نِدا. قول، گفتگو. درويش يا فقير جي گهرڻ جو آواز، سوال، سَئِنَ. گنبذ جو آواز، گونج. پڙاڏو، پڙلاءُ. آواز.

The cry of a fakir asking for alms, begging. Echo of sound, call, calling.

• صَدا وِڌِيَمِ سُورَ جِي، اَڳِئان ڪوھِيارِي، جَو نَجِسُ نِکاري، سو پُنهون وِڌمِ پاندَ ۾.[ سُر حسيني - لَڪ لَڪيُون ۽ ڪُٺل ]
• پَرَديسان پَنڌُ ڪَري، ھَلِي آيو ھِتِ، جاجِڪُ اُڀو جِتِ، سِرَ جُون صَدائُون ھَڻي.[ سُر سورٺ - سائل در آئيو ]
• مَحلين آيو مَڱِڻو، سازُ کَڻِي سُرَندو، سِرَ جِي صَدا سِرَ ۾، گهُورَ ھَڻِي گهُرَندو، مَٿي ريءَ مَلُوڪَ جي، چارَڻُ نَہ…[ سُر سورٺ - سائل گهُري سِر ]
• چارَڻُ چَنۡگُ ڪُلِهي ڪَري، رَمِي آيو راتِ، صَدا جِي سَيِّدُ چئَي، وائِي ڪِئائِين واتِ، وَڃِي ڀانَ ڀُڻڪِئو، جِتي جاجِڪَ نَہ…[ سُر سورٺ - حاضر آھي سِر ]
• چارَڻَ چَنۡگُ ڪُلِهي ڪَري، پيرَ پُرِي پاتا، صَدا جِي سَيِّدُ چئَي، وائِي ڪِئائِين واتا، تَنھِن تي راءُ راضِي ٿِئو، دِلِ…[ سُر سورٺ - حاضر آھي سِر ]
• ڪَنجِهي ڪِيرَتِ ڪِينِرو، جاجِڪُ سَندو نَہ جُوءِ، صَدائُون سُلطانَ کي، سُڻائي صُبُوحِ، ھِنيُون وِجِهي مَنجِهہ ھُوءِ، وِڌائِين ڪَرٽُ ڪَپارَ ۾.[ سُر سورٺ - ڏنو سر ڏياچ ]
• مُومَلَ صَحِي پَسَندا، پَڙِهئا پَنِتَ پِيرَ، راڻا ۽ حَمِيرَ، راڻا جٖي رَجپُوتَ، مُومَلَ صَحِي پَسَندا، مَڃي رَضا رَبَ جِي، ھِئان…[ سُر راڻو - وايون ]
• پَھَ ۾ پَنڌِرَھين ڏِينھَن، ٿا سامِي ڪَنِ صَدا، ڪَري آيا ڪاپَڙِي، مَنجهان گامَ گَدا، ڪَنھِن جَنھِن ٻولَ ٻَڌا، لِڪا ڀُوڻَنِ…[ سُر رامڪلي - ڏھاڙي وارتا ]
• لَکين لِيلائُون، چَنيسَرَ جي راڄَ ۾، ٻِيُون سَڀَ سُگَلِيُون، اَگَلِي آئُون، صِدِقُ صَدائُون، ڪِھَڙِيُون ڪَرِيان تَنِ سين.[ سُر ليلا - ڏيئي جي ڏھاڳ ]