Lexical Density of the verse, for usage of Artificial Intelligence (AI) & Computational linguistics
| Number of words: | |
|---|---|
| Lexical Words:* | |
| Non-lexical words:** | |
| Lexical Density: |
* Words of Noun, adjective, verb & adverb
** Words of Pro-noun, post-position, conjunction & interjection
ڀٽائي پيڊيا جو واٽس ائپ چئنل فالو ڪريو
- سُر ڪوھياري جَي وايون جي وائِي
زارِي سا زارِي، اَلولَ ٻاروچي سان ڪَندِيَس زارِي،
ڪَري ڪوھِيارو وِئو، مُون سان قِيامَتَ ڪارِي،
ڪِينَ جِيئَندِيَسِ جيڏِيُون، سُورَ پِريان جي آئُون ماري،
ھِندُوئَنِ جِيئَنِ ھولِي ڪَري، ڌُوڙِ مَٿي تان مُون وارِي،
مُون کي ڳَهَر ڳرو ڪِئو، نِنڊَ نِندورِيءَ آئُون کارِي،
چُڪِيءَ کي چاڙِھي نِيو، بوتا ھُئَڙا بارِي،
مانَ وِرمَنِ وِچَ ۾، اولاڻي آرِي.
رسالن ۾ موجودگي: 87 سيڪڙو
سمجهاڻي
آءٌ پنھنجي پياري پنهونءَ کي ميڙ منٿ ڪنديس، هُن جي آڏو آزي نيزاري ڪنديس، آءٌ پنھنجي پنهونءَ کي پرچائڻ لاءِ وسان ڪين گهٽائينديس. اي سرتيون، مون کي سڄڻن جي سور ماري وڌو آهي، انهيءَ ڪري آءٌ جيئري ڪانہ رهي سگهنديس. منھنجو ڪوهيارو قريب مون لاءِ ڪاري قيامت برپا ڪري هليو ويو آهي. (هن جي جدائيءَ سبب) مون هندن وانگر، جيئن هوليءَ تي ڪندا آهن، اهڙيءَ طرح مون پنھنجي مٿي تي رنگدار خاڪ ۽ مٽي وڌي آهي. مون کي اکين تي ننڊ جو کيپ چڙهي ويو، ۽ ان نڀاڳيءَ ننڊ مون کي برباد ڪري ڇڏيو.
او منھنجا سائين، هن ٿڪل ۽ بيحال عورت کي توهان پنھنجن ڀلن اُٺن تي چاڙهي پاڻ سان وٺي وڃو. شل ائين ٿئي جو هو ساٿ جا سرواڻ وچ ۾ رستي تي اُٺن تان بار لاهي ٿوري دير ترسن!.
[مثنوي روميءَ ۾ گريھ زاري يا روئڻ ۽ روڄ جي وڏي فضيلت بيان ٿيل آهي، جو ان کي هو مالڪ سان ٻانهي جي قربت جو وڏو ذريعو سمجهي ٿو.
زاري و گريھ قوي سرمايه ست،
رحمت کلي قوي تراديه ست.
(دفتر دوم، ب-1951)
معنيٰ: عاجزي ۽ روئڻ يعني گريو ۽ زاري خدا جي رحمت کي پاڻ ڏانھن ڇڪڻ لاءِ قوي سبب آهي].
[ شارح: ڊاڪٽر عبدالغفار سومرو ]
گنج ۾، سرود سسئي، بيت نمبر : 506
زَارِيْ سَا زَارِيْ اَلُوْلَ ٻَارُوْچٖيْ سَان ڪَندَرِيَسِ زَارِيْ﮶
ڪَرٖيْ ڪُوْهِيَارُوْ وِئُوْ مُنْ سَا قِيَامَتَ ڪَارِيْ﮶
ڪِيْنَ جِيَدِيَسِ جٖيْڎِيٌ سُوْرَ پِرْيَاجٖيْ آَءٌ مَارِيْ﮶
هِندُّوْءَنِجِيَ هُوْلِيْ ڪَرٖيْ ڌُوْرِ مَٿٖيْ تَا مُنْ وَارِيْ﮶
مُنْـکٖيْ کَهْرَ کَرُوْ کِئُوْ نِنڊَ نِدُوْرِيْ آَءٌ کَارِيْ﮶
چُڪِيَ کٖيْ چَارٖيْ نِھُوْ بُوْتَا هُئَرَا بَارِيْ﮶
مَانَ وِرْمَنِ وِچَم﮼ اُوْلَانِيْ آَرِيْ﮶
ھِي وائي ٻين سھيڙيندڙن وٽ ڏِسو
TRANSLITERATION
सिन्धी देवनागिरी
ज़ारी सा ज़ारी। अलोल बा॒रोचे सां कंदियस ज़ारी।
करे कोहियारो। मूं सां क़ियामत कारी।
कीन जीअंदियसि जेडि॒यूं। सूर पिर्यां जे आऊं मारी।
हिंदूअनि जीअं होली करे। धूड़ि मथे तां मूं वारी।
मूं खे ग॒हर ग॒रो किओ। निन्ड निन्दोरीअ आऊं खारी।
चुकीअ खे चाड़िहे निओ। बोता हुअड़ा बारी।
मां न विर्मनि विच में। ओलाणे आरी।
ROMAN SINDHI
Zaari saa zaari, alol'a Baarochay saa'n kandiyas,
Karay kohiyaaro wi'o, moo'n saa'n qiyaamat'a kaari,
Keen'a jiyandiyas'ay jeddiyoo'n, soor'a piryaa'n ji aaun maari,
Hindoo'an'ay jee'en holi karay, ddorr'ay mathay taa'n moo'n waari,
Moo'n khhay ggahar ggaro ki'o, ninD'a nindori'a aaun khhari,
Chuki'a khhay charrhay niyo, botaa hu'arraa baari,
Maan'a wirman'ay wich'a mayn, aolaanni aari.
TRANSLATIONS
Well, I shall, as it befits me, display rank humility before the mountaineer Lord. I shall cry before him. I am afflicted by the travails of separation from him; and as such I would not survive for long, my friends!
His camels were heavy bodied (or heavily laden) and they were muzzled (lest they might snort).
The mountaineer has virtually enacted the frightful 'resurrection' for me. I wish Ari Lord were to hear my lulluby and halt on the way.
I have sprinkled dust on my head as Hindus do on the occasion of Holi.
Latif says: "She is watching around for the beloved - the poor woman!"
I will humbly beseech the highlander,
I will not survive the anguish of beloved's separation,
They rode away their camels with their heavy panniers,
The highlander went away doing a doomsday to me,
Hearing my lamentation, he may halt on his way,
I threw dust over my head as Hindus do on Holi,
Lateef says, the poor woman is looking here and,
There for the beloved.
ہوت پہاڑی اگے اڑیو، کرساں جاکے گِلا گُذاری
روواں گی میں زارو زاری
جیواں گی میں کِدان سیو، میں تاں درد عشق دی ماری
روواں گی میں زارو زاری
چُک لے گئے چپ کیتے پنوں نِکلے اُوٹھ ہوت مکاری
روواں گی میں زارو زاری
پترا واچ گئے کوہاری، میں تے ڈھیہی قیامت بھاری
روواں گی میں زارو زاری
میں اُڈیکاں کردی ریہہ گئی کد آوے گا میرا آری
روواں گی میں زارو زاری
رنگاں نال کھیڈدے حولی پر میں کھیڈی دھوڑ کِھلاری
روواں گی میں زارو زاری
نال لطیف پربت لگا کے، راہ تکے ہن بیٹھ وچاری
روواں گی میں زارو زاری
برھا کی سمرن میں آنسو پرو لوں
جب بھی اٹھے ہوک جی بھر کے رو لوں
بیری بلوچوں نے اونٹوں کو پھیرا
چھایا ہے آنکھوں میں کیسا اندھیرا
جانے نہ کوئی بھی دکھ درد میرا
گھٹ گھٹ کے مرجائوں منہ سے نہ بولوں
جب بھی اٹھے ہوک جی بھر کے رو لوں
کھویا ہوا من کا موتی نہ پائوں
کب تک نراشا کو آشا بنائوں
دھول اور مٹی سے ہولی منائوں
نینوں کی ندیا سے آنچل بھگولوں
جب بھی اٹھے ہوک جی بھر کے رو لوں
من جائے وہ پیارا، کروں میں آہ و زاری،
کیسے رہونگی زندہ مجھ کو، دردِ ہجر نے مارا،
میرے یار سجن نے سکھیو! اونٹوں کو ہنکارا،
ساجن نے یوں ظلم ہے ڈھایا، چھایا ہے اندھیارا،
من زاری سے من جائے، شاید ساجن پیارا،
برہن بن کر ہولی کھیلوں، رنگوں بھیس میں سارا،
کہے لطیف کہ راہ تکے ہے، اسکا من بیچارا۔