سرود ڪلياڻ

فصل اول

بيت - 1

اولِ اللهُ عليمُ، اَعليٰ عالمُ جو ڌڻِي
قادرُ پنهنجِيَ قدرتَ سين، قائمُ آهِ قديمُ
والي، واحدُ، وحدهٗ، رازقُ ربُ رحيمُ
سو ساراه سچو ڌڻي، چئي حمدُ حڪيمُ
ڪري پاڻَ ڪريمُ، جوڙون جوڙَ جهانَ جيون.

بيت - 2

وحدهٗ لاشريڪ لہٗ، جان ٿو چَئين ايئَن
تان مڃ محمّدُ ڪارڻي نِرتُون منجهان نِيهَن
تان تون وڃئو ڪيئَن، نائين سرُ ٻئنِ کي.

بيت - 3

وحدهٗ لاشريڪَ لہٗ، جڏهن چَيو جَنِ
تَنِ مڃئو محمّدُ ڪارڻي، هيجان ساڻُ هِنئَنِ
تڏهن منجهان تَنِ، اَوَتَڙِ ڪونَه اولِئو.

بيت - 4

وحدهٗ لاشريڪ لَہ، جَنِ اُتو سين ايمانَ
تَنِ مڃئو محمّدُ ڪارڻِي، قلبَ ساڻُ لِسانَ
اُوءِ فائقَ ۾ فرمانَ، اَوَتڙِ ڪَنہ نه اولِئا.

بيت - 5

اَوتڙِ ڪَنہ نه اولئا، سُتڙِ وِئا سالِمَ
هيڪائِي هيڪُ ٿئا، اَحدَ سين عالِمَ
بي بَها بالِمَ، آگي ڪِئا اڳهين.

بيت - 6

آڳي ڪئا اڳهين، نسورو ئِي نُورُ
لاَ خَوفٌ عَلَيهِم وَلاهُم يَحزَنُونَ، سَچن ڪونهي سورُ
مولي ڪِئو معمورُ، انگُ اَزَلَ ۾ اُنِ جي.

بيت - 7

وحدهٗ جي وَڍِئا، اِلااللهِ سين اورِينِ
هِنيون حقيقت گڏئو، طريقتَ تورِينِ
معرفتَ جي ماٺِ سين، ڏيساندَرَ ڏورِينِ
سُکُ نه سُتا ڪَڏهِين، ويهِي نه وَوڙِينِ
ڪُلهنِئون ڪورِينِ، عاشقَ عبداللطيفُ چَي.

بيت - 8

وحدهٗ جي وڍئا، اِلا اللهِ اَڌَ ڪِئا
مُحَمّدُ رسُولُ چَئِي، مسلمانَ ٿِئا
عاشقُ عبداللطيفُ چَي، اِنِهين پَہ پئا
جيلاه ڌڻيَ ڌُئا، تيلاه وِئا وحدتَ گڏجي.

بيت - 9

وحدهٗ جي وڍئا، اِلا اللهِ ڪِئا اَڌَ
سي ڌڙَ پَسي سَڌَ، ڪَنہ اَڀاڳي نه ٿِيي.

بيت - 10

وحدهٗ لاشريڪَ لَہٗ، ٻُڌوئِي نه ٻوڙا
ڪِ تو ڪنين نه سُئا، جي گهَٽِ اندرِ گهوڙا
ڳاڙِيندين ڳوڙها، جِتِ شاهِدَ ٿيندئِي سامُها.

بيت - 11

وحدهٗ لاشريڪ لہٗ، اِيُ وِهائِجُ وِيُ
کَٽين جي هارائيين، هَنڌُ تُهنجو هيُ
پاڻا چُوندا پيُ، ڀري جامُ جنتَ جو.

بيت - 12

سِرُ ڍُونڍيان، ڌڙُ نه لها، ڌڙُ ڍونڍيان سِرُ ناهِه
هَٿَ، ڪَرايُون، آڱِريُون، وِئا ڪپجِي ڪاهِ
وحدتَ جي وِيهاءِ، جي وِئا سي وَڍِئا.

بيت - 14

عاشقُ چؤ مَ اُن کي، مَ ڪِين چؤ معشوقُ
خالقُ چؤ مَ خامَ تون، مَ ڪِين چؤ مخلوقُ
سَلِجُ تِنہ سُلوڪُ، جو ناقِصِيَا نِڱِئو.

بيت - 15

وحدتان ڪثرتَ ٿي، ڪثرتَ وحدتَ ڪُلُ
حقُ حقيقي هيڪڙو، ٻوليَ ٻِيَ مَ ڀُلُ
هو هُلاچو هُلُ، سڀوئي سندو سڄڻين.

بيت - 17

پاڻِہ جَلَ جَلالہٗ، پاڻِہ جانِ جَمالُ
پاڻِہ صورت پِريَ جي، پاڻِہ حسنُ ڪمالُ
پاڻِہ پيرُ مريدُ ٿِيي، پاڻهين پاڻَ خيالُ
سَڀُ سَڀوئِي حالُ، منجهائِي معلومُ ٿيي.

بيت - 19

پاڻهين پَسي پاڻَ کي، پاڻهين هِيُ محبوبُ
پاڻهين خلقي خوبُ، پاڻِہ طالبُ تَنِ جو.

بيت - 20

سو هِيُ، سو هُو، سو اَجلُ، سو اَللهُ
سو پرين، سو پَساهُه، سو ويرِي، سو واهرُو.

بيت - 23

پَڙاڏو سو سَڏُ، وَرُ وائِيَ جو جي لَهين
هُئا اَڳَهيُن گڏُ، ٻُڌڻَ ۾ ٻه ٿئا.

بيت - 24

ايڪُ قَصَرُ دَرَ لکَ، ڪوڙين سَهسِ ڳِڙِکِيُون
جيڏانہ ڪريان پَرَکَ، تيڏانہ صاحبُ سامُهون.

بيت - 25

ڪوڙين ڪايائون تُنهنجون لکَنِ لَکَ هزارُ
جِيُ سَڀَڪنہِ جِيَ سين، درِ سن ڌارو ڌارَ
پِريَمِ! تنهنجا پارَ، ڪِهِڙا چَئِي ڪيئن چُئَان.

وائي - 1

سَڀَڪا پِريان ڪُون پوڄي،
نينہ نيڻين ڳُڻُ ڳالِ وو!
جا چِتايَمِ چِت ۾، سَڄڻُ سا ٿو ٻُجهي
لات جا لطيفَ جِي، سَڏِ تَنهِن جي سُڄي

فصل دويم

بيت - 1

اگهي اُگهائِي، رنجُ پِريان کي رسِئو
چَکيَمِ چڱائي، سورانگهي سورِيَ تان.

بيت - 2

اَندا اُونڌا ويڄَ، کَلَ ڪُڄاڙِئا کائِيين
اسان ڏُکي ڏِيلَ ۾، تون پِياريين پيڄَ
سورِي جَنين سيڄَ، مَرڻُ تَنِ مُشاهِدو.

بيت - 3

سورِيَ سَڏُ ٿِئو، ڪا هلندِي جيڏيون!
وڃڻُ تَنِ پِئو، نالو نينہَ ڳِنَهنِ جي.

بيت - 4

سوري سڏَ ڪري، اُڀِي عاشقنِ کي
جي اَٿيئِي سُڌَ سِڪڻَ ۾ ته ڪَؤ م پيرُ پَري
سِسي ڌارَ ڌري، پڇج پوءِ پِريَتَڻون.

بيت - 5

سورِي آهي سينگارُ، اصلُ عاشقنِ جو
مرڻُ موٽڻُ مِيهَڻون، ٿئا نظاري نروارُ
ڪُسڻَ جو قرارُ، اصلُ عاشقنِ کي.

بيت - 6

سورِي سينگاري، اصلُ عاشقن کي
لُڏئا ڪينَ، لطيفُ چَي، ٿئا نيزي نظاري
ڪوٺِئو ڪِناري، آڻِئو چاڙهي اُنِ کي.

بيت - 7

سوريَ مٿي سيڻَ، ڪِهَڙي ليکي سَنَرا
جيلَہِ لڳا نيڻَ، ته سُورِيائي سيڄَ ٿي.

بيت - 8

سوريَ چڙهڻُ، سيڄَ پَسڻُ، اِيُ ڪمُ عاشقنِ
پاهُون ڪِينَ پَسنِ، سائُو هَلَنِ سامُهان.

بيت - 9

سوريَ جي سَئو وارَ، ڏِيهاڻِئو چَنگَ چَڙهي
جِمَ ورچي ڇَڏِيين سِڪَڻَ جي پَچارَ
پِرتِ نه پَسِين پارَ، نينہُ جئائين نِڱئو.

بيت - 10

پِهرين ڪاتِي پاءِ، پڇيجُ پوءِ پِريَتڻو
ڏکُ پِريان جو ڏِيلَ ۾، واڄٽ جئن وَڄاءِ
شِيخُنِ ماهُ پَچاءِ، جي نالو ڳِنُئِي نينہَ جو.

بيت - 11

ڪاتيَ ڪونهي ڏوهُه، ڳَنُ وَڍيندڙَ هٿَ ۾
پَسِئو پَرِ عظيمَ جي لُڇئو وڃي لوهُه
عاشقنِ اندوهُ، سدا معشوقنِ جو.

بيت - 12

ڪاتي تِکي مَ ٿيي، مَرُ منِيَائِي هوءِ
مانَ ورمَنِ توءِ، مون پِريان جا هَٿَڙا.

بيت - 13

ڪاتي جا قريبَ جي، سا هَڏُ چيري چَمُ
عاشقن پنهنجو اَڱُ، للهِ ڪارَڻِ وَڍِئو.

بيت - 14

جي تون سِڪڻُ، سِکِئو، ته ڪاتيَ پَئيَ مَ ڪَنجهُه
سُپيريان جي سورَ جو، ماڻهنِ ڏجي نه مَنجهُه
اندرِ اِيُ اهنجُ، سانڍجِ سُکائون ڪَري.

بيت - 15

جان وَڍيين تان ويهَه، ناتَه وٺئو واٽَ وانءُ تون
هِيُ تَنِ جو ڏيهُه، ڪاتي جَنين هٿَ ۾.

بيت - 16

ڪاتِي جَنِ ڳَري، مان! لنءُ لڳِي تَنِ سين
محبتَ جي ميدانَ ۾، وڃان پيرَ ڀَري
اَڏيَ سِرُ ڌري، مانَ ڪُهَنِهُون سپرين.

بيت - 17

اَڳئان اَڏَنِ وَٽُ، پويَنِ سِرَ سنڀائِيا
ڪاٽِ ته پُوئين قبولَ ۾، مُڇُڻ ڀائيين گهَٽِ
مٿا مَهايَنِ جا، پِئا نه ڏِسين پَٽِ
ڪَلاڙَڪي هَٽِ، ڪُسڻَ جو ڪُوپُ وَهي.

بيت - 18

جي اٿيئي سَڌَ سُرڪَ ۾، وَنءُ ڪلاڙنِ ڪاٽي
لاهي رکُ، لطيف چَي، مٿو وٽِ ماٽي
تِڪَ ڏيئِي، پِڪ پيُ تون، منجها گهوٽ! گهاٽي
جو وَرَنَہَ وِهاٽي، سو سِرَ وٽِ سَرو سانگهو.

بيت - 19

جي اٿيئي سڌ سرڪَ ۾، وَنءُ ڪلاڙَڪي هَٽِ
لاهي رک، لطيفُ چَي، مٿو ماٽي وٽِ
سِرُ ڏيئي ۾ سَٽِ، پِيجِ ڪي پِيالِيُون.

بيت - 20

جي اٿيئِي سڌَ سرڪَ ۾، وَنءُ ڪلاڙڪِي ڪُوءِ
مَهيسَرَ جي مَنڌَ جي، هُت هَڏِهِين هُوءِ
جا رَمزَ پَروڙيَمِ رُوءِ، تان سر وَٽِ سُرڪِي سَڳُڻِي.

بيت - 21

جي اٿيئي سڌَ سرڪَ ۾، وَنءُ ڪلاڙڪي گهرِ
وڍڻُ، چيرڻُ، چِچرَڻُ، پَهَتِ اُنِي جي پَرِّ
جي وَٽِي پوئِي وَرِّ، ته سَهنُگِي آهي، سيّد چَي.

بيت - 22

ناڻي ناهِه ڪَڪُوهُ ڪِين مُلِ مَهنگو مَنڌُ
سَنباهيجُ، سيّدُ چَي، ڪاٽَڻِ ڪارَڻِ ڪنڌُ
هيُ جَنين جو هنڌُ، مَٽَنِ پاسِ مَرَنِ جي.

بيت - 23

عاشقَ زهرَ پِياڪَ، وِهُ پَسئو وِهسَنِ گهڻو
ڪَڙي ۽ قاتلَ جا، هميشہ هيراڪَ
لَڳيَنِ لَنءُ، لطيف چَي، فنا ڪِئا فراق
توڻي چِڪَنِ چاڪَ، ته په آه نه سَلَنِ عامِ کي.

بيت - 24

مَ ڪَرِ سَڌَ شراب جي، جو تون ٽاريين ٽُوهُ
پِيتي جِنہ پاسي ٿِيي، منجها رَڳُنِ روحُ
ڪاٽي چَکُ ڪَڪوهُ، لاهي سرُ، لطيف چَي.

بيت - 25

سَڌِڙِيا شرابَ جُون، ڪُہ پَچارُون ڪَنِّ
جُہ ڪاتَ ڪلالَنِ ڪڍِئا، ته موٽئو پوءِ وڃَنِ
پِڪُون سي پيَّنِ، سِرَ جَنِ جا سَٽِ ۾.

بيت - 26

سِرَ جُدا، ڌڙ ڌارَ، دوڳَ جَنِ جا ديڳ ۾
سي مَر ڪَنِ پچارَ، حاضُرُ جَنين هٿَ ۾.

بيت - 27

ديڳين دوڳَ ڪَڙُهنِ، جِتِ ڪَڙهَي ڪَڙڪو نه لَهي
تِتي طبيبَنِّ، چاڪَ چِڪَندا ڇَڏئا.

بيت - 28

سِسِي سي گهرنِ، جي وارِيندڙَ وِچ ۾
او ڪِئن ٻِئو پُڇنِ، سَرو جَنِ سَنڀائيو.

بيت - 29

اصلُ عاشقَ پاهِنجِي، سِسِي نه سانڍينِ
لاهيو سِرُ، لطيفُ چَي، ساهَ سَلهاڙِئو ڏينِ
ڪُلَهنِئون ڪاٽينِ، عاشقَ عبداللطيفُ چَي.

بيت - 30

اصلُ عاشقن جو، سِرُ نه سانڍڻُ ڪَمُ
سَؤ سِسِنئان اَڳَرو، سندو دوسان دَمُ
هِيُ هَڏو ۽ چَمُ، پِڪَ پِريان جِيَ نه پَڙي.

بيت - 31

جي مٿي وَٽِ مِڙَنِ، ته سَڀَڪَنہِ سَڌَ ٿِي
سِرَ ڏني سَٽِ جُڙي، ته عاشقَ ايئن اچَنِ
لِڌا تي لَڀَنِ، مُلِ مَهنگا سُپُرين.

بيت - 32

مُلِ مَهَنگو قَطَرو، سِڪَڻُ شهادَتَ
اَسان عبادتَ، نَظَرُ نازُ پِرينِ جو.

فصل سيوم

بيت - 1

اُٿِيَاري اُٿِي وِئا، منجها مون آزارُ
حبيبَ ئِي هڻِي وئا، پِيڙا جي پچارَ
طبيبَنِ تَنوارَ، هَڏِ نه وڻي هاڻِ مون.

بيت - 2

هڏِ نه وڻي هاڻِ ٿو ويڄنِ جو وصالُ،
هِنَ مُهِنجي حالَ، حبيبُ ئِي هادِي ٿِئو.

بيت - 3

حبيبُ ئي هادِي ٿِئو، رَهنما راحَتَ
پِيڙا نِئائِين پاڻَ سين، لائي ڏيئِي لَتَ
سُپيريان صحتَّ، ڏِنِيَمِ منجها ڏُکَندي.

بيت - 4

اَورِ ڏُکندو اُو ٿِيي، هادي جِنہِ حبيبُ
تِرُ تفاوَتُ نه ڪري، تِنہِ کي ڪو طبيبُ
رهنُما رقيبُ، ساٿَرِ آهي سُپِرين.

بيت - 5

ساٿَرِ صِحَتُ سُپِرين، آهي نه آزارُ
مَجلسِ ويرُ مِٺو ٿِيي، ڪوٺِيندي قهارُ
خنجرُ تِنہِ خوبُ هڻي، جنہ سين ٿيي يارُ
صاحِبُ ربُ ستارُ، سوجهي رَڳُون ساهَه جيون.

بيت - 6

رڳون ٿِيون ربابُ، وَڄَنِ ويلَ سَڀَڪنهِين
لُڇَڻُ ڪُڇَڻُ نه ٿيي، جانب ري جوابُ
سوئِي سَنڌيندُمُ سپرين، ڪِيَسِ جِنہِ ڪبابُ
سوئِي عينُ عذابُ، سوئِي راحت روح جِي.

بيت - 7

سوئِي راهَ رَد ڪري، سوئِي رهنُما
وَ تُعِزُّ مَن تَشَاءُ وَ تُذِلُّ مَن تَشَاءُ.

بيت - 8

پَرِ ۾ پڇئائُون، عشقَ جي اسباب کي
دارُونُ هِنَ دردَ جو، ڏاڍو ڏَسئائون
آخِرُ ”وَالعَصرِ“ جو، اِيَهِين اُتائون
تِهان پوءِ آئون، سِڪان ٿِي سلامَ کي.

بيت - 9

سِڪين ڪُہُ سلامَ کي، ڪريين ڪُہُ نه سلامُ
ٻِئا دَرَ تَنِ حرامُ، هِيُ دَرُ جَنين ديکِئو.

بيت - 10

مِٺايان مِٺو گهڻو، ڪَڙو ناهِه ڪلامُ
سُڪُوتَ ئي سلامُ، پريان سَندي پارَ جو.

بيت - 11

پريان سندي پارَ جِي، مِڙَئي مِٺائي
ڪانهي ڪَڙائِي، چکِين جي چيتُ ڪري.

بيت - 12

ڄاڻِي ٻُجهي جَنِّ، توسين سُورَ سَنڃَ ڪِي
تون ڪِئن سندِيون تَنِّ، پَرَ سين پچارون ڪَرين.

بيت - 13

تو جَنِي جي تاتِ، تَنِ پُڻ آهي تُهِنجِي
’فَاذڪُرُونِي اَذڪُرڪُم‘، اِيَ پروڙج باتِ
هَٿِ ڪاتِي ڳُڙُ واتِ، پڇڻُ پَرِ پرينِ جِي.

بيت - 14

حبيبنِ هيڪارَ، منجها مِهرَ سڏُ ڪِئو
سو مون سڀُ ڄمارَ، اورڻُ اُهو ئِي ٿِئو.

بيت - 15

پاٻوهي هيڪارَ، مونکي پُڇئو سڄڻين
اَلَستُ بِرَبِّڪُمُ، چيائون جِنہِ وارَ
سندِي سُورَ ڪِنارَ، تَنَ تڏاڪُون نه لهي.

بيت - 16

پاٻوهِيو پڇنِّ، ڪٿي هٽُ حبيبَ جو
نيزي هيٺان نينہَ جي، پاسي پاڻُ نه ڪَنِّ
عاشقَ اَجلَ سَامُها اُونچِي ڳاٽِ اچنِّ
ڪُسڻُ قُربُ جَنِّ، مرڻُ تَنِ مُشاهِدو.

بيت - 17

ڪوٺي ڪُهي سُپرين، ڪوٺي ڪُهَڻَ ساڻُ
نيزي هيٺان نينہَ جي، پاسي ڪَرِ مَ پاڻُ
ڄُلُ وڃائي ڄاڻُ، عاشق اَجلَ سامُهُون.

بيت - 18

ڪوٺڻُ قريبنِ جو، عَينُ تَڙڻُ آهِه
اِيَ اُلٽِي ڳالَهڙِي، سِکُ وَرَندِي ساهِ
آسَرَ هَڏِ مَ لاهِ، ڇِنَڻُ ڳنڍڻُ اُنِ جو.

بيت - 19

ڪُهَنِ تان ڪَرَ گهُرنِ، جان ڪَر لَهَنِ تان ڪُهَنِ
سيئِي ماءِ مُهَنِّ، سيئِي راحتَ روحَ جي.

بيت - 20

ڪُهي سو ڪَرَ لَهي، ڪوٺي سو قريبُ
اِها عادتَ سِکئو، هر زمان حبيبُ.
تڇي سو طبيبُ، سو ئِي راحتَ روحَ جِي.

بيت - 21

ڪُهَنِ ۽ ڪوٺِينِ، اِيَ پَرِ سندِي سڄڻين
سورِيَ چاڙهِئو سُپرين، ڏَنڀَ ڏِيهاڻِئو ڏِينِ
ويٺا وِرهُه وَٽِينِ، آءُ واڍوڙِئا! وِهَاءِ تون.

سرود جمن

فصل اول

بيت - 1

تون حبيبُ، تون طبيبُ، تون دردَ جي دوا
جانب! منهنجي جيَ ۾، آزَرَ جا انواع
صاحب! ڏي شفاعَ، ميان! مريضن کي.

بيت - 2

تون حبيب، تون طبيب، تون درد جو دارُون
دوا آهِينِ دِلَ کي، تهنجيون تَوارُون
ڪَريان تي ڪارُون، جئن ٻُڪِي ٻِئَنُؤن نه ٿِيي.

بيت - 3

تون حبيب، تون طبيب، تون هِين ڊَٺَنِ ڊَڀُّ
تون ڏيين، تون لاهيين، تون هِين هادِي رَبُّ
آهِمِ اِيُ عجبُ، جئن وارِئو ويڄَ وِهاريين.

بيت - 4

تون حبيبُ، تون طبيبُ، تون دارُون کي دَردَنِّ
تون ڏيين، تون لاهِيين، ڏاترَ! کي ڏُکندنِ
تَڏِنہ ڦَڪيُون فَرَقُ ڪَنِ، جَڏِنہ اَمرُ ڪَرِهو اُنِ کي.

بيت - 5

جان ڪِي ڪَري طبيبُ، دارُون هِنَ دردَ جا
هَڻِؤ سي حبيبُ، اُکوڙِئو اَڌَ ڪري.

بيت - 6

هَڻُ حبيبَ هٿُ کڻِي، ٿيڪَ مَ، ٿورو لاءِ
پِريِن تُھنجي گهاءِ، جي مران ته مانُ لَھان.

بيت - 7

هَڻُ حبيبَ هٿُ کڻِي، دل ۾ ڌيرِي دانھَ
ڪُڇان تان ڪُوڪَ ٿِيي، صبرُ آءٌ نہ سَھان
ڪِھِن کي ايئن چُوان، تہ مونکي مارِئو سَڄڻين.

بيت - 8

ھڻ حبيبَ ھٿُ کڻي، ٻَنگا لَھِي ٻاڻُ
ماڳِھِن مون مِہُ ٿِيي، جهولِيَ وجهان پاڻُ
اِنَ پر ساڄَنَ ساڻُ، مانَ مقابلو مون ٿِيي.

بيت - 9

جِتِ حبيبَ هڻنِ، نائُڪَ ڀري نينہَ جي
تِتي طبيبنِ، وِڄا وڃي وِسَرِي.

بيت - 10

هَڻي جي حبيبُ، محبتي مَيا ڪَري
پُڇان ڪينَ طبيبُ، هُوندَ گهائَنِ سين ٿي گهاريان.

بيت - 11

چوري چنگُ، ٻَنگُ لهي، حبيبنِ هَنيوسِ
ٻُجهان پاڻَ لڳوسِ، ڪانارِئو ڪَرهُ کڻي.

بيت - 12

ڪانارِئا ڪُڻِڪَنِ، جَنين لوڇَ لِڳنِ ۾
محبت جي ميدان ۾، ٻِئا لال لُڇنِ
پاڻهي ٻَڌَنِ پَٽيون، پاڻهي چڱا ڪَنِ
وَٽان واڍوڙِئَنِ، رهِي اچجي راتَڙِي.

بيت - 13

رهي اچجي راتَڙِي، تَن واڍوڙِئَنِ وٽا
جَنِ کي سُورُ سرِيرَ ۾، گهَٽَ منجهارا گها
لِڪائي لوڪا، پاڻِهين ٻَڌنِ پَٽيون.

بيت - 14

اڄ پُڻ ڪَنجهو ڪَنجهه، واڍوڙَڪِيَ مَنَهِيَ
جُہ پُڻ پِييَنِ سَنجهَه، هو پِنِيون هو پَٽِيون.

بيت - 15

اڄ پڻ ڪهڙِي دانہَ، واڍوڙَڪِي مَنَهِيَ
ويڄَ ورائي ٻانہَ، چوري چاڪَ نهارِئا.

بيت - 16

ويچارا واڍوڙَ، سدا شاڪِرَ سورَ سين
تاڻِينِ مَٿي توڙَ، اوري ڪنِ نه آسَرو.

بيت - 17

سدا آهي سورَ جِي، واڍوڙِئَنِ وائِي
جيڪا اٿنِ مَنَ ۾، سَلِن نه سائِي
اوڙڪِ اُهائِي، ڳولئو ڏِسَنِ ڳالَڙي.

بيت - 18

سَگهَنِ سُڌِ نه سورَ جي ته گهايَلِ ِڪئن گهارِينِ
پِئل پاسو پَٽَ تان، واڍوڙئَلَ نه وارِينِ
پَرِ ۾ پُڇي پِريَ لَئي، هَئي! هنجهون ٿا هارينِ
سَڄَڻُ جي سارِينِ، تَنِ رويو وهامي راتَڙي.

بيت - 19

سَگهنِ سُڌِ نه سورَ جي، ٿا رُڻِڪَنِ رَنجُوري
پيا آهِين پَٽَ ۾، مَٿِنِ مامُورِي
لَڳِيَنِ لَنؤ، لطيفُ چَي، سدا جِي سورِي
پِرتِ جَنِ پورِي، تَنِ رويو وهامي راتڙي.

بيت - 20

آيل! اُنِ نه وِسَهان، هَنجهون جي هارينِ
آڻئو آبُ اَکِنِ ۾، ڏيہَ کي ڏيکارينِ
سَڄڻُ جي سارينِ، سي نڪين رُونِ نه چُونِ ڪين.

فصل دويم

بيت - 1

تَنَ طبيبُ نه تون، سُڌِ نه لَهِين سورَ جِي
سانڍِ پهنجا ڊَڀڙا، کَڏَ کَڻِي ۾ ڀُون
ڪانَه گهرجي مُون، حياتِي هوتَنِ ري.

بيت - 2

ويڄنِ سين وائِي پِئا، ڪِرِي نه ڪِئائُون
جي پَتِ پارِئائُون، ته سِگها ئي سَگها ٿئا.

بيت - 3

ويڄن سين وائي پئا، ڪِرِي ڪَنِ نه پاڻِ
اَگها اِن اُهڃاڻِ، پَسو سور سِجهائيا.

بيت - 4

آهي اَگهن جو، تَرَسُ طبيبنِ
ڪِئو وَسُ ويڄنِ، تان ڪِريَ ري ڪِينَ ٿِيي.

بيت - 5

اَگهائِي سَگها ٿِيا، جي ويٺا وَٽِ ويڄَنِّ
ترسِي طبيبنِّ، چيٺي هوندَ چَڱا ڪِئا.

بيت - 17

ترسُ طبيبنِ جو، جڏَنِ ڪِيو نه يادِ
جو ويڄن جي واتِ، داروءَ تِنہ دُرستُ ڪِئا.

فصل سيوم

فصل چھارم

فصل پنجم

فصل ششم

فصل ھفتم

فصل ھشتم

بيت - 1

هَرَ هَرَ هَرڙائي، وڃڻُ درِ دوستنِ جي
پاڙي ڏانہَ پِريَنِ جي، اُجهُه مَ اَوائِي
اَلَڙِ ٿِي آڇِ مَ تون، واٽاڙوئَنِ وائِي
لائيندُئي، لطيف چَي، سُوران سَرهائِي
ڳُجهو ڳالهائي، پِرتِ وٽِجي پاڻَ ۾.

سرود کنڀات

فصل اول

بيت - 18

کڻِي نيڻَ خمارَ مان، جان نازُ ڪِئائون نَظَرُ
سورجَ شاخُون جهَڪِيون، ڪوماڻون قَمَرُ
تارا، ڪَتيُون تائِبُ ٿِئا، ديکيندي دِلبَرُ
جهَڪو ٿئو جَهنوَرُ، جانبَ جي جمالَ سين.

فصل دويم

سرود سر راڳ

فصل اول

وائي - 1

مون ۾ تون موجودُ، آءٌ اڳاهِين آهِيان،
آءٌ اسُونهين آهِيان
١. اکيون اکين کي، سِڪئو ڪَنِ سُجُودُ
٢. جيلاه رسيون ’بود‘ کي، تيلاه ٿيون ’نابُودُ‘
٣. ماڻهوئَنِ جي موٽڻَ جو، صاحبَ هٿِ سجُودُ
٤. اُنَ درَ سيئي اَگهِئا، جَنِ وڃايو وجود

فصل دويم

فصل سيوم

فصل چھارم

فصل پنجم

فصل ششم

سرود سامونڊي

فصل اول

بيت - 2

پڳہ پاسي پَچُ، آيلِ! سامونڊين جي
وِجهِي جِيُ جَنجارِ، جِمَ وڃَنيئِي اوهَرِي.

فصل دويم

فصل سيوم

بيت - 17

ڏٺِي ڏيارِي، سامونڊينِ سڙھ سنڀائيا
وِجهو وَرُ وَنجهَہ کي، روئي وَڻجارِي
ماريندُئِي مارِي، پرھَ سورُ پِرينِ جو.

سرود سونهڻي

فصل اول

فصل دويم

فصل سيوم

فصل چھارم

فصل پنجم

فصل ششم

فصل ھفتم

فصل ھشتم

فصل نھم

ابيات متفرقہ

سرود سارنگ

فصل اول

بيت - 1

آگَمِئو آهي، لَڳهَه پَسُ، لطيفُ چَي
وٺو مِينہُ وڏَ ڦُڙو، ڪَڍو ڌَڻَ ڪاهي
ڇَنَ ڇڏي پَٽَ پَهو، سَمَرَ سَنباهي
وِهو مَ لاهي، آسرو اللهَ مان.

فصل دويم

فصل سيوم

فصل چھارم

بيت - 13

موٽِي مانڊاڻَنِ جِي، واري ڪِئائين وارَ
وِڄون وَسڻَ آئيون، چوڏِسِ چوڌارَ
ڪي اُٿِي ويئيون اِستنبولَ ڏي، ڪِنِ مَڻِئا مغربَ پارَ
ڪي چمڪَنِ چِينَ تي، ڪي سمرقندين سارَ
ڪي رَمِي ويئيون رومَ تي، ڪي ڪابل ڪي ڪي قنڌارَ
ڪي دِليَ دکَنِ، ڪي پوربِ پَشَمِ، ڪي گُڙنِ مٿي گرنارِ
ڪن جُنبي جيسَرميرَ تان، ڏنا بيڪانيرَ بُڪارَ
ڪَنِي ڀُڄِ ڀڄِائيو، ڪَنِي ڍٽَ تي ڍارَ
ڪني اچي عمرڪوٽَ تان، وسايا وَلهار
سانيَمِ سدائين ڪرِيين، مٿي سنڌُ سڪارَ
دوستَ تون دلدارَ، عالَمُ سڀِ آبادُ ڪريين.

سرود ڪيڏارو

فصل اول

بيت - 1

ڏِٺو محرَمَ ماهُ، سَنڪو شَهزادَنِ ٿئو
ڄاڻي هيڪُ اللهُ، پاڻَ وڻنديون جو ڪَري.

فصل دويم

فصل سيوم

فصل چھارم

فصل پنجم

فصل ششم

سرود آبري

فصل اول

بيت - 1

اوَّلِ آخِرِ، آهِ، هَلڻُ مهنجو هوتَ ڏي
پورِهئو سندو پورِ هتين، والِي! ڪيمَ وڃاءِ
سو مون ٿورو لاءِ، جئن جِيَري مِلان جَتَ

فصل دويم

فصل سيوم

فصل چھارم

فصل پنجم

فصل ششم

فصل ھفتم

فصل ھشتم

فصل نھم

فصل دھم

فصل يازدھم

ابيات متفرقات من ڪلام آبري

سرود معذور

فصل اول

بيت - 1

هلندي هوتَ پنوهَ ڏي، کُهِجنِ ڪي کوٽِيون
پَهَڻُ تَني پَٽُ ٿيي، جي لَئي لالڻَ لوٺِيون
سڀِ سهيليون سِڪَ کي، چُنُجُون ۽ چوٽِيون
ٻانڀڻِ ٿيون ٻوٽِيون، ته ڪُتا کِينَئِي ڪيچ جا.

فصل دويم

فصل سيوم

فصل چھارم

بيت - 1

مَرِي جِيُ ته ماڻيين، جانبَ جو جمالُ
ٿِيين هوندَ حلالُ، جي پندِ اِهائِي پاريين.

فصل پنجم

فصل ششم

فصل ھفتم

سرود ديسي

فصل اول

بيت - 1

مُٺِيَسِ جهَلِ مَهارَ، ڪُٺيَسِ ڪاهِ مَ ڪرهو
مون نماڻي نِجهُرِي، ڀيرو ڪِجُ ڀتارَ
ساڄَنَ توهان ڌارَ، ڏٺِمِ ڏِينہُ قيام جو.

فصل دويم

فصل سيوم

فصل چھارم

فصل پنجم

فصل ششم

فصل ھفتم

سرود ڪوهياري

فصل اول

فصل دويم

فصل سيوم

فصل چھارم

فصل پنجم

فصل ششم

سرود حسيني

فصل اول

بيت - 3

لڙُ مَ، لاڙائو ٿئو، هَلِي ڪرِ همتَ
سِڄُ سامُهُون مُنہَ ۾، متان ڪريين ڪَٿَ
سُپيريان جي سٿَ، ڳاڙهي سڄ ڳالهه مِڙين.

فصل دويم

فصل سيوم

فصل چھارم

فصل پنجم

فصل ششم

فصل ھفتم

فصل ھشتم

فصل نھم

فصل دھم

فصل يازدھم

فصل دوازدھم

سرود سورٺ

فصل اول

فصل دويم

فصل سيوم

فصل چھارم

سرود بيراڳ هندي

فصل اول

فصل دويم

فصل سيوم

سرود هير

no_section

سرود بروو سنڌي

فصل اول

فصل دويم

فصل سيوم

سرود مومل راڻو

فصل اول

بيت - 1

شَمعَ ٻاريندي شبَ، پِرهَ شاخُون ڪَڍِيون
موٽُ مران ٿِي مينڌَرا، راڻا ڪارڻِ ربَ
تُهجِي تاتِ طلبَ، ڪانگَ اُڏايَمِ ڪاڪِ تان.

فصل دويم

فصل سيوم

فصل چھارم

فصل پنجم

فصل ششم

فصل ھفتم

سرود کاهوڙي

فصل اول

فصل دويم

فصل سيوم

سرود رامڪلي

فصل اول

فصل دويم

فصل سيوم

فصل چھارم

فصل پنجم

فصل ششم

فصل ھفتم

فصل ھشتم

فصل نھم

سرود رپ

فصل اول

فصل دويم

سرود ليلا

باب در ڪلام سرود ليلا

سرود بلاول

فصل اول

فصل دويم

فصل سيوم

فصل چھارم

سرود ڏهر

فصل اول

فصل دويم

فصل سيوم

فصل چھارم

سرود ڪاپائتي

no_section

سرود پرڀاتي

no_section

سرود گهاتو

no_section

سرود شيہ ڪيڏارو

no_section

سرود آسا

فصل اول

فصل دويم

فصل سيوم

فصل چھارم

سرود مارئي

فصل اول

فصل دويم

فصل سيوم

فصل چھارم

فصل پنجم

فصل ششم

فصل ھفتم

فصل ھشتم

فصل نھم

فصل دھم

فصل يازدھم

سرود ڌناسري

فصل اول

فصل دويم

سرود پورڀ

no_section

سرود ڪاموڏ

no_section

سرود ڪارايل

no_section

بيت - 1

وحدهٗ وائِي، چَڙهندي چَيائِين
سو لُڙُ لَنگهِئائين، جِتي پارَکُ پَکِيان.

سرود ڍول مارو

no_section

ٽيهه اکري سسئي

ھيءَ ٽِيھَ-حَرفِي سُرُ سَسئِي جِي آھِ