے میرے سجن دسیں پئے تنہاں دے

37

تکیا جس نے نال خوشی دے اوہی سجن میرا
جد گھر آیا ماہی میرا اُٹھیا دُکھ دا ڈیرا

38

پرچم لہرن چونہیں پاسیں، دھنی سوداگر آئے
سرانھن کے پردیسوں ڈُھکے ساڈے حانی مائے
کل دا کاغ سناوے سانوں سجنان دیاں گلاں

وائي

عشق رھے نا گجھا میرا
کی کراں نی مائے اڑئیے عشق رھے نا گجھا میرا
عشق رھے نا گجھا میرا
چاڑھہ چخاتے ٹریا مینوں، اوہ ونجارا لاون پھیرا
عشق رھے نا گجھا میرا
رات دنے میں روواں دھوواں کیتا سنگ ونجارے کیرا
عشق رھے نا گجھا میرا
سیک لگے جیون لکڑ تائیں، پایا اندر غماں نے گھیرا
عشق رھے نا گجھا میرا
ویلا وانگر دُکھڑے لپدے دل وچ سولاں لایا ڈیرا
عشق رھے نا گجھا میرا
در اوس دے ہتھہ جوڑی جاواں، جہڑا ھادی سائیں وڈیرا
عشق رھے نا گجھا میرا

داستان - 2

1

کِرن تیاری فِر ونجارے عاقل باقل رہندے
اَٹھے پہر سمان اِکٹھا کردے اٹھدے بہندے

2

کرن تیاری فِر ونجارے، گلاں ہوون سارے
میں وی بندر گھاٹے جا کے کھڑساں نال پیارے
سیئو سول میت دا مینوں چھڈو مار مکائی

3

کرن تیاری فیر ونجارے گلاں ہوون سارے
رویاں وی نا رُکدے میتھوں او ضدی نے بھارے
کِنا چرنی مانے اڑئیے، روک سکاں ونجارے
کھول کے رسا تیری بیڑی ، واہ (*) جے پائی جاکے
(*) دریا دا ویہن۔

4

یاد جنہاں نون ہر کردی شالا بُھلن نائیں
نال اونہاں دے جُڑیا ہویا، دل میرا ھے سائیں

5

نا اوہ بُھلن نا میں بھلاں مولا ترلا پاواں
نال اونہاں دے اِک مِک ہوئی واری صدقے جاواں

6

گھاٹاں اُتوں واجاں آون، ونجارے مُڑ آئے
میں موئی ہن جیندی گلاں سُن کے مائے

7

پھڑ کے چپو لنگر چُکی ، ٹرگئے ساتھی میرے
ہن اوہ ہسن وچ طوفاناں، ہائے مشکلاں گھیرے
ہائے کدوں میں مُکھ اونہاں دا نال اکھیاں ویکھاں

8

چلی واء بادباں کھوہلے، ٹرے سفر ونجارے
لنگر چُک کے بیڑے ٹھیلے، پائے چڑھدی دھارے
تانگھ مِلن دی لگی رہندی ، سجن موڑا پاون

9

وگدی اُتر اوہ ٹُر جاندے چڑھے بہاراں آوندے
شالا کھوہ وچ پے جئے سارا جیہڑا ونج کماندے
گھریں اونہاں دے عیداں ہوون میت جہناں دے آئے

10

چاء چڑھیا سُکھ ہویا سیئو جاں گھر آئے پیارے
اڈی میری بھوں نا لگے سُچے موتی وارے

11

واء اُتر دی چلن لگے ڈر دیوں نا لتھے
اوہ لگے نے وٹن رسے تیل بیڑیاں لاوندے

12

رسے بادباں دسن مینوں اوہ آوندے ونجارے
واٹ اونہاں دے کھڑی میں تکاں کدوں پجن پیارے

13

میں پچھانے بادباں مائے اپنا بیڑا آوے
اوسے وچ ھے جانی میرا، میرا دل بتلاوے

14

سیون لئی بادباں پاٹے، بندر تے اوہ آون
پکے تروپے لائے بادباں بنھہ مستول اٹھاون
بیڑا ٹور ٹرے ونجارے جھنڈیاں پئے لہراون
صحیح سلامت لنگھے چھلاں، مہر لطیفی ہوئی

15

سی کے راس بادباں کیتے بندر تے اوہ آئے
سینت چلن دی لے کپتانوں ، چپوں اونہاں ہلائے
ستھرا گھاٹ اونہاں نون لبھا، بچے رھے گمراہوں

16

بندر ہے پردیسے اے پر موتی پین نا پلے
دھاری فقیری موتی مِلسن ان تولے انملے

17

آوندا بیڑا نظر نا آوے چرچا پتن سارے
تانگھ گھنیری مینوں لگی ماہی کدوں پدھارے

18

آئیاں گھروں ونجارنا، بہہ نٹ کھواجا پجن
پا کھتوری دلیا چھاڑن کھاوندے دی سُکھ منگن۔

19

جس آس تے میں تٹ جاکے دلیاسی چڑھایا
پُنی آسا میری سیئو، ماہی میرا آیا

20

اوہ لہراندی جھنڈی دسدی بیڑا چلیا آوے
جس دا سجن مڑ گھر آیا سجنی خوشی مناوے

21

پہلوں جھنڈی فِر مستولے فیر بیڑا دس آئے
سیر سپٹے کردا ماہی مڑ گھر آیا مائے

22

دیوے بالے سریں چوراہے رُکھیں جھنڈے لائے
اللہ میلے سجن منڈا ایہو آس رکھائے

23

سِر تے جاکے جیہڑی اڑیو دیوے ناھیں تارے
فِر پیا ملندی آسا، اوہ کیوں دل وچ دھارے
99999
نی میں جانا ماہی ڈیرے
چھڈو مینوں روکو ناھیں اڑیو پیش پوو کیوں میرے
نی میں جانا ماہی ڈیرے
ساگر دے وچ بیڑے ٹھِلی ٹر گیا سجن مونہہ نہیرے
نی میں جانا ماہی ڈیرے
یاد اوس نوں کردی مرساں پائے مینوں موت نا گھیرے
نی میں جانا ماہی ڈیرے
میں کملی نوں میت پیارے، مار مکونا درداں تیرے
نی میں جانا ماہی ڈیرے
کوہسی مینوں ہوت کسائی، کرسے بیرے بیرے
نی میں جانا ماہی ڈیرے
99999
گئی کیوں نا نال اونہاں دے
مہنا مار ناڈا پی سارے
گئی کیوں نا نال اونہاں دے
پھس گئی آپے ہوش نا کیتی ایسے ہوتاں چال کھلارے
گئی کیوں نا نال اونہاں دے
اٹھ بھلڑ بیٹھی کیوں ایں، کُھرا کھوج یا باہر وارے
گئی کیوں نا نال اونہاں دے
اوہ تاں ٹر گئے منہہ نہیرے ، سوں کے ویلے آپ گذارے
گئی کیوں نا نال اونہاں دے
جیہڑی چولی کل سی پائی، اوہ تاں ہوگئے اج لنگارے
گئی کیوں نا نال اونہاں دے
کون سُنے گا اڑئیے تیری حال دُہائی کوک پکارے
گئی کیوں نا نال اونہاں دے
99999
سنگ ونجارے پریت لگائی
نی میں کول ہوتاں دے جاواں سنگ ونجارےپریت لگائی
سنگ ونجارے پریت لگائی
ناچُک لنگر کھیوں ہارے ترس کریں میں ترلے پاواں
سنگ ونجارے پریت لگائی
گلاں ہون نا ہٹ بازارے ایہہ بھاں بھاں کردیاں تھاواں
سنگ ونجارے پریت لگائی
درد غماں دا چر کھا کتاں سولاں دے میں موڈھے لاہواں
سنگ ونجارے پریت لگائی
یاد کریساں بُھلاں ناہیں، نی میں لگی توڑ نِبھاواں
سنگ ونجارے پریت لگائی
کھوہل بادباں راہے پئے گئے ریہہ گئی نی میں بھردی آہواں
سنگ ونجارے پریت لگائی

داستان - 3

1

بندر دور نا ٹریا جاندا کیویں پہنچیا جاوے
پیسہ گٹھ نا پلا خالی ، بیڑی کون چڑھاوے
جیویں کیویں توں میلیں ماہی ایسی وِونت بناوے
مِنت میری من مانجھیا، تیرے ترلے کڈھاں

وائي

عشقے نے جند پیڑی میری
آو سیئو دیکھو اڑیو عشقے نے جند پیڑی میری
عشقے نے جند پیڑی میری
رُس کے ٹُرگئے ساجن ساڈے بُلھاں ہوئیاں ساتھوں کائی
عشقے نے جند پیڑی میری
سولاں درد غماں دے ڈھوئے، دتے میرے پلے پائی
عشقے نے جند پیڑی میری
بھال اونہاں دی کردی ہاں میں اندر جہناں چواتی لائی
عشقے نے جند پیڑی میری
سواد نا چکھیا درد غماں دا تابوں سیو کرو ہسائی
عشقے نے جند پیڑی میری
ٹریاں ہی تے پینڈا مُکے بیٹھ رہیاں نا ہوو رسائی
عشقے نے جند پیڑی میری
اکھوں نیر چھم چھم ورسے برکھا جیکر جھڑی لگائی
عشقے نے جند پیڑی میری

2

پلے کجھ نا ہیسی اوس دے مانجھی ترس نا آیا
تٹ ساگر تے بھوندی بھوندی سارا دن ونجایا
(پر) رب سبب بنایا جیوں ہی آس اوس دی پُگی

وائي

درد عشق دا جاوے مائے
روہی پربت ڈھونڈن تے ہی درد عشق دا جاوے مائے
درد عشق دا جاوے مائے
سجن دا اوہ قاصد جا پے جیہڑا میری نظریں آئے
درد عشق دا جاوے مائے
ذات ہوت دی ذاچی ظالم نہوں لگا کے دغا کمائے
درد عشق دا جاوے مائے
جنگل جنگل ڈھونڈاں پھردی ٹرگئے جیہڑے رات بِتائے
درد عشق دا جاوے مائے
ہوتاں دے اِس جنگل میری دِتی اڑیو پیاس بجھائے
درد عشق دا جاوے مائے

3

بھانڈے لے کے اساں اُدھارے نی چُلہے اگ مچائے
اتوں سیال اونترا میں تے کردا آوندا دھائی
شوہ ہنڈاون سیاں ویکھاں ٹھنڈے ھوکے بھردی

4

کھڑی رہی میں کنڈے اُتے سجن لنگر چایا
میں اوگن ہاری اوہ تاں دین دیا صبایا

5

کھڑی رہی میں کنڈھے اُتے سجن ٹوری بیڑی
ٹریا چھوڑ دیالو میں وچ خامی ویکھی کیہڑی

6

ٹریا سجن چھڈ کے مینوں روندی ایس کنارے
میں وچ ایس دیالو کوئی ، ویکھے اوگن بھارے

7

بیٹھ رھی میں کنڈھے اُتے لنگر اونہاں اُٹھائے
اوہ ٹرے میں خیراں منگاں پل پل کراں دعائے
بھجی آس نا توڑان ہر گز، مُڑ سجن گھر آون

8

پاروں آئے مہانے کردے شامی فیر تیاری
مائے میری رُکدے ناھیں کرکے مِنتاں ہاری

9

کھارے پانی گاہ مہنای مِٹھی سندھو آئے
سونا مول ویہاجن ناھیں دیسوں باہر جائے
ٹول کھنگالن ساگر ڈونگھے موتی نے من بھانے
موتی کول لیائے اڑیو لُٹی لنکا ساری

10

سونے نال بنائی لنکا سُن کے من للچانا
لنگر چُکے تے پائیاں خطرے دے وچ جانا
لنکا لنکا کردے ہوئے لنکا طرف روانا
میلا فیر سبھاگیں ہووے گئے اتھا ہے پانی

11

لنگر چُک ونجارے ٹُرپئے جد سی پاٹی لوئی
چپو دیکھ اونہاں دے چلدے میں گچ بھرکے روئی
مر جاں گی میں یاد کریندی مائے نی ونجارے

12

پوہ پُھٹی تے ہوئے روانا مُڑ کے فِر ونجارے
اوہ کد ریہن کنارے سید ساگر جہناں پیارے

13

کیوں نا اپنے پت نوں روکیں، ونجارے دی مائے
باراہ ماہ لگا کے مڑیا ہن فِر سفر تے جائے

14

ونجارا کھسم بناکے وی رہی سہاگوں وانجھی
واء اُتر دی وگن لگی ٹر چلیا ھے مانجھی

15

جے جانا توں سِہہُ ونجارا لاواں مول نا لیندی
اٹھے پہر وے ڈھولا تینوں پئی سفر دی رہندی

16

کُھول بادباں ٹُڑے ونجارا کر پردیسی دھائی
درد غماں دی چکی جھوئی، جِندوں مار مکائی

17

دیکھ دیوالی سبھ ونجارے کردے پئے تیاری
ونجھ ونجارن جاکے پھڑیا روندی کوکاں ماری
مار جُدائی سنگ اونھاں نے لوء لگدی چھڈ جانا

18

دیکھ دیوالی سبھ ونجارے کردے پئے تیاری
واء اُتر دی چلن لگی، راس بادباں کردے
پاروں مارے واجاں کوئی اوحل پئے ونجارے

سُر کیڈارو

داستان - 1

وائي

اج اوہ میرے مومناں سندے ٹرگئے چھڈ مدینا ہائے
کیتا کو چ مدینیوں پیارے ڈیرے ڈنڈے سارے چائے
ٹرگئے چھڈ مدینا ہائے
سورج چن مُصطفے کولے رَل کے ماتم کرنے آئے
ٹرگئے چھڈ مدینا ہائے
تارے چُھپے ہنیرا ہویا، ہویا قہر نا تکیا جائے
ٹرگئے چھڈ مدینا ہائے

1

چن محرم آلِ علی تے دُکھ دے کٹک لیاوے
کرنے ہارا آپے اللہ کردا جو من بھاوے۔

2

آلِ علی تے ماہِ محرم دسے دُکھ لیاوندا
مکے اتے مدینے تائیں راہیں کھڑے رُواندا
جو بھوندا اوہ کردا سائیں پیش نا کوئی جاندی

3

آگیا فیر محرم مڑکے پر امام رضہ نا آئے
میر مدینے دے توں مولا مینوں دئیں ملائے

4

محرم آیا اوہ نا آئے رھے اُڈیکاں کردے
دات درس دی دیویں داتے ساڈی جھولی بھردے

5

چھڈ مدینا غازی ٹرئپے ڈیرا سبھ لدوایا
ساز سامان جنگ دا لِتا توشہ سفر بنھایا
جنگ لمیری پیسی دتی سوگھ سوا راں

6

میر مدینیوں نکلے باہر جنگ دی کرن تیاری
گھوڑ سواراں پینڈے وڈھے چالے تیز تراری
تھان سہاوے ہوئے سارے جِتھے رات گذاری
مار منزلان تھکے سوہے انگ انگ ھے پیا دُکھدا

7

ایداں گئے مدینیو مُڑ کے ساڈے میر نا آئے
ویر للاری رنگی کپڑے شاہ کالا رنگ پائے
میر مسافر لدے ایتھوں، میں سڑاں وچ وچھوڑے

8

جام شہادت پینا اِکو جیکر ویاہ رچائی
جو کیتا سو عشقے کیتا یزید دوش نا کائی
موت نہیں ایہہ آلِ علی تے وسیا میہنہ رَبانی

9

ایہہ شہادت آلِ علی دی ورکھا ربی ہوئی
ایہہ سی کھیڈ عشق دی ساری یزید دوش نا کوئی
خون دان دا کیتا ویداں آپ اماماں ازلوں

10

وڈی دات شہیدی جانو ہے ربی ورتارا
کھیڈ عشق نے آپے کھیڈی کوں یزید وچارا
کیتے قول اماماں جیہڑے اوہی پورے ہوئے

11

عشق دی قدمی جو سر دھر دے اوہ ہی ساز پچھانن
گجھا بھیت کربلا والا عارف کامل جانن

داستان - 2

1

لتھا چن سورمے جاگے، چڑھ پئے ویر کرارے
باز نگارے برچھے بھالے لِتے تیز کٹارے
چڑھے جنگ نوں پُت علی دے رُک(*) دا اسلحہ لے کے
(*) رُک اِ شہر دا ناں اے جتھے ہتھیار بنائے جاندے سن

وائي

کرن محسوس فرشتے رل کے
شاہ دا ماتم سارے چھایا
ہائے ہائے حسیں سدھایا
آن کربل تنبو گڈے
سو ہویا جو رب نوں بھایا
ہائے ہائے حسیں سدھایا
درد غماں دے بدل چھائے
جدا اوہ میر کربل آیا
ہائے ہائے حسیں سدھایا
شاہ حسین دے پھٹاں زخماں
نبیاں تائیں رُلایا
ہائے ہائے حسیں سدھایا
عرشاں فرشاں دھرت آکاشاں
وین الاپے سوگ منایا
ہائے ہائے حسیں سدھایا

2

جند لمحے تے گھوڑ سواراں کُوچ مدینیوں کیتا
جنگ کرن دی کری تیاری پورا اسلحہ لیتا
سنمُکھ لڑدے پُت علی دے پٹھ نیوان کدی نا

3

چند لہے تے جگے سورمے گونجن پئے جئے کارے
بجن نکارے جھنڈے جھولن ، تے نیزے شکارے
جوجھن نال کفر دے صادق پت علی دے

4

کربل دے وچ جا اماماں پڑ وچ تنبو لائے
ٹکرے نال یزیدی فوجاں غازی جوش چ آئے
کھاندے پھٹ تے مارن تیغاں سورمے مونہہ نا موڑن

5

اُترے آن کربل اندر پیغمبر دے جائے
مصری تیغاں واہ اونہاں نے آ ویری کمبائے
بی بی فاطمہ کُکھوں جاوے ایہہ جودھے بلکاری

6

سید شیر علی دے بیٹے وچ کربل دے آئے
نال مصریاں لاشاں دے اوس وڈھ وڈھ ڈھیر لگائے
بڑے بڑے دلیر وی سہمے ھلا تک حُسین دا

7

بڑے بہادر جنگی جودھے وچ کربل دے آئے
دھرت آکاش تھر تھر کمبے جاں کھنڈے کھڑکائے
جنگ نہیں ایہہ عشق الی آپے جوش وچ آیا

8

جانثاراں دی وچ کربل، سی اِک ٹولی آئی
سچ توں جاناں وارن سندی بہہ تجویز بنائی
دُھر دا لکھیا مٹدا ناھیں جو حسین لکھوایا

9

اج غازی امام حسین دے وچ کربل دے آئے
ساہویں ہوکے ویراں سِنھہ سِنھہ تِکھے تیر چلائے
ازلاں توں ہی ایسی ہونی، میراَں نے لکھوائی

10

آپنے ہی اوہ یاراں سندا دیکھو خون کراوے
سختی کرے تسہیے دیوے پرکھے تے ازماوے
بے پرواہ ہے ساڈا اللہ کردا جو من بھاوے
اس وچ وی ھے اوس نے اپنا گجھا بھیت لُکایا۔

داستان - 3

1

ہے کوئی کل جس نے دیکھے، لڑدے جنگ ججھارے
ہاتھی ورگے گبھرو ڈگدے پَھٹدے ہو پھوھارے
جنگ اِک کھیڈ سورمیاں بھانے، جاں دی بازی لوندے

وائي

ہائے علی یتیماں اُتے گھور مصیبت آئی
رب دے بھانے اگے میرو، دیوو سیس جھکائی
گھور مصیبت آئی
موت ویرانی آندی سارے، چارے پہر جدائی
گھور مصیبت آئی
اتر پتر کرکے کٹھے بی بی دیگ چڑھائی
گھور مصیبت آئی
جہناں لئی توں رِنھہ پکاویں اوہ تاں کرن لڑائی
گھور مصیبت آئی

2

دھوڑ دے کالے بدلاں ہیٹھاں گیہہ گچ ہوئی لڑائی
ہتھیں بھالے مچھرے گھوڑے رن وچ کرن کُدائی
پٹھ دکھاونی مہنا جانن، اوہ سورمے میں دیکھے

3

تِکھے کرن ہتھیار اونہاں دے سکیگر وی آئے
پر نا کو جودھا ہتھ اونہاں دے اپنی سانگ پھڑائے
مرنوں مول نا ڈردے سورمے، چڑھیا چاہ شہادت

4

مارن تیغاں تنکن گھوڑے سانبھن ساتھی گردے
گُتھم گُتھا ہوئے ریہندے خالی تھانواں بھردے
(

5

بِھڑن سورمے تیغاں کھڑکن تے مارن لشکارے
لاشاں دے اوہ ستھر لاوندے رن گونجن للکارے
سیس دھڑاں توں پھرنی کھاکے ڈگن زخمی دے اُتے

6

اوہ للکارے اودھر مارن ایدھر سورمے گجن
بِگل دمامے ڈھول ڈھمکے چوہیں پاسیں بجن
گھوڑے تے سوار دونہاں دے موت نے متھے جوڑے

7

گھوڑے تے سردار دا جیون چار دیہاڑے رہندا
کوٹ کدی رن کھیتر اندر بُھنجے سوونا پیندا

8

سنے پلانے کاٹھی گھوڑا ڈگیا نال سوارے
شیر خدا دا علی کھلوتا پُت نوں ہاکاں مارے
بھانا رب دا ٹلدا ناہیں دُھر درگاہوں آیا

9

زخمی رن چوں چکن دے لئی جھُولے لے کے آون
پٹن ناراں مار دو ہتھڑ مٹی سِر وچ پاون
پاون وین شیداناں وانگر اُٹھیا چیک چہاڑا

10

میں مائیاں (*) بیٹھی ڈھولا رتے کپڑے آویں
جس پاسے ول تیغاں کھڑکن اودھر قدم ودھاوئیں
لاواں لین تون پہلاں ڈھولا چنتا فکر کریں نا۔
(*) امام حسین دے بھتیجے دی منگیتر کہندی اے
(

11

بھجے رن چوں کنت نا میرا جوجھ مرے سو میرا
مونہہ چھاتی جے پھٹڑ ہوئے کراں ماں ودھیرا
جیکر پٹھ میں زخمی دیکھا شرم نال مرجاواں

12

جیکر رن چوں بھج کے آوے مراں شرم دی ماری
کنت جہناں دے سن مُکھ موئے طعنے دیون بھاری

13

کنتا جے توں آیا بھج کے میں مونہہ کیویں دکھاواں
ویراں دیاں ناراں پاسوں طعنے مہنے کھاواں

14

پتی جہناں دے سن مُکھ موئے پاون وین ڈونگھیرے
ناں وڈیاں دا روشن کیتا سیئو ڈھولے میرے

15

جوجھ مرے نا روواں ڈھولے رن چوں بھج نا آئیں
اسیں نا رہنا طعنے رہنے رہندی دنیا تائیں

داستان - 4

1

کالی بولی نہیری چلی نظر نا آوے کائی
آل علی تے رن دے اندر رات نہیری آئی

وائي

رن وچ ہائے سبھ جوجھ مرے
سن اماماں سارا لشکر رن وچ ہائے جو جھ مرے
توں جاویں اڑیئے کو نجڑے دئیں سلام جانانے گھرے
رن وچ ہائے سبھ جوجھ مرے
ویری گِھرا پایا مینوں آ بہڑیں مولا مہِر کرے
رن وچ ہائے سبھ جوجھ مرے

2

اے یزیدے آلِ علی سنگ کیوں توں لڑیں دِگھاننے
ابدی خوشی نا مِلسی تینوں امام حسین جو مانے

3

وچ کربل دے آل علی سنگ جہناں جنگ مچایا
اپنا کیتا پاون گے اوہ جہناں دھرو کمایا۔

4

آلِ علی سنگ اج وی جیہڑے رکتاں چھپڑی رکھدے
یزیدے دے اوہ سنگی سارے دور کھلویں بھج کے

5

کوفی رل گئے نال یزیدے ڈاہڈا دغا کمایا
میر حسین پلیتاں سندے گھیرے دے وچ آیا
آس یزیدے دی بر آئی میر شہیدی پائی

6

کھاکے سونہہ کوفیاں لِکھیا خط حُسینے تائیں
کوفی سارے طبعے تیرے توں ھیں ساڈا سائیں
اک واری جے ایتھے آویں تخت حوالے تیرے

7

پانی وی ناہا، کوفیاں، میراں تیئں پچایا
اتے اودھر میر حسین نوں والد چیتے آیا
نِکل تنبووں اِیوں الایا، بَہڑُ عرب دے والی

8

اج ہو بِجھا اِک کبوتر کربل ولوں آیا
اتے روضے پاس رسول دے اُچی کوک سنایا
تیغاں دی چمکار میں دیکھی بَہڑُ عرب دے والی

9

اج لہو بھجا اک کبوتر آیا صبح سویرے
اُپر روضے پاک رسول دے دسے لوندا پھیرے
لہو وگیندا شامی ویلے، بَہڑُ عرب دے والی

10

صبح ویلے اک کبوتر کربلوں آسناوے
لہو لہان پیا اوہ رن وچ دیکھیانا جاوے
شاہ حسین دے سارے ساتھی مارے رن دے اندر

11

میراں دی للکار سویرے گونج کربل پاندی
ہن تلواراں دے سنگ دشمن گھٹی واج اونہاں دی

داستان - 5

1

حسن بناں حسین اِکلا، نابیلی نا بھائی
وطن اونہاں دا دور دُراڈے، انگ ساک ناکائی
اے یزید کی ایسے کر کے کردا ایں مارو ہلے

وائي

اج امام نا آیا ساڈا
ہاں - مومنو ہائے دُہائی
ان پانی نصیب نا ہویا
تے نا امبروں برکھا آئی
ہاں - مومنو ہائے دُہائی
دس دن تے نوں راتاں چلی
گیہہ گچ ہوئی سخت لڑائی
ہاں - مومنو ہائے دُہائی
شاہ حسین دا دُلدُل گھوڑا
اُپر لال پلانی پائی
ہاں - مومنو ہائے دُہائی

2

جنگ دے ویلے جے لشکر اندر ، حسن وی آ کھلوندا
نال بھرا دے موڈھا ڈاھہ کے اوس توں گھول گھموندے
دوجا ہو کیھڑا ہن ایتھے، روکے ویری ہلے

3

جنگ دے ویلے لشکر دے وچ سارے ویرنا ہندے
مہنا بھجن نوں جو سمجھن ، رن وچ جاناں دیندے

4

زرا بکتر پاکے جیہڑے جودھے نے جنگ کردے
جاں پیاری لگے اونہاں نوں موتوں ڈردے رہندے
سکھنے ہوکے جو نے لڑدے سورمے اوہی کہاون

5

جس کھٹنا جے مر کے سورمےدل دے وہم گوائیں
بھالا سُٹ ہو گتھم گتھا ناتوں ڈھال سجائیں
وار تیغ دا تیغے تے جھلیں تاں توں سچا سورما

6

ظالم چھڈ مظلوم دے ول، آیا حُر (*) مردانا
مینوں عاشق رب دا جانی جیوں لائے پروانا
شالا میں تے ہووے راضی محمد تیرا نانا
جس نوں ہون سلاماں ہرتھاں اوہ سر تیتھوں واراں
(*) حُر یزید دا ساتھی جیہڑا امام حُسین نال آ ملیا سی

7

ہوئی ھدایت دُھر درگاہوں حُر نوں لکھیا آیا
ساتھ جھوٹو دا چھڈ کے اوس نے سچ دا ساتھ نبھایا
آوندے سار کہیا شہزادے تیتھوں گھول گھمایا
وِسوں باہر رب دُکھ نا دیندا، میں کرساں جو سربا
حُر وی گھائل ہو کے ڈِگا پائی اوس شہیدی

8

دیکھوں رن وچ آیا سورما خود وڈ مُلی پائی
ہیرے مانک نال جڑاو سرتے کلغی لائی
نال لہو دے گچ ہو بھجی رتی پگ حسین رضہ دی

9

رتی داڑ لال جباڑا ، لہو وگیندا جاوے
چن پَنیا دستار اوس دی رن وچ نظریں آوے
پت شہید اُڈیکے عرشیں ماں بلہارے جاوے
پرزا پرزا ہوکے مردے سورمے جو کہلاون

10

رت نے رتی داڑہی کیتی دند جیون موتی دمکے
چن چودھویں وانگر اوس دارن وچ متھا چمکے
جیوں نور الاہی عرشوں آکے دھر ت فلک روشناوے
چِنھہ سجدے دا متھے دسدا جیکر منی لِشکاوے

11

دُھوڑ کربلا لاہے بی بی، مونہہ حسین چھائی
علی پونجھندا پھٹ پُتر دے لہو وگیندا جائی
خون شہیداں بدلے رب نے بخشے پاپ اساڈے

12

دُلدُل پیر کربلا تیرا نال لہو دے رَتے
لڑدا لڑدا سورا ڈگا آتھن سُورج لتھے۔

13

شیر علی دا لڑیا رن وچ جان دی بازی لائی
وڈیاں دی رکھ لئی حسینے جوجھ شہیدی پائی

داستان - 6

1

شوقین جنگ دے اے شہزادے لڑدا جان مکائیں
پی رُک پیالے نیزے اُتے چڑھ کے ناچ دکھائیں
ماس ترے نوں سکن گرجھاں پورا ورہا بتایا۔

وائي

ماتم اماماں دا کرلئیے، ماتم شہیداں دا کرئیے
ماتم اماماں دا کرلئیے
روئیے سوگ منائیے، رت دے ہنجو اکھیں بھرئیے
ماتم اماماں دا کرلئیے
نال امام جیہڑی ورتی، بھانا رب دامن کے جرئیے
ماتم اماماں دا کرلئیے

2

منجیوں تھلے پیر جہناں نے نا سی کدے اُتارے
تیغ وڈھے ظالم دُشمناں گھوڑیوں ڈگے دُلارے
بہہ لاشاں دے ڈھیراں اُتے گِرجھاں خوشی منائی

3

جیوں ٹِکری تے اِجڑ جُڑیا رن وچ گِرجھاں ڈھکن
مل لڑا کے گتھم گتھی اِک دوجے نوں دھکن
شہید ویراں دیاں ناراں ہن نیل مہنگا کرسن

4

اِک تھاں رہیں نا گرجھاں بھاویں رن کھیتر وچ آون
حسن حسین دے متھے بہہ کی چُنجاں خوب گھساون
بال کھول کے ٹھونگے مارن سواد مِجھ دا مانن

5

رن وچ پیا گرجھاں دا کھاجا انت حساب نا کائی
کنو سنی ہو کے پچھن کتھے لڑی لڑائی
چونڈھن ماس سورمیاں سندا قائر کول نِا جاون۔

6

گاں دا ماس نا کھاون گرجھاں تے مجھے دا راس نا آوے
اوہ تاں لوچن ماس جہناں سِر کلغی جغا سہاوے

7

اکھاں کڈھ بے شرمے گرجھے، تارے کاہُتون کھاویں
رن وچ کنکر ریتا کِھلری کیوں توں نظر نا پاویں
نو سو پھٹ حسین نے کھادے دیکھ نہیں نرماویں
رو کے کہندی رب نوں بی بی، لے سانبھی پُت میرا

8

کھسن کھنب بے دردی گرجھے لنگیں پُوے بیماری
رھے امیر سڑیندے دُھپے، تیں چھاو نا کیتی
(

9

دکھڑے بھکڑے کئی طرفاں دے گرجھاں بیٹھ سہارے
اپنا ماس کھوایا تہانوں ایہہ جودھے بلکارے
شونقیں جنگ دے ایہہ شہزادے جوجھے سن مُکھ ہوکے۔

10

جنگ دے شونقین جنگ دے اندر سر دی بازی لائی
آل علی سرداراں خاطر جندڑی گھول گھمائی
رب دی راہ تے جھوجھن سورمے ایہو کرن کمائی
سر سہرے گل ہار شہیداں آکے پاون حُوراں

11

جنگ دے شونقین جنگ پئیے کردے بنھہ ہتھیار جو جھارے
ویر بھتیجا سنگی ساتھی جگری یار پیارے
فضل خدا دا جھوجھے جودھے سُرخرو ہوگئے سارے
حواں آن بحشتوں پائے ہارتے بنھے سہرے

12

جنت جا کے رب پیارے دل فِردوس سِدھائے
ایہناں مٹائی اپنی ہستی اللہ وچ سمائے
دید ایہناں دا، اے رب سچے، مہر کریں دکھلائیں

13

جنگ وچ حسن، میر حُسین نے جوہر خوب دکھائے
کالے کھنبڑے بنھہ کے میراں ڈاریں تیر اُڈائے
پیو دادے دی رکھ وکھائی سارے سرخرو ہوئے

14

آل علی دے تِن دھراں نے رل کے سوگ منائے
گھر دے لوکی بنے درندے عرشوں فرشتے آئے
اُڈدے پنچھی بے سُدھ ہوئے دُکھ نا جھلیا جائے
سُوبھا، میراں نوں رب پیارے دیوں دونہیں جہانی

15

درد جہناں دے دل وچ ناہیں علی دے شیراں سندا
سچا رب جبار تہناں نوں ہر گز نا بخشندا

سُر سوہنی

داستان - 1

1

ویہن دریا دا وگے تِکھا، نہوں دی چال نرالی
عاشق رب دے بیٹھہ اکلے تکدے حُسن جمالی
شالا پاروں موڑ لیاویں، جس لٹیا دل میرا

2

سِکاں والے حداں اندر، مولوں ریہہ نا سکدے
پاٹ دریا دا اِک پُلانگھے، لنگھ جاندے نا رُکدے
جد اوہ ویکھن ماہی بیٹھا پار لے کنڈھے اُتے

3

ایہہ تاں کَسیِ نِکی جہی پرواہ اگلا اوکھا
دایا پریم داسیئو، گھر بہہ بنھن سوکھا
جیکر ماہی میرا تہانوں آن دکھالی دیندا
مینوں ورجن دی تھاں آپے چُک گھڑے ٹِھل پیندیاں

4

جیکر اوس ماہی دی تہانوں مورت نظریں پیندی
پاسے بھن بھن رات گذردی، سُکھ دی نیند نا لیندی
تے میتھوں وی پہلاں سکھیو چک گھڑے ٹِھل پیندیاں

5

اکو جھلک سجن دی تکی دوبھر ہویا جیون
کنتاں نال نیند نا آئی ترلو مچھی تھیون
بناں گھڑیوں اے ٹِھل پئیاں دریا دے ہڑ اندر

6

جے میری اکھ نال تکو ، سکھیو میرا ماہی
گھر دے سُکھ آراماں اُتے پِھر جاویگی سیاہی
گھڑے چُکی میتھوں وی اگے ٹِھل جاو وچ نیہہ دے

8

مکھے چُکی پتن اُتے کئی جنیاں پئیاں آون
(میں سوہنی میں سوہنی) آکھن جھوٹھی پریت جتاون
ہوئی لوء کوئی نظر نا آئی سبھے ہی ڈُب گئیاں

9

مینوں دسیا ھے جو سکھیو جے دِسیندا تہانوں
صدقے وارے ہوون اوہدے جاندیو چھڈ گھرانوں
(

9

کنڈھے اُتے کھڑو کے کوئی ماہی ماہی گاوے
پیر پانی چ پاکے کوئی وارے صدقے جاوے
مونہہ مُسکاندے چھالاں مارن ماہی مِلے تہناں ہی

10

دن ڈھلیا شاماں پئیاں کاں جا بیٹھے رُکھیں
بانگ دھمی دی سُن کے سوہنی گھڑا چُکیا ککھیں
ٹِھل پئی تر وڈھدی وڈھدی میہنوال ملن نوں۔

11

گھڑے اُپر ٹھل پئی سوہنی بھنور چیردی جاوے
صدقے جاوے یار دے قدموں سِر دی بازی لاوے
شالا پار لنگھائیں اوس نوں رات وصل دی آئی

12

گھڑا لے کے ٹِھل پئی سوہنی بھنور چیر دی جاوے
جو ہے ربوں ڈر دا اوہ کیوں خوف کسی نوں کھاوے
بے پرواہ نے سید عاشق ڈر بھو کوئی نا آوے
شالا پار لنگھائیں اوس نوں رات وصل دے آئی

13

گھڑے اُتے ٹِھل پئی سوہنی چُنی مار مڑاسہ
کھچ ماہی دی کھچاں پاوندی دل میرا وی کاہلہ
میتھوں اگے پار لے کنڈھے کول سجن دے پہتا

14

گھڑا لے کے بُھل پئی سوہنی صدق پگاون جاوے
کپراں تے گھڑیالاں کولوں خوف رتی نا کھاوے
اکو دُھن ماہی دی لگی ہور خیال نا آوے

15

گھڑا لے کے ٹِھل پئی سوہنی رب تے ڈوری چھڈی
چوڑا بیڑا میلا ہویا وال ہوئے گچ جڈی
مچھ سسار تندوئیے، بُلہڑ گھیرن آ مونہہ اَڈی
بوٹی، بوٹی توڑ لیجاون آفت آئی وڈی
اجل دی گھیری جائے کتھے ہونی پھاتھی سوہنی۔

16

ایس گھڑے توں صدقے جاواں ساتھ نبھاوے میرا
واری جاواں ماہی تیتھوں ہن بھروسہ تیرا

17

بَھلا ہویا ایہہ گھڑا تے بھجا چُور کڑیچا ہویا
طالب مولا سورا پورا میرا ٹیچا ہویا
میرے من وچ ماہی وسدا، کوڑ {ڈم (*)} نالوڑاں
(*) سوہنی دا پتی

18

کی ہویا جے گھڑا بھجا، باہیں بل ترجاساں
طالب مولا مراد گمی، ایہو ورد پکاساں
شالا لگیاں توڑ چڑھائیں، تھڑک ناجاواں پریتوں
(

19

گھڑا بھجا چنگا ہویا، پردا وچوں ہٹیا
انحد واجے وجن اندر ، تن من مسی جھٹیا
جپ تپ سُچم دِکھ دکھاوے ماہی اتو ں وارے

20

کی ہویا جے گھڑا بھجا ڈولیں نا دِل میرے
تکڑا ہو حواس نا چھڈیں چلے چل ودھ اگیرے
آپے راہ دکھاوے ماہی سچا محرم میرا

21

گھڑا بھجا تان کی ہویا رب تے آساں لاویں
مہر ربی دا پلا پھڑکے ایس تُلھے تر جاویں
سِک ماہی دی جے ھے تینوں درشن دیویں کُھلے

22

گھڑا بھجا کھوءلیا اکو سوہنی کول وسیلا
سُدھ بُدھ بُھلی وچ دریا دے کوئی نا رہیا حیلا
کھوہلے سوہنی دے پر آئے وحدت نے سبھ بندھن

23

گھڑا بھجا لہراں گھیری وسیلا رہیا نا کائی
وقت نظاء دے ہاک سجن دی دتی آن سنائی

24

چُھٹ گئے جد وسیلے سارے لہراں دے مونہہ آئی
گئی قبولی سوہنی آخر ماہی مہر دکھائی

25

خودی دا لڑ چھڈ دے سوہنے نالے ہور وسیلے
صدق نبھاویں عشق پگاویں دِلی مراداں پاویں

26

تند خودی دے توڑ دے سوہنی تیاگ وسیلے سارے
سچی پریت ہی پار کروگی لنگھ طوفانی دھارے
لنگھ جاون جھٹ پار جہناں نوں سِک ماہی دی ہُندی

27

حولی ہولا بھار خودی دا ٹِھل پو بنا وسیلے
تینوں پار پریت دا تلھالے جاسی ہر حیلے
ورد ماہی دا کردی کردی ماہی دے در پُجیں

28

جے ماہی در جانا چاھیں، خودی وسیلے چھڈجا
وصل نصیب تِناں جو جھلن ، سیک عشق دی اگ دا

29

خودی وسیلے چھڈ دے سارے جے ماہی در جانا
سِک پریری پار لگاونا کچے نے کُھر جانا

30

وصل وسیلا ھے بن جاندی سچی پریت مناں دی
کنڈھے کھڑیاں بھالن تُھلے ، جھوٹھی پریت جہناں دی
جو ٹِھل پئیاں تُلھے باہجوں نے کسی جن جاندی
جو در ماہی اپڑ گئیاں سچی سِک تنہاں دی
گھمر گھیری روک نا پاوے، جن من وسیا ماہی

31

سچی سِک دو پاسڑ ہندی لگن لگے دو ولے
عشق جہناں دا صادق پکا اوہ کیوں لبھن تُلے

32

عشق سہارا سبھ توں پکا ہور سہارے کچے
ماہی دے ول ٹِھل پئی سوہنی بن مانجھی توں پچھے

33

آپے سوہنی ماہی آپے دریا وی اوہی
ایہہ ھے رمز اگمی گجھی سمجھی ورلا کوئی

وائي

کیہڑا لیکھا پیسی دینا، ہوت بناں کی ریہنا
پاپ پُن دے جائیں نے لاگے بھینے منی کہنا
ہوت بناں کی ریہنا
چھیڑ نا ساز بند کر گونا تقوے توں کی لینا
ہوت بناں کی ریہنا
خودی تیاگ حُسن نہاویں، جے سوہنی بن بہنا
ہوت بناں کی ریہنا
ہوویں پاک پلیتوں اڑئیے من سنتاں دا کہنا
ہوت بناں کی ریہنا
کرستاں دے پیراں سندی خاک متھے دا گہنا
ہوت بناں کی ریہنا
پانی اتے ڈلہکن جیہڑے، بُلبُلیاں پُھٹ پہنا
ہوت بناں کی ریہنا
پھڑ لے پیر ھادی دے جاکے، پار کریسی ویہنا
ہوت بناں کی ریہنا
نفس چور نا بچ کے جاسی جد شکرے جھپٹینا
ہوت بناں کی ریہنا
دید سجن دی جیکر چاھیں پردا چُکنا پینا
ہوت بناں کی ریہنا
ماریں نفس تے وصل ملیگا، سنگ فقیراں ریہنا
ہوت بناں کی ریہنا
ہوندے مٹیاکے آپنی مِلسی، ماہی دے در بہنا
ہوت بناں کی ریہنا
پین "طہورا" بھاگاں والے، جو جانن غم سہنا
ہوت بناں کی ریہنا
سمجھوں پرے بیہوشی اندر بُڑ بُڑ کردے ریہنا
ہوت بناں کی ریہنا

داستان - 2

1

کپر پیندے شور مچاوندے، بلہڑ پھرن چوفیرے
ٹِھلی سوہنی پانی اندر لہراں پاون گھیرے
ربی مہر پار لنگھائی، کہے لطیف سنائے

وائي

میرے مانجھی دل دے سانجھی، آئیں ہور نا لاویں لارا
میرا کردے پار اتارا
کد تک آس لگائی بیٹھاں کر چھیتی ہن کوئی چارا
میرا کردے پار اتارا
سوہنی تیری زورا زوری لے چلیا اے دھارا
میرا کردے پار اتارا
آس جیں دی ڈیہندی جاندی آوے ماہی دیئیں سہارا
میرا کردے پار اتارا

2

لہراں مار اُچھالے گونجن تِکھا ہڑھے آیا
کدی خوف نا کھاہدا سوہنی، نا اوس دل ڈولایا
کرم کرے جے آپے ماہی، آپے پار لنگھائی

3

دہشت ہڑدی ورھدی جائے ہُندا شور کرارا
کھور گیا او کچے گھڑے نوں تِکھا وگدا دھارا
سوہنی نوں لاچاری اندر، یاد سجن دی آئی

4

ایدھر لہراں مارن چھمکاں، اودھر مچھ ہزاراں
مونہہ کھولی کھان نوں آون بلہڑ بنھی ڈاراں
ساہ ست سارا مکدا جاندا، سوہنی کرے پکاراں
پردے کجیں محرم میرے آہن پار لگائیں

5

لہراں شوکن مارے فراٹے بھنوراں نے ول کھائے
دل کنبائے ہڑ دی تیزی چھلاں تو ڈر آئے
تارو دی اج دہشت کھاندے کیہڑا جان گنوائے
لہراں کندھاں بن کے کھڑیاں کیہڑا ٹپ وکھائے
تیرے تے ھے ڈوری میری بنے لاہن ماہی

6

مارو لبھان گرجن پئیاں دریا ہور وچ آیا
گھیری آن درنداں سوہنا کھاون نوں مونہہ پایا
بہڑیں میری سن کے بہڑیں جاندا وقت ویسہایا
توں ماہی توں حادی میرا، مینوں پار لگائیں

7

گھمر گھیری دے وچ پھاتھی لہراں دے مونہہ آئی
لوہڑے دا ہڑ کانبا چھیڑے بُھلی کائی بائی
میں مسکیں کراں فریاداں ماہی میرے بوہڑیں

8

لہراں تِکھیاں شور مچاون ہڑ توں ھے ڈر آوے
کداں پار لنگھانگی مولا ایہہ دل دھڑکا کھاوے
سید سِک ماہی دی ڈاہڈی بھوجل پار لگاوے
سائیں میرے پار لنگھالے، منت مناں تیری

9

ایدھر پانی اودھر پانی چڑھدا جاوے پانی
توں وی دیکھیں ماہی میرے، بندی پئی کہانی
ڈبدی نوں آن بچالے مینہوال میں چلی

10

لہراں اٹھن مارن ٹھاٹھاں، دہشت چار چوفیرے
سن لے شالا ماہی میرا کوکاں ترلے میرے
آن بچاوے آکے مینوں، لہراں دے مونہہ آئی

11

چڑھدا پانی ٹھاٹھاں مارے بکن مچھ سسارے
ڈونگھی نیہہ دی ہاتھ نا آوے مانجھی وی سبھ ہارے
حیبتناک جناور پھردے پانی دے وچ کارے
بیڑا پہنچے جائے بتالیں جو ڈبے منجھدھارے
تھوہ پتا نہ چوبھیں لبھے تھکن ٹکراں مارے
بھنوراں دے وچ گھریا جیہڑا لگا نہیں کنارے
میں ان تارو ماہی میرے آکے پار لگائیں

12

مارے ٹھاٹھاں ہڑ دریا دا کپر شور مچاندے
ہکے بکے تارو ہوندے بھنبل بھوسے کھاندے
اک پلانگھے پار پئے لنگھن اصلی کامل تارو

داستان - 3

1

جھڑکاں دیندا گاہلاں کڈھے {ڈنمو (*)} مہنا مارے
پتن جاندے ہڑ وچ وڑنا لچھن ایہہ چھنارے
عقل شرم تے سمجھہ نا ریہندی، عشق جتھے پِڑ مَلےِ
(*) ڈنمو سوہنی دا خاوند

وائي

بَہڑیں آن بچاویں ماہی رڑھدی جاں منجدھارے
لہراں اُٹھن مار اُچھالے لے آکے میری سار
رڑھدی جاں منجدھارے
ٹھاٹھاں مار پھراٹے آون کردیاں مارو مار
رڑھدی جاں منجدھارے
ڈم رکھ سولی تے ٹنگی میں ریہندی بیزار
رڑھدی جاں منجدھارے
فِر وی میں ہاں ٹھلی کلی، نا ساتھی نا غمخار
رڑھدی جاں منجدھارے
کالی رات گھڑا ھے کچا سوہنی کر پکار
رُڑھدی جان منجدھارے
بجرا لے کے چھیتی آویں توں ہی ھیں کھیون ہار
رڑھدی جاں منجدھارے
ارلے کنڈھے کراں پکاراں ہن آوی جا میہار (٭)
رڑھدی جاں منجدھارے
جھل سکاں نا پانی دے ریلے بس رب بچاون ہار
رڑھدی جاں منجدھارے
تر وڈھدی لہراں سنگ گھلدی انت لگانگی پار
رُڑھدی جاں منجدھارے
کی پرواہ ہزاراں بیٹھے راہ ملی خوں خار
رڑھدی جاں منجدھارے
مونہہ مسکاندی ٹِھلی سوہنی بُھلی نہیں اقرار
رڑھدی جاں منجدھارے

2

پتن کپر مول نا تکن جہناں دل وچ عشق سمایا
ورد سجن دا کردی سوہنی ہر نا دل وچ آیا
کالی رات بھنور چی پھاتھی ویہماں گھیرا پایا
درد سجن دا نال جہناں دے اوہ کد ہڑنوں تکن

3

سچا عشق ڈردا ہڑ توں جھوٹا جکا تکا
ڈم میرے حُبثے دا مالک دل ماہی ول لگا
جہنوں سک ماہی دی لگی، نیں کَسیِ بن جاندے

4

سچی لگن نا جکدی ویہنو، جھوٹی پتن پُچھے
اوہ کیوں گھاٹاں لوڑے جس نوں سِک ماہی دی کھچے
اک پلانگھ دریا اونہاں دی، تانگھ مِلن دی رکھن

5

لنگھے پتن تکے ناہیں، سوہنی نے اکھ بھرکے
دل وچ لگن اکھاں چ موتی یاد ماہی نوں کرکے
صحیح سلامت لنگھی سوہنی بھنوروں دل دھرکے
وصل نصیب تنہاں نوں ہندا طلب جنہاں دی سچی

6

سوہنی اصلوں طالب حق دی، نڈھی عشق رجھانی
ناکو بیڑی مانجھی تلہا ، رب نے آس پگانی
گوڈے تیکر پانی اگے ہڑ بیہا تھانیں دا

7

سر تے ہتھ عشق سچے دا سوہنی کیوں گھبرائے
سِک ماہی دا ہار گلے وچ اوہ کیوں ترلے پاوے
عاشق مرشد لانگھا دسیا، نال صدق دے لنگھی

8

حرص ہواں نوں چھڈ دے سوہنی، ماہی آوے
ہار سنگھار دھرے ریہہ جاون جے نا سجن بھاوے
ڈم ہنڈاویں عمر ونجاویں ایہہ وڈی بُھل تیری

9

عشق بازی چ پہلوں پُگیں وڈا سفر کماویں
الف میم دے بھیتن بن کے سچی پریت لگاویں
جے ماہی لڑ لگن چاہیں، بن کے رہیں نمانی

10

سکھنا پوسی تینوں سوہنی پہلا سبق شریعت
کامل مرشد پاسوں جاکے پچھیں راہ طریقت
لنگھ حقیقت عارف بن دے سچے عاشق صادق

11

صبر شُکر جے لینا چاھیں چل سنتاں دے ڈیرے
وصل ماہی چ لائی تاڑی اوہ بیٹھے چپ چپیرے
بنا سہارے پار لگے جا، صدق جہناں دا سچا

12

گھوری وٹ ڈم دیندا رہندا طعنے مہنے جھڑکے
ڈرے نا گھمر گھیری کولوں سوہنی مُول نا تھڑکے
کالی رات ڈراونی بھاویں تاہنگ ذرا نا تِڑکے
جا لگی اوہ پار کنارے جھلدی گھلدی چھلاں

13

خوف نا کھاون گردابوں، کھچ پروں جس آئی
لہراں ٹھاٹھاں روک نا سکن کردی جاندی دھائی
ڈٹھا ماہی جن اِک واری عشق نے غلبہ پایا

14

تکھے دھارے ٹھنڈا پانی ناگاں نے ول پایا
سوہنی تھڑکی صدقوں ناہیں، ڈم نے وی دھمکایا
اگ برہوں دی بجھدی تائیں جے ماہی گل لاوے

15

ٹھنڈی واء یخ ورگا پانی - اتوں بدل ورھدا
مینہوال ھے پالے کنڈھے موسم توں دل ڈردا
جے میں پار نا پجی، پیساں جھوٹھی قول قراراوں

16

وسدا مینہہ جھناں چ ٹِھلی کالی رات سیالی
چلو تے پچھو سوہنی پاسوں سار محبت والی
ماہی ماہی کردی ریہندی یاد کرے دن راتیں

17

ساون مہینے ہر کوئی لیندا تاری نین وچکارے
اے پر سوہنی وچ سیالیں تردی تکھے دھارے
نہر سُنے نا داد فریاداں عاشق ڈوبے کئی

18

آ بجرے میں تینوں دساں اپنی درد کہانی
کھیہ جان دا کنڈھے اُتے بیلی ڈونگھا پانی
ساون پوہ مینوں اِکو جیہا جے پَیا من بھائی
پار جہناں دا سجن ریہندا لگی تانگھ ملن دی

19

کیوں دریا وا پُھلیا پھرنا ایں، تیں لیکھا دینا
ایہہ ساون ھے چار دیہاڑے سدا ناوسدا ریہنا
نشہ خوشی دا چڑھیا ہے جو ایہہ چھیتی لیہہ جاسی

20

تیرا ویہن بریتا بن جے سُک جاون سبھ دھارے
اُگے کاہی تے سرکنڈا لانا(٭) لوتی(#) لیارے($)
ڈوبے تیں کئی صادق سالک تینوں رس نا آیا۔
(٭) - (#) - ($) = لانا، لوتی، لیارے = جھینڈ جھاڑیاں بوٹے وغیرہ

21

ہڑ وچ روڑھہ نا ڈونگی میری نا کر شور قرارے
قول نبھا کے اُجل تھیواں جا ماہی دربارے
ٹِھل پوواں گی ڈھِل نا، لاواں، بھاویں میں رڑھہ جاواں

22

میں پھولاں توں کیوں ڈولیں توں دس تلہے میرے
ماہی میرا ہاکاں مارے لے چل اوس دے ڈیرے
توں نگھریں پاتالیں جاویں، ساڈا پندھ دراڈا

داستان - 4

1

سُر ونجھلی دی سن کے سیئو ، انگ انگ مستائے
لوں لوں وچ جھرناٹاں چھڑیاں دسیا مول نا جاوے
گھلدا پاروں بیٹھ سنیہے، کھچدا اے دل میرا

وائي

مینوں نا کوئی روکے
مینوں نا کوئی روکے
پریت سجن دی کھچاں پاوے مینوں نا کوئی روکو
مست رھے کئی اپنی متیں مینوں نا کوئی روکو
مینوں نا کوئی روکے
ہڑ دریا دا ٹھاٹھاں مارے اتوں رات نہیری
اُڈیک مِری وچ بیٹھا ماہی مینوں لگدی ڈیری
لہراں مارن ٹھوکے
مینوں نا کوئی روکے
دھوئں دکھدے پار دسیندے اوس جوگی دے باڑے
اگ برہوں دی لَٹ لَٹ بلدی میرا اندر ساڑے
عشق ہڈاں نوں جھوکے
مینوں نا کوئی روکے

2

سن کے سد ماہی دے پاروں جاگے جنگل بیلے
نیند میری کُھلی اڑیو عشق مریندا سیلے
اُٹھہ کھڑوتی چین نا پیندا دِل بے قابو ہوے

3

سُکھ دی نیندر سوندا کداں سد ماہی دی مٹھی
کفنی پا میں جوگن تھیواں برہوں تیرے دی کُٹھی
سو سو دین اولانبھے لوکی دل نا عشقوں مڑدا

4

کالی رات بھنوروں ڈر آئے، ناگ پُھراٹے مارن
لہراں گونجن زور لگاون کنڈھے دونویں کھارن
روکاں لپھاں مارن جھٹکے جھلاں ماہی کارن
ٹلیاں وجہن واجاں آون جاواں سدھی سیدھے

5

سد ماہی دے آون لگے کنی واج پروتی
ادھی راتیں چاء ملن دا سوہنی اُٹھ کھلوتی
یاد سجن نے مار ہلونے سُتی آن جگائی

6

میرا ماہی دل وچ وسدا ہور وصل کی لوڑاں
میری ہوند اوسے دی ہوئی نا کو گھاٹاں کھوڑاں
میں تے ماہی اِک مِک ہوئے ہن کی جُدا کریسو

7

سد ماہی نے مست بنایا جد بیلے وچ آئی
سیکھی سِک پیار ماہی نے سُتی پریت لگائی
اُس دے در جا الکھ جگاساں میں جوگن بن جاواں

8

لوں لوں میرا تِھرکن لگا سُتی روح وی جاگی
دل وچ ماہی ڈیرا لایا ہوئیں میں وڈبھاگی
مہک عشق دی اندر مہکی دیندی پھراں چراغی
گلاں کرساں بہہ کے سانہویں مکھ ماہی دا ویکھاں

9

کیتا قول بُھلا میں بیٹھی سد نے یاد کرایا
اُچڑے زخم بھریندی دل دے تتی نوں تڑپایا
جان حیل کے پہچاں گی میں مینہوال دے ڈیرے

10

کتھوں آوندے سد دردیلے ماہی واجاں مارے
ایہہ دل لوچے اُڈکے جاواں جا پہنچاں اوس دھارے
سچے رب ایہہ کھلھہ جاون گھمر گھیرے بھنور دے

11

کتھوں آون واجاں مینوں میں جاواں کِس کاسے
اوڈی کھچ پووے گی تینوں جیڈی سِک ماہی دی

12

کتھے بیٹھا ماہی میرا ایہہ سد کتھوں آئے
کیہڑے کنڈھے دھونی تائی کتھےِ ڈیرے لائے
جس لئی میں گوتے کھادھے ساری جند لگائی

13

پاس مجھاں دے جاکے سوہنی دکھ سکھ سانجھا کردی
جس وچ موہ ھے پیا تُساڈا اوہ میرا وی دردی
گل لگو دل حولا ہووے رو رو آہاں بھردی
ڈم دا ڈر نا ذرا ھے مینوں ہو ہو توں نا ڈردی

14

مجھاں دے گل بانہاں پاکے روواں زارو زاری
پیار نظر وچ چُگدیاں مجھاں پر میں کرماں ماری
میں وی سد سناں جے اوس دی سو سو شگن مناواں

15

بیلے وچوں نٹھہ آئیاں فِر بیلے جا وڑیاں
دور ماہی توں ریہہ نا سکن دو کُو پَل دو گھڑیاں

16

پریم صراحی وچوں ماہی چولی اِک پیائی
سدھ بدھ رہی نا کائی، اوس نوں سوہنی ھے نشیائی
شاید چیر کلیجہ لنگھی برچھی عشقے والی
(

17

مینہوال نے جد دی دِتی اوس نوں پریم پیالی
اکو گُھٹ نے کیتا شاید سوہنی نوں متوالی
تڑپ سجن دی لگی ایسی بِن ملیاں نا لیہندی

18

شالا رھے سلامت وسدا نا کوئی پوہوے
اوس دی آئی مینوں لگے وال ونگانا ہووے
میرے بھانے مرشد ماہی لوکاں بھانے میہنا

19

رکھے رب سلامت مہیاں میرا ماہی چارے
پیڑ مجھاں دی رہبر میری جاندی سجن دوارے
لے وڑدی منجدھارے مینوں کھچ ماہی دی ایسی

20

رکھے رب سلامت مہیاں ماہی پھردا چارے
کالی ککی لوہی بُھوری جاواں میں تھلہارے
تے مِلے گھاء چراندا اندر چردے ڈنگر سارے
میں منجدھارے رُڑہدی جاندی سار لووے گا ماہی

21

چرکے گھر رج پُج آئیاں ماہی ول دھائیاں
سُنی سد ماہی ول بھجیاں سِکاں تے سدھرائیاں
نال ماہی لنگھہ آئیاں دریا دیاں دھاراں

22

گھاء چرکے اوہ کنڈھے آئیاں چاء ماہی دا کھچے
لاڈ ماہی وچ پٹن کدن، لطیف اڑنگن مجھاں

23

چرکے گھاء کلاں بھریاں لگیاں آ کنارے
پھڑکے پیڑ ماہی دے آپے پجیاں جا اُرارے
تتی واء نا لگے اونہاں نوں ہتھ سجن دا جنہاں تے

24

گوبھ کھبل دا کھا کے آئیاں کھوہ اُتے مجھاں
سن کے سد ماہی دی مجھاں، آپا بُھل گیئیاں
اگلے بھلک فِر دھمی ویلے لگن ماہی اگے

داستان - 5

1

جدھر دیکھاں پانی پانی پار نظر نا آوے
عشق دیوانی لہراں گھیری، ٹھاٹھا بھرن کلاوے
دھشت ہڑ دی کانبا چھیڑے حوش حواس گواوے
بلدیاں وچوں کڈھ لوئے جے آپ تٹھے رب سائیں

وائي

اکھاں نوں میں پیر بناواں
ٹُر ماہی دے ڈیرے جاواں
سیئو جد میں مُڑ کے آواں
پریتم دا میں بھیت چھپاواں
ٹُر ماہی دے ڈیرے جاواں
یاد سجن سنگ کھیلاں ملاں
ایوں دل اپناں ہا پرجاواں
میں رہاں چپ جگوں لکاواں
ٹُر ماہی دے ڈیرے جاواں
درد عشق دا چیساں مارے
آہ نا کڈھے نا کرلاواں
اندروں اندری کھپدی جاواں
ٹُر ماہی دے ڈیرے جاواں

2

پرلا کنڈھا نظر نا آوے ہڑ وگدا طوفانی
دل کنبے تے دھیر نا بنھدا روح ہوئی ہلکانی
دل دھریا جاں چیتے آیا سچا قول ربانی
دوہیں جہانی یار بچاوے تتی واء نا لگے

3

آڈ دسے دریا اونہاں نون جو سیک ماہی دی رکھن
صدقے جاون گھول گھماون جاں سجن توں وارن
وگدے ہڑ دے اندر روحاں مزا عشق دا چکھن
ماہی بندا یار تنہاں دا سچی پریت لگاون

4

بنا جھجک جو ہڑ وچ وڑیاں سوای جانو تریاں
ڈبن دی پراوہ نا کیتی مرنوں نہیں ڈریاں
اوکھے ویلے بوہڑ پیا اوہ لے ماہی صرناحی (٭)
(٭) ترن والی مشک

5

میرے ماہی سوہنے تے جن لائیاں ہوئیاں اکھاں
بن تو بنے اوہ سید آکھے ٹِھل پئیاں وچ چھلاں
دریا اونہاں نوں ڈوب نا سکے تریاں عشق مہارے

6

جاگ پئی میں ادھی راتی یاد سجن دی آئی
صدق تِرا جے سچا سوہنی سووے آپ سہائی
جاچنی کر چانن جا کے ماہی کھڑا ہنیرے

7

ادھی راتیں یاد ماہی دی گونج رہی مجھدھارے
چھلایں لے وڑیا دل کاہلا جا پہنچے اوس پارے
تن من سیتل ہویا سارا درس پیار چ نہاتی

8

جنی کھچ دلے دی رکھی، تکھا اونا دھارا
اوہدے اگے وس نا چلدا راہ ڈکے ہتیارا
کہے لطیف ہن رب ملاوے اِس اوجھڑ وچ ماہی

9

اکھاں دے وچ ماہی وسدا اِک پل دور نا جاوے
پیار اُچھلا چُکی پھردا ہڑ توں ڈرنا آوے
ہس ہس چڑھن عشق دی سولی موتوں مول نا ڈردے

10

اکھ عرفانی کھول کے ویکھیں دور نہیں اوہ نیڑے
بن ٹِھلیاں اوہ مِلنا ناھیں جان دی بازی لائی

11

کتھے رَبا ماہی میرا بھالاں کتھے جاواں
تسی دسو ماہی مُنڈیو کدان دل پرچاواں
نیر وہاں واں کو کاں سید کونج وانگ کرلاواں
دوری اوس دی جھل نا سکدی ماہی میلی رَبا۔

12

طعنے ڈم دے لاون مُعاتے سوہنی خوف نا کائی
اِس کن سُن کے اوس کن کڈھے ڈولی نا گھبرائی
گھمر گھیری کالی راتوں رتی ڈری نا نڈھی

13

لالا کے ڈم کلاں کردا تتی نوں اوہ تاوے
نال صبر دے جھلاں جوجو اوہ لوتیاں پئے لاوے
بھانویں سولاں مار پَرُ نِے ٹھِل ماہی دے جانا

14

سُتی گھوک نا جاگن لوکی مینوں نیند نا آوے
سِک ماہی دی کھچے مینوں راتیں آن جگاوے
مندی چنگی دی حد پٹی ہن کی پرکھے کوئی

15

ڈُبی جدوں چنہاں وچ سوہنی ندوں اُجاگر ہوئی
واری جان جہناں نے عشقوں اَمر ہوئے نے سوئی
عشق دیوانی کیتی سوہنی سیکھے جان پروئی
سید آکھے وار کے آپا، آپے وچ سموئی
ایتھے اوتھے دونہیں جہانی چلی عشق کہانی

16

کپر بھنوراں واہ دریا دے گھسر پُسر کجھ کردے
ادھیں راتیں ڈبے عاشق دم اونہاں دے بھردے
تکن اکھان اوتھے جتھے کھیڈ عشق دی پُگی

17

پانی دے وچ ہُندی سَندی مچھی رہے ترہائی
کتھوں جا کے پانی پیواں ہندا نا نِرنائی

18

لہراں ٹھاٹھاں جھل نا سکدی میرے حصے آئے
کرماں ہینی جھل نا سکدی پُھٹے لیکھ لکھائے
لکھے لیکھ نا مٹدے بھینوں قہر ڈمر دا جھلاں

19

ڈبی ہاں تاں ڈب دیو نا کوئی آن بچاوے
عشق شہیداں دے وچ میرا ناواں لِکھیا جاوے
کنڈھے لگی لاش مری نوں دیکھ سجن کرلاوے

20

ماہی میرا میں ول آئے لہراں مہکاں مارن
ہیرے لعل جواہر موتی میرے سِر توں وارن
ہار دے دے بھنورے مینوں کیوں توں اٹکاں پاویں

21

جیکر عشقوں تھڑدے ناہیں لہراں پار پچاون
ثابت قدمیں رہیں نا ڈولیں صدق تیرا ازماون
سچے عاشق پار اتر دے پر جھوٹے ڈُب جاندے

22

دل سوچاں وچ ڈبدا ریہندا جکو تکے کھاواں
جھوٹی وعدیاں توں میں پیندی، جے میں پار ناجاواں
جے جاواں تاں کاں کاں ہندی کِس نوں حال سناواں
موتی پار عشق دا ڈیرا مریاں ملدے ماہی۔

23

گنڈھ پیار دی پئے گئی اندر ماہی آپے کھولے
ہڑ وچ اوکھا ماہی ملنا دل تتی دا ڈولے
بے چیں دلاں داتوں ہی جانو ماہی میلیں ربا

داستان - 6

1

کُن فَیَاکُونُوں ازلوں پہلاں جد سی اندھ گبارے
اوروں وی سی حُسن ماہی دا ڈلہہ کے چمکاں مارے
جگت پسارا جے نا ہویا ہستی ٹری نا دھارے
کہے لطیف عشق ماہی دا سوہنی اوروں لایا

وائي

مڑ مڑ یاد سجن دی آوے
برہوں دل میرا تڑفاوے
تیرے عشق دیوانی کیتی
مینوں تے کجھ ہور نا بھاوے
مڑ مڑ یاد سجن دی آوے
سک ماہی دی ایسی لگی
گھائل کر مینوں تڑفاوے
مڑ مڑ یاد سجن دی آوے
ویر پیا ڈم کُٹےِ مینوں
میں تتی نوں ہور ستاوے
مڑ مڑ یاد سجن دی آوے
سد ماہی دے آون بلیو
من میرا بیلی ول دھاوے
مڑ مڑ یاد سجن دی آوے
ماہی بیٹھا بیلے اندر
تے اوہ مجھاں چراوے
مڑ مڑ یاد سجن دی آوے
سُن کے گیت ونجھلی دے پاروں
دل میرا ھے بھردا ہاوے
مڑ مڑ یاد سجن دی آوے
اوس دے موہڈے لگ جند میری
رڑہدی رڑہدی تردی جاوے
مڑ مڑ یاد سجن دی آوے

2

حُسن سوہنی دے ازلوں پہلاں دسدے سی نظارے
کُن فَیَاکُون دی گل اجے نا ہوئی رب دربارے
سید کہندا حُسن حقیقی ہوں مجازی لوڑے

3

گھاٹ پتن توں روز مثاقوں(٭) ہونی جانو ہوئی
الست بِربکم قَالُو بَلاَ، اوس نبھایا سوئی
اوہو پریت دکھائی سوہنی، اِس دنیا وچ آکے
(٭) میثاق - قول قراراں دا دِن

4

قول قرار کیتے سی روحاں نال خُدا دے جس دن
میہنوال سنگ رشتا جُڑیا میں برنائی اوس دن
جو بھگاں روح لکھیا میرے اوہی مِلنا مینوں

5

ساتھ ماہی دا کِکر چھڈاں میرے وس نا کوئی
نال رب دے قول روحاں دے چیتے آوندے سوئی
روز ازل تھیں بھیت الستوں میں ہاں محرم ہوئی
ماہی نال جو کیتے وعدے سوئی پگاواں سیئو

6

حُکم الستی رب نے سے جد روحاں نوں فرمایا
تدوں عشق سوہنی نوں لگا دل وچ ماہی سمایا
ادھ وچکالے گھڑا سی ٹُٹا جو سی رب نوں بھایا
ڈولی تھڑکی مُولوں ناہیں سوہنی پوری اُتری

7

روحاں نوں کرکٹھیاں جس دن رب الست فرمایا
او دن ہی دل دے کے سوہنی مزا عشق دا پایا
گھڑا ٹُٹا ادھ وچالے بھانا رب ورتایا
ڈونگھی تازی لاونی پیندی جو ماہی نوں لوڑے

8

روز الستوں روحاں نے جد کیتے قول وفا دے
قول قرار سوہنی دی کیتے ماہی نال سدا دے
گھڑا ٹُٹا تاں اودوں اکھڑے لیکھہ ربی رضا دے
ڈنگھی نیہہ چوں آپے حادی اوس نوں پار لنگھایا

9

سن الست بربکم روحاں جد کہیا قَالُو بَلاَ
عقد سوہنی دا پڑھیا آپے نال ماہی دے اللہ
وچ بتالیں جا کے دونوں مِل پئے عاشق سچے

10

جہناں روحاں نے رب سچے دی رمز الست پچھانی
اونہاں بھیت وحدت دا لبھا سمجھی ربی بانی
لکھہ کروڑاں ریہہ گئے وانجھے کھبے وہماں گھانی
سار نا جانی سید آکھے محرم راز نا ہوئے

11

تڑفاں لچھاں چین نا آوے سکاں چھڈن آہاں
درس ماہی دی ہاں پیاسی کون بجھاوے ڈاہاں
تاں وی پیاس نا جائے میری پیواں سارا ساگر

12

تڑفاں لچھاں موت نا آوے ساری رات ویہاواں
دم دم کراں جاپ ماہی دا ہور نا کوئی دھیاواں
سِک ماہی دی دل وچ چُبھے روواں تے کرلاواں
چارے پلے سکھنے بھاویں درد تِرا اک کافی

13

بدل گڑکے رات نہیری چن نظریں نا آوے
گھڑا کچا تے ہڑ طوفانی پانی چڑھدا جاوے
ماہی خاطر ٹِھل پئی سوہنی خوف رتی نا کھارے
سوئی ہُندا جو رب بھاندا ہونی ٹلدی ناہیں

14

کالی رات گھڑا وی کچا نا کوئی ہور سہارا
ٹِھلی سوہنی دل وچ دھاری آپے مِلسی پیارا
صادق پیار ماہی دا جِتھے پانی بنے بریتا

15

کالی رات گھڑا وی کچا زوراں دا مینہہ وسدا
بُکن شنیہہ پئی اوجھڑ راہے خوف دلِے وچ دھسدا
شالا نہوں نا ٹٹے میرا جان جائے تاں جاوے

16

آروں دور دراڈے پاروں سوہنی رُڑہدی جاوے
ماہی بیٹھا کنڈھے اتے اوہ ٹھاٹھاں مونہہ آوے
مِہر کرے گا آپے ماہی سوہنی رکھ بھروسا

17

آروں دور نا لگے پاروں پئے گئی اوہ منجھدھارے
گھڑا کچا وی کُھردا جاندا دیندا کیویں سہارا
ڈبدے پار لنگھاویں اللہ جے مھران وچ آویں

18

ڈوبے اِس دریا نے لکھاں جد قہراں وچ آوے
(پر) دریا وہ صدق سوہنی دے اگے یارو تڑف کے بھر ہاوے

19

لکھ دریا جے ٹھاٹھا مارن سوہنی صدق نا ہارے
سچا عشق نا تِھڑکے بھاویں سِر تے چلے آرے

20

ڈبدی وی توں ہتھہ نا لاویں جے اوہ ترے سہارا
کل نوں مہنا مارو تینوں اسیں پار لنگھایا

21

جھاک نا رکھیں ماہی پاسوں بھاویں توں ڈب جاویں
جیکر وصل سجن دا لوڑیں ہڑ توں خوف نا کھاویں
مر کے ہی تاں عاشق سچے جگ امر ہوجاندے

22

جیہڑے ڈبن سوای تردے لگن پرلے کنڈھے
آئد جُگادوں حیرت وچوں کڈھے ماہی میرا

23

وصل ہُونا ڈبدا ویکھو ماہی آن بچاوے
کہے لطیف چُک موڈھے اُتے اوہی پار پچاوے
منزل دور عشق دی جیہڑی ہُندا نیڑے نیڑے

24

کنڈھے بہہ کے مرنا وی کی مرنا جے مرنا ڈب مرنا
جیکر تُلہے بنھ کے ترنا ایہہ ترنا کی ترنا
نا کوئی سوہنی نا کوئی ماہی رمزاں بھری کہانی

25

شعر مرے پرکھیں تو لیں آئتاں ہیں قرآنی
لفظاں دے وچ رمز لُکائی ورلا سمجھے معنی

داستان - 7

1

کچھ ماہی دی کھچے مینوں جاواں کیہڑے حیلے
دیکھ بھنور دل کنبے میرا سک اوسے دی کیلے
عشق سجن دا لہراں دیوے خیال اوس دا آوے
دونہیں کنڈھیں نور ماہی دا چمکے تے بُجھ جاوے
گھیر لیا ھے کچا میرا کپر ہڑ روحیلے

وائي

چین نا پیندی تیں بن سائیں
ماہی مینوں بُھل نا جائیں
ڈم ورگے میں کئی ہزاراں
تیتھوں صدقے کراں کسائیں
ماہی مینوں بُھل نا جائیں
بھر بھر تھال موتیاں ونڈاں
اِک واری آئیں گل لائیں
ماہی مینوں بُھل نا جائیں
کہے لطیف اڈیکا تینوں
میرے ویہڑے جھاتی پائیں
ماہی مینوں بُھل نا جائیں

2

توں ہی ڈوبیں توں ہی تاریں تیتھوں سبھ کجھ سردا
ہور نا کوئی دوجا تیں بِن دارو درمل کردا
حال میرے دا محرم ماہی ہور نا کوئی جانے
لاج کچے دی رکھیں مولا گھمر گھیری گِھردا

3

نیں دا ویہن جنازہ بنیا کُلنگ (٭) کنھے لگا
اُجڑیا کنڈھیوں مار اُڈاری ارتھی لگا بگا
سوہنی جپدی ماہی ملک(#) جاں پچھے لیکھا
(٭) لڈھینگ یا پانی دا جانور۔ (#) ملکلموت

4

آوے یار ملاحو میرے میہنوال پکارے
واہ واہ لاو جال پسارو میں ٹولاں منجھدھارے
سوہنی ڈُبی گھمر گھیری پیش نا کوئی جاوے

5

میہنوال بھرے ساہ اُبھے کہے ملاحاں تائیں
ڈونگھا پانی ہتھ نا آوے چُبھی جائے اجائیں
سارے کھونجے ٹول تھکا میں رہے سلامت سجن

6

حوکے بھردا ہاکاں مارے، بہڑو یار ملاحو
بیڑی اودھر ٹِھل کے دیکھو تِکھی دھار ملاحو
سوہنی ڈبی اَوسے دھارے آو کھاں لبھ لیئے

7

کنڈھے بیٹھا پھڑ کے بوجھے، عاشق ڈھاں مارے
ڈوبے کداں میری سوہنی تیں دریا منجھدھارے
تیرے تے میں روز قیامت نالش کرساں جاکے

8

جدھر دیکھاں پانی گرجے گھمر گھیراں کھاوے
تارو تکھے لے لے ہاتھاں ونجھی ہاتھ نا آوے
کنبن دل وچ سرناحئیے لہراں بھرن کلاوے
کداں ٹِھلی ہوسی سوہنی خوف ذرا نا کیتا

9

لہراں گجن مار سُکاٹے اوکھان لنگھن دھارے
تُلہا بنھ بھروسے والا تے بگڑی رب سوارے
جہناں منی رضا ماہی دی اوہ نا ڈب مولوں

10

ساہویں کنڈھے بیٹھا سجن ہاکاں مینوں مارے
ہڑ دریا دا ڈاڈھا مارو وگدا تِکھی دھارے
رہن سلامت ڈب ناہیں بانہہ پھڑ دا رب سچا

11

پاروں ہاکاں آون مینوں میرا ماہی سدے
ویہن تِکھیرا کچا ہٹیھاں کپر لہراں لدے
محر جہناں تے سچے رب دی لہڑ دے وچ نا ڈب

12

صدق تیرے وچ فرق نا آوے لگی توڑ نبھائیں
بھرم بھلیکھے کوڑے سکھے ویکھ نادانے سبھ بُھلائیں
دل شیشے وچ دیکھیں سوہنی دید سجن دا پائیں
ایسے راہے ٹُردی جاویں ماہی ڈیرے پُجیں

13

رکھیں صدق نا ڈولیں ہرگز ثابت رہیں ندانے
دور کریں توں دوئی اندروں صاف کریں ستوانے
نور جلالی لشکاں مارے اندر جھاتی ماریں

14

ماہی میرا اندر پر میں بُھلاں باہر وارے
میں گڈی ہاں ہتھ ماہئیے مینوں تُنکے مارے

15

غم ماہی وچ ڈبدی جاواں لہو طلب نا کائی
پل پل لوچاں ماہی ویکھاں جھل نا سکاں جدائی
ڈور اساڈی ہتھ ماہی دے جدھر کچھے جاواں

داستان - 8

1

ڈبدے رڑہدے جاندے آخر لکھاں نوں ہتھ پاون
تک لطیف لکھاں نوں کداں آپنا صدق نبھاون
یا تاں پار لگاون ڈبدا یا نالے رڑھ نے جاندے

وائي

پار وسیندا چیتے آوے
میرا من ماہی دل دھارے
شالا ڈم نوں جا گ نا آوے
پار وسیندا چیتے آوے
میرا من ماہی دل دھارے
میں ملاں گی جاکے اوتھے
جتھے مجھاں چارن جاوے
میرا من ماہی دل دھارے
گل مجھاں دے ٹن کن ٹلیاں
کھڑا اک دس ماہی دی پاوے
میرا من ماہی دل دھارے
شرماں رکھیں جھبدے آویں
دیر نا لا ماہیا توں آوے
میرا من ماہی دل دھارے
گھر گھر لوکی کردے گلاں
عشق اساڈا بھنڈیا جاوے
میرا من ماہی دل دھارے
چھتیں آئیں بچائیں بلاوں
مینوں خوف اینہاں دا کھاوے
میرا من ماہی دل دھارے

2

پار لنگھاندے ڈبڈی تائیں بوجھے کچے کانے
یا فِر دین شہادت اپنی کہے لطیف وکھانے
ڈبدے نوں تِڑ دیں سہارا ایہہ مشہور جہانے
ڈبدے نوں اوہ بانہہ پھڑوندے یا رڑھ جاندے نالے

3

پٹ سلاہڑ کنڈھے دے اُتوں تلہا آپ بنائیں
چُھٹ ماہی دے ہور کسے نوں ناتوں بانہہ پھڑائیں
حشروں آون واجاں تینوں کی توں سندا ناہیں

4

کپر پیندے پانی شوکے لہراں ٹھاٹھاں مارن
لطیف پِلے تے ٹھک ٹھک وجن ٹھوکر مارن کھارن
لاج کچے دی رکھیں ماہی توں ہی آن بچاویں

5

توں ہوئی امانت اوسدی ٹِھل پوو تلہا بنھ کے
ڈکے کئی سوہنی گھبرو لہراں نے مونہہ بھنہ کے
اوہی لگن پتن جاکے ٹِھلن رب نوں من کے
اوہ نا رکھے جھاک پتن دی لطیف رضا جِس منی

6

اے سوہنی توں بُھولی بھَالی کیوں کچا چُک لیائی
ٹھوک وجا کے کیوں نا ڈِٹھا ان گہلی کر آئی
کہے لطیف لہراں دی شوکر کی تیں نا سنیائی
کچا گھڑا وی پار کریندا صدق جہناں دا سچا۔

7

چھڈ خیال پکے دا سوہنی کچے تے ٹِھل جاوے
لنگھ لطیف اوہ کپر وچوں، ماہی دے ول جاوے
جھوک عشق دی جس نوں لگی، لہراں روک ناسکن

8

کچے اُتے تردی جاندی سوہنی مول نا ڈردی
کی پرواہ پکے دی اوس نوں سید لگی دُھر دی
اکو چاہ لطیف مِلن دی چاہ ہور نا کردی
راہوں پین کراہے اوجھڑ خودی جہناں نے کیتی

9

اگھڑے لیکھہ لکھے جو دُھر دے، ساتھہ نا گھڑ ے نبھائی
لہراں نوں وی ترس نا آیا کچے دغا کمایا
تکیا تیرے تے دریاوا آخر ہن میں لایا
میں جیوندی ماہی آسرے، ماہی کتھوں لبھاں

10

پَلے اُتے پھیریا گیرو میں دھوکھے وچ آئی
کچے کچ وکھایا آخر روح نے اوٹ نبھائی
ایسے کرکے ڈِھل نا کیتی ٹِھلی تکھی دھارے

11

بیلاں بوٹے دکھ گھڑے تے سوہنی خوشی منائی
پکا جان بُھلیکھا کھادا جو بن وچ نشیائی
رنگ بوٹے سبھ لہراں میسے رہیا نشان نا کائی
بھیت کچے دا سارا کُھلا وڑی جدوں منجھدھارے

12

پکی نظر ماہی دی لوڑاں کچیوں خوف نا کھاواں
پیار ماہی دا لوں لوں رچیا جھات نا ڈم تے پاواں
بھاویں ہڑ طوفانی اٹھن ماہی پار لگاو

13

پکا پئی بھروسا میرا تد کی گھڑاجے کچا
دل جہناں پیاروں کورا سوئی پرکھن پکا

14

تھپ تھپ تھاپی نال گھمارے پکار گھڑ بنایا
تد وی میرے بھاگیں دیکھو ایہہ کچا رب آیا

15

کچا ثابت رہیا نا مولوں پل پل کھردا جاوے
بانہواں ہنبھہ کے نسل ہوئیاں ساہ ست جھردا جاوے
لہراں لئی لپیٹ چوطرفوں جُثا گھردا جاوے
ملکلموت دکھائی دیوے گھڑی موت دی آئی

16

کچا جھل نا سکیا سٹاں لہراں کھور ونجایا
ملکلموت کھلوتی سانہویں مارو ڈھول وجایا
تے کُل حقیقت کچے والی پُجی ماہی تائیں

17

کچا ہیٹھوں کھردا جاوے لہراں میں دھاون
ان بدن دے پئے گئے جُھوٹھے بانہاں پَھل پُھل جاون
لہراں دے مونہہ آئی ماہی گھیری ہڑ دے پانی

18

دیکھے پِلے تے بُوٹے بیلاں اوہ سی گئی بھرمائی
ہائے ہائے ڈُبی سوہنی لہراں دیں دُہائی
کچی دے کچیائی کارن نڈھے رڑھی دریاوے

18

ٹھوک وجا کے پرکھ لئیں تو پکے نوں ہتھ پائیں
موڑیں کچا جا کمیہاراں دین اُلاہما جائیں
غور کریں توں سوہنی سن کے جو فرماوے سائیں
نہیں تے وچ دریا دے جاکے ڈبینگی منجھدھارے

20

لہراں مار اُچھالے وگن بانہاں نے ہنبھہ گئیاں
رات نہیری ٹردی جاواں کنڈھا نظر نا آوے

21

بانہاں مریندی تردی تکھی دل نے ڈھیری ڈھائی
نظر ٹکاواں چھلاں اُتے لہراں مارن پھاہی
ساہ ست سوت لیا اے گھمراں بوہڑین سجن میرے

22

دل میرے نے ڈھیری ڈھائی ہمت رہی نا کائی
بوہڑیں سجن میرے پیارے کرکے آویں دھائی
میں ان جانو سار نا جانا مہر کریں گل لائیں

23

بوہڑیں مہران دے وچ آویں میں اُوجھڑے پئیاں
تیں بن ہے کون سہارا میرے سردے سائیاں
پھڑ لے ہتھ میرا توں ماہی بھنوروں آکے کڈھیں

24

توں ہی کڈھیں ویہنا وچوں میرا توں سہارا
ہور نا ساتھ نبھاوے کوئی ساتھی توں دلدارا
کر چُھٹکارا پار لنگھاویں توں دھِرہن میری

داستان - 9

1

جل تھل ون تِن وچوں اکو اُچا نعرا آوے
تے ہر شے سولی دی بھاگن جو (انالحق) لاوے
سبھ بنے منصور شیدائی سولی کس نوں لاوے

وائي

سنبھل سنبھل کے پب رکھین
پتن اُتے تِلکن ہوئی
ٹوٹے کھوبے چکڑ وچوں
ڈگدا ڈگدا بچدا کوئی
پتن اُتے تِلکن ہوئی
ادھیں راتیں ٹھوکر کھاویں
اکھیاں دے وچ ایون سموئی
پتن اُتے تِلکن ہوئی
سُنی مہانے کوکاں دیون
ہن ٹرنوں اوکھی ہوئی
پتن اُتے تِلکن ہوئی
جو ٹُر پئی مِلی جا ماہی
بیٹھ رہی کرماں نوں روئی
پتن اُتے تِلکن ہوئی
پین کھوہ وچ سئیاں آتن
سنے دیرانی جیں دُکھ دتوئی
پتن اُتے تِلکن ہوئی
آپے پرکھیں پکا چُکیں
ڈیکے ماہی پار لکھوائی
پتن اُتے تِلکن ہوئی
اوس راہ دے راہیاں سنگ تیں
کوئی گل وی نا کیتوئی
پتن اُتے تِلکن ہوئی
نال ڈوم دے ہن کی رشتہ؟
تو تاں ماہی نال پروئی
پتن اُتے تِلکن ہوئی
جتھے ماہی رہندا سوہنی
اوتھے پانی وگے گھنوئی
پتن اُتے تِلکن ہوئی
تر وڈھیندی ویہن لنگھیندی
رکھیں عشق صدو تے ڈھوئی
پتن اُتے تِلکن ہوئی
پلا چھڈن ماہی سندا
ڈونگھے پانی گرکن سوئی
پتن اُتے تِلکن ہوئی
سد ماہی ہے دیندا تینوں
سوہنی نہیں دے پار کھلوئی
پتن اُتے تِلکن ہوئی

2

تھاں تھاں ہوون اہدیاں گلاں اوہ رہندا ہرجائی
منصور بنے گی کل لوکائی کِنے کو پھاہے لاویں

3

پانی سارا اِکو جیہا لہراں روپ وٹاون
اوہ رہندا اے ایتھے اوتھے چھڈ کے بھرم بھلیکھے
تانگھ اوس دی کی کرنی جو آوے نا وچ لیکھے
کنڈھے پج کے کی ہن لیناں لیو ماہی وچ لاکے

4

ماہی کولوں مڑ نا آویں اوتھے ہی مرجاویں
جو سنگار رجھاوے ماہی نا ڈم نظرے پاویں

5

اک واری وی ماہی آکھے میں مُڑ کے نا جاواں
سجناں دی دھونی تے بہہ کے ساری عمر لنگھاواں
مڑ کے انگ نا ہرگز لاواں گھر دے لاہے لیڑے

6

بن آکھے وی بہہ سان اوتھے مڑ کے گھر نا آواں
دھونی پاس سجن دی بیٹھی اوتھے ہی مرجاواں
سوہنا مکھڑا دیکھ نا ہر گز اپنا چت ڈُلاواں
ہجر وصال چ فرق نا کائی مینوں دسدا ساواں

7

روز قیامت جیکر ملنا تاں وی نیڑے جانی
سجن مِلیا مِلے مبارک ہوگئی من بھانی

8

میں ویکھے سئے میرے ورگے ڈبن گوتے کھائی
چُھٹ کے جانا ہویا مشکل ہونی پھاہی لائی
عشق تے قسمت دونویں رل کے سُٹی تِکھی دھارے

9

کانے قلم تے چاقو دے سِر دوش نا دیو کوئی
نہیں مٹایا جانا ہرگز جو کرماں وچ لِکھوئی
دیاں الانبھا کِس نوں جاکے قلم قضا نے واہی

10

طعنے مِلنے دیون سئیاں طعنے دین سُکھلے
توں دریا مستانے جانے حال حقیقت میری

11

طعنے ونھی تردی جاواں رواں تے کُرلاواں
دریا دیوانے ترس نا کیتا بھنوری گھردی جاواں
پُھٹے لیکھ اُگھڑدے جاندے رڑھ چلی منجھدھارے

12

اگے کپر پچھے کپر ہونی گھیرا پاوے
ٹھاٹھاں مارے دل وچ میرے خیال ماہی دا آوے
لالا کرن گوانڈاھناں گلاں کھو مہنیاں دا کھاوے
کداں مڑاں ہن وچ وچالوں پار اُڈیکے ماہی

13

انت نہیں درداں دا کوئی سِک دی حد نا ہووے
عشق حسابوں باہر ہووے پاراوار نا مِلدا

14

تھاہ عشق دی لگے ناہیں سوچ سمجھ کے لاویں
اگوں عاشق دا وی نڈھیے پاراوار نا مِلسی

15

تیری سِک لگی ھے توں تاریں تاں تاریں
جدھر دیکھاں توں دسِدا ایں روح وچ جھلکاں ماریں
تک تک واٹاں وریے وہائے اکھیاں نے پک گئیاں

16

ایہہ سِک تیری میرے ماہی کوہ کوہ کے ہے وڈھدی
پیریں عشق دی بوجھل بیری ٹریاں گِٹے چھلدی

17

بالن سِک دا ماہی دھکھدا دھکھدا بلدا
لوہے اندر بھانبھڑ بن کے پنڈا میرا جلدا
چھاتی اندر چھیک سجن تیں پائے تے بِن برمے

18

سِک تیری دا ماہی میرے انت حساب نا آوے
بھر گیا دل سماوے ناھیں ڈلھہ ڈلھہ باہر آوے

19

تردی راں پر پیش نا جاندی توں ہی رات گُسائیں
جتن کراں میں روز لگاواں بہڑیں آئیں آئیں
اٹکیں نا توں جھبدے آئیں میرے سِر دے سائیں

20

لاہیں ماہی سِک توں میری وچھڑے یار ملائیں
تیتھوں وڈا ہور نا کوئی توں سُمرتھ گسائیں
سچے طالب دی ہر خاہش پوری کردے نائیں
کاغ لیاویں کدوں سنیہا بیٹھ بنیرے بولے

21

پچھان سکاں کہ ناوی تینوں چر ہویا مُکھ دیکھے
نہوں اکھاں چوں بھر بھر اُچھلے باہر وگدا جائے

22

پچھاں سکاں کہ ناوی تینوں چرہویا مُکھ دیکھے
نا میں ہلاں جُلاں کسکاں لپیٹ غماں نے پائے

23

پچھاں سکاں کہ ناوی تینوں چرہویا مُکھ دیکھے
ہزاراں چڑھے تے لتھے سورج ڈیکا کردی لیکھے
بِن ملیاں اِک گھڑ نا جھلاں ہن ورہے کئی بیتے

24

گھر در میرا کجھ وی ناہیں سبھ کجھ میرا ماہی
اوسے لئی سنگار میں کردی کراں نہیں کوتاہی
شالا لبھے پیڑ تساڈی بھاویں جدا کِداں

پُھٹکل بیت

1

ماہی باہجوں سوہنی ہے سی میلی گندی مندی
راک ماہی دی چھوہ لگی ہوئی سچی چنگی

وائي

کی جاناں توں ہیں کتھائین
کھچے مینوں سِک اوتھائیں
نہوں لاکے توں بھج گیائیں
کُل عالم دا توں تَکَیا
میری وی توں دھِر گوسائیں
میری وی توں دھِر گوسائیں
تیری یاد جدوں وی آوے
رت دے ہنجو وگن تدائیں
میری وی توں دھِر گوسائیں
دامن تیرا پھڑی کھلوتی
نہیں چھڈساں قیامت تائیں
میری وی توں دھِر گوسائیں
میراں شاہ توں پیر اساڈا
توں ہی کل دی آس پجائیں
میری وی توں دھِر گوسائیں

2

ماہی باہجوں سوہنی ہیسی نِری نپاک پلیتی
قرب اوسدا حاصل ہویا ہوئی پاک پنیتی
نرمل ماہی دا سنگ کرکے اُجل نرمل ہوئی

وائي

جو کجھ منگاں تیتھوں منگاں
دوجے در میں مول نا جاواں
تیں در پاون مان نمانے
سبھ در چھڈ تیرے در آواں
دوجے در میں مول نا جاواں
پہلو کر مایا مدھ ماتا
فِر کردے نائیں نتھاواں
دوجے در میں مول نا جاواں

3

ماہی باہجوں سوہنی ہیسی بھیڑی کوہجی ہوندی
اِس پانی دے نال کدی او ‏مُنہ وی ناسی دھوندی
نرمل پانی سنگ ماہی وچ یار مِلن نوں ترسے

وائي

میرے وس دی گل نا کائی
دلبر باہجوں شانت نا آئی
سِک ماہی دی رڑکے دل وچ
پے پے چیساں کروائی
میرے وس دی گل نا کائی
ماہی ملن دی مت بھلیری
ہورس مت نا جچدی رائی
میرے وس دی گل نا کائی
دردی اوہ جو درد ہٹائے
درداں ماری دیاں دہائی
میرے وس دی گل نا کائی
سوہنی! سکھیئے گل نا گولن
دُکھ سُنے جن ڈٹھائی
میرے وس دی گل نا کائی

4

ماہی باہجوں سوہنی ھیسی نربل ابلا تیویں
اتوں چڑھیا تاپ برہوں دا ہوئی ہوروی جھیویں
درداں ماری آہاں بھردی یار مِلن نوں ترسے

وائي

سار عشق دی بال ناجانی
اوہ سمجھے ایہہ کھیڈ کھڈانی
بھیت الستی پانا سکدے
جو کھبے اوجھڑ گھانی
سار عشق دی بال ناجانی
نکلن نا اوہ قیامت توڑی
گنتی منتی عمر وہانی
سار عشق دی بال ناجانی
رب دی محروں وانجھے ریہہ گئے
جو جا رَلے غرودی ڈھانی
سار عشق دی بال ناجانی

5

ماہی باہجوں سوہنی تڑفے روگی بن کر لاوے
شفاء بخشے وید ماہی ہی ڈمو روک ودھاوے
مِلے دید ماہی دا دارو تن دا روگ گوا وے
درشن کرکے سجن دا اوہ نون برنوں ہوجاندی

وائي

درس نا کیتا ماہی دا تیں ساری رات گذاری
کول کھلوتا رہا پیارا، تینوں نیند پیاری

6

رات اندھیری شوکن چھلاں ہڑ نے شور مچایا
جاگ پئے گا مگروں ڈموں گواہنڈوں پُچھہ کریگا

وائي

پیاری امڑی من دی جوئی
آسا منشاء پوری ہوئی
جیہڑی گل سجناں دی ٹردی
اِس ورگی گل ہور نا کوئی
آشا منشاء پوری ہوئی
گل کریاں دل چاواں بھردا
گل سنیاں روح خوشی سموئی
آشا منشاء پوری ہوئی
در داتے توں داتا لبھن
شکر کریں اوہ دیوے ڈھوئی
آشا منشاء پوری ہوئی
حد نا استت ماہی سندی
نا اوڑک اوسدا پایوئی
آشا منشاء پوری ہوئی
گن وڈیائی تیری دا کو
انت حساب نا آیوئی
آشا منشاء پوری ہوئی
میں ‏محتاج توں سمرتھ سُامی
جو چاہیں ہندا اے سوئی
آشا منشاء پوری ہوئی
تیرا قرب جنہاں نوں مِلیا
سک تنہاں دی وگوئی
آشا منشاء پوری ہوئی
تیری پیاس جہناں نوں لگی
اوہ تاں لوچن درس تیروئی
آشا منشاء پوری ہوئی
دات صبر دی دئیں مینوں
دل میرا جاندا اے روئی
آشا منشاء پوری ہوئی

7

پُچھ کے ڈ‏ا گواہنڈنا پاسو مینوں ہوڑ نا سکدا
رات نہیری گھمر گھیری ایہو راہ عشق دا

8

نِت تپاندی رہے سِک تیری بلدے بھانبھڑ اندر
سارے لووے نا میری دل تیرے کی بیٹھے

9

جد تک جیوندی رہی سوہنی تد تک مول نا ہاری
سِک سجن دی آخر لے گئی اوس نوں ہیٹھ پتالیں

10

جد تک رہی جیوندی سوہنی اِک پل شانت نا آئی
مر کے وی اوہ تردی تردی ماہی دے ول دھائی

11

واہ واہ رات نہیری چنگی کھوہ وچ پورے چن دی لوء
مُکھ ماہی دا ویکھاں شالا تے ہور نا دیسے کو

12

ادھی راتیں لُک لُک جانا توں کیوں سوہنی چاہویں
دن دے چِٹے چانن اندر ماہی ڈیرے جاویں

13

نا دریا نا ڈھاب نا چھپڑ کسے نا ڈولی سوہنی
سِک ماہی دی اکھیں بھرکے رڑہدی اوس ول گئی

14

کنڈھے بیٹھا ماہی ہے سی پانی دے وچ پُجا
نہیں تان کچا سوہنی تائین کتھے تک لیجاندا

15

بالُو کِنکے روم سریکی اتے نالے ساون کنیاں
ہیں اینہاں توں کئی گنا ودھ ماہی دیاں مہراں

16

رنگ ساک نا میرا کوئی نا نانے نا دادے
کی جاناں مہر پیادی ہوئی کیہڑی

سُر سسی

داستان - 1

1

اول آخر جانا اوتھے جتھے پنوں وسدا
سل برہوں دے جھلاں مولا پر وصل تیرے وسدا
جیوندے بی میلیں مینوں آس پُگائیں میری

وائي

تن من وسدا گیت اگمیں روح میری حُلسائے
میرے پریتم میت سہیلے تیری سِک ستائے
جیون ٹلی وچ رینا ٹنکے تیوں دل ڈھولا گائے
میرے پریتم میت سہیلے تیری سِک ستائے
اکھان ترسن درس پیاسی اوہ چھیتیں گھر آئے
میرے پریتم میت سہیلے تیری سِک ستائے
پریتم میرا نظر نا آوے کتھوں لبھیا جائے
میرے پریتم میت سہیلے تیری سِک ستائے
ایہہ بھنبور ھے بندی خانہ تیں بن کجھ نا بھائے
میرے پریتم میت سہیلے تیری سِک ستائے
توں بیلی توں ڈوری میری تیں بن ہور نا کائے
میرے پریتم میت سہیلے تیری سِک ستائے
تیں بِن رت بسنتی سجن مینوں وڈھ وڈھ کھائے
میرے پریتم میت سہیلے تیری سِک ستائے
روگ اوَلا نیم حکیماں دتا ہور ودھائے
میرے پریتم میت سہیلے تیری سِک ستائے
تیں بن ہور طبیب نا میرا گجھا روگ گوائے
میرے پریتم میت سہیلے تیری سِک ستائے
کوئی چنگا جیہا مریض نوں دیہہ ماجون بنائے
میرے پریتم میت سہیلے تیری سِک ستائے
تیر انہوں لطیف نوں پیا بٹھٹی وانگ تپائے
میرے پریتم میت سہیلے تیری سِک ستائے

2

درداں درڑی سسی بِرہن رو رو کمل ہوئی
تانگھ پنن دی ایسی لگی ترلو مچھی ہوئی
کہے لطیف بھال پنوں وچ پھردی جھلی ہوئی
پورا صدق نبھایا سسی طلباں اندر موئی

3

سک سجن نے لوسی سسی تڑفے تے کرلاوے
سِک پنوں دی ودھدی جاوے ذرا کمی نا آوے
اس گھاٹوں گھٹ بھریا تے وی لگے تریہہ ودھیری

4

حُسن مندر وچوں جس نے انِ چُلی پھر پیتی
سک سجن دی ہوئی تکھیری درداں جھلی کیتی
سردے کنڈھے ریہندے تاں وی پیاس نا بجھدی مولوں

5

نال تریہہ دے تڑفن لُچھن دل وچ عشق جہناں دے
ڈنجھہ پیالے بھر بھر پیندے لگی ڈنجھہ بجھاندے
جے پنوں توں آپ پلاویں تِہہ پے کے تہہ بجھاویں

6

بھر بھر جہناں پریم پیالہ مستی دے وچ پیتا
ڈو لگے تے بل بل اُٹھے پل بھر چین نا کیتا
سسنجھاں اندر سفر اونہاں دا ساتھ نا کوئی لیتا
ساگر اندر ریہندے وی اوہ مرن تہائے عاشق

7

سردے اندر وسرے فِر وی رہندے سدا تہائے
خالی سکھنے من دے اندر پریتم ہسدا آئے
ساگر کنڈھے رہندے تاں وی پیاس نا بُجھی مولوں

8

مارو سنجھ قبولی سسی پیارے سجن خاطر
پانی نال وی بجھدی ناہیں بھڑکے ہور زیادہ

9

پانی کنڈھے وسدے مورکھ فِر وی پیاسے مردے
ساہاں دے وچ سجن مردا درشن ناہیں کردے
اوہ کرن شکیتان مِلدا اناہیں ماہی اندر وسدا
وگدے ویہن حُسن دے وچوں جن بھر چولی پیتی
درداں گدھی سک سہیڑی مشکل آوندی بیتی
شو دریا وچ ریہندا وی نا بھیت عشق دا پایا

10

قرب سجن دا پاکے وی تیں اپنا آپ لکایا
ہوراں دا سنگ کر مشرانی اپنی خودی گنوائی

11

اُٹھی مچ لُکائی سُن کے سسی دیاں چیکاں آہاں
ھے ھے کردا امبر رُنا نِکل گئیاں داہاں
پنچھی کردے چیک چہاڑا جاں پنوں پیا راہاں
دیکھ آجڑی جرنا سکیا اِجڑ اُبھے ساہاں
مرن درندے کوکاں سُن کے دل ونے کرلاہاں
تھل روندے سُن وین سسی دے کر کر اُچیاں بانہاں

12

پہلوں کر قبول حلیمی فِر اگے پیر دھریں
ہُجت چھڈ سَنت تیاگیں فِر مونہہ کیچ(٭) کریں
خودی کڈھیں پہلاں دل چوں فِر عشق دا دم بھریں
ازازیل شیطان فریبی چال توں اُسدی ڈریں
آس نراس چھڈ کے بہہ ریہہ گھر اپنے توں سسی
(٭) کیچ پنوں دا پنڈ

13

پہلوں کریں قبول متھاجی حجت مول کریں نا
آجز ہو کے ٹُر پوو سسی دل وچ ہومیں دھریں نا
تھک (#) دونگر لنگھ جگرا کرکے مشکل دیکھ ڈریں نا
اپنی ہستی میٹن پے وچ ھے بھلیائی تیری
(#) پہاڑ دا ناں

14

وچ بھنور کجھ نہیں تیرا ہاڑے وی ناجائیں
پردا پانا جھوٹی گل تے سچا بھیت لُکائیں
متاں لوسی جائیں نا کدھرے مچے سک سجن دی

15

سُکھان دے وچ سُکھ نا بھالیں نا دُکھ دیکھ ڈرجائیں
جھگُا اپنا پٹیں ناہیں نا توں ہور بنائیں
جندو متاں جلائے سسی دیکھیں مریں نا ہرگز

16

خوش نا تھیویں دیکھ سُکھاں نون دُکھ دے وچ نا روئیں
نیڑے دور نا پرکھیں کوئی توں بے چیں نا ہوئیں
نفی(٭) بناں نا سرنا سسی، ہستوں(#) کریں کنارا
(٭) فنا دا مقام (#)خودی

داستان - 2

1

پربت ویکھ نا ڈولیں سسی، مٹھی چال کریں نا
بنھی لک نا ہمت ہاریں مشکل ویکھ ڈریں نا
پھڑیں نشان بلوچاں جتھے راتیں دھونی تاپی
ٹردی جا توں عشق سہارے دوجی ہور کریں نا
اکھاں دے وچ وسدا پنوں باہر کہنوں لبھیں

وائي

ہوتاں دے دِل ترس نا آئی
لے گئے پنوں بنھہ کسائی
پچھاں پچھدی سسی ابلا
ہوتاں تے ٹُر ڈیرے جائی
لے گئے پنوں بنھہ کسائی
ٹرے کدوں تے گئے کدھر نوں
ڈنڈی ڈیرا چُک ارائی
لے گئے پنوں بنھہ کسائی
ہار حمیلا پُھمن ٹلیاں
گل وچ اوٹھاں دے اوہ پائی
لے گئے پنوں بنھہ کسائی
شالا مڑ آوے اوہ ساؤ
جس نے سی سسی پرنائی
لے گئے پنوں بنھہ کسائی
کہے لطیف آوے گا سجن
میں مِلساں سیئو گل لائی
لے گئے پنوں بنھہ کسائی

2

ایتھوں پٹ جِن اوتھے لائی وصل اوس دے بھاگیں
کامل حسن سروپ سُر تی قدم قدم تے لِشکے

3

جنگل دے وچ اوسنوں شاید یاد میری ھے آئی
ایسے کرکے میں کلم کلی جاواں کردی دھائی
بس ہن مہر پنن دی سیئو مینوں کیچ پچاوے

4

لسبیلے وچ لوکی آکھن بر بر جنگل بھاری
توہیں وصیلہ حیلہ میرا میں تھکی میں ہاری
کہے لطیف سجن توں میری سار لئیں اک واری
میں ہاں ابلا ناری پریتم دیکھیں چھڈ نا جائیں۔

5

جنگل بیلے ڈھونڈاں اوسنوں پھردی جوہ پرائی
مہنے مار کٹھی بن قدروں لوکو مار دُہائی
جدھر ٹریا ماہی میرا مار دوڑنگے جاواں

6

جنگل دی میں واقف ناہیں پانی کھنوں مردی
تپے پہاڑ ہواڑاں چھڈے گرمی پووے قہر دی
میں ہاں آجز لُو نے جُھلسی کلی دکھڑے جردی
تیں بن کون دلاسہ دیوے بہڑیں پنون چھیتی

7

جنگل توں میں جانو ناہیں پربت لنگھنا اوکھا
کہے لطیف ایہہ بکھڑا پینڈا دسے سفر نا سوکھا
تیں بِن پندھ نا مُکے میرا مشکل حل نا ہونی

8

ون سونے رُکھیں بھریا ایہہ جنگل ات بھاری
پھتر کنکر تتے ہوئے دھرتی تپ گئی ساری
پیڑ پنوں دی لبھے ناہیں پھردی ڈوری بھوری

9

وڈے وڈے رُکھاں ہٹیھاں ناگ پُھرائے مارن
میں کلی حیلے کرہاری سبھے گئے اکارن
بستی کوئی نظر نا آوے آ مِل رہبر میرے

10

اگے کدی نا ڈِٹھا ہیسی سنگھنا بن وڈیرا
مُنکھاں دے دل سکھنے مہروں چوطرفیں گھپ ہنیرا
دُکھ درداں لئی میں سئیو آری یار بنایا

داستان - 3

1

گھر وچ پچھے پنوں تیرا پربت وچ نا جائیں
مشکل جھلیں دل نا ہاریں کیتا قول نبھائیں
سُنجاں دے وچ سجن بھالے بُھلیں پھریں اجائیں
ہاڑے وچ نا لبھے جانی اوہ دل وچ تیرے بیٹھا

وائي

اڑیو غفلت یار ونجایا
کی کراں میں کدھر جاواں
سُتی ساں میں سُکھ دے اندر
کھلی جاگ پئی کرلاواں
کی کراں میں کدھر جاواں
مان متی میں سوجھ نا کیتی
کُھہا کے پُنن ہن پچھتاواں
کی کراں میں کدھر جاواں
پن دسے اوہ ٹرگیا جانی
تھہا اوسدا ہن کداں پاواں
کی کراں میں کدھر جاواں

2

پتا پنوں دا اوہ دسن جو بیٹھے لوء لائی
عمراں بدھی لبھناں ناھیں ایتھے درداں دوھی

3

سمجھ کریں ھے بھولی سسی اوہ نہیں وچ پہاڑاں
پنوں تیرے اندر لُکیا توں پھریں وچ اُجاڑاں
تیرے کولوں دور نہیں ہے گھلیں آپے کولوں

4

سارے کھونجے اپنے گھر دے پھول پھول کے ویکھیں
اوہ نا لھبسی وچ بربردے او تاں تیرے اندر

5

سجن تیرے اندر لبھسی جیکر جھاتی ماریں
تھوہ پنوں دا نہیں اگاڑی ایویں کوک پکاریں

6

جوہ پرائی چھڈ کے سسی، اوہ ملسی گھر آئے
اوہ تاں تیرے نالے ریہندا، جس لئی دُکھ اُٹھائے

7

جنگل بیلے پھر پھر وی نا کسی اوسنوں پایا
اوس نوں ہی توں لبھیں پھر دی جو تیرے سنگ آیا
دل دا در کھوہلی ویکھیں اوس دا ایہو ٹِکانا

8

تیرے نال سدا اوہ ریہندا توں ڈھونڈیں جس تائیں
لطیف کہے جے درشن کرنا دل وچ جھاتی پائیں
دیکھ ذرا توں اندر اپنے ڈیرے پاکے بیٹھا

9

کیوں توں بھوندی وچ اُجاڑاں گھر وچ پنوں بھالیں
ہوت نا لُکیا وچ تھلاں پے کانوں پھریں بیحالیں
پریت نبھاویں تکڑی ہوکے ہوئے شہید وکھالیں
نیویں نظر سید کہندا درس سجن دا ہوسی

10

ہوت نا پچھن، پچھن کیچم جو پھسیاں گمراہی
پیریں پندھ نا چلن اوہو ھوت جنہاں دا ماہی

11

پیریں ٹریا کیچ نا اپڑوں دل نوں پیسی ٹرنا
کول پنوں دے سسی اڑئیے پجن دِل دے قاصد

12

دل لے جاوے کول سجن دے پیریں پندھ نا کیجیے
تھل ڈونگر کیوں پچھیں بھالیں عشق روحانی منزل

13

تھل ڈونگر نہیں لبھنا پنوں ویکھیں اپنے اندر
ہوت امُلا موتی لُکیا ایس وجودے اندر

14

ایہہ دل تیرا کیچم جانی تھل ڈونگر کی بھالیں
لَکیا ایتھے تیرا جانی بھالیں دل دے اندر

15

سِر دا مُل نا اوتھے پیسی، دل دے سودے ہندے
آپا جناں پچھاتا سسی، اوہ گل سجن لگے

16

کی کرنا تیں کیچم جا کے اپنا مول پچھانیں
خودی چھوڑ کے بیخود ہوجا فِر لنگھیں تھل تھانیں
سِک سجن دی چھڈ نا بیٹھیں وصل ملن توں پہلاں

17

دیکھیں نی توں سسی کدھرے عشقوں مونہہ نا موڑیں
عشق جسم دے جوڑے جمے سمجھیں ایس رمز نوں

18

دیکھیں کدھرے آپے لائی، ٹُٹ جائے تیتھوں
کنی مُشک دی مونہہ چ پاکے مہکیں چار چوفیرے

داستان - 4

1

سدک جہناں دے اندر نیئوں اوہ کد {وندر (٭)} پچن
ٹِکدی سرت جہناں دی ناہیں، اوہ راہاں وچ بھٹکن
(٭) پنوں دے دیش دی ندی جو عرب ساگر جاکے پیندی اے

وائي

سجری ٹیسے درد پرانا
حال میرا توں جانیں
روگ اولا مینو لگا
آ طبیبا کر کوئی چارا
حال میرا توں جانیں سارا
خوشی صحت دی بخشیں مینوں
غم توں پاواں میں چُھٹکارا
حال میرا توں جانیں سارا
لیکھیں میرا رونا لِکھیا
حائے مقدر ظالم بھارا
حال میرا توں جانیں سارا
مہا کمینی پاپاں پھاتھی
توں ہی بندھن کٹن ہارا
حال میرا توں جانیں سارا
توں ہی روگ میرے دا دارو
توں ہی وید میرا دل دارا
حال میرا توں جانیں سارا
تیں بن روگ نا دل دا جانیں
دس کی کرے طبیب وچارا
حال میرا توں جانیں سارا
سید دی توں مِنت منی
لاگل آپنے کر نستارا
حال میرا توں جانیں سارا

2

سچی طلب بِناں ھے مشکل دعوی عشق کرنا
جنے کھنے توں ہو نہیں سکدا غم سہنا دُکھ کرنا
میراں ساتھ کریگا کی اوہ جس نوں جان پیاری

3

کیچ ھوت نا دور دراڈے مشکل پینڈے بھاری
میرا ساتھ کریگا اوہی جان نا جِنوں پیاری

4

آتن دے وچ سبھے سئیاں آپنا عشق چتارن
دُکھ مرا پر کون ونڈاون نال میرے پندھ مارن

5

سُکھی رہو سُکھ مانو سئیو، مینڈا خیال نا کریو
ٹکڑے دل پے ہوئے جہناں دے، اوہ بھٹکن وچ پہاڑاں

6

تھل ڈونگر وچ بھالن ناہیں طلب کریں وصل دی
گھر بیٹھے ہی صدقے جاون رکھن تانگھ سجن دی

7

تسی سہاگن سئیو اڑیو، جاو بیٹھو وچ گھراں
سِر دا سائیں لبھاں گی میں پھولاں گی سبہ کھندراں
جتن کراں وی ٹٹے ناہیں ایہہ نہوں ازلوں لگاں

8

مڑ نا لوڑن، اوہ مڑ جاون بیٹھ رہن گھر جاکے
درد جدائی سہنا مشکل کی لینا تھل آکے
اندر اگ جہناں دی بھڑکی بھٹکے پھرن پہاڑیں

9

جو مڑ نا لوڑن بیٹھ ریہن گھر جاکے
میں تاں کیچ پہنچ دم لیساں دید پنوں دا پاکے
جوگن بن کے پہنچانگی میں ناتھہ پنوں دے ٹِلھے

10

گیرو رنگے کپڑے پاکے جوگن ویس بناواں
بلوچ پنوں دی خاطر امی کنی مندراں پاواں
ہن نا امڑی روکیں مینوں میں پردیسن ہوئی

11

جا عنایتا(٭) دل دے پنجرے پا جانی(#) وس آوے
اوکھا راہ فِکر دا کوئی ولِا پندھ مکاوے
اِس میخانے دی جس پیتی اَوہ جھلا ہوجاوے
اِس ڈھانے چوں کوئی نا تینوں سید کڈھ سکے گا
(٭) بھٹائی دا مرید جیہڑا بیت وڈے زمیندار دان پُت سی۔ (#) جانی عنایت دا پیو، ایتھے جانی محبوب توں مراد اے

12

میں کر نا سکی خاطر داری جیٹھ جدوں گھر آئے
نا پِڑ بنھہ کے ستیاں دا میں گیتاں نال رجھائے
ریت مہمانی کیتی ناہیں نا میں شگن منائے
سمجھہ کمینی مینوں اماں لے گئے پنوں چائے
ایہہ دِل ایویں بھرمی پھاتھا، ھوت بولاں دا پکا

13

ہیٹھ بروٹے جیہڑے کیتے اوہو قول نبھائیں
میں مسکین نوں لڑ لاکے دیکھیں چھڈ نا جائیں

14

اپنا قول نبھاواں پہلوں فِر پنوں ول آویں
بول پکائیں کیتے جیہڑے دیکھیں بُھل نا جاویں

15

بھاویں کیتے قول بتیرے نال تیرے بہہ سجن
فِر وی اوکھے پینڈے سسی پیسن تینوں جھلن

16

بول اونہاں دے سُن کے دیکھیں سسئیے سوں ناجائیں
جے اونہاں نے بول نا پالے کی کرینگی اڑیئے

17

رَت دے ہنجو روندی سسی سورج ڈھلدا جائے
راہ کیچ دا کِس توں پُچھے نا کوئی نظریں آئے
دُکھ تکلیفاں جردی اے پر پچھے پیر نا دھردی

18

تیز چلاں تے ساہ چڑھ جاندا پیریں پیندے چھالے
جے مڑ جاواں لالا بولن بول اِرکھا والے
ہاڑا پربت لنگھن اوکھا دل ہراسدا جاوے

19

اوکھا پینڈا پیریں چھالے فِر وی ٹردی جاواں
بنیا جھلاں سیانا آکھاں تیرا عشق پکاواں
میری ٹیک سہارا توں ایں ایس لاچاری اندر

20

کسے سہیلی نہیں جگایا توں سیں نیند وگتی
ٹرگئے ھوت چھڈ کے تینوں غفلت دے وچ سُتی

21

شہر بھنبور سَنے چوباریں شالا نِگھر جاوے
اوٹھاں والے پنوں لے گئے پاکے وچ کجاوے
کیوں نا موت تتی نوں آئی سسی دھاہاں مارے

22

مڑ چل گھر سیاں آکھن ہن پنوں کی لگے
پریت سجن دی تُنکے مارے، کھچدی اگے اگے

23

دیو مت نا سیو مینوں میں گھر نوں مڑ جاواں
گھروں نِکل کے ہی میں اڑیو درشن شوہ دا پاواں
منگاں گی میں معافی اوس توں بُھلاں تے پچھتاواں
پنوں میرے سِر دا سائیں، میں کیوں کراں شریکاں

24

مڑنے توں پہلاں ہی شالا میں مرجاواں اماں
لچھ لچھ کردی لبھدی آخر پیریں اوس دے ڈیہساں

داستان - 5

1

بھج بھنبوروں ڈونگر کھوجے جھلی سبھ اُکھیائی
آخر پہنچی کیچ پنوں دے جاں جوکھیاں پائی
سبھناں دے وچ واسا تیرا موت کِس نوں مارے

وائي

میرے پرتیم آن بچاویں
پار لنگھاویں چھڈ نا جاویں
اوکھی گھاٹی سِر تے بوجھا
مشکل پینڈا بھار ونڈاویں
پار لنگھاویں چھڈ نا جاویں
بُھلاں بخشیں شرماں رکھیں
شرن پئی دی لاج وکھاویں
پار لنگھاویں چھڈ نا جاویں

2

جد میں جھاکی آپنے اندر بھیت اگمی پایا
ناکو کیچ پہاڑ نا کوئی مینوں نظریں آیا
سسی سی تاں سوز ہزاراں میں ہن پنوں ہوئی

3

دیراں جیٹھاں ہتوں اڑیو سی میں دُکھہ ہنڈایا
چھڈ بھنبور جدوں میں نکلی دکھ ہٹیا سُکھ آیا
پردا لتھا میں کی ڈٹھا میں سان پنوں آپے

4

میں سسی ہن پنہوں ہوئی پردا رہیا نا کائی
پندھ عشق دا کلیں کرنا بھرم دوہی دا جائی
جو کھٹنا سی وندر جاکے ایتھے کھٹ لیا اے میں

5

ظاہر باطن اِکو ہویا جد دی پنوں ہوئی
آپے نوں جس جاں لیا اے اوسے رب پچھاتوئی
ونج جیہڑا سی کرنا وندر ایتھے ونج لیا میں

6

روپ سسی دا پنوں وچ آپے آ سمایا
اپنی صورت اتے بندا رب نے آپ بنایا
لگن سسی دی کھچ لیا پنوں گود بہایا

7

حُسن سسی دا گیا گواچا پنوں روپ وٹایا
جد کد آونا ایس مقامے سید نے فرمایا
بن کے کندھ بھنبور کھلوتا سی ساڈے وچکارے

8

میں تاں سیگی آپے پنوں وہم کُراہے پائی
جد دی خودی تیاگی اڑیو سجن سنگ سمائی
درس ماہی بن علم نا کوئی نا میرے کم آیا

9

پربت دیکھ پچھانہہ جے پرتاں لوکی مارن طعنے
نال بلوچاں ہما ساڈا کی ھے دیس بگانے
یار وچھوڑا موتوں اوکھا ایہو آکھن دانے
اکو آس ملن دی تینوں مونہہ تکاں مرجاواں

10

جین مُحال ہوت بِن میرا سہہ نا سکاں جُدائی
ڈاچی تے بنھہ لے گئے پنوں مینوں خبر نا کائی
درد فراق دے ہنجو کٹھے اکھان دے وچ ہوئے

11

خودی تیاگ لگی لڑ اوہدے اوہ تینوں گل لاوے
ہر شے اندر جلوہ رب دا مینوں نظریں آوے
پنوں تیرے اندر وسدا تیتھوں وکھرا ناہیں

12

بیٹھا ہوت بغل وچ تیری توں ٹولیں تھل ڈونگر
اوہ تاں تیرے اندر سسئیے جھاتی مریں اندر
ایس رمز دا تت پچھانی اوہ ہٹیں وکدا ناہیں

13

ہوتے بغل وچ لے کے ڈھونڈیں پچھیں جیہڑے کیہڑے
(ناہن اکبر) رمز پچھانی اوہ شہ رگ تھیں نیڑے
خودی تیری مِلن نا دیندی کھڑی رکاوٹ پائے

14

سبھے تاں میں دیکھے بھالے لبھاں اپنا حانی
سبھ جگ گِھریا اللہ اندر نا تیں رمز پچھانی
سبھن دے وچ وسدا پنوں اوس بنا نا کوئی

15

چپ کرکے وی کِداں بیٹھاں چین رتی نا آوے
بھڑکے اگ عشق دی اندر مینوں لوہندی جاوے
جدھر ویکھاں پنوں پںوں نظر پووے نا دوجا

16

لُوں لُوں وچ میرے اڑیو پنوں رہے سمایا
جد میں جھاتی پائی اندر کل عالم دِس آیا
کیچ دا واسی جیہڑا مِلیا پنہوں کر میں جاتا

17

کھچ پنوں دی کھچ لیجاندی نہیں میں کملی ہوئی
اُٹھاں بیٹھاں سنواں تاں وی تنکے مارے سوئی
جدھر ویکھاں پنوں دِسدا اوس بن ہور نا کوئی
(ال عشق حجاب) لہے تاں فِر دو دل اِک مِک تھیون

18

نی اڑیو میں بھولی بھالی بے سمجھی وچ لائی
دیواراں جیٹھاں دغا کمایا چنتاں فِکراں پائی
لوء جنہاں نوں عشق دی لگی اوہ جا ڈونگر بھالن

19

میں انجان پُنے وچ اڑیو نہو اریانی(٭) لایا
اوس پہاڑی پنوں خاطر غم اندھو ہنڈایا
پل بھر دل پرچاون خاطر سودا دل دا کیتا
(٭) اریانی توں مراد پنوں اے

داستان - 6

1

پیڑاں دے بھر پیالے دتے سانوں یار پیارے
بھٹھی وانگوں بھکھدی اندر - دُکھدے نے انگیارے
لِٹ موڈھے دی کھو لیا ساتھوں چین آرام اساڈا

وائي

میں اوجھڑ دی سار لووے گا
رہے سلامت ہوت پیارا
اک پل درس دکھا جا سجن
میں ڈگدی نوں دئیں سہارا
رھے سلامت ہوت پیارا
عیش تیاگیں دُکھ ونڈاویں
وے آویں پردیسی یارا
رہے سلامت ہوت پیارا
درس تیرے نوں ترس رہی آن
آوے اریانی سردارا
رہے سلامت ہوت پیارا
چھڈ کے سُتی چوریں نٹھا
ہائے ورت گیا ورتارا
رہے سلامت ہوت پیارا

2

درد اولا اوس نے دِتا دارو ناہیں لبھے
پلمی ہوئی کل جاں دیکھی زلف نرالی پھبے

3

وچ بھنبور ول کھاندی ڈٹھی کل میں زلف ایرانی
آفت ڈاہی دل تے میرے اندر ہوئی ویرانی

4

آد جگادوں زلف کریندی خون اساڈا آئی
مار لپیٹ پیڑیا سانوں، جند ساڈی تڑفائی

5

جین محال اساڈا اڑیو زلف ہنیر مچایا
کُٹھیا سانوں وچ بھنبوریں پنوں ظلم کمایا

6

نال زلف دے جیہڑے کُٹھے لوڑ کفن دی ناہیں
عشق شہادت جاما پاکے موت قبولی چائیں

7

میں مسکین توں پربت والی دہشت ہو نا پائیں
سبھناں دی پَت رکھن والا بہڑیں توں سبھ تھائیں
معاف کریں تو بولیا چالیا میرے سر دے سائیں
بھلا کرے رب تیرا محرم پینڈا آن مکائیں
میں غریبن غریب نوازا مینوں چھڈ نا کلی
(

8

نال شریکاں بنے شریکا توں سُن راج دُلارے
نال محتاجاں آہدا کاہدا اسیں غریب بچارے
آون میرے وچ روکاں پائیں ایہہ کی سور متائی

9

مُکے پندھ پہاڑاں والا میں مرنے تے آئی
میں ابلا اریانی ڈاہڈا جیہدے نال لگائی

10

پٹوں نازک پیر ملو کے پندھ پہاڑیں کردے
تلیاں چھالے پے پے پِھسن دُکھ ہزاراں جردی
ایسے حالے ٹردی جاوے سسی ہوکے بھردی
بانہہ پھڑی دی لاج توں رکھیں کیتے قول نبھاویں

11

پٹوں نازک پیر ملوکے پندھ پہاڑیں کردی
آپ نا ویکھے پِھسدے چھالے اوس کیچی بے دردی
ہاڑے دی میں درغم گھاٹی ہائے لنگھساں کداں

داستان - 7

1

پیڑ تیری وے سجن میرے مینوں راہ دکھاوے
منزل تے پہنچے بِن کداں چین راہی نوں آوے
وندر پاروں میرا ماہی شالا موڑ لیاویں

وائي

پربت پینڈا کیویں مکاواں
باجھ بلوچاں بھردی ہانواں
پربت پینڈا کیویں مکاواں
پھڑاں مہاروں ڈاچی جاکے
نال سجن دے ٹردی جاواں
پربت پینڈا کیویں مکاواں
لبھے پیڑ جے مترا تیری
میں ریتا متھے نوں لاواں
پربت پینڈا کیویں مکاواں
وچ بھنبور نا کوئی میرا
کِس نوں دل دے زخم دکھاواں
پربت پینڈا کیویں مکاواں
آری(٭) میری ٹیک سہارا
چھڈاں پلا کدھر جاواں
پربت پینڈا کیویں مکاواں
ٹھوکی میکھ عشق دی سینے
ٹر گیا اوہ چھڈا کے بانہواں
پربت پینڈا کیویں مکاواں
سینتاں نال سدایا مینوں
میں حادی ول بھجی جاواں
پربت پینڈا کیویں مکاواں
بِن مِلیا میں مڑنا ناہیں
بھاویں جان تھلاں چ لاواں
پربت پینڈا کیویں مکاواں
کہے لطیف کی حادی میرا
تنکے مارے کھچ بناواں
پربت پینڈا کیویں مکاواں
(٭) پنوں

2

نبھن لک جہناں نے کرنی وندر دے ول دھائی
اوہ کیوں نبھن بیٹھن جیہڑے وچ راہاں دے آئی
دیس پنھوں دے دور بھنبوروں اوہ رہندا ہور پریڑے

3

تانگھ ہوت دی لے کے سسی کردی سفر دریڑے
تیری خاطر جیواں، پر تیں ملی جام حضوری

4

رات وصل دی مُکی نا سی، چھڈ کے ٹُریوں کلی
گھولے درد سہاراں وچ میرے جان غماں نے ملی
پل کو ٹہریں جے توں موتے مِل لوواں میں پُنوں

5

سجن باہجوں میں درماندی ساہ اکھڑدا جاوے
پیریں پا زنجیر عشق دی بے بس کر بن لاوے
کیتی جندڑی ہوت حوالے اوہ مالک من تن دا

6

کھوج پُنن دی عمراں بدھی، کردیاں نال پیاراں
نال اونہاں دے ساڑا کاہنوں کرن پئیاں کناراں
راہ عشق چ جیہڑے مردے، وڈے نصیب اونہاں دے
(

7

لبھ پئی پیڑ پنوں دی تینوں تیرے بھاگ بھلیرے
پیڑ دیکھ کے اٹک نا جاویں، ٹری جائیں اگیرے
بہہ نا ایتھے ٹر پو اگے پنوں ملسی تینوں

8

عشق دے راہی اوہو جیہڑے ناسوندے نا بہندے
وصل نصیب تنہاں نوں ہُندا، راہ چ دم نا لیندے
دُکھ تکلیفاں خطرے جھاکن پہنچیں وچ حضوری

9

بیٹھیاں وی نا مِلدا ماہی تے سُتیاں وی ناہین
مِلے تنہاں نوں آکے جانی، (جو) راہ عشق دے چلن

10

درغم گھاٹی مشکل پینڈا تھکی ہُٹی ماندی
ڈٹھی پیڑ پنون دی سسی، چُلھے پیر اوٹھاندی
سِک حوصلہ ڈگن نا دیندی ٹُری اوس ول جاندی
کی جانے کد ہوو نصیبیں دھوڑ لطیف پنوں دی

11

تھکے ٹُٹے پیش نا جائے درد پنوں چ گھلدی
چُک مہاراں دیور ٹُرگئے سُٹ عذابیں مینون

12

راہ سجن وچ جھلنے پینے اجے درد بتھیرے
اِس توں اُچی ہور ہی گھاٹی آونی ہور اگیرے

13

بنھیاں لک اوس سولاں سلی چڑھدی کردی دھائی
پہنچی ٹیسی عشق مقامے سجن ڈیرے آئی
محرم دل دا لبھا آخر کہے لطیف بھٹائی
حبوں(٭) کھچ لیاندا پنوں نال عاجزی سسی
(٭) حب ندی جہڑی سندھہ بلوچستان وچ حدبندی اے۔

14

پینڈے ماری درداں کھوری گھاٹی چڑھدی جاوے
کہے لطیف کڑا دل کرکے کیچم دے ول دھاوے
بھٹکے تھلیں سرابیں(#) سسی کپڑے لیراں ہوئے
ماہی پیارے مِلے تنہاں نوں درد سہارن جوئے
(#) سراب ریت اوہ میدان جیہڑا دوروں پانی دِسے

15

جنے کھنے توں پچھیں کاہنوں آپنے وچ پچھانیں
دنیا وچوں تت ملے گا خاک ایس دی چھانیں
ایس نصیحت اُتے چلے گھر وچ توں ندھہ پاویں

16

درد غماں وچ لُچھے سسی گم سم پھرے اُجاڑیں
لطیف کہے اوہ کِس توں پُچھ کے لبھے پیڑ سجن دی

17

اگ اندر دی رہی مچوندی لاٹاں امبریں پجن
بُھلے تینوں ساری دنیا سبھے شیئیاں بُھلن
بودوں توں نابودی بن جا ہستی اپنی میٹیں

18

حجتاں نال نا مِلسی تینوں سسی پنون تیرا
خود سری جن کیتی اڑیئے ہویا بیرا بیرا
پھڑیں حلیمی بن مسکینی ہوجا دھوڑ پنون دی

19

بان عشق دا لگا ایسا بُھلی کائی بائی
نا جیندی نا موئی سسی لچھے بھوں پٹکائی
درد غماں نوں جھلن خاطر اوس نے من بنایا

داستان - 8

1

نا رہبر نا اُوٹ سہارا، بھنبل بُھوسے کھاواں
کہے لطیف میں حانی خاطر رتے ہنجھ ویہاراں
حب دے کِنڈھے بیٹھ اُڈیکاں اکھاں نوں ترساواں
میں مسکینی ابلا داسی پنوں نام دھیاواں
رِنھا پکاواں پیساں آپے اوس دی سیو کماواں

وائي

ہوت بِنا کی کرساں اڑیو
ایہہ ونجارے چلن ہارے
ایہہ لگے ایہہ کھانا پینا
بٹھ وچ پین پلنگھ چوبارے
ایہہ ونجارے چلن ہارے
ہن کد آتن دے وچ آکے
سوہنا دیویگا دیدارے
ایہہ ونجارے چلن ہارے
جان پنوں کد آکے اڑیو
دُکھیاں دے اوہ غم نوارے
ایہہ ونجارے چلن ہارے
میں ہاں دھوبن جام پنوں دی
دھواں کپڑے دھراں نِکھارے
ایہہ ونجارے چلن ہارے
پیر پھڑاں تے مول نا چھڈاں
میں بخشاواں اوگن سارے
ایہہ ونجارے چلن ہارے
مر جے ڈاچی ویرن میری
پنوں کھڑیا کر اسوارے
ایہہ ونجارے چلن ہارے

2

نا کو رہبر اوٹ سہارا میں ہاں ابلا ناری
پردیسی نوں دل دے کے میں ہاک موت نوں ماری
دکھ درداں تے رکھ بھروسہ سید کہے اُچاری
تیں بے سمجھے کیوں نا بنھیا توشہ ہار دا پلے

3

نا کو رہبر اوٹ سہارا، راہ دی دس نا پاواں
باگھ بگھولے کدھراں اندر، جنگل وچ بُلاواں
آپے آ مِل پنوں مینوں، تیں بِن مردی جاواں

4

میں ہاں مورکھ ابلا ناری کھوج کراں ہرجائی
اُوجھڑ پئی میں وچ پہاڑاں، پنوں ہوئیں سہائی
آ مِل مینوں وچ تھلاں دے دیاں لطیف دُہائی
جلد جدائی ساڑے اندر ٹھاریں سجن سُہیلے

5

کی ہویا توں ابلا ناری، اپنی سِک پکائیں
پتھر دی توں ٹھوکر کھا کھا دل اپنا کرڑائیں
چنتاں فکراں درداں کولوں، مولوں نا گھبرائیں
تپدی ریت تپاوے جیوں جیوں تیوں تیوں لالی آوے

6

درد غماں وچ کبھی ڈونگھی نا بیلی نا دردی
پل بھر چین نا آوے مولوں زخم جگر دے جردی
آخر وچ حضوری پنوں پہنچے دھیاں سڑدی
لُو آں لوسی تھکی ماندی سسی سیجے چڑھدی

7

عزرائیل جگائی سسی سُتی وچ تھلاں دے
اوس دے بھانے کیچوں آیا کوئی سنیہا لے کے

8

مُنکر اتے نکیر جدوں اوس دِتی آن دکھائی
سسی پچھے حال پنھوں دا دسو دیرن بھائی
جیکر ڈٹھا لنگھدا ایتھوں سنگ ہوتاں دا جاندا

9

جے تیں ہوتاں دے سنگ جانا دُکھ سولاں ہِکلائیں
رو رو رت دے ہنجو سسی ریتا لال بنائیں
بنھہ کے لک توں کھوجیں ماہی پار پہاڑیں جائیں
چُھلہی وگے پنوں دی ڈاچی جا رل اوہلی ہوکے

10

درد غماں نے رولی سسی نا جیندی نا مردی
وچ بھنبور نا سُجھے کجھ وی نا کو دل دا دردی
کر کر یاد وصال پلاں نوں ٹھنڈے ہو کے بھردی
کچرک سیک ہجر دا جھلیس بھالن پنوں ٹر پو

11

نا اوہ لبھے جنگل بیلے نا (ہاڑیں) ہتھ آونا
درداں آکر پنوں دے سنگ تیرا میل کراونا
درداں دا لڑ پھڑ کے ٹُر پو ہور نا واہرو تیرا

12

چڑھدی چل توں ہاری ہنبھی سر کرنی تیں چوٹی
اگے پنوں ملسی تینوں واٹ کریں نا کھوٹی
پیراں ہیٹھ لتاڑیں ریتا ڈنڈی آپے پائی

13

تازے لیڈے دسدے ایتھے، ہوتاں ڈیرا لایا
دور نہیں اوہ لاگے ہونے، سسی دل تکڑایا
ککھوں اوہ لکھیوی ہوگئی ، سچا عشق کمایا
ایتھے اوتھے دوئیں جہانی گئی قبولی سسی

14

بہہ بنھبوریں رو رو کانہوں اپنا آپ کھپاویں
پیڑ پنوں دی لبھسی تینوں، جے گھاٹی چڑھ جاویں
تیری سچی طلب دے اندر دس پنون دی پینی

داستان - 9

1

عشق دے راہے پے کے سسی چُپ رہنا غم جرنا
سچی طلب تے سک سچیری پار اُتارا کرنا

وائي

تیرے پیڑے ٹردی جاواں
تیرا درس کدوں میں پاواں
تھل ڈونگر میں بھٹکاں پھردی
توں مجازی پھڑیں نا بانہواں
تیرا درس کدوں میں پاواں
میں پنوں دی پنوں میرا
ہور کسے نوں انگ نا لاواں
تیرا درس کدوں میں پاواں
میں ہاں رکڑ نہوں پیاسی
توں وگا پُرے دیاں واواں
تیرا درس کدوں میں پاواں
جے میں کھوج کراں نا تیری
میں کمینی نار اکھاواں
تیرا درس کدوں میں پاواں

2

رہبر باہجوں راہوں گُتھے رُلدے ایس ویرانے
بِن مرشد نا کوئی طلب پہنچے صدر مقامے

3

میٹ نا پیڑاں اڑئیے وائے پھڑی جہناں نوں جاواں
پیڑ سجن دی سونپی تینوں نالے ترلے پاواں
توں ہی رہبر توں ہی مرشد تے اُپڑاویں

4

پندھ کراں جس آسے وائے اوہ تیں پیڑ مٹائی
ہوتاں کارن رُلاں اُجاڑیں ایہہ لکھیا دھر دائی
پنوں دی میں وچ پہاڑاں لبھان پیڑ گواچی

5

اوٹھاں دی تک دھوڑ اُڈندی دور نہیں ہُن آری
ہوتاں نال رلینگی چھیتی توں سسی دُکھیاری

6

بھال دُریڈی کم نا آونی نا کجھ صبرین سرنا
کرکے چپ وی بیٹھ نا سسی پندھ نا پیریں کرنا
دُنیا دے سبھ سکھاں اُتے سید چِت نا دھرنا
دل دے نال ہی ٹریا، مُکے سفر عشق چھیتیں

7

ٹر ٹر تھکی بیٹھے اڑیا، تیں ول رڑہدی آواں
ہاڑے رب دے آجا جانی جان انتلے ساہواں

8

درد غماں دی پیڑا پچھوں، آس مری بَر آئی
پبی لنگھ گئی اِک پلانگھے جِتی بازی لائی

9

سو کوہاں دا پندھ نہیں اڑئیے اِک اولانگھ مکائیں
ہجر سفر مُک جان اکٹھے دل نا اپنا ڈھائیں

10

اِک پردیسی اوٹھاں والے ویری درد جگائے
آپنے ہتیں پچھ کے دل نوں ٹرگئے مونہہ لکائے

11

اوجھڑ پئی تھلاں وچ پھٹکاں میرے جام پیارے
پرزہ پرزہ روح دا ہویا پینڈے ڈونگر بھارے
وچ فراق سجن دے سید دل ہویا لنگارے
جیکر درد تیرا سنگ میرے کی پرواہ پہاڑاں

12

پنوں دے ول کلی ٹردی بِن ساکھی میں جاواں
اوس پہاڑیں آری نوں مِل، روح دی آکھ سناواں
پھراں رُلیندی وچ پہاڑاں بھار گناہاں لاواں
درد ماہی دا وچ اُجاڑاں، دنِدا اے دلبریاں

13

میں ہن پنوں دے ول کلی آپے سفر کراں گی
لنگھاں گی میں وچے پربت سدھی گھاٹ چڑھاں گی
درد متر دا سنگی میرا، ہور ساتھ نا لوڑاں

14

سسی ڈٹھا دل وچ جانی اوہ کیوں تھکے ہُٹے
کہے لطیف پہاڑوں لنگھی پُھولے سبھے گُٹھے
عشق خزانا لبھا اوس نوں اُچی پدوی پائی

داستان - 10

1

کیہڑی گلوں ٹُر گیوں چھڈ کے چِت تیرے کی آئے
تھکڑ ریہہ گئی وچ تھلاں دے پاواں ہال دُہائی
ہوک اندر دی تن من ساڑے مڑ آ جانی میرے

وائي

پل بھر وی دل چین نا پیندا
میرے ماہی خان بلوچا
داسی بن کے اوٹھ چراواں
تن اپنے دا ماس کھواواں
آوین وے نا پاویں پوچا
میرے ماہی خان بلوچا
کاغ کیچ دے گھتن گھیرا
چونڈھ چونڈھ تن کھاون میرا
پوری کردے میری بلوچا
میرے ماہی خان بلوچا
آکے میرا دُکھ ونڈاویں
ہور دیر لطیف نا لاویں
دس وے مینوں کیہا وگوچا
میرے ماہی خان بلوچا

2

آجا میرے کول پیارے چھڈ کے دور نا جائیں
میں تھکی نوں دئیں سہارا، مان تِرے تے سائیں
کن کن میرا ونہیاں سولاں، مارے موہ بلوچ دا

3

کول رہی توں سجن میرے میتھوں دور نا جاویں
مرجاساں وچ پہاڑاں، ترس کریں مڑ آویں
راہ دے وچ نا چھڈیں مینوں میرے ہوت پیارے