ھِن وائيءَ جا مُکيہ اِسم
Lexical Density of the verse, for usage of Artificial Intelligence (AI) & Computational linguistics
| Number of words: | |
|---|---|
| Lexical Words:* | |
| Non-lexical words:** | |
| Lexical Density: |
* Words of Noun, adjective, verb & adverb
** Words of Pro-noun, post-position, conjunction & interjection
ڀٽائي پيڊيا جو واٽس ائپ چئنل فالو ڪريو
داستان اندر ٻيو اندراج
- (وائِي) اِي ھَلُ ھوتَنِ ڪارَڻِ حالَ،…
- (وائِي) اِيندو ھوتُ ڇَپَرَ جو ڄامُ،…
- (وائِي) توڏَنِ تان نَہ تَنوارِئو، مُنھِنجو…
- (وائِي) جيڏِيُون جاجَڙَ لائِي، جِيءَ جَتَنِ…
- (وائِي) جيڏِيُون جَهلَ مَ پايو، آئُون…
- (وائِي) خُوبِي مَنجِهہ خِفَتَ، اِي دوسِتَ…
- (وائِي) ساٿِي پانڌِي اي ڪِبَڙِي ڪيچِ…
- (وائِي) وِھُ مَ واٽَ وِرِچِي، ھو…
- (وائِي) ٿِئَڙَم سُورَ سَمَرَ، اي دِلبَرَ،…
- (وائِي) ڇَڏي ڙي ھوتَ مَ وَڃُ،…
- (وائِي) ھَلِبو وو ھَلِبو، پُنهونءَ ڪارَڻَ…
- (وائِي) ھِيءَ گهايَلِ ھَڏِ گهورِي، وو…
- سُر معذوري جَي وايون جي وائِي
تَنَ مَنَ مَنجِهہ تَنوارَ، ھو يارَ، سَدا آھي سِڪَ جِي وو،
تِيئَن چُڻِڪَن چِتَ ۾، جِيئَن سا گَهنڊِيءَ لارَ،
لَڳِي اُڃَ اَکِيُنِ کي، سِگهو موٽُ سَتارَ،
پَسان ڪِينَ پِريَتَڻُو، ڪاڏي پِرتِ پَچارَ،
بَندِياڻِي ڀَنڀورَ ۾، آھِيان آنھان ڌارَ،
مُون کي ڇَڏِ مَ ڇَپَرين، آرِياڻِي آڌارَ،
ڏِيان خيزَ خِزان ۾ بي تو مَنجِهہ بَھارَ،
مُضَرَتان مُون کي ڪِئا، حَڪِيمَنِ ھَزارَ،
دَوا آھِين دِلِ جِي، وارو واقفِڪارَ،
آڻي ڏي عَلِيلَ کي، معجونُون موچارَ،
آھي عَبدِالْلَطِيفُ کي، تُنھِنجِي پِيَ پَچارَ.
رسالن ۾ موجودگي: 93 سيڪڙو
سمجهاڻي
او دوست! او يار! منھنجي دل ۾ توڻي تن بدن ۾ سدائين تنھنجي محبت ۽ پيار جي پچار پيئي هلي ۽ هر وقت اُهي سور پيئي سھان. تنھنجي اها محبت منھنجي اندر ۾ ائين آهي، جيئن گهنڊڻيءَ جي لار جو لڳاتار آواز. آءٌ ڏونگر ۾ پيئي ڦران ۽ هلان، پر تون مون کي اڳتي منزل ڏي وڌاءِ ۽ اڳتي ڪر. منھنجون اکيون تولاءِ اڃايل (سڪايل) (تولاءِ بيتاب) آهن، او عيب ڍڪيندڙ! تون جلد موٽي اچ. آءٌ پرينءَ کي ڪيئن ملي سگهنديس، ايتري پريت جي پچار ڪٿي آهي. اي سپرين! آءٌ توکان سواءِ ڀنڀور ۾ قيدياڻي آهيان. آءٌ خزان جي مند ۾ ڪھڙو خوش ٿينديس، بلڪہ توکان سواءِ بھار جھڙي مند بہ بيڪار آهي. ٻين طبيبن ۽ حڪيمن جي ڦڪين مان مون کي رهندو نقصان ٿيو آهي. منھنجي دل جو درمان تون آهين ۽ تون ئي منھنجو واهرو ۽ واقف آهين. هن بيمار کي تنھنجون ئي دوائون درمل گهربل آهن. اي پيارا پرين! عبداللطيف کي تنھنجي ئي تات ۽ يادگيري آهي.
[روميءَ جي نقطئه نظر موجب عشق بيماري بہ آهي تہ دوا بہ آهي. مثنويءَ جي شروعات ۾ ان موضوع بابت هيءُ شعر ڏسو:
هرچه کردند از علاج و از دوا،
گشت رنج افزون و حاجت ناروا.
(دفتر اول، ب- 51)
معنيٰ: جيترو هن جو علاج ۽ دوا ڪيائون، اوترو ئي هن جي بيماري وڌندي ويئي ۽ ڪو فرق نہ پيو.
اڳتي چوي ٿو:
جان من سهل ست و جان جانم اوست،
دردمند و خستہ ام درمانم اوست.
(دفتر اول، ب- 44)
معنيٰ: منھنجو پنھنجو ساھ معمولي آهي، منھنجو اصلي ساھ منھنجو محبوب آهي. مان دردن ۾ وڪوڙيل ۽ ڦٽيل آهيان. منھنجي درد جو درمان ۽ دوا اهو ئي آهي.]
[ شارح: ڊاڪٽر عبدالغفار سومرو ]
گنج ۾، سرود سسئي، بيت نمبر : 81
تَنَ مَنَ مَنجِ تَوَارَ هُوْ يَارَ سَدَا آَهٖيْ سِڪَجِيْ وُوْ﮶
تِنْ چُنْڪَنِ چِتَم﮼ جِنْ سَا کَنڊِيَ لَارَ﮶
لَـکِيْ اُنڃَہ اَکِيُنِکٖيْ سِکُوْ مُوْٽُ سَتَارَ﮶
پَسَان ڪِيْنَ پِرْيَتَنٌ ڪَاڎٖيْ پِرْتِ پَچَارَ﮶
بَندِيَانِيْ بَنڀُوْرَ ۾ آَهِيَان آَهًا ڌَارَ﮶
مُنْـکٖيْ ڇَڎِ مَڇَپَر﮼ اٰرِيَانِيْ اٰڌَارَ﮶
ڎِيَان خَيْزَ خِزَانم﮼ بٖيْ تُوْ مَنجِ بَهَارَ﮶
مُضِرَتَا مُنْـکٖيْ ڪِئَا حَڪِيْمَنِ هَزَارَ﮶
دَوَا اٰهِي﮼ دِلْجِيْ وَارُوْ وَاقُفْکَارَ﮶
آَنٖيْ ڎٖيْ عَلِيْـلَ کٖي مَعْجُوْنٌ مُوْچَارَ﮶
اٰهٖيْ عَبْدِاللَّطِيْفَ کٖيْ تُھْجِيْ پِيَ پَچَارَ﮶
ھِي وائي ٻين سھيڙيندڙن وٽ ڏِسو
TRANSLITERATION
सिन्धी देवनागिरी
तन मन मन्झि तंवार। हो यार। सदा आहे सिक जी वौ।
तीअं चुणकनि चित में। जीअं सा घन्डीअ लार।
लगी॒ उञ अखियुनि खे। सिघो मोटु सतार।
पसां कीन पिर्यतणू। काडे॒ पिर्ति पचार।
बंदियाणी भंभोर में। आहियां आंहां धार।
मूंखे छडि॒ म छपरीं। आरियाणी आधार।
डि॒यां ख़ेज़ ख़िज़ान में। बे तो मन्झि बहार।
मुज़रतां मूंखे किआ। हकीमनि हज़ार।
दवा आहियें दिलि जी। वारो वाक़फ़िकार।
आणे डे॒ अलील खे। माजूनून मोचार।
आहे अब्दुल्लतीफ़ खे। तुंहिंजी पीअ पचार।
ROMAN SINDHI
Tan’a man’a manjh’ay tanwaar’a, ho yaar’a, sadaa ahay sik’a ji wo,
Ti’en chunnikan chit’a mayn, ji’en saa ghhanDi’a laar’a,
Laggi unj’a akhhiyun’ay khhay, sighho mott’u sataar’a,
Pasaa’n keen’a pretannoo, kaadday pirt’ay pachaar’a,
bandiyaanni Bhanbhor’a mayn, aahiyaa’n aanhaa’n dhaar’a,
Moo’n khhay chadd’ay ma chhaparee’n, aaryaanni aadhaar’a,
ddyaa’n khez’a khizaa’n be to manjh’ay bahaar’a,
Muzarataa’n moo’n khhay ki’aa, Hakeeman’ay hazaar’a,
dawa aahee’n dil’ay ji, waaro waqifkaar’a,
Aannay dday aleel’a khhay, mo’jonoo’n mochaar’a,
Ahay Abdul’Lateef’u khhay, tunhinji pi’a pachaar’a.
TRANSLATIONS
"O my friends! My whole system is vibrating constantly with yearning for the Beloved; He is ringing in my mind like the bone or iron piece in a bell.
My eyes are thirsty to see you. Hence my Forbearing Lord! Kindly return to me soon.
I miss the love in you. What about your earlier promises with me?
I am a captive in Bhambhore (i.e. the world), separated from you.
"O Punhoo my sole anchor! Kindly do not withhold your patronage
(from me in striats) by abandoning me amidst mountains".
(In your company) I would hop about in Autumn in preference to Spring without you.
The worldly physicians, (who cannot diagnose spiritual ailments), have created innumerable complications for me.
"O you who are conscious of my maladies of heart! You alone are the proper physician, (hence kindly come to my relief)."
در دم از یار ہست و درماں نیزہم
(Hafiz)
My friend has caused my ailment and He alone is its healer.
"O you who are Beneficent! Kindly administer to me, a sick man, efficacious medicines."
"O Beloved! Abdul Latif always thinks of you!"
تن من وسدا گیت اگمیں روح میری حُلسائے
میرے پریتم میت سہیلے تیری سِک ستائے
جیون ٹلی وچ رینا ٹنکے تیوں دل ڈھولا گائے
میرے پریتم میت سہیلے تیری سِک ستائے
اکھان ترسن درس پیاسی اوہ چھیتیں گھر آئے
میرے پریتم میت سہیلے تیری سِک ستائے
پریتم میرا نظر نا آوے کتھوں لبھیا جائے
میرے پریتم میت سہیلے تیری سِک ستائے
ایہہ بھنبور ھے بندی خانہ تیں بن کجھ نا بھائے
میرے پریتم میت سہیلے تیری سِک ستائے
توں بیلی توں ڈوری میری تیں بن ہور نا کائے
میرے پریتم میت سہیلے تیری سِک ستائے
تیں بِن رت بسنتی سجن مینوں وڈھ وڈھ کھائے
میرے پریتم میت سہیلے تیری سِک ستائے
روگ اوَلا نیم حکیماں دتا ہور ودھائے
میرے پریتم میت سہیلے تیری سِک ستائے
تیں بن ہور طبیب نا میرا گجھا روگ گوائے
میرے پریتم میت سہیلے تیری سِک ستائے
کوئی چنگا جیہا مریض نوں دیہہ ماجون بنائے
میرے پریتم میت سہیلے تیری سِک ستائے
تیر انہوں لطیف نوں پیا بٹھٹی وانگ تپائے
میرے پریتم میت سہیلے تیری سِک ستائے
تن من میں اب گونج رہا ہے کوئی سہانا گیت
آشائوں میں رچی بسی ہے ساجن تیری پریت
آجا لوٹ کے پریتم پیارے ترس رہے ہیں نین
اب بھنبھور میں تجھ بن بالم کیسے آئے چیں
کوئی نہیں سنسار میں ’آری‘! مجھ برھن کا میت
آشائوں میں رچی بسی ہے ساجن تیری پریت
تیرے بنا اے میرے گیانی! کون مرا دکھ درد مٹائے
کس کو بنائوں اپنا بھیدی کون مری اب دھیر بندھائے
میرے لئے ہے پت جھڑ جیسی برکھا رت کی ریت
آشائوں میں رچی بسی ہے ساجن تیری پریت