سُر ڪلياڻ

فصل پھريون

بيت - 1

اولِ اللهُ عليمُ، اعليٰ‏ عالَمَ جو ڌڻي،
قادرُ پنهنجيَ قُدرتَ سِين، قائمُ آہ قديمَ،
والي، واحِد، وَحَدہُ، رازقُ، ربُ رحيمُ،
سو ساراہ سچو ڌڻي، چئي حمدُ حڪيمُ،
ڪري پاڻَ ڪريمُ، جوڙون جوڙَ جهانَجي.

بيت - 2/1

جوڙي جوڙَ جَهانَ جِي جَڏھن جوڙِيائِين،
خاوند خاص خلقي مُحمّد ﷺ مُڪائِين،
ڪَلمو تَنهن ڪرِيمَ تي چِٽو چايائِين،
اَنَا مولاکَ وَ اَنَتَ مَحبُوبِي اِئين اُتائين،
ڏِکِي ڏِنائين، ٻَئِي سَرائُون سَيد چئَي.

بيت - 3/2

جوڙي جوڙَ جهَان جِي پاڻَ ڪِيائين پَروارِ،
حامِي ھادِي ھاشمِي سَردارين سردارِ،
سُونهي صحابَن سَٿَ ۾ مَنجهہ مَسجِد مڻيادارِ،
چارئي چڱا چوڌار، ھُوا ھيڪاندا حبيب سين.

بيت - 4/3

وَحدہُ لاشريڪ لَهُ چَؤ چَوندو آءُ،
فرض واجب سُنتون تِنئُون تَرڪ مَپَاءِ،
توبَه سَندِي تَسبِيح پَڙِھي سا پُڄاءِ،
نِگا پنهنجي نَفس کي ڪا سئَين راہ سُونهاءِ،
سُپيريان جِي ڳالهڙي ھيءَ ھنين سِين لاءِ،
تہ سَندِي دوزخ باہِ، تو اوڏيائي نہ وڃي.

بيت - 5/2

وحدہُ لاشريڪَ لهُ، جان ٿو چئين اِينئن،
تَان مَڃُ مُحمَدﷺ ڪَارڻي نِرتون مَنجهان نِينهن،
سو تُون وڃيو ڪيئَن نائِين ڪَنڌ ٻِين کي؟

بيت - 6/3

وحدہُ لاشريڪَ لهُ، جڏھن چَيو جَنِ،
تن مڃيو محمّد ﷺ ڪارڻي ھيجان ساڻُ ھِنَيَنِ،
تڏھن منجھان تَنِ اوَتڙ ڪونَہ اوَلِيوَ.

بيت - 7/4

وحدہُ لاشريڪَ لَهُ، جَنِ اُتو سِين ايمانَ،
تَنِ مَڃيو محمّدُ ﷺ ڪارِڻي قَلبَ ساڻ لِسانَ،
اُوءِ فائقُ ۾ فرمانَ، اَوتڙَ ڪَنهِن نہ اولِيا.

بيت - 8/5

اَوتِڙ ڪنهن نہ اوليا، سُتڙِ وِيا سالِمَ،
ھيڪائِي ھِڪُ ٿيا اَحَدَ سِيَن عالِمَ،
بي بَها بالِمَ آگِي ڪِيا اَڳهين.

بيت - 9/6

آگي ڪيا اڳهين نِسوروئي نُورُ،
لاَخَوف عَليهِم ولاھَم يَحزنُونَ، سَچن ڪونهي سورُ،
مولي ڪَيو معمورُ انگُ اَزلَ ۾ اُن جي.

بيت - 10/7

وحدہُ جي وَڍيا الاّالله سِين اورينِ،
ھِنيون حقيقت گڏيو طريقتَ تورينِ،
معرفتَ جي ماٺ سِين ڏيساندَرَ ڏورينِ،
سُکہ نہ سُتا ڪڏھِين، ويھي نہ وَوڙين،
ڪُلهنوُن ڪورِين، عاشق عبداللطيف چَئي.

بيت - 11/8

وحدِہُ جي وڍيا اِلااللهِ اَڌَ ڪِيا،
مَحمدُ ﷺ رسُولُ الله چَئي مسلمانَ ٿِيا،
عاشقُ، عبداللّطيف چئَي، اِنِهين پَه پِيا،
تيلان ڌڻِي ڌُئا، جيلان وحدتَ ويا گڏجي.

بيت - 12/9

وحدہُ جيِ وڍيا ڪيا اِلاّاللهِ اَڌ،
سي ڌڙَ پسيَ سَڌَ، ڪنهن اَڀاڳي نہ ٿِئَي.

بيت - 13/10

وحدہُ لاشريڪ لَهُ، ٻُڌِئي نہ ٻوڙا،
ڪي تو ڪنين نہ سُئا، جي گهَٽ اندر گهوڙا،
ڳاڙِيندين ڳوڙھا، جِتِ شاھِدَ ٿيِندئي سامُهان.

بيت - 14/11

وحدہُ لاشريڪ لَه، اِھو وھائِجُ ويُ،
کٽين جي ھارائِيين، تہ ھَنڌِ تَنُهنجو ھِيُ،
پاڻان چوندُءِ پِيُ، ڀري جامُ جَنَتَ جو.

بيت - 15/12

وحدہُ لاشريڪَ لَهُ، اِيُ ھيڪڙائي حقُ،
ٻِيائيءِ کي ٻَکُہ، جِنِ وڌو سي ورسيا.

بيت - 16/13

سِر ڍُونڍيان، ڌَڙ نہ لهان، ڌڙ ڍونڍيان، سِر ناہِ،
ھَٿ ڪَرايون آڱريون ويا ڪپجِي ڪانهِ،
وحدتَ جي وھانءَ، جي ويا سي وَڍيا.

بيت - 17/14

تون جو اللہ ھيڪڙو، وائي ٻي مَ سِکُہ،
سوئي لِکيو لِکُہ، سَچو اکر مَنـ۾

بيت - 18/15

عاشق چو م انکي، مڪي چؤ معشوقُ،
خالق چؤ م خام تون، مڪي چؤ مخلوق،
سلِجھ تنھن سلوڪ، جو ناقِصائِي نِڱيو.

بيت - 19/16

وحدتان ڪثرتَ ٿِي، ڪثرتَ وحدتَ ڪُلَ،
حق حقيقي ھيڪڙو، ٻوليءَ ٻِيءَ مَ ڀُلُ،
ھو ھُلاچو ھُل، باِالله سندو سڄڻين.

بيت - 20/4

چئَي تُونِ الله ھيڪڙو وائي ٻي وسار،
تَن ۾ تَندُ تَنوارِ، سَدا سُپيرين جِي.

بيت - 21/5

چؤ تون الله ھيڪڙو ٻِي وائِي وساري ڇڏِ،
اُو تان توسِين گَڏِ، سَڄڻ ساھَہ پَساھَہ ۾.

بيت - 22/17

مِرُوئان، موران پَکڻان، وائِيءَ ٻِيءَ مَ ڀُل،
ھو ھُلا چو ھُل، بِااللہ سَندو سَڄڻين.

بيت - 23/18

پاڻِهئَين جَلَ جلالَه، پاڻهئين جان جمالُ،
پاڻهئَين صورت پرينءَ جي، پاڻهئَين حُسن ڪمالُ،
پاڻهئَين پِير مُريد ٿئَي، پاڻهئَين پاڻَ خيالُ،
سَڀُ سڀوئَيُ حال، منجهان ئي معلومُ ٿِئي.

بيت - 24/19

پاڻهئَين ڏئي سَنِيهڙا، پاڻهين اِيَ سُلطان،
پاڻ ڪَرَ پاڻَ لهي، پاڻَ سڃاڻي پاڻُ.

بيت - 25/20

پاڻهئَين پَسي پاڻَ کي، پاڻهئَي محبوبُ،
پاڻهين خلقي خوبُ پاڻهين طالب تَنِجو.

بيت - 26/21

سو ھِيُ، سو ھُو، سو اَجلُ، سو اَللُه،
سو پرين، سو پَسَاہُ، سو ويري، سو واھُرو.

بيت - 27/22

سوئي ھيڏانھنَ، سوئي ھوڏانهن سوئي مَن وَسي،
سوئي سو پَسي، تَنهِنَ سندي سوجهري.

بيت - 28/23

سائِي صورتَ عَينَ ڪي، سائِي صورت غينَ،
سَمَن نُقطا دُورِ ڪَرو، تہ اُوءِ عينَ ڪِي عينَ.

بيت - 29/24

پَڙاڏو سو سَڏُ وَرُ وائيءَ جو جي ل‏َهين،
ھُئا اڳهين گڏُ، ٻُڌڻـ۾ ٻہ ٿيا.

بيت - 30/25

ايڪ قَصَرَ، دَرَ لکَ، ڪوڙين سهسَ ڳِڙکِيُون،
جيڏانهن ڪريان پَرک، تيڏانهن صاحبُ سامهُون.

بيت - 31/26

ڪوڙين ڪايائون، تُنهنجون لِکن لَکَہ ھزار،
جِيءُ سڀڪنهن جيءَ سين، دَرسن ڌارو ڌارَ،
پريَمِ تنهنجا پارَ، ڪهڙا چَئِي ڪيئَن چوان.

وائي - 1

سَڀَڪا پِرين ڪون پوڄي،
نينهن نيڻين ڳُڙ ڳالِهہ وو:
جا چِتَايَم چيم سڄڻ سا ٿو ٻُجهي،
لات جا لطيف جي سڏُ تِنهنجو سُڄي.

وائي - 2

عشقُ تُساڏي مين گهايَلِ ڪِيتِي،
وو ميڏِي مِيان، درد رانجهن دَي،
ھيڪ جو اڳيئَي سُهڻا، ٻِيجهِي بي پَروائِي،
ويڄہ طبيبَ پُڇندي مين ٿَڪِي وو.

فصل ٻيو

بيت - 1

اَگهِي اَگهائِي، رَنُج پِريان کي رسِيو،
چَکيم چَڱائي، سورانگهي سوريءَ تان.

بيت - 2

اَنڌا اُونڌا ويڄَ، کَلَ ڪُڄاڙِيا کانِئين؟
اسان ڏُکي ڏِيلَ ۾، تون پِيارئَين پيڄَ،
سُوري جَني سيڄَ، مَرڻُ تَن مُشاھِدو.

بيت - 3

سوُريءَ سَڏُ ٿِيو، ڪا ھلندي جيڏيون؟
وڃڻَ تِن پِيو، نالو نينهن ڳِنَهنِ جي.

بيت - 4

سُوري سَڏَ ڪري اُڀِئ عاشقن کي،
جي اٿيِئي سَڌَ سِڪڻ ۾ تہ ڪَو مَ پيرُ پَري،
سِسي ڏارَ ڏري، پُڇج پوءِ پِريتَڻو.

بيت - 5

سُوري آہ سينگارُ، اصلُ عاشقن جو،
مڙڻ، موٽَڻ مِيهَڻو، ٿيا نظاري نِروارُ،
ڪُسڻَ جو قَرار، اصلُ عاشقن جو.

بيت - 6

سُوري سينگاري اصلُ عاشقن کي،
لُڏيا ڪينَ لطيفُ چوي، ٿيا نيزي نظاري،
ڪوٺِيو ڪِناري، آڻيو چاڙھي اُن کي.

بيت - 7

سوريءَ مٿي سيڻَ، ڪِهَڙي ليکي سَنَرا؟
جيَله لڳا نيڻَ، تيلَه سُوريائي سيجَ ٿي.

بيت - 8

سوريءَ چڙُھڻ، سيجَ پَسڻُ، اِيَ ڪمُ عاشقن،
پاھُون ڪِينَ پَسن، سائُون ھَلَن سامُهان.

بيت - 9

سوريءَ تي سو وار، ڏينھاڻيون چنگ چڙھين،
جِم ورچي ڇڏئين، سڪڻ جي پچار،
پرتِ نہ پسين پار، نينھن جياءِ نڱيو.

بيت - 10

پرين ڪاتِي پاءِ، پُڇج پوءِ پِريتَڻو،
ڏُکُ پِريان جو ڏِيلَ ۾ واڄٽ جئن وَڄاءِ،
سِيخُن ماہُ پچَاءِ، جو نالو ڳيڙُوءَ نِينهَن جو.

بيت - 11

ڪاتِيءَ ڪونهي ڏوہُ، ڳَنُ وڍيندڙَ ھَٿَـ۾،
پَسِيو پير عظيمَ جِي، لِچِيو وڃي لوہُ،
عاشقن اندوہُ، سَدا معشوقِن جو.

بيت - 12

ڪاتِي تِکي مَ ٿِئي، مَرُ مُنيائي ھوءِ،
مانَ ورمَن توءِ مون پِريان جا ھَٿَڙا.

بيت - 13

ڪاتي جا قريبَ جي، سا ھَڏُ چيري چَمُ،
عاشقن پنهنجو انگہُ الله ڪارَڻِ وَڍيو.

بيت - 14

جي تُون سِڪڻ سکيو، تہ ڪاتيءَ پئي مَ ڪنجهُہ،
سُپيريان جي سُور جي ماڻهن ڏِجي نہ منجهُہ،
اندر اِيُ اھنج، سانڍج سُکائون ڪري.

بيت - 15

جان وَڍيو ھُئَين، تان ويهُہ، نات وٺيو واٽ ونءُ تون،
ھِيُ تَنِي جو ڏيهُ، ڪاتِي جَني ھٿـ۾.

بيت - 16

ڪاتي جَن ڳَري، مان لَنءُ لڳي تَنِسين،
مُحبتَ جي ميدانَ ۾، وڃان پيرَ ڀري،
اَڏيءَ سِرُ ڌري، مانَ ڪُهنِئَون سُپرين.

بيت - 17

اَڳيان اَڏِنِ وٽ، پويَن سِرَ سَنباھيا،
ڪاٽ تہ پَوين قبولَـ۾، مَڇِڻ ڀائِين گَهٽِ،
مٿا مُهايَنجا پيا نہ ڏِسين پَٽِ؟
ڪلالڪي ھَٽِ، ڪُسڻ جو ڪُوپُ وَھي.

بيت - 18

جي اَٿيئَي سَڌَ سُرڪَ۾ تہ وئُن ڪلالن ڪاٽي،
لاھي رکُہ، لطيف چَئي، مٿو وٽ ماٽي،
تِڪَ ڏيئَي پِڪ پِيُ تون منجهان گهوٽ گهاٽي،
جو ورَنه وھَاٽي، سو سِرَ وَٽِ سَرو سهانگو.

بيت - 19

جي اَٿيئي سڌَ سُرڪَ۾، تہ وئنُ ڪلالَڪي ھَٽِ،
لاھي رَکُہ، لطيف چئي، مٿو ماٽي وٽ،
سِر ڏيئَي ۾ سَٽِ، پِيج ڪِي پيالِيوُن.

بيت - 20

جَي اٿيئي سَڌ سُر ڪَ۾، تہ وَئُن ڪالڪِي ڪُوءِ،
مَهيسَرَ جي مَنڌ جِي ھُتِ ھَڏھين ھُوءِ،
جان رمزَ پَروڙيَم رُوءِ، تان سرَ وَٽ سُڪي سَڳُڻي.

بيت - 21

جي اٿيئي سَڌ سُر ڪَ۾ تہ وَئُن ڪلاڪلي گهر،
وڍڻُ چيرڻُ چِچرڻَ پَهَت اُجي پَر،
جي وَٽي پويئَي وَر، تہ سو کي آہِ سيد چئي.

بيت - 22

ناڻي ناہ ڪَڪوہُ ڪِي مُلهِہ مَهانگو مَنڌُ،
سَنباھُجِ، سيدُ چئي، ڪاٽَڻ ڪارَڻ ڪنڌُ،
ھيُ تنھنجو ھنڌُ، مٽن پاس مَرن جي.

بيت - 23

عاشِقَ زھرَ پِياڪَ، وہُ ڏسي وھَسَن گهڻو،
ڪَڙي ۽ قَاتِلَ جا ھميشه ھيراڪ،
لَڳِين لَنءُ لطِيف چَئي، فَنا ڪِيا فِراقَ،
توڻي چِڪِنَن چاڪَ، تہ نہ آہ نہ سَلَن عام کي.

بيت - 24

مَڪر سَڌَ شراب جي، جو تُون ٽارين ٽُوہُ،
پيتي جِنهن پاسي ٿئَي منجهان رَڳنُ روحُ،
ڪاتي چَکُہ ڪَڪوہُ لاھي سِر لطيف چئَي.

بيت - 25

سَڌڙِيا شرابَ جُون ڪُهُ پَچارُون ڪن؟
جي ڪاتَ ڪلالن ڪڍِيا، تہ موٽيو پوءِ وڃن،
پِڪُون سي پِين، سِرَ جَنجا سَٽـ۾

بيت - 26

سِرُ جُدا، ڌَڙ ڌارَ، دَوڳہ جنجا ديِڳِـ۾،
سي مَرَڪن پچار، حاضُرُ جَنِي ھٿـ۾.

بيت - 27

ديڳين دوڳَہ ڪَڙھن جِت ڪَڙئِين ڪڙڪو نہ لَهي،
تِتي طبِيبَن چاڪَ چِڪَندا ڇَڏيا.

بيت - 28

سِسِي سي گهُرن، جي واڻِيندڙَ وچَـ۾،
اوءِ ڪِي ٻِيو پُڇن، سَرو پُڇن، سَرو جَن سَنباھيو.

بيت - 29

اصلُ عاشق پنهِنجي سِسِي نہ سانڍين،
لاھيو سِرُ لطيف چَئي، ساہَ سَلهاڙيو ڏين،
ڪُلهنئُون ڪورين، پُڇن پوءِ پِريتڻو.

بيت - 30

اصلُ عاشقن جو سِرُ نہ سانڍڻُ ڪُمَ،
سَو سِسِنئان اَڳرو سَندو دوسان دَمُ،
ھِيُ ھَڏو ۽ چَمُ، پِڪَ پِريان جي نہ پَڙي.

بيت - 31

جي مَٿي وَٽ مِڙَن، تہ سَڀَ ڪَنهِن سَڌَ ٿِئِي،
سِرَ ڏنِي سَٽِجُڙِي، سَٽِ جُڙي، تہ عاشقَ اِئن اچَن،
لِڌا ئي لَڀَن مُلهِہ مَهانگا سُپُرين،

بيت - 32

مُلهِہ مَهَانگو قَطُرو، سِڪُڻ شهادَتَ،
اَسان عِبادت، نَظرُ نازَ پِرِين جا.

وائي - 1

عشقُ رانجهن دا لڳا مينُون ماھي،
راتِيان درَدَ، ڏِينهان دَرماندي ، لوڪان خبَر نہ ڪائِي،
مون کي مرضَ ماريو، سَڄَڻ ھٿ سَگهائِي،
داروُن ھِنَ درد جو آھين تُون الهيٰ.

وائي - 2

رانجهان وو مَين تَيڏَڙِي آھِيان،
او اي آندي ٻانِهي، وو مين تيري واسطي ري وو،
مين پَي وو، مينون نال وسارِ نَهين،
چيٽڪ لايا وو مينون، ڪوَ سُڻوايا ڪينون،
شرم اسان ڏا ھوءِ تينون نامي واسطي ري وو،
مين پي وو مينون نال وسار نهين.

فصل ٽيون

بيت - 1

اُٿِيَاري اُٿِي ويا مَنجهان مُون آزارُ،
حبيبَ ئِي ھِڻِي ويا پِيڙا جي پچارَ،
طبيبَن تَنوارَ، ھَڏِ نہ وڻي ھاڻِ مون.

بيت - 2

ھَڏِ نہ وڻي ھاڻ مُون ويڄن جو وصالُ،
ھِنَ منهنجي حال، حبيبُ ئِي ھادي ٿِيو.

بيت - 3

حبيبُ ئي ھادي ٿيو، رَھنما راحَتَ،
ٻِيڙا نِياءِ پاڻَ سِين لائي ڏيئي لَتَ،
سُپريان صِحتَ، ڏِنَيَم منجهان ڏُکندي.

بيت - 4

اَور ڏکندو اُو ٿِئي، ھادي جِنهِن حبيبُ،
تِرُ تقاوَتُ نہ ڪري تِنهن کي ڪو طبيبُ،
رھنۡما رَقيبُ ساٿَر آھي سُپِرين.

بيت - 5

ساٿَر صِحَتَ سُپِرين آھي نہ آزارُ،
مَجلس ويرَ مِٺو ٿِئي ڪوٺيِندي قهارُ،
خنجرُ تِنهِن خوبُ ھڻي، جَنهن سين ٿئَي يارُ،
صاحِبُ رَبُ ستارُ سوجهي رَڳُون ساہَ جون.

بيت - 6

رڳون ٿِيون ربابُ، وَڄَن ويلَ سَڀَڪنهِين،
لُڇَڻَ، ڪُڇَڻَ، نہ ٿيو جانب ري جوابُ،
سوئِي سَنڌِيندُمُ سُپرين، ڪِيسَ جِنهِن ڪبابُ،
سوئِي عين عذابُ، سوئِي راحَت روح جِي.

بيت - 7

سوئِي راہَ رَد ڪري، سوئِي رھنماءُ،
وَتُعِزَ مَن تَشاءُ وَتُذِلُ مَن تَشَاءُ.

بيت - 8/4

سوئِي صُلح سَڄڻين سوئِي ڦوڙائون،
وَاللہُ خيرُالماڪِرينَ اھو ميڙائون.

بيت - 9/8

پَر۾ پڇيائُون عشقَ جي اسباب کي،
داَروُن ھِنَ دردَ جو ڏاڍو ڏَسيائون،
آخِرُ وَالعصَر جو اِينهين اُتائون،
تِهان پوءِ آءٌ سِڪان ٿي سلامَ کي.

بيت - 10/9

سڪين ڪُهُ سلامَ کي، ڪرين ڪُهُ نہ سلامُ؟
ٻِيَا دَرَ تَن حرامُ، اِئ دَرُ جَنِي ديکِيو.

بيت - 11/10

مِٺايان مِٺو گهڻو، ڪَڙو ناہ ڪلامُ،
سُڪوتِي سَلامُ پِران سندي پارَ جو.

بيت - 11

مِٺايان مِٺو گهڻو، ڪَڙو ناہ ڪلامُ،
سُڪوتِي سَلامُ پِران سندي پارَ جو.

بيت - 11

مِٺايان مِٺو گهڻو، ڪَڙو ناہ ڪلامُ،
سُڪوتِي سَلامُ پِران سندي پارَ جو.

بيت - 12/11

پِريان سندي پارَ جي مڙيئي مِٺائي،
ڪانهي ڪڙائِي، چَکين جي چيتُ ڪري.

بيت - 12

پِريان سندي پارَ جي مڙيئي مِٺائي،
ڪانهي ڪڙائِي، چَکين جي چيتُ ڪري.

بيت - 12

پِريان سندي پارَ جي مڙيئي مِٺائي،
ڪانهي ڪڙائِي، چَکين جي چيتُ ڪري.

بيت - 13/12

ڄاڻِي ٻُجهي جَن، تو سِين سُُور سَچَہ ڪَئي،
تُون ڪِيئَن سَنديون تن پَر سَين پَچارُون ڪرين؟

بيت - 14/13

تُو جَنِجي تات، تَن پُڻ آھي تُنهنجي،
فاذڪُرونِي اذڪُرڪُم اِيَ پروڙج بات،
ھَٿِ ڪاتِي، ڳُڙُ واتِ، پُڇڻ پَرِ پِريَنَ جي.

بيت - 15/14

حبيبن ھيڪار منجهان مِهرَ سڏُ ڪيو،
سو مُون سڀُ ڄمارَ اورڻُ اُھو ئي ٿِيو.

بيت - 16/15

پاٻوھِي ھيڪارَ مونکي پُڇيو سَڄڻين،
اَلسُتُ بِرَبِڪُم چيائون جِنهِن وَارَ،
سندي سُورَ ڪِنارَ، تَن تڏاھڪُون نہ لهي.

بيت - 17/16

پاٻوھِيو پُڇن، ڪٿي ھٿُ حبيبَ جو،
نيزي ھيٺان نِينهن جي پاسي پاڻ نہ ڪن،
عاشقَ اجلَ سَامُهان اُونچي ڳاٽ اچن،
ڪُسڻ قُرب جَن، مَرڻ تَن مُشاھدو.

بيت - 18/17

ڪوٺي ڪُهي سُپرين ڪوٺي ڪُهَڻَ ساڻُ،
نيزي ھيٺان نِينهن جي پاسي ڪَر مَ پاڻُ،
ڄُلُ وڃائي ڄاڻُ عاشق اَجلَ سامُهوُن.

بيت - 19/18

ڪوٺُڻ قريبن جو عَيُن تَڙڻُ آہ،
ايَ اُلٽي ڳالَهڙِي، سِک ورندي ساہَ،
آسُر ھَڏِ مَ لاہ، ڇِنڻ ڳَنڍڻ اُنِجو.

بيت - 20/19

ڪُهن تان گَهڻگُهرا، جان ڪَرَ لَهن تان ڪُهن،
سيئَي ماءِ مُهِنَ سيئي راحت روُح جِي.

بيت - 21/20

ڪُهي سَو ڪَرَ لهي، ڪوٺي سو ڪُهي،
سوئي ماءَ مُهي، سوئي راحت روح جي.

بيت - 22/21

ڪُهي سو ڪَرَ لَهي، ڪوٺي سو قريبُ،
اِھا عادتَ سِکيو ھر زمان حبيبُ،
تِڇِي سو طبيبُ، سوئِي راحتَ روحَ جي.

بيت - 23/22

ڪُهَن ۽ ڪوٺين، اِيَ پَر سَندي سڄڻين،
سوريءَ چاڙھيو سُپرين ڏَنڀ ڏِھاڻي ڏِين،
ويٺا وِرہَ وٽين، آءُ واڍوڙيا وِھاءِ تون.

وائي - 1

شيشہ را پُر کُن و بَردار بيا،
جام را پُر کُن و برخيز بيا.
ساقيا برخيزو دردہ جام را،
خاک بَرسَر کُن غَمِ اَيام را،
بادہ دَردہ چَند ازين بادِ غُرور،
خاک برسر نَفس نافر جامرا،
گرچہ بدنامي است نزدِ عاقلان،
ما نَمِي خَواھيم نَنگہ و نام را،
ساغِر مَي بَر کَفَم نِہ تازِ سَرِ،
بر کَشَم اِين دَلق اَزرَق فام را.

وائي - 2

عجب نينَ تيري سرَسُ نين تيري،
جَلَ وچ کَوَلُ، کَوَلَ وچ مَدَوئا،
جون چاند کون بادل گهيري،
چُڻ ڀُڻ کليان سيجہ وڇاوان آءُ پي گهر ميري.

سُر يمڻ ڪلياڻ

فصل پھريون

بيت - 1

تون حبيبُ تون طبيبُ، تون دردَ جي دوا،
جانب منھنجي جيءَ ۾ آزَارَ جا انواع،
صاحب ڏي شفا، ميان مريضن کي.

بيت - 2

تون حبيب، تون طبيب، تون درد جو دارُون،
دوا آھين دل کي تُنھنجون تَنوارُون،
ڪَريان ٿِي ڪارُون، جئَن ٻُڪِي ٻئَنون نہ ٿئَي.

بيت - 3

تون حبيب، تون طبيب، تون ھين ڊَٺَن ڊَڀُ،
تون ڏئين، تون لاھئَين، تون ھِين ھادي رَبُ،
آھِم اِيُ عَجب، جئَن واريو ويڄَ وھارئين.

بيت - 4

تون حبيب تون طبيب، تون دارُون کي دَردَن،
تون ڏئين، تون لاھِئَين، ڏاترَ کي ڏُکندن،
تڏھن ڦَڪِيون فَرق ڪن، جڏھين امر ڪريو انکي.

بيت - 5/6

جان ڪي ڪَري طبيبُ، دارُون ھِن دَردَ جا،
ھَڻيو سي حبيبُ، اُکوڙيو اَڌَ ڪري.

بيت - 5

تَنَ جو تون نہ طبيب، ڌارين دنيا ڪارڻ ڍٻيون،
اِيندو اڄُ عَجِيبُ، شادي ڏيندو صِحَت جي.

بيت - 7

ھَڻُ حبيب ھَٿُ کڻي، ٿيڪَ مَ ٿورو لاءِ،
پِريِن تُنھنجي گهاءِ، جي مران تہ مانُ لھان.

بيت - 8

ھَڻُ حبيب ھٿ کِڻي، دل ۾ ديري دانھن،
ڪڇان تان ڪوڪ ٿِئَي صبر آءُ نہ سَھان،
ڪِنھِنکي ائين چُوان تہ مون کي ماريو سَڄڻين.

بيت - 9

ھڻ حبيبَ ھٿ کڻي ٻنگا لَھِي ٻاڻ،
ماڳِھِين مون مِنھن ٿِئي، جهولِيءَ وجهان پاڻ،
اِن پر ساجَن ساڻ، مان مقابلو مون ٿِئي.

بيت - 10

جِت حبيبَ ھڻن، نائُڪَ ڀري نِينھَن جي،
تِتي طبيبن وڄا وڃي وسَري.

بيت - 11

ھَڻي جي حبيبُ، محبتي مَيا ڪَري،
پُڇان ڪينَ طبيبُ، ھوند گهائَن سين ٿي گهاريان.

بيت - 12

چوري چَنگ ٻَنگُ لھي حبيبن ھَنيوس،
ٻُجهان ٻاڻُ لڳوس، ڪاناريو ڪَرُ کڻي.

بيت - 13

ڪاناريا ڪُڻڪَن جَني لوھَ لِڱن ۾،
محبت جي ميدان ۾ پِيا لال لُڇَن،
پاڻهين ٻَڌَن پَٽِيون پاڻِهين چِڪيا ڪَن،
وَٽان وَڍوڙيَن رَھِي اچجي راتڙِي.

بيت - 14

رھي اچجي راتڙِي، تَن وڍوڙِين وَٽان،
جَن کي سُورُ سَريرَ ۾ گَهٽَ منجهاران گهاءُ،
لِڪائي لوڪان، پاڻهين ٻَڌن پَٽيون.

بيت - 15

اڄ پڻ ڪَنجهو ڪَنجهہ، واڍوڙَڪي مَنَھِين،
جُہ پڻ پِييَن سَنجَهہ، ھو پِنيون ھو پَٽِيُون.

بيت - 16

اڄ پڻ ڪھڙِي دَانھَن، واڍوڙَڪِيَ مَنَھِين،
ويڄَ ورائي ٻانھَن، چوري چاڪَ نِھاريا.

بيت - 17

ويچارا واڍوڙ، سدا شاڪـِر سور سين،
تاڻـِين مٿي توڙ، اوري ڪن نھ آسرو.

بيت - 18

سدا آھي سور جي واڍوڙيـَن وائـِي،
جيڪا اٿن من ۾ سـَلـِن نھ سائـِي،
اوڙڪ اھائـِي ڳوليو لھن ڳالھڙي.

بيت - 19

سگھن سڌ نھ سور جـِي تھ گھايل ڪـِيئـَن گھارين،
پـِئل پاسو پٽ تـِي واڍوڙيـَل نھ وارين،
پـَر ۾ پچـَن پـِرينءَ لـَئي ھي ھنجـُھون ھارين،
سڄـَڻ جي سارين تن رويو وھامي راتڙي.

بيت - 20

سـَگـَھـِن سڌ نھ سـُور جـِي ٿا رنڪن رنجـُوري،
پـِيا آھـِين پـَٽ ۾ مـَٿـِن مامـُوري،
لڳـِيـَن لئـُن لطيف چـَئي، سـَدا جـِي سوري،
پـِرت جـَن پـُوري، تـَن رويو وھامي راتڙي.

بيت - 21

سـَدا آھي سور جـِي رنجـُورن رڻڪ،
ڪنھن جِنھن ڏکھ ڏسائيا لٿِين ڪين چڻڪ،
ان ڀلاري ڀڻڪ، ھيڪـَر حـُضوري ڪـِيا.

بيت - 23

آيل ان نھ وسـِھـَان، ھنجھون جي ھارين،
آڻـِيو آبُ اکـِين ۾ ڏيه َ کي ڏيکاريـِن،
سـَڄڻ جي سارين، سي نڪي رون نھ چون ڪي.

وائي - 1

وِرسِيا ويڄَ ويچارا، دلُ ۾ دَردَ پِريَن جو،
اُٿِيو ويڄا مَ وھو وڃو ڊَڀَ کڻي،
ٻُڪي ڏِيندا ٻاجهہ جِي آيا سُورَ ڌَڻي،
آيا جئ جئارا.

فصل ٻيو

بيت - 1

تن طبيبُ نہ تون، جو سڌ نہ لهين سور جـِي،
سانڍ پنھنجا ڊڀڙا، کڏ کـَڻـِي ۾ ڀون،
ڪان گھـُرجي مون، حياتـِي ھوتـَن ري.

بيت - 2

ويڄن سين وائـِيءَ پـِيا ڪري نھ ڪـِيائـُون،
جـِي پند پاريائـُون تھ سـِگھائـِي سگھا ٿيا.

بيت - 3

ويڄن سين وائـِيءَ پـِيا، ڪري ڪن نھ پاڻ،
اگھا اِن اھڃاڻ، پسو سور سـِجھائيا.

بيت - 4

آھي گھڻو اگھن جو تـَرس طـَبـِيبن،
ڪيو وس ويڄن، تان ڪريءَ ري ڪـِين ٿـِئـَي.

بيت - 5

اگھائـِي سـَگھا ٿـِيا، جي ويٺا وٽ ويڄـَن،
ترسـِي طبيبـَن چيٺي ھوند چِـَڱا ڪيا.

بيت - 6

ھاريا تو ھِري ڪُپَچُ ڪاياسين ڪِيو،
ڪَريين جي ڪِري، تہ تُون تَوانو ٿِئَين.

بيت - 7

جي ڀائِين پِرينئَن مِڙان، تہ سِکُھ چورانڪي ڏات،
جاڳَڻُ جَشَنُ جنَکي سُکھ سڄيائِي رات،
اُجھي ٻُجِھي آئيا، وائِي ڪَن نہ وات.
سَلي سوريءَ چاڙھيا، بيان ڪَن نہ بات،
توڻي ڪُسَن ڪات، تہ بھ ساڳِي سَلِن ڪِينَ ڪِي.

بيت - 8

تَڙي طِبيبَِن، گھايلُ گھران ڪڍيو،
تِنھنجا چِڪيا چاڪَ چِيھون ڪري، ڪَڙيُون مُورِ نہ ڪَن.
دوستَ درسَنَ تنُھنجي وڌو ٺارُ ٺَپَنُ،
ورچيو ويڄَ وڃن، آءُ تہ پِريَم اُبھَان.

بيت - 9

ويڄ ويڄائِي ڇَڏِ، توکي سُڌ نہ سُورَ جِي،
دُور ڪَر دَٻيوُن نيئي کوري کوريھَن گَڏِ،
سوئِي صاحب سَڏِ، جو شادي ڏِئي صِحتَ جِي.

بيت - 10

ويڄَن ويٺِيئَي دوستُ پيھِي دَر آئِيو،
صحتَ جي سريَر ۾ ڪَلَ ڪَڙين پيئَي،
پِيڙَ پرَي ويئِي، اَچڻَ ساڻُ عَجيبَ جي.

بيت - 11

وڍي جَن وِڌياس، وري ويڄَ ئي سي ٿِيا،
تُرت ٻَڌائون پَٽيون، روز ڪيائون راس،
ھِينئڙا تَنِي پاس، گھارِ تہ گھايلُ نہ ٿِئَين.

بيت - 12

ھاريا ويڄَ مُياس، سُڌَ نہ لِهين سُورَ جي،
پِريان کي چُوندياس، تہ ترسُ طبيبن ڇَڏَيو.

بيت - 13

ويڄَ مَ ٻُڪِي ڏي، الا چَڱي مَ ٿِيان،
سَڄَڻ مانَ اچِي، ڪَرَلاھُو ٿي ڪڏھين.

بيت - 14

وھَڻُ ويڄن وٽ جي سِکين تہ سَگهو ٿِئَين،
اڳين عادتَ مَٽِ، تہ اَگها عاجُزُ نہ ٿِئَين.

بيت - 15

ھُئين تہ ويڄن وَٽُ، تون ڪِئن جيَ جَڏو ٿِئين؟
سرُ ڏيئَي ۾ سَٽِ، ڪُھ نہ ڪَيئي ڊَڀڙا؟

بيت - 16

ڪُٺِيَس ڪُويڄَن، تَنَ طبيبَ نہ گڏِيا،
ڏيئِي ڏنڀَ ڏڏن، پاڻان ڏيلُ ڏُکوئِيو.

بيت - 17

ترسُ طبِيبَن جو جَڏن ڪِيپھ نہ ياد،
جو ويڄن جي واتِ، دارون تِنھن دُرسُ ڪِيا.

بيت - 18

داروُن ۽ ڪارُون جان ڪِي ڪِيا ويڄن،
ٻُڪي ڏِيندا ٻاجهہ جِي نھاري ناڙُون،
جَنجُون سيڻ لھَن سارُون، تَن تان ڏُکندو ڏور ٿِئي.

بيت - 19

ترس طبـِيبـَن جو جڏن ڪـِيپر نھ ياد،
جو ويڄن جي واتِ، دارون تـِنھن درس ڪـِيا.

وائي - 1

داروُن ۽ ڪارُون جان ڪِي ڪِيا ويڄن،
ٻُڪي ڏِيندا ٻاجهہ جِي نھاري ناڙُون،
جَنجُون سيڻ لھَن سارُون، تَن تان ڏُکندو ڏور ٿِئي.

فصل ٽيون

بيت - 1

ھَي ھَي وَھي ھاءِ، مَنَ ۾ محبوبَن جي،
جيرا جوشَ جَلائِيا، بُڪِن ٻري باه،
پَسو مچُ مٿَان جي ائين ويساِه نہ وسِھو.

بيت - 2

ھَي ھَي وَھي ھاءِ، مَن ۾ محبوبَن جي،
جيرا جوشَ جَلايا، بُڪِن مُڪِي بُوءِ،
اچي پَسو رُوءِ، جي ويساه نہ وِسھَو.

بيت - 3

ڪانڊين ٽانڊين ٻاٻُرين پَچان مَرُ پيئَي،
جيرا، جگرَ، بُڪيُون سِيخُن ۾ ٽيئَي،
ويڄنئَون ويئِي، ٿِي وَھِيڻي سَڄڻين.

بيت - 4

سَرُ جو سَنڌيو سَڄڻين، ڀَڙُ ڀيڏيَ ڏيئِي،
ڪانَ ڪَرنگَرُ ڪَپيو پَکَن سِر پيئِي،
جيرا، جِگرَ، بُڪيُون، پاساريون ٻيئي،
ويڄنئَون ويئِي، ٿي وھيڻِي سَڄڻين.

بيت - 5

سَرُ جو سَڃيو سَڄڻين ٻَنگان ڀري ٻاڻُ،
ويو وجودان نِڪري ڪَڙ ڪَڙ ڪري ڪانُ،
ٿِيا جي نيشانُ، تہ پھرين سِين پُورا ٿيا.

بيت - 6

سَرُ جو سَنڌِيو سَڄَڻين، ٻَنگا ٻاڻُ ڀَري،
ويو وجُودان نِڪري ڪَڙ ڪَڙ ڪانُ ڪَري،
پُڇيو پيرُ ڀَري، تہ ڪِي ٺَريَو ھَٿ حبيبَ جو؟

بيت - 7

سَرُ جو سنڌِيو سڄڻين، ٻِيھرَ ٻاڻُ ڀَري،
سو ڇَمَڪِيو ڇوھ مان، ڪَڙ ڪَڙ ڪانُ ڪَري،
جيرا، جگرَ، بُڪِيون، لنگهي پِيو پَري،
جو لڳو جِيءَ جَڙي، تاڻِيان تيرُ نہ نِڪري.

بيت - 8

سَر جو سنڌيو سڄڻين، سيڱَ منجهان سِيلو،
ٽِنگَرُ ٽِڪيو ڪِين ڪِي، پار لنگھيو پِيلو،
ھڻَڻَ سين حِيلو، جانبَ جيڏوئِي ڪِيو.

بيت - 9

ڌَڳايو ڌَئين، جيرو اندر ڄندڙي،
لِڳي سِيخَ وجُود ۾ سندي نِينھنَ نَئَين،
مشاھدي تَنھين، مُونکي وڌو مَچَ ۾.

بيت - 10

مَچُ مَنجھيئي آھھِ، ٻاھِر ٻاڦَ نہ نِڪري،
چور تہ لَڳِئي چاھھِ، ڪَمُ کَمندن کَٽِيو.

بيت - 11

منجهان مَچُ مَچُ ٿِيا، چڙھيو چڪاسِين چاھَ،
اِيُ پر آڳڙين جي ٻِي ڇڏيائُون ٻاھ،
سيڻن جي صلاحَ، سَر ڏنائون سَٽ ۾.

بيت - 12

پُڇ پتنگن کي سنَديون کامَڻَ خبرون.
آڻيو وجھن آڳ ۾ جِيُ پَنھنجو جِي.
جيري جَنِھين جي لڳا نيزا نِينھَن جا.

بيت - 13

پَتنگُ چائين پاڻَ کي، تہ اچي آڳ اُجھاءِ،
پَچَڻَ گهڻا پَچائِيا، تُون پَچَڻ کي پَچاءِ،
واقِف ٿِي وساءِ، آڳ نہ ڏجي عامَ کي.

بيت - 14

پتنگ چائِين پاڻَکي، تہ ڄيري پَو ڄاڻِي،
تان تان تاڻِجھ تاءِ ڏي جان آڳ نہ اُجھاڻِي،
وسَهُ وھاڻِي، آڳ نہ ڏِجي عامَ کي

بيت - 15

پتنگھُ چائين پاڻکي پَسِي مَچُ مَ موٽَ،
سَھائيءَ سُپيريَن جي گِھڙُ تہ ٿِئَين گھوٽُ،
اَڃان تون اَروٽُ، کوري خَبر نہ لَھِين.

بيت - 16

پتنگ چائِين پاڻَ کي ڄيري پَؤ ڄاڻِي،
تان تان تاڻِجھ تيڏھين جان آڳ نہ اُجھاڻِي،
ھِيءَ ھڏِ وھاڻي، ڪَڙھ ڪالھُوڻي ڏِينھَن کي.

بيت - 17

پُري پَتَنگھ آئِيا مِڙي مٿي مَچَھ،
اوڏا ٿِيا آڳَ کي، سَڙيا اَني سَچَھ،
سندا ڳِچين ڳَچَھ، ويچارن وڃائيا.

بيت - 18

پُري پَتَنگھ آئِيا، سِري وٽ ساھي،
اچِي پيا آڳ ۾ ڪُڏي سَڀ ڪاھي،
لاڳاپا لاھي، کاڻا کُوري وچَ ۾.

بيت - 19

پُري پَتَنگھ آئِيا، سِري سھائي جَلَ،
ڪَندا ڪَنڌَ اُڇَل، مَٿو ڏِيندا مَچَھ کي

بيت - 20

پُريُ پَتَنگھ آئِيا، سِري سَھائي ھيٺ،
ٿِيندا ڏيٺاري ڏيٺِ، مَٿو ڏِيندا مَچَھ کي.

بيت - 21

پُري پَتُنگھ آئِيا، مٿي مَچَھ مِڙي.
ويندا تا نہ گھِڙي، مَٿو ڏيندا مَچ کي.

بيت - 22

پَتَنگن پَهُ ڪيو مِڙيا مَٿي مَچَ،
پَسي لَھِسَ نہ لِچيا سَڙِيا مٿي سچَ،
سندا ڳِچين ڳچَ، ويچارَن وڃائيا.

بيت - 23

چڙھِيو چڪاسيِن چاءِ، آڳ ٻَرنَدي آئِيا،
وِھُسَن واڙيءَ ڦُل جِئَن مَحبتي مَچَھ لاءِ،
آڻي پاڻُ اَڙاءِ، کڻِي کوري وچَ۾.

بيت - 24

جي تَتو تَنَ تَنُورَ جِئَن تہ ڇَنڊي ساڻُ ڇَمَاءِ،
آڻي آڳِھ ادب سِين ٻاري جانِ جَلاءِ،
بُرقعان اندر بازيُون پنھنجون سڀُ پَچاءِ،
لُڇڻُ لَئُن، لطيف چئَي، پَڌرِ ھَڏِ مَ پاءِ،
متان لوڪُ لَکاءِ، ڪِي وصالان وچُ پَئِي.

بيت - 25

اڃان تَنوُران ڪالَھ ڪڍياسُون سَڄڻين،
پُڻ تايائُون تَڪِڙو وحدَتَ جي وَڌا،
مَحبتَيِن مَٿان مَچُ مورائِين نہ لَھي.

بيت - 26

پِچائِي پَھاڻَ، جَن رَساڻيو رُڪَ کي،
تنِي سندو ڄاڻُ، آھي آڳَڙِيَن کي.

بيت - 27

ڌَنءُ ڌَنءُ ڌَمَڻوارَ، اڄ پڻ آڳِڙيَن جِي،
ٻاري مَچُ مَجاز جو اوتِيائون اَڱارَ،
ڌوڌا ٿِي مَ ڌارَ جِم ڪچو رُڪُ ڪڻِيوُن ٿِئَي.

بيت - 28

ڌُوڌا تون نہ ڌئَين، آڳ اوڏو نہ وڃِين،
اُلا جي عشقَ جا سي تَان تون نہ سَھين،
اُڀو اِئن چَئَين، تہ آءُ آڳڙيو آھِيان.

بيت - 29

سِرُ سانداڻ ڪري، پُڇج گَھرُ لھار جو،
ڌڪن ھيٺ ڌَري، مانَ گڏَِينئي رُڪَ سِين.

بيت - 30

ڌَڪين ڌات پِيو ھينڙو لوھ سانداڻ جِئَن،
ورچي تا نہ ويو، سنڀاري کي سڄڻين.

بيت - 31

سَھي جِئين سانداڻ ڌَڪن مٿي ڌَڪَڙا،
وَءُ وِڃايو پاڻ، ڏي ڏَٻائُون ڏنڱِريِن

بيت - 32

اِي پَر اڱارَن، ٻَھ ڏاھِين ٻَرن جي،
ھِڪ کوري کانِئَيا ٻِيو ڌوڌي منجهہ ڌَڳَن،
پاڻانُ لُھارَن، ميڙي رکِيا مَچ تي.

بيت - 33

ٻاريو اُجھائِين، پِرين اُجھايو ٻارين،
مون کي ٿا مارِينِ لُونھان لُھَارن جا.

بيت - 34

اڄُ آڳڙيا آئِيا سُوڌا سِراڻِي،
پياري پاڻِي، تيغون ڪندا تِکيون.

بيت - 35

اڄ آڳڙيا آيا سائُو ڪي سُڄاڻَ،
لاھيندا مورياڻَ، رُڪُ ڪريندا پَڌَرو.

بيت - 36

ڪَٽُ ڪڙھي لوھ ٻري ڌُوڌا جِت ڌَڳَن،
مَطَرقَن مُنھُن ڪَڍيا سانداڻِيُون ڪَنبن،
اَڄُ پڻ آڳڙين، ميڙو آھي مَچَ تي.

بيت - 37

چَکي مَئَي مَٽَن جي آيا آڳڙيا،
ڪري قاتِل ڪوڏيا ورنھ وناھيا،
ھي گهورنسِين گھايا، پِيڻ تا پَري ٿِيو.

بيت - 38

مَچُ مَنجِھين آهَ، ٻَھر ٻاڦ نہ نڪري،
چور تہ لڳي چاهَ، کامندن خبر پوي

بيت - 39

کاڻان تن کٽيو، اُجھاڻن اونداه،
جن اندر ٻري باه، سُڌ سڀڪا اُن کي.

بيت - 40

سَرھا ڏِٺَم سي، جَنِجي ساڃاءَ سِراڻين سِين،
تَيغَ تَنِي جيکي ڪَٽِ نہ لَڳي ڪڏھين.

وائي - 1

جِيءُ جِياريو، ڪينَ مُنھِجڙو ھاريو،
پريَن جي پچارَ جَڏڙو جِيءُ جِياريو،
سيڻن جي سنڀار جڏڙو جِيءُ جياريو،
اُڃيو تَنُ عميق مان پِرين پوڄ پياريو،
مرضُ مريضن تان اِشاري ساڻُ اُتاريو،
ڪرمَ ڪريمَن جي مونکي اُھکيءَ مان اُڪاريو،
سَنئُون مُنھن ڪري سُپرين اَئِين نرمل نورَ نِھاريو،
سائِلن جيئن سڏ ڪَري اَئِين طالعنکي تنواريو.

فصل چوٿون

بيت - 1

ايڪُ پِيالو ٻھ ڄَڻا عِشقُ نہ ڪري اِيئَن،
لِکِيا جي نہ لِکَڻَ ۾ سي قُرب رسندا ڪيئَن،
ھُوئڻَ ڪِيا ھيئَن، وانجِيا پَسُ وصال کان.

بيت - 2

ايڪ پيالو ٻھ ڄڻا عشق نہ ايئَن ڪري،
آٽي سي ھيڪُ ٿيا جي گتا نِينھَن ڳَري،
دُئِي ڌارَ ڌري جُھ خُلتَ خنجرُ آيو.

بيت - 3

ايڪ پيالو ٻھ ڄڻا، عشق نہ ڪري اڌَ،
اي تان شاعِر سَڌ، ڪِيئي جا قَوالَسِين.

بيت - 4

ايڪ پيالو ٻھ ڄڻا، عشق نہ ڪري اَت،
مائِين ڪين مِياڻ ۾ ٻھ ٽي تراريون تِت،
اي پَر آھي اُتِ، جِتي ناتو ناھ ڪو.

بيت - 5

جيڏانھن قاتِلَ ڪوڙَ، اکيون اوڏانھين کڻي،
وھ تَنِي جي ووڙَ، جَني سانگُ نہ ساھ جو.

بيت - 6

جيڏانھن قاتِل ڪُل، اکيون اوڏانھين کڻي،
مٿو ڪَن نہ مُلھِھ، پِڪَ برابر پانھنجو.

بيت - 7

قاتِلُ ڪمائِي ڪري وھ ماکِي جي ڪَن،
وٽان ويھِي تَن، پِيج ڪِي پِيالون.

بيت - 8

ھُوندو ھَڏِ مَ رکُھ، لاءِ پياڪَن پانھنجو،
وٽِي واٽاڙوئَن کي پياري پَرَکُھ،
سا لِکَ لَھي ٿِي لَکھُ، جا تو ايندي اُنِسين.

بيت - 9

ھوندو ھڏِ مَ سَنڌِ، لاءِ پياڪن پانھنجو،
پوڄَ پِيارج پَيڙا ويندا وَٺِيو ڪَنڌِ،
تھ ھَٽِ تنھنجي ھَنڌِ، موکي ڪو مانُ لھي.

بيت - 10

گَھٽن ۽ گُھٽڪن وَٽِيُون پِيَن وھ گَاڏيون،
بِده ساقِي بَرخيزُ، پيار کي پِريَن،
پِڪين نہ پَرچَن، مَٽِ تَڪِيائون مَنجھيان.

بيت - 11

آڻي اُتَرَ واءَ موکِيءَ مَٽَ اُپٽيا.
متارا تنھن ساءِ، اَچَن سِرَ سنباھِيو

بيت - 12

آڻي اُتر ھيٺ موکيءَ مَٽَ اُپِٽيا،
متارا تنھن ميٺِ، اچن سِرَ سنباھيو

بيت - 13

موکِيَ مَٽَ اُپٽِيا اڇا اڱڻ ڌارِ،
ايندا تو دربار، وِھ پِيَندا وَٽِيُون.

بيت - 14

موکِيَ مَٽَ اُپٽِيا، سَويرا صُبوحِ،
اُونچي جِي عبداللطيف چَئي باسَ نہ پُھتَين بُوءِ،
ڪَڙو جي ڪَڪُوهُ، تہ بھ وٽ سِرَ گھُرن وَٽِيُون.

بيت - 15

موکِيَ مَنڌُ پِيارُ، اُونچو اُونچي مَٽَ مَان،
ڏيندي ڏاتارَن کي وَٽِي وجھ مَ وارَ،
سِرُ کَڻي سَردارَ، اڱڻ تَنھنجي آئيا.

بيت - 16

موکي مَتارن جا نَنڍا ڪِيمَ نِھار،
ساماڻا سَري ڌڻي اَڇَا اڱڻ ڌار،
ناڻو ڪِيم نھار، سِرُ پڻ ڏِيندا سَٽِ ۾.

بيت - 17

موکيَ سَندي مٽ ۾ سُري سَپُ پيو،
قَضا ڪَمُ ڪِيو، ڪونِھي ڏوھ ڪَلالَ جو.

بيت - 18

موکيَ سَندي مَٽ ۾ ڪو جو زَھَر ذَرو،
پِينديئَي پوشِيدن کي پيو ڪونَ پَرو،
مٿو مَھاين جو ڪيو ڳَھرَ ڳَرو،
ٿِيڙن کيپ کَرو، ڪَنھن جَنھن ڳَھَرَ ڳَڱاٽيا.

بيت - 19

ڪو جو ويڻ ڪلال جو پِتي تي پِيونِ،
سَري ڪِين ڪِيون، ويڻ موکيَ جِي ماريا.

بيت - 20

جو پَرُ پِيتو سو آن، ھؤ سَندَو سَپَن سارُ،
جي واسِينگَ وَتن ويرئين سي نہ وھيڻا مانُ،
انھي لَڄَ مرانُ، جيئن اَڻ ھوندا اَئِين گُھرو.

بيت - 21

ماءَ مَتارا آئِيا سَريجا سَردار،
ما مَ مڙِني بَصر نجي ھٽن پئي ھاڪار،
سُڻي اِيءَ تَنوار، موکِيَ مَٽَ اُپٽيا.

بيت - 22

مُنھن وجھيو مَٽَن ۾ موکِي اُڀِي روءِ،
متارا مَري ويا اڱڻ اچي نہ ڪوءِ،
متارنِيون پوءِ، مڊِٺا مَٽَ مِٽي ٿيا.

بيت - 23

ٻي گھُتَ ٻارھين آئيا اڳي ڇھين ماھ اَچَن،
پِيا لالَ لُڇن، ڪنَھن ڪَڙي ڪَيفَ خُماريا.

بيت - 24

وَتَن جي ويرين ۾ ڪارَايل ڪارَا،
وِھ جي ويچارا، سُڻي ڳالهہ سَڄي رَھيا.

بيت - 25

سِسِيُون سَردارا، آڻِيو رَکن آڏيُون،
مَرو مَ متارا، اَڏِيءَ اوڏا مَ ٿِيو.

بيت - 26

نَڪي مَنڌُ مَٽَن ۾ نَڪا جھولي جَھانئَن،
ڪَڪُوھ ڪَڍان ڪَن لاءِ متارا گھُر نانَھن،
ويا ڪِنھن ڏيھانِئن، ٻھ ٽي لَڳَن ڏِينھڙا.

بيت - 27

نھ سي اَڱڻ آڳڙيا، نہ سا سِٽَ سَري،
ڪَٽورا قاتِلَ جا جَن پيتا پاڻ ڀَري،
اَٺئِي پَھَر اُلٽيا ڌرتِيءَ سِرُِ ڌري،
ويئَي اُجھامي اُنجِي بَٺي بَس ڪري،
ساريو سُورَ چَري، موکِي متارَن جا.

بيت - 28

وجِھج واٽاڙوئَن تي ميخاني جِي ماڪَ،
ٿِيندي سُڌِ سڀَڪنَھين، ھَنڌِ ھَنڌِ پُوندي ھاڪَ،
پِرھ جا پِياڪَ، جُھ سي اڱڻ آئيا.

بيت - 29

جُھ سي اڱڻ آئِيا تہ سَرو ڪندا سُڃَ،
سائِي ٿِيندي اُڃَ، ھِيَ پيتو ھو آڻِ ڪي.

بيت - 30

موکِي چوکي نہ ٿِئَي اصل اوڇِي ذات،
وَٽيون ڏيئي وات، متارا تِنھن ماريا.

بيت - 31

متارا مَري ويا، موکِي تُون نہ مَرين،
ڪيھِيءَ پَرِ پَرين، ڏُکي ڏاتارَن ريءَ.

بيت - 32

مَتارا مَري ويا موکِي پَئي مَرُ،
تُنھنجو ڏُکُھ ڏَمر، ڪون سھَنَدو اُن ريءَ.

بيت - 33

سَري ڪِينَ ڪِيُونِ، ويڻَ موکِيءَ جي ماريا،
ڪو ڪو ويڻُ ڪلال جو پِتي تي پِيونِ،
تِنھان پوءِ ٿِيون، مَرَڻُ متارن سِين

بيت - 34

اڃا کوري ماڳِھ مَٽَ ڪُٽِڪا ڪَٽَ گهڻان،
لاھي ويھ مَ لاڳِ، موکِي متارن سِين.

بيت - 35

ڪَنڌِ ڪٽارو، مُنھن وَٽِي، عادت سندَين ايءَ،
تَني تِڪُون ڏِنيون جُنبِي منجهان جِيءَ،
سرو تَن سَڀِئي جَن حاصُلُ ڪيو حالَ کي.

بيت - 38

وَٽِ سِرَ گھُرن وَٽيوُن در سِر ڪِينَ ڌَڄن،
بِدان شِين بُشن اِيُ پِيالو پِرين،
اونچي جِي عبداللطيف چئي وٽِيَ وَڌِ گھرن،
پِڪِين نہ پَرچَن، مَٽَ تِڪيائون مَنجِھيان.

بيت - 39

اونچو اونچئَ مَٽَ مان موکِي مَنڌُ پِيار،
ڏِيندي ڏاتارن کي وَٽِي وجُھ مَ وار،
سِر کڻي سَردارَ، اڱڻ تُنھنجي آئِيا.

بيت - 40

موکِيءَ مَٽ نَگُھريو وھ نہ وِھاٽِيا،
سُرڪيءَ ڪاڻ، سَيَد چئي، اُتي ٿي آٽيا،
جي ڳالِھن ڳَنڱاٽِيا، تَن جُون بَٺِن پَاس بُٺيُون.

بيت - 41

سِر ڏيئي سَٽِ جوڙِ ڪَنھِن پَر ڪلالَن سِين،
ڪاتِي ڪَرٽ ڪپارَ ۾ خنجرُ آڻي کوڙِ،
مرڻان مُنھُن مَ موڙِ، وَٽِي ٿي وَڌِ لھي.

بيت - 42

وَٽ وَٽ وٽِيءَ ۾ مَٽ مَٽ مَندُ ٻِيو،
قدرُ ڪيفَ ڪَمالجو پياڪن پيو،
اَچن دُرسُ دڪانَ تي ڪنڌَ قبولُ ڪِيو،
سُرھا سِرَ ڏِيو، چکن سُرڪَ سيدُ چَئي.

بيت - 43

آٽِي ٿِيُ اَڱارَ، کامي کرڌارن سين،
پسين سي نہ ڀَتار، پرِ پيتوءِ جَن سِين.

بيت - 44

ڪلالنئون ڪاءَ، مَت نہ سِکين مُون ھِنيان،
روئندي رات وھانءِ، چِڪائيندي بَٺِيُون.

وائي - 1

لايا عشقَ پَلِيتا، نينا يارُ وي اَکيان دلبر دي،
اُٺَڻ ٻَھَڻ آرامُ نہ آوي، مَنُ ھِيان دل کَس لِيتا،
آکي احمد نال نماڻياندي، ڪِيا گَس لِي ڪِيتا.

وائي - 2

ڀلو ميان محبتي مٺا مَاڻو اَلا،
پِرين پَرچَن جِيُ جِياريو جَن،
ريءَ سُرمي سُھڻان پِرين ڪَجل ڪوھ وجَھن؟
ميرائِي مارين مون تانِجي پَکَرجَن.

فصل پنجون

بيت - 1

قُرب ڪِبِرياءُ، ماءَ مَلاقِي نہ ٿِئَي،
پورو اِيُ پِريَاءُ، صُوفيَ جي صُلح ۾.

بيت - 2

صوفي سِالمَ سي ويا جي اَڪثر سِين اَڏِيار،
بازِي بازِندَن کي آھي اَويسَارَ،
پِريان سين پَهَ ڪَارَ، رنديءَ رَساڻي ڪِيا.

بيت - 3

صوفي سيرُ سَڀَن ۾، جِيئن رَڳُنَ ۾ ساهُ،
سا نہ ڪري ڳالَھڙي جيئن پويون پروڙي پَساهُ،
آھس اِيُ گناهُ ۾ جيڪا ڪري پَڌَري.

بيت - 4

ڏِني ڏُکويا اَڻ ڏِني راضِي ٿِيا،
صوفي تي ٿِيا، جيئَن ڪِينَ کنيائون پاڻَسِين.

بيت - 5

صوفِي لاڪوفِي، ڪون ڀانِئَيس ڪيرُ،
منجھيان ئي منجهہ وڙھي پڌِر ناھِس پيرُ،
جَنين ساڻُس ويُر، ٿئَي تَنِين جو واھَرُو

بيت - 6

صوفي صافُ ڪِيو ڌوئي وَرَقُ وجُودَ جو،
تِھانپوءِ ٿِيو، جِيئَري پَسَڻُ پِرينءَ

بيت - 7

صوفِي چائين، سَڌَ ڪري صوفي اِيَ نہ صلاحَ،
ڪاٽي رکُ ڪُلاھ، اُڇلي وجھ آڳِ۾.

بيت - 8

جي ڪُلاھ رَکين ڪنڌَ تي تہ صوفي سالُم ٿيءُ،
وھ وٽِي ھَٿ ڪري پُرُ پِيالو پِيءُ،
ھنڌ تني جو ھِيءُ، جن حاصلُ ڪِيو حالَ کي.

بيت - 9

جُسي ۾ جَبارَ جو خَفي خِيمو کوڙِ،
جَلِي تون زبان سِين چارئي پَھرَ چور،
فِڪرَ سِين فُرقان ۾ اِسمُ اعظمُ ڏور،
ٻِيا دَرَ وڃِي مَ ووڙِ، اِي اَمُل اِيائِين سَپِجي.

بيت - 10

عالَمُ آئونءَ ساڻُ، ڀَريو ٿو ڀيرَ ڪري،
پاڻَ نہ آھي ڄاڻُ، مانڊِيءَ مَنڊُ پکيڙيو.

بيت - 11

طالبُ قَصر، سُونھَن سَرُ اِيءَ رومَي جي رُوءِ،
جَنيِن ڏِٺي جُوءِ، تَنِين ڪُڇِيو ڪِينَ ڪِي.

بيت - 12

طالبُ قصر سُونھَن سَرُ ايءَ روميءَ جي راهُ،
ماڙھو اِت ڪِياءَ، مَنڊ نہ پَسِين مَنڊيو

بيت - 13

طالبُ قصر، سُونھَن سَرُ روميءَ جو آھي،
تاڙِي جي لاھي، تہ منجھِھين مشاھدو ٿِئي.

بيت - 14

طالب قصر، سُونھَن سر، اِيءَ روميءَ جي رھاڻَ،
پھرين وڃائڻُ پاڻَ، پوءِ پَسَڻُ پِرينءَ کي.

بيت - 15

طالبُ قصر، سونھن سَرُ، ايءَ روميءَ جي راحتَ،
جَني ڏِٺي سٿَ، تَنِي ڪڇيو ڪِينَڪِي.

بيت - 16

طالبُ قصر، سُونھن سَرُ، ايءَ رومِيءَ جي اوطاقَ،
جي ڀڄي دَرُ فِراقَ، تہ مَنجھِھين مُشاھدو ٿِئَي.

بيت - 17

ظاھِرَ ۾ زانِي فڪرَ ۾ فنا ٿِيا،
تَني کي تعليم جي ڪُڙھ اندر ڪانِي،
حرفُ حقاني دَورَ ڪِيائَون دل ۾.

بيت - 18

جَن کي دَورُ دَردَ جو سبقُ سُورَ پڙھن،
فِڪرَ فَرھِي ھٿ ۾ ماٺ مطالِع ڪَن،
پَنو سو پڙھَن، جَنھِن ۾ پَسڻ پِرينءَ کي.

بيت - 19

وسِريَوم سَبقُ، پِھرين سِٽَ نہ سَنڀران،
اڃان ھيءُ وَرَقَ، ھَي مطالِع نہ ٿِئي.

بيت - 20

ڪِيو مُطالع مُون، ھُو جو وَرَقُ وصالَ جو،
تنھن ۾ تُون ئِي تُون، ٻِي لات نہ لحِظي جيتَري.

بيت - 21

سا سٽِ نہ سارين الف جَنھن جي اَڳَ۾،
ناحق نھاريِن، پَنا ٻِيا پِرينءَ لاءِ.

بيت - 22

سا سِٽَ سَاريائُون، الفَ جَنھن جي اَڳَ۾،
”لامقصَود فِي الداريَن اِلاھُو“ اِنَ پَر اُتائون،
سَڳَرُ سوٺائون، ٿِيا رسِيلا رحمان سين.

بيت - 23/1

ٿِيا رسيلا رحمانَ سين سَڳَرَ سونٺو جَن،
منجهان تَن جُسن، حَرف نہ سُڄي ھيڪڙو.

بيت - 24/23

ٿِيا رسيلا رحمانَ سين سَڳَرَ سونھين جي،
آيون تَني کي واڌايُون وصالَ جُون.

بيت - 25/24

اَکرَ پَڙھي اَڀاڳِيا قاضي ٿَئين ڪِيان،
ڀيرين ۽ ڀانئَين ايڏان اِيَ نہ آءُ،
اِن سُرڪِيءَ ساءُ پُڇُج عزازيلَ کي.

بيت - 26

عاشقُ عزازيلُ، ٻِيا مِڙيئي سَڌَڙِيا،
منجهان سِڪَ سبِيل، لعنتي لالَ ٿِيو.

بيت - 27

جو مون پڙھيو پاڻَ لَئ سبق سابقُ جو،
پھرين سُڃاتُمُ پانھنجو نفس جو نِھو،
جِت عرفانُ اَصل ۾ ٿي روحَن روزُ ڪِيو،
وري ورقُ پيو، گڏِيُم وَڍُ وصال جو.

بيت - 28

جي مُون پڙھيا پاڻَ لَئ سيئَي سيلَ ٿِيامِ،
واگھو ٿِي وريام، اَکر اُھي اڳيان

بيت - 29

اَکَرَ ڇُتي ھيڪڙي ٻَھُون جي نہ ٻُجھَن،
ڪوھ ڪبو کي تَن، سڄي سُڻائي ڳالَھڙي.

بيت - 30

پَڙھيو ٿا پِڙھَن، ڪَڙھن ڪيَن قُلوبَ ۾،
پاڻان ڏوھ چَڙھنَ، جيئن ورقَ ورايِنِ وِتَرا.

بيت - 31

پَڙھيا پَڙھيجا، سبقُ اِنھِين سُورَ جو،
مِيمُ رکو مَنَ۾ الفُ تنھن اڳيان،
چِتان چوريجَا، اِھا لات لطيف چَئي.

بيت - 32

اَکر پڙه اَلف جو، ورقَ سڀ وسار،
اندر تُون اُجار، پَنا پَڙھندي ڪيترا.

بيت - 33

ھارائِج ھِئين ۾ الف سَنڌِي اوڙ،
تھ ڪِتابن جي ڪوڙَ، منَجھائِين مَعلومُ ٿئَي.

بيت - 34

ڪوڙَ ڪِتابن ۾ حَرفُ مِڙُوئِي ھيڪُ،
جي تَون نظر نيڪ تہ بِسم الله ئِي بَس ٿئَي.

بيت - 35

اکر جو الف جو سو مَرندي سِيئَن مَ مَڃُ،
سو ڪي ھِئَين سَڃَھ، جو الف کي اوڏو ٿِئَي

بيت - 36

جو الف کان اوري ٿيو الف اھوئِي آھھ،
لوڪان تُون لِڪاءِ، تہ داخل ٿِين نہ دال سِين.

بيت - 37

لوڪان نحُو صَرَفُ، مُون مطالِع سُپرين،
سو ئِي سو حَرفُ، پَڙھيو پڙھانَ مَنَ ۾.

بيت - 38

جِيئَن جِيئَن وَرقَ وارئيِن، تِئَن تئَن ڏِٺو ڏوهُ،
رھڻيءَ رَھيو نہ سُپرين تہ ڪَھڻيءَ ڪَبو ڪوهُ؟

بيت - 39

ڪاتِبَ لِکين جِيئن لايو لامُ الفَ سِين،
اسان سَڄڻُ تيئَن رھيو آھي روحَ ۾.

بيت - 40

ڪوھ ٿو ڪاغَذَ ڪورِئِين، ويٺو وڃائين مَسُ،
ڏوري تِيان ڏِسُ، اَکَرَ جِيان آئِيو.

بيت - 41

جَھڙي تَھڙي ڳالهہ کي جمع جوڙيو ڪَن،
حَرفَ جي حِساب جا چيٺيو چتِ رکَن،
سَڄي کٻي سِرَ کي لکيو ڪاتبَن،
ڪراماً ڪاتبين يعلمون ماتفعلون نالو نورانيَن،
تَون پاڙوسي تَن، جَنِي ويڻُ نہ وسري.

بيت - 42

تھڙا چالِيھا نہ چالِيهَ، جَھڙو پَسَڻُ پِرينءَ جو،
ڪھڙِي ڪاتِبَ تُون ڪَرين مَٿي پَنن پِيه،
جي ورَقَ واريِن ويهَ، تہ اکُر اُھوئي ھِڪَڙو.

بيت - 43

اوريائين اوڄون ڪري مُنجھايا مُلَن،
سي پرينيون پاسي ٿيا ڳھ ڳھ ڳالهيون ڪن،
ساھان اوڏو سپرين لوچيو تان نہ لھن،
دَمُ نہ سڃاڻن، دانُھون ڪن مُٺن جيئَن.

بيت - 44

مُلئَين مُٺِي ماء، جنھن پِتو ڦِٿو پيٽَ ۾،
سُڃاڻي الله، ٽُٻي ڏِنائين ڌُوڙِ ۾.

بيت - 45

شَھر ڏِسي سَرھو ٿئَين، ڏِٺيئي نہ بازار،
جو وَکر وکارَن ۾ ڍَڪيو ڪَھڙِي ڍار،
تَنَ تَنِي سِين گھار، تہ لھئَي لُکھ لطيف چَئي.

بيت - 46

ھڪ جو اَکر ونگڙو گُر تُسِي جي ڏي،
تان انڌاري گھر ڏِيوڙا ڦِر ڦِر جوت ڪري.

بيت - 47

احد احمد پاڻَ۾ وچان مِيمَ فَرقُ،
آھي مُستَغَرقُ، عالم انِھيءَ ڳالهہ ۾.

بيت - 48

تَنُ کُڏِي مَنُ حُجري ڪِيمَ چالِيھا رَکُھ،
ڪوھ نہ پُوڄيو پوڄِئين اَٺئِي پھرَ اَلکُھ،
تَان تُون پاڻ پَرکُھ، سڀڪنھن ڏانھن سامھُون.

بيت - 49

سڀڪنھن ڏانھن سامھُون، ڪو ھَنڌُ خالي ناه،
جي اَحداً اَرکھ ٿيا سي ڪانِئَر ڪِبا ڪاهَ،
محبُ مَنجھيِن مَنَ مانھَھ، مُون اَڄاڻندي اُجھيو.

بيت - 50

ڪَنز قُدوري ڪافيا جي پڙھي پروڙين سڀ،
تھ مَنڊي ماڪوڙي کوھ ۾ پيئي ڪڇي اُڀ.

بيت - 51

ڪَنز قُدوُري ڪافِيا ڪي ڪونَ پڙَھيوم،
او پاڙوئي ٻِيو، جِتان پِرين لَڌُوم.

بيت - 52

ڪَنز قدوُري ڇَڏِ، سٽون پَڙھ ساڃاءَ جُون،
ونءُ تَني جِي سڏِ، جني سانگو ناھي ساھ جو.

بيت - 53

ڪوڙين ڪتاب جي پڙھين جُزون جانڪِي تان،
پَھڻي ري پِريان، سُوڌي ساڃَاھ نہ ٿئي.

وائي - 1

سي وَٺِڙيو ھوتَ وَڃن،
وو جَھليا پَليا ھِينئَڙو نہ رھِي،
آءُ جَنِجي آھيان ڪَڙِي مَ ٿِيان تَن،
گھَڻي ڀَتين گهوريان سَندڙِي ٻاجهہ ٻِيَن،
مَر مَران مارين مون پُرزا پُرزا ڪن،
آءٌ مَيائي گهوري جي مان مُحب مِلنَ.

وائي - 2

وساريج مَ ويڻَ، جوڀَنُ ٻھ ٽي ڏِينھڙِا،
لوٺيُون سَھن لوڪَ جا وھاڻِيءَ ٿِيون ويڻَ،
اصلُ اسَارَن جا سُتي ويَڙا سيڻَ،
جيڏيون جي مان وسھو نِنڊَ مَ ھيريو نيڻَ،
راتڙيون جاڳَن جي سي آءٌ ڪندڙِي سيڻ،
آڌِيَ رات اُٿِي ڪري جَھل تون نِنڊان نيڻَ.

فصل ڇھون

بيت - 1

دائودي دَيُونِ ڪري رَڪَنِ ڪونھي رَنگُ،
ڳوريَ ھيٺُ ايَنگُ ڪاھيو پاکرين ھڻي.

بيت - 2

دائودي دَيُون ڪري رڪن ڪونھي چيتُ،
ڳوري ھيٺ سُچيتُ ڪاھيو پاکرين ھڻي.

بيت - 3

او قابيلَ اکين ۾ تو کي باري بانَ،
اُڀو اَڳَرايون ڪَرين ماڳ ھَڻِيو مستانَ،
جانِبَ تون زيانَ، اکين سين ايڏا ڪرين.

بيت - 4

او قابيلَ اکين ۾ توکي تِکا تِيرَ،
ساجَنَ انِھيءَ سِيڱَھ سِين ڦَٽَھيءَ گهڻا فقيرَ،
ٻيو مَ مارجُ مِيرَ، تنھنجو پِھريون ئي پورو ٿيو.

بيت - 5

او قابيلَ اکين ۾ تِيرَ تِکا توکي،
ساجن انھين سُور جي ڪَل نہ آه ڪَنھنکي،
ماريِن ٿو مونکي، چاڙِھيو لوھ لطيفُ چَئَي.

بيت - 6

او قابيلَ اکين سين تيرَ چلايو تو،
ٻيو مَر ماري سو، جنھن جو پِھريون پورو نہ ٿئَي.

بيت - 7

جي ھو پائيِنِ ڪانُ ڪمانَ ۾ تہ سِينو سِپرَ رَکھُ،
مُنھنَ ۾ معشوقَن جا چاڪَ چُٽڪا چَکھُ،
سوري ڀانءِ مَ شَڪَ، عاشقُ ٿِيُ تہ اُبَھِين.

بيت - 8

جي ھو پائِين ڪانُ ڪمانَ ۾ تہ سِينو سِپَرَ ڏيج،ُ
مُنھن ۾ معشوقن جا جھالُو ٿِي جھليج،ُ
پاھان پَڳُ مَ ڏيڄ،ُ عاشق ٿِيُ تہ اُبھِين.

بيت - 9

جي ھو پائِين ڪانُ ڪمانَ ۾ تہ نَئَين ڏِڄ سِينو،
ڪِجي نہ ڪِينو وڃِي در دوستَنِ جي.

بيت - 10

پائي ڪانُ ڪَمانَ ۾ مِيان مارِ مَ مُون،
مُون ۾ آھِين تُون، مَتان تُنھنجو ئِي توکي لڳي.

بيت - 11

ڪَيو ڇَڏِين ڪانَ، ھَڏِ نہ ھڻَائين ٿا،
ٿِئا جي نِيشانَ، تہ پھرئين سان پورا ھُئا.

بيت - 12

لوري جِت لڳوم، اُتي اُڀو آھِيان،
سورھ پِرين سندومِ مان ٻاجھائي ٻِيو ھَڻي.

بيت - 13

مُحبتَ جي ميدانَ ۾ عاشِقُ ٿيُ آچَامُ،
سَمُھَان سَلَ سيد چَئي ڪندءِ تِيُر تَمامُ،
ڪَھِج ڪومَ ڪلامُ، جِمَ دوستنون دَور ٿِئَين.

بيت - 14

مُحبت جي ميدان ۾ اَچِي پير پِيانِ،
سِرُ وَڍڻُ، ڌڙ ڌار ڌَرَڻُ، اِي سِينگار سَنَدان،
ڏِيندا مُون ڏِٺان، مَٿان محبوبَن لِي.

بيت - 15

مُحبتَ جي ميدانَ ۾ ڪَر پَڙاڏو پَٽُ،
سِر سُوريءَ ڌڙ ڪُنگرين متان ڪُڇِين ڪَٽ،
عشق نانگُ نِپَٽُ، خَبر کاڌَن کي پئَي.

بيت - 16

مُحبتَ جي ميدانَ ۾ سِرَ جو سانگُ مَ ڪَر،
لاھي سِرُ لطيف چَئي اَڳيان دوسِتَن ڌَر،
عِشقُ نانگ اَپَر، خبر کاڌن کي پوي.

بيت - 17

مُحبتَ جي ميدان ۾ سر جو ڪُر مَ سانگُ،
سوريءَ سپيرين جي چَڙھ تہ ٿِئَين چانگُ،
عِشق آھي نانگُ، خبر کاڌن کي پوي.

بيت - 18

مُحبتَ جي ميدانَ ۾ ڪُڏي پوءُ ڪاھي،
ڇَڏِ سانگو اَروَاحَ جو لاھُوتِي لاھي،
عِشقُ نانگُ آھي، خبر کاڌن کي پوي.

بيت - 19

عِشقُ نہ آھي راند، تي ڪي ڪنسِ ڳَڀرو،
جيءَ جُسي ۽ جَان جي ڀڃي جو ھيڪاند،
سِسِي نيزي پاند، اُڇل تہ اڌ ٿئَي.

وائي - 1

عشقُ تمامُ بِرھ تمام، مَئِن لوٺِي يارُ لوڪو،
سيجھ سُتي جھپَ نہ آوي نيڻين نِنڊ حرامُ،
راتِيان جاڳَڻُ صاحب سنڀالَڻُ اي فقيراندا ڪامُ،
مَت عقلدي منجهہ گِئي آيا عِشقُ اِمامُ.

فصل ستون

بيت - 1

عاشِقَن اللهُ جي مُحبت رکِي مَنِ،
سَندي سِڪَ پِرينِ، تَن ۾ آھي تِن جي.

بيت - 2

عاشِقَن اللهُ جي، سدا وائِي واتِ،
فَاذڪُروُني اَذڪرڪُم تَنَ ۾ اِھا تات،
انھِيءَ کان ڪَنھن ساعِت، سَڄَڻ ويلَ نہ وسَري.

بيت - 3

عاشِقَن اللهُ ويرو تارَ نہ وسَري،
آهَ ڪريندي ساھھُ، ڪَڏھن ويندءِ نڪري.

بيت - 4

عاشِقَن آرامُ ڪَڏھن تان ڪونَ ڪِيو،
طعني ڪِيا تمام، حبيباڻي ھيڪڙي.

بيت - 5

عاشق اِئن نہ ھُون، جِئَن تُون سَڄي انگڙين،
وڃي درِ دوستن جي رَتُ ڏِھاڻِي رُون،
ٻي پَر ڪنھين نہ پُون، مَاڪُرَ مَحبوبن سِين.

بيت - 6

جان عاشِقُ مٿي رَتُ، تان دعوا ڪري مَ نِينھَن جِي،
سائو مُنھن سُونھن گُئَي سِڪڻ اِي شرط،
نَڪِي گوڏ گَرٿُ، مَٿا سِر سودا ڪري.

بيت - 7

اڃا تو منجھان، ڪَکَ ڇُتي رَتُ نڪري،
مُنھن ۾ معشوقَن جا ڪِئَن جَھلندين گھاءَ؟
سو تُون ڪڄاڙِياءُ سِڪڻ جُون سَڌون ڪَرين.

بيت - 8

سِڪَ نہ آھي سُٿَري، کَڻِ پروڙي پير،
ڪَسڻ ڌاران ڪير، ڪري سَڌَ سِڪَڻَ جي.

بيت - 9

سِڪُڻ اِئين نہ سَڌَ جِيئَن لِڪيو لِياڪا پائِئَين،
پَئي پِريان جي نہ ٿئين مَٿي اڱڻَ اَڌَ؟
اِيَءَ پُڻ ڪوڙِي سَڌَ، جئَن کِليو کايو سُمھَين.

بيت - 10

سِڪَڻُ ۽ سُوري ٻئي اَکَر ھيڪڙي،
وھڻ واٽَڙِيَن تي ڪارَڻ ضَروري،
ٻِنھي جي پُوري، جيءَ ڏني رِيءَ نہ جُڙي.

بيت - 11

جيڪِي سِڪڻُ سِکھُ، نات پس سڪنديون،
پاسي تن ۾ لِڪُ، نِينھن نہ سُڃاڻن جي.

بيت - 12

جان جان سي نہ لِتاءِ، جي لِياڪا لوڪ جا،
تان تان ٿِئي نہ ماءِ، پورو پِسَڻُ پِريِنءَ سِين.

بيت - 13

عاشِقَ معشوقَن جي وٺي ويھُ ڳَري،
جِم ورچي ڇڏئين سَندي دوستَ دَري،
ڏَيندا ٻُڪي ٻاجهہ جِي ويندءِ ٺَپ ٺَري،
اسان تان نہ سَري، توکي سَرِي سپرين.

بيت - 14

عاشِقَ مَعشوقَن جو وٺي وھجُ سيرُ،
اَچِي پُڇندءِ پاڻَھِين پِرين ڀَري پيرُ،
ڀَلاين سَندو ڀيرُ، رھبر ٿيندءِ راهَ ۾.

بيت - 15

عاشِقُ معَشوقَن جو وَٺِي ويھج دَرُ،
اچي پڇندءِ سُپرين لَھندءِ سار سڀرُ،
ڀلائي جو ڀَرُ، رھبر ٿيندءِ راه ۾.

بيت - 16

عاشِقُ مَعشوقَن جو وٺي ويھُ دُڪاڻ،ُ
پَئجِ پيش پرين جي پَٽيءَ وجھي پاڻ،
تھ تون تَني ساڻ،ُ سدا رَھيِن سُرخرو.

بيت - 17

عاشِقُ مَعشوقَن جو وٺي ويھج گَھٽُ،
جِمَ ورچي ڇڏئين موکيءَ سَندو مَٽُ،
ڪري سَِر جَن سَٽُ، پِيڄ ڪي پِياليون.

بيت - 18

عاشق معشوقن جو وٺي ويِھجُ رَندُ،
پياريندءِ پاڻِھين ميخاني جو مَندُ،
ڪِئَن ڪڍندين ڪنڌ، اوڏو ٿِي اُنَکي.

وائي - 1

سُپيريان جي سُونھنَ جِي ڳالهہ ڪِينَ وڃي،
وڃي در دوستن جيءَ سوريءَ سِرُ ھَڄي،
عاشقَ اَنگُن چڙھيا ٻِيو سڀڪو ڀَڄي،
پڇج پوءِ پريتڻون پھرين سر سَڃي،
عاقلئ اوڇوُن ٿيا، ڀورو ڪين ڀڄي.

فصل اٺون

بيت - 1

ھَر ھَر ھررائيءَ، وڃڻُ در دوستن جي،
پاڙي ڏانھن پِريَن جي اُجھ مَ اوائِي،
الڙ ٿِي آڇ مَ تُون واٽاڙُن وائِي،
لائِيندَءِ، لطيف چَئي، سُوران سَرھاھِي،
ڳُجھو ڳالهائي، پِرت وٽِجي پاڻَ۾.

بيت - 2

جان جان ناه ضَرورُ، تان تان طِبيبُ ناه ڪو،
جُھ سو سَريو سورُ، تہ ڪَر وَيڄُ وَرِ پِيو.

بيت - 3

سُور جَنکي سَريو، سري تَن صحتَ،
مِٺِي مُصيبتَ، آھي عاشِقَن کي.

بيت - 4

سَيئي سُورَ طَبِيبَ، جَني سُورَ سَڄ ڪِي،
جو لِکيو ھُت، لطيف چَئي، سوئِي ڪَن قريبَ،
جي نوازيا نصِيبَ، دارونءَ سي دُرسُتُ ڪِيا.

بيت - 5

جِنھن سَرَ سَندو نُورُ، جيڏانھن سو سُونھون ٿئَي،
تيلانھن لُڀَن سُپُرين ڳالهہ لَھجي مُور.

بيت - 6

جي پياري پاڻ تہ ڪَرھو تي پاڻِي پئَي،
اڳي اِنَ نِياڻ، اڻَ ڪوٺِيو ڪونَ گھِڙي.

بيت - 7

اَڻَ ڪِي عَيان نہ ٿِئَي، ڪِي پروڙي ڪَونَ،
سَچي جيھي سونَ، مُنھن نہ پيئَي ماڙُھوئين.

بيت - 8

اَڻَ ڪِي عَيان نہ ٿِئَي، ڪِي پروڙي ڪونَ،
اَمُرُ عطا جنھنجو جان، سُونھِي ٿِئي سو نھ.

بيت - 9

جيڪِي ڏِنائون سو مان ڳُڻُ ڳَنڍِ ٿِيو،
مُون کي پُڇيَائُون، ٺوڪي انھي ٺوڪَ سان.

بيت - 10

جيڪي ڏنائون سو سِرُ ڏيئَي سَهُ جندڙا،
مَ چَو ڇِنائون، اِيءَ پُڻ ڳَنڍِيو سَڄڻين.

بيت - 11

جِيڪِي ڏِنائون سو سَڀوئِي صِحَتَ،
مَ چؤَ آزار اُنکي مَڪِي مُصِيبتَ،
ڪُھڻ قَريبَت، جو ڪوٺَڻُ پَر پرين جي.

بيت - 12

ڇِنَن توءِ نہ ڇِنُ، پَاءِ اُميري اُنِسِين،
جي ھو اَوَڳُڻ ڪَنئِي سَسُئي تہ تُون ڳُڻانِي ڳِنُ،
پاندُ جھليو تُون پِنُ، ھِنَ سُونھاري سَنگَ۾.

بيت - 13

نَمِي کَمِي نھار تُون ڏَمر پاسو ڏُکُھ،
منجهان صبرُ سُکھ، جي سَنواريا سَمجِھين.

بيت - 14

نَمِي کَمِي نِھار تُون، ڏَمر ڏولائو،
ٿِئي سانڃائو، جي اُڀِين اِنھي پيرَ تي.

بيت - 15

ڏمر پاسو ڏُکَھ سِين، کاند کٿوري ھوءِ،
”وَاللهُ مَعَ الصابِرين“ آگون اِھين چوءِ.

بيت - 16

کَمُ کمندَن کٽِيو، ھارايو ھُوڙَن،
چکيو نہ چُوندَن، ھو جو ساءُ صَبُر جو.

بيت - 17

کَمندَن گَھر کِيئَن، چُونَدَڙَ چَڱا نہ ٿِيا،
ويڻَنئَون ويڌُ پئَي ھَٿِ نہ اچي ڪِي.

بيت - 18

ھِو چُونئَي تون مَ چؤ واتان ورائي،
اڳ اڳرائِي جو ڪري خطا سو کائي،
پاند ۾ پائي، ويو ڪينِي وارو ڪينَ ڪِي.

بيت - 19

ھو چُونيئي تون مَ چؤ واتان ورائي ويڻُ،
سَڀَنِي سِين، سيد چَئَي، مَنُ ماري ڪَر ميڻُ،
کانِد وڏيائِي کيڻُ، ڪيني منجهان ڪينَ ٿِئَي.

بيت - 20

ڪَنِي ڪِيَن پِرائيو منجهان ڪِيني ڪِينَ،
جي ھوءَ سَٽاڻي سِينڱَھ، تہ زِهَ ڇِني جوکو ٿِئَي.

بيت - 21

سُڻِي ويڻَ ڪَنَن سين وَرائِجُ مَ وَري،
ھاديءَ جي ھدايت جي آھي اِيءَ ڳَري،
جَنِھين ساه سَري، تَن ماريو نفسُ ماٺِ سين.

بيت - 22

چُوندَن ڪِيم چَئَيج، ويڻُ ورائي سامُھوُن،
ڪامَتِ قيمتَ جھڙي روزُ ڏَمر کي ڏيج،ُ
ويڻ مَ ورائيج،ُ تہ سڀ درِ سُھاڳي ٿئَين.

بيت - 23

اَڻَ چُوندن ڪِيمَ چَو، چُوندَن چيو وسار،
اٺَئي پھر اَدبَ سين پَر اِھائي پار،
پايو مُنھن مُونن ۾ غربت سانُ گذار،
مُفتي منجهہ وھار، تہ قاضيءَ ڪانيارو نہ ٿِئَين.

بيت - 24

ڪِينَ مائِيندا مَنَ ۾ خُودي ۽ خُدا،
ٻن ترارين جاءِ، ڪا آھي ھيڪ مياڻ ۾؟

بيت - 25

تُندُ مَٽاءِ ڪُٽاءِ ٻوڏُ چُونِي جِيُ چَؤ،
جي ڀانئَين تہ پرينءَ مِڙان تہ ڏوھنئُون ڳُڻَ ڀانءِ.

بيت - 26

جَنھين سندي جِي ۾ ڀَتون ڀَتين ٻوڏُ،
ڪَھڙا ڪرين ڪوڏُ، ھِنيڙَا پِسِين تَنکي.

بيت - 27

جَنھين سندي ٻوڏُ ۾ ڀَتون ڀَتين جِيُ،
تون تَنھين سين پِيُ، اوڏا اَڏي پَکڙا.

بيت - 28

ويٺي جَنھين وَٽ، ڏُکندو ڏاڍو ٿِئَي،
سا مجلس ئِي مَٽِ، جي حاصلُ ھوءِ ھزارَ جو.

بيت - 29

ويٺي جَنھين وٽ ڏُکندو ڏور ٿِئَي،
تون تن سين ڪَٽِ اوڏا اَڏي پکڙا

وائي - 1

دل رانجھي دي نال لوڪو، مَن رانجھي دي نال لوڪو
مين رانجھن دي رانجھن ميڏا، ٻيو سڀ ڪُوڙو ٿوڪو،
مَحبت جي ميدان ۾ سِرُ وڍي ڊوڪو.

وائي - 2

بي حجابانھ در آ ازدر کاشانھء ما،
کھ کسي نيست بَجُز درد تو در خانھء ما،
فتنھ انگيز مشو کاکل مشکين مَکُشاء،
تاب زنجير ندارد دل ديوانھء ما.
شکر الله کھ نہ مرديم رسيديم بدوست،
آفرين باد برين ھمت مردانھء ما،
گر نَکير آيد و مُنکر کھ خداوند تو کيست،
گويم آن کَس کھ رَبُوده دل ديوانھء ما،
مخفي از شمع تجلِي جلالش ميسوخت،
دوست ميگفت زھي مستِي پروانھء ما.

سُر کنڀات

فصل پھريون

بيت - 1

ڀلائِي آھِين، پرين ڀلائيءَ پانِھنجيَ،
سٻاجھا سِرِ چَڙِھيوڏوراپو نہ ڏين،
مانڏي مديون ٿين، سَڄڻَ سَڄَايِن۾.

بيت - 2

پيشانِيءَ ۾ پِرينءَ جي ڀَلائِيءَ جا ڀيرَ،
اڱڻ اُڪنڊِيَن جي ڏي پاٻوھي پيرَ،
قمرُ پاڙيڪير، شمسُ سُپيريَن سين.

بيت - 3

ھِيُ چَنڊُ اُھوئي، جو ھُت پَسي ٿو پِرينَ کي،
آڏِتُ چئَجُ اُنکي ڏِيان جو روئِي،
ھيڪانديءَ ھوئِي، سانگُ مَ پوي سڄڻين.

بيت - 4

ھيڪانديءَ ھوئِي، پِرين پَاڻان ھليا،
ڪَبوڪُھ روئِي، صُبح پوندو سانگُ سڀَڪنھين.

بيت - 5

مَرُ ھيڪاندا ھُون پرين، سانگِ مَ وڃن سيڻَ،
رھيا آھين رُوحَ ۾، نِتُ جَني جا نيڻ،
وماسِيا جَن ويڻَ،ٿو تاريءَ تَڳي تَن ھنِيون.

بيت - 6

رات سھائِي، ڀُون سَنِئَين، پَٽِن وڏو پنڌُ،
ھلندي حبيبن ڏيڪرھا موڙِ مَ ڪَنڌُ،
ٻَنڌڻ سوئِي ٻَنڌُ، جو پَھُچائي پرينءَ کي.

بيت - 7

رات سَھائِي، ڀُون سَنئَين، ڀائِي گُھرجي ڀَل،ُ
آھر ۾ ايلاچِيُون چَندَنُ چَري چَل،ُ
مون توسان ڳالھڙيٻِئَيڪَنھين مَ سَلُ،
ھاھُرَڪندو ھَلُ تہ کِجايون کَرَن کي.

بيت - 8

رات سَھائِي، ڀُون سَنئين، پِرتِ نَئَين پنڌ پُور،
مَيا محبوبن جي ھلي وَنءُ حضُور،
جي چُڻڪن چِتَ۾، سي ڪِئَن سڄَڻڏُور،
الله لڳِھ اَسُور، اُئائين ٿِي آءُ تون.

بيت - 9

رات سَھائِي، ڀُون سَنئَين، پِرت نَئَين پَنڌُ پَسُ،
مَيا محبوبن ڏي وڃڻڪِجي وَسُ،
راتِين ۾ رَسُ، تہ خبر کَرَن کي نہ پوي.

بيت - 10

مُون پُڻ اَڇائِي، چوڏھِينءَ ماهَ چَنڊَ جي،
مُون گھَرِ مُون پرين جي اچڻَ جِي وائِي،
مُون گھَر واڌائِي پيئي کامَ کرَن ۾.

بيت - 11

اڄ پڻ اُماڙو، چوڏِھينءَ ماهَ چنڊَ جو،
مون گھر موُن پِرين جي اچڻ جو وارو،
سڄڻُ سوڀارو،ڀيڄَڀِنيءَ گَھِر آئِيو.

بيت - 12

چوڏھِينءَ چَنڊُ نہ اُڀريو اوڻٽيهَ پَسي نہ عامُ،
مَٿِس ناه مَلامَ، جيڪي پُڇين پُڇُ سو

بيت - 13

چِوڏِھينءَ چَنڊَ اُڀرين سَھِسين ڪرين سينگارَ،
پَلڪَ پِريان جي نہ پَڙين جي حيلن ڪرين ھزارَ،
جِھڙو تون سَڀُڄمارَ، تِھڙو دمَ دوستَ جو.

بيت - 14

سَھسِين سِڄَن اُڀري چوراسِي چَنڊَن،
بِاللهَ ري پِرين، سڀ اُونداھِي ڀانِئَيان.

بيت - 15

چنڊ تُنھنجِي ذات پاڙِيان نہ پِريِن سِين،
تُون اڇو ۾ رات، سَڄَڻَ نِتُ سوجھرا.

بيت - 16

چَنڊَ تُنھنجِي ذات، سَڀ مڙھايان سونَ سِين،
آھِينِ پِرين پَنڌَ ۾ ڳُڻ سَڄِيائي راتِ،
اچن جنھن ساعَتِ، پوءِ لھي وَڃُ لَطيف چئي.

بيت - 17

چَنڊَ چِٽائي تُنھنجي سَھائِي ۾ سُورُ،
لايا مون لال لِڱن کي چندنُ ڀريٻُورَ،
ڪُماڻونڪَپورُ، مون واجھائيندين پِرينءَ کي.

بيت - 18

چَنڊَ کي چورائي، ڇَپَر نيئَي نہ ڍَڪي،
اونڌائِي آھي، اَجھو عاشقنِ جو.

بيت - 19

چَنڊَ مَ آءُ چَڙِھي، سِگھو ڪر مَ سوجِھرو،
اسان پرين پاڻَ ۾ گھارَڻُ ڏِجِ گھڙِي،
تُون پڻ ھُوند سڙِي، جي پلڪَ پانھيرو اُڀرين.

بيت - 20

چنڊَ لڳنيئي مَنڊَ، سَنجھيئي سِيخَ ٿِئَين،
ڪَر اُونداھي اَنڌَ، تہ مِلان محبوبن کي.

بيت - 21

چَنڊَ چَوانءِ حَقُ، جي وِڙھين جي وِچرين،
ٻَھ اکيون ٽِيون نَڪُ، تو ۾ ناھ پيشانِي پِرينجِي.

بيت - 22

چيو تاري جو ڪري آيو چَنڊُ چڙھِي،
بيٺو اُتِ اُڙِي، پَسِي پيشانِي پِرئَن جي.

بيت - 23

چَنڊ چوانءِ سَچَ، جي مِٺِين نہ ڀانِئَين،
ڪڏھن اُڀرين سَنھڙو،ڪڏھِن اُڀرينڳَچ،ُ
مُنھن ۾ ٻريئَي مَچُ، تو ۾ ناه پيشاني پِرينءَ جي.

بيت - 24

کڻِي نيڻَ خُمارَ مان نازُ ڪِيائون نَظرُ،
سورجَ شاخُون جَھڪِيونڪوماڻو قَمَرُ،
تاراڪَتِيُون تائِبُ ٿِيا ديکيندي دلَبرُ،
جَھڪوٿِيو جوھَر جانِبَ جي جمالَ سين.

بيت - 25

اُونداھيءَ اڌِ رات ۾ پِرينءَ پَسايو پاڻ،
چنڊُڪَتِين ساڻ پيھِي ويِو پَڙلاءَ ۾.

بيت - 26

تارا تيليءَ رُوءِ لُڌا لالنَ اُڀرين،
جھڙو تون صُبوحُ، تِھڙِي صافِي سڄڻين.

بيت - 27

تو ڏانھنَگهڻو نِھاريان، تارا تيلاھِين،
سَڄَڻُ جيڏاھين، تُون تيڏاھِين اُڀرين.

بيت - 28

ھُنَ تاري، ھُنَ ھنڌِ، ھُت مُنھنجا سُپُرين،
سَڄَڻُ ماکِي مندِ، ڪَوڙاٿِين نہ ڪڏھين.

بيت - 29

ھُنَ تاري، ھُنَ ھيٺ، ھُت مُنھنجا سُپرين،
سَڄڻ ماکيءَ ميٺِ،ڪَوڙاٿين نہ ڪڏھين.

بيت - 30

ھُنَ تاري، ھُنَ جاءِ، ھُت مُنھنجا سُپرُين،
سَڄڻ ماکيءَ ساءِ، ڪوڙاٿين نہ ڪڏھين.

بيت - 31

ڪيڪيڪَتِيُون تَن ۾ تَارا مڙِ تارا،
سَڄڻ سوڀارا، مُون تا گهڻو نِھاريا.

بيت - 32

تَارا تَراريُون، نيزا نيڻ پِرين جا،
ھَڻن مُنھن پاريُون، سانگو ڪن نہ سِرَ جو.

بيت - 33

تارا چَوئين سَچُ مَر تُون مَٺينڀانِئين،
جو تو ۾ مَچ، سو پدم پِريان جي پيرَ ۾.

بيت - 34

تارا تِرَ تِروکِڙيون، مَٿِنڦُلڙِيُون،
کوھ سي راتَڙيُون، جي مون پِرينءَ پُڄاڻا پِيِئُيون.

وائي - 1

جيڏيُون ھِيُ ضرورُ، آيَلَ ڪِيئَن رھندي پِرينءَ ري،
سَگھو ساعتَ نہ جندڙو، اَٺَئِي پھر مَلُورُ،
مَنَ ۾ مُشتاقن جي ساجَن تُنھنجو سورُ،
پيرين آءٌ نہ پُڄڻي،ڏيھُ پِريان جو ڏورُ،
وَڃي ويلَ سڀڪَنھيِن ھِينئَڙو پِرينءَ حضورُ.

وائي - 2

اَڱڻ آيا پيھِي، يا الاَ مُون ساريندي سُپرين،
مُشڪ عَطرُ مون پرين سِڪيَسڄَمُ سَڀيئَي،
تَنُ جَنجو طالِبو روحُ تَن سِين ريھِي،
ساجَن سَندي سُونھن جِي آءٌ ڳالهہڪَريانڪيھِي؟
ٿيو لُطف، لطيف چَئي، دوس آيو درِ پيھِي.

وائي - 3

وَھلِي وَنءُ مَ وھامي، رھ رات رائينديس پِرينءَ کي،
شَمَعُٿِيندس شب۾ اِنَ خوشِيءَ کان کامِي،
بابوُئَن سندي باه جِئَن ٻَران شالَ اُجھامِي،
پِرت جا پِيتَم جي ڪِينَ پروڙِي عامِي،
مونکي مُون پِريِنءَ جو آھي دَردَ دوامِي،
آھيان يارُ سيد جو ڪانَ رھي ڪا خامِي،
ھُوءَ جا لئَنُ لطيف جي مُونکي آھي مَدامي،
روشُنٿِيا رُڃن۾ جي ھُيا لئَي انھين لامِي،
ڪاري سا قِيامَ سنئَين ھوت جَنھنجو حامِي،
آيم تَنھِين لوڪَ سان جي سي مان چَونِ سامِي.

فصل ٻيو

بيت - 1

ناسِيندي نِگاهَ پھرين ڪِجُ پرين ڏي،
احَوالَ عاجِزَن جا آکِجُ لَڳِھ الله،
روزُ نِھارين راهَ، اکيُون اوھانجي آسَري.

بيت - 2

ناسِيندي نَظَرُ، پِھرين ڪج پِرينَ ڏي،
قمَر چَئجُ قريبَ کي نِسَتُ ۽ نِٻَرُ،
ٻِيو ڀَروَسو نہ ڀَرُ، اکيون اوھانجي آسري.

بيت - 3

ناسِيندي نِرت، پِھرين ڪِج پرينءَ ڏي،
قمَرڪَھج قريبَ کي ساري ساڻ سُرت،
ٻِيوڀروسو نہ ڀِتِ، اکيون اوھانجي آسري

بيت - 4

ناسِيندي نِھارَ، پھرين ڪِج پِرينءَ ڏي،
آءُ جي ڏيانءِ سَنِيھا چئَج چنڊَ اَپارَ،
ساڄَن سڀ ڄَمارَ، اکيون اوھانجي آسري.

بيت - 5

چڱا چنڊَ چئَيجَ، سَنيھا کي سڄڻين،
اڱڻ مَٿان اُڀري پِريان جي پئَيجُ،
جھيڻون ڳالهائيج، پِيرين وجِھي ھٿڙا.

بيت - 6

آءٌ جِي ڏئينءِ سَنيھا سي تون چَنڊَ پلئ ٻَنڌُ،
چئجُ حالُ حبيبَ کي نيئَي نِوڙائي ڪنڌُ،
تو تيڏانھين پنڌُ، جيڏانھن عالُمَ آسرو.

بيت - 7

اُڀُر چنڊَ، پسُ پِرين، تو اوڏامونڏور،
سڄڻَ سُتا ولھ ۾، چوٽا ڀَريڪَپُور،
پيرين آءٌ نہ پُڄِڻي، ٻاٻَلُڏي نہ ٻُورُ،
جنھن تي چڙھي اَسُورِ، سَڄڻُ سَنجھي سِيٽيان.

بيت - 8

جيھا اَڇا چَنڊَ تيھا اڇا مان پِرين،
اڱڻ مٿي اُڀري کِڙين مٿي کنڊَ،
سڄڻ جي اُڪنڊَ، آءٌ توڏانھن گهڻو نھاريان.

بيت - 9

آءٌ اُڪنڍِيائي مَران، پِرين ڀلا پَرَِ ڏُور،
ٻاٻَلُڏي نہ ٻُورُ، پنڌ نہ جوڳِيٻيَ ري.

بيت - 10

ڌڻِي ڪَريندي ڪَڏِھين حياتَيَ ھيڪاند،
مَنَ ۾ مشتاقن جي ڪي رَنجائي راند،
پِرين ڏيساندَر پاندِ، ڳُجھ ڳَرھيان ڪَنِ سين؟

بيت - 11

ھِنئَڙي سڄڻَ ساريا ڪٿي ھوندَم ھيرَ،
اچي لالنَِ نہ ڏئين مٿي پلنگَن پيرَ،
ٿِي وِرونھڻ ويرَ، ڳُجھ ڳَرَھِيان ڪَنِ سين؟

بيت - 12

وَڏُپَڻ ۽ واءُ، ڪَرَھي کاڏو کوڙِيو،
کوھ ٻَنِ پَلاڻيان، اولاڻِيو نہ اُٿين.

بيت - 13

پلاڻِيان پِيو، اولاڻِيو نہ اُٿِين،
جيڏانھن وَڳُ ويو، اُڀو توسِين اوڏِھين.

بيت - 14

مُون جَني لاءِ ڪِيا چاڙِيڪا نيڻين،
سَٻاجھي سيڻين،ڪريڳَڻَڳھَيِو ھِيُون.

بيت - 15

چَندَن جا چُوپا ڪري، چري نہ مِصري سَنگُ،
انگين مٿي انگَ، مُئَِ کي مَحبُوبَ جا.

بيت - 16

ڪَرھو نہ ڪيڪانُ پيرين آءٌ نہ پُڄِڻي،
جو مُون رات رساڻي نيئَي ساڄَن ساڻُ،
مُون تہ وَھِيڻو پاڻُ، ويٺي نِيڻَ نِچوئيان.

بيت - 17

ڪَرھا ڪَسَرَ ڇَڏِ، وکون وجھ وَڌنِديُون،
ھيڪَرَ حبيبن سان مونکي نيئَي گَڏِ،
مَڇُڻ پُونئَي ھَڏِ، آھُون اُڪَنڍِيَن جُون.

بيت - 18

ڪرھا ڪَسِر ڇَڏِ، وکَ وڌندي پاءِ،
مُنھنجو ھَلَڻُ اُتَھِين، جِتي جانِبَ جاءِ،
توکي چَندَنُ چاريان ٻِيو وَڳُ لاڻِي کاءِ،
اِيھين اُٺ اُٺاءِ، جِيئن ھوندي رات ھُت مِڙان.

بيت - 19

ڪَسرڇڏِڪَنواٽَ، وکون وجھ وَڌنديُون،
سَنئَين سُپيريِن جي وِنگي ڀانءِ مَ واٽَ،
ڇڏِ جھوري، ڏي جھاٽَ، تہ ھونديءَ رات ھُت مڙِوُن.

بيت - 20

ڪَرھاڪُرُ سڃاڻُ، پِيڪو ۽ پانھنجو،
اصل آھي اَوھان جو ناليرو نِڌانُِ،
ڪرھا اَسان ساڻُ،ڪي چانڱاڪِجُ چَنڱائِيُون.

بيت - 21

آڻيٻَڌَم وَڻَ جاءِ، مانَ مُکِريون چَري،
ڪُڌاتوروڪرھو لِڪيو لاڻي کاءِ،
ان مَئي سَندي ماءِ، مون کي ڳالھڙِينڳوڙھاڪِيا.

بيت - 22

مَيا مڃ مِنٿَ، اڄُ منھنِجي ڪَرَھا،
جھاڳِيندي جَر پَٽِيُون، مَتان ڪَرينڪَٿَ،
سُپيريان جي سَٿَ، مون کي نيئَي ميڙِئين.

بيت - 23

ڳَلَڳانا ياقوتَ جا، موتِيَن ڳُتِيِسَ مالَ،
ڪَديفِي جا ڪرھا ھَيدي پائين حالَ،
چَندَنُ چاريئَين جَالَ، جي مون رات رساڻِيئَن.

بيت - 24

ڳَلڳانا ياقُوتَ جا، موتِين ڳُتيس مَالَ،
قطَيفي جي ڪَرھا ھيدي پائِين حالَ،
چَندن چاريئن جَالَ، جي مُون رات رساڻئِين.

بيت - 25

ڳَلڳانا ياقوتَ جا موتِي منجهہ مھارَ،
چانگا چندن چاريئَين اَٺئِي پَھَر اپارَ،
سَندي پِيُ پَچارَ، جي مُون رات رَساڻئِين.

بيت - 26

مَيا تو مھارَ سڄي پايان سونَ جي،
چاريان چندنَ چوٽيون نايو مينديءَ ڏارَ،
سَندي پِيُ پَچارَ جي مُون رات رساڻئِين.

بيت - 27

اُٺُ نہ وڃي وڳَ سِين چَري نہ لاڻو،
مَئي کي مَجازَ جو ٿوھي ۾ ٿاڻو،
ڀَٽاريڀاڻو مَرندي سِينئَن نہ مَٽِيو.

بيت - 28

اُٺُ نہ وڃي وَڳَ سِين ٻَڌو چَري نہ ٻُورُ،
مَيي کي مَجاز جو ڪُڙھ اندر ڪو سُورُ،
سوڪو پِرايائين پُورُ، سُڪِي جيئن ساڻوٿيو.

بيت - 29

اُٺ نہ وڃي وَڳَ سِين چري نہ چانگو،
لڳِيَس نائَڪَ نيِنھن جِي نِھوڙيو نانگو،
ڇڏي سِرَ سانگو رڙھي رَند پِريِن جي.

بيت - 30

وھي مَنجھھين وَڳَ، کٿوريءَڏار چَري،
مَاءَ منھنجي ڪرھي پِڌَر پَڳَھ نہ لڳَ،
جَڳَسِين جِھڙو جَڳَ، ھِنئَين سِين ھُتِ چَري.

بيت - 31

ڀُورُ نہ چَري نہ ٻُورُ،ڇڏيو تور تَڪُونڪري،
مُوني ھڻي موٽيوڪرھو رات ڪَپورُ،
ميوٿيو معمورُ، چندنُ چکي آئيو.

بيت - 32

اڄُ نہ اڳِينءَڍارَ،ڪرھو جِيئَن ڪالھ ھو.
اڱڻ آيو نہ ڪَري پاھوڙيءَ پچارَ،
جيڪُسمنجهہ قطارَ ڪا وَل چِنَائِين وِھ جي.

بيت - 33

ميي ماڪائِي وڌو وات وَلين کي،
خبرٿي کيٽَڌڻِين کي وڏوڙا واھِي،
ڪُرھَيڪاڪَتَڇَڏي، ورَيس نہ وائِي،
چانگي چريائِي، ويئَي ويچاري وسِري.

بيت - 34

مِٺيون لَھي مُھان جي تو چانگا چِنيُون،
وُلِڙِيُون وھَساءَ اڃَان تو مُھنديُون.

بيت - 35

ڪَرھو سَرھو نہ ٿئي چَانگو تا نہ چَري،
لايو لَئَون لطيف چَئي ابُتو ماڳ مري،
نَظَرَ نِينھَن ڌري، پيشَانِيءَ ۾ پريئن جي.

بيت - 36

پيشانِيءَ ۾ پريئن جي چانگي رَکي چِتُ،
نيٽڇِنايو نِتُ، اُڀو اوڏانِھين اُسري.

بيت - 37

وَٽي سيٽَ سُوَٽَ پاءِ پنھنجي ڪَرَھي،
وَليون واسَ وَرنِيُون پَھرين مٿي پَٽَ،
چانگي چکي چَٽَ، تہ پوءِ رھندو پئَدري.

بيت - 38

لکين سَئَين چَرَن ڪرھاڪَنَگُوءِ ريٽَ تي،
تيِئَان ويسَريَن، ھَٽ نہ آيو ھيڪَڙو.

بيت - 39

ڪِي جو ڪيڏانھِين چانگو چَکِي آئِيو،
تاڻِيون تيڏانھِين، نيٽَڇِنايو نِڪري.

بيت - 40

ڇِنائي نِتُ، ڪَرھوڪَنگُوءَ ريٽڏيئَي،
چانگي رکيو چِٽ، پرمل جي پَساه تي.

بيت - 41

ڪرھي کي ڪئَين وڌَمُ پَئَد پَلَڻَ جا،
ليڙو لاڻِيَ کي چَري نِيَرَ ساڻُ نئَين،
چانگي سندي چِتَ ۾ صاحبَ وجھ سئَين،
اوڀاھيوس اَئين، لطفُ ساڻُ لطيف چئَي.

بيت - 42

ڪرھا توکي ڪامَ، مون سَچو پَسي سَڃِي،
مانَ پروڙي مامَ، ساڱاھي سَئَينءَ وھِين.

بيت - 43

ڪامُون ڪَرھا، بانٺَا سَھُمَ بُٺَ،
الله لڳ عِنايت چَئي ھورين ھَل مَ اُٺ،
تھ پِرين پَرچائي رُٺَ، جِن وڏوڙي وَرھ ٿِيا.

بيت - 44

ڪامُون سَھ مَ ڪَرھا، بَانٺاڪِيم ھَڻاءِ،
الله لڳ عِنايت چَئي وکَھ وڌَندي پاءِ،
پِرين سي پَرچاءِ، جَن وڏوڙي وَرھ ٿيا.

بيت - 45

کيڀاتَڙِي تَروڙِي اُڀي تَڙِ واجھاءِ،
مانَ اِچھُون ڪا، سُواڌائِي سَڄَڻين.

بيت - 46

چانگي چَئَي چُڪياس مٿان اَڪُھ نہ اُلھين،
جِنھن وَل گهڻان وھاٽِيا اُنَ سين آر لڳياس،
چوڌاريَ چندنَ وڻ پَچِي پوڄ پِياس،
رُئاري رتُ ڪِياس، ھِنَ ڪُڌا تُوري ڪَرھي.

بيت - 47

چَندن چَکي آئيِو ٻِيءُ ول وجھي نہ وات،
ڪرَھي ڪَنور لتاڙِيا رَئيءَ پيئَي رات،
توڏي تَنھن وَڻ تات، جنھن ۾ بُوءَ بادامَ جي.

بيت - 48

اٿي اَڙائِينس،ڇَڏِيو تہ ڇيڪَٿيو،
کارايان کِريو وڃي، پَلاڻِي پائِينس،
ڏانَوڻُڏائيِنس، جِئَين چَري ۽ چِنگھي ڀُڻون.

بيت - 49

دو دَستي دو پيرَ سِيني سَنگَرُ رُڪَ جِي،
ماءِ منھنجي ڪرھي تازي ڦُلَن ھيرَ،
تنھن ڪامَڻَڪنديڪيرَ، جو مونھيِن وٽ مِس رھي؟

بيت - 50

ڪَنِيڪا مَڻَڪِيا، ڪِيئن ڀَنڀو لئَين ڪرھا،
اکين مٿي اَکِيا، پِڙَ ۾ پيرَ گٺَاءِ،
وڳ ڪِھ سِرياو، ٻڌو جِيئَن گھاڻي وَھين؟

بيت - 51

نَہ ڪِي ڀَنڀولِيوڪَرھو، نہ ڪامڻ ڪَنھن ڪِياس،
اکين مٿي اَکَيا پَر ۾ پير گٺاس،
وَڳ نہ وسرياس، ڪرھي لڌو لوڙھيو.

بيت - 52

ھوس وڏڀرو وَڳ جو مِڙني ۾ مَھندار،
چِنَم ٿي چاڳَمنجهان موريو مڃرٽَار،
لِکئي جِيءَ لغار آڻيٻَڌم اَکِيا.

بيت - 53

نَوَ نِيرَ پائي، جان مُون ھِينئَڙو جھليو،
وِيڙَوڇِنائي، پونئَين رات پِرينءَ ڏي.

بيت - 54

نَوَ نِير، ڏَهَڏاوڻِيُون، پَنرھن پئدَ پِياس،
جڏھنَ سڄڻٿياسڇِرڪَڇِناءِ ھيڪَڙي.

بيت - 55

کائي نہ کٽڻھارَ، چندنَ جا چُوپا ڪَري،
اَگَرَ اوڏو نہ وڃي، سَرکنڊَ لھي نہ سارَ،
لاڻِي جِيءَ لغارَ ميو متارو ڪِيو.

بيت - 56

چانگا چندنُ نہ چرَين مَيا پِئَيِن نہ موڪَ،
اَگرَ اوڏو نہ وڃيٿُڪيوڇڏيٿوڪَ،
لاڻِي وچان لوڪَ، تو ڪِھڙي اَکرَ آئُڙي؟

بيت - 57

جيئان ڪُورٻھڪاٺيون، پنجين لکين پاءُ،
مَيو تنھن ماڳان،ڏيھاڻيڏار چري.

بيت - 58

جيئَان ڪُورٻھڪاٺِيون، پنجين لکين پَنُ،
تيئَان ڇاڻيڇُڳِيُون، مَئي رَتو مَنُ،
تنھِن وَل سندو پَن، ڪوماڻونڪوڙين لھي.

بيت - 59

جيئَان ڪُورٻھڪاٺيون، پنجين لکين پِڪَ،
تيئَان ڏيئَي تِڪَ، ميو متارو ٿِيو.

بيت - 60

لکِھ لاکِيڻو ڪَرھو ڪوڙين ڏيئَي ڳڌوم،
اَکِين سُونھنَ ٿِيومِ،ملهہ مھانگو مَ چئَو.

بيت - 61

لکِھ لاکيڻو ڪرھو ڪوڙيون ڏيئَي ڇوڙِ،
اھا سِٽ سيد چئَي جِنھين تِنھِين جوڙِ،
ترتُ رساڻي توڙِ، جُھ پلاڻَيون تہ پِرينءَ مِڙي.

بيت - 62

لکِھ لاکيڻوڪرھوڪوڙينڏيئَيڪَاه،
ايلاچِيُون آھُرَ ۾ پُوڄَ مَئَي کي پاءِ،
ڪٿَ نہ ڪندوڪاءِ، جُھ پلاڻيو تہ پِرينءَ مڙي.

وائي - 1

آھِنَمڳالَھڙِيُون، ماءُ مُرادون پِرينءَ سِين،
جي مان پييون پرينءَ ري کوھ سي راتَڙيون،
جي مان اوريون پِرينءَ سِين وَرُسي راتَڙيون،
پسَڻڪارڻ پِرينَ جي پاتِيمُ جَھاتَڙيون،
آڌِيءَ عبداللطيف چَئي، ڪُھَنڪاتَڙِيون.

وائي - 2

سَڏَين سيڻَ نَھوُنِ نِيھُن نِياپي نہ ٿِئي،
موٽِڻ جنَين مِيھڻو پِڙَ تي سيئي پُون،
ڪاري رات رَت ڦُڙا جان جان نيڻَ نہ رُون،
جَن مسافِرَ سپرين سي مَرُ رويو رُون.

وائي - 3

توڻي تَڙين تون، يا الا تو دَرُ توءِ نہ ڇَڏِيان،
مُون کي سو مشاھدو، جي مُنھن نہ ڏئين مُون،
مونٻِيا دَرَ گهڻا نِھارِيا، آھِين تونھِين تُون.

سُر سراگ

فصل پھريون

بيت - 1

مانَ پُڇنيِئَي سُپرين، چِتان لاھ مَ چُرَ،
اُنھيءَ جا امُرَ، کڻُ تہ خالِي نہ ٿئَين.

بيت - 2

مانَ پُڇنيئَي سُپرين، چتان چُرَ مَ لاھ،
پِرين اڳيان پاءِ پَلَو مڱڻھارَ جِئَن.

بيت - 3

مانَ پُڇنيِئَي سُپرين، چِتُ ۾ رکِجُ چيتُ،
سِرُ ڌئاري صافُ ڪر صابُڻَ ساڻُ سُپيتُ،
سامونڊِي سُچيتُ ٿِيُ تہ پَھُچِين پارَ کي.

بيت - 4

مان پڇنيِئَي سپرين، چِت ۾ چيتاريج،
ڪڍج ڪائي ڪچ کي ڪوڙ م ڪمائيجُ،
وڻِج وھائيجُ، سَڀ سوداگر سچ جو.

بيت - 5

مان پڇنيِئَي سپرين چِتان لاه م چـور،
ڪَڍ تون قَلبَ مان ماري ڪوڙو ڪوڙ،
ھن پِر سندو ھور مٿان تو معاف ٿِئي.

بيت - 6

مان پڇنيِئَي سُپرين چيتاريج چِت،
دائما دوربِين ۾ پسِين ولھا تون وت،
نينھن نِيگھاري نِت مُلا گڏ معلم سِين.

بيت - 7

ڪَچُ ڪَمايم ڪُوڙُ، ڀَڳُم عھدَ اللهَ جا،
پڃرو جو پاپَن جو سو چوٽِيءَ تَاءِ چُورُ،
مَعلومُ اٿيئَي مُورَ، ڳُوڙھا اِنِھيءَ ڳالهہ جو.

بيت - 8

ڪوڙُ ڪمايُئ ڪَچ، اُٿِي اور اللهَ سِين،
ڪڍِ تُون دغا دل مان صاحبَ وڻي سَچ،ُ
محبت سَندو مَن ۾ ماڻِڪَ ٻارجُ مَچُ،
اَنپَر اُٿي اَچ،ُ تہ سودو ٿئَي سَڦرو.

بيت - 9

سودَو اِھوئِي سَڦرو، سو مون پَلئِھ پاءِ،
وَسُ ويچاري ناه ڪو تون آگا عَرضُ اوناءِ،
ريءَ ھمراھِيءَ ھاديءَ جي مُور نہ مِڙي ماءِ،
لُطف ساڻ لنگهاءِ، لاھُرو لھَرن وچَ مان.

بيت - 10

لُڙُ لَھِريُون لَسَ ليٽَ، جتي اَنتُ نہ آبَ جو،
الله اول مَ اُنَ جا ٻيڙا مَٿي ٻيٽَ،
جوکو ٿِئي مَ جھاز کي، ڦرھي اچي مَ ڦيٽَ،
لڳي ڪامَ لَپيٽَ، ھِن غاريبي غرابَ کي.

بيت - 11

سِڙھ سَنوان، لاڄُو نَوان، اولا جَنِين عاجَ،
ساٿِي سفر ھَليا ڀَري جُنگ جھازَ،
حاصل ڪري ھاجَ، واحِدَ وڻجارن جي.

بيت - 12

سِڙھ سَنوان، لاڄُو نوان، مُھاڻا سندن مِيرَ،
ساٿِي سفر ھَلِيا، ٿِيا سڻاوا سِيرَ،
جي اچن ساڻُ اُڪِيرَ، سي ٻيڙا رکين ٻاجهہ سِين.

بيت - 13

منجهان پيئَي مَڪُڙئ ڪا جا پاڻِيَ پِڪَ،
وَکُر ھَڻِي ونِڪَ، ڪٽجِي ڪارو ٿيو.

بيت - 14

منجهان پيئَي مَڪُڙئ ڪا جا پاڻيءَ پُوندَ،
سيئي ڏِٺُم رُوند، وَکُر جَن وڃايو.

وائي - 1

سَھَسين شُڪرانا، ڪوڙين ڀالَ ڪريمَ جا،
حمدُ چئجُ حڪيمَ کي زور ھڻي جانا،
تون ڏيکارين تون ڌڻِي، باطن جا بانا،
متان مردَ وِسارئين صاحب جو ثنا،
دوستُ رکي دل۾ پڙھ لالَنُ لِسانا،
جفا ڏيئَي جِيءَ کي ٿِيُ فِڪرَ منجهہ فنا،
تُسي توسين توھ ڪري آگو احسانا،
ڪڍُ تون دغا دل مان ٻانھپَ سِين ٻانا،
صاحبَ وڻي سچ سين ٿِيُ دانہ ديوانا،
جي تسليمَ سين تحقيق ھوا سي ڪِئَن امانا،
جاڳيا جي جَبارَ لَئ سيئَي سَمانا،
فَاذ ڪُرُونِي اَذڪُر ڪُم ڪَھيو قُرآنا،
وَاشڪرولي وَلاتَڪفُروَن ڪڍ تون ڪُفرانا،
سڀ سَنوريِا سُپرين قَوالَ تو ڪَنا،
چڱي چَئجُ چاهَ سِين مَدَح اِيءَ منا،
تائب ٿِيو تڪڙا جُوشا جوانا،
لھين تون لطيفَ کان اَمنُ اِيمانا.

وائي - 2

پُڇان ٿي توکي ھادي ساءِ، ڪٿي پِريان جا پَکڙا؟
جِتان جَتن لَڏِيو، چڙھيا پَکي پَنَ،
جَرُ موتي جيئن ھاريو، منھنجي ھِينئڙي ڀڳا ڀَنَ.

وائي - 3

مون ۾ تون موجود، آءٌ آڳاھين آھيان.
اکيون اکڙين کي سِڪيو ڪَن سُجودُ،
تيلانه رسيون بُودَ کي جيلانه ٿيون نابُودُ،
ماڻُهن جي موٽڻ جو صاحبَ ھٿِ سُجودُ،
ان درِ سيئَي اَگهيا، جن وڃايو وجودُ.

وائي - 4

مون ۾ تون موجود، آءُ آڳاھِين آھيان،
اکيون اکڙين کي سِڪيو ڪَن سُجودُ،
تيلانہ رسيون بُودَ کي جيلانہ ٿيون نابُودُ،
ماڻُھن جي موٽڻ جو صاحبَ ھٿِ سُجودُ،
ان درِ سيئَي اَگھيا، جن وڃايو وجودُ.

فصل ٻيو

بيت - 1

جيڪِي منجهہ جَھان، سو تاريءَ تڳي تُنھنجي،
لُطفَ جِي لطيف چَئي تو وٽ ڪَمِي ڪانَ،
عدلُ ڇُٽان آءٌ نہ ڪو ڦيرو ڪِج فَضلَ جو

بيت - 2

ساري رات سبحانُ جاڳِي جَن ياد ڪيَو،
اُن جِي عبداللطيف چَئَي مِٽيءَ لڌو مانُ،
ڪوڙين ڪَن سلامُ آڳه اچيو اُن جي.

بيت - 3

سيوا ڪَر سمنڊَ جي جِتِ جَرُ وَھي ٿو جالَ،
سَئَين وَھَن سِيَر ۾ ماڻِڪَ مَوتِي لالَ،
جي ماسو مِليئي مالَ تہ پوڄارا پُر ٿِئَين.

بيت - 4

سي پُوڄارا پُر ٿِيا سَمنڊُ سِيوِيو جَن،
آندائون عميق مان جوتِي جَواھِرَن،
لَڌائون لطيف چئَي لعلون مان لَھرن،
ڪانھي قيمتَ تَن، ملهہ مھانگو اُنِجو.

بيت - 5

سيويو جَن سبحانُ، ويرَ نہ وڙھي تَن سين،
توبه جي تاثِيرَ سِين، تري ويا طوفانُ،
ڏيئِي تَوَڪَلَ تَڪِيو آر لنگھِيا آسانُ،
ڪامِلُ ڪِشتِيبانُ وچَ ۾ گڏين واھُرُو.

بيت - 6

ساري رات سُڄاڻَ سودو ڪن صاحبَ سين،
ٻانھپَ ڀَري ٻيڙيُون ھليا جوپَ جوانَ،
پاڻھين پھلوانَ لحظي ۾ لَنگهي ويا.

بيت - 7

ٻانھپ جو ٻِيڙين ۾ وَکرُ وڌائُون،
موتِي معرفت جا سَچا سودَيائون،
التائِبُ مِنَ الذَنُبَِ ڪَمَن لاذَنبَ لَه،َ اِي کَٽ کَٽيائون،
انھيءَ جيءَ آءٌ برڪتُ پارُ لنگھيان.

بيت - 8

جَنين سودو سچ سِين وکَرُ وھايو،
بَخير ”لَھمُ البُشريٰ“ جو اُنِھيءَ لَئي آيو،
اُنکي لالنَ لنگهايو، ساندارو سمنڊَ جو.

بيت - 9

اِيءَ گَتِ غواصَن، جيئَن سمنڊَ سوجھيائون،
پيھي منجهہ پاتارَ جي ماڻِڪَ ميڙيائون،
آڻي ڏنائون، ھيرا لعلُ ھٿن سين.

بيت - 10

آڇاڙا عميقَ جا گڏيا غَواصَن،
جُھڙيون جھاڳي آئِيا ڪارونڀارَ ڪُنَن،
سمنڊَ سوجھي جَن، آڻي اَمُلَ اولَيا.

بيت - 11

ويِا جي عميق ڏي مُنھنُ ڪائو ڏيئَي،
تَنيِن سِپُون سوجھي ڪڍيُون پاتارا پيھِي،
پَسَندا سيئِي، اَمُلَ اَکَڙيَن سين.

بيت - 12

آڏو چِڪَڻُ چاڙھ، منھنجي موجَ نہ سَھي مَڪُڙي،
ميڙي مَٺايَن جو بيحد چاڙھِيم بارُ،
چَوڻ چارو ناھِ ڪو، بديون بيشمارُ،
ڪَپر ڪارونڀارُ، اُڪارين احسانَسِين.

بيت - 13

اَڏو چِڪَڻ چاڙھ، مُنھنجي موجَ نہ سَھي مَڪُڙِي،
ميڙي مَٺاين جو بيحد چاڙھيم بارُ،
آڳي جو آڌار، ڪڍي اونهي ڪُنَ مان.

بيت - 14

ويرَ مَ لاھي ويهُ، مٿي آرَ اوڙاه جي،
پَسي پاڙي واريُون ڪِجُ انديشو ايهُ،
ويندو نہ پَسين ڏيهُ، پَتَڻُ ھُن پار مَڻي.

بيت - 15

اٺَئِي پَھَرَ اوڙاهَ تي منجهہ گَھرءَ گھاري،
وَسُ نہ ويچاري، تہ ڪا ماڳھ ڊُڪنَدي مَڪُڙِي.

بيت - 16

ھِڪِي ٻانھي چِتَ ۾، ٻي صاحبُ سَنواري،
دَنگي ھن درياه مان ھَلائي ھاڪاري،
تَرازُو تاري، سُتڙ سڀيئَي ڪَري.

بيت - 17

ھِڪِي ٻانھي چِتَ ۾، ٻي سَنواري صاحبُ،
ڪڍي اونهي ڪُن مان، اِيُ آگي جو عجبُ،
ايُ سانئينءَ جو سبب، جيئَن ٻُڏا ڪڍي ٻارِ مان.

بيت - 18

ھِڪِي ٻانھي چِت ۾، ٻي جا ڪري اللهُ،
پاڻيھي وجھي ڪُن ۾ پاڻيھي اُڪاري اوڙاهُ،
تِنھن واحد کي واهُ، جو سُتڙ سڀيئَي ڪري.

بيت - 19

ھِڪِي ٻانھي چِت ۾، ٻي جا اللهُ ڪري،
پاڻيھِي وجھي ڪُن ۾ پاڻِھِي ڪِنڌِيءَ ني،
سُتڙِ سي ڍوئي، جي تَڙِ توائي مَڪُڙا.

بيت - 20

ھِڪِي ٻانھي چِت ۾ ٻي ڪري جوڙَ جَبارُ،
ڪڍي اونهي ڪُنَ مان اِي آگي جو آڌارُ،
جھازُ جوھَريَن جو تنھنکي ڀَو نہ ڏي ڀَتارُ،
ننڍا وڏا مَڪُڙا سَڀ پسَندا پارُ،
جيڏانھن مُنھن مديني جو سُڄي محمد ﷺ موچارُ،
سٻاجھو ستارُ، سُتڙ سڀيئي ڪري.

وائي - 1

ڪنڌِيَ ساريان ڪان، يا اَمَنُ امانُ،
يا الٰھي اي الٰھي ٻاجهہ ٻيلاٽِي ڀانئَيان،
ڳَڻڻ ڳاڻيٽو ناه ڪو اَپَر ٿِيا عصيانَ،
خبر ناه قبر جي نِسورا نِسيانَ،
والِي رسجُ وَھلو، اَرَکِھ ٿِيا انسانَ،
سُڻُ سَٻاجھا سپرين نعرو نگھبانَ،
مَديِون پَسي مُنھنجون شرمايا شيطانَ،
ھن منھنجي حال تي ھيَ ھَي ڪن حيوانَ،
ساءِ سُکاني آھئَين سامونڊي سُبحانَ،
تُرھو ڇِنُمَ تار ۾ رَسجُ تُون رحمانَ،
ٻيِلي جو ٻُڏن جو، مون تي موٽي مانَ،
ويٺَو پِني پِنڻو، ڪر ڀيرو مَٿي ڀانَ،
خالِقَ تان خوبُ ڪِيا، گولَن جا گذرانَ،
آءٌ پُڻ اَنڌو اُن ۾ ويٺو پِنان پانَ،
سَڀ سَوالِي سمگَيا داتا ڏيئي دانَ،
ولھا سڀ وَھيان ڪِيا تنھنجي جُوھ جَوانَ،
مَتان مون کي ڇَڏئِين ٻيلي سندا ٻانَ،
ويَر وسيلو آھئيِن دارُو ۾ ديوانَ،
لاءِ ڏُھارين ڏِينھن کي خِيمو اڏِيو خانَ،
اُتي عبداللطيفُ جي سڻج ڪا سلطانَ.

وائي - 2

آئيو ھو الا لالن آيڙو،
چُئا چَندن اُھڳ کٿوري لالنَ لِڱَن لايو،
ٻُڍو چَئي، ٻاجهہ ٿِي، کوڙيو پِريَم تَنين گَھر پايو،
ڳاھُون ڏيئي ڳجُهيون مون پاڻِھي پَرچايو،
لوڪاڻي لِڪُون ڪري مون رات سَڄيائي رايو.

فصل ٽيون

بيت - 1

کُوھا ڪالھ کڻي، اُنِ وڌا اُتر آسري،
اَلا جُھري مَ اُن جي اُولي جي اَڻي،
وڻجارن وَڻِي، وَکرُ وڌو ٻيڙئين.

بيت - 2

وَکَرُ وِھائين لوڻُ رُنگَ کٿوريءَ گُھرين،
ڀُنگو تنھنجو ڀَر تي، جِم ڳالهائين ڪوڙُ،
جِم وڃائين مُورُ، کَٽِيو تُنھنجو گهوريو.

بيت - 3

وَکَرُ ڍيرو ڍيرَ، پَر وِھائو ويسَرا،
ڪِنين وِھائِي وَسُ ڪيو وکَر وڏِيءَ ويرَ،
ڪِنين گُھمندي سيرَ، وَکَرُ وڪامِي ويو.

بيت - 4

وَکَرُ سو وھاءِ جو پَئي پُراڻو نہ ٿِئَي،
ويچيندي ولات ۾ ذرو ٿِئي نہ ضِياءِ،
سا ڪا ھَڙَ ھَلاءِ، آڳهِ جنھن جي اُڀھَين.

بيت - 5

اوريائين آڻين، ميڙيو مُعلمَ خَبَرون،
سا سُڌِ ڪانَ ڏِين، جتي وھ ويڌَ ڪري.

بيت - 6

ٻيڙِي تُنھنجي ٻاجھَھ، وکرُ تنھن وصالَ جو،
کُوھا اولاتو ڪِيا، سَڀَ سونھارا ساڄَ،
اُت ڪا معِلَمن حاجَ، جِت پُورَڻَ وارو پاڻھين.

بيت - 7

ٻيڙي پُراڻِي وکرُ پاءِ مَ وتَرو،
تَري ۾ تُنَ پِيا پاسَن ۾ پاڻِي،
ھي ھَڏِ وِھاڻِي، ڪَڙھ ڪالھوڻي ڏِينھن کي.

بيت - 8

تَري تُنَ پِياس، پاسنئُون پاڻِي وَھي،
کوھو جُھرُجُھنو ٿيو لاڄُو سَڀَ لُڙياس،
جِيلان سَڌرُ سُکاڻِياس، وَھي تي وھ سامُھِين.

بيت - 9

ويٺو تُنَ تُنيس، مَکِ ڏيھاڻي مَڪُڙي،
سَنباھي، سَيدُ چَئي، مٿي نائوءَ نِينس،
وَٽَائي وَڏاندرا لاڄُو لڳائِينس،
آخَر اھڙائِينس، تہ جوکو ٿِئَي نہ جھازَ کي.

بيت - 10

تُنَ تُنيندو آءُ، مَک ڏيھاڻِي مَڪُڙِي،
سانباھي سمنڊَ جي مَنان مُور مَ لاءِ،
اَڄُ ڪ سَنجِھ صُباح، اُھرندي اَتانگھ تَڙين.

بيت - 11

جَرَ ۾ ڦوٽو جِيئَن لَھريُون لڳندي اَڌَ ٿِئي،
تُون پُڻ آھِين تِيئَن دُنيا ۾ ڪو ڏِينھڙو.

بيت - 12

اچي سو ڏٺوءِ جو ڪَپَرُ سوءِ ڪَنَن سِين،
سُتي لوڪَ لطيف چَئي، ياد نہ ذَرو ڪِيوءِ،
غافِل ٿي غِرابَ کي اوڙاهَ تي آندوءِ،
سو ڇِتر ڇُھي رکين جو پيو پُراڻو پوءِ،
جھازُ ضعيفَن جو پاڻِيءَ ۾ پَرتوءِ،
سَيدَ، ساٿِ سَندوءِ پُرِ بندر پھچانئَين.

بيت - 13

جُتو وَنءُ جھازَ، گڏِيو غُرابَن سِين،
پوريندي ھن پارَ ڏي سَڌَرُ کَڻِج سازَ،
اچن ٿا آوازَ، سَٽَاڻي سَمُنڊَ جا.

بيت - 14

دَنگِي وچ دريا، ڪِي ٻُڏي ڪِي اُڀري،
ھو جي واڍي واڻِيا سي سُوھَڻ سَڀ سَڙِيا،
مَعلمَ ماڳ نہ اڳئين، فِرنگي منجهہ ڦِريا،
ملاحَ تنھنجي مَڪُڙِيءَ اچي چورَ چَڙِھيا،
جتي ڍِينگَ ڍَريا، تِتي تاري تُنھنجِي.

بيت - 15

دنگِيءَ ۾ داڻا وٺي وجُھ وَکرَ جا،
وِيرَِ وَرندَيئ ويسرا ويھُ مَ ويڳاڻا،
ھِي نَنڊ نہ ڄاڻان، ڪڏھن ھڻنديئ ڪُنَ ۾.

بيت - 16

وَکرُ وڻجارا، پاڻُ پَرائو چاڙھِيو،
اچِي لھريون لڳيون ٻيڙيءَ ٻِپَاران،
جاڳو جي يارا، تہ تَڙِ توائِي نہ ٿئي.

بيت - 17

پاڻَ پَرائو چاڙھِيو وَکَرُ وڻجارا،
اچي لھريون لڳيون ٻيڙيَ ٻِھ پَارا،
جاڳو جي يارا، تہ تَڙِ تَوائي نہ ٿِئي.

بيت - 18

ٻيڙياتا ٻيئَي، ڳالهيون تو نہ ڦَٻَنديُون،
سڄيون راتِيون سُمھين ڀَر سُکاڻَ ڏيئَي،
صباحَ سڀيئَي، پارِ پُڇندَءِ خَبَرُون.

بيت - 19

وھ تِکَھ وَھَڪُرا، جِت لَنگر نہ ٺَھَرَن،
وَڏاندريُون وھ سامُھيون جَجھي زور جُنبن،
نِيڊوءَ ۾ ناتاريون وڻجارا وجھَن،
مَلاحَ مُعلمن، مُون ڳَري سُئي ڳالھڙي.

بيت - 20

وڻجارا ويٺي، تو نہ سَرندي شاهَ ري،
مَکِ پنھنجِي مَڪُڙي چڱِي ڪَر چيٺي،
پاسا پاکَريِن جا سَمُنڊُ ٿو سيڪي،
جي لُنڊا ۾ ليکي، ويَر وڙَھندي تَن سِين.

بيت - 21

ناکوئو نِگھبان،ُ مُعلمُ مُنجي خَبَرُون،
تَنِ ساري کَنيو سمنڊَ ۾ سَفَرَ جو سامانُ،
لُطفَ ساڻُ لطيف چَئي تَتِي لنگِھيو طوفانُ،
سَنڀاري سُبحانُ، وڃِي عادنِئَون اُکَتا.

بيت - 22

سُتا سَڀُ پَئِي، سَندي مُعلمَ آسَري،
اَئِين پڻ سُمھو ناکُئا بَندر ناه ڀَئَي،
جَنجِي سَيدَ لَڄَ کنئَي، سي سڀ لنگھيندا لَڪِيُون.

وائي - 1

ٻاجَھين مَڱا، مَھرين مَنڱا، الايا ھو آءُ ٿو ٻاجھَين مَڱا،
تُون مارين، تُون جِيارين، لطف اُٿارين لَڱا،
ڌڻِيَ جا ڌوٻِي چَوي ڪَمَ مڙيئَي چَڱا،
ھِت پُڻ تونھين ھُت پڻ تونھين، ٻي دَر ڪاڏي آءُ وڃان،
کَٽندين، کٽِي چوي، سُڻ صاحِبَ جي سَڱا.

وائي - 2

ساٿِي ننڌا بارَ، وو تَن پانڌين ننڌا بارَ،
توکي آرس اَکرين ۾.
پاتا پاڙي واريِن، پَڳھ منجهہ پاتارَ،
پتڻُ ٿو پُورَ ڪري آئي تنھنجڙي وارَ،
سَڄيون راتيون سُمھَين، کِيو منجهہ خُمارَ،
ڪھ تو ڪَنين نہ سُئي، ھَلڻَ جِي ھاڪارَ،
تائبَ ٿيو تَڪڙا، پڙھو اِيءَ پچارَ،
نِنڊَ نہ ڪجي ايتري، سُڻج ادا يارَ،
سائينءَ مُڪِين سَچَ کي، تُون ڪوڙو منجهہ قطارَ،
ڪ تو ڪَنين نہ سُئي، ڪَپر جي ڪوڪارَ،
گھِڙان ٿي ريءَ گَھڙي، الھيٰ تو آھارَ،
ھؤ جو شَڪ شارڪ جو، تِئان رَکِھ ستارَ،
ڪُلُ نَفسٕ ذائقتھُ المَوتُ، سَچي اَي سنڀارَ،
شِڪارُ تُون شھبازَ جو، تُون تانَ منجهہ شڪارَ،
يَومَ يَفِرالمرءُ مِن اَخِيه، جِت ڀڄندا ڀارَ،
تُرھو ڇِنو تار ۾، اچِجُ تون اوسارَ،
لَکَھ مِڙئي لُٽيا ھِنئَھين ويا ھزارَ،
ڏِنَيءَ جي اللهَ لڳ، ھوندَ ٿئي پَرينءَ پارَ،
جُوٽَن مٿان جُٽِڪِي، دُنِيَ تُنھنجي دارَ،
جِيفو آهَ حدِيثَ ۾، اَنڌيَ اِي آچارَ،
وَٽُيءَ ڪِينَ ولھِن سين، ڪَنبي ڀَر قَھارَ،
سا ڪِئَن ھلي تو سِين، جا ڀَڳِي کان ڀتارَ؟
جِيَڻَ جالَ نہ نِبھَي، سُڻِجُ اِيَ سنڀارَ،
جِمَ وساين ويسَرا، ڀِتنِ جي ڀُلڪارَ

فصل چوٿون

بيت - 1

سَڀيئَي سَنئِيئَن ڪرين ڪو مَ مُنجھائين راھھَ،
سَڄَڻ جِي صَلاح، لائو لَنڱو ميڙئين.

بيت - 2

سَڀيئي سَنئينءَ ڪرين ڪو مَ مُنجھائين واٽَ،
سُھکِي ڪِج سَچا ڌڻِي سُڄي جا صِراط،َ
سُپيريان جي ساٿَ، لائو لَنڱو ميڙئين.

بيت - 3

سڀيئي سُبحانَ جي ڪُر حوالي ڪَمَ،
ٿِيُ تحقيقَ تسليم ۾ لاھي غَم وَھمَ،
قادرُ ساڻ ڪرمَ، حاصل ڪري حاجَ تو.

بيت - 4

چڱن ساڻُ چڱايُون، اِيئَن سَڀُڪو ھوءِ،
تو جِئَن ڪري نہ ڪوءِ، بُڇن ساڻُ ڀَلائِيُون.

بيت - 5

چڱا ڪُن چڱايون مَٺايون مَٺن،
جو وَڙُ جُڙي جَنِسين، سو وَڙُ سيئي ڪُن.

بيت - 6

مَين مٿي سَمرا کُھِيَن سَڏَ ڪَري،
ساٿَ نبِاھيو نِين،ِ اِيءَ پَر سَنديءَ سڄڻين.

بيت - 7

وِتُ ويمي جو جي لَھين، ٻِي ڪار نہ ڪرين ڪا،
سَا پُروڙِج ڳالھڙِي وڻجارن وٽان،
موتِي جَن ھٿان، آنَدئِي گھڻي ادبَ سِين.

بيت - 8

اَمُلَ آڇ مَ اُن کي جي نہ پروڙِين مَتِ،
جِت گڏَجيئَي جوھَري ماڻِڪُ تِتھِين مَٽِ،
جَنِين سون سين سَٽِ، تَن ھڻي رئ رَدِ ڪِيو.

بيت - 9

سونان وَنئُن صرافَ سينئَن ڀَڃي ڇَڏِ بازي،
چاندي ڪيو چَلائين رُپو روازي،
جِت ٿِيندو رَبُ قاضِي اُت توريندا تَجِويَزَ سِين.

بيت - 10

سونان وَنئُن صرافَ سينئَن، بازي ڀَڃِي ڇَڏِ،
جو چاندي ڪيو چلائِين متان پوين ھَڏِ،
جِت ٿِيندو صرافاڻو سَڏِ، اُت توريندا تَجِويزَ سِين.

بيت - 11

سونان وَنئُن صرافَ سينئَن لَڏو لاھ مَ لَڏِ،
سودو سوئِي ڇَڏِ، جَنھَن۾ جواھِرُ ناھِڪي.

بيت - 12

سونان وَنئُن صرافَ سينئَن لَڏو ھَڏِ م لاھ،
آھي تَن اُونداهِ، جن جواھر ضايع ڪِيا.

بيت - 13

جُھ صرافَن لڏِيو، تہ تُون پَڻ لڏج سونَ،
قدرُ لھندُئِي ڪون، نيئَي گڏِيندَئِي گَڏونءَ سين.

بيت - 14

جي نہ سُڃاڻن سَچَ کي، وھ مَ تني وَٽ،
اَمُل کي اڌ ڪري پاڻَان ھَڻندا پَٽِ،
وڃِي مُھر تَنِي وَٽِ مَٽِ، جي پارکُو پارَسَ جا.

بيت - 15

قَدُرَ وارا ڪَم ٿِيا، کُٽا خريدارَ،
پاڻيٺ جي پَرکڻا، ويا سي وِينجھارَ،
عَينڪ پائي اکئَين لھن سڀڪنھن سارَ،
صرافِنيئون ڌارَ، مَاڻِڪُ مُلاحِظو ٿئَي.

بيت - 16

اَگھيو ڪائو ڪَچ،ُ ماڻِڪَن موٽَ ٿِي،
پَليءِ پايو سَچ،ُ آڇيندي لَڄَ مَران.

بيت - 17

ويا سي وِينجھار، ھيرو لال وِنڌِين جي،
تِنين سندا پويان سيھي لَھن نہ سارَ،
ڪُٽِين ڪَٽُ لُھارُ، ھاڻِي اُنِھين ڀيڻئَين.

بيت - 18

وَڃَن مَ وينجھارَ، پاڻِيَٺُ جي پَرکيا،
ڪنَير پايو اَکيئَن لَھَن سَڀَڪَنھِن سارَ،
موتِيءَ جي مزاجَ جو قَدرُ منجهہ ڪِنارَ،
صرافَنِئَون ڌارَ ماڻِڪُ ملاحظو ٿِئي.

بيت - 19

ٿا صرافَ سُڄن، پاڻُ ڪوٺائين جوھِري،
ماڻڪُ ڪري مُٺِ ۾ وَنئَنُ وٺِي وَٽِ تَنِ،
سَندسُ ئي، سيد چوي، ڪھڙو قدرُ ڪَن،
پاڻِيَٺُيءَ پَرکَن، ڪِي ڪَنچَن گڏِين ڪَچَ سِين.

بيت - 20

امُلُ آساري پَئي ڀوري ڀَڳُيءِ جِتِ،
ڪُهُ نہ رُنئَي تِتِ، ٻَئِي اَڌ ھٿِ ڪري؟

بيت - 21

اَمُلُ اَساري، پئَي ڀوري ڀڳئي جِيئَن،
وَنئَن صرافن سِيئَن، ٻئي اَڌ ھٿ ڪري.

بيت - 22

اَمُلُ آساري پَئَي ڀوري ڀُڳُيءِ جان،
ٻَئي اَڌَ ھَٿ ڪري سري صرافن وان،
تھ سو تُنھين تِئَان، سڄو ڪرائين سيگھ مان.

بيت - 23

ماڻِڪُ مُنڌَ ھٿان پيتيءَ ۾ پُرزا ٿِيو،
سڄو تان، سَيد چئَي، لھي لَکُ سوا،
ڀَڳي پُڄاڻان پَدمان پري ٿِيو.

بيت - 24

ڀَڳو ميلائين مَٿي ٿِيو، سڄو تا سَوَ لَکَنِ،
ماڻِڪَ تي ملهہ وترو جو ڌَريان ھيٺِ ڌڻِين،
سوُجي صرافن، بي بَھا بَس ڪِيو.

بيت - 25

جِتي ماڻِڪَ ماڳُ، تِتي چوران تَڪيو،
سُؤن تَن سَڀاڳُ، اَمل جَن اوباھيو

بيت - 26

چورُ اُڀو اِئن چوءِ تہ آءٌ اُھوئِي آھِيان،
جي اَسِي اَکِيُن ھوءِ، تہ لِڪي کي ڪون لَھي.

بيت - 27

چوريءَ پَھتُ ڳجُھ سِين، پَڌر ناه اَرَٿُ،
پھرين پاڻُ لِڪائي پوءِ لِڪائجُ وَٿُ.

بيت - 28

پاڻِھين لوڙائو ٿِين، پاڻھين دانھون ڏِين،
گھر وارن جاڳائين، چورَن سَڏَ ڪَرين.

بيت - 29

پاڻھئَ ھاڻو پاڻھئَ واھَرو، پاڻھئَ چورَن گَڏ،
ڪَنھنکي ڪَريان سَڏُ، پَنھنجيون ھَڻِيو پاڻ ڏِئي.

بيت - 30

جَھنگھ کامِي پَٽِ ٿِيو، لَٿي چَوران لِڪَ،
وَئي وجُودان نِڪري جيڪا دڙي دڪَ،
ھِڪُ سَڄَڻُ ٻِي سِڪَ، ٻَئي پَھڻا پاڻ۾.

وائي - 1

جاڳو يارا جيڏيون، پاڻُ پَرنُجي، جاڳو جو شان جيڏيون،
ھلندي حَبِيبَن ڏي ويلو وچُ نہ ڪِجي،
مٿان اُھِس اُسري پَتنگَ جِيئَن پئَجي،
عرضُ احوال اُنکي چَڱِيَ ڀَت چئَجي،
نِيازُ ڪري نِڪَڻِي واحدَ ڏي وَرجي،
آھي موتُ مِڙني تي گوڙيون ڪِيو ٿو گجي،
اَجل اِيندُئ اوچتو جو سدا ٿو سُجھي،
اَڳيان اونداھِيءَ جو سَمَرُ ساڻ کَڄِي،
تان ڪِي قُوتُ قبر جو ڪُوڙِيون آن گُھرجي،
آگو عيبَ آنھَجا ڍَڪيا ڳُجھ ٻُجھي،
جيڪي وھي وجودَ ۾ صاحبُ سو سمجھي،
ڊڄي ڊاءِ ڌڻِيءَ جي جيڪو ڀَيءِ ڀَڄي،
اَمن آھي اُنَ کي جو منجهہ الله جي اَجھي.

فصل پنجون

بيت - 1

مُون ٿي چَيُئ ڪانڌَ، ڀُتِي ڀارِ مَ مَڪُڙِي،
سِڙھ پُراڻا پاندَ، لھريون صحيح لڳندِيُون.

بيت - 2

اڳھَين اُتو مانءِ، تہ مَکِھ پَنھنجي مَڪُڙِي،
ڀورا شَڪُ مَ ڀانِئَن، لھريُون صَحيح لنگھنديون.

بيت - 3

لَھريُن ليکو ناھِ ڪو جِت ڪَپَرَ ڪُنَ ڪارا،
آڇاڙا عمِيقَ جا اَچن اوڀارا،
اُٿي اَسارا، وِيرَ وڙھنديئي ويسَرا.

بيت - 4

ويرَ وڙھنديئي ويسرا، اُٿِي توھ طلَبُ،
سائِرَ ڪِنھن سَبَبُ، ڪالَھ نہ وڌُئي ڪُنَ ۾.

بيت - 5

ڪالَھ وڌائين ڪُنَ ۾ جاڏا جُنگَ جھازَ،
تُنھنجي اَڄُ ترازَ، آھي آرَ اکين ۾.

بيت - 6

آھي آرَ اَکين ۾، ناکُئا ڪِجُِ نِگاهَ،
وڏا ٻيڙا ٻوڙيا سائِرَ ڏيئَي ساهَ،
ملاحِظو ملاحَ، ڪِجُ ڪو اِنھينءَ ڪُنَ جو.

بيت - 7

مُلاحظو مِھراڻَ جو مُور مَ لاءِ مَنانءُ،
سامُونڊِي سَڀاڳَ کي سُمَھڻُ آيئي ساءُ،
جاڳي جَرَ مٿاءُ، تاري وَنئُن ترازَ کي.

بيت - 8

تاري وَنئَن ترازَ کي منجهان موجَ ملاحَ،
دانَھون ڪن درياهَ جون جي اونهي جا آگاهَ،
سُونھَن جي صلاحَ، وٺ تہ ويرَ لنگهي وڃين.

بيت - 9

سودي ڪارَڻ سَنبھي ويھِون وڻجارن،
ويا چين، بنگال ڏي رکي ماڻِڪَ مَنِ،
آيا تَنھِن اوڙاه تي جِتي ڍِنگ ڍَرَن،
لَھرين جي لپاٽَ سين ڪاٺِ ڪڙڪا ڪَن،
قاسم ڪارونڀار ۾ اڙي لڳي مَ اُن،
اُتي اَتارُن، ھادِي ڌَرين ھَٿڙا.

بيت - 10

ھادي ڏيندين ھٿڙا وَھَڻ سِر ويھي،
نوحُ جِنھينِ جو ناکئو ثابِت ويا سيئَي،
تِنھِين جي ڪِشتِيءَ کي ڪيھي تِکَھ طوفان جي.

بيت - 11

سُونھان سُڌيون ڏِين اِنَ ديواني درياهَ جُون،
ڪُوڙَ اوڏائِي ڪِينَ ڪي رُڳو سچَ سودين،
عَجَز جو اَڌ رات کي وَکَرُ وھائِين،
ساٿُ نباھِيو نِين ثابتُ اِنھي سِيرَ مان.

بيت - 12

ثابِتُ لَنگھيا سِيَر، لَھرين لوڏيا ڪِينَ ڪِي،
وڃي پَھُتا پارَ کي نِرتون منجهان نِيرَ،
ماءِ پَھُتا مِيرَ، ٻارِ لنگِھيائون ٻاجهہ سِين.

بيت - 13

تُون ويسَرو ويرَ، ساٿين سَنَبتِ پنڌ جي،
جوڙي جُنگ جھازَ کي ڪوڏِ ھڻائِجُ ڪِيرَ،
وَھي وڻجارن جي بندرَ ڏانھن بَھِيرَ،
گھَر تَنيِنجي کيرَ، جَن لاڳيندار لنگهائِيا.

بيت - 14

قَرڦُلَ، ڦوٽا پارچا، اَگَرُ ۽ عَنبيرَ،
ھِھَڙو وَڻجُ وٺي ڪري وِجھ وڻجارا ويرَ،
ڀُتِي ڀاڙِ مَ مَڪُڙِي اڳيان سائَرَ سُڄي سِيرَ،
ڪونھي اُھکھ، عنايت چئَي، جر جوکاري نير،
گھر تَنيِنجي کيرَ، ساٿِ جَنيِنجي سڄَيُون.

بيت - 15

قرڦل، ڦوٽا، پارچا، پاڻيَٺَ پاتائون،
ڪوٺِيُون قِيمتَ سنديون تَرَ ۾ تاڪِيائون،
لاڄُن منجھھ، لطيفُ چَئي، ٻيڙا ٻَڌائون،
نذرُ نَبِيءَ ڄامَ جو چَڙھندي چَيائون،
جي ڇُوھي ڇوڙِيائون،سي ٻيڙيُون رَکِين ٻاجهہ سِين.

بيت - 16

قرڦل، ڦوٽا، پارچا پاتائون پُڙيون،
اُنِھيءَ کي عناتُ چَئي ڦيرُ نہ ڪَن ڦُڙيون،
جي ڇوھي منجهہ ڇُڙيون، سي ٻپيڙيون رکين ٻاجهہ سين.

بيت - 17

وڃي جان ويھي جَر پَلوَ پائيان،
تَڙِ ٻيڙا گھر سُپرين اُوسَهِ اِيَ پيئَي،
جيئَن وڻجارو سين وکرين سرَھا سڀيئَي،
حُرمتَ ساڻ حبيبَ جي سوُنگِيا نہ سيئَي،
پاڻھين اوءِ پيھِي، کنڊَ کيڙائُو آئِيا.

بيت - 18

تُڙَ پُوڄِيا، گھر سوريا، جَنين واسِيا وارَ،
پَرَ لنڪا پَري ھَا اُنِھين جا ڀَتارَ،
آيا سڀ، عناتُ چئَي، اُن جي پٽن پوءِ پچارَ،
سَمَنڊُ شاھُوڪارَ، سِيلُ رکي سَنجھ آئيا

بيت - 19

ويٺِي جَرُ جُھاريان پاڻھي لاءِ پِريَن،
خضر پير خداءِ جو مانَ موٽائي تَن،
وڃي ولاتُنُ ۾ جُڳَ لَنگھيا کي جَنِ،
جَنِين ڏٺا تَن چيا تہ اِجھي ٿا اچَن،
سَھسِين سُرھائيُون لايا تَنَ کي خاطِر تَن،
الٰھي عناتِ چَئَي، مُحبَ مانَ مِلن،
واڌايُون وَرتَن، کَنڊَ کيڙائو آئِيا.

بيت - 20

مُعَلم ميڙيو خَبُرون اوريانِئَي آڻين،
سَا ڪَا سُڌ نہ ڏِين، جِتي وَھ ويڇون ڪري.

بيت - 21

ڪو ڪو تارُو تَنھِن۾ دُنيا سَڀ درياھُھ،
ھِڪڙي موج مَھراڻ جِي ٻيو آتَشِي اوڙاھُھ،
طالِبَن توڙان، موڙي چاڙِھيُون مَڪُڙِيُون.

وائي - 1

عُمِر سَڀُ عبثُ، ويلَ وڃايَم پانھنجا،
ويٺي لِکيو لوڙيان، جيڪي ڪِيو مَسُ،
اَچي اڀاڳَن کي، راسِخُ اَچِي رَسُ،
حالُ منھنجو ھھڙو، جھڙو تان تون پِريم پَسُ،
قلبُ ڪارو جو ٿيو، ڪاتِبَ لاھين ڪَسُ.

وائي - 2

اي يا الا ڪِيان لھندينءَ سي وَحدهُ جي وَڍيا،
جتي وَحدهُ وَڍُ ٿِئَي جيڪو مونکي ني،
سِسِي ڏِيان ساهَ سين آءٌ تنھن پانِڌيءَ کي.

فصل ڇھون

بيت - 1

تانگھي ۾ تاڻي ٻَڌُ پَنھنجو تُرَھو،
اونهي ۾ آڻي، ڪونہ ڏيندُئِي ڪو ٻِيو.

بيت - 2

تارُو تَريو وَڃِن ننڍا وڏا واھُڙا،
ھِيَ پَر اَتارُنِ، جيئَن ڳَرا مَٿن مولِھيَا.

بيت - 3

ڪائو ڪمايوم، موتِي مون نہ وَڻِجيا،
سِيھي جو، سيد چَوي، وَکَرُ وھايوم،
ھھڙو حالُ سندوم، توھ تُنھنجي اُبَھَان.

بيت - 4

بَندرَ جان ڀَئِي، تہ سُکاڻِيا مَ سُمَھو،
ڪَپرُ ٿو ڪُنَ ڪري جيئَن ماٽِيءَ منجهہ مَھِي،
ايڏو سُورُ سَھي، ننڊ نہ ڪجي ناکُئا.

بيت - 5

ڪوڙين جي ڪائَو ٿِئَي، سَمَنڊُ ڪِينَ سُڪَن،
پاڻِيءَ سِين پيکھ ڪَيو تيلانھن وَڻجارَن،
لعلون سي لَھَن، جَنِي سَودو سَچَ سِين.

بيت - 6

ڏوري لَھ ڏاتارُ جِمَ وِھِين ويسَرو،
ھَڪِيو ھوئجُ ھوشيارُ، کِوِڻ کِوَنديئَ اوچتي.

بيت - 7

سُتين ڪِھڙيَ سارَ، وِڄَ کِوَندي ويسَرا،
تو جيڏا تو يارَ، لھريِن لَھوارا ڪِيا.

بيت - 8

نَئَي ۾ نِنڊُون ڪَن، وڄَ کِوندي ويسَرا،
اُتان آسارَن، وڃي وَھ واڪا ڪِيو.

بيت - 9

سُتين سنجھيئي، وڄُ کوندءِ ويسلا،
ويرَ وَري ويِئَي آسارَن تان اوچتي.

بيت - 10

کِوڻِ کِوايو، آيئي نِنڊَ اَڀاڳ کي،
جِنين ڀَو نہ ڀانيو، ڪري توائِي تَنِکي.

بيت - 11

سامُونڊِي ٿو سَنبِھين ساڄو جَھل سُکاڻُ،
لڳي واءُ وڏاندرو مُنجهائي مَھراڻُ،
جَنين ڀانيو پَاڻَ، ڪري توائِي تَنکي.

بيت - 12

سوداگر سَمُنڊَ جا لاڄُو لالَ وٽَيج،
اڇا اولا عاجَ جا چَڱا چِٽائيج،
سِڙھ سِبي سقلات جا کُوھا خُوب کڻيج،
ست سُکان سَر ڪري ڇَھ ڇڄھريون اڏيج،
ٻارھن، تيرھن، پنڌرھن، سترھن سِينگاريج،
ساري سٽ، سيد چئي، پوري پڇائيج،
مُلان مُعلمَ خبرون پڇي پَروڙيج،
”وَسَقٰھمُ رَبھُم شراباً طَھُورا“ پاڻي پاڪِ پيئيج،
جنھنکي سِڪي سڀڪو، پرين سو پَسيج،
لڙ ۾ ڪيم لُڏيج، تہ سُتڙ سامونڊي ٿئَين.

بيت - 13

نڪو سُکھ نَکَٽين، نہ ويسانِد نَئَين،
جيڪا اچيئَي سامُھِين ڀانئَين سا سَنِئَين،
موڙِيءَ ڪوھ مُئَين، جَئَين سڄيون راتيون سُمھين

بيت - 14

اُھُکِي راهَ الله جي اُھُکِي اُھُکِيءَ ڀَتِ،
ھو جي ڏيھائي ڏيهَ جا تَن پڻ مُنجِھي مَتِ،
آڇاڙانِ اُبَتِ، گِھِڙج گھاٽي نِينھَن سين.

بيت - 15

مَڪِي ھيجُ مَ ھوجَ، تَرَسُ مَ تاڻِ جھازَ کي،
چؤ ڪلمون محمد ﷺ تي تہ اڳيان اچيئَي اوجَ،
سَھِکي ڀَتِ سٻَوجھَھ، تُنھنجي مَڪي ڍُڪي مَڪُڙي.

بيت - 16

توھ جي وَٺُ ترازَ تنھن۾ پاءِ اسبابُ اِخلاصَ جو،
متان ڪِي مَنُ لوڏئين پَسِي جُنگَ جھازَ،
عادَنئون، عناتُ چئَي، تُنھنجي حاصُل ٿِئَي ھاجَ،
ناکُئا ٿيُ نوازُ، تہ اَگھ مِڙَنِي ھيڪَڙو.

بيت - 17

تَنَ ۾ تراز توھ جي گهڻو لَهُ گهوري،
ادَبَ ۽ اخلاصَ جا سِڙھ ٻَڌجُ سوري،
وَکَرُ وينِتين جو تنھن۾ پاءِ توري،
تھ عادِنئَون اوري، تُنھنجو توائِي نہ ٿِئَي.

بيت - 18

نوڻي توائي توءِ تنھجو آسَرو،
سَڄَڻُ ڳَرِ لائي کِيرون ڏينديس جيڏيين.

بيت - 19

ويه تون وساري ڇَنڊا جي ڇُلڻ جا،
جو لکھ لھريُون ڏي، ڪر سانڃاه تَنھن سَمنڊ سِين.

بيت - 20

سَمنڊُ جي سيوين، تَنِين ماڻِڪَ ميڙيا،
ڇِلر جي چوئِين، تَن سانگوٽا ۽ سُتيون

بيت - 21

ٻَڌو جِن جھاز کي ڌڻِيءَ جو ڌاڳو،
اُنھن جو، عنايت چوي، سَفَرُ سَڀاڳو،
اَکڙِين اوجاڳو، وَرَن لاءِ سُھاڳِڻيون.

وائي - 1

ھيجي ھوئجي مون ماريندا لَڪَ،
يا والي ڪَيجُ نہ اوڏڙِي ڇِڪَ،
اَنتُ نہ ڏجي عامَ کي لوڪان ڪِجي لِڪَ،
پاڻ۾ پاري ڪري، نينھن وھائِجي نِڪَ.

سُر سامونڊي

فصل پھريون

بيت - 1

پَڳَهَ پاسي گھار، آيل سامونڊِيَن جِي،
وجِھي جِيُ جنجَار، جِمَ وڃَنئ اوھري

بيت - 2

پَڳَه پاسي پَچِ، آيل سامونڊين جي،
مَنَ ۾ ٻاري مَچُ، جِمَ وَڃَنئ اوھري.

بيت - 3

پڳه پاسي ويهُ، آيلَ سامونڊين جي،
تون ويسَري وکَھ کڻين ھو پوريندَئِي پرڏيهُ،
سَمُنڊُ جَن ساڻيهُ، ڪوھ نہ ويين اُن سِين.

بيت - 4

جان ايندين تان آءُ، ھڻي ھَٿُ پَڳَھين،
لَڳي واءُ سُواءِ، سِڙھ سانباھِي نہ سِھي.

بيت - 5

نَنگَرَ جان نہ کَڻن، ونئُن وَھلِي نِڪَري،
مَڇُڻ ڏيه وڃن، ناريُون پوري ناکُئَا.

بيت - 6

ننگر ۽ ناريون، پڳه کڻي پَندِ ٿِيا،
بندرَ بازاريون، سُڃا سامونڊيَن ري.

بيت - 7

نَنگِرئون نيڻي مَنُ اولي نہ اوھري،
سَٻاجھي سيڻي، پائي ڳَڻَ ڳَھِيو ھِنيُون.

بيت - 8

سيئي جوڀَنَ ڏِينھَن، جَڏھن سَڄَڻَ سفر ھَلِيا،
روئان رَھَن نہ سُپرين آيلِ ڪريان ڪِيئَن،
مون کي چاڙھي چِيئَن ، ويو وَڻجارو اُوھري

بيت - 9

نھ سي تَڙَ اوطاقَ، نہ وايُون وڻجارن جُون،
سَرتيون سامونڊين جا اَڄُ پڻ چِڪِيَم چاڪَ،
مارينم فراقَ، پاڙيچِيُون پِريَن جا.

بيت - 10

ويا اوھري اوءِ، مونکي ڇَڏي ماڳَھِين،
جُڳَن جا جُڳَ ٿِيا تئَان نہ موٽِيو ڪوءِ،
گُونَدرُ ماريندوءِ، ويچاريءَ ويَن جو.

بيت - 11

اونهي ۾ اوھِرَي جڏھن جي ويا،
سانداري سَمُونڊَ جي، نھوڙي نِيا،
وڃي تِتِ پِيا، جِتِ نِھايَتَ ناھِ ڪا.

بيت - 12

اونهي ۾ اوھَري جڏھن ويا جي،
موٽِي ماڳِ نہ آئِيا ماءُ سامونڊِي سي،
کارو تَنِي کي، جيڪُس وھ وري ويو.

بيت - 13

اوڙاهَ ويا نہ وَريا، آءٌ تنھن ماري ويڻَ،
ڪَري سامونڊِي سيڻَ، جُسي جاڙَ پرائِيو.

بيت - 14

جي وئَڙَم اَڄ،ُ سي ڪڏھن اِيندا مان گَھرين؟
پِريانَ جي ھُنَ پارَ ڏي وَڃي دَنگِي دَڄُ،
سامونڊِيَڪو ڏَجھُھ، ماريندُم ڪَڏھِين.

بيت - 15

اُھريا جِئائين، ڌُڪَن تَن ترائين،
سامونڊِيَن سائين، واءُ سَڻائو وارئِين.

بيت - 16

سامُونڊي ساري، مَٿي تَڙَ گُذاريان،
مون کي ٿِي ماري، اُنِھِيءَ سَندي ڳالھَڙِي.

بيت - 17

سامُونڊي ساري، ماءَ مُنھنجو جِندڙو،
بندر ويچاري، وڃي لاٿا ڏِينھڙا.

بيت - 18

سامُونڊيءَ ڪو سَنگُ، آھي گُوندر گاڏُئُون،
اَنگُن چاڙھي اَنگُ ويو وڻجارو اوھَري.

بيت - 19

وڃِيِئَي وسَري شالَ، جو تُون سودو سِکيو،
اَڃا آئين ڪالھَھ، پُڻ ٿو سفِر سنَبھِينِ.

بيت - 20

ڳِريو جَھلِيو روءِ مَٿي مُھري ھَٿَڙا،
کوءِ سودو سَندوءِ، جو تون ڍولا سِکِيو

بيت - 21

اُلوڙَڻ نہ ڏي، وَرُ وڌائين وَنجھ کي،
اَڄوڻِڪِي راتِڙي رَھ لالن مُون لائي،
وَڃُ مَ ڦوڙائي، ايڏي سَفِر سُپرين.

بيت - 22

مُون جھليندي نہ رھيا، جِڪس نِٻَر نِينھن سَندوم،
قادر شال ڪندوم، ويجھي وڻجارَن سِين

بيت - 23

جيڪُس نِٻُر نِينھن سَندوم، جئَن مون بيٺي ھِنَ ٿيليو،
سَعيو سامونڊين سِين اَڳھِين تان نہ ڪيومِ،
وِجھُڻ منجهہ ھُومِ، پاڻَ وراڪي رَس سين.

بيت - 24

ٻَيڙِيءَ جي ڀَڻَن، نينھنُ نہ ڪِجي اُنَ سِين،
اُڀا ڏنڀَ ڏِسِن، جُھ سِڙھ ڏيئَي سِيرَ ٿِيا.

بيت - 25

ھِنيَڙو ٻيِڙيَ جان، ڏُتَڙِ پي ڏينھَن ٿيا،
پُڇو تان نہ پِريان، ڪر لاھُوٿِي، ڪڏھين.

بيت - 26

تَنَ جَنِجي تانگَ، سي سَڄَڻَ سَفَر ھَلِيا،
لَئَج لاتِ، لطيف چَوي، ڪڏھن اِيندم ڪانگَ،
ڪنھن سَٽاڻي سانگ، پِريِن پَرڏيِھي ڪِيا.

بيت - 27

تان ڪِي لَئَجُ ڪانگ،َ ڪڏھن ايندا مان گَھرين؟
سيڻَن ڪارَڻ سانگ،َ مون تان گھڻيئي ڪيا.

بيت - 28

سَرَن سَڙيا پاندَ، اُتَرَ لڳا آءُ پِرين،
مون تو ڪارَڻ ڪانڌَ، سَھَسِين سُکائون ڪِيون.

بيت - 29

سَرَ لوھِيڙا ڳَڀِئا ڪُسَر نِسِريا،
سي ڪ وِسريا، ڍول ھمارا ھَٿڙا.

بيت - 30

جيڪو اَچي ھاڻ تہ ڪريان رُوحَ رُچَنديون،
آيل ڍولي ساڻُ، ھوندَ ڳَر لڳي ڳالهيون ڪريان.

بيت - 31

آيل ڍولي ساڻُ اچي تہ جھيڙِيان،
لايَيءِ ڏِينھَنَ گهڻا، مونسين ڪَيَئَي ٿورڙا.

بيت - 32

ڍوليو وئَو ڏُور، سي ٿي ڏِينھَن گذاريان،
مادر مون مَ چور، نات پَڌَر پُوندِي پِرينءَ ري.

بيت - 33

لاھينداءِ ڪَن، ڳالهيون ھَلَڻَ سَنديون،
ڏيندا مون ڏُکن، وھ وجھندا جندڙو.

بيت - 34

مونکي جِياريوءِ، پِريَن جي ڳالهہ ڪَري،
ڊَٺو اَڄُ اَڏيوءَ، ھِنيَڙو ڪوٽَ بُرجَ جِئَن.

بيت - 35

وَنئَن وَڃي واٺِ، ھِينئَڙا ماڳُ پِريَن جو،
چُميو چُمُ چاٺِ، ھوءِ جا سَندِي سڄڻين.

بيت - 36

آءُ جَن آساري، مَٿي تَڙَ گُذاريان،
مونکي وساري شالَ مَ وَڃَن اوھَري.

بيت - 37

آھِين آساري، مٿي تَڙَ گُذارئين،
توکي وساري، سنگت سامونڊِينِجي.

بيت - 38

سَنئَيِن لَڪِ، نَڪِ سَنئين ڪَجَلَ ڀِنَن نيڻَ،
سامونڊِي مون سيڻَ، ڪي تو ڪالھ لنگهائيا.

بيت - 39

ھِي سَڄَڻَ سيِئَي، جي مون ڪوڏِ نِھاريا،
ايندَم جان پيھِي، تہ سڀ لاھِيندَم ڏُکَڙا.

بيت - 40

چَمَڪيون چوڌارَ، ڌَڄُون ڌاڙيچَن جون،
ماءُ سامونڊي آئيا، سَھَسِين ڪري سينگارَ،
اُنِھي جي پچارَ، ڪالھون ڪَرَ ڪانگُ ڪَري.

وائي - 1

پِريَن جي پنڌان مون کي جي جھليندِيون سي نہ پُڄنديون،
ڀَلِي ڪَري آئِيو ٺاٺارو ڏيھان،
ڀَڳي ڪَٽِ سَڄِي ٿِي لَٿِي جاکھ ڳران،
سَرتِي سورَ پرائيا ھاڻي ھن ھنڌان،
تان ڪي واسُ وھائِيان ٻاروچي مُلان،
تان ڪِي ڏونگر ڏوريان جان ڪُڙھ اندر ساه،
مَتيون موٽَڻَ سنديون تون ھَڏِ آڇ مَ ماءُ.

وائي - 2

تَڙ نِھاريان تي، مُنھنجا بندَر ويَڙا جي،
مانَ سِڙھ سُڃاڻان سَڄڻين،
اُڀِي اوسَهِ ڀانِئيان ڪارَڻ وڻجاري،
گهڻو اُڪنڊي آھيان، پِرينءَ پنھنجي کي،
کٿوري سمُنڊَ کي آڻيو آگا ڏي،
آسائِتي آھِيان الا ڪانڌُ اچي.

وائي - 3

آيَلَ ڪريان ڪِئَن، منھنجو نِينھُن اَپلِيو نہ رَھي،
ويو وڻجارو نڪري، مونکي چاڙھي چِيئَن،
سامونڊِيَن جي سنگَ کي رئان راتو ڏِينھَن،
اُڏوھِيَ جِيئَن ڏُکڙا چَڙِھيا چوٽيءَ سِينئَن،
گوندَرَ مَٿي جِندَڙي وَريا وَلِين جِئَن،
مادَر پائي مُنڊيون، وڃان ھاديَ سِينئَن.

فصل ٻيو

بيت - 1

جي ويا پھرين پُور، آھيان گهوري اُنجي،
سامونڊئيڪو سُورُ، ماءَ ماريندُم ڪڏھِين.

بيت - 2

سامونڊين سَعيو، سدائِين سَفَرَ جو،
ڪو ڏَيھ چِتايو، اونهي وَڃَن اُھريا.

بيت - 3

اڄُ پڻ وايون ڪَن، وَڻجارا وڃڻ جُون،
اَٺَ ئِي پَھَر اَٿَن، سعيو ڪِنھن سَفَر جو.

بيت - 4

اَڄُ پڻ وايون ڪَن وَڻجارا وَڃَڻ جُون،
مون بيٺئَي ھَلِيا بندرَ جي تَڙَن،
سرتيون سُور سندُن مون ماريندو جندڙي.

بيت - 5

اَڄُ پَڻ وايون ڪن وڻجارا وڃڻ جون،
ھَلَڻ ھارا سُپِرين رُئان تان نہ رَھن،
آءٌ جَھلِيندي ڪيتَرو آيل سامونڊِيَن،
پَڳهَ ڇوڙي جن وڌا ٻيڙا ٻار ۾.

بيت - 6

لاھِيان جي نہ چِتان الا اُن مَ وسران،
مَڙِھيو منجھاران، جِيءُ منھنجو جَنِسين.

بيت - 7

چِتان جي نہ چُرَن اَلا اُن مَ وسران،
مون مَنُ آھي تَن، مَڙِھيو منجھاران ھِنئَن.

بيت - 8

تَڙين تَنوارين، ماءِ سامونڊِي آئِيا،
مون کي جِيارين، وايُون وڻجارَن جُون

بيت - 9

اولا کڻَي اُوءِ پَڳَهَ ڇوڙي پَنڌِ ٿِيا،
آيل سامونِڊيَن جِي آھي اَڙانِگي جُوءِ،
ڪڏھن ڏسنِديَس رُوءِ، وري ھِن اکَيِن سين.

بيت - 10

لَڳِي اُتَرَ ھِيرَ، سامونڊيَن سِڙھ سَنباھيا،
ننگَر کَڻِي ناکُئَا ٿِيا سَڻاوا سِيرَ،
ھِيئَنڙي نِتُ اُڪيرَ، کاري کيڙائُن جي.

بيت - 11

اُتر لَڳي اوھِريا، واھوندي وَرَن،
آءٌ گهڻوئِي گهوريان، سودو سامونڊِيَن،
اَڱِڻَ جَن اَچن، عيدَ وَرتِي اُنِکي.

بيت - 12

اَڱِڻ آئيا جان، تہ سَرتيون مون سُکُہ ٿِيا،
اَمُلُ پِرينءَ مَٿان ٻَرَ ڪيو ٻِيَن ڏِيان.

بيت - 13

آئِي اُتر مَندَ ھِي اُڊَڪو نہ لُھي،
وَٽِين لاڄُو بَندَ، ٻِيھَر مِکِين ٻيڙيُون.

بيت - 14

لاڄُو ٿا لَوَن، اَچن سِڙھ اُپٽِئا،
ڪارڻِ تَن پِريَن، ويٺِي واٽَ نِھاريان.

بيت - 15

سِڙھ سُڃاڻيو چوءِ، سامونڊي آئيا،
مانَ منھنجو ھوءِ، جانِي ھِنَ جھازَ ۾.

بيت - 16

سِڙھ ٿي سِبيائون، بَندرَ جَن تَڙَن تي،
سِڙھ سِبِي ساڄا ڪري کوھا کنيائون،
بيرَقُون بحرَن ۾ ڇوڙي ڇَڏِيائون،
لھريون لنگھِيائون، لُطفَ ساڻُ لطيفُ چَئي.

بيت - 17

سِڙھ ٿي سِبيائُون بندر جن تڙن تي،
مُلان مُعلمَ خَبَرون پُڇي پُوريائون،
سُتڙِ سوٺيائُون، اَوَتڙ ڪنھن نہ اولِيا.

بيت - 18

بندرُ ديسان ديسُ، ملهہ نہ مَلي وارئين،
فقيراڻي ويسُ، اَمُلُ ڏِين اَڻَ توريا.

بيت - 19

پَتَن پوءِ پچارَ، آن ڪي سِڙھ ويندا گڏِيا،
اُڪنڍَ مون اَپارَ، شالَ منھنجا موٽِيا.

بيت - 20

اُڀِيون تَڙَ پوڄِين، وَھُون وڻجارَن جُون،
آڻِيو اَکا ڏِيِن، کٿوري سَمُنڊَ کي.

بيت - 21

جَني ڪارڻ مون، ٿي تَڙَ پُوڄارا پُوڄيا،
پُنِيِم اُميدون، سيئَي سڄڻ آئِيا.

بيت - 22

وانئَٽِيُون ٿيون وَرَڪَن، اَڃا سِڙھ نہ پَڌَرا،
سيِئي ٿِيُون مَرڪَن، جِنِي سَندا آئِيا.

بيت - 23

کُوھَن سِر وانئَٽِيُون، وانئَٽِيِن سِر کَنڊَ،
کِيرين کِيرين کنڊُ، ماءِ سامُونُڊِي آئيا.

بيت - 24

جَر تڙِ ڏِيا ڏي، وَڻِ ٽَڻ ٻَڌي وانئَٽِيون،
الا ڪانڌُ اچي، آسائِتي آھِيان.

بيت - 25

جا جَر جاٽُون نہ ڏي ڏِيا نہ موھي،
سَڌون ڪُوھ ڪري، سا پنھنجي ڪانڌَ جُون.

وائي - 1

اَئِين مونکي زور مَ جھليو، جيڏيون آءُ ھلندي ھوت ڏي،
اونهي ويا اوھري ترَازُون تاري،
مري رھنديس ماڳھِين سامونڊِي ساري،
سورُ تنھنجو سُپرين، مون معذور کي ماري،
ھاڻ نہ جِيان جيڏِيون، آءٌ جا ڪُٺِيَس ڪوھياري.

وائي - 2

ڪَرَھلَ پائي لَڄ،ُ ڪُهُ نہ ويئِي اُنِسِين؟
اُجاريائون اولِيون، ڌُئاريائون ڌَڄ،ُ
متان وھين ويسَري اُٿِي ڀُورَل ڀَڄ،ُ
سيڻَن ساجُھرُ لڏيو، تون آئِي نِھارين اَڄ،ُ
ڪالھ سِبايَيءِ ڪَنجَرو، اَنگون پاتيئيءِ اڄ،ُ
ڪيرَ سُڻندو تنھنجون ادورايُون اڄ.ُ

وائي - 3

ويندي آءُ ھوتَن وٽِ، مُون وھ وڻجارن سين،
پڳه کڻ مَ پاتَڻِي، جانِي مون لاءِ جھَٽِ،
وايون وڻجارن جُون اديون اَڄُ نہ ھٽ،
ڳَرھِيان سُور سفر جو ھَلِي پنھنجي اَرٽِ،
پُورينديَس پِرين ڏي ڪان ڪَرينديَس گَھٽِ،
ڏيئي سِڙھ سِيَر ٿيا پيرُ نہ لايَائُون پَٽِ.

فصل ٽيون

بيت - 1

پُران مانَ پُڄان، بندَرَ مون ڏور ٿِيا،
نھ مون ھَڙَ نہ ھَنجَ ڪي، جو آءُ چَئِي چڙھان،
اِيھين ڪِج پاتِڻي جنھن پَر پِرينءَ مِڙان،
ڪارُون ٿي ڪريان، تو دَر اُڀِي ناکُئا.

بيت - 2

ھَڙَ ۾ ڪِينَ ھُئَون، ھُنئئَيِن ھُن نہ چاڙھيا،
سارو ڏِينھنُ سمنڊَ تي لھي سِڄُ ويون،
جڏھين سانئَينءَ سبَبُ ڪيون، تڏھن سُتڙِ ٿِيا سيدُ چَوي.

بيت - 3

اسان اُڌارا، آڻي آوَنگَ چاڙِھيا،
مُنھن ڏيِئَي مون آئِيا سَمُھان سِيَارا،
اُڀِرَن سِيڪارا، پَسئَو وَرَ ٻين جا.

بيت - 4

مون اُڀي تَڙَ وٽ، پريِن پڳه ڇوڙيا،
ڪا مون ۾ گھٽِ، نات سڄڻَ سٻاجھا گهڻو.

بيت - 5

مون اُڀي تَڙَ ھيٺِ، پِرين پڳه ڇوڙِيا،
ڪا مون ۾ ڏيٺ، تان سڄڻَ سٻاجھا گهڻو.

بيت - 6

مون اُڀي تَڙَ جَھلَ، پرين پڳه ڇوڙيا،
ڪا مونھين ۾ اَلَ، نت سڄڻ سٻاجھا گهڻو.

بيت - 7

مون اُڀي تڙ پاس، پرين پڳه ڇوڙيا،
ھو اللهُ آھارَ اوھرئا، آءٌ دَمدَم دُعا ڪندياس،
آه نہ لاھيندياس، موٽِي ايندا مون گھَرين.

بيت - 8

کيڙائُن کارو، سنجھيِئ سارئو،
آيل اُمارو، آھِين پَرئين پارَ جو.

بيت - 9

کاري کيڙائُو، مٿي مِٺي موٽِيا،
سودو ڪَن نہ سونَ جو وڏا وِھائُو،
موتِي جي مِھراڻَ جا تَنِجا طاماعُو،
سامونڊي سائُو، لَنڪا لوٽي آئيا.

بيت - 10

لنڪا لنڪا ڪن، لئي لنڪا جي اوھريا،
سُڻي سونُ لنڪا جو سُکُہ نہ سامونڊين،
پِرھ پڳه ڇوڙِيا کاري کيڙائُن،
وڏي ڀاڳِھ ڀِرن، جي ڪَھيا ڪارونڀارَ ڏي.

بيت - 11

وڻجاري وَري پِرھ پڳه ڇوڙِيا،
اوليون پَسي اُنجون پِيڙَم ڳَچَ ڳِري،
وينديس ماءُ مَري، ساري سامونڊين کي.

بيت - 12

وڻجاري واري پرھ پڳَه ڇوڙِيا،
کيڙائو کاري، سَنڀُوڙا سيدُ چَئَي.

بيت - 13

وڻجاري وائِي، سَدا آھ سَفَر جِي،
آيل اِھائي، مُون ماريندي ڳالھِڙِي.

بيت - 14

وڻجاري جي ماءَ، وڻجارو نہ پَلِئَين،
آيو ٻارَھين ماه، پُڻ ٿو سفر سَنبھي.

بيت - 15

وڻجاريءَ ڪانڌا، مون وَرُ ويٺي گھاريو،
لڳي اُتَرَ واءُ، ڍولو ھَلڻَ جون ڪري.

بيت - 16

جي تون وڻجارو ڪانڌُ، تان مون ھَڏِ مَ لائُون لڌِيون،
پَرَڏيھ مٿي سانگُ، اٺئِي پَھَر جِنھن ڪيو.

بيت - 17

پرڏيهِ پُوريائون، سامونڊين سڙهَ سنباھِئَا،
ماءُ تَنُ ماريائون، پاڻان وجِھي گوندَرين.

بيت - 18

کارو جي کيڙين، سيئي مُنھنجا سُپرين،
رُئان رَھن نہ لَکھ سِيئَن، جَھليان جَھل نہ ڏين،
ورھ ويڌَ ڪَرين، آيل سامونڊين جا.

بيت - 19

ٿيا ڏياريءَ ڏِينھَن، سامُونڊيُن سفَر جي،
مُون سِر وٺا جيڏيون ڏُکن سندا مِينھُن،
ڪِيسَ نِماڻي نِينھِن، کاري کيڙائن جي.

بيت - 20

ڏٺـِي ڏياري، سامـُونڊين سـِڙھ سنباھيا،
وجهيو ور ونجهہ کي روئي وڻجاري،
ماريندئي ماري، پـِرھ سور پرين جو.

بيت - 21

ڏِٺِي ڏِياري، سامُونڊين سِڙھ سنباھيا،
ان کي مُندَ اُتر جي اوچتي آئي.
وڻجارن وائي، آھي پَرئين پارَ جي.

بيت - 22

ٿِي ڏياريءَ ڏيٺِ، ڍولو ھلڻ جي ڪري،
مکيو پَنھنجُون مَڪڙيُون چيٺين چڱي چيٺِ،
رُئان رُھَن نہ سُپرين، جانڪي جَھليا بيٺِ،
مُونسِين ڪري ميٽِ، سَڄَڻ سفر ھليا.

وائي - 1

اَئين اچي پَسو، جيڏيون ھيُ جو وھ مُنھنجي جندڙي،
پائي وئَڙا پيرَ ۾ منجهان ڪَرَسَ ڪَسو،
ڏيئِي وئڙا ڏاھ کي، سورن جو سَرسو،
آءٌ ڏوريندي اُن کي، ڏيئي تَن تَسو،
ساءُ نہ آيان سورُ جو، ھاڻي ٿِيون ھَسُو،
ھتان وھو ويسريون، رِڙھون تان رَسو،
مُندائتي مِينھن جيئَن ويرو تار وسو.

وائي - 2

ڏُکَ لاھِيندَم ڏونگرَ ووماءَ، پِرينَ جا مونکي سڀيئي،
جو پَسان سو ڀانِئَيان پِريان جو پَھِي،
ڏاڍِي ذات جَتن جي ويئي ڏِيلُ ڏُھِي،
آءٌ ڏوريندي اُنِکي رائي رات رَھِي،
ڏِٺا وَڻَ ڪوھِيارَ جا ويئَي اُڃَ لَھِي.

سُر سھڻي

فصل پھريون

بيت - 1

وھ تِکھَ واھُڙَ تِکھَ، جِت نِينھَن تِکھَ نرالِي،
جَن کي عِشقُ عميقَ جو سي خِلوَت خِيالِي،
وارئين سي والِي، ھِيئَنڙو جَن ھٿِ ڪِيو.

بيت - 2

اَنڌيءَ وَڇُون، ڪَنِڌيءَ وَڇُون، تَنِگيان لھي نہ تِکَھ،
صورتَ جا ساھَڙَ جي ڏِيلَ پنھنجي ڏِکَھ،
واھُڙُ تَنِھين وِکَھ، جَن سانڀارانَ سُپرين

بيت - 3

واھُڙَ وَھَن نہ واهَ اڃا وَھ اڳي ٿِيو،
گھر ويٺيون گهڻا ڪَريو سرتيون سَنڱَ سَيوان،
صورت جا ساھڙ جي سا جي ڏِٺِي آن،
ھوندَ نہ پَلِيو مان، گِھڙو سڀ گَھڙا کڻي.

بيت - 4

جيڏيون ڏِٺِيان جي، صورت ساھَڙ ڄامَ جي،
سُکُہ ٿي سُتيون ڪِينَڪِي ڪانڌَن پاسي ڪي،
مُھانئَ اڳي، گھِڙو سڀ گھڙا کڻِي.

بيت - 5

ڏٺِي جَن ھيڪارَ صُورتَ ساھڙَ ڄام جي،
سُکِھ ٿي سُتيون ڪِينَڪِي ڀِري ساڻ ڀتار،
گِھڙيُون گَھڙنِئَان ڌارَ، ڪاھي پييُون ڪُنَ ۾.

بيت - 6

ساھَڙُ منھنجو سرتيون جي ڏِسو سڀيئِي،
سُمَھو ڪِينَ سکِھ ٿِي وَرَ پاسو ڏيئِي،
مُنھنان اڳيئي گِھڙو سڀ گھڙا کڻي.

بيت - 7

جيڪي ڏِٺو مان، سو جي ڏِٺو جيڏي،
گُھرَ وَرَني سان، ھوندَ گَھڻِن گهوري ڇڏيا.

بيت - 8

گَھڙِن واريون تَڙَنتي گِھڙَن گھڻيئَي،
سَڀڪا چَئي آءُ سُھڻي لَئي پِريان پيئِي،
صُباحَ سَڀيِئَي، پَسِبِيون پاتار ۾.

بيت - 9

ڪَنڌِيَ پاس ڪِلا دُونھان دوستَ مِھار جا،
پَسِي دَورُ درياھجو دَھِلج ڪِيمَ دِلا،
مَڇُڻ ڪا گِلا، ساھَڙُ سَمُن جِي ڪري.

بيت - 10

ساجُھر سَنگھارن جِي ڪنڌيَ ڪَنَ ڏِنام،
آسانبي ارواحَ جي اُڀي تَڙِ تڪيام،
وڏي وير لڳيام، گھِڙان گهوريو جندڙو.

بيت - 11

پَريئَن ڀَر پِرِيتَ مان ٿو ساھَڙُ سَڏَ ڪري،
جي نہ گِھڙان موٽِي وڃان تہ ڪا ساهَ سَري،
ورجان پَتِ ٻَري، گھِڙان گهوريو جِندڙو.

بيت - 12

ڪِنڌِي اُڀِيُون ڪيتريون ساھَڙُ ساھَڙُ ڪَن،
ڪَنِي سانگو ساهَ جو، ڪي گهوريَس ڪيو گِھڙَن،
ساھَڙِ سَندو تَن، سِرُ سَھائي گِھڙن جي.

بيت - 13

گھِڙي گھڙو ھٿ ڪري، ٻَھُون نھاري ٻَنگُ،
”سفر قدم يار فدا شد چھ بجا شد“،وصل اِھوئِي ونَگُ،
رات جَنِيجو رَنگُ، اَلا سي اُڪارئِين.

بيت - 14

گِھڙِي گَھڙو ھَٿِ ڪَري ٻَھُون نھاري ٻَنگُ،
”وَاَمامَن خافَ مَقامَ رَبه“ لنگھيائين لَنگھُھ،
سِڪندين کي، سيد چئي، ڪين جھليندو جَھنگُ،
رات جَنِي جو رنگُ، الا سي اُڪارئِين.

بيت - 15

گِھڙِي گَھڙو ھٿ ڪري چيلھ ٻَڌِي چوتو،
مُنھنجو مَنُ مِيھارَ کي پار وڃِي پَھتو،
گوتي ۾ گوتو، مونکي مُحبَ مِيھارَ جو

بيت - 16

گھڙي گھڙو ھٿِ ڪري سانگو ڇڏي ساهُ،
ويچاريءَ وڏيون ڪِيُون دانھُون منجهہ درياهَ،
ٻَرُ ٻاھُن ڇَڏيو وييس سڀيئي واهَ،
مدد ري مِھارَ جي غرضَ سڀ گناهَ،
نُوري ڪَر نِگاهَ، تہ ساھڙ لنگھيان سير کي.

بيت - 17

گھڙي گھڙو ھٿ ڪري ٻوڙِيائِين ٻانھُون،
ويچاريءَ وَڏِيُون ڪِيون وچَ درياه دانھُون،
موٽُ مُحب پاھُون، تاڪُن تَڪِي آھيان.

بيت - 18

گھِڙي گھَڙو ھَٿ ڪري الله تُھارَ،
ڄَنگَھ ڄَرُڪي وات ۾، سِسِيءَ کي سِيسارَ،
چُوڙا ٻيِڙا چِڪَ ۾ لُڙَ ۾ لُڙھيَس وارَ،
لَکين چُھٽِيَس لوھُڻيون ٿيلھِيون ٿَرنَئون ڌارَ،
مِڙئا مَڇ ھَزار، ڀاڱا ٿيندِي سُھڻي

بيت - 19

وَڻَن ويٺا ڪانگَ، وچِين ٿِي ويلا ڪري،
گِھڙي گھڙو ھُٿِ ڪري سُڻي سانِجھيءَ ٻانگَ،
سيئي ڍُونڍي سانگَ، جتي ساھَڙُ سُپرين.

بيت - 20

مِنھِن جَنھينجي مُون، ڏِٺو مُنھن ميھار جو،
آھيم ساهَ سَئون، سو ڪِيئن گَھڙو گهوريان.

بيت - 21

گھڙو ڀڳو تہ گهوريو مَرُ چوڙُ ٿِئي چُوڙو،
”طالِبُ الموليٰ مُذکر“، اِيُ ٻُڏندَن ٻُوڙو،
ڪوڙِھيو ڏَمُ ڪُوڙو، مون مِھارُ مَنَ۾.

بيت - 22

گھڙو ڀڳو تہ گهوريو، مر ٻِيڻي ٿِئَي ٻانھِين،
”طالِبُ المُوليٰ مُذکر“، اِيَ پَر اسانِھين،
پُئَان مَ پاھين، مون ميھار مَنَ۾.

بيت - 23

گھڙو ڀڳو تہ گهوريو، پاڻان ھو حِجابُ،
واڄَٽَ وَڄي وجود ۾ رَھيو روحَ رَبابُ،
ساھَڙَ ريءَ صوابُ، آءٌ گهڻوئي گهوريان.

بيت - 24

گھڙو ڀڳو تان گهوريو ڀَڄي تان مَ گھَڙِي،
مولھاٽو مُحبَ جو ڀِڄِي ٿِيو ڀَري،
مَٿان ويَر وري، ساھڙ ڏِنَم سڏڙا.

بيت - 25

گھڙو ڀڳو تان گهوريو ڀَڄي تان مَ گھڙي،
محبتي ميھار سِين اٿم جِيءَ جَڙي،
دل۾ تنَھن دَوست جِي چڻڪِي نِت چَڙي،
ڪُڏي پِييَس ڪُنَ جي آرَن منجهہ اَري،
مَوجن ڀَر مِھراڻ جي لُڏيس ڪِين لڙِي،
ساھڙ ڪاڻَ سَڙِي، لَٽڪان لھرين وچَ۾.

بيت - 26

گھڙو ڀَڳو تہ گهوريو، تان ڪِي تَرُ مِئَيان،
ادبُ اُکڙِيَن کي ڏيھاڻي ڏِيان،
ميھارَن مِيان، سئَون سُونھائين پيچرو.

بيت - 27

گھڙو ڀڳو تہ گهوريو، آسَرو مَ لاھيجُ،
”لا تَقنَطُوا مِن رَحمَت اللهِ“ تُرھي اِن تَريج،ُ
حبيباڻي ھيج،ُ پَسِين مُنھُن ميھارَ جو.

بيت - 28

گھڙو ڀڳو، مُنڌَ مُئِي، ويا وسِيلا،
سارَ ڇڏِيائين سِيرَ ۾ ھَي رَھِيا حِيلا،
سُھڻِي جا سِيلا، وحدتَ سڀ وڃائِيا.

بيت - 29

گھڙو ڀڳو مُنڌ مُئي وسيلا وياس،
پيئَي مُنھن مِھراڻ جي واڳُن واتِ وڌاس،
ساھڙ سُڌِ لڌياس، ثابِت لنگهي سِيرَ مان.

بيت - 30

گھڙو ڀڳو، مُنڌ مُئي، وسيلا ويا،
تِنھا پو سُئَا، سُھڻِيءَ سَڏَ ميھارَ جا.

بيت - 31

جڏھن وسِيلَن لوڙھي ڇڏِي لُڙَ ۾،
پارارا پِريَن تڏھين پُڇِي سُھڻِي.

بيت - 32

کامان پَچان پِڄران ٻَران ۽ ٻَڙڪان،
اُڇريو پُئان آر ۾ ترسان نہ ڪَنھن تَڙ کان،
ڪاري ڪارُونڀارَ ۾ واڳُن جِيئَن وَڙڪان،
لھريُن ۾ لَڙڪان، ساھَڙَ رسِج سِيرَ ۾.

بيت - 33

توڏي پيئ تارَ ۾ سَنڊ نہ کنيائِين ساڻُ،
ڪاري ڪارُونڀارَ ۾ پِئ پڇاڙي پاڻُ،
مَتو جي مھراڻُ، سُھڻِي سَنڪو ڀانِئيو.

بيت - 34

اُنھيءَ ۾ اَڌَ ڪيو دَِلِيلَن دلو،
ساھَڙُ مُنکي سِيرَ ۾ ڍيلج ڪِيمَ ڍلو،
واڳُن وراڪِيس وچَ۾ ڪُنَن ڪِيو ڪِلو،
ميھارَ تورئ ناھ ڪو مُون بيھُودئ بِلو،
سِگھا مُحب مِلو، تہ اونهي منجهان اُڪران.

بيت - 35

ڪچو ڪَمُ نہ آئِيو ڀُلايَس ڀيلي،
ڪُڏي پِيس ڪُنَ ۾ رُوحَ سَندي ريلي،
واھَر ڪر ويلي، نہ تہ ساھڙ وڃان ٿِي سِيرَ ۾.

بيت - 36

پاڻَ مَ کَڻِج پاڻَسِين، وسِيلا وسار،
لُڙُ لنگهائي سوھڻي پِرت وجَھندئ پار،
سي تُرت لنگھينديون تِار، اُڪنڍَ آڳَهُ جَنِسين.

بيت - 37

پاڻ مَ کڻجُ پاڻَسِين، ريءَ وسيلي وانءُ،
مَٿان سائِرَ سُھڻِي پرت وَٺِجي پانءُ،
نِينھَن ڳنَھندي ناءُ، ونئَن پريان جي پارَ ڏي.

بيت - 38

پاڻ مَ کڻج پاڻ سين، ريءَ وسيلي وڌ،
لالن تني لَڌُ، عشق جنجي اڳَ۾.

بيت - 39

پاڻ مَ کڻج پاڻسين، وَسيلا وڃاءِ،
عشقَ ساڻ اُٺاءِ، پيرُ پِريان جي پارَ ڏي.

بيت - 40

پاڻ مَ کَڻِج پاڻَسين، ريءَ وسيلي وَڃ،ُ
ڀيلو ڀري ڀَڃ،ُ اُڪنڊَ کَڻُ عميقَ ۾.

بيت - 41

آڳھ عِشق واريُون جڏھِن ڪِيا جَن،
تڏھن رسيا تِن، مِھڻا مُحبَ ميھار جا.

بيت - 42

ڪونھي آڳَهُ اِھڙو، جھڙي محبتَ مَن،
اُڀيون اورين پارُ ڏي ڪُوڙيون ڪَکَھ پُڇن،
نَدِي تَن نيڙُ ٿئي جي ريءَ تُرھي تَرن،
سِڪَ رساڻي سُھڻي اَصلُ عاشقَن،
سي جھَليون ڪينَ ڪُنَن، پُڇن مَرُ مِيھار کي.

بيت - 43

پُڇن جي مِيھارَ کي پُڇي سي مِيھارَ،
تُرَھو تَنِي بار، عشقُ جَنِيکي آڪَرو.

بيت - 44

عشقُ جَنِيکي آڪرو ترھو مَٿي تَن،
جي ساھڙَ کي سِڪَن، تَنِي جَرُ جَنڊُ ٿِئي.

بيت - 45

ترھو آڇ مَ تَنِکي جَن عشقَ سِين آگاهَ،
پُڇي مَسَ مَلاحَ، ساھَڙُ مني سھڻي.

بيت - 46

ساھَڙُ سا سُھِڻي سائِرُ پُڻ سوئي،
آھي نِجوئِي، ڳُجھ ڳجھاندَرَ ڳالھڙِي.

وائي - 1

ڪھڙي منجهہ حسابَ، ھُوئَڻُ منھنجو ھوت ري،
گولِي ڀَڄُ گناھ کان ڪونھي سوُلُ ثوابَ،
نَڪِي تَقَاوَتَ ۾ نڪي منجهہ ربابَ،
خُديائِي خوبُ ٿئَي، لائين جي لُعابَ،
پَلِيتُئِي پاڪُ ٿِئَي، جَنِبيو منجهہ جنابَ،
سو نہ ڪَنھن شيءِ ۾، جيڪِي منجهہ تُرابَ،
جي جَھرَڪِيا جَرَ تي، سي تان سَڀ حبابَ،
ھاديءَ سِين ھُنَ پارَ ڏي، ريڙھين ساڻَ رڪابَ،
چَنبو وجھي چورَ جيئَن، آءُ ڇُر عقابَ،
ديدُ وڃايُم دوست جو، ھَلِي منجهہ حجابَ،
ڪسرتَ آھي قُربَ ۾، اِدغا ۾ اعرابَ،
فَنا وجھي فَمَ ۾، ڪارَڻ ٿِيُ ڪبابَ،
ڏي طَھُورا تَنِکي، جي سِڪَن لاءِ شرابَ،
ھُوئَڻ منھنجو ھوتَ ري ڪھڙي منجهہ حسابَ،
مُٺِيءَ ڪِيا مرضَ ۾، ياوھ سَڀ جوابَ.

وائي - 2

سچا ساھَڙَ مونکي تون، وَھِيان واھڙ مونکي تُون،
نيئِي نيئِي اول پِريان جي پارَ ڏي،
ڪُنَ جي ڪارُونڀارَ جا، سي آءٌ ڀانئَيان ڀُؤن،
نيئَي نيئَي اول پِريان جي پارَ ڏي،
سَندو جِيڻ آسرو، مَنان لاٿو مُون،
نيئَي نيئَي اول پِريان جي پارَ ڏي.

فصل ٻيو

بيت - 1

ڪَرَڳُلَ ڪُوچَ ڪُنَ گهڻان، جِت جَر واڳُو جئَائِين،
پاڻُ اُڇلي آبَ ۾ وھ سِر وڌائِين،
لھَريُون لنگھيائِين، لطفَ ساڻُ لطيفُ چَئَي.

بيت - 2

ڪرڳل ڪوچ ڪن گهڻا، جِت دَڙڪو منجهہ درياهَ،
اَچيو اُتاھِين گھڙي، سانگو ڪري نہ ساهَ،
ساھَڙَ جي صلاحَ، پار لنگهايَس ٻاجهہ سِين.

بيت - 3

دھشتَ دور درياهَ ۾ جِت ھيبت ھُلاچُو،
وِرچِي وِيرن وچَ۾ ڪَاڏَي ويو ڪَچو،
سَاھَڙُ ڄَامُ سَچو، سِاڻي ٿيندُم سِيرَ ۾.

بيت - 4

دھشت ڌُوم درياه ۾ جت سَٽاڻا سُيسَارَ،
بيحد باگُو بَحرَ ۾ ھيبت ناڪَ ھزارُ،
ساريان ڪانھ سَريرَ ۾ طاقت تُوھان ڌارَ،
ساھَڙُ ڄامَ سَتارَ، سِگھو رَسجُ سِيرَ ۾.

بيت - 5

دھشت ڌوم درياه ۾ جت ڪَڙڪَا ڪُنَ ڪَرينِ،
ٻِڇَل ٻانڊِي ٻارِ ۾ لھِريون لوڏا ڏِين،
سناوَرَ سامِيَا جِت سِيڻاھيا نہ سَنڊِين،
ويريون واٽَ نہ ڏين، ساھَڙَ سِيرَ لنگهائين.

بيت - 6

دھشت ڌوم درياه ۾ جت ڪَڙڪو ڪُنُ ڪري،
توڏي تاڪُن وچُ ۾ مٿان ويرَ وَري،
آءُ ساھَڙَ منھنجا سُپرين پِرتَئون پيرَ ڀَري،
ھادي ھٿُ ڌري، اونهي مان اُڪارئين.

بيت - 7

دھشت ڌوم درياه ۾ جت ڪُنَن جا ڪَڙڪا،
سھي ڪينَ سمونڊ جا ماندي دل دَڙڪا،
ساھَڙ ڄام سُڻج ڪا، فريادي فقيرَ جي.

بيت - 8

دھشت ڌوم درياه ۾ جت ڪُنَن جو ڪَڙڪو،
آھيم اُنھين پارَ جو دل اندر دَڙڪو،
ڀڄي شڪ، سيد چَئَي، سِيرَ سَندو سَڻڪو،
والي ڪَر وَڙُ ڪو، تہ ٻار لنگِھيان ٻاجهہ سين.

بيت - 9

دھشت ڌوم درياه ۾ جت لُڙُ لَھريون لَسَ ليٽَ،
آڻيو اوڀارَن ۾ ٻانڊِي ٻوڙي ٻيٽَ،
جت چِڪڻ جي چَپيٽ، اُت سيد سير لنگهاءِ تون.

بيت - 10

دھشت ڌوم درياه ۾ جت تکيون تَنواروُن،
منھنجون مانَ ميھارَ کي پُھچَن پُڪارُون،
ساھَڙُ سَنڀارُون، لھرن لوڏي نہ مَران.

بيت - 11

دھشت ڌوم درياه ۾ جت جايُون جانارن،
نڪو سَنڌو سِيرَ جو، مَپُ نہ مَلاحَن،
دَرندا درياه ۾ واڪا ڪِيو وَرَن،
سَڄا ٻيڙا ٻار ۾ ھَليا ھيٺِ وَڃن،
پُرزو پيدا نہ ٿِئي تختو منجهان تُن،
ڪو جو قھرُ ڪُنَ ۾ ويا ڪِينَ وَرن،
اُتي اَڻ تارُن، ساھَڙَ سِيرَ لنگهاءِ تون

بيت - 12

دھشت ڌَنس درياه ۾ جِت لھريُون ڪَن لوڙا،
سَوين اچي سمنڊ ۾ ٿيا سيڻاھيا سوڙھا،
جي تارو ھُئا توڙان، تَن ھُرڀ ڀانيو ھيڪڙو.

وائي - 1

ادا ڙي ڏوٿِي آءٌ پڇان تو ٿي،
ڪيچ رسندِيَس ڪيئَن، ڏَسُ مُون ڏي،
نھ آءٌ سَمِي، نہ سُومِري، نہ آءٌ جَت، نہ اَوٺِي،
آءٌ انھيءَ مان آھيان، جي ٻانڀڻ پَڙھن پوٿِي،
پَرٽ ٿِينديسَ، پِرين پُڇائينديس، پَڇاڙينديسَ پوٽِي،
سنجھي ساٿ پلاڻيو، تو پلاڻيو پوءِ ٿِي،
ھِٿان ٿي ھوت ويو، جِتُ پُڇين جو ٿِي،
ھلج ھوتَ پُنھونءَ ڏي، منجهان نِينھَن نِڪُو ٿِي.
آتڻُ وجِھي اَگِ۾ منجهان جوئن جوءِ ٿي،
سنجھي ساٿَ سِڌاريو، پُنھونءَ پڇان پوءِ ٿِي،
رويو رُئان رُڃُن ۾، ھَي ھَي ھت ڪوھ ٿِي.

وائي - 2

ڪھڙو سَنڱُ سِياڪو، ھاري مون ھوتَن سين،
آءٌ ھيڪَلي حَبَ ۾، نہ مون مِٽُ ، نہ ڪاڪو،
مُنڌ پيادي، پَنڌُ گهڻو، نہ مون اُٺُ، نہ ناقو،
چڙھي نہ سگھان چوٽئين، ڏونگر ڪونھي ڏاڪو،
پرين پڇنديس پَٻ ۾، وڻ وڻ وجھنديَس واڪو،
ھوءِ جا پِڪَ پنھونءَ جي چَٽِيان تنھن چُئاڪو.
پسڻ ڌاران پِرينءَ جي فقير پوءِ مَ فاقو،
وچُ مَ پوءِ وصالَ ۾ لِکَھ مَ پوءِ لِياڪو،
آتڻ وجھي آڳِ۾ پُڇندِيس پوءِ پَھاڪو.

فصل ٽيون

بيت - 1

تَڙَ تَڪَڻُ تار گھڙڻ اِيءُ ڪاڻيارِن ڪَمُ،
ڏَھ ڏَھ ڀيرا ڏِينھَن ۾ ڏيئَي ڏوراپا ڏَمُ،
عقلُ، مَت، شَرمُ، ٽيئَي نِينھَن نِھوڙِيا.

بيت - 2

گھيڙان ڪري نہ گهور، تَڙُ تڪڙ کان نہ لَھي،
جنھنکي سڪ سَاھڙَ جي پُورن مٿي پُورَ،
ڪارئ رات ڪُنَن ۾ وَھمن ڪِي وَھلُورَ،
جنھنکي ساڻُ پِرين جا سُورَ، تنھنکي ندي ناه نگاهَ ۾.

بيت - 3

جِئان گِھڙي تِئَان گھيڙ، ڪَپرو پُڇن ڪُوڙِيُون،
ڏَمَ سين جُسو ظاھران، مَنُ ميھارَ سِينِ ميڙُ،
سا نَدِي ڀانئين نيڙُ، جنھنکي سِڪَ ساھَڙَ جي.

بيت - 4

جئان وَھي تِئَان واٽَ، ڪَپَرو پڇن ڪُوڙيون،
جنکي سِڪَ ساھَڙَ جي، سي گھيڙُ نہ پڇن گھاٽُ،
جن کي عِشقَ جي اُساٽ، سي واھُڙُ ڀانئَيِن وکڙِي.

بيت - 5

اَوتَڙان تَڙُ ٿِيو، ڪِنھن جِنھن گِھڙي گھيڙَ،
ڏَمُ پاسي ۾ ڏُکندو مَنُ سِين مِھارن ميڙُ،
سا نَدي ڀانئ نيڙُ، جنھنکي سِڪَ ساھَڙَ جي.

بيت - 6

ڪِنھِن جِنھن گھيڙَ گِھڙي، جئَن اَوَتَڙان تَڙُ ٿيوس،
سالِم ويئي سُھڻي ڪُنَن ڪِينَ ڪِيوس،
اُھُسُ اکڙِيَن ۾ پِريان جو پِيوس،
حَقان حَقُ ٿِيوس، ھُئِي طالب حَقَ جِي.

بيت - 7

توڏِي توڙائِين نِينھنُ نوازي سُھڻِي،
ڳِچِيَ ھارُ حبيبَ جو لائقُ لَڌائِين،
سو تَڙَ سوٺائِين، جيڏانھن عالَمَ آسَرو.

بيت - 8

ھُئي طالِب حَقَ جي توڏِي لاڪُون توڙَ،
نھ مَلاحُ نہ مَڪُڙِي، نڪِي ٻڌئين نوڙَ،
پاڻِي پنِئ ٻوڙَ، سُھڻِيءَ ليکي سِيرَ جو.

بيت - 9

پاڻِي پِنئَ ھيٺ سُھڻيءَ ليکي سِيرَ جو،
ڀِيڙيو ٻَڌي بيٺ، وَڃي ڪُنَ ڪَپِيندي.

بيت - 10

وڃي ڪُنَ ڪَپِيندي سُھڻي منجهان سِڪَ،
ھڏِ نہ ڀَڳِيس ھِڪَ، مُحبتي ميھار جي.

بيت - 11

توڏيءَ ٻِي نہ تات ميھار ئِي مَنَ ۾،
ڄُپُڻ پِييَس رات، ھُو ساھَڙ، ھَوءَ سُھڻِي.

بيت - 12

توڏِي تُھائِين جي، سي ھِتي ڇَڏي حِرصَ،
ساھڙ ڌاران سُھڻِي کوٽيون ڪَن کِرسَ،
وڏِي اِئُ ورسَ، جيئَن ڏَمَ وٽ ڏينھَن گُذارئين.

بيت - 13

توڏِيءَ کي تعظيمَ، ٻِيَن سُرنِيان اَڳَري،
اوڏي ٿي الفَ کي مَنُ گَڏيائِين سين ميمَ،
جيلانھن ذات حليمَ، مِلي تي ميھارَ کي.

بيت - 14

ساري سِکُھ سبقُ، شريعتَ سندو سُھڻي،
طَريقتان تِکو وَھي حقيقتَ جو حَقُ،
معرفتَ مَرڪُ، اَصلُ عاشِقَنِکي.

بيت - 15

صبرُ شاڪِرين، آھي اوطاقَن ۾،
جي واصِل ٿِيا وصالَ ۾ سي ذرو ظاھُر نہ ڪَن،
وييَتَ واھُڙَ تَرن، ھينئَڙا، جن ھَڄِي ويا.

بيت - 16

پَل پَل ٿي پَلي، ڏَم ڏھاڻِي ڪيتَرو،
پَسِي دَورُ دريَاه جو وچان ڪِينَ وَلِي،
ڪاري راتِ قريبَ ڏي منجهان حُبَ ھلِي،
نھ ڪِنھن جھولَ جَھلِي، ھُئي سَمُنَ پُوري سُھڻي.

بيت - 17

جھولَ نہ جھلي سُھڻي، سائِرَ سَٽَ سندياس،
جِنھن ڄائِي اھڙي عاجِزا سا مَرُ مَرڪي ماس،
پَسين جي پِياس، تہ ڪي عشقُ اَڻين.

بيت - 18

نڪا جھولَ جھَليس، نہ تانگھو نہ تار ڪِين،
ڏَمَ ڏھاڻِي ڪيتَرو ٿو پَر ۾ پليس،
تان تان جِيءُ جَليس، مِلي جان نہ ميھارَ کي.

بيت - 19

نڪا جھولَ جھَليس، نہ تانگھو نہ تار ڪِين،
ڏَمَ ڏھاڻِي ڪيتَرو ٿو پَر ۾ پليس،
تان تان جِيءُ جَليس، مِلي جان نہ ميھارَ کي.

بيت - 20

سِياري سِيه راتِ۾ جا گھِڙي وسندي مِينھَن،
ھَلو تہ پُڇون سُھڻي، جا ڪَرَ ڄاڻي نِينھَن،
جِنھنکي راتيُون ڏِينھَن، مِيھار ئي مَنَ ۾.

بيت - 21

سِياري سِيه راتِ۾ جا گھِڙي وسندي مِينھَن،
ھَلو تہ پُڇون سُھڻي، جا ڪَرَ ڄاڻي نِينھَن،
جِنھنکي راتيُون ڏِينھَن، مِيھار ئي مَنَ ۾.

بيت - 22

سانوَڻَ گِھڙي سڀَڪا، ھِيَ سَرھي سِياري،
تَنُ وڌائِين تار ۾ ارواحَ جي آري،
محبتَئ ماري، ڪونھي داد درياهَ ۾.

بيت - 23

ٻانڌِي جي ٻيلِي ٿئَين تہ حالُ ڳرَھيان ھِيءُ،
سَگھو ساعتَ نہ جِندَڙو جَرَ ريَ مُنھنجو جِيءُ،
سانوڻُ سِيارو ڀانِئَيان وھ پِريان جي ويءُ،
پار جَنِجو پيُ، وڃَڻُ واجِبُ تَنِتي.

بيت - 24

واھَڙَ ڀِرَيون نہ پاءِ، تو پُڻ لکيو ڏيڻو،
سدا سانوڻَ ڏِينھڙا ھِنئين نہ ھونداءِ،
وھاڻِيءَ وينداءِ، اوڀَرَ اُتاھان لَھِي

بيت - 25

واھُڙَ وَھِين مَ شالَ، سُڪِي ٻيلاٽيون ٿئين!
پَسان تُنھنجي پيٽَ ۾ لاڻا، لُوتَ، لِيارَ،
جِنھن تو سَڀَ ڄمارَ، آسائِتيون ٻوڙِيُون

بيت - 26

ڪَڙِ ڪَڙِ ڪُنَ مَ وَڄُ، ٻانڌِي ٻوڙِ مَ ٻار ۾،
مون تي جا مِيھارَ جي سا ڪيئَن ڌُئان ڌُڄ،ُ
توءِ گِھڙندِيَس اَڄ،ُ جي اُبَتَا آرَ ڪَرين.

بيت - 27

ادا ڙي ٻانڌي، توکي ڪَڙھان ڪِ پاڻَکي،
سوڌِي خَبرُ سڄڻين تو ڪا تَڙِ آندي،
تون پاتار ۾ پانڌِي، اسان پَنڌُ پِريَن ڏي.

بيت - 28

محبتي مِيھارَ جُون دل اَندر دُونِھيُون،
آڻِيو وجھي آرَ ۾ لھاڻو لُوھُيون،
جي ساھَڙَ جُون سُونھيون، سِيرَ سَراڙو تَنِکي.

بيت - 29

ٻانڌِ مڙيئَي ٻيٽَ ۾ سُڪي ھُئَڙا گَڏِ،
جڏھن ٿِين ساھَڙَ سَڏُ، تَڏھن لُڙِھي لَھوارا ٿِيا.

وائي - 1

پانڌي پِريَن جو اِي آءٌ مانَ ڪو پَسان،
ڀينَرُ ڀِنِيءَ اُسَھو ڏونگرُ ڏورڻُ اسان،
مُندائتي مِينھَن جيئَن ويلو ويلَ ٿي وَسان.

وائي - 2

ڪُه ڄاڻان ڪيڏاھِين، مُنھنجو تَنُ تَڻي تيڏاھين،
سائين نيڻين نِينھَڙو لڳائي ويڙا،
جيڏانھَن عالَم آسرو مون پڻ آه اوڏاھِين،
دُونھِين دوست ميھارَ جي، ڏِئي جيئن ڏٺائين،
ساري سُپريَن کي، رھبرُ رتُ رُنائين،
دامن تيڏِي چَنگُلُ ميڏا روز قيامت تائِين،
پِير اسانڏا حضرتُ مِيران جُملي جي آسَ پُڄائين.

فصل چوٿون

بيت - 1

اَديون سَڀ اَندامَ، منھنجا چَڙَن چوريا،
لارُنُِ جا لَنئُن لائِي، سا ڪيئَن آڇيان عامَ؟
لڳِيسَ جنھنجِي لامَ، سو دوست دلاسا مُنجِي.

بيت - 2

چوڌاري چَڙا ٻُرَن ٻيلايَن جا،
سُتي سَنڀارَن جو پِيم ڪَن پَڙاءُ،
وھَڻُ مون نہ وَڙاءُ، سُڻِيو جھانءِ جِھڄي ھِنئون

بيت - 3

چَڙَن چوري آھيان، سُکِھ ٿي سُمھان ڪِيئَن؟
ساريان ساھَڙَ ڄامَ کي ڏَھ ڏَھ ڀيرا ڏينھَن،
ميھارَ مَرَڻَ سِينئَن، نِيَرُ پاتِمُ نِينھَن جو.

بيت - 4

ڪارا ڪُنَ، ڪاري تُکِي، ڪاريھَر ڪَڙَڪا،
مَئي مَتي مِھراڻَ ۾ اَچن دُبارا دَڙَڪا،
ويندي ساھڙَ سامھان ڏِنَس جھولَ جَھڙَڪا،
کَڙڪَن جا کَڙَڪا، سُوھان ٿيئڙَس سِيرَ ۾.

بيت - 5

کَڙڪَن کِجاياس، ٻيلي پاس ٻُرن جي،
ڇڻڪَن جي ڇيڄَ ڪِيا، تِن واري وَِھ وڌياس،
لاَکو لطف الله چَئي، اَڇي آبُ گھِڙياس،
سرتيون ڪِنھَن سڀاڳَ کي سِڪڻُ آءٌ سِکياس،
وَسان ٿي ويياس، مِليَس جي ميھارَ کي.

بيت - 6

کڙڪَن خُوش ڪياس، محبتئ مِيھار جي،
پَسَڻَ ڪارڻ پِرينءَ جي، آڌِي تي اُٿياس،
سُتي جاڳاياس، سانڀَر سُپيريَن جي.

بيت - 7

جِياريَس سنڀارَ، ڪُهُ ڪَريندَم گڏجِي،
ويروتار وُجود ۾ پِريَن جي پچارَ،
سي سَڄڻ ھون نہ ڌارَ، جي ھينئَڙي ۾ حَلُ ٿيا.

بيت - 8

ٻيلي پار ٻُري، مون کي چڙن چوريو،
محبتي مِيھار جي سُتي شاخَ چُري،
مَٿي جھوڪَ جُھري، پُوندِيَس پاڙيچن جي.

بيت - 9

ھُنَ ڀَر سُيَم ھُوءِ سُتي سَنڀارن جي،
چتُ چَڙن چوريو، ذوق ٿِئَڙمُ جُوءِ،
مُحبت ۾ مِجاز جِي بِاالله پييم بُوءِ،
وَڃِي روبَروءِ، ديکيان دوستَ ميھار کي.

بيت - 10

ھُنَ ڀَر سُيَم ھاڪَ، سُتي سَنڀارَن جِي،
محبتي مِيھار جي چَڙن چوريا چاڪَ،
اُنھِيءَ جي اوطاقَ، وڃڻُ واجبُ مون پِيو

بيت - 11

ڪيڏانھن گَھنَڊ گُڙَن، ڪيڏانھن اُٺِي ويئَيون،
تيڏانھن ٿِيُون چَرن، جيڏانھن پُٺِ ميھارَ جي.

بيت - 12

سا جُوءِ مينھين نہ ٿِئَي جيڏانھن مُنھن ميھار،
ڪَپرَ ڪارُونڀار، ڪِئَن لنگھنديُون ڪُنڍيُون.

بيت - 13

ڪِٿي ٿِيو ميھارُ، ڪِٿي ٿو گَھنڊُ گُڙي!
ڪٿي دونھِي دوستَ جي، ڪٿي پَريون پارُ!
جِيئن مون سَڀَ ڄمارُ، جَرَ ۾ جھوتون ڏنيون.

بيت - 14

وَڇُٽِين ويٺي، سور وياڇي سُھڻي،
آن ڪاٿِي ڏيٺِي، مينھِن جي ميھارَ سِين؟

بيت - 15

پُڄيو پِينگھَن پاندَ، ويٺي روءِ وَڇُن سان،
ڪُهُ ڪرينديسَ ڪانڌَ، گھَڙو ڀَڳو تان گهوريو

بيت - 16

ڳِچِيءَ پايو ٻانھَن ويٺي روءِ وڇن سان،
لائيِان لالَ لنڱن کي آئين جي چَرو ڪانھَن،
آءٌ اوھان جي دانھنَ، سدا ڀُڻان سَنَري.

بيت - 17

پِينگھا پَسيِو روءِ، وڃيو وٿاڻن ۾،
دونھيءَ پاسي دوست جي پاڻ پَڇاڙيو پَوءِ،
سَڄڻ سانگ سَندوءِ، شَالَ اچي اوراھون ٿِئي.

بيت - 18

ڀيليان جِت ڀڳيُون، آئيون اُتِ وَري،
ڪانھي ٻِي ڳَري، مينھُن کي ميھارَ ري.

بيت - 19

ميھاران مِرڪَ پيتائِين پِريمَ ڪِي،
تنھَن مَندَ مَتَوالِي ڪِي سندي صافَ سُرڪَ،
لڳيَس ڪامَ ڪِرَڪَ، لوھان تِکي لطيف چَئَي.

بيت - 20

ميھاران مَھِي پيتائِين پِريمَڪِي،
اُرَڪَ سُرَڪَ سيدُ چئي لڳِيَس ڏُوتُ ڏَھِي،
سگھي تان نہ سَھِي، مِلي جان نہ مِيھارَ کي.

بيت - 21

مري تان مَ ميھارُ، وَٿاڻُ ولھو مَ ٿِئي،
وَڇُن جي وڇارَ جو ونگو ٿِئَي مَ وارُ،
ساھڙُ مُون سينگارُ، ماڻُھن ليکي مِھڻو.

بيت - 22

مينھُون ھِنَ ميھار جُون اَلاَ سڀ بَچَن،
وَڇُون جي ڪِيرَن ۾ سدا ٿيون سُونھَن،
مون کي ماڻِڪِن، تاڻي ھَنيو تار ۾.

بيت - 23

مينھُون ھِنَ ميھار جون الا سڀ جِيَن،
ڪاريون ڪُنڍيون ڪَڪِيون، وارا ڪِيو وھَن،
جُوءِ جا جانارَن جِي، ٻيلا ٻَھ ٻَھ ڪَن،
اچي ريلَ رَھَن، مون سانڀارا سُپرين.

بيت - 24

چاھَڪ چَري، تاري تَري، آيون مَٿي آرَ،
ڪوڙين ڪَرَ کڻنديون سُڻي سَڏَ ڌرارَ،
مينھُون ساڻُ ميھارَ، پَرچي پار لنگھنديُون

بيت - 25

چاھَڪ چَري، تار تَري، آئِيُون مَٿي ٻيٽَ،
لُڙَ لنگھنديون ليٽَ، ڪلمي جي قرارَ سِين.

بيت - 26

چاھڪ چري، تار تري، آئيون مٿي ڪُنَ،
ڪوڙين ڪَرَ کڻنديون ساھَڙَ جي سَمُنَ،
مينھون ساڻُ اَمُنَ، پرچي پار لنگھنديون.

بيت - 27

چاھڪ چري، تار تري، آئيون مٿي کوهُ،
سُڻي سَڏُ ساھڙ جو، راضي ٿيندا روحُ،
مينھون ساڻ صبوحُ، پرچي پار لنگھنديُون.

وائي - 1

مون کي ڪا مَ جھلي، پاڻُ سَڀَڪا پَلي،
آءٌ ويندڙِي نينھن اُڇلي، ويندي آءٌ پار پرين ڏي،
تَنُ وڌائين تار ۾ آڌئ رات اُڇلي،
پَسِي دونھيون دوست جون جِئُ منھنجو جَلي،
ڏَمُ ڏھاڻِي ڪيتَرو، پَر ۾ ٿو پلي،
ڪاري رات ڪُنَن ۾ روحُ وڌائين رَلي،
محبتيءَ ميھار جي ڪا سُڌ مُون کي سَلي.

وائي - 2

توکي منڱا جو تون آھِين، ٻيو دَرُ ڪون سڃاڻان،
الھٰي عنايتَ سين، نوازِين نماڻا،
اَنڌا ڪَرين اڳُ۾، ڪوٺائِين ڪاڻا.

وائي - 3

نھين نھين ميڏي وَس، وو بنا دلبر ھَي دل ماندي،
سڪان ٿي سنگھارَ کي، باب نہ منھنجي بَس،
مونکي مَت ميھار جي، ڪانھ اچي ٻِي ڪُس،
دَردَ دَسي آھِيان، دردُ منھنجو دَس،
سُکھ نہ پڇي سُھڻي، ڏُک ڏُکيءَ کي ڏَس.

فصل پنجون

بيت - 1

ساندَه سڀُ درياهُ، پَري ڪَنڌِي پارَ جِي،
ڇِڪي ڇولِئ ۾ گِھِڙِي، جِتي جِي وڻانهُ،
پَسيو ڏوھ ڏَڪي ھِنئَون، آرَ مٿي ارَواحُ،
جي توھ ٿِئي تو ڏانھن، تہ ويَر وھِيڻو ناه ڪِي.

بيت - 2

سانده سڀ درياهَ پري ڪنڌي پارَ جي،
ڪنبي ڪما حَقهُ آرَ مٿي اَرواحَ،
دلاسي دارينَ جي سانچي سانچي ساه،
جي توھ ٿِئي تو ڏانھَن، تہ وير وھيڻو ناه ڪي

بيت - 3

سِڪڻ وارن سُٿِرو، جي دھشت سانُ درياهُ،
اوڙڪ اُنھي جو نہ رھي آرَ بِنا ارواحُ،
ويندي ساھڙَ سامھُوَن صدقو ڪنديون ساهُ،
جَنِکي حُبَِ اُنِھي جي آه، ساھَڙُ ساڻِي تَنِجو.

بيت - 4

گھڙيا سِي چَڙِھيا، اِيھين اٿيِئَي،
مئي مَتي مھراڻَ ۾ پو ٽپو ڏيِئَي،
تھ ميھار مليِئَي، سَنڀُوڙو سِيڻاهَ سين.

بيت - 5

آڌِئَ اُڌاڻا سَرتيون سُکَہ مِيھارَ جا،
لنگهي سَيرَ سنوان ٿيا ساھَڙَ سِيباڻا،
ڀِنئ تي ڀاڻا، پَسان مانَ پِريَن جا.

بيت - 6

آڌِئَ اُڌاڻو ھِنئَڙو مون ھَٿَن مان،
وھ پئي واھُڙَ ترَي ساھڙ سِيباڻو،
ڀَيڄَ ڀِنيءَ ڀَاڻو، پِيَ جو پَسِي آئيو.

بيت - 7

لَھِرن لَکَ لِباسَ، پاڻِيَ پَسَڻُ ھيڪَڙو،
اونهي تنھن عميقَ جي واري ڇَڏيو وماسَ،
جِت ناه نھايتَ نِينھن جي، کوءِ اُت پنھنجي خاشَ،
تڙن جي تلاشَ، لاھ تہ لالَنَ لَڳِھ ٿِئين

بيت - 8

جيڏانھن چِتَ چاهُ گهڻو آرُ بھ اوڏاھِين،
وڃي وھ واڪا ڪِيو تِکو تيڏانِھين،
ميھارُ مِلائِين، لھرن منجهہ لطيفُ چَئَي.

بيت - 9

اکيون مُنھنُ ميھارَ ڏي جَن رکيون جوڙي،
ريءَ سَنڊَ، سيدُ چَئي، تارَ گِھڙن توڙي،
تَني کي ٻوڙي، ساھَڙُ سگھي ڪِينَڪِي.

بيت - 10

پَلِيان پَليو نہ رَھي نِرتون نِينھُن نِبارُ،
گھِڙان گهوريو جِندَڙو اُٿَلَ مُون اوڀارُ،
جِنھين مَن ميھارُ، ھلَڻُ تَنھِين حَقُ ٿِيو.

بيت - 11

پَسُ پَسڻا پَري ٿِيا اوري سَندُن آرُ،
درياهَ ري سَھاڙُ، ڏِسڻ گهڻو ڏُھُلو.

بيت - 12

پَسُ پَسڻا پري ٿِيا، اوري آرُ سَندون،
ڏِسڻ گهڻو ڏُھلون، درياهَ ري سھاڙَ کي.

بيت - 13

ڪاڏي وڃان ووءِ، جيئن وَھَڻُ وَڇارَن مَٽيو،
ڏوڌِي پڇي ڏيهَ جا جَرَ سِرَ اُڀي جوءِ،
شِڪَسِتي، سيدُ چَئي، چِيھانَ ڪَريو چوءِ،
ساھَڙَ سانگُ سَندوءِ، اَچي اوراھون ٿِئي.

بيت - 14

سَندو ڏَمَ ڏُھڪارَ ھَڏِھِين ڪونھي ھِنَ کي،
ھِنَ پاڻيَ سِين پَنھنجو پُسائي نہ سينگارُ،
ڪارڻُ مُنڌَ ميھارُ، ڪاري رات ڪُنَ تَري.

بيت - 15

لِکيو جو نِراڙَ، سو انگ ڪِياڙيءَ نہ ٿِئَي.
پاڙِيو ويٺِي پاڙِ، جيڪي لِکيو لَوحَ ۾.

بيت - 16

قَلم جَنِي ھَٿَ ۾ جي واري ٻِيو لِکَن،
تھ مَھندَان مَحبُوبَن، پُڇڻ پاھَت ناھِ ڪو.

بيت - 17

ڏَمُ ڏِھاڻِي ڏي، سَندا ميھَرَ مِھَڻا،
جھَلِيمَ ٿي جھولِيَ ۾ پَلَي پايو سي،
مَرُ جان چالِيهَ چَئَي، سَنڱا سپُيريَن جي.

بيت - 18

جيھَرَ لوڪُ جَھپُ ڪَري ذرو جاڳَ نہ ھوءِ،
اوھِيَر اُٿِيو اَديون پَهُ پِريان ڏي پوءِ،
ڪَچو چُونِم ڪوءِ، تہ مَرَڪُ ڀانيان مِھڻو.

بيت - 19

ھُوءِ جا ٻَري باھِھ، مَنَھ مِھَارَن جي،
آڳِھ تَنھن اُھاءَ، وڃي ڪُنَ ڪَپِيندي.

بيت - 20

تھَہ حياتي ڪِينءَ سُئِي جي سِيرَ نہ گهِڙِي سُھڻي،
ھِت حياتِي ڏينھڙا ھَڏھَن تان نہ ھُئِي،
چُڪِي تَنھن چَري ڪِي جو ڏِنَس اُن ڏُھي،
سُھڻيءَ کي، سَيد چَئي، وڌو قُربَ ڪُھِي،
ھنئَھِين ھوندَ مُئَي، پر ٻُڏِيءَ جا ٻِيڻا ٿيا.

بيت - 21

ڪا جا ڪُنَ ڪرين، ڀِنيءَ ڀُڻ جُھڻ پاڻ۾،
اکيون تنھن آب کي، آڌِئَ اُڪيرين،
توڻي تِڪُون ڏِين، تہ اُڃ اُنھيءَ کي نہ لھي.

بيت - 22

ڪيرُ ڪُنَ، آءٌ ڪيرَ، ڪير ڏَمَرَ سَھي ڏَمَ جا؟
قضا ريءَ ڪيرَ ڌري مَٿي پاڻيءَ پيرَ؟
ڀينرُ ڀِنيءَ وير، لِڌو ٿي لوڙيان.

بيت - 23

جي ٻُڏان تہ ٻَن، مَرُ اولجان اُن پارَ ڏي،
ڪَنڌِيءَ مٿان سپُرين مانَ ٻَر ٻَر اچي ڪَن،
مُيائِي سِين تَن، جيڪَرَ اُٿِي نِڪران.

بيت - 24

لَھَرَ مِڙوئي لالُ، وَھَن کٿوريان وتَرو،
اوٻارا عَنبيرَ جا جَرَ مان اچن جَال،
ڪُنن گھِڙِي ڪالھَھ، سِڪَ پريان جي سھڻي.

بيت - 25

ڪنڌيءَ جھليو ڪانھَن، عاشُق اُڀو آھُون ڪري،
تو ڪِيئَن ٻوڙِي سُھڻي ٻيلي مُنھنجي ٻانھَن،
درياهَ توتي دانھَن، ڏيندس ڏينھن قيامَ جي.

بيت - 26

جيڪي ڏِٺِئي تار ۾ ڪَنڌيءَ سو ڪھيجُ،
جَرُ وڏو جھاجھ گھڻِي پاندُ مَ پُسائيجُ،
ساھَڙُ ساڱاھيجُ، تہ ثابت لنگھِين سِيرَ مان.

بيت - 27

ڳورا ٻَئِي پارَ، ھِنيون حيرتَ ۾ پِيو،
وھان تہ ويرَم پئَي نِينھنَ ۾ پوءِ نِھارَ،
وڃان تہ واڪو ٿئي پاڙي پوءِ پچارَ،
ھُت ٿي وعدي جي وارَ، ھِت سُوٽون ڏينِم سَرتيون.

بيت - 28

جا ھَڙَ اندر جِيءَ ساھَڙَ ڏِني ساه کي،
سا ھَڙَ ڇُڙي نہ ساهَ جي سا ھَڙَ ساھڙَ سِينئن،
ساھڙُ ميڙَ سَميع، تہ سا ھَڙَ ڇُڙي ساهَ جي.

وائي - 1

دردَ رانجَھندي ھي ماري، الا دردُ رانجھندي،
ايڪ کِڻ دي ويکڻ ڪارڻ گِھن گَيا دل ساري،
ڪوئي حبِيبُ طبِيب بَتاوي جو دارون دي دلدا قراري.

وائي - 2

آتَڻَ ۾ ويھي، سَڀ دُعا ڪريجاه جيڏيُون،
ڪانھي بَس بَھيرَ کي، ھَلُ چَلُ پَئَي پيئَي،
راهَ مسافرُ سَڀُ ڪو، ڪون ڏٺوسون ھِت ڏيھِي،
ساريندا صلواتَ کي، منجهہ قبر سڀ پيھِي،
ڪوٺائو ڪريمَ جو، ڳالهہ پُڇندو ڪيھِي؟
نوازيندو نورَ سِين، ناقِصَنِکي اُت نيئِي،
الله ھيڪُ محمد ﷺ برحقُ شالَ چوان مان ايھِي

فصل ڇھون

بيت - 1

ساھڙَ جا سِينگارَ، مون اَڻَ ڏِٺا اَڳي ھئا،
نھ ڪا ڪُن فَيَڪُون، ھئي نہ ڪا ٻِي پچارَ،
مَلڪَنِئان مَھند ھُئَي توڏِئ جي تَنوارَ،
محبتَ ساڻُ ميھارَ، لايائين لطيفُ چئَي.

بيت - 2

سُھڻي کي سينگارَ، اَڻ لَکيا اڳي ھُئَا،
ڪُن فَيَڪُون ڪان ھئَي، نہ ڪا ٻِي پَچارَ،
مَرڪِي ساڻُ ميھارَ لنئَن لايائين لطيفُ چَئي.

بيت - 3

گھيڙَ لنگھيو گھاري، مِيثاقان ميھارَ ڏي،
”اَلَستُ بِرَبِڪُم قَالوُابَليٰ“ پَر اِھائي پاري،
ڏِسيو ڏيکاري پِرت پِريان جو پيچَرو.

بيت - 4

’اَلَستُ‘ اَرواحَنکي جڏھن چيائون،
ميثاقان ميھارَ سِين لڌيون مُون لائُون،
سو موٽي ڪِيئَن پانھُون، جو محفوظان معافُ ٿِيو.

بيت - 5

’الَستُ‘ اَرواحَنکي جڏھن چَيائين جِيئَن،
قالُوابَليٰ قلبَ، ۾ ٿِيو تَفاولُ تِيئَن،
محبتي ميھارَ جي آءٌ نھوڙِي نِينھَن،
سَرتِيُون ساھَڙَ سِينئَن، ھلڻ مون حَقَ ٿيو.

بيت - 6

’الَستُ‘ ارواحَنکي جڏھن امرُ ڪيو اَحدَ،
ھو مَن ڪاڍو ميھارَ ڏي سُھڻِيءَ سِڪڻ سَڌَ،
دِلو دورَ درياھ جي ڪِيو اِرادي اَڌَ،
جيڪِي آيُس ڏانھَن عَھَدَ سو پاري مُنڌَ پاتارَ ۾.

بيت - 7

’الَستُ‘ ارواحنکي جڏھن فائِقَ فرمايو،
ھو مَنُ ڪاڍو ميھار ڏي سُھڻيءَ کي سعيو،
دلو دورَ درياهَ جو اوڏانھين آئيو،
جيڪي ھاديَ ھَلايو، سو پاري مُنڌ پاتارَ ۾.

بيت - 8

’الَستُ‘ اَرواحَنکي جڏھن جاڳايو جليلَ،
سَنئَين راهُ، سيد چَئي، سوٺائِين سَبيلَ،
وحدتَ جي واديءَ ۾ ڪي قدر قليلَ،
درياهَ جي دليلَ، لکين لَھوارا ڪيا.

بيت - 9

’الَستُ‘ اَرواحَنکي جڏھن چَيائِين،
ھو مَنُ ڪاڍو ميھار ڏي سُھڻيءَ سَدائِين،
جيڪي آيس اوڏانھين، سو پاري مُنڌ پاتارَ ۾.

بيت - 10

کامان پَچان پَڄُران لُڇان ۽ لوچان،
تن ۾ تَونسَ پريَن جي، پِيان نہ ڍاپان،
جي سمنڊُ مُنھن ڪريان، تہ بھ سُرڪِيائي نہ ٿئَي.

بيت - 11

کامان پَچان نہ مَران سَڙان ساري رات،
ٻَن ٻِيائِي وجِھي، ڪَر پِريان جي تات،
سِيخُون سنديون سَڄَڻين، اُڀرن آڌِيءَ رات،
نَھ ڪِي ھٿِ نہ ساٿِ، ڏيھاڻيو چَنگ چَڙھان.

بيت - 12

ڪاري رات، ڪچو گَھِڙو، اوڻِٽيه اونداھِي.
چَنڊَ نالو ناه ڪو دريا دَڙ لائِي،
ساھَڙَ ڪارَڻ سُھڻي، آڌِيَ ٿي آئِي،
اِيءُ ڪَمُ الاھِي، نہ تہ ڪُنَن ۾ ڪيرَ گِھڙي.

بيت - 13

ڪاري رات، ڪَچو گھڙو، نہ ڪا سِيڻاه ساڻُ،
وجھي ويرمَ نہ ڪَري پِريان ڪَارڻِ پاڻُ،
مُحبتَ کي مھراڻُ، سُڪِي سَڀُ پَٽُ ٿيو

بيت - 14

ڪاري رات، ڪچو گھڙو، مٿان وَسي مِينھنُ،
ھيڪو ڀُو بيراهَ جو، ٻيو سانڀارا سِينھن،
شالَ مَ ڇِڄي نِينھنُ، گھِڙان گهوريو جِندڙو.

بيت - 15

ڪاري رات ڪُنن ۾ ڪھڙو اَٿِئي ڪَمُ،
مَتان جاڳِي ڏَمُ، پُڇي پاڙي واريُون.

بيت - 16

تُون جَنھِين جِي آھِئَين تِنھن سِين ڇِنُ مَ سَڱُ،
پُري پَرائي پُرکَھ سِين وڃي اڙايُئَي انگُ،
جِتي جاڳندو ڏَمُ، تِت ڪَنڌِ مٿانھون نہ کڻين.

بيت - 17

ڏَمَ کُٽنئي ڏِينھن، ويٺو جِيُ وِللِين،
مَڇُڻ مارڳ لائيا ھَڏَن مٿي ھِيئَن،
قَول ڀَڃندِيس ڪيئَن، جي ٻَڌم ٻيلائين سَان.

بيت - 18

اورار نہ پَرار، ويچاري وَھ وچَ۾،
سُڪِيَ ڏِنَيءَ سپرين، ٻِيو مِڙوئي تار،
تُون گِھڙ ڪِيمَ نِھار، ٻُڏندَن سِين ٻاجُھون ڪري.

بيت - 19

ھِنَ پار، نہ ھُنَ پار، ويچاري وھ وچَ۾،
نِيڇُ نِھاري نہ گِھڙي، تِنھن ۾ پِيَس تُنَ،
الا ساڻُ اَمُنَ، آرا ڪِنھن اُڪارئِين.

بيت - 20

سَھسين سائِرَ ٻوڙيون، مُنڌَ ٻوڙِيو مِھراڻُ،
وھ وڃايو پاڻُ، ھَڻِي ڪَنڌُ ڪَپَن سين.

بيت - 21

سَھسين سائِرَ کَجَن، توءِ سَھَڄُ نہ مَٽي سھڻي،
تھ ڪي نينھَن ڇِڄَن، پَر تَھين پِرين جي.

بيت - 22

سُپيريان جي تُرَھي، ٻُڏِين ھَٿُ مَ لاءِ،
صُباحَ تو چُونداءِ، اَسان تو اُڪاريو

بيت - 23

سُپيريان جي تُرھي ٻُڏن توءِ مَ لڳُ،
جي ڀانئين پِرينءَ مِڙان تہ ٻُور اُبتي وَڳُ،
پاءِ تيڏاھِين پَڳُ، ناه جيڏاھين نِجُھرو.

بيت - 24

سُڪِيءَ جي سانباھَ۾ جڏھن ٻُڏِيون جي،
ساھَڙُ تَنھي کي، ٻيلِي ٻِنھيءَ ڪَنڌئين.

بيت - 25

سُڪِي جي سانبَاهَ ۾ ٻُڏين توءِ ٻُڏُ،
ڪَکَھ ڪانڊيرا ڪاٺيُون ميڙي ٻَڌُ مَ مَڏُ،
نھ ڪو ساھَڙَ سَڏُ، نڪا سُڄي سُھڻِي.

بيت - 26

سُڪيءَ ٻُڏن جي، ساھَڙُ ساڻي تِنجو،
لھرن سر لطيف چَئَي، ڪُلَھن چاڙِھيو نِي،
جي پُڇَن پَنڌُ پَري، تَن اُماڻي اوڏو ڪري.

وائي - 1

جيڏيون آءٌ تان نہ چَونَدي لو، ڏکُھ ڏوراپو سيڻن کي صريح لو،
سَڱا وَڃَن سُپرين، مِنتَ موٽَن مانَ،
ڀينرُ ڀيڻي حُجَ جي، ڪوھياري سين ڪانَ،
سو تون صاحبُ آھِين، جو تہ ڀيرائين ڀانَ،
سوالِي سَمَگِئا، داتا ڏَيئِي دانَ.

وائي - 2

ڪا جا ڳالهہ ھُئَي، سا جا لوڪ سُئي، ٻاروچي جي مَنَ۾ لا،
سِرُ سَڳر پُر پيچري، تون جا لوڪَ سُئي،
سَسئيءَ سَڳَرَ پَٽئَين، ڪيرُ چَوندو مُئَي؟
پَنڌُ ڪَريندي پِرينءَ ڏي، ڪڏھن ڪان کُھِي،
آنڪا ڏِٺِي اوٺيا، کِيرَن پاس کُھِي.

وائي - 3

جان جاڳان تان نھين وي نال ڍولڻندي،
اُس جاڳڻ مئَي ڇِي ڪَريان، جِس بيداري مين مُٺي،
خُواب خَلوت ڀانئَان، اُس ڪاتِي مين ڪُٺي وي.

فصل ستون

بيت - 1

تَڙِ نہ گھِڙي تورُ، مَنَ ڪاڍو ميھارَ ڏي،
ڏاڍو دَورُ درياهَ جو، سِڪَڻُ وڏو سورُ،
مَنَ۾ موجَ ميھارَ جي، پَھتسُ پِريان جو پورُ،
ٻيلي ٻنھي ڪنڌئين، نِتُ نِھاري نُورُ،
منجهان جَرَ ضرورُ، ڪَچي کي ڪومَ ٿِئي.

بيت - 2

ٻوڙين چاڙھين مُون ڌڻي ٻئي جو دعويٰ رَسي نہ دَمُ،
ھِنَ منھنجي حالَ جو، ميھَرَ تي مَعلُم،
رَکُھ ڀِيلي جو ڀَرمُ جو اَوتَڙ پيو اَجُھورَ ۾.

بيت - 3

دائِمُ جا درياهَ ۾، سا مَڇِي ڪِني ڪوهُ،
آھِس اِئُ انَدوهُ، پاڻِي ڪِٿي تہ پِيان.

بيت - 4

ڪانڌي ڪَنگَ ٿِياس، وَھَڻُ جنازو سُھَڻي،
ٻَگھا جِي ٻيٽَن جا، ڪُلھا تَن ڏِنَاس،
اَکين مَلڪَ ڏٺاس، توءِ مَنَ ڪاڍو ميھارَ ڏي.

بيت - 5

اُڀو تَڙِ مِيھارُ، ملاحَن سَڏَ ڪري،
آءُ پڻ وجھان ھٿڙا آئين پُڻ وجھو ڄارُ،
گهوريو ڪارونڀارُ، مانَ مِلنئَون سپُرين.

بيت - 6

ميھارُ ملاحَن کي، اُڀو آڇي اَڇَِ،
آءُ پڻ وجھان ھٿَڙا اَئين پڻ وجھو رَڇَ،
سَندِي ڪُنَ ڪُڻِڇَ، مانَ ھون سلامَت سپُرين.

بيت - 7

ميھار ملاحن کي، اُڀو ڪري سَڏَ،
اَدا انُھِيءَ پارَ جا، موڙي اچو مَڏَ،
وئا جي وھ گڏ، ھلو تہ ڏوريون اُنِکي.

بيت - 8

جِتي ڀيرَ ڀِرَن، ڀَريُون پُون ڀَواريُون،
تانگھ نہ لڌِي تارُئين مَپُ نہ ماٽِيَڙَن،
ڪَنڌِيَ اُڀا ڪيترا سِڻياھيا سَنگن،
تون ڪيئَن تَن تَڙن، اَچو اَساري گھڙين.

بيت - 9

ڀَريون پَرينءَ ڀَر، پَسُ جي پار پَوَنديون،
آڻِيو وجھي آرَ ۾، وَڻَ جي پُونِس وَر،
سانباھي سَمُنڊَ جي، قطب چَئي، ڪا ڪَر،
تو ڀانيو آءٌ گَھر، تان آھين آرَ اکين ۾.

بيت - 10

ڀَريون ڀَر درياه، پَسُ جي پار پَوَن ٿِيون،
ٻَڌِ تَوَڪَلَ جو تُرھَو آھَرُ ساڻُ اللهَ،
جَنجِي ساھڙَ ساڻُ صلاحَ، سي ڪِينَ ٻُڏنديون ڪَڏھِين.

بيت - 11

سانڀاران سَڏَ ڪيو اُڀا چُونِم آءُ،
ھِڪُ تِکوئي تار وھي، ٻيو لُڙُ لھريون واءُ،
ساڻِي جَن اللهُ، ٻُجھان سي نہ ٻُڏنديون.

بيت - 12

سانڀاران سَڏَ ڪِيوم اُڀا چُونم اَچ،ُ
ھڪ تکوئي تار وھي، ٻِيو ڪمينِيءَ ڪَچ،ُ
ساڻي جَنھِين سَچ،ُ ٻُجھان سي نہ ٻُڏنديون.

بيت - 13

ھاري حقُ رکيج، سانڀاران ساھڙَ جو،
خوابَ خيالً خطَرا، تَن کي تَرڪُ ڏئيج،
اَندر آئينو ڪَري، پِرينءَ سو پَسيج،
اِنَھِيءَ راهَ رَميج، تہ مُشاھدو ماڻئَينَ.

بيت - 14

ھاري رکجُ حَقُ سانڀارا ساھڙَ جو،
خوابُ خيال خطرا، تنھي ڏيجُ تَرَڪُ،
ڪرئين غَير غَرَقُ، تہ مُشاھدو ماڻئَين.

بيت - 15

سانڀارا سيئِي، تَنُ جَنِجو طالبو،
مَنُ پِريان نيئِي، پَڳَھيِو پاڻَ ڳَري.

بيت - 16

سانڀاران سَندان، وَڻَ پَسِيو وھُسي ھِنئُون،
ڇَنا مَنَھَن مينھِيون وَھِيان وَٿاڻان،
اکڙيَن عناتُ چَئي لايو لَنئُن سيڻان،
ڪَڙھان ٿي ڪيڻان، جيئن گهڻو اُڪنڍِي آھيان.

بيت - 17

لَيا ڏِٺَم لارَ، سانڀاران ساھَڙَ جا،
ھِنئَون ھَت نہ وندري ڌارارنئَون ڌار،
مُنھنجو مَنُ ميھارَ، پَڳھيو پاڻَ ڳَري.

بيت - 18

گِھِڙِي ۽ گهوري مٿان پِرين جِندَڙو،
مُحبت جا مِھراڻ ۾ تَسو ٿِي توري،
ڏَم وڌو ڏوري، نہ تہ ڪُنَن ۾ ڪير گِھڙي.

بيت - 19

ٻارنھن ڪُن ٻَٽِيھ تَڙَ، تَڙَ تَڙَ مٿي نانگ،
عِشق جَنِي جو سانگُ، ٻُجھان سي نہ ٻُڏنديون.

بيت - 20

ٻارَنھن ڪُنَ ٻَٽِيھ تَڙَ، تَڙَ تَڙَ تي ڀَٽُون،
اُٿيو آڌيءَ راتِ ۾ سُھڻي ڏِئِي سَٽُون،
ڇَڏيو کِيرَ کُٽُون، لُڏي لھريُن وچ۾.

بيت - 21

ٻارنھن ڪُن ٻَٽِيھ تَڙَ، تَڙَ تَڙَ مٿي تُوتَ،
عِشِق جَني جو قُوت، ٻُجھان سي نہ ٻڏنديون.

بيت - 22

ٻارَنھن ڪُنَ ٻَٽِيھ تَڙَ، تَڙَ تَڙَ اُتي جوءِ،
ھِڪڙي رَھِي پوءِ، ٻِيون مِڙيئي لنگھيون.

وائي - 1

ويجھي وندُر جِن وَڻَن، اي، اوڏي آيَس جان پِريان جي پيچَرن،
جي تو اوڏا ڀانِئيا، سي ڏونگر ڏور ڏِسَن،
مَدي نہ ھُيَن مَنَ ۾، ڪيچان ڪوھ اَچَن،
مَرَڻُ منھنجي کي ڪِيو، ھِيُ پَهُ ٻاروچَن،
سُونھنِ سَنگَرَ پَٽئين مَنَھَن معذورَِن،
وندُر وائِي جا وَھي، مونکي سا نہ سَلن،
آڻي ٻَڌا اوٺئين، موتِي کي مَيَن،
آڻي لاٿِيون اوٺئين، لَڏُون ڀَر لَڪَن

وائي - 2

اَکِيون پير ڪري وڃجي وو وڃجي،
سُپيريان جي ڳالھڙِي، ڪِنھِن سان ڪِينَ ڪِجي،
لِڪائي لوڪ کان، ڳوٺان ڳُجَھڙي نِجي،
محبتي ميھار جو سورُ نہ ڪَنھن سَلجي.

وائي - 3

لُڙڪِي لَنئُن نہ سُڃاتو، راندِ ڀانيائين رازَ کي،
اَنڌو اُلُوھِيَتَ کان، آھي اِيُ اُماٿو،
صَبَاحَ سو نہ شمار ۾، ليکيان جو اڄ لاٿو،
پييَس ڪاڻ ڪَريمَ سين، ٿِيسُ نِمُرودي ناتو.

فصل اٺون

بيت - 1

ٻُڏندي ٻُوڙن کي، ڪي ھاتِڪَ ھَٿ وجَھن،
پَسو لَڄَ لطيفُ چئَي، ڪيڏي کي ڪَکَن،
توڻي ڪنڌِيءَ ڪَن، ناتَ ساڻُن وڃن سِيرَ ۾.

بيت - 2

ڪَچِي ڪانِي ڪانھَن، ٻُڏا ڪڍي ٻار مان،
يا لنگهائي لطيف چَئي، يا ڌُريان ڪري د ا نھَن،
ڪَمَا حَقُهُ ڪکن جِي آھي ڳالهہ آگاهَ،
يا ڏين ٻُڏن ٻانھن، نات ساڻن وڃن سير ۾.

بيت - 3

جان ڪِي ڪنڌِيءَ ڪانھَن، تان تاڻي ٻَڌُجُ تُرَھو،
ھٿُ پِريان جي ھَٿَ ۾ ٻي کي ڏِج مَ ٻانَھَن؟
سَندي ڪَپرَ دانھَن، ڪ تو ڪَنين نہ سُئِي؟

بيت - 4

ھاواڻا ھُلَن، ڪَپَرُ ڪارُونڀارَ جا،
لھَريون لُڙَ لطيفُ چَئي ڀيلي تي ڀُلن،
جي ڪَچي ساڻُ ڪَھَن، آگا تُن اوڀائيين

بيت - 5

آھِين ھِتِ اَمانَ، ٻَڌُ تُرھو تار جو،
لھرين لُڙ لطيفُ چَئي جَھليا جُنگ جوانَ،
اونهي تَڙَ آگِھٽِيا آڏِي پائي آڻَ،
جي پيا مُنھُن مَھراڻ، تن ٻانڌين ٻيٽُ نہ اُڄَھي.

بيت - 6

ڪَچو کان ڪُنڀارَ، اوڳِي ڳِڻيو اُٿيين،
ڪ تو ڪَنين نہ سُئي ڀيلي تي ڀُلڪارَ؟
لوڙِھيا لَکَھ لطيف چَئي ڪوڙين ڪارُونڀارَ،
اُڪارئين آڌارُ، آرَ اَکئَين وارئين.

بيت - 7

ڪَچي ساڻُ ڪَھي، پَڪو پُڇي نہ سھڻي،
لَنگھِيو لُڙُ لطيفُ چَئي وڇارَن وَھي،
سا ڪئَن نِينھُن نِھي، جنھنکي نينھن نِڌو کِڻي.

بيت - 8

اونهي ۾ اوھَري، ڪَھي ڪچي ساڻُ،
سُپَڪ جو سيد چَئَي، پُڇي نہ پَرياڻُ،
عِشقَ واريون عبداللطيف چَئي سَڌَ نہ کڻن ساڻُ،
جنھي پاسي پاڻُ، سي اَوَتَڙَان ئي اُکَتِيوُن.

بيت - 9

انگُ پَسي رنگُ، ڪِيو ڪو جو دورُ دلي،
ٻَر ٻَر ٻيلئ نہ ٿيو، ڪَچو منجهہ ڪِلي،
تڙان ٿي تار گهڻو تُنھنجي بَحَرُ بِلي،
سو ميھار مِلي، آھيان جنھن جي آسري.

بيت - 10

اَنگُ لڳي رَنگُ، بتليون ڪو جو داغ دلي،
مُون تان سَھي نہ ڪيو منجهان ڇوھ ڇلي،
اَللهُ وَڪِيلُ الغافِلَين تريو وڃان ٿي تار ۾ سندي بَحر بلي،
اُھو ميھر شال مِلي، جو سَنڀُوڙو سِيڻاھ سان.

بيت - 11

ڀانيم تہ ڀِيلو، مون کي داءَ ڌُتاريو،
آئکي مٿي اُسَري، ڏِنو رُوحَ ريلو،
تيلاھِين ويلو پِيَم واھَڙَ وچَ۾.

بيت - 12

ڪڍيا جي ڪُلال، سي پَسِي خالَ خوش ٿي،
پاڻِيَ چِٽَ پُسائيا، داءَ نہ جَھِلي ڌمالَ،
سُپَڪَ ڀانيا سُھڻِيءَ جوڀَنَ جي جَمالَ،
اَئکِي جا احوالَ، مَعلُومُ ٿيا مَھراڻَ ۾.

بيت - 13

ڪاري رات ڪَچو گَھڙو نہ ڪا آڏِي اَڏُ،
ساھَڙ سُڻج سَڏُ، فَرياديُون فَقِير جِيُون.

بيت - 14

ڪچو تان ڪوھ پَڪو نَظَرُ پِرين،
ساھَڙُ مُنھنجو سُپرين، ڏم ڏٺيِئَي ڏوهُ،
جي ڇُٽو جي ڇوهُ، تہ پورينديَس پارَ مَڻِي.

بيت - 15

اَڻکو تان ڪوھ ڪَچو آيُم ڪَم،
جِيءَ جِنجَا جِمَ، پَڪا سي پُڇنديون.

بيت - 16

پَڪا رَڇَ ڪُنڀارَ جا، پَڪِي نِھائين،
مون کي تِيائين، ڀيلوئي ڀاڱي پِيو.

بيت - 17

ڪَچي نہ ڪَٽُ جَھليو، ڀيلو پِيو ڀُري،
سارَ ڇَڏِيائين سِيرَ ۾، ڪا ٻاھُنِکي ٻُري،
لَٽي لھريون ويئَيون، چوڌاري چُري،
ھِيئَڙي منجهہ ھُري، ماھِيتَ ملڪ الموتَ جي.

بيت - 18

ڪَچي ڪَٽُ نہ جھليو، ڀِيلو پِيو ڀَڄِي،
ماھِيت مَلڪ المَوتَ جي منجهہ وجودَ وَڄِي،
ساھڙَ کي سَڄِي، اَڻکي جي احوال جي.

بيت - 19

ڪَچي ڪَٽ نہ جھليو، ڀيلو سَھي نہ ڀَرُ،
ھٿين، پيرين، آڱرئين، ٻانھُن ڇڏيو ٻَرُ،
ساھَڙ سِگھو وَرُ، پييَسِ مُنھِنِ مَھراڻَ جي.

بيت - 20

ڪَچو کانءُ ڪُنڀارَ جو چِٽايُم چَئِي،
آڻي رکِيُم آبَ تي مٿي ڪُنَ ڪَھِي،
لھريُن منجهہ لطيف چئي پرزا ٿِيو پَئَي،
سُپَڪ ھو سَھِي، پر ڪرم کڻي ڪَچو ڪيو.

بيت - 21

جِت پَڪو پُرزا ٿِئي تِت ڪچو ڪندو ڪِيئَن،
ھُتُ حَقِيقَت ھِيئَن، ھِت ٿي نالا ڳِنھي نِينھن جا.

بيت - 22

ڀِيلي ڀُلائِي، پَسِي چِٽَ چَري ٿِي،
ٻَر ٻَر ٻُڏي سُھڻي، ويرُن ۾ وائِي،
ڪچي ڪيرائِي، لعلَ لھِرين وچَ۾.

بيت - 23

پَڪو کَڻِجُ پاڻَ سِين چڱو چِٽائي،
ڪَچو ڏيج ڪُلال کي مُنھنَ تي موٽائي،
سو سُڻ ھنئين سِين سُھڻي، جيڪِي فائِقُ فرمائي،
موجُون مُنجھائي، مارينيئَي مھراڻَ جُون.

بيت - 24

ڪو جو وَريو واءُ جيئَن ٻَرُ ٻانھُن ڇڏيو،
اڳي اَنَ تڙانءِ، اونداھِيانئَي اُڪران.

بيت - 25

ھَڻندي ٿَڪَم ھَٿَ، ھِينئڙي حُجون ڇَڏيُون،
لَکُھ لَھِرن گڏيو موجون وَريُون مَٿَ،
نِيَم ڪُنَ قُوتَ، ڀِرُ ڀَلَيرا سُپرين.

بيت - 26

ھِنيَڙي حُجون ڇڏيون قُوَتَ رھيَم ڪانَ،
مون تي موٽِج مون پرين ساھَڙَ ڄامَ سُڄاڻَ،
آھيان گهڻو اڄاڻَ، ڀِرُ ڀَليرا سپرين.

بيت - 27

ڀِرُ ڀَليرا سپرين، ڀَلا ۾ بي راهَ،
توريءَ تاري ناھِ ڪا والي تورئ واهَ،
ساھڙ جي صلاحَ، تَن کي ڪڍي تار مان

بيت - 28

تَن کي ڪڍي تار مان صُلحُ ساھڙَ جو،
اُت آڏو اچي ڪِينَ ڪِي ٻيليپَو ٻِئَي جو،
ميھارَ ڪِجُ مُنھنجو، ڪو اوڪَرُ اِنھينءَ آر مان.

بيت - 29

جي تُون طالِبُ تَڙَ جِي تہ ڪَچو کَنيئ ڪوهُ،
ڏيئَن ڏھاڻي ڏَمَ کي آڌِيءَ رات اندوهُ،
ڏِيل تُماري ڏوهُ، جا وَرُ ڇڏيو واھَڙَ تَرين.

وائي - 1

مَ پاڙيچِئ سَارَ، آءُ جا ويندڙي وَٽ وڇار، ڏَمُ مَ جاڳي لو،
مُونکي موليٰ ميڙئِين، ڪُنڍِن جِي قطارَ،
ٻُرن ٻيلايِن جا، سانڀاران سَنڀارَ،
وچُ مَ پوءِ وصالِ کي، سَٻاجَھا سَتارَ،
گَھِر گَھِر گِلا جا وَھي، پاڙي پَنڌ پَچارَ،
تاڪُن تَڪِي آھِيان، سَگھو رَسُ سَھاڙَ.

وائي - 2

ويٺي ڪين وساري، مُحَبتَ وڌَڙي ماري،
ديوانِي يارو مستانِي دِلبرُ جانِي ٿو جِياري،
جَنھَنکي سِڪَ ساھَڙَ جي، سا گھايل گَھُر نہ گھاري،
ڏَمُ ڏُھيلو ڏُکيو، سَر ۾ سُوٽَا ماري،
ٻيلي پاس ٻُرَن جي، تَن گھڙڪن وڌيَس گاري،
ٻيلي ٻِنِھي ڪَنڌئين مُحبُ مينھيون ٿو چاري،
ھوءِ ھُنگارون پَوَن پُڪارون، تَڙ تَڙ دوست تنواري،
ھُوءِ جا پِڪَ پِريمَ ڪِي، آھيان تَنھِن آساري.

فصل نائون

بيت - 1

جَر تَڙِ تِکَ تَنوارَ، وَڻ ٽِڻ وائِي ھيڪَڙي،
سَڀيئِي شَئي ٿِيا، سوريءَ سَزاوارَ،
ھَمَه منصورَ ھزار، ڪھڙا چاڙھيو چاڙھيان

بيت - 2

سَڀَتِ پچارَ پِرينءَ جي، سَڀَت ھوتَ حُضورُ،
مُلڪ مِڙيوئي منصورُ، ڪُھِي ڪُھندين ڪيترا؟

بيت - 3

چُونِم جي ھيڪارَ، مَ وَنءُ موٽِي سُنھڻِي.
دونھينءَ پاسي دوستَ جي، گھاريان سَڀ ڄمارَ،
ٻانڌينَان ٻِيھارَ، ھوندَ نہ لِڱين لائيان.

بيت - 4

جان ڪِي گھَران مَ وڃُ، ناتَ موٽ مَ سُنھڻِي،
ٻِيون ڀيري ڀَڃُ، ھيڪڙائي ھَٿ ڪري.

بيت - 5

مَرجُ وَٽ مِھارَ، متان موٽِين سُنھڻِي،
ساھَڙَ جا سِينگارَ، متان ڏَمَ ڏيکارئين

بيت - 6

جي تو بيتَ ڀانئَيا، سي آيتون آھِين،
نِيو مَنُ لائِين، پِريان سندي پارَ ڏي.

بيت - 7

جي قيامَ مِڙَن، تہ ڪَرَ اوڏا سُپرين،
تھانپوءِ سُڄَنِ، واڌايون وصالَ جُون.

بيت - 8

وڃان ڪينَ وَري، ھُوندَ ريءَ چَئي رَھِي رَھان،
دُونِھينءِ پاسي دوستَ جي، ماڳَھِين پُئان مَري،
صورت نہ سُنھَن ڪا، ڪِيَس چِتَ چَري،
وصالان فِراقَ جِي سُڄي ڳالهہ ڳَري،
تيلاھين تَري، مُنھن کَڻِيو موٽِيو وڃان.

بيت - 9

آءٌ ڪ نہ ڄاڻان اِئين، تہ جَرَ گھِڙي جوکو ٿِئَي،
قضا جا ڪُريمَ جِي، تنھن کان ڪَنڌُ ڪڍيو ڪِيئَن؟
ھِڪَ لِکئي ٻئي نِينھُن، آڻي اولِيَس اولَ۾.

بيت - 10

ڪاتِيءَ نہ ڪانھَن نَڪو ڏوھ قَلمَ جو،
اَنگ اُتيئِي لِکيو، جِتي نہ رَسي ٻانھَن،
ڪنھنکي ڏِيان دانَھن، جِئَن قضا قلم وَھائيو.

بيت - 11

تَڙَن جا طَعنا، سُنھکا ڏِينَم سَرتِيُون،
دريا ديوانا، سُڻ حقيقت حال.

بيت - 12

تَران لَئي طعني، مٿان وھ واڪا ڪِيو،
آڻي وڌيَس آرَ ۾ دَريا ديواني،
قلم جي ڪانِي، آڻي اوليس اولَ۾.

بيت - 13

طَعني لَئي تَران مَٿي وھ واڪا ڪِيو،
مُون کي سِڪَ سَاھَڙ جي، مَرُ مُحبت منجهہ مران،
وچان ڪِئَن وَرَان، ڪَنڌِيءَ مُنھنجو ڪارڻِي.

بيت - 14

تَران تان مَران، وَران تان وھ وِترو،
ھِنيَڙي ۾ ھوتن جا، اَچي گهور گهڻا،
پَسِيو پاڙي واريُون، ڏِسيو ڏوھ ڏَران،
وچان ڪِئَن وَران، ڪنڌِيءَ مُنھنجو ڪارڻِي.

بيت - 15

نڪو سَنڌو سُورَ جو، نہ ڪو سَنڌو سِڪَ،
عَدَدُ ناه عِشقَ، پُڄاڻِي پاڻَ لَھي.

بيت - 16

عَدَدُ ناه عشقَ جو سُڻِي ٿِئُ ساڻِي،
ڪانھي پُڄاڻِي، مَھَندان مُنڌَ، ميھارَ جِي.

بيت - 17

سِڪَ تُنھنجِي سُپرين، جِئَن تَران تِئَن تار،
تُونھِين رھِيو روحَ ۾، تونھين اَکِنئان ٻَھار،
پِرين تُنھنجي پار، مون واجھائيندي ورھ ٿيا.

بيت - 18

سِڪَ تُنھنجِي سُپرين ڀري ھَنيس ڀُون،
مَنان لاٿو مُون، سَندو جِيَڻ آسرو.

بيت - 19

سِڪ تُنھنجي سُپِرين ڪَپي ۽ ڪوري،
سَگھان نہ چوري، ڏاڍو نِيَرُ نِينھَن جو.

بيت - 20

سِڪَ تَنھنجي سُپرين اندر آھي اَجھَلُ،
ٻَڙھڪِيو ٻاھَر نڪري کَوري کانِئَي کَلَ،
ريَ سيراھِيءَ سَلَ، مونکي ڏِنا سڄڻين.

بيت - 21

سِڪَ تُنھنجي سُپِرين اَندر ٿِي اَجھاڳَ،
منجهہ ڀَريائِين ماڳَ، پَلٽِيو پاريُون ڪَري.

بيت - 22

ڪِي تَران ڪِي تار مُون، ڪِي سَگھان ڪِي سَگھُھ،
آڏو ڏيج مَ لَڳُ، مُون ھيڪلِيءَ وَلَھا.

بيت - 23

سِڪَ سِڪنديَن لاھ، وڇوڙِيا ميڙِ پِرين،
ايُڏِي سگھ سَچا ڌَڻي، تو ئِي کي جُڳاءِ،
تَنُ جَِنِھين جو طالبو، مِھَرَ تَنِھِين کي پاءِ،
ميڙائي جو ماءُ، ڪانگ لَوَندو ڪَڏھِين؟

بيت - 24

ڏِٺي ٿِيم ڏِينھَن، ڪوھ ڄاڻان ڪَھڙا پِرين،
نيڻَ ڀَرجِي نِينھَن پَلٽيا پاريُون ڪري.

بيت - 25

ڏِٺي ڏِينھن ٿِيام، ڪوھ ڄاڻان ڪھڙا پِرين،
وَلِن جئَن وَريَام، گُوندَرَ غَم پِريَن جا.

بيت - 26

ڏِٺي ڏِينھَن ٿِيام ڪوھ ڄاڻان ڪھڙا پِرين،
سَھَسِين سِڄَ اُلُھي، واجھائيندي ويام،
تَن ري سال پِيام، جَن ري ساعت نہ سھان.

بيت - 27

گَھرُ نہ وَرُ نہ وَٿُ ڪا، آھِم مَنُ ميھارُ،
اِن اوسيڙي اُٿِيان، سَنجھي ڪري سِينگارُ،
پِرين تُنھنجو پارُ، پَسان مانَ پَر ڪَنھِين.

وائي - 1

آيَل اَمَڙِ تي جِيان، جي سارينِم سُپرين،
گھڙو ڀڳو تان گهوريو، تان ڪِيَ تَرُھِنيان،
اَدبُ اکَڙِيُن کي ڏيھاڻِي ڏِيان،
سَنئون سُونھائم پيچرو، ميھارَن مِيان،
ساھڙَ مٿان صدقو، ڏَھين ڏَمَ ڏيان،
ماڻِڪَ مٿان ھيڪڙي، اَمُلَ اَٺَ ڏِيان.

وائي - 2

وڃي سا رات وِھاڻِي، ريءَ پَسَڻَ پريَن جي،
ھھڙا اوڏا سُپرين، تو ڪِئَن نِنڊَ رھاڻِي

وائي - 3

ھوئج ھوشيار خبردار، تِرڪَڻ آھي تَڙَ ۾،
کڏُون کُوٻا چِڪَ چِڪنديون، ڪي نَئِي نِھار،
آڌيءَ سي اُکڙنديون، اکيون جَن ڪَپار،
مون سُئو ملاحَن کان تَڙَ اَڙانگا تار،
ھوتَ ھَلنديَن کَٽِيو، وھَڻَ مُنڌَ وسار،
کُه آتَڻ ٻَن جيڏيون، ڏيراڻِيوُن ڏُئار،
پَڪو کڻِجُ پاڻَسِين، پِرين تنھنجو پار،
ويندي واٽاڙُن کي، پَٽيءَ ڪِيمَ پَچار،
پُونديئَن مُنھن مِيھار جي، ڏَمَ وٽ ڏِينھَن مَ گھار،
ساھڙَ کي سُڻ سُنھڻي، ٻِڇَلَ آڏي ٻار،
تار ترنديئَن لُڙ لَنگھنديئَن عشقَ جي آڌار،
پاندُ مَ ڇڏجُ پِرينءَ جو، پِھين جي پاتار،
ٿيندءِ سَڏَ ساھڙَ جو توڏِي ٿِيُ تَيار.

وائي - 4

مدد ٿِي ميھارَ يارَ، ساھَڙَ سِير ۾،
اونھان ڪُنَ اتانگھ تَڙَ، اولي ھَڻُ آڌارَ،
ڏِينھنَ ڏُھلا ڏَمَ سِين، آھيان اَھيان ڌارَ،
ٻِڇَلَ ٻانڌِي ٻار ڪري، اَتِ اُبتا آرَ،
تِتي گھِڙِي سُنھڻي، آڳهَ ريءَ آڌارَ،
ڪاري رات ڪچو گھڙو توڏِيءَ ڪي تَنوارَ،
سُنڀُوڙو سِيڻاھ سِين، سِگھو رَسُ سَنگھارَ،
اوراران آھوُن ڪريان، پَھُچان شالَ پرارَ،
سُڻِيو جھانءِ جِھڄي ھِنئَو، سانڀارا سَنڀارَ،
آيُم ريلي ريئَسين، اللهَ تو آھارَ،
تار ترنديَس پِرين پَسنديَس، وينديَس وَٽِ وَڇارُ،
پُورينديَس پارَ مَڻي، سَھَسين جي سيسارَ،
گولي گھاگھائي گھِڙي، جَڳَنٿِا جانارَ.

سُر سارنگ

فصل پھريون

بيت - 1

آگَمئَو آھي، لَڳهَ پَسُ لطيفُ چَئَي،
وٺو مِينھن وڏَڦُرو، ڪَڍو ڌَڻ ڪاھي،
ڇَنَ ڇَڏي پَٽِ پَئو، سَمَر سَنباھي،
وِھو مَ لاھي، آسرو اللهَ مان.

بيت - 2

آگَمَ ڪِيا الله، لَڳَهَ پَسُ لطيفُ چَئي،
پَلُرَ جي پالوٽ سِين، پَٽَنِ جَھلِيا پاهَ،
واحِدَ وڏائِي ڪِيا، مَٿي گَسَن گاهَ،
سانگِيَن وَريا ساهَ، اُٺُڻ آب اگُوندرو.

بيت - 3

آگَمَ اِيَ نہ اَنگَ، جِھڙو پَسڻُ پِرينءَ جو،
سيڻَن ريءَ سيد چَئَي رُوحَ نہ رُچَن رنگَ،
سَھَسين ٿِيا سارنگَ، جاني آيو جُوءِ ۾.

بيت - 4

جاني آيو جُوءِ ۾، ٿِيو قَلبُ قرارُ،
وَھلو وچانئَي ويو، ڪري غَمُ گُذارُ،
نظارو نروارُ، پِيَ پَسايو پانھنجو.

بيت - 5

اُٻُون ڪَڪَرَ ڪَڍَڙِيُون اُتَر ڏي آھِين،
ڪَري آگَمَ آئيون، تہ مُندَ نہ مَٽائِين،
مٿان لوڪَ لطيف چَئَي، گُوندَرَ گَنوائِين،
پَلُرَ پِيارين، اُڃيَن آب اگُوندِرو.

بيت - 6

ڇَنَ ڇَڏي پَوءِ ٻَن نَيءَ ڀَر اڏِمَ نِجھرو،
ڪانڌ سويري نہ ڪِيُيءِ پکي جي پَرن،
مُون جُھڙ ڏِٺو اُڀَ۾، وڄُون ڪَن وَرَنَ،
سانوڻ جي سَمَنَ، متان ڍول ڍلو وھِين.

بيت - 7

اَڄ پڻ اُتر پار ڏي تاڙي ڪِي تنوار،
ھارين ھرَ سَنڀاھِيا سَرھا ٿِيا سَنگھار،
اَڄُ پڻ منھنجي يار، وسڻ جا ويس ڪيا.

بيت - 8

اَڄُ پڻ اُتر پِار ڏي ڪَڪريون ڪاريُون،
وسي ٿو وَڏَ ڦُڙو، ٽَھڪَن ٿِيُون ٽاريُون،
لَٿين لُکَھ لطيف چَئي ڍايُون تاساريُون،
ڀِڄَندُيون ڀَٽاريون، وَري وٿاڻ آيون.

بيت - 9

اَڄُ پڻ اُتر پار ڏي، ڪَڪَرَ ٿو ڪَري،
وسايو واٽڙِيَن تي، ٿو خالقُ کَنڊَ ڀَري،
پاساريان پَري، سانگ مَ وڃن سُپرين.

بيت - 10

اَڄُ پُڻ اُتر پارَ ڏي، ڪارا ڪَڪَرَ ڪيسَ،
وِڄُون وَسَڻَ آئيون، ڪري لعل لِبيسَ،
پِرين جي پرديسَ، مُون کي مِينھَن ميڙيا.

بيت - 11

اَڄ پڻ اُتر پار ڏي ڪَڪَرَ ڪِي چوٽِي،
مُندائتي مِينھَن جي کِوَڻ نہ کوٽِي،
آءُ لالنَ موٽِي، گهوريا رُسَڻَ ڏِينھڙا.

بيت - 12

اڄ پڻ اُتر پار ڏي ڪَڪَر ٿو ڪَري،
روضي پاڪ رسول ' جي پَلٽيو پَٽَ ڀرَي،
وڄُن ساڻُ وري، تہ سَنگھارَن سُکھ ٿئي.

بيت - 13

اڄ پڻ اُتر پار ڏي ڪَڪَرَ ڪَيائِين،
مُندائتَن مِينھن جي رُتِ نہ روڪِائين،
پَلُرَ پَلِٽيائَين، گهڻا سانگِين سُکَہ ٿيا.

بيت - 14

اَڄُ پُڻ اُميدُون، آگَمَ سَنديُون اُڀَ ۾،
ساوڻَ پَسي سَرتِيون سَڄڻُ ساريو مُون،
آءٌ آسائِتي آھيان مانَ ڀِڄائي ڀُون،
گھُر تہ گھُرجِين تُون مُند مِڙيئي مِينھَن جي.

بيت - 15

وسي تَڏھن وَسَ، مُند مِڙيئي مِينھَن جِي،
کَٽَرنُ کيٽا ڇَڏيا جي مِڙيون ٿي مَسَ،
گابا مٿي گَسَ، ڏُکَھ نہ ڪندا ڏُٻڙا.

بيت - 16

وَسَڻ اکڙين جِيئَن جي ھُوندَ سِکِين مِينھَن،
تھ ھُوند راتو ڏِينھَن، بَس بُوندنيئَون نہ ڪرين.

بيت - 17

وڄُون وَسَڻَ آئِيُون سارَنگ سِينگاري،
اُڃَيا لَکَھ لطيف چَئَي پَلُرَ پِياري،
وڄڙين واري، کڻي ڪعبي تي ڪَرَ نائِيا.

بيت - 18

گام گندي گَنجَ، اَبر ۾ اُھاءُ ٿِيو،
پَسي پَر پِريَنَ جي ڏور ٿِيا سَڀ ڏَنجَ،
شالَ وسندو سَنجَ، عاشق تي اوھيرا ڪري.

بيت - 19

اُٺو اوھيرا ڪري عاشِقَ مٿي اَڄ،ُ
ڏُور ڏُڪار ڀَڄُ، مِينھَن مُنھن ڏيکاريو.

بيت - 20

ڪَڪَر منجهہ ڪَپار جُھڙُ نيڻنيُون نہ لَھي،
جَھڙا منھنجا سُپرين تَھڙا مينگھ مَلار،
کَڻ اکيون کِلُ يار، وَڃَن سُورَ سَنڌا ڪِيو.

بيت - 21

جُھڙُ نيڻَنيون نہ لھي ڪَڪَر ھُون نہ ھُون،
ساريو سپرين کي لُڙڪَ ڳَلن سِين پُون،
سي مر رويو رُون، جِن مسافر سُپرين.

بيت - 22

اڱڻ تازي، ٻَھَر ڪُنڍيُون پَکا پَٽَ سُنھَن،
سُرھي سيج، پَاسي پرين، مَرُ ٿا مِينھَن وَسن،
اسان ۽ پرينَ، شال ھُون برابر ڏينھڙا

بيت - 23

اُتران ٿي آئيو، تنھن ڪَڪَر لاٿم ڪَسُ،
وٺو مِينھن وَڏَ ڦُڙو ڪيو جبراني جَسُ،
نيڻ ٽِمندا پَسُ، وَسُ تہ وَرن سُپرين.

بيت - 24

اُتران ٿِي آئِيون، ڪري ھَڪَلَ ھوءِ،
ڀري تَلَ تَرائِيون، جوڙي ھَليون جُوءِ،
پَسو پَٽَن ۾، کٿوري خوشبوءِ،
اَچي روبروءِ، اُٺيون روضي تان رسُول جي.

بيت - 25

روضي تان رسُول جي، ڪِيو وڄُڙين وارو،
ڀريائون ڀيرَ پَئَي، نظر سِين نارو،
ھادي ڀَر حُڪمَ سِين ھِيُ تَڙ تاسِيارو،
نِرمَلِ نِظارو، پِيَ پَسايو پانھنجو.

بيت - 26

پِيَ پَسايو پانھنجو، نِظارو ناگاهَ،
لَٿو ڪَٽُ قُلوب تانءِ ٿِي وُروھَڻَ واهَ،
اُميدون اَرواحَ پِيَ پَسندي پُنيون.

بيت - 27

بَرَ وَٺا، ٿَرَ وَٺا، وٺيُون ترايُون،
پِرھ جا پَٽن تي ڪَن ولوڙا وايُون،
مَکڻ ڀرين ھَٿڙا سَنگھاريُون سايُون،
ساري ڏُھَن سامِھيُون ٻولاھَيون رايُون،
ٻانھِيُون ۽ ٻايُون، پَکي سُونھَن پانھِنجي.

بيت - 28

بَرَ وَٺا، ٿَرَ وَٺا، وَٺو جيسَرميرُ،
آگَم ڪري آئِيُون پائُر ڀَري پيرَ،
لاٿائُون لطيف چَئي وانڊَين مٿان ويرَ،
سَرھا ڪيائون سيرَ، سُرھيون سنگھاريُون ٿيُون.

بيت - 29

بَر وَٺا، ٿَرَ وَٺا، وٺي ڪَڇَ ڪِنارَ،
پوڃاڙيءَ پَٽَن تي ڏِسُ نايائون نارَ،
سٻاجھي ستارَ، لاٿا ڏُرتَ ڏيھ تان.

بيت - 30

مَڪي مَٿان موٽِيُون، اُٺيُون تي عِرفات،
روضي پاڪ رسول ' جي رَنگ ڪيائون رات،
وڄڙيُون پِرڀات، موٽِي مِصِر آئِيُون.

بيت - 31

ڪِيائون ميران سندو مُجرو، جَھرڪيُون ۾ جِيلانَ،
جِتي غوث بھاؤالدين اُت مَرڪيون ۾ مُلتانَ،
کَنوي خُراسانَ، سُک وَسايؤن سِنڌڙي.

بيت - 32

لارَ لئَينڊي وڇَڙا چيھي پير رتاس،
کُڙيُون کُھنبي وَرنيُون موتِي مُنھُن ڳُتاس،
پَسِي مينگھ مِيون چوي جَوھر جال جڙياس،
جُھومَڪَ بِستر پاس، وَسِي مِينھَن پَسائيا

بيت - 33

ڪانڌَ مَ وڪِڻُ ڪُنڍيُون ڌَڻُ سَڀوئِي ڌار،
اَڀريُون سَڀَِريُون پانھِنجيون، سِسيُون سڀ سَنڀار،
ٻَن ڇَڏي ڇَن پَئئ وڃي وَلھارَن وار،
تھ اچي اڱڻان بَھار، سَرلا ڪَنديوُن سَڏڙا.

بيت - 34

سَارَنگ کي سَعيو، توکي سَعيو نہ ٿئي،
گُري ٿو گُمان ۾ آيو ڪِئ آيو،
ھارين لاءَ ھرجاءَ ۾ ھادي ھلايو،
متان اِيئن ڀانيو، تہ بادلَ آھي بَسَ ڪئي.

بيت - 35

سَارَنگ سارَ لھيج، الله لَڳ اُڃِين جِي،
پاڻِي پَوڄ پَٽَن ۾ اَرزان اَنُ ڪريج،
وطن وَسائِيج، تہ سَنگھارن سُکھ ٿئي.

بيت - 36

سَارَنگ سائِي سِٽَ، جَھڙي لالِي لاکَ جِي،
اِئن سي اُٻُن اَنگيا، جِيئَن سي چُنِيءَ چِٽَ،
بَرسيو پاسي ڀِٽَ، ڀَريائِين ڪُنَ ڪِراڙ جا.

بيت - 37

سَارَنگ کي سارين، ماڻھو، مِرگھھَ، مينھيُون،
آڙِيون اَبَر آسري تاڙَا تَنواريِن،
سِپُون جي سَمُنڊَ ۾ نئَين سِڄ نِھاريِن،
پَلَر پِياريِن، تہ سَنگھارن، سُکھ ٿِئي.

بيت - 38

سَارَنگَ سِينگاري، وڄُون وَسَڻَ آئِيُون،
مُون کي کِوڻ خُوش ڪِيو جا ڪَڪَر ۾ ڪاري،
جُھڙن جھُونگاري، لاٿُم ڪَٽُ قُلوبَ تان.

فصل ٻيو

بيت - 1

ڀِري ڀِٽَ تي آئيو، سارنگُ سھجَ منجھان،
کِڙيون کٽَڻ ھَار جِيئَن وڄُون اُترَ واءِ،
سَرھَا سَبزا ٿِيا، ڊامڻ ڊٻَ ڪِيا،
پھري پَٽنئان، ڀَريائين ڪُنَ ڪِراڙ جا.

بيت - 2

ڀَريائِين ڪُنَ ڪِراڙَ جا، وَٺو وارياسو،
کوريتي کِوَڻِ ڪِيو، چڱو چَوماسو،
ماڪاڻِيءَ تان موٽيو، ڏيئَي پَٻَ پاسو،
خالِقَ ڪِيو خاصو، چيھو چُکيءَ ڪَنڌِئين.

بيت - 3

چِيھو چُکيءَ ڪَنڌئِين، ڪِيائِين گِڙَنگَ تي گُل،
ھَڏا ڪُٽيان ھَليو، ڀَري تَرايُون تُل،
آندائون آبُ اُڇَل، مٿي باغَ بھار ڪري.

بيت - 4

اَڄ رَسِيلا رنگ، بادلَ ڪڍيا بُرجَنسِين،
سازَ سارنگيُون سُرندا وڄائي بَرجَنگَ،
صُراحيون سارنگَ پَلٽيون رات پڌامَ تي.

بيت - 5

مِينھا ۽ نِينھان ٻَئي اَکَرَ ھيڪَڙي،
جي وسڻ جا ويس ڪَري، تہ ڪَڪَر ڪَن ڪِيھان،
بادَلُ ٿِي بِيھان، جي آگَم اَچَڻَ جا ڪرين.

بيت - 6

بادَلَ تُم پِيَ ڪَرُون، ڪَٽَڪَ جِت مِڙَن،
تَنگ ڀَڄَن تَرڪَشَ پُسَن، سَڄڻَ چِت پَوَن.

بيت - 7

ڪُڻِڪَن ڪانڌُ چِتُ ڪِيو جُھڙُ پَسيو جِھڄَن،
ورَ ريَ وانڊِن اَڏيا، پَکا سي مَ پُسَن،
اُتر ڊاھي اُن جا، تہ ڪِنھنکي ڪارُون ڪَن،
وارثُ وَري تَن، اچي شال اولو ڪَري.

بيت - 8

ڪُڻڪَن ڪانڌُ چِت ڪِيو، جُھڙ پَسِيو جُھڻڪَن،
سُڻيو رَڙرعدَ جِي ڪَليُون ٿيون ڪَنبَن،
ڪَلِيون ڪِينَ ڪُڇَن، ويچاريون وَرَن ري.

وائي - 1

کَرُ مَرُ کامي پَچِي، آءٌ ويندي دَر دوستَن جِي،
جيائين ڏُجَنَ تَڪِيو، سَڄڻُ تِيائين اَچي،
نُورا پايو نِينھَن جا، دَر ڀلي جي نَچي.

فصل ٽيون

بيت - 1

گَنيرَ گَت سِکن، چَلڻَ جِي چاهَ پَِئَي،
ھِندُو حيرتَ ۾ پِيا، لالِي ڪي لَبَنِ،
چمڪن چوڏِس چَنڊ جِئَن، وڄُڙيون وَھُسَن،
لوچَن ٿا لطيف چَئي، پَسَڻ لَئي پِرين،
ڪَيسر قريبن، سَنباھي ساڻُ کنيا.

بيت - 2

مُند ٿي مَندَلَ وَڄيا، ڪي اوھيڙَن اوڪَ،
ڇاڇَر ٿي ڇَنُن ۾، مينھُون چَرَن موڪَ،
سَرَھيون ٿِيون سَنگھاريُون، پُويو پائِن طوقَ،
ميھا چِڀڙَ ڦُنگِيون، جِت ٿِين سڀيئي ٿوڪَ،
لاھئَين مٿان لوڪ، ڏولائي جا ڏِينھڙا.

بيت - 3

مُند ٿِي مَندَلَ وَڄِيا، تاڙي ڪِي تَنوارَ،
ھارين ھَرَ سَنباھيا، سَرَھا ٿِيا سَنگھارَ،
اَڄُ منھنجي يارَ، وَسڻَ جا ويسَ ڪيا.

بيت - 4

مُند ٿِي مَندَلَ وڄيا، آيو جُھڙُ جھاٽي،
ھِڪُ اَرزان اَنُ ٿِيو، ٻيو مَکڻُ منجهہ ماٽي،
ڪلمي سين ڪاٽي، لاٿُمَ ڪَسُ قُلوب تان.

بيت - 5

مُند ٿي مندل وڄيا، موٽي آيو مِينھُن،
لال پرين لکمير چَئي، ساريُم سارو ڏِينھُن،
جَن سِين لايو نيڻَن نِينُھن، سي پِرين پيھِي گھر آئيا.

بيت - 6

گَنگُوءَ جِيائين گوڙ ڪري، ڪاھيائين ڪاھُوجِيءَ ڏانھن،
وٺو مِينھُن وَڏَ ڦُڙو، سِري ڀَريائِين ساهَ،
ڏيئَي پَٽَن پاهَ، ڀريائين ڪُنَ ڪِراڙ جا.

بيت - 7

ڏيئي ريجُ رائُڪَ کي ڪيائين لوتَڙِيءَ تي لَلُ،
ڏلھي ڇڏيائين ڏَر کي پاڻي ڀريائين پَلُ،
آندائين آب اُڇَلُ، موڪَلَ ٿي مِينھَن کي.

بيت - 8

مُون جُھڙُ ڏِٺو اُڀَ ۾، ڍوليا لَڏَ مَ لاھ،
اَچن آبُ اکئين ڪِيو، وڄُون اُتَرَ واءِ،
ڇَن ڇڏي پَٽِ پاءِ، اَڏُ اُتاھِين پَکڙا.

بيت - 9

مُحبَ مُنھنجا سُپرين آڻيئِي اللهُ،
توکي ساريو ساهُ اُڪنڍيو آھُون ڪَري.

بيت - 10

وَسُ بادلَ وَسُ، تو وَسندي وَسَ ٿِئَي،
اُڃائيون عناتُ چوي، رات تَنھِين کي رَسُ،
نيڻَ ٽِمندا پَسُ، وَسُ تہ وَرَن سُپرين.

بيت - 11

اوڇَڻُ گھُرجي آجِڪو، جھولو سَھي نہ سِيُ،
سُڻائِج سَوڙَ کي، حال مُنھنجو ھِيءُ،
اڱڻ آئيو ٿِيُ، تہ ڍوليا ڪنھن ڍَنگ ٿِيان.

بيت - 12

ڪانڌَ تُنھنجي پاندَ ري، سنجھي سِيءَ مَران،
ڪامِلَ ڪپاھن ۾ پيئَي ٺار ٺَران،
تاريءَ تَنھن تَران، جِئن وَرُ وھاڻِيءَ وريو.

بيت - 13

ڪانڌَ تُنھنجي پانڌَ ري، سِيءَ مَران سڀ رات،
ڪامِلَ ڪپاھن ۾ نہ جَھپَ اَچي جھات،
اَچِين جي پِرڀات، تہ آءٌ سِيءَ نہ ساريان.

بيت - 14

پاڇاٽِئان پئَي، ٿيو آڳاٽئَان اڳرو،
چُڪَس سَڀ چَئي، تڏھن موليٰ مِينھَن وسائِيا.

بيت - 15

آگَم ڪِيو اَچِنَ، سَڄَڻَ سانوڻ مِينھَن جِئَن،
پاسي تَن وَسَن، جي سَڀ ڄماندَرُ سِڪيا.

بيت - 16

مينڍو مِينھَن پُسائيو سڙي ٿو سيلو،
پَکي پيھي آئيو رَحمت جو ريلو،
ساڄن سَويلو، ڀيڄَ ڀِنيءَ گھَر آئِيو.

وائي - 1

اَکيون مينگُھ مَلارَ، صُورتَ تُنھنجي سَڀ جَڳُ موھيو،
سجدو فِيلَ في الحال ڪِيو، پَسي مُطِلبَ نُورُ نراڙ،
ڄاپَڻَ وقت ڄامَ جي، ڪِريا ڪوٽَ ڪُفارَ،
آگي آسمانَجو، توکي ڪاريو سَيرُ سَتارَ،
وَلَسَوفَ يُعطِيڪَ رَبُڪَ فَعرضيٰ توسِين قادِرَ ڪيا قرارَ،
قادَر پاڻَ قَسمُ ڪِيو، خاڪ قَدمِن جو ڪرتارَ،
آھِيِن ڪَرَمَ ڪريمَ جا، اَحمد ' ساڻُ اَپارَ،
اُڪنڍيا جي اَبَرَ کي، سَرھا ٿِيا سَنگھارَ،
موڪَلَ ٿِي مِينھَنکي، دوستَ ھٿان دلدارَ.

فصل چوٿون

بيت - 1

ٿانَورَ اُٿي پَسُ، ڏيھ کِوِندي وِڄڙي،
تَنِي ڪارَڻِ وَسُ، جَن وَرَ مَٽي ڀائُر ڪِيا.

بيت - 2

ڏُونگھا آڇ مَ تَن کي ڪاسَا جَنِي نہ ڪَمُ،
پِنَندي پرڏيھ ۾ تِن سوڍين ٿئَي شَرمُ،
اُٿن گھڻي ادَب سِين ڳالهائِين نَرمُ،
قادر ڪر ڪَرَمُ، تہ اُنجي وَطَنَ ۾ وَسَ ٿِئَي.

بيت - 3

اوڇَڻُ گھُرجي آجِڪو، پَکو نہ پِيتَمُ،
دوستَ پُڄاڻان دَمُ، جا رَھي سا رَنَ ٿِئَي.

بيت - 4

سڄڻَ سانوڻَ مِينھَن جئن جُھڻِڪَن پاسي جھوڪَ،
ڏيندا پاهَ پَٽَن کي، منجهان مِينھَن موڪَ،
لَسَ پيارين لوڪَ، آگَمَ ڪِيو اکين سين.

بيت - 5

اَڄُ پُڻ اُتر پار ڏي، ڪَڪَر ٿو ڪَري،
وَسيو سي ڀَري، جي ڏَرَ ڏِينھَن کانِئَيا.

بيت - 6

اُتران ٿِي آئيو، تِنھن ڪَڪَرَ لاٿُم ڪَسُ،
وٺو مِينھُن وَڏَ ڦُڙو، ڪِيو جوداني جَسُ،
ڪيسَر چئي قلاتَ، رات تَنھين کي رَسُ،
نيڻَ ٽِمندا پَسُ، وَسُ تہ وَرَن سُپرين.

بيت - 7

واھُندِيان وڄ ٿِي، گُڙيو ڏَھُن کنڀات،
ڪُنڍيون ڪَاھي گَس ڪريو، وڄُون ڪريو واٽَ،
سَنگھارَن سُکُ ٿيو، لٿي اُڃَ اُساٽَ،
جُھڙ ڦُڙ ڏيئي جھاٽَ، پُسائينديون پَٽِيُون.

بيت - 8

ڪانڌَ مَ ڪُھڙِ کوڙِ، مُون جُھڙ ڏِٺو اُڀَ۾،
سِٽائون سانوڻَ جُون، جُوڻيجو چئي جوڙِ،
لاَٿمَ گوندَر گوڙِ، مون کي کِوَڻِ خُوش ڪِيو.

بيت - 9

سڄو صافُ نہ اُڀري، سَرلي وِچان سِڄ،ُ
مُنھن چَڙھيو ماڻھن کي، وڌايون وج،ُ
ھِنيڙا کَپُ مَ کِج،ُ سِگھا مِلَندَءِ سُپرين.

بيت - 10

ڍَٽِ ڍُري پَٽِ پييون، پاسي پارڪَرَ،
سڀيئي ڀريا سَرَ، پَلُر جي پالوٽَ سِين.

بيت - 11

ڍَٽِ ڍُري پَٽِ پييُون آيُون عمرڪوٽ،
پُسايائين پَلُر سِين سُڪا پَٽَ جي سوٽ،
چنچل ڏيئَي چوٽِ، سڀ سامارو سَر ڪيو.

بيت - 12

ڍَٽ ڍُري پَٽِ پييُون، آيُون ڪاھي ڪاماري،
وٺا پَٽَ پُراڻ جا وٺيُون ساماري،
ڪَڪَرَ ۾ ڪاري، وڄڙين پسو ويس ڪيا.

بيت - 13

ڍَٽِ ڍُري پَٽِ پييون، ٿيا وَلھارين وِيءُ،
شمس قمر نہ پاڙيان، سيڻن جي شبيهَ،
جي جانِي اَندر جِيءَ، سي پِرين پيھي گھر آئَيا.

بيت - 14

ڍَٽ ڍُري پَٽ پييون، وڄُن ڪِيو واڄو،
پَکو پنھنجي پرينءَ لَئي سِبي ڪَر ساڄو،
سَڄڻ سٻاجھو، ڀيڄ ڀِنيءَ گَھر آئيو.

بيت - 15

ڍَٽ ڍُري پَٽَ پييون، وِڄُن ڪَيا وَرنَ،
اُونھين ٿي عيسو چوي، ڇَاڇر سڀڪا ڇَنَ،
جي مُحِبَ اندر مَنَ، سي پِرين پيھي گھر آئيا.

بيت - 16

ڍَٽ ڍُري پَٽِ پييون، وڄن ڪيا ڌَرمَ،
واحد وڏائي ڪيا، ڪُنڍن ساڻ ڪَرَمَ،
سنگھارن شَرم، رَکُھ مُنھنجا سُپرين.

بيت - 17

وَسي ساري رات، صبح جو ساه کَڻي،
مَجھيئَي مِينُھن پِريَن جو، جي تن ۾ ھُويئَي تاتِ،
تھ وھاڻِي پرڀات، ھوندَ بادَلُ بَس ئِي نہ ڪَري.

بيت - 18

موٽِي مانڊاڻَنِجي، واري ڪِيائين وارَ،
وڄُون وَسَڻ آئيون چَوڏس ۽ چَوڌارَ،
ڪي اُٿِي ويئَون اِستنبولَ ڏي، ڪِن مڃيا مغربَ پارَ،
ڪي چمڪَن چِين تي ڪي لھن سِمرقنديُن سارَ،
ڪي رَمِي وييون رُومَ تي، ڪي ڪابُل، ڪي قنڌارَ،
ڪي دھلي، ڪي دَکن، ڪي گُڙن مٿي گِرنارَ،
ڪَنِھين جُنبي جيسلمير تان، ڏنا بيڪانير بُڪارَ،
ڪنھين ڀُڄُ ڀِڄائيو، ڪنھين ڍٽ مٿي ڍارَ،
ڪِن اچي عمرڪوٽ تان وَسايا وَلھارَ،
سانيَمِ سدائِين ڪرين، مٿي سنڌ سُڪارَ،
دوستَ تون دلدارَ، عالم سڀ آباد ڪرين.

بيت - 19

موٽِي مانڊاڻَن جي ڀري ڪِيائين ڀيڄَ،
وڄُون وَسَڻَ آئِيُون، سارنگ چڙھيو سيڄَ،
تنھِن نُوريون نوازيُون ڏيئي ڏُوڻا ڏيج،
ٻِج کڻي پٽ ھليا ھاري منجهان ھيج،
راضِي منجهان ريجَ، عالم سڀ آباد ٿيون.

بيت - 20

موٽِي مانڊاڻن جي، جَڙي ڪيائين جوڙَ،
وُڄِون وَسڻ آئيون ٻَهَ ٻَهِ ٻَڌائُون ٻوڙَ،
اَنَنَ جا عالمَ ۾، لَکيَن ٿِيا کوڙَ،
سارنگَ لاٿِي سوڙھ، سانده سَھائو ٿيو.

بيت - 21

موٽِي مونڊاڻِي جا ڀري ڪيائون ڀَرَ،
وڄُون وَسَڻ آئِيون، ڪوڏان کَڻِي ڪَرَ،
مينھيون پاڻ مُراديون ٿڌا چَرَن ٿَرَ،
وڏي اوھ آئِيُون، پُٺيءَ لائي ڦَرَ،
ساري اَچيو سامھيون ڏين سنجھي کِيرَ سَڄَرَ،
ساڻ وانڍِن وَرَ، پَريون پَرچَڻ جون ڪيون.

بيت - 22

حُڪم ٿِيو بادَلَ کي تہ سارَنگَ ساٺَ ڪِجَن،
وڄُون وَسَڻ آئيون، ٽِهَ ٽِهَ مِينھَن ٽِمنَ،
جَن مھانگو لَھِي ميڙيو، سي ٿا ھَٿَ ھَڻِن،
پَنجَن منجهان پنڌرھن ٿِيا، اِئن ٿا وَرَقَ وَرن،
ڏُڪاريا ڏيه مان، شال مُوذي سَڀ مَرَن،
وري وڏِئ وسَ جون ڪِيُون ڳالهيون ڳنوارن،
سيد چوي سَڀِن، آه توھ تُنھنجي آسرو.

بيت - 23

اَندر جُھڙ جھورِ وَھي، ٻَھر ڪَڪَرُ نہ ڪوءِ،
وَسائيندي وِڄڙي، حُبُ جَنھِين کي ھوءِ،
لالن جنھين لوءِ، تن اوڪاڻِين نہ اَکيون.

بيت - 24

اَندر جُھڙُ جھور وَھي، ٻَھر بَرسي بُوندَ اَپارَ،
وٽ جنھِين جي يارَ، سي اوڪاڻِين نہ اکيون.

بيت - 25

اَگمجي آئيون، اُتران ڪَري اُور،
جي پِرين ھُئَڙا ڏُور، سي مونکي مينھَن ميڙيا.

بيت - 26

سَرلي سُونھَن جي، گَرگَٽَ سَڄَڻَ سپرين،
جي وانڍيون وَرَن ري، تن کي مِينھَن سَڄڻَ ميڙَيا.

بيت - 27

مُندَ ٿِي مَندَلَ وَڄيا، ڪوڙين سَڄَڻَ ساري،
وَڏَ ڦُڙي واڪو ڪيو، اُٺو اوتاري،
ڪَڙڪو ڪَن ڪُنڍِيُون مِھريُن ماري،
گَھنگَھرِ اَڄُ گھاري، وارو ڏيندي وِڄڙي.

بيت - 28

وَسُ بادلَ وَسُ، تو وَسندي وَسَ ٿِئَي،
تو پِئڪا مُون ساھُرا، کِوَڻ ڀَلايو رَسُ،
تنِھين ڀاڱي وَسُ، جن وَرَ مَٽائي ڀائَر ڪيا.

وائي - 1

آئي مُندَ مَلارَ، آءُ کُھِنبا ڪنديَس ڪپڙا،
وَسڻِ جا ويس ڪيا، اَڄ مُنھنجي يارَ،
لارَ لئيندي وَڇَڙا ڀِنَڙس ڀَنڀا وارَ،
پَکي آءُ پرينءَ جي، لَهُ تُون سَيدَ سارَ.

وائي - 2

مِلجانِ مِلجانِ چوري چوري،
اسان نون سَڄَڻَ سانول مِلجَان،
بادلُ بَرسي وڄڙي چمڪي، بُونَد پَڙي ٿوري ٿَوري،
صاحَب دانا بي نشانا، مَين تيڏي گهوري گهوري.

سُر ڪيڏارو

فصل پھريون

بيت - 1

ڏِٺو مُحَرمُ ماهُ، سَونڪو شـَھزادَن ٿيو،
ڄاڻي ھيڪُ اللهُ، پاڻَ وَڻنديون جو ڪَري.

بيت - 2

ڏِٺو محرم ماهَ سونچو شَھزادَن ٿِيو،
مَڪي مديني ماڻُھئَين رُنو مَٿي راهَ،
تَنھن واحدَ کي واهَ، جو حُڪمَ ھِھڙائِي ڪَري.

بيت - 3

محرمُ موٽِي آئيو، آيا تان نہ اِمامَ،
مديني جا ڄامَ، موليٰ مون کي ميڙئين.

بيت - 4

مِيرَ مدينئَان نِڪري ڏيرا ڏِنائُون،
ڪاٺِيءَ، پاڻِيءَ، گاهَ کي ماڻھُو مُڪائون،
چَڙھندي چيائون، تہ ٿيندي ويڙِه وَڏاندَري.

بيت - 5

مِيرَ مدينئَان نِڪري، رڙِھيا مَٿي رَندَ،
گھوڙا تَن گھوٽن جا، پُريا مَٿي پَنڌَ،
جتي رَھيا راتَڙِي، سي سُونھارا ھَنڌَ،
ڪُلھا ڪَرنگھَر ڪَنڌَ، جُھرَن جُھونجھارَن جا.

بيت - 6

مِيرَ مدينئَان نِڪري، آيا نہ موٽِي،
ڪَارا رَڱِجُ ڪپڙا، اَدا نِيروٽي،
آءٌ تَن لوٺِي، جي مِيرَ مسافِرَ رانئَيا.

بيت - 7

سختي شَھادَتَ جي، مَلارُ مِڙوئي،
ذرو ناه يَزيدَ جو، آثار اُھوئي،
ڪُسَڻُ ھو ڪوئِي، اَصلُ اِمامَن سِين.

بيت - 8

سَختِي شھادت جي مِڙوئي ملارُ،
ذرو ناه يزيد کي، عِشقَ جو آثارُ،
ڪُسَڻ جو قرارُ، اصل اِمامن سِين.

بيت - 9

سَختِي شھادت جي، سُڻُ شاديءَ جو ڏِينھُن،
ذرو ناه يزيد کي، اِي نِسوروئي نِينھُن،
مَرَگَ اُٺو مِينھن، علِيَ جي اولادُ تان

بيت - 10

سَختِي شَھادَتَ جي نِسوروئِي نازُ،
ڪي رندَ پَروڙِين رازُ، قضيي ڪَربلا جو.

وائي - 1

ميندي لاوَڻُ ڏي، جِئَين شاهَ، ميندي لاوَڻُ ڏي،
قاسِم شاه سيجَ وڇاوَڻ ڏي،
ميندي تَيڏي رَنگُ رنگيلي، چوٽا لعلُ گلالُ،
ماءُ پيءُ ڏِتنئي سِھِرا، خبر نِماڻِيندي نالُ.

فصل ٻيو

بيت - 1

جھيڙو لاھ يزيدُ، علِيءَ جي اولادَ سِين،
سا نہ پَسَندين عِيدَ، جا ھُوندي مِيرَ حُسينَ سِين.

بيت - 2

جَنِهين جهيڙيو ڪَالَهہ، عليءَ جي اولادَ سِين،
ھَئي تَنهين جي حَالَ، جي جماعتِي يزيد جا.

بيت - 3

جنهين جهيڙيو اَڄُ، عليءَ جي اولادُ سِين،
ڀُئِي تَنهين کان ڀَڄُ، جي جماعتي يزيدَ جا.

بيت - 4

ڪِلي ويرَ ڪَٽڪَ ۾ ھَئي جي حَسَنُ ھو،
تہ ڀيڙو پنهنجي ڀاءَ سِين، ھوند پتنگَ جِئَن پِيو،
آھي ڪيرُ ٻِيو، جو ڪري ھَلان ميرَ حُسين تي.

بيت - 5

ڪِلي وير ڪَٽڪَ ۾، سائُو سَڀ نہ ھُون،
پِڙَ تي سيئَي پُون، موٽَڻ جَنهين مِهڻو.

بيت - 6

ڪِلي ويرَ ڪَٽڪَ ۾ پاکَرَ جو پائي،
اڃا اُنکي جيَڻ جو آسانگو آھي،
سُورھ سو چائي، جو رُڳوئي رڻ گھِڙي.

بيت - 7

حَسنُ ناه حُسينَ وَٽ، ٻيلي نہ ٻانھُون،
ساڻيُه شھزادَن جو آھي آڳاھُون،
يزيدَ جُلاھُون، تيلان ڪري تَڪِڙيون.

بيت - 8

حَسنَ مِيرَ حُسينَ جِي، سُئِي جَنگ جَھَانَ،
اُڏاڻا اُور ڪَري، ڪارين پَکين ڪانَ،
پِيءُ ڏاڏاڻا پاڻَ، سيد سَڀ مَلھائيا.

بيت - 9

حَسنَ مِيرَ حُسينَ کي رُنو ٽِن ٽولَن،
گھَرِ ماڻُھئين، جَھنگِ مِرونئَين، ۽ اُڀَن ۾ مَلڪَن،
پَکِين پاڻُ پَڇاڙيو، تہ لڏيو ھوتَ وَڃَن،
الله شھزادَن، سوڀون ڏِئين سَچَا ڌَڻِي.

بيت - 10

حَسنَ مِيرَ حُسينَ جو جَن نہ ھنيَڙي جارُ،
خالقُ رَبُ جَبارُ، ڪِينَ مَرھيندو تَنِکي.

بيت - 11

پاوَنگُ اُڀو پِڙَ ۾، ھَڻي ھزاري ھولُ،
جوھَرَ ۽ جڙاءَ سِين، ڪامِلَ سِر ڪنگولُ،
رَتو رَتَ رتولُ، مولِھيو مِيرَ حُسينَ جو.

وائي - 1

داغ سِيني پَر غَم ڪا، ھئي ماتم ڪا ياعلي،
جھنڊا ڦِڙ آئيا، خبر لي آئِيا، سُوز ڪَرو شاهَ قاسِم ڪا.

فصل ٽيون

بيت - 1

ڪوپا ڪِلي ڪوڏيا، راوَتَ ڪِينَ رَھَن،
سائُوئَن سِرَ فِدا ڪيا، اَڳيان اِمامَن،
”يُجاھِدُونَ في سَبِيل اللهِ“ ڪَمُ اِھوئِي ڪَن،
حُورَون ھارَ ٻَڌَن، سَھرا شَھيدن کي.

بيت - 2

ڪُوپا ڪلي ڪوڏيا، سائُو سِلحَدارَ،
ھڪ ڀائر، ٻيا ڀائٽيا، ٽِيان جانِي جگرَ يارَ،
آرَڙ ۾ اِحسان سِين صُوبا ٿيا سَردارَ،
حُورن ٻَڌا ھارَ، سَھرا شَھيدن کي.

بيت - 3

ڪامِلَ ڪربلا ۾، اَھلبيتَ آئيا،
ماري مِصريُن سِين، تَن ڪافَر ڪَنبايا،
سَچُ ڪ بيبيءَ ڄايا، ھهڙا سُورھ سُپرين.

بيت - 4

ڪامِلَ ڪربلا ۾، آئيا سَيد شيرَ،
ماري مِصرين سِين ڍُونڍَ ڪيائون ڍيرَ،
دَھَلِيا اُتِ دليرَ، پَسي حَملو مير حُسين جو.

بيت - 5

ڪامِلَ ڪربلا ۾، آئيا جُنگَ جُوانَ،
ڌرتي ڌُٻِي لرزِي ٿرٿَلِيا آسمانَ،
ڪَرھ ھُئِي ڪانَ، ھو نظارو نِينھَن جو.

بيت - 6

ڪامِلَ ڪربلا ۾ آئيا اَڄ اَميرَ،
ويھي ويرين سامُھان تِکا ھَنيائون تِيرَ،
ھُئِي اِئَن تقديرَ، اَصل اِمامَن سِين.

بيت - 7

ڪامِلَ ڪربلا ۾، آيا پاڻَ پيھِي،
پَهُ ڪِيائون پاڻَ ۾ مُقابِل ويھِي،
قضا ھِيءَ ڪيھي، ھَي ھَي ٿي حُسين سِين.

بيت - 8

دوستَ ڪُھائي دادُلا، مُحِبَ مارائي،
خاصن خَليلَن کي، سَختِيُون سَھائي.
اَللهُ الصَمَدُ بي نيازُ سَا ڪري، جا چاھي،
اِنَھِين منجهہ آھي، ڪا اُونھين ڳالهہ اِسرارَ جي.

بيت - 9

ڪانڌَ ڪَلارين ڪَپڙين، وَرَ وَناھيو آءُ،
جِت سانگِين جي سَٽِ وَھي، اُت وِکَہ وَڌنڌِي پاءِ،
تان تان ڀؤ مَ لاھ، جان جان نُوڌين نہ چَڙھين.

بيت - 10

جِھمَنديُون اَچَن، جھولِيُون جُھونجارَن جون،
پايو ٻُڪ ٻُھارَ جا، اُن جون وَھُون واڪا ڪَن،
پِٽين، پار ڪَڍن، رڻُ گَجِيو، راڙو ٿِيو

بيت - 11

ڏِٺو ڪالھ ڪَنھِين، جُھونجھارَڪو جھَڳڙو،
ھاٿُين ھَڏَ مُڇائيا، ريلو رَتَ نَئين،
ڀانئَين سا سَنِئَين، جِيان جِيءَ جوکو ٿِئي.

بيت - 12

ڀڳو آءٌ نہ چَوان، ماريو، سِين وسھان،
ڪانڌَ مُنھَن ۾ ڌَڪڙا سيڪيندي سُونھان،
تہ پُڻ لَڄَ مَران، جي ھُونِس پُٺِ ۾.

وائي - 1

اَڄُ نہ آيو امامُ، واويلا، مومنا، ماتامُ، واويلا،
اَنُ نہ پاڻي اُنِکي، نہ ڪو وَٺُڙُن مِينھُن،
ھُئا سَٽاڻِيَ جنگ ۾، نَوَ راتيون ڏَه ڏِينھَن،
دُلدُل گھوڙو شاهَ جو، مَٿِس لالُ پَلاڻي،
شيرُ شھزادي لَڏِيو سيد سيڄَ نَماڻِي.

فصل چوٿون

بيت - 1

ڪا جا ڍَري ڊُنگُري، ڪو جو وَريو واءُ،
عليءَ شير وياءَ، رِڻَ۾ پييُن راتڙي.

بيت - 2

مَرُ مرين، آءٌ روئين، موٽي آءُ مَ ڪانڌَ،
ڪَچَن وڌا پانڌَ، جِئَڻَ ٿورا ڏِينھڙا.

بيت - 3

مَرُ مرين، آءٌ روئين، موٽِي ڪانڌَ مَ آءُ،
مَڇُن تو پُئَان، ڪَچا ڪَنِم جيڏيُون.

بيت - 4

گھوڙن ۽ گھوٽَن، جِئَڻ ٿورا ڏينھڙا،
ڪڏھن منجهہ ڪوٽَن، ڪڏھن واھِي رڻ جا.

بيت - 5

جَنتَ سَندين جُوءِ، فائِقَ ھَليا فِردوسَ ڏي،
فانِي ٿيا في الله ۾، ھُوءِ سين ٿِيا ھُوءِ،
ربَ ڏيکارئين رُوءِ، اُنھن جي اِحسانَ سين.

بيت - 6

ڪاري ڪَڪَرَ ھيٺ، مُون جِھڙيندي ڇڏيا،
ڪارا ڪُندَ ھَٿن ۾، اَڙَلَ وَڇيرا ھيٺ،
ٿِي تَنھِين سِين ڏيٺِ، موٽَڻُ جَنِھين مِيھَڻو.

بيت - 7

بھادُرَ گڏيا بھادُرين کَڙَڳَ کِلَول ڪَن،
وجھَن ڌَڙَ ڌَڙن تي، ھاڪاريو ھَڻَن،
ڪِرَن ڪَنڌَ نَچن، رڻُ گَجِيو، راڙو ٿِيو.

بيت - 8

ھُئي ھِدايَتَ حُرَ کي، گهوريس آن مٿان،
چڙھي آئيو جَنگ تي، ھلي ھُنِ پاران،
ايندي چيائين اِمام کي، گهوريُس آن مٿان،
”لايَڪلِفُ اللهُ نَفساً اِلا وُسعَھَا“، جيڪَا پُڄنديَم سا،
گھوٽَ بھ لڳا گھاءَ، سو پُڻ شيرُ شھيد ٿيو.

بيت - 9

حُرُ ھَلِي آئيو مانجِھي مَردانو،
آھي عاشقُ آگ جو، پَتنگُ پَروانو،
مانَ راضي ٿِئي رسول رب جو نبي ' تو نانو،
ھيءَ سِرُ سَمانو، گھوٽَ مٿان ئي گهوريان.

وائي - 1

واويلا ڪِيو مَلڪَنِ رِڻُ ماتامَ!
ھَئي ھَئي، شاهَ حُسين سِڌاريو!
ڪربلا جي پِڙَ ۾ خيما کوڙِيائُون،
جيڪا تقدير رَبُ جي، لِکيو لوڙِيائُون،
ڪربلا جي پِڙَ ۾ آيا اَميرَ،
جُھڙَ وَرائي جَھليا، طَرَفَ سَندِئَ تقديرَ،
پسي سختي مير حسينَ جي، رُنو نَبيُن زارون زارِ،
مَلِڪَ فَلَڪَ ڌرتي ڌُٻي، آئي عَرشَ مٿان اَوڇنگارَ،
”فرزند عليءَ جا دادُلا“ چيو بِيبيءَ فاطمه،
”خُون ڇڪِينديَسَ، ڪِين ڇڏينديَسَ، جانِي آن جو ڏِينھن قيامت،
فرزند عليءَ جا دادلا مُون تان ڪوڏِ نِپائيا.“
بيبيءَ بَتولَه جَنتَ خاتُونءَ پارَ ڪَڍِي ڳَر لائِيا.

فصل پنجون

بيت - 1

ڏاڙھِيءَ رَتَ رَتياس، ڏندَ تہ ڏاڙھونءَ گُلَ جِيئَن،
چوڏھينءَ ماهَ چَنڊ جِيئَن، پِڙَ ۾ پاڳَڙِياس،
ميڙي ۾ محمد ﷺ جي، مَرُ مَرڪي ماسِ،
تِنھن سُورھ کي شاباس، جو مٿي پِڙَ پُرزا ٿِئي.

بيت - 2

ڏاڙھيءَ رَت رتياس، ڏندَ تہ موتِي ڳُتِيا،
چوڏھينءَ ماهَ چنڊُ جيئَن، پِڙَ ۾ پيشانِياس،
اَللهُ نُورالسَمَاوات والارضِ“ جَلوو زميناس،
”سِيمَاھُم في وُجُوھِھِم“، منھُن ۾ مَڻِ ڳُتياس،
ڪَڪرا ڪربلا جا، مادر ٿي ميڙياس،
ڦَٽَن تان رتَ ڦُڙا، عليءَ ٿي اُگھياس،
مِڙئي معافُ ڪِياس، خالقَ بدلي خُونَ جي.

بيت - 3

ڪوفِين قَھر ڪِيو، ٿِيا جماعتي يزيدَ سِين،
پَليتن کي پِڙ ۾ وَرَنہ وَر پِيو،
سَڌَرُ ھُون سِھو، شيرُ شھادت رَسِيو.

بيت - 4

ڪوفِي ڪربلا ۾ پاڻِي نہ پِيارين،
اُتي عَليءَ شاهَ کي، شھزادا سارين،
نِڪِريو نِھارين، چَڙھ مِيرَ محمد عربي ﷺ.

بيت - 5

ڪوفين ڪاغذ لِکيو، وچ وجھي اَللهُ،
اَسين تابِعَ تُنھنجا تون اَسان جو شاهُ،
ھيڪَرَ ھيڏي آءُ، تہ تختُ تابِيني تُنھنجي.

بيت - 6

پِرھ پَکِي آئِيو، ڪربلا مان ڪَھِي،
تنھن روضي پاس رسول جي، اچِي ھاڪَ ھَنئِي،
ڏِٺيَم رُڪَ رئِي، چڙھ ميرَ محمدَ عربي ﷺ.

بيت - 7

پرھ پکي آيو، صُبحُ سَوارو،
روضي پاس رسولَ جي، ھَنيائين ھاڪارو،
مانجُھِين ڪِيو مَارو، چڙھ مير محمد عربي ﷺ.

بيت - 8

پِرھ پَکي آئيو، ڪربلا مان ڪالَهہ،
آه آلُودو رت ۾، ھِيءَ منجهان حالَ،
گھوٽَ وَناھِيا ڪالَهہ، ٻيلي مير حُسينَ جا.

بيت - 9

ڪربلا ۾ ڪُوڪَ، ساجھُرُ شھزادَن جِي،
عالَمَ جا مَلُوڪَ، رُڪَ روھِي جَھلِيا.

بيت - 10

ڪربلا ڪَڪَوري دُلدُل رَتَا پيرَ،
سَٽُون ڏيندي شيرَ، مٿان سِجَ مُرڪِيو.

بيت - 11

چار تراريون چيلِھ سِين، ٻَڌي ٻھ پَاڳُون،
اڳيَن جون آڳُون، ڪونئَر ڪِلي ۾ موکِيون

وائي - 1

چلو يارو مسلمانو، ڪافَرُ ماريا ھئي حُسين ڪُون،
نورُ ڪا پيالا خدا دي ڀَر پلايا ھَئي،
جِناندي گھوڙي ٻيڙي، تَناندي مالدي جھيڙي،
ھَئي وڃي ٿِيا خاڪ سِين ڀيڙي، جناندي لَکہ ٿي ھِيري،
سَدا مُکہ پانَ دي ٻيڙي، ھَئي اُنھان ڪُون کا ڳئَي ڪِيڙِي

فصل ڇھون

بيت - 1

ڪونئَر، ڪِلي جا ڪوڏِيا جانڪيتائين جِيُ،
مٿان اُڙنُ اُسَري رُڪَ پيالو پِيُ،
ڳاهُ ڳِجھُن ٿِيُ، ويٺي جَن وَرھ ٿيا.

بيت - 2

پاڪَ جَنھِين جا پيرَ، کٽان ھيٺ نہ کوڙِيا،
تَنگَ تَرارن تِڇِيا، ڇَڻيون پُون ڇُڳيرَ،
ڍُونڍَ تَنھِين جا ڍيرَ، ڳجھڙِيَن ڳَري لائِيا.

بيت - 3

ڇَپَر جِيئَن پَھُون، تيئَن رڻ ڳِجُھِن ڇانئَيو،
وَنڪَا وَنڪَن گَڏِيا، ڊوڙيو ڏِين ڊَھُون،
مَھايَن وَھُون، نِيرُ مھانگو ڪَنديون.

بيت - 4

ڳِجھُون ڳوٺ نہ ھُون، وَتن ڪِلي جُون ڪوڏِيون،
حَسنَ ميرَ حُسينَ کي لَمِيو لائُون ڏِين،
کُتا اُکوڙِين، چوٽا چُوڙيرن جا.

بيت - 5

ڳجھڙين ڳارو، راتو ڏِينھان رڻ ۾،
ڀُڻِيو پُڇَن پاڻَ ۾، ڪِنھن مُنھن ڪيڏارو،
کائِن کَگَ مارو، ڪانِئر پِيو ڪِنو ٿِئَي.

بيت - 6

ڳائو ڳِجهہ نہ کاءِ، مَيھي ماسَ نہ ھيرُئِين،
تَنھين لئي واجھاءِ، ڪَلنگِيُون جَن ڪپارَ ۾.

بيت - 7

اکيون ڪڍُ مَ ڳِجھَڙي، تارا تون مَ کاءُ،
پِيو نہ پَسِين پَٽَ ۾، ريڳَڙيارو راءُ،
جيري جَنھن جَوانَ جي لَڳا نَوَ سَوَ نَوَ گھاءَ،
رات جَنھن جِي ماءُ روئي پَرتِيو رب کي.

بيت - 8

کَنڀَ کُسنَئَي ڳِجھڙي لِڱين پوئِي واءُ،
اَميرن مٿانءُ، جِنھن تو ڦُلين ڇانئُون نہ ڪِيون.

بيت - 9

ڳِجھَن ويٺي ڳاريا، ڏَنجا ڏُکَھ گهڻا،
تَنگِي لَٿِيَن توڻ جي، سورھ ساماڻا،
ڪندا راماڻا، ڪَونئَر ڪلي جا ڪوڏِيا.

بيت - 10

سورهَ، مَرين سوڀَ کي، تہ دل جا وھمَ وسَار،
ھَڻ ڀالا، وِڙھ ڀاڪرين آڏِي ڍالَ مَ ڍار،
مٿان تيغ ترار، مار تہ متارو ٿِئَين.

بيت - 11

ھَڻَڻُ، ھَڪلڻ، ٻيلي سارڻُ، مانجھيان اِيُ مَرَڪ،
وجھَن تان نہ فَرقُ، رُڪَ وَھنديءَ راند ۾.

بيت - 12

گھوڙو گھوٽَ پَلاڻيو، مَٿِس زينَ ڌري،
علي شيرُ پُٽن کي اُڀو سَڏَ ڪَري،
قَضا ڪِيئَن ٽَري، اَمرَ اِلاھي آئيو.

بيت - 13

آيا اُجارين تيغُون تراريون تيوڙا،
سانگِيُون سائُن ھَٿَ ۾ ڪُلھِنئُون نہ لاھِين،
اُڀائِي آھين، مَھائِي مَرَڻُ تي.

بيت - 14

ڀَڄِي آئين ڀَڄڻا، لڄايُئي مُون يارَ،
ويٺيون ڪَن ڪُوارَ، مُنھَن مٿاھان جَن جا.

بيت - 15

مُنھَن مٿاھان جَنِجا، سي پِٽيُون ڪڍن پارَ،
جيڏيون ھِنَ جھُونجھارَ، سَڀ اُجھاري اَڇا ڪيا.

بيت - 16

ڀَڄِي آئين ڀَڄڻا، لڄايئي مون سيڻَ،
ويٺيون وجھَن ويڻَ، مُنھَن مٿاھان جِن جا.

بيت - 17

چَنڊَ وِھاڻِيءَ چڙھيا، مَل مدينئَان مِيرَ،
اُن سِين طَبلَ بازَ تَبُرون ڪُندَ ڪٽارا ڪِيرَ،
علِيءَ پُٽَ اَمِيرَ، ڪندا راڙو رُڪَ سِين.

بيت - 18

چَنڊَ وھاڻي چڙھيا، مَل مدينئَان ڄامَ،
اُن سين طبل باز تبرون، نيزا ۽ نيشانَ،
عليءَ پُٽَ امامَ، ڪندا راڙو رُڪَ سِين.

بيت - 19

وھاڻي چڙھيا مَلَ مدينئَان گھوٽَ،
اُن سين طبل باز تبرون، ڪُند ڪٽارا ڪوٽَ،
عليءَ پٽ اَموٽ، ڪندا راڙو رُڪَ سِين

وائي - 1

اِمامَن جو ڪَريو ماتامُ، شھيدن جو ڪَريو ماتام،
روئِي روئي رَتَ سِين اَکيون ڇو نہ ڀَريو؟
جيڪي امامَن سين ٿيو، سوتان پاڻَ ڌڻِيءَ پيدا ڪيو.

سُر سَسَئي (آبري)

فصل پھريون

بيت - 1

اول آخـِر آه هلڻ منهنجو هوت ڏي،
پورهيو سندو پورهيتين والـِي ڪـِيم وڃاءِ،
ٿـَڪي ٿورو لاءِ، جـِيئن جـِئري مـِلي جـَت کي.

بيت - 2

ڏَري ۽ ڏَاري، سَٽَ سُورن جي سَسُئَي،
پييائِي پنھونءَ ڏي نِرمَلُ نِھاري،
لالَنَ جي لطيف چئي، سُنھَن سَتِي ساري،
پِريتَڻو پاري، مارَڳَ۾ مُنڌَ مُئي.

بيت - 3

جي سِجھائِي سِڪَ، تہ پُڻ سِڪي سَسُئَي،
پيتائين پُنھونءَ کي ھَڏِ نہ ڀَڳِيسُ ھِڪَ،
اِن تَڙَ منجهان تِڪَ، ڏِني پاڻَ اُڃَ ٿِئي.

بيت - 4

پَسِي جھاجِھ جمالَ جي، جَنھِين پيتي پِڪَ،
اَپَر اڳانجھو ٿيو سورُ اُنھِين کي سِڪَ،
ھِڏَ نہ ڀَڳِيَن ھِڪَ، سدا سائَرَ سِير ۾.

بيت - 5

مَحبتَ جَن جي مَنَ ۾، تَن تِشنَگي تار،
پِيُ پِيالو اُڃُ جو، اُڃُ سِين اُڃَ اُٿِيار،
پُنھون پاڻ پِيار، تہ اُڃ سِين اُڃَ اُجھائِيان.

بيت - 6

مُحبت سندو مَنَ ۾ پُر پيالو جَن،
پِيَڻ پرَچاءُ ناھ ڪو، ڪِنھن جِنھن ڏاه ڏَڀَنِ،
جِنھن نِھايت ناه ڪا، تنھن سُڃا سُڃَ وَڃن،
تيلان اُڃ مَرن، سدا سائِرَ سِيرَ ۾.

بيت - 7

سدا سائِر سِيرَ ۾، اَندر لھي نہ اُڃَ،
پَسَڻُ جو پِرينءَ جو، سو سَڀائي سُڃَ،
تنھنلاءِ مَرن اُڃَ، سدا سائر سير ۾.

بيت - 8

ساڄَنَ ڪارڻ سُڃَ، مَرُ قبولِي سسئَي،
اندر جِنھِين اُڃَ، پاڻِي اُڃيو اُنِکي.

بيت - 9

پاڻِي مٿي جُھوپَڙا مورکَ اُڃَ مَرن،
ساھان اوڏو سُپرين، لوچي تان نہ لھن،
دَمُ نہ سُڃاڻَن، دانھون ڪَن مُٺَن جِئن.

بيت - 10

سَسُئيءَ ڪِينَ سمجِھيو اوري آريءَ ساڻُ،
ڪَري پيکُہ پُنھونءَ سِين پاڌاريائين پاڻُ،
ڄَٽ وڃايو ڄاڻُ، ٻانڀڻ ٻاروچَن سِين.

بيت - 11

لڳي ڪوسو واءُ، لوڪُ مِڙوئِي لَھِسيو،
اُڀَن منجهان آئيو، ھَيهَيءَ جو ھُڳاءُ،
طَيرَن تنواريو پُنھونءَ پڄاڻاءُ،
رسِيو سُورُ شَبان کي وحُوشَن وَٽانءُ،
مِروئن موتُ قبولِيو، اَپَر افسوساءُ،
بَرَ پڻ ڪَن بُڪاءُ، اُڪنڍِيا آريءَ لئي گهڻو.

بيت - 12

مَھند مُحتاجي ڪَري، پُٺِيءَ پير کَڻيج،
ڪُٻيلياڻي ڪيچَ ڏي، حُجَ مَ ھلائيج،
اوڏِي عزازيل کي، ويجھي تان مَ وڃيج،
نا اُميدي نيج، تہ اوڏِي ٿِئين اُميدَ کي.

بيت - 13

مھند محتاجي ڪري، حُجَ وڃائي ھَلُ،
عذر خواھيون، عاجزيون سَسُئي ڪِنھن مَ سَلُ،
ڏونگُر ڏورڻ ڏاکڙو، لنؤُ رِيَ ڪونھي لَلُ،
اِيءَ ڀلائيءَ جو ڀَلُ جِئَن پاسي ٿِئڻ پاڻ کان.

بيت - 14

جن نا اُميدي نُورُ، اُميد اَونداھ اُن کي.
صُبوح جو سُور، جَن سَريو تَن سُکہ ٿيو.

بيت - 15

ويھ مَ مُنڌَ ڀَنڀورَ ۾، ڪر ڪو واڪو وَسُ،
ليڙن جو لطيف چئي ڏُونگر ڏِيندُئي ڏَسُ،
پُنھون اُٿي پَسُ، سِرَ ڀَر ھلي سَسئَي.

بيت - 16

ويھ مَ مُنڌ ڀنڀور ۾، ڪر ڪو واڪو وَسُ،
ٻانِھي ٻاروچن جِي، گولِي ڇَڏِ مَ گَسُ،
ڏورڻَ منجهان ڏَسُ، پوندئيَ ھوت پنھونءَ جو.

بيت - 17

ويھ مَ مُنڌَ ڀنڀور ۾، ھاڙھي ھَڏِ مَ ھَل،
ڪوڙي ڪِجُ مَ ڪڏھين، سچي ڳالهہ مَ سَلُ،
جانب لَئي م جَلِ، سُورُ وسار مَ سَسُئي.

بيت - 18

سُکين ٿِي مَ سَنري، پَسي ڏُک مَ ڏَرُ،
پَٽِي ڪَر مَ پانھنجو، گهوريو اَڏِ مَ گھرُ،
ھاري ھَڏُ مَ مَر، مَڇُڻ جِيُ جيارئِين.

بيت - 19

سکين ٿئي نہ سنريءَ، ڏُکين تا نہ ڏَري،
اوري ھڏ نہ اُڀِيي، پُري تا نہ پَري،
سَرتِيُون ٿو نہ سَري، ٻِنھين ريءَ ٻانڀڻ کي.

بيت - 20

نا اُميديءَ جي نِجھري پيھي پَسُ اللهُ،
چِٽو رَباني راھہ، مُرادُن مَخفي ڪيو.

بيت - 21

ھَمسُون ساٿُ گيا ھَيء، ھَمسُون سَيلُ ڪيا ھيء،
جو ڪجھ ڪَرنا ڪَر رھيا، ڪھي ڪھيو قافلو
زَنِڪُون زود بياھيء،
مردُ زن جَنھن مات ڪيا، لَکڻا لوڪُ لِيا ھيء.

فصل ٻيو

بيت - 1

پَسِي ڏونگر ڏارَ، جِمَ ھَلڻَ ۾ ھِيڻِي ٿئَين،
مِجازياڻيون موٽيون، سُڻي پَنڌَ پچارَ،
پُوئي پائِجُ پِرينءَ لَي، حقيقتَ جا ھارَ،
سِگھي لھندئي سارَ، آريِچا، عناتُ چَئي.

بيت - 2

مَتان ڪِي ماندي ٿِئَين اڳَيان وندُر ٿِينديئي وَسَ،
اوٺِيِن جا عِنات چَئي ڏونگر ڏِيندُئي ڏَسَ،
سَندي چانگَن چَسَ، پيرَ ٺَرندَئِي پَٻَ ۾.

بيت - 3

جي تُون ڏِسي سَرھي ٿِيئَن سي مَيَن لنگھيا مَسَ،
تِٿُ تني کي ناھ ڪو، لَڪ مِڙيئي لَسَ،
چانگن سَندي چَسَ، پير ٺَرندَئِي پَٻَ ۾.

بيت - 4

مان ڀاڻِيان مَٽي ويا، ليڙن لنگھيو لَسَ،
وَٺِي وَرُ واٽ ٿِيا، پُنھون ڄَام پَھسَ،
ھو وڏياني وَسَ، ٻاروچو ڀَنڀورَ ۾.

بيت - 5

ڇَپَرُ ڇَمَر ڀانِئيان، ڪانڀُو ۽ ڪارو،
پَنڌ وجھنديس پاڻَ تي سَرتِيُون سَوارو،
وڃڻ مُون وارو، ڪِين وھنديَس وچَ۾.

بيت - 6

پَسي ڏونگَر ڏاه، جِمَ ھَلڻَ ۾ ھيڻي وَھِين،
لانچي لَڪَ، لطيفَ چئي، ڪيچِيَن پُٺِيءَ ڪاه،
پُڇي پورجُ سَسُئي بلوچاڻِي باه،
اِن وَڙائتِي وَرَ جي، آسَرَ ھَڏِ مَ لاھ،
جو اَکِنئون اوڏو آه، سو پرين پَرانھون مَ چُو.

بيت - 7

ھِتان کڻي ھُت، جَن رکيو سي رَسِيُون،
ساجَنَ سُونھَن سُرت، وکانئي ويجهو گهڻو.

بيت - 8

جيڪُس ياد ڪِياس، وڃي وَرَ وڻڪارَ ۾،
جُلدَ جريدي پَنڌَ ۾ اَديون اَڄُ ٿِياس،
وڃي ڪيچ پُنياس، ٻاروچاڻي ٻاجهہ سِين.

بيت - 9

واقف نہ وڻڪار جي، باري سُڄن بَرَ،
وَرُ وسيلا سپرين، ٿڪيس ڏوري ٿَرَ،
لھج لعل لطيف چئي، ڪانڌ مُئي جي ڪَرَ،
ولھي ڪَري وَرَ، مَڇڻ مارَڳ سَڏئِين.

بيت - 10

واقف نہ وڻڪار جي، اَڳ نہ ڏيھُ ڏِٺوم،
ڏونگرَ ڏوراپَنسِين، ڪاتِيَ ريءَ ڪُٺوم،
جيلان مُحبُ مِٺوم، تيلان ڇُلون ڪريان ڇَپَرين

بيت - 11

واقف نہ وڻڪار جي، پاڻِي کَنيَم نہ پاءُ،
جبلُ جلدايون ڪري، تِکَ ڏيکاري تاءُ،
لَڳن لُڪون، لطيف چَئي معذورن مٿانءُ،
اتي اوڏو آءُ، جِت ھوتَ ھيڪَلِي آھيان.

بيت - 12

واقف نہ وڻڪارَ جي، جِت جبل جوراڻو،
اُتي عبداللطيف چَئي، سُڄي سفر سَٽاڻو،
پِھروئي پاڻو، سَڦرو ڪَرين ساٿَ کي.

بيت - 13

واقِف جي وڻڪار جا وَئون تَنِي جي سَڏِ،
ساٿين سان سَيدُ چَوي لڏو لڏي گَڏِ،
نِيئ نِماڻي نِجھرو اوٺين پاسي اَڏِ،
سُک ڀنڀور جا ڇَڏِ، تہ ڪاھِين رسين ڪيچَ کي.

بيت - 14

وڏا وڻَ وڻڪارَ جا جِت چَتُون چانگارين،
مَنزلُون مَين جِيُون معذور کي مارين،
واڳُون شَل وارين، ھوتَ سلامت سُپرين.

بيت - 15

وڏا وَڻ وڻڪارَ جا چِٻُون جِت چِيھان،
مَنزل دُور مَن تَنھا اُت ٻوليُون ڪَن ٻِيھان،
رائي پير رَتُ ڪيا، لڳي لُڪَ ڏِينھان،
لَڪن جيُون لِيھان، لوڙيان لالُ لطيف چئَي

بيت - 16

وڏا وَڻَ وڻڪارَ جا، جِت جائُو جَمَرَ جَرَ،
ڪوسا تَپَن ڪَڪرا، ٻِي دَمدَم تپي ڌَرَ،
ويچاري ڏئي وَرَ، پير نہ لھي پرينءَ جو.

بيت - 17

وڏا وڻَ وڻڪارَ جا، جِت نانگَ سُڄن نِيلا،
اُتي عبداللطيف چئي، ڪيا ھيڪِلن حِيلا،
جِت ڪڙم نہ قَبيلا، اُت رَسج رھبَر راهَ ۾.

بيت - 18

ويچاريءَ وڻڪارُ اَڳ نہ ڏِٺو ھو ڪَڏھين،
مِھرَ نہ ھُئي ماڻھئَين، ھو سڀ ھِندُوڪار،
جَتُ ڪِيائين يارُ، سورن ڪارَڻ سرتيُون.

بيت - 19

سونھان چائِين سُڌ نہ پئَين، سَسُئَي پُڇ مَ سي،
متان توئي کي مُنجھائِين مارڳَ ۾.

وائي - 1

ھوءِ جي ھليا ھوتَ سونھارا،
مون نہ وھَيڻا پنھونءَ سَڱِيڻا،
سسئي پڇي ساٿَ جا اوطاقون اوتارا،
آن ڪي ويندا گڏيا آرياڻي اِھَپارا؟
ٽَليون ٽونَر ھَلَويُون، مَيَن سِرَ موچارا،
مون کي نِيندا پاڻَ سِين ڪامِلَ ڪُرَ اُجارا.

فصل ٽيون

بيت - 1

پُنھون ڇڏيو پوءِ ، جانِبُ جَبل ڳولئَين،
تيلانِھين تَنگُون ڪَرِئَين، جيلانھين تون جوءِ،
ساڄَنُ سُڃَ نِھارئين، ڏُکِي ڏوھ ڪيوءِ،
ھاڙھي ھوتَ نہ ھوءِ، وري پڇ ويٺِن کي.

بيت - 2

وري پُڇ ويٺِن کي، موٽِي پُڇ پانھِين،
عَبث آڳانھين، وڃيو ڪُوڪي ڪانڌَ کي.

بيت - 3

وري پُڇ ويٺِن کي، سَندا پارَ پُنھونءَ،
ويھي ڪَر ورُونھَن، ڪُپَر ڪُوڪ مَ ڪانڌَ کي.

بيت - 4

وَري پُڇ ويٺِسن کي، سَندا پُنھونءَ پارَ،
ساڄَن سَڀ ڄمار، ڏُکي ڏورج ڏِيلَ ۾.

بيت - 5

ڏُکي ڏورِج ڏيل ۾، پُنھون پاڻ ڪري،
پِريت ڪِيم پَري، حَب ۾ ڳولِج ھوتَ کي.

بيت - 6

ڪونھي اُت ڪوھيارُ، جِت تو ڀوري ڀانئَيو،
پَنڌُ ڪر پھاڙَ ڏي، وُجودَ ئِي وڻڪارُ،
ڌاريان ڀانئَجُ ڌارَ، پُڇُ پِريان ڪَرَ پاڻُ تون.

بيت - 7

سڀيئي ساري سَسُئَي، گَھرَ ڪُنڊون تون گهور،
وڃي ڏُورِ مَ ڏُور، دران منجهہ دوستُ ٿِيو.

بيت - 8

دران منجهہ دوستُ ٿِيو، موٽِي پُڇُ پاھِين،
عبثُ آڳاھِين، وڃيو ڪُوڪِين ڪانڌَ کي.

بيت - 9

وَوڙيَم سَڀ وٿاڻ، يارَ ڪارڻ جَتَ جي،
”وَاللهُ بِڪُلَ شيءِ مَحِيط“ اي آرياڻي اُھڃاڻَ،
سڀ ۾ پُنھون پاڻَ، ٻِيو ناھِ ٻَروچ ري.

بيت - 10

جان پيھي ڏِٺم پاڻَ ۾ ڪري روح رھاڻ،
تان نَڪو ڏونگر ڏيھ ۾ نہ ڪا ڪيچين ڪاڻ،
پُنھون ٿِيس پاڻ، سَسئَي تا سُورَ ھوا.

بيت - 11

پر گھران پاسو ڪري، پُڇ پِريان ڪَر پاڻُ،
سو تان توئِي ساڻُ، جنھن لاءِ جَفائون ڪَرين.

بيت - 12

سوئِي کَڻيو ساڻُ سوئي ڏورين سَسُئي،
ڪڏھن ڪنھن نہ ڪيو، ڄُلڻ منجهان ڄاڻ،
پُڇ پريان ڪر پاڻ، تہ تُون تِئائِين لَھِين.

بيت - 13

جو تُون ڏُورئين ڏُور، سو سَدائين آھي ساڻ تو،
لالن لَئي لطيف چئي، مُنجھي ٿِيءُ مَعذورُ،
منجهان پَهَ پروڙِ، تو منجهہ آھيس تَڪيو.

بيت - 14

وڃِين ڇو وڻڪار، ھِت نہ ڳولئَين ھوتَ کي،
لِڪو ڪِين، لطيف چَئي ٻاروچو ٻئَي پار،
ٿِي سَتي، ٻَڌ سَندرو پِرت پُنھونءَ سِين پار،
نانئَي نيڻَ نِھار، تو ۾ ديرو دوست جو.

بيت - 15

ڪُوڙِيون پُڇن ڪيچُ ھوتُ نہ پُڇن ھِتهين،
جَن پنھون سِين پيچُ، تَن پيرين پَندُ وساريو.

بيت - 16

ھَلَ ھِنئَين سان ھوتَ ڏي، پيرين پَندُ وسار،
قاصِداڻِي ڪار، ڪين رساڻي ڪيچ کي.

بيت - 17

ھل ھِنئَين سان ھوت ڏي، پيرين ڪر مَ پند،
رائي پُڇ مَ رَندُ، رڙه روحاني سسئي.

بيت - 18

ھل ھِنئَين سِين ھوت ڏي، ڇپر ھڏ مَ ڇُلُ،
آرياڻِي امُل، ڪايا ۾ ڪانڌُ ٿيو.

بيت - 19

ھل ھِنئَين سين ھوت ڏي، ڇَپَر ڇُلُ مَ تون،
منجهان لَڌو مون، ڪوھيارو ڪيچَ ڌَڻِي.

بيت - 20

ھل ھِنئَين سين ھوت ڏي، سِسِي کَڻُ مَ ساڻُ،
جَنھين ڀانيو پاڻ، سي آرياڻِيان اوري رھيون.

بيت - 21

ڪِجي جئَن ڪيچين لئي تيئن تان ڪِينَ ڪيوءِ،
وِڃائي وڌوءِ، وکَہ نہ کَنيئي ھڪڙي.

بيت - 22

ڪَئَي پَنڌ پُڇا تو، ڪيچِين ڪارڻ ڪِيئَن؟
بي خُود ھلج بَرَ ۾، آءُ ٿو چُئان اِيئَن،
سِڪن ساڄَن سِيئَن، مَتان مُٺِي ڇڏئين.

بيت - 23

متان مُٺِي ڇَڏئِين، پِريتڻو پاڻا،
ڄاٻَن جئَن ڄاڻا، تون پڻ ھوئِج تُن جِئَن.

بيت - 24

متان مُٺي ڇَڏِئين، پاڻان پِريتَڻو،
کٿوريَ ڪڻو، مَڙھي مَڙھِجُ مُنھَن ۾.

وائي - 1

غفلتَ يارُ گَنوايو، ٻَڙِي جيڏيون،
ڪيئَن ڪريان آءٌ ڪوھ ٿيو،
سُتِيَس تان ساٿُ ويو، اُٿِيَس تان ڏُکھ آئيو،
پُڇان پوءِ پُنھون کي، عَبَثُ تان اَنُ کائيو،
ھوتَ ھلندي جا ڪَئِي، سا مون ڳالھ سُڻائيو،
پاسي ۾ پَرٽ جي آڻي اُٺ جُھڪائيو،
ھِن ولھي جي وھانوَ تي، واڄَٽَ سڀ وڄائيو.

فصل چوٿون

بيت - 1

ھيجُ نہ ھوندو جَن، سي ڪيئَن وِندُر وينديون،
وِھو وچ رَھَن، سَھسِين سَڌُنَ واريون.

بيت - 2

سَدائِتِي سَڀڪا، بُکَھ نہ باسي ڪا،
جيھِيءَ تيھِيءَ ذات جِي جُنبشَ ڪانھي جاءِ،
مون سين ھلي سا، جا جِيءُ مِٺو نہ ڪَري.

بيت - 3

ڪيچ نہ جُنبڻَ جاءِ نہ ڪا ھَلي ھوتَ ڏي،
مونسين ھَلي سا، جا جِيءُ مِٺو نہ ڪري.

بيت - 4

آتَڻَ ۾ پرياڻُ، ھو سَڀني جيڏئين،
مُون سَڀاڳِيءَ ساڻُ، ڪيرُ ڇُلندي ڇَپرين؟

بيت - 5

سُکن واري سَڌَ، متان ڪَا مُونسان ڪري،
اندر جنِھين اُڌَ، ڏونگرَ سي ڏورينديون.

بيت - 6

ڏونگُر نہ ڏوري، سِڪَڻَ جون سَڌون ڪري،
ويٺي گَھر گهوري، مٿان پِريَن جِندَڙو.

بيت - 7

وَريتِيون وَرو، آءٌ نہ وَرندي وَرَ ري،
جاڏي ھِنَ جبلَ جو تانگِھينديَس تَرو،
جَتن ساڻُ ذرو، نِينھُن نِبيرَڻ نہ ٿِئَي.

بيت - 8

وڃو سَڀ وري، اَئِين جي وَرَن واريون،
ڦوڙائي فِراقَ جي سُڄي ڳالهہ ڳَري،
ٻُنڀان جَن ٻَري ڏونگرُ سي ڏورينديون.

بيت - 9

وڃو سڀ موٽِي، اَئين جي ورن واريون،
ڪان ھلندي ڪيچَ ڏي، ڪَريو مَ کوٽِي،
ڪڍِيَم ڪاڇوٽِي، وڌمُ جوڳُھ جَتن لَئي.

بيت - 10

اَئِين جي وَرن واريُون سَرتِيون سَڌڙيون،
آرياڻي پُنھونءَ جي ٻولَ نہ ٻَڌڙَيون،
جي ليکئَي لَڌَڙيون، ڏُونگر سي ڏورينديُون.

بيت - 11

دُکائيندي دُونھڙا مُنڌَ سِياڻي وَڃُ،
پريتڻو مَ ڀَڃُ، ساٿ چَڙندو لَکِيئَن.

بيت - 12

اَڄُ مِلينديَس ماءُ، ڌاڄا ڪَنديَس ڪَپڙا،
جِيجا جوڳِياڻِي ٿِيان، مُون کي جَھلَ مَ پاءِ،
ھوتَ ٻروچي لاءِ، ڪَنين ڪَنِرَ پائِيان.

بيت - 13

عِناتا، اُتاھِين جانِي جَڙي ٻَنڌُ،
آھي گهڻو اَھُکو فقيريءَ جو فَندُ،
چَکِين تہ چَريو ٿِئين، ميخاني جو مَندُ،
ڪِينَ ڪڍندو ڪَنڌُ، منجهان سَڱَ، سيدُ چَئَي.

بيت - 14

مون کي ڀانئَي ڀاڄَ، ڏيرَ ڏُوراڻا ھليا،
اَڳيان اُٿِي اُنِجي خوبُ نہ پَڪَم کاڄَ،
ميڙي آپُ سرتيون نہ ڪِي ڳايَم ڳاڄَ،
سا مون ھٿان نہ ٿِي، جيڪا رسَم راڄَ،
آيلَ آءٌ اَڪاڄَ، ٻول ٻروچي وتَرو.

بيت - 15

نِماڻيءَ جي نِجُھري رُوئڻ ۽ راڙو،
ڪُٺل جي قلب ۾ قُرب جو ڪاڙھو،
ھوتَن لئي ھاڙھو، سَڀ رڱينديس رَتَ سِين.

بيت - 16

تو جو ٻولُ ٻَروچ، ويھي ڪِيو وڻڪار ۾،
سوئي پارج ھوت، ولِھي مُون معذورِ سين.

بيت - 17

پَھرين تون پاريجُ، پارڻ پوءِ پُنھونءَ تي،
ٻولُ مَ وساريجُ، ھُو جو ڪَيئُي ھوتَ سِين.

بيت - 18

توسين ٻولَ ٻَھون، ساجَنُ سَھسِين جي ڪري،
ڪندينءَ توءِ ڪَھُون، جي نالو ڳِيڙُءِ نِينھَن جو.

بيت - 19

سُڻِي ٻولَ سندان، جِمَ سُمھَين سسئَي،
ڪندينءَ ڪَوھ ڪيڻان، جَسي اُن اورانگھيا.

بيت - 20

سِجَ اُلٿَي سسئَي رَت وَرَنو روءِ،
پھي نہ پانڌِي ڪو، جنھن ڪَرَ پُڇي لوءِ،
موڙھِي وڃي توءِ، موٽَڻ جي ڪانِ ڪَري.

بيت - 21

ڇُلان منجھِم نہ ڇاڪَ، پُران پُونِم پُرڪَڻا،
متان ڪا مُنڌَ ڪري، موٽڻ جي مَزاڪ،
چِتُ سندو مون چاڪَ، ھاڙھي ھَڏَ ھَڻِي ڪِيو.

بيت - 22

پيرين پَئَي پُرڪڻا راھَ۾ گهڻو رُنوم،
پاراتو پِريَنءَ کي تَپِي تان نہ ڏِنوم،
چُڪِيءَ ٿي چيوم، سُواھَرو سڄڻين.

بيت - 23

چُڪِيءَ کي چَئِي، ڪا جاڳائي جيڏيون،
ويَڙو ساٿُ وَھِي، تو ننڊائي نہ لَھي.

بيت - 24

چُڪَس سَڀ چئي، ماڻھو شَھر ڀنڀوَر جا،
سا موٽي ڪِينَ مُئي، جنھن جو جانب جتَ وٺي ويا.

بيت - 25

موٽَڻ جا مذَڪُورَ، جان ڪي چَيَس جيڏئين،
پَريٽ پھرئين پُورَ نيئِي پَھچائي پُنھونءَ کي.

بيت - 26

موٽَڻ جِي مصلحتَ، مون کي ڏِيومَ جيڏيون،
نھاريندَيِس نِڪري آرياڻي اَلبتَ،
ڪنديَس اوٽَ، ايوب چئَي، لَڪن ڏيئَي لَتَ،
سَرتيون شريڪَتَ، آءُ ڪِيئَن آگَن سِين ڪريان.

بيت - 27

موٽي مَران مَ ماءِ، موٽڻ کان اَڳي مَران،
لُڇي لالَن لاءِ، شال پُونديَس پير تي.

وائي - 1

معلومُ حالُ حبيبَ، مونکي دردُ قديمي وو،
آلودي آزارَ سان تو لئي ٿِيس طبيبَ،
شادي ڏِئين صِحت جي، غمي لاھئَين غريبَ،
آھيان ٿي آھون ڪَريان، نَعرو منجهہ نصيبَ،
ڪاھِل آھيان ڪُوڙي، رَسِي لاھ رَقيبَ،
حاذقُ آھئَين ھِنَجو، اچين شالَ عجيبَ،
دوا آھئين دل جي، پُڇُ پُڇُ رَھيَس طبيبَ،
الله عبداللطيف کي ڪوري لاءِ قريبَ.

فصل پنجون

بيت - 1

ڀَڄِي جان ڀنڀورَ کان، ڏونگر ڏوريو مُون،
ڪَاھي رَسِيَس ڪيچَ کي، جتي پاڻَ پُنھون،
سَڀَ آھئَين تُون، قضا ڪندين ڪَنِسين؟

بيت - 2

پيھي جان پاڻَ ۾ ڪِيم رُوحَ رھاڻ،
تھ نَڪو ڏونگر ڏيهَ ۾، نہ ڪا ڪيِچين ڪاڻ،
پُنھون ٿِيس پاڻَ سَسُئَي تَان سُورَ ھُئا.

بيت - 3

ڏِنا جِئَڻ لَيءَ جيڏيون، ڏيرن مونکي ڏُکَھ،
ڀڳيَس جان ڀنڀورَ کان، تان سُور ميڙيئَي سُکھ،
لٿِي مون تان لُکَ، پُنھون ٿِيسَ پاڻَھين.

بيت - 4

پُنھون ٿِيس پاڻَھين، ويو سَسُئَيءَ جو شَرَمُ،
ھيڪَلِيُون ھَلن جي، ڀَڄي تَن ڀَرمُ،
جو وندُرَ ۾ وَرَمُ، سو سَودو سَريُس ھِتھِين.

بيت - 5

پُنھونءَ ٿِيس پاڻھين، ويو سَسُئَيءَ جو سينگارُ،
”مَن عَرَفَ نَفسهُ فَقدَ عَرَفَ رَبَهُ“، اِھوئي آچارُ،
جو وندرُ ۾ واپارُ، سو سَودو سريَس ھتھين.

بيت - 6

پُنھونءَ ٿِيس پاڻھين، ويئَي سَسُئَيءَ جي سُونھَن،
”خَلقَ آدَمَ عَليٰ صَورتَه“، اِئن وَڻن منجهہ ورُونهَ،
چَرِيءَ منجهان چَونهَ، کڻي ھَوتُ ھنجَ ڪيو.

بيت - 7

ويئي سُونھَن سَسُئَيءَ جِي پُنھون ٿِيس پاڻَ،
سَڀنِي جِي سَيد چَئي، آھي اِت اُماڻَ،
ڀَنڀور جا ڀاڻَ، آڏا عَجيبَن کي.

بيت - 8

وَھَمَ ورسايَس، نا تہ پُنھون آءٌ پاڻَ ھُئِي،
پاڻُ وڃايُم پانھنجو پَئَي پِريان جي پاس،
رَتِي عِلمَ نہ راس ڌاران پَسڻَ پِرينءَ جي.

بيت - 9

اِيءَ پاڻُ نہ ٿِئَي پاڻَ کان پَاڻان ٿِيءِ نہ پاڻَ،
”وَالقدرِ خَيرھ وشَرھ مِنَ الله تعاليٰ“ اِيءَ ڄاڻي ڏسج ڄاڻ،
سَچو سو پَريان، جو لِکيو لوھ قلم ۾.

بيت - 10

ڪافَون ڪاھِيندياس، موٽان تان ڪُرَ ميھڻو،
ٻانِھي ٻاروچَن جي سَڱُ نہ ساھِيندياس،
”اَلفِراقُ اَشدُ مِنَ المَوتِ“، ھِتي نہ ھوندياس،
آهَ نہ لاھينديَاس، جِئَري جَتُ ڏِسي مَران.

بيت - 11

جِئَڻُ جَتَ ڌاران معذور جو مَسَ ٿِئَي،
چانگھن سِر چَڙھِي ويا ساٿِي سَوارا،
اَکيون اوتارا، پَسِيو رُون پُنھونءَ جا.

بيت - 12

ھيڪَرَ ھُئڻ ڇَڏِ، تہ اوڏي ٿِئَين عجيبَ کي،
”مَارايتَ شيئاً اِلاَ واراَيتُ الله“، نيئي اَجھا اوڏانھين اَڏ،
تھ ھُوتُ توھِين کان ھَڏِ، پِرين پاسي نہ ٿِئي.

بيت - 13

ھوتُ تُنھنجي ھَنجَ ۾، پُڇين ڪوھ پَھِي؟
”وفي اَنفُسڪُم اَفَلاَتُبصرَون“، سوجھي ڪر سَھِي،
ڪڏھن ڪانھ وَھِي، ھوتُ ڳولَڻَ ھَٽَ تي.

بيت - 14

ھوتُ تنھنجي ھنج ۾، پڇين ڪوھ پَرياڻُ،
”وَنَحنُ اَقرُب اِلَيه مِن حَبلِ الورِيدِ“ تُنھنجو توئي ساڻُ،
پنھنجو آھي پاڻُ، آڏو عجيبَن کي.

بيت - 15

ووڙِيَم سڀ وٿاڻَ يار ڪارَڻ جَتَ جي،
”اللهُ بِڪُلِ شيءِ مُحِيطُ“، اِيءَ آرياڻيءَ اُھڃاڻَ،
سَڀ ۾ پُنھون پاڻَ، ڪينھي ٻيو ٻَروچَ ري.

بيت - 16

ڄاڻِي سُڃاڻي، وھان ڪئَن ماٺ ڪري،
اندر آڳ عِشقَ جي اَپِرَ اُڌاڻِي،
”الَعِشقُ نَارُ اللهِ المؤقدَةَ“، کُوري جئَن کاڻِي،
آھي آرياڻِي، ٻيو سرتيون سُڄِي ڪِينَڪِي.

بيت - 17

ڪَڍُ پنھون ڏي ڪاھي، چاٽيءَ روحُ چَريو ڪِئو،
اُٿي ويئَي اَوڏھِين سُتي پڻ ساھي،
”العِشقُ حِجَاب بَينَ العاشق وَالمَعشُوق“، لاشَڪ ٿي لاھي،
آرياڻِي آھي، ٻيو سرتيون سُڄي ڪِينَڪِي

بيت - 18

ڀينَر آءٌ ڀوري، مون سَڱَ سڃاڻي نہ ڪِيو،
ڏيندا مون ڏيرَ ويا، جِھڄَڻُ ۽ جھوري،
لڳِي جَن لوري، ڏونگر سي ڏورينديون.

بيت - 19

اَديون آءٌ اَڄاڻ، مُون سڱ سُڄاڻي نہ ڪِيو،
ھوندَ نہ سَٺيِمَ ھيتري ڪوھياري جي ڪاڻ،
رَتِيءَ جي رھاڻِ، جِيءُ اَڙايُم جَتَ سين.

وائي - 1

اَھُکيءَ آڳهُ آھي، مون کي تان نہ ڇڏيندو تِکَھ ۾،
پُڇي پوءِ ٻِين کي، لڪَن ۾ لڏَ لاھي،
آري اُگھاڙن کي، پُنھون ڄامُ پَراھي.

فصل ڇھون

بيت - 1

جَڏائي جو جامُ، ڏِنائون ڏُکِيءَ کي،
مَنگَلُ منھنجي مَنَ ۾ ٻاريو ھوتَ حَمامُ،
اَرکِھ ٿيو آرامُ، ڪاڪُلَ پَسِي ڪانڌَ جو.

بيت - 2

دردُ نہ لھي دارُوئين، زُلفَ زورُ ڏتوم،
ڪاڪل ڪالھ ڏِٺوم، رُخساريتي رُوپَ سِين.

بيت - 3

ڀَنڀو جو ڀنڀورَ ۾ ڪامِل ڏِٺُم ڪالھَھ،
ھَي تَنھين جي حالَ، زُلفَ جي زافُ ڪِيا.

بيت - 4

پَرينديئَي پاڻُ ويو، زُلف ڪِيسَ زافُ،
سَندو ڪاڪُلَ ڪافُ، ماري مَعذورن کي.

بيت - 5

ھاڻ نہ جِيان جيڏيون، زُلفَ زافُ ڪِياس،
ڪاڪُلَ آءٌ ڪُٺياس، ڀَِنڀو جو ڀنڀورَ ۾.

بيت - 6

ڪاڪُلَ ڪُٺِي جا، ڪَفَنُ تَنھِن ڪِينَ ٿيو،
منجهہ شھادَتَ سان، لُڏي ۽ لاڏَ ڪري.

بيت - 7

ڏُکَا ڏونگَر ڄامَ، مَڪَر معذورن تي،
توتي لَڄَ، لطيف چَوي، آھي سَندي عامَ،
مار مَ چَئي معذور کي، ويھان ڪانڌَ ڪلامَ،
پَرچِجُ پِيادن سِين الله لڳ عَلامَ،
جا نوازي آنھنجي نامَ، سا ھوتَ مَ ڇڏج ھيڪلِي.

بيت - 8

ڏَمرُ ڏونگرَ ڄامَ، سَکَر پاڻَ شريڪَ سِين،
ڪيھي ڪُلفتَ تِنھن سِين، جا گولي آنھنجي گامَ،
وَرجُ وِيرَ وَريامَ، منھنجو اَچَڻُ آن ڳَري.

بيت - 9

ڏَکا ڏونگر لاھ آءٌ اَڳَ مُئِي آھِيان،
آرياڻِي سين آه، ذاتي سَڱُ ضعيف جو.

بيت - 10

پير پَٽانئَي ڪُنئَرا ڏونگرَ مٿي ڏي،
ڦَٽِيا ڦَڻَ فَقِير جا، سِيرون ٿَيڙا سي،
جھڙي تھڙي حالَ سِين پُري پُنھون ڏي،
وڃي مانَ وَري، ٻانھِيءَ ٻَنڌڻُ جنَھِن سين.

بيت - 11

پيرَ پَٽانئَي ڪُنئرا، ڏونگر مٿي ڏي،
پاڻُ نہ پَسِي ڦَٽِيُو، ڪَڙھي ڪيچِيَن کي،
ھاڙھو ھوتَ پَري، ڪوھ ڄاڻان ڪئَن لَنگھيا

بيت - 12

سُمھڻان ساڙو جيڏِيُون جيڏوئِي ٿيو،
پِرين جو پاڙو، مُون سِين نِنڊَ نِبيريو

وائي - 1

مون انڌيءَ ڏي اِيندا، ھوتَ سَلامت سُپرين،
پَلي لاتي پنھنجي، نيّ کي اُت نِيندا،
سَڱُ نہ ڪندا سُکَ سِين سُورَ سَڱِيڻا ٿيندا،
رَکي ڳَلُ ڳَلَن تي، نِينھَن نياپو ڏيندا،
پَريٽِ نِيندا پاڻَسِين ڇوري تان نہ ڇڏيندا.

فصل ستون

بيت - 1