آگم ڪيو اچن...

عنوان شاھ جو رسالو
شارح / محقق مرزا قليچ بيگ
ڇپائيندڙ سنڌي ٻوليءَ جو بااختيار ادارو
ڇپجڻ جي تاريخ 1994-07-07
ايڊيشن 1

فھرست

سُر ڪلياڻ

فصل پھريون
بيت - 1

اولِ اللهُ عليمُ، اعليٰ‏ عالَمَ جو ڌڻي،
قادرُ پنهنجيَ قُدرتَ سِين، قائمُ آہ قديمَ،
والي، واحِد، وَحَدہُ، رازقُ، ربُ رحيمُ،
سو ساراہ سچو ڌڻي، چئي حمدُ حڪيمُ،
ڪري پاڻَ ڪريمُ، جوڙون جوڙَ جهانَجي.

بيت - 2/1

جوڙي جوڙَ جَهانَ جِي جَڏھن جوڙِيائِين،
خاوند خاص خلقي مُحمّد ﷺ مُڪائِين،
ڪَلمو تَنهن ڪرِيمَ تي چِٽو چايائِين،
اَنَا مولاکَ وَ اَنَتَ مَحبُوبِي اِئين اُتائين،
ڏِکِي ڏِنائين، ٻَئِي سَرائُون سَيد چئَي.

بيت - 3/2

جوڙي جوڙَ جهَان جِي پاڻَ ڪِيائين پَروارِ،
حامِي ھادِي ھاشمِي سَردارين سردارِ،
سُونهي صحابَن سَٿَ ۾ مَنجهہ مَسجِد مڻيادارِ،
چارئي چڱا چوڌار، ھُوا ھيڪاندا حبيب سين.

بيت - 4/3

وَحدہُ لاشريڪ لَهُ چَؤ چَوندو آءُ،
فرض واجب سُنتون تِنئُون تَرڪ مَپَاءِ،
توبَه سَندِي تَسبِيح پَڙِھي سا پُڄاءِ،
نِگا پنهنجي نَفس کي ڪا سئَين راہ سُونهاءِ،
سُپيريان جِي ڳالهڙي ھيءَ ھنين سِين لاءِ،
تہ سَندِي دوزخ باہِ، تو اوڏيائي نہ وڃي.

بيت - 5/2

وحدہُ لاشريڪَ لهُ، جان ٿو چئين اِينئن،
تَان مَڃُ مُحمَدﷺ ڪَارڻي نِرتون مَنجهان نِينهن،
سو تُون وڃيو ڪيئَن نائِين ڪَنڌ ٻِين کي؟

بيت - 6/3

وحدہُ لاشريڪَ لهُ، جڏھن چَيو جَنِ،
تن مڃيو محمّد ﷺ ڪارڻي ھيجان ساڻُ ھِنَيَنِ،
تڏھن منجھان تَنِ اوَتڙ ڪونَہ اوَلِيوَ.

بيت - 7/4

وحدہُ لاشريڪَ لَهُ، جَنِ اُتو سِين ايمانَ،
تَنِ مَڃيو محمّدُ ﷺ ڪارِڻي قَلبَ ساڻ لِسانَ،
اُوءِ فائقُ ۾ فرمانَ، اَوتڙَ ڪَنهِن نہ اولِيا.

بيت - 8/5

اَوتِڙ ڪنهن نہ اوليا، سُتڙِ وِيا سالِمَ،
ھيڪائِي ھِڪُ ٿيا اَحَدَ سِيَن عالِمَ،
بي بَها بالِمَ آگِي ڪِيا اَڳهين.

بيت - 9/6

آگي ڪيا اڳهين نِسوروئي نُورُ،
لاَخَوف عَليهِم ولاھَم يَحزنُونَ، سَچن ڪونهي سورُ،
مولي ڪَيو معمورُ انگُ اَزلَ ۾ اُن جي.

بيت - 10/7

وحدہُ جي وَڍيا الاّالله سِين اورينِ،
ھِنيون حقيقت گڏيو طريقتَ تورينِ،
معرفتَ جي ماٺ سِين ڏيساندَرَ ڏورينِ،
سُکہ نہ سُتا ڪڏھِين، ويھي نہ وَوڙين،
ڪُلهنوُن ڪورِين، عاشق عبداللطيف چَئي.

بيت - 11/8

وحدِہُ جي وڍيا اِلااللهِ اَڌَ ڪِيا،
مَحمدُ ﷺ رسُولُ الله چَئي مسلمانَ ٿِيا،
عاشقُ، عبداللّطيف چئَي، اِنِهين پَه پِيا،
تيلان ڌڻِي ڌُئا، جيلان وحدتَ ويا گڏجي.

بيت - 12/9

وحدہُ جيِ وڍيا ڪيا اِلاّاللهِ اَڌ،
سي ڌڙَ پسيَ سَڌَ، ڪنهن اَڀاڳي نہ ٿِئَي.

بيت - 13/10

وحدہُ لاشريڪ لَهُ، ٻُڌِئي نہ ٻوڙا،
ڪي تو ڪنين نہ سُئا، جي گهَٽ اندر گهوڙا،
ڳاڙِيندين ڳوڙھا، جِتِ شاھِدَ ٿيِندئي سامُهان.

بيت - 14/11

وحدہُ لاشريڪ لَه، اِھو وھائِجُ ويُ،
کٽين جي ھارائِيين، تہ ھَنڌِ تَنُهنجو ھِيُ،
پاڻان چوندُءِ پِيُ، ڀري جامُ جَنَتَ جو.

بيت - 15/12

وحدہُ لاشريڪَ لَهُ، اِيُ ھيڪڙائي حقُ،
ٻِيائيءِ کي ٻَکُہ، جِنِ وڌو سي ورسيا.

بيت - 16/13

سِر ڍُونڍيان، ڌَڙ نہ لهان، ڌڙ ڍونڍيان، سِر ناہِ،
ھَٿ ڪَرايون آڱريون ويا ڪپجِي ڪانهِ،
وحدتَ جي وھانءَ، جي ويا سي وَڍيا.

بيت - 17/14

تون جو اللہ ھيڪڙو، وائي ٻي مَ سِکُہ،
سوئي لِکيو لِکُہ، سَچو اکر مَنـ۾

بيت - 18/15

عاشق چو م انکي، مڪي چؤ معشوقُ،
خالق چؤ م خام تون، مڪي چؤ مخلوق،
سلِجھ تنھن سلوڪ، جو ناقِصائِي نِڱيو.

بيت - 19/16

وحدتان ڪثرتَ ٿِي، ڪثرتَ وحدتَ ڪُلَ،
حق حقيقي ھيڪڙو، ٻوليءَ ٻِيءَ مَ ڀُلُ،
ھو ھُلاچو ھُل، باِالله سندو سڄڻين.

بيت - 20/4

چئَي تُونِ الله ھيڪڙو وائي ٻي وسار،
تَن ۾ تَندُ تَنوارِ، سَدا سُپيرين جِي.

بيت - 21/5

چؤ تون الله ھيڪڙو ٻِي وائِي وساري ڇڏِ،
اُو تان توسِين گَڏِ، سَڄڻ ساھَہ پَساھَہ ۾.

بيت - 22/17

مِرُوئان، موران پَکڻان، وائِيءَ ٻِيءَ مَ ڀُل،
ھو ھُلا چو ھُل، بِااللہ سَندو سَڄڻين.

بيت - 23/18

پاڻِهئَين جَلَ جلالَه، پاڻهئين جان جمالُ،
پاڻهئَين صورت پرينءَ جي، پاڻهئَين حُسن ڪمالُ،
پاڻهئَين پِير مُريد ٿئَي، پاڻهئَين پاڻَ خيالُ،
سَڀُ سڀوئَيُ حال، منجهان ئي معلومُ ٿِئي.

بيت - 24/19

پاڻهئَين ڏئي سَنِيهڙا، پاڻهين اِيَ سُلطان،
پاڻ ڪَرَ پاڻَ لهي، پاڻَ سڃاڻي پاڻُ.

بيت - 25/20

پاڻهئَين پَسي پاڻَ کي، پاڻهئَي محبوبُ،
پاڻهين خلقي خوبُ پاڻهين طالب تَنِجو.

بيت - 26/21

سو ھِيُ، سو ھُو، سو اَجلُ، سو اَللُه،
سو پرين، سو پَسَاہُ، سو ويري، سو واھُرو.

بيت - 27/22

سوئي ھيڏانھنَ، سوئي ھوڏانهن سوئي مَن وَسي،
سوئي سو پَسي، تَنهِنَ سندي سوجهري.

بيت - 28/23

سائِي صورتَ عَينَ ڪي، سائِي صورت غينَ،
سَمَن نُقطا دُورِ ڪَرو، تہ اُوءِ عينَ ڪِي عينَ.

بيت - 29/24

پَڙاڏو سو سَڏُ وَرُ وائيءَ جو جي ل‏َهين،
ھُئا اڳهين گڏُ، ٻُڌڻـ۾ ٻہ ٿيا.

بيت - 30/25

ايڪ قَصَرَ، دَرَ لکَ، ڪوڙين سهسَ ڳِڙکِيُون،
جيڏانهن ڪريان پَرک، تيڏانهن صاحبُ سامهُون.

بيت - 31/26

ڪوڙين ڪايائون، تُنهنجون لِکن لَکَہ ھزار،
جِيءُ سڀڪنهن جيءَ سين، دَرسن ڌارو ڌارَ،
پريَمِ تنهنجا پارَ، ڪهڙا چَئِي ڪيئَن چوان.

وائي - 1

سَڀَڪا پِرين ڪون پوڄي،
نينهن نيڻين ڳُڙ ڳالِهہ وو:
جا چِتَايَم چيم سڄڻ سا ٿو ٻُجهي،
لات جا لطيف جي سڏُ تِنهنجو سُڄي.

وائي - 2

عشقُ تُساڏي مين گهايَلِ ڪِيتِي،
وو ميڏِي مِيان، درد رانجهن دَي،
ھيڪ جو اڳيئَي سُهڻا، ٻِيجهِي بي پَروائِي،
ويڄہ طبيبَ پُڇندي مين ٿَڪِي وو.

فصل ٻيو
بيت - 1

اَگهِي اَگهائِي، رَنُج پِريان کي رسِيو،
چَکيم چَڱائي، سورانگهي سوريءَ تان.

بيت - 2

اَنڌا اُونڌا ويڄَ، کَلَ ڪُڄاڙِيا کانِئين؟
اسان ڏُکي ڏِيلَ ۾، تون پِيارئَين پيڄَ،
سُوري جَني سيڄَ، مَرڻُ تَن مُشاھِدو.

بيت - 3

سوُريءَ سَڏُ ٿِيو، ڪا ھلندي جيڏيون؟
وڃڻَ تِن پِيو، نالو نينهن ڳِنَهنِ جي.

بيت - 4

سُوري سَڏَ ڪري اُڀِئ عاشقن کي،
جي اٿيِئي سَڌَ سِڪڻ ۾ تہ ڪَو مَ پيرُ پَري،
سِسي ڏارَ ڏري، پُڇج پوءِ پِريتَڻو.

بيت - 5

سُوري آہ سينگارُ، اصلُ عاشقن جو،
مڙڻ، موٽَڻ مِيهَڻو، ٿيا نظاري نِروارُ،
ڪُسڻَ جو قَرار، اصلُ عاشقن جو.

بيت - 6

سُوري سينگاري اصلُ عاشقن کي،
لُڏيا ڪينَ لطيفُ چوي، ٿيا نيزي نظاري،
ڪوٺِيو ڪِناري، آڻيو چاڙھي اُن کي.

بيت - 7

سوريءَ مٿي سيڻَ، ڪِهَڙي ليکي سَنَرا؟
جيَله لڳا نيڻَ، تيلَه سُوريائي سيجَ ٿي.

بيت - 8

سوريءَ چڙُھڻ، سيجَ پَسڻُ، اِيَ ڪمُ عاشقن،
پاھُون ڪِينَ پَسن، سائُون ھَلَن سامُهان.

بيت - 9

سوريءَ تي سو وار، ڏينھاڻيون چنگ چڙھين،
جِم ورچي ڇڏئين، سڪڻ جي پچار،
پرتِ نہ پسين پار، نينھن جياءِ نڱيو.

بيت - 10

پرين ڪاتِي پاءِ، پُڇج پوءِ پِريتَڻو،
ڏُکُ پِريان جو ڏِيلَ ۾ واڄٽ جئن وَڄاءِ،
سِيخُن ماہُ پچَاءِ، جو نالو ڳيڙُوءَ نِينهَن جو.

بيت - 11

ڪاتِيءَ ڪونهي ڏوہُ، ڳَنُ وڍيندڙَ ھَٿَـ۾،
پَسِيو پير عظيمَ جِي، لِچِيو وڃي لوہُ،
عاشقن اندوہُ، سَدا معشوقِن جو.

بيت - 12

ڪاتِي تِکي مَ ٿِئي، مَرُ مُنيائي ھوءِ،
مانَ ورمَن توءِ مون پِريان جا ھَٿَڙا.

بيت - 13

ڪاتي جا قريبَ جي، سا ھَڏُ چيري چَمُ،
عاشقن پنهنجو انگہُ الله ڪارَڻِ وَڍيو.

بيت - 14

جي تُون سِڪڻ سکيو، تہ ڪاتيءَ پئي مَ ڪنجهُہ،
سُپيريان جي سُور جي ماڻهن ڏِجي نہ منجهُہ،
اندر اِيُ اھنج، سانڍج سُکائون ڪري.

بيت - 15

جان وَڍيو ھُئَين، تان ويهُہ، نات وٺيو واٽ ونءُ تون،
ھِيُ تَنِي جو ڏيهُ، ڪاتِي جَني ھٿـ۾.

بيت - 16

ڪاتي جَن ڳَري، مان لَنءُ لڳي تَنِسين،
مُحبتَ جي ميدانَ ۾، وڃان پيرَ ڀري،
اَڏيءَ سِرُ ڌري، مانَ ڪُهنِئَون سُپرين.

بيت - 17

اَڳيان اَڏِنِ وٽ، پويَن سِرَ سَنباھيا،
ڪاٽ تہ پَوين قبولَـ۾، مَڇِڻ ڀائِين گَهٽِ،
مٿا مُهايَنجا پيا نہ ڏِسين پَٽِ؟
ڪلالڪي ھَٽِ، ڪُسڻ جو ڪُوپُ وَھي.

بيت - 18

جي اَٿيئَي سَڌَ سُرڪَ۾ تہ وئُن ڪلالن ڪاٽي،
لاھي رکُہ، لطيف چَئي، مٿو وٽ ماٽي،
تِڪَ ڏيئَي پِڪ پِيُ تون منجهان گهوٽ گهاٽي،
جو ورَنه وھَاٽي، سو سِرَ وَٽِ سَرو سهانگو.

بيت - 19

جي اَٿيئي سڌَ سُرڪَ۾، تہ وئنُ ڪلالَڪي ھَٽِ،
لاھي رَکُہ، لطيف چئي، مٿو ماٽي وٽ،
سِر ڏيئَي ۾ سَٽِ، پِيج ڪِي پيالِيوُن.

بيت - 20

جَي اٿيئي سَڌ سُر ڪَ۾، تہ وَئُن ڪالڪِي ڪُوءِ،
مَهيسَرَ جي مَنڌ جِي ھُتِ ھَڏھين ھُوءِ،
جان رمزَ پَروڙيَم رُوءِ، تان سرَ وَٽ سُڪي سَڳُڻي.

بيت - 21

جي اٿيئي سَڌ سُر ڪَ۾ تہ وَئُن ڪلاڪلي گهر،
وڍڻُ چيرڻُ چِچرڻَ پَهَت اُجي پَر،
جي وَٽي پويئَي وَر، تہ سو کي آہِ سيد چئي.

بيت - 22

ناڻي ناہ ڪَڪوہُ ڪِي مُلهِہ مَهانگو مَنڌُ،
سَنباھُجِ، سيدُ چئي، ڪاٽَڻ ڪارَڻ ڪنڌُ،
ھيُ تنھنجو ھنڌُ، مٽن پاس مَرن جي.

بيت - 23

عاشِقَ زھرَ پِياڪَ، وہُ ڏسي وھَسَن گهڻو،
ڪَڙي ۽ قَاتِلَ جا ھميشه ھيراڪ،
لَڳِين لَنءُ لطِيف چَئي، فَنا ڪِيا فِراقَ،
توڻي چِڪِنَن چاڪَ، تہ نہ آہ نہ سَلَن عام کي.

بيت - 24

مَڪر سَڌَ شراب جي، جو تُون ٽارين ٽُوہُ،
پيتي جِنهن پاسي ٿئَي منجهان رَڳنُ روحُ،
ڪاتي چَکُہ ڪَڪوہُ لاھي سِر لطيف چئَي.

بيت - 25

سَڌڙِيا شرابَ جُون ڪُهُ پَچارُون ڪن؟
جي ڪاتَ ڪلالن ڪڍِيا، تہ موٽيو پوءِ وڃن،
پِڪُون سي پِين، سِرَ جَنجا سَٽـ۾

بيت - 26

سِرُ جُدا، ڌَڙ ڌارَ، دَوڳہ جنجا ديِڳِـ۾،
سي مَرَڪن پچار، حاضُرُ جَنِي ھٿـ۾.

بيت - 27

ديڳين دوڳَہ ڪَڙھن جِت ڪَڙئِين ڪڙڪو نہ لَهي،
تِتي طبِيبَن چاڪَ چِڪَندا ڇَڏيا.

بيت - 28

سِسِي سي گهُرن، جي واڻِيندڙَ وچَـ۾،
اوءِ ڪِي ٻِيو پُڇن، سَرو پُڇن، سَرو جَن سَنباھيو.

بيت - 29

اصلُ عاشق پنهِنجي سِسِي نہ سانڍين،
لاھيو سِرُ لطيف چَئي، ساہَ سَلهاڙيو ڏين،
ڪُلهنئُون ڪورين، پُڇن پوءِ پِريتڻو.

بيت - 30

اصلُ عاشقن جو سِرُ نہ سانڍڻُ ڪُمَ،
سَو سِسِنئان اَڳرو سَندو دوسان دَمُ،
ھِيُ ھَڏو ۽ چَمُ، پِڪَ پِريان جي نہ پَڙي.

بيت - 31

جي مَٿي وَٽ مِڙَن، تہ سَڀَ ڪَنهِن سَڌَ ٿِئِي،
سِرَ ڏنِي سَٽِجُڙِي، سَٽِ جُڙي، تہ عاشقَ اِئن اچَن،
لِڌا ئي لَڀَن مُلهِہ مَهانگا سُپُرين،

بيت - 32

مُلهِہ مَهَانگو قَطُرو، سِڪُڻ شهادَتَ،
اَسان عِبادت، نَظرُ نازَ پِرِين جا.

وائي - 1

عشقُ رانجهن دا لڳا مينُون ماھي،
راتِيان درَدَ، ڏِينهان دَرماندي ، لوڪان خبَر نہ ڪائِي،
مون کي مرضَ ماريو، سَڄَڻ ھٿ سَگهائِي،
داروُن ھِنَ درد جو آھين تُون الهيٰ.

وائي - 2

رانجهان وو مَين تَيڏَڙِي آھِيان،
او اي آندي ٻانِهي، وو مين تيري واسطي ري وو،
مين پَي وو، مينون نال وسارِ نَهين،
چيٽڪ لايا وو مينون، ڪوَ سُڻوايا ڪينون،
شرم اسان ڏا ھوءِ تينون نامي واسطي ري وو،
مين پي وو مينون نال وسار نهين.

فصل ٽيون
بيت - 1

اُٿِيَاري اُٿِي ويا مَنجهان مُون آزارُ،
حبيبَ ئِي ھِڻِي ويا پِيڙا جي پچارَ،
طبيبَن تَنوارَ، ھَڏِ نہ وڻي ھاڻِ مون.

بيت - 2

ھَڏِ نہ وڻي ھاڻ مُون ويڄن جو وصالُ،
ھِنَ منهنجي حال، حبيبُ ئِي ھادي ٿِيو.

بيت - 3

حبيبُ ئي ھادي ٿيو، رَھنما راحَتَ،
ٻِيڙا نِياءِ پاڻَ سِين لائي ڏيئي لَتَ،
سُپريان صِحتَ، ڏِنَيَم منجهان ڏُکندي.

بيت - 4

اَور ڏکندو اُو ٿِئي، ھادي جِنهِن حبيبُ،
تِرُ تقاوَتُ نہ ڪري تِنهن کي ڪو طبيبُ،
رھنۡما رَقيبُ ساٿَر آھي سُپِرين.

بيت - 5

ساٿَر صِحَتَ سُپِرين آھي نہ آزارُ،
مَجلس ويرَ مِٺو ٿِئي ڪوٺيِندي قهارُ،
خنجرُ تِنهِن خوبُ ھڻي، جَنهن سين ٿئَي يارُ،
صاحِبُ رَبُ ستارُ سوجهي رَڳُون ساہَ جون.

بيت - 6

رڳون ٿِيون ربابُ، وَڄَن ويلَ سَڀَڪنهِين،
لُڇَڻَ، ڪُڇَڻَ، نہ ٿيو جانب ري جوابُ،
سوئِي سَنڌِيندُمُ سُپرين، ڪِيسَ جِنهِن ڪبابُ،
سوئِي عين عذابُ، سوئِي راحَت روح جِي.

بيت - 7

سوئِي راہَ رَد ڪري، سوئِي رھنماءُ،
وَتُعِزَ مَن تَشاءُ وَتُذِلُ مَن تَشَاءُ.

بيت - 8/4

سوئِي صُلح سَڄڻين سوئِي ڦوڙائون،
وَاللہُ خيرُالماڪِرينَ اھو ميڙائون.

بيت - 9/8

پَر۾ پڇيائُون عشقَ جي اسباب کي،
داَروُن ھِنَ دردَ جو ڏاڍو ڏَسيائون،
آخِرُ وَالعصَر جو اِينهين اُتائون،
تِهان پوءِ آءٌ سِڪان ٿي سلامَ کي.

بيت - 10/9

سڪين ڪُهُ سلامَ کي، ڪرين ڪُهُ نہ سلامُ؟
ٻِيَا دَرَ تَن حرامُ، اِئ دَرُ جَنِي ديکِيو.

بيت - 11/10

مِٺايان مِٺو گهڻو، ڪَڙو ناہ ڪلامُ،
سُڪوتِي سَلامُ پِران سندي پارَ جو.

بيت - 11

مِٺايان مِٺو گهڻو، ڪَڙو ناہ ڪلامُ،
سُڪوتِي سَلامُ پِران سندي پارَ جو.

بيت - 11

مِٺايان مِٺو گهڻو، ڪَڙو ناہ ڪلامُ،
سُڪوتِي سَلامُ پِران سندي پارَ جو.

بيت - 12/11

پِريان سندي پارَ جي مڙيئي مِٺائي،
ڪانهي ڪڙائِي، چَکين جي چيتُ ڪري.

بيت - 12

پِريان سندي پارَ جي مڙيئي مِٺائي،
ڪانهي ڪڙائِي، چَکين جي چيتُ ڪري.

بيت - 12

پِريان سندي پارَ جي مڙيئي مِٺائي،
ڪانهي ڪڙائِي، چَکين جي چيتُ ڪري.

بيت - 13/12

ڄاڻِي ٻُجهي جَن، تو سِين سُُور سَچَہ ڪَئي،
تُون ڪِيئَن سَنديون تن پَر سَين پَچارُون ڪرين؟

بيت - 14/13

تُو جَنِجي تات، تَن پُڻ آھي تُنهنجي،
فاذڪُرونِي اذڪُرڪُم اِيَ پروڙج بات،
ھَٿِ ڪاتِي، ڳُڙُ واتِ، پُڇڻ پَرِ پِريَنَ جي.

بيت - 15/14

حبيبن ھيڪار منجهان مِهرَ سڏُ ڪيو،
سو مُون سڀُ ڄمارَ اورڻُ اُھو ئي ٿِيو.

بيت - 16/15

پاٻوھِي ھيڪارَ مونکي پُڇيو سَڄڻين،
اَلسُتُ بِرَبِڪُم چيائون جِنهِن وَارَ،
سندي سُورَ ڪِنارَ، تَن تڏاھڪُون نہ لهي.

بيت - 17/16

پاٻوھِيو پُڇن، ڪٿي ھٿُ حبيبَ جو،
نيزي ھيٺان نِينهن جي پاسي پاڻ نہ ڪن،
عاشقَ اجلَ سَامُهان اُونچي ڳاٽ اچن،
ڪُسڻ قُرب جَن، مَرڻ تَن مُشاھدو.

بيت - 18/17

ڪوٺي ڪُهي سُپرين ڪوٺي ڪُهَڻَ ساڻُ،
نيزي ھيٺان نِينهن جي پاسي ڪَر مَ پاڻُ،
ڄُلُ وڃائي ڄاڻُ عاشق اَجلَ سامُهوُن.

بيت - 19/18

ڪوٺُڻ قريبن جو عَيُن تَڙڻُ آہ،
ايَ اُلٽي ڳالَهڙِي، سِک ورندي ساہَ،
آسُر ھَڏِ مَ لاہ، ڇِنڻ ڳَنڍڻ اُنِجو.

بيت - 20/19

ڪُهن تان گَهڻگُهرا، جان ڪَرَ لَهن تان ڪُهن،
سيئَي ماءِ مُهِنَ سيئي راحت روُح جِي.

بيت - 21/20

ڪُهي سَو ڪَرَ لهي، ڪوٺي سو ڪُهي،
سوئي ماءَ مُهي، سوئي راحت روح جي.

بيت - 22/21

ڪُهي سو ڪَرَ لَهي، ڪوٺي سو قريبُ،
اِھا عادتَ سِکيو ھر زمان حبيبُ،
تِڇِي سو طبيبُ، سوئِي راحتَ روحَ جي.

بيت - 23/22

ڪُهَن ۽ ڪوٺين، اِيَ پَر سَندي سڄڻين،
سوريءَ چاڙھيو سُپرين ڏَنڀ ڏِھاڻي ڏِين،
ويٺا وِرہَ وٽين، آءُ واڍوڙيا وِھاءِ تون.

وائي - 1

شيشہ را پُر کُن و بَردار بيا،
جام را پُر کُن و برخيز بيا.
ساقيا برخيزو دردہ جام را،
خاک بَرسَر کُن غَمِ اَيام را،
بادہ دَردہ چَند ازين بادِ غُرور،
خاک برسر نَفس نافر جامرا،
گرچہ بدنامي است نزدِ عاقلان،
ما نَمِي خَواھيم نَنگہ و نام را،
ساغِر مَي بَر کَفَم نِہ تازِ سَرِ،
بر کَشَم اِين دَلق اَزرَق فام را.

وائي - 2

عجب نينَ تيري سرَسُ نين تيري،
جَلَ وچ کَوَلُ، کَوَلَ وچ مَدَوئا،
جون چاند کون بادل گهيري،
چُڻ ڀُڻ کليان سيجہ وڇاوان آءُ پي گهر ميري.

سُر يمڻ ڪلياڻ

فصل پھريون
بيت - 1

تون حبيبُ تون طبيبُ، تون دردَ جي دوا،
جانب منھنجي جيءَ ۾ آزَارَ جا انواع،
صاحب ڏي شفا، ميان مريضن کي.

بيت - 2

تون حبيب، تون طبيب، تون درد جو دارُون،
دوا آھين دل کي تُنھنجون تَنوارُون،
ڪَريان ٿِي ڪارُون، جئَن ٻُڪِي ٻئَنون نہ ٿئَي.

بيت - 3

تون حبيب، تون طبيب، تون ھين ڊَٺَن ڊَڀُ،
تون ڏئين، تون لاھئَين، تون ھِين ھادي رَبُ،
آھِم اِيُ عَجب، جئَن واريو ويڄَ وھارئين.

بيت - 4

تون حبيب تون طبيب، تون دارُون کي دَردَن،
تون ڏئين، تون لاھِئَين، ڏاترَ کي ڏُکندن،
تڏھن ڦَڪِيون فَرق ڪن، جڏھين امر ڪريو انکي.

بيت - 5/6

جان ڪي ڪَري طبيبُ، دارُون ھِن دَردَ جا،
ھَڻيو سي حبيبُ، اُکوڙيو اَڌَ ڪري.

بيت - 5

تَنَ جو تون نہ طبيب، ڌارين دنيا ڪارڻ ڍٻيون،
اِيندو اڄُ عَجِيبُ، شادي ڏيندو صِحَت جي.

بيت - 7

ھَڻُ حبيب ھَٿُ کڻي، ٿيڪَ مَ ٿورو لاءِ،
پِريِن تُنھنجي گهاءِ، جي مران تہ مانُ لھان.

بيت - 8

ھَڻُ حبيب ھٿ کِڻي، دل ۾ ديري دانھن،
ڪڇان تان ڪوڪ ٿِئَي صبر آءُ نہ سَھان،
ڪِنھِنکي ائين چُوان تہ مون کي ماريو سَڄڻين.

بيت - 9

ھڻ حبيبَ ھٿ کڻي ٻنگا لَھِي ٻاڻ،
ماڳِھِين مون مِنھن ٿِئي، جهولِيءَ وجهان پاڻ،
اِن پر ساجَن ساڻ، مان مقابلو مون ٿِئي.

بيت - 10

جِت حبيبَ ھڻن، نائُڪَ ڀري نِينھَن جي،
تِتي طبيبن وڄا وڃي وسَري.

بيت - 11

ھَڻي جي حبيبُ، محبتي مَيا ڪَري،
پُڇان ڪينَ طبيبُ، ھوند گهائَن سين ٿي گهاريان.

بيت - 12

چوري چَنگ ٻَنگُ لھي حبيبن ھَنيوس،
ٻُجهان ٻاڻُ لڳوس، ڪاناريو ڪَرُ کڻي.

بيت - 13

ڪاناريا ڪُڻڪَن جَني لوھَ لِڱن ۾،
محبت جي ميدان ۾ پِيا لال لُڇَن،
پاڻهين ٻَڌَن پَٽِيون پاڻِهين چِڪيا ڪَن،
وَٽان وَڍوڙيَن رَھِي اچجي راتڙِي.

بيت - 14

رھي اچجي راتڙِي، تَن وڍوڙِين وَٽان،
جَن کي سُورُ سَريرَ ۾ گَهٽَ منجهاران گهاءُ،
لِڪائي لوڪان، پاڻهين ٻَڌن پَٽيون.

بيت - 15

اڄ پڻ ڪَنجهو ڪَنجهہ، واڍوڙَڪي مَنَھِين،
جُہ پڻ پِييَن سَنجَهہ، ھو پِنيون ھو پَٽِيُون.

بيت - 16

اڄ پڻ ڪھڙِي دَانھَن، واڍوڙَڪِيَ مَنَھِين،
ويڄَ ورائي ٻانھَن، چوري چاڪَ نِھاريا.

بيت - 17

ويچارا واڍوڙ، سدا شاڪـِر سور سين،
تاڻـِين مٿي توڙ، اوري ڪن نھ آسرو.

بيت - 18

سدا آھي سور جي واڍوڙيـَن وائـِي،
جيڪا اٿن من ۾ سـَلـِن نھ سائـِي،
اوڙڪ اھائـِي ڳوليو لھن ڳالھڙي.

بيت - 19

سگھن سڌ نھ سور جـِي تھ گھايل ڪـِيئـَن گھارين،
پـِئل پاسو پٽ تـِي واڍوڙيـَل نھ وارين،
پـَر ۾ پچـَن پـِرينءَ لـَئي ھي ھنجـُھون ھارين،
سڄـَڻ جي سارين تن رويو وھامي راتڙي.

بيت - 20

سـَگـَھـِن سڌ نھ سـُور جـِي ٿا رنڪن رنجـُوري،
پـِيا آھـِين پـَٽ ۾ مـَٿـِن مامـُوري،
لڳـِيـَن لئـُن لطيف چـَئي، سـَدا جـِي سوري،
پـِرت جـَن پـُوري، تـَن رويو وھامي راتڙي.

بيت - 21

سـَدا آھي سور جـِي رنجـُورن رڻڪ،
ڪنھن جِنھن ڏکھ ڏسائيا لٿِين ڪين چڻڪ،
ان ڀلاري ڀڻڪ، ھيڪـَر حـُضوري ڪـِيا.

بيت - 23

آيل ان نھ وسـِھـَان، ھنجھون جي ھارين،
آڻـِيو آبُ اکـِين ۾ ڏيه َ کي ڏيکاريـِن،
سـَڄڻ جي سارين، سي نڪي رون نھ چون ڪي.

وائي - 1

وِرسِيا ويڄَ ويچارا، دلُ ۾ دَردَ پِريَن جو،
اُٿِيو ويڄا مَ وھو وڃو ڊَڀَ کڻي،
ٻُڪي ڏِيندا ٻاجهہ جِي آيا سُورَ ڌَڻي،
آيا جئ جئارا.

فصل ٻيو
بيت - 1

تن طبيبُ نہ تون، جو سڌ نہ لهين سور جـِي،
سانڍ پنھنجا ڊڀڙا، کڏ کـَڻـِي ۾ ڀون،
ڪان گھـُرجي مون، حياتـِي ھوتـَن ري.

بيت - 2

ويڄن سين وائـِيءَ پـِيا ڪري نھ ڪـِيائـُون،
جـِي پند پاريائـُون تھ سـِگھائـِي سگھا ٿيا.

بيت - 3

ويڄن سين وائـِيءَ پـِيا، ڪري ڪن نھ پاڻ،
اگھا اِن اھڃاڻ، پسو سور سـِجھائيا.

بيت - 4

آھي گھڻو اگھن جو تـَرس طـَبـِيبن،
ڪيو وس ويڄن، تان ڪريءَ ري ڪـِين ٿـِئـَي.

بيت - 5

اگھائـِي سـَگھا ٿـِيا، جي ويٺا وٽ ويڄـَن،
ترسـِي طبيبـَن چيٺي ھوند چِـَڱا ڪيا.

بيت - 6

ھاريا تو ھِري ڪُپَچُ ڪاياسين ڪِيو،
ڪَريين جي ڪِري، تہ تُون تَوانو ٿِئَين.

بيت - 7

جي ڀائِين پِرينئَن مِڙان، تہ سِکُھ چورانڪي ڏات،
جاڳَڻُ جَشَنُ جنَکي سُکھ سڄيائِي رات،
اُجھي ٻُجِھي آئيا، وائِي ڪَن نہ وات.
سَلي سوريءَ چاڙھيا، بيان ڪَن نہ بات،
توڻي ڪُسَن ڪات، تہ بھ ساڳِي سَلِن ڪِينَ ڪِي.

بيت - 8

تَڙي طِبيبَِن، گھايلُ گھران ڪڍيو،
تِنھنجا چِڪيا چاڪَ چِيھون ڪري، ڪَڙيُون مُورِ نہ ڪَن.
دوستَ درسَنَ تنُھنجي وڌو ٺارُ ٺَپَنُ،
ورچيو ويڄَ وڃن، آءُ تہ پِريَم اُبھَان.

بيت - 9

ويڄ ويڄائِي ڇَڏِ، توکي سُڌ نہ سُورَ جِي،
دُور ڪَر دَٻيوُن نيئي کوري کوريھَن گَڏِ،
سوئِي صاحب سَڏِ، جو شادي ڏِئي صِحتَ جِي.

بيت - 10

ويڄَن ويٺِيئَي دوستُ پيھِي دَر آئِيو،
صحتَ جي سريَر ۾ ڪَلَ ڪَڙين پيئَي،
پِيڙَ پرَي ويئِي، اَچڻَ ساڻُ عَجيبَ جي.

بيت - 11

وڍي جَن وِڌياس، وري ويڄَ ئي سي ٿِيا،
تُرت ٻَڌائون پَٽيون، روز ڪيائون راس،
ھِينئڙا تَنِي پاس، گھارِ تہ گھايلُ نہ ٿِئَين.

بيت - 12

ھاريا ويڄَ مُياس، سُڌَ نہ لِهين سُورَ جي،
پِريان کي چُوندياس، تہ ترسُ طبيبن ڇَڏَيو.

بيت - 13

ويڄَ مَ ٻُڪِي ڏي، الا چَڱي مَ ٿِيان،
سَڄَڻ مانَ اچِي، ڪَرَلاھُو ٿي ڪڏھين.

بيت - 14

وھَڻُ ويڄن وٽ جي سِکين تہ سَگهو ٿِئَين،
اڳين عادتَ مَٽِ، تہ اَگها عاجُزُ نہ ٿِئَين.

بيت - 15

ھُئين تہ ويڄن وَٽُ، تون ڪِئن جيَ جَڏو ٿِئين؟
سرُ ڏيئَي ۾ سَٽِ، ڪُھ نہ ڪَيئي ڊَڀڙا؟

بيت - 16

ڪُٺِيَس ڪُويڄَن، تَنَ طبيبَ نہ گڏِيا،
ڏيئِي ڏنڀَ ڏڏن، پاڻان ڏيلُ ڏُکوئِيو.

بيت - 17

ترسُ طبِيبَن جو جَڏن ڪِيپھ نہ ياد،
جو ويڄن جي واتِ، دارون تِنھن دُرسُ ڪِيا.

بيت - 18

داروُن ۽ ڪارُون جان ڪِي ڪِيا ويڄن،
ٻُڪي ڏِيندا ٻاجهہ جِي نھاري ناڙُون،
جَنجُون سيڻ لھَن سارُون، تَن تان ڏُکندو ڏور ٿِئي.

بيت - 19

ترس طبـِيبـَن جو جڏن ڪـِيپر نھ ياد،
جو ويڄن جي واتِ، دارون تـِنھن درس ڪـِيا.

وائي - 1

داروُن ۽ ڪارُون جان ڪِي ڪِيا ويڄن،
ٻُڪي ڏِيندا ٻاجهہ جِي نھاري ناڙُون،
جَنجُون سيڻ لھَن سارُون، تَن تان ڏُکندو ڏور ٿِئي.

فصل ٽيون
بيت - 1

ھَي ھَي وَھي ھاءِ، مَنَ ۾ محبوبَن جي،
جيرا جوشَ جَلائِيا، بُڪِن ٻري باه،
پَسو مچُ مٿَان جي ائين ويساِه نہ وسِھو.

بيت - 2

ھَي ھَي وَھي ھاءِ، مَن ۾ محبوبَن جي،
جيرا جوشَ جَلايا، بُڪِن مُڪِي بُوءِ،
اچي پَسو رُوءِ، جي ويساه نہ وِسھَو.

بيت - 3

ڪانڊين ٽانڊين ٻاٻُرين پَچان مَرُ پيئَي،
جيرا، جگرَ، بُڪيُون سِيخُن ۾ ٽيئَي،
ويڄنئَون ويئِي، ٿِي وَھِيڻي سَڄڻين.

بيت - 4

سَرُ جو سَنڌيو سَڄڻين، ڀَڙُ ڀيڏيَ ڏيئِي،
ڪانَ ڪَرنگَرُ ڪَپيو پَکَن سِر پيئِي،
جيرا، جِگرَ، بُڪيُون، پاساريون ٻيئي،
ويڄنئَون ويئِي، ٿي وھيڻِي سَڄڻين.

بيت - 5

سَرُ جو سَڃيو سَڄڻين ٻَنگان ڀري ٻاڻُ،
ويو وجودان نِڪري ڪَڙ ڪَڙ ڪري ڪانُ،
ٿِيا جي نيشانُ، تہ پھرين سِين پُورا ٿيا.

بيت - 6

سَرُ جو سَنڌِيو سَڄَڻين، ٻَنگا ٻاڻُ ڀَري،
ويو وجُودان نِڪري ڪَڙ ڪَڙ ڪانُ ڪَري،
پُڇيو پيرُ ڀَري، تہ ڪِي ٺَريَو ھَٿ حبيبَ جو؟

بيت - 7

سَرُ جو سنڌِيو سڄڻين، ٻِيھرَ ٻاڻُ ڀَري،
سو ڇَمَڪِيو ڇوھ مان، ڪَڙ ڪَڙ ڪانُ ڪَري،
جيرا، جگرَ، بُڪِيون، لنگهي پِيو پَري،
جو لڳو جِيءَ جَڙي، تاڻِيان تيرُ نہ نِڪري.

بيت - 8

سَر جو سنڌيو سڄڻين، سيڱَ منجهان سِيلو،
ٽِنگَرُ ٽِڪيو ڪِين ڪِي، پار لنگھيو پِيلو،
ھڻَڻَ سين حِيلو، جانبَ جيڏوئِي ڪِيو.

بيت - 9

ڌَڳايو ڌَئين، جيرو اندر ڄندڙي،
لِڳي سِيخَ وجُود ۾ سندي نِينھنَ نَئَين،
مشاھدي تَنھين، مُونکي وڌو مَچَ ۾.

بيت - 10

مَچُ مَنجھيئي آھھِ، ٻاھِر ٻاڦَ نہ نِڪري،
چور تہ لَڳِئي چاھھِ، ڪَمُ کَمندن کَٽِيو.

بيت - 11

منجهان مَچُ مَچُ ٿِيا، چڙھيو چڪاسِين چاھَ،
اِيُ پر آڳڙين جي ٻِي ڇڏيائُون ٻاھ،
سيڻن جي صلاحَ، سَر ڏنائون سَٽ ۾.

بيت - 12

پُڇ پتنگن کي سنَديون کامَڻَ خبرون.
آڻيو وجھن آڳ ۾ جِيُ پَنھنجو جِي.
جيري جَنِھين جي لڳا نيزا نِينھَن جا.

بيت - 13


پَتنگُ چائين پاڻَ کي، تہ اچي آڳ اُجھاءِ،
پَچَڻَ گهڻا پَچائِيا، تُون پَچَڻ کي پَچاءِ،
واقِف ٿِي وساءِ، آڳ نہ ڏجي عامَ کي.

بيت - 14

پتنگ چائِين پاڻَکي، تہ ڄيري پَو ڄاڻِي،
تان تان تاڻِجھ تاءِ ڏي جان آڳ نہ اُجھاڻِي،
وسَهُ وھاڻِي، آڳ نہ ڏِجي عامَ کي

بيت - 15

پتنگھُ چائين پاڻکي پَسِي مَچُ مَ موٽَ،
سَھائيءَ سُپيريَن جي گِھڙُ تہ ٿِئَين گھوٽُ،
اَڃان تون اَروٽُ، کوري خَبر نہ لَھِين.

بيت - 16

پتنگ چائِين پاڻَ کي ڄيري پَؤ ڄاڻِي،
تان تان تاڻِجھ تيڏھين جان آڳ نہ اُجھاڻِي،
ھِيءَ ھڏِ وھاڻي، ڪَڙھ ڪالھُوڻي ڏِينھَن کي.

بيت - 17

پُري پَتَنگھ آئِيا مِڙي مٿي مَچَھ،
اوڏا ٿِيا آڳَ کي، سَڙيا اَني سَچَھ،
سندا ڳِچين ڳَچَھ، ويچارن وڃائيا.

بيت - 18

پُري پَتَنگھ آئِيا، سِري وٽ ساھي،
اچِي پيا آڳ ۾ ڪُڏي سَڀ ڪاھي،
لاڳاپا لاھي، کاڻا کُوري وچَ ۾.

بيت - 19

پُري پَتَنگھ آئِيا، سِري سھائي جَلَ،
ڪَندا ڪَنڌَ اُڇَل، مَٿو ڏِيندا مَچَھ کي

بيت - 20

پُريُ پَتَنگھ آئِيا، سِري سَھائي ھيٺ،
ٿِيندا ڏيٺاري ڏيٺِ، مَٿو ڏِيندا مَچَھ کي.

بيت - 21

پُري پَتُنگھ آئِيا، مٿي مَچَھ مِڙي.
ويندا تا نہ گھِڙي، مَٿو ڏيندا مَچ کي.

بيت - 22

پَتَنگن پَهُ ڪيو مِڙيا مَٿي مَچَ،
پَسي لَھِسَ نہ لِچيا سَڙِيا مٿي سچَ،
سندا ڳِچين ڳچَ، ويچارَن وڃائيا.

بيت - 23

چڙھِيو چڪاسيِن چاءِ، آڳ ٻَرنَدي آئِيا،
وِھُسَن واڙيءَ ڦُل جِئَن مَحبتي مَچَھ لاءِ،
آڻي پاڻُ اَڙاءِ، کڻِي کوري وچَ۾.

بيت - 24

جي تَتو تَنَ تَنُورَ جِئَن تہ ڇَنڊي ساڻُ ڇَمَاءِ،
آڻي آڳِھ ادب سِين ٻاري جانِ جَلاءِ،
بُرقعان اندر بازيُون پنھنجون سڀُ پَچاءِ،
لُڇڻُ لَئُن، لطيف چئَي، پَڌرِ ھَڏِ مَ پاءِ،
متان لوڪُ لَکاءِ، ڪِي وصالان وچُ پَئِي.

بيت - 25

اڃان تَنوُران ڪالَھ ڪڍياسُون سَڄڻين،
پُڻ تايائُون تَڪِڙو وحدَتَ جي وَڌا،
مَحبتَيِن مَٿان مَچُ مورائِين نہ لَھي.

بيت - 26

پِچائِي پَھاڻَ، جَن رَساڻيو رُڪَ کي،
تنِي سندو ڄاڻُ، آھي آڳَڙِيَن کي.

بيت - 27

ڌَنءُ ڌَنءُ ڌَمَڻوارَ، اڄ پڻ آڳِڙيَن جِي،
ٻاري مَچُ مَجاز جو اوتِيائون اَڱارَ،
ڌوڌا ٿِي مَ ڌارَ جِم ڪچو رُڪُ ڪڻِيوُن ٿِئَي.

بيت - 28

ڌُوڌا تون نہ ڌئَين، آڳ اوڏو نہ وڃِين،
اُلا جي عشقَ جا سي تَان تون نہ سَھين،
اُڀو اِئن چَئَين، تہ آءُ آڳڙيو آھِيان.

بيت - 29

سِرُ سانداڻ ڪري، پُڇج گَھرُ لھار جو،
ڌڪن ھيٺ ڌَري، مانَ گڏَِينئي رُڪَ سِين.

بيت - 30

ڌَڪين ڌات پِيو ھينڙو لوھ سانداڻ جِئَن،
ورچي تا نہ ويو، سنڀاري کي سڄڻين.

بيت - 31

سَھي جِئين سانداڻ ڌَڪن مٿي ڌَڪَڙا،
وَءُ وِڃايو پاڻ، ڏي ڏَٻائُون ڏنڱِريِن

بيت - 32

اِي پَر اڱارَن، ٻَھ ڏاھِين ٻَرن جي،
ھِڪ کوري کانِئَيا ٻِيو ڌوڌي منجهہ ڌَڳَن،
پاڻانُ لُھارَن، ميڙي رکِيا مَچ تي.

بيت - 33

ٻاريو اُجھائِين، پِرين اُجھايو ٻارين،
مون کي ٿا مارِينِ لُونھان لُھَارن جا.

بيت - 34

اڄُ آڳڙيا آئِيا سُوڌا سِراڻِي،
پياري پاڻِي، تيغون ڪندا تِکيون.

بيت - 35

اڄ آڳڙيا آيا سائُو ڪي سُڄاڻَ،
لاھيندا مورياڻَ، رُڪُ ڪريندا پَڌَرو.

بيت - 36

ڪَٽُ ڪڙھي لوھ ٻري ڌُوڌا جِت ڌَڳَن،
مَطَرقَن مُنھُن ڪَڍيا سانداڻِيُون ڪَنبن،
اَڄُ پڻ آڳڙين، ميڙو آھي مَچَ تي.

بيت - 37

چَکي مَئَي مَٽَن جي آيا آڳڙيا،
ڪري قاتِل ڪوڏيا ورنھ وناھيا،
ھي گهورنسِين گھايا، پِيڻ تا پَري ٿِيو.

بيت - 38

مَچُ مَنجِھين آهَ، ٻَھر ٻاڦ نہ نڪري،
چور تہ لڳي چاهَ، کامندن خبر پوي

بيت - 39

کاڻان تن کٽيو، اُجھاڻن اونداه،
جن اندر ٻري باه، سُڌ سڀڪا اُن کي.

بيت - 40

سَرھا ڏِٺَم سي، جَنِجي ساڃاءَ سِراڻين سِين،
تَيغَ تَنِي جيکي ڪَٽِ نہ لَڳي ڪڏھين.

وائي - 1

جِيءُ جِياريو، ڪينَ مُنھِجڙو ھاريو،
پريَن جي پچارَ جَڏڙو جِيءُ جِياريو،
سيڻن جي سنڀار جڏڙو جِيءُ جياريو،
اُڃيو تَنُ عميق مان پِرين پوڄ پياريو،
مرضُ مريضن تان اِشاري ساڻُ اُتاريو،
ڪرمَ ڪريمَن جي مونکي اُھکيءَ مان اُڪاريو،
سَنئُون مُنھن ڪري سُپرين اَئِين نرمل نورَ نِھاريو،
سائِلن جيئن سڏ ڪَري اَئِين طالعنکي تنواريو.

فصل چوٿون
بيت - 1

ايڪُ پِيالو ٻھ ڄَڻا عِشقُ نہ ڪري اِيئَن،
لِکِيا جي نہ لِکَڻَ ۾ سي قُرب رسندا ڪيئَن،
ھُوئڻَ ڪِيا ھيئَن، وانجِيا پَسُ وصال کان.

بيت - 2

ايڪ پيالو ٻھ ڄڻا عشق نہ ايئَن ڪري،
آٽي سي ھيڪُ ٿيا جي گتا نِينھَن ڳَري،
دُئِي ڌارَ ڌري جُھ خُلتَ خنجرُ آيو.

بيت - 3

ايڪ پيالو ٻھ ڄڻا، عشق نہ ڪري اڌَ،
اي تان شاعِر سَڌ، ڪِيئي جا قَوالَسِين.

بيت - 4

ايڪ پيالو ٻھ ڄڻا، عشق نہ ڪري اَت،
مائِين ڪين مِياڻ ۾ ٻھ ٽي تراريون تِت،
اي پَر آھي اُتِ، جِتي ناتو ناھ ڪو.

بيت - 5

جيڏانھن قاتِلَ ڪوڙَ، اکيون اوڏانھين کڻي،
وھ تَنِي جي ووڙَ، جَني سانگُ نہ ساھ جو.

بيت - 6

جيڏانھن قاتِل ڪُل، اکيون اوڏانھين کڻي،
مٿو ڪَن نہ مُلھِھ، پِڪَ برابر پانھنجو.

بيت - 7

قاتِلُ ڪمائِي ڪري وھ ماکِي جي ڪَن،
وٽان ويھِي تَن، پِيج ڪِي پِيالون.

بيت - 8

ھُوندو ھَڏِ مَ رکُھ، لاءِ پياڪَن پانھنجو،
وٽِي واٽاڙوئَن کي پياري پَرَکُھ،
سا لِکَ لَھي ٿِي لَکھُ، جا تو ايندي اُنِسين.

بيت - 9

ھوندو ھڏِ مَ سَنڌِ، لاءِ پياڪن پانھنجو،
پوڄَ پِيارج پَيڙا ويندا وَٺِيو ڪَنڌِ،
تھ ھَٽِ تنھنجي ھَنڌِ، موکي ڪو مانُ لھي.

بيت - 10

گَھٽن ۽ گُھٽڪن وَٽِيُون پِيَن وھ گَاڏيون،
بِده ساقِي بَرخيزُ، پيار کي پِريَن،
پِڪين نہ پَرچَن، مَٽِ تَڪِيائون مَنجھيان.

بيت - 11

آڻي اُتَرَ واءَ موکِيءَ مَٽَ اُپٽيا.
متارا تنھن ساءِ، اَچَن سِرَ سنباھِيو

بيت - 12

آڻي اُتر ھيٺ موکيءَ مَٽَ اُپِٽيا،
متارا تنھن ميٺِ، اچن سِرَ سنباھيو

بيت - 13

موکِيَ مَٽَ اُپٽِيا اڇا اڱڻ ڌارِ،
ايندا تو دربار، وِھ پِيَندا وَٽِيُون.

بيت - 14

موکِيَ مَٽَ اُپٽِيا، سَويرا صُبوحِ،
اُونچي جِي عبداللطيف چَئي باسَ نہ پُھتَين بُوءِ،
ڪَڙو جي ڪَڪُوهُ، تہ بھ وٽ سِرَ گھُرن وَٽِيُون.

بيت - 15

موکِيَ مَنڌُ پِيارُ، اُونچو اُونچي مَٽَ مَان،
ڏيندي ڏاتارَن کي وَٽِي وجھ مَ وارَ،
سِرُ کَڻي سَردارَ، اڱڻ تَنھنجي آئيا.

بيت - 16

موکي مَتارن جا نَنڍا ڪِيمَ نِھار،
ساماڻا سَري ڌڻي اَڇَا اڱڻ ڌار،
ناڻو ڪِيم نھار، سِرُ پڻ ڏِيندا سَٽِ ۾.

بيت - 17

موکيَ سَندي مٽ ۾ سُري سَپُ پيو،
قَضا ڪَمُ ڪِيو، ڪونِھي ڏوھ ڪَلالَ جو.

بيت - 18

موکيَ سَندي مَٽ ۾ ڪو جو زَھَر ذَرو،
پِينديئَي پوشِيدن کي پيو ڪونَ پَرو،
مٿو مَھاين جو ڪيو ڳَھرَ ڳَرو،
ٿِيڙن کيپ کَرو، ڪَنھن جَنھن ڳَھَرَ ڳَڱاٽيا.

بيت - 19

ڪو جو ويڻ ڪلال جو پِتي تي پِيونِ،
سَري ڪِين ڪِيون، ويڻ موکيَ جِي ماريا.

بيت - 20

جو پَرُ پِيتو سو آن، ھؤ سَندَو سَپَن سارُ،
جي واسِينگَ وَتن ويرئين سي نہ وھيڻا مانُ،
انھي لَڄَ مرانُ، جيئن اَڻ ھوندا اَئِين گُھرو.

بيت - 21

ماءَ مَتارا آئِيا سَريجا سَردار،
ما مَ مڙِني بَصر نجي ھٽن پئي ھاڪار،
سُڻي اِيءَ تَنوار، موکِيَ مَٽَ اُپٽيا.

بيت - 22

مُنھن وجھيو مَٽَن ۾ موکِي اُڀِي روءِ،
متارا مَري ويا اڱڻ اچي نہ ڪوءِ،
متارنِيون پوءِ، مڊِٺا مَٽَ مِٽي ٿيا.

بيت - 23

ٻي گھُتَ ٻارھين آئيا اڳي ڇھين ماھ اَچَن،
پِيا لالَ لُڇن، ڪنَھن ڪَڙي ڪَيفَ خُماريا.

بيت - 24

وَتَن جي ويرين ۾ ڪارَايل ڪارَا،
وِھ جي ويچارا، سُڻي ڳالهہ سَڄي رَھيا.

بيت - 25

سِسِيُون سَردارا، آڻِيو رَکن آڏيُون،
مَرو مَ متارا، اَڏِيءَ اوڏا مَ ٿِيو.

بيت - 26

نَڪي مَنڌُ مَٽَن ۾ نَڪا جھولي جَھانئَن،
ڪَڪُوھ ڪَڍان ڪَن لاءِ متارا گھُر نانَھن،
ويا ڪِنھن ڏيھانِئن، ٻھ ٽي لَڳَن ڏِينھڙا.

بيت - 27

نھ سي اَڱڻ آڳڙيا، نہ سا سِٽَ سَري،
ڪَٽورا قاتِلَ جا جَن پيتا پاڻ ڀَري،
اَٺئِي پَھَر اُلٽيا ڌرتِيءَ سِرُِ ڌري،
ويئَي اُجھامي اُنجِي بَٺي بَس ڪري،
ساريو سُورَ چَري، موکِي متارَن جا.

بيت - 28

وجِھج واٽاڙوئَن تي ميخاني جِي ماڪَ،
ٿِيندي سُڌِ سڀَڪنَھين، ھَنڌِ ھَنڌِ پُوندي ھاڪَ،
پِرھ جا پِياڪَ، جُھ سي اڱڻ آئيا.

بيت - 29

جُھ سي اڱڻ آئِيا تہ سَرو ڪندا سُڃَ،
سائِي ٿِيندي اُڃَ، ھِيَ پيتو ھو آڻِ ڪي.

بيت - 30

موکِي چوکي نہ ٿِئَي اصل اوڇِي ذات،
وَٽيون ڏيئي وات، متارا تِنھن ماريا.

بيت - 31

متارا مَري ويا، موکِي تُون نہ مَرين،
ڪيھِيءَ پَرِ پَرين، ڏُکي ڏاتارَن ريءَ.

بيت - 32

مَتارا مَري ويا موکِي پَئي مَرُ،
تُنھنجو ڏُکُھ ڏَمر، ڪون سھَنَدو اُن ريءَ.

بيت - 33

سَري ڪِينَ ڪِيُونِ، ويڻَ موکِيءَ جي ماريا،
ڪو ڪو ويڻُ ڪلال جو پِتي تي پِيونِ،
تِنھان پوءِ ٿِيون، مَرَڻُ متارن سِين

بيت - 34

اڃا کوري ماڳِھ مَٽَ ڪُٽِڪا ڪَٽَ گهڻان،
لاھي ويھ مَ لاڳِ، موکِي متارن سِين.

بيت - 35

ڪَنڌِ ڪٽارو، مُنھن وَٽِي، عادت سندَين ايءَ،
تَني تِڪُون ڏِنيون جُنبِي منجهان جِيءَ،
سرو تَن سَڀِئي جَن حاصُلُ ڪيو حالَ کي.

بيت - 38

وَٽِ سِرَ گھُرن وَٽيوُن در سِر ڪِينَ ڌَڄن،
بِدان شِين بُشن اِيُ پِيالو پِرين،
اونچي جِي عبداللطيف چئي وٽِيَ وَڌِ گھرن،
پِڪِين نہ پَرچَن، مَٽَ تِڪيائون مَنجِھيان.

بيت - 39

اونچو اونچئَ مَٽَ مان موکِي مَنڌُ پِيار،
ڏِيندي ڏاتارن کي وَٽِي وجُھ مَ وار،
سِر کڻي سَردارَ، اڱڻ تُنھنجي آئِيا.

بيت - 40

موکِيءَ مَٽ نَگُھريو وھ نہ وِھاٽِيا،
سُرڪيءَ ڪاڻ، سَيَد چئي، اُتي ٿي آٽيا،
جي ڳالِھن ڳَنڱاٽِيا، تَن جُون بَٺِن پَاس بُٺيُون.

بيت - 41

سِر ڏيئي سَٽِ جوڙِ ڪَنھِن پَر ڪلالَن سِين،
ڪاتِي ڪَرٽ ڪپارَ ۾ خنجرُ آڻي کوڙِ،
مرڻان مُنھُن مَ موڙِ، وَٽِي ٿي وَڌِ لھي.

بيت - 42

وَٽ وَٽ وٽِيءَ ۾ مَٽ مَٽ مَندُ ٻِيو،
قدرُ ڪيفَ ڪَمالجو پياڪن پيو،
اَچن دُرسُ دڪانَ تي ڪنڌَ قبولُ ڪِيو،
سُرھا سِرَ ڏِيو، چکن سُرڪَ سيدُ چَئي.

بيت - 43

آٽِي ٿِيُ اَڱارَ، کامي کرڌارن سين،
پسين سي نہ ڀَتار، پرِ پيتوءِ جَن سِين.

بيت - 44

ڪلالنئون ڪاءَ، مَت نہ سِکين مُون ھِنيان،
روئندي رات وھانءِ، چِڪائيندي بَٺِيُون.

وائي - 1

لايا عشقَ پَلِيتا، نينا يارُ وي اَکيان دلبر دي،
اُٺَڻ ٻَھَڻ آرامُ نہ آوي، مَنُ ھِيان دل کَس لِيتا،
آکي احمد نال نماڻياندي، ڪِيا گَس لِي ڪِيتا.

وائي - 2

ڀلو ميان محبتي مٺا مَاڻو اَلا،
پِرين پَرچَن جِيُ جِياريو جَن،
ريءَ سُرمي سُھڻان پِرين ڪَجل ڪوھ وجَھن؟
ميرائِي مارين مون تانِجي پَکَرجَن.

فصل پنجون
بيت - 1

قُرب ڪِبِرياءُ، ماءَ مَلاقِي نہ ٿِئَي،
پورو اِيُ پِريَاءُ، صُوفيَ جي صُلح ۾.

بيت - 2

صوفي سِالمَ سي ويا جي اَڪثر سِين اَڏِيار،
بازِي بازِندَن کي آھي اَويسَارَ،
پِريان سين پَهَ ڪَارَ، رنديءَ رَساڻي ڪِيا.

بيت - 3

صوفي سيرُ سَڀَن ۾، جِيئن رَڳُنَ ۾ ساهُ،
سا نہ ڪري ڳالَھڙي جيئن پويون پروڙي پَساهُ،
آھس اِيُ گناهُ ۾ جيڪا ڪري پَڌَري.

بيت - 4

ڏِني ڏُکويا اَڻ ڏِني راضِي ٿِيا،
صوفي تي ٿِيا، جيئَن ڪِينَ کنيائون پاڻَسِين.

بيت - 5

صوفِي لاڪوفِي، ڪون ڀانِئَيس ڪيرُ،
منجھيان ئي منجهہ وڙھي پڌِر ناھِس پيرُ،
جَنين ساڻُس ويُر، ٿئَي تَنِين جو واھَرُو

بيت - 6

صوفي صافُ ڪِيو ڌوئي وَرَقُ وجُودَ جو،
تِھانپوءِ ٿِيو، جِيئَري پَسَڻُ پِرينءَ

بيت - 7

صوفِي چائين، سَڌَ ڪري صوفي اِيَ نہ صلاحَ،
ڪاٽي رکُ ڪُلاھ، اُڇلي وجھ آڳِ۾.

بيت - 8

جي ڪُلاھ رَکين ڪنڌَ تي تہ صوفي سالُم ٿيءُ،
وھ وٽِي ھَٿ ڪري پُرُ پِيالو پِيءُ،
ھنڌ تني جو ھِيءُ، جن حاصلُ ڪِيو حالَ کي.

بيت - 9

جُسي ۾ جَبارَ جو خَفي خِيمو کوڙِ،
جَلِي تون زبان سِين چارئي پَھرَ چور،
فِڪرَ سِين فُرقان ۾ اِسمُ اعظمُ ڏور،
ٻِيا دَرَ وڃِي مَ ووڙِ، اِي اَمُل اِيائِين سَپِجي.

بيت - 10

عالَمُ آئونءَ ساڻُ، ڀَريو ٿو ڀيرَ ڪري،
پاڻَ نہ آھي ڄاڻُ، مانڊِيءَ مَنڊُ پکيڙيو.

بيت - 11

طالبُ قَصر، سُونھَن سَرُ اِيءَ رومَي جي رُوءِ،
جَنيِن ڏِٺي جُوءِ، تَنِين ڪُڇِيو ڪِينَ ڪِي.

بيت - 12

طالبُ قصر سُونھَن سَرُ ايءَ روميءَ جي راهُ،
ماڙھو اِت ڪِياءَ، مَنڊ نہ پَسِين مَنڊيو

بيت - 13

طالبُ قصر، سُونھَن سَرُ روميءَ جو آھي،
تاڙِي جي لاھي، تہ منجھِھين مشاھدو ٿِئي.

بيت - 14

طالب قصر، سُونھَن سر، اِيءَ روميءَ جي رھاڻَ،
پھرين وڃائڻُ پاڻَ، پوءِ پَسَڻُ پِرينءَ کي.

بيت - 15

طالبُ قصر، سونھن سَرُ، ايءَ روميءَ جي راحتَ،
جَني ڏِٺي سٿَ، تَنِي ڪڇيو ڪِينَڪِي.

بيت - 16

طالبُ قصر، سُونھن سَرُ، ايءَ رومِيءَ جي اوطاقَ،
جي ڀڄي دَرُ فِراقَ، تہ مَنجھِھين مُشاھدو ٿِئَي.

بيت - 17

ظاھِرَ ۾ زانِي فڪرَ ۾ فنا ٿِيا،
تَني کي تعليم جي ڪُڙھ اندر ڪانِي،
حرفُ حقاني دَورَ ڪِيائَون دل ۾.

بيت - 18

جَن کي دَورُ دَردَ جو سبقُ سُورَ پڙھن،
فِڪرَ فَرھِي ھٿ ۾ ماٺ مطالِع ڪَن،
پَنو سو پڙھَن، جَنھِن ۾ پَسڻ پِرينءَ کي.

بيت - 19

وسِريَوم سَبقُ، پِھرين سِٽَ نہ سَنڀران،
اڃان ھيءُ وَرَقَ، ھَي مطالِع نہ ٿِئي.

بيت - 20

ڪِيو مُطالع مُون، ھُو جو وَرَقُ وصالَ جو،
تنھن ۾ تُون ئِي تُون، ٻِي لات نہ لحِظي جيتَري.

بيت - 21

سا سٽِ نہ سارين الف جَنھن جي اَڳَ۾،
ناحق نھاريِن، پَنا ٻِيا پِرينءَ لاءِ.

بيت - 22

سا سِٽَ سَاريائُون، الفَ جَنھن جي اَڳَ۾،
”لامقصَود فِي الداريَن اِلاھُو“ اِنَ پَر اُتائون،
سَڳَرُ سوٺائون، ٿِيا رسِيلا رحمان سين.

بيت - 23/1

ٿِيا رسيلا رحمانَ سين سَڳَرَ سونٺو جَن،
منجهان تَن جُسن، حَرف نہ سُڄي ھيڪڙو.

بيت - 24/23

ٿِيا رسيلا رحمانَ سين سَڳَرَ سونھين جي،
آيون تَني کي واڌايُون وصالَ جُون.

بيت - 25/24

اَکرَ پَڙھي اَڀاڳِيا قاضي ٿَئين ڪِيان،
ڀيرين ۽ ڀانئَين ايڏان اِيَ نہ آءُ،
اِن سُرڪِيءَ ساءُ پُڇُج عزازيلَ کي.

بيت - 26

عاشقُ عزازيلُ، ٻِيا مِڙيئي سَڌَڙِيا،
منجهان سِڪَ سبِيل، لعنتي لالَ ٿِيو.

بيت - 27

جو مون پڙھيو پاڻَ لَئ سبق سابقُ جو،
پھرين سُڃاتُمُ پانھنجو نفس جو نِھو،
جِت عرفانُ اَصل ۾ ٿي روحَن روزُ ڪِيو،
وري ورقُ پيو، گڏِيُم وَڍُ وصال جو.

بيت - 28

جي مُون پڙھيا پاڻَ لَئ سيئَي سيلَ ٿِيامِ،
واگھو ٿِي وريام، اَکر اُھي اڳيان

بيت - 29

اَکَرَ ڇُتي ھيڪڙي ٻَھُون جي نہ ٻُجھَن،
ڪوھ ڪبو کي تَن، سڄي سُڻائي ڳالَھڙي.

بيت - 30

پَڙھيو ٿا پِڙھَن، ڪَڙھن ڪيَن قُلوبَ ۾،
پاڻان ڏوھ چَڙھنَ، جيئن ورقَ ورايِنِ وِتَرا.

بيت - 31

پَڙھيا پَڙھيجا، سبقُ اِنھِين سُورَ جو،
مِيمُ رکو مَنَ۾ الفُ تنھن اڳيان،
چِتان چوريجَا، اِھا لات لطيف چَئي.

بيت - 32

اَکر پڙه اَلف جو، ورقَ سڀ وسار،
اندر تُون اُجار، پَنا پَڙھندي ڪيترا.

بيت - 33

ھارائِج ھِئين ۾ الف سَنڌِي اوڙ،
تھ ڪِتابن جي ڪوڙَ، منَجھائِين مَعلومُ ٿئَي.

بيت - 34

ڪوڙَ ڪِتابن ۾ حَرفُ مِڙُوئِي ھيڪُ،
جي تَون نظر نيڪ تہ بِسم الله ئِي بَس ٿئَي.

بيت - 35

اکر جو الف جو سو مَرندي سِيئَن مَ مَڃُ،
سو ڪي ھِئَين سَڃَھ، جو الف کي اوڏو ٿِئَي

بيت - 36

جو الف کان اوري ٿيو الف اھوئِي آھھ،
لوڪان تُون لِڪاءِ، تہ داخل ٿِين نہ دال سِين.

بيت - 37

لوڪان نحُو صَرَفُ، مُون مطالِع سُپرين،
سو ئِي سو حَرفُ، پَڙھيو پڙھانَ مَنَ ۾.

بيت - 38

جِيئَن جِيئَن وَرقَ وارئيِن، تِئَن تئَن ڏِٺو ڏوهُ،
رھڻيءَ رَھيو نہ سُپرين تہ ڪَھڻيءَ ڪَبو ڪوهُ؟

بيت - 39

ڪاتِبَ لِکين جِيئن لايو لامُ الفَ سِين،
اسان سَڄڻُ تيئَن رھيو آھي روحَ ۾.

بيت - 40

ڪوھ ٿو ڪاغَذَ ڪورِئِين، ويٺو وڃائين مَسُ،
ڏوري تِيان ڏِسُ، اَکَرَ جِيان آئِيو.

بيت - 41

جَھڙي تَھڙي ڳالهہ کي جمع جوڙيو ڪَن،
حَرفَ جي حِساب جا چيٺيو چتِ رکَن،
سَڄي کٻي سِرَ کي لکيو ڪاتبَن،
ڪراماً ڪاتبين يعلمون ماتفعلون نالو نورانيَن،
تَون پاڙوسي تَن، جَنِي ويڻُ نہ وسري.

بيت - 42

تھڙا چالِيھا نہ چالِيهَ، جَھڙو پَسَڻُ پِرينءَ جو،
ڪھڙِي ڪاتِبَ تُون ڪَرين مَٿي پَنن پِيه،
جي ورَقَ واريِن ويهَ، تہ اکُر اُھوئي ھِڪَڙو.

بيت - 43

اوريائين اوڄون ڪري مُنجھايا مُلَن،
سي پرينيون پاسي ٿيا ڳھ ڳھ ڳالهيون ڪن،
ساھان اوڏو سپرين لوچيو تان نہ لھن،
دَمُ نہ سڃاڻن، دانُھون ڪن مُٺن جيئَن.

بيت - 44

مُلئَين مُٺِي ماء، جنھن پِتو ڦِٿو پيٽَ ۾،
سُڃاڻي الله، ٽُٻي ڏِنائين ڌُوڙِ ۾.

بيت - 45

شَھر ڏِسي سَرھو ٿئَين، ڏِٺيئي نہ بازار،
جو وَکر وکارَن ۾ ڍَڪيو ڪَھڙِي ڍار،
تَنَ تَنِي سِين گھار، تہ لھئَي لُکھ لطيف چَئي.

بيت - 46

ھڪ جو اَکر ونگڙو گُر تُسِي جي ڏي،
تان انڌاري گھر ڏِيوڙا ڦِر ڦِر جوت ڪري.

بيت - 47

احد احمد پاڻَ۾ وچان مِيمَ فَرقُ،
آھي مُستَغَرقُ، عالم انِھيءَ ڳالهہ ۾.

بيت - 48

تَنُ کُڏِي مَنُ حُجري ڪِيمَ چالِيھا رَکُھ،
ڪوھ نہ پُوڄيو پوڄِئين اَٺئِي پھرَ اَلکُھ،
تَان تُون پاڻ پَرکُھ، سڀڪنھن ڏانھن سامھُون.

بيت - 49

سڀڪنھن ڏانھن سامھُون، ڪو ھَنڌُ خالي ناه،
جي اَحداً اَرکھ ٿيا سي ڪانِئَر ڪِبا ڪاهَ،
محبُ مَنجھيِن مَنَ مانھَھ، مُون اَڄاڻندي اُجھيو.

بيت - 50

ڪَنز قُدوري ڪافيا جي پڙھي پروڙين سڀ،
تھ مَنڊي ماڪوڙي کوھ ۾ پيئي ڪڇي اُڀ.

بيت - 51

ڪَنز قُدوُري ڪافِيا ڪي ڪونَ پڙَھيوم،
او پاڙوئي ٻِيو، جِتان پِرين لَڌُوم.

بيت - 52

ڪَنز قدوُري ڇَڏِ، سٽون پَڙھ ساڃاءَ جُون،
ونءُ تَني جِي سڏِ، جني سانگو ناھي ساھ جو.

بيت - 53

ڪوڙين ڪتاب جي پڙھين جُزون جانڪِي تان،
پَھڻي ري پِريان، سُوڌي ساڃَاھ نہ ٿئي.

وائي - 1

سي وَٺِڙيو ھوتَ وَڃن،
وو جَھليا پَليا ھِينئَڙو نہ رھِي،
آءُ جَنِجي آھيان ڪَڙِي مَ ٿِيان تَن،
گھَڻي ڀَتين گهوريان سَندڙِي ٻاجهہ ٻِيَن،
مَر مَران مارين مون پُرزا پُرزا ڪن،
آءٌ مَيائي گهوري جي مان مُحب مِلنَ.

وائي - 2

وساريج مَ ويڻَ، جوڀَنُ ٻھ ٽي ڏِينھڙِا،
لوٺيُون سَھن لوڪَ جا وھاڻِيءَ ٿِيون ويڻَ،
اصلُ اسَارَن جا سُتي ويَڙا سيڻَ،
جيڏيون جي مان وسھو نِنڊَ مَ ھيريو نيڻَ،
راتڙيون جاڳَن جي سي آءٌ ڪندڙِي سيڻ،
آڌِيَ رات اُٿِي ڪري جَھل تون نِنڊان نيڻَ.

فصل ڇھون
بيت - 1

دائودي دَيُونِ ڪري رَڪَنِ ڪونھي رَنگُ،
ڳوريَ ھيٺُ ايَنگُ ڪاھيو پاکرين ھڻي.

بيت - 2

دائودي دَيُون ڪري رڪن ڪونھي چيتُ،
ڳوري ھيٺ سُچيتُ ڪاھيو پاکرين ھڻي.

بيت - 3

او قابيلَ اکين ۾ تو کي باري بانَ،
اُڀو اَڳَرايون ڪَرين ماڳ ھَڻِيو مستانَ،
جانِبَ تون زيانَ، اکين سين ايڏا ڪرين.

بيت - 4

او قابيلَ اکين ۾ توکي تِکا تِيرَ،
ساجَنَ انِھيءَ سِيڱَھ سِين ڦَٽَھيءَ گهڻا فقيرَ،
ٻيو مَ مارجُ مِيرَ، تنھنجو پِھريون ئي پورو ٿيو.

بيت - 5

او قابيلَ اکين ۾ تِيرَ تِکا توکي،
ساجن انھين سُور جي ڪَل نہ آه ڪَنھنکي،
ماريِن ٿو مونکي، چاڙِھيو لوھ لطيفُ چَئَي.

بيت - 6

او قابيلَ اکين سين تيرَ چلايو تو،
ٻيو مَر ماري سو، جنھن جو پِھريون پورو نہ ٿئَي.

بيت - 7

جي ھو پائيِنِ ڪانُ ڪمانَ ۾ تہ سِينو سِپرَ رَکھُ،
مُنھنَ ۾ معشوقَن جا چاڪَ چُٽڪا چَکھُ،
سوري ڀانءِ مَ شَڪَ، عاشقُ ٿِيُ تہ اُبَھِين.

بيت - 8

جي ھو پائِين ڪانُ ڪمانَ ۾ تہ سِينو سِپَرَ ڏيج،ُ
مُنھن ۾ معشوقن جا جھالُو ٿِي جھليج،ُ
پاھان پَڳُ مَ ڏيڄ،ُ عاشق ٿِيُ تہ اُبھِين.

بيت - 9

جي ھو پائِين ڪانُ ڪمانَ ۾ تہ نَئَين ڏِڄ سِينو،
ڪِجي نہ ڪِينو وڃِي در دوستَنِ جي.

بيت - 10

پائي ڪانُ ڪَمانَ ۾ مِيان مارِ مَ مُون،
مُون ۾ آھِين تُون، مَتان تُنھنجو ئِي توکي لڳي.

بيت - 11

ڪَيو ڇَڏِين ڪانَ، ھَڏِ نہ ھڻَائين ٿا،
ٿِئا جي نِيشانَ، تہ پھرئين سان پورا ھُئا.

بيت - 12

لوري جِت لڳوم، اُتي اُڀو آھِيان،
سورھ پِرين سندومِ مان ٻاجھائي ٻِيو ھَڻي.

بيت - 13

مُحبتَ جي ميدانَ ۾ عاشِقُ ٿيُ آچَامُ،
سَمُھَان سَلَ سيد چَئي ڪندءِ تِيُر تَمامُ،
ڪَھِج ڪومَ ڪلامُ، جِمَ دوستنون دَور ٿِئَين.

بيت - 14

مُحبت جي ميدان ۾ اَچِي پير پِيانِ،
سِرُ وَڍڻُ، ڌڙ ڌار ڌَرَڻُ، اِي سِينگار سَنَدان،
ڏِيندا مُون ڏِٺان، مَٿان محبوبَن لِي.

بيت - 15

مُحبتَ جي ميدانَ ۾ ڪَر پَڙاڏو پَٽُ،
سِر سُوريءَ ڌڙ ڪُنگرين متان ڪُڇِين ڪَٽ،
عشق نانگُ نِپَٽُ، خَبر کاڌَن کي پئَي.

بيت - 16

مُحبتَ جي ميدانَ ۾ سِرَ جو سانگُ مَ ڪَر،
لاھي سِرُ لطيف چَئي اَڳيان دوسِتَن ڌَر،
عِشقُ نانگ اَپَر، خبر کاڌن کي پوي.

بيت - 17

مُحبتَ جي ميدان ۾ سر جو ڪُر مَ سانگُ،
سوريءَ سپيرين جي چَڙھ تہ ٿِئَين چانگُ،
عِشق آھي نانگُ، خبر کاڌن کي پوي.

بيت - 18

مُحبتَ جي ميدانَ ۾ ڪُڏي پوءُ ڪاھي،
ڇَڏِ سانگو اَروَاحَ جو لاھُوتِي لاھي،
عِشقُ نانگُ آھي، خبر کاڌن کي پوي.

بيت - 19

عِشقُ نہ آھي راند، تي ڪي ڪنسِ ڳَڀرو،
جيءَ جُسي ۽ جَان جي ڀڃي جو ھيڪاند،
سِسِي نيزي پاند، اُڇل تہ اڌ ٿئَي.

وائي - 1

عشقُ تمامُ بِرھ تمام، مَئِن لوٺِي يارُ لوڪو،
سيجھ سُتي جھپَ نہ آوي نيڻين نِنڊ حرامُ،
راتِيان جاڳَڻُ صاحب سنڀالَڻُ اي فقيراندا ڪامُ،
مَت عقلدي منجهہ گِئي آيا عِشقُ اِمامُ.

فصل ستون
بيت - 1

عاشِقَن اللهُ جي مُحبت رکِي مَنِ،
سَندي سِڪَ پِرينِ، تَن ۾ آھي تِن جي.

بيت - 2

عاشِقَن اللهُ جي، سدا وائِي واتِ،
فَاذڪُروُني اَذڪرڪُم تَنَ ۾ اِھا تات،
انھِيءَ کان ڪَنھن ساعِت، سَڄَڻ ويلَ نہ وسَري.

بيت - 3

عاشِقَن اللهُ ويرو تارَ نہ وسَري،
آهَ ڪريندي ساھھُ، ڪَڏھن ويندءِ نڪري.

بيت - 4

عاشِقَن آرامُ ڪَڏھن تان ڪونَ ڪِيو،
طعني ڪِيا تمام، حبيباڻي ھيڪڙي.

بيت - 5

عاشق اِئن نہ ھُون، جِئَن تُون سَڄي انگڙين،
وڃي درِ دوستن جي رَتُ ڏِھاڻِي رُون،
ٻي پَر ڪنھين نہ پُون، مَاڪُرَ مَحبوبن سِين.

بيت - 6

جان عاشِقُ مٿي رَتُ، تان دعوا ڪري مَ نِينھَن جِي،
سائو مُنھن سُونھن گُئَي سِڪڻ اِي شرط،
نَڪِي گوڏ گَرٿُ، مَٿا سِر سودا ڪري.

بيت - 7

اڃا تو منجھان، ڪَکَ ڇُتي رَتُ نڪري،
مُنھن ۾ معشوقَن جا ڪِئَن جَھلندين گھاءَ؟
سو تُون ڪڄاڙِياءُ سِڪڻ جُون سَڌون ڪَرين.

بيت - 8

سِڪَ نہ آھي سُٿَري، کَڻِ پروڙي پير،
ڪَسڻ ڌاران ڪير، ڪري سَڌَ سِڪَڻَ جي.

بيت - 9

سِڪُڻ اِئين نہ سَڌَ جِيئَن لِڪيو لِياڪا پائِئَين،
پَئي پِريان جي نہ ٿئين مَٿي اڱڻَ اَڌَ؟
اِيَءَ پُڻ ڪوڙِي سَڌَ، جئَن کِليو کايو سُمھَين.

بيت - 10

سِڪَڻُ ۽ سُوري ٻئي اَکَر ھيڪڙي،
وھڻ واٽَڙِيَن تي ڪارَڻ ضَروري،
ٻِنھي جي پُوري، جيءَ ڏني رِيءَ نہ جُڙي.

بيت - 11

جيڪِي سِڪڻُ سِکھُ، نات پس سڪنديون،
پاسي تن ۾ لِڪُ، نِينھن نہ سُڃاڻن جي.

بيت - 12

جان جان سي نہ لِتاءِ، جي لِياڪا لوڪ جا،
تان تان ٿِئي نہ ماءِ، پورو پِسَڻُ پِريِنءَ سِين.

بيت - 13

عاشِقَ معشوقَن جي وٺي ويھُ ڳَري،
جِم ورچي ڇڏئين سَندي دوستَ دَري،
ڏَيندا ٻُڪي ٻاجهہ جِي ويندءِ ٺَپ ٺَري،
اسان تان نہ سَري، توکي سَرِي سپرين.

بيت - 14

عاشِقَ مَعشوقَن جو وٺي وھجُ سيرُ،
اَچِي پُڇندءِ پاڻَھِين پِرين ڀَري پيرُ،
ڀَلاين سَندو ڀيرُ، رھبر ٿيندءِ راهَ ۾.

بيت - 15

عاشِقُ معَشوقَن جو وَٺِي ويھج دَرُ،
اچي پڇندءِ سُپرين لَھندءِ سار سڀرُ،
ڀلائي جو ڀَرُ، رھبر ٿيندءِ راه ۾.

بيت - 16

عاشِقُ مَعشوقَن جو وٺي ويھُ دُڪاڻ،ُ
پَئجِ پيش پرين جي پَٽيءَ وجھي پاڻ،
تھ تون تَني ساڻ،ُ سدا رَھيِن سُرخرو.

بيت - 17

عاشِقُ مَعشوقَن جو وٺي ويھج گَھٽُ،
جِمَ ورچي ڇڏئين موکيءَ سَندو مَٽُ،
ڪري سَِر جَن سَٽُ، پِيڄ ڪي پِياليون.

بيت - 18

عاشق معشوقن جو وٺي ويِھجُ رَندُ،
پياريندءِ پاڻِھين ميخاني جو مَندُ،
ڪِئَن ڪڍندين ڪنڌ، اوڏو ٿِي اُنَکي.

وائي - 1

سُپيريان جي سُونھنَ جِي ڳالهہ ڪِينَ وڃي،
وڃي در دوستن جيءَ سوريءَ سِرُ ھَڄي،
عاشقَ اَنگُن چڙھيا ٻِيو سڀڪو ڀَڄي،
پڇج پوءِ پريتڻون پھرين سر سَڃي،
عاقلئ اوڇوُن ٿيا، ڀورو ڪين ڀڄي.

فصل اٺون
بيت - 1

ھَر ھَر ھررائيءَ، وڃڻُ در دوستن جي،
پاڙي ڏانھن پِريَن جي اُجھ مَ اوائِي،
الڙ ٿِي آڇ مَ تُون واٽاڙُن وائِي،
لائِيندَءِ، لطيف چَئي، سُوران سَرھاھِي،
ڳُجھو ڳالهائي، پِرت وٽِجي پاڻَ۾.

بيت - 2

جان جان ناه ضَرورُ، تان تان طِبيبُ ناه ڪو،
جُھ سو سَريو سورُ، تہ ڪَر وَيڄُ وَرِ پِيو.

بيت - 3

سُور جَنکي سَريو، سري تَن صحتَ،
مِٺِي مُصيبتَ، آھي عاشِقَن کي.

بيت - 4

سَيئي سُورَ طَبِيبَ، جَني سُورَ سَڄ ڪِي،
جو لِکيو ھُت، لطيف چَئي، سوئِي ڪَن قريبَ،
جي نوازيا نصِيبَ، دارونءَ سي دُرسُتُ ڪِيا.

بيت - 5

جِنھن سَرَ سَندو نُورُ، جيڏانھن سو سُونھون ٿئَي،
تيلانھن لُڀَن سُپُرين ڳالهہ لَھجي مُور.

بيت - 6

جي پياري پاڻ تہ ڪَرھو تي پاڻِي پئَي،
اڳي اِنَ نِياڻ، اڻَ ڪوٺِيو ڪونَ گھِڙي.

بيت - 7

اَڻَ ڪِي عَيان نہ ٿِئَي، ڪِي پروڙي ڪَونَ،
سَچي جيھي سونَ، مُنھن نہ پيئَي ماڙُھوئين.

بيت - 8

اَڻَ ڪِي عَيان نہ ٿِئَي، ڪِي پروڙي ڪونَ،
اَمُرُ عطا جنھنجو جان، سُونھِي ٿِئي سو نھ.

بيت - 9

جيڪِي ڏِنائون سو مان ڳُڻُ ڳَنڍِ ٿِيو،
مُون کي پُڇيَائُون، ٺوڪي انھي ٺوڪَ سان.

بيت - 10

جيڪي ڏنائون سو سِرُ ڏيئَي سَهُ جندڙا،
مَ چَو ڇِنائون، اِيءَ پُڻ ڳَنڍِيو سَڄڻين.

بيت - 11

جِيڪِي ڏِنائون سو سَڀوئِي صِحَتَ،
مَ چؤَ آزار اُنکي مَڪِي مُصِيبتَ،
ڪُھڻ قَريبَت، جو ڪوٺَڻُ پَر پرين جي.

بيت - 12

ڇِنَن توءِ نہ ڇِنُ، پَاءِ اُميري اُنِسِين،
جي ھو اَوَڳُڻ ڪَنئِي سَسُئي تہ تُون ڳُڻانِي ڳِنُ،
پاندُ جھليو تُون پِنُ، ھِنَ سُونھاري سَنگَ۾.

بيت - 13

نَمِي کَمِي نھار تُون ڏَمر پاسو ڏُکُھ،
منجهان صبرُ سُکھ، جي سَنواريا سَمجِھين.

بيت - 14

نَمِي کَمِي نِھار تُون، ڏَمر ڏولائو،
ٿِئي سانڃائو، جي اُڀِين اِنھي پيرَ تي.

بيت - 15

ڏمر پاسو ڏُکَھ سِين، کاند کٿوري ھوءِ،
”وَاللهُ مَعَ الصابِرين“ آگون اِھين چوءِ.

بيت - 16

کَمُ کمندَن کٽِيو، ھارايو ھُوڙَن،
چکيو نہ چُوندَن، ھو جو ساءُ صَبُر جو.

بيت - 17

کَمندَن گَھر کِيئَن، چُونَدَڙَ چَڱا نہ ٿِيا،
ويڻَنئَون ويڌُ پئَي ھَٿِ نہ اچي ڪِي.

بيت - 18

ھِو چُونئَي تون مَ چؤ واتان ورائي،
اڳ اڳرائِي جو ڪري خطا سو کائي،
پاند ۾ پائي، ويو ڪينِي وارو ڪينَ ڪِي.

بيت - 19

ھو چُونيئي تون مَ چؤ واتان ورائي ويڻُ،
سَڀَنِي سِين، سيد چَئَي، مَنُ ماري ڪَر ميڻُ،
کانِد وڏيائِي کيڻُ، ڪيني منجهان ڪينَ ٿِئَي.

بيت - 20

ڪَنِي ڪِيَن پِرائيو منجهان ڪِيني ڪِينَ،
جي ھوءَ سَٽاڻي سِينڱَھ، تہ زِهَ ڇِني جوکو ٿِئَي.

بيت - 21

سُڻِي ويڻَ ڪَنَن سين وَرائِجُ مَ وَري،
ھاديءَ جي ھدايت جي آھي اِيءَ ڳَري،
جَنِھين ساه سَري، تَن ماريو نفسُ ماٺِ سين.

بيت - 22

چُوندَن ڪِيم چَئَيج، ويڻُ ورائي سامُھوُن،
ڪامَتِ قيمتَ جھڙي روزُ ڏَمر کي ڏيج،ُ
ويڻ مَ ورائيج،ُ تہ سڀ درِ سُھاڳي ٿئَين.

بيت - 23

اَڻَ چُوندن ڪِيمَ چَو، چُوندَن چيو وسار،
اٺَئي پھر اَدبَ سين پَر اِھائي پار،
پايو مُنھن مُونن ۾ غربت سانُ گذار،
مُفتي منجهہ وھار، تہ قاضيءَ ڪانيارو نہ ٿِئَين.

بيت - 24

ڪِينَ مائِيندا مَنَ ۾ خُودي ۽ خُدا،
ٻن ترارين جاءِ، ڪا آھي ھيڪ مياڻ ۾؟

بيت - 25

تُندُ مَٽاءِ ڪُٽاءِ ٻوڏُ چُونِي جِيُ چَؤ،
جي ڀانئَين تہ پرينءَ مِڙان تہ ڏوھنئُون ڳُڻَ ڀانءِ.

بيت - 26

جَنھين سندي جِي ۾ ڀَتون ڀَتين ٻوڏُ،
ڪَھڙا ڪرين ڪوڏُ، ھِنيڙَا پِسِين تَنکي.

بيت - 27

جَنھين سندي ٻوڏُ ۾ ڀَتون ڀَتين جِيُ،
تون تَنھين سين پِيُ، اوڏا اَڏي پَکڙا.

بيت - 28

ويٺي جَنھين وَٽ، ڏُکندو ڏاڍو ٿِئَي،
سا مجلس ئِي مَٽِ، جي حاصلُ ھوءِ ھزارَ جو.

بيت - 29

ويٺي جَنھين وٽ ڏُکندو ڏور ٿِئَي،
تون تن سين ڪَٽِ اوڏا اَڏي پکڙا

وائي - 1

دل رانجھي دي نال لوڪو، مَن رانجھي دي نال لوڪو
مين رانجھن دي رانجھن ميڏا، ٻيو سڀ ڪُوڙو ٿوڪو،
مَحبت جي ميدان ۾ سِرُ وڍي ڊوڪو.

وائي - 2

بي حجابانھ در آ ازدر کاشانھء ما،
کھ کسي نيست بَجُز درد تو در خانھء ما،
فتنھ انگيز مشو کاکل مشکين مَکُشاء،
تاب زنجير ندارد دل ديوانھء ما.
شکر الله کھ نہ مرديم رسيديم بدوست،
آفرين باد برين ھمت مردانھء ما،
گر نَکير آيد و مُنکر کھ خداوند تو کيست،
گويم آن کَس کھ رَبُوده دل ديوانھء ما،
مخفي از شمع تجلِي جلالش ميسوخت،
دوست ميگفت زھي مستِي پروانھء ما.

سُر کنڀات

فصل پھريون
بيت - 1

ڀلائِي آھِين، پرين ڀلائيءَ پانِھنجيَ،
سٻاجھا سِرِ چَڙِھيوڏوراپو نہ ڏين،
مانڏي مديون ٿين، سَڄڻَ سَڄَايِن۾.

بيت - 2

پيشانِيءَ ۾ پِرينءَ جي ڀَلائِيءَ جا ڀيرَ،
اڱڻ اُڪنڊِيَن جي ڏي پاٻوھي پيرَ،
قمرُ پاڙيڪير، شمسُ سُپيريَن سين.

بيت - 3

ھِيُ چَنڊُ اُھوئي، جو ھُت پَسي ٿو پِرينَ کي،
آڏِتُ چئَجُ اُنکي ڏِيان جو روئِي،
ھيڪانديءَ ھوئِي، سانگُ مَ پوي سڄڻين.

بيت - 4

ھيڪانديءَ ھوئِي، پِرين پَاڻان ھليا،
ڪَبوڪُھ روئِي، صُبح پوندو سانگُ سڀَڪنھين.

بيت - 5

مَرُ ھيڪاندا ھُون پرين، سانگِ مَ وڃن سيڻَ،
رھيا آھين رُوحَ ۾، نِتُ جَني جا نيڻ،
وماسِيا جَن ويڻَ،ٿو تاريءَ تَڳي تَن ھنِيون.

بيت - 6

رات سھائِي، ڀُون سَنِئَين، پَٽِن وڏو پنڌُ،
ھلندي حبيبن ڏيڪرھا موڙِ مَ ڪَنڌُ،
ٻَنڌڻ سوئِي ٻَنڌُ، جو پَھُچائي پرينءَ کي.

بيت - 7

رات سَھائِي، ڀُون سَنئَين، ڀائِي گُھرجي ڀَل،ُ
آھر ۾ ايلاچِيُون چَندَنُ چَري چَل،ُ
مون توسان ڳالھڙيٻِئَيڪَنھين مَ سَلُ،
ھاھُرَڪندو ھَلُ تہ کِجايون کَرَن کي.

بيت - 8

رات سَھائِي، ڀُون سَنئين، پِرتِ نَئَين پنڌ پُور،
مَيا محبوبن جي ھلي وَنءُ حضُور،
جي چُڻڪن چِتَ۾، سي ڪِئَن سڄَڻڏُور،
الله لڳِھ اَسُور، اُئائين ٿِي آءُ تون.

بيت - 9

رات سَھائِي، ڀُون سَنئَين، پِرت نَئَين پَنڌُ پَسُ،
مَيا محبوبن ڏي وڃڻڪِجي وَسُ،
راتِين ۾ رَسُ، تہ خبر کَرَن کي نہ پوي.

بيت - 10

مُون پُڻ اَڇائِي، چوڏھِينءَ ماهَ چَنڊَ جي،
مُون گھَرِ مُون پرين جي اچڻَ جِي وائِي،
مُون گھَر واڌائِي پيئي کامَ کرَن ۾.

بيت - 11

اڄ پڻ اُماڙو، چوڏِھينءَ ماهَ چنڊَ جو،
مون گھر موُن پِرين جي اچڻ جو وارو،
سڄڻُ سوڀارو،ڀيڄَڀِنيءَ گَھِر آئِيو.

بيت - 12

چوڏھِينءَ چَنڊُ نہ اُڀريو اوڻٽيهَ پَسي نہ عامُ،
مَٿِس ناه مَلامَ، جيڪي پُڇين پُڇُ سو

بيت - 13

چِوڏِھينءَ چَنڊَ اُڀرين سَھِسين ڪرين سينگارَ،
پَلڪَ پِريان جي نہ پَڙين جي حيلن ڪرين ھزارَ،
جِھڙو تون سَڀُڄمارَ، تِھڙو دمَ دوستَ جو.

بيت - 14

سَھسِين سِڄَن اُڀري چوراسِي چَنڊَن،
بِاللهَ ري پِرين، سڀ اُونداھِي ڀانِئَيان.

بيت - 15

چنڊ تُنھنجِي ذات پاڙِيان نہ پِريِن سِين،
تُون اڇو ۾ رات، سَڄَڻَ نِتُ سوجھرا.

بيت - 16

چَنڊَ تُنھنجِي ذات، سَڀ مڙھايان سونَ سِين،
آھِينِ پِرين پَنڌَ ۾ ڳُڻ سَڄِيائي راتِ،
اچن جنھن ساعَتِ، پوءِ لھي وَڃُ لَطيف چئي.

بيت - 17

چَنڊَ چِٽائي تُنھنجي سَھائِي ۾ سُورُ،
لايا مون لال لِڱن کي چندنُ ڀريٻُورَ،
ڪُماڻونڪَپورُ، مون واجھائيندين پِرينءَ کي.

بيت - 18

چَنڊَ کي چورائي، ڇَپَر نيئَي نہ ڍَڪي،
اونڌائِي آھي، اَجھو عاشقنِ جو.

بيت - 19

چَنڊَ مَ آءُ چَڙِھي، سِگھو ڪر مَ سوجِھرو،
اسان پرين پاڻَ ۾ گھارَڻُ ڏِجِ گھڙِي،
تُون پڻ ھُوند سڙِي، جي پلڪَ پانھيرو اُڀرين.

بيت - 20

چنڊَ لڳنيئي مَنڊَ، سَنجھيئي سِيخَ ٿِئَين،
ڪَر اُونداھي اَنڌَ، تہ مِلان محبوبن کي.

بيت - 21

چَنڊَ چَوانءِ حَقُ، جي وِڙھين جي وِچرين،
ٻَھ اکيون ٽِيون نَڪُ، تو ۾ ناھ پيشانِي پِرينجِي.

بيت - 22

چيو تاري جو ڪري آيو چَنڊُ چڙھِي،
بيٺو اُتِ اُڙِي، پَسِي پيشانِي پِرئَن جي.

بيت - 23

چَنڊ چوانءِ سَچَ، جي مِٺِين نہ ڀانِئَين،
ڪڏھن اُڀرين سَنھڙو،ڪڏھِن اُڀرينڳَچ،ُ
مُنھن ۾ ٻريئَي مَچُ، تو ۾ ناه پيشاني پِرينءَ جي.

بيت - 24

کڻِي نيڻَ خُمارَ مان نازُ ڪِيائون نَظرُ،
سورجَ شاخُون جَھڪِيونڪوماڻو قَمَرُ،
تاراڪَتِيُون تائِبُ ٿِيا ديکيندي دلَبرُ،
جَھڪوٿِيو جوھَر جانِبَ جي جمالَ سين.

بيت - 25

اُونداھيءَ اڌِ رات ۾ پِرينءَ پَسايو پاڻ،
چنڊُڪَتِين ساڻ پيھِي ويِو پَڙلاءَ ۾.

بيت - 26

تارا تيليءَ رُوءِ لُڌا لالنَ اُڀرين،
جھڙو تون صُبوحُ، تِھڙِي صافِي سڄڻين.

بيت - 27

تو ڏانھنَگهڻو نِھاريان، تارا تيلاھِين،
سَڄَڻُ جيڏاھين، تُون تيڏاھِين اُڀرين.

بيت - 28

ھُنَ تاري، ھُنَ ھنڌِ، ھُت مُنھنجا سُپُرين،
سَڄَڻُ ماکِي مندِ، ڪَوڙاٿِين نہ ڪڏھين.

بيت - 29

ھُنَ تاري، ھُنَ ھيٺ، ھُت مُنھنجا سُپرين،
سَڄڻ ماکيءَ ميٺِ،ڪَوڙاٿين نہ ڪڏھين.

بيت - 30

ھُنَ تاري، ھُنَ جاءِ، ھُت مُنھنجا سُپرُين،
سَڄڻ ماکيءَ ساءِ، ڪوڙاٿين نہ ڪڏھين.

بيت - 31

ڪيڪيڪَتِيُون تَن ۾ تَارا مڙِ تارا،
سَڄڻ سوڀارا، مُون تا گهڻو نِھاريا.

بيت - 32

تَارا تَراريُون، نيزا نيڻ پِرين جا،
ھَڻن مُنھن پاريُون، سانگو ڪن نہ سِرَ جو.

بيت - 33

تارا چَوئين سَچُ مَر تُون مَٺينڀانِئين،
جو تو ۾ مَچ، سو پدم پِريان جي پيرَ ۾.

بيت - 34

تارا تِرَ تِروکِڙيون، مَٿِنڦُلڙِيُون،
کوھ سي راتَڙيُون، جي مون پِرينءَ پُڄاڻا پِيِئُيون.

وائي - 1

جيڏيُون ھِيُ ضرورُ، آيَلَ ڪِيئَن رھندي پِرينءَ ري،
سَگھو ساعتَ نہ جندڙو، اَٺَئِي پھر مَلُورُ،
مَنَ ۾ مُشتاقن جي ساجَن تُنھنجو سورُ،
پيرين آءٌ نہ پُڄڻي،ڏيھُ پِريان جو ڏورُ،
وَڃي ويلَ سڀڪَنھيِن ھِينئَڙو پِرينءَ حضورُ.

وائي - 2

اَڱڻ آيا پيھِي، يا الاَ مُون ساريندي سُپرين،
مُشڪ عَطرُ مون پرين سِڪيَسڄَمُ سَڀيئَي،
تَنُ جَنجو طالِبو روحُ تَن سِين ريھِي،
ساجَن سَندي سُونھن جِي آءٌ ڳالهہڪَريانڪيھِي؟
ٿيو لُطف، لطيف چَئي، دوس آيو درِ پيھِي.

وائي - 3

وَھلِي وَنءُ مَ وھامي، رھ رات رائينديس پِرينءَ کي،
شَمَعُٿِيندس شب۾ اِنَ خوشِيءَ کان کامِي،
بابوُئَن سندي باه جِئَن ٻَران شالَ اُجھامِي،
پِرت جا پِيتَم جي ڪِينَ پروڙِي عامِي،
مونکي مُون پِريِنءَ جو آھي دَردَ دوامِي،
آھيان يارُ سيد جو ڪانَ رھي ڪا خامِي،
ھُوءَ جا لئَنُ لطيف جي مُونکي آھي مَدامي،
روشُنٿِيا رُڃن۾ جي ھُيا لئَي انھين لامِي،
ڪاري سا قِيامَ سنئَين ھوت جَنھنجو حامِي،
آيم تَنھِين لوڪَ سان جي سي مان چَونِ سامِي.

فصل ٻيو
بيت - 1

ناسِيندي نِگاهَ پھرين ڪِجُ پرين ڏي،
احَوالَ عاجِزَن جا آکِجُ لَڳِھ الله،
روزُ نِھارين راهَ، اکيُون اوھانجي آسَري.

بيت - 2

ناسِيندي نَظَرُ، پِھرين ڪج پِرينَ ڏي،
قمَر چَئجُ قريبَ کي نِسَتُ ۽ نِٻَرُ،
ٻِيو ڀَروَسو نہ ڀَرُ، اکيون اوھانجي آسري.

بيت - 3

ناسِيندي نِرت، پِھرين ڪِج پرينءَ ڏي،
قمَرڪَھج قريبَ کي ساري ساڻ سُرت،
ٻِيوڀروسو نہ ڀِتِ، اکيون اوھانجي آسري

بيت - 4

ناسِيندي نِھارَ، پھرين ڪِج پِرينءَ ڏي،
آءُ جي ڏيانءِ سَنِيھا چئَج چنڊَ اَپارَ،
ساڄَن سڀ ڄَمارَ، اکيون اوھانجي آسري.

بيت - 5

چڱا چنڊَ چئَيجَ، سَنيھا کي سڄڻين،
اڱڻ مَٿان اُڀري پِريان جي پئَيجُ،
جھيڻون ڳالهائيج، پِيرين وجِھي ھٿڙا.

بيت - 6

آءٌ جِي ڏئينءِ سَنيھا سي تون چَنڊَ پلئ ٻَنڌُ،
چئجُ حالُ حبيبَ کي نيئَي نِوڙائي ڪنڌُ،
تو تيڏانھين پنڌُ، جيڏانھن عالُمَ آسرو.

بيت - 7

اُڀُر چنڊَ، پسُ پِرين، تو اوڏامونڏور،
سڄڻَ سُتا ولھ ۾، چوٽا ڀَريڪَپُور،
پيرين آءٌ نہ پُڄِڻي، ٻاٻَلُڏي نہ ٻُورُ،
جنھن تي چڙھي اَسُورِ، سَڄڻُ سَنجھي سِيٽيان.

بيت - 8

جيھا اَڇا چَنڊَ تيھا اڇا مان پِرين،
اڱڻ مٿي اُڀري کِڙين مٿي کنڊَ،
سڄڻ جي اُڪنڊَ، آءٌ توڏانھن گهڻو نھاريان.

بيت - 9

آءٌ اُڪنڍِيائي مَران، پِرين ڀلا پَرَِ ڏُور،
ٻاٻَلُڏي نہ ٻُورُ، پنڌ نہ جوڳِيٻيَ ري.

بيت - 10

ڌڻِي ڪَريندي ڪَڏِھين حياتَيَ ھيڪاند،
مَنَ ۾ مشتاقن جي ڪي رَنجائي راند،
پِرين ڏيساندَر پاندِ، ڳُجھ ڳَرھيان ڪَنِ سين؟

بيت - 11

ھِنئَڙي سڄڻَ ساريا ڪٿي ھوندَم ھيرَ،
اچي لالنَِ نہ ڏئين مٿي پلنگَن پيرَ،
ٿِي وِرونھڻ ويرَ، ڳُجھ ڳَرَھِيان ڪَنِ سين؟

بيت - 12

وَڏُپَڻ ۽ واءُ، ڪَرَھي کاڏو کوڙِيو،
کوھ ٻَنِ پَلاڻيان، اولاڻِيو نہ اُٿين.

بيت - 13

پلاڻِيان پِيو، اولاڻِيو نہ اُٿِين،
جيڏانھن وَڳُ ويو، اُڀو توسِين اوڏِھين.

بيت - 14

مُون جَني لاءِ ڪِيا چاڙِيڪا نيڻين،
سَٻاجھي سيڻين،ڪريڳَڻَڳھَيِو ھِيُون.

بيت - 15

چَندَن جا چُوپا ڪري، چري نہ مِصري سَنگُ،
انگين مٿي انگَ، مُئَِ کي مَحبُوبَ جا.

بيت - 16

ڪَرھو نہ ڪيڪانُ پيرين آءٌ نہ پُڄِڻي،
جو مُون رات رساڻي نيئَي ساڄَن ساڻُ،
مُون تہ وَھِيڻو پاڻُ، ويٺي نِيڻَ نِچوئيان.

بيت - 17

ڪَرھا ڪَسَرَ ڇَڏِ، وکون وجھ وَڌنِديُون،
ھيڪَرَ حبيبن سان مونکي نيئَي گَڏِ،
مَڇُڻ پُونئَي ھَڏِ، آھُون اُڪَنڍِيَن جُون.

بيت - 18

ڪرھا ڪَسِر ڇَڏِ، وکَ وڌندي پاءِ،
مُنھنجو ھَلَڻُ اُتَھِين، جِتي جانِبَ جاءِ،
توکي چَندَنُ چاريان ٻِيو وَڳُ لاڻِي کاءِ،
اِيھين اُٺ اُٺاءِ، جِيئن ھوندي رات ھُت مِڙان.

بيت - 19

ڪَسرڇڏِڪَنواٽَ، وکون وجھ وَڌنديُون،
سَنئَين سُپيريِن جي وِنگي ڀانءِ مَ واٽَ،
ڇڏِ جھوري، ڏي جھاٽَ، تہ ھونديءَ رات ھُت مڙِوُن.

بيت - 20

ڪَرھاڪُرُ سڃاڻُ، پِيڪو ۽ پانھنجو،
اصل آھي اَوھان جو ناليرو نِڌانُِ،
ڪرھا اَسان ساڻُ،ڪي چانڱاڪِجُ چَنڱائِيُون.

بيت - 21

آڻيٻَڌَم وَڻَ جاءِ، مانَ مُکِريون چَري،
ڪُڌاتوروڪرھو لِڪيو لاڻي کاءِ،
ان مَئي سَندي ماءِ، مون کي ڳالھڙِينڳوڙھاڪِيا.

بيت - 22

مَيا مڃ مِنٿَ، اڄُ منھنِجي ڪَرَھا،
جھاڳِيندي جَر پَٽِيُون، مَتان ڪَرينڪَٿَ،
سُپيريان جي سَٿَ، مون کي نيئَي ميڙِئين.

بيت - 23

ڳَلَڳانا ياقوتَ جا، موتِيَن ڳُتِيِسَ مالَ،
ڪَديفِي جا ڪرھا ھَيدي پائين حالَ،
چَندَنُ چاريئَين جَالَ، جي مون رات رساڻِيئَن.

بيت - 24

ڳَلڳانا ياقُوتَ جا، موتِين ڳُتيس مَالَ،
قطَيفي جي ڪَرھا ھيدي پائِين حالَ،
چَندن چاريئن جَالَ، جي مُون رات رساڻئِين.

بيت - 25

ڳَلڳانا ياقوتَ جا موتِي منجهہ مھارَ،
چانگا چندن چاريئَين اَٺئِي پَھَر اپارَ،
سَندي پِيُ پَچارَ، جي مُون رات رَساڻئِين.

بيت - 26

مَيا تو مھارَ سڄي پايان سونَ جي،
چاريان چندنَ چوٽيون نايو مينديءَ ڏارَ،
سَندي پِيُ پَچارَ جي مُون رات رساڻئِين.

بيت - 27

اُٺُ نہ وڃي وڳَ سِين چَري نہ لاڻو،
مَئي کي مَجازَ جو ٿوھي ۾ ٿاڻو،
ڀَٽاريڀاڻو مَرندي سِينئَن نہ مَٽِيو.

بيت - 28

اُٺُ نہ وڃي وَڳَ سِين ٻَڌو چَري نہ ٻُورُ،
مَيي کي مَجاز جو ڪُڙھ اندر ڪو سُورُ،
سوڪو پِرايائين پُورُ، سُڪِي جيئن ساڻوٿيو.

بيت - 29

اُٺ نہ وڃي وَڳَ سِين چري نہ چانگو،
لڳِيَس نائَڪَ نيِنھن جِي نِھوڙيو نانگو،
ڇڏي سِرَ سانگو رڙھي رَند پِريِن جي.

بيت - 30

وھي مَنجھھين وَڳَ، کٿوريءَڏار چَري،
مَاءَ منھنجي ڪرھي پِڌَر پَڳَھ نہ لڳَ،
جَڳَسِين جِھڙو جَڳَ، ھِنئَين سِين ھُتِ چَري.

بيت - 31

ڀُورُ نہ چَري نہ ٻُورُ،ڇڏيو تور تَڪُونڪري،
مُوني ھڻي موٽيوڪرھو رات ڪَپورُ،
ميوٿيو معمورُ، چندنُ چکي آئيو.

بيت - 32

اڄُ نہ اڳِينءَڍارَ،ڪرھو جِيئَن ڪالھ ھو.
اڱڻ آيو نہ ڪَري پاھوڙيءَ پچارَ،
جيڪُسمنجهہ قطارَ ڪا وَل چِنَائِين وِھ جي.

بيت - 33

ميي ماڪائِي وڌو وات وَلين کي،
خبرٿي کيٽَڌڻِين کي وڏوڙا واھِي،
ڪُرھَيڪاڪَتَڇَڏي، ورَيس نہ وائِي،
چانگي چريائِي، ويئَي ويچاري وسِري.

بيت - 34

مِٺيون لَھي مُھان جي تو چانگا چِنيُون،
وُلِڙِيُون وھَساءَ اڃَان تو مُھنديُون.

بيت - 35

ڪَرھو سَرھو نہ ٿئي چَانگو تا نہ چَري،
لايو لَئَون لطيف چَئي ابُتو ماڳ مري،
نَظَرَ نِينھَن ڌري، پيشَانِيءَ ۾ پريئن جي.

بيت - 36

پيشانِيءَ ۾ پريئن جي چانگي رَکي چِتُ،
نيٽڇِنايو نِتُ، اُڀو اوڏانِھين اُسري.

بيت - 37

وَٽي سيٽَ سُوَٽَ پاءِ پنھنجي ڪَرَھي،
وَليون واسَ وَرنِيُون پَھرين مٿي پَٽَ،
چانگي چکي چَٽَ، تہ پوءِ رھندو پئَدري.

بيت - 38

لکين سَئَين چَرَن ڪرھاڪَنَگُوءِ ريٽَ تي،
تيِئَان ويسَريَن، ھَٽ نہ آيو ھيڪَڙو.

بيت - 39

ڪِي جو ڪيڏانھِين چانگو چَکِي آئِيو،
تاڻِيون تيڏانھِين، نيٽَڇِنايو نِڪري.

بيت - 40

ڇِنائي نِتُ، ڪَرھوڪَنگُوءَ ريٽڏيئَي،
چانگي رکيو چِٽ، پرمل جي پَساه تي.

بيت - 41

ڪرھي کي ڪئَين وڌَمُ پَئَد پَلَڻَ جا،
ليڙو لاڻِيَ کي چَري نِيَرَ ساڻُ نئَين،
چانگي سندي چِتَ ۾ صاحبَ وجھ سئَين،
اوڀاھيوس اَئين، لطفُ ساڻُ لطيف چئَي.

بيت - 42

ڪرھا توکي ڪامَ، مون سَچو پَسي سَڃِي،
مانَ پروڙي مامَ، ساڱاھي سَئَينءَ وھِين.

بيت - 43

ڪامُون ڪَرھا، بانٺَا سَھُمَ بُٺَ،
الله لڳ عِنايت چَئي ھورين ھَل مَ اُٺ،
تھ پِرين پَرچائي رُٺَ، جِن وڏوڙي وَرھ ٿِيا.

بيت - 44

ڪامُون سَھ مَ ڪَرھا، بَانٺاڪِيم ھَڻاءِ،
الله لڳ عِنايت چَئي وکَھ وڌَندي پاءِ،
پِرين سي پَرچاءِ، جَن وڏوڙي وَرھ ٿيا.

بيت - 45

کيڀاتَڙِي تَروڙِي اُڀي تَڙِ واجھاءِ،
مانَ اِچھُون ڪا، سُواڌائِي سَڄَڻين.

بيت - 46

چانگي چَئَي چُڪياس مٿان اَڪُھ نہ اُلھين،
جِنھن وَل گهڻان وھاٽِيا اُنَ سين آر لڳياس،
چوڌاريَ چندنَ وڻ پَچِي پوڄ پِياس،
رُئاري رتُ ڪِياس، ھِنَ ڪُڌا تُوري ڪَرھي.

بيت - 47

چَندن چَکي آئيِو ٻِيءُ ول وجھي نہ وات،
ڪرَھي ڪَنور لتاڙِيا رَئيءَ پيئَي رات،
توڏي تَنھن وَڻ تات، جنھن ۾ بُوءَ بادامَ جي.

بيت - 48

اٿي اَڙائِينس،ڇَڏِيو تہ ڇيڪَٿيو،
کارايان کِريو وڃي، پَلاڻِي پائِينس،
ڏانَوڻُڏائيِنس، جِئَين چَري ۽ چِنگھي ڀُڻون.

بيت - 49

دو دَستي دو پيرَ سِيني سَنگَرُ رُڪَ جِي،
ماءِ منھنجي ڪرھي تازي ڦُلَن ھيرَ،
تنھن ڪامَڻَڪنديڪيرَ، جو مونھيِن وٽ مِس رھي؟

بيت - 50

ڪَنِيڪا مَڻَڪِيا، ڪِيئن ڀَنڀو لئَين ڪرھا،
اکين مٿي اَکِيا، پِڙَ ۾ پيرَ گٺَاءِ،
وڳ ڪِھ سِرياو، ٻڌو جِيئَن گھاڻي وَھين؟

بيت - 51

نَہ ڪِي ڀَنڀولِيوڪَرھو، نہ ڪامڻ ڪَنھن ڪِياس،
اکين مٿي اَکَيا پَر ۾ پير گٺاس،
وَڳ نہ وسرياس، ڪرھي لڌو لوڙھيو.

بيت - 52

ھوس وڏڀرو وَڳ جو مِڙني ۾ مَھندار،
چِنَم ٿي چاڳَمنجهان موريو مڃرٽَار،
لِکئي جِيءَ لغار آڻيٻَڌم اَکِيا.

بيت - 53

نَوَ نِيرَ پائي، جان مُون ھِينئَڙو جھليو،
وِيڙَوڇِنائي، پونئَين رات پِرينءَ ڏي.

بيت - 54

نَوَ نِير، ڏَهَڏاوڻِيُون، پَنرھن پئدَ پِياس،
جڏھنَ سڄڻٿياسڇِرڪَڇِناءِ ھيڪَڙي.

بيت - 55

کائي نہ کٽڻھارَ، چندنَ جا چُوپا ڪَري،
اَگَرَ اوڏو نہ وڃي، سَرکنڊَ لھي نہ سارَ،
لاڻِي جِيءَ لغارَ ميو متارو ڪِيو.

بيت - 56

چانگا چندنُ نہ چرَين مَيا پِئَيِن نہ موڪَ،
اَگرَ اوڏو نہ وڃيٿُڪيوڇڏيٿوڪَ،
لاڻِي وچان لوڪَ، تو ڪِھڙي اَکرَ آئُڙي؟

بيت - 57

جيئان ڪُورٻھڪاٺيون، پنجين لکين پاءُ،
مَيو تنھن ماڳان،ڏيھاڻيڏار چري.

بيت - 58

جيئَان ڪُورٻھڪاٺِيون، پنجين لکين پَنُ،
تيئَان ڇاڻيڇُڳِيُون، مَئي رَتو مَنُ،
تنھِن وَل سندو پَن، ڪوماڻونڪوڙين لھي.

بيت - 59

جيئَان ڪُورٻھڪاٺيون، پنجين لکين پِڪَ،
تيئَان ڏيئَي تِڪَ، ميو متارو ٿِيو.

بيت - 60

لکِھ لاکِيڻو ڪَرھو ڪوڙين ڏيئَي ڳڌوم،
اَکِين سُونھنَ ٿِيومِ،ملهہ مھانگو مَ چئَو.

بيت - 61

لکِھ لاکيڻو ڪرھو ڪوڙيون ڏيئَي ڇوڙِ،
اھا سِٽ سيد چئَي جِنھين تِنھِين جوڙِ،
ترتُ رساڻي توڙِ، جُھ پلاڻَيون تہ پِرينءَ مِڙي.

بيت - 62

لکِھ لاکيڻوڪرھوڪوڙينڏيئَيڪَاه،
ايلاچِيُون آھُرَ ۾ پُوڄَ مَئَي کي پاءِ،
ڪٿَ نہ ڪندوڪاءِ، جُھ پلاڻيو تہ پِرينءَ مڙي.

وائي - 1

آھِنَمڳالَھڙِيُون، ماءُ مُرادون پِرينءَ سِين،
جي مان پييون پرينءَ ري کوھ سي راتَڙيون،
جي مان اوريون پِرينءَ سِين وَرُسي راتَڙيون،
پسَڻڪارڻ پِرينَ جي پاتِيمُ جَھاتَڙيون،
آڌِيءَ عبداللطيف چَئي، ڪُھَنڪاتَڙِيون.

وائي - 2

سَڏَين سيڻَ نَھوُنِ نِيھُن نِياپي نہ ٿِئي،
موٽِڻ جنَين مِيھڻو پِڙَ تي سيئي پُون،
ڪاري رات رَت ڦُڙا جان جان نيڻَ نہ رُون،
جَن مسافِرَ سپرين سي مَرُ رويو رُون.

وائي - 3

توڻي تَڙين تون، يا الا تو دَرُ توءِ نہ ڇَڏِيان،
مُون کي سو مشاھدو، جي مُنھن نہ ڏئين مُون،
مونٻِيا دَرَ گهڻا نِھارِيا، آھِين تونھِين تُون.

سُر سراگ

فصل پھريون
بيت - 1

مانَ پُڇنيِئَي سُپرين، چِتان لاھ مَ چُرَ،
اُنھيءَ جا امُرَ، کڻُ تہ خالِي نہ ٿئَين.

بيت - 2

مانَ پُڇنيئَي سُپرين، چتان چُرَ مَ لاھ،
پِرين اڳيان پاءِ پَلَو مڱڻھارَ جِئَن.

بيت - 3

مانَ پُڇنيِئَي سُپرين، چِتُ ۾ رکِجُ چيتُ،
سِرُ ڌئاري صافُ ڪر صابُڻَ ساڻُ سُپيتُ،
سامونڊِي سُچيتُ ٿِيُ تہ پَھُچِين پارَ کي.

بيت - 4

مان پڇنيِئَي سپرين، چِت ۾ چيتاريج،
ڪڍج ڪائي ڪچ کي ڪوڙ م ڪمائيجُ،
وڻِج وھائيجُ، سَڀ سوداگر سچ جو.

بيت - 5

مان پڇنيِئَي سپرين چِتان لاه م چـور،
ڪَڍ تون قَلبَ مان ماري ڪوڙو ڪوڙ،
ھن پِر سندو ھور مٿان تو معاف ٿِئي.

بيت - 6

مان پڇنيِئَي سُپرين چيتاريج چِت،
دائما دوربِين ۾ پسِين ولھا تون وت،
نينھن نِيگھاري نِت مُلا گڏ معلم سِين.

بيت - 7

ڪَچُ ڪَمايم ڪُوڙُ، ڀَڳُم عھدَ اللهَ جا،
پڃرو جو پاپَن جو سو چوٽِيءَ تَاءِ چُورُ،
مَعلومُ اٿيئَي مُورَ، ڳُوڙھا اِنِھيءَ ڳالهہ جو.

بيت - 8

ڪوڙُ ڪمايُئ ڪَچ، اُٿِي اور اللهَ سِين،
ڪڍِ تُون دغا دل مان صاحبَ وڻي سَچ،ُ
محبت سَندو مَن ۾ ماڻِڪَ ٻارجُ مَچُ،
اَنپَر اُٿي اَچ،ُ تہ سودو ٿئَي سَڦرو.

بيت - 9

سودَو اِھوئِي سَڦرو، سو مون پَلئِھ پاءِ،
وَسُ ويچاري ناه ڪو تون آگا عَرضُ اوناءِ،
ريءَ ھمراھِيءَ ھاديءَ جي مُور نہ مِڙي ماءِ،
لُطف ساڻ لنگهاءِ، لاھُرو لھَرن وچَ مان.

بيت - 10



لُڙُ لَھِريُون لَسَ ليٽَ، جتي اَنتُ نہ آبَ جو،
الله اول مَ اُنَ جا ٻيڙا مَٿي ٻيٽَ،
جوکو ٿِئي مَ جھاز کي، ڦرھي اچي مَ ڦيٽَ،
لڳي ڪامَ لَپيٽَ، ھِن غاريبي غرابَ کي.

بيت - 11

سِڙھ سَنوان، لاڄُو نَوان، اولا جَنِين عاجَ،
ساٿِي سفر ھَليا ڀَري جُنگ جھازَ،
حاصل ڪري ھاجَ، واحِدَ وڻجارن جي.

بيت - 12


سِڙھ سَنوان، لاڄُو نوان، مُھاڻا سندن مِيرَ،
ساٿِي سفر ھَلِيا، ٿِيا سڻاوا سِيرَ،
جي اچن ساڻُ اُڪِيرَ، سي ٻيڙا رکين ٻاجهہ سِين.

بيت - 13

منجهان پيئَي مَڪُڙئ ڪا جا پاڻِيَ پِڪَ،
وَکُر ھَڻِي ونِڪَ، ڪٽجِي ڪارو ٿيو.

بيت - 14

منجهان پيئَي مَڪُڙئ ڪا جا پاڻيءَ پُوندَ،
سيئي ڏِٺُم رُوند، وَکُر جَن وڃايو.

وائي - 1

سَھَسين شُڪرانا، ڪوڙين ڀالَ ڪريمَ جا،
حمدُ چئجُ حڪيمَ کي زور ھڻي جانا،
تون ڏيکارين تون ڌڻِي، باطن جا بانا،
متان مردَ وِسارئين صاحب جو ثنا،
دوستُ رکي دل۾ پڙھ لالَنُ لِسانا،
جفا ڏيئَي جِيءَ کي ٿِيُ فِڪرَ منجهہ فنا،
تُسي توسين توھ ڪري آگو احسانا،
ڪڍُ تون دغا دل مان ٻانھپَ سِين ٻانا،
صاحبَ وڻي سچ سين ٿِيُ دانہ ديوانا،
جي تسليمَ سين تحقيق ھوا سي ڪِئَن امانا،
جاڳيا جي جَبارَ لَئ سيئَي سَمانا،
فَاذ ڪُرُونِي اَذڪُر ڪُم ڪَھيو قُرآنا،
وَاشڪرولي وَلاتَڪفُروَن ڪڍ تون ڪُفرانا،
سڀ سَنوريِا سُپرين قَوالَ تو ڪَنا،
چڱي چَئجُ چاهَ سِين مَدَح اِيءَ منا،
تائب ٿِيو تڪڙا جُوشا جوانا،
لھين تون لطيفَ کان اَمنُ اِيمانا.

وائي - 2

پُڇان ٿي توکي ھادي ساءِ، ڪٿي پِريان جا پَکڙا؟
جِتان جَتن لَڏِيو، چڙھيا پَکي پَنَ،
جَرُ موتي جيئن ھاريو، منھنجي ھِينئڙي ڀڳا ڀَنَ.

وائي - 3

مون ۾ تون موجود، آءٌ آڳاھين آھيان.
اکيون اکڙين کي سِڪيو ڪَن سُجودُ،
تيلانه رسيون بُودَ کي جيلانه ٿيون نابُودُ،
ماڻُهن جي موٽڻ جو صاحبَ ھٿِ سُجودُ،
ان درِ سيئَي اَگهيا، جن وڃايو وجودُ.

وائي - 4

مون ۾ تون موجود، آءُ آڳاھِين آھيان،
اکيون اکڙين کي سِڪيو ڪَن سُجودُ،
تيلانہ رسيون بُودَ کي جيلانہ ٿيون نابُودُ،
ماڻُھن جي موٽڻ جو صاحبَ ھٿِ سُجودُ،
ان درِ سيئَي اَگھيا، جن وڃايو وجودُ.

فصل ٻيو
بيت - 1

جيڪِي منجهہ جَھان، سو تاريءَ تڳي تُنھنجي،
لُطفَ جِي لطيف چَئي تو وٽ ڪَمِي ڪانَ،
عدلُ ڇُٽان آءٌ نہ ڪو ڦيرو ڪِج فَضلَ جو

بيت - 2

ساري رات سبحانُ جاڳِي جَن ياد ڪيَو،
اُن جِي عبداللطيف چَئَي مِٽيءَ لڌو مانُ،
ڪوڙين ڪَن سلامُ آڳه اچيو اُن جي.

بيت - 3

سيوا ڪَر سمنڊَ جي جِتِ جَرُ وَھي ٿو جالَ،
سَئَين وَھَن سِيَر ۾ ماڻِڪَ مَوتِي لالَ،
جي ماسو مِليئي مالَ تہ پوڄارا پُر ٿِئَين.

بيت - 4

سي پُوڄارا پُر ٿِيا سَمنڊُ سِيوِيو جَن،
آندائون عميق مان جوتِي جَواھِرَن،
لَڌائون لطيف چئَي لعلون مان لَھرن،
ڪانھي قيمتَ تَن، ملهہ مھانگو اُنِجو.

بيت - 5

سيويو جَن سبحانُ، ويرَ نہ وڙھي تَن سين،
توبه جي تاثِيرَ سِين، تري ويا طوفانُ،
ڏيئِي تَوَڪَلَ تَڪِيو آر لنگھِيا آسانُ،
ڪامِلُ ڪِشتِيبانُ وچَ ۾ گڏين واھُرُو.

بيت - 6

ساري رات سُڄاڻَ سودو ڪن صاحبَ سين،
ٻانھپَ ڀَري ٻيڙيُون ھليا جوپَ جوانَ،
پاڻھين پھلوانَ لحظي ۾ لَنگهي ويا.

بيت - 7

ٻانھپ جو ٻِيڙين ۾ وَکرُ وڌائُون،
موتِي معرفت جا سَچا سودَيائون،
التائِبُ مِنَ الذَنُبَِ ڪَمَن لاذَنبَ لَه،َ اِي کَٽ کَٽيائون،
انھيءَ جيءَ آءٌ برڪتُ پارُ لنگھيان.

بيت - 8

جَنين سودو سچ سِين وکَرُ وھايو،
بَخير ”لَھمُ البُشريٰ“ جو اُنِھيءَ لَئي آيو،
اُنکي لالنَ لنگهايو، ساندارو سمنڊَ جو.

بيت - 9

اِيءَ گَتِ غواصَن، جيئَن سمنڊَ سوجھيائون،
پيھي منجهہ پاتارَ جي ماڻِڪَ ميڙيائون،
آڻي ڏنائون، ھيرا لعلُ ھٿن سين.

بيت - 10

آڇاڙا عميقَ جا گڏيا غَواصَن،
جُھڙيون جھاڳي آئِيا ڪارونڀارَ ڪُنَن،
سمنڊَ سوجھي جَن، آڻي اَمُلَ اولَيا.

بيت - 11

ويِا جي عميق ڏي مُنھنُ ڪائو ڏيئَي،
تَنيِن سِپُون سوجھي ڪڍيُون پاتارا پيھِي،
پَسَندا سيئِي، اَمُلَ اَکَڙيَن سين.

بيت - 12

آڏو چِڪَڻُ چاڙھ، منھنجي موجَ نہ سَھي مَڪُڙي،
ميڙي مَٺايَن جو بيحد چاڙھِيم بارُ،
چَوڻ چارو ناھِ ڪو، بديون بيشمارُ،
ڪَپر ڪارونڀارُ، اُڪارين احسانَسِين.

بيت - 13

اَڏو چِڪَڻ چاڙھ، مُنھنجي موجَ نہ سَھي مَڪُڙِي،
ميڙي مَٺاين جو بيحد چاڙھيم بارُ،
آڳي جو آڌار، ڪڍي اونهي ڪُنَ مان.

بيت - 14

ويرَ مَ لاھي ويهُ، مٿي آرَ اوڙاه جي،
پَسي پاڙي واريُون ڪِجُ انديشو ايهُ،
ويندو نہ پَسين ڏيهُ، پَتَڻُ ھُن پار مَڻي.

بيت - 15

اٺَئِي پَھَرَ اوڙاهَ تي منجهہ گَھرءَ گھاري،
وَسُ نہ ويچاري، تہ ڪا ماڳھ ڊُڪنَدي مَڪُڙِي.

بيت - 16

ھِڪِي ٻانھي چِتَ ۾، ٻي صاحبُ سَنواري،
دَنگي ھن درياه مان ھَلائي ھاڪاري،
تَرازُو تاري، سُتڙ سڀيئَي ڪَري.

بيت - 17

ھِڪِي ٻانھي چِتَ ۾، ٻي سَنواري صاحبُ،
ڪڍي اونهي ڪُن مان، اِيُ آگي جو عجبُ،
ايُ سانئينءَ جو سبب، جيئَن ٻُڏا ڪڍي ٻارِ مان.

بيت - 18

ھِڪِي ٻانھي چِت ۾، ٻي جا ڪري اللهُ،
پاڻيھي وجھي ڪُن ۾ پاڻيھي اُڪاري اوڙاهُ،
تِنھن واحد کي واهُ، جو سُتڙ سڀيئَي ڪري.

بيت - 19

ھِڪِي ٻانھي چِت ۾، ٻي جا اللهُ ڪري،
پاڻيھِي وجھي ڪُن ۾ پاڻِھِي ڪِنڌِيءَ ني،
سُتڙِ سي ڍوئي، جي تَڙِ توائي مَڪُڙا.

بيت - 20

ھِڪِي ٻانھي چِت ۾ ٻي ڪري جوڙَ جَبارُ،
ڪڍي اونهي ڪُنَ مان اِي آگي جو آڌارُ،
جھازُ جوھَريَن جو تنھنکي ڀَو نہ ڏي ڀَتارُ،
ننڍا وڏا مَڪُڙا سَڀ پسَندا پارُ،
جيڏانھن مُنھن مديني جو سُڄي محمد ﷺ موچارُ،
سٻاجھو ستارُ، سُتڙ سڀيئي ڪري.

وائي - 1

ڪنڌِيَ ساريان ڪان، يا اَمَنُ امانُ،
يا الٰھي اي الٰھي ٻاجهہ ٻيلاٽِي ڀانئَيان،
ڳَڻڻ ڳاڻيٽو ناه ڪو اَپَر ٿِيا عصيانَ،
خبر ناه قبر جي نِسورا نِسيانَ،
والِي رسجُ وَھلو، اَرَکِھ ٿِيا انسانَ،
سُڻُ سَٻاجھا سپرين نعرو نگھبانَ،
مَديِون پَسي مُنھنجون شرمايا شيطانَ،
ھن منھنجي حال تي ھيَ ھَي ڪن حيوانَ،
ساءِ سُکاني آھئَين سامونڊي سُبحانَ،
تُرھو ڇِنُمَ تار ۾ رَسجُ تُون رحمانَ،
ٻيِلي جو ٻُڏن جو، مون تي موٽي مانَ،
ويٺَو پِني پِنڻو، ڪر ڀيرو مَٿي ڀانَ،
خالِقَ تان خوبُ ڪِيا، گولَن جا گذرانَ،
آءٌ پُڻ اَنڌو اُن ۾ ويٺو پِنان پانَ،
سَڀ سَوالِي سمگَيا داتا ڏيئي دانَ،
ولھا سڀ وَھيان ڪِيا تنھنجي جُوھ جَوانَ،
مَتان مون کي ڇَڏئِين ٻيلي سندا ٻانَ،
ويَر وسيلو آھئيِن دارُو ۾ ديوانَ،
لاءِ ڏُھارين ڏِينھن کي خِيمو اڏِيو خانَ،
اُتي عبداللطيفُ جي سڻج ڪا سلطانَ.

وائي - 2

آئيو ھو الا لالن آيڙو،
چُئا چَندن اُھڳ کٿوري لالنَ لِڱَن لايو،
ٻُڍو چَئي، ٻاجهہ ٿِي، کوڙيو پِريَم تَنين گَھر پايو،
ڳاھُون ڏيئي ڳجُهيون مون پاڻِھي پَرچايو،
لوڪاڻي لِڪُون ڪري مون رات سَڄيائي رايو.

فصل ٽيون
بيت - 1

کُوھا ڪالھ کڻي، اُنِ وڌا اُتر آسري،
اَلا جُھري مَ اُن جي اُولي جي اَڻي،
وڻجارن وَڻِي، وَکرُ وڌو ٻيڙئين.

بيت - 2

وَکَرُ وِھائين لوڻُ رُنگَ کٿوريءَ گُھرين،
ڀُنگو تنھنجو ڀَر تي، جِم ڳالهائين ڪوڙُ،
جِم وڃائين مُورُ، کَٽِيو تُنھنجو گهوريو.

بيت - 3

وَکَرُ ڍيرو ڍيرَ، پَر وِھائو ويسَرا،
ڪِنين وِھائِي وَسُ ڪيو وکَر وڏِيءَ ويرَ،
ڪِنين گُھمندي سيرَ، وَکَرُ وڪامِي ويو.

بيت - 4

وَکَرُ سو وھاءِ جو پَئي پُراڻو نہ ٿِئَي،
ويچيندي ولات ۾ ذرو ٿِئي نہ ضِياءِ،
سا ڪا ھَڙَ ھَلاءِ، آڳهِ جنھن جي اُڀھَين.

بيت - 5

اوريائين آڻين، ميڙيو مُعلمَ خَبَرون،
سا سُڌِ ڪانَ ڏِين، جتي وھ ويڌَ ڪري.

بيت - 6

ٻيڙِي تُنھنجي ٻاجھَھ، وکرُ تنھن وصالَ جو،
کُوھا اولاتو ڪِيا، سَڀَ سونھارا ساڄَ،
اُت ڪا معِلَمن حاجَ، جِت پُورَڻَ وارو پاڻھين.

بيت - 7

ٻيڙي پُراڻِي وکرُ پاءِ مَ وتَرو،
تَري ۾ تُنَ پِيا پاسَن ۾ پاڻِي،
ھي ھَڏِ وِھاڻِي، ڪَڙھ ڪالھوڻي ڏِينھن کي.

بيت - 8

تَري تُنَ پِياس، پاسنئُون پاڻِي وَھي،
کوھو جُھرُجُھنو ٿيو لاڄُو سَڀَ لُڙياس،
جِيلان سَڌرُ سُکاڻِياس، وَھي تي وھ سامُھِين.

بيت - 9

ويٺو تُنَ تُنيس، مَکِ ڏيھاڻي مَڪُڙي،
سَنباھي، سَيدُ چَئي، مٿي نائوءَ نِينس،
وَٽَائي وَڏاندرا لاڄُو لڳائِينس،
آخَر اھڙائِينس، تہ جوکو ٿِئَي نہ جھازَ کي.

بيت - 10

تُنَ تُنيندو آءُ، مَک ڏيھاڻِي مَڪُڙِي،
سانباھي سمنڊَ جي مَنان مُور مَ لاءِ،
اَڄُ ڪ سَنجِھ صُباح، اُھرندي اَتانگھ تَڙين.

بيت - 11

جَرَ ۾ ڦوٽو جِيئَن لَھريُون لڳندي اَڌَ ٿِئي،
تُون پُڻ آھِين تِيئَن دُنيا ۾ ڪو ڏِينھڙو.

بيت - 12

اچي سو ڏٺوءِ جو ڪَپَرُ سوءِ ڪَنَن سِين،
سُتي لوڪَ لطيف چَئي، ياد نہ ذَرو ڪِيوءِ،
غافِل ٿي غِرابَ کي اوڙاهَ تي آندوءِ،
سو ڇِتر ڇُھي رکين جو پيو پُراڻو پوءِ،
جھازُ ضعيفَن جو پاڻِيءَ ۾ پَرتوءِ،
سَيدَ، ساٿِ سَندوءِ پُرِ بندر پھچانئَين.

بيت - 13

جُتو وَنءُ جھازَ، گڏِيو غُرابَن سِين،
پوريندي ھن پارَ ڏي سَڌَرُ کَڻِج سازَ،
اچن ٿا آوازَ، سَٽَاڻي سَمُنڊَ جا.

بيت - 14

دَنگِي وچ دريا، ڪِي ٻُڏي ڪِي اُڀري،
ھو جي واڍي واڻِيا سي سُوھَڻ سَڀ سَڙِيا،
مَعلمَ ماڳ نہ اڳئين، فِرنگي منجهہ ڦِريا،
ملاحَ تنھنجي مَڪُڙِيءَ اچي چورَ چَڙِھيا،
جتي ڍِينگَ ڍَريا، تِتي تاري تُنھنجِي.

بيت - 15

دنگِيءَ ۾ داڻا وٺي وجُھ وَکرَ جا،
وِيرَِ وَرندَيئ ويسرا ويھُ مَ ويڳاڻا،
ھِي نَنڊ نہ ڄاڻان، ڪڏھن ھڻنديئ ڪُنَ ۾.

بيت - 16

وَکرُ وڻجارا، پاڻُ پَرائو چاڙھِيو،
اچِي لھريون لڳيون ٻيڙيءَ ٻِپَاران،
جاڳو جي يارا، تہ تَڙِ توائِي نہ ٿئي.

بيت - 17

پاڻَ پَرائو چاڙھِيو وَکَرُ وڻجارا،
اچي لھريون لڳيون ٻيڙيَ ٻِھ پَارا،
جاڳو جي يارا، تہ تَڙِ تَوائي نہ ٿِئي.

بيت - 18

ٻيڙياتا ٻيئَي، ڳالهيون تو نہ ڦَٻَنديُون،
سڄيون راتِيون سُمھين ڀَر سُکاڻَ ڏيئَي،
صباحَ سڀيئَي، پارِ پُڇندَءِ خَبَرُون.

بيت - 19

وھ تِکَھ وَھَڪُرا، جِت لَنگر نہ ٺَھَرَن،
وَڏاندريُون وھ سامُھيون جَجھي زور جُنبن،
نِيڊوءَ ۾ ناتاريون وڻجارا وجھَن،
مَلاحَ مُعلمن، مُون ڳَري سُئي ڳالھڙي.

بيت - 20

وڻجارا ويٺي، تو نہ سَرندي شاهَ ري،
مَکِ پنھنجِي مَڪُڙي چڱِي ڪَر چيٺي،
پاسا پاکَريِن جا سَمُنڊُ ٿو سيڪي،
جي لُنڊا ۾ ليکي، ويَر وڙَھندي تَن سِين.

بيت - 21

ناکوئو نِگھبان،ُ مُعلمُ مُنجي خَبَرُون،
تَنِ ساري کَنيو سمنڊَ ۾ سَفَرَ جو سامانُ،
لُطفَ ساڻُ لطيف چَئي تَتِي لنگِھيو طوفانُ،
سَنڀاري سُبحانُ، وڃِي عادنِئَون اُکَتا.

بيت - 22

سُتا سَڀُ پَئِي، سَندي مُعلمَ آسَري،
اَئِين پڻ سُمھو ناکُئا بَندر ناه ڀَئَي،
جَنجِي سَيدَ لَڄَ کنئَي، سي سڀ لنگھيندا لَڪِيُون.

وائي - 1

ٻاجَھين مَڱا، مَھرين مَنڱا، الايا ھو آءُ ٿو ٻاجھَين مَڱا،
تُون مارين، تُون جِيارين، لطف اُٿارين لَڱا،
ڌڻِيَ جا ڌوٻِي چَوي ڪَمَ مڙيئَي چَڱا،
ھِت پُڻ تونھين ھُت پڻ تونھين، ٻي دَر ڪاڏي آءُ وڃان،
کَٽندين، کٽِي چوي، سُڻ صاحِبَ جي سَڱا.

وائي - 2

ساٿِي ننڌا بارَ، وو تَن پانڌين ننڌا بارَ،
توکي آرس اَکرين ۾.
پاتا پاڙي واريِن، پَڳھ منجهہ پاتارَ،
پتڻُ ٿو پُورَ ڪري آئي تنھنجڙي وارَ،
سَڄيون راتيون سُمھَين، کِيو منجهہ خُمارَ،
ڪھ تو ڪَنين نہ سُئي، ھَلڻَ جِي ھاڪارَ،
تائبَ ٿيو تَڪڙا، پڙھو اِيءَ پچارَ،
نِنڊَ نہ ڪجي ايتري، سُڻج ادا يارَ،
سائينءَ مُڪِين سَچَ کي، تُون ڪوڙو منجهہ قطارَ،
ڪ تو ڪَنين نہ سُئي، ڪَپر جي ڪوڪارَ،
گھِڙان ٿي ريءَ گَھڙي، الھيٰ تو آھارَ،
ھؤ جو شَڪ شارڪ جو، تِئان رَکِھ ستارَ،
ڪُلُ نَفسٕ ذائقتھُ المَوتُ، سَچي اَي سنڀارَ،
شِڪارُ تُون شھبازَ جو، تُون تانَ منجهہ شڪارَ،
يَومَ يَفِرالمرءُ مِن اَخِيه، جِت ڀڄندا ڀارَ،
تُرھو ڇِنو تار ۾، اچِجُ تون اوسارَ،
لَکَھ مِڙئي لُٽيا ھِنئَھين ويا ھزارَ،
ڏِنَيءَ جي اللهَ لڳ، ھوندَ ٿئي پَرينءَ پارَ،
جُوٽَن مٿان جُٽِڪِي، دُنِيَ تُنھنجي دارَ،
جِيفو آهَ حدِيثَ ۾، اَنڌيَ اِي آچارَ،
وَٽُيءَ ڪِينَ ولھِن سين، ڪَنبي ڀَر قَھارَ،
سا ڪِئَن ھلي تو سِين، جا ڀَڳِي کان ڀتارَ؟
جِيَڻَ جالَ نہ نِبھَي، سُڻِجُ اِيَ سنڀارَ،
جِمَ وساين ويسَرا، ڀِتنِ جي ڀُلڪارَ

فصل چوٿون
بيت - 1

سَڀيئَي سَنئِيئَن ڪرين ڪو مَ مُنجھائين راھھَ،
سَڄَڻ جِي صَلاح، لائو لَنڱو ميڙئين.

بيت - 2

سَڀيئي سَنئينءَ ڪرين ڪو مَ مُنجھائين واٽَ،
سُھکِي ڪِج سَچا ڌڻِي سُڄي جا صِراط،َ
سُپيريان جي ساٿَ، لائو لَنڱو ميڙئين.

بيت - 3

سڀيئي سُبحانَ جي ڪُر حوالي ڪَمَ،
ٿِيُ تحقيقَ تسليم ۾ لاھي غَم وَھمَ،
قادرُ ساڻ ڪرمَ، حاصل ڪري حاجَ تو.

بيت - 4

چڱن ساڻُ چڱايُون، اِيئَن سَڀُڪو ھوءِ،
تو جِئَن ڪري نہ ڪوءِ، بُڇن ساڻُ ڀَلائِيُون.

بيت - 5

چڱا ڪُن چڱايون مَٺايون مَٺن،
جو وَڙُ جُڙي جَنِسين، سو وَڙُ سيئي ڪُن.

بيت - 6

مَين مٿي سَمرا کُھِيَن سَڏَ ڪَري،
ساٿَ نبِاھيو نِين،ِ اِيءَ پَر سَنديءَ سڄڻين.

بيت - 7

وِتُ ويمي جو جي لَھين، ٻِي ڪار نہ ڪرين ڪا،
سَا پُروڙِج ڳالھڙِي وڻجارن وٽان،
موتِي جَن ھٿان، آنَدئِي گھڻي ادبَ سِين.

بيت - 8

اَمُلَ آڇ مَ اُن کي جي نہ پروڙِين مَتِ،
جِت گڏَجيئَي جوھَري ماڻِڪُ تِتھِين مَٽِ،
جَنِين سون سين سَٽِ، تَن ھڻي رئ رَدِ ڪِيو.

بيت - 9

سونان وَنئُن صرافَ سينئَن ڀَڃي ڇَڏِ بازي،
چاندي ڪيو چَلائين رُپو روازي،
جِت ٿِيندو رَبُ قاضِي اُت توريندا تَجِويَزَ سِين.

بيت - 10

سونان وَنئُن صرافَ سينئَن، بازي ڀَڃِي ڇَڏِ،
جو چاندي ڪيو چلائِين متان پوين ھَڏِ،
جِت ٿِيندو صرافاڻو سَڏِ، اُت توريندا تَجِويزَ سِين.

بيت - 11

سونان وَنئُن صرافَ سينئَن لَڏو لاھ مَ لَڏِ،
سودو سوئِي ڇَڏِ، جَنھَن۾ جواھِرُ ناھِڪي.

بيت - 12

سونان وَنئُن صرافَ سينئَن لَڏو ھَڏِ م لاھ،
آھي تَن اُونداهِ، جن جواھر ضايع ڪِيا.

بيت - 13

جُھ صرافَن لڏِيو، تہ تُون پَڻ لڏج سونَ،
قدرُ لھندُئِي ڪون، نيئَي گڏِيندَئِي گَڏونءَ سين.

بيت - 14

جي نہ سُڃاڻن سَچَ کي، وھ مَ تني وَٽ،
اَمُل کي اڌ ڪري پاڻَان ھَڻندا پَٽِ،
وڃِي مُھر تَنِي وَٽِ مَٽِ، جي پارکُو پارَسَ جا.

بيت - 15

قَدُرَ وارا ڪَم ٿِيا، کُٽا خريدارَ،
پاڻيٺ جي پَرکڻا، ويا سي وِينجھارَ،
عَينڪ پائي اکئَين لھن سڀڪنھن سارَ،
صرافِنيئون ڌارَ، مَاڻِڪُ مُلاحِظو ٿئَي.

بيت - 16

اَگھيو ڪائو ڪَچ،ُ ماڻِڪَن موٽَ ٿِي،
پَليءِ پايو سَچ،ُ آڇيندي لَڄَ مَران.

بيت - 17

ويا سي وِينجھار، ھيرو لال وِنڌِين جي،
تِنين سندا پويان سيھي لَھن نہ سارَ،
ڪُٽِين ڪَٽُ لُھارُ، ھاڻِي اُنِھين ڀيڻئَين.

بيت - 18

وَڃَن مَ وينجھارَ، پاڻِيَٺُ جي پَرکيا،
ڪنَير پايو اَکيئَن لَھَن سَڀَڪَنھِن سارَ،
موتِيءَ جي مزاجَ جو قَدرُ منجهہ ڪِنارَ،
صرافَنِئَون ڌارَ ماڻِڪُ ملاحظو ٿِئي.

بيت - 19

ٿا صرافَ سُڄن، پاڻُ ڪوٺائين جوھِري،
ماڻڪُ ڪري مُٺِ ۾ وَنئَنُ وٺِي وَٽِ تَنِ،
سَندسُ ئي، سيد چوي، ڪھڙو قدرُ ڪَن،
پاڻِيَٺُيءَ پَرکَن، ڪِي ڪَنچَن گڏِين ڪَچَ سِين.

بيت - 20

امُلُ آساري پَئي ڀوري ڀَڳُيءِ جِتِ،
ڪُهُ نہ رُنئَي تِتِ، ٻَئِي اَڌ ھٿِ ڪري؟

بيت - 21

اَمُلُ اَساري، پئَي ڀوري ڀڳئي جِيئَن،
وَنئَن صرافن سِيئَن، ٻئي اَڌ ھٿ ڪري.

بيت - 22

اَمُلُ آساري پَئَي ڀوري ڀُڳُيءِ جان،
ٻَئي اَڌَ ھَٿ ڪري سري صرافن وان،
تھ سو تُنھين تِئَان، سڄو ڪرائين سيگھ مان.

بيت - 23

ماڻِڪُ مُنڌَ ھٿان پيتيءَ ۾ پُرزا ٿِيو،
سڄو تان، سَيد چئَي، لھي لَکُ سوا،
ڀَڳي پُڄاڻان پَدمان پري ٿِيو.

بيت - 24

ڀَڳو ميلائين مَٿي ٿِيو، سڄو تا سَوَ لَکَنِ،
ماڻِڪَ تي ملهہ وترو جو ڌَريان ھيٺِ ڌڻِين،
سوُجي صرافن، بي بَھا بَس ڪِيو.

بيت - 25

جِتي ماڻِڪَ ماڳُ، تِتي چوران تَڪيو،
سُؤن تَن سَڀاڳُ، اَمل جَن اوباھيو

بيت - 26

چورُ اُڀو اِئن چوءِ تہ آءٌ اُھوئِي آھِيان،
جي اَسِي اَکِيُن ھوءِ، تہ لِڪي کي ڪون لَھي.

بيت - 27

چوريءَ پَھتُ ڳجُھ سِين، پَڌر ناه اَرَٿُ،
پھرين پاڻُ لِڪائي پوءِ لِڪائجُ وَٿُ.

بيت - 28

پاڻِھين لوڙائو ٿِين، پاڻھين دانھون ڏِين،
گھر وارن جاڳائين، چورَن سَڏَ ڪَرين.

بيت - 29

پاڻھئَ ھاڻو پاڻھئَ واھَرو، پاڻھئَ چورَن گَڏ،
ڪَنھنکي ڪَريان سَڏُ، پَنھنجيون ھَڻِيو پاڻ ڏِئي.

بيت - 30

جَھنگھ کامِي پَٽِ ٿِيو، لَٿي چَوران لِڪَ،
وَئي وجُودان نِڪري جيڪا دڙي دڪَ،
ھِڪُ سَڄَڻُ ٻِي سِڪَ، ٻَئي پَھڻا پاڻ۾.

وائي - 1

جاڳو يارا جيڏيون، پاڻُ پَرنُجي، جاڳو جو شان جيڏيون،
ھلندي حَبِيبَن ڏي ويلو وچُ نہ ڪِجي،
مٿان اُھِس اُسري پَتنگَ جِيئَن پئَجي،
عرضُ احوال اُنکي چَڱِيَ ڀَت چئَجي،
نِيازُ ڪري نِڪَڻِي واحدَ ڏي وَرجي،
آھي موتُ مِڙني تي گوڙيون ڪِيو ٿو گجي،
اَجل اِيندُئ اوچتو جو سدا ٿو سُجھي،
اَڳيان اونداھِيءَ جو سَمَرُ ساڻ کَڄِي،
تان ڪِي قُوتُ قبر جو ڪُوڙِيون آن گُھرجي،
آگو عيبَ آنھَجا ڍَڪيا ڳُجھ ٻُجھي،
جيڪي وھي وجودَ ۾ صاحبُ سو سمجھي،
ڊڄي ڊاءِ ڌڻِيءَ جي جيڪو ڀَيءِ ڀَڄي،
اَمن آھي اُنَ کي جو منجهہ الله جي اَجھي.

فصل پنجون
بيت - 1

مُون ٿي چَيُئ ڪانڌَ، ڀُتِي ڀارِ مَ مَڪُڙِي،
سِڙھ پُراڻا پاندَ، لھريون صحيح لڳندِيُون.

بيت - 2

اڳھَين اُتو مانءِ، تہ مَکِھ پَنھنجي مَڪُڙِي،
ڀورا شَڪُ مَ ڀانِئَن، لھريُون صَحيح لنگھنديون.

بيت - 3

لَھريُن ليکو ناھِ ڪو جِت ڪَپَرَ ڪُنَ ڪارا،
آڇاڙا عمِيقَ جا اَچن اوڀارا،
اُٿي اَسارا، وِيرَ وڙھنديئي ويسَرا.

بيت - 4

ويرَ وڙھنديئي ويسرا، اُٿِي توھ طلَبُ،
سائِرَ ڪِنھن سَبَبُ، ڪالَھ نہ وڌُئي ڪُنَ ۾.

بيت - 5

ڪالَھ وڌائين ڪُنَ ۾ جاڏا جُنگَ جھازَ،
تُنھنجي اَڄُ ترازَ، آھي آرَ اکين ۾.

بيت - 6

آھي آرَ اَکين ۾، ناکُئا ڪِجُِ نِگاهَ،
وڏا ٻيڙا ٻوڙيا سائِرَ ڏيئَي ساهَ،
ملاحِظو ملاحَ، ڪِجُ ڪو اِنھينءَ ڪُنَ جو.

بيت - 7

مُلاحظو مِھراڻَ جو مُور مَ لاءِ مَنانءُ،
سامُونڊِي سَڀاڳَ کي سُمَھڻُ آيئي ساءُ،
جاڳي جَرَ مٿاءُ، تاري وَنئُن ترازَ کي.

بيت - 8

تاري وَنئَن ترازَ کي منجهان موجَ ملاحَ،
دانَھون ڪن درياهَ جون جي اونهي جا آگاهَ،
سُونھَن جي صلاحَ، وٺ تہ ويرَ لنگهي وڃين.

بيت - 9

سودي ڪارَڻ سَنبھي ويھِون وڻجارن،
ويا چين، بنگال ڏي رکي ماڻِڪَ مَنِ،
آيا تَنھِن اوڙاه تي جِتي ڍِنگ ڍَرَن،
لَھرين جي لپاٽَ سين ڪاٺِ ڪڙڪا ڪَن،
قاسم ڪارونڀار ۾ اڙي لڳي مَ اُن،
اُتي اَتارُن، ھادِي ڌَرين ھَٿڙا.

بيت - 10

ھادي ڏيندين ھٿڙا وَھَڻ سِر ويھي،
نوحُ جِنھينِ جو ناکئو ثابِت ويا سيئَي،
تِنھِين جي ڪِشتِيءَ کي ڪيھي تِکَھ طوفان جي.

بيت - 11

سُونھان سُڌيون ڏِين اِنَ ديواني درياهَ جُون،
ڪُوڙَ اوڏائِي ڪِينَ ڪي رُڳو سچَ سودين،
عَجَز جو اَڌ رات کي وَکَرُ وھائِين،
ساٿُ نباھِيو نِين ثابتُ اِنھي سِيرَ مان.

بيت - 12

ثابِتُ لَنگھيا سِيَر، لَھرين لوڏيا ڪِينَ ڪِي،
وڃي پَھُتا پارَ کي نِرتون منجهان نِيرَ،
ماءِ پَھُتا مِيرَ، ٻارِ لنگِھيائون ٻاجهہ سِين.

بيت - 13

تُون ويسَرو ويرَ، ساٿين سَنَبتِ پنڌ جي،
جوڙي جُنگ جھازَ کي ڪوڏِ ھڻائِجُ ڪِيرَ،
وَھي وڻجارن جي بندرَ ڏانھن بَھِيرَ،
گھَر تَنيِنجي کيرَ، جَن لاڳيندار لنگهائِيا.

بيت - 14

قَرڦُلَ، ڦوٽا پارچا، اَگَرُ ۽ عَنبيرَ،
ھِھَڙو وَڻجُ وٺي ڪري وِجھ وڻجارا ويرَ،
ڀُتِي ڀاڙِ مَ مَڪُڙِي اڳيان سائَرَ سُڄي سِيرَ،
ڪونھي اُھکھ، عنايت چئَي، جر جوکاري نير،
گھر تَنيِنجي کيرَ، ساٿِ جَنيِنجي سڄَيُون.

بيت - 15

قرڦل، ڦوٽا، پارچا، پاڻيَٺَ پاتائون،
ڪوٺِيُون قِيمتَ سنديون تَرَ ۾ تاڪِيائون،
لاڄُن منجھھ، لطيفُ چَئي، ٻيڙا ٻَڌائون،
نذرُ نَبِيءَ ڄامَ جو چَڙھندي چَيائون،
جي ڇُوھي ڇوڙِيائون،سي ٻيڙيُون رَکِين ٻاجهہ سِين.

بيت - 16

قرڦل، ڦوٽا، پارچا پاتائون پُڙيون،
اُنِھيءَ کي عناتُ چَئي ڦيرُ نہ ڪَن ڦُڙيون،
جي ڇوھي منجهہ ڇُڙيون، سي ٻپيڙيون رکين ٻاجهہ سين.

بيت - 17

وڃي جان ويھي جَر پَلوَ پائيان،
تَڙِ ٻيڙا گھر سُپرين اُوسَهِ اِيَ پيئَي،
جيئَن وڻجارو سين وکرين سرَھا سڀيئَي،
حُرمتَ ساڻ حبيبَ جي سوُنگِيا نہ سيئَي،
پاڻھين اوءِ پيھِي، کنڊَ کيڙائُو آئِيا.

بيت - 18

تُڙَ پُوڄِيا، گھر سوريا، جَنين واسِيا وارَ،
پَرَ لنڪا پَري ھَا اُنِھين جا ڀَتارَ،
آيا سڀ، عناتُ چئَي، اُن جي پٽن پوءِ پچارَ،
سَمَنڊُ شاھُوڪارَ، سِيلُ رکي سَنجھ آئيا

بيت - 19

ويٺِي جَرُ جُھاريان پاڻھي لاءِ پِريَن،
خضر پير خداءِ جو مانَ موٽائي تَن،
وڃي ولاتُنُ ۾ جُڳَ لَنگھيا کي جَنِ،
جَنِين ڏٺا تَن چيا تہ اِجھي ٿا اچَن،
سَھسِين سُرھائيُون لايا تَنَ کي خاطِر تَن،
الٰھي عناتِ چَئَي، مُحبَ مانَ مِلن،
واڌايُون وَرتَن، کَنڊَ کيڙائو آئِيا.

بيت - 20

مُعَلم ميڙيو خَبُرون اوريانِئَي آڻين،
سَا ڪَا سُڌ نہ ڏِين، جِتي وَھ ويڇون ڪري.

بيت - 21

ڪو ڪو تارُو تَنھِن۾ دُنيا سَڀ درياھُھ،
ھِڪڙي موج مَھراڻ جِي ٻيو آتَشِي اوڙاھُھ،
طالِبَن توڙان، موڙي چاڙِھيُون مَڪُڙِيُون.

وائي - 1

عُمِر سَڀُ عبثُ، ويلَ وڃايَم پانھنجا،
ويٺي لِکيو لوڙيان، جيڪي ڪِيو مَسُ،
اَچي اڀاڳَن کي، راسِخُ اَچِي رَسُ،
حالُ منھنجو ھھڙو، جھڙو تان تون پِريم پَسُ،
قلبُ ڪارو جو ٿيو، ڪاتِبَ لاھين ڪَسُ.

وائي - 2

اي يا الا ڪِيان لھندينءَ سي وَحدهُ جي وَڍيا،
جتي وَحدهُ وَڍُ ٿِئَي جيڪو مونکي ني،
سِسِي ڏِيان ساهَ سين آءٌ تنھن پانِڌيءَ کي.

فصل ڇھون
بيت - 1

تانگھي ۾ تاڻي ٻَڌُ پَنھنجو تُرَھو،
اونهي ۾ آڻي، ڪونہ ڏيندُئِي ڪو ٻِيو.

بيت - 2

تارُو تَريو وَڃِن ننڍا وڏا واھُڙا،
ھِيَ پَر اَتارُنِ، جيئَن ڳَرا مَٿن مولِھيَا.

بيت - 3

ڪائو ڪمايوم، موتِي مون نہ وَڻِجيا،
سِيھي جو، سيد چَوي، وَکَرُ وھايوم،
ھھڙو حالُ سندوم، توھ تُنھنجي اُبَھَان.

بيت - 4

بَندرَ جان ڀَئِي، تہ سُکاڻِيا مَ سُمَھو،
ڪَپرُ ٿو ڪُنَ ڪري جيئَن ماٽِيءَ منجهہ مَھِي،
ايڏو سُورُ سَھي، ننڊ نہ ڪجي ناکُئا.

بيت - 5

ڪوڙين جي ڪائَو ٿِئَي، سَمَنڊُ ڪِينَ سُڪَن،
پاڻِيءَ سِين پيکھ ڪَيو تيلانھن وَڻجارَن،
لعلون سي لَھَن، جَنِي سَودو سَچَ سِين.

بيت - 6

ڏوري لَھ ڏاتارُ جِمَ وِھِين ويسَرو،
ھَڪِيو ھوئجُ ھوشيارُ، کِوِڻ کِوَنديئَ اوچتي.

بيت - 7

سُتين ڪِھڙيَ سارَ، وِڄَ کِوَندي ويسَرا،
تو جيڏا تو يارَ، لھريِن لَھوارا ڪِيا.

بيت - 8

نَئَي ۾ نِنڊُون ڪَن، وڄَ کِوندي ويسَرا،
اُتان آسارَن، وڃي وَھ واڪا ڪِيو.

بيت - 9

سُتين سنجھيئي، وڄُ کوندءِ ويسلا،
ويرَ وَري ويِئَي آسارَن تان اوچتي.

بيت - 10

کِوڻِ کِوايو، آيئي نِنڊَ اَڀاڳ کي،
جِنين ڀَو نہ ڀانيو، ڪري توائِي تَنِکي.

بيت - 11

سامُونڊِي ٿو سَنبِھين ساڄو جَھل سُکاڻُ،
لڳي واءُ وڏاندرو مُنجهائي مَھراڻُ،
جَنين ڀانيو پَاڻَ، ڪري توائِي تَنکي.

بيت - 12

سوداگر سَمُنڊَ جا لاڄُو لالَ وٽَيج،
اڇا اولا عاجَ جا چَڱا چِٽائيج،
سِڙھ سِبي سقلات جا کُوھا خُوب کڻيج،
ست سُکان سَر ڪري ڇَھ ڇڄھريون اڏيج،
ٻارھن، تيرھن، پنڌرھن، سترھن سِينگاريج،
ساري سٽ، سيد چئي، پوري پڇائيج،
مُلان مُعلمَ خبرون پڇي پَروڙيج،
”وَسَقٰھمُ رَبھُم شراباً طَھُورا“ پاڻي پاڪِ پيئيج،
جنھنکي سِڪي سڀڪو، پرين سو پَسيج،
لڙ ۾ ڪيم لُڏيج، تہ سُتڙ سامونڊي ٿئَين.

بيت - 13

نڪو سُکھ نَکَٽين، نہ ويسانِد نَئَين،
جيڪا اچيئَي سامُھِين ڀانئَين سا سَنِئَين،
موڙِيءَ ڪوھ مُئَين، جَئَين سڄيون راتيون سُمھين

بيت - 14

اُھُکِي راهَ الله جي اُھُکِي اُھُکِيءَ ڀَتِ،
ھو جي ڏيھائي ڏيهَ جا تَن پڻ مُنجِھي مَتِ،
آڇاڙانِ اُبَتِ، گِھِڙج گھاٽي نِينھَن سين.

بيت - 15

مَڪِي ھيجُ مَ ھوجَ، تَرَسُ مَ تاڻِ جھازَ کي،
چؤ ڪلمون محمد ﷺ تي تہ اڳيان اچيئَي اوجَ،
سَھِکي ڀَتِ سٻَوجھَھ، تُنھنجي مَڪي ڍُڪي مَڪُڙي.

بيت - 16

توھ جي وَٺُ ترازَ تنھن۾ پاءِ اسبابُ اِخلاصَ جو،
متان ڪِي مَنُ لوڏئين پَسِي جُنگَ جھازَ،
عادَنئون، عناتُ چئَي، تُنھنجي حاصُل ٿِئَي ھاجَ،
ناکُئا ٿيُ نوازُ، تہ اَگھ مِڙَنِي ھيڪَڙو.

بيت - 17

تَنَ ۾ تراز توھ جي گهڻو لَهُ گهوري،
ادَبَ ۽ اخلاصَ جا سِڙھ ٻَڌجُ سوري،
وَکَرُ وينِتين جو تنھن۾ پاءِ توري،
تھ عادِنئَون اوري، تُنھنجو توائِي نہ ٿِئَي.

بيت - 18

نوڻي توائي توءِ تنھجو آسَرو،
سَڄَڻُ ڳَرِ لائي کِيرون ڏينديس جيڏيين.

بيت - 19

ويه تون وساري ڇَنڊا جي ڇُلڻ جا،
جو لکھ لھريُون ڏي، ڪر سانڃاه تَنھن سَمنڊ سِين.

بيت - 20

سَمنڊُ جي سيوين، تَنِين ماڻِڪَ ميڙيا،
ڇِلر جي چوئِين، تَن سانگوٽا ۽ سُتيون

بيت - 21

ٻَڌو جِن جھاز کي ڌڻِيءَ جو ڌاڳو،
اُنھن جو، عنايت چوي، سَفَرُ سَڀاڳو،
اَکڙِين اوجاڳو، وَرَن لاءِ سُھاڳِڻيون.

وائي - 1

ھيجي ھوئجي مون ماريندا لَڪَ،
يا والي ڪَيجُ نہ اوڏڙِي ڇِڪَ،
اَنتُ نہ ڏجي عامَ کي لوڪان ڪِجي لِڪَ،
پاڻ۾ پاري ڪري، نينھن وھائِجي نِڪَ.

سُر سامونڊي

فصل پھريون
بيت - 1

پَڳَهَ پاسي گھار، آيل سامونڊِيَن جِي،
وجِھي جِيُ جنجَار، جِمَ وڃَنئ اوھري

بيت - 2

پَڳَه پاسي پَچِ، آيل سامونڊين جي،
مَنَ ۾ ٻاري مَچُ، جِمَ وَڃَنئ اوھري.

بيت - 3

پڳه پاسي ويهُ، آيلَ سامونڊين جي،
تون ويسَري وکَھ کڻين ھو پوريندَئِي پرڏيهُ،
سَمُنڊُ جَن ساڻيهُ، ڪوھ نہ ويين اُن سِين.

بيت - 4

جان ايندين تان آءُ، ھڻي ھَٿُ پَڳَھين،
لَڳي واءُ سُواءِ، سِڙھ سانباھِي نہ سِھي.

بيت - 5

نَنگَرَ جان نہ کَڻن، ونئُن وَھلِي نِڪَري،
مَڇُڻ ڏيه وڃن، ناريُون پوري ناکُئَا.

بيت - 6

ننگر ۽ ناريون، پڳه کڻي پَندِ ٿِيا،
بندرَ بازاريون، سُڃا سامونڊيَن ري.

بيت - 7

نَنگِرئون نيڻي مَنُ اولي نہ اوھري،
سَٻاجھي سيڻي، پائي ڳَڻَ ڳَھِيو ھِنيُون.

بيت - 8

سيئي جوڀَنَ ڏِينھَن، جَڏھن سَڄَڻَ سفر ھَلِيا،
روئان رَھَن نہ سُپرين آيلِ ڪريان ڪِيئَن،
مون کي چاڙھي چِيئَن ، ويو وَڻجارو اُوھري

بيت - 9

نھ سي تَڙَ اوطاقَ، نہ وايُون وڻجارن جُون،
سَرتيون سامونڊين جا اَڄُ پڻ چِڪِيَم چاڪَ،
مارينم فراقَ، پاڙيچِيُون پِريَن جا.

بيت - 10

ويا اوھري اوءِ، مونکي ڇَڏي ماڳَھِين،
جُڳَن جا جُڳَ ٿِيا تئَان نہ موٽِيو ڪوءِ،
گُونَدرُ ماريندوءِ، ويچاريءَ ويَن جو.

بيت - 11

اونهي ۾ اوھِرَي جڏھن جي ويا،
سانداري سَمُونڊَ جي، نھوڙي نِيا،
وڃي تِتِ پِيا، جِتِ نِھايَتَ ناھِ ڪا.

بيت - 12

اونهي ۾ اوھَري جڏھن ويا جي،
موٽِي ماڳِ نہ آئِيا ماءُ سامونڊِي سي،
کارو تَنِي کي، جيڪُس وھ وري ويو.

بيت - 13

اوڙاهَ ويا نہ وَريا، آءٌ تنھن ماري ويڻَ،
ڪَري سامونڊِي سيڻَ، جُسي جاڙَ پرائِيو.

بيت - 14

جي وئَڙَم اَڄ،ُ سي ڪڏھن اِيندا مان گَھرين؟
پِريانَ جي ھُنَ پارَ ڏي وَڃي دَنگِي دَڄُ،
سامونڊِيَڪو ڏَجھُھ، ماريندُم ڪَڏھِين.

بيت - 15

اُھريا جِئائين، ڌُڪَن تَن ترائين،
سامونڊِيَن سائين، واءُ سَڻائو وارئِين.

بيت - 16

سامُونڊي ساري، مَٿي تَڙَ گُذاريان،
مون کي ٿِي ماري، اُنِھِيءَ سَندي ڳالھَڙِي.

بيت - 17

سامُونڊي ساري، ماءَ مُنھنجو جِندڙو،
بندر ويچاري، وڃي لاٿا ڏِينھڙا.

بيت - 18

سامُونڊيءَ ڪو سَنگُ، آھي گُوندر گاڏُئُون،
اَنگُن چاڙھي اَنگُ ويو وڻجارو اوھَري.

بيت - 19

وڃِيِئَي وسَري شالَ، جو تُون سودو سِکيو،
اَڃا آئين ڪالھَھ، پُڻ ٿو سفِر سنَبھِينِ.

بيت - 20

ڳِريو جَھلِيو روءِ مَٿي مُھري ھَٿَڙا،
کوءِ سودو سَندوءِ، جو تون ڍولا سِکِيو

بيت - 21

اُلوڙَڻ نہ ڏي، وَرُ وڌائين وَنجھ کي،
اَڄوڻِڪِي راتِڙي رَھ لالن مُون لائي،
وَڃُ مَ ڦوڙائي، ايڏي سَفِر سُپرين.

بيت - 22

مُون جھليندي نہ رھيا، جِڪس نِٻَر نِينھن سَندوم،
قادر شال ڪندوم، ويجھي وڻجارَن سِين

بيت - 23

جيڪُس نِٻُر نِينھن سَندوم، جئَن مون بيٺي ھِنَ ٿيليو،
سَعيو سامونڊين سِين اَڳھِين تان نہ ڪيومِ،
وِجھُڻ منجهہ ھُومِ، پاڻَ وراڪي رَس سين.

بيت - 24

ٻَيڙِيءَ جي ڀَڻَن، نينھنُ نہ ڪِجي اُنَ سِين،
اُڀا ڏنڀَ ڏِسِن، جُھ سِڙھ ڏيئَي سِيرَ ٿِيا.

بيت - 25

ھِنيَڙو ٻيِڙيَ جان، ڏُتَڙِ پي ڏينھَن ٿيا،
پُڇو تان نہ پِريان، ڪر لاھُوٿِي، ڪڏھين.

بيت - 26

تَنَ جَنِجي تانگَ، سي سَڄَڻَ سَفَر ھَلِيا،
لَئَج لاتِ، لطيف چَوي، ڪڏھن اِيندم ڪانگَ،
ڪنھن سَٽاڻي سانگ، پِريِن پَرڏيِھي ڪِيا.

بيت - 27

تان ڪِي لَئَجُ ڪانگ،َ ڪڏھن ايندا مان گَھرين؟
سيڻَن ڪارَڻ سانگ،َ مون تان گھڻيئي ڪيا.

بيت - 28

سَرَن سَڙيا پاندَ، اُتَرَ لڳا آءُ پِرين،
مون تو ڪارَڻ ڪانڌَ، سَھَسِين سُکائون ڪِيون.

بيت - 29

سَرَ لوھِيڙا ڳَڀِئا ڪُسَر نِسِريا،
سي ڪ وِسريا، ڍول ھمارا ھَٿڙا.

بيت - 30

جيڪو اَچي ھاڻ تہ ڪريان رُوحَ رُچَنديون،
آيل ڍولي ساڻُ، ھوندَ ڳَر لڳي ڳالهيون ڪريان.

بيت - 31

آيل ڍولي ساڻُ اچي تہ جھيڙِيان،
لايَيءِ ڏِينھَنَ گهڻا، مونسين ڪَيَئَي ٿورڙا.

بيت - 32

ڍوليو وئَو ڏُور، سي ٿي ڏِينھَن گذاريان،
مادر مون مَ چور، نات پَڌَر پُوندِي پِرينءَ ري.

بيت - 33

لاھينداءِ ڪَن، ڳالهيون ھَلَڻَ سَنديون،
ڏيندا مون ڏُکن، وھ وجھندا جندڙو.

بيت - 34

مونکي جِياريوءِ، پِريَن جي ڳالهہ ڪَري،
ڊَٺو اَڄُ اَڏيوءَ، ھِنيَڙو ڪوٽَ بُرجَ جِئَن.

بيت - 35

وَنئَن وَڃي واٺِ، ھِينئَڙا ماڳُ پِريَن جو،
چُميو چُمُ چاٺِ، ھوءِ جا سَندِي سڄڻين.

بيت - 36

آءُ جَن آساري، مَٿي تَڙَ گُذاريان،
مونکي وساري شالَ مَ وَڃَن اوھَري.

بيت - 37

آھِين آساري، مٿي تَڙَ گُذارئين،
توکي وساري، سنگت سامونڊِينِجي.

بيت - 38

سَنئَيِن لَڪِ، نَڪِ سَنئين ڪَجَلَ ڀِنَن نيڻَ،
سامونڊِي مون سيڻَ، ڪي تو ڪالھ لنگهائيا.

بيت - 39

ھِي سَڄَڻَ سيِئَي، جي مون ڪوڏِ نِھاريا،
ايندَم جان پيھِي، تہ سڀ لاھِيندَم ڏُکَڙا.

بيت - 40

چَمَڪيون چوڌارَ، ڌَڄُون ڌاڙيچَن جون،
ماءُ سامونڊي آئيا، سَھَسِين ڪري سينگارَ،
اُنِھي جي پچارَ، ڪالھون ڪَرَ ڪانگُ ڪَري.

وائي - 1

پِريَن جي پنڌان مون کي جي جھليندِيون سي نہ پُڄنديون،
ڀَلِي ڪَري آئِيو ٺاٺارو ڏيھان،
ڀَڳي ڪَٽِ سَڄِي ٿِي لَٿِي جاکھ ڳران،
سَرتِي سورَ پرائيا ھاڻي ھن ھنڌان،
تان ڪي واسُ وھائِيان ٻاروچي مُلان،
تان ڪِي ڏونگر ڏوريان جان ڪُڙھ اندر ساه،
مَتيون موٽَڻَ سنديون تون ھَڏِ آڇ مَ ماءُ.

وائي - 2

تَڙ نِھاريان تي، مُنھنجا بندَر ويَڙا جي،
مانَ سِڙھ سُڃاڻان سَڄڻين،
اُڀِي اوسَهِ ڀانِئيان ڪارَڻ وڻجاري،
گهڻو اُڪنڊي آھيان، پِرينءَ پنھنجي کي،
کٿوري سمُنڊَ کي آڻيو آگا ڏي،
آسائِتي آھِيان الا ڪانڌُ اچي.

وائي - 3

آيَلَ ڪريان ڪِئَن، منھنجو نِينھُن اَپلِيو نہ رَھي،
ويو وڻجارو نڪري، مونکي چاڙھي چِيئَن،
سامونڊِيَن جي سنگَ کي رئان راتو ڏِينھَن،
اُڏوھِيَ جِيئَن ڏُکڙا چَڙِھيا چوٽيءَ سِينئَن،
گوندَرَ مَٿي جِندَڙي وَريا وَلِين جِئَن،
مادَر پائي مُنڊيون، وڃان ھاديَ سِينئَن.

فصل ٻيو
بيت - 1

جي ويا پھرين پُور، آھيان گهوري اُنجي،
سامونڊئيڪو سُورُ، ماءَ ماريندُم ڪڏھِين.

بيت - 2

سامونڊين سَعيو، سدائِين سَفَرَ جو،
ڪو ڏَيھ چِتايو، اونهي وَڃَن اُھريا.

بيت - 3

اڄُ پڻ وايون ڪَن، وَڻجارا وڃڻ جُون،
اَٺَ ئِي پَھَر اَٿَن، سعيو ڪِنھن سَفَر جو.

بيت - 4

اَڄُ پڻ وايون ڪَن وَڻجارا وَڃَڻ جُون،
مون بيٺئَي ھَلِيا بندرَ جي تَڙَن،
سرتيون سُور سندُن مون ماريندو جندڙي.

بيت - 5

اَڄُ پَڻ وايون ڪن وڻجارا وڃڻ جون،
ھَلَڻ ھارا سُپِرين رُئان تان نہ رَھن،
آءٌ جَھلِيندي ڪيتَرو آيل سامونڊِيَن،
پَڳهَ ڇوڙي جن وڌا ٻيڙا ٻار ۾.

بيت - 6

لاھِيان جي نہ چِتان الا اُن مَ وسران،
مَڙِھيو منجھاران، جِيءُ منھنجو جَنِسين.

بيت - 7

چِتان جي نہ چُرَن اَلا اُن مَ وسران،
مون مَنُ آھي تَن، مَڙِھيو منجھاران ھِنئَن.

بيت - 8

تَڙين تَنوارين، ماءِ سامونڊِي آئِيا،
مون کي جِيارين، وايُون وڻجارَن جُون

بيت - 9

اولا کڻَي اُوءِ پَڳَهَ ڇوڙي پَنڌِ ٿِيا،
آيل سامونِڊيَن جِي آھي اَڙانِگي جُوءِ،
ڪڏھن ڏسنِديَس رُوءِ، وري ھِن اکَيِن سين.

بيت - 10

لَڳِي اُتَرَ ھِيرَ، سامونڊيَن سِڙھ سَنباھيا،
ننگَر کَڻِي ناکُئَا ٿِيا سَڻاوا سِيرَ،
ھِيئَنڙي نِتُ اُڪيرَ، کاري کيڙائُن جي.

بيت - 11

اُتر لَڳي اوھِريا، واھوندي وَرَن،
آءٌ گهڻوئِي گهوريان، سودو سامونڊِيَن،
اَڱِڻَ جَن اَچن، عيدَ وَرتِي اُنِکي.

بيت - 12

اَڱِڻ آئيا جان، تہ سَرتيون مون سُکُہ ٿِيا،
اَمُلُ پِرينءَ مَٿان ٻَرَ ڪيو ٻِيَن ڏِيان.

بيت - 13

آئِي اُتر مَندَ ھِي اُڊَڪو نہ لُھي،
وَٽِين لاڄُو بَندَ، ٻِيھَر مِکِين ٻيڙيُون.

بيت - 14

لاڄُو ٿا لَوَن، اَچن سِڙھ اُپٽِئا،
ڪارڻِ تَن پِريَن، ويٺِي واٽَ نِھاريان.

بيت - 15

سِڙھ سُڃاڻيو چوءِ، سامونڊي آئيا،
مانَ منھنجو ھوءِ، جانِي ھِنَ جھازَ ۾.

بيت - 16

سِڙھ ٿي سِبيائون، بَندرَ جَن تَڙَن تي،
سِڙھ سِبِي ساڄا ڪري کوھا کنيائون،
بيرَقُون بحرَن ۾ ڇوڙي ڇَڏِيائون،
لھريون لنگھِيائون، لُطفَ ساڻُ لطيفُ چَئي.

بيت - 17

سِڙھ ٿي سِبيائُون بندر جن تڙن تي،
مُلان مُعلمَ خَبَرون پُڇي پُوريائون،
سُتڙِ سوٺيائُون، اَوَتڙ ڪنھن نہ اولِيا.

بيت - 18

بندرُ ديسان ديسُ، ملهہ نہ مَلي وارئين،
فقيراڻي ويسُ، اَمُلُ ڏِين اَڻَ توريا.

بيت - 19

پَتَن پوءِ پچارَ، آن ڪي سِڙھ ويندا گڏِيا،
اُڪنڍَ مون اَپارَ، شالَ منھنجا موٽِيا.

بيت - 20

اُڀِيون تَڙَ پوڄِين، وَھُون وڻجارَن جُون،
آڻِيو اَکا ڏِيِن، کٿوري سَمُنڊَ کي.

بيت - 21

جَني ڪارڻ مون، ٿي تَڙَ پُوڄارا پُوڄيا،
پُنِيِم اُميدون، سيئَي سڄڻ آئِيا.

بيت - 22

وانئَٽِيُون ٿيون وَرَڪَن، اَڃا سِڙھ نہ پَڌَرا،
سيِئي ٿِيُون مَرڪَن، جِنِي سَندا آئِيا.

بيت - 23

کُوھَن سِر وانئَٽِيُون، وانئَٽِيِن سِر کَنڊَ،
کِيرين کِيرين کنڊُ، ماءِ سامُونُڊِي آئيا.

بيت - 24

جَر تڙِ ڏِيا ڏي، وَڻِ ٽَڻ ٻَڌي وانئَٽِيون،
الا ڪانڌُ اچي، آسائِتي آھِيان.

بيت - 25

جا جَر جاٽُون نہ ڏي ڏِيا نہ موھي،
سَڌون ڪُوھ ڪري، سا پنھنجي ڪانڌَ جُون.

وائي - 1

اَئِين مونکي زور مَ جھليو، جيڏيون آءُ ھلندي ھوت ڏي،
اونهي ويا اوھري ترَازُون تاري،
مري رھنديس ماڳھِين سامونڊِي ساري،
سورُ تنھنجو سُپرين، مون معذور کي ماري،
ھاڻ نہ جِيان جيڏِيون، آءٌ جا ڪُٺِيَس ڪوھياري.

وائي - 2

ڪَرَھلَ پائي لَڄ،ُ ڪُهُ نہ ويئِي اُنِسِين؟
اُجاريائون اولِيون، ڌُئاريائون ڌَڄ،ُ
متان وھين ويسَري اُٿِي ڀُورَل ڀَڄ،ُ
سيڻَن ساجُھرُ لڏيو، تون آئِي نِھارين اَڄ،ُ
ڪالھ سِبايَيءِ ڪَنجَرو، اَنگون پاتيئيءِ اڄ،ُ
ڪيرَ سُڻندو تنھنجون ادورايُون اڄ.ُ

وائي - 3

ويندي آءُ ھوتَن وٽِ، مُون وھ وڻجارن سين،
پڳه کڻ مَ پاتَڻِي، جانِي مون لاءِ جھَٽِ،
وايون وڻجارن جُون اديون اَڄُ نہ ھٽ،
ڳَرھِيان سُور سفر جو ھَلِي پنھنجي اَرٽِ،
پُورينديَس پِرين ڏي ڪان ڪَرينديَس گَھٽِ،
ڏيئي سِڙھ سِيَر ٿيا پيرُ نہ لايَائُون پَٽِ.

فصل ٽيون
بيت - 1

پُران مانَ پُڄان، بندَرَ مون ڏور ٿِيا،
نھ مون ھَڙَ نہ ھَنجَ ڪي، جو آءُ چَئِي چڙھان،
اِيھين ڪِج پاتِڻي جنھن پَر پِرينءَ مِڙان،
ڪارُون ٿي ڪريان، تو دَر اُڀِي ناکُئا.

بيت - 2

ھَڙَ ۾ ڪِينَ ھُئَون، ھُنئئَيِن ھُن نہ چاڙھيا،
سارو ڏِينھنُ سمنڊَ تي لھي سِڄُ ويون،
جڏھين سانئَينءَ سبَبُ ڪيون، تڏھن سُتڙِ ٿِيا سيدُ چَوي.

بيت - 3

اسان اُڌارا، آڻي آوَنگَ چاڙِھيا،
مُنھن ڏيِئَي مون آئِيا سَمُھان سِيَارا،
اُڀِرَن سِيڪارا، پَسئَو وَرَ ٻين جا.

بيت - 4

مون اُڀي تَڙَ وٽ، پريِن پڳه ڇوڙيا،
ڪا مون ۾ گھٽِ، نات سڄڻَ سٻاجھا گهڻو.

بيت - 5

مون اُڀي تَڙَ ھيٺِ، پِرين پڳه ڇوڙِيا،
ڪا مون ۾ ڏيٺ، تان سڄڻَ سٻاجھا گهڻو.

بيت - 6

مون اُڀي تَڙَ جَھلَ، پرين پڳه ڇوڙيا،
ڪا مونھين ۾ اَلَ، نت سڄڻ سٻاجھا گهڻو.

بيت - 7

مون اُڀي تڙ پاس، پرين پڳه ڇوڙيا،
ھو اللهُ آھارَ اوھرئا، آءٌ دَمدَم دُعا ڪندياس،
آه نہ لاھيندياس، موٽِي ايندا مون گھَرين.

بيت - 8

کيڙائُن کارو، سنجھيِئ سارئو،
آيل اُمارو، آھِين پَرئين پارَ جو.

بيت - 9

کاري کيڙائُو، مٿي مِٺي موٽِيا،
سودو ڪَن نہ سونَ جو وڏا وِھائُو،
موتِي جي مِھراڻَ جا تَنِجا طاماعُو،
سامونڊي سائُو، لَنڪا لوٽي آئيا.

بيت - 10

لنڪا لنڪا ڪن، لئي لنڪا جي اوھريا،
سُڻي سونُ لنڪا جو سُکُہ نہ سامونڊين،
پِرھ پڳه ڇوڙِيا کاري کيڙائُن،
وڏي ڀاڳِھ ڀِرن، جي ڪَھيا ڪارونڀارَ ڏي.

بيت - 11

وڻجاري وَري پِرھ پڳه ڇوڙِيا،
اوليون پَسي اُنجون پِيڙَم ڳَچَ ڳِري،
وينديس ماءُ مَري، ساري سامونڊين کي.

بيت - 12

وڻجاري واري پرھ پڳَه ڇوڙِيا،
کيڙائو کاري، سَنڀُوڙا سيدُ چَئَي.

بيت - 13

وڻجاري وائِي، سَدا آھ سَفَر جِي،
آيل اِھائي، مُون ماريندي ڳالھِڙِي.

بيت - 14

وڻجاري جي ماءَ، وڻجارو نہ پَلِئَين،
آيو ٻارَھين ماه، پُڻ ٿو سفر سَنبھي.

بيت - 15

وڻجاريءَ ڪانڌا، مون وَرُ ويٺي گھاريو،
لڳي اُتَرَ واءُ، ڍولو ھَلڻَ جون ڪري.

بيت - 16

جي تون وڻجارو ڪانڌُ، تان مون ھَڏِ مَ لائُون لڌِيون،
پَرَڏيھ مٿي سانگُ، اٺئِي پَھَر جِنھن ڪيو.

بيت - 17

پرڏيهِ پُوريائون، سامونڊين سڙهَ سنباھِئَا،
ماءُ تَنُ ماريائون، پاڻان وجِھي گوندَرين.

بيت - 18

کارو جي کيڙين، سيئي مُنھنجا سُپرين،
رُئان رَھن نہ لَکھ سِيئَن، جَھليان جَھل نہ ڏين،
ورھ ويڌَ ڪَرين، آيل سامونڊين جا.

بيت - 19

ٿيا ڏياريءَ ڏِينھَن، سامُونڊيُن سفَر جي،
مُون سِر وٺا جيڏيون ڏُکن سندا مِينھُن،
ڪِيسَ نِماڻي نِينھِن، کاري کيڙائن جي.

بيت - 20

ڏٺـِي ڏياري، سامـُونڊين سـِڙھ سنباھيا،
وجهيو ور ونجهہ کي روئي وڻجاري،
ماريندئي ماري، پـِرھ سور پرين جو.

بيت - 21

ڏِٺِي ڏِياري، سامُونڊين سِڙھ سنباھيا،
ان کي مُندَ اُتر جي اوچتي آئي.
وڻجارن وائي، آھي پَرئين پارَ جي.

بيت - 22

ٿِي ڏياريءَ ڏيٺِ، ڍولو ھلڻ جي ڪري،
مکيو پَنھنجُون مَڪڙيُون چيٺين چڱي چيٺِ،
رُئان رُھَن نہ سُپرين، جانڪي جَھليا بيٺِ،
مُونسِين ڪري ميٽِ، سَڄَڻ سفر ھليا.

وائي - 1

اَئين اچي پَسو، جيڏيون ھيُ جو وھ مُنھنجي جندڙي،
پائي وئَڙا پيرَ ۾ منجهان ڪَرَسَ ڪَسو،
ڏيئِي وئڙا ڏاھ کي، سورن جو سَرسو،
آءٌ ڏوريندي اُن کي، ڏيئي تَن تَسو،
ساءُ نہ آيان سورُ جو، ھاڻي ٿِيون ھَسُو،
ھتان وھو ويسريون، رِڙھون تان رَسو،
مُندائتي مِينھن جيئَن ويرو تار وسو.

وائي - 2

ڏُکَ لاھِيندَم ڏونگرَ ووماءَ، پِرينَ جا مونکي سڀيئي،
جو پَسان سو ڀانِئَيان پِريان جو پَھِي،
ڏاڍِي ذات جَتن جي ويئي ڏِيلُ ڏُھِي،
آءٌ ڏوريندي اُنِکي رائي رات رَھِي،
ڏِٺا وَڻَ ڪوھِيارَ جا ويئَي اُڃَ لَھِي.

سُر سھڻي

فصل پھريون
بيت - 1

وھ تِکھَ واھُڙَ تِکھَ، جِت نِينھَن تِکھَ نرالِي،
جَن کي عِشقُ عميقَ جو سي خِلوَت خِيالِي،
وارئين سي والِي، ھِيئَنڙو جَن ھٿِ ڪِيو.

بيت - 2

اَنڌيءَ وَڇُون، ڪَنِڌيءَ وَڇُون، تَنِگيان لھي نہ تِکَھ،
صورتَ جا ساھَڙَ جي ڏِيلَ پنھنجي ڏِکَھ،
واھُڙُ تَنِھين وِکَھ، جَن سانڀارانَ سُپرين

بيت - 3

واھُڙَ وَھَن نہ واهَ اڃا وَھ اڳي ٿِيو،
گھر ويٺيون گهڻا ڪَريو سرتيون سَنڱَ سَيوان،
صورت جا ساھڙ جي سا جي ڏِٺِي آن،
ھوندَ نہ پَلِيو مان، گِھڙو سڀ گَھڙا کڻي.

بيت - 4

جيڏيون ڏِٺِيان جي، صورت ساھَڙ ڄامَ جي،
سُکُہ ٿي سُتيون ڪِينَڪِي ڪانڌَن پاسي ڪي،
مُھانئَ اڳي، گھِڙو سڀ گھڙا کڻِي.

بيت - 5

ڏٺِي جَن ھيڪارَ صُورتَ ساھڙَ ڄام جي،
سُکِھ ٿي سُتيون ڪِينَڪِي ڀِري ساڻ ڀتار،
گِھڙيُون گَھڙنِئَان ڌارَ، ڪاھي پييُون ڪُنَ ۾.

بيت - 6

ساھَڙُ منھنجو سرتيون جي ڏِسو سڀيئِي،
سُمَھو ڪِينَ سکِھ ٿِي وَرَ پاسو ڏيئِي،
مُنھنان اڳيئي گِھڙو سڀ گھڙا کڻي.

بيت - 7

جيڪي ڏِٺو مان، سو جي ڏِٺو جيڏي،
گُھرَ وَرَني سان، ھوندَ گَھڻِن گهوري ڇڏيا.

بيت - 8

گَھڙِن واريون تَڙَنتي گِھڙَن گھڻيئَي،
سَڀڪا چَئي آءُ سُھڻي لَئي پِريان پيئِي،
صُباحَ سَڀيِئَي، پَسِبِيون پاتار ۾.

بيت - 9

ڪَنڌِيَ پاس ڪِلا دُونھان دوستَ مِھار جا،
پَسِي دَورُ درياھجو دَھِلج ڪِيمَ دِلا،
مَڇُڻ ڪا گِلا، ساھَڙُ سَمُن جِي ڪري.

بيت - 10

ساجُھر سَنگھارن جِي ڪنڌيَ ڪَنَ ڏِنام،
آسانبي ارواحَ جي اُڀي تَڙِ تڪيام،
وڏي وير لڳيام، گھِڙان گهوريو جندڙو.

بيت - 11

پَريئَن ڀَر پِرِيتَ مان ٿو ساھَڙُ سَڏَ ڪري،
جي نہ گِھڙان موٽِي وڃان تہ ڪا ساهَ سَري،
ورجان پَتِ ٻَري، گھِڙان گهوريو جِندڙو.

بيت - 12

ڪِنڌِي اُڀِيُون ڪيتريون ساھَڙُ ساھَڙُ ڪَن،
ڪَنِي سانگو ساهَ جو، ڪي گهوريَس ڪيو گِھڙَن،
ساھَڙِ سَندو تَن، سِرُ سَھائي گِھڙن جي.

بيت - 13

گھِڙي گھڙو ھٿ ڪري، ٻَھُون نھاري ٻَنگُ،
”سفر قدم يار فدا شد چھ بجا شد“،وصل اِھوئِي ونَگُ،
رات جَنِيجو رَنگُ، اَلا سي اُڪارئِين.

بيت - 14

گِھڙِي گَھڙو ھَٿِ ڪَري ٻَھُون نھاري ٻَنگُ،
”وَاَمامَن خافَ مَقامَ رَبه“ لنگھيائين لَنگھُھ،
سِڪندين کي، سيد چئي، ڪين جھليندو جَھنگُ،
رات جَنِي جو رنگُ، الا سي اُڪارئِين.

بيت - 15

گِھڙِي گَھڙو ھٿ ڪري چيلھ ٻَڌِي چوتو،
مُنھنجو مَنُ مِيھارَ کي پار وڃِي پَھتو،
گوتي ۾ گوتو، مونکي مُحبَ مِيھارَ جو

بيت - 16

گھڙي گھڙو ھٿِ ڪري سانگو ڇڏي ساهُ،
ويچاريءَ وڏيون ڪِيُون دانھُون منجهہ درياهَ،
ٻَرُ ٻاھُن ڇَڏيو وييس سڀيئي واهَ،
مدد ري مِھارَ جي غرضَ سڀ گناهَ،
نُوري ڪَر نِگاهَ، تہ ساھڙ لنگھيان سير کي.

بيت - 17

گھڙي گھڙو ھٿ ڪري ٻوڙِيائِين ٻانھُون،
ويچاريءَ وَڏِيُون ڪِيون وچَ درياه دانھُون،
موٽُ مُحب پاھُون، تاڪُن تَڪِي آھيان.

بيت - 18

گھِڙي گھَڙو ھَٿ ڪري الله تُھارَ،
ڄَنگَھ ڄَرُڪي وات ۾، سِسِيءَ کي سِيسارَ،
چُوڙا ٻيِڙا چِڪَ ۾ لُڙَ ۾ لُڙھيَس وارَ،
لَکين چُھٽِيَس لوھُڻيون ٿيلھِيون ٿَرنَئون ڌارَ،
مِڙئا مَڇ ھَزار، ڀاڱا ٿيندِي سُھڻي

بيت - 19

وَڻَن ويٺا ڪانگَ، وچِين ٿِي ويلا ڪري،
گِھڙي گھڙو ھُٿِ ڪري سُڻي سانِجھيءَ ٻانگَ،
سيئي ڍُونڍي سانگَ، جتي ساھَڙُ سُپرين.

بيت - 20

مِنھِن جَنھينجي مُون، ڏِٺو مُنھن ميھار جو،
آھيم ساهَ سَئون، سو ڪِيئن گَھڙو گهوريان.

بيت - 21

گھڙو ڀڳو تہ گهوريو مَرُ چوڙُ ٿِئي چُوڙو،
”طالِبُ الموليٰ مُذکر“، اِيُ ٻُڏندَن ٻُوڙو،
ڪوڙِھيو ڏَمُ ڪُوڙو، مون مِھارُ مَنَ۾.

بيت - 22

گھڙو ڀڳو تہ گهوريو، مر ٻِيڻي ٿِئَي ٻانھِين،
”طالِبُ المُوليٰ مُذکر“، اِيَ پَر اسانِھين،
پُئَان مَ پاھين، مون ميھار مَنَ۾.

بيت - 23

گھڙو ڀڳو تہ گهوريو، پاڻان ھو حِجابُ،
واڄَٽَ وَڄي وجود ۾ رَھيو روحَ رَبابُ،
ساھَڙَ ريءَ صوابُ، آءٌ گهڻوئي گهوريان.

بيت - 24

گھڙو ڀڳو تان گهوريو ڀَڄي تان مَ گھَڙِي،
مولھاٽو مُحبَ جو ڀِڄِي ٿِيو ڀَري،
مَٿان ويَر وري، ساھڙ ڏِنَم سڏڙا.

بيت - 25

گھڙو ڀڳو تان گهوريو ڀَڄي تان مَ گھڙي،
محبتي ميھار سِين اٿم جِيءَ جَڙي،
دل۾ تنَھن دَوست جِي چڻڪِي نِت چَڙي،
ڪُڏي پِييَس ڪُنَ جي آرَن منجهہ اَري،
مَوجن ڀَر مِھراڻ جي لُڏيس ڪِين لڙِي،
ساھڙ ڪاڻَ سَڙِي، لَٽڪان لھرين وچَ۾.

بيت - 26

گھڙو ڀَڳو تہ گهوريو، تان ڪِي تَرُ مِئَيان،
ادبُ اُکڙِيَن کي ڏيھاڻي ڏِيان،
ميھارَن مِيان، سئَون سُونھائين پيچرو.

بيت - 27

گھڙو ڀڳو تہ گهوريو، آسَرو مَ لاھيجُ،
”لا تَقنَطُوا مِن رَحمَت اللهِ“ تُرھي اِن تَريج،ُ
حبيباڻي ھيج،ُ پَسِين مُنھُن ميھارَ جو.

بيت - 28

گھڙو ڀڳو، مُنڌَ مُئِي، ويا وسِيلا،
سارَ ڇڏِيائين سِيرَ ۾ ھَي رَھِيا حِيلا،
سُھڻِي جا سِيلا، وحدتَ سڀ وڃائِيا.

بيت - 29

گھڙو ڀڳو مُنڌ مُئي وسيلا وياس،
پيئَي مُنھن مِھراڻ جي واڳُن واتِ وڌاس،
ساھڙ سُڌِ لڌياس، ثابِت لنگهي سِيرَ مان.

بيت - 30

گھڙو ڀڳو، مُنڌ مُئي، وسيلا ويا،
تِنھا پو سُئَا، سُھڻِيءَ سَڏَ ميھارَ جا.

بيت - 31

جڏھن وسِيلَن لوڙھي ڇڏِي لُڙَ ۾،
پارارا پِريَن تڏھين پُڇِي سُھڻِي.

بيت - 32

کامان پَچان پِڄران ٻَران ۽ ٻَڙڪان،
اُڇريو پُئان آر ۾ ترسان نہ ڪَنھن تَڙ کان،
ڪاري ڪارُونڀارَ ۾ واڳُن جِيئَن وَڙڪان،
لھريُن ۾ لَڙڪان، ساھَڙَ رسِج سِيرَ ۾.

بيت - 33

توڏي پيئ تارَ ۾ سَنڊ نہ کنيائِين ساڻُ،
ڪاري ڪارُونڀارَ ۾ پِئ پڇاڙي پاڻُ،
مَتو جي مھراڻُ، سُھڻِي سَنڪو ڀانِئيو.

بيت - 34

اُنھيءَ ۾ اَڌَ ڪيو دَِلِيلَن دلو،
ساھَڙُ مُنکي سِيرَ ۾ ڍيلج ڪِيمَ ڍلو،
واڳُن وراڪِيس وچَ۾ ڪُنَن ڪِيو ڪِلو،
ميھارَ تورئ ناھ ڪو مُون بيھُودئ بِلو،
سِگھا مُحب مِلو، تہ اونهي منجهان اُڪران.

بيت - 35

ڪچو ڪَمُ نہ آئِيو ڀُلايَس ڀيلي،
ڪُڏي پِيس ڪُنَ ۾ رُوحَ سَندي ريلي،
واھَر ڪر ويلي، نہ تہ ساھڙ وڃان ٿِي سِيرَ ۾.

بيت - 36

پاڻَ مَ کَڻِج پاڻَسِين، وسِيلا وسار،
لُڙُ لنگهائي سوھڻي پِرت وجَھندئ پار،
سي تُرت لنگھينديون تِار، اُڪنڍَ آڳَهُ جَنِسين.

بيت - 37

پاڻ مَ کڻجُ پاڻَسِين، ريءَ وسيلي وانءُ،
مَٿان سائِرَ سُھڻِي پرت وَٺِجي پانءُ،
نِينھَن ڳنَھندي ناءُ، ونئَن پريان جي پارَ ڏي.

بيت - 38

پاڻ مَ کڻج پاڻ سين، ريءَ وسيلي وڌ،
لالن تني لَڌُ، عشق جنجي اڳَ۾.

بيت - 39

پاڻ مَ کڻج پاڻسين، وَسيلا وڃاءِ،
عشقَ ساڻ اُٺاءِ، پيرُ پِريان جي پارَ ڏي.

بيت - 40

پاڻ مَ کَڻِج پاڻَسين، ريءَ وسيلي وَڃ،ُ
ڀيلو ڀري ڀَڃ،ُ اُڪنڊَ کَڻُ عميقَ ۾.

بيت - 41

آڳھ عِشق واريُون جڏھِن ڪِيا جَن،
تڏھن رسيا تِن، مِھڻا مُحبَ ميھار جا.

بيت - 42

ڪونھي آڳَهُ اِھڙو، جھڙي محبتَ مَن،
اُڀيون اورين پارُ ڏي ڪُوڙيون ڪَکَھ پُڇن،
نَدِي تَن نيڙُ ٿئي جي ريءَ تُرھي تَرن،
سِڪَ رساڻي سُھڻي اَصلُ عاشقَن،
سي جھَليون ڪينَ ڪُنَن، پُڇن مَرُ مِيھار کي.

بيت - 43

پُڇن جي مِيھارَ کي پُڇي سي مِيھارَ،
تُرَھو تَنِي بار، عشقُ جَنِيکي آڪَرو.

بيت - 44

عشقُ جَنِيکي آڪرو ترھو مَٿي تَن،
جي ساھڙَ کي سِڪَن، تَنِي جَرُ جَنڊُ ٿِئي.

بيت - 45

ترھو آڇ مَ تَنِکي جَن عشقَ سِين آگاهَ،
پُڇي مَسَ مَلاحَ، ساھَڙُ مني سھڻي.

بيت - 46

ساھَڙُ سا سُھِڻي سائِرُ پُڻ سوئي،
آھي نِجوئِي، ڳُجھ ڳجھاندَرَ ڳالھڙِي.

وائي - 1

ڪھڙي منجهہ حسابَ، ھُوئَڻُ منھنجو ھوت ري،
گولِي ڀَڄُ گناھ کان ڪونھي سوُلُ ثوابَ،
نَڪِي تَقَاوَتَ ۾ نڪي منجهہ ربابَ،
خُديائِي خوبُ ٿئَي، لائين جي لُعابَ،
پَلِيتُئِي پاڪُ ٿِئَي، جَنِبيو منجهہ جنابَ،
سو نہ ڪَنھن شيءِ ۾، جيڪِي منجهہ تُرابَ،
جي جَھرَڪِيا جَرَ تي، سي تان سَڀ حبابَ،
ھاديءَ سِين ھُنَ پارَ ڏي، ريڙھين ساڻَ رڪابَ،
چَنبو وجھي چورَ جيئَن، آءُ ڇُر عقابَ،
ديدُ وڃايُم دوست جو، ھَلِي منجهہ حجابَ،
ڪسرتَ آھي قُربَ ۾، اِدغا ۾ اعرابَ،
فَنا وجھي فَمَ ۾، ڪارَڻ ٿِيُ ڪبابَ،
ڏي طَھُورا تَنِکي، جي سِڪَن لاءِ شرابَ،
ھُوئَڻ منھنجو ھوتَ ري ڪھڙي منجهہ حسابَ،
مُٺِيءَ ڪِيا مرضَ ۾، ياوھ سَڀ جوابَ.

وائي - 2

سچا ساھَڙَ مونکي تون، وَھِيان واھڙ مونکي تُون،
نيئِي نيئِي اول پِريان جي پارَ ڏي،
ڪُنَ جي ڪارُونڀارَ جا، سي آءٌ ڀانئَيان ڀُؤن،
نيئَي نيئَي اول پِريان جي پارَ ڏي،
سَندو جِيڻ آسرو، مَنان لاٿو مُون،
نيئَي نيئَي اول پِريان جي پارَ ڏي.

فصل ٻيو
بيت - 1

ڪَرَڳُلَ ڪُوچَ ڪُنَ گهڻان، جِت جَر واڳُو جئَائِين،
پاڻُ اُڇلي آبَ ۾ وھ سِر وڌائِين،
لھَريُون لنگھيائِين، لطفَ ساڻُ لطيفُ چَئَي.

بيت - 2

ڪرڳل ڪوچ ڪن گهڻا، جِت دَڙڪو منجهہ درياهَ،
اَچيو اُتاھِين گھڙي، سانگو ڪري نہ ساهَ،
ساھَڙَ جي صلاحَ، پار لنگهايَس ٻاجهہ سِين.

بيت - 3

دھشتَ دور درياهَ ۾ جِت ھيبت ھُلاچُو،
وِرچِي وِيرن وچَ۾ ڪَاڏَي ويو ڪَچو،
سَاھَڙُ ڄَامُ سَچو، سِاڻي ٿيندُم سِيرَ ۾.

بيت - 4

دھشت ڌُوم درياه ۾ جت سَٽاڻا سُيسَارَ،
بيحد باگُو بَحرَ ۾ ھيبت ناڪَ ھزارُ،
ساريان ڪانھ سَريرَ ۾ طاقت تُوھان ڌارَ،
ساھَڙُ ڄامَ سَتارَ، سِگھو رَسجُ سِيرَ ۾.

بيت - 5

دھشت ڌوم درياه ۾ جت ڪَڙڪَا ڪُنَ ڪَرينِ،
ٻِڇَل ٻانڊِي ٻارِ ۾ لھِريون لوڏا ڏِين،
سناوَرَ سامِيَا جِت سِيڻاھيا نہ سَنڊِين،
ويريون واٽَ نہ ڏين، ساھَڙَ سِيرَ لنگهائين.

بيت - 6

دھشت ڌوم درياه ۾ جت ڪَڙڪو ڪُنُ ڪري،
توڏي تاڪُن وچُ ۾ مٿان ويرَ وَري،
آءُ ساھَڙَ منھنجا سُپرين پِرتَئون پيرَ ڀَري،
ھادي ھٿُ ڌري، اونهي مان اُڪارئين.

بيت - 7

دھشت ڌوم درياه ۾ جت ڪُنَن جا ڪَڙڪا،
سھي ڪينَ سمونڊ جا ماندي دل دَڙڪا،
ساھَڙ ڄام سُڻج ڪا، فريادي فقيرَ جي.

بيت - 8

دھشت ڌوم درياه ۾ جت ڪُنَن جو ڪَڙڪو،
آھيم اُنھين پارَ جو دل اندر دَڙڪو،
ڀڄي شڪ، سيد چَئَي، سِيرَ سَندو سَڻڪو،
والي ڪَر وَڙُ ڪو، تہ ٻار لنگِھيان ٻاجهہ سين.

بيت - 9

دھشت ڌوم درياه ۾ جت لُڙُ لَھريون لَسَ ليٽَ،
آڻيو اوڀارَن ۾ ٻانڊِي ٻوڙي ٻيٽَ،
جت چِڪڻ جي چَپيٽ، اُت سيد سير لنگهاءِ تون.

بيت - 10

دھشت ڌوم درياه ۾ جت تکيون تَنواروُن،
منھنجون مانَ ميھارَ کي پُھچَن پُڪارُون،
ساھَڙُ سَنڀارُون، لھرن لوڏي نہ مَران.

بيت - 11

دھشت ڌوم درياه ۾ جت جايُون جانارن،
نڪو سَنڌو سِيرَ جو، مَپُ نہ مَلاحَن،
دَرندا درياه ۾ واڪا ڪِيو وَرَن،
سَڄا ٻيڙا ٻار ۾ ھَليا ھيٺِ وَڃن،
پُرزو پيدا نہ ٿِئي تختو منجهان تُن،
ڪو جو قھرُ ڪُنَ ۾ ويا ڪِينَ وَرن،
اُتي اَڻ تارُن، ساھَڙَ سِيرَ لنگهاءِ تون

بيت - 12

دھشت ڌَنس درياه ۾ جِت لھريُون ڪَن لوڙا،
سَوين اچي سمنڊ ۾ ٿيا سيڻاھيا سوڙھا،
جي تارو ھُئا توڙان، تَن ھُرڀ ڀانيو ھيڪڙو.

وائي - 1

ادا ڙي ڏوٿِي آءٌ پڇان تو ٿي،
ڪيچ رسندِيَس ڪيئَن، ڏَسُ مُون ڏي،
نھ آءٌ سَمِي، نہ سُومِري، نہ آءٌ جَت، نہ اَوٺِي،
آءٌ انھيءَ مان آھيان، جي ٻانڀڻ پَڙھن پوٿِي،
پَرٽ ٿِينديسَ، پِرين پُڇائينديس، پَڇاڙينديسَ پوٽِي،
سنجھي ساٿ پلاڻيو، تو پلاڻيو پوءِ ٿِي،
ھِٿان ٿي ھوت ويو، جِتُ پُڇين جو ٿِي،
ھلج ھوتَ پُنھونءَ ڏي، منجهان نِينھَن نِڪُو ٿِي.
آتڻُ وجِھي اَگِ۾ منجهان جوئن جوءِ ٿي،
سنجھي ساٿَ سِڌاريو، پُنھونءَ پڇان پوءِ ٿِي،
رويو رُئان رُڃُن ۾، ھَي ھَي ھت ڪوھ ٿِي.

وائي - 2

ڪھڙو سَنڱُ سِياڪو، ھاري مون ھوتَن سين،
آءٌ ھيڪَلي حَبَ ۾، نہ مون مِٽُ ، نہ ڪاڪو،
مُنڌ پيادي، پَنڌُ گهڻو، نہ مون اُٺُ، نہ ناقو،
چڙھي نہ سگھان چوٽئين، ڏونگر ڪونھي ڏاڪو،
پرين پڇنديس پَٻ ۾، وڻ وڻ وجھنديَس واڪو،
ھوءِ جا پِڪَ پنھونءَ جي چَٽِيان تنھن چُئاڪو.
پسڻ ڌاران پِرينءَ جي فقير پوءِ مَ فاقو،
وچُ مَ پوءِ وصالَ ۾ لِکَھ مَ پوءِ لِياڪو،
آتڻ وجھي آڳِ۾ پُڇندِيس پوءِ پَھاڪو.

فصل ٽيون
بيت - 1

تَڙَ تَڪَڻُ تار گھڙڻ اِيءُ ڪاڻيارِن ڪَمُ،
ڏَھ ڏَھ ڀيرا ڏِينھَن ۾ ڏيئَي ڏوراپا ڏَمُ،
عقلُ، مَت، شَرمُ، ٽيئَي نِينھَن نِھوڙِيا.

بيت - 2

گھيڙان ڪري نہ گهور، تَڙُ تڪڙ کان نہ لَھي،
جنھنکي سڪ سَاھڙَ جي پُورن مٿي پُورَ،
ڪارئ رات ڪُنَن ۾ وَھمن ڪِي وَھلُورَ،
جنھنکي ساڻُ پِرين جا سُورَ، تنھنکي ندي ناه نگاهَ ۾.

بيت - 3

جِئان گِھڙي تِئَان گھيڙ، ڪَپرو پُڇن ڪُوڙِيُون،
ڏَمَ سين جُسو ظاھران، مَنُ ميھارَ سِينِ ميڙُ،
سا نَدِي ڀانئين نيڙُ، جنھنکي سِڪَ ساھَڙَ جي.

بيت - 4

جئان وَھي تِئَان واٽَ، ڪَپَرو پڇن ڪُوڙيون،
جنکي سِڪَ ساھَڙَ جي، سي گھيڙُ نہ پڇن گھاٽُ،
جن کي عِشقَ جي اُساٽ، سي واھُڙُ ڀانئَيِن وکڙِي.

بيت - 5

اَوتَڙان تَڙُ ٿِيو، ڪِنھن جِنھن گِھڙي گھيڙَ،
ڏَمُ پاسي ۾ ڏُکندو مَنُ سِين مِھارن ميڙُ،
سا نَدي ڀانئ نيڙُ، جنھنکي سِڪَ ساھَڙَ جي.

بيت - 6

ڪِنھِن جِنھن گھيڙَ گِھڙي، جئَن اَوَتَڙان تَڙُ ٿيوس،
سالِم ويئي سُھڻي ڪُنَن ڪِينَ ڪِيوس،
اُھُسُ اکڙِيَن ۾ پِريان جو پِيوس،
حَقان حَقُ ٿِيوس، ھُئِي طالب حَقَ جِي.

بيت - 7

توڏِي توڙائِين نِينھنُ نوازي سُھڻِي،
ڳِچِيَ ھارُ حبيبَ جو لائقُ لَڌائِين،
سو تَڙَ سوٺائِين، جيڏانھن عالَمَ آسَرو.

بيت - 8

ھُئي طالِب حَقَ جي توڏِي لاڪُون توڙَ،
نھ مَلاحُ نہ مَڪُڙِي، نڪِي ٻڌئين نوڙَ،
پاڻِي پنِئ ٻوڙَ، سُھڻِيءَ ليکي سِيرَ جو.

بيت - 9

پاڻِي پِنئَ ھيٺ سُھڻيءَ ليکي سِيرَ جو،
ڀِيڙيو ٻَڌي بيٺ، وَڃي ڪُنَ ڪَپِيندي.

بيت - 10

وڃي ڪُنَ ڪَپِيندي سُھڻي منجهان سِڪَ،
ھڏِ نہ ڀَڳِيس ھِڪَ، مُحبتي ميھار جي.

بيت - 11

توڏيءَ ٻِي نہ تات ميھار ئِي مَنَ ۾،
ڄُپُڻ پِييَس رات، ھُو ساھَڙ، ھَوءَ سُھڻِي.

بيت - 12

توڏِي تُھائِين جي، سي ھِتي ڇَڏي حِرصَ،
ساھڙ ڌاران سُھڻِي کوٽيون ڪَن کِرسَ،
وڏِي اِئُ ورسَ، جيئَن ڏَمَ وٽ ڏينھَن گُذارئين.

بيت - 13

توڏِيءَ کي تعظيمَ، ٻِيَن سُرنِيان اَڳَري،
اوڏي ٿي الفَ کي مَنُ گَڏيائِين سين ميمَ،
جيلانھن ذات حليمَ، مِلي تي ميھارَ کي.

بيت - 14

ساري سِکُھ سبقُ، شريعتَ سندو سُھڻي،
طَريقتان تِکو وَھي حقيقتَ جو حَقُ،
معرفتَ مَرڪُ، اَصلُ عاشِقَنِکي.

بيت - 15

صبرُ شاڪِرين، آھي اوطاقَن ۾،
جي واصِل ٿِيا وصالَ ۾ سي ذرو ظاھُر نہ ڪَن،
وييَتَ واھُڙَ تَرن، ھينئَڙا، جن ھَڄِي ويا.

بيت - 16

پَل پَل ٿي پَلي، ڏَم ڏھاڻِي ڪيتَرو،
پَسِي دَورُ دريَاه جو وچان ڪِينَ وَلِي،
ڪاري راتِ قريبَ ڏي منجهان حُبَ ھلِي،
نھ ڪِنھن جھولَ جَھلِي، ھُئي سَمُنَ پُوري سُھڻي.

بيت - 17

جھولَ نہ جھلي سُھڻي، سائِرَ سَٽَ سندياس،
جِنھن ڄائِي اھڙي عاجِزا سا مَرُ مَرڪي ماس،
پَسين جي پِياس، تہ ڪي عشقُ اَڻين.

بيت - 18

نڪا جھولَ جھَليس، نہ تانگھو نہ تار ڪِين،
ڏَمَ ڏھاڻِي ڪيتَرو ٿو پَر ۾ پليس،
تان تان جِيءُ جَليس، مِلي جان نہ ميھارَ کي.

بيت - 19

نڪا جھولَ جھَليس، نہ تانگھو نہ تار ڪِين،
ڏَمَ ڏھاڻِي ڪيتَرو ٿو پَر ۾ پليس،
تان تان جِيءُ جَليس، مِلي جان نہ ميھارَ کي.

بيت - 20

سِياري سِيه راتِ۾ جا گھِڙي وسندي مِينھَن،
ھَلو تہ پُڇون سُھڻي، جا ڪَرَ ڄاڻي نِينھَن،
جِنھنکي راتيُون ڏِينھَن، مِيھار ئي مَنَ ۾.

بيت - 21

سِياري سِيه راتِ۾ جا گھِڙي وسندي مِينھَن،
ھَلو تہ پُڇون سُھڻي، جا ڪَرَ ڄاڻي نِينھَن،
جِنھنکي راتيُون ڏِينھَن، مِيھار ئي مَنَ ۾.

بيت - 22

سانوَڻَ گِھڙي سڀَڪا، ھِيَ سَرھي سِياري،
تَنُ وڌائِين تار ۾ ارواحَ جي آري،
محبتَئ ماري، ڪونھي داد درياهَ ۾.

بيت - 23

ٻانڌِي جي ٻيلِي ٿئَين تہ حالُ ڳرَھيان ھِيءُ،
سَگھو ساعتَ نہ جِندَڙو جَرَ ريَ مُنھنجو جِيءُ،
سانوڻُ سِيارو ڀانِئَيان وھ پِريان جي ويءُ،
پار جَنِجو پيُ، وڃَڻُ واجِبُ تَنِتي.

بيت - 24

واھَڙَ ڀِرَيون نہ پاءِ، تو پُڻ لکيو ڏيڻو،
سدا سانوڻَ ڏِينھڙا ھِنئين نہ ھونداءِ،
وھاڻِيءَ وينداءِ، اوڀَرَ اُتاھان لَھِي

بيت - 25

واھُڙَ وَھِين مَ شالَ، سُڪِي ٻيلاٽيون ٿئين!
پَسان تُنھنجي پيٽَ ۾ لاڻا، لُوتَ، لِيارَ،
جِنھن تو سَڀَ ڄمارَ، آسائِتيون ٻوڙِيُون

بيت - 26

ڪَڙِ ڪَڙِ ڪُنَ مَ وَڄُ، ٻانڌِي ٻوڙِ مَ ٻار ۾،
مون تي جا مِيھارَ جي سا ڪيئَن ڌُئان ڌُڄ،ُ
توءِ گِھڙندِيَس اَڄ،ُ جي اُبَتَا آرَ ڪَرين.

بيت - 27

ادا ڙي ٻانڌي، توکي ڪَڙھان ڪِ پاڻَکي،
سوڌِي خَبرُ سڄڻين تو ڪا تَڙِ آندي،
تون پاتار ۾ پانڌِي، اسان پَنڌُ پِريَن ڏي.

بيت - 28

محبتي مِيھارَ جُون دل اَندر دُونِھيُون،
آڻِيو وجھي آرَ ۾ لھاڻو لُوھُيون،
جي ساھَڙَ جُون سُونھيون، سِيرَ سَراڙو تَنِکي.

بيت - 29

ٻانڌِ مڙيئَي ٻيٽَ ۾ سُڪي ھُئَڙا گَڏِ،
جڏھن ٿِين ساھَڙَ سَڏُ، تَڏھن لُڙِھي لَھوارا ٿِيا.

وائي - 1

پانڌي پِريَن جو اِي آءٌ مانَ ڪو پَسان،
ڀينَرُ ڀِنِيءَ اُسَھو ڏونگرُ ڏورڻُ اسان،
مُندائتي مِينھَن جيئَن ويلو ويلَ ٿي وَسان.

وائي - 2

ڪُه ڄاڻان ڪيڏاھِين، مُنھنجو تَنُ تَڻي تيڏاھين،
سائين نيڻين نِينھَڙو لڳائي ويڙا،
جيڏانھَن عالَم آسرو مون پڻ آه اوڏاھِين،
دُونھِين دوست ميھارَ جي، ڏِئي جيئن ڏٺائين،
ساري سُپريَن کي، رھبرُ رتُ رُنائين،
دامن تيڏِي چَنگُلُ ميڏا روز قيامت تائِين،
پِير اسانڏا حضرتُ مِيران جُملي جي آسَ پُڄائين.

فصل چوٿون
بيت - 1

اَديون سَڀ اَندامَ، منھنجا چَڙَن چوريا،
لارُنُِ جا لَنئُن لائِي، سا ڪيئَن آڇيان عامَ؟
لڳِيسَ جنھنجِي لامَ، سو دوست دلاسا مُنجِي.

بيت - 2

چوڌاري چَڙا ٻُرَن ٻيلايَن جا،
سُتي سَنڀارَن جو پِيم ڪَن پَڙاءُ،
وھَڻُ مون نہ وَڙاءُ، سُڻِيو جھانءِ جِھڄي ھِنئون

بيت - 3

چَڙَن چوري آھيان، سُکِھ ٿي سُمھان ڪِيئَن؟
ساريان ساھَڙَ ڄامَ کي ڏَھ ڏَھ ڀيرا ڏينھَن،
ميھارَ مَرَڻَ سِينئَن، نِيَرُ پاتِمُ نِينھَن جو.

بيت - 4

ڪارا ڪُنَ، ڪاري تُکِي، ڪاريھَر ڪَڙَڪا،
مَئي مَتي مِھراڻَ ۾ اَچن دُبارا دَڙَڪا،
ويندي ساھڙَ سامھان ڏِنَس جھولَ جَھڙَڪا،
کَڙڪَن جا کَڙَڪا، سُوھان ٿيئڙَس سِيرَ ۾.

بيت - 5

کَڙڪَن کِجاياس، ٻيلي پاس ٻُرن جي،
ڇڻڪَن جي ڇيڄَ ڪِيا، تِن واري وَِھ وڌياس،
لاَکو لطف الله چَئي، اَڇي آبُ گھِڙياس،
سرتيون ڪِنھَن سڀاڳَ کي سِڪڻُ آءٌ سِکياس،
وَسان ٿي ويياس، مِليَس جي ميھارَ کي.

بيت - 6

کڙڪَن خُوش ڪياس، محبتئ مِيھار جي،
پَسَڻَ ڪارڻ پِرينءَ جي، آڌِي تي اُٿياس،
سُتي جاڳاياس، سانڀَر سُپيريَن جي.

بيت - 7

جِياريَس سنڀارَ، ڪُهُ ڪَريندَم گڏجِي،
ويروتار وُجود ۾ پِريَن جي پچارَ،
سي سَڄڻ ھون نہ ڌارَ، جي ھينئَڙي ۾ حَلُ ٿيا.

بيت - 8

ٻيلي پار ٻُري، مون کي چڙن چوريو،
محبتي مِيھار جي سُتي شاخَ چُري،
مَٿي جھوڪَ جُھري، پُوندِيَس پاڙيچن جي.

بيت - 9

ھُنَ ڀَر سُيَم ھُوءِ سُتي سَنڀارن جي،
چتُ چَڙن چوريو، ذوق ٿِئَڙمُ جُوءِ،
مُحبت ۾ مِجاز جِي بِاالله پييم بُوءِ،
وَڃِي روبَروءِ، ديکيان دوستَ ميھار کي.

بيت - 10

ھُنَ ڀَر سُيَم ھاڪَ، سُتي سَنڀارَن جِي،
محبتي مِيھار جي چَڙن چوريا چاڪَ،
اُنھِيءَ جي اوطاقَ، وڃڻُ واجبُ مون پِيو

بيت - 11

ڪيڏانھن گَھنَڊ گُڙَن، ڪيڏانھن اُٺِي ويئَيون،
تيڏانھن ٿِيُون چَرن، جيڏانھن پُٺِ ميھارَ جي.

بيت - 12

سا جُوءِ مينھين نہ ٿِئَي جيڏانھن مُنھن ميھار،
ڪَپرَ ڪارُونڀار، ڪِئَن لنگھنديُون ڪُنڍيُون.

بيت - 13

ڪِٿي ٿِيو ميھارُ، ڪِٿي ٿو گَھنڊُ گُڙي!
ڪٿي دونھِي دوستَ جي، ڪٿي پَريون پارُ!
جِيئن مون سَڀَ ڄمارُ، جَرَ ۾ جھوتون ڏنيون.

بيت - 14

وَڇُٽِين ويٺي، سور وياڇي سُھڻي،
آن ڪاٿِي ڏيٺِي، مينھِن جي ميھارَ سِين؟

بيت - 15

پُڄيو پِينگھَن پاندَ، ويٺي روءِ وَڇُن سان،
ڪُهُ ڪرينديسَ ڪانڌَ، گھَڙو ڀَڳو تان گهوريو

بيت - 16

ڳِچِيءَ پايو ٻانھَن ويٺي روءِ وڇن سان،
لائيِان لالَ لنڱن کي آئين جي چَرو ڪانھَن،
آءٌ اوھان جي دانھنَ، سدا ڀُڻان سَنَري.

بيت - 17

پِينگھا پَسيِو روءِ، وڃيو وٿاڻن ۾،
دونھيءَ پاسي دوست جي پاڻ پَڇاڙيو پَوءِ،
سَڄڻ سانگ سَندوءِ، شَالَ اچي اوراھون ٿِئي.

بيت - 18

ڀيليان جِت ڀڳيُون، آئيون اُتِ وَري،
ڪانھي ٻِي ڳَري، مينھُن کي ميھارَ ري.

بيت - 19

ميھاران مِرڪَ پيتائِين پِريمَ ڪِي،
تنھَن مَندَ مَتَوالِي ڪِي سندي صافَ سُرڪَ،
لڳيَس ڪامَ ڪِرَڪَ، لوھان تِکي لطيف چَئَي.

بيت - 20

ميھاران مَھِي پيتائِين پِريمَڪِي،
اُرَڪَ سُرَڪَ سيدُ چئي لڳِيَس ڏُوتُ ڏَھِي،
سگھي تان نہ سَھِي، مِلي جان نہ مِيھارَ کي.

بيت - 21

مري تان مَ ميھارُ، وَٿاڻُ ولھو مَ ٿِئي،
وَڇُن جي وڇارَ جو ونگو ٿِئَي مَ وارُ،
ساھڙُ مُون سينگارُ، ماڻُھن ليکي مِھڻو.

بيت - 22

مينھُون ھِنَ ميھار جُون اَلاَ سڀ بَچَن،
وَڇُون جي ڪِيرَن ۾ سدا ٿيون سُونھَن،
مون کي ماڻِڪِن، تاڻي ھَنيو تار ۾.

بيت - 23

مينھُون ھِنَ ميھار جون الا سڀ جِيَن،
ڪاريون ڪُنڍيون ڪَڪِيون، وارا ڪِيو وھَن،
جُوءِ جا جانارَن جِي، ٻيلا ٻَھ ٻَھ ڪَن،
اچي ريلَ رَھَن، مون سانڀارا سُپرين.

بيت - 24

چاھَڪ چَري، تاري تَري، آيون مَٿي آرَ،
ڪوڙين ڪَرَ کڻنديون سُڻي سَڏَ ڌرارَ،
مينھُون ساڻُ ميھارَ، پَرچي پار لنگھنديُون

بيت - 25

چاھَڪ چَري، تار تَري، آئِيُون مَٿي ٻيٽَ،
لُڙَ لنگھنديون ليٽَ، ڪلمي جي قرارَ سِين.

بيت - 26

چاھڪ چري، تار تري، آئيون مٿي ڪُنَ،
ڪوڙين ڪَرَ کڻنديون ساھَڙَ جي سَمُنَ،
مينھون ساڻُ اَمُنَ، پرچي پار لنگھنديون.

بيت - 27

چاھڪ چري، تار تري، آئيون مٿي کوهُ،
سُڻي سَڏُ ساھڙ جو، راضي ٿيندا روحُ،
مينھون ساڻ صبوحُ، پرچي پار لنگھنديُون.

وائي - 1

مون کي ڪا مَ جھلي، پاڻُ سَڀَڪا پَلي،
آءٌ ويندڙِي نينھن اُڇلي، ويندي آءٌ پار پرين ڏي،
تَنُ وڌائين تار ۾ آڌئ رات اُڇلي،
پَسِي دونھيون دوست جون جِئُ منھنجو جَلي،
ڏَمُ ڏھاڻِي ڪيتَرو، پَر ۾ ٿو پلي،
ڪاري رات ڪُنَن ۾ روحُ وڌائين رَلي،
محبتيءَ ميھار جي ڪا سُڌ مُون کي سَلي.

وائي - 2

توکي منڱا جو تون آھِين، ٻيو دَرُ ڪون سڃاڻان،
الھٰي عنايتَ سين، نوازِين نماڻا،
اَنڌا ڪَرين اڳُ۾، ڪوٺائِين ڪاڻا.

وائي - 3

نھين نھين ميڏي وَس، وو بنا دلبر ھَي دل ماندي،
سڪان ٿي سنگھارَ کي، باب نہ منھنجي بَس،
مونکي مَت ميھار جي، ڪانھ اچي ٻِي ڪُس،
دَردَ دَسي آھِيان، دردُ منھنجو دَس،
سُکھ نہ پڇي سُھڻي، ڏُک ڏُکيءَ کي ڏَس.

فصل پنجون
بيت - 1

ساندَه سڀُ درياهُ، پَري ڪَنڌِي پارَ جِي،
ڇِڪي ڇولِئ ۾ گِھِڙِي، جِتي جِي وڻانهُ،
پَسيو ڏوھ ڏَڪي ھِنئَون، آرَ مٿي ارَواحُ،
جي توھ ٿِئي تو ڏانھن، تہ ويَر وھِيڻو ناه ڪِي.

بيت - 2

سانده سڀ درياهَ پري ڪنڌي پارَ جي،
ڪنبي ڪما حَقهُ آرَ مٿي اَرواحَ،
دلاسي دارينَ جي سانچي سانچي ساه،
جي توھ ٿِئي تو ڏانھَن، تہ وير وھيڻو ناه ڪي

بيت - 3

سِڪڻ وارن سُٿِرو، جي دھشت سانُ درياهُ،
اوڙڪ اُنھي جو نہ رھي آرَ بِنا ارواحُ،
ويندي ساھڙَ سامھُوَن صدقو ڪنديون ساهُ،
جَنِکي حُبَِ اُنِھي جي آه، ساھَڙُ ساڻِي تَنِجو.

بيت - 4

گھڙيا سِي چَڙِھيا، اِيھين اٿيِئَي،
مئي مَتي مھراڻَ ۾ پو ٽپو ڏيِئَي،
تھ ميھار مليِئَي، سَنڀُوڙو سِيڻاهَ سين.

بيت - 5

آڌِئَ اُڌاڻا سَرتيون سُکَہ مِيھارَ جا،
لنگهي سَيرَ سنوان ٿيا ساھَڙَ سِيباڻا،
ڀِنئ تي ڀاڻا، پَسان مانَ پِريَن جا.

بيت - 6

آڌِئَ اُڌاڻو ھِنئَڙو مون ھَٿَن مان،
وھ پئي واھُڙَ ترَي ساھڙ سِيباڻو،
ڀَيڄَ ڀِنيءَ ڀَاڻو، پِيَ جو پَسِي آئيو.

بيت - 7

لَھِرن لَکَ لِباسَ، پاڻِيَ پَسَڻُ ھيڪَڙو،
اونهي تنھن عميقَ جي واري ڇَڏيو وماسَ،
جِت ناه نھايتَ نِينھن جي، کوءِ اُت پنھنجي خاشَ،
تڙن جي تلاشَ، لاھ تہ لالَنَ لَڳِھ ٿِئين

بيت - 8

جيڏانھن چِتَ چاهُ گهڻو آرُ بھ اوڏاھِين،
وڃي وھ واڪا ڪِيو تِکو تيڏانِھين،
ميھارُ مِلائِين، لھرن منجهہ لطيفُ چَئَي.

بيت - 9

اکيون مُنھنُ ميھارَ ڏي جَن رکيون جوڙي،
ريءَ سَنڊَ، سيدُ چَئي، تارَ گِھڙن توڙي،
تَني کي ٻوڙي، ساھَڙُ سگھي ڪِينَڪِي.

بيت - 10

پَلِيان پَليو نہ رَھي نِرتون نِينھُن نِبارُ،
گھِڙان گهوريو جِندَڙو اُٿَلَ مُون اوڀارُ،
جِنھين مَن ميھارُ، ھلَڻُ تَنھِين حَقُ ٿِيو.

بيت - 11

پَسُ پَسڻا پَري ٿِيا اوري سَندُن آرُ،
درياهَ ري سَھاڙُ، ڏِسڻ گهڻو ڏُھُلو.

بيت - 12

پَسُ پَسڻا پري ٿِيا، اوري آرُ سَندون،
ڏِسڻ گهڻو ڏُھلون، درياهَ ري سھاڙَ کي.

بيت - 13

ڪاڏي وڃان ووءِ، جيئن وَھَڻُ وَڇارَن مَٽيو،
ڏوڌِي پڇي ڏيهَ جا جَرَ سِرَ اُڀي جوءِ،
شِڪَسِتي، سيدُ چَئي، چِيھانَ ڪَريو چوءِ،
ساھَڙَ سانگُ سَندوءِ، اَچي اوراھون ٿِئي.

بيت - 14

سَندو ڏَمَ ڏُھڪارَ ھَڏِھِين ڪونھي ھِنَ کي،
ھِنَ پاڻيَ سِين پَنھنجو پُسائي نہ سينگارُ،
ڪارڻُ مُنڌَ ميھارُ، ڪاري رات ڪُنَ تَري.

بيت - 15

لِکيو جو نِراڙَ، سو انگ ڪِياڙيءَ نہ ٿِئَي.
پاڙِيو ويٺِي پاڙِ، جيڪي لِکيو لَوحَ ۾.

بيت - 16

قَلم جَنِي ھَٿَ ۾ جي واري ٻِيو لِکَن،
تھ مَھندَان مَحبُوبَن، پُڇڻ پاھَت ناھِ ڪو.

بيت - 17

ڏَمُ ڏِھاڻِي ڏي، سَندا ميھَرَ مِھَڻا،
جھَلِيمَ ٿي جھولِيَ ۾ پَلَي پايو سي،
مَرُ جان چالِيهَ چَئَي، سَنڱا سپُيريَن جي.

بيت - 18

جيھَرَ لوڪُ جَھپُ ڪَري ذرو جاڳَ نہ ھوءِ،
اوھِيَر اُٿِيو اَديون پَهُ پِريان ڏي پوءِ،
ڪَچو چُونِم ڪوءِ، تہ مَرَڪُ ڀانيان مِھڻو.

بيت - 19

ھُوءِ جا ٻَري باھِھ، مَنَھ مِھَارَن جي،
آڳِھ تَنھن اُھاءَ، وڃي ڪُنَ ڪَپِيندي.

بيت - 20

تھَہ حياتي ڪِينءَ سُئِي جي سِيرَ نہ گهِڙِي سُھڻي،
ھِت حياتِي ڏينھڙا ھَڏھَن تان نہ ھُئِي،
چُڪِي تَنھن چَري ڪِي جو ڏِنَس اُن ڏُھي،
سُھڻيءَ کي، سَيد چَئي، وڌو قُربَ ڪُھِي،
ھنئَھِين ھوندَ مُئَي، پر ٻُڏِيءَ جا ٻِيڻا ٿيا.

بيت - 21

ڪا جا ڪُنَ ڪرين، ڀِنيءَ ڀُڻ جُھڻ پاڻ۾،
اکيون تنھن آب کي، آڌِئَ اُڪيرين،
توڻي تِڪُون ڏِين، تہ اُڃ اُنھيءَ کي نہ لھي.

بيت - 22

ڪيرُ ڪُنَ، آءٌ ڪيرَ، ڪير ڏَمَرَ سَھي ڏَمَ جا؟
قضا ريءَ ڪيرَ ڌري مَٿي پاڻيءَ پيرَ؟
ڀينرُ ڀِنيءَ وير، لِڌو ٿي لوڙيان.

بيت - 23

جي ٻُڏان تہ ٻَن، مَرُ اولجان اُن پارَ ڏي،
ڪَنڌِيءَ مٿان سپُرين مانَ ٻَر ٻَر اچي ڪَن،
مُيائِي سِين تَن، جيڪَرَ اُٿِي نِڪران.

بيت - 24

لَھَرَ مِڙوئي لالُ، وَھَن کٿوريان وتَرو،
اوٻارا عَنبيرَ جا جَرَ مان اچن جَال،
ڪُنن گھِڙِي ڪالھَھ، سِڪَ پريان جي سھڻي.

بيت - 25

ڪنڌيءَ جھليو ڪانھَن، عاشُق اُڀو آھُون ڪري،
تو ڪِيئَن ٻوڙِي سُھڻي ٻيلي مُنھنجي ٻانھَن،
درياهَ توتي دانھَن، ڏيندس ڏينھن قيامَ جي.

بيت - 26

جيڪي ڏِٺِئي تار ۾ ڪَنڌيءَ سو ڪھيجُ،
جَرُ وڏو جھاجھ گھڻِي پاندُ مَ پُسائيجُ،
ساھَڙُ ساڱاھيجُ، تہ ثابت لنگھِين سِيرَ مان.

بيت - 27

ڳورا ٻَئِي پارَ، ھِنيون حيرتَ ۾ پِيو،
وھان تہ ويرَم پئَي نِينھنَ ۾ پوءِ نِھارَ،
وڃان تہ واڪو ٿئي پاڙي پوءِ پچارَ،
ھُت ٿي وعدي جي وارَ، ھِت سُوٽون ڏينِم سَرتيون.

بيت - 28

جا ھَڙَ اندر جِيءَ ساھَڙَ ڏِني ساه کي،
سا ھَڙَ ڇُڙي نہ ساهَ جي سا ھَڙَ ساھڙَ سِينئن،
ساھڙُ ميڙَ سَميع، تہ سا ھَڙَ ڇُڙي ساهَ جي.

وائي - 1

دردَ رانجَھندي ھي ماري، الا دردُ رانجھندي،
ايڪ کِڻ دي ويکڻ ڪارڻ گِھن گَيا دل ساري،
ڪوئي حبِيبُ طبِيب بَتاوي جو دارون دي دلدا قراري.

وائي - 2

آتَڻَ ۾ ويھي، سَڀ دُعا ڪريجاه جيڏيُون،
ڪانھي بَس بَھيرَ کي، ھَلُ چَلُ پَئَي پيئَي،
راهَ مسافرُ سَڀُ ڪو، ڪون ڏٺوسون ھِت ڏيھِي،
ساريندا صلواتَ کي، منجهہ قبر سڀ پيھِي،
ڪوٺائو ڪريمَ جو، ڳالهہ پُڇندو ڪيھِي؟
نوازيندو نورَ سِين، ناقِصَنِکي اُت نيئِي،
الله ھيڪُ محمد ﷺ برحقُ شالَ چوان مان ايھِي

فصل ڇھون
بيت - 1

ساھڙَ جا سِينگارَ، مون اَڻَ ڏِٺا اَڳي ھئا،
نھ ڪا ڪُن فَيَڪُون، ھئي نہ ڪا ٻِي پچارَ،
مَلڪَنِئان مَھند ھُئَي توڏِئ جي تَنوارَ،
محبتَ ساڻُ ميھارَ، لايائين لطيفُ چئَي.

بيت - 2

سُھڻي کي سينگارَ، اَڻ لَکيا اڳي ھُئَا،
ڪُن فَيَڪُون ڪان ھئَي، نہ ڪا ٻِي پَچارَ،
مَرڪِي ساڻُ ميھارَ لنئَن لايائين لطيفُ چَئي.

بيت - 3

گھيڙَ لنگھيو گھاري، مِيثاقان ميھارَ ڏي،
”اَلَستُ بِرَبِڪُم قَالوُابَليٰ“ پَر اِھائي پاري،
ڏِسيو ڏيکاري پِرت پِريان جو پيچَرو.

بيت - 4

’اَلَستُ‘ اَرواحَنکي جڏھن چيائون،
ميثاقان ميھارَ سِين لڌيون مُون لائُون،
سو موٽي ڪِيئَن پانھُون، جو محفوظان معافُ ٿِيو.

بيت - 5

’الَستُ‘ اَرواحَنکي جڏھن چَيائين جِيئَن،
قالُوابَليٰ قلبَ، ۾ ٿِيو تَفاولُ تِيئَن،
محبتي ميھارَ جي آءٌ نھوڙِي نِينھَن،
سَرتِيُون ساھَڙَ سِينئَن، ھلڻ مون حَقَ ٿيو.

بيت - 6

’الَستُ‘ ارواحَنکي جڏھن امرُ ڪيو اَحدَ،
ھو مَن ڪاڍو ميھارَ ڏي سُھڻِيءَ سِڪڻ سَڌَ،
دِلو دورَ درياھ جي ڪِيو اِرادي اَڌَ،
جيڪِي آيُس ڏانھَن عَھَدَ سو پاري مُنڌَ پاتارَ ۾.

بيت - 7

’الَستُ‘ ارواحنکي جڏھن فائِقَ فرمايو،
ھو مَنُ ڪاڍو ميھار ڏي سُھڻيءَ کي سعيو،
دلو دورَ درياهَ جو اوڏانھين آئيو،
جيڪي ھاديَ ھَلايو، سو پاري مُنڌ پاتارَ ۾.

بيت - 8

’الَستُ‘ اَرواحَنکي جڏھن جاڳايو جليلَ،
سَنئَين راهُ، سيد چَئي، سوٺائِين سَبيلَ،
وحدتَ جي واديءَ ۾ ڪي قدر قليلَ،
درياهَ جي دليلَ، لکين لَھوارا ڪيا.

بيت - 9

’الَستُ‘ اَرواحَنکي جڏھن چَيائِين،
ھو مَنُ ڪاڍو ميھار ڏي سُھڻيءَ سَدائِين،
جيڪي آيس اوڏانھين، سو پاري مُنڌ پاتارَ ۾.

بيت - 10

کامان پَچان پَڄُران لُڇان ۽ لوچان،
تن ۾ تَونسَ پريَن جي، پِيان نہ ڍاپان،
جي سمنڊُ مُنھن ڪريان، تہ بھ سُرڪِيائي نہ ٿئَي.

بيت - 11

کامان پَچان نہ مَران سَڙان ساري رات،
ٻَن ٻِيائِي وجِھي، ڪَر پِريان جي تات،
سِيخُون سنديون سَڄَڻين، اُڀرن آڌِيءَ رات،
نَھ ڪِي ھٿِ نہ ساٿِ، ڏيھاڻيو چَنگ چَڙھان.

بيت - 12

ڪاري رات، ڪچو گَھِڙو، اوڻِٽيه اونداھِي.
چَنڊَ نالو ناه ڪو دريا دَڙ لائِي،
ساھَڙَ ڪارَڻ سُھڻي، آڌِيَ ٿي آئِي،
اِيءُ ڪَمُ الاھِي، نہ تہ ڪُنَن ۾ ڪيرَ گِھڙي.

بيت - 13

ڪاري رات، ڪَچو گھڙو، نہ ڪا سِيڻاه ساڻُ،
وجھي ويرمَ نہ ڪَري پِريان ڪَارڻِ پاڻُ،
مُحبتَ کي مھراڻُ، سُڪِي سَڀُ پَٽُ ٿيو

بيت - 14

ڪاري رات، ڪچو گھڙو، مٿان وَسي مِينھنُ،
ھيڪو ڀُو بيراهَ جو، ٻيو سانڀارا سِينھن،
شالَ مَ ڇِڄي نِينھنُ، گھِڙان گهوريو جِندڙو.

بيت - 15

ڪاري رات ڪُنن ۾ ڪھڙو اَٿِئي ڪَمُ،
مَتان جاڳِي ڏَمُ، پُڇي پاڙي واريُون.

بيت - 16

تُون جَنھِين جِي آھِئَين تِنھن سِين ڇِنُ مَ سَڱُ،
پُري پَرائي پُرکَھ سِين وڃي اڙايُئَي انگُ،
جِتي جاڳندو ڏَمُ، تِت ڪَنڌِ مٿانھون نہ کڻين.

بيت - 17

ڏَمَ کُٽنئي ڏِينھن، ويٺو جِيُ وِللِين،
مَڇُڻ مارڳ لائيا ھَڏَن مٿي ھِيئَن،
قَول ڀَڃندِيس ڪيئَن، جي ٻَڌم ٻيلائين سَان.

بيت - 18

اورار نہ پَرار، ويچاري وَھ وچَ۾،
سُڪِيَ ڏِنَيءَ سپرين، ٻِيو مِڙوئي تار،
تُون گِھڙ ڪِيمَ نِھار، ٻُڏندَن سِين ٻاجُھون ڪري.

بيت - 19

ھِنَ پار، نہ ھُنَ پار، ويچاري وھ وچَ۾،
نِيڇُ نِھاري نہ گِھڙي، تِنھن ۾ پِيَس تُنَ،
الا ساڻُ اَمُنَ، آرا ڪِنھن اُڪارئِين.

بيت - 20

سَھسين سائِرَ ٻوڙيون، مُنڌَ ٻوڙِيو مِھراڻُ،
وھ وڃايو پاڻُ، ھَڻِي ڪَنڌُ ڪَپَن سين.

بيت - 21

سَھسين سائِرَ کَجَن، توءِ سَھَڄُ نہ مَٽي سھڻي،
تھ ڪي نينھَن ڇِڄَن، پَر تَھين پِرين جي.

بيت - 22

سُپيريان جي تُرَھي، ٻُڏِين ھَٿُ مَ لاءِ،
صُباحَ تو چُونداءِ، اَسان تو اُڪاريو

بيت - 23

سُپيريان جي تُرھي ٻُڏن توءِ مَ لڳُ،
جي ڀانئين پِرينءَ مِڙان تہ ٻُور اُبتي وَڳُ،
پاءِ تيڏاھِين پَڳُ، ناه جيڏاھين نِجُھرو.

بيت - 24

سُڪِيءَ جي سانباھَ۾ جڏھن ٻُڏِيون جي،
ساھَڙُ تَنھي کي، ٻيلِي ٻِنھيءَ ڪَنڌئين.

بيت - 25

سُڪِي جي سانبَاهَ ۾ ٻُڏين توءِ ٻُڏُ،
ڪَکَھ ڪانڊيرا ڪاٺيُون ميڙي ٻَڌُ مَ مَڏُ،
نھ ڪو ساھَڙَ سَڏُ، نڪا سُڄي سُھڻِي.

بيت - 26

سُڪيءَ ٻُڏن جي، ساھَڙُ ساڻي تِنجو،
لھرن سر لطيف چَئَي، ڪُلَھن چاڙِھيو نِي،
جي پُڇَن پَنڌُ پَري، تَن اُماڻي اوڏو ڪري.

وائي - 1

جيڏيون آءٌ تان نہ چَونَدي لو، ڏکُھ ڏوراپو سيڻن کي صريح لو،
سَڱا وَڃَن سُپرين، مِنتَ موٽَن مانَ،
ڀينرُ ڀيڻي حُجَ جي، ڪوھياري سين ڪانَ،
سو تون صاحبُ آھِين، جو تہ ڀيرائين ڀانَ،
سوالِي سَمَگِئا، داتا ڏَيئِي دانَ.

وائي - 2

ڪا جا ڳالهہ ھُئَي، سا جا لوڪ سُئي، ٻاروچي جي مَنَ۾ لا،
سِرُ سَڳر پُر پيچري، تون جا لوڪَ سُئي،
سَسئيءَ سَڳَرَ پَٽئَين، ڪيرُ چَوندو مُئَي؟
پَنڌُ ڪَريندي پِرينءَ ڏي، ڪڏھن ڪان کُھِي،
آنڪا ڏِٺِي اوٺيا، کِيرَن پاس کُھِي.

وائي - 3

جان جاڳان تان نھين وي نال ڍولڻندي،
اُس جاڳڻ مئَي ڇِي ڪَريان، جِس بيداري مين مُٺي،
خُواب خَلوت ڀانئَان، اُس ڪاتِي مين ڪُٺي وي.

فصل ستون
بيت - 1

تَڙِ نہ گھِڙي تورُ، مَنَ ڪاڍو ميھارَ ڏي،
ڏاڍو دَورُ درياهَ جو، سِڪَڻُ وڏو سورُ،
مَنَ۾ موجَ ميھارَ جي، پَھتسُ پِريان جو پورُ،
ٻيلي ٻنھي ڪنڌئين، نِتُ نِھاري نُورُ،
منجهان جَرَ ضرورُ، ڪَچي کي ڪومَ ٿِئي.

بيت - 2

ٻوڙين چاڙھين مُون ڌڻي ٻئي جو دعويٰ رَسي نہ دَمُ،
ھِنَ منھنجي حالَ جو، ميھَرَ تي مَعلُم،
رَکُھ ڀِيلي جو ڀَرمُ جو اَوتَڙ پيو اَجُھورَ ۾.

بيت - 3

دائِمُ جا درياهَ ۾، سا مَڇِي ڪِني ڪوهُ،
آھِس اِئُ انَدوهُ، پاڻِي ڪِٿي تہ پِيان.

بيت - 4

ڪانڌي ڪَنگَ ٿِياس، وَھَڻُ جنازو سُھَڻي،
ٻَگھا جِي ٻيٽَن جا، ڪُلھا تَن ڏِنَاس،
اَکين مَلڪَ ڏٺاس، توءِ مَنَ ڪاڍو ميھارَ ڏي.

بيت - 5

اُڀو تَڙِ مِيھارُ، ملاحَن سَڏَ ڪري،
آءُ پڻ وجھان ھٿڙا آئين پُڻ وجھو ڄارُ،
گهوريو ڪارونڀارُ، مانَ مِلنئَون سپُرين.

بيت - 6

ميھارُ ملاحَن کي، اُڀو آڇي اَڇَِ،
آءُ پڻ وجھان ھٿَڙا اَئين پڻ وجھو رَڇَ،
سَندِي ڪُنَ ڪُڻِڇَ، مانَ ھون سلامَت سپُرين.

بيت - 7

ميھار ملاحن کي، اُڀو ڪري سَڏَ،
اَدا انُھِيءَ پارَ جا، موڙي اچو مَڏَ،
وئا جي وھ گڏ، ھلو تہ ڏوريون اُنِکي.

بيت - 8

جِتي ڀيرَ ڀِرَن، ڀَريُون پُون ڀَواريُون،
تانگھ نہ لڌِي تارُئين مَپُ نہ ماٽِيَڙَن،
ڪَنڌِيَ اُڀا ڪيترا سِڻياھيا سَنگن،
تون ڪيئَن تَن تَڙن، اَچو اَساري گھڙين.

بيت - 9

ڀَريون پَرينءَ ڀَر، پَسُ جي پار پَوَنديون،
آڻِيو وجھي آرَ ۾، وَڻَ جي پُونِس وَر،
سانباھي سَمُنڊَ جي، قطب چَئي، ڪا ڪَر،
تو ڀانيو آءٌ گَھر، تان آھين آرَ اکين ۾.

بيت - 10

ڀَريون ڀَر درياه، پَسُ جي پار پَوَن ٿِيون،
ٻَڌِ تَوَڪَلَ جو تُرھَو آھَرُ ساڻُ اللهَ،
جَنجِي ساھڙَ ساڻُ صلاحَ، سي ڪِينَ ٻُڏنديون ڪَڏھِين.

بيت - 11

سانڀاران سَڏَ ڪيو اُڀا چُونِم آءُ،
ھِڪُ تِکوئي تار وھي، ٻيو لُڙُ لھريون واءُ،
ساڻِي جَن اللهُ، ٻُجھان سي نہ ٻُڏنديون.

بيت - 12

سانڀاران سَڏَ ڪِيوم اُڀا چُونم اَچ،ُ
ھڪ تکوئي تار وھي، ٻِيو ڪمينِيءَ ڪَچ،ُ
ساڻي جَنھِين سَچ،ُ ٻُجھان سي نہ ٻُڏنديون.

بيت - 13

ھاري حقُ رکيج، سانڀاران ساھڙَ جو،
خوابَ خيالً خطَرا، تَن کي تَرڪُ ڏئيج،
اَندر آئينو ڪَري، پِرينءَ سو پَسيج،
اِنَھِيءَ راهَ رَميج، تہ مُشاھدو ماڻئَينَ.

بيت - 14

ھاري رکجُ حَقُ سانڀارا ساھڙَ جو،
خوابُ خيال خطرا، تنھي ڏيجُ تَرَڪُ،
ڪرئين غَير غَرَقُ، تہ مُشاھدو ماڻئَين.

بيت - 15

سانڀارا سيئِي، تَنُ جَنِجو طالبو،
مَنُ پِريان نيئِي، پَڳَھيِو پاڻَ ڳَري.

بيت - 16

سانڀاران سَندان، وَڻَ پَسِيو وھُسي ھِنئُون،
ڇَنا مَنَھَن مينھِيون وَھِيان وَٿاڻان،
اکڙيَن عناتُ چَئي لايو لَنئُن سيڻان،
ڪَڙھان ٿي ڪيڻان، جيئن گهڻو اُڪنڍِي آھيان.

بيت - 17

لَيا ڏِٺَم لارَ، سانڀاران ساھَڙَ جا،
ھِنئَون ھَت نہ وندري ڌارارنئَون ڌار،
مُنھنجو مَنُ ميھارَ، پَڳھيو پاڻَ ڳَري.

بيت - 18

گِھِڙِي ۽ گهوري مٿان پِرين جِندَڙو،
مُحبت جا مِھراڻ ۾ تَسو ٿِي توري،
ڏَم وڌو ڏوري، نہ تہ ڪُنَن ۾ ڪير گِھڙي.

بيت - 19

ٻارنھن ڪُن ٻَٽِيھ تَڙَ، تَڙَ تَڙَ مٿي نانگ،
عِشق جَنِي جو سانگُ، ٻُجھان سي نہ ٻُڏنديون.

بيت - 20

ٻارَنھن ڪُنَ ٻَٽِيھ تَڙَ، تَڙَ تَڙَ تي ڀَٽُون،
اُٿيو آڌيءَ راتِ ۾ سُھڻي ڏِئِي سَٽُون،
ڇَڏيو کِيرَ کُٽُون، لُڏي لھريُن وچ۾.

بيت - 21

ٻارنھن ڪُن ٻَٽِيھ تَڙَ، تَڙَ تَڙَ مٿي تُوتَ،
عِشِق جَني جو قُوت، ٻُجھان سي نہ ٻڏنديون.

بيت - 22

ٻارَنھن ڪُنَ ٻَٽِيھ تَڙَ، تَڙَ تَڙَ اُتي جوءِ،
ھِڪڙي رَھِي پوءِ، ٻِيون مِڙيئي لنگھيون.

وائي - 1

ويجھي وندُر جِن وَڻَن، اي، اوڏي آيَس جان پِريان جي پيچَرن،
جي تو اوڏا ڀانِئيا، سي ڏونگر ڏور ڏِسَن،
مَدي نہ ھُيَن مَنَ ۾، ڪيچان ڪوھ اَچَن،
مَرَڻُ منھنجي کي ڪِيو، ھِيُ پَهُ ٻاروچَن،
سُونھنِ سَنگَرَ پَٽئين مَنَھَن معذورَِن،
وندُر وائِي جا وَھي، مونکي سا نہ سَلن،
آڻي ٻَڌا اوٺئين، موتِي کي مَيَن،
آڻي لاٿِيون اوٺئين، لَڏُون ڀَر لَڪَن

وائي - 2

اَکِيون پير ڪري وڃجي وو وڃجي،
سُپيريان جي ڳالھڙِي، ڪِنھِن سان ڪِينَ ڪِجي،
لِڪائي لوڪ کان، ڳوٺان ڳُجَھڙي نِجي،
محبتي ميھار جو سورُ نہ ڪَنھن سَلجي.

وائي - 3

لُڙڪِي لَنئُن نہ سُڃاتو، راندِ ڀانيائين رازَ کي،
اَنڌو اُلُوھِيَتَ کان، آھي اِيُ اُماٿو،
صَبَاحَ سو نہ شمار ۾، ليکيان جو اڄ لاٿو،
پييَس ڪاڻ ڪَريمَ سين، ٿِيسُ نِمُرودي ناتو.

فصل اٺون
بيت - 1

ٻُڏندي ٻُوڙن کي، ڪي ھاتِڪَ ھَٿ وجَھن،
پَسو لَڄَ لطيفُ چئَي، ڪيڏي کي ڪَکَن،
توڻي ڪنڌِيءَ ڪَن، ناتَ ساڻُن وڃن سِيرَ ۾.

بيت - 2

ڪَچِي ڪانِي ڪانھَن، ٻُڏا ڪڍي ٻار مان،
يا لنگهائي لطيف چَئي، يا ڌُريان ڪري د ا نھَن،
ڪَمَا حَقُهُ ڪکن جِي آھي ڳالهہ آگاهَ،
يا ڏين ٻُڏن ٻانھن، نات ساڻن وڃن سير ۾.

بيت - 3

جان ڪِي ڪنڌِيءَ ڪانھَن، تان تاڻي ٻَڌُجُ تُرَھو،
ھٿُ پِريان جي ھَٿَ ۾ ٻي کي ڏِج مَ ٻانَھَن؟
سَندي ڪَپرَ دانھَن، ڪ تو ڪَنين نہ سُئِي؟

بيت - 4

ھاواڻا ھُلَن، ڪَپَرُ ڪارُونڀارَ جا،
لھَريون لُڙَ لطيفُ چَئي ڀيلي تي ڀُلن،
جي ڪَچي ساڻُ ڪَھَن، آگا تُن اوڀائيين

بيت - 5

آھِين ھِتِ اَمانَ، ٻَڌُ تُرھو تار جو،
لھرين لُڙ لطيفُ چَئي جَھليا جُنگ جوانَ،
اونهي تَڙَ آگِھٽِيا آڏِي پائي آڻَ،
جي پيا مُنھُن مَھراڻ، تن ٻانڌين ٻيٽُ نہ اُڄَھي.

بيت - 6

ڪَچو کان ڪُنڀارَ، اوڳِي ڳِڻيو اُٿيين،
ڪ تو ڪَنين نہ سُئي ڀيلي تي ڀُلڪارَ؟
لوڙِھيا لَکَھ لطيف چَئي ڪوڙين ڪارُونڀارَ،
اُڪارئين آڌارُ، آرَ اَکئَين وارئين.

بيت - 7

ڪَچي ساڻُ ڪَھي، پَڪو پُڇي نہ سھڻي،
لَنگھِيو لُڙُ لطيفُ چَئي وڇارَن وَھي،
سا ڪئَن نِينھُن نِھي، جنھنکي نينھن نِڌو کِڻي.

بيت - 8

اونهي ۾ اوھَري، ڪَھي ڪچي ساڻُ،
سُپَڪ جو سيد چَئَي، پُڇي نہ پَرياڻُ،
عِشقَ واريون عبداللطيف چَئي سَڌَ نہ کڻن ساڻُ،
جنھي پاسي پاڻُ، سي اَوَتَڙَان ئي اُکَتِيوُن.

بيت - 9

انگُ پَسي رنگُ، ڪِيو ڪو جو دورُ دلي،
ٻَر ٻَر ٻيلئ نہ ٿيو، ڪَچو منجهہ ڪِلي،
تڙان ٿي تار گهڻو تُنھنجي بَحَرُ بِلي،
سو ميھار مِلي، آھيان جنھن جي آسري.

بيت - 10

اَنگُ لڳي رَنگُ، بتليون ڪو جو داغ دلي،
مُون تان سَھي نہ ڪيو منجهان ڇوھ ڇلي،
اَللهُ وَڪِيلُ الغافِلَين تريو وڃان ٿي تار ۾ سندي بَحر بلي،
اُھو ميھر شال مِلي، جو سَنڀُوڙو سِيڻاھ سان.

بيت - 11

ڀانيم تہ ڀِيلو، مون کي داءَ ڌُتاريو،
آئکي مٿي اُسَري، ڏِنو رُوحَ ريلو،
تيلاھِين ويلو پِيَم واھَڙَ وچَ۾.

بيت - 12

ڪڍيا جي ڪُلال، سي پَسِي خالَ خوش ٿي،
پاڻِيَ چِٽَ پُسائيا، داءَ نہ جَھِلي ڌمالَ،
سُپَڪَ ڀانيا سُھڻِيءَ جوڀَنَ جي جَمالَ،
اَئکِي جا احوالَ، مَعلُومُ ٿيا مَھراڻَ ۾.

بيت - 13

ڪاري رات ڪَچو گَھڙو نہ ڪا آڏِي اَڏُ،
ساھَڙ سُڻج سَڏُ، فَرياديُون فَقِير جِيُون.

بيت - 14

ڪچو تان ڪوھ پَڪو نَظَرُ پِرين،
ساھَڙُ مُنھنجو سُپرين، ڏم ڏٺيِئَي ڏوهُ،
جي ڇُٽو جي ڇوهُ، تہ پورينديَس پارَ مَڻِي.

بيت - 15

اَڻکو تان ڪوھ ڪَچو آيُم ڪَم،
جِيءَ جِنجَا جِمَ، پَڪا سي پُڇنديون.

بيت - 16

پَڪا رَڇَ ڪُنڀارَ جا، پَڪِي نِھائين،
مون کي تِيائين، ڀيلوئي ڀاڱي پِيو.

بيت - 17

ڪَچي نہ ڪَٽُ جَھليو، ڀيلو پِيو ڀُري،
سارَ ڇَڏِيائين سِيرَ ۾، ڪا ٻاھُنِکي ٻُري،
لَٽي لھريون ويئَيون، چوڌاري چُري،
ھِيئَڙي منجهہ ھُري، ماھِيتَ ملڪ الموتَ جي.

بيت - 18

ڪَچي ڪَٽُ نہ جھليو، ڀِيلو پِيو ڀَڄِي،
ماھِيت مَلڪ المَوتَ جي منجهہ وجودَ وَڄِي،
ساھڙَ کي سَڄِي، اَڻکي جي احوال جي.

بيت - 19

ڪَچي ڪَٽ نہ جھليو، ڀيلو سَھي نہ ڀَرُ،
ھٿين، پيرين، آڱرئين، ٻانھُن ڇڏيو ٻَرُ،
ساھَڙ سِگھو وَرُ، پييَسِ مُنھِنِ مَھراڻَ جي.

بيت - 20

ڪَچو کانءُ ڪُنڀارَ جو چِٽايُم چَئِي،
آڻي رکِيُم آبَ تي مٿي ڪُنَ ڪَھِي،
لھريُن منجهہ لطيف چئي پرزا ٿِيو پَئَي،
سُپَڪ ھو سَھِي، پر ڪرم کڻي ڪَچو ڪيو.

بيت - 21

جِت پَڪو پُرزا ٿِئي تِت ڪچو ڪندو ڪِيئَن،
ھُتُ حَقِيقَت ھِيئَن، ھِت ٿي نالا ڳِنھي نِينھن جا.

بيت - 22

ڀِيلي ڀُلائِي، پَسِي چِٽَ چَري ٿِي،
ٻَر ٻَر ٻُڏي سُھڻي، ويرُن ۾ وائِي،
ڪچي ڪيرائِي، لعلَ لھِرين وچَ۾.

بيت - 23

پَڪو کَڻِجُ پاڻَ سِين چڱو چِٽائي،
ڪَچو ڏيج ڪُلال کي مُنھنَ تي موٽائي،
سو سُڻ ھنئين سِين سُھڻي، جيڪِي فائِقُ فرمائي،
موجُون مُنجھائي، مارينيئَي مھراڻَ جُون.

بيت - 24

ڪو جو وَريو واءُ جيئَن ٻَرُ ٻانھُن ڇڏيو،
اڳي اَنَ تڙانءِ، اونداھِيانئَي اُڪران.

بيت - 25

ھَڻندي ٿَڪَم ھَٿَ، ھِينئڙي حُجون ڇَڏيُون،
لَکُھ لَھِرن گڏيو موجون وَريُون مَٿَ،
نِيَم ڪُنَ قُوتَ، ڀِرُ ڀَلَيرا سُپرين.

بيت - 26

ھِنيَڙي حُجون ڇڏيون قُوَتَ رھيَم ڪانَ،
مون تي موٽِج مون پرين ساھَڙَ ڄامَ سُڄاڻَ،
آھيان گهڻو اڄاڻَ، ڀِرُ ڀَليرا سپرين.

بيت - 27

ڀِرُ ڀَليرا سپرين، ڀَلا ۾ بي راهَ،
توريءَ تاري ناھِ ڪا والي تورئ واهَ،
ساھڙ جي صلاحَ، تَن کي ڪڍي تار مان

بيت - 28

تَن کي ڪڍي تار مان صُلحُ ساھڙَ جو،
اُت آڏو اچي ڪِينَ ڪِي ٻيليپَو ٻِئَي جو،
ميھارَ ڪِجُ مُنھنجو، ڪو اوڪَرُ اِنھينءَ آر مان.

بيت - 29

جي تُون طالِبُ تَڙَ جِي تہ ڪَچو کَنيئ ڪوهُ،
ڏيئَن ڏھاڻي ڏَمَ کي آڌِيءَ رات اندوهُ،
ڏِيل تُماري ڏوهُ، جا وَرُ ڇڏيو واھَڙَ تَرين.

وائي - 1

مَ پاڙيچِئ سَارَ، آءُ جا ويندڙي وَٽ وڇار، ڏَمُ مَ جاڳي لو،
مُونکي موليٰ ميڙئِين، ڪُنڍِن جِي قطارَ،
ٻُرن ٻيلايِن جا، سانڀاران سَنڀارَ،
وچُ مَ پوءِ وصالِ کي، سَٻاجَھا سَتارَ،
گَھِر گَھِر گِلا جا وَھي، پاڙي پَنڌ پَچارَ،
تاڪُن تَڪِي آھِيان، سَگھو رَسُ سَھاڙَ.

وائي - 2

ويٺي ڪين وساري، مُحَبتَ وڌَڙي ماري،
ديوانِي يارو مستانِي دِلبرُ جانِي ٿو جِياري،
جَنھَنکي سِڪَ ساھَڙَ جي، سا گھايل گَھُر نہ گھاري،
ڏَمُ ڏُھيلو ڏُکيو، سَر ۾ سُوٽَا ماري،
ٻيلي پاس ٻُرَن جي، تَن گھڙڪن وڌيَس گاري،
ٻيلي ٻِنِھي ڪَنڌئين مُحبُ مينھيون ٿو چاري،
ھوءِ ھُنگارون پَوَن پُڪارون، تَڙ تَڙ دوست تنواري،
ھُوءِ جا پِڪَ پِريمَ ڪِي، آھيان تَنھِن آساري.

فصل نائون
بيت - 1

جَر تَڙِ تِکَ تَنوارَ، وَڻ ٽِڻ وائِي ھيڪَڙي،
سَڀيئِي شَئي ٿِيا، سوريءَ سَزاوارَ،
ھَمَه منصورَ ھزار، ڪھڙا چاڙھيو چاڙھيان

بيت - 2

سَڀَتِ پچارَ پِرينءَ جي، سَڀَت ھوتَ حُضورُ،
مُلڪ مِڙيوئي منصورُ، ڪُھِي ڪُھندين ڪيترا؟

بيت - 3

چُونِم جي ھيڪارَ، مَ وَنءُ موٽِي سُنھڻِي.
دونھينءَ پاسي دوستَ جي، گھاريان سَڀ ڄمارَ،
ٻانڌينَان ٻِيھارَ، ھوندَ نہ لِڱين لائيان.

بيت - 4

جان ڪِي گھَران مَ وڃُ، ناتَ موٽ مَ سُنھڻِي،
ٻِيون ڀيري ڀَڃُ، ھيڪڙائي ھَٿ ڪري.

بيت - 5

مَرجُ وَٽ مِھارَ، متان موٽِين سُنھڻِي،
ساھَڙَ جا سِينگارَ، متان ڏَمَ ڏيکارئين

بيت - 6

جي تو بيتَ ڀانئَيا، سي آيتون آھِين،
نِيو مَنُ لائِين، پِريان سندي پارَ ڏي.

بيت - 7

جي قيامَ مِڙَن، تہ ڪَرَ اوڏا سُپرين،
تھانپوءِ سُڄَنِ، واڌايون وصالَ جُون.

بيت - 8

وڃان ڪينَ وَري، ھُوندَ ريءَ چَئي رَھِي رَھان،
دُونِھينءِ پاسي دوستَ جي، ماڳَھِين پُئان مَري،
صورت نہ سُنھَن ڪا، ڪِيَس چِتَ چَري،
وصالان فِراقَ جِي سُڄي ڳالهہ ڳَري،
تيلاھين تَري، مُنھن کَڻِيو موٽِيو وڃان.

بيت - 9

آءٌ ڪ نہ ڄاڻان اِئين، تہ جَرَ گھِڙي جوکو ٿِئَي،
قضا جا ڪُريمَ جِي، تنھن کان ڪَنڌُ ڪڍيو ڪِيئَن؟
ھِڪَ لِکئي ٻئي نِينھُن، آڻي اولِيَس اولَ۾.

بيت - 10

ڪاتِيءَ نہ ڪانھَن نَڪو ڏوھ قَلمَ جو،
اَنگ اُتيئِي لِکيو، جِتي نہ رَسي ٻانھَن،
ڪنھنکي ڏِيان دانَھن، جِئَن قضا قلم وَھائيو.

بيت - 11

تَڙَن جا طَعنا، سُنھکا ڏِينَم سَرتِيُون،
دريا ديوانا، سُڻ حقيقت حال.

بيت - 12

تَران لَئي طعني، مٿان وھ واڪا ڪِيو،
آڻي وڌيَس آرَ ۾ دَريا ديواني،
قلم جي ڪانِي، آڻي اوليس اولَ۾.

بيت - 13

طَعني لَئي تَران مَٿي وھ واڪا ڪِيو،
مُون کي سِڪَ سَاھَڙ جي، مَرُ مُحبت منجهہ مران،
وچان ڪِئَن وَرَان، ڪَنڌِيءَ مُنھنجو ڪارڻِي.

بيت - 14

تَران تان مَران، وَران تان وھ وِترو،
ھِنيَڙي ۾ ھوتن جا، اَچي گهور گهڻا،
پَسِيو پاڙي واريُون، ڏِسيو ڏوھ ڏَران،
وچان ڪِئَن وَران، ڪنڌِيءَ مُنھنجو ڪارڻِي.

بيت - 15

نڪو سَنڌو سُورَ جو، نہ ڪو سَنڌو سِڪَ،
عَدَدُ ناه عِشقَ، پُڄاڻِي پاڻَ لَھي.

بيت - 16

عَدَدُ ناه عشقَ جو سُڻِي ٿِئُ ساڻِي،
ڪانھي پُڄاڻِي، مَھَندان مُنڌَ، ميھارَ جِي.

بيت - 17

سِڪَ تُنھنجِي سُپرين، جِئَن تَران تِئَن تار،
تُونھِين رھِيو روحَ ۾، تونھين اَکِنئان ٻَھار،
پِرين تُنھنجي پار، مون واجھائيندي ورھ ٿيا.

بيت - 18

سِڪَ تُنھنجِي سُپرين ڀري ھَنيس ڀُون،
مَنان لاٿو مُون، سَندو جِيَڻ آسرو.

بيت - 19

سِڪ تُنھنجي سُپِرين ڪَپي ۽ ڪوري،
سَگھان نہ چوري، ڏاڍو نِيَرُ نِينھَن جو.

بيت - 20

سِڪَ تَنھنجي سُپرين اندر آھي اَجھَلُ،
ٻَڙھڪِيو ٻاھَر نڪري کَوري کانِئَي کَلَ،
ريَ سيراھِيءَ سَلَ، مونکي ڏِنا سڄڻين.

بيت - 21

سِڪَ تُنھنجي سُپِرين اَندر ٿِي اَجھاڳَ،
منجهہ ڀَريائِين ماڳَ، پَلٽِيو پاريُون ڪَري.

بيت - 22

ڪِي تَران ڪِي تار مُون، ڪِي سَگھان ڪِي سَگھُھ،
آڏو ڏيج مَ لَڳُ، مُون ھيڪلِيءَ وَلَھا.

بيت - 23

سِڪَ سِڪنديَن لاھ، وڇوڙِيا ميڙِ پِرين،
ايُڏِي سگھ سَچا ڌَڻي، تو ئِي کي جُڳاءِ،
تَنُ جَِنِھين جو طالبو، مِھَرَ تَنِھِين کي پاءِ،
ميڙائي جو ماءُ، ڪانگ لَوَندو ڪَڏھِين؟

بيت - 24

ڏِٺي ٿِيم ڏِينھَن، ڪوھ ڄاڻان ڪَھڙا پِرين،
نيڻَ ڀَرجِي نِينھَن پَلٽيا پاريُون ڪري.

بيت - 25

ڏِٺي ڏِينھن ٿِيام، ڪوھ ڄاڻان ڪھڙا پِرين،
وَلِن جئَن وَريَام، گُوندَرَ غَم پِريَن جا.

بيت - 26

ڏِٺي ڏِينھَن ٿِيام ڪوھ ڄاڻان ڪھڙا پِرين،
سَھَسِين سِڄَ اُلُھي، واجھائيندي ويام،
تَن ري سال پِيام، جَن ري ساعت نہ سھان.

بيت - 27

گَھرُ نہ وَرُ نہ وَٿُ ڪا، آھِم مَنُ ميھارُ،
اِن اوسيڙي اُٿِيان، سَنجھي ڪري سِينگارُ،
پِرين تُنھنجو پارُ، پَسان مانَ پَر ڪَنھِين.

وائي - 1

آيَل اَمَڙِ تي جِيان، جي سارينِم سُپرين،
گھڙو ڀڳو تان گهوريو، تان ڪِيَ تَرُھِنيان،
اَدبُ اکَڙِيُن کي ڏيھاڻِي ڏِيان،
سَنئون سُونھائم پيچرو، ميھارَن مِيان،
ساھڙَ مٿان صدقو، ڏَھين ڏَمَ ڏيان،
ماڻِڪَ مٿان ھيڪڙي، اَمُلَ اَٺَ ڏِيان.

وائي - 2

وڃي سا رات وِھاڻِي، ريءَ پَسَڻَ پريَن جي،
ھھڙا اوڏا سُپرين، تو ڪِئَن نِنڊَ رھاڻِي

وائي - 3

ھوئج ھوشيار خبردار، تِرڪَڻ آھي تَڙَ ۾،
کڏُون کُوٻا چِڪَ چِڪنديون، ڪي نَئِي نِھار،
آڌيءَ سي اُکڙنديون، اکيون جَن ڪَپار،
مون سُئو ملاحَن کان تَڙَ اَڙانگا تار،
ھوتَ ھَلنديَن کَٽِيو، وھَڻَ مُنڌَ وسار،
کُه آتَڻ ٻَن جيڏيون، ڏيراڻِيوُن ڏُئار،
پَڪو کڻِجُ پاڻَسِين، پِرين تنھنجو پار،
ويندي واٽاڙُن کي، پَٽيءَ ڪِيمَ پَچار،
پُونديئَن مُنھن مِيھار جي، ڏَمَ وٽ ڏِينھَن مَ گھار،
ساھڙَ کي سُڻ سُنھڻي، ٻِڇَلَ آڏي ٻار،
تار ترنديئَن لُڙ لَنگھنديئَن عشقَ جي آڌار،
پاندُ مَ ڇڏجُ پِرينءَ جو، پِھين جي پاتار،
ٿيندءِ سَڏَ ساھڙَ جو توڏِي ٿِيُ تَيار.

وائي - 4

مدد ٿِي ميھارَ يارَ، ساھَڙَ سِير ۾،
اونھان ڪُنَ اتانگھ تَڙَ، اولي ھَڻُ آڌارَ،
ڏِينھنَ ڏُھلا ڏَمَ سِين، آھيان اَھيان ڌارَ،
ٻِڇَلَ ٻانڌِي ٻار ڪري، اَتِ اُبتا آرَ،
تِتي گھِڙِي سُنھڻي، آڳهَ ريءَ آڌارَ،
ڪاري رات ڪچو گھڙو توڏِيءَ ڪي تَنوارَ،
سُنڀُوڙو سِيڻاھ سِين، سِگھو رَسُ سَنگھارَ،
اوراران آھوُن ڪريان، پَھُچان شالَ پرارَ،
سُڻِيو جھانءِ جِھڄي ھِنئَو، سانڀارا سَنڀارَ،
آيُم ريلي ريئَسين، اللهَ تو آھارَ،
تار ترنديَس پِرين پَسنديَس، وينديَس وَٽِ وَڇارُ،
پُورينديَس پارَ مَڻي، سَھَسين جي سيسارَ،
گولي گھاگھائي گھِڙي، جَڳَنٿِا جانارَ.

سُر سارنگ

فصل پھريون
بيت - 1

آگَمئَو آھي، لَڳهَ پَسُ لطيفُ چَئَي،
وٺو مِينھن وڏَڦُرو، ڪَڍو ڌَڻ ڪاھي،
ڇَنَ ڇَڏي پَٽِ پَئو، سَمَر سَنباھي،
وِھو مَ لاھي، آسرو اللهَ مان.

بيت - 2

آگَمَ ڪِيا الله، لَڳَهَ پَسُ لطيفُ چَئي،
پَلُرَ جي پالوٽ سِين، پَٽَنِ جَھلِيا پاهَ،
واحِدَ وڏائِي ڪِيا، مَٿي گَسَن گاهَ،
سانگِيَن وَريا ساهَ، اُٺُڻ آب اگُوندرو.

بيت - 3

آگَمَ اِيَ نہ اَنگَ، جِھڙو پَسڻُ پِرينءَ جو،
سيڻَن ريءَ سيد چَئَي رُوحَ نہ رُچَن رنگَ،
سَھَسين ٿِيا سارنگَ، جاني آيو جُوءِ ۾.

بيت - 4

جاني آيو جُوءِ ۾، ٿِيو قَلبُ قرارُ،
وَھلو وچانئَي ويو، ڪري غَمُ گُذارُ،
نظارو نروارُ، پِيَ پَسايو پانھنجو.

بيت - 5

اُٻُون ڪَڪَرَ ڪَڍَڙِيُون اُتَر ڏي آھِين،
ڪَري آگَمَ آئيون، تہ مُندَ نہ مَٽائِين،
مٿان لوڪَ لطيف چَئَي، گُوندَرَ گَنوائِين،
پَلُرَ پِيارين، اُڃيَن آب اگُوندِرو.

بيت - 6

ڇَنَ ڇَڏي پَوءِ ٻَن نَيءَ ڀَر اڏِمَ نِجھرو،
ڪانڌ سويري نہ ڪِيُيءِ پکي جي پَرن،
مُون جُھڙ ڏِٺو اُڀَ۾، وڄُون ڪَن وَرَنَ،
سانوڻ جي سَمَنَ، متان ڍول ڍلو وھِين.

بيت - 7

اَڄ پڻ اُتر پار ڏي تاڙي ڪِي تنوار،
ھارين ھرَ سَنڀاھِيا سَرھا ٿِيا سَنگھار،
اَڄُ پڻ منھنجي يار، وسڻ جا ويس ڪيا.

بيت - 8

اَڄُ پڻ اُتر پِار ڏي ڪَڪريون ڪاريُون،
وسي ٿو وَڏَ ڦُڙو، ٽَھڪَن ٿِيُون ٽاريُون،
لَٿين لُکَھ لطيف چَئي ڍايُون تاساريُون،
ڀِڄَندُيون ڀَٽاريون، وَري وٿاڻ آيون.

بيت - 9

اَڄُ پڻ اُتر پار ڏي، ڪَڪَرَ ٿو ڪَري،
وسايو واٽڙِيَن تي، ٿو خالقُ کَنڊَ ڀَري،
پاساريان پَري، سانگ مَ وڃن سُپرين.

بيت - 10

اَڄُ پُڻ اُتر پارَ ڏي، ڪارا ڪَڪَرَ ڪيسَ،
وِڄُون وَسَڻَ آئيون، ڪري لعل لِبيسَ،
پِرين جي پرديسَ، مُون کي مِينھَن ميڙيا.

بيت - 11

اَڄ پڻ اُتر پار ڏي ڪَڪَرَ ڪِي چوٽِي،
مُندائتي مِينھَن جي کِوَڻ نہ کوٽِي،
آءُ لالنَ موٽِي، گهوريا رُسَڻَ ڏِينھڙا.

بيت - 12

اڄ پڻ اُتر پار ڏي ڪَڪَر ٿو ڪَري،
روضي پاڪ رسول ' جي پَلٽيو پَٽَ ڀرَي،
وڄُن ساڻُ وري، تہ سَنگھارَن سُکھ ٿئي.

بيت - 13

اڄ پڻ اُتر پار ڏي ڪَڪَرَ ڪَيائِين،
مُندائتَن مِينھن جي رُتِ نہ روڪِائين،
پَلُرَ پَلِٽيائَين، گهڻا سانگِين سُکَہ ٿيا.

بيت - 14

اَڄُ پُڻ اُميدُون، آگَمَ سَنديُون اُڀَ ۾،
ساوڻَ پَسي سَرتِيون سَڄڻُ ساريو مُون،
آءٌ آسائِتي آھيان مانَ ڀِڄائي ڀُون،
گھُر تہ گھُرجِين تُون مُند مِڙيئي مِينھَن جي.

بيت - 15

وسي تَڏھن وَسَ، مُند مِڙيئي مِينھَن جِي،
کَٽَرنُ کيٽا ڇَڏيا جي مِڙيون ٿي مَسَ،
گابا مٿي گَسَ، ڏُکَھ نہ ڪندا ڏُٻڙا.

بيت - 16

وَسَڻ اکڙين جِيئَن جي ھُوندَ سِکِين مِينھَن،
تھ ھُوند راتو ڏِينھَن، بَس بُوندنيئَون نہ ڪرين.

بيت - 17

وڄُون وَسَڻَ آئِيُون سارَنگ سِينگاري،
اُڃَيا لَکَھ لطيف چَئَي پَلُرَ پِياري،
وڄڙين واري، کڻي ڪعبي تي ڪَرَ نائِيا.

بيت - 18

گام گندي گَنجَ، اَبر ۾ اُھاءُ ٿِيو،
پَسي پَر پِريَنَ جي ڏور ٿِيا سَڀ ڏَنجَ،
شالَ وسندو سَنجَ، عاشق تي اوھيرا ڪري.

بيت - 19

اُٺو اوھيرا ڪري عاشِقَ مٿي اَڄ،ُ
ڏُور ڏُڪار ڀَڄُ، مِينھَن مُنھن ڏيکاريو.

بيت - 20

ڪَڪَر منجهہ ڪَپار جُھڙُ نيڻنيُون نہ لَھي،
جَھڙا منھنجا سُپرين تَھڙا مينگھ مَلار،
کَڻ اکيون کِلُ يار، وَڃَن سُورَ سَنڌا ڪِيو.

بيت - 21

جُھڙُ نيڻَنيون نہ لھي ڪَڪَر ھُون نہ ھُون،
ساريو سپرين کي لُڙڪَ ڳَلن سِين پُون،
سي مر رويو رُون، جِن مسافر سُپرين.

بيت - 22

اڱڻ تازي، ٻَھَر ڪُنڍيُون پَکا پَٽَ سُنھَن،
سُرھي سيج، پَاسي پرين، مَرُ ٿا مِينھَن وَسن،
اسان ۽ پرينَ، شال ھُون برابر ڏينھڙا

بيت - 23

اُتران ٿي آئيو، تنھن ڪَڪَر لاٿم ڪَسُ،
وٺو مِينھن وَڏَ ڦُڙو ڪيو جبراني جَسُ،
نيڻ ٽِمندا پَسُ، وَسُ تہ وَرن سُپرين.

بيت - 24

اُتران ٿِي آئِيون، ڪري ھَڪَلَ ھوءِ،
ڀري تَلَ تَرائِيون، جوڙي ھَليون جُوءِ،
پَسو پَٽَن ۾، کٿوري خوشبوءِ،
اَچي روبروءِ، اُٺيون روضي تان رسُول جي.

بيت - 25

روضي تان رسُول جي، ڪِيو وڄُڙين وارو،
ڀريائون ڀيرَ پَئَي، نظر سِين نارو،
ھادي ڀَر حُڪمَ سِين ھِيُ تَڙ تاسِيارو،
نِرمَلِ نِظارو، پِيَ پَسايو پانھنجو.

بيت - 26

پِيَ پَسايو پانھنجو، نِظارو ناگاهَ،
لَٿو ڪَٽُ قُلوب تانءِ ٿِي وُروھَڻَ واهَ،
اُميدون اَرواحَ پِيَ پَسندي پُنيون.

بيت - 27

بَرَ وَٺا، ٿَرَ وَٺا، وٺيُون ترايُون،
پِرھ جا پَٽن تي ڪَن ولوڙا وايُون،
مَکڻ ڀرين ھَٿڙا سَنگھاريُون سايُون،
ساري ڏُھَن سامِھيُون ٻولاھَيون رايُون،
ٻانھِيُون ۽ ٻايُون، پَکي سُونھَن پانھِنجي.

بيت - 28

بَرَ وَٺا، ٿَرَ وَٺا، وَٺو جيسَرميرُ،
آگَم ڪري آئِيُون پائُر ڀَري پيرَ،
لاٿائُون لطيف چَئي وانڊَين مٿان ويرَ،
سَرھا ڪيائون سيرَ، سُرھيون سنگھاريُون ٿيُون.

بيت - 29

بَر وَٺا، ٿَرَ وَٺا، وٺي ڪَڇَ ڪِنارَ،
پوڃاڙيءَ پَٽَن تي ڏِسُ نايائون نارَ،
سٻاجھي ستارَ، لاٿا ڏُرتَ ڏيھ تان.

بيت - 30

مَڪي مَٿان موٽِيُون، اُٺيُون تي عِرفات،
روضي پاڪ رسول ' جي رَنگ ڪيائون رات،
وڄڙيُون پِرڀات، موٽِي مِصِر آئِيُون.

بيت - 31

ڪِيائون ميران سندو مُجرو، جَھرڪيُون ۾ جِيلانَ،
جِتي غوث بھاؤالدين اُت مَرڪيون ۾ مُلتانَ،
کَنوي خُراسانَ، سُک وَسايؤن سِنڌڙي.

بيت - 32

لارَ لئَينڊي وڇَڙا چيھي پير رتاس،
کُڙيُون کُھنبي وَرنيُون موتِي مُنھُن ڳُتاس،
پَسِي مينگھ مِيون چوي جَوھر جال جڙياس،
جُھومَڪَ بِستر پاس، وَسِي مِينھَن پَسائيا

بيت - 33

ڪانڌَ مَ وڪِڻُ ڪُنڍيُون ڌَڻُ سَڀوئِي ڌار،
اَڀريُون سَڀَِريُون پانھِنجيون، سِسيُون سڀ سَنڀار،
ٻَن ڇَڏي ڇَن پَئئ وڃي وَلھارَن وار،
تھ اچي اڱڻان بَھار، سَرلا ڪَنديوُن سَڏڙا.

بيت - 34

سَارَنگ کي سَعيو، توکي سَعيو نہ ٿئي،
گُري ٿو گُمان ۾ آيو ڪِئ آيو،
ھارين لاءَ ھرجاءَ ۾ ھادي ھلايو،
متان اِيئن ڀانيو، تہ بادلَ آھي بَسَ ڪئي.

بيت - 35

سَارَنگ سارَ لھيج، الله لَڳ اُڃِين جِي،
پاڻِي پَوڄ پَٽَن ۾ اَرزان اَنُ ڪريج،
وطن وَسائِيج، تہ سَنگھارن سُکھ ٿئي.

بيت - 36

سَارَنگ سائِي سِٽَ، جَھڙي لالِي لاکَ جِي،
اِئن سي اُٻُن اَنگيا، جِيئَن سي چُنِيءَ چِٽَ،
بَرسيو پاسي ڀِٽَ، ڀَريائِين ڪُنَ ڪِراڙ جا.

بيت - 37

سَارَنگ کي سارين، ماڻھو، مِرگھھَ، مينھيُون،
آڙِيون اَبَر آسري تاڙَا تَنواريِن،
سِپُون جي سَمُنڊَ ۾ نئَين سِڄ نِھاريِن،
پَلَر پِياريِن، تہ سَنگھارن، سُکھ ٿِئي.

بيت - 38

سَارَنگَ سِينگاري، وڄُون وَسَڻَ آئِيُون،
مُون کي کِوڻ خُوش ڪِيو جا ڪَڪَر ۾ ڪاري،
جُھڙن جھُونگاري، لاٿُم ڪَٽُ قُلوبَ تان.

فصل ٻيو
بيت - 1

ڀِري ڀِٽَ تي آئيو، سارنگُ سھجَ منجھان،
کِڙيون کٽَڻ ھَار جِيئَن وڄُون اُترَ واءِ،
سَرھَا سَبزا ٿِيا، ڊامڻ ڊٻَ ڪِيا،
پھري پَٽنئان، ڀَريائين ڪُنَ ڪِراڙ جا.

بيت - 2

ڀَريائِين ڪُنَ ڪِراڙَ جا، وَٺو وارياسو،
کوريتي کِوَڻِ ڪِيو، چڱو چَوماسو،
ماڪاڻِيءَ تان موٽيو، ڏيئَي پَٻَ پاسو،
خالِقَ ڪِيو خاصو، چيھو چُکيءَ ڪَنڌِئين.

بيت - 3

چِيھو چُکيءَ ڪَنڌئِين، ڪِيائِين گِڙَنگَ تي گُل،
ھَڏا ڪُٽيان ھَليو، ڀَري تَرايُون تُل،
آندائون آبُ اُڇَل، مٿي باغَ بھار ڪري.

بيت - 4

اَڄ رَسِيلا رنگ، بادلَ ڪڍيا بُرجَنسِين،
سازَ سارنگيُون سُرندا وڄائي بَرجَنگَ،
صُراحيون سارنگَ پَلٽيون رات پڌامَ تي.

بيت - 5

مِينھا ۽ نِينھان ٻَئي اَکَرَ ھيڪَڙي،
جي وسڻ جا ويس ڪَري، تہ ڪَڪَر ڪَن ڪِيھان،
بادَلُ ٿِي بِيھان، جي آگَم اَچَڻَ جا ڪرين.

بيت - 6

بادَلَ تُم پِيَ ڪَرُون، ڪَٽَڪَ جِت مِڙَن،
تَنگ ڀَڄَن تَرڪَشَ پُسَن، سَڄڻَ چِت پَوَن.

بيت - 7

ڪُڻِڪَن ڪانڌُ چِتُ ڪِيو جُھڙُ پَسيو جِھڄَن،
ورَ ريَ وانڊِن اَڏيا، پَکا سي مَ پُسَن،
اُتر ڊاھي اُن جا، تہ ڪِنھنکي ڪارُون ڪَن،
وارثُ وَري تَن، اچي شال اولو ڪَري.

بيت - 8

ڪُڻڪَن ڪانڌُ چِت ڪِيو، جُھڙ پَسِيو جُھڻڪَن،
سُڻيو رَڙرعدَ جِي ڪَليُون ٿيون ڪَنبَن،
ڪَلِيون ڪِينَ ڪُڇَن، ويچاريون وَرَن ري.

وائي - 1

کَرُ مَرُ کامي پَچِي، آءٌ ويندي دَر دوستَن جِي،
جيائين ڏُجَنَ تَڪِيو، سَڄڻُ تِيائين اَچي،
نُورا پايو نِينھَن جا، دَر ڀلي جي نَچي.

فصل ٽيون
بيت - 1

گَنيرَ گَت سِکن، چَلڻَ جِي چاهَ پَِئَي،
ھِندُو حيرتَ ۾ پِيا، لالِي ڪي لَبَنِ،
چمڪن چوڏِس چَنڊ جِئَن، وڄُڙيون وَھُسَن،
لوچَن ٿا لطيف چَئي، پَسَڻ لَئي پِرين،
ڪَيسر قريبن، سَنباھي ساڻُ کنيا.

بيت - 2

مُند ٿي مَندَلَ وَڄيا، ڪي اوھيڙَن اوڪَ،
ڇاڇَر ٿي ڇَنُن ۾، مينھُون چَرَن موڪَ،
سَرَھيون ٿِيون سَنگھاريُون، پُويو پائِن طوقَ،
ميھا چِڀڙَ ڦُنگِيون، جِت ٿِين سڀيئي ٿوڪَ،
لاھئَين مٿان لوڪ، ڏولائي جا ڏِينھڙا.

بيت - 3

مُند ٿِي مَندَلَ وَڄِيا، تاڙي ڪِي تَنوارَ،
ھارين ھَرَ سَنباھيا، سَرَھا ٿِيا سَنگھارَ،
اَڄُ منھنجي يارَ، وَسڻَ جا ويسَ ڪيا.

بيت - 4

مُند ٿِي مَندَلَ وڄيا، آيو جُھڙُ جھاٽي،
ھِڪُ اَرزان اَنُ ٿِيو، ٻيو مَکڻُ منجهہ ماٽي،
ڪلمي سين ڪاٽي، لاٿُمَ ڪَسُ قُلوب تان.

بيت - 5

مُند ٿي مندل وڄيا، موٽي آيو مِينھُن،
لال پرين لکمير چَئي، ساريُم سارو ڏِينھُن،
جَن سِين لايو نيڻَن نِينُھن، سي پِرين پيھِي گھر آئيا.

بيت - 6

گَنگُوءَ جِيائين گوڙ ڪري، ڪاھيائين ڪاھُوجِيءَ ڏانھن،
وٺو مِينھُن وَڏَ ڦُڙو، سِري ڀَريائِين ساهَ،
ڏيئَي پَٽَن پاهَ، ڀريائين ڪُنَ ڪِراڙ جا.

بيت - 7

ڏيئي ريجُ رائُڪَ کي ڪيائين لوتَڙِيءَ تي لَلُ،
ڏلھي ڇڏيائين ڏَر کي پاڻي ڀريائين پَلُ،
آندائين آب اُڇَلُ، موڪَلَ ٿي مِينھَن کي.

بيت - 8

مُون جُھڙُ ڏِٺو اُڀَ ۾، ڍوليا لَڏَ مَ لاھ،
اَچن آبُ اکئين ڪِيو، وڄُون اُتَرَ واءِ،
ڇَن ڇڏي پَٽِ پاءِ، اَڏُ اُتاھِين پَکڙا.

بيت - 9

مُحبَ مُنھنجا سُپرين آڻيئِي اللهُ،
توکي ساريو ساهُ اُڪنڍيو آھُون ڪَري.

بيت - 10

وَسُ بادلَ وَسُ، تو وَسندي وَسَ ٿِئَي،
اُڃائيون عناتُ چوي، رات تَنھِين کي رَسُ،
نيڻَ ٽِمندا پَسُ، وَسُ تہ وَرَن سُپرين.

بيت - 11

اوڇَڻُ گھُرجي آجِڪو، جھولو سَھي نہ سِيُ،
سُڻائِج سَوڙَ کي، حال مُنھنجو ھِيءُ،
اڱڻ آئيو ٿِيُ، تہ ڍوليا ڪنھن ڍَنگ ٿِيان.

بيت - 12

ڪانڌَ تُنھنجي پاندَ ري، سنجھي سِيءَ مَران،
ڪامِلَ ڪپاھن ۾ پيئَي ٺار ٺَران،
تاريءَ تَنھن تَران، جِئن وَرُ وھاڻِيءَ وريو.

بيت - 13

ڪانڌَ تُنھنجي پانڌَ ري، سِيءَ مَران سڀ رات،
ڪامِلَ ڪپاھن ۾ نہ جَھپَ اَچي جھات،
اَچِين جي پِرڀات، تہ آءٌ سِيءَ نہ ساريان.

بيت - 14

پاڇاٽِئان پئَي، ٿيو آڳاٽئَان اڳرو،
چُڪَس سَڀ چَئي، تڏھن موليٰ مِينھَن وسائِيا.

بيت - 15

آگَم ڪِيو اَچِنَ، سَڄَڻَ سانوڻ مِينھَن جِئَن،
پاسي تَن وَسَن، جي سَڀ ڄماندَرُ سِڪيا.

بيت - 16

مينڍو مِينھَن پُسائيو سڙي ٿو سيلو،
پَکي پيھي آئيو رَحمت جو ريلو،
ساڄن سَويلو، ڀيڄَ ڀِنيءَ گھَر آئِيو.

وائي - 1

اَکيون مينگُھ مَلارَ، صُورتَ تُنھنجي سَڀ جَڳُ موھيو،
سجدو فِيلَ في الحال ڪِيو، پَسي مُطِلبَ نُورُ نراڙ،
ڄاپَڻَ وقت ڄامَ جي، ڪِريا ڪوٽَ ڪُفارَ،
آگي آسمانَجو، توکي ڪاريو سَيرُ سَتارَ،
وَلَسَوفَ يُعطِيڪَ رَبُڪَ فَعرضيٰ توسِين قادِرَ ڪيا قرارَ،
قادَر پاڻَ قَسمُ ڪِيو، خاڪ قَدمِن جو ڪرتارَ،
آھِيِن ڪَرَمَ ڪريمَ جا، اَحمد ' ساڻُ اَپارَ،
اُڪنڍيا جي اَبَرَ کي، سَرھا ٿِيا سَنگھارَ،
موڪَلَ ٿِي مِينھَنکي، دوستَ ھٿان دلدارَ.

فصل چوٿون
بيت - 1

ٿانَورَ اُٿي پَسُ، ڏيھ کِوِندي وِڄڙي،
تَنِي ڪارَڻِ وَسُ، جَن وَرَ مَٽي ڀائُر ڪِيا.

بيت - 2

ڏُونگھا آڇ مَ تَن کي ڪاسَا جَنِي نہ ڪَمُ،
پِنَندي پرڏيھ ۾ تِن سوڍين ٿئَي شَرمُ،
اُٿن گھڻي ادَب سِين ڳالهائِين نَرمُ،
قادر ڪر ڪَرَمُ، تہ اُنجي وَطَنَ ۾ وَسَ ٿِئَي.

بيت - 3

اوڇَڻُ گھُرجي آجِڪو، پَکو نہ پِيتَمُ،
دوستَ پُڄاڻان دَمُ، جا رَھي سا رَنَ ٿِئَي.

بيت - 4

سڄڻَ سانوڻَ مِينھَن جئن جُھڻِڪَن پاسي جھوڪَ،
ڏيندا پاهَ پَٽَن کي، منجهان مِينھَن موڪَ،
لَسَ پيارين لوڪَ، آگَمَ ڪِيو اکين سين.

بيت - 5

اَڄُ پُڻ اُتر پار ڏي، ڪَڪَر ٿو ڪَري،
وَسيو سي ڀَري، جي ڏَرَ ڏِينھَن کانِئَيا.

بيت - 6

اُتران ٿِي آئيو، تِنھن ڪَڪَرَ لاٿُم ڪَسُ،
وٺو مِينھُن وَڏَ ڦُڙو، ڪِيو جوداني جَسُ،
ڪيسَر چئي قلاتَ، رات تَنھين کي رَسُ،
نيڻَ ٽِمندا پَسُ، وَسُ تہ وَرَن سُپرين.

بيت - 7

واھُندِيان وڄ ٿِي، گُڙيو ڏَھُن کنڀات،
ڪُنڍيون ڪَاھي گَس ڪريو، وڄُون ڪريو واٽَ،
سَنگھارَن سُکُ ٿيو، لٿي اُڃَ اُساٽَ،
جُھڙ ڦُڙ ڏيئي جھاٽَ، پُسائينديون پَٽِيُون.

بيت - 8

ڪانڌَ مَ ڪُھڙِ کوڙِ، مُون جُھڙ ڏِٺو اُڀَ۾،
سِٽائون سانوڻَ جُون، جُوڻيجو چئي جوڙِ،
لاَٿمَ گوندَر گوڙِ، مون کي کِوَڻِ خُوش ڪِيو.

بيت - 9

سڄو صافُ نہ اُڀري، سَرلي وِچان سِڄ،ُ
مُنھن چَڙھيو ماڻھن کي، وڌايون وج،ُ
ھِنيڙا کَپُ مَ کِج،ُ سِگھا مِلَندَءِ سُپرين.

بيت - 10

ڍَٽِ ڍُري پَٽِ پييون، پاسي پارڪَرَ،
سڀيئي ڀريا سَرَ، پَلُر جي پالوٽَ سِين.

بيت - 11

ڍَٽِ ڍُري پَٽِ پييُون آيُون عمرڪوٽ،
پُسايائين پَلُر سِين سُڪا پَٽَ جي سوٽ،
چنچل ڏيئَي چوٽِ، سڀ سامارو سَر ڪيو.

بيت - 12

ڍَٽ ڍُري پَٽِ پييُون، آيُون ڪاھي ڪاماري،
وٺا پَٽَ پُراڻ جا وٺيُون ساماري،
ڪَڪَرَ ۾ ڪاري، وڄڙين پسو ويس ڪيا.

بيت - 13

ڍَٽِ ڍُري پَٽِ پييون، ٿيا وَلھارين وِيءُ،
شمس قمر نہ پاڙيان، سيڻن جي شبيهَ،
جي جانِي اَندر جِيءَ، سي پِرين پيھي گھر آئَيا.

بيت - 14

ڍَٽ ڍُري پَٽ پييون، وڄُن ڪِيو واڄو،
پَکو پنھنجي پرينءَ لَئي سِبي ڪَر ساڄو،
سَڄڻ سٻاجھو، ڀيڄ ڀِنيءَ گَھر آئيو.

بيت - 15

ڍَٽ ڍُري پَٽَ پييون، وِڄُن ڪَيا وَرنَ،
اُونھين ٿي عيسو چوي، ڇَاڇر سڀڪا ڇَنَ،
جي مُحِبَ اندر مَنَ، سي پِرين پيھي گھر آئيا.

بيت - 16

ڍَٽ ڍُري پَٽِ پييون، وڄن ڪيا ڌَرمَ،
واحد وڏائي ڪيا، ڪُنڍن ساڻ ڪَرَمَ،
سنگھارن شَرم، رَکُھ مُنھنجا سُپرين.

بيت - 17

وَسي ساري رات، صبح جو ساه کَڻي،
مَجھيئَي مِينُھن پِريَن جو، جي تن ۾ ھُويئَي تاتِ،
تھ وھاڻِي پرڀات، ھوندَ بادَلُ بَس ئِي نہ ڪَري.

بيت - 18

موٽِي مانڊاڻَنِجي، واري ڪِيائين وارَ،
وڄُون وَسَڻ آئيون چَوڏس ۽ چَوڌارَ،
ڪي اُٿِي ويئَون اِستنبولَ ڏي، ڪِن مڃيا مغربَ پارَ،
ڪي چمڪَن چِين تي ڪي لھن سِمرقنديُن سارَ،
ڪي رَمِي وييون رُومَ تي، ڪي ڪابُل، ڪي قنڌارَ،
ڪي دھلي، ڪي دَکن، ڪي گُڙن مٿي گِرنارَ،
ڪَنِھين جُنبي جيسلمير تان، ڏنا بيڪانير بُڪارَ،
ڪنھين ڀُڄُ ڀِڄائيو، ڪنھين ڍٽ مٿي ڍارَ،
ڪِن اچي عمرڪوٽ تان وَسايا وَلھارَ،
سانيَمِ سدائِين ڪرين، مٿي سنڌ سُڪارَ،
دوستَ تون دلدارَ، عالم سڀ آباد ڪرين.

بيت - 19

موٽِي مانڊاڻَن جي ڀري ڪِيائين ڀيڄَ،
وڄُون وَسَڻَ آئِيُون، سارنگ چڙھيو سيڄَ،
تنھِن نُوريون نوازيُون ڏيئي ڏُوڻا ڏيج،
ٻِج کڻي پٽ ھليا ھاري منجهان ھيج،
راضِي منجهان ريجَ، عالم سڀ آباد ٿيون.

بيت - 20

موٽِي مانڊاڻن جي، جَڙي ڪيائين جوڙَ،
وُڄِون وَسڻ آئيون ٻَهَ ٻَهِ ٻَڌائُون ٻوڙَ،
اَنَنَ جا عالمَ ۾، لَکيَن ٿِيا کوڙَ،
سارنگَ لاٿِي سوڙھ، سانده سَھائو ٿيو.

بيت - 21

موٽِي مونڊاڻِي جا ڀري ڪيائون ڀَرَ،
وڄُون وَسَڻ آئِيون، ڪوڏان کَڻِي ڪَرَ،
مينھيون پاڻ مُراديون ٿڌا چَرَن ٿَرَ،
وڏي اوھ آئِيُون، پُٺيءَ لائي ڦَرَ،
ساري اَچيو سامھيون ڏين سنجھي کِيرَ سَڄَرَ،
ساڻ وانڍِن وَرَ، پَريون پَرچَڻ جون ڪيون.

بيت - 22

حُڪم ٿِيو بادَلَ کي تہ سارَنگَ ساٺَ ڪِجَن،
وڄُون وَسَڻ آئيون، ٽِهَ ٽِهَ مِينھَن ٽِمنَ،
جَن مھانگو لَھِي ميڙيو، سي ٿا ھَٿَ ھَڻِن،
پَنجَن منجهان پنڌرھن ٿِيا، اِئن ٿا وَرَقَ وَرن،
ڏُڪاريا ڏيه مان، شال مُوذي سَڀ مَرَن،
وري وڏِئ وسَ جون ڪِيُون ڳالهيون ڳنوارن،
سيد چوي سَڀِن، آه توھ تُنھنجي آسرو.

بيت - 23

اَندر جُھڙ جھورِ وَھي، ٻَھر ڪَڪَرُ نہ ڪوءِ،
وَسائيندي وِڄڙي، حُبُ جَنھِين کي ھوءِ،
لالن جنھين لوءِ، تن اوڪاڻِين نہ اَکيون.

بيت - 24

اَندر جُھڙُ جھور وَھي، ٻَھر بَرسي بُوندَ اَپارَ،
وٽ جنھِين جي يارَ، سي اوڪاڻِين نہ اکيون.

بيت - 25

اَگمجي آئيون، اُتران ڪَري اُور،
جي پِرين ھُئَڙا ڏُور، سي مونکي مينھَن ميڙيا.

بيت - 26

سَرلي سُونھَن جي، گَرگَٽَ سَڄَڻَ سپرين،
جي وانڍيون وَرَن ري، تن کي مِينھَن سَڄڻَ ميڙَيا.

بيت - 27

مُندَ ٿِي مَندَلَ وَڄيا، ڪوڙين سَڄَڻَ ساري،
وَڏَ ڦُڙي واڪو ڪيو، اُٺو اوتاري،
ڪَڙڪو ڪَن ڪُنڍِيُون مِھريُن ماري،
گَھنگَھرِ اَڄُ گھاري، وارو ڏيندي وِڄڙي.

بيت - 28

وَسُ بادلَ وَسُ، تو وَسندي وَسَ ٿِئَي،
تو پِئڪا مُون ساھُرا، کِوَڻ ڀَلايو رَسُ،
تنِھين ڀاڱي وَسُ، جن وَرَ مَٽائي ڀائَر ڪيا.

وائي - 1

آئي مُندَ مَلارَ، آءُ کُھِنبا ڪنديَس ڪپڙا،
وَسڻِ جا ويس ڪيا، اَڄ مُنھنجي يارَ،
لارَ لئيندي وَڇَڙا ڀِنَڙس ڀَنڀا وارَ،
پَکي آءُ پرينءَ جي، لَهُ تُون سَيدَ سارَ.

وائي - 2

مِلجانِ مِلجانِ چوري چوري،
اسان نون سَڄَڻَ سانول مِلجَان،
بادلُ بَرسي وڄڙي چمڪي، بُونَد پَڙي ٿوري ٿَوري،
صاحَب دانا بي نشانا، مَين تيڏي گهوري گهوري.

سُر ڪيڏارو

فصل پھريون
بيت - 1

ڏِٺو مُحَرمُ ماهُ، سَونڪو شـَھزادَن ٿيو،
ڄاڻي ھيڪُ اللهُ، پاڻَ وَڻنديون جو ڪَري.

بيت - 2

ڏِٺو محرم ماهَ سونچو شَھزادَن ٿِيو،
مَڪي مديني ماڻُھئَين رُنو مَٿي راهَ،
تَنھن واحدَ کي واهَ، جو حُڪمَ ھِھڙائِي ڪَري.

بيت - 3

محرمُ موٽِي آئيو، آيا تان نہ اِمامَ،
مديني جا ڄامَ، موليٰ مون کي ميڙئين.

بيت - 4

مِيرَ مدينئَان نِڪري ڏيرا ڏِنائُون،
ڪاٺِيءَ، پاڻِيءَ، گاهَ کي ماڻھُو مُڪائون،
چَڙھندي چيائون، تہ ٿيندي ويڙِه وَڏاندَري.

بيت - 5

مِيرَ مدينئَان نِڪري، رڙِھيا مَٿي رَندَ،
گھوڙا تَن گھوٽن جا، پُريا مَٿي پَنڌَ،
جتي رَھيا راتَڙِي، سي سُونھارا ھَنڌَ،
ڪُلھا ڪَرنگھَر ڪَنڌَ، جُھرَن جُھونجھارَن جا.

بيت - 6

مِيرَ مدينئَان نِڪري، آيا نہ موٽِي،
ڪَارا رَڱِجُ ڪپڙا، اَدا نِيروٽي،
آءٌ تَن لوٺِي، جي مِيرَ مسافِرَ رانئَيا.

بيت - 7

سختي شَھادَتَ جي، مَلارُ مِڙوئي،
ذرو ناه يَزيدَ جو، آثار اُھوئي،
ڪُسَڻُ ھو ڪوئِي، اَصلُ اِمامَن سِين.

بيت - 8

سَختِي شھادت جي مِڙوئي ملارُ،
ذرو ناه يزيد کي، عِشقَ جو آثارُ،
ڪُسَڻ جو قرارُ، اصل اِمامن سِين.

بيت - 9

سَختِي شھادت جي، سُڻُ شاديءَ جو ڏِينھُن،
ذرو ناه يزيد کي، اِي نِسوروئي نِينھُن،
مَرَگَ اُٺو مِينھن، علِيَ جي اولادُ تان

بيت - 10

سَختِي شَھادَتَ جي نِسوروئِي نازُ،
ڪي رندَ پَروڙِين رازُ، قضيي ڪَربلا جو.

وائي - 1

ميندي لاوَڻُ ڏي، جِئَين شاهَ، ميندي لاوَڻُ ڏي،
قاسِم شاه سيجَ وڇاوَڻ ڏي،
ميندي تَيڏي رَنگُ رنگيلي، چوٽا لعلُ گلالُ،
ماءُ پيءُ ڏِتنئي سِھِرا، خبر نِماڻِيندي نالُ.

فصل ٻيو
بيت - 1

جھيڙو لاھ يزيدُ، علِيءَ جي اولادَ سِين،
سا نہ پَسَندين عِيدَ، جا ھُوندي مِيرَ حُسينَ سِين.

بيت - 2

جَنِهين جهيڙيو ڪَالَهہ، عليءَ جي اولادَ سِين،
ھَئي تَنهين جي حَالَ، جي جماعتِي يزيد جا.

بيت - 3

جنهين جهيڙيو اَڄُ، عليءَ جي اولادُ سِين،
ڀُئِي تَنهين کان ڀَڄُ، جي جماعتي يزيدَ جا.

بيت - 4

ڪِلي ويرَ ڪَٽڪَ ۾ ھَئي جي حَسَنُ ھو،
تہ ڀيڙو پنهنجي ڀاءَ سِين، ھوند پتنگَ جِئَن پِيو،
آھي ڪيرُ ٻِيو، جو ڪري ھَلان ميرَ حُسين تي.

بيت - 5

ڪِلي وير ڪَٽڪَ ۾، سائُو سَڀ نہ ھُون،
پِڙَ تي سيئَي پُون، موٽَڻ جَنهين مِهڻو.

بيت - 6

ڪِلي ويرَ ڪَٽڪَ ۾ پاکَرَ جو پائي،
اڃا اُنکي جيَڻ جو آسانگو آھي،
سُورھ سو چائي، جو رُڳوئي رڻ گھِڙي.

بيت - 7

حَسنُ ناه حُسينَ وَٽ، ٻيلي نہ ٻانھُون،
ساڻيُه شھزادَن جو آھي آڳاھُون،
يزيدَ جُلاھُون، تيلان ڪري تَڪِڙيون.

بيت - 8

حَسنَ مِيرَ حُسينَ جِي، سُئِي جَنگ جَھَانَ،
اُڏاڻا اُور ڪَري، ڪارين پَکين ڪانَ،
پِيءُ ڏاڏاڻا پاڻَ، سيد سَڀ مَلھائيا.

بيت - 9

حَسنَ مِيرَ حُسينَ کي رُنو ٽِن ٽولَن،
گھَرِ ماڻُھئين، جَھنگِ مِرونئَين، ۽ اُڀَن ۾ مَلڪَن،
پَکِين پاڻُ پَڇاڙيو، تہ لڏيو ھوتَ وَڃَن،
الله شھزادَن، سوڀون ڏِئين سَچَا ڌَڻِي.

بيت - 10

حَسنَ مِيرَ حُسينَ جو جَن نہ ھنيَڙي جارُ،
خالقُ رَبُ جَبارُ، ڪِينَ مَرھيندو تَنِکي.

بيت - 11

پاوَنگُ اُڀو پِڙَ ۾، ھَڻي ھزاري ھولُ،
جوھَرَ ۽ جڙاءَ سِين، ڪامِلَ سِر ڪنگولُ،
رَتو رَتَ رتولُ، مولِھيو مِيرَ حُسينَ جو.

وائي - 1

داغ سِيني پَر غَم ڪا، ھئي ماتم ڪا ياعلي،
جھنڊا ڦِڙ آئيا، خبر لي آئِيا، سُوز ڪَرو شاهَ قاسِم ڪا.

فصل ٽيون
بيت - 1

ڪوپا ڪِلي ڪوڏيا، راوَتَ ڪِينَ رَھَن،
سائُوئَن سِرَ فِدا ڪيا، اَڳيان اِمامَن،
”يُجاھِدُونَ في سَبِيل اللهِ“ ڪَمُ اِھوئِي ڪَن،
حُورَون ھارَ ٻَڌَن، سَھرا شَھيدن کي.

بيت - 2

ڪُوپا ڪلي ڪوڏيا، سائُو سِلحَدارَ،
ھڪ ڀائر، ٻيا ڀائٽيا، ٽِيان جانِي جگرَ يارَ،
آرَڙ ۾ اِحسان سِين صُوبا ٿيا سَردارَ،
حُورن ٻَڌا ھارَ، سَھرا شَھيدن کي.

بيت - 3

ڪامِلَ ڪربلا ۾، اَھلبيتَ آئيا،
ماري مِصريُن سِين، تَن ڪافَر ڪَنبايا،
سَچُ ڪ بيبيءَ ڄايا، ھهڙا سُورھ سُپرين.

بيت - 4

ڪامِلَ ڪربلا ۾، آئيا سَيد شيرَ،
ماري مِصرين سِين ڍُونڍَ ڪيائون ڍيرَ،
دَھَلِيا اُتِ دليرَ، پَسي حَملو مير حُسين جو.

بيت - 5

ڪامِلَ ڪربلا ۾، آئيا جُنگَ جُوانَ،
ڌرتي ڌُٻِي لرزِي ٿرٿَلِيا آسمانَ،
ڪَرھ ھُئِي ڪانَ، ھو نظارو نِينھَن جو.

بيت - 6

ڪامِلَ ڪربلا ۾ آئيا اَڄ اَميرَ،
ويھي ويرين سامُھان تِکا ھَنيائون تِيرَ،
ھُئِي اِئَن تقديرَ، اَصل اِمامَن سِين.

بيت - 7

ڪامِلَ ڪربلا ۾، آيا پاڻَ پيھِي،
پَهُ ڪِيائون پاڻَ ۾ مُقابِل ويھِي،
قضا ھِيءَ ڪيھي، ھَي ھَي ٿي حُسين سِين.

بيت - 8

دوستَ ڪُھائي دادُلا، مُحِبَ مارائي،
خاصن خَليلَن کي، سَختِيُون سَھائي.
اَللهُ الصَمَدُ بي نيازُ سَا ڪري، جا چاھي،
اِنَھِين منجهہ آھي، ڪا اُونھين ڳالهہ اِسرارَ جي.

بيت - 9

ڪانڌَ ڪَلارين ڪَپڙين، وَرَ وَناھيو آءُ،
جِت سانگِين جي سَٽِ وَھي، اُت وِکَہ وَڌنڌِي پاءِ،
تان تان ڀؤ مَ لاھ، جان جان نُوڌين نہ چَڙھين.

بيت - 10

جِھمَنديُون اَچَن، جھولِيُون جُھونجارَن جون،
پايو ٻُڪ ٻُھارَ جا، اُن جون وَھُون واڪا ڪَن،
پِٽين، پار ڪَڍن، رڻُ گَجِيو، راڙو ٿِيو

بيت - 11

ڏِٺو ڪالھ ڪَنھِين، جُھونجھارَڪو جھَڳڙو،
ھاٿُين ھَڏَ مُڇائيا، ريلو رَتَ نَئين،
ڀانئَين سا سَنِئَين، جِيان جِيءَ جوکو ٿِئي.

بيت - 12

ڀڳو آءٌ نہ چَوان، ماريو، سِين وسھان،
ڪانڌَ مُنھَن ۾ ڌَڪڙا سيڪيندي سُونھان،
تہ پُڻ لَڄَ مَران، جي ھُونِس پُٺِ ۾.

وائي - 1

اَڄُ نہ آيو امامُ، واويلا، مومنا، ماتامُ، واويلا،
اَنُ نہ پاڻي اُنِکي، نہ ڪو وَٺُڙُن مِينھُن،
ھُئا سَٽاڻِيَ جنگ ۾، نَوَ راتيون ڏَه ڏِينھَن،
دُلدُل گھوڙو شاهَ جو، مَٿِس لالُ پَلاڻي،
شيرُ شھزادي لَڏِيو سيد سيڄَ نَماڻِي.

فصل چوٿون
بيت - 1

ڪا جا ڍَري ڊُنگُري، ڪو جو وَريو واءُ،
عليءَ شير وياءَ، رِڻَ۾ پييُن راتڙي.

بيت - 2

مَرُ مرين، آءٌ روئين، موٽي آءُ مَ ڪانڌَ،
ڪَچَن وڌا پانڌَ، جِئَڻَ ٿورا ڏِينھڙا.

بيت - 3

مَرُ مرين، آءٌ روئين، موٽِي ڪانڌَ مَ آءُ،
مَڇُن تو پُئَان، ڪَچا ڪَنِم جيڏيُون.

بيت - 4

گھوڙن ۽ گھوٽَن، جِئَڻ ٿورا ڏينھڙا،
ڪڏھن منجهہ ڪوٽَن، ڪڏھن واھِي رڻ جا.

بيت - 5

جَنتَ سَندين جُوءِ، فائِقَ ھَليا فِردوسَ ڏي،
فانِي ٿيا في الله ۾، ھُوءِ سين ٿِيا ھُوءِ،
ربَ ڏيکارئين رُوءِ، اُنھن جي اِحسانَ سين.

بيت - 6

ڪاري ڪَڪَرَ ھيٺ، مُون جِھڙيندي ڇڏيا،
ڪارا ڪُندَ ھَٿن ۾، اَڙَلَ وَڇيرا ھيٺ،
ٿِي تَنھِين سِين ڏيٺِ، موٽَڻُ جَنِھين مِيھَڻو.

بيت - 7

بھادُرَ گڏيا بھادُرين کَڙَڳَ کِلَول ڪَن،
وجھَن ڌَڙَ ڌَڙن تي، ھاڪاريو ھَڻَن،
ڪِرَن ڪَنڌَ نَچن، رڻُ گَجِيو، راڙو ٿِيو.

بيت - 8

ھُئي ھِدايَتَ حُرَ کي، گهوريس آن مٿان،
چڙھي آئيو جَنگ تي، ھلي ھُنِ پاران،
ايندي چيائين اِمام کي، گهوريُس آن مٿان،
”لايَڪلِفُ اللهُ نَفساً اِلا وُسعَھَا“، جيڪَا پُڄنديَم سا،
گھوٽَ بھ لڳا گھاءَ، سو پُڻ شيرُ شھيد ٿيو.

بيت - 9

حُرُ ھَلِي آئيو مانجِھي مَردانو،
آھي عاشقُ آگ جو، پَتنگُ پَروانو،
مانَ راضي ٿِئي رسول رب جو نبي ' تو نانو،
ھيءَ سِرُ سَمانو، گھوٽَ مٿان ئي گهوريان.

وائي - 1

واويلا ڪِيو مَلڪَنِ رِڻُ ماتامَ!
ھَئي ھَئي، شاهَ حُسين سِڌاريو!
ڪربلا جي پِڙَ ۾ خيما کوڙِيائُون،
جيڪا تقدير رَبُ جي، لِکيو لوڙِيائُون،
ڪربلا جي پِڙَ ۾ آيا اَميرَ،
جُھڙَ وَرائي جَھليا، طَرَفَ سَندِئَ تقديرَ،
پسي سختي مير حسينَ جي، رُنو نَبيُن زارون زارِ،
مَلِڪَ فَلَڪَ ڌرتي ڌُٻي، آئي عَرشَ مٿان اَوڇنگارَ،
”فرزند عليءَ جا دادُلا“ چيو بِيبيءَ فاطمه،
”خُون ڇڪِينديَسَ، ڪِين ڇڏينديَسَ، جانِي آن جو ڏِينھن قيامت،
فرزند عليءَ جا دادلا مُون تان ڪوڏِ نِپائيا.“
بيبيءَ بَتولَه جَنتَ خاتُونءَ پارَ ڪَڍِي ڳَر لائِيا.

فصل پنجون
بيت - 1

ڏاڙھِيءَ رَتَ رَتياس، ڏندَ تہ ڏاڙھونءَ گُلَ جِيئَن،
چوڏھينءَ ماهَ چَنڊ جِيئَن، پِڙَ ۾ پاڳَڙِياس،
ميڙي ۾ محمد ﷺ جي، مَرُ مَرڪي ماسِ،
تِنھن سُورھ کي شاباس، جو مٿي پِڙَ پُرزا ٿِئي.

بيت - 2

ڏاڙھيءَ رَت رتياس، ڏندَ تہ موتِي ڳُتِيا،
چوڏھينءَ ماهَ چنڊُ جيئَن، پِڙَ ۾ پيشانِياس،
اَللهُ نُورالسَمَاوات والارضِ“ جَلوو زميناس،
”سِيمَاھُم في وُجُوھِھِم“، منھُن ۾ مَڻِ ڳُتياس،
ڪَڪرا ڪربلا جا، مادر ٿي ميڙياس،
ڦَٽَن تان رتَ ڦُڙا، عليءَ ٿي اُگھياس،
مِڙئي معافُ ڪِياس، خالقَ بدلي خُونَ جي.

بيت - 3

ڪوفِين قَھر ڪِيو، ٿِيا جماعتي يزيدَ سِين،
پَليتن کي پِڙ ۾ وَرَنہ وَر پِيو،
سَڌَرُ ھُون سِھو، شيرُ شھادت رَسِيو.

بيت - 4

ڪوفِي ڪربلا ۾ پاڻِي نہ پِيارين،
اُتي عَليءَ شاهَ کي، شھزادا سارين،
نِڪِريو نِھارين، چَڙھ مِيرَ محمد عربي ﷺ.

بيت - 5

ڪوفين ڪاغذ لِکيو، وچ وجھي اَللهُ،
اَسين تابِعَ تُنھنجا تون اَسان جو شاهُ،
ھيڪَرَ ھيڏي آءُ، تہ تختُ تابِيني تُنھنجي.

بيت - 6

پِرھ پَکِي آئِيو، ڪربلا مان ڪَھِي،
تنھن روضي پاس رسول جي، اچِي ھاڪَ ھَنئِي،
ڏِٺيَم رُڪَ رئِي، چڙھ ميرَ محمدَ عربي ﷺ.

بيت - 7

پرھ پکي آيو، صُبحُ سَوارو،
روضي پاس رسولَ جي، ھَنيائين ھاڪارو،
مانجُھِين ڪِيو مَارو، چڙھ مير محمد عربي ﷺ.

بيت - 8

پِرھ پَکي آئيو، ڪربلا مان ڪالَهہ،
آه آلُودو رت ۾، ھِيءَ منجهان حالَ،
گھوٽَ وَناھِيا ڪالَهہ، ٻيلي مير حُسينَ جا.

بيت - 9

ڪربلا ۾ ڪُوڪَ، ساجھُرُ شھزادَن جِي،
عالَمَ جا مَلُوڪَ، رُڪَ روھِي جَھلِيا.

بيت - 10

ڪربلا ڪَڪَوري دُلدُل رَتَا پيرَ،
سَٽُون ڏيندي شيرَ، مٿان سِجَ مُرڪِيو.

بيت - 11

چار تراريون چيلِھ سِين، ٻَڌي ٻھ پَاڳُون،
اڳيَن جون آڳُون، ڪونئَر ڪِلي ۾ موکِيون

وائي - 1

چلو يارو مسلمانو، ڪافَرُ ماريا ھئي حُسين ڪُون،
نورُ ڪا پيالا خدا دي ڀَر پلايا ھَئي،
جِناندي گھوڙي ٻيڙي، تَناندي مالدي جھيڙي،
ھَئي وڃي ٿِيا خاڪ سِين ڀيڙي، جناندي لَکہ ٿي ھِيري،
سَدا مُکہ پانَ دي ٻيڙي، ھَئي اُنھان ڪُون کا ڳئَي ڪِيڙِي

فصل ڇھون
بيت - 1

ڪونئَر، ڪِلي جا ڪوڏِيا جانڪيتائين جِيُ،
مٿان اُڙنُ اُسَري رُڪَ پيالو پِيُ،
ڳاهُ ڳِجھُن ٿِيُ، ويٺي جَن وَرھ ٿيا.

بيت - 2

پاڪَ جَنھِين جا پيرَ، کٽان ھيٺ نہ کوڙِيا،
تَنگَ تَرارن تِڇِيا، ڇَڻيون پُون ڇُڳيرَ،
ڍُونڍَ تَنھِين جا ڍيرَ، ڳجھڙِيَن ڳَري لائِيا.

بيت - 3

ڇَپَر جِيئَن پَھُون، تيئَن رڻ ڳِجُھِن ڇانئَيو،
وَنڪَا وَنڪَن گَڏِيا، ڊوڙيو ڏِين ڊَھُون،
مَھايَن وَھُون، نِيرُ مھانگو ڪَنديون.

بيت - 4

ڳِجھُون ڳوٺ نہ ھُون، وَتن ڪِلي جُون ڪوڏِيون،
حَسنَ ميرَ حُسينَ کي لَمِيو لائُون ڏِين،
کُتا اُکوڙِين، چوٽا چُوڙيرن جا.

بيت - 5

ڳجھڙين ڳارو، راتو ڏِينھان رڻ ۾،
ڀُڻِيو پُڇَن پاڻَ ۾، ڪِنھن مُنھن ڪيڏارو،
کائِن کَگَ مارو، ڪانِئر پِيو ڪِنو ٿِئَي.

بيت - 6

ڳائو ڳِجهہ نہ کاءِ، مَيھي ماسَ نہ ھيرُئِين،
تَنھين لئي واجھاءِ، ڪَلنگِيُون جَن ڪپارَ ۾.

بيت - 7

اکيون ڪڍُ مَ ڳِجھَڙي، تارا تون مَ کاءُ،
پِيو نہ پَسِين پَٽَ ۾، ريڳَڙيارو راءُ،
جيري جَنھن جَوانَ جي لَڳا نَوَ سَوَ نَوَ گھاءَ،
رات جَنھن جِي ماءُ روئي پَرتِيو رب کي.

بيت - 8

کَنڀَ کُسنَئَي ڳِجھڙي لِڱين پوئِي واءُ،
اَميرن مٿانءُ، جِنھن تو ڦُلين ڇانئُون نہ ڪِيون.

بيت - 9

ڳِجھَن ويٺي ڳاريا، ڏَنجا ڏُکَھ گهڻا،
تَنگِي لَٿِيَن توڻ جي، سورھ ساماڻا،
ڪندا راماڻا، ڪَونئَر ڪلي جا ڪوڏِيا.

بيت - 10

سورهَ، مَرين سوڀَ کي، تہ دل جا وھمَ وسَار،
ھَڻ ڀالا، وِڙھ ڀاڪرين آڏِي ڍالَ مَ ڍار،
مٿان تيغ ترار، مار تہ متارو ٿِئَين.

بيت - 11

ھَڻَڻُ، ھَڪلڻ، ٻيلي سارڻُ، مانجھيان اِيُ مَرَڪ،
وجھَن تان نہ فَرقُ، رُڪَ وَھنديءَ راند ۾.

بيت - 12

گھوڙو گھوٽَ پَلاڻيو، مَٿِس زينَ ڌري،
علي شيرُ پُٽن کي اُڀو سَڏَ ڪَري،
قَضا ڪِيئَن ٽَري، اَمرَ اِلاھي آئيو.

بيت - 13

آيا اُجارين تيغُون تراريون تيوڙا،
سانگِيُون سائُن ھَٿَ ۾ ڪُلھِنئُون نہ لاھِين،
اُڀائِي آھين، مَھائِي مَرَڻُ تي.

بيت - 14

ڀَڄِي آئين ڀَڄڻا، لڄايُئي مُون يارَ،
ويٺيون ڪَن ڪُوارَ، مُنھَن مٿاھان جَن جا.

بيت - 15

مُنھَن مٿاھان جَنِجا، سي پِٽيُون ڪڍن پارَ،
جيڏيون ھِنَ جھُونجھارَ، سَڀ اُجھاري اَڇا ڪيا.

بيت - 16

ڀَڄِي آئين ڀَڄڻا، لڄايئي مون سيڻَ،
ويٺيون وجھَن ويڻَ، مُنھَن مٿاھان جِن جا.

بيت - 17

چَنڊَ وِھاڻِيءَ چڙھيا، مَل مدينئَان مِيرَ،
اُن سِين طَبلَ بازَ تَبُرون ڪُندَ ڪٽارا ڪِيرَ،
علِيءَ پُٽَ اَمِيرَ، ڪندا راڙو رُڪَ سِين.

بيت - 18

چَنڊَ وھاڻي چڙھيا، مَل مدينئَان ڄامَ،
اُن سين طبل باز تبرون، نيزا ۽ نيشانَ،
عليءَ پُٽَ امامَ، ڪندا راڙو رُڪَ سِين.

بيت - 19

وھاڻي چڙھيا مَلَ مدينئَان گھوٽَ،
اُن سين طبل باز تبرون، ڪُند ڪٽارا ڪوٽَ،
عليءَ پٽ اَموٽ، ڪندا راڙو رُڪَ سِين

وائي - 1

اِمامَن جو ڪَريو ماتامُ، شھيدن جو ڪَريو ماتام،
روئِي روئي رَتَ سِين اَکيون ڇو نہ ڀَريو؟
جيڪي امامَن سين ٿيو، سوتان پاڻَ ڌڻِيءَ پيدا ڪيو.

سُر سَسَئي (آبري)

فصل پھريون
بيت - 1

اول آخـِر آه هلڻ منهنجو هوت ڏي،
پورهيو سندو پورهيتين والـِي ڪـِيم وڃاءِ،
ٿـَڪي ٿورو لاءِ، جـِيئن جـِئري مـِلي جـَت کي.

بيت - 2

ڏَري ۽ ڏَاري، سَٽَ سُورن جي سَسُئَي،
پييائِي پنھونءَ ڏي نِرمَلُ نِھاري،
لالَنَ جي لطيف چئي، سُنھَن سَتِي ساري،
پِريتَڻو پاري، مارَڳَ۾ مُنڌَ مُئي.

بيت - 3

جي سِجھائِي سِڪَ، تہ پُڻ سِڪي سَسُئَي،
پيتائين پُنھونءَ کي ھَڏِ نہ ڀَڳِيسُ ھِڪَ،
اِن تَڙَ منجهان تِڪَ، ڏِني پاڻَ اُڃَ ٿِئي.

بيت - 4

پَسِي جھاجِھ جمالَ جي، جَنھِين پيتي پِڪَ،
اَپَر اڳانجھو ٿيو سورُ اُنھِين کي سِڪَ،
ھِڏَ نہ ڀَڳِيَن ھِڪَ، سدا سائَرَ سِير ۾.

بيت - 5

مَحبتَ جَن جي مَنَ ۾، تَن تِشنَگي تار،
پِيُ پِيالو اُڃُ جو، اُڃُ سِين اُڃَ اُٿِيار،
پُنھون پاڻ پِيار، تہ اُڃ سِين اُڃَ اُجھائِيان.

بيت - 6

مُحبت سندو مَنَ ۾ پُر پيالو جَن،
پِيَڻ پرَچاءُ ناھ ڪو، ڪِنھن جِنھن ڏاه ڏَڀَنِ،
جِنھن نِھايت ناه ڪا، تنھن سُڃا سُڃَ وَڃن،
تيلان اُڃ مَرن، سدا سائِرَ سِيرَ ۾.

بيت - 7

سدا سائِر سِيرَ ۾، اَندر لھي نہ اُڃَ،
پَسَڻُ جو پِرينءَ جو، سو سَڀائي سُڃَ،
تنھنلاءِ مَرن اُڃَ، سدا سائر سير ۾.

بيت - 8

ساڄَنَ ڪارڻ سُڃَ، مَرُ قبولِي سسئَي،
اندر جِنھِين اُڃَ، پاڻِي اُڃيو اُنِکي.

بيت - 9

پاڻِي مٿي جُھوپَڙا مورکَ اُڃَ مَرن،
ساھان اوڏو سُپرين، لوچي تان نہ لھن،
دَمُ نہ سُڃاڻَن، دانھون ڪَن مُٺَن جِئن.

بيت - 10

سَسُئيءَ ڪِينَ سمجِھيو اوري آريءَ ساڻُ،
ڪَري پيکُہ پُنھونءَ سِين پاڌاريائين پاڻُ،
ڄَٽ وڃايو ڄاڻُ، ٻانڀڻ ٻاروچَن سِين.

بيت - 11

لڳي ڪوسو واءُ، لوڪُ مِڙوئِي لَھِسيو،
اُڀَن منجهان آئيو، ھَيهَيءَ جو ھُڳاءُ،
طَيرَن تنواريو پُنھونءَ پڄاڻاءُ،
رسِيو سُورُ شَبان کي وحُوشَن وَٽانءُ،
مِروئن موتُ قبولِيو، اَپَر افسوساءُ،
بَرَ پڻ ڪَن بُڪاءُ، اُڪنڍِيا آريءَ لئي گهڻو.

بيت - 12

مَھند مُحتاجي ڪَري، پُٺِيءَ پير کَڻيج،
ڪُٻيلياڻي ڪيچَ ڏي، حُجَ مَ ھلائيج،
اوڏِي عزازيل کي، ويجھي تان مَ وڃيج،
نا اُميدي نيج، تہ اوڏِي ٿِئين اُميدَ کي.

بيت - 13

مھند محتاجي ڪري، حُجَ وڃائي ھَلُ،
عذر خواھيون، عاجزيون سَسُئي ڪِنھن مَ سَلُ،
ڏونگُر ڏورڻ ڏاکڙو، لنؤُ رِيَ ڪونھي لَلُ،
اِيءَ ڀلائيءَ جو ڀَلُ جِئَن پاسي ٿِئڻ پاڻ کان.

بيت - 14

جن نا اُميدي نُورُ، اُميد اَونداھ اُن کي.
صُبوح جو سُور، جَن سَريو تَن سُکہ ٿيو.

بيت - 15

ويھ مَ مُنڌَ ڀَنڀورَ ۾، ڪر ڪو واڪو وَسُ،
ليڙن جو لطيف چئي ڏُونگر ڏِيندُئي ڏَسُ،
پُنھون اُٿي پَسُ، سِرَ ڀَر ھلي سَسئَي.

بيت - 16

ويھ مَ مُنڌ ڀنڀور ۾، ڪر ڪو واڪو وَسُ،
ٻانِھي ٻاروچن جِي، گولِي ڇَڏِ مَ گَسُ،
ڏورڻَ منجهان ڏَسُ، پوندئيَ ھوت پنھونءَ جو.

بيت - 17

ويھ مَ مُنڌَ ڀنڀور ۾، ھاڙھي ھَڏِ مَ ھَل،
ڪوڙي ڪِجُ مَ ڪڏھين، سچي ڳالهہ مَ سَلُ،
جانب لَئي م جَلِ، سُورُ وسار مَ سَسُئي.

بيت - 18

سُکين ٿِي مَ سَنري، پَسي ڏُک مَ ڏَرُ،
پَٽِي ڪَر مَ پانھنجو، گهوريو اَڏِ مَ گھرُ،
ھاري ھَڏُ مَ مَر، مَڇُڻ جِيُ جيارئِين.

بيت - 19

سکين ٿئي نہ سنريءَ، ڏُکين تا نہ ڏَري،
اوري ھڏ نہ اُڀِيي، پُري تا نہ پَري،
سَرتِيُون ٿو نہ سَري، ٻِنھين ريءَ ٻانڀڻ کي.

بيت - 20

نا اُميديءَ جي نِجھري پيھي پَسُ اللهُ،
چِٽو رَباني راھہ، مُرادُن مَخفي ڪيو.

بيت - 21

ھَمسُون ساٿُ گيا ھَيء، ھَمسُون سَيلُ ڪيا ھيء،
جو ڪجھ ڪَرنا ڪَر رھيا، ڪھي ڪھيو قافلو
زَنِڪُون زود بياھيء،
مردُ زن جَنھن مات ڪيا، لَکڻا لوڪُ لِيا ھيء.

فصل ٻيو
بيت - 1

پَسِي ڏونگر ڏارَ، جِمَ ھَلڻَ ۾ ھِيڻِي ٿئَين،
مِجازياڻيون موٽيون، سُڻي پَنڌَ پچارَ،
پُوئي پائِجُ پِرينءَ لَي، حقيقتَ جا ھارَ،
سِگھي لھندئي سارَ، آريِچا، عناتُ چَئي.

بيت - 2

مَتان ڪِي ماندي ٿِئَين اڳَيان وندُر ٿِينديئي وَسَ،
اوٺِيِن جا عِنات چَئي ڏونگر ڏِيندُئي ڏَسَ،
سَندي چانگَن چَسَ، پيرَ ٺَرندَئِي پَٻَ ۾.

بيت - 3

جي تُون ڏِسي سَرھي ٿِيئَن سي مَيَن لنگھيا مَسَ،
تِٿُ تني کي ناھ ڪو، لَڪ مِڙيئي لَسَ،
چانگن سَندي چَسَ، پير ٺَرندَئِي پَٻَ ۾.

بيت - 4

مان ڀاڻِيان مَٽي ويا، ليڙن لنگھيو لَسَ،
وَٺِي وَرُ واٽ ٿِيا، پُنھون ڄَام پَھسَ،
ھو وڏياني وَسَ، ٻاروچو ڀَنڀورَ ۾.

بيت - 5

ڇَپَرُ ڇَمَر ڀانِئيان، ڪانڀُو ۽ ڪارو،
پَنڌ وجھنديس پاڻَ تي سَرتِيُون سَوارو،
وڃڻ مُون وارو، ڪِين وھنديَس وچَ۾.

بيت - 6

پَسي ڏونگَر ڏاه، جِمَ ھَلڻَ ۾ ھيڻي وَھِين،
لانچي لَڪَ، لطيفَ چئي، ڪيچِيَن پُٺِيءَ ڪاه،
پُڇي پورجُ سَسُئي بلوچاڻِي باه،
اِن وَڙائتِي وَرَ جي، آسَرَ ھَڏِ مَ لاھ،
جو اَکِنئون اوڏو آه، سو پرين پَرانھون مَ چُو.

بيت - 7

ھِتان کڻي ھُت، جَن رکيو سي رَسِيُون،
ساجَنَ سُونھَن سُرت، وکانئي ويجهو گهڻو.

بيت - 8

جيڪُس ياد ڪِياس، وڃي وَرَ وڻڪارَ ۾،
جُلدَ جريدي پَنڌَ ۾ اَديون اَڄُ ٿِياس،
وڃي ڪيچ پُنياس، ٻاروچاڻي ٻاجهہ سِين.

بيت - 9

واقف نہ وڻڪار جي، باري سُڄن بَرَ،
وَرُ وسيلا سپرين، ٿڪيس ڏوري ٿَرَ،
لھج لعل لطيف چئي، ڪانڌ مُئي جي ڪَرَ،
ولھي ڪَري وَرَ، مَڇڻ مارَڳ سَڏئِين.

بيت - 10

واقف نہ وڻڪار جي، اَڳ نہ ڏيھُ ڏِٺوم،
ڏونگرَ ڏوراپَنسِين، ڪاتِيَ ريءَ ڪُٺوم،
جيلان مُحبُ مِٺوم، تيلان ڇُلون ڪريان ڇَپَرين

بيت - 11

واقف نہ وڻڪار جي، پاڻِي کَنيَم نہ پاءُ،
جبلُ جلدايون ڪري، تِکَ ڏيکاري تاءُ،
لَڳن لُڪون، لطيف چَئي معذورن مٿانءُ،
اتي اوڏو آءُ، جِت ھوتَ ھيڪَلِي آھيان.

بيت - 12

واقف نہ وڻڪارَ جي، جِت جبل جوراڻو،
اُتي عبداللطيف چَئي، سُڄي سفر سَٽاڻو،
پِھروئي پاڻو، سَڦرو ڪَرين ساٿَ کي.

بيت - 13

واقِف جي وڻڪار جا وَئون تَنِي جي سَڏِ،
ساٿين سان سَيدُ چَوي لڏو لڏي گَڏِ،
نِيئ نِماڻي نِجھرو اوٺين پاسي اَڏِ،
سُک ڀنڀور جا ڇَڏِ، تہ ڪاھِين رسين ڪيچَ کي.

بيت - 14

وڏا وڻَ وڻڪارَ جا جِت چَتُون چانگارين،
مَنزلُون مَين جِيُون معذور کي مارين،
واڳُون شَل وارين، ھوتَ سلامت سُپرين.

بيت - 15

وڏا وَڻ وڻڪارَ جا چِٻُون جِت چِيھان،
مَنزل دُور مَن تَنھا اُت ٻوليُون ڪَن ٻِيھان،
رائي پير رَتُ ڪيا، لڳي لُڪَ ڏِينھان،
لَڪن جيُون لِيھان، لوڙيان لالُ لطيف چئَي

بيت - 16

وڏا وَڻَ وڻڪارَ جا، جِت جائُو جَمَرَ جَرَ،
ڪوسا تَپَن ڪَڪرا، ٻِي دَمدَم تپي ڌَرَ،
ويچاري ڏئي وَرَ، پير نہ لھي پرينءَ جو.

بيت - 17

وڏا وڻَ وڻڪارَ جا، جِت نانگَ سُڄن نِيلا،
اُتي عبداللطيف چئي، ڪيا ھيڪِلن حِيلا،
جِت ڪڙم نہ قَبيلا، اُت رَسج رھبَر راهَ ۾.

بيت - 18

ويچاريءَ وڻڪارُ اَڳ نہ ڏِٺو ھو ڪَڏھين،
مِھرَ نہ ھُئي ماڻھئَين، ھو سڀ ھِندُوڪار،
جَتُ ڪِيائين يارُ، سورن ڪارَڻ سرتيُون.

بيت - 19

سونھان چائِين سُڌ نہ پئَين، سَسُئَي پُڇ مَ سي،
متان توئي کي مُنجھائِين مارڳَ ۾.

وائي - 1

ھوءِ جي ھليا ھوتَ سونھارا،
مون نہ وھَيڻا پنھونءَ سَڱِيڻا،
سسئي پڇي ساٿَ جا اوطاقون اوتارا،
آن ڪي ويندا گڏيا آرياڻي اِھَپارا؟
ٽَليون ٽونَر ھَلَويُون، مَيَن سِرَ موچارا،
مون کي نِيندا پاڻَ سِين ڪامِلَ ڪُرَ اُجارا.

فصل ٽيون
بيت - 1

پُنھون ڇڏيو پوءِ ، جانِبُ جَبل ڳولئَين،
تيلانِھين تَنگُون ڪَرِئَين، جيلانھين تون جوءِ،
ساڄَنُ سُڃَ نِھارئين، ڏُکِي ڏوھ ڪيوءِ،
ھاڙھي ھوتَ نہ ھوءِ، وري پڇ ويٺِن کي.

بيت - 2

وري پُڇ ويٺِن کي، موٽِي پُڇ پانھِين،
عَبث آڳانھين، وڃيو ڪُوڪي ڪانڌَ کي.

بيت - 3

وري پُڇ ويٺِن کي، سَندا پارَ پُنھونءَ،
ويھي ڪَر ورُونھَن، ڪُپَر ڪُوڪ مَ ڪانڌَ کي.

بيت - 4

وَري پُڇ ويٺِسن کي، سَندا پُنھونءَ پارَ،
ساڄَن سَڀ ڄمار، ڏُکي ڏورج ڏِيلَ ۾.

بيت - 5

ڏُکي ڏورِج ڏيل ۾، پُنھون پاڻ ڪري،
پِريت ڪِيم پَري، حَب ۾ ڳولِج ھوتَ کي.

بيت - 6

ڪونھي اُت ڪوھيارُ، جِت تو ڀوري ڀانئَيو،
پَنڌُ ڪر پھاڙَ ڏي، وُجودَ ئِي وڻڪارُ،
ڌاريان ڀانئَجُ ڌارَ، پُڇُ پِريان ڪَرَ پاڻُ تون.

بيت - 7

سڀيئي ساري سَسُئَي، گَھرَ ڪُنڊون تون گهور،
وڃي ڏُورِ مَ ڏُور، دران منجهہ دوستُ ٿِيو.

بيت - 8

دران منجهہ دوستُ ٿِيو، موٽِي پُڇُ پاھِين،
عبثُ آڳاھِين، وڃيو ڪُوڪِين ڪانڌَ کي.

بيت - 9

وَوڙيَم سَڀ وٿاڻ، يارَ ڪارڻ جَتَ جي،
”وَاللهُ بِڪُلَ شيءِ مَحِيط“ اي آرياڻي اُھڃاڻَ،
سڀ ۾ پُنھون پاڻَ، ٻِيو ناھِ ٻَروچ ري.

بيت - 10

جان پيھي ڏِٺم پاڻَ ۾ ڪري روح رھاڻ،
تان نَڪو ڏونگر ڏيھ ۾ نہ ڪا ڪيچين ڪاڻ،
پُنھون ٿِيس پاڻ، سَسئَي تا سُورَ ھوا.

بيت - 11

پر گھران پاسو ڪري، پُڇ پِريان ڪَر پاڻُ،
سو تان توئِي ساڻُ، جنھن لاءِ جَفائون ڪَرين.

بيت - 12

سوئِي کَڻيو ساڻُ سوئي ڏورين سَسُئي،
ڪڏھن ڪنھن نہ ڪيو، ڄُلڻ منجهان ڄاڻ،
پُڇ پريان ڪر پاڻ، تہ تُون تِئائِين لَھِين.

بيت - 13

جو تُون ڏُورئين ڏُور، سو سَدائين آھي ساڻ تو،
لالن لَئي لطيف چئي، مُنجھي ٿِيءُ مَعذورُ،
منجهان پَهَ پروڙِ، تو منجهہ آھيس تَڪيو.

بيت - 14

وڃِين ڇو وڻڪار، ھِت نہ ڳولئَين ھوتَ کي،
لِڪو ڪِين، لطيف چَئي ٻاروچو ٻئَي پار،
ٿِي سَتي، ٻَڌ سَندرو پِرت پُنھونءَ سِين پار،
نانئَي نيڻَ نِھار، تو ۾ ديرو دوست جو.

بيت - 15

ڪُوڙِيون پُڇن ڪيچُ ھوتُ نہ پُڇن ھِتهين،
جَن پنھون سِين پيچُ، تَن پيرين پَندُ وساريو.

بيت - 16

ھَلَ ھِنئَين سان ھوتَ ڏي، پيرين پَندُ وسار،
قاصِداڻِي ڪار، ڪين رساڻي ڪيچ کي.

بيت - 17

ھل ھِنئَين سان ھوت ڏي، پيرين ڪر مَ پند،
رائي پُڇ مَ رَندُ، رڙه روحاني سسئي.

بيت - 18

ھل ھِنئَين سِين ھوت ڏي، ڇپر ھڏ مَ ڇُلُ،
آرياڻِي امُل، ڪايا ۾ ڪانڌُ ٿيو.

بيت - 19

ھل ھِنئَين سين ھوت ڏي، ڇَپَر ڇُلُ مَ تون،
منجهان لَڌو مون، ڪوھيارو ڪيچَ ڌَڻِي.

بيت - 20

ھل ھِنئَين سين ھوت ڏي، سِسِي کَڻُ مَ ساڻُ،
جَنھين ڀانيو پاڻ، سي آرياڻِيان اوري رھيون.

بيت - 21

ڪِجي جئَن ڪيچين لئي تيئن تان ڪِينَ ڪيوءِ،
وِڃائي وڌوءِ، وکَہ نہ کَنيئي ھڪڙي.

بيت - 22

ڪَئَي پَنڌ پُڇا تو، ڪيچِين ڪارڻ ڪِيئَن؟
بي خُود ھلج بَرَ ۾، آءُ ٿو چُئان اِيئَن،
سِڪن ساڄَن سِيئَن، مَتان مُٺِي ڇڏئين.

بيت - 23

متان مُٺِي ڇَڏئِين، پِريتڻو پاڻا،
ڄاٻَن جئَن ڄاڻا، تون پڻ ھوئِج تُن جِئَن.

بيت - 24

متان مُٺي ڇَڏِئين، پاڻان پِريتَڻو،
کٿوريَ ڪڻو، مَڙھي مَڙھِجُ مُنھَن ۾.

وائي - 1

غفلتَ يارُ گَنوايو، ٻَڙِي جيڏيون،
ڪيئَن ڪريان آءٌ ڪوھ ٿيو،
سُتِيَس تان ساٿُ ويو، اُٿِيَس تان ڏُکھ آئيو،
پُڇان پوءِ پُنھون کي، عَبَثُ تان اَنُ کائيو،
ھوتَ ھلندي جا ڪَئِي، سا مون ڳالھ سُڻائيو،
پاسي ۾ پَرٽ جي آڻي اُٺ جُھڪائيو،
ھِن ولھي جي وھانوَ تي، واڄَٽَ سڀ وڄائيو.

فصل چوٿون
بيت - 1

ھيجُ نہ ھوندو جَن، سي ڪيئَن وِندُر وينديون،
وِھو وچ رَھَن، سَھسِين سَڌُنَ واريون.

بيت - 2

سَدائِتِي سَڀڪا، بُکَھ نہ باسي ڪا،
جيھِيءَ تيھِيءَ ذات جِي جُنبشَ ڪانھي جاءِ،
مون سين ھلي سا، جا جِيءُ مِٺو نہ ڪَري.

بيت - 3

ڪيچ نہ جُنبڻَ جاءِ نہ ڪا ھَلي ھوتَ ڏي،
مونسين ھَلي سا، جا جِيءُ مِٺو نہ ڪري.

بيت - 4

آتَڻَ ۾ پرياڻُ، ھو سَڀني جيڏئين،
مُون سَڀاڳِيءَ ساڻُ، ڪيرُ ڇُلندي ڇَپرين؟

بيت - 5

سُکن واري سَڌَ، متان ڪَا مُونسان ڪري،
اندر جنِھين اُڌَ، ڏونگرَ سي ڏورينديون.

بيت - 6

ڏونگُر نہ ڏوري، سِڪَڻَ جون سَڌون ڪري،
ويٺي گَھر گهوري، مٿان پِريَن جِندَڙو.

بيت - 7

وَريتِيون وَرو، آءٌ نہ وَرندي وَرَ ري،
جاڏي ھِنَ جبلَ جو تانگِھينديَس تَرو،
جَتن ساڻُ ذرو، نِينھُن نِبيرَڻ نہ ٿِئَي.

بيت - 8

وڃو سَڀ وري، اَئِين جي وَرَن واريون،
ڦوڙائي فِراقَ جي سُڄي ڳالهہ ڳَري،
ٻُنڀان جَن ٻَري ڏونگرُ سي ڏورينديون.

بيت - 9

وڃو سڀ موٽِي، اَئين جي ورن واريون،
ڪان ھلندي ڪيچَ ڏي، ڪَريو مَ کوٽِي،
ڪڍِيَم ڪاڇوٽِي، وڌمُ جوڳُھ جَتن لَئي.

بيت - 10

اَئِين جي وَرن واريُون سَرتِيون سَڌڙيون،
آرياڻي پُنھونءَ جي ٻولَ نہ ٻَڌڙَيون،
جي ليکئَي لَڌَڙيون، ڏُونگر سي ڏورينديُون.

بيت - 11

دُکائيندي دُونھڙا مُنڌَ سِياڻي وَڃُ،
پريتڻو مَ ڀَڃُ، ساٿ چَڙندو لَکِيئَن.

بيت - 12

اَڄُ مِلينديَس ماءُ، ڌاڄا ڪَنديَس ڪَپڙا،
جِيجا جوڳِياڻِي ٿِيان، مُون کي جَھلَ مَ پاءِ،
ھوتَ ٻروچي لاءِ، ڪَنين ڪَنِرَ پائِيان.

بيت - 13

عِناتا، اُتاھِين جانِي جَڙي ٻَنڌُ،
آھي گهڻو اَھُکو فقيريءَ جو فَندُ،
چَکِين تہ چَريو ٿِئين، ميخاني جو مَندُ،
ڪِينَ ڪڍندو ڪَنڌُ، منجهان سَڱَ، سيدُ چَئَي.

بيت - 14

مون کي ڀانئَي ڀاڄَ، ڏيرَ ڏُوراڻا ھليا،
اَڳيان اُٿِي اُنِجي خوبُ نہ پَڪَم کاڄَ،
ميڙي آپُ سرتيون نہ ڪِي ڳايَم ڳاڄَ،
سا مون ھٿان نہ ٿِي، جيڪا رسَم راڄَ،
آيلَ آءٌ اَڪاڄَ، ٻول ٻروچي وتَرو.

بيت - 15

نِماڻيءَ جي نِجُھري رُوئڻ ۽ راڙو،
ڪُٺل جي قلب ۾ قُرب جو ڪاڙھو،
ھوتَن لئي ھاڙھو، سَڀ رڱينديس رَتَ سِين.

بيت - 16

تو جو ٻولُ ٻَروچ، ويھي ڪِيو وڻڪار ۾،
سوئي پارج ھوت، ولِھي مُون معذورِ سين.

بيت - 17

پَھرين تون پاريجُ، پارڻ پوءِ پُنھونءَ تي،
ٻولُ مَ وساريجُ، ھُو جو ڪَيئُي ھوتَ سِين.

بيت - 18

توسين ٻولَ ٻَھون، ساجَنُ سَھسِين جي ڪري،
ڪندينءَ توءِ ڪَھُون، جي نالو ڳِيڙُءِ نِينھَن جو.

بيت - 19

سُڻِي ٻولَ سندان، جِمَ سُمھَين سسئَي،
ڪندينءَ ڪَوھ ڪيڻان، جَسي اُن اورانگھيا.

بيت - 20

سِجَ اُلٿَي سسئَي رَت وَرَنو روءِ،
پھي نہ پانڌِي ڪو، جنھن ڪَرَ پُڇي لوءِ،
موڙھِي وڃي توءِ، موٽَڻ جي ڪانِ ڪَري.

بيت - 21

ڇُلان منجھِم نہ ڇاڪَ، پُران پُونِم پُرڪَڻا،
متان ڪا مُنڌَ ڪري، موٽڻ جي مَزاڪ،
چِتُ سندو مون چاڪَ، ھاڙھي ھَڏَ ھَڻِي ڪِيو.

بيت - 22

پيرين پَئَي پُرڪڻا راھَ۾ گهڻو رُنوم،
پاراتو پِريَنءَ کي تَپِي تان نہ ڏِنوم،
چُڪِيءَ ٿي چيوم، سُواھَرو سڄڻين.

بيت - 23

چُڪِيءَ کي چَئِي، ڪا جاڳائي جيڏيون،
ويَڙو ساٿُ وَھِي، تو ننڊائي نہ لَھي.

بيت - 24

چُڪَس سَڀ چئي، ماڻھو شَھر ڀنڀوَر جا،
سا موٽي ڪِينَ مُئي، جنھن جو جانب جتَ وٺي ويا.

بيت - 25

موٽَڻ جا مذَڪُورَ، جان ڪي چَيَس جيڏئين،
پَريٽ پھرئين پُورَ نيئِي پَھچائي پُنھونءَ کي.

بيت - 26

موٽَڻ جِي مصلحتَ، مون کي ڏِيومَ جيڏيون،
نھاريندَيِس نِڪري آرياڻي اَلبتَ،
ڪنديَس اوٽَ، ايوب چئَي، لَڪن ڏيئَي لَتَ،
سَرتيون شريڪَتَ، آءُ ڪِيئَن آگَن سِين ڪريان.

بيت - 27

موٽي مَران مَ ماءِ، موٽڻ کان اَڳي مَران،
لُڇي لالَن لاءِ، شال پُونديَس پير تي.

وائي - 1

معلومُ حالُ حبيبَ، مونکي دردُ قديمي وو،
آلودي آزارَ سان تو لئي ٿِيس طبيبَ،
شادي ڏِئين صِحت جي، غمي لاھئَين غريبَ،
آھيان ٿي آھون ڪَريان، نَعرو منجهہ نصيبَ،
ڪاھِل آھيان ڪُوڙي، رَسِي لاھ رَقيبَ،
حاذقُ آھئَين ھِنَجو، اچين شالَ عجيبَ،
دوا آھئين دل جي، پُڇُ پُڇُ رَھيَس طبيبَ،
الله عبداللطيف کي ڪوري لاءِ قريبَ.

فصل پنجون
بيت - 1

ڀَڄِي جان ڀنڀورَ کان، ڏونگر ڏوريو مُون،
ڪَاھي رَسِيَس ڪيچَ کي، جتي پاڻَ پُنھون،
سَڀَ آھئَين تُون، قضا ڪندين ڪَنِسين؟

بيت - 2

پيھي جان پاڻَ ۾ ڪِيم رُوحَ رھاڻ،
تھ نَڪو ڏونگر ڏيهَ ۾، نہ ڪا ڪيِچين ڪاڻ،
پُنھون ٿِيس پاڻَ سَسُئَي تَان سُورَ ھُئا.

بيت - 3

ڏِنا جِئَڻ لَيءَ جيڏيون، ڏيرن مونکي ڏُکَھ،
ڀڳيَس جان ڀنڀورَ کان، تان سُور ميڙيئَي سُکھ،
لٿِي مون تان لُکَ، پُنھون ٿِيسَ پاڻَھين.

بيت - 4

پُنھون ٿِيس پاڻَھين، ويو سَسُئَيءَ جو شَرَمُ،
ھيڪَلِيُون ھَلن جي، ڀَڄي تَن ڀَرمُ،
جو وندُرَ ۾ وَرَمُ، سو سَودو سَريُس ھِتھِين.

بيت - 5

پُنھونءَ ٿِيس پاڻھين، ويو سَسُئَيءَ جو سينگارُ،
”مَن عَرَفَ نَفسهُ فَقدَ عَرَفَ رَبَهُ“، اِھوئي آچارُ،
جو وندرُ ۾ واپارُ، سو سَودو سريَس ھتھين.

بيت - 6

پُنھونءَ ٿِيس پاڻھين، ويئَي سَسُئَيءَ جي سُونھَن،
”خَلقَ آدَمَ عَليٰ صَورتَه“، اِئن وَڻن منجهہ ورُونهَ،
چَرِيءَ منجهان چَونهَ، کڻي ھَوتُ ھنجَ ڪيو.

بيت - 7

ويئي سُونھَن سَسُئَيءَ جِي پُنھون ٿِيس پاڻَ،
سَڀنِي جِي سَيد چَئي، آھي اِت اُماڻَ،
ڀَنڀور جا ڀاڻَ، آڏا عَجيبَن کي.

بيت - 8

وَھَمَ ورسايَس، نا تہ پُنھون آءٌ پاڻَ ھُئِي،
پاڻُ وڃايُم پانھنجو پَئَي پِريان جي پاس،
رَتِي عِلمَ نہ راس ڌاران پَسڻَ پِرينءَ جي.

بيت - 9

اِيءَ پاڻُ نہ ٿِئَي پاڻَ کان پَاڻان ٿِيءِ نہ پاڻَ،
”وَالقدرِ خَيرھ وشَرھ مِنَ الله تعاليٰ“ اِيءَ ڄاڻي ڏسج ڄاڻ،
سَچو سو پَريان، جو لِکيو لوھ قلم ۾.

بيت - 10

ڪافَون ڪاھِيندياس، موٽان تان ڪُرَ ميھڻو،
ٻانِھي ٻاروچَن جي سَڱُ نہ ساھِيندياس،
”اَلفِراقُ اَشدُ مِنَ المَوتِ“، ھِتي نہ ھوندياس،
آهَ نہ لاھينديَاس، جِئَري جَتُ ڏِسي مَران.

بيت - 11

جِئَڻُ جَتَ ڌاران معذور جو مَسَ ٿِئَي،
چانگھن سِر چَڙھِي ويا ساٿِي سَوارا،
اَکيون اوتارا، پَسِيو رُون پُنھونءَ جا.

بيت - 12

ھيڪَرَ ھُئڻ ڇَڏِ، تہ اوڏي ٿِئَين عجيبَ کي،
”مَارايتَ شيئاً اِلاَ واراَيتُ الله“، نيئي اَجھا اوڏانھين اَڏ،
تھ ھُوتُ توھِين کان ھَڏِ، پِرين پاسي نہ ٿِئي.

بيت - 13

ھوتُ تُنھنجي ھَنجَ ۾، پُڇين ڪوھ پَھِي؟
”وفي اَنفُسڪُم اَفَلاَتُبصرَون“، سوجھي ڪر سَھِي،
ڪڏھن ڪانھ وَھِي، ھوتُ ڳولَڻَ ھَٽَ تي.

بيت - 14

ھوتُ تنھنجي ھنج ۾، پڇين ڪوھ پَرياڻُ،
”وَنَحنُ اَقرُب اِلَيه مِن حَبلِ الورِيدِ“ تُنھنجو توئي ساڻُ،
پنھنجو آھي پاڻُ، آڏو عجيبَن کي.

بيت - 15

ووڙِيَم سڀ وٿاڻَ يار ڪارَڻ جَتَ جي،
”اللهُ بِڪُلِ شيءِ مُحِيطُ“، اِيءَ آرياڻيءَ اُھڃاڻَ،
سَڀ ۾ پُنھون پاڻَ، ڪينھي ٻيو ٻَروچَ ري.

بيت - 16

ڄاڻِي سُڃاڻي، وھان ڪئَن ماٺ ڪري،
اندر آڳ عِشقَ جي اَپِرَ اُڌاڻِي،
”الَعِشقُ نَارُ اللهِ المؤقدَةَ“، کُوري جئَن کاڻِي،
آھي آرياڻِي، ٻيو سرتيون سُڄِي ڪِينَڪِي.

بيت - 17

ڪَڍُ پنھون ڏي ڪاھي، چاٽيءَ روحُ چَريو ڪِئو،
اُٿي ويئَي اَوڏھِين سُتي پڻ ساھي،
”العِشقُ حِجَاب بَينَ العاشق وَالمَعشُوق“، لاشَڪ ٿي لاھي،
آرياڻِي آھي، ٻيو سرتيون سُڄي ڪِينَڪِي

بيت - 18

ڀينَر آءٌ ڀوري، مون سَڱَ سڃاڻي نہ ڪِيو،
ڏيندا مون ڏيرَ ويا، جِھڄَڻُ ۽ جھوري،
لڳِي جَن لوري، ڏونگر سي ڏورينديون.

بيت - 19

اَديون آءٌ اَڄاڻ، مُون سڱ سُڄاڻي نہ ڪِيو،
ھوندَ نہ سَٺيِمَ ھيتري ڪوھياري جي ڪاڻ،
رَتِيءَ جي رھاڻِ، جِيءُ اَڙايُم جَتَ سين.

وائي - 1

اَھُکيءَ آڳهُ آھي، مون کي تان نہ ڇڏيندو تِکَھ ۾،
پُڇي پوءِ ٻِين کي، لڪَن ۾ لڏَ لاھي،
آري اُگھاڙن کي، پُنھون ڄامُ پَراھي.

فصل ڇھون
بيت - 1

جَڏائي جو جامُ، ڏِنائون ڏُکِيءَ کي،
مَنگَلُ منھنجي مَنَ ۾ ٻاريو ھوتَ حَمامُ،
اَرکِھ ٿيو آرامُ، ڪاڪُلَ پَسِي ڪانڌَ جو.

بيت - 2

دردُ نہ لھي دارُوئين، زُلفَ زورُ ڏتوم،
ڪاڪل ڪالھ ڏِٺوم، رُخساريتي رُوپَ سِين.

بيت - 3

ڀَنڀو جو ڀنڀورَ ۾ ڪامِل ڏِٺُم ڪالھَھ،
ھَي تَنھين جي حالَ، زُلفَ جي زافُ ڪِيا.

بيت - 4

پَرينديئَي پاڻُ ويو، زُلف ڪِيسَ زافُ،
سَندو ڪاڪُلَ ڪافُ، ماري مَعذورن کي.

بيت - 5

ھاڻ نہ جِيان جيڏيون، زُلفَ زافُ ڪِياس،
ڪاڪُلَ آءٌ ڪُٺياس، ڀَِنڀو جو ڀنڀورَ ۾.

بيت - 6

ڪاڪُلَ ڪُٺِي جا، ڪَفَنُ تَنھِن ڪِينَ ٿيو،
منجهہ شھادَتَ سان، لُڏي ۽ لاڏَ ڪري.

بيت - 7

ڏُکَا ڏونگَر ڄامَ، مَڪَر معذورن تي،
توتي لَڄَ، لطيف چَوي، آھي سَندي عامَ،
مار مَ چَئي معذور کي، ويھان ڪانڌَ ڪلامَ،
پَرچِجُ پِيادن سِين الله لڳ عَلامَ،
جا نوازي آنھنجي نامَ، سا ھوتَ مَ ڇڏج ھيڪلِي.

بيت - 8

ڏَمرُ ڏونگرَ ڄامَ، سَکَر پاڻَ شريڪَ سِين،
ڪيھي ڪُلفتَ تِنھن سِين، جا گولي آنھنجي گامَ،
وَرجُ وِيرَ وَريامَ، منھنجو اَچَڻُ آن ڳَري.

بيت - 9

ڏَکا ڏونگر لاھ آءٌ اَڳَ مُئِي آھِيان،
آرياڻِي سين آه، ذاتي سَڱُ ضعيف جو.

بيت - 10

پير پَٽانئَي ڪُنئَرا ڏونگرَ مٿي ڏي،
ڦَٽِيا ڦَڻَ فَقِير جا، سِيرون ٿَيڙا سي،
جھڙي تھڙي حالَ سِين پُري پُنھون ڏي،
وڃي مانَ وَري، ٻانھِيءَ ٻَنڌڻُ جنَھِن سين.

بيت - 11

پيرَ پَٽانئَي ڪُنئرا، ڏونگر مٿي ڏي،
پاڻُ نہ پَسِي ڦَٽِيُو، ڪَڙھي ڪيچِيَن کي،
ھاڙھو ھوتَ پَري، ڪوھ ڄاڻان ڪئَن لَنگھيا

بيت - 12

سُمھڻان ساڙو جيڏِيُون جيڏوئِي ٿيو،
پِرين جو پاڙو، مُون سِين نِنڊَ نِبيريو

وائي - 1

مون انڌيءَ ڏي اِيندا، ھوتَ سَلامت سُپرين،
پَلي لاتي پنھنجي، نيّ کي اُت نِيندا،
سَڱُ نہ ڪندا سُکَ سِين سُورَ سَڱِيڻا ٿيندا،
رَکي ڳَلُ ڳَلَن تي، نِينھَن نياپو ڏيندا،
پَريٽِ نِيندا پاڻَسِين ڇوري تان نہ ڇڏيندا.

فصل ستون
بيت - 1

ڏُور مَڏيھُ ويو، پيرُ تُنھنجي پِريَن جو،
رَھڻَ واٽِڙين تي ڪيچين ريَ ڪِيو،
وندُر جو ويو، سو اللهَ واري آڻئين.

بيت - 2

وندر جي وَڃن، سي مَرُ ٻَڌن سَندَرا،
ٻِيون ڪوھ ٻَڌن، ڇوڙي جي ڇڏينديون.

بيت - 3

ڏيھُ ڏيھانئَي ڏُور، پَرَ ڏيھانئَي پَري ٿيا،
سيڻَن ڪارڻ سَسُئي پيئَي پراھين پُور،
تون وڃين ھوتَ حُضُور، منھنجو جِئَڻ جيلانھين ٿِئي.

بيت - 4

ھيڪانِديءَ ھوئِي اُٿِي رات رَوان ٿِيا،
ساهُ سَڳي ۾ سُورَ جي پُنھون ويو پُوئي،
رھ قضا دَمُ ڪوئِي، تہ ھيڪَرَ ھيڪاندي ٿيان.

بيت - 5

ھَڏِ نہ ساهُ سُڌِيُو، دل درماندي دوستَ ري،
پائي ويا پِرت جو زوراور زنجِيرُ،
جِيُ، جُسو جاگيرُ، ھاڻي مِلڪَ ھوتَ جِي.

بيت - 6

عُمر سَڀ عِشقَ سِين پُنھون جي پُڇن،
ريسَ ريزاليون تَن سِين ڪُڄاڙي کي ڪَن؟
مارَڳَ جي مَرَن وڏو طالِعُ تَنِجو.

بيت - 7

وڏو طالع تو جئَن لڳِيئَن پير پُنُھونءَ جي،
سَسُئَيءَ اِن سِتُونَ کي رويو رويو رو،
ويٺي ھِت مَ ھو، ھَلِين تہ ھوتُ لَھِين.

بيت - 8

ويٺين ناهَ وراڪو، سُتِيَن ڪونھي سَنگَ،
ھوتُ ھلنديَن کَٽيو، جن انگُن چاڙھيو انگُ،
باسي ڀَئَي ڀَنگُ، رڙھي ڄامَ رَسِيُون.

بيت - 9

ويٺي وَرِ نہ پُون، سُتي مِلَن نہ سُپرين،
سي مَرُ رَويو رُون، جَن مَسافِرَ سپرين.

بيت - 10

پَر ۾ پير پُنھونءَ جو ڪَڙي ۽ ڪَڙھي،
سِڪَ ٻڌئِين سَندرو جانِب لئَي جَڙي،
لَڪَن سِر، لطيف چَوي، مُنڌ جھيڙي ۽ جَڙي،
پَڻِيءَ تان نہ پَڙي، جي عُمر سڀ اِئن ڪَري.

بيت - 11

ڪ ڪي ڪَڙيان پيرَ، ڪِ ڪَڙھان ڪيچَ ڌڻين لئَي،
ايُ ڏُنءُ ڏيئَي ڏيرَ، پاڻا پَراھان ويا

بيت - 12

ڪَڙُ پُڻ پيرَ سندان، ڪَڙھ پڻ ڪيچَ ڌڻين لَئي،
اِنَھِيءَ پَر اُتان، پُوندئن مُنڌَ پھاڙَ ۾.

بيت - 13

سُورَن سِجھائي، چيلھ ٻَڌيو چوٽِئَين چَڙھي،
سَڱَ پِريان جي سَسُئي ميڙي مِلائي،
لڌائين، لطيفُ چَئي، لالَنُ لِيلائي،
ٻانڀَڻ ٻاڏائي، حَبِيان واريو ھوتَ کي.

بيت - 14

رائي ڪِي رَنجورَ، توءِ ٽَڪر ٽاڪِيو چَڙھي،
لانچي لَڪَ، لطيف چئَي، ھَلِي ڏانھن حُضورَ،
رھِيا سڀ رڃُنُ ۾ سَسُئَي جا سالُورَ،
ساڄَنُ ميڙيُس سُورَ، سُکَہ نہ ميڙيُس سُپرين.

بيت - 15

منجهان پَئِن پَرُوڙِ، سڀ ۾ پُڇجِ سَسُئي،
ويھي وڏي ڍِڳَ مان، ڌُڻِي وجھجُ ڌوڙِ،
تھ تون ماڻِئين مُوڙِ، جي ٻَندِ اھائي پارئين.

بيت - 16

لُڇي ڪِينَ ڪُڇي، آٽي مُنڌَ اَندوھ ۾،
پَر ۾ پيرُ پڇي، لالَنَ جو لطيف چَئي.

بيت - 17

ٻَريائِي تہ ٻار، ڦُوڪِ تہ لڳي اَنبرَين،
ھِتي جي ھُئَڻ جون، وَٿُون سَڀ وسَار،
سموري سرڪار، نيئَي رکِج ناه ۾.

بيت - 18

قَدُ ٻَڌي تون ڪِينءَ، پَھچُندئن پُنھونءَ سِين،
جئن سِينو ساھئَين سَسُئَي، ٿئَين تَھَوارُون تئَين،
مُٺِي ٿِيءُ مسڪِين، ھِمتَ ھوتُ وڃائيو.

بيت - 19

ٻَلَر لڳو ٻاڻُ، پَسو جوءِ جَرا ٿِي،
سا مُنڌَ مري نہ جئَي، پيئَي پَڇاڙي پَاڻُ،
سَسُئي سُورن ساڻُ، سَنڀوُري سَيد چَئي.

وائي - 1

لوچِدا وي بلوچ دا، ميرا مَنُ لوچِدا،
پِيرانُون سَڏيندي سَڳَرُ پَٽيان دي،
الله مِلاوي پُنھون ڪيچُ دا.

فصل اٺون
بيت - 1

اَڌرَ نِڌرَ اَڀَري، اَسُونھين آھيان،
لُڙڪَ لعلَ، لطيف چَئي، وَرَ لَي وَھايان،
ھيجان ھَنجُون حَبَ ۾ ھوتَن لئي ھاريان،
جانبُ ضعيفِيءَ سِين پُنھون پَھايان،
پِيھان پَچايان، جي مان نِيو پاڻَسِين.

بيت - 2

اَڌر نِڌَرَ اَڀري، سَڌَر ٿِي سَچِي،
سُپَڪ ٿِي سَيد چَئَي، پَھڻن مَجھ پَچِي،
مَعذُور کي مارو ڪيو اولاڪَن اچي،
منجهان راھ رَچِي، ٿِئَڙي لالَ لطِيف چَئَي.

بيت - 3

اَڌرَ نِڌرَ اَڀري، اَسُونھِين آءٌ،
چِيٽا چُورَ چُنجُن ۾، بَرَ ۾ بَلائون،
موٽُ پُنھون پانھُون، مَتان محبَ مَري رھان

بيت - 4

اَڌرَ نِڌرَ اَڀري، آھيان اَسُونِھين،
پَرَڏيھي پرين ڪِيا مَرَڻَ لَئي مُونھِين،
سَسُئَيءَ کي، سيد چَئَي، تَنگُن ۾ تَوَنِھين،
ھاري ڪِئَن ھُونھِين، ريءَ سَمَرَ سَڌون ڪَرئين؟

بيت - 5

اَڌرَ نِڌرَ اڀري، اوڳي اَوائِي،
ڪينَ ٽُھاري ٽَڪَرين ساڻِسَ سَڳائِي،
لاڳاپَن لطيف چَئَي، مُنڌَ رائي رَھائي،
جَلڻُ جڏائي آري لاھ اصِيلَ تان.

بيت - 6

اَڌرَ نِڌرَ اَڀري، ڪَم نہ ڪُوماٽِي،
سا ڪِئَن وھي ويسَري، جا گھائي گُھوماٽِي،
پيئَي پيش پُنھونءَ جي، اُسُن ۾ آٽِي،
جا لُڪُن لُوساٽِي، سا سيج چڙھندي سَسُئَي.

بيت - 7

اَڌرَ نِڌرَ اَڀري، ويچاري نہ وَري،
لالن ڏي لطيف چَئَي پُري پير ڀَري،
ڪَمِيڻِي ڪَري، ڪارُون ڪيچ ڌڻين کي.

بيت - 8

اَڌرَ نِڌرَ اَڀري ڏُکي ڏورائِي،
ڏِسي پَھَڻَ پَٻَ جا سَڙِي ٿي سائي،
پُنھونءَ پَروائي ڪِج ويچاريءَ جي واٽَ ۾.

بيت - 9

اچِي عِزرائِيلَ، سُتي جاڳائي سَسُئَي،
ٿِي دَوڙائي دَلِيلَ، تہ پُنھونءَ ماڻُھو موڪِليو.

بيت - 10

مُنِڪِرَ ۽ نَڪِيرَ کي جڏھن ڏِٺائِين،
اَڳيان اُٿِي اُنِکي پُنھون پُڇيائِين،
ادا اِئائِين، ڪو ويو ساٿُ سَڄَڻَ جو؟

بيت - 11

سي اَڳ نہ ڏِٺمِ ڪَڏھين، ھِي جي ڏِٺَم ھيرَ،
بَنڀوليس بَرَن ۾ پَسِي ڀينڊيَن ڀيرَ،
آءٌ ترسان ھو تَڪڙا پَٽ نہ کوڙِين پيرَ،
آءُ آرياڻي اُسري اچي ٿِي سويلي ويرَ،
ڪَھي جا ڪُويرَ، سا ڪَنھِن پَر رَساڻِين ڪيچَ کي.

بيت - 12

ھي جي اَچَن ٻھ ڄَڻا اونچا اِلاھي،
سا پار لنگهائِين سائين، اسونھي جا اوتڙ گھڙي.

بيت - 13

ڀاياڻِي ٿي ڀور، پُٺيءَ ڪيچيَن ڪَڪِرا،
رائو مِڙيوئي رتَ سين ڪارڻ ڪانڌَ ڪَڪور،
لانچي لَڪَ لطيف چَئي، اُٿِي ڏونگرَ ڏور،
جَتُ وڃي ٿو زورِ، اُپُڙ تہ اوڏي ٿِئَين.

بيت - 14

پَئي ٿي پَيمالُ، سا مُنڌَ مَري نہ جِئَي،
بُري ھِنَ ڀنڀور سِين ھَڏِ نہ ڳَرھي حالُ،
لالنَ جو لطيفُ چَئي وساري نہ وصال،
ڀِري ڪِجاه ڀالُ، ھِيءَ ڏاه ڏوريندي ڪيترو.

بيت - 15

جُٽَ پِٽِي پِهُ جھنگ، ھاڙھي پُڇ مَ ھوتَ کي،
سُور سُبيلي سَسُئَي، لَڪُ تَنھِين سين لنگِھھ،
تھ سُپريان جي سَنگ، مُنڌَ ميڙائو تو ٿِئَي.

بيت - 16

ٿَڪائِي ٿَر ٿيلھھ، چَڙھ چُڪِيائِي چوٽئَين،
ھلندي ھوتَ پنھونءَ ڏي ڀَوَ مِيڙَئي ڀيل،
اُٿِي رائو ريل، ويٺَن تان واري وَري.

بيت - 17

ھِيَ گِسي، ھِيُ گَسُ، ھِيُ پَھڻ، ھِيُ پيچرو،
ويچاريءَ وڏو ڪيو ويندَن پُٺيءَ وَسُ،
ليڙن جو لطيف چَئي، ڏونگَرَ اٿيئَي ڏَسُ،
جَڳ۾َ رھُيِسُ جَسُ، سَڳَر ٿِي سردارَ جي.

بيت - 18

ڪر ڪو واڪو وَسُ، وھ مَ مُنڌَ ڀَنڀورَ ۾،
چڙھي ڏاڍين ڏونگَرين پير پُنھونءَ جو پَسُ،
ڏورڻ منجهان ڏَسُ، پُوندُئي ھوتَ پُنھون جو.

بيت - 19

سيڻَن ڪارَڻ سَسُئَي وَڃڻ ڪِجي وَسُ،
جِمَ ورچي ڇَڏِئين سَندو گُنگَن گَسُ،
ڏوٿِي ڏِيندُئي ڏَسُ، اَڳيان ٻاروچَن جو.

بيت - 20

ھَلُ تہ ھيڪانِدي ٿِئَين، ويھِي وجُھ مَ ويرُ،
دلِ۾ آڻ مَ دَورُ تُون ڦِرَڻ سَندو ڦيرُ،
تَوڻي لَھِين نہ پيرَ، تہ پڻ راحَتَ رڻَ ۾.

وائي - 1

ھوتَ سي ھَلَڻ ھارا، وو جيڏيون،
ڪيئَن ڪَريان آءٌ اُنِسين؟
کوءِ پَلَنگَ، ٻَن ماڙيون، کِئَڻَ سي ٿِئَڙم کارا،
سُونھَن سپيرين جا آتَڻَ وَٽ اوتارا،
آھيان پَرٽ پُنھونءَ جِي، ڪنديَس ڪُنرَ ڪارا،
پيرُ مَ ڇڏجُ پِرينءَ جو ھَيھَي ھَٺَ اَسارا،
ڪيچيَن ڪَرھ پَلاڻِيا، مَيا ٿئَڙَم مارا،
اَنڌَنِ آسرو آھِين، موٽِج مُنھَن موچارا.

فصل نائون
بيت - 1

ويھُ مَ وِساري، پُڇا ڪُر مَ پَنڌَ جي،
نِرمَلُ نِھاري، ھَلندن تان ھَٿِ ڪِيو.

بيت - 2

اَوجَھڙ اَسُونھِن، ڏيهھ گهڻوئي ڏوريو،
سَڳَر ريءَ سُونھِن، پَھُتِي ڪانھ پنڌِ ڪري.

بيت - 3

واء وڃاءِ مَ سو، پُٺِي جنھن پنڌُ ڪَريان،
ڇٽا ڇَپَر پرينءَ جو پيرُ پَرنيا تو،
بَرَ بورائو جو، سو لَڳِي مَتان لَٽئَين.

بيت - 4

واءَ وڃايُم ڪالَھھ، پُٺيءَ جَنھِن پَنڌَ ڪَريان،
وَڃڻُ مُون وانٽي پِيو، ھوتَن ڪارڻ حالَ،
جبلُ ڏوريان جالَ ڪارڻ پير پنھونءَ جي.

بيت - 5

کُھِج مَ، اُجھا کِيهَ، گَرد پَس گُنگَن جي،
ڏُکي منجهان ڏيهَ، نِڪر نانھِن ڪُلھي ڪري.

بيت - 6

ڏُور مَ تُون ڏوريج، صبر ڪر مَ سَسُئَي.
پُرَڻُ ڇَڏِ پيرَنسِين، وھَڻ وساريج،
سُکَن جا سَيدُ چَئي، لاڳاپا لاھيجِ،
ھِنئَين ساڻُ ھَليج، تہ پنڌ پاسين ڀَر نِبري.

بيت - 7

ويَٺيَس وکَھ نہ اُپڙي، تُون آرياڻِي آءُ،
چُڪِيءَ توسين چاهُ، پاسي ڀَر پيئَي رڙھي.

بيت - 8

کُھِي جا کنَيائِين، تنھين وکَھ ويجھي ڪَئَي،
ڇِڪِيءَ ڇِنائين، پَنڌ مِڙوئي پَٻَ جو.

بيت - 9

سَو ڪوھ ڪري سڀڪا، تون کُھي کڻج وکَھ،
تاڻِج منجهان تِکَھ، تہ پنڌ پاسي ڀَر نِبري.

بيت - 10

ويو جاڳائي جَتُ، ويري تِنھن ولات جو،
سندو سُورَن خَطُ، ڏنم ھوتَ ھٿن سِين.

بيت - 11

ڏُھلا مُون ڏِينھَن ٿِيا، پييَم ڄامَ ڄَيُون،
ڪري پَنڌ پھاڙَ ڏي ٿِئڙَم رُوحُ رَيُون،
لُڇيو ٿِيان لطيفُ چَئَي، ڪارَڻ دوستَ دَيُون،
ڀانيان لَڪَ لَيُون، جي سُور پِريان جا ساڻُ مُون.

بيت - 12

ھيڪليائي ھاڻ، پُورينديَس پُنھونءَ ڏي،
ڪنديَس ڪوھِيارلَ سِين رچي روحُ رِھاڻِ،
رُلي ڇُلي ڇَپَرين ڪِنھنپِر لاھِيان ڪاڻ،
آھيان گهڻو اَڄاڻ، پَرَ سُورَ پِريان جا ساڻُ مُون.

بيت - 13

ھيڪليائي ھيلَ، پُورينديَس پُنھونءَ ڏي،
آڏا ڏُونگَر لَڪِيُون سُوريون سُڄَن سيلَ،
تھ ڪر ٻيلين ٻيلَ، جي سُورَ پِريان جا ساڻُ مون.

بيت - 14

دوستُ ڏِٺائين دلين، ورچي تان نہ وھي،
لانچي لَڪَ لطيفُ چَئي، پھڻَن منجهہ پِھي،
سَنِدي نِينھَن نِھي ڪي سرفراز سَسُئَي.

بيت - 15

آيس ڪي اوڏي، وَڻا وايُون نہ ڪَريو،
لڪَن جا لوڏِي، سا مُنڌَ جِيندي ڪيترو.

وائي - 1

وڃي وڃي ٿينديَس ويجھِي، پَسَڻَ ڪارڻ پِرينءَ جي،
آڏو ڏونگَر لَڪِيون، موٽجُ محُب مِجيجِي،
پُڇان ٿِي پَنوھارَ تو ٻَيَڙَ آھيان ٻيجِي،
نَمُ گھُرجي نِينھَن جو، آھيان آءٌ اَروجِي،
جا نہ ھَلندي ھوتَ ڏي، پِيُ تِنھين جو پاجي.

فصل ڏھون
بيت - 1

آءُ اوراھُون سُپرين، وَڃُ مَ اَڳاھُون،
ٿَڪِي کڻي ٿَرَن ۾ ٻاڪاريو ٻانھُون،
دَردَ جُون دانھُون، مارينديون موٽُ تُون.

بيت - 2

آءُ اوراھُون سُپرين وَڃُ مَ پِئ پَري،
مُون ڏِٺي، مون وسھو، ورچي تان نہ وَري،
ڌاران مُنھن مَري، ڏُکِيءَ جي ڏيکارئين.

بيت - 3

آءُ اوراھُون سُپرين، آري الله لَڳُ،
ساهُ تُنھنجي سَنگُ، اُڪَنڊيو آھُون ڪري.

بيت - 4

آءُ اوراھُون سُپرين، آري لَڳ اللهُ،
ساريو توکي ساھھَ، اُڪَنڍيو آھُون ڪري.

بيت - 5

آءُ اوراھُون سُپرين، اللهَ لَڳ آري،
ڀُڻان بيڪاري، پارسَ رَسِج پَٻَ ۾.

بيت - 6

آءُ اوراھُون سُپرين، پَري وَڃُ مَ پيءُ،
موٽَ مَرنديَس ڇَپرين تُون جِيارو جيءُ،
ھوتَ مَ ڇڏج ھِيءَ، پُنھون پيادي پَنڌَ ۾.

بيت - 7

آءُ اوراھُون سُپرين، ڏُکِيءَ ڏيجُ مَ ڏاگُھھ،
وَٽ ڇڏي مون واگُھھ، آرِيءَ وئين عِشقَ جو.

بيت - 8

آءُ اوراھُون سُپرين، ڏُکِيءَ ڏاگُھ مَ ڏيجُ،
پيھي گھر پُڇيجُ، تہ ھوتَ ھَلاڪَتَ نہ ٿِئي.

بيت - 9

مَڇُڻ وَر وسارئين آري لَڳ اللهُ،
توکي سَاري ساهُ، اُڪنڍيو آھُون ڪري.

بيت - 10

مڇڻ وَرَ وسارئين، صبرُ نہ ساريان،
توکي نِھاريان، آءُ منھنجا سُپرين.

بيت - 11

ھٿان ھَڏِ نہ ڇڏيان صَبرُ شڪرانو،
ذَوقُ زمانو، مون وَرَ ويو وسَري.

بيت - 12

صبر ۽ شُڪر کي ڪاڏي آءٌ ڪندي،
آھيان جنھن سَندي، سو تہ گھُرجي ساڻُ مُون.

بيت - 13

صَبرُ ۽ شُڪَر کي وٺي آءٌ ويٺِي،
ڏُکيءَ سِين ڏيٺي، ڪا ڪِجِھ اَچِي ڪَڏھين.

بيت - 14

صَبرُ ۽ شُڪَر کي ھٿ ڪِيو مُون ھاڻ،
پِريمَ اَچِي پاڻ، پِٽي کي پُڇِج تُون.

بيت - 15

ناه جميعت جانِ کي ھوتَ پَڄاڻان ھِت،
پُنھونءَ جي پِرت، ساءُ چَکايُم سِڪَ جو.

بيت - 16

ناه جميعت جان کي ھوتَ پڄاڻا ھاڻ،
الله سيئَي آڻ، جَن ساءُ چکايم سِڪَ جو.

بيت - 17

ناه جَمِيعَت جان کي، پُنھونءَ پُڄاڻَا،
سي مُون سيبَاڻا، جَن ساءُ چَکايم سِڪَ جو.

بيت - 18

ناھِ جَمِيعت جان کي ھوتَ پُڄاڻا ھيرَ،
ساجَنَ ڪارَڻ سيرَ، وُوڙينديس وندُر جا.

وائي - 1

ڪھڙي ويليس اَڄُ لڳيان، مَين ڇو ڄاڻان وي لوڪَ،
گھاءُ مِٺاندا ڇُٽندا جو نانھين، ظاھِرُ ڪيتا تَن اڳيان.

فصل يارھون
بيت - 1

ڪَنُ ٿِئ، ڪيچين ڪُڇيو، ڪُڇ مَ ٿا ڪُڇَنِ،
اِشارتون اُنجون سُڪُوتان سُڄَن،
وٽان ويھي تَن، سُڻ تہ سوزُ پِرائِيِين.

بيت - 2

سڻ تہ سوزُ پِرائِيِين، آءُ چيائون اَڄُ،
ٻولِي ٻِي نہ سِکيا، ٻاڻا چُوندَئِي ڀَڄُ،
واڄِي وٽِ مَ وَڄُ، ٻُڌُ تہ ٻِيائِي لَھي.

بيت - 3

ٻَڌُ تہ ٻِيائي لَھي، آءٌ اِت نہ آه،
ڪُڇَڻَ ڪَنڍي لاھ، ڪَنُ ٿِي، ڪيچين ڪُڇيو.

بيت - 4

ڪَنُ ٿِي، ڪيچين ڪُڇيو، ڪُڇُ مَ ڪُڇيائون،
رَھِي نہ رتيءَ جيتَري اُن وَٽِ آءٌ،
وڍي وڌائُون، ھُو جو وَڻُ ھُئڻَ جو.

بيت - 5

ڪڏھين ٿِيجي وَاتُ، ڪڏھين پئَجي ڪَنُ ٿِيَ،
ڪڏھن ٿيجي ٻَڪِرو، ڪڏھن ٿيجي ڪاتُ.

بيت - 6

ڪٽارو ۽ ڪوسُ، اَڱڻ آريءَ ڄامَ جي،
ديَتَ آھي دوسُ، مارڳَھ ۾ مُينُ جي

بيت - 7

ڪا مُون مُڇيجاهُ، گھڻيون گھُرجَن اوٺيا،
ھِي وَڻَ نہ لَھنداهُ، ھُو وَڻ اوڏانھين گهڻا.

بيت - 8

اکيون لَٽَ اوراٽيون، ڪِنھنپَر ڪَڙيان پيرُ،
لَٽِ لاھيندو ڪيرُ مُون جيھيءَ مَعذور کان.

بيت - 9

اَکِيون آريءَ ڄامَ جُون اَنڌِيَ سِين آھين،
ھو جي وَڻَ وندُرَ جا سي مون سُونھائين،
ڏِسيو ڏيکارين، پيشاني پُنھونءَ جِي.

بيت - 10

اَکيون آريءَ ڄامَ جُون آھين اَنڌِيءَ ساڻُ،
پَسِي ڪنديون پاڻُ، پيشانِي پنھونءَ جِي.

بيت - 11

سَڏ مَڪَر سڏن ريءَ، ھَلڻ رِيءَ مَ ھَلُ،
جَلڻَ ريءَ مَ جَلُ، روئڻ ريءَ متان روئِين.

بيت - 12

لَڳندي لَڪَن سِين، آءٌ جي مَران اِئين،
ماءُ مُنھنجي نِينھَن، تہ ڪَر لائُون لَڌيُون.

وائي - 1

دَردَ مُئِئَ جي جا دارُون اي دوست موٽُ سٻاجھا سُپرين،
مون لڳيون، مون وسھَو، مُحبَ جُون مارُون،
مائٽَنِئان مُون سِين گهڻا ڪُسڻَ ڪِيا ڪارُون.

ابيات مُتفرقہ
بيت - 1

اُٿِيو ۽ اُٿِياڪُ، ڪاڏي گَيو،
ويو جاڳائي جيڏيون بِرھ ھي بيباڪُ،
چُرڦُر ڪاري چاڪُ، سُورَ سُمَھاري ڪِينَڪِي.

بيت - 2

سَنڌِيُون سُورَ ڪَرين، ھَڏ پُڻ ڏُکن ھوتَ ليءِ،
پريِن جي پاڻَ ڏِنا، سي سُتي سُکُہ نہ ڏِين،
جي ماڻھنکي مارين، تَن سُورن کي سَڏَ ڪريان.

بيت - 3

صَدا وڌيِمَ سُورَ جي اَڳيان ڪوھِياري،
جو نِجَسُ نِگھاري، سو پُنھون وڌُم پاندَ ۾.

بيت - 4

جان ساماڻِيئَن سَسُئي، تان ويُس وَرَن جو ڪَر،
لاھي لَڄَ لطيف چَئي، ٿِي بيگارياڻي بَرِ،
تھ ويندھين پوئي وَر، اڳيان ھوتُ حُضورَ ۾.

بيت - 5

سَسُئي کي سَڏُ ٿِيو، اسان اولاڻو،
پَنڌُ نہ پُڄاڻو، اَڻَ ڪوٺِي ڪانَہ ڪَري.

بيت - 6

پَسو پَرائَن، سُورَن آڏِي سَسُئي،
پَرايا پَنھَنجَن، وڌا ويچاريءَ تي.

بيت - 7

مُنڌَ نہ منجهان تَن، پَسِي لَڪَ لُڏن جي،
جا پَر کاھوڙين، سَا پَر سِکي سَسُئَي.

بيت - 8

مُنڌَ مَ مَنَھِن ويهُ، اُڀي اُسِرُ اُسَ ۾،
تو سيئَي سيڻَ ڪِيا ڏُور جَنھِين جو ڏيهُ،
پاڙي پاڙي پيهُ، وَتُ پُڇندي پِرينءَ کي.

بيت - 9

ٻيلي ناه ڀنڀورَ ۾ تنھن سَسُئي جو سَھِي،
ڏَمُر ڏيرن مَنَ ۾، ڪندا اِيَ ڪَھِي،
لنگهائي لطيف چَئي، کَڻِجُ ڄامَ کُھِي،
ھيءَ مَعذور ھَڏِ مُئَي، تون ڪانڌ مَ وڃُج ڪَڏھين.

بيت - 10

اولاڪَن اَچِي، معذور کي مارو ڪِيو،
متان وَرُ وساريين منجهان ڪُرَ ڪَچِي،
لاھي لاڳاپا لَنگِھ تُون سيڻَن ڏانھن سَچِي،
منجهان راه رَچي، ٿيندينءَ لعلَ لطيف چئَي.

وائي - 1

مونکي تان جَھلَ مَ پاھيو، جيڏيون آءٌ ھلندي ھوتَ ڏي،
ھِيُ جو بارُ ڀنڀورَ جو، لوئيءَ تان سَڀ لاھيو،
آھي عاجزنِ تي پَسڻَ سندو سعيو،
ڪين وھنديَس ڪُنڊ ۾، نہ مون پيُ نہ مايو،
وھاري وطن ۾، شُھديءَ کي مَ سِڪايو،
ڪُٺل ڪَجائَن ۾ چاھي ھِيءَ ھَلايو،
منھنجو پَنڌُ پنھونءَ ڏي، ريبي تان مَ رَھايو.

وائي - 2

ڳالهيون ھوتَ ٻاروچي ساڻُ،
وو مُنھنجي جِيءَ جُون جيڏيون، جيڏيون،
ڇُلِي بيٺِيَس ڇپرين سَڱَ تُنھنجي ساڻُ،
چڙھي ڏاڍين ڏونگرين، پُرزا ڪَنديس پاڻُ،
رُلِي ڇُلِي ڇپرين ڄامَ وڄايُم ڄاڻُ،
ھٿان ھَڏِ نہ ڇڏيان سندو نِينھنَ نِڌاڻُ،
نصيبُ ڪر نہ سونھينءَ کي پُنھونءَ اُٺَ وٿاڻُ.

وائي - 3

ٻاروچا ٻاجھائي مُون کي نِيندا پاڻَسِين،
ساٿُ سلامَتَ آئيو، وَرَتِي اِيءَ واڌائي،
پيرُ لڌائين پِرينءَ جو لَڪن سِر لِيلائي،
مِلي سا محمود چئَي وَر کي ھِئَن واجھائي.

وائي - 4

پَلَڪَ نہ رھي دل توري، وَرُ ميان صاحب خان بلوچا وو،
اُٺَ چارينديَس اُنِجا مٿان ٽَڪرَ ٽوري،
ڏيندس ماهُ مِروئن کي مٿان ڪُلھن ڪوري،
ڏُکھ لاھينديَس ڏيل جا ساڻ عجيبن اوري،
ڪانگ کِينم ڪيچَ جا ماسُ چُنجُنساڻ چوري،
آرياڻِي عبداللطيف چئي، سارَ لھندم سوري.

وائي - 5

ڪَرھا مَ ڪاھيو، مِيان ڪيچيا، آءُ آرياڻيءَ عرض چوندي،
ڪري ھوتَ ھَلَڻَ جِي لوٺِيءَ کي مَ لڄايو،
وَسِيلو ولھيءَ جو آڳانڍو اَئِين آھيو،
پاسي ۾ پَريٽِ جي، جھيڪي اُٺَ جُھڪايو،
ولھيءَ جي وھانءَ ۾ واڄَٽَ سَڀ وَڄايو،
اُگھاڙِيُون آتڻَ ۾ پنھنجو پاڻ پراھيو.
سائينءَ ڪارڻ سُپرين صورتَ کي مَ سِڪايو،
ساڪِن ٿي شھر جا معذور کي مَرڪايو،
پُنھون ڄامَ، پَريٽ سِين ويھي سُورَ وراھِيو،
لاھي بارُ ڀنڀور ۾ ويندو گھوٽُ وناھَيو،
پُنھون ڄاڃِيڙن کي رڌي کِيڻَ کارايو،
پرڻائي پُنھونءَ کي نيکيٽيءَ نِکڙايو،
ٻيلي ٿي ٻانڀڻِ سِين ڏُکيءَ ڏيجَ ڏيکاريو،
اَديون عبداللطيف چَوي، سَڄَڻَ کي ساراھيو.

ٽيھ اکري
بيت - الف

الفون اَکَرُ ھيڪڙو سَسُئيءَ ڪِيو صَحي،
ھلي ھوت پُنھونءَ ڏي قافَن منجهہ ڪَھي،
رائي رات رَھي، پَسي مان پُنھونءَ کي.

بيت - ب

بارَ کڻي ويا ساٿِي سَوارا،
ڇڏي نِماڻي نِنڊ ۾ ڪِڙڪيا ڪوھيارا،
ڌوٻڻ اُن ڌاران ڪاڙھو ٿيو قِيامَ جو.

بيت - ت

تييؤن طَلب تن جِي اندر رُوحَ رھي،
سَسُئيءَ جو سيد چئَي، ويا ڏِيلَ ڏَھي،
پُڇي روز پَھي، اَديُون آريچن جا.

بيت - ث

ثييؤن سَڄَڻَ لنگھيا بُرو ڪري پاري،
ھوءِ ڪاھي رسيا ڪيچ کي، ھي پيرَ ڪري پاري،
وَسائي واري، اوڏي ٿي اُمِيدَ کي.

بيت - ج

جيمون جالَ جَتَن، ماريو معذورين کي،
انگُڙيارو وَڍيو ھِنيُون مُون ھوتن،
ڦوڙائي ڦَٽَن، اندرُ مُون اَڌ ڪيو.

بيت - ح

حييؤن حال حلال، آءٌ ٿي ڏونگر ڏوريان،
ويو مون ولِهيءَ جو جِئري جِي جمالُ،
ڪري ھوتَ حِلالُ، ڪُهي ڪَميڻي ھليا.

بيت - خ

خيئون سُتييَس خوابَ۾ ڪري مَن مُدامَ،
پاسي منجهہ پنھونءَ جي اندر ڪِيمُ آرام،
سُورن جو سرانجام، صُبح وَسايُم سِرَ تي.

بيت - د

دالون دل ڦُري ويا نِماڻيءَ جو نڪڻين،
عشق آريءَ ڄام جو چِت ۾ پِئو چُري،
ھِنئين نِتِ ھُري، لالائِي لالن جي

بيت - ذ

زاروزار، آءٌ ٿي رُئان رَتَ ڦُڙا،
اَچي پيئَي اوچِتي مُحب مارو مار،
ڏُکيءَ کي ڏيکار، پِرين پيشانِي پانھنجي

بيت - ر

رييؤن راضِي ٿِئَ، پاڻُ ڀُلائي پانھنجو،
ساهُ مَٿانئَي صَدقي جانِبَ مُنھنجو جِيُ،
توري پوئي سِيُ، ھيڪليءَ کي حَبَ ۾.

بيت - ز

زييؤن ٿيس زَوال، آءُ مُنھنجا سُپرين،
بُري ھِنَ ڀنڀور ۾ ھھڙا ٿيڙَم حال،
ڦوڙائي جا فال، وجھيو واٽَ، نِھاريان.

بيت - ص

صادون ساهَ پَساهَ، سُڃ ۾ ٿِيو سوگھو،
لَڳم ٻاڻ ٻَروچ جو ويسَ پَاڻَ وَساءُ،
گَنگن جي گساءُ، آيَمِ بُوءِ بھار جي.

بيت - ض

ضادون منجهہ بَرن، وَڻَ کٿوريءَ واسيا،
ٻاڪاريو ٻانھُون کڻي ٿَڪي منجهہ ٿَرن،
ڳوڙھا سِر ڳَلن، ھَي ھَي ڪيو ٿو ھاريان.

بيت - ط

طييؤن طالُع تِن جو، جي ھيڪانديون سِين ھوتَ،
تن سالُورَ سقلاتَ جا پيچي چڱا پوت،
جَبلين ڏنِيم جھوتَ، اھڙن اوٺيڙَن لئي.

بيت - ظ

ظييون اَڄُ زِبان، ڪيچي ڪَري ھليا،
ڇُلي پَيس ڇَپرين ڪاري لَڳُمَ ڪان،
نِسَت سِين نِڌان، جيڏيون جَتَ ڪري ويا.

بيت - ع

عينون شال اَچَن، سي بوتا نِھي پارَ،
سُونھون جو ساٿ جو، ڏِسان شال اکيُن،
وندُر واٽِڙيُن، دلاسا دلِگير کي.

بيت - غ

غينون غفلت ڇڏي، ڇن سِياڪو سَسُئَي،
نِجھرو نا اُميديءَ جو اوڏانھن نيئَي اَڏِ،
تھ ھاڙھي ڌَڻِي ھَڏِ، ڇوري ڇَڏئَي ڪِينَڪِي.

بيت - ف

فييؤن ٿو ڦاٽي قَلَبُ لاءِ قريبَ جي.
مُدامي مَجِلس کي اندر مُون آٽِي،
جھَنگل ۾ جھَاٽي، ڀيڙي ٿِيان ڀَتَار سِين.

بيت - ق

قافون قُرب ساڻ، ماري ويا مُنڌَ کي،
ٻانِھي ٻاروچَن لاءِ پيئي پَڇاڙِي پاڻُ،
ڄُلان پوندُمِ ڄَاڻ، اَھڙَن اوٺيڙَن جو.

بيت - ڪ

ڪافُون ڪريان ڪيئَن، ھِنيُون ھوتَ ھڻِي ويا،
ويو ٻاروچو نِڪري چِتُ مُون چاڙھي چيئَن،
ھوتَن ڌاران ھِيئَن، ڏھُلا مُون ڏِينھَن ٿِيا.

بيت - ل

لامون آءُ لُغَت، ڇيڙي وڌيَس ڇَپَرين،
چوريءَ چانگا چُويا، گُنگن ڪِي نہ گُفُت،
نِيمَ سُورَ سُرت، اَگھي تي آھون ڪريان

بيت - م

ميمون ٿِيو مَھندار، ٻاروچو ٻيليُن جو،
سَڀني جو سَيد چَئي، سُونھون ٿِيو سردارُ،
مُلڪ جو مَدارُ، مُون کي موليٰ مِيڙيئَن.

بيت - ن

نونون لڳو نِينھن، ٻانڀڻ ٻَروچَ سِين،
راتين روئي رَتَ ڦُڙا، مُنڌ ڏولائو ڏِينھن،
مُحبت سندا مِينھَن، ويچاريءَ وسائيا.

بيت - و

واوون واءُ وصالي وار، آرامي اَندرَ جو،
چانگي سِر چَڙھي ويو ٻاروچو ٻِي پار،
ولھي ٿي وَڻڪار، سُڃو باغ ڀنڀور جو.

بيت - ھ

ھييؤن لي ھيڪاند، اَگھي ٿي آھُون ڪري،
بِرھ آه بلوچ جي ڀيڙي ڪِيَس باند،
کِماَن اچي نہ کاندِ پَسڻ ڌاران پِرينءَ جي.

بيت - ئ

الفون اولاڻو، جِيجان تَن جَتَن جو،
لنگهي پَٻُ پَري ٿيا، ڪِيائُون پرڏيه ۾ پاڻو،
ساجنَ سِيباڻو، ويچاريءَ وجُودَ ۾.

بيت - ي

يييؤن يا خُدا، والِي وار وطن تي،
تھ گڏجِي گُوندرَ لاھِيان مَنُ جي سڀ مُدعا،
جانِبَ ٿِئَي مَ جُدا، سَدائين سَيد چئي.

بيت - س-1

سينون سياڪو ڪنديس ڪوھيارَل سِين،
گڏجڻ سَندو گَسَ ۾ آھِم اولاڪو،
ووءِ ووءِ جو واڪو، ساڻ ٿِيو سيد چئي.

بيت - س-2

سينون ڪڍي ساه، ويا وٽان مون نِڪري،
پورھَيتِ ڇڏي پَٽَ ۾، نِيرَ ڪِيائون نہ نگاهَ،
سَنجھي ڪِيائُون صَلاح، مُٺيءَ جي مَرَڻ جي.

سُر معذوري

فصل پھريون
بيت - 1

هلندي هوت پنهون ڏي، کهـِجن ڪي کوٽـِيون،
پاهڻ تـَن پٽ ٿئي، جي لـَئ لالن لوٺـِيون،
سڀ سهيليون سـِڪ کي چـُنجهون ۽ چوٽـِيون،
ٻانڀڻ ٿي ٻوٽـِيون، ته ڪتا کـِينئـِي ڪيچ جا.

بيت - 2

ڪُتا کينَئي ڪيچَ جا، سندا جي پُنھونءَ،
اَڳھِين ھُوندَ اَسُونھَن، جي جانارَن ياد پئين.

بيت - 3

تَن پيئي جانارَن ياد، جي پاڙھيل پُنھونءَ ڄَامَ جا،
سَندي لالنَ لاڌِ، مُيان پوءِ مُنڌَ ڏي.

بيت - 4

جاڳايَس جَنبُورَ ڪُتي قريبَن جي،
بَھِي ڀَونڪِي اُٿيو، گِھڏِي منجهان گهور،
سَڀ لاھيندو سُورَ، گِري ھِنَ غريب تان.

بيت - 5

نَڪِي آھيون چُھڙا، نَڪِي آھيون چورَ،
ھانگاما ۽ ھورَ، ڪُتا ڪرئين ڪَن تي؟

بيت - 6

ڪُتو چَئَي قريبَ جا آھيون ساڌَ سَھي،
پَھرين بات بَھي، پُڇيون پوءِ پانڌِيَن کي.

بيت - 7

جي پاريَل پُنھونءَ ڄامَ جا سَسُئَيءَ پُڇَن سي،
وَڍيو ويٺي ڏي، ڪايا ڪيچ ڪُتَن کي.

بيت - 8

جَنِي سَندو آھيئَن، سي چَونَئي ھَڙُ،
تھ ڪُتا قَريبَن سِين دَعويٰ پَئي مَ دَڙُ،
وِڌَئي جَني وَڙُ، وَريو عاقِي ٿِئَين اُنَسِين.

بيت - 9

ڪُتا قَريبن سِين، ڀيري ٻَڌُ مَ بيٺِ،
جَنِي سَندو آھئَين سي جي چَونَئي ھيٺِ،
جَن ڏيکاريئَي ڏيٺ وَريو عاقِي ٿِيئَن اُنَسين.

بيت - 10

جَنِي سَندو آھئَين، سي جي چَونَئي ھِٺِ،
تھ ڪُتا قَريبَن سِين ڀيري ٻَڌ م بِٺ،
ھُو جي چونَئي ڦِٺِ، تہ ڪانيارو ٿِئين ڪُڙم ۾.

بيت - 11

ڪُتا قريبن سِين ڪھڙو ڪَرين ڪوڏ،
اُوءِ جي چُونَئِي ٻوڏ، تہ دَران تُون دُور ٿئين.

بيت - 12

ڪُھِين، تان آپُ ڪُهُ، ڏَسِين مَ چوھڙَيان،
سَندا آھڙِيان، آءُ نہ سَھَندي ھَٿَڙا.

بيت - 13

ڪُتو طالبُ ڍُونڍَ جو، اسين ڪُتي ڪِيڙَ،
چُھٽِي آھي چِيڙَ ڪارايل ڪَنَ ۾.

بيت - 14

ڪُتو ڪُرٽي ھڏيون، جوانمردُ جِگَر کاءِ،
”اَلدُنيا جِيفَةُ وَ طالِبُھَا ڪلاب“، ائَ ھِنئَين سِين لاءِ،

بيت - 15

جُھ يارُ ڏِٺائون يارَ جو، پُٺِيءَ پيرَ ڪَڙِين،
ڦِريا نہ فَرمانَ کان اُنھِيءَ ۾ آھين،
ڏِسِي نہ ڏاڙھِين، شَبانَ جي سَڱَ کي.

بيت - 16

سَگبانَ سِينڍاريا بَڇيا تي بَھَن،
ڦِريا نہ فرمان کان، ملهہ نہ موتِيَڙن،
ڪونھي ڏوھ ڪُتَن، ڏاڪاريا ڏاڙھين ٿا.

بيت - 17

ڏَکا ڏونگر جا مِرُون مَرُ ٿا مون تي ڪَن،
پُوندا ڪِينَ پَريٽِ تي، جنھنجا سَڌَرَ ٿا سُچَن،
سَگھائِي جِي، سيد چَئَي آھي سُڌ سَڀن،
ھَوند بھ ھِتِ ٽَرُن، قرابَتَ ڪَمُ ڪِيو.

بيت - 18

ڪَم قَرابَت جَنِجي ھِتي آيَم ھِيئَن،
رفاقتَ راکن جي پَھِتَيس پاھَرَ سِيئَن،
ماڻھو ملاحِظو تَنجو ڪيچ نہ ڪَندا ڪِيئَن،
ذات نِسوريائِي نِيئَن، پَر سَڌَرَ سِين سَڱُ ٿيو

بيت - 19

سَڌرَ سِين سَڱ ڪَري پَرکنڊين پِياس،
ڪير برھمڻ ڪَنِجي، ڪيرُ ڄاڻي ڪيڻاس؟
ھُوندَ نہ سِنڌَ سُياس، ھُن پَرئين ڪَيسَ پَڌري.

بيت - 20

تو سَڱُ ساھ کَڻَڻَ سِين جِيَڻ گوشِي جاءِ،
مَرَڻَ مُونِسين آءُ، تہ پُٺِيءَ تو پيرُ ڪَڙيان.

بيت - 22

ڇَپَرَ اوتارا ڪري سِينڌي ٿِي مِرُئَن،
جيڪِي چَيُسِ جيڏئين، سو نہ ڪِيائين ڪَن،
معذور مَرَڻُ مَن، ڪيچِين لَئي قبول ڪيو.

وائي - 1

خوبي منجهہ خِفَتَ، اي دوستَ دقَتَ،
آھي عبداللطيفَ کي،
مدَحَ مُونکان نہ ٿِئي، سَندَڙي سُورَ صِفتَ،
ھِجي ڪريان ھيجَ سِين، مطالِعُ مُحبتَ،
حُزُن ھوتَ پُنھونءَ جو رُڳيائي راحَتَ،
پِريان جي پِسِتانَ جو فاقو ئِي فَرحَتَ.

فصل ٻيو
بيت - 1

ڏُکِيءَ ڏَمَرُ ناه بُکِيءَ کِلَ نہ اُڄَھي،
اُگھاڙِيءَ وھانءَ، ويچاريءَ وسري.

بيت - 2

اَديُون وَرُ اُگھاڙَ، وھانءَ جِنھن وساريو،
جيڏيون ڇڏي جاڙَ، سڀِ نَنگيون ٿِي نِڪرو.

بيت - 3

سَڀ ننگيون ٿِي نڪرو لالچ ڇڏي لوڀَ،
سُپيريان سِين سوڀَ، ننڊون ڪندي نہ ٿِئَي.

بيت - 4

سَڀ ننگيون ٿِي نڪرو، پَرھَڻَ ڇڏي پوءِ،
مَھندِ مِڙنِئان ھوءِ، ڪَھي جا ڪِينَ کَڻِي،
ڪَھي جا ڪِينَ کڻِي، پرينءَ پُھتِي سا،
وھي ويڙھجِي جا، وَصلُ تَنِھن وڃائيو.

بيت - 5

وصل تنھن وڃائيو، سِينڌِ سُرمي سِيئن،
سالوٺِي لِيلان جيئَن، مَڻيو جنھن مُٺِ ڪيو.

بيت - 6

ھُوندئان ھوتُ پَري، اوڏو آه اَڻَ ھُوندِ کي،
ساجَنُ تَن سَري، لاسين لَڏِين جي.

بيت - 7

لائي خَنجرُ لا جو، ھَي خَچَرَ کي ھَڻُ،
سَڌُن جون، سَيد چَئَي، وَٿُون سڀ وِڪڻ،
پيرُ پروڙي کڻ، تہ ھلڻ ۾ ھَوري وَھِين.

بيت - 8

ھَوريَن ھاڙھو لنگھِيو، ٿِيُ جَريدي جوءِ،
ھُوندِ جَنھِن کي ھوءِ ھوتُ نہ ھوندو تَنِکي.

بيت - 9

ھوريَن ھاڙھو لنگِھيو، مُٺي مُوسٽُ ڇَڏِ،
لا سِين اُٿي لَڏِ، ڪينَ، رساڻِي ڪيچَ کي.

بيت - 10

ھوريَن ھاڙھو لنگِھيو، ڳوريُون پاسي ڳوٺَ،
ڪيچَ تِنھين کي ڪوٺَ، ڪِينَ جنھِين جِيءَ ڪَڇَ ۾.

بيت - 11

ھوريَن ھاڙھو لنگِھيو، ڳوريُون ٿِيون ڳَمَن،
ھاڃي تِنھن ھَڄَن، ڌاران سِڪ سيد چَئَي.

بيت - 12

نڪا ھِتِ نہ ھُتِ ڪا ڳوريءَ سَندي ڳالهہ،
ڪِينَ پھتي مال، حال پُھتي ھوتَ کي.

وائي - 1

ھَلُ ھوتَن ڪارڻ حالَ، شال سَڳَرِ ٿِيندئَن ساٿَ جي،
پير پنھنجي پِرينءَ لئي ڪوڏِ رتائِين ڪالھھ،
چڙھندي سِر چوٽئَين لڪَن ڪِيَڙسَ لالَ،
جي ڀانئِين جَتَن جي ويجھي ٿِيان وصالَ،
پُري پَٻَ وَرَن ۾ وجھُج ڪا وڙالَ،
ڪيچان آيو قافلو، مٿي مَيَن مالَ،
اينديئَي بُوءِ بوتَن جِي، تون جَھلِج پَٻَ مھالَ،
جِتي جَمازَن کي جبلَ ٿِين جنجالَ،
پُڇي پيادن کي اُت آرياڻِي احوالَ،
اَديون عبداللطيف چئَي، سَڄڻُ مِلندُم شالَ.

فصل ٽيون
بيت - 1

ھلندي ھاڙھو مڻي ڪَرڻُ ڪوھ پيام،
اَرڏيا آريءَ ڄامَ ري گُوندرَ گُذريام،
لَڪِيون لَڪَ، لطيف چَئي، اورانگھڻُ آيام،
پُرڻُ پنھون پُٺِ ۾، اِيَ سَعادَتَ سَنديامِ،
مَٿِس ڪَمَ وڌام، وھان تان نہ وَسُ پِيو.

بيت - 2

ھلندي ھاڙھو مڻي ڏَڪَن منھنجا ڏوهَ،
ھوءِ اوڇڻ سِر اُٺن تي، ھيءَ پَنڌَ پڇاڙِي پوءِ،
ليڙن ريَ لطيف چئي، ڪيئَن ڪَرينديَس ڪوهَ،
اڳيان رائو سُڄي روهَ، وھان تان نہ وس پيو.

بيت - 3

ھلندي ھاڙھو مڻي سِسِي ڏيندَس ساهُ،
لِڱن تان، لطيف چَئي، پاري نِيُم پاهُ،
ڪندو ٻاجهہ اللهُ، وھان تان نہ وسَ پيو.

بيت - 4

ھلندي ھاڙھو مڻي گَسان تان مَ گُسان،
لَڪَن تان لطيف چئَي، رڙِھي مانَ رَسان،
پُنھون شالَ پَسان، وھان تان نہ وس پيو.

بيت - 5

ڀائِي حالَ ھَلِي ويا، ڪِنھن کي سُورَ سَلان،
کڻيو لڄ، لطيف چئي، لَڪَن منجهہ لُڇان،
پانڌِي ڪيرُ پُڇان، وھان تان نہ وس پيو.

بيت - 6

وَڌو ڪِيمَ وَڻا، اُونچا ڏونگَر مَ ٿيو،
ٽِمو مَ نيڻا، تہ پيرُ نِھاريان پِريَنءَ جو.

بيت - 7

وارُو مُون وَڻاهُ، ڪا سُڌِ سُونھَپَ جي نہ ڏِيو؟
اِيءَ اِھائي ڳالھڙي شَجَرَ سُڻيجاهُ،
چوٽي چاڙھيجاهُ، تہ موڙِھيءَ ڪو مُنھُن ٿِئي.

بيت - 8

وارُو مُون وَڻَراهَ، ڪا سڌ سونھپ جي نہ ڏئين؟
وجھي وَراڪن ۾ مَعذور کي مَ مُنجھاءِ،
منجهان پاڻَ پِياديون ھادي ٿِي ھَلاءِ،
پِريان کي پَھُچاءِ، تہ لڳِي لوٺو نہ ٿِئَين.

بيت - 9

وارُو مون وَڻڪارَ، ڪا سڌ سونھپَ جي نہ ڏئَين؟
آھي اَڻَ سُونھِن جي مٿي تو مَيارَ،
وِڙھيا ويراڳِن سين لَڪَن جا لِيارَ،
ڪَنڊا مُون پيرن ۾ توڻي لَکَ لَڳَن،
آڱُر آڱوٺي نہ مِڙي، ڇِپُون پيرَ ڇِنَن،
ويندي ڏانھُن پِريَنِ، جُتِي ذات نہ پائيان.

بيت - 10

جُتِيون سي پائينديون، جَنھِين پيرَ پِريِن،
لاٿيون سَڀ پَرين، سسئي سُپيرين کي.

وائي - 1

جيڏيون جا جَڙَ لائِي جِيءَ جَتَن،
سامُون سَرتيون سيباڻِيام، تَنھن جيَڻَ جالَ ڪِيام،
مَھارُن جي مَيَن جُون، سَنجھي ھَٿِ ھُيام،
صُبح سُتِي سُکَہ ۾ ويسَلِي ويامِ،
ھَڪلَ ھوتَ پُنھونءَ جِي سَڳَر منجهہ سُيام،
ڏوريندي ۾ ڏونگرين، ٿُھَرَ ٿوڀَ ٿِيام،
ڪوڙين ڀالَ پُنھونءَ جا گنجي منجهہ گھَريامَ،
سُتي سَڳَرَ پَٽَئَين سِگَھڙِي سارَ لَڌيام،
ڪِيھُون ڪوھَن پَٽِئين ڪُوڪُون جَمازَن،
ھوتاڻِي ھٿَ کَڻي پُنھون پِيادن،
ڏَکُون بُکون ڏاکِڙا ڪارڻ جَن ڪِيام،
موٽِي ماءُ ڀنڀور ۾ اَڱڻ سي آيام.

فصل چوٿون
بيت - 1

مَري جِيُ تہ ماڻئَين جانِبَ جو جَمالُ،
ٿِئين ھُوندَ حلالُ، جي پَند اِھائِي ڀارئين.
مَري جِيُ تہ ماڻئَين جانِبَ جو جَمالُ،
ٿِئين ھُوندَ حلالُ، جي پَند اِھائِي ڀارئين.

بيت - 2

مَرُ تہ موچاري ٿئَين، اَجَلان اڳي ڀَڃَ،
جانڪِي تان ھُئَين جِئَري مُنڌ ڀنڀوران ڀَڃَ،
پنھونءَ ساڻَ پَھَڄُ، تہ مَلَڪ الموتُ ماڻئين

بيت - 3

مَرُ تہ موچاري ٿِئَين اَجلان اڳي اَڄُ،
ھوئين جانڪِي تان جِيئري مُنڌ ڀنڀوران ڀَڄُ،
پُنھونءَ سان پَھڄُ، تہ ملڪ المَوتُ ماڻِئَين.

بيت - 4

مَرُ تہ موچاري ٿئَين، جِئَڻ آڏو جَتَ،
ھاري ڪَر ھمتَ، تہ ڏيئَي دَمُ دوستُ لَھِين.

بيت - 5

مَرُ تہ موچاري ٿئَين، ويھي وجھ مَ ويرُ،
دل ۾ آڻِ مَ دَورُ تون ڦِرَڻُ سندو ڦيرُ،
توڻي لَھِين نہ پيرُ، توءِ راحَتَ آه رڙھڻَ ۾.

بيت - 6

مَرُ تہ موچاري ٿِئَين، ويھي جِيءُ مَ جوءِ،
مُنڌَ مَرڻان پَوءِ، پُھچَندِئَن پُنھونءَ کي.

بيت - 7

اَجَلان اڳي سَسُئي مُنڌَ جِئَريائِي مَرُ،
ٽولِيان تِنھن مَ ٽَرُ، جنھن رُوحُ وِڃَايو راهَ ۾.

بيت - 8

مَرَڻا اڳي جي مُوا، سي مَري ٿِئَن نہ ماتُ،
ھوندا سي حَياتُ، جِيَڻان اڳي جي جِيا.

بيت - 9

جيڻان اڳي جي جيا، جُڳُ جُڳُ سي جِيَن،
اوءِ موٽِي ڪِينَ مَرَن، مَرڻان اڳي جي مُوا.

بيت - 10

اُونچو اُتاھون گهڻو جِيَڻَ کي جَبَلُ،
مَرَڻُ مونسِين ھَلُ، تہ پُٺِيءَ تو پَنڌُ ڪريان.

بيت - 11

تو سَڳُ سَاهَ گھڻن سِين، جِيَڻَ گوشي جاءُ،
مَرَڻَ مُونسِين، آءُ، تہ پُٺِيءَ تو پنڌ ڪريان.

بيت - 12

تو سامائي سَسُئَي مَرَڻُ ڪِيو مُردارُ،
ڪُپَر سين ڪوھيارُ، لوٺِيءَ تو لَڄائِيو

بيت - 13

وَڏا طالِعَ تَن جا، جي مارَڳَ منجهہ مَرَن،
ٻِيون ڇا کي ڪَن، ڪُوڙِي دَعويٰ دوستَ سِين.

بيت - 14

سَڏُ سُڃاڻي پِرينءَ جو، واڪي جي نہ وَرَن،
ڪُڄاڙي کي ڪَن، ڪُوڙِي دعويٰ دوستَ سِين.

بيت - 15

مُيءَ جي مارُڳَ ۾ ڇَپَر ڇُلِي جي،
تھ قَدرُ ڪيچِين کي، پُورو تُنھنجي پَنڌ جو.

بيت - 16

مَرين جي ويرين، تہ ڪھڙو ٿورو سَڄڻين،
تو جَھڙين ٽيرين، دَر ٻاروچي ڪيتريون.

بيت - 17

پَر ۾ پَچِي پِرينءَ کي مَري نہ ڄاتوءِ،
”موتوا“ مُنڌ نہ سوءَ ڪَنڌُ ڪُڄاڙِيان ڪاٽِئين.

وائي - 1

توڏَن تان نہ تَنواريو، منھنجو لالنُ واريو،
الله ڪارَڻ مِيان اوٺيا،
شرَفُ لَھي سَسُئَي، ڪُٺَل کي ڪم ڪاريو،
مينديءَ مورَ مِلير جا، چانگَنکي سَڀ چاريو.

فصل پنجون
بيت - 1

ھٿين پيرين مُونَڙِئين ھَلِجُ ساڻُ ھِنئَين،
عِشقُ آريءَ ڄامَ جو نِباھي نِئَين،
جان جان ٿِي جِيئَن، تان پاڙِج ڪو مَ پُنھونءَ سين.

بيت - 2

ھٿين پيرين مونڙئين ڪَھِج ڀَر ڪَپارَ،
متان ڇوري ڇڏئين پِريَتَڻي پَچارَ،
توکي سَنَدَ سسئَي سندي لَنوُ لغَارَ،
جي ھونئَي ھوتَ ھزارَ، تہ بھ پاڙج ڪومَ پنھونءَ سين.

بيت - 3

ھٿين پيرين مونڙئين ڪھج ڀَر قُدامَ،
وچ وسيلو ناه ڪو اوري آريءَ ڄامَ،
ھِنئين لاھي ھامَ، پاڙج ڪومَ پُنھونءَ سِين.

بيت - 4

ھٿين پيرين مُونڙِئين، پُري ڪَج پَرَکَھ،
قَدَمَ ڪيچَ ڌڻِين ڏي پاءِ وڌندي وکَھ،
جي ھونئي ھوتن لَکَھ، تہ بھ پاڙِج ڪو مَ پُنھونءَ سين.

بيت - 5

ھَٿين پيرين مُونَڙِئين سِرجِ ساهَ پَساهَ،
ھوتُ گڏبُئَي حَبَ ۾ رَھَبرُ مٿي راهَ،
جان جان ساڻُئَي ساه تان پارج ڪو مَ پُنھونءَ سِين.

بيت - 6

اَڳَھِين اَنگُ سَندوم، وھي جيڏان ويو،
ڪَھڙو ڏوھ ڏِيون، سو مَنھِن آئيو ساٿِئَين.

بيت - 7

جَڙَ جا ھَنيَم جَتَ، تَنھن ڳُجِھيءَ ڳاھِيُم جِندڙو،
آڻي اندر کوڙِيا ڪوھياري ڪروت،
سورن ساڙِي آھيان سِڪان کي صِحتَ،
اندر ريلا رَتَ، ٻاھِر ٻاڦَ نہ نِڪري.

بيت - 8

تَتِيءَ ٿَڌِيءَ ڪاھِھ، ڪانھي ويلَ وھڻ جي،
آسَرَ ھَڏ مَ لاھِھ، ڇِنَڻ ڳَنڍَڻ اُنِجو.

بيت - 9

ٿَڌِيءَ ٿَڪِي نہ وھي، تَتِيءَ ڪري تاڻَ،
وڌائين وَڻڪارَ ۾ سَسُئَي پاڻُ سُڪاڻَ،
پَچِي پَهَ پَکِين کي پيئَي مُنڌَ پَرياڻَ،
ڏِنَسِ ڏيهَ وَڻَن جا تَن الله لَڳ اُھڃاڻَ،
مان پَرچِئ پَاڻَ، اَچِي آرياڻِي وَري.

بيت - 10

توڻي ولاڙون ڪَرئين، توڻي ھَلِين وکَھ،
لِکِئي منجهان لِکَھ، ذرو ضايَع نہ ٿئَي.

بيت - 11

لِکيو جو نِراڙ، سو انگُھ ڪِياڙِيءَ نہ ٿِئَي،
پاڙِيو ويٺي پاڙِ، جيڪي لالن لِکيو لوحَ ۾.

بيت - 12

جِتي جيتريون لِکيُون لوحَ قَلَمَ ۾،
تِتي تيتريُون، گَھڙِيون گھارڻُ آئِيُون.

بيت - 13

ڪِيائَين ڪيچيَن لَئي جُسو جَلاوَتَ،
ڇڏي پيٺِي ڇَپرين ھاري سَڀ حُجَتَ،
ھُئَي نماڻِي نِسَتَ، پَنڌُ وڌائِين پاڻَ تي

بيت - 14

ڏُکيءَ ڏورڻُ پاڻتي ويچاريءَ وڌو،
ڏِيِلُ جنھنجو ڏُکھ سين سَڀوئي سِڌو،
ھُئڙُس اَڳ لِڌو، پوءِ ٿِي ڪري پَنڌڙا.

بيت - 15

پَنڌُ نہ پَنڌَن جيترو ڪِيئَن سُڄَندي ڪِيهَ،
جيڪَرَ ڪريان ريهَ، پَرَ چُوندا مُنڌَ چَري ٿِي.

بيت - 16

چُونِم مَرُ چَري ٿِي، پر جي سَڏُ سُڻِين،
مَرُ مُونھِين کي ڏِين، ماڻھو اَچِيو مِيھَڻا.

بيت - 17

ماڻھو ڏيئَي مِيھڻا مُون کي ڪَندا ڪوهُ،
جي ڇوڙيَم ڇوهَ، تہ پِٿون ٿِينديَس پيرَ تي.

وائي - 1

ويھُ م واٽَ ورچِي ھو الله مِيان،
جِئن ڪَھَندئَن، تِئَن لَھَندئَن وو،
ڪَنھِين اچِي ڪا ڪَھِي، ڪَنھِين اَچِي ڪا چَئَي،
امُلُ ڀانيان اُنَکي، ساجَنَ مُون کي جا چئَي،
پيرَ پٽانِئَي ڪُنئرا رائي ڪَيس رَڃِي،
مُنھن ڪر معذورن ڏي، پُنھون ڄامَ پَرچي،
مُون کي تِنِھين ماريو، جَتَنِ جا چَئَي،
وِندَرَ واٽِڙِيَن تي ڪانڌِي ٿيندمَ ڪيچي.

فصل ڇھون
بيت - 1

جَھلِي تان نہ رَھان ڌاران پَسَڻَ پِرينءَ جي،
اَپَر عاجِزَ آھِيان، لالُنَ جان نہ لَھَان،
فردا مُون ڦِٽي ڪَئَي، وعدي ڏي نہ وَھان،
صَباحَ سِيئَن نہ سَھان، خواه ميڙئين خواه مارئين.

بيت - 2

صَبح سِيئَن سُورَ، سَھي ڪَر سرتِيُون،
گھٽيان رَھن نہ گَھٽَ ۾، پيغامن جا پُور،
مَيائي مَنظُور، ھيرَ ھلنديس ھوتَ ڏي

بيت - 3

ھيرَ ھلنديَس ھوتَ ڏي، ٻِيوُن وجھي ٻَن،
جيرو جان فِدا ڪريان مَٿان تَن پِرين،
آيا اَڄُ گھُرجَن، فَردا مُون ڦِٽِي ڪَئي.

بيت - 4

فردا مُون ڦِٽِي ڪِي، نقد ڪِيو نار،
ھيءَ جا واڳَ ولھيءَ جي، ويرَمَ ڏي مَ وار،
جانڪِي مُٺِيَ مار، جانڪِي ميِڙ مُٺِيءَ کي.

بيت - 5

مُٺي ٿِي مُدعا گُھري، مَوتُ ٿِيو موجودُ،
اَچين تہ اَڄُ ڪريان صُباحَ جو سُجودُ،
جانڪِي ني وُجود، جانڪِي ميڙِ مُٺِيءَ کي.

بيت - 6

جانڪِي ميڙِ مُٺيءَ کي، جانڪِي مُٺيءَ مار،
ڏکِيءَ کي ڏيکار، ھيڪَر ھوتُ اکين سِين.

بيت - 7

ڏُکِي ٿِي ڏڌورَ، لَھَسي لَنؤ پُنھونءَ جِي،
ڏيئَي آگ اَتورَ، سَڀَ نہ ساڙِي سَسُئَي.

بيت - 8

ڏُکي ڏِکَھ وسار، سيچَ ڦِٽي ڪَر سَسُئَي،
پَٽِين پيرُ نِھار، تہ آرياڻي اُتان لَھين.

بيت - 9

ڏُکي ڏُکھ مَٿي ڪر، وانءُ ڇَپَر پيھي،
گَڏبُئِي ڏيھِي، سُوڌيون ڏيندَئِي خَبرون.

بيت - 10

ڏُکِيَ ڏيھاڻِئ، مُٺِيَ مٿي ھَٿڙا،
تنھن پَر نہ کاڻِي، جنھن پَر جَڙي جَيڏئين.

بيت - 11

ڏِسَڻُ ڏِکان اَڳرو، سسئَي آڻ مَ شَڪُ،
ٿِيُ ٻانِھي ڀَر اوئِيُون، لُڏُ مَ پَسِي لَڪُ،
وَرُ پُنھونءَ سِين پَلَڪُ، کوءِ ٻارھن ماهَ ٻِيَن سِين.

بيت - 12

ھردم ھوتَ پنھونءَ جو ڏِسَڻ ڀانِئَج ڏِکَھ،
وَرُ پنھون سانُ پَلَڪَ، ٻَن ٻارھن ورھ ٻين سين.

بيت - 13

ٿورَ ويرمي ٿِئُ وَڃَڻُ ويرَمَ نہ سَھي،
ڏيئي مِرجُ ڏونگرين جِتن ڪارَڻ جِيُ،
ھَڏِ نہ ھوندو ھِيُ، ڪَر ساهُ پِريان تَان صَدقو.

بيت - 14

ڏُکِيءَ سَنديِون ڏونگرين آڌِيءَ آھُون پُون،
ڏاريءَ جو ڏَونگر کي، سو ڪِي چَيو چُونِ،
آريءَ جي افسوس ۾ ماڻھو مِرون رُون،
اِنَ پَر سَڀَئَي ھَون، ھِنئَڙا جَن ھَڄِي ويا.

بيت - 15

ڏُکِيءَ سَنديون ڏونگرين پَسو پِٽُون پُون،
مُئي پُڄاڻا مُنڌَ کي روجُھون رڃُن ۾ رُون،
ڀُڻا اِيھِين چُون، تہ مُئِيءَ اسانکي ماريو.

بيت - 16

ڏُکِيءَ سَنديون ڏُونگرين اوڇنگارون اَچَن،
ھڻي سانگِ سَسُئيءَ کي ڪِلو ڪِيو ڪيچَين،
جي ھٿان ھوتَ مَرَن، ھوتُ تنھِين جي ھنجَ ۾.

بيت - 17

ڏُکِئَ سَنديون ڏونگرين وَڻَٽِڻَ وايُون ڪَن،
وٽان ويھِي جَن، وَڍِيءَ سي واڍوڙِيا.

بيت - 18

وڍِيءَ سي واڍوڙيا رَتُ نہ ڏِٺو جَن،
مَوتُ قبوليو تَن، ڏٺو جَن ڏُکِيءَ کي.

بيت - 19

ڪنھِن جنھن ڏُکان ڏي پاراپا کي پانڌِئين،
سُورَ ڀَريائين سي، ڳالهہ ڪِيائين جَنِسيِن.

بيت - 20

ڪو جو وَڍيءَ وَڍُ، جِئَن ور وَڍيائين وَڍَ سين،
ڏُکَھ ڏُکِيَ کي ڏَڍُ، جَن ڏٺِي سي ڏُکيا ٿِيا.

بيت - 21

وَڍي ٿِي وايُون ڪَري، ڪُٺل ڪُوڪاري،
ھُنَ پَنَ پنھنجا ساريا، ھي ھَنجون ھَڏنِ لَي ھاري.

بيت - 22

ڏُکي توءِ ڏُڪار، توڻي وَسڻَ مِينھڙا،
صاحِبَ ھَٿِ سُڪارُ، ھِنَ وَس آھِين ھٿڙا.

بيت - 23

ڏُکِي توءِ ڏُڪارُ، سيڻَن ڏيھُ سُڪاريو،
ٻاروچاڻو ٻارُ، سَڀوئِي سُواءِ سِين.

وائي - 1

ھوتَ ھاڙھي ڏاري ھُوندا، وانءُ وَھيِلي ساٿَسِين،
جتي پنڌ نہ پيچرو، سُونھان وڃن رُوندا،
اَسُونھِن عنايت چَئي، پَھڻين پيرَ پُوندا.

فصل ستون
بيت - 1

آءٌ نہ گَڏِي پِرينءَ کي، پُورا ڏِينھَن ٿِيا،
راتِيُون روزُ ويا، عَبَثُ آريءَ ڄامَ ري.

بيت - 2

آءٌ نہ گَڏِي پِرينءَ کي، سَھسِين سِجَ ويا،
ھَلڻَ ويرَ ھِئَان، ديکِي شالَ دَمُ ڏِيان.

بيت - 3

آءٌ نہ گڏي پِرينءَ کي، تون ٿو لَھِين سِجَ،
آءٌ جي ڏِئين سَنِيھا، نيئَي پِريان ڏِج،
وڃي ڪيچ چَئج، تہ ويچاري واٽَ مُئِي.

بيت - 4

آءٌ نہ گڏِي پِرينءَ کي، پويون ٿِيو پَساهُ،
سِڪان ٿِي سَڪراتِ ۾ رويو پُڇان راهُ،
شال مَ وڃيم ساهُ، ڌاران پَسَڻ پِرينءَ جي.

بيت - 5

آءٌ نہ گَڏِي پِرينءَ کي عُمر تَان ويئَي،
ڏُکِيءَ ڏِينھَن وڃائيا سَرتِيون سَڀيئِي،
پِيريءَ ۾ پيِئي، اَکيون آريءَ ڏي کڻي.

بيت - 6

آءٌ نہ گڏي پرينءَ کي جوڀَنُ ويو جاڙَ،
آڏا آريچَن کي چاڙھيڪا ۽ چاڙھ،
مُون مُٺِيَ کان نہ ٿِئَي وَڏَپَڻَ منجهہ ولاڙَ،
عُمِر سَڀ اواڙِ، وييم ٿِي واڪا ڪَريَان.

بيت - 7

آءٌ نہ گَڏِي پِرينءَ کي، ھِيُ پُڻ ڏِينھن ويو،
نِھوڙي ناڀُنِسين مُونکي نِينھن نِيو،
مُٺِي مَوتُ ٿِيو، پِيُ پِيُ ڪندي پَنڌَ ۾.

بيت - 8

آءٌ نہ گَڏِي پريئَن کي آيو عزرائِيلُ،
جوراڻي سين جيڏيون نہ ڪو قالُ نہ قِيل،
آيو مَوتُ دليلُ، ماريندو مُرادَ کان.

بيت - 9

آءٌ نہ گَڏِي پِرينءَ کي مٿان آيو مَوتُ،
واجھائيندي وَرھ ٿِيا ھَڏِ نہ گَڏِيُم ھوتُ،
جيڪُس ٿِينديَس فوتُ، فنا ھِنَ فِراقَ ۾.

بيت - 10

آءٌ نہ گڏِي پِرينءَ کي ڪاري ٿِي قِيام،
ھَٿَن ھاجَ ڦِٽي ڪَئِي، نيڻَن نِنڊَ حرام،
ڪُٺِيس تَنھِن ڪِمام، ھوتَ ھلندي جو ڪِيو.

بيت - 12

ھِي جي اَچَن ٻَھ ڄَڻا، اُونچا اِلٰھيَ،
وَنحن اَقرَب الَيھِ مَن حَبل الوَريد ائِين اُتائِين،
تُون پار لنگهائِين سائِين، اَسَونھِين اَوتَڙُ گھڙي

بيت - 13

وِلاڙِيو وَڻين چَڙھي، ڳِجھُن ٿِيندي ڳاهُ،
سَسُئَي سُوريءَ چاڙھيو پِريان لي پَساهُ،
ھُوءِ مِرون ھِي ماهُ، ڪِينَ ڪَمِيڻيءَ رکيو.

بيت - 14

ولاڙِيو وَڻين چڙھي، رَئِي پَسِيو ٿِي روءِ،
وچان جو وچُ پوءِ، سو ڪِنھن پَر ڪَھِي لاھيان

بيت - 15

ولاڙيو وَڻين چَڙھي، اُونچَڻِ مَٿِي اَڄ،
لالن ڪارَڻِ لَڄ، پاسِيائين بردار جِي.

بيت - 16

ولاڙيو وَڻين چڙھي، ڏِيو پَٽولي لانگَ،
ٽاريءَ ٽاريءَ ڇانگَ، سَسُئِي مورَ ٻَچَن جئين.

بيت - 17

ولاڙيو وَڻين چڙھي، ڪِي جو ڏِٺائِين،
مَوتُ بھ ماريائين، پاڻَ تنھنجي پُٺِ ۾.

بيت - 18

ولاڙيو وَڻين چڙھي، پَسو سَگَھ سَندياس،
آڌِيءَ وَڃِيو آکُڙي نہ ڪو پِيُ نہ ماس،
سو ئِي سو سيڻاس، پَري پَڙاڏا ڪري

بيت - 19

ولاڙيو وَڻين چَڙھي، ڏاڍو ڏوري ڏُور،
سُپيريان جي سُور، پَري پڙاڏا ڪَري.

بيت - 20

ڪَمتر ڪا ڪاھي پَھچي ھِن پَٽيءَ کي،
پَري پڙاڏا ڪَري، اوري نہ آھي.

بيت - 21

رُڃُنِ ۾ رَڙ ٿي، ڪَرَڪووَلَ جي ڪُوڪَ،
ولَولوَ ۽ وُوڪَ، اِيءَ تان آهَ عِشقَ جِي.

بيت - 22

رُڃُن ۾ رَڙ ٿي، ڪر چَتونءَ جِي چانگھارَ،
اي عِشَقَ جا اُٻِڪارَ، نعرو آھي نِينھَن جو.

بيت - 23

رُڃُن ۾ رَڙِ ٿِي، جَھڙِي ڪَري جوءِ،
ايءَ نہ عورت ھوءِ، اِيءَ تان آهَ عِشقُ جي.

بيت - 24

رُڃُن ۾ رَڙِ ٿِي ڪَرَ ڪَرڪي ڪُونجَ،
نعرو منجهہ نِڪُونجَ، ايءَ تان آهَ عشق جي.

بيت - 25

رُڃُن ۾ رَڙِ ٿِي، ڪَرَ سارنگي سازُ،
ايءُ عِشقَ جو آوازُ، ماڻھو رَکن مُنڌَ تي.

وائي - 1

تَنَ مَنَ منجهہ تَنوارَ، ھو يارَ سدا آھي سِڪَ جِي وو،
تئَن چُڻڪَنِ چِتَ ۾، جِئَن سا گھَنڊيءَ لارَ،
لَڳِي اُڃَ اَکِين کي، سِگھو موٽُ سَتَارَ،
پَسان ڪِينَ پِريِتَڻو، ڪاڏي پِرتِ پَچارَ،
پنڌياڻِي ڀنڀورَ ۾ آھِيان اوھان ڌارَ،
مونکي ڇَڏِ مَ ڇَپَرين، آريَاڻي آڌارَ،
ڏِيا خيز خِزان ۾ بيتو منجهہ بَھارَ،
مُضِرَ تان مونکي ڪِيا حڪيمَن ھزارَ،
دوا آھِين دل جِي وارو واقِف ڪارَ،
آڻي ڏي عَلِيلَ کي مَعجُونُون موچارَ،
آھي عبداللطيف کي تُنھنجِي پِيُ پچارَ.

وائي - 2

ھيءَ گھايلَ ھَڏِ گهوري، ڪيچي مون نہ سَڱِيڻا،
عشقَ آريءَ ڄامَ جي ھِيءَ جُھونَڙي ھَڏِ جھوري،
رھي جا رُڃُن ۾ سا ڇَپَر ڇَڏيوم ڇوري،
اَديُون آريچَن لَئي ڏونگر ٿِينديَس ڏوري.

سُر ديسي

فصل پھريون
بيت - 1

مُٺـيَس جَھـِل مَھارَ، ڪُٺـِيَس ڪاه مَ ڪَرھو،
مون نماڻي جي نـِجُھري ڀيرو ڪـِـج ڀَتارَ،
ساجَن توھان ڌارَ، ڏِٺم ڏِينھُن قِيام جو.

بيت - 2

ڏاگھن، ڏيرن، ڏونگرن، ٽِنھي ڏِنَم ڏُکَھ،
سي سڀ ڀانيَم سُکَھ، ھيڪاندَ ڪارڻ ھوتَ جي.

بيت - 3

ڏاگھن ڏيرن، ڏونگرن، ڏُکن آءٌ ڏَڌِي،
پُڇان پيرُ پُنھونءَ جو، وجھان وکَھ وَڌِي،
لِکئي آءُ لَڌِي، ناتھ پَٽن ڪيرُ پَنڌ ڪري.

بيت - 4

ڏاگھا ڪِيمَ ڏَور، اڃا آرياڻي اڳي ٿيو،
موڙي مَڃَرَ ٽاريون چانگا ٿا چَرو،
آن تان حَرفُ ھَرو، مُورائِين معاف ٿيو.

بيت - 5

اَڱڻَ مٿي اوپِرا جڏھن ڏاگھا ڏِٺَئي ڏِينھَن،
وٺي سَڙڪَ سسئَي ويھ وھاڻئَ سِيئَن،
چوٽِي سِين چانگن کي جَڙِ زنجيرن جِيئَن،
تھ ھوتُ تُنھنجو ھِيئن، ھُوند پُنھون نِيائون نہ پاڻِسين.

بيت - 6

اڱڻ مٿي اوپرا جڏھن ڏاگھا ڏِينھَن ڏٺاءِ،
ڪُنجون جي قُفلَن جون تان ڪنھن لَل لِڪاه،
سُڀاڻي سَندياءِ، ٿِئي سارُوڻِي سَسُئَي.

بيت - 7

اڱڻ مٿي اوپرا جڏھن ڏِٺئَي اُٺَ،
ڏايُئِي نہ ڏاگھَن کي، اوڳِي ساڻُ اَڳَٺَ،
تھ ھُوندَ نہ تُنھنجي ھَٺَ، سُورَ پِرايا سَسُئي.

بيت - 8

اڱڻ مٿي اوپرا جڏھن ڏٺئَي توڏا،
وَنگِيَئِي نہ وارَن سين تَن گورن جا گوڏا،
تھ لَڪَن جا لوڏا، ھُوندَ نہ سَٺَئِي سَسُئي.

بيت - 9

ڏاگھَنِئون ڏيرن، جي آندا بَردَ ڀنڀورَ ۾،
ھَڻي چيلھ چَرا ڪِيا، وھ پَئَي وَھُڙَن،
کُڙِيءَ کُڙِڪو اُنِجو ھُوند سُتي سُئَو سَڀن،
ڏاندن سان، سيد چَئي، ڪي پياديون پَھُچَن؟
جَنِجو پيرُ نہ لَڳو پَٽ سِين، تَن آيَم سانُ اُٺن،
گُنگِن ۽ جُنگِن، مُنڌَ اَسُونھِين ميڙئين.

بيت - 10

اڳي اُٺَ رڙَن، مون ڀيري ماٺِ ٿِي،
پَلاڻيندي پاڻَ۾ ڪُڇِيو ڪِينَ ڪُٺَن،
ڪا جا مامَ مُٺن، ھِنَ پُڻ ھُئي ھُن سين.

بيت - 11

ڇا جي ڏِنگا ڏيرَ، مَنھنجو ڏينھُن ڏنگو مَ ٿِئَي،
اُٺن ۽ اوٺيَڙن جي ڇا وَھِيڻو ويرَ،
ھِيءَ ڪميڻِي ڪيرَ، جا اَمرَ کي آڏي ڦِري.

بيت - 12

ديسي سيڻَ ڪِجَن، پرديسي ڪھڙا پرين،
لَڏِيو لاڏُوڻا ڪِيو پنھنجي ديس وَڃَن،
پڄاڻان پِريَن، ڪِجي بَس ڀنڀَور کان.

بيت - 13

ڌُريان ئي ڌاريان، مِٽَ مُئي جا نہ ٿِيا،
مَدي ڏيرن مَنَ ۾، کِليو کِينڪاريان،
صُبُوح ٿي ساريان، تہ اُٺَ نہ اوطاقُن ۾.

بيت - 14

اُٺَ مَ اوري آڻِ، ڏاگھَن ڏَڌِي آھيان،
ھَڻي ھَٿُ ھَيَنکي پَري نيئَي پَلاڻِ،
ھوتُ منھنجو ھاڻ پُنھونءَ نِيائون پاڻِسين.

بيت - 15

جَتَ نہ ڀائِي رَتَ، ڌاريان ڌارئِين ڏيھ جا،
آءٌ سُتي ھُو ھَليا، پَلاڻي پَربَتَ،
اکين جي اَھَتَ، کڻي ڇُلايس ڇَپرين.

بيت - 16

اٿم سُکَہ سَرتِيُون، جَتن جا جيڏيُون.
پاندُ نہ ڇَڏيان پِرينءَ جو جي ھوتُ ڪري ھيڏيُون،
مُون ڪَمِيڻيءَ ڪيڏيون، اُميدون اَصيلَ سِين.

بيت - 17

کُھ ياراڻو جَتن جو، کُھ ٻانِھي، کُھ ٻَروچ،
مُنکي چائي لوچ پاڻ پيھي ويا ڇَپرين.

بيت - 18

کُھ پُنھون، کُھ پِريتڻو، کُھ ھاڙھو، ٻَن ھوت،
مادر مُون موتِ، پَسَڻ کان پِرانئَيو.

بيت - 19

جَتا شالَ جِيو جِيو ٿا جاڙُون ڪريو،
ڀانڀڻ کي ٻَروچ ري ٻيلِي ناه ٻِيو،
ڇِنَڻُ تان نہ پِيو، ھِيءُ سَڱ نہ ڇِنڻَ جھڙو.

بيت - 20

جتن جا جِيلان، ٿي ساٿ پڇائي سسئي،
آيَس آريَ ڄام جا تَڙِ توڏا تيلانِ،
اُن کي ناڪَيليُون نَڪن ۾ دُھرِيُون دَليلا،
سِر ھَڻيو سيلا، لايو نِينھُن نِنڊُون ڪرين.

بيت - 21

جَتَنُ ڪِجُ جَتَنِ جو، آيا ڪ ايندا،
وٺِي پُنھون پاڻِسين وٽان تو ويندا،
دَمُ نہ دَميندا، سِڌاريندا ساڻيهَ ڏي.

بيت - 22

جَتَ ھڏِھين ھُتِ، مون ھِت ھِنيڙَي ۾ حَلُ ٿِيا،
چَنگُلَ جَنھِين چَوڦَرا، راحتَ تَنھِين جي رُتِ،
گُنگَن جِيُ گفُتِ، ڇيڙي وڌيَس ڇپرين.

بيت - 23

جَتَنِ وڌيَس جارِ، نا تہ ھُيس نماڻِي نِڪَڻي،
ٿِيڙا پاڻ قرار، مون مَنُ گڏي گُوندرين.

بيت - 24

جي ڄاڻان جَتَن، پوءِ پَٽاندرُ ھيترو،
آءٌ ڪِيئَن مُلا تَن، سرتيون سُور پِرائيان.

بيت - 25

ھي جي آيا ھيرَ، سي مون اڳ نہ ڏٺا ڪڏھين،
آءٌ تَرِسان ھُو تَڪڙا، پَٽِ نہ لاھِين پيرَ،
ڀَِنڀوليَس بَرن ۾ پَسي ڀينڊيُن ڀيرَ،
آءُ آرياڻيءَ اُسَري، ٿي واھَرَ جي ويرَ،
ھِيءَ ڪميڻي ڪيرَ تون پارسَ رسجُ پَٻَ ۾.

بيت - 26

جَتن يارانو، ڪيچين مُونسِين ڪونہ ڪيو،
نالي سُيَس ھوتَ جي، مَٿِم ٻارانو،
تيلاھِين طعنو، ڏيندا مون ڏيرَ ويا.

بيت - 27

گورا وَڃن گامَ، ڏيرن سندي ڏيهَ تي،
توڏن جو تَڙَڀِيڙَ ۾ تَريون تِرڪَن تان مَ،
اوٺَيڙا آرامَ، لنگهي پَٻُ پَري ٿِيا.

بيت - 28

گئُسَر ٿِئَي مَ گُسَ، پَڻِي پوءِ مَ پِرينءَ تي،
جِنھن سِر ساڄَنُ سُپرين، تنھن اُٺَ مَ لڳي اُسَ،
پُنُھون پاڪَ پُرسَ، ھوت نہ ڪِجن ھيڏيون.

بيت - 29

اُسَ مَ لڳي اُٺئَين، ليڙن لُڪَ مَ لَڳُ،
الله آريچَن جي ڪوسو واءُ مَ وَڳُ،
جَتَ جَجھا ۾ جَڳ، مُنھنجي پِرت پُنھون سِين.

بيت - 30

لڏيندي لِباسُ، جتن جيڏوئي ڪيو،
اچي آريَ ڄام جو وڻ وڻَ منجھا واسُ،
مِرُون کِينِم ماسُ، ھڏ ھلندا ھوتَ ڏي.

بيت - 31

اُٺَ ويري، اوٺارَ ويري، ويري ٿِئَڙَم ڏيرَ،
چوٿون ويري واءُ ٿيو، جنھن لٽيا پُنھونءَ پيرَ،
پنجون ويري سِجُ ٿِيو، جنھن اُلَھِي ڪِي اَويرَ،
ڇَھون ويري ڇَپرُ ٿِيو، جنھن سَنوان ڪيا نہ سَيرَ،
سَتون ويري چنڊُ ٿِيو، کِڙيو نہ وڏيءَ ويرَ،
واھيري جي ويرَ، ڇُلون ڪريان ڇَپرين

وائي - 1

ڏاگھن ڏيرن ساڻُ، ڪَرھَن ڪيچين ساڻ،
متان ڪا ٻِي لَنوُ لائي،
آءٌ سُتي، ھُو ھَليا، ويَڙا ڪَرھَلَ ڪاھي،
آسَڻ اڳيان اُن جي ٻَر ٻَر ڪيو ٻاڏائي،
چَتُرَ ڏيئي چِتَ کي، ويڙا ھوتُ ڇَپائي،
جيڪا ھُين مَنَ ۾، ويَڙا پنھنجي پُڄائي،
اديون عبداللطيف چئي، ايندم واڳ وَرائي.

فصل ٻيو
بيت - 1

اڄُ پڻ وَسائِي اوٺئين مٿي مارڳَ ماڪَ،
پُنھون نِيائون پاڻَ سين تاڙِيون ڀَڃِي طاقَ،
”ھَيھْاتَ ھَيھَاتَ لِمَا تُوعَدُونَ“، سُڃي ٿي اوطاقَ،
چُڪِيءَ چوري چاڪَ، ھاڙھي ھوتَ ھَلِي ويا.

بيت - 2

مِڙِي مُنڌَ ڏي آئِيُون ساھيڙيون سَھجان،
”اَلسَفر قِطعَة مِنَ الَنار“، ھاري موٽُ ھِتان،
سَڱُ ”صِراطَ المُستقِيَمَ“، جو اَٿيئي تان اَڳيان،
سي ڪيچي نِيندَئِي ڪئَان، جِئن تُنھنجو نِينھِن نِفاقَسِين.

بيت - 3

جَڏان ”ڪُن فَيَڪُونُ“ چَئي، نيو آرياڻيَ ارواحُ،
انگ اَڳين لِکيو منھنجو ميثاقان،
”مَنَ طَلَبَ شَيئاً جَدَوجَدَ“، اُتو علِيءَ شاه،
اڃا اِنَ حَدِيثَ جو مُون آسرو آه،
پُنھونءَ جي پيغامَ تان منھنجو موتُ مُباحَ،
سَرتيون دعا ڪِجاهُ، تہ ميڙائو مون ٿئَي.

بيت - 4


سَڀا سِياھي آھي آريَ ڄام ري،
ڪڏھن پَسي ڪا نہ ڪا ريءَ لالَن لالائِي،
دُودُ دل تان دُور ڪري ڪَر ساجَنَ صفائي،
”مَن لاشيخَ لَهُ فَشيَخهُ الشَيطَانُ“، ان ري اونداھِي،
ھُوءَ جا ھَلِي ھيڪَلي، سا گيربَ گَمائِي،
”بِلاَ شَيخِ مَن يَمشِي فِي الطريقَ ڪَمَن يمشي فِيَ البَحَر بَلاسفِينَةٕ“ اھڙي اوائي،
تنھن ريَ توائِي، ڪوڙين ٿِين ڪيتريون.

بيت - 5

بَرُ وڏو، بارُ گهڻو، ويجهو نہ وَڻڪارُ،
ليڙن جو لطيف چَئَي، کَنيو مُنڌَ مَدارُ،
وَڻندُن تہ وَڙ ڪندا، نہ تہ اڳيَن جي اختيارُ،
ڪاڏي ٿيو ڪوھيارُ، ڪاڏي ٿِي ھَٿ کڻي.

بيت - 6

ڪيڙي ڪيچائِين، گورا گسَ ھَلائِيا،
لڙيو چَڙھيو چوٽيئَن ڪَريو ڪوھ ڪَرَنَ،
سُونھن جي سردارَ سِين، سي توڏَا مَ تَڙجَن،
لُطف ساڻُ، لطيف چَئي، لنگھيو بَرُ بوتَن،
تَن ڪھڙو غَمُ گُنگن، ھوتُ حماتِي جَنجو.

بيت - 7

جاڳائي جَتَن، گورا گَس ھلائِيا،
پُھِتي ريءَ پھاڙَ ۾ اُٺَ ۾ آڳِٽِجَن،
لَتاڙي، لطيف چَئي، لنگھيو بَرُ بوتَن،
تَن ڪھڙِي چُڪَ چانگن، ھوتُ حماتي جن جو.

بيت - 8

ڀِنِيءَ ٿا ڀَرين، ساٿيَن سَنڊَ ھٿَن ۾،
ليڙن کي لطيف چَئي، مونکي منجهہ نہ ڏِين،
ھوتُ پنُھون ٿا نِين، اُنھينءَ جو آجِڪو.

بيت - 9

اوڳاڙِين نہ اَنرا ٻَڌا چَرن نہ ٻُورُ،
ليڙن کي لطيف چئَي ھلڻ جو مَذڪُورُ،
مَيَن کي مامُورُ، آھي اُڻِتُڻِ اڳئَين پَنڌَ جي.

بيت - 10

ويٺي ٻُڪي ٻاڦَ، جھولي جُھڻڪ جُھنِي ڪِي،
آيمَ تن اُٺِن سِين، جَنِجا پيرَ ڌُڌا ڌَڙ داڦَ،
لَنگھيا لَڪَ لطيف چئي، توڏا تَڙَٻَنگَ طاف،
ڪيرَ لنگھيندي قافَ، اِيءَ بَرُ برھمڻِ باسِيو.

بيت - 11

ھَي ھَي ڪِيو ھاءِ، ٿِي پاڻُ ھَڻي سِر پاھڻين،
لڌائين لطيف چئي، جَتَن سندي جاءِ،
شُڪر بار سنداءِ، جيئن ستانيءَ ساٿَ مِڙين.

بيت - 12

دَوڪَ دَھليا جِتِ، گورا ھَلن نہ گَس ۾،
چَوسالَ ئي نہ چَلڻا، ٿي تَنگَ نِھاري تِتِ،
سُوڌِي اُنھين، سيد چئَي، پوءِ پانچاريَن پِرت،
اِن اَڙانگي پَنڌَ جِي ڪا نيشَن پوءِ نِرتِ،
سَسُئَي وڏي سُتِ، جا اھڙيءَ پَر پَنڌ ڪري.

بيت - 13

پُڻ ٿا پَلاڻين، اُوٺِي اَڄُ اُڀَکُڙا،
پَهَ پارسِيون پاڻَ۾ ڏيرَ ڏھاڻِي ڏِين،
ھوتُ پنھون ٿا نِين، ٻَروچِي ٻولِي ڪِيو.

بيت - 14

پڻ ٿا پلاڻين، اوٺِي گهڻو اُٻَھرا،
ھُوءِ جي ھَلڻَ سنديون ڳاھُون ڳالهائين،
مونکي ٿا مارين، سَڄَڻَ سانباھِي ڪيو.

وائي - 1

لالڻُ آئيو پيھِي، ويَڙا سُورَ سڀيئي،
جِيَس جِيَس وو جيڏيون،
ڳالهيون ڪنديَس ڳُجِھيون، مُنھنَ مقابِل ويھِي،
کٿوريءَ بارُ ڀَري آيو ڏونگر ڏيھِي،
سَرڪشي سَردارَ سِين مون ڪَمِينِيءَ ڪيھِي،
ھُئِي شِڪَسِتي سَسُئي، رازَ پُنھونءَ جي ريھِي،
اديون عبداللطيف چئي، سَڄڻ آيَم سيِئَي.

فصل ٽيون
بيت - 1

اللهَ ڪارڻ اوٺِيا ڪَرھا مَ ڪاھِيو،
جانِبَ جَڏي جِيءَ جو آڳانڍو آھِيو،
لاڳاپو لاھيو، متان مُنھنجو سُپرين.

بيت - 2

اللهَ ڪارڻ اوٺَيا، ليڙا نيو مَ لُرَ،
نِيو نِماڻي پاڻَ سِين ٻانھي جَھلي ٻَرُ،
مون کي ماري منجهہ ٿي سَندي ھوتَن ھُرَ،
ڪچو لايان ڪُرَ، ڪيچان اوري جي وَران.

بيت - 3

ڪيچان اوري ڪيتريون مَعذوريُون مُيون،
واٽُون ويھ ٿِيون، ڪُھ ڄاڻان ڪَيھِيَ ويا؟

بيت - 4

ڪيچان اوري ڪٿھِين وَڻُ نہ ويساھِين،
ڪميني ڪيچين لَئي پُورج پَراھِين،
تاڻِج تيڏاھِين، وارج ڪامَ وَرَڻ جي.

بيت - 5

الله اَچَن اُوءِ، جَن آئي مَن سَرھو ٿِئَي،
پَسان مانَ پَر ڪَنھِين جَتَن سَندِي جُوءِ،
لنگهي لَڪَ لطيف چَئي، سُڻِيان ھوتَن ھُوءِ،
گولِي ٿِيان گُل بُوءِ، جي سُڃاڻان ساٿَ ڌڻِي.

بيت - 6

ڪيچان آيو قافلو ساٿَ ڌڻي سَرواڻُ،
وارَ وڍي واڳون ڪَريان، پَوان ھُوندَ پَلاڻَ،
جھڙو پُنھون پاڻَ، تھڙي سِٽا ساٿ جي.

بيت - 7

ڪيچان آيو قافلو رات موچاري رُوءِ،
بوتي ۽ بلوچ جِي رڙھي پَسان رُوءِ،
لنگهي لَڪَ لطيف چَئَي، سُڻيان ھوتَن ھوءِ،
گولِي ٿيان گُل بُوءِ، جي مُون نِيو پاڻَسِين.

بيت - 8

ڪيچان آيو قافلو، ڀَليرو ڀانئَيان،
پَڻِي جا پيَرن جِي، لنڱن کي لائيان،
چَنبيلِي چائيان، جي مون نِيو پاڻَسان.

بيت - 9

ڪيچان آيو قافلو طَرَحَ موچاريءَ توڏَ،
سينگاريائون، سَيَد چَئَي، ڪَرھ منجهان ڪوڏَ،
لَکُھ لھي ٿِي لوڏَ جِيجان تَن جَتَن جي.

بيت - 10

ڪيچان آيو قافلو ڄامَن سندو ڄامُ،
پَسنديئِي پُنھون کي اکين ڪِيو آرامُ،
ناتَر چايان نامُ، جي مون نِيو پاڻَسين.

بيت - 11

ڪَيچان آيو قافلو جُنگُ سُونھاريءَ جوڙَ،
تڙيارا توڏن کي ڳِچِيءَ سُونھَن موڙَ،
دَولَتَ چايان دَوڙَ، جي مون نِيو پاڻَسِين.

بيت - 12

جُھوڙا جَن جُھلِن ۾ ھيري لَکَھ ھزارَ،
لڳا واٽ وَڻَن جا پُنھون کي پالارَ،
آن ڪي ويندا گڏِيا، اِھڙيءَ سِٽَ سُوار،
لنگهي ڪالھ قطارَ، تون نوٺي اَڄُ نِھارئِين.

بيت - 13

مزمانَن مَھَري، آڻي جھوڪِيا جھوڪَ ۾،
چائَي چَنبَن ۾ ويا، جيئَن بازُ سَٽي بَحري،
ڪوھيارو قَھري، ويو نِھوڙي نِنڊَ ۾.

بيت - 14

ڪيچي ڪالھ ڪَھِي ويا آيون آڌِيءَ رات،
جاڳان تان جيڪِي ٿيو وھاڻِيءَ پرڀات،
ڦوڙائو فقِيرَ کي ڏنو جَتَن سَندِي ذات،
رفِيعُ الدرجَات، پَرمَلُ پُنھونءَ ميڙئَين.

بيت - 15

مون ڀانيو مون وَٽ، ھميشھ ھوندا پِرين،
ويڙھو ڏيئي ويڪرو، پَھري ويا پَٽِ،
ساهُ جَنِجِيَ سَٽِ، وڪيُم ٿي وَڻڪار ۾.

بيت - 16

مون ڀانيو مِزمان، ھميشھ ھوندا پِرين،
ڪُھِي ڪميڻِي ھليا ڪَھل ڪيائون ڪانَ،
ڏيئي ويا ڏاهَِ کي سُورن جا سامانَ،
جورو رات جُوانَ، جيڏيون جَتَ ڪري ويا.

بيت - 17

مُون ڀانيان مِھمانَ، جڪس پَھر پنھونءَ جي،
آڌيءَ رات اُٿي ويا ڏيئي تَنگنِ تاڻِ،
بي غرضا بلوچَ ٿيا، سَسُئي سِين سَرواڻَ،
ڪاھي رسيا ڪيچ کي ڏاگھن لاھي ڏاڻَ،
وِلھا ٿيا وَٿاڻَ، ساٿِين ري سيد چئي.

بيت - 18

ڀانيان جي جَتن، پوءِ پَٽاندر اِيترو،
ڏيئي ٻانھَن سِرَن، آءٌ ڪِيئن سُمھان سيجَ تي.

بيت - 19

جڏھن ڀيڄ ڀِنِي تڏھن اوٺِين اُٺَ پَلاڻيا،
سُڌِ لڏيندي ساٿَ جِي، ڏيرن ڪان ڏِني،
مَھاروُن مَين جِيُون، ويا ڇوڙائي ڇِني،
اديون ڳالهہ اِنھي، چُرپُر لائِي چِت ۾.

بيت - 20

ساٿِيڙن سَويرَ، آڻي اُٺَ جُھڪائيا،
ھِئَن نہ ڀانيَم جيڏيون تہ ڏاڍي ڪَندا ڏيرَ،
اُٿَيس آءٌ اويرَ، ڪري سُڃَ سَنجھي ويا.

بيت - 21

اَڄُ مِلينديس ماءُ، داسا ڪَنديس ڪپڙا،
ھوتَ ڪَوھياري لاءِ، ڪَنين ڪُنِرَ پائِيان

بيت - 22

ڪُنِرَ ڪَڪَا ڪَپڙا لُڇي ڀَر لَڪَنِ،
پيئِي نہ ياد جَتن، ڇڏي وئَڙس ڇَپرينَ.

بيت - 23

ڀانيُم جي سَرواڻَ، ڇُلائِيندَم ڇَپَرين،
تھ کانَيم ھُوند پَلاڻَ، اُٺ ڪُڏايَم انِجا.

بيت - 24

ڪاڏي مُنھن مَڪرانَ جو، ڪاڏي ڪَيچُ ٿِيو،
ھِھِڙو ساٿ ڀنڀورَ تان ڪڏھين ڪونہ پِيو،
ڪوھيارو ڪامَ ھَڻِي چوري چِتُ ويو،
جنِھِين جَتُ نِيو، تَن اُٺَن گهوري آھِيان.

بيت - 25

ڪاڏي مُنھن مَڪرانَ جو، ڪاڏي پَريون پار،
ليڙن جو لطيف چَئي، سُونھون ٿِيو سَردار،
جو مُلڪَ جو مھَندار، سو موليٰ مُون کي ميڙئين.

بيت - 26

بِرھ مَڻايُس بَرُ، نہ تہ سُکِي ڪيرَ سَڌون ڪري،
گهڻو ڏوريائِين ڏُکھ سِين ڏيرن لئي ڏونگَرُ،
وَري آيُس وَرُ، سَفَرَ مُئِيءَ جا ساب پِيا.

بيت - 27

وَرَ ۾ ڪونھي وَرُ، ڏيرن وَرُ وڏو ڪِيو،
نِھارينديَس نِڪري بوتِن ڪارَڻ بَرُ،
آڏو ٽَڪَرَ ٽَرُ، مَتان روھ رَتِيُون ٿِئَين.

بيت - 28

وَرَ وَراڪا وچَ ۾، لکَين آڏا لَڪَ،
ھُو جي آڏا حَقَ، سي ڪندا ڪوھ ڪُٺِيءَ کي.

وائي - 1

ھوتَ نہ ڀانيُم ھِينئَن، آءٌ جا ماري سَڄڻَ تُنھنجي نِينھَن،
وو ڇڏي تون ڪو ڇَپَر ويندين،
لُڪون لَڳَن ڪوسِيُون، ڏاڍا تَپَن ڏِينھنَ،
عِشقَ آريءَ ڄامَ جي ڪَيس نِماڻي نِينھن،
جُھنگارِيندي جَھنگ ۾ ڏوٿيَن ڏِٺڙِي ڏِينھَن،
آن جا ڇَڏي ڇَپرين، ڪيچَ رَسندي ڪِيئَن،
ولھيءَ ھِتِ وسَائِيا، سَندا مُحبت مِينھَن،
اَديون عبداللطيف چَئي، مَنَ پھچان سِيڻن سِيئَن.

فصل چوٿون
بيت - 1

وارُو مُون وَڻراه، ڪا سُڌ سُونھپ جي نہ ڏِئين،
واري وَراڪَن ۾ مَعذورُ کي مَ مُنجھاءِ،
منجھئين پَھڻ پِياديون ھاري ٿِي ھَلاءِ،
پِريان کي پُھچاءِ، لڳي لوٺو نہ ٿِيان.

بيت - 2

وارو مُون وڻڪار، ڪا سُڌِ سُونھپ جي نہ ڏِئين،
وڙھيا ويراڳِن سِين لَڪَن جا لَيارَ،
آھي اسُونھئَين جي مٿي تو مَيارَ،
ڪري ٿي ڪُوارَ، ڪنَڊن ڪانڊيَرن جا.

بيت - 3

ڪَنڊا مُون پيرن ۾ توڻي لَکَھ لَڳن،
آڱر اڱوٺي نہ مِلي، ڇِپُون پيرَ ڇِنَن،
ويندي ڏانھن پِريَنَ، جُتي ذاتَ نہ پائِيان.

بيت - 4

جُتِي سي پائينديُون، جَني پِيرَ پِرين،
لاٿَيون سَڀ پَرين، سَسُئي سُپرين لاءِ.

بيت - 5

وارُو وَرُ وٺي ويا آري جا اَظلامَ،
آندائون آريءَ جا پنھونءَ ڏي پَيغَامَ،
پَه ڪِيائون پاڻَ ۾ مُنھان مَخفي مامَ،
سَنڀُوڙا ساٿ کَڻِي ويساھي وَريامَ،
ڪاڪِيُون رات قِيامَ، جيڏيون جَتَ ڪري ويا.

بيت - 6

وارُو وَرُ وٺي ويا جابِرَ ڪري زورُ،
بيدي ٿيو ڀنڀورُ، حَشَرُ ڪري ھَلِيا.

بيت - 7

وارُو ور وَٺِي ويا ڪري ڏيرَ ڏَمرُ،
ھاڻي ٿيو حشر، پُنا قِولَ قيامَ جا.

بيت - 8

وارُو وَرُ وٺي ويا ڪري ڏيرَ ڏورو،
ساجَنَ ريءَ سَرتيون آتڻُ اَڌورو،
نِيءَ سِين نِسُورو حَشَرُ ڪري ھليا.

بيت - 9

وارُو وَرُ وٺِي ويا جوري سِين جابِرَ،
صَبُر ڪِئَن صابِر، اچي عجيبَن ري؟

بيت - 10

وارُو وَرُ وٺي ويا ڏاڙھيءَ ڀَنڀا ڏيرَ،
ڏِينديَس ڏاڍين ڏونگرين اُنھِين لَئي اُلَير.
ڪيچُ پُهچُي ڪيرَ، وڃڻ سِين وَسَ ڪريان.

بيت - 11

سَنجھي مُون نہ سَنڀالِيو تہ اوٺي ڪندا اِيئَن،
ڪُھي ڪميني ڪيئَن، جَڏي رات جَتَن ڪي.

بيت - 12

سَنجھي مون نہ سَنڀالِيو، صُبُح ماريَس سُورَ،
جتن لاءِ ضرور، گهڻا گھاريَم ڏِينھڙا.

بيت - 13

سَنجھي مون نہ سَنڀالِيو، صُبُح ساريَم سُورَ،
آڌِي رات اُڌَمِيو ڏين پَلٽيو پُورَ،
جَتَن لاءِ ضرورَ مادَر ماري آھيان.

بيت - 14

سنجھي مون نہ سنڀاليو، ماريَس سُورَ صُبُوح،
نيڻَ ھيرائي نِنڊَ سِين جَتن لنگهي جُوءِ،
ھاڃو ڪَري ھُوءِ آڌِيءَ رات اُٿِي ويا.

بيت - 15

آڌِيءَ اُوءِ اُٿِي ويا، ڪَرَ رکيائُون ڪيچَ،
ٻاروچاڻي پيچ مُنھنجو مَنُ مُنجھائيو.

بيت - 16

جَڏِيءَ وٽ جالي، مانَ للهِ ڪارَڻ لِکَھ سِيئَن،
آھي آريءَ ڄام جي ھِت ھُت حَوالي،
عيبَ مُون ۾ اَڳِرا نِرمَلُ نِڪالي،
پَرٽِياڻِي پالي، ڪامِلُ نيندو ڪيچَ ڏي.

بيت - 17

پَريٽَن پالِياسِ، ٻانڀَڻ ٻيٽِي آھيان،
حُسنَ ھوتَ پُنھونءَ جي ماري مَوتِ وڌياسِ،
جانڪِيتان جِيَندياس، پِيَيس وَر وصالَ جي.

بيت - 18

پَريٽَن جي پاڙي، جاڙَ گُذاريُمَ جيڏيون،
جَنِھين مونکي ماريو، سُورَن سِين ساري،
اِرادي آڻي، سانگِين سِين سَڱُ ڪِيو.

بيت - 19

اسين پاڻَ پَرٽَ، پورھَيتَ پُنھونءَ ڄامَ جا،
ھوت کٿوريءَ ھيرَئون، مون ۾ صابُڻَ ڇَٽَ،
آتَڻَ ۾ اُکَٽَ، شَلَ ڪانڌُ ڪِنھين جي مَ ڪري

بيت - 20

آءُ تان اَھرياءِ، جا ٻانِھين کي ٻائِي چَوان،
مون ڪَمينِيءَ لاءِ پُنھونءَ ٿِي پَرٽُ پِيو.

بيت - 21

گڏيو ڌوٻِين ڌوءِ، پُنھون پاروچو ھَٿَ ۾،
اُتي آريءَ ڄام جو قاصد آيُس ڪوءِ،
ايءُ ڪامِلَ ڪَمُ نہ سَندوءِ، جِئن پَھسُ پَڇاڙئين پوتئَين.

بيت - 22

نڪو ڪيچُ ڀنڀورُ، نہ ڪو مائِٽُ مُنڌَ جو،
ھورُ مِڙوئِي ھِنَ کي ھوتَن ڪونھي ھورُ،
زاريَ ڌاران زورُ، ھَلي ڪونہ حبيب سِين.

بيت - 23

ڇوري نِدوري، نہ ڪو مائِٽُ مُنڌَ جو،
سَوين ھَلَن ساٿَ ۾ ڪَمي ۽ ڪوري،
آءٌ آھيان اُن ۾ لَنگهي ۽ لوري،
لنگهائين، لطيفُ چَئي، ٿَرَن جا ٿوري،
آھيان ازوري تُنھنجي زور جَبلُ لنگھيان.

بيت - 24

آيل ٻاروچَن جو رويو پُڇان راهَ،
واري وَسِي واٽَ ويئَي، مَٿان موريو گاهُ،
مِرُوئَن ڪريان مِنٿُون، کِين نہ منھنجو ماهُ،
ھيڪَلَين، حبيبُ چَئي ٻيلِي آه اللهُ،
جي سَرتيُون وڃي ساهُ، تہ ٿِيان حوا لي ھوتَ جي.

بيت - 25

ھوتَن ڪاڻ ھُئي پاڻھي پِيم پُنھونءَ سِين،
ٻانِھي ٻاروچَن جي سَڳَر منجهہ سُئي،
ساموٽِي ڪِيئَن مُئِي، جنھنجو ھِنيو ھوتَ ھڻِي ويا.

وائي - 1

ڇاکي ٿا ڪَرھ قطاريو، واڳَ وٺِي وَرُ واريو،
مون نماڻِيءَ تان ڪي نہ چيو،
رھو رات ڀَنڀَورَ ۾، تان ڪا گَھڙي ھِتِ گھاريو،
سِڪي جنھن سَڱُ ڪِيو، تنھن معذور کي اَئِين مَ ماريو.
سائِينءَ ڪارَڻ سُپُرين دوست درسَنُ ڪاريو،
موڙي مَڃَرَ ٽاريون چانگن کي اَئين چاريو،
اَڀَري عبداللطيف ڏي واڳ وَھِنَيلَ اَئِين واريو.

فصل پنجون
بيت - 1

جِئَن سو ھَرَڻُ ھُماءَ سَرگردان سَنسَار ۾،
ھُو پَڳُ نہ ڌري پَٽئَين، ھيُ ڌِڙ سِر ڌَري نہ ساهُ،
جيڪس تَن وَٽانءَ سَسُئي سُورَ پِرائيا

بيت - 2

رات ڏٺائين روجَھ ڀانئَي ڪي اوٺِي آئيا،
پِريتَڻَي پِريَن جي، سِڪَڻَ ڪي سَٻوجَھھ،
ھُئِي گهڻو اَٻوجھھَ، سُورَن سُنھائِي سَسُئَي.

بيت - 3

روجھ ڏِٺائين رات، ھوتُ ڳوليندي حَبَ ۾،
ڪيچين جي ڪَڙي ٿي، توءِ تِنھين جي تات،
ٻاروچاڻِي ذات، مَنا مُئَ نہ وسَري

بيت - 4

جبل ۾ جانار، سَرھ گڏيَئي سسئَي،
ڀِنيءَ پوءَ ڀواري ٻانڀڻ جي ٻاڪار،
ھَوتاڻي ھيڪارَ، موليٰ مون کي ميڙئين

بيت - 5

سَرھ گڏبَئَي سَسُئِيءَ سوڙِھيءَ منجهہ سَھِي،
طَرَحَ پُڇندئِي تَڪڙِي ٻاروچا ٻَئَي،
آڻي ڏيندَئي ھَٿَ ۾ ڪتابتَ ڪَھِي،
پنھنجي پاڻَ ھَٿَن سين واچِيندئن وَھِي،
سَمَرُ جَن سَھِي، تَن ڪونھي اَھُکُھ عِناتُ چَئَي.

بيت - 6

سَمَرُ جَنھِين نہ ساڻُ، ھوتُ حِماتِي تَنِجو،
ڪري ڇيڄَ ڇَپَرَ ۾ پُنھون اِيندو پاڻُ،
ٿيندي ريجھ رھاڻِ، لحظي منجهہ لطيف چَئَي.

بيت - 7

اَڳ نہ ڪَسِيُو ڪرھو ھيڪ ڪَچو ٻِي ڪاھِھ،
واٽان پاسي ورچِي گورا پاسي گاھھَ،
ڪُٽِينديئَي ڪامُن سِين ريھُون ڪندي راھھَ،
اُت ڪانھي ٻِي ڪا وَاھَھ، واڳُون ڌَڻِين ھَٿَ۾.

بيت - 8

ڪَچو پَڪو ڪَرھو ڪَھ ٿِينديائي ڪانَ،
سُونھون جو ساٿن جو مُھت لَھندو مانَ،
ھُتي جا ھاوانَ، ھِتَ اَھُکي ناھ عِناتُ چئَي

بيت - 9

پَسِي سي سَرَھِي ٿي، جن مَيَن لنگِھيا مَسَ،
تِٿُ تِنھين کي ناه ڪو، لَڪَ مِڙيئِي لَسَ،
حُبُ جنھنکي ھوتَ جي، وندُرَ تنھن کي وَسَ،
سَنديءَ چانگَن چَسَ، پيرَ ٺرَندَئِي پَٻَ ۾.

بيت - 10

سَسُئَي لنگھيو سو، مَردَ جنھن ماتُ ڪِيا،
جبل وڏو جو، نُوڻِ مِڙوئِي نِينھَن کي.

بيت - 11

مَردَ جِنھن ماتَ ڪيا، سَسُئَي لنگِھيو سو،
جبل وڏو جو، نوڻِ مِڙيئَي نِينھَن کي.

بيت - 12

جَبَلُ ماري جَکھَ، جو آڏو آريچَن کي،
توڻي لَڪَن لَکھَ، سڀ لنگھينديَس سِڪ سِين.

بيت - 13

جبلُ جيڏوئي، جو آڏو آريچَن کي،
وٺِي وَرُ واٽَ ٿِيا برُفتَ بِروھِي،
رُڃُن ۾ روئِي پَسان شالَ پُنھونءَ کي.

بيت - 14

جبلَ سُڄَن جالَ آڏا آريچَن کي،
ھاڙھي ڏانھَن ھَٿُ کڻيو ڇَپَر مِڙان شالَ،
ڪيچي ويڙَا ڪالھَھ، تي ٿِي ڏَونگرُ ڏوريان.

بيت - 15

ڇَپَرُ ڇَمَرُ ڀانيان ڪانڀُو ۽ ڪارو،
پَٻُ وجَھنِديَس پُٺِ تي صُبُح سَوارو،
وڃڻُ مون وارو، ڪِينَ وَھَنِديَس وچَ ۾.

بيت - 16

ڇَپَرَ ۽ ڇَمرَ، ٿا لَڳَهَ لَڳَن پاڻَ۾،
ڏاڍا ڏونگر ڪَرڪِرا ويڌ ونگايون وَرَ،
آءٌ پيادي پَٽئَين نماڻي نَڌرَ،
سوڙھي جت سَڳر، اُت ٻاتاڙيءَ ٻيلي ٿئَين.

وائي - 1

ھِنيَڙو ٿو ھُنَ ساري، منھنجو ساهُ سيد کي ٿو ساري،
جيڏيون آءٌ ھلندي ويندي ھوت ڏي،
ھوتڻِ ھلڻُ مَنَ ۾، ڪيرُ گھَڙِي ھِت گھاري،
آسَرَ ڀَري آھيان، مانَ واحدُ آڻين واري،
پَنڌَ اڙانگا پَٽئَين مونکي ڪوھيارو ٿو ڪاري،
سچو سُخنُ سُپَرين، مانَ پُنھل پنھنجو پاري،
ڄيرو اندر ڄِندڙي، ويو ٻاروچو ٻاري،
وڌا ڪم ڪَريمَ تي، ھِنَ ويچاريءَ واري،
اَديون عبداللطيف چَئي، وھندُم ڪِينَ وساري.

فصل ڇھون
بيت - 1

آڏَ تِرڇا آھُڙا ڏُونگَرَ کي ڏاڪا،
ڪِيَم آهَ عجيبَ کي سِڪَ منجهان ساڪا،
پيئَي ھٿيڪي ھوتَ کي ڪُوڪَ وڃي ڪَن ڪا،
منھنجو وَسُ واڪا، ٻُڌَڻُ ڪَمُ ٻَروچَ جو.

بيت - 2

آڏَ تِرڇا آھُڙا، ڏُونگَرَ کي ڏاڪا،
وٺِي وَرُ واٽَ ٿيا، بَر چَڙِھي باڪا،
ڦَٽِيا پيرَ فقير جَا چَڙھندي چَڙھاڪا،
ھُيَن جِيءَ اندر جا ڪا، ويا پُڄائي پانھنجي.

بيت - 3

آڏَ تِرڇا آھڙُا ڏاڪا ڏونگر کي،
ھوءِ جي وَرَ وندرَ جَا، ماريندا مُون کي،
ھاڙھو ھِيڻيءَ کي لنگهائِجُ لطيف چَئي.

بيت - 4

آڏَ تِرڇا آھُڙا وندر وراڪا وَرَ،
حُبُ جنھنکي ھوت جو، سا ڏوريندي ڏونگرَ،
پَھُچائين پرَوَرَ، لُطفَ ساڻِ لطيفُ چَئَي.

بيت - 5

آڏِ تِرڇا آھُڙا وندُر وراڪا واڪَ،
اُجھايَس اُٺَن جي ڦوڙائي فِراقَ،
پُنھون پَرمل پاڪ، واحِدَ لَڳ وَريجُ تُون

بيت - 6

آڏِ تِرڇا آھُڙا وِنگا وَرَ واٽُن،
جيرا جِگر بُڪِيُون آريءَ لَئي آٽَن،
ڪَشي ڪَنواٽَن، سَنڀُوڙا سيد چَئَي.

بيت - 7

ڪوڏَر نہ ڪاتِي، جَنھَنسِين ٽَڪُر ٽاڪِيان،
جيڪو جبلُ لنگھيان، سو ھَيبَتَ جو ھاٿِي،
پِريَن جا پاتِي، سا جَڙِ جِيئَري نہ لَھي.

بيت - 8

ڪَرڙا ڏونگرُ، ڪَهَ گھڻي جِت بَرپَٽُ سُڄَن بَيبانُ،
ڏاھَن ڏاھَپَ وسري، ٿِيا حَريفَ ئي حيران،
سَسُئَيءَ لنگھيو سَيدُ چَئي، مُحبتَ سين مَيدانِ،
جنھن جو آرياڻِي اڳواڻ، تنھنکي ڪانھي باڪَ بَھِير ۾.

بيت - 9

ڪَرڙا ڏُونگرَ، ڪَهَ گھَڻِي، جِت واٽُن تي واري،
آڏا لَڪَ، لطيفُ چَئَي، بَرَ سُڄَن باري،
جا مَنَزَلِن ماري، سا قادرَ ڪيچ رساڻِئَين.

بيت - 10

ڪرڙا ڏونگر، ڪه گھڻي، جِت جَبَلَ گوناگُون،
ليڙَن جون لطيف چَئي، تَنگ تَنوارون پُون،
جَن ڏِٺو پيُر پُنھونءَ جو، سي نہ رُون نہ چُون،
ھُوندن مٿي ھون، لاڳاپا ھِنَ لوڪ جا.

بيت - 11

ڪرڙا ڏونگر، ڪھ گھڻي، جِت ماٿَر مَٿاھِين،
سُڄَن ٿا، سَيدُ چَئي، اُت مِرُون مَھائِين،
آرياڻِي آھِين، مَنھ مَعَذورن جي.

بيت - 12

ڪرڙا ڏونگر، ڪَهَ گھڻي جت ويا روڏا رنگائي،
ساڱاپي سيڻَن جي ٿِي وِندِر واجھائي،
رَھِيَسَ رَسُ، لطيف چئي، تنھن ڪَمِينيءَ ڪاھي،
آرياڻي آھي، مَنَھ معذورن جي.

بيت - 13

ڪرڙا ڏونگر، ڪه گھڻي، جِت رڻُ تَتَو رائو،
تِتِرُ ٿِئَي مَ تَن کي ڏونگرَ ۾ ڏائو،
جڏھن ڄامُ پُنھون ڄائو، تڏھن ٿِي وَسَ وَڻڪار ۾.

بيت - 14

ڪرڙا ڏونگر ڪه گھڻي، جِت مِينھَن وَسَن ماڪُون،
سڄُن ٿِيُون، سيد چئي، ھاڙھي جُون ھاڪُون،
جِت اَنڌِيُون اَوطاقُون، تِت ڪاھي رَسِج ڪارَڻِي.

بيت - 15

جاڳِي جاڳِي سَسُئِي جان ھيجان ھٿُ وڌاءِ،
تان سُڃِي سيجَ پِرينءَ ري پُنھون پَٿَر ناه،
اُٿِي اِئن چياءٌ، تَہ گَھوڙا گھر نہ سُپرين!

بيت - 16

سِڪِي جان سُتياس، تان سِڪَ سُمَھڻُ نہ ڏي،
جاڳي سُتيَس جَن لَئي، سي آيا تان نہ اُٿِياس،
ڀينَرُ آءُ ڀُلياس، نہ تہ سِڪ سُمَھڻ ڇا لڳي.

بيت - 17

ماڻِڪُ مِٽُ سَندوِم، اُونداھيءَ ۾ سوجَھرو،
حَشَرَ ويلَ حساب ۾ ڇڏي نہ ويندومِ،
ساريو سَڏُ ڪندومِ، ڪوھيارو ڪيچَ ڌڻي.

وائي - 1

وينديَس ڪيچ ڪَھِي، سُيڻَن سانُ سَھِي،
وو ڀينرُ آءٌ جِيَندَيَس تان نہ جَتَن ري،
وھان ڪِيئَن ماٺِ ڪري ھيڏو سورُ سَھِي،
ھَيڏي شھرَ ڀنڀورَ ۾ ساريان ڪونہ سَھِي،
اڳيان آريءَ ڄامَ جو سُڄي ساٿُ سَھِي،
صُبوحِ ڏونگرُ ڏوريان ڪِنھِنپَر رات رَھي.

فصل ستون
بيت - 1

پييَم پَٺاڻَن سِين ٻولِي جي نہ ٻُجَھن،
آءٌ سِنڌي پُڻ نہ سَمجَھان ھُو پارسِيوُن پُڇن،
مُون پُڻ مُلاتَن، سَرتيُون سُورُ پِرائيو.

بيت - 2

بُرو ڦازا بات جنجِي، ٿانگو رَوان ٿيشِي،
ڏِين پارسيُون پاڻَ ۾ اَيزا بِليشِي،
ليڙا رات، لطيف چَئي، نِڌائُون نَيشي،
پُنھون پَرويشِي، ڪِج پيادِن جِي پَنڌَ ۾.

بيت - 3

بُرو بِگِيرَدَ بام بَلِيخا، مُون پَرُوڙِي مامَ،
ٿوءُ دُئِي، ٿوءُ مان، خُشتگَان، ڪِٿئَون ڇُلِي ڇَپَرَ جي لامَ،
اچِي پيئَي تِنھِين سامَ، دُراهِ دُراه ڪَن جي.

بيت - 4

جيڪَرَ روان روشُ، مَروشِي مَحبُوبَ ڏي،
مَنان گُشِي مَولدَئي ديوان پُنھونءَ دوش،
ٿوءُ گوڪي مَنِين گوشُ، سُڻِي مانَ سَگِھي ٿِيان.

بيت - 5

ڦازا ڦيريائون، مَھارُون مَيَن جون،
مَروشي جبل رون، وائي واريائون،
مونکي ماريائون، ٻاروچِي ٻولي ڪري.

بيت - 6

ڦازا ڏيرَ ڦَگَھِين ويا، ھُئَا جوراڻا جَتَ،
اَيد اَندَوَ اَيگوا، ھُن پَلاڻِيا پَربتَ،
ماڻُھو ڏِينَم مَتَ، آءٌ لَڄ بَلوچِيُون نِشِتڱان.

بيت - 7

دَاسَا دَاڪَا داري ھَنداڙي ھُئام،
ھُرداسا ھِنَ حال جِي ھِتي ھوتَ ڏِٺام،
پَذيري اِيندام، پائي پيچ پِريتَ جو.

بيت - 8

ايشان ايشان ڪَن، واچَڻَ جِي وائِي،
سُڻي ھُل ھودي جو مُڙياس مُيائِي،
منَ رَبکَ و مَن نَبِيُکَ وَمَا دِينکَ اِئ پروڙيان وائِي،
ھيءَ جا ٻولِي جَتڙين سَمِجھيُم نہ سائِي،
قَضا جا ڪريمَ جي اِنھي پَر آئِي،
سَسُئِي جا سائِين، پنھونءُ رَسَِج پَٻَ ۾.

بيت - 9

بُرو بِگيرَد بي، ٿا ڏِين پارسِيُون پاڻِ۾،
مُون لوڏائِي لکَيا تہ ھاڃو ڪندا ھِي،
ماريندَا مُونکي، پُنھون نِيندَا پاڻَسِين.

بيت - 10

پُنھونءَ ساڻُ پِريت جو ڪو پِيئَڙَم پيچُ،
ڪَنديَس ڪَشالا قافَ جا ھاڙھو ڀانيان ھيچُ،
ڪاھي مَٽِنديَس ڪيچُ، ديرو دوست پُنھونءَ جو.

بيت - 11

پُنھونءَ سِين پِريت جو، ڪوجو پِيچُ پيوم،
ڀَنڀي ھِن ڀنڀور ۾ وھَڻُ وھ ٿِيوم،
مَتِيُون مَوٽَڻ سَنديُون ڪاڪُيُون ڪِيمَ ڏِيومِ،
سَرتِيُون ساھ سَندوم، ٿِيو حوالي ھوتَ جي.

بيت - 12

ڪُڄاڙيا ڪاھي، سُتَرَ اُنَ سِينگاريا،
ٽَلِيُون، ٽُونَر ھَلُوَيُون، ويا ڇيريُون ڇَمڪائي،
لنگھيا لَڪَ، لطيفُ چَئَي، ويا ڪَرھَل ڪُڏائي،
ٻانڀَڻَ کي ٻَروچَ جو آسِرو آھي،
واڳُون وَرائي، ڦيرين مانَ فَقِير تي.

بيت - 13

ڏانجھن تي ڏانجھا، ڏنائون ڏُکيءَ کي،
لَڳيَس نائُڪ نينھَن جي ڪُڙ اندر ڪا جا،
ٿَرن ۾ ٿاجا، ڪَري مُنڌ مِرئُنِسين.

بيت - 14

ڪو مُنھُن ڪُٺَل آئِيو، وَس نہ ويچاري،
ھوتَ تُنھنجي ھَٿَ ري پَھُچي نہ پاري،
اچِين جي آري، تہ پاندُ پُڄِي لَڪُ لنگھيان.

بيت - 15

ڪو مُنھن ڪُٺل آئيو، ناه ويچاريءَ وَسُ،
ھوتَ تُنھنجي ھٿ ري گولي ٿئَي نہ گس،
ڏُکَھ ڏُکِيءَ کي ڏَسُ، تہ موڙِھيءَ ڪو مُنھُن ٿِئَي.

بيت - 16

ڪڏھن تان ٻاجهہ پَئِي ساجَنَ مُنجُ سَلامُ،
سِڪَ تُنھنجِي سُپرين، ڪِيو تَنُ تَمامُ،
ھَٿين ھاجَ وھ ٿِي، نيڻين نِنڊَ حَرامُ،
دوست نہ سَھان دامُ، تُون وندُر ٿو ويلا ڪَرين.

بيت - 17

آئِي بُوءِ ڀَنڀورَ کي سُرَھِي منجهان ساٿَ،
پيٺا بازارُن ۾ لاھي جِتَ جَباتَ،
سَندِيءَ ھوت حِماتَ، ڪيچَ پُھتو قافِلو.

بيت - 18

بَر مِڙوئِي بُوءِ، ڇَپَرَ ڇاٽُون مُڪِيُون،
ٻَه ٻَه ٿِي ڀنڀورَ ۾، ھنڌ مڙيئِي ھُوءِ،
راڻِين وَري رُوءِ، گوندرَ لَٿا گولِئَين.

بيت - 19

جڏھن پيئِي ڇَٽَ، ڇَپَر ھوتَ پُنھونءَ جِي،
پَرَ ھِي ويٺا پَٽَ، گوندَر لٿا گولئَين.

بيت - 20

جڏھن پيئَي بانسَ، ڇَپر ھوتَ پُنھونءَ جي،
اَديون آريچَن جا وَڻن مُڪا واسَ،
آيَل پُنِي آسَ، پُنھون آيو ڪيچَ ۾.

بيت - 21

آيَل اوطاقُون، ڪَري ڪيچي ھَلِيا،
سُڪِيون نہ سيڻَن جون، ماڳَن تان ماڪُون،
نِسوريون نائُڪُون، سَڃي ھَلِيا سُورَ جون.

بيت - 22

جَتَن سان جانڪُون سَرَتِيُون مُون سَڱُ ٿِيو،
ڪَري ڪوھِيارو ويو تَنُ ڇَنِي تانڪُون،
آءٌ پُڻ تڏھانڪُون، اَڌَ ڏُکوئِي آھِيان.

بيت - 23

متان ڪا ٻَڙِي، ٻول ٻاروچي وسَھي،
ھُوندَ نہ سُتِيَس سرتيون، ويھِي رھِيَس وَري،
جَتَ پنھنجي جُوءِ ۾ گھارين مانَ گَھڙِي،
ڪيچِن آءٌ نہ ڪَڙِي، ڪنھن ڏُکِيءَ ڏاوَڻَ ڏائِيو.

بيت - 24

ڏيَرن ڏوھ نہ جيڏيون، ماءُ مِڙوئِي مُون،
آءٌ اَسونھِين، اوءِ سُونھان، پِرين ڀَلا پَريُون،
اصل آريءَ ڄام جو پاندَ نہ پُڄتو سُون،
جَنھنجو تُونھين تُون، سي پِياديُون پَھُچائِيين.

بيت - 25

اَديون آءٌ تہ تِيئَن، جِيئَن پِريَتَڻو پِريَن سِين،
ٻَڌِي سُتيَس نہ سوگھو ڇَلوَرُ ڇاتِيءَ سِيئَن،
ڪيچي ڪاھي ڪَرھا مُونھان وَڃَن ڪِيئَن؟
ڏوھ منھنجي ڏِينھَن، پنھونءَ کي ڪامَ چَئي.

بيت - 26

وَرَ مَ وساريج، آھيان تُنھنجي آسَري،
ڏاڍو ڏونگَرُ جو سُڄي، سو لُطفَ سان لنگهائيج،
اُسري اُتَھِين ويرَ تُون آريءَ ڄام اَچيج،
نِماڻِيءَ کي نُورَ سِين لالَن لڏائيج،
ظُلَمتَ جا زَمِينَ جِي، سا نِرمَلَ نُورُ ڪريج،
ڪامِلَ ڪَنِ ڪريج، فَرياديُون فَقِير جون.

وائي - 1

لَڳڙِي آھي لَغارَ، وو يارَ لَنءَ لَنءَ ۾ لالَنَ جِي،
آءٌ سُتي، ھو ھَلِيا، سَنجھي ٿِيَڙا سَوارَ،
جيڪي اورڻ پِرينءَ سِين، جيڪي پِرينءَ پَچارَ،
کوءِ سي جِيَڻ ڏِينھڙا، پِرينئَان ڌارَ،
لَڳي آھي، نہ لھَي سَندي عِشقَ پَچارَ،
گهڻو اُڪَنڍِي آھِيان، تَن جَتَن جي جِنسارَ،
گڏِي وينديَس گسَ ۾ ڪاڪِيُون ساڻ قطارَ،
مِيخون مُحبت سَنديون ھِنئَڙي منجهہ ھزارَ،
ڪانگن قطارون ڪيون چڪئ کي چَوڌارَ،
آءٌ نِماڻِي نِڪڻي، دَمِج تون دِلدارَ.

وائي - 2

ھوتَن بِنا نِي مِيان، دَردَ فِراق نِي مِيان،
پُنھونءَ سائِينءَ جيڏيون اَلو اَلو ماري آھيان،
اَديُون آريچَن جِي آءٌ نِھوڙِيَس نِفاقَ،
ڏُونگُر ڏوريو نہ ٿِئَي مُون ولھيءَ کان واڪ.

وائي - 3

تِن پِريَن کي اُڪنڍي آءٌ، لَڪَ لنگھيائون، ڏيرَ قراريا ڏيهَ ۾،
چَڙِھي ڏاڍين ڏُونگرين ٻانَڀڻِ اُڇلي ٻانھُون،
باسِي ھُيَس پِريٽِ جي، ٻانڀڻَ ڌِيءَ نہ آءُ.

وائي - 4

ڇوري ڇَڏِ مَ ڇَپرين ٻاروچَلَ ٻانِھي،
جانِبَ جھَڙو جَڳَ ۾ ناھي ڪو ثانِي،
پُنھل نِيو پاڻ سان پورھيتِ پَرٽياڻِي،
پورھيو ڪنديَس پِرَ جو، ڀرينديَس پاڻِي،
ھوتَ مَ ڇڏيو ھيڪلِي ھِيءَ جا وندُر وِڪاڻِي،
اديون، عبداللطيف چئي، ايندُم آرياڻِي.

سُر ڪوھياري

فصل پھريون
بيت - 1

لَيلَ نہ جاڳِئين لِکَھ سِيئَن، ڪُلي نَومَ ڪِياءِ،
قُم ٿِي پُھچ قَريبَ کي، اِجِلِس تو نہ جُڳاءِ،
مُٺِي مھمانَن سِين ويھي رات وِھانءِ،
جيلان نِنڊَ ڪِياءِ، تيلان روزُ رَھِين ٿِي راهَ ۾.

بيت - 2

ليلَ نہ جاڳئَين لِکَھ سيئَن، شامَ سُتِيئَن سَڀ رات،
اوڳي اوٺَيڙَن جا ٿِي پَهُ پُڇين پرڀات،
ٿيُ سَڳر تَنِجي ساٿِ، تہ ڀوري ڪِنھن ڀال مِڙين.

بيت - 3

ليل نہ جاڳِئَين لِکَھ سِيئَن سُتِيئَن رات سَڄِي،
ھِتان ھوتاڻِيَن جُون وييُون خُرزِينُون کَڄِي،
ڀوري تُون نہ ڀَڄِي، سَببَ ڪنھن ساٿِ مِڙين؟

بيت - 4

اِجِلس ڪَري اُٿيا، تَنواريو توڏَن،
نومَ نوازي اُنِکي، مَرَحَبا موڏن،
رِڙِھي رَسُ روڏَن، اَليومَ سِيرَوا سَسُئي.

بيت - 5

غافِلَ غَفلتَ ڇوڙِ، تون ڪِيئَن اَڻاسِي اوجھرين،
چُپاتا چڙھي ويا، وڃي پُھتا توڙِ،
نيڻين نِنڊَ اُکوڙِ، جِمَ وَرنَ۾ واڪا ڪَرين.

بيت - 6

نِنڊَ ويرياڻي ھوءِ، جيڏيون جِمَ سُمھو،
مَتان مُون جِيئَن پوءِ، وَرَن ۾ واڪا ڪريو.

بيت - 7

سَنجھي رھين سُمھي، غافِل منجهہ گَھرَن،
ليڙن جو لطيفُ چَئَي، ڪرڳلُ سُوئِي نہ ڪَنِ،
سي ڪِيئَن مُحِبَ مِڙَن، جي سَنجھي رَھَن سُمھي.

بيت - 8

آلوڙا اکين، آيَمَ نِنڊَ اَڀاڳَ کي،
ھاڻي ھِنَ ڀَِنڀور ۾ گھاريان ڪارَڻ ڪَن،
اديون اَوٺيڙن ھِنئَين سانُ ھاڃو ڪِيو.

بيت - 9

جڏھن سُتيون جي، پَٿَر پيرَ ڊگھا ڪَري،
تڏھن تِنِھِين کي، ساٿَ سُتيئي ڇڏيو.

بيت - 10

سُتيئَن پير ڊِگھا ڪري، وڏِي جاڙَ ڪِياءِ،
دَر ڀَرَ اُڀِيئَن دوستَ جي، تہ سُرڀُرِ توءِ سُڻياءِ،
اَصلُ آريءَ ڄامَ جِي سَڳي تُون نہ سِياءِ،
پُنھونءَ سِين پِياءِ، ٿي نِڀاڳِي نِنڊون ڪَرين.

بيت - 11

اِيُ ڪَمُ ڪِميڻِيَن، جِئَن سُمَھن پيرَ ڊِگھا ڪري،
لوچين ڇو نھ، لطيف چَئَي، ھاري لَئي ھوتَن،
ننڊان نِڀاڳِيَن کي اوڀالا اَچَن،
سي پُنھون ڪوھ پُڇَن، جي سَنجھي رھن سُمھي.

بيت - 12

سُتيئَن سَواري، مُنھُن ويڙھي مُئَن جِئَن،
ڏِٺِئَي نہ ڏيرن جا چَوڌاري چاري،
تيلان ويچاري ساٿَ سُتيئيءَ لڏيو

بيت - 13

سُتِينءَ سَنجھيئِي مُنھنُ ويڙھي مُئَن جِئَن،
اوجاڳا اکين کي ڄاتَئِي نہ ڏيئِي،
ھٿان تو پيئي ٿِي ڪچو ڪِيچِين ڪرين.

بيت - 14

اوجاڳو اَڄاڻِ، ڪِيِئُي نہ ڪَمِيڻِيَن جئَن،
آساري اھڙيءَ پَر پييئِي ڪيچِن سِين ڪاڻِ،
ٻانھي چايو پاڻِ، ٿي سَڄيون راتيُون سُمھين.

بيت - 15

نِنڊون ڪِيئَن ڪجن، ھاري مُنڌَ محمود چَئي،
تو سيئي سيڻَ ڪِيا پَهَ اوچتا جَن،
ڪڏھين ڪِينَ سَڄَن، ويسرَيِون وَرَن سِين.

وائي - 1

گِلا ڪامَ ڪري، لکيو تان نہ ٽري،
ٻَڙي جيڏيون، منھنجي شَھَر ڀنڀور ۾،
جو سينگارُ سَرتئين، سو مون ناه ڳَري،
جھَڙي تَھڙي حالَ سِين، وڃان پيرَ ڀري،
جنھن وَڻَ ھيٺان ھليا، سَڄَڻ سانگ ڪَري،
لامُون تنھن وَڻَ سنديون لوڏيان لايان ڳَري،
قضا جا ڪرَيمَ جي، ڪِنھن تان ڪِينَ ٽَري،
جيڪِي لکيو لوحَ قلمَ ۾، پاڙيان سو پَڙي،
اديون عبداللطيف چَئي، شل قادرُ ڪَرمُ ڪري.

فصل ٻيو
بيت - 1

ڏونگرَ تون ڏاڍو، ڏاڍا ڏاڍايون ڪَرين،
مُون تَنَ اندر تِئَن وَھِين، جئَن وَڻُ وَڍي واڍو،
ڪرمَ جو ڪاڍو نا تہ پَٿَرَ ڪيرَ پَنڌُ ڪري.

بيت - 2

ڏونگر ڏُکَھ سنداءِ، پِرينءَ گَڏِجان تہ چَوان،
ڀِنيءَ ٿِئين ڀورائون، ٻيا ونگا وَرَ سَنداءِ،
چَڱِي ڪانھ ڪِياءِ، پير وڃايُئي پِرينءَ جو.

بيت - 3

ڏونگَر ڏَسُ پِرِيَن جو قافَ نہ ڏِئين ڪو،
قطاريا ڪالھ ويا توڏا وٽان تو،
ھوتُ مُئِيَ جو ھو، ساڄَنُ اُنھِيءَ جي ساٿَ ۾؟

بيت - 4

ڏونگر ڏس پرين جو قافَ نہ ڏئَين ڪَلَ،
قطاريا ڪالھ ويا توڏا توھيِن جَھلَ،
سُڻي ھوتُ ھَڪَلَ، مانَ ٻُڌي ٻاروچو وَري.

بيت - 5

ڏونگَر ڏوراپو، پَھريُون چُنديس پِرينءَ کي،
تھ پھَڻَ پيرَ پِٿُون ڪِيا، تَريُون ڇِنيون تو،
رَحَمُ نہ پِيُئي رُوحَ ۾، قَدرُ منھنجو ڪو،
واڪو ڪَنديَس وو، مونسِين جَبَلُ ٿو جاڙوُن ڪري.

بيت - 6

ڏونگَر مُون مَ ڏُکوءِ، آءُ اَڳَ ڏُکوئِي آھيان،
ساريان ڪو نہ سُکوءِ، سُورَ گھڻيئِي سَنڀران.

بيت - 7

ڏونگَر ڏُکوين کي دلاسا ڏِجَن،
گهڻو پُڇِجي تَنِکي، جَن وٽان ھوتَ وَڃَن،
تون ڪِيئَن سَندا تَن، پَھڻَ پير ڏُکوئِين.

بيت - 8

ڏونگَرَ ڏُکھ پَئَي مُون توسِين ڳالهہ ڪَئَي،
پاڻا آءٌ مُئَي، سُورُ سُڻائي پِريِنءَ جو.

بيت - 9

ڏُونگرَ مون سين رو، ڪَڍِي پارَ پُنھونءَ جا،
سڄڻُ ھوم ھيڪَڙو، ويو ڦوڙائي سو،
ڪنھنکي ڏِيان ڏوھُھ، مون سِين ا را دي اِئين ڪيو؟

بيت - 10

ڏونگر ڏُکوئيون، تو ۾ اورَڻَ آئِيُون،
جي اچن ڦوڙائِيُون، ڏِجَن دلاسا تَنِکي.

بيت - 12

ڏونگَرَ ڏُکويَن کي ڳل نہ سُڪا ڳوڙھا،
ھوءِ جي پَھَڻَ پَٻَ جا، سي ڀَڄِي ٿِيا ڀورا،
گوندَرَ جا گھوڙا، وَڃَن جان جُدا ڪِيو.

بيت - 13

ڏونگَر ڏھاڻِي، پاڻُ مَٿانءِ گهوريان،
تو منجهہ رھاڻِي، سَدا ٻَروچَن جِي.

بيت - 14

ڪي جي ڪَڍيا پارَ، ڏُکيءَ ڏُونگَرَ پاڻَ ۾،
سُڻِي سا تنوار، مِروُن پِيا مامَري.

بيت - 15

ڏونگَرَ ڀُونيَن ڪِيرَ، سَڄَڻَ مِيخُون ڏونگرين،
ھَھِڙا سيڻ سَڌِيرَ، ڪِينَ لھندئِن ڪي ٻِيا.

بيت - 16

ٻَئي ويٺا رُون، ڏُکي ڏُونگَر پاڻَ ۾،
ڪَنھن کي ڪِينَ چُون، مَنجھِن جو پِريتَڻو.

بيت - 17

اَڄُ پڻ ويٺو روءِ، ڏُکي ڏُونگرُ پاڻَ ۾،
ڪوھياريءَ جو ڪوءِ، اَچِي سُورُ اُڌَمِيو.

بيت - 18

ڏُونگَر تہ ٻيلِي، ڏِجي ٻَن ٻيلِيُن ري،
ڪانھ ڇُلندي ڇَپرَين ساڻَس سَھيلِي،
چوٽِيُون چَنبيلِي، جِئَن تِئَن جھاڳي اُکتِي.

بيت - 19

تَپي ڪَندي ڪوهُ، ڏُونگَر ڏُکويَن کي،
تُون جي پَھڻَ پَٻ جا، تہ لِڱَ مُنھجا لوهَ،
ڪَنھن جو ڪونھي ڏوه، اَمر مُون سِين اِئَن ڪيو.

بيت - 20

جِئَن جِئَن ڪَڪَر اُڀَ ۾، تِئَن تِئَن ڏُونگر ڏيٺِ،
مُون تان تَنھِين ھيٺِ، پيرُ نِھاريو پِرينءَ جو.

بيت - 21

اِئين رَھِيسَ راهَ ۾، اُونھَنئَي ھَٿَ ھڻي،
ويا خيالَ کڻِي، ماءُ مُنھنجو جِندڙو.

بيت - 22

ماءُ منُھنجو جِندَڙو ڪِيو خَيالَن،
ڪُوڙَن ڪَذابَن، ڏَاگھن ڏَڌِي آھيان.

بيت - 23

ٻَري تہ ٻيلِي گهڻا، ساٿِي پُڇي سُکُھ،
رفاقَتَ رُڃن ۾، ڏونگرِ ڪاري ڏُکُھ،
آريءَ جو اَھُکُھ، مُون رھُنما راهَ ٿيو

وائي - 1

آھيان جَن سَندي، ڙي اڙي ميان،
مون کي سي نہ ڇڏيندا ھوتا،
پَھائِينديَس پُنھونءَ کي، آءٌ ڳِچِي پائي گَندي،
ويٺِي آھيان واٽَ تي، آھيان آسَروَندي،
پِرين پُڄاڻان ھِتَهين آءٌ رَتِي تان نہ رھندي.
ڪرمَ ساڻُ ڪريمَ جي ’لطف ساڻ لطيف چئي‘،
آءٌ پِرينءَ مِلندي.

فصل ٽيون
بيت - 1

رويو ويٺِي راڳِ اَمَڙِ اوريان نِجُھرو،
لاٿو مُون ڏيهَ وڻِن سان لاڳاپو ۽ لاڳ،
ڏونگِر سي ڏورينديون، جَن اندر ٻَري آڳ،
ھوتاڻِي ھِن ماڳ، مُون کي ڇَڏِ مَ ڇَپرين.

بيت - 2

مون کي ڇڏِ مَ ڇپرين ھِت ھوتاڻِي ھاڻِ،
اوڏي مُنڌَ اُٺَن کي الله ڪارڻِ آڻِ،
پورھيو ڪنديَس پاڻَ، اڳيان آريچَن جي.

بيت - 3

مُونکي ڇَڏِ مَ ڇَپرين ھوتاڻِي ھِنَ ھَنڌِ،
توسِين پُونديَس پَنڌِ، ڏِيندِيَس باه ڀنڀور کي.

بيت - 4

مونکي ڇڏ مَ ڇپرين حاذِقَ ھوتاڻي،
توئِي لئي کاڻِي، ڏُکي ڏوري ڏونگرين.

بيت - 5

مونکي ڇڏيائون ڇپرين، پوءِ رَھايَس پاڻَ،
جي ڀُلايُون ڀاڻَ، تَنکي رَسُ رَسِيلا راهَ ۾.

بيت - 6

سُتي پُون ڇِرڪَ، آيَل ٻاروچَن جا،
وَھَمَ وھاٽِي وَرَ ري ڪوھِياري ڪِڙِڪَ،
ڌَڙُ ڌُوڻِيو تنھن ڌَڪَ، جڏِيَ جِيَڻُ نہ ٿِئَي.

بيت - 7

سُتي پون ڇِرڪَ، آيل ٻاروچَن جا،
پُنھونءَ جي پَيڪانَ جو راسِيُون منجهان رُڪَ،
ھَنيَم ھوتَ ڪِرڪَ، لوچان لوھ نہ نِڪري.

بيت - 8

جيھِي جي تِيھِي تہ بھ ٻانھي ٻاروچَن جي،
حُجَتَ ھوتَ پُنھونءَ سين مون ڪمِيڻيءَ ڪيھِي،
اَصلُ آرِيءَ ڄامَ جي پَلَي آءٌ پيئَي،
ھُوءَ جا پائِيِن پيرَ ۾، تنھن جُتِيءَ نہ جيھي،
وِساري ويھِي تَن ڪيچِيَن کي ڪيئَن رھان.

بيت - 9

ھُئِي جي نہ ھُئَي، تہ ٻانِھِي ٻاروچَن جِي،
اُنَ سَڱَ مُقابِلِ سَسُئِي سَندين ٿِي سُئَي،
ھُن تان لَڄَ لُئي، ھِنجو ھَلَڻ ھوتَ ڏي.

بيت - 10

گولِي بَندي ڏاهَ، زَر خَريدي جَتَن جِي،
اَڄُ پُڻ، عِنايت چَئي، ھَٿِ آرياڻِي آءُ،
سو مون سَڏُ سُھاءِ، جِئَن ٻانھِي ڪوٺِين ٻاجهہ سِين.

بيت - 11

ڪَنيزَڪَ ڪيچِن جي ٻانھِي ٻانھوٽِي،
ٻَئَي ٻاروچي ھَٿَ ۾ چَڳن سِر چوٽِي،
ٻانڀَڻ کي موٽِي، پاڻَھِي پُڇندو پَٻَ ڌڻي.

بيت - 12

ڪَنِيزِڪَ ڪيچِين جِي ٻانھوٽِي ٻانِھي،
سي ڪِئَن وَڃَن وِسِري، جي جيءَ اندر جانِي،
اَڱڻ اَمانِي، شَال ڪيچِين جِي ڪامَ ٿِئَي.

وائي - 1

مونکي نِيندا ساڻُ، ٻاروچا ٻاجهہ پَئَي،
ڏِيندا مُون ڏُکِيءَ کي، الله لَڳِ اُھڃاڻُ،
”لاتقنَطوا مِنْ رحَمة اللهِ“، پِريَن چيو پاڻُ،
”اِنَ اللهَ يَغِفُرالذُنوبَ جَمِيعاً“، سچو اِيُ پَرياڻُ،
اَديُون عبداللطيف چَئَي، اھڙو آھي اڳواڻُ.

فصل چوٿون
بيت - 1

ڳائو نہ وائو اَديون آريچَن جو،
لنگهي پَٻَ پَري ٿِيا، ڇڏي رڻُ رائو،
ڏيئَي ڦوڙائو، ويا ويچاريءَ سُپرين.

بيت - 2

ڳائِي نہ وائِي اَديون آريچَن جي،
ڪَنھن پَر ڪَھِي لنگِھيان جبلُ جھاجھائي.

بيت - 3

ھَلَڻُ سَھان نہ ھوت جو، کوءِ وَڃَڻَ وائِي
جيڪَس واجھائي، ھاڻي مَرندِيَس ھوتَ لئي،
کِڙيا پَئَد خُرزِينُون، ڪَشِين مَ ڪيچائِي،
اَسبابَ عنات چَئي، اُنِجا سُونھَن رُکيائِي،
ڏَسڻُ ڏونگريَن جو تَن کي تَسلائِي،
مار مَ مُون مَائِي، تہ روئِي ھوتُ رَھائِيان.

بيت - 4

ھَلڻ سَھان نہ ھوتَ جو، وڃڻُ آءٌ گهوريان،
ھُون ھميشھ ھِتَھين، تہ ڏونگَرُ ڪوھ ڏوريان؟
اکين سان اوريان، پَسان شالَ پُنھونءَ کي.

بيت - 5

ھلڻ سھان نہ ھوت جو، وَڃَڻُ مُون نہ وَس،
اللهُ آريچَن جِي گولِي ميڙئين گَس،
پِرين پَنھوارَ پُڇان تو، ڏونگريا مون ڏَس،
اکين جي آرَس، مُنڌَ جيھائِي جوڙَ ڪِي.

بيت - 6

ھلڻ سھان نہ ھوت جو، وَڃَڻُ مَ واريو،
رَھو رات ڀنڀورَ ۾ ڪا گھڙي ھِت گھاريو،
معذور مَ ماريو، سِڪي جَنھن سَڱ ڪِيو.

بيت - 7

مونکي جَنھِين ماريو، آنَڪي گَڏِيا سي،
تَنَ۾ طاقَتَ ناهِ ڪا، اَدا اُنِھين ري،
سُورَ سَلِتُم تي، جيلان ڳالهہ ڳَري ٿِي.

بيت - 8

مُونکي جنھين ماريو سُڃاتَمِ سيئَي،
پُنھونءَ پيڪانَ پَڇَندِيا ٻَلَن تَان ٻيئَي،
ويڄَنئان وَيئَي، ٿِي وھِيڻي سَڄَڻين.

بيت - 9

مونکي جنھين ماريو سُڃاتَم پاڻان،
لوھُو لِڱَن ناه ڪِي، سَنڌَ مِڙيئَي ساڻا،
دارُونءَ جا داڻا، ڏِنَم ھوتَ ھَٿن سِين.

بيت - 10

پَِرتَوو پُنھونءَ جو، ڪِي ڇانئِين، ڪِي اُسَ،
قَريباڻِي ڪُسَ، آھي ڪَرَ ٻَڪَر ڙي.

بيت - 11

پرتوو پنھونءَ جو، سَھائِي سِياهُ،
مُنھن ڏيئَي مون آئيو رنگارنگِي راهُ،
پَھرين ڏيندا پاهُ، پوءِ رڱيندَا رڱَ ۾.

بيت - 12

پرتوو پنھونءَ جو جُھڙَ جِئَن جھالا ڏي،
آءٌ تنھن آريءَ کي، وٺيو راهَ رُئان گهڻو.

بيت - 13

پرتوو پُنھونءَ جو رُڳِيائِي راحَتَ،
ڀانيان ڏينھُن ڀَوارَئو ساڄَنَ لاءِ صَحتَ،
مِٺي مُصيبتَ آھي، آريءَ ڄامَ جي.

وائي - 1

ٻاروچي ساڻُ ٻڙَي اي جيڏيون ھيڪَرَ ٿِيان ھيڪانِدي،
چڙھي نہ سَگھان چوٽِئَين، يار بِنا دل ماندي،
پَھُچائِجُ پُنھونءَ کي، ھي پيادَڙي پاندي،
ڀينَرُ ھِنَ ڀَنڀورَ ۾ آءٌ اِرادي آندي،
پورھيَتِ پُنھونءَ ڄامَ جِي، باندَن جي باندي،
ڪَرمَ ساڻُ ڪريمَ جي، ڪيچِي ٿِيندَمِ ڪانڌِي.

فصل پنجون
بيت - 1

ريءَ قَريبَن قُوتُ ڪِيو، آءٌ ويٺي وَرھ چَران،
اِن عذابان اَڳھين مادر ڇو نہ مَران؟
اَديون جو نہ اَوھان، سو مان سُورُ سَرَتيون.

بيت - 2

ري قريبن قوتُ ڪِيو، ورھ چران ويٺِي،
ٻانڀَڻِ کي ٻروچَ ري، ٿِي ڏُکَن سِين ڏيٺِي،
تو پُڄاڻا سُپرين، آءٌ سُورَن سانڀيٽِي،
جا مَرضَن مَروٽي، سا سَرتيون ڪِيئَن سَگِھي ٿئَي؟

بيت - 3

سَرتيون ڪيئَن سَگِھي ٿِئَي، ويڙِھي جا ورھَن؟
چِتُ جنھنجو چُورُ ڪِيو، ڏُکويو ڏُکَن،
پُڄاڻان پِريَن، اديِون اَگِھي آھِيان.

بيت - 4

اَديُون اَگِھي آھيان پِرينءَ پُڄاڻا،
سي ڪوھيارا ڪِيڻَ ويا، ساڄَنَ سِياڻا،
جي سَسُئِي سِيباڻا، سي وڃي ڪيچ قراريا

بيت - 5

حقيقتَ ھِنَ حالَ جِي ظاھرُ ڪريان ذَري،
لڳي ماٺِ مِروئَن کي، ڏونگَرَ پَوَن ڏَري،
وڃن وَڻَ ٻَري، اوڀرُ اُڀري ڪِينَڪِي.

بيت - 6

حقيقَتَ ھِنَ حالَ جِي، جي ظاھر ڪريان زُبانَ،
لڳي ماٺِ مِرُوئِنَِ کي، رَسي سُورُ شَبانَ،
ٽاڪَر ٽِڪي ڪانَ، جَبَلُ سَڀ جَلِي وڃي.

بيت - 7

جي حَب نہ ھلڻُ سِکِيا، جَڏا ميڙِ جليلَ،
لنگهائي لطيف چَئي، نِجن ڪيچ قليلَ،
وِساري وَسِيلَ، متان مارَڳ ڇڏئين.

بيت - 8

ساريان ٿي سَبيلَ، پُر تقصيرون پاڻَ ڏي،
متان مونکي ڇَڏئِين آريءَ ڄَامَ اصِيلَ،
وَرُ ولِھن جا وَسِيلَ، رَسُ رَھبَرَ راهَ ۾.

بيت - 9

اَچيو اَچيو چُون، وھ ويا تہ گهوريا،
سَرتِنِ سانگُ سُکَن سان، مُون جئَن رَتُ نہ رُونِ،
اُو مَرُ ويٺِيُون ھُون، مُون سانگاتُو سُورَ ٿِيا.

بيت - 10

سَرتِيُون سُوراتِن جِئَن ڪوھ ٿِيُون پَٿَر پُون،
گھاءُ نہ لَڳن گھَٽَ جو، ريا مان ٿِيُون رُون،
چِيتاريو نہ چُون، پارَ مُنھنجي پِرينءَ تان.

بيت - 11

جَڙَ جا ھَنيَم جَتَ، تَنھن ڳُجِھيءَ ڳاريَم جِندَڙو؟
اَندَر ريلا رَتُ، ٻاھَر ٻاڦَ نہ نِڪري.

بيت - 12

پَسيوءِ جَوءِ ذرا ٿِئي، ٻَلُر لَڳُسُ ٻاڻُ؟
سا مُنڌَ مَري نہ جِئَي پيئَي پَڇاڙي پاڻُ،
سَسُئي سُورن ساڻُ، سَنڀوڙِي سيد چئي.

بيت - 13

ڪڏھن ڏِٺيَم ڪانڪا سَرتِيُون سَراھي،
ڏِھاڻي ڏيرن ۾ وَڃَڻ جِي وائِي،
جي نہ آءٌ ڄائِي، تہ عيب نہ لڳو ھُوندَ اوٺِئَين.

بيت - 14

تو اڳ نہ سُيون ڪَڏھِن ھاڪُون ھاڙھي جُون،
ڪيچان اوري ڪيتريُون مَعذُوريُون مُيون،
واٽُون ويھ ٿِيُون، ڪوھ ڄاڻان ڪھڙِي ويا.

بيت - 15

واٽُن سَھِي وِيا وَرَ مَنجھاني واسِيا،
اِھڙا ھوت ھُوا، سُڃَ ڪِيائون سُرھي.

بيت - 16

اَڻَ ڏُکوئِيون ڏُکن جِي، ڪوھ ٿِيون پَٿَر پُون،
ناه اوراتو اُنَ کي، ٿِيُون لوڪَ ريائون رُون،
ڀَنَڻ ڀيڙيون ھُون پارَ تَنھِين جا پڌرا.

وائي - 1

توڻي نِين نہ نِين، آلو مِيان آءُ اُنِھين جِي آھيان،
زورو ھِنَ ضَعِيف سِين ڪامِلَ ڪوھ ڪَرين؟
جَتَ پنھنجي جُوءِ ۾ جانِبَ مانَ جَٽِين،
پِڪَ پَدَمَنِئَان اڳرَي سُرڪِي مانَ سَڃِين،
ٻانھي ٻاروچا پانھِنجي سَڳَر مانَ سَڃِين،
پيرين آءُ نہ پُڄڻي ڪَرَھَلَ ھوءِ نہ جَھلِين،
اديون عبداللطيف چَئي، نِينھُن نِباھيو نِين.

فصل ڇھون
بيت - 1

ڪنھن پَر رُئَان پِرينءَ کي، روئِي نہ ڄاڻان،
مَٿي ڪِيو ڀُڻان، ھَنجُن ھاڻا ھٿَڙا.

بيت - 2

ڪنھن پر رئان پِرينءَ کي، اندر ناه اُساٽَ،
لوھُوڪا لَڪَن تي، ويري مَٿي واٽَ،
ڇَپَرَ ۾ ڇُونڇَاٽَ، ڏٺَم ڏُکويَن جا.

بيت - 3

ڪنھن پر رئان پِرينءَ کي پُڇَڻَ ناه پَچار،
اندر ٿِي آھون ڪري، کاڻِي منجهہ خُمارَ،
گريبيءَ جي گُفتارَ، ٻِيءَ ڀَتِ ٻاروچَن ۾.

بيت - 4

ڪنھن پر رُئان پِرين کي، پارُ نہ ڄاڻان پَنڌُ،
ڪيچِين ڪارڻِ ڪَنڌُ، نايو ٿِي نَعرو ھڻان.

بيت - 5

ڪنھن پر رُئان پِرينءَ کي، پارُ نہ ڄاڻان پيرُ،
ڀَنَڻُ مون ڀيڙو ٿِيو، سُورَن لاءِ سيرُ،
آريءَ لَئي اُليرُ، رَقض ڀاڱي رَنَ جي.

بيت - 6

ڪَنھن پَر رُئان پِرينءَ کي، رُئَڻ مُون رياءُ،
بَرَن ۾ بُڪاءُ، ٻِيءَ ڀَتِ ٻُڌُم جيڏيون.

بيت - 7

سُڃَ وَسندي تَنکي جوشَ جَلايا جي،
طالِبَ جي تحقيقَ جا، نِينھُن تَنِھين وَٽِ ني،
ٽيڏِي پَسي ٽي، ھُو تان آھي ھيڪَڙو.

بيت - 8

ٻِيون ڏيئَي ٻِيَن کي، ھَلِج پاسي ھيڪَ،
وَرُ نہ سَھي ويڪَ، تون ٽيڏِي ٽِيايون ڪَرين.

بيت - 9

اَڃا تُون اَواٽَ، واٽان پاسي ويسَري،
سُونھي ٿِي سُواٽَ، تہ منجهان دل دُکھ لَھي

بيت - 10

ٻِانھِين پَسِي پَٻُ متان ڪا مُنڌَ ڏِئين،
اڳِيان ڪَوُمَ ڪَٻُ، اِيءَ قالِي آڏو ڪيچَ کي.

بيت - 11

ڏاڍي لُڪَ لَڪَن جي، پَٽَن پوءِ پَچاءُ،
ڇَپر ڪوسو واءُ، ھَريا تو نيڻَ ڪِيا.

بيت - 12

ڇِنَنِ توءِ مَ ڇِنُ، پاءِ اُميري اُنِسين،
جي ھوءِ اَوڳُڻَ ڏيَنئَي سَسُئي، تہ تُون ڳُڻ ڏيئي ڳِنھھ،
پُٺِيءَ لڳي پِنُ، ھِنَ سُنھاري سَڱ کي.

بيت - 13

مَنِزلُ دُور مَن تَنھَا جِت ڪن ٻوليُون ٻاٻيھان؟
نھ ڪا پھر نہ پيچرو نہ سُڄَن ڪي ڪِينھان،
لِکِيءَ جُون لِيھان، ٿِي ٿوريان لعل لطيف چئي.

وائي - 1

زاري سا زاري اَلو ڀلو ڪوھياري سَان آءٌ جا ڪَنديَس زاري،
ڪِينَ جِيان ٿِي جيڏيُون، سُورَ پِريان جي آءُ ماري،
اُٺَ گُنگائِي ھَلِيا، بوتَا ھُئَڙَن باري،
ڪري ڪوھيارو ھَلِيو مُون سِين قِيامت ڪاري.
مانَ ورمَن وچ ۾ اولاڻي آريءَ،
ھِندُوئَن جِئَن ھولِي ڪري، مون ڌوڙ مٿي تان واري،
لالنَ لَڳُ، لطيفُ چَئي، واجھائي ٿِي ويچاري.

وائي - 2

جَنھنِ جي آھيان ڏونگر ڏوري،
ماڻھو چونم ڀوري، تنھن ڪوھياري کي ڪھل پوي،
نِيو نِماڻي پاڻَسِين، ڇَپَر ڇڏيومَ ڇوري،
روئِي رَڱينديَسَ رَتَ سِين، ساڻُ چُئاڪَن چوري،
اَديون آريچَن جو لهُ لڳو مُون لوري،
ڪشي ڪانُ ڪَمان مان، لائي وِيَڙا لوري،
نالائق سان لطيف چَئَي، قادرُ ڪَرمَ ڪندو ڙِي.

سُر حسيني

فصل پھريون
بيت - 1

تان ڪِي ڳوري ڇُلُ، جان لاڙائُو سِڄُ ٿِيو،
ھاڙھي ڌاري ھُلُ، وڃي ڪيچِيَن جو ٿيو.

بيت - 2

لَڙُ مَ، لاڙائُو ٿيو، گھُتُون گوھِيُون ڇَڏِ،
لاھ مَ لَڏو لَڏِ، تہ ڳاڙھي سِڄ ڳالهہ مِڙِين.

بيت - 3

لڙ م لاڙائو ٿـِيو، هلـِي ڪر همت،
سـِـج سامـُهـُون مـُنهن ۾، متان ڪرئين ڪٿ،
سپيريان جي سٿ، ڳاڙهي سڄ ڳالهه مـِـڙين.

بيت - 4

لَڙ مَ، لاڙائو ٿيو وَرَ چُونڊيندي وَڃُ،
آھي اِيُ اُھُڃ، ھاڙھي ھلنديُن جو.

بيت - 5

اُلَھِي سِڄَ اَويَر ڪِي، ڏٺائين ڏونگَرُ،
سَسُئيءَ کي، سيد چَئي، سُورن جو سَمرَ،
ڪُٺَل رَکيِو ڪَرُ، ويچاريءَ وڻڪار تي.

بيت - 6

اُلَھي سِڄَ اَويرَ، مَ ڪَر معَذورن تي،
پَسِي مران پيرَ، ڏونگر ٻاروچن جا.

بيت - 7

ويو ٻاروچو نِڪري، ھاڻي ڪريان ڪِيئَن،
سِڄَ اُلٿي سِيئَن، سَٽون ڏِينديَس سُڃ ۾.

بيت - 8

ويٺي مون ويو، لَڙِي سِڄُ لَڪَن تان،
آءُ ڏوريندي ڪيتَرو، پَھَڻِن پيرُ پِيو،
سُورَنِ ساڻِ سِھو، اچي ٿِيم جيڏيون.

بيت - 9

سَرتيون سُڄي سُڃَ، متان ڪا مونسين ھلي،
پاڻي ناه، پنڌ گهڻو، اڳيان رائو رڳي رڃ،
متان مري اُڃ، ڪا ڏئي پاراتو پرينءَ کي.

بيت - 10

ويو سڄ وڻن تان، راسيون رَتائين،
مون کي ماريائين، اَمَلِ اونداھي ڪري.

بيت - 11

ويو سڄ وڻن تان، راسِين ڏيئَي رڱُ،
جنھنسان منھنجو سَڱُ، سو ڪوھيارو ڪيچ ويو.

بيت - 12

پَٽي نہ پيرون، اوڏيءَ ڇَڪَ نہ ڇَميا،
پويون ھيءَ ڀيرون، نينھُن نِباھي ھليا.

بيت - 13

مَري ٿينديَس مُڃَ، جَتَن ڪارڻ جيڏيون،
ڪَري ڪوھيارو سُڃَ، ويو ڇُلائي ڇپرين.

بيت - 14

ڏِٺم ڏونگريا، گهوري ھُيسَ جن جي،
مُون لوڏانئَي لکيا، اھڙا ٻاروچا،
آيل ڪوھيارا، مُون ڪرَلاھُو آئيا.

بيت - 15

سُيئَي ڪا تَنوارَ، ڪي ھُئين ٿي ھٿَ کڻين،
سوين رُليون سسئَيون ھوتاڻن ھزار،
ٻاروچاڻا ٻارَ، توڙان تَرسُ نہ سکيا.

بيت - 16

سڀئي پُڇُمَ سسئَي منجهان پَونئَن پَروڙ،
ويهي وڏي ڍڳ مان ڌُڻي وجھج ڌُوڙ،
تہ ڪر ماڻين، موڙ، جي پند اھائي پارئين.

وائي - 1

جي ھُوندَ ڏٺائون، وو جيڏيون حالُ منھنجو ھِهڙو جِھڙو،
چَڙھي نہ سَگھان چوٽِئين، مارَڳُ مٿاھُون،
ڏُکِيءَ سَندي ڏيجَ ۾ ڏونگُر ڏِنائُون،
ويندي ڪِيون وَڻَن سِين سَسُئَي سُکائُون،
پُنھون وَٺِي پاڻَسِين اَچان جي آءٌ،
ڏينديَس شاخَ سَڀڪَنھن وَڻ وَڻ واچائُون،
ھِينئَڙو ڏَندڻ پاڙَ جِئَن ڇِڪي ڇِنائُون،
ھِينئڙو ڏاڙُھونءُ گُلَ جِئَن ريھي رَتائُون،
ھوءِ جي پَھَڻَ پَٻَ، جا، سي مَڻيا مُڪائون،
ھُون سلامت سُپريِن، گهوري سا آءٌ،
سو جي سُئوم ڪَنَن سان پَهُ جو ڪِيائُون،
ٻانھُون ٻيلَ نہ لاھِيَان پُنھل کي آءٌ،
آيا عبداللطيف چَئَي، پُنيون مَنَ جون مُدعَائُون.

فصل ٻيو
بيت - 1

ڪِي ڌَرَ تَتي ماءُ، ڪي ڄَرَ سَندي سَڄڻين،
ھَلي ۽ واجھاءِ، ٻِنھيءَ ڄيَرن وچَ۾.

بيت - 2

مَٿِيان مَٿي مَچُ ٻَريَمُ ٻاروچَن جو،
مُون کي طعنا تي ڏِئين، جئن نہ پروڙئَين سَچُ،
اَمَڙِ اوري اَچ، تہ سِٽَ سُڻايئَين سُورَ جِي.

بيت - 3

مَٿي منجهان مِينھُن، پَسو پاڻِي جِئَن وَھي،
مُون ڀانيو نِينھُن، ڄِڀيون ڄيري سَنديُون.

بيت - 4

منجهان مُنھنجي رُوحَ، جئ وڃي ساڄَنُ وسَري،
تھ لڳي مَرُ لُوھ ٿَرَ ٻاٻِيھو ٿِي مَران.

بيت - 5

لَڳِي مونکي لُوھ ورھ واٽُون لائِيُون،
رازُ جنِھين سِين روحَ، سو ڪوھِيارو ڪيچِ ويو.

بيت - 6

ٽِمَن نيڻَ رَتُ وَھي چُئاڪا ڪِيو،
مونکي ڏنءُ ڏِيو، اَئِين ٿا وڃو اوٺِيا.

بيت - 7

امڙِ کوءِ گھروءَ مُونھان وَڃي ساٿَڙو،
مُون جي تان نہ ٻَريو ھينئَڙو ڏِئي وَٽِ جِئَن.

بيت - 8

اَمڙ وڃي آڻِ، چَرَخو آتَڻَ وچَ مَان،
ڪِتَم جَنھِين ڪاڻِ، سو ڪوھيارو ڪيچ ويو.

بيت - 9

امَڙ کَڻ وچان، چَرخو چِيھاڙيُون ڪري،
مَڇُڻ ھوتَ چِتان، مُون ڀِريندي وسري.

بيت - 10

پَھي ڪامَ پِڃاءِ، اَمَڙ مُنھنجي آسري،
ڏيئَي لَتَ چَرخي کي پُوڻيون پاڻِيءَ پاءِ،
ڪَتِم جَنھِين لاءِ، سو ڪوھيارو ڪِيچ ويو.

بيت - 11

پَھي ڪامَ پِڃَاءِ، اَمَڙ مُنھنجي آسري،
ڏيئَي ڪِي ڪَتاءِ، مُون کي نِينھَن نِھوڙِيو.

بيت - 12

کوءِ ڪَتڻ، ٻَن ڪپاهُ، کوءِ آتَڻُ، ٻَن جيڏيُون،
ساڄَنُ مُنھنجو ساهُ، ھاڃي منجهہ ھَڻِي ويو.

بيت - 13

آتَڻُ چُونِم ڪَٽُ، تاڻِيان تَندُ نہ نِڪري،
پاڻان روئي رَتُ، چَرخو مُون چِڪَ ڪِيو.

بيت - 14

نئَوَن نِينھُن لَڳوس، ڳَري ۽ ڳالهيون ڪَري،
اوريندي اَرٽَ سِين پُنھون ياد پِيوس،
پَھو پَٽِ ڪِريوس، ھُو ھِتِ اوڏانھِين رَھِيو.

بيت - 15

کوءِ ھاڙھو ٻَن ھوتُ، پُنھون ٻَن پِريتَڻو،
مادر مُون موتُ، پَسَڻان پِرائيو.

بيت - 16

کوءِ ٻولِي، ٻَن ٻروچُ، گهوري ذات جَتَن جِي،
مون کي چَئِي لوچُ، پيھِي ڇَپرين ويا.

بيت - 17

جِئَن جِئَن تَپي ڏِينھُن، تِئَن تِئَن تاڻي پنڌَ ۾،
ڪو اَڳانجھو نِينھُن، ٻانَڀڻَ ٻاروچَن سِين.

بيت - 18

جئَن جئَن ڀِڄي راتِ تئَن تئَن تاڻي پنڌَ ۾،
ڀوري ٻِي نہ تاتِ، جيڪا سا جَتَن جي.

بيت - 19

نَڪو ليکوئِي ٿِيو، نَڪو تَتو ڏِينھن،
تِھان اوري نِينھُن، ڇِنو آتَڻَ وارئِين.

بيت - 20

جان جئَين تان جَلُ، ڪانھي جاءِ جَلَڻَ ري،
ٿَڌيءَ تَتيءَ ھَلُ، ڪانھي ويلَ وھَڻ جي.

بيت - 21

تَتِيءَ ٿَڌِيءَ ڪاه، ڪانھي ويلَ وھَڻ جي،
متان ٿِئي اونداه، پيرُ نہ لَھين پِريَنءَ جو.

بيت - 22

شاديءَ جو سِينگارُ، آيل مَرَڪُ منھنجو مُون پِرين،
آھي ڳَهُ ڳِچيءَ جو، ڏي ھالورا ھَارُ،
آھي اُگھاڙن کي جانِبَ جو جنسارُ،
آھئَين کاڄُ بُکِيَن جو تان تون طعامُ تيارُ،
اَعليٰ اُوچو عيدَ ۾ دوسِتاڻو ديدارُ،
حُسنَ ھوتَ پنھونءَ جي ڪَڪوريو ڪوھيارُ،
سُڃَ ڪِيائين سُرَھِي، واسِيائين وَڻِڪارُ،
ڇَپَر ڇَٽُون مُڪِيون، عطرُ ٿِيو آوارُ،
ڪوڙين ٿيا ڪيترا نالي تان نِثارُ،
سَدا صَلابَتَ جي گولِي گِرفتار،
گهوريان گَھرُ گِھٽيءَ تان، اَچي جِئان آڌارُ.

فصل ٽيون
بيت - 1

ڪو گُھمندي گهور، آيُم ٻاروچَن جو،
ڇَڏِيِنديَس ڀَنڀورُ، ھِنئَون ھِت نہ وندُري.

بيت - 2

ڀَنڀوران ٻَاھِر ٿِي، مُون جي سَڏَ ڪِيا،
سي جي ھوتَ سُئا، تہ ھوند نہ ويڙو نِڪري.

بيت - 3

مُون ڪيئَي ڪِيا سَڏ، ڀَنڀوران ٻَاھِر ٿِي،
پر ٻاروچاڻي لَڏَ، لَڪَ سَويرو لَنگِھيا.

بيت - 4

ڀنڀور جَن سُکن، مُونکي ساٿَان کاريو،
ھاڻي ساڻ ڏُکن، تان ڪِي ڏُونگر ڏوريان.

بيت - 5

ڀَينَرُ ڀَنڀوران، ڀَڄو تان اُبھو،
اَڳي اِنَ ماڳان، سَرتِيُن سُور پِرائيا.

بيت - 6

ڀينر ھِنَ ڀنڀور ۾، دوزَخَ جو دُونھون،
سَوارو سُونھون، پُڇي پُورج سَسُئي.

بيت - 7

ڀينر ھِنَ ڀنڀور ۾ گھايل ٿِي گھاريان،
سَڄَڻَ جي سانگ ويا سيئِي ٿِي ساريان،
سي ڪِيئَن وساريان، جي وَٽان مُون واٽَ ٿِيا.

بيت - 8

ڀنڀوران اُجاڙُ، سَرتيون سَکَرُ ڀانِئَيان،
مُونسِين تنھن پَھاڙَ، ڏُکان ھَڏِ نہ ڏوريو.

بيت - 9

اُجاڙان ڀنڀورُ، سَرتيون سَکَرُ ڀانِئَيان،
آرياڻيءَ اَتورُ، ڏِٺُم جِتِ اَکين سان.

بيت - 10

لَڳي لاڳاپي ڀوري، مُنڌَ ڀَنڀورَ جي،
پِرين وڃائي تي، ڏُکي ڏوري ڏونگرين.

بيت - 11

ڪُلِھي ڦاٽو ڪَنجِرو، مٿو اُگھاڙو،
مُنھنجو ڪُڄاڙو، ڀينَرُ ھِنَ ڀنڀورَ ۾.

بيت - 12

ڀُليو سڀُ ڀنڀورُ، جو پُٺِيءَ ھوتَ نہ ھَليو،
شَھر سُڃاتو ڪِينَ ڪِي آرياڻِي اَتورُ،
ماڻِيو تَنھِين مورُ، ديکيو جَنھِين دل سِين.

بيت - 13

جَنھِين ديکيو دل سِين، پُٺِيءَ سي پييُون،
تھ پِڻ ٿي وييون، جي پُنھونءَ پاڻُ لِڪائيو.

بيت - 14

بُرو ھو ڀنڀورُ، جو آرياڻِيَ اُجاريو،
لاٿو سَڀ لوڪَ تان ھاڙھي ڌڻِيءَ ھورُ،
ڇوريُون ڇُرَڻُ سِکيُون، پُنھون ڪِيائون پورُ،
آيو سو اَتورُ جَنھن ڏُکيون ڏِکَھ وِھاريُون.

بيت - 15

ڏُکَن پُٺِيان سُکَ، سِگھا ٿِيندَئِي سَسُئَي،
پير مَ ڇَڏِج پِرينءَ جو توڻي لُڪون لَکَھ،
ڏورج پاسي ڏُکَھ، تہ پَوي ٻاجهہ ٻَروچَ کي.

وائي - 1

لڳو منجهہ لَڪَن، آيل تازو پيرُ پُنھونءَ جو،
نھ ڪنھن واءَ وڃائِيو، جھوريو تان نہ جَھڪُن،
کِهَ کَٿُوريان اَڳَري ھاڻِي جا ھوتَن،
بورائو بَرَن جو رڙھِيو منجهہ رَندَن،
لُطفَ ساڻُ، لطِيفُ چَئي، ڪندو وَڙُ ولھَين.

فصل چوٿون
بيت - 1

لَڄايا مُونھان، ساجُھِرِ تي سيڻَ ويا،
پييَن ڀنڀوران، سُڌِ منھنجِيءَ ذات جي.

بيت - 2

ھُيَس جي آءٌ، ٻانھي ٻاروچَن جِي،
ھوندَ نہ ڇَڏِيائُون، ڏُکِيءَ کي ڏُکَن ۾.

بيت - 3

آءٌ جي ھُيَس ھَڏُ، اَديون آريچَن جو،
ساٿَ لَڏِيندي سَڏُ، ھُوندَ ڪوھيارا ڪَرين مُون.

بيت - 4

ھُيَس جي سياءِ تہ ڪَيَمُ ڏُکُ ڏيرَن تي،
ادبَ وچان اُنِسِين ڳالهہ نہ ڪِيَمَ ڪاءِ،
ذاتِ منھنجِي ماءِ، ڪَچو ٿِي ڪيچين کي.

بيت - 5

اوٺِيَن اُمارو، مُون جَھليندي نہ رَھِيا،
ساٿِيَن سَوارو، ڪِيو ڪيچُ اَکِيُن ۾.

بيت - 6

ساٿِي توءِ ھَلَن، پَٿَرُ جي وارَ ڪريان،
جيڪس ٻاروچَن، ڪو ڏِٺو عَيبُ اکيَن سِين.

بيت - 7

ساٿِين سِيئَن نہ جاڳِي، پوءِ ڪُڄاڙِيان روءِ؟
اِيءَ پَر ڪُپَر ھوءِ، جئَن ھو سَانگِي، تُون سُمھَيِن.

بيت - 8

ساٿِي نہ پَسان سي، جي ھُئَم ھِنئَين ٿُوڻِيُون،
ھاڻي ڪَنِھين جي وڃيو اَڱڻِ اُڀِيان؟

بيت - 9

آنڪي ساٿِي ڏِٺَ جي مون ويڙھ وِڃائِيا؟
رُئان رَتُ مَڃُٺَ، ھاڻي تَن پِريَن کي.

بيت - 10

مُون سَڏيندي سَڏڙا، ساٿِي سَڏَ نہ ڏِين،
ولھيءَ جي وٿاڻَ تي توڏَ نہ تَنوارين،
ھَيڏا ھاڃا ٿِين، بُري ھِنَ ڀَنڀَورَ ۾.

بيت - 11

ڪَھان تان ڪيچان پَري، وھان تان وَٽ مُون،
ڀُلي ڏوريَم ڀُون، عَبَثُ آريءَ ڄامَ کي.

بيت - 12

ڪَھان تان ڪيچان پَري، وھان تَان سِرَ ھيٺِ،
ٻاروچي سِين ڏيٺِ، جيڏيون جيھي پَر ٿي.

وائي - 1

ھوتَ ھوتَ اي ھوتا، ڏيَنديَس ماهُ مِرُوئَن کي،
آءُ جرا جِيُ ڪَري،
ڏيئي باه ڀنڀورَ کي، آءٌ آيَس تو ڳَري،
آرياڻِي پُنھونءَ ري، مُونکي سَرتيون تان نہ سَري،
جَنڊِي پايون جان ۾، ڏُکيءَ ڏُکَھ ڏَري،
آءُ اوراھُون سُپرين، وَڃُ مَ پِيءَ پَري،
مُون ڏِٺي مُون وِسھو ورچي تان نہ وَري،
ڏُکيءَ جي ڏيکارئين، ڌاران مُنھَن مَري،
پيالي پِريَن جِي موھِيَس ميٺُ ڪَري،
آريءَ جي عِشقَ جي مُون کي اَندَر آڳ ٻَري،
توکي توءِ نہ ڇڏيان، جي وڃان ڀُون تَري،
ڌَڙُ وجھنديَس ڌُوڙ ۾، مَٿو ڌارَ ڌَري،
ھَلَڻُ سُڻِي ھوتَ جو ڏُکِي پَسُ ڏَري،
پِرين کڻجُ پانھجِيون اَکيُون ٻاجهہ ڀَري.

فصل پنجون
بيت - 1

لَيِڙَن لَنگهي لَسَ، مانباڻِيان مَٿي ٿِيا،
وَٺِي وَرُ واٽَ ٿِيا، پُنھون ڄامَ پَھَسُ،
ھُئا وَڏِي وَسَ، ٻاروچا ڀَنڀَورَ ۾.

بيت - 2

وَڏِي وَس ھُئَا، ٻاروچا ڀَنڀَورَ ۾،
وَڃِي ڏُور پِيا، پُٺِيءَ سانگُين سُپرين.

بيت - 3

سانڍِ پنھنجي ساه، نا تہ ٻانھِين ٿي ٻُورا ڪِريان،
واڳِيُون جي وَرَنَ سِين تَن سَرتين سيجَ سُھاءِ،
مُون کي طَعنا تي ڏئين، مون جِئَن مُٺِئَن نہ ماءِ،
آريءَ جِي آڪاه، رُلايَس روھَن ۾.

بيت - 4

ماءُ وھاڻو وار، کَڻُ پَٿراڻِي پانھَنجي،
جيڪي ڏِنُئي ڏَيجَ ۾، سو سَڀوئِي سار،
وڃان ٿِي وڻڪار، ڏِٺُمُ پيرُ پُنھونءَ جو.

بيت - 5

ڇِپُون ڇَپَرَ کَٽَ، پَھَڻَ پَٿراڻِيُون ڀانِئَيَان،
جِتي رَھان راتِڙِي، تِتِي مِرُون مُون مِٽَ،
سيڻن جِي سَھَٽَ، ڏونگرُ ڏولِي مُون ٿِيو.

بيت - 6

ڏِني سِڪَ سَسُئَي کي ٻيلِياڻِي ٻَروچَ،
لوڪُ وچانئَي لوچَ، نيئَي پَھچائي پُنھونءَ کي.

بيت - 7

مُسافِر نَئون ماءِ، ورھ وھايُم وتَرو،
اچي ٿِيَم اوچتِي تَن سانِگيَن جي سَاڃاءِ،
جيجان جَھلَ مَ پاءِ، ھِنئون ھوتَ ھَڻِي ويا.

بيت - 8

ڪيئَن اَڙايُئَي پاندُ، پَلؤ پَرَ ڏيھِيَن سِين؟
مَتيُون موڙھيئَي سَسُئَي، ڪَيئَي ڪوھيارو ڪانڌُ،
رُلي ڀانيَئِي راند، ٻانڀَڻِ عِشقُ ٻَروچَ جو.

بيت - 9

مُنھنجو پاڙيچِن، ڪَچو ڪونہ ڍَڪِيو،
پاسي چَڙھي پُنھونءَ جي ذات سَلتي جَن،
تيلان ٻاروچَن، نِڌرَ ڇَڏي نِنڊَ ۾.

بيت - 10

حُسينيءَ جي ھاڪَ، مادَر ماري آھِيان،
ڏِيھان ڏورڻ ڏُک سِين، راتِيان چِڪَن چاڪَ،
ڊِڄان ڀَر فِراق، مَتان پوئِم پِرينءَ سِين.

بيت - 11

جيڪِي فِراقان، سو وصالان نہ ٿِئَي،
اَچِي اوطاقانِ، مُون کي پِرين پَري ڪِيو.

بيت - 12

ڦِري آءٌ فِراقَ، مُون کي وصالان وچُ پِيو،
جي ٿي چِڪيَم چاڪَ، سي پرينءَ گڏجِي پُوريا.

وائي - 1

پُنھُون پِريشانُ، ھَي ھَي حالُ مُنھينجو،
ٻَر ٻَر نہ ڪو خانُ نہ مانُ،
مُون کي بُکھ بوتَن جِي، ناقي ڀانيان نانُ،
شَھرُ صَحرا ڀانئِيان، مُون ليکي ميدانَ،
رُئان ٿِي رُڃُن ۾ آريءَ لَئي عُريانُ،
پِٽيان مُنھُن پَسَڻَ لئي ھِتي ٿِي حَيرانُ،
آھي آريءَ ڄامَ جو مون کي ڪاري ڪانُ،
ديوانِيءَ کي دلِ۾ سُورَن جو سامانُ،
وجُھج پِڪَ پينارَ تي پريَم کائِي پانُ،
ڪڏھن ٿِيندو ڪيچَ ۾ مُٺِيءَ جو مَڪانُ،
آھِئين عبداللطيف کي اَڳيان تون اَڳوانُ.

فصل ڇھون
بيت - 1

آيا آسَ ٿِيام، ٻاروچا ڀَنڀورَ ۾،
پَسِي پَھَرَ پنھونءَ جِي، نَھَن سِيئَن نيڻَ ٺَريامِ،
گوندرَ وِسِريام، سُکن شاخون مُڪيُون.

بيت - 2

ڏيکاريَس ڏکَن، گوندرَ گَسُ پِريَن جو،
سُونھائي سُورَن، ڪي ھيڪاندي ھوتَ سِين.

بيت - 3

ڪَنھِين ڪَنھِين ماڻُھئَين گوندَرُ وڏِي وَٿُ،
ٻَڌِي گوڏِ گَرَٿُ، ساٽو ڪِجي سُورَ جو.

بيت - 4

سُورَ مَ ڏي ڌُوڻَ، آءٌ آھِيان اَڳَھِين ڪاھَري،
جا پَر پاڻِيءَ لُوڻَ، سا پَر مُنھنجي جِندڙي.

بيت - 5

سورَ مَ وڃيجاهُ، سَڄَڻَ جِئَن سانگ ويا،
پِرينءَ پُڄاڻاءِ، آءٌ اوھان سِين اوريان.

بيت - 6

سُورَن سانگھارو، ڪڏھن تان ڪونہ ڪِيو،
آيَل اوڀارو، ٻائَڙُ ٻڌو ٻوڙَ وَھي.

بيت - 7

سانگھارو سُورَن، ڪڏھين تان ڪونہ ڏِنو،
ٻائِڙَ ٻوڙَ وَھَن، ڪالھوڻيان اَڄُ گهڻان.

بيت - 8

سُورَ نہ ساڱاھِين، ڏِين اُڌما اوچتا،
مونکي مون پِريَن جا اَڻمَيَا آھِين،
لَڄُون جي لاھِين، سيئَي ٿِيَم سامُھان.

بيت - 9

سُورَن لَڌو سَجُھھ، پاڻھين پيھِي آئِيا،
ڪَنھِنکي ڏِيان مَنجھھُ، مَرُ ٿا چُڻڪَن چِتُ ۾.

بيت - 10

سُورَ مَ مَٽِجِ ساءُ آءٌ نہ وِڪَنِي آھيان،
وَڃِجُ مَ ويلَ ڪَنھِين وِرھ مُون وَٽانءُ،
تون پڻ تڏھين جاءُ، جڏھين ٿِيان ھيڪاندئ ھوتَ سِين.

بيت - 11

سُورَ مَ ڪَنھِين ڏُکَھ، مَڇُڻ ڄِڀَ کي ڄَر اَچي،
ھَڏَ ڪَرَنگھرَ مِکَھ، مَرُ مَنجھيئِي مَحُو ٿئَين.

بيت - 12

سُورَ بِھ ڀَتَون ڀَتِ، ھِي چُڻِڪيو ڪِي ٻِيو،
پِريِتَڻي پِريَن جي، ماءِ مُنجَھايَم مَتِ،
ڀينَرُ ڀَلِيءَ ڀَتِ، لَڳَم ٻاڻُ ٻَروچَ جو.

بيت - 13

لڳم ٻاڻ ٻَروچ جو ڪَرَھا ٿِيا قَضاڪَ،
اُھکِي جا اُٺَن کي، سا مَيَن پَوءِ مَ ماڪَ،
اَکڙِيَن خوراڪَ، پَسَڻُ پرڏيھِيَن جو.

بيت - 14

لَڳَم ٻاڻ ٻروچَ جو، اَمَڙِ پَل مَ مُون،
سَڀ رڱِيندِيَس رَتَ سِين ڪيچان اوري ڀُون،
مادَر مٿان مُون، ڪانگَ لَمَندا ڪَڏَھِين.

بيت - 15

ڏُکھ لَڳو، ڏونگَرَ ٻَريو، ڀينَرُ کاڻِي ڀُون،
مَنان لاٿو مُون، سَندو جِيَڻَ آسرو.

بيت - 16

ڏُکويُون ڏيھان، جيڪُس لَڏي ويئَيُون،
ھاڻي ڪِن مُلا، پُڇان پِريَن، خبرون.

بيت - 17

ڏُکيون جان نہ مِڙَن، تان تانَ ڀَنَڻُ نہ ٿِئي،
پِٽَڻِ واريُون پَڌَريُون، ڳاڙھا ڳَلَ سَندَن،
ٻِيُون ھِيئئِين ھَٿَ ھَڻَن، رُئَنَديُون رُئڻَ واريُون.

بيت - 18

سُورَ وِراھيان سَرتيون، جي وراھيا وَڃَن،
ٻِيون ڪَوھ ٻُجھَن، جَن سَندا، تَن سامُھان.

بيت - 19

ڀِيڙي ڀِيڙي ٻَنڌِ، سورائِتِي سَندِرو،
ڪيچُ اَڳاھُون پَنڌُ، مَتان لَڪَن سِين لَڳِي مَرين.

بيت - 20

ڀِيڙي ٻَڌُ ٻِيھارَ، سُورائِتِي سَندرو،
ڏونگر توھان ڌارَ، ڪانھ ڏوريندي ڏُکَھ سين.

وائي - 1

ڪوھياري ڪا مارينديَمِ ماءِ، جا مَنَ اندر ڳالھَڙِي،
چڙھان ڏُونگَر چوٽِئين، سُپيريان جي ساءِ،
نِھارينديَس نِڪري، ھاڙھو ھوتِن لاءِ،
پانڌيڙا پيرُ ڀَري پِريانسِين پَھُچاءِ،
موليٰ مُون کي ميڙئين سَنديءَ جانِبَ جَاءِ،
ھوتَ ھَلَن آءُ وھان، تہ ڪا اِئَن جُڳاءِ،
سَسُئَي جِي سَري کي اوڏانھين اُٺاءِ،
پيراندِيءَ پُنھونءَ جي منھنجو لوڙھ لَٽاءِ.

فصل ستون
بيت - 1

پُڇَن سي پَسَن، جڏھن تڏھن پِريَنءَ کي،
ڏورينديُون ڏِسَن، اَڱَڻَ عَجِيبَن جا.

بيت - 2

پُڇِيوءِ تان پُور، نا تہ پُڇَڻُ ھوءِ مَ پِرينءَ کي،
ڏورَڻَ واريُون ڏُور، ھَڏِ آھِين ھوتَ کي.

بيت - 3

ڏوريان ڏوريان مَ لَھان، شالَ مَ مِلان ھوتَ،
مَنَ اندر جا لوچَ، مَڇُڻ مِلَڻ سان ماٺِي ٿئَي.

بيت - 4

ڏوريان ڏوريان مَ لھانَ ساٿِي ڪالُھوڻا،
لاھي لاڏُوڻا، سَفَر ڪَنھِن سانگَ ويا.

بيت - 5

آءُ ڏوريَنءَ شال مَ لَھَئَينءَ، پِرين ھُئين پَري،
ھَڏِ نہ ساهَ سَري، تَنَ تَسلِي نہ ٿِئَي.

بيت - 6

آءٌ ڏورينءَ شالَ، مَ لَھئينءِ تَنَ مَ مِلين تِون،
لُنءَ لُنءَ منجهان مُون، لوچَ تُنھنجِي نہ لھي.

بيت - 7

آءٌ ڏورينءَ شال مَ لَھئَينءِ، ساڄَنَ مَڃُ سُوالُ،
سِڪَ تُنھنجِيءَ سُپرين، ڪَيم جان زَوالُ،
وِھاڻِيَ وصالُ، اُٿِيان آرامِي ڪَري.

بيت - 8

ڇَڏيَم حُجَ ھَلَڻَ جي، چَکِيَم چاڙِھيڪا،
اَديون آڙِيڪا، ھِنيڙي پِيَم ھوتَسِين.

بيت - 9

ڇڏيَم حُجَ ھَلَڻَ جِي چاڙِھَيَڪَن چَڙھي،
آڙيڪَن اَڙِي، پييسَ ھوتَ پُنھونءَ سِين.

بيت - 10

ڇڏيم حُجَ ھلڻ جي، چاڙھيڪا چَکيامِ،
آرياڻِيءَ جي آسري، ڏونگَرَ ڏينھن لڳامِ،
پُڇِجُ پِرين سَندام، ويٺيسَ وکَھ نہ اُپِڙي.

بيت - 11

ويٺيس وکَھ نہ اُپڙي، اَڄُ آرياڻِيءَ آءُ،
چُڪِيءَ توسِين چاهُ، پاسي ڀَرَ پيئَي رڙھي.

بيت - 12

جيڪا ڪَندي نِينھُن، مون جئَن ٻاروچَن سِين.
سِڪَڻُ سارو ڏينھُن، چڙھڻ چاڙھيڪن تي

بيت - 13

جيڪا ڪندي سَنڱُ، مُون جِئَن ٻاروچن سين.
اَنگُن چاڙھي اَنگُ، رُئندي سا رَتَ ڦُڙا.

بيت - 14

جيڪا ڏِيندي مَنجھھُ، مون جئَن ٻاروچن کي،
مَٿان ڳَلَن ھَنجُ، ڪِينَ لاھيندي ڪڏھين.

وائي - 1

منھنجي حُجَتَ ناھي واٽَ، ڪانھي واٽَ،
جيجان تَن جَتَن سِين،
تازو پيرُ پُنھونءَ جو لُڙيو منجهہ لُڙاٽَ،
ماريو ڪِيمَ مُٺِيءَ کي، ڪيچِي ڪاھي ڪنواٽَ،
نھاريندِيَس نِڪري، ڳوڙھن ڀَريو ڳاٽَ،
ڏِٺَم ڏُکويَن جا ڇپر ۾ ڇُونڇَاٽَ،
اَديُون عبداللطيف چَئي، لعل ڏِٺائِين لاٽَ.

فصل اٺون
بيت - 1

آتَڻُ اورانگھي ويا، آءٌ ٿي مَران ماءِ،
پِٿُون ٿِينديَس پَير تي، ھَي ھَي ڪَري ھاءِ،
جِيَڻُ مون نہ جُڳاءِ، پِريَن تان پاسو ڪِيو.

بيت - 2

آتَڻُ اورانگھي ويا، اَڱَڻِ مُون افسوسُ،
ديوانِيءَ سِين دوسُ، ساٿِي آھي سُڃَ ۾.

بيت - 3

آتڻ اورانگھي ويا، پُٺِيءَ توڏَن تاڻِ،
ويھُ مَ مُنڌَ ڀنڀورَ ۾، ھُن پُڄَندِئَن ھاڻِ،
رائي منجهہ رھاڻِ، ھَلُ تہ ٿِئي ھوت سِين

بيت - 4

آتڻ اورانگھي ويا، ڪري ڪَمينِي ڪِيئَن؟
ھاڻِ گھُرجي ھِيئَن، تہ ڏِجي باه ڀَنڀَورَ کي.

بيت - 5

آتڻ اورانگھي ويا، پاري ڇڏي پوءِ،
آريچا اُٺن تي، ھي تان جَڏھِي جوءِ،
ڪِي ھَلي ڪِي ھَٿَ کڻي، ڪِي رڙھي ڪِي روءِ،
ڪو پنھونءَ کي چوءِ، تہ مُٺِيءَ ماتَمُ آئِيو.

بيت - 6

ڄاڻِي سُڃاڻِي، مُونکي ڇڏي ھَليا،
اَديُون آريچن لئ آءٌ کُوري جِئَن کاڻِي،
پاھَڻَ ۾ پاڻِيءَ، ھارِيُون ھارَڻُ آئِيو.

بيت - 7

ڄاڻِي سڃاڻي، مُون کي ڇَڏي ھَلِيا،
آءٌ ڪِئَن ڇَڏِيان پانھنجو اَديُون آرياڻي؟
ڀَريُم جو پاڻِي، سو ڪيچِين ڪَمُ نہ آئِيو.

بيت - 8

ڄاڻِي جي ڄاتوم، تہ پُوندو فَلَقُ فَراقَ سِين،
تھ اَکَرُ اِرادَتَ جو ڌُريائين ڌوتوم،
پوءِ تان ڪونہ ڪِيومِ، ھُوندَ ڪشالو ڪيچَ ڏي.

بيت - 9

وارُو وَڃَنٿِا، سيڻَ تُنھنجا سَسُئي،
ھِھڙا ٻاروچا ڪِينَ لَھندئَن ڪي ٻِيا.

بيت - 10

واري وَرائي، تو پنھنجا نہ ڪِيا،
ڀوري رَنجائي، ھوندَ نہ پِيئيئن ھيتَري.

بيت - 11

جِئَان واري وَڳَ، اوٺي ٿيا ڇُلَنگِيُون،
مَٿي تِنھن مارَڳَ، پَئِي پُرزا نہ ٿئَين؟

بيت - 12

دُکائيندي دُونھَڙا مُنڌَ سِيڻاڻِي وَڃُ،
پرياڻو مَ ڀَڃ، ساٿُ چَڙھندو لَڪِئَين.

بيت - 13

ڇِڄِ مَ قطاران، ساٿُ چڙھندو لَڪِئَين،
مَڇُڻ ٿئَين پُئَان، وَڳَ واٽئَي نہ لھِين.

بيت - 14

ڪا جا ڪِيائون، وائِي واري ونگُڙِي،
آيَلِ تِنھن آءٌ، ٻولِيءَ ٻاتاڙِي ڪِئَي.

بيت - 15

وائِي واري ونگُڙي، ٻولي ٻِي نہ ڪَن،
الله ڪيچَ ڌڻِيَن، مُونسِين پوءِ مَ مامِرو.

بيت - 16

ڪا جا آندي ڪيچئين وَڻِڪاران وائِي،
سُڻي مُون سائي، نيڻين نِنڊَ وھ ٿِي.

بيت - 17

پُڇيوءِ جان ٻَروچُ، تان پاسي ڪَر پَرھيزَ کي،
جِنھِين ڏِٺو ھوتُ، تِنھين دينَ سڀ دُور ڪِيا.

بيت - 18

ھَلو ۽ مَلھو، ڏُکھ مَ پَسو ڏوٿِيا،
سُونھون جو ساٿَ جو سو مُون ھوتُ سَلو،
اُنَ پُڻ ٿِئَي ڀَلو، آءٌ بھ گڏجان پِرينءَ کي.

وائي - 1

مون کي ڇَپَر تان مَ ڇڏيجاهُ، ٻاروچا پَليءَ لڳِي آھيان،
ڇوري ڇِني آھيان، نِينُھن نِباھي نيجاهُ،
پُنھون مُنھنجو آنسِين، آءِ ساٿُ سلامَتَ نيجاه،
ڇوري ڇِني آھيان، مُون کي لُنگھُڻ ڇوڙائيجاه،
مون تان وَڙُ وڃائيو، اَئين پَنھنجو وَڙُ ڪِجاه،
جوڳِيَڪو ويَسُ ڪري، سِگَھڙِي سارَ لھيجاه،
آرياڻي عبداللطيف چَئي، مونتي وھَلو وَرُ ڪريجاه

فصل نائون
بيت - 1

ڪاتِيءَ تان نہ ڪَنھين مَنُ وجُھلَڻَ وَڍِيو،
ماريَس سُورَ تَنھِين، جو نہ جِياري جيڏيُون.

بيت - 2

ڪاتِيَ تان نہ ڪُٺو، ماءَ مُنھنجو جِنَدڙو،
جَنھِين ماءُ مُٺو، سي جَتَ نہ پَسان جَوءِ ۾.

بيت - 3

جِيءُ مُنھنجو جَنِ اَنگڙِيارو وَڍِيو،
پڄاڻان پِريَن، سِبان سَڄو نہ ٿِئَي.

بيت - 4

اَچيو مَرَ اَچَن، ٻاروچا ڀنڀورَ ۾،
پُٺِيءَ لِڳي جِن، ڪميڻي ماڙھُو ٿِي.

بيت - 5

رو وِسانِئَي راند، پَهَ پَروڙِج ساٿَجا،
ھوتَن سِين ھيڪاند، ھُيُمِ ٻَٽي ڏِينھَڙا.

بيت - 6

رُوئِڻِ ۽ راڙو مُون نِماڻِي جي نِجُھري،
ڪُٺَل کي قلبَ ۾ قُربَ جو ڪاڙھو،
ھوتَن لَئي ھاڙھو، رِجائِينديَس رَتَ سِين.

بيت - 7

روئِي ڪندِئَن ڪوهُ، ھاڻي ڪو ھوتُ وَري؟
جيڏيون جيڏوئِي ڪِيو ساڻَس سيڻُ سِتوهُ،
ڊوھِي اُٿِيان ڊوهُ، مَتان ڪا مُونسِين ڪري.

بيت - 8

رُئان تان راند، کِلان تان کامي ھِنئَون،
اکَڙِيُون ويساندِ، پِرينءَ گڏجِي ڪَنديُون.

بيت - 9

اَکڙيَن ڪِي نہ ڪَيو، رَتُ نہ رُنائُون،
اُڀي ڏِٺائُون، ڦوڙائيا سُپرين

بيت - 10

کاڻِيُون لوٺِيُون اکيون، ڪُٺيون ڪِينَ ڪُڇَن،
مُٺِيُون ماٺِ نہ ڪَن، ھَنيُون رَھن نہ ھوتَ ري.

بيت - 11

وَسِي وساڻِيُون، رَتو روئِي پِرينءَ کي،
پَيُون کڻَن پَٻَ ڏي، نَظَرَ نِماڻِيُون،
سي ڪي ٻِيلياڻيون، جَن ويندو ھوتُ نہ واريو.

بيت - 12

وَسي وَسي مِينھَن جِئَن لَٽي وييَس کيهَ،
توءِ پِريان جي ڏيه، پيئَي پُڇي خبرون.

بيت - 13

کاڻِيءَ مَ کانِئَيو، مُٺِيءَ مَڱَرَ مَ ڏِيو،
ھيڪر اُجھانِئَيو، ڏيِئَي ٻُرَ لُھارَ جِئَن.

بيت - 14

کاڻِي کيرن ھيٺِ، ويٺي روءِ رَتَ ڦُڙا،
ڪا مُون ٿيندي ڏيٺِ، ٻِيھرَ ٻاروچَن سِين؟

بيت - 15

پُنھونءَ پيرَڙِيُون، گَھر گُھمندي جي ڏِنِيُون،
سي مُون سيرَڙِيُون، نِتُ نِھارَڻُ پيئَيون.

بيت - 16

مُيَس مَر مَران، سُيَس وِچ سَرتِئَين،
اديون آريچن جي سُورن منجهہ سَڙان،
پورھيَتِ ٿِي پَران، پاڙي پنھونءَ ڄامَ جي.

بيت - 17

ماريو جي مَعذور، تہ ھيڪارھين ھورُ لَھي،
ساجَنَ اوھانجي سُورَ، ڪِينَ جِيان ٿِي ڪيچِيا.

بيت - 18

نَڪِي ٿِي جِيان نَڪِي مُئِي آھِيان،
ساجَن ساهُ ڏيان، توکي ساريو سُپرين.

بيت - 19

تون جي ڪالھ مُئَي، تہ ڪالھ ئي گَڏئن پرينءَ کي،
ڪڏھن ڪانھ سُئي، تہ ڪا سگھي گڏي سَڄَڻين.

بيت - 20

اڳي پوءِ مَران، مُرَ مَران مارَڳَ ۾،
مَٿي پوءِ پِريان، خُون مُنھنجو جيڏيُون.

بيت - 21

مَرُ مَٿا ڏيِئَي، پُنھونءَ ڪارَڻ پَٻَ ۾،
تھ سَرتِيُون سَڀيئَي، واکاڻِيَنِئَي ويٺِيُون.

بيت - 22

سُتِيءَ تان نہ سِياءَ جي ڪوھيارا ڪيچَ جا،
انگُن چڙھيو آءٌ جان نالو ڳيڙُئي نِينھَن جو.

بيت - 23

مٿان جِيءُ جَتَن، گهوريو گهوري سَسُئَي،
پازي جي پُنھونءَ جا، ڪارُون ڪَري تَن،
ڪيچ متان ڪا ڪَن، بي شُڪري ڀَنَڀور جِي.

وائي - 1

شال ھاڙِھي پوءِ پَچارَ، پيئَي تنوار ڪميڻيءَ جي ڪيچَ ۾،
اُٺَ چارينديَس اُنِ جا، مَيا جَھلي مَھارَ،
اَڙيا آھِين انگُنِ ۾ ويچاريءَ جا وارَ،
سَسُئِي ميڙئين ساٿَ کي شرم ساڻَ ستَار،
ڪميڻيءَ جو ڪيچَ ۾ ڪونھي ڌَڻيان ڌارَ،
مَيَن جِي، مڱيل چَئي، ڪاڏي ويِئَي قَطارَ؟

فصل ڏھون
بيت - 1

واڪِيو واڪِيو وِکَھ، پاٻوھِيو پيرَ کَڻي،
سي نہ چَڙھنديُون ڏِکَھ، موڙي پيرُ مَرن جي.

بيت - 2

وِجُھ وَڌندي وِکَھ، مَڇُڻِ لِکَھ لِکائِيين،
ڏُک تِنھين کي ڏِکَھ، حُبَ جِنھين کي ھوتَ جي.

بيت - 3

واڪو ھَڏ مَ لاھ، سَڏَن مَٿي سَڏَڙا،
مانَ تُنھنجِي ڪاءِ، سَڳَرَ ۾ سارَ ٿِئَي.

بيت - 4

سَڏَن پُٺيءَ سَڏَڙا واڪو منجهہ وَڻين،
سَڄَڻُ پَنڌِ گھڻي، مانَ ڪوھيارو ڪُوڪَ سُڻي.

بيت - 5

ڪوھيارو ٿِي ڪاتُ، مُيُون مارَڻ آئيو،
ھوءِ مَر ھوتَ حَياتُ، آءُ مُيائِي گهوري.

بيت - 6

وِھين ۽ ويلا ڪَرين، پُڇين ٿِي پانڌِي،
ھاري ھيڪاندي ڪَنھَنپَر ٿِيندِئن ھوتَ سِين؟

بيت - 7

وھين ۽ ويلا ڪَرين، اِيءَ نہ اُڪَنڍَ آه،
سي لاڳاپا سَڀ لاھ، اوريان اُڀارين جي.

بيت - 8

وھين ۽ ويلا ڪرين، سَڏين سانگاتُو،
ھاري آ پاتو، تو سِين سُونَھَن نہ سَسُئَي.

بيت - 9

پاڙي ناه پَرُوڙ، تہ ڪا رات رَنجائِي گُذري،
ٻانڀڻ ٻاروچَن جي گھائي وڌِي گهور،
ھِڪَ سَسُئَي ٻِيا سُورَ، ويا پِٽيندا پاڻَ ۾.

بيت - 10

پاڙِيچيءَ روئِي، چاڪَ مُنھنجا چوريا،
پَگھرُ وجھنديَس پِرينءَ جو ڌَڪَن ۾ ڌوئِي،
ساڄَنَ سَڀوئِي، ساه اوھان تان صَدِقو.

بيت - 11

اَڄُ نہ مُون قَرارُ، ڏِٺُم سَونچو ساٿَ ۾،
نَھِي ويٺا بارُ، مٿي ساڻِيهَ سُپرين.

بيت - 12

ڪِيا ويچاريءَ وَسَ، ڪارَڻ ڪوھياري گهڻا،
گهڻو پُڇي پانڌئين سَندا ڏيرَن ڏَسَ،
لَمو ڏوري لَسَ، سُتي سَڳر پَٽِئين.

بيت - 13

تان ڪا ڪِجاهُ وَرِ، ڪميڻِيءَ تي ڪيچيا،
آءٌ اوھانجي آھيان بَندي بي سَمَر،
اَچِي ڪَوھيارا ڪر، دِلاسو دلِگير کي.

بيت - 14

تان ڪا وَرِ ڪِجاهُ ڪميڻِيءَ تي ڪيچيا،
آءٌ اوھان جِي آھيان ٻانھئ ٻروچاه،
دلاسي دوساه متان مونکي ڇَڏِيو.

بيت - 15

ھوءِ جي سُورَ سُڄَن، سي مون پِينگھي ۾ پِرائِيا،
سانڍياس سُکَن، سُورَن ڪارَڻِ سَرتِيُون.

بيت - 16

سِرجِي تان سُورَ، ساماڻِي تان سُکَہ ويا،
اِھي ٻِئَي پُورَ، نِماڻِيءَ نَصيبُ ٿِيا.

بيت - 17

مُونھان مَھَند ٿِيا، سورَن ٻَڌو سَندرو،
ھلو تہ ڏوريُون ھوتَ کي وندُر جي ويا،
ڪنديَس ڪِينَ ٻِيا، ھوتَ مَٽائي اڳِيان.

بيت - 18

پُڻِ وھاڻِيَس راتِ، ھَلي ھاڙھي سامُھِين،
پُنھونءَ جا پِرڀات، اُڀِي پُڇي پَھِيڙا.

بيت - 19

نڪا تاتِ نہ تُوتِ ڪا، نڪا تاتِ تَنوارَ،
ڪانھي پِرت پَچارَ، لَنو ويچاريءَ لَڏِيو.

بيت - 20

ڪِينھي طالِبُ تات جا، نَتَ آھي تات تيارُ،
ڏوريان، پيا ڏُڪارُ، گهورندَڙِ کڻي ويا.

بيت - 21

جيڪي طالبَ تات جا، تات بھ تِنھِين وَٽ،
ھڏھِين ڪانھي ھَٽِ، گهور تہ گھرانِئَي لَھِين.

بيت - 22

ڪنھن جنھن نِينھن لِڌا، جي مُون واجھائيندي نہ وَرو،
جيڪي مُئَيَ ڪندا، سو جانَبَ ڪريو جِيَري.

بيت - 23

ڪنھن جنھن نِينھَن نھوڙيا جيئَن رويو ڪَن را ڙو،
ڪيچِين لَئي ڪاڙھو، روئِي ڪندا رُڃَ ۾.

بيت - 24

مَتان ٿِئين مَلوُرُ، ڪِين اَڳاھون آھِيان،
ڏِسَڻ ۾ ڪَرَ ڏُور، حَدَ ٻِنھين جِي ھيڪَڙي.

بيت - 25

آن جي ڏِٺا ھُون، اللهَ ڪارڻِ ڳالهہ ڪَريو،
نيڻَ مُنھنجا رُون، راتو ڏِينھان اُنِکي.

بيت - 26

اَڃا رات رَتوم، ڪوڏِ ڪوھياري ڪَنجَرو،
ڀينَرُ ڀِڄايوم، سُڀاڻي سُورَن سِين.

بيت - 27

سَرتِين سَھَجَ منجھانءُ، ٿِي ڪوڏَ ورھايا ڪپڙا،
تڏھن منھنجِيءَ ماءُ، ٿي پَھَڻ آڇِيَا پَٻَ جا.

بيت - 28

ڪڏھن ڪڏھن جيڏيون، ڪو پَهُ اَچِيو پوءِ،
سُو پُڻ سارو ھوءِ، ھُو جو ساهُ سَريرَ ۾.

بيت - 29

ڪِجي جِئَن ڪيچَين لَئي، تِئَن تان ڪِينَ ڪِيوءِ،
ويجھائي وڌوه، وکَھ نہ کَنيِئَي ھيڪڙِي.

وائي - 1

وڃِي وڃِي ويٺڙي تِتي، جِتي پيرُ سُڃاتائِين پِرينءَ جو،
پير سڃاتائين پِرينءَ جو، منجهان نِينھَن نِرَتي،
ھوءِ ويا وَڻڪارَ ڏي، ھِنَ ڀوريءَ ڀانيا ھِتي،
جنھن ڇيڙي وڌيَس ڇَپرين، سو ڪوھيارو ڪِٿي؟
آماه لِيما، ڦارُوھان، ڳاڱا راڱا جِتي،
مَري رھنديَس ماڳَھِين، نہ تہ ھادي اَچجُ ھِتي،
مون کي ڇڏي ھَلِيا، ڪا پييَن مٿي پِتي؟

فصل يارھون
بيت - 1

سُپريان جي ڳالھڙي رُڳو رَنجائو،
ڏونگَرُ ڏولائو، ڏيندا مون ڏيرَ ويا.

بيت - 2

آريءَ اُتُن جئَن، اُئَن تان اوٺِيَن نہ ڪِيو،
ڪيچ پُڄندِئن ڪِئَن، اَھڙن اَٻاجَھِن سِين؟

بيت - 3

جِئَن اُتُن آريءَ ڄامَ، اُئن تان اوٺيَن نہ ڪِيو،
ٻَڙڪِي ٻاھِر نِڪِتي، گاذِر منجهان گامَ،
ساهُ ڏِنائِين سامَ، سُتِي سَڳَرَ پَٽِئَين.

بيت - 4

لَڪيُون آن ڀَِر لِکَھ، ڪي ڪوھيارا ورمِيا؟
جَنھِين سَندِي سِڪَ، رُنَمِ رات رَتَ ڦُڙا.

بيت - 5

لَڪيون آن لَڳا، ڪي پَلَوَ پانڌِيئَڙَن جا؟
توھان گھَڻيرو ماءِ، رُوندا اوءِ رَتَ ڦُڙا.

بيت - 6

ڪو جو لَڳُس ڪانُ، ڪيچيَن جي قُربَ جو،
ٿِي نماڻي نِيشان، ڇڏي سانگو ساهَ جو.

بيت - 7

ڏوٿيَن چَيُس ڏُورِ، ڪيچُ آڳاھون پَنڌُ ٿِيو،
پاڻان چَڙِھي پُور، وکَھ وڌائِين وتَري.

بيت - 8

ڏوٿِيا ڪو اوٺِيَن جو مون کي اُھُڃُ ڏِيو،
سَچُ ڪ ساٿَ نِيو، پُنھونءَ مُنھنجو پاڻَسِين؟

بيت - 9

ڪو جو اُٺُس مِينھُن، آريءَ جي اُڪِيرَ جو،
ٻاروچاڻو نِينھُن، مَنانَ ماٺو نہ ٿِئَي.

بيت - 10

جيڏيون ڏِسو ڪيچ،ُ جو ڏيھُ ٻاروچَن جو،
پنھونءَ وڌُم پيچ،ُ نِسُوروئِي نِينھَن جو

بيت - 11

سسئيءَ جي سِريءَ سان، ڪيچَ ڌڻِي ڪانڌي،
پَسَڻَ ڪارَڻِ پرينءَ جي، مُنڌَ ھُئِي ماندي،
لَڪَن تان لطيفُ چَئَي، آرياڻِيءَ آندِي،
پُنھونءَ پيراندي نِماڻِيءَ نصيبُ ٿِئَي.

بيت - 12

گھوڙَن ھَنئي سَڀَڪا، اُٺَن ھَنئَي آنءُ،
جا نِينھَن ڳِنھَندي ناءُ، سا مُون جِئَن پُوندي مامَري.

بيت - 13

لَڪَڙِياريُون آڱريُون، ٻاروچاڻو ڀيرُ،
اچي پَسو جيڏيون، تازو پنھونءَ پيرُ،
ويچاريءَ سِين ويرُ، جَتَن جيڏو ئِي ڪِيو.

بيت - 14

لُڇَڻُ نہ لاھِين، گُوندرَ ھِنَ غريب تان،
پَرِ ۾ پَچائِين، جيجان جَوشَ جَتَن جا.

بيت - 15

ھي ٿو وڃي ھوتُ، آءٌ ڪِي اَڳڀَري ٿِيان،
مَتان چوءِ بَلوچُ، ڪَمِيڻيءَ مان ڪِي نہ ٿِيو.

بيت - 16

ڪمِينن ھَٿان، ٿِيَن مُورائِين مَديُون،
تُون ڪَر پاڻَ وَڙان، موٽَ سَٻاجھا سُپرين.

بيت - 17

نَڪِي ٿِيان سَڱَ ۾، نَڪِي سَڱِيڻِي،
آھيان ڪَميڻِي، ذاتِ بلوچِيءَ نہ جَڙان.

بيت - 18

ڪيچ مَ خَبَرَ ھوءِ، ھِنَ مُنھنجِيءَ ذات جِي،
متان پنھونءَ پوءِ، لَڄَ مُنھنجِي لوئِ۾.

بيت - 19

لَٿو ڪَمُ ڪيچيَن جو، ڇڏي ھَلِيا مُون،
اللهَ آھِين تُون، ھوتَن تان ھيڏِي ڪَئِي.

بيت - 20

سَؤ سُکَن ساٽِي ڏِيان، سِرُ پُڻ ڏيرَن سَٽِ،
جي مُون مِڙِي مَٽِ، تہ ورھ وھائِيان ھيڪڙو.

بيت - 21

ڏُکَھ سُکَن جِي سُونھَن، گهوريا سُکَہ ڏُکَن ري،
جَنِھين جي ورُونھَن، سَڄَڻُ آئِيو مان گھَرين.

بيت - 22

سَؤ سُکَن ڏيئي، وِرھ وھايُم ھيڪڙو،
مونکي تِنھَن نيئَي، پيرُ ڏيکاريو پِرينءَ جو.

بيت - 23

حُسينِي حُسينَ لَئي بيبيَ پاڻَ چَئِي،
تِھان پوءِ ٿِئَي، خَبَرَ ٻِيءَ خَلقَ کي.

وائي - 1

منھنجو ساهُ ويو سيڻان آيل وِھان ڪِئَن ڀنڀورَ ۾؟
مونکي ويا نہ وِسري نِينھَن ڀريا نيڻان،
سو ڪِئَن ھِنئَڙو جَھلِيان، جِھڄي جو ڪيڻان،
مادر پايو مُنڊيون، ڪُوڪي وَرُ ڪيڻِان،
اَديُون عبداللطيف چَئي، وڃِي مان مِڙان.

وائي - 2

وَسان تَي وِياس آيَل لَڳَمُ ٻاڻُ ٻروچَ جو،
پُرزا پَٻَ وَرَن ۾ پِٿُون ٿِي پيياس،
تھ پُڻ ڪاڍو ڪيچَ ڏي، توڻي ماءُ مُياس،
پاڻُ وڃايُم پيرَ تي، ڇُٽي آءٌ ڇُٽياس،
آيم اَنڌي لوڪَ سان مُٺي آءٌ مُٺياس،
ھيڏي شَھَر ڀنڀورَ ۾، نڪو پيءُ نہ ماس،
پيُم وچُ وصالَ ۾، سَنجھي آءٌ سُتِياس.

وائي - 3

تھ ڪو ھوتُ سَڄَڻُ نِيندا ھو ڏيرا، ڪل نہ پييم ڪَا،
ڪَھِي ڪمِيڻي ھلِي، ٻانڀڻِ ڪَري ٻيرا،
پَسان شالَ اکين سِين دوستَ سَندا ديرا،
سيڻَن ساجُھرُ لَڏيو، پوءِ ٿِي پُڇِين پيرا؟
ڏاڻَ وجِھي ڏاگَھن کي، ونگيَئَي نہ تِنھِن ويرا،
ٻَڙڪَنَ ٿا ٻانڀڻِ جا جِيءَ اَندر جيرا.

فصل ٻارھون
بيت - 1

ڏِٺان جي ٻَروچُ، مون جيئَن ھوتُ اَکيَن سِين،
مونکي چَيان لوچُ، پاڻان پيٺيون ڇپَرين.

بيت - 2

ھوتُ نہ ڏِٺائُون، ڏوھ نہ ڏِيان جيڏئِين،
مون جيئَن رُنائُون، ھوند مَٿي ڪِيو ھَٿڙا.

بيت - 3

جيڪُس ڏِٺو جيڏِئين ٻاروچو ٻِيءَ رُوءِ،
سَنجھي ۽ صُبُوحَ، ھُوندَ نہ ويَڙُن وسَري.

بيت - 4

ٻاروچو ٻِيءَ ڀَت، جيڪُس ڏِٺو جيڏَئين،
مُون جِئَن موڙِھَيَن مَتِ، پَسنديئِي پُنھونءَ کي.

بيت - 5

آن جي ڏِٺِي جيڏِيُون پُنھونءُ جِي پاٻوهَ،
سَنجھي ۽ صُبُوحَ، سُورَن ٿي سَجَڪِيُون.

بيت - 6

جي ھُيان ھوتَ پُنھونءَ سِين مون جِئَن مُلاقاتَ،
ٻانھُن وجھي واتَ، ھُوندَ ريھون ڪِيان رُڃُن ۾.

بيت - 7

جي تو ڳالهائي، ماءَ ٻاروچا پُڇِيا،
اُنھِين جي وائي، ھُوند نہ وييَئي وسَري.

بيت - 8

اَڄُ مَعذور ھُئان، الله چَڱِي مَ ٿِيان،
رڙھان ۽ رُئان، پُٺِيءَ سَڳَرَ ساٿَ جي.

بيت - 9

جي ڏونگَر مُون ۾ ڏُکَھ، سي پَڌَرِ پَوَن مَ پِرينءَ ري،
وھَڻُ مُون وھ ٿِيو، ڪيرَ سانڍيندي سُکَھ،
ھُيَم ھوتَن سِين چُکَھ، سَڄو سَڱُ نہ ساريان.

بيت - 10

ٻِيُون سَڀ سَڱِيڻِيُون سَرتيون، مون چُکَھ سِين چاءَ،
اَندَر آھَيم ڳالَھڙِي ڪوھياري جي ڪاءِ،
لَڳُم ذرو واءُ، سَڄو سَڱُ نہ ساريان.

بيت - 11

سِڪِي مُون سَڱَُ ڪِيو لِڪِي وچان لوڪَ،
مَتان مُون کي ڇَڏئَين ھِتي ھُتي ھوت،
نالي تو بلوچَ، سُيَس منجهہ سَرتِين.

بيت - 12

مُنڌَ مائِٽياڻِي اُنجي ھتي جي نہ ھُئَي،
اُنَ سَڱَ مُقابِل سَسُئَي سندِين ٿي سُئِي،
بيگانا ٿِيا ڇڏيائون کيرين پاس کُھِي،
جي ويَسُ ماءُ مُھِي، تہ پُڻ ڪاڍو ڪيچَ ڏي.

بيت - 13

ھِڪ پاھَڻ، ٻِيا پَٺيون، ٽِيا جبل جِت جاڏا،
اَڳيان اَسونھين کي ٿا تونگَ سُڄَن تاڏا،
جي مُٺيءَ مُنھن آڏا، سي تارج لَڪَ لطيف چَئي.

بيت - 14

لَڪَ چڙھيو رڻ روءِ، ڪري سَٻاجَھا سَڏڙا،
ايندن پُڇي خبرون ويندَن پِرين پوءِ،
ڏيرَن ۽ ڏاگَھن جو مُنکي ڏَس ڏِيوءِ،
مُونھان ساٿِ ويوءِ، ڀُڻِي ڏونگر ڏورَيان.

بيت - 15

ڀُڻِي ڏونگر ڏوريان ڪيچِين لاءِ ڪڙيو،
پھاڙن پَٻَ جي وڃان چوٽيءَ سِيئَن چَڙھيو،
ڪري ساجَنَ سوگھو سَندمُ جِيءَ جَڙيو،
لَڪَنَ تان لَڙيو، پيرُ نِھاريان پِرينءَ جو.

بيت - 16

ساٿِين ڪريو سَڏَڙا لَڪَ چڙھيو رڻ روءِ،
ھِينيَڙو ڪچِيءَ تَند جِئن ڇِڄيو ڇڄيو پوءِ،
ڪو ڳنڍيندڙ ھوءَ، تہ پِريت پُراڻِي نہ ٿِئَي.

بيت - 17

ساجَنَ ڪري سَڏَڙا، لَڪِ چَڙھيو لَٽِڪي،
وينديس ھوتَ پُنھونءَ ڏي پاند وَٺِيو پَٽِڪي،
مَران تا مانُ لَھَان سَر ساجَنَ تان صَدقي،
سا ا وري ڪِيئن اٽڪي، جَنھن جو جانِب جَتَ وٺِي ويا.

بيت - 18

ڪيچين ڪارَڻُ ڪيترا ونُدرَ وَر ڏِنام،
ٻاروچا ٻاجهہ ڀَريا جي گوشي ۾ گڏيام،
تھ چِيتاري چَيام، ھُوندَ عَرضَ پنھنجا اُنکي.

بيت - 19

جي تو ڳالهائي، ماءُ ٻاروچا پُڇيا،
اني جي وائِي، ھُوندَ ويئَي وسري.

بيت - 20

اَڄُ مَ زور ھُئان، الا چَڱِي مَ ٿِيان،
رڙھان ۽ رُئان، پُٺِيءَ سَڳَرَ ساٿُ جي.

بيت - 21

ووءِ ووءِ ڪَندي وَتُ، مَڇُڻ ووءِ وسارئين،
پاڻِي ھار مَ پَڌَرو، روءُ منجهان ئِي رَتُ،
صَبرَ وڏو سَتُ، سِگھا ميڙي سُپرين.

بيت - 22

ووءِ ووءِ وِڏَوڙا، وَوءِ ووءِ وَڃَن نِڱِيا،
مُون سانگِياڻيءَ جا سُپرين، سَچ ڪ سَنڀُوڙا،
لاٿُم نہ توڙان، ماءُ اوسِيڙو اُنِجو

بيت - 23

ووءِ ووءِ پُڻ ويئَي، رَنُن ڪارَڻ جا ھُئِي،
پُنھونءَ کي پيئِي، رُئندي ڪير رَتَ ڦڙا؟

بيت - 24

گھوڙا گَھڻِيءَ ڀُون، ووءِ ووءِ وڃَن نِڱِيا،
مادَر مٿان مُون، ڪانگَ لَوندَا ڪڏھين.

بيت - 25

ماٺ مارينديَئَي پرينءَ جي، مَڇُڻ روئين رَتُ،
ڇوري ڇَڏِ مَ سَتُ، ھِمتَ ھوتُ وڃائيو.

بيت - 26

سَرتِيُون سَڀوئِي ٿِيو اَندَر آرياڻِي،
ويٺي پَسان پاڻَ۾ ڏونگُر ڏِينھاڻِي،
ھُيَس ھوتَن ھاڻِي سي ڪيچِي گڏِيَم ڪَهَ ۾.

بيت - 27

جَڙَ جِيَري جَنِسِين، مُئي پُڻ سِين تَن،
جي ھِتِ نہ ھوتُ پَسَن، سي ڪنھنپَر ڪيچ پَسنديون؟

بيت - 28

سَسُئيءُ کي سَڏَ ٿِيو، اَسَان اولاڻو،
پَنڌُ نہ پُڇاڻو، اَڻَ ڪوٺِي ڪانھ ڪَري.

بيت - 29

جِئَن جِئَن جَھلي جَڳُ، تِئَن تِئَن مُون تاڪِيدُ ٿئَي،
ڳھرِيو ٿو ڳالهيون ڪَري، وھسي ڀُڻو وَڳُ،
لوڪُ لَتاڙي نِنڊَ ۾، پُٺيءَ لالَن لَڳُ،
آرياڻِي اورَڳُ، ڀَنڀوران ٻَھَرِ ٿِي.

بيت - 30

اَوجَھڙ وَٽان آنءُ، ٻِيون سَڀ سَڳر سَاٿَ جي،
جا نِينھَن ڳِنھَندي نانءُ، سا مُون جِيئَن پُوندي مامَري.

بيت - 31

ماڳَھِين جي مُئِي، تہ ھُوندَ نہ پيئي مامَري،
ڇڏيو جي ڪُھِي، تہ ھيڪاري ھورُ لھَي.

بيت - 32

نَڪِي روئِڻَ واريُون، نَڪِي اوسارين،
مُونھِين کي مارين، مُونھِين سَندا ڏُکَڙا.

بيت - 33

ٻُڌو ڪَنھن ٻَنڌاڻ، ھِنئَڙو ھوتاڻِيءَ سِين،
ڪا جا پييَس ڪَاڻِ، نِبيريانِس نہ نِبري.

بيت - 34

ڪوھ ڄاڻان ڪوھ ٿِيو، ڪيڏانھن ٿِي وڃان؟
ھَٿَ، ڪَرايُون، آڱُريون موڙيو سڀ ڀَڃان،
ٻِيَن گَھر گُھڃا، مُون ھاريءَ ھوتُ وڃائِيو.

بيت - 35

چان ڪ آيَس آڳاھِين، تان اُتھِين اُڀِي آھِيان،
پِرتِ پَراھِين، ھاڻي مَران مَ جِيان.

بيت - 36

سَرتِيُون سُورُ پِريَن جو سُڃُن ۾ شامِلُ،
ڪوھيارو ڪامِلُ، مُون کي ڏُکَھ ڏيکاريو.

بيت - 37

ڏونگَرُ ڏَنا نُوڻ، مون پارَکُو پُڇيا،
ھيڪَلِيُون ھَلَن جي، سي تاڪُن سَندي تُوڻ،
اِيءَ اَھُکِي ڀُوڻ، سُونھَن ريءَ نہ سُٿَري.

بيت - 38

لَکين لوڙائُو، سَھسِين آھِين سُڃَ ۾،
بَر ۾ بورائُو، کَڻُ پيادي پاڻَسِين.

بيت - 39

ٻاروچا ٻِيا گهڻا، منھنجو پُنھون سِرُ سَڀِن،
چانگي تي چَڙھي ڪَري، ڪندو وَر وِلھَن،
مٿي مَعذورن، ھوتُ ڌَريندو ھٿَڙا.

بيت - 40

ٻاروچا ٻِيا گهڻا، مُنھنجو اَجھو آرياڻِي،
چُونڊي رَکِيمُِ چِت ۾ ساجَنُ سُڃاڻِي،
جا وندُر وڪاڻِي، تَنھِنجو موٽَڻُ ڪو مَسَ ٿِئَي.

بيت - 41

ھُوءَ جا گهوري گھوٽَ جي، تنھنکي چَري چُونِ،
اُگھاڙِيُون آتَڻَ ۾ ھوتَ پُڄاڻا ھُون،
پَرا تِنھين پُون، ڏِٺو جَن اکِين سِين.

بيت - 42

ڏِٺَم اُٺَ اکِيَن سِين، مانَ ٻاروچا ھُون،
جِنھين ڌاران پُون، موريسَر اکِيَن ۾.

بيت - 43

سَڄَڻُ ڏِٺو جَن، موٽَڻُ تَن مِيھڻو،
اِيءَ مَرَڪُ مَعذورن، جِئَن مَرَن پِريان جي پيرَ تي.

بيت - 44

صَدا وِڌيَم سُورَ جِي اڳِيان ڪوھياري،
جو نِجسُ نِڪَالي، سو پُنھونءَ وجھو پاڻَ۾.

بيت - 45

وَرُ لَڪَن جِي لوڏَ، گهوريا سُکَہ ڀَنَڀورَ جا،
اَمَڙِ جي تُون آڇِئِين، سي ڪَم نہ اَچَن ڪوڏَ،
ھِنئَين مُنھنجي ھوڏَ، ٻَڌي ٻاروچَن سِين.

بيت - 46

ڪو جو آيَس ڪوڏُ، ٻاروچاڻِيءَ ذات سِين،
جي ھُو چُونِس ٻوڏُ، تہ جِيءَ سُڻائِي جَڳ ۾.

بيت - 47

ڀَلِي ڪَري ٿِيوم، ھِيءُ سَڱُ ٻاروچَن سِين،
وڃي ڪيچُ ڏِٺومِ، پُٺِيَ لڳِي جَنجِي.

بيت - 48

ڪيئن اَڙايُئي پاندُ، پَلوُ پرڏيھين سِين؟
مُتِيُون موڙِھيءَ سَسُئَي ڪري ڪوھيارو ڪانڌِ،
رُلي ڀانيَئِي راندِ، ٻانڀَڻُ عِشق ٻَروچَ جو.

بيت - 49

اَديُون ڪا اِيندي، ڇَپَر مُون سَڱُ ٿِيو؟
لاھينديَس لِڱَن کي مَليران ميندي،
وندُر آءٌ ويندي، آري ڄامُ اَجھو ڪَري.

بيت - 50

سَسُئِي سَرواڻَن سان ڪَھڙو لَھ لَڳوءِ،
ڪ جَتَن جَڙون ھَنُيِئي ڪ پاڻھي نِينھَن لَڳوءِ،
ڏاڏَي پوٽو ڏِيھ ۾ ڏُکِيءَ ڪونہ ڏِٺوءِ،
کِلي جو کَنيوءِ، سو مَتَان وَرُ وسارئِين

بيت - 51

وَڃَڻُ تو واري، پُرَڻُ پُنھونءَ پُٺِ ۾،
ڪَرھ ڪوھياري، سُتي تو سَڀ ويا.

بيت - 53

ٻيلي ناه ڀَنڀَورَ ۾ تَنھن سَسُئيءَ جو سَھِي،
ڏَمَر ڏيرن مَنَ ۾، ڪندا اَئن ڪَھِي،
لنگهائي لطيفُ چَئي، کِڻِج ڄامَ کُھِي،
ھي مَعذور ھِتَ مُئِي، تُون ڪانڌَ مَ وڃِج ڪيڏِھين.

بيت - 54

مُونکي نہ ٿا نِين، جَتَ مُلڪ پانھنجي،
جي گُھگھيرَن گڏِين، تہ ٻِيَن کان ٻِيڻو ڪَريان

بيت - 55

اَڳي اِئَن ھُياسِ، جِيئَن پُنھونءَ ڌوتَم ڪپڙا،
ھاڻي اِئَن ٿِياسَ، جِيئَن جَتَ نہ نِينم پاڻسِين.

بيت - 56

سُورَن سانَڍِياس، پُورَن پالِي آھيان،
سُکن جي سيد چئَي، پُکي نہ پيياس،
جُڪَس آءٌ ھُياس، گُري گَوندرَ وَل جِي.

بيت - 57

مُٺ مُٺ سُورَن سَڀڪنَھن، مُون وَٽ وَٿاڻان،
ڀَريُون ڪِيون ڀُڻان، ويا وھائُو نِڪري.

بيت - 58

ڪوھيارو ڪيڻان، ڪيڻ وڃي ڪاڏي وڃان؟
مُون ڀانيو سيڻانِ، ڇَپَر ڪنديَس پَنڌَڙا.

بيت - 59

ڪوھيارو ڪاري، پَنڌَ اڙانگا پَٽَئِين،
سي ڏيهَ ڏيکاري، جي اَڳ نہ ڏِٺا ڪَڏِھين.

بيت - 60

ڏکويُن اُھڃاڻُ، ڪُلھي ڦاٽو ڪَنجُرو،
وَڃَن گُوندَرَ گڏِيُون لوڪَ نہ آڇِين پاڻُ،
سُورَن اسان ساڻُ، ننڍي ئِي نِينھُن ڪِيو.

بيت - 61

ڪُلھي ڦاٽو ڪَنجُرو، مٿو اُگھاڙو،
مُنھنجو ڪُڄاڙو، ڀينَرُ ھِنَ ڀَنڀَورَ ۾.

بيت - 62

ڀنڀوران ٻَھرِ ٿي، اَمَڙ مون اُماڻ،
مَڇُڻ ڪا رھاڻَ، مون تون موٽي مَسَ ٿِئَي.

بيت - 63

کُٽيَ لَئي کاڻِي، رَکِيئَي پِرتِ پُنھونءَ سِين،
سُھيو سُکيو جِندڙو، وڌُئي ڄيري ۾ ڄاڻِي،
ھاڃو ھوتاڻِي، توسِيَن صُباحَ ڪندا سَسُئي.

بيت - 64

ڇِپَن ڇِنيا پيرَ، ھَلي ھَلي ماءِ،
ڪوھياري جي ڪاءِ، ڳِنھيو ڀُڻان ڳالَھڙي.

بيت - 65

نِينھَن مَ نالو ڳِنُھھ، پِريتَڻي پيرَ ٻِيا،
سُورن ساڻ مَ ڇِنُ، وِرھ وھائِج وتِرو.

بيت - 66

سَڄَڻَ ڏِنو جَن، تَن ڳِچيءَ سِر ڳَهُ ڪيو،
ٻِيون ڪوھ ٻُجھَن، قَدر ڪِيميا انُجو.

بيت - 67

ھاري ھِنئَون مَ لوڏِ، سُکَن پُوندئن سَسُئَي،
ڪوھيارو تو ڪوڏِ، اچي ڪَرھ قَطاريو.

بيت - 68

جَسُ جَفارِئَ نہ ٿِئَي جَفَا واريُن جَسُ،
سُتِين ساٿِ وڃائَيو، گولِي ڇَڏِ مَ گَسُ،
ليڙن جو لطيف چَئي ڏُونگر ڏيندُئِي ڏَسُ،
پُنھون اَچِي پَسُ، سِر ڀَر ھَلِي سَسُئَي

وائي - 1

ڪارُون وَسَ ڪيام، رڙِي ھَي ھَي وو لَڏي ڏُور ويام،
منھنجو ھوتُ نہ موٽِيو، وو ڪارون وَسَ ڪَيَام،
ٻَنڌَڻَ ٻاروچَن جا پِينگھي منجهہ پِيامِ،
ڪَئين قاصِدَ ڪيچ ڏي مُحبَن لاءِ مُڪَام،
سَدا سُپيرينَ جا سانڍَڻُ سُورُ پِيامَ،
ھوتُ ھَلندي جَي ڪَيا، نہ سي سَڏَ سُيَام،
اَدِيُون عبداللطيف چَئَي، آرياڻِي اِيندام.

سُر سورٺ

فصل پھريون
بيت - 1

اللهَ جي آسَ ڪَري ھَلِيو ھِئَائِين،
چارَڻَ ٻَڌا چَنگ کي جُھوڙا ۽ جھائِين،
ڏولِي راءِ ڏياچَ جِي ڏُوران ڏِٺائين،
وينِتِيُون واحِدَ دَرِ تَنھن ويرَ ڪِيائين،
سَٻَاجھا سائِين، راءُ ريجھائِين راڳَ سِين.

بيت - 2

اللهَ جِي آسَ ڪري، چارڻ چوريو چنگُ،
مِرُون جي جَھنگَلَ جا ڪَن رھاڻيون رَنگُ،
ٻِيجَلَ سَندو ٻَنگُ، خالِق خالِي مَ ڪرين.

بيت - 3

پَرديسان پَنڌُ ڪَري، ھَلِي آيو ھِتِ،
جاجِڪُ اُڀو جِت، سِرَ جون صَدائون ھَڻي.

بيت - 4

پَرديسان پنڌُ ڪري، ھلي آيو ھُو،
اُونچو تون عَرشَ تي، آءٌ ڀَورو مَٿي ڀُون،
ڪِيئَن تُسَندين تُون، ھيُ سِرَ سُوالِي مَڱڻو.

بيت - 5

پَرديسان پنڌ ڪري، آيُس اَڳاھينءَ ماءِ،
جي وھاڻِيءَ ويَرمَ ٿِئَي، تہ مون ھِنئَر ئي ھَلاءِ،
سُونھارا سَورَٺِ وَرَ، ڳالهہ ھِنئَين سين لاءِ،
سو مَڱڻھارُ مَلھاءِ، جو وچان ويريُن آئيو.

بيت - 6

جو وچان ويِريُن آئِيو سو مڱڻو مَ موٽاءِ،
جا جِيءَ اَندَرَ جِي ڳالھڙي سا پاٽَ پَليءَ مُون پاءِ،
جو گھُران سو گهوري ڏي مڱڻھاَ مَلھاءِ،
اَٿَم آسَ اِھاءِ، تہ وڃي ڏيکاريان ڏيھ ۾.

بيت - 7

پَرديسان پَنڌُ ڪري، ھَلي آيو ھِيءُ،
مالُ نہ مَڱي مڱڻو، جَاجُڪ گُھري جِيءُ،
وَڍِ، وَھلو ٿِيءُ، ساعَتَ صَبرُ نہ سَھان.

بيت - 8

پَرديسان پَنڌُ ڪري، سُڻي آيُسِ شانُ،
مَڱان ڪھڙِيءَ مَت سين، نِسورو نادانُ،
سو ڪو ڏِيارينم ڏانُ، جو طَمَع کي تَرڪُ ڪَري.

بيت - 9

اللهَ جِي آسَ ڪري آيَسُ آڳاھُون،
مٿي ري مَسَ رَکان پير کڻي پاھُون،
داتا سُڻَ دانھُون، جي ڪريان ڪوڏ ڪپار جي.

بيت - 10

اللهَ جِي آسَ ڪري ھلي آيَسُ ھيرَ،
ھاتِڪ تو حُضُورَ ۾ پِرتون ڀَري پيرَ،
ويرَ لڳاءِ مَ ويرَ، وڍي ڏي تہ وَٺِي وَڃان.

بيت - 11

اللهَ جِي آسَ ڪري ٻِيجَلَ ڪِي ٻاڪَارَ،
لا اٰه الااللهُ محمد رسُول الله رکيئين تَندُن منجهہ تَنَوارَ،
ماڙيءَ ۾ مَلُوڪَ کي سيباڻي سَردارَ،
جيڪي خلقيو خلقڻھارَ، سو مڙ ڏِنائِين مَڱَڻي.

بيت - 12

چارَڻَ تُنھنجي چَنگَ ٻَنگَ جو عَجَب آھِم اِيُ،
ھيرين اُڀو ھَٿَن سِين جيئَڙو رَکِيو جِيءُ،
رات منھنجو ريَ، ڪاٽيو تو ڪُماچَ سِين.

بيت - 13

چارَڻَ چَنگُ ٻَنگُ لَھِي وَڄايو وَڏاڻ،
سِرُ تا ھِيءُ آسانُ، پَر مڱڻھار مُٿي وھي.

بيت - 14

مَحَلَ مَندَرَ ماڙِيُون اَملُ جِتِ ٻَرن،
رڙھيو راءِ ڏِياچَ کي ڪوڙين ڪُورنش ڪَن،
تُون سردار سَڀِن، اَسِين تابِع تُنھُنجا.

بيت - 15

تو دَر آيَسُ راڄِيا، ھھڙو وَٺِي حالُ،
اونائيج عَليلَ جو سَٻاجَھا سُوالُ،
اَڱَڻ مٿي آنھنجي ڪَھي ڪِي قوالُ،
ڀَلا ڪَري ڀالُ، اَمنُ ڏِيو اُنکي.

بيت - 16

تو دَر آيَس راڄِيا، ٻِيا دَر ڪَري دُور،
سائِلُ تو سَينَ ھَڻِي ھَردَمُ آن حضُور،
ٻِيو نہ گھُري مُور، اَمُن ڏِيو اُنکي

بيت - 17

تو دَر آيُس راڄِيا، جاجُڪ وَٺِي جِيُ،
ڪَنا ”نار حامِيه“ ھاڻ بَچائِجُ ھِيُ،
والي ڏِياريئي ويءُ، جِت آھي ”جَناتُ عَدِن“.

بيت - 18

تو در آيس راڄيا، ٻيا دَر ڏيئَي ٻَن،
ڪَھان جو ڪُماچَ سِين، سو سُڻ سٻاجھي ڪَنِ،
جا مَڱَ مُنھنجي مَن، سا تو تي مَعلومُ سَڀڪا.

بيت - 19

ٻِيا دَرَ ڏيئَي ٻِيَن کي، آيُس تُنھنجي دَرِ،
سُونھارا سورَٺَ وَرَ، ڪا مُنھنجِي ڪَر،
ڀَلا ڀيري ڀَر، پالھو پانڌُ پينُارَ جو.

بيت - 20

دربانِي دَر کولُ، آءٌ پَرديسِي مَڱڻو،
ٻيا گھُرندا دولُ، آءٌ سَوالي سِرَ جو.

بيت - 21

ماڙِيءَ وَٽِ مَلُوڪَ جي چارَڻَ چوريو چَنگ،
مَردَ پيا اُت مامِري ريڌا پَسِي رَنگُ،
ٻِيجَل لڌو ٻَنگُ، راجا تي راضِي ٿِيو.

بيت - 22

راجا گهڻو راضِي ٿِيو تَنھن ڏِنا وڏا ڏانَ،
موٽِي ڪاريا مَڱڻين طَرح تُنبي جي تَانَ،
ڪارَڻَ رَبَ رحمَانَ، سِر وڍي سُلطانَ ڏي.

بيت - 23

ميين سِين مَڱڻي ڪي ڪا جا ڳالهہ ڳُجھي،
سا ٻايين، دائين، ٻانھين سو جي تان نہ سُجھي،
پِيا ويَر وماسَ ۾ عاقِلَ ويا اُجھي،
ڪوڙِينجِي ڪريمَ ري ويئَي مَتِ مُنجھي،
ھِڪُ ٻِيجل ٿِي ٻُجھي، ٻِي خَبر ھُئي کنگھارَ کي.

بيت - 24

ڪوڙين ڪِيرتِيا آئِيا مانجِھي مَڻيادار،
جَن ڳِڙھان ٻَھَر ڳائِيو سُھجان سَڀ ڄَمارَ.
ھن تنبيري جي تَندُ جِي اُت پَھرئين ھئَي پَچارَ،
آءُ مٿاھون مَڱڻا چڙھي دُرَ دُئارَ،
توکي گھوٽ گھرائيو خلوت لاءِ کنگھارَ،
التحيات لله والصلواة والطِيبات اِيءَ کلي ڪيائين کِيڪارَ،
اِلسلام عَليکَ اِيھَاالنبي ورحمة الله وبرکاتهُ پروڙج پچارَ،
سُئَوم سَنسَارَ، تہ مُلڪ ڏنائين مڱڻن.

بيت - 25

سِرَ جي ھِئَائين ھَليو چارَڻُ چِتائي،
سو مال نہ وٺي مڱڻو ٿو ماڻِڪَ موٽائي،
تو در آيَس تي، جيئَن تُون نَانِھن نہ سِکيو.

بيت - 26

ڪنجھي ڪِيرَتَ ڪِينَرو واڄو ولاتِي،
ھَنئي تَند حُضورَ ۾ پارسَ پيراتِي،
سُڻنديئِي سُلطانَ کي ظاھِر ٿِيو ذاتِي،
ڪڍندي ڪاتِي، وڌائين ڪَرٽُ ڪَپارَ ۾.

بيت - 27

ڪنجھي ڪِيرَت ڪِينَرو، سازُ ڪَيائِين سُر،
وَيھي تِنھن وڏاڻ سِين پاٽ ڪِي جا پَر،
ٻِيجَلَ کي ٻَر ٻَر، وڌائين ڪرٽُ ڪَپارَ ۾.

بيت - 28

چارَڻَ ٻولُ ٻِيو گھُريَئي سو گهوريان،
گھُرَ سورٺ سِين نہ پَڙي جان تَند بر ا بر توريان،
ڳُجِھي آھيم ڳالھڙِي اوري آءُ تہ اوريان،
ڪُلھَنيون ڪوريَان، ڪ جاجڪ جُسي ساڻ ڏيَئَين.

بيت - 29

جو تَعلُق رکي تَند سِين، سو مُون پليءَ پاءِ،
سُڻ تُون ڪَريان ڳالھڙِي آيُس آڳانھين جاءِ،
سُڻ سُنھارا سورَٺِ ورَ، ڳالهہ ھِئين سين لاءِ،
ھيءَ ھِينئَر ئِي لاھِھ، وڍ تہ ويرم نہ ٿِئي.

بيت - 30

تَند بَرابَر توريان، جي سؤ سِرَن پائي،
تان اُٽَل اوڏانھين ٿِئَي جيڏانھن ٻِيجل ٻُرائي،
ھي سَکڻو ھَڏ آھي، سِرَ ۾ سَڄَڻ ناھِ ڪِي

بيت - 31

ڪَٽي سَر ڪٽار سين ٺھرايائين ۾ ٺارَ،
سَورَٺِ سَرتِين کي چَوي مُٺِيس مَڱڻھارَ،
ڪَيو قَھر قھارَ، جنھن راڻِيُون سَڀ رُئَاريُون.

بيت - 32

رَتُ سِرڪي نِڳيو مَھدان سورَٺُ سَٽَ،
ڌڙُ ڌُٻِي پِيو پَٽَ تي، مٿو مٿان کَٽَ،
آيو سو البت، راڻِيُون جَنھنَ رُئاريُون.

بيت - 33

ڪٽي سِر ڪَٽارَ سِين ٺَھرايائِين ۾ ٺارَ،
ڪوڙين آيا ڪيترا حاڪِمَ حُڪمَ دارَ،
سَوين سَوالي آئِيا بابُو بيکن دارَ،
سَڀُ ڏکمکيا ڏاتارَ، سُڻِي ڏان ڏِياچَ جو.

بيت - 34

آءُ مٿَاھون مَڱڻا، چَڙھي ۾ چوڏولَ،
توکي گھوٽَ گُھرائِيو، راجا ۾ رَتولَ،
ٻِيجَلَ توسِين ٻولَ، وھاڻِيَ وَڍَڻَ جي

بيت - 35

ڪِي جو ٻِيجَلَ ٻولِيو، ڀِنيءَ ويھي ڀانَ،
راجا رَتولن ۾، سِيباڻو سُلطانَ،
آءُ مَٿاھون مَڱڻا، مُقابِلِ مَيدانَ،
گهوريان لَکُھ، لطيف چئَي، تنھنجي قَدَمَن تا قُربان،
مٿو ھِيءُ مَھمان، ھَلِي آءُ تہ ھِتِ ڏِيانءِ.

بيت - 36

ريءَ مَصِلِحَتَ مَڱڻا قَصر ڪِينَ اَچَن،
نُورُ تَجَلو نُورَ سِين، نَمِيو نيڻَ پَسَن،
خِيمي ۾ کنگارَ جي چانڊُوڻا چَمڪَن،
لڌائين لطيفُ چَئي، سَندا ڏاڻَ ڏِسِيَنَ،
تيلان مُلڪَ ڌَڻِين، مڃَيو مڱڻھارَ کي.

بيت - 37

ڏِنو جو ڏِياچَ، سو سَورٺ سُرھو نہ ڪيو،
ڪَنبي ويا ڪيرتي، ڪُومَاڻا ڪُماچَ،
جا وندَر وائِي وَاچَ، تَنھن موھِيو مڱڻھار کي.

بيت - 38

چارَڻ مُنھنجي چنگ ۾ توحِيدَ جِي تارَ،
وَحدَهُ لاشرِيڪ لهُ تَندُن اِيءَ تَنوارَ،
مُون کي تنھِين وارَ، فِڪر کڻي فَنَا ڪَيو.

بيت - 39

ماڙِيءَ ھيٺِ مَلُوڪَ جي ڪا جا ڪِيائين ڪُوڪَ،
راجا جي رنگ مَحَلَ ۾ ھَنڌِ ھَنڌِ پيئَي ھُوڪَ،
مَٿو ڏي مَلُوڪَ، تہ ڏيکاريان آءٌ ڏيھ ۾.

بيت - 40

نِرتي تَندُ نِياز سِين ٻِيجَلَ ٻَرائي،
راجا رَتولَن ۾ وَرَنائي وائِي،
ڪوٺايائين ڪوٽَ ۾ ٻارَٽُ ٻاجھائِي،
راجا راڳائِي ھردوئي ھيڪُ ٿِيا.

بيت - 41

نِرتي تَندُ نِيازَ سِين، ٻُرائي ٻِيجلَ،
راجا رَتولَن ۾، اونائي اَمُلَ،
رازُ ڪِيائِين راءَ سِين ڪَنھن موچاري مَھَلَ،
”انا اَحمَدُ بِلا مِيمٍ“ چَئَي، سَينَ ھَنئي سائِلَ،
ڪَنھن ڪَنھن پيِئَي ڪَلَ، تہ ھَردوئِي ھيڪُ ٿِيا.

بيت - 42

ڪنھِين ڪنھِين ماڙُھئَين پيڙي ڪَلَ ڪائي،
رَسيا جي رمز کي، تن پارسي پائي،
”اَلاِنسَانُ سرِي وَ اناَ سِرهُ“، وَرتي اِيءَ وائي،
راجا راڳائي، ھَردوئي ھيڪ ٿيا.

بيت - 43

راجا رنگَ مَحلَ ۾، جاجِڪُ سِر زمينَ،
جا ھَنيائين ھَٿَن سِين، سا سُئي بالا بِينَ،
جِتِ اَچَن نہ اُڙدا بيگِيُون، اُتِ ڪوٺايون امِينَ،
تازِي ڏِيوسُ تَڪڙا، جوھَرَ پائي زِينَ،
ٻيو مَڱي ڪِينَ ڌاران سِرَ سَيدُ چئَي.

بيت - 44

راجا رَنگَ مَحَلَ ۾، ٻَھر ٻارٽُ ٻاڪاري،
تَندُ تُنھنجِيءَ مَڱڻا چَتُ وڌو چاري،
اَڳيون بَيتُ، عِناتُ چَئي، وَھلو ڏي واري،
ھِيَ سِرُ سِينگاري، پاٽَ پَلئي تو پائِيان.

بيت - 45

آءٌ سَوالِي سِرَ جو آيُس آڳاھُون،
مٿي ريءَ مَسَ رکان، پيرُ کڻي پانھُون،
داتا سُڻ دانھُون، جي ڪريان ڪوڏَ ڪَپار جي.

بيت - 46

سُڻي رُون رُون رازَ جِي گڏي اُٿيو گھوٽُ،
جَھل تہ جواھر تو ڏِيان چَنگ برابر چوٽُ،
طويلا تازِين جا مُنکا جَھلي موٽُ،
تان ھِن ڪَنبايو ڪوٽُ، حيلو ڪري ھَٿَن سِين.

بيت - 47

ڪاجا تَندُ تَنبِيل جِي سُتي سؤائين،
مَلھي آيو مَڱڻين مَٿي پَر ۾ پُڇيائين،
تان ڪنڌ ڏانھن ڪِيائين، اشارو آڱر جو.

بيت - 48

محلين آيو مڱڻو پَريان ڀري پيرَ،
ڏيڍيءَ تي ڏاتار جي سِري لڌائين سيرَ،
ڪِيئَن ڇڙيدارن ڇَڏيو، ھُئَي ڪيڏي ويرَ،
آءٌ ٿو پُڇان ھيرَ، ڇا جُڙيو کي مَڱَيڻن.

وائي - 1

الوداعُ، وو الوداع، جانِيان ڪِيڙئي جُدا، سورَٺِ ا وساري،
ھَڻُ تند تون طريقَ جي، واڄَٽُ سَڀ واري،
سوَرٺِ سَرتيَن وچَ ۾ اُڀِي اوساري،
ھيءُ جو آيو مڱڻو، سو مِتارا ماري،
دوستَ دوسَتَنِئان دُور ڪِيو، ٿو ڏيا ڏيکاري.

فصل ٻيو
بيت - 1

پاٽَ پھلِي رات جو ڳَڙَه پاسي ڳايو،
ٿِيو غُلُغلو گِرنارَ ۾، تہ ڪو عطائِي آيو،
سالِڪَ سازَ سَرُود سِين ڪِي جو ڪَمايو،
ٻيجل ٻولايو، تہ سِرَ سُوالِي آھيان.

بيت - 2

ٻِيجَل کي ٻيءَ رات ۾ سَڏايو سُلطانَ،
اڳي ڪونہ آئِيو، ڀير تُنھنجي ڀانَ،
جانِئَان جِيَ جُدا ڪِيو، طَرَحَ تُنبي جِيَ تانَ،
مُون وٽَ مالَ مَتاعَ جي ڪَمِي آھي ڪانَ،
تو دَس ڏِيان مڱڻا، رُوح رُچَندا دانَ،
مِيان مَھربانَ، چوري چَنگُ چَئَجُ ڪِي.

بيت - 3

راجا کي ٽِيءَ راتِ ۾ ٻُڌايو ٻِيجل،
سَھسِين ھُئا سَنسارَ ۾ ٻِيا پُڻ داتا دَلَ،
آيُس مَنَ اُڇلَ، تيلاھِين تو ڳَري

بيت - 4

چارَڻَ چوٿِينءَ رات ۾ آءٌ نِچُ آئين جِيءُ،
تُنھنجو قَدمُ پَدَمَ نہ پاڙِيان، جي تون ٿِئَين جَميع،
دانَ دلُوچان دِل وَڻيا وَٺي راضِي ٿيءُ،
ھِنئَر اٿيئَي ھِيءُ، صُبح سَوايو ڏِيانءِ.

بيت - 5

پَلٽيو پنجينءَ رات ۾ رُپو سونُ سَبيلَ،
پَلنگَ پَٿراڻِيون، پالِڪِيون، نَوَ لَکَ ناڻي نِيلَ،
داتا وٺان نہ دانَ کي وَنُئن ڦيرائي فِيلَ،
آکِيُم جو اَصِيلَ، سو سِرُ ڏي تہ سُرھو ٿِئَين.

بيت - 6

ڇھينءَ رات ڇَڪائِيو سالِڪ سوري سازُ،
ڳايائين ڳَڙه گرنارَ ۾، ڪري آڳَهَ ساڻ آوازُ،
صلح جو سَيد چَئَي، راجا تو سِين رازُ،
سُڀاڻي سَرَفرازُ مِيون ڪندو مَڱڻي.

بيت - 7

پائي پَٽ ڪَڻا، مُون تان مُور نہ مَڱيا،
تازي طوَيلن ۾، گھوڙا گَھر گهڻا،
ھاٿِيَ ڪارڻ ھيڪڙي آءٌ ڪا تَندُ ھَڻان؟
جا مٿي تو مَڻِيا، تنھن سِرَ جو آھيان سيڪڙُو.

بيت - 8

سِرُ مَڱي، سِرُ گھُري، سِر ري ٿِئَي نہ صَلاحَ،
غريبَنئَون نہ گُذري، ٿو ماري مِيرَ مَلاحَ،
نايو نَوابَن جا، سوريو ڪڍي ساهَ،
خالِقَ سَنجھ صُباحَ، ڪونہ ڇڏيندو ڪِٿَھِين.

بيت - 9

موٽِي مڱڻھارَ، شالَ مَ اَچِين ڪَڏھِين!
اَٺئي پھر عَظِيمَ جو ڪُنڍو منجهہ ڪَپارَ،
جَنھن تو سڀ ڄمارَ، ھَنيا ڇَٽَ پَٽَن سِين.

بيت - 10

سِؤ سِرَن پائي جي تَند برابر توريان،
اُٽلَ اوڏانھِين ٿِئَي جيڏانھن ٻِيجَلُ ٻُرائي،
سَکڻو ھَڏُ آھي، سِرَ ۾ سَڃَڻ ناه ڪي.

بيت - 11

پاسَنگُ جنھن پيشُ ڪِيو، تنھن ڏِنو ڪينَ ڏِياچُ،
مٿو نيِئَي مَاچ، وڃي ڏُور ڏُکھ ٿِيو.

بيت - 12

ڏِنو ڪِينَ ڏِياچَ، ٿو سائِلَ سِڪائي،
مُنھن تي موٽائي، مٿو ھَنيُس مَڱڻي.

بيت - 13

محَلين آيو مڱڻو، سازُ کڻي سُرَندَو،
سِرَ جي صدا سُرَ ۾ گهور ھَڻي گھُرَندو،
مَٿي ري مَلُوڪ جي چارڻُ نہ چُرَنَدو،
جُھوناڳَڙُه جھُرَندو، پُوندي جھانءِ جھَروڪ ۾.

بيت - 14

محلين آيو مڱِڻو، کڻي سازُ سِري،
لڳي تَندُ تُنبيرَ جي، پيا ڪوٽَ ڪِري،
ھَنڌين ماڳين ھُوءِ ٿي، تنھنجي ٻِيجلَ د ا نھَن ٻُري،
سِسِي تَنھن سلطان کان اَچي گھوٽَ گھُري،
جھوناڳڙه جُھري، پُوندي جھانءِ جھروڪَ ۾.

بيت - 15

سو جِيءُ مڱڻھارَ مَ ھوءِ، جو تو مَٿي سِرَ سَٽو ڪِيو،
جو مُون ملهہ مُور نہ سَپَجي، تان جي سو گھُريُوءِ،
تھ جُڳان جُڳ ڏِنوءِ، ڏُونگھو ڏاتارَن کي.

بيت - 16

مَٿو مَٿانِئي گهوريان، مَٿو تو مَٿان،
سو مُون ٿئَي نہ ھَٿان، جنھن تون لائق مڱڻا

بيت - 17

مٿو مٿانِئي گهوريان، مَٿو تو مَٿان،
ھَڏو ھِيءَ ھَٿِ ڪري جاجَڪَ وَھلو جاءِ،
تو سين انِيراءِ، جِمَ واچا ۾ ولھو ٿِئين.

بيت - 18

ڪا جا ڳالهہ ڳري، ٻيجَلِيا ٻُڌاءِ مُون،
پيٺين جئَن گرنار ۾ تَندُن تانَ ڪري،
ڪ تو پَنڌُ پَري، ڪ مڱ جَھلِيندي مَڱڻا؟

بيت - 19

مَڱَ نہ جھَليان مُورھِين نہ مون پَنڌُ پري،
ڳِنھي آيُس ڳالَھڙِي ڳُجھِي تو ڳَري،
سا سَمُجُھ سَورٺَ وَرَ، ويندسُ ڪِينَ وَري،
پَريان پيرَ ڀَري، تو لَئي آئيو آھيان

بيت - 20

مڱ نہ تُسي مڱڻو، نہ مِلڪ نہ مالُ،
ڏاڻِنئَون ڏُور ٿِئي، ڪا جا ڪِيڻَس ڳالهہ!
آھي اِن خيالَ، تہ ڏيٺي ٿِيان ڏاتارَ سين.

بيت - 21

ڏاتارَ ۽ مڱڻي ڪونہ وسِيلو وچ،
سا ئِي تَال تَندُن جِي، سا ئِي چارڻَ چِتِ،
ھِتي جي ھُتِ، تہ ڳالهہ مِڙيائي ھِڪڙِي.

بيت - 22

ڳجُھ پنھنجي ڳُجَھ سِين رندَ رَساڻِي لاءِ،
اَجلُ اُڀو آه، پُٺيءَ تو پَلاڻِيو.

بيت - 23

مٿو ھُئائِين ھَليو چارَڻِ چِتائي،
سو ماڙيءَ ھيٺِ مَلُوڪَ جي ويٺو وَڄائي،
راجا تَنھن راضِي ڪيو ٻيجَلَ ٻُرائي،
ڏيوس دانَ دل گھُريا گھُريا پَلوُ مَ پائي،
سِرَ ڏانھن کَنيائين سيد چوي کيُون اُٺائي،
جو مُنھنجي مَنِ آھي، سو سِرُ وڍي سلطانَ ڏي.

بيت - 24

چارڻَ ٻولِجُ ڪِي ٻِيو گھُرِيئَي سو گهوريان،
ڳَرُ سورٺِ نہ پَڙي، جي تَندن سِين توريان،
ڳُجھيءَ آھِيم ڳالَھڙي، آءُ اوري تان اوريان،
ڪُلھنِئَون ڪَوريَان، ڪ جاجَڪ جُسي سِين ڏِيان؟

بيت - 25

چارڻِ چَنگُ ٻَنگُ لھي، وَڄايو وَڏاڻُ،
سِرَ تان ھَڏِ آسانُ، پَر مَڱڻھارَ مَٿي وَھي.

وائي - 1

گھُونگَھٽُ کول ڪُڙي آيا يارَ، بَنڇِي والا يارَ،
ھو سيلي والاَ يارَ، سانُو طَلَبَ مِلڻَ دي،
ڦُلين ڀَري جُھجھري، تارين ڀَري راتِ،
شاه حُسين فَقِيرالله دا، فُقرالله دي ڏاتِ،
دستِ تيڏي وچ سَون دِيان ڪَنگِڻيان چُوڙا لپيٽي وا ل.

فصل ٽيون
بيت - 1

سَرديءَ سالِمُ نہ رَھان، گَرميءَ ٿِيان گُدازُ،
اَمن ڏيجُ اَمانَ تون سائِلَ ھَڻِي سازُ،
ربابِيءَ کي رازُ، خالِصُ ڏي خَلِيلَ جو

بيت - 2

سَرديءَ سالِمُ نہ رھان، ڪوسِي سَھان ڪانَ،
اَمنُ ڏيجُ اَمانَ تون، دُور ڪري ٻيا دانَ،
پانڊَپَ کايِي پانَ وجِھِج پِڪَ پينارَ تي.

بيت - 3

ٽيئي پَرچِيا پاڻَ ۾ تَندُ، ڪٽارو ڪَنڌُ،
تَنھن جِھوئي ناه ڪِي، جو تو چارڻ ڪِيو پَنڌُ،
اِيءُ شُڪرُ الحمد، جو مَٿو گھريوءِ مَڱڻا.

بيت - 4

مَر تہ آئين مَڱڻان، مامَ پَروُڙِي مُون،
جيڪا ڳاهَ ڳالهائِيين، سا سَڀ سَمجِھيسُون،
تِنھن ۾ تُسِجُ تون، جيڪي پيئَي پَٽَ ۾.

بيت - 5

چارَڻُ چَنگُ ڪُلھي ڪَري، رَمِي رھَيو رات،
سدا جي، سيد چَئي، وائِي ڪِيائِين واتِ،
ڏيهَ ڏِنائين ڏاتِ، مِئَين مڱڻھارَ کي.

بيت - 6

چارَڻَ چَنگُ ڪُلھي ڪري، پُيرَ پَري پاتا،
سدا جي سيد چَئي، وائي ڪَيائين واتا،
تنھن تي راءُ راضِي ٿيو، دل وڏيءَ داتا،
مَرَڪي مَرُ ماتا، رُوڙِي راءَ ڏِياچَ جي.

بيت - 7

چارڻ تُنھنجي چنگ جو عجبُ آھِيم اِي،
ھَڻِين اُڀو ھَٿَن سِين، جِيرَو رَکيو جِيُ،
رات منھنجو ريُ، ڪاٽيو تو ڪُماچَ سين.

بيت - 8

جاجڪُ جھوناڳڙه ۾ ڪو آتائِي آيو،
تنھن ڪامِلَ ڪَڍي ڪِينرو ويھي وَڄايو،
شَھرُ سَڄوئِي سُرَ سَان تَندُن تَپايو،
دايون دَرمانديُون ٿِيُون، ٻائِن ٻاڏايو،
چارَڻُ ٿي چايو، تہ ماري آھي مَڱڻو.

بيت - 9

جاجُڪ تو جُھارُ ڏَهَ ڀيرا ڏِياچُ ڏِئي،
جَنھِن۾ مالُ نہ مِرئي جيترو، تنھن تون طَمعدارَ،
جي اچيي ڪَمِ ڪَپارُ، تہ وِيھ ڀيرا وڍي ڏِينَئي.

بيت - 10

مَٿي اُتي منھنجي جي ڪَوڙين ھُون ڪَپارَ،
تھ واريو واريو وڍيان سِسِي کي سَؤ وارَ،
تھ پُڻ تَندَ تَوارَ، تُنھنجَِي مَٿاھِين مَڱڻا.

بيت - 11

ٻيلي ٻِئَي پَارَ، جان مون نيڻين ھَڻي نِھاريا،
چوري رَکِيَم چِتَ ۾ ڏِسِن جا ڏاتارَ،
ھِيُ سِر تُھانَ ڌارَ، ٻِيجل ڪَنھِن نہ ٻوليو.

بيت - 12

پَسِي پاٽُ پُر ٿِيو، سَندو جادَم جُودُ،
مَڱَ وھاڻيءَ مَڱڻا، مٿو ھِنئَر موجُودُ،
بلڪ آھي بوُدُ، ناقِصِي نابُودَ ۾.

بيت - 13

مَرُ تہ آئين مَڱڻا، چڱو ڪيو تو ڪَمُ،
خوش ٿي چوڙ خوشيءَ سين لاھي غَمُ وَھمُ،
جو ھي ھَڏو ۽ چَمُ، تِنھن سِر ڏِني شَرمُ ٿِئي.

بيت - 14

ڪَنجھي ڪِيرَتِ ڪِينَرو، واڄو ولاتِي،
ھَنئَي تَندُ حَضور ۾ تنھن پارسَ پيراتِي،
ڏِسنديئَي ڏِياچَ کي ظاھرُ ٿِيو ذاتِي،
ڪَڍِي تَنھِن ڪاتِي وڌو ڪَرَٽُ ڪَپارَ ۾.

وائي - 1

مَٿو ۾ کِيڪارَ يارَ، ڏاڻَ ڏيندو سِين مَڱڻا،
جاجَڪ جھوناڳڙھ ۾ ھَلُ تہ ٿِيون يارَ،
متان ڪا مُنھنجي ڪَرئين گِلا جي گُفتارَ،
مٿي اُتي مُنھنجي جي ھُون سِرَ ھزارَ،
ھَرَ ھَرَ وَڍيان ھيڪڙو، تُنھنجيءَ تَند تَنوار،
لُڇنَدي ٿو لاھِيان ڪينھي منجهہ ڪپارَ،
اَديُون عبداللطيف چَئي، لَڳِيَس لَنؤ لَغَار.

فصل چوٿون
بيت - 1

تانُ نہ آھي تَندُ جو، رُون رُون ڪَري رازُ،
ھَڻندَڙَ سَندا ھَٿَڙا، سَڀُڪو چَئي سازُ،
سَٽَ ڏيئَي شھبازُ، ٿِيءُ تہ ٿوڪُ پِرائِيين

بيت - 2

تَندُ تُماريءَ تانُ، ڪَھِيو سو قبولُ پِيو،
سِرُ تہ آھي سَٽِ ۾، پَرَ ٻِيو ڪي مَڱِج دانُ،
خاڪِ مِٽِي ڪا بانُ، ڪاٽِيان پوءِ ڪجُھ نَھِين.

بيت - 3

گُلُ ڇِنَو گرَنار جو، پَٽَڻ ٿِيون پِٽِين،
سَھسِين سورَٺِ جَھڙِيُون اُڀِيُون اوسارِين،
چوٽا چارَڻَ ھَٿَ۾، سِرُ سينگاريو ڏِينِ،
ناريُون نازَ ڪَرِين، راجا رات رَم ڳِيو.

بيت - 4

ساري رات صاحبَ کي ڳَڙھ ڀَر ڳايائين،
اُٺَس ماڻِڪَ مِينھَن جِئَن ھَٿِ نہ ڇُتائين،
تي لائِقُ لڌائين، ھو مِيراثِي مڱَڻو.

بيت - 5

جي ميراسِي مڱڻا، آءٌ پڻ منجهان تَن،
ڪِي ڪَهُ منھنجي ڪَن، حِرصَ مڃاران اُنِجي.

بيت - 6

جو تو ڏِيڻُ ڏِياچَ، لاھيو اِيُ سِرُ سڀَڪو ڏي،
ڪِي نانہ جھڙو ني، جو سَنَدَ ٿِئَي سُوالِئَن.

بيت - 7

گُل ڇِنوَ گِرنار جو دَٻِڪِي ويا دُئار،
ٻايُون دايون ٻانھيون پِٽيو ڪڍَنَ پَارَ،
پَئي رھيا پَٽَ ۾ سورَٺِ جا سِينگارَ،
راڻِين ۾ راڙو ٿِيو، پَٽَن پَئِي پچارَ،
ھھڙا راءِ کنگھار، ڪِينَ ٿِيندا ڪَڏھِين.

بيت - 8

گُل ڇِنو گِرنار جو دَٻِڪِي ويا دُئارَ،
سَھسِين سورَٺ جَھڙِيُون پٽيو ڪَڍَن پَارَ،
ڪوڙين سَندو ڪارڻِي اَرين جو آڌار،
وسيلو ولھين، جو سَڀنِي جو سَردار،
اھڙو راءُ کنگھار ڪڏھن ٿيندو ڪونہ ٻِيو.

بيت - 9

راجا رات رَم ڳِيو جُھوناڳڙھ جھَوري،
ڏِنو سِرُ ڏِياچ تنھن ڪُلھن تا ڪَوري،
وٺ مَٿو تُون مَڱڻا تَندُن سِين تَوري،
جو گھُريئي سو جُڙيئَي ھاڻِ مَ پُو ھوري،
پُڄان نہ لوَڙي، جِيئَن تو پيرَ پَرتِيون پائِيا.

بيت - 10

سورٺ مُئِي، سُکُ ٿيو خيما کَنيا کَنگھارَ،
نَھ ڪو راڳُ، نہ رُوپُ ڪو نڪا تند تنوار،
تھانپوءِ مڱڻھار، ڏِنو سر ڏياچ کي.

بيت - 11

سورٺ مُئَي سُکُہ ٿيو، خيما ھَنيا کنگھارَ،
ٿيو راڳُ ۽ رُوپُ سو، لَڳي تَندُ تنوارَ،
سو ڍٽين پَٽين پارَ، پَسو راجا راضِي ٿِيو.

بيت - 12

راجا راضِي ٿِيو، تِنھن ڏِنا وڏا ڏانَ،
موٽي ڪاريا مڱڻي طُرَحَ تُنبِي کي تانَ،
مون وَٽ مالَ متاعَ جي ڪَمي آھي ڪانَ،
ڪارڻَ رَبَ رَحمانَ، سِرُ وَڍي سُلطانَ ڏي.

بيت - 13

وَڍِ سِرُ، ٿِي سَرھو، مَڪِي آءٌ مَ ڳاءُ،
جاجَڪَ تو مَٿانءُ مُلڪُ مِڙيوئِي گهوريان.

بيت - 14

مَٿي اُتي مُنھنجي ھُوا سِرَن سَوَ ھزارَ،
تھ تُنھنجي ساڻُ تنوارَ، ھَر ھَر وَڍِيُم ھيڪَڙو.

بيت - 15

ڏِيَڻَ گهڻو ڏُھلو، سِسِي ڏِيَڻ سَکُھ،
سو تان ڏِياچَ ڏُک، جو تعلق رکي تَند سِين.

بيت - 16

جو تعلق رکي تند سِين سو ڪِي پَلَئھ پاءِ،
مون کي مَ موٽاءِ،آءٌ اَڳاھون آئيو.

وائي - 1

ڪھَنو مين آکان ٻولِڪي اَڙي اَڙي گھايَلِ،
ڪِيتي مَين سُول سَڄڻدي،
چَنڊُ جو چَڙھيان، ڪُل عالَمُ ويکي، رانجُھو لڌڙُم ڳولِڪي،
مين رانجھن دي، رانجھَن ميڏا، کيڙا گھَتِڙيم گھولِڪي.

وائي - 2

ڪينُو آکان، ڪوئِي نہ بَتاوي باتِ،
ھي واٽاڙو لوڪو نِي اپني صاحب دي،
چارَڻ آيا، سِرُ ڪاٽِ ليجايا کوءِ وي چارڻ ڪِي ذات.

سُر بيراگ ھندي

فصل پھريون
بيت - 1

پَکُھ نَھِين، پاوَرُ نَھِين، پَھَچُ نَھِين، پِي دُورِ،
اُڏُرُ نہ سَگھان سکيان ڙي، مَران سُور بسَوُر.

بيت - 2

پَرَ ھووَنُ تہ اُڏُر مِلان، مُجھ نِت نِت ماري پِيڙَ،
جِيئَن جِيئَن ساڄَنَ سَنڀران، تِيئَن تِيئَن لاگَن تِيرَ.

بيت - 3

سَجَنُ بِڇِليا، دنُ ھُئَا، رَين پَڙِي ظُلمات،
ڪَه تہ قيامت دور ھَي، جا ڀَئَي آئي ساٿ.

بيت - 4

سَجن بِڇُلَن ڦِر مِلَنُ ڪِئَا جانُون ڪَب ھوءِ؟
لوڪ مرنا ايڪ ھَي، مُجھ نِتَ نِتُ مرنا ھوءِ

بيت - 5

ساجن گئي، دودن ڀَئي، مينَ جانُون ورس پچاس،
ڀولِي پُوڇي پِنڊتا دن مين ڪِتِلي ماس؟

بيت - 6

ساجن ساجن ڪَر رَھِي، چَلِي نہ ساجن ساٿ،
دُکان ڪارڻ ھو رَھي، مَرگ نہ ميري ھاٿ.

بيت - 7

ساجن آئيا ھَم سُڻِيا، ڪِيا لي چَلُون ساٿ،
سِيس اُتاري پئي ڌَرون، مُجھ اِيءَ مسيات.

بيت - 8

ساجن آئيا ھم سَڻِيا، ڪَيسِي جُڳت ڪَرُون،
ٿال ڀَري سَچ موتيان، اوپر نينَ ڌَرُون.

بيت - 9

سَجنَ تُم مَتِ بسارئي، ھَم لاگِي تيري پانءِ،
ھمَ جَيسِي تم بَھَتُ ھي، تم جَيسي ھم ڪانه؟

بيت - 10

سوُلَ بِھانا، دُکھ ڍولِيا، بِرھ ھمارا ليکھ،
آءُ ساجن تم ديکھ، ھَي ھمارا جِيونا.

بيت - 11

گُرو- گوبند دونو کڙي، مَين ڪِسڪي لاگُون پانءُ؟
ھَمُ بَلھاري اُس گروڪِي، جس گوبندَ بتايا نانءُ.

بيت - 12

گرو گوبند ڏَوھين کڙي، پاگين لگان مين ڪانه؟
مين وا ري تِس گُروڪي، جِسني گوبند مِلايا مانه.

بيت - 13

ليدي، پَرَ لاگي نَھِين، ڦُوڪُ بانِسلي مانه،
گُرو بيچارا ڪِيا ڪري، چُوڪ چاڪَري مانه

بيت - 14

ڪانِي لاگي ڪَرم ڪِي، ڪِسڪُون ڪَھِي نہ جاءِ،
جيئَن گونگي نُو سَپنا ڀَيا، تيئَن پَچَت پَچَت تَن مانه.

بيت - 15

ڪالُو ڪالَ تَب مَٽئِي، جَب صقلي ڪي گَھر جاءِ،
اَنجن ڪا منجن ڪَرئي، ڪَل مين ڪُرُنڊ لگاءِ،
مانجئَي اِس تَن ڪُون، مت مورچا پَڙ جاءِ.

بيت - 16

چمارڪي گھَر چَندَن گيا نِتِ نِت ٽانگي چام،
چندن بيچارا ڪِيا ڪري، جَب پڙا نِيچ سين ڪام.

بيت - 17

صاحِب تيري صاحِبي گھٽ گھٽ رھي سماءِ،
جِيون ميندي ڪي ھاٿ مين لعلي لڳي ھَر جاءِ.

بيت - 18

ساجَن ڌاڳا پِريم ڪا مَت باني ڇيتراءِ،
ٽُوٽي پيڇون سانڍيئَي، گانٺِ بيچ رَھِجاءِ.

بيت - 19

اَري ڪبيرا ٻاھر ديک لائيي انتر تويي نام،
ڪام ڪيا ھَيءَ لوڪ سين جو پڙي ڏري سين ڪام.

بيت - 20

آه ڪُرون، تان جَر جَلي، مُشڪُ ڪرون، تان جِيُ،
ڪو ھووي سَخي رَبَ ڪا، جو مُجھ آڻي ملاوي پِيُ .

بيت - 21

آھ ڪَرُون تو جَگ جَلي اَور چُپڪي لاگي گھاءُ،
ايسي ڪَٺن سنيھ سِين نِت نِت ڪَرون اُپاهُ.

بيت - 22

پِيُ پِيُ ڪر نہ پَيھا، پيُ ڪا نام نہ لي،
مَٽَ ڪَو وادي ھووي، برھ ڪا، جو پِيُ سُڻئي جِيُ دي.

بيت - 23

بِرھ بُرا مَت ڪو ڪَھي، بِرھ ھَي سُلطان،
جِس گھٽِ بِرھ نسپَجي، اوگھٽ ھَي مَستانُ.

وائي - 1

آڻ مِلاوي ڪو ماڪُون ري پِيا،
جيوي جانِي دائم قائم، دوست اَسانڏا موري جِيا.

فصل ٻيو
بيت - 1

اُس مَرني تُون ڪِيا روئيي، جو گھر اَپڻي جاءِ،
رووي تہ بنڌي آپِڪُون، جو ھاٽِ ھَاٽِ بِڪاه.

بيت - 2

جِس مَرني سِين جڳ ڏَري، وھ مَرڻ ميرا آنند،
ڪبَ مَرئِي ڪَب پائِيي پُورَڻ پَرماندُ.

بيت - 3

مَرڻ ھي آسانُ، مُجھڪون انديشا اَورُ،
پِي سِين پھتا جو نَھِين، ڪِيا بيٺي ٺَورُ.

بيت - 4

مَرنا مَرنا ھَر ڪو ڪَھي، مَري نہ جاني ڪوءِ،
ايڪ وارَ ايسا مَرئي، جو ڦِر نہ مَرنا ھوءِ.

بيت - 5

نَينا تُم نينين بَسو، دُور تہ ھِنئَڙي مانِه،
ساجن بِڇليا جو ڪھي، پِريت جانِت نانه.

بيت - 6

ساجن ميرا ايڪ ھي، دُوجا ڪَرُون نہ ڪوءِ،
دوجا ساجن تَب ڪَروُن، جَب ڪَل دوجي ھوءِ.

بيت - 7

اِيءَ ڪاھُوڪِي ريت، جِئَن ساجَن بڇليا نہ مِليا،
ويکو ڪاٽون ڪِي پريت، جَڳُ ڦُٽا، ساري مُئا.

بيت - 8

حَد حَد چَليا ھَرڪوءِ، بيحَد چَليا نہ ڪوءِ،
بيحد ڪي ميدان ۾ کَڙا ڪبيرا روءِ.

بيت - 9

ڪَوا سَڀ تَن کائِيي چُن چُن کانئي ماس،
دو نينا مَت کانيي جَن سِين پِيَ مَلَن ڪِي آس.

بيت - 10

سڌارو تو سڌ ڪرو بيٺا اَنگ سيباءِ،
زبان ھماري ڪاٽ لو ھَم ڪا پِي ڪر جاءِ.

بيت - 11

سَمَن ڳٺڙي ڌول ڪي رھي پَوَن سِين ڦولُ،
دو گھڙي ڪا ديکنا آخر ڌَول ڪا ڌولُ.

بيت - 12

سَاجن ھماري پاس ھَي مين ڍُونڍُون ديس بَديس،
ساجن بسي سيري ۾ ڍَونڍُون مار ڪر ميس.

بيت - 13

ساجن ھماري پاس رھي دن ٿوري دَس بِيس،
ايڪ ايڪ لاک بَرَس ڪا ا يسي ھون دِن تِيس.

بيت - 14

ساجَن پِريت لگاءِ ڪر ھرگز دُور نَجاءِ،
تيري دشمن دُور ھون تيري دُور بَلاءِ.

بيت - 15

ساجَن پِريتِ لگاءِ ڪر ڦر تُون دُور نہ جاءِ،
بَسو ھماري نَگري، ھم بِن تُم ھئ ڪاءِ.

بيت - 16

ساجن ايسي پريتَ ڪرو جَيسي ڪَکَھ مَسِيت،
لاتين ساٿ لتاڙيئَي ڇوڙين ناھ پِريتِ.

بيت - 17

ساجَن ايسِي پِريت ڪرو جيسِي ورکَھ ڪرين،
آپ جَلين سر ڌُوپڪي اَوران ڇانؤ ڪَرين.

بيت - 18

ڪبيرا ڪَل جُگ پڙا ساڌُو بَني نہ ڪوءِ،
گامين ڪِروڙين مَسخري تن ڪي پُوجا ھوءِ.

بيت - 19

ڪال سَجن ڪِي بانھ پر ڪڀو ڪيسي نہ بھي گانؤ،
ڊَرتي ڊَرتي ڊَر رَھِي جُون تر روڪي ڇانؤ.

بيت - 20

ديانت ڪو سڀ دُکھ ھي اديانت ڪو ھَي راج،
بُرون سين ڪيا بولنا جن پيٽ ڀَرن سين ڪاج.

بيت - 21

سائِي صُورت عَين ڪِي سائي صورت غَين،
سَمن نُقطا دُور ڪر تو وھ عَين ڪِي عَين.

بيت - 22

سڀ جَڳُ ٻانڌا ڪاچي ڌَاڳي، ڪوئِي وڙلا ڇُوٽا،
اَوَجَھڙ چَليا سو گام پُھتا راه چَليا سو لُوٽا.

بيت - 23

پِيتَمَ پِريتِ لگائِڪي، ديسان دُور نہ جاءُ،
رھ ھماري نَگرَي مَين، مَين مانگُونَ تُم کاءُ.

بيت - 24

ساڌُو ڪِي سَنگت ڀَلِي، کوءِ مورکھ ڪا اخلاصُ،
ساڌو ماري، گُن ڪري، دل ۾ رکي تپاسُ.

بيت - 25

ساچي جَڳ راچي نھين، جوٺا مَني نہ رامُ،
ڪه ڪبيرا ڪِسنَون بَنون، دونون ڀاري ڪامُ؟

بيت - 26

ڪَبيرا ھِيُ جَڳ جاتا ھَي جانسُون گينوارُ،
ھَر سِين پوڄا آرسُون، ڪا جَسُون ھوشيار.

بيت - 27

ڪبيرُ ڪبيرُ ڪِيا ڪَرو سوجھو آپ سَرير،
آسا تِرشِنا بَس ڪرو، تم ھَي داس ڪَبير.

بيت - 28

ڪَبي ڪِسُونَ ڪو نہ رھي، گَل سجنَ ڪِي بانؤ،
ڊُلتي ڊُل رَھي، جِئن تَروڙ ڪِي ڇانؤ.

بيت - 29

جِس مَنڊل مين ساڌو نھين ھَرڪي ڀڳت نانه،
او منڊل مَسواڻُ ھي، ڀُوت وَسي اُس مانِه.

بيت - 30

ساڌُو چَليا، ٺَڳ رَھيا، ٺڳ ڀِي چَلڻھارُ،
آئي اُسِيڪي وارَ جو ساچيڪُون جُوٺا ڪَھي.

بيت - 31

ٺَڳ چَلي ٺاڪُر چَلي، چَلي ٺَڳڻھارَ،
آئِي تِھانڪِي وار، جو ساچيڪَو جُوٺا ڪَھي.

بيت - 32

سَپَنا تُمَ جوٺا ھَي، جوٺا سارا اَنيڪ،
جَب سوئُون تب دو جَني، جب اُونُون، تب ايڪ.

بيت - 33

سَپَنا تُم سُلطان ھو، اُتَم تيري ذاتِ،
سَؤ ڪوھين ساجَن بَسي، مُجھ آڻ مِلاوين راتِ.

بيت - 34

تَن مَھي مَن ماٽِڪي ھَم تُو بلوڙُنھار،
مَکَن ڪَبيرا کا گِيا ڇاڇ پِئَي سَنسَار.

بيت - 35

نانَڪ ڌَنڌا نِت نَيا سُکھ نِھين دِنرات،
ڪوڙي حِرصُ ھَوا نھين مٽتي، نہ ڪُجھ ھاٿِ نہ ساٿِ.

بيت - 36


سانچ بَرابر تَپ نَھِين، جُوٺ بَرابر پاپ،
نَانَڪ جِس ھَردي سَچ بَسي اُسڪي ھردي آپ.

بيت - 37

ناڪُجھ لِيا دُنيا ني نا ڪُجھ ڪَڍ ديا،
دوھي گئي اي نانڪا ھَٿُون سَنگُ گيا.

بيت - 38

تُلسِي طلب نہ ڇوڙِيئَي موتُ رزق سڀ ھاٿِ،
ڪِيا جَڳَت سي رُوٺِنا قلم اُسيڪي ھات.

بيت - 39

تُم چَلو ھَم آوتي ڪيسي ڪَٿو ڪَٿِ،
تيرا ڪاغَذ بانچَيا ميرا ڪاغذ ھَٿِ.

بيت - 40

تُم داتا ھَم مانگتي ھَم مَورکھ مَتِ نَھِين،
ميري توري تُم کَنڊو تُم مَت ميري ڇِينِ.

بيت - 41

جَلتي جَلتي جَل رھي جَلتي جَلي نہ جاءِ،
اگن دُودي جَل بُجي جَلڪي دُودي گَتِ جاءِ.

بيت - 42

گَيا جوبن مانُ، جٿي سڀ جَڳُ موھيا،
سو ئِي تير ڪمان، مارا، پَرَ لاگي نَھين

بيت - 43

اَٺ پَھَر، چَو سَٺَ گھڙي، لوھُو بَرسَت نَينَ،
سَمن بَڙڇِي پريم ڪِي جَبَ لاگي تب چينَ.

بيت - 44

ڪاغذ نَھِين، ڪِ مَس نَھين ڪِ ديس تَماري ريت؟
لِکڻ ڪَنون آرس ڀَيا، ڪِ ڪَٽڪَا ڀَئي پِريت؟

بيت - 45

ڌرتِي سڀ ڪاغذ ڪَرُن ليکَڻ ڪَرُون ونراه،
سارا سمنڊ مَس ڪَرُون تان ايڪ گُن لِکيا نہ جاءِ.

وائي - 1

راهَ مُسافِران، وي واٽَ مُسافران لُٽيا، وو مِيان،
دور گياندي خَبَر نہ ڪائِي، پُڇ پُڇ جو ويندا تُون مَين ھِٽيان.

وائي - 2

اوي نَھين رَھندي يار، نَھين رھندي سَجُن نال اَٽڪي،
وو نھين رھندي،
لُٽ ڇُٽي نُون دَر ويراگن ھوئي، گَل وچ پاؤن ھو پَٽڪي،
ويکو معشوقاندي، ويکو محبوباندي ھو لَٽڪي.

وائي - 3

جوگي ڪِسڪا نہ مِيت، سامي ڪِسڪا نہ مِيتُ،
جان تيري يار جان تيري،
ناڪا ھوسين ماتا ڪوپي، اور ناڪا ھُنِسين پِريتُ،
بِرھ لائي ري گيا اِس مَنڊل مين ڪائي ريت،
جس سَنگ چَلي، اُس ڪَون جَلي، آنا سَجن موري پيتُ،
اَنا سَجن ميري پاتي گَلِي، ناٿ نُميا ڪوئي نِيتُ.

فصل ٽيون
بيت - 1

دادُو دعويٰ ڇوڙ دي، تہ ھووي خَيري ڪا خيرُ،
نھ ڪِسي ڪِي دوستي نہ ڪِسي ڪا وَير.

بيت - 2

دادو دعويٰ ڇوڙ دي، بن دعويٰ دن ڪاٽِ،
ڪِتني سَودي ڪَر ڳئَي اِس پاساري ڪي ھاٽِ.

بيت - 3

ساڌَو مِليا، تو ھَر مِليا، انتر رَھي نہ ريکَھ،
رام دُھائي سَچُ ڪَھُون ساڌو آپ اَنيڪُ.

بيت - 4

ڪَٺَن ڪَسوٽي پِيَڪِي، جوٺا ٽِڪيا نہ ڪوءِ،
جو جِيتائي مرَ رھي، سَنَمُکُھ پاوي سوءِ،

بيت - 5

ساڌُ سَڏاوَڻ ڪَٺَن ھَي، مَت ڪو ساڌُ سَڏاءِ.
ساڌ تَب سَڏائيي، جَب جِيتائِي مَر جاءِ.

بيت - 6

جِس بَن ڪا ساجَن پَڪي اُسڪا ٿِيُون مين ساگھ،
ساجَن پِيا جو ھووي بَن بَن ٿِيون مين لاگ.

بيت - 7

سِيکيا پَر سَمجھا نھَين متيا مَنَ ڪي موھُھ،
پارَس پَگ سُون پُھتا رَھِيا لوھ ڪا لوھُھ.

بيت - 8

بانُ جھروڪي گر پڙا ڦر نہ جھروڪي جاءِ،
سَجَن مَن سِين اُتَر گيا گر پاس بسي تو ڪيا.

بيت - 9

سَجَن مِلا پِي بھُوتُ، نالي ملي اَنِيڪُ،
جِس ديکي ڇاتِي ٺَري سو لاکَن مِين پِيَ ايڪُ.

بيت - 10

ڪاھُوڪِي ڪُڇ بَس نَھِين ڏوري پِريمڪي ھاٿِ،
جُون جُون ناچي باندرا بازيگر ڪي ساٿِ.

بيت - 11

مانگ ڪرتي پَسيو ڪرئا ڀُول پري سنگ مُوڇ،
رام نام جانتي بَن بِچ داڙھي ڌو مُوڇ.

بيت - 12

ڌَن ڌَن مَڙھي ساڌُو ڪِي جِس مين اُٺَت بَيٺت رام،
جو مانگي ڪَر ڀَلا جو ھينگ بتاوي کام.

بيت - 13

نھ مَنُ ھَلي نہ مالا ھَلي نہ مُکُھ سِين بولي رام،
اَنتر ڪي گھٽ لگ رھي تو ڪيا بڪني سي ڪام.

بيت - 14

گرُو مري تہ ھَم مَران، نات ميري مَري بلاءِ،
ھم اُسيکا بالڪا، جو مَري نہ مَرُنا جاءِ.

بيت - 15

بُلُبل رووي رَين دِن ڪَھان ڀَئَي گُلزار،
اُسڪون قِيَامت آج ھَي، جِنڪون بِڇلي يار.

بيت - 16

ڪون سُني، ڪِسنون ڪَھون موري تَن ڪي بات؟
موري تن اندر بِچون ايڪ ڪَروتَ آوتَ جات.

بيت - 17

تيري تو نَينا بَسي دُور تُھيري مانھھ،
سَڄَن بِڇڙيا جو ڪھي پِريت جانَت نانھھ.

بيت - 18

جِس ديکي پاپ نہ رھي سوئي بَسي سَرير،
سُوئي سجن ديکئَي جو تَن طاقت مَن ڌِير.

بيت - 19

لا الٰه ڪر آرِسِي الاالله سي ديکھ،
محمد ﷺ صورت ربَ ڪي اُس مين ميم نہ ميکھ.

بيت - 20

ڪاغذ ٿورا نينھن گهڻا مَسُ سي لکا نہ جاءِ،
ڇاگر ڪا پاني، ڪاگر مين نہ سماءِ.

بيت - 21

ڪايا ڪُون ڪاغذ ڪَروُن ليکن ڪرُون ايڪ اَنگ،
دونينانڪي مَسُ ڪَرون ھرگِز لکي نہ سَنگ.

بيت - 22

پاس نہ بيٺو پار ڪي انگ نہ لاڳون پاڻ،
تو پُوڇُون پِنڊتا ڪِس پر گيو پراڻ.

بيت - 23

جَل ٿَوڙا نِينھن گهڻا لڳا پريم ڪا ٻان،
تُم پِي تُم پِي ڪر رھي اُسپر گيا پِران.

وائي - 1

درد نہ جاني ڪوئِي، لوڪَ بيگانا،
گھايل ڪي گت گھايل جاني، اَور نہ جاني ڪوئي،
گھايل جَب ماھِرُ مِليا، رام سنگت رَس سوئي،
ماري جو مينَ کي ھي صاحب تان سوئي،
آلا ڦَٽَ فِراقَ جا، ڌَڪَ ڦِٽا ڪَر ڌوئِي.

بيات مثنوي

ابيات
بيت - 1

”ڪَيفَ مَدالظّل“ نقش اوليا است،
گو دليل نور خورشيد خدا است،
ھِين کھ اِسرافيل وقتند اوليا،
مُرده رازِ ايشان حياتست و نُما،
اوليا را در درون نَغمھا ست،
طالبا را زان حياتِ بي بھاست.
نغمھائي اندرونِ اوليا،
اَولا گويند کھ اي اَجزائ لا،
اوليا را خواب ملکست اي فُلان،
ھمچو آن اَصحابِ کھف اندر جھان،
اوليا اصحاب کھفند اي غُنُودِ،
در قيام و در تقلب ھم رقُود،
اوليا را ھست قُدرت از اله،
تير جَستھ بازِ گردانندز راه،
دست را مَسُپار جز در دسِت پير،
حق شده ست آن دست اُو را دستگير.
دست تو از اھل آن بيعَت شَودَ،
کھ ”يُدالله فوق اَيدِيھمِ“ بُودَ.
مَثنوِي ما دکان وحدة استِ،
غير واحد ھر چھ بيني، آن بُتُ اَست،
مثنوي المعنوي المولوي،
ھستَ قرآن در زبانِ پَھلوي،
اندرين وادي مرو بي اَين دليل،
”لا اُحب الاَ فِلِين“ گو چون خليل.
روزَ سايھ آفتابي را بِياب،
دامنِ شھ شمس تَبريزي بَتاب،
خود غرض زين آب جان اولياست،
گو غُسُول تيرگِيھائي شماست،
آب خِضر از جوئ نطُقِ اوليا،
مي خوريم، اَي تشنئھ غافل بيا.
اَي فلان مارا بھ ھمت ياد دار،
تا شويم از اوليا پايان کار.
آن خيالاتي کھ دام اولياست،
عَکس مھرويانِ بُستانِ خداست،
اَبلھان تَعظِيم مسَجد ميکنند،
در جفائ اھلِ دل جد ميکنند.
مسجدکِھ اندر درون اولياست،
سجده گاھ جملھ آنجائي خداست.
اوليا اطفال حقند اَي پسر،
در حضور و غيبِ آگھ با خبر.
گفت اَطفال مَنند اِين اوليا،
در غريبي فَرد از کارُ و کِيا.
رُتبھءِ انسان بدستِ اوليا،
سُفيھ خون حيوان شناسش اَي کيا.
جانھاي اين دلق پوشان منند،
صد ھزار اندر ھزار و يک تنند،
اوليا اھل دعا خود ديگرند،
گه ھمي دوزند و گاھي ميدَرندَ،
قوم ديگر مي شناسم ز اوليا،
کھ دَھنِ شان بستھ باشد از دعا.
ھر کھ خواھد ھم نشيني با خدا،
گو نشيند در حضورِ اوليا.
چُون شَوي دُور از حضور اوليا،
در حقيقت گشتئھ دور از خدا،
يک زمانھ صحبت با اوليا،
بھتر از صد سال بودنِ در تُقيٰ.
از حديثِ اوليا نرم و دُرشت،
تن م پوشان، زانکھ دينت راست پُشت.
نار خندان باغ را خندانِ کُند،
صحبت مردانت از مَردان کند.
گر تو سنگ سحرھ مَرمَر شوي،
چون بہ صاحب دل رسي، گوھر شوي،
مھر پاکان درمِيانِ جانِ شان،
دل مده اِلا بَمھَر دل خوشان،
رو غذائي دل بده از ھمدلي،
رو بُجُو اِقبال را از مقُبلي.
دست زن در ذيل صاحبِ دَولتي،
تا ز اِنعامش بيا بي رفتَتي.
نور حق ظاھر بُودَ اندر ولي،
نيک بين باشي، اگر اھلِ دلي.
گر ولي زھري خُورَد، نوشِي شود،
ور خورد طالِبِ سيھ ھوشي شود.
ناقھءِ جسم ولي را بنده باش،
تا شوي با روح صالح خواجھ تاش،
چونکھ بي رنگي اسير نگ شد.
موسيي با موسي اندر جنگ شد.
چون بھ بيرنگي رسي کان داشتي،
موسي و فرعون دارد آشتي،
علم اھلِ دل نہ از مکتب بُودَ،
بلکَھ از تلقين خاصئَھ رب بُودَ.
بي کتاب و بي حساب و بي اَديب،
اوليا را حق کند علمي نصيب.
اين نمي بيني کھ قرب اوليا،
صد کرامت دارد و کارو کيا؟
مثنويَ ما دُکان وحدة است.
وحدة اندر وحدة اندر وحدة است.
رحمت الله بر جنازهُ مولوي!
داد قرآن را لباسِ پَھلوي.
من چه گويم وصفِ آن عالي جناب،
نيست پيغمبر ولي دارد کتاب.
اِنني اَبصرت في النوم الرسُول،
في يَدَيه المَثنوي وَھَوُ يَقولُ:
”صَنفَ الڪُتُبُ الڪَثِيرُ المعنِوي،
لَيسَ فِيھا ڪالڪتَابِ المثنَوي،“
بنالد بلبلِ مسکين، کھ از گلزار دور افعد،
قيامت آن زمان باشد، کھ يار از يار دور افتد،
دل بدست آور، کھ حجِ اکبر ست،
از ھزاران کعبھ يک دل بھتر ست!
کعبھ بُنگاهِ خليل آزرست،
دل گزرگاه جليلِ اکبرست،
ھزار بار بشويم دھن ز مشک و گلاب،
ھنوز نام تو گفتن کمال بي ادبي است.

وائي - 1

مَلِکا ذکرِ تو گويم، کھ تہ پاکي و خدائي،
ن روم من بجز آن ره، کھ تو آن رھ نہ نمائي،
تو خداوند يَمينئ، تو خداوند يَساري،
تو خداوند زميني، تو خداوند سَمائي.
ھمه در کار تو پُويم، ھمه از فضل تو جَويم،
ھمه توحيد تو گويم، کھ بتوحيد سَزائي.
تو زن و جفت نجوئي، تو خور و خُفت نخواھي،
احدا بي زن جُفتي، مِلکا کام روائي.
نھ نيازت بھ ولادت، نہ بفرزندت حاجت،
تو جليل الجبروتي، تو اَمير الامرائِي،
تو حَليمي، تو کَريمي، تو سَميعي، تو بصيري،
تو مُعزي، تو مذُلي، مَلڪُ العرش عُلائي.
تو کَبَيري، تو خبيري، تو لَطيفي، تو رحيمي،
تو غفوري، تو کَريمي، تو بَشايان ثنائي.
ھمه عزِي و جَلالي، ھمه ذوقي و کَمالِي،
ھمه نوري و سُروُري، نہ تُرا چون وَچرائي.
نھ ز خاکي، نہ ز بادي، نہ ز آبي، نہ ز آتش،
نھ مکاني، نہ منازل، نہ نشيني، نہ بَپائي.
نھ سپھري، نہ کَواکب، نہ نَجومي، نہ دَقائق،
کھ منم باھمھ پُر عَيب، تو از عيبُ جُدائِي،
نھ ترا خفتن و خوردن، نہ تُرا شِرکَت شاھي،
نھ ترا صورتِ رنگين، نہ ترا عيب و خطائي.
ھمھ را عَيب تو داني، ھمھ را عيب تو پوشي،
ھمھ ر رزق رساني، کھ تو با جُودو عطائي.
”اَحَدَ ليسَ ڪمثلي، صَمَداليَسَ لي ضِدِي،
لمِن المُلڪ“ تو گفتي کھ سزاوارِ خدائي.
نھ بُدَه، خلق نبوده، نہ بَودَ، نيز تو باشي،
نھ توان وصف تو گفتن، کھ تو در وصف نيائي.
نتوان شرح تو گفتن، کھ تو در فھم نہ گُنجي،
نھ تو بخوري ونو خُسپي، نہ بکاھي، نہ فزائي.
لب و دندان سنائي ھمه توحيد تو گويند،
تو ھمھ راز آتشِ دوزخ زِ کرم باز رھائي.

سُر ھير رانجهو

فصل پھريون
بيت - 1

رانجھَنَ والا زَھرُ پيالا، ڳُجھڙي آيَم ڀاڄِي،
ماءُ پي ڪَنُون چوري پِيتُم ڪِيتُم روحُ راضِي؟
دل دي قَضا دل جاني تون ڪِيا جاني قاضِي؟

بيت - 2

سُڻ وي سَگُ مَين سگَ تيڏي، تون سَگُ ميڏي دلبر دي دَر دا،
کائندي طعامُ، سَٽيندي لُقمان، تيڪُون پاڪ نَظَر دَا،
اُن لُقمان وچُون ھِڪ لَقما ڏيوين تان ٿِيوي قُوتُ قَبردَا.

بيت - 3

دَردَوندان دِي دَرَ تي مَين ڪَکُھ گلَِي دا ٿِيوان،
لڳي واءُ، تہ مَين اُڏر چُلھ وچ چاءِ سَٽيوان،
ميري مَحبوب ڪَرين آرانڀي، ھُو ڦُوڪِين تہ مين جِيوان.

بيت - 4

چولِي ميلي، صابُنَ ٿولا، ڪتلي ململ دووان؟
سيني اَندَرُ داغُ رانجھَن دا، جِيوَن ديکان، تِيَون رووان.

بيت - 5

مَرديان رانجھن مَرويسان، مَڙ ھيرَ سڏيسي ڪَھنُون،
تيرا شوقُ نال مَنجھِيندي چيٽَڪُ لايا مَينوُن،
ڳُلِي آسانڏي آءُ مِيان سَجَنا، وَلِوَل تاءِ نہ مَينُون،
توجيھا رانجھا اَور مينون نَڪوئِي، مين جيھيان لَکھِ تينُون.

بيت - 6

تَنُ ڀِي ٽُڪڙا، مَنُ ڀِي ٽُڪڙا، جِئَن دَرزياندِيان لِيران،
اُن ليڙان وچُون ڪَفِنِي سِبيسَان، ڄُلَسان نال فَقِيران.

بيت - 7

تو جيھا رانجھا اور نہ ڪوئِي، مين جيھيانِ لَکھ ھِيران،
رانجَھن مَيڏا ھوءِ بحري يا شِڪرا، تہ مَين بَنِ بَنِ طَعاما ٿِيوان،
ڪري ڪُلاچا ليجاوي، مينُون کاوي، تہ مين جِيوان.

بيت - 8

داغُ دَرُوني سوزُ ماھِي دا گھِن قَبَر وچُ ويسان،
کيڙي دي مَين موُل نہ ھوسان، جي وچ دوزخ سَڙسان،
مُنڪرُ تي نَڪِيرُ، اَڳِيُون حَرفُ اِھوئي پَڙھسان،
شاهُ رانجُھو مَينُون آڻِ مِلائو، جو شاهَ آکيا سو ڪَرسان،
رُخصت ٻاجُھون يار رانجھو دي وچ جَنتِ دي نہ وَڙسان.

بيت - 9

چُوٽي چوڻين مَکِھ نہ دلبرَ، ڇَوڙ تہ ھُووُن سادي،
ڏون نيناندي ويکَڻَ ڪِيتي وليھر نانگُ ورادي،
جي ڀَني، سي ڀَن ڇُٽي، جي کَڙي، سي کاڌي.

بيت - 10

ڪِٿ اَسان، ڪِٿ يار اسَانڏا، ڪِٿِ ياراندي وَستِي؟
رانجھا کَسَڻُ کيڙا ڏَسڻُ، ويکھ ڄَٽاندي مَستِي،
ساري جَڳ وچ ھڪ دوستِ ڪِيتوسُون، لوڪ تِنانُون خَستِي.

بيت - 11

اَسان لوڪاندي ڪاڻ نہ ڪائِي، لوڪ اسان نُون وَڳي،
ٻَڪري وانگر آپ ڪُھايو سي بيقدراندي اَڳي،
ڪَڍُ ڪِتاب، قاضي کول مسئلا، عشق شرع ڪيا لَڳي؟

بيت - 12

قاضي ڪَڍُ نہ ڪاتي، ڏي نہ دڙڪا، مَين ڪُسَڻُ قبول ڪريسان،
ماھِي ڪيتي مَوت قبولِيا، کيڙي مَول نہ ويسان،
جي رانجُھو ميَنون سڏ ڪَريسي، تہ مين ڪُٺِيائي سَڏ ڏيسان.

بيت - 13

چَنڊُ مُبارڪ تِناڪُون ڪيھي يار جِناندي رُٺَي،
ڳَلِي ڪُوچي ڦِرَن نماڻا ڏون نَيناندي ڪُٺي،
سَڄڻُ سانوڻ مِينھن جِيُون ڪِيا ڄاڻا ڪِٿ اُٺي؟

بيت - 14

لِکِھ ڪتابَت تَيڪُون ڏيوان، جي دلبر نُون پھچائِين،
جيوين آکان، تِيوين آکِين، ويندي پَلُ نَلاوين،
ڳَلِوچ ڪپڙا، شيرين زَبانِي، دَوست پيران تي پائِين،
تھ مين سِر صحيح غلام تُساڏا، دلدي مھر نہ لاھين.

بيت - 15

الف الله، تي مِيمَ مُحُمدُﷺ عين علي ڪر جانا،
عرشان لٿا چار ڪِتابان، پَڙھيا مسلمانا،
وچ تِناندي زيران زَبران، مين ڪھڙا حِرف سُڃاڻان؟
قلم رَبانِي دا لِکئَيا ڪوئي ميٽي، مين مَردي تنھندي ڄاڻان.

بيت - 16

ھڪ جو سُنھڻا ٻيا دلدا ڏاڍا، ٽيجي بي پروائي،
آه ڪريان تہ جَڳُ ملي، ڪُوڪان دادُ نہ پائي.

بيت - 17

ڪالي وال لطيفان والي، اڳيان ٻَرَن مَشعَلانِ،
نَڪديان نوڪَان ڏيون چوڪَان، وَلوَل ڪُھن ڪنگالان.

بيت - 18

عِشقَ ڪَنُون ٽولَ پِرايَم، سِڪَڻُ سُورَ، سُمھان،
وَتڻ ڪَنُون ٻاٻَلُ پَلي، ڪَتَڻَ ڪَنُون اَمان،
جي مَين ڄاڻان عِشِقِ ڏُھيلا، تہ ننڍڙِيائي مَر وَڃان.

بيت - 19

حاڪِمُ ٿِيوان، حُڪُم چَلاوان، عِشِق اِجاري پاوان،
جو ڪوئِي عِشق نہ ڄاڻي، سو سَڀ قتل ڪراوان.

بيت - 20

دردوندان دي بَٺي تَتي، ٻالَڻ والي ٿولي،
نَنڍي لاڪر نِينھُن لايو سِين، چِڻنگ پَئي وِچ چولي،
بَخِشين بَخشَڻَ والا، نِينھَن لايو سون ويسَرَ ڀولي.

وائي - 1

سَمَجھ نہ لايا نِينھُن، ماھِي ڙي مين سَمجھ نہ لايا،
رات انَڌاري، حاڪِم ڏاڍا جُھڙِ ڦُڙِ وَسندا مينھُن،
چَلان تہ ڀِڄي چولڙا، رَلان تہ ٽُٽي نِينھُن،
سيني اندر داغُ رانجھُو دا، ٻيلي گجَندا شينھن.

وائي - 2

وو رانجھا ھِيرَ بيراڳَڻِ ھوئِي،
راجھَن مَٿي جو لِعل بوڇَڻ، ھيرَ مَٿي لوئِي،
جنھن تڙِ رانجھن مَنجھيان چاري ڪوتَڙ سونھائيم سوئِي.

سُر بروو سنڌي

فصل پھريون
بيت - 1

ڇاکي وڃيو ڇو، ٻيلِي رَھِين ٻِيَن جو؟
وَٺُ ڪَنجَڪَ ڪَريمَ جي، جَڳَ جو والِي جو،
سُھُکو ھوندو سو، جِنھن جو عِشق اللهَ سِين.

بيت - 2

دلبر دنيا دار، ٻنھي اثر ھيڪڙو،
ھُنکي حاڪيماڻي ھَٿَ ۾ ھيءُ صُورَتَ جو سِينگار،
اِيءُ عِشقَ جو آچار، جو دانَھ ديوانا ڪري.

بيت - 3

جِئَين سا ڪانِي ڪانھَن لُو سندي لاتِيُون ڪري،
اَچِي پيئَي اوچتِي درد پِريان جي دانھن،
ويڄ ڏنڀين ڇو ٻانھن، سُورُ ھيئَن کي سامھُون.

بيت - 5

وَڃَڻِ دَر دوستَن جي ھَر ھَر ھُوڙائي،
پاڙي ڏانَھن پِريِن جي اُجھ مَ اَوائِي،
اَلَڙُ ٿِي مَ آڇ تُون واٽُھڙن وائِي،
لائيندي لطيف چئَي سُوران سَرھائِي،
ڳُجھو ڳالهائي، پِرت وٺجي پاڻَ ۾.

بيت - 6

سَڏَ تُنھنجا سُپرين آءٌ ٿِي سُڃاڻان،
تو کي ڏَسِيو سُپرين دعَويٰ ڪَن گهڻا،
آءٌ ٿو ھِي ھَڻان، تہ تُون ڪَنھن جو ٿِيندين سُپرين.

بيت - 7

ساھ وٺِي ويين سُپرين ڪَري قضاڪِي،
دِلبر دِل کسي ويين يار ٿئَين ياڪِي،
جاڙ مُون ضَعِيف سِين تو جانِب ڏِس جاڪِي،
ھتِ بُت رَھيو باقِي، تُون ساھ وٺي ويين سُپرين.

بيت - 8

پَرَ وَس ٿِيمَ پَرياڻُ، پرين وَس نہ پانھنجي،
لَڳي ڪِينَ، لطيف چئَي، ڇَپَرُ ڇاتِيءَ ساڻُ،
پرين ڏيکاري پاڻُ، خُوش ڪَري ويا خُوابَ۾.

بيت - 9

اچَين جي ھيڪارَ مُون ساريندي سُپرين،
پيرين ڌَريان پِنبڻيون ھَنڌِ وڇايان وارَ،
ساجَن سَڀ ڄمارَ، ھُوند گولِي ٿِي گذاريان.

بيت - 10

مُون ساريندي سُپرين اَچِين جي تون ھاڻِ،
ڪريان رُوح رھاڻِ، لَڪَن منجهہ لطيف چئي.

بيت - 11

ڪَرين جي ڪوڙَن سِين ريءَ سَعيي ساڃاه،
تھ سيڪيو سيڪين ھٿَڙَا، ڪَرَ اُجھائِين باه.

بيت - 12

ڌَرَتي دَونہ جِئَن، سِرَ ڀَر سُپيريَن ڏي،
لڳو آه لطيف چَئَي، تَنُ پِريان ڏي تِئَن،
حاصِلُ ٿِئي ھِئين، قَرينو قَريبَ جو.

بيت - 13

لَڳِيءَ جو لطيف چَئي، نَڪو قالُ نہ قِيلُ،
لِکئَي لامُون کوڙِيُون نيڻين وَھائي نيرَ،
ھِنئَڙا ٿِي سُڌيرُ ڪالھ قَريبَن لڏيو.

بيت - 14

ڀَلي ڪِيئَي ڀَلا پِرين، ھيئَن نہ مُناسِبُ ھوءِ،
لائي چِتُ چَريو ڪَري، پاڻُ ڪَڍي وِئين پوءِ،
توڻي حُبَ نہ ھوءِ، تہ بھ ھوتَ نہ ڪَجن ھيڏيون.

بيت - 15

ڀَلي ڪِيئَي ڀَلا پِرين ھيءَ نہ شانُ سَندوءِ،
پَھرين لايو پِريت تُون ڪيئي پُڇين ٿو پوءِ،
قادر شال ڪندوءِ، ميڙو ھِنَ مِسڪِين سِين.

بيت - 16

ڀلي ڪِيَئَي ڀَلا پِرين، اِيُ نہ ڄاتو سُون،
تھ ڪو دوست دل وٺِي ڪري ھَڻندُم ڀُون،
جي مَعلومُ ھو مُجڪو، تہ اوڏو ٿِيان نہ عَجِيبَ کي.

بيت - 17

ڀَلِي ڪِيَئَي ڀَلا پِرين، مُون نہ ڄاتو اِئين،
ھِنئَون ھيرائي ھَٿِ ڪري، توکي ڏِيان ڪيئَن؟
سا سِڪَ سَلان ڪِيئَن، جنھن اَندر آھيرا ڪيا؟

بيت - 18

اڄ پُڻ اَکڙِينَ، سَڄڻَ پَنھنجا ساريا،
ڳَلن تان ڳوڙَھن جُون بُونَدون بَسِ نہ ڪَن،
سَندي سِڪَ پِريَن، لوڪَ ڏِٺي ئي نہ لَھي.

بيت - 19

ڪي اوڏائي ڏُورِ، ڪي ڏُور بھ اوڏا سُپرين،
ڪي سنڀرجِنِ نہ ڪڏھين، ڪي نہ وسرَن مُور،
جِئَن مِينھن ڪُنڍِيءَ پُور، تِئَن دوست وراڪَو دل سِين.

بيت - 20

ڪوٺي ڪُٺائُون، اَڄُ پُڻ اَکڙيَن سان،
ماسُ وراھي ھَليا، ڪرنگلُ ڇَڏيائُون،
”وَتَواصوباِلحَق وَتَواصو باِلصَبر“، اِئين اُتيائُون،
مُئي ماريائُون کِلي گھائِيو سَڄَڻين.

بيت - 21

ماڙُھو گُھرَنِ مال آءٌ سَڀ ڏينھَن گھُران سُپرين،
دُنيا تَنھن دوستَ تان فِدا ڪَريان فِي الحالَ،
ڪيو نامُ نھالُ مون کي مَحبُوبَن جي.

بيت - 22

ھيرائي ھَٿ ڪِيو ھِنئَڙو حَبيبَن،
ٻَڌي ڪَچِيءَ تَندُ ۾ سَلھاڙيو سَيڻَن،
جُھ وڌا پيچ پِريَن تہ ھِنئڙو ھَٿيڪو ٿِيو.

بيت - 23

صُورَت گهڻو سُنھڻا، ٽاڻا سَندن ٽُوهَ،
ريلو ڏئي رُوحَ، جو کائي سو کامِي مَري.

بيت - 24

صُورتَ سندِيَن سالَ، پاڻَ مُصاحِبَ سُپرين،
مَولي ڏِنَنَ مُنھن ۾ نُوري نيڻَ نِھالَ،
سَندي خوابَ خِيالَ، مُون مَنُ مَستانو ڪِيو.

بيت - 25

جَڏھانڪَر جانِي، سَڄَڻ سانِگ سِڌاريا،
راتِيان راحَتَ ناه ڪا، ڏِينھان حيرانِي،
آءُ پنھنجي پرينءَ تان ڪوڙين قربانِي،
رضا ربَانِي نہ تہ ڪرَيان وَسُ وصالَ کي.

بيت - 26

جَڏھان ڪَر ٿِيام سانڃَاھ سُپيرين سِين،
تَڏھان ڪَر تِرَ جيترو ويرُ نہ وسريام،
اندر روحِ رَھيام، سَڄَڻَ اوطاقُون ڪري.

بيت - 27

ھوڏ ڇَڏي ھوڏي، جي مان گَھر اَچِين سُپرين،
ڳالهيون ڳُجھ اندر جُون تَنَ گُھريُون توڏي،
جي وھين گڏُ گوڏي، تہ دَور سُڻاينءِ دل جا.

بيت - 28

ڪَڏھن طاقِيُون ڏِين، ڪَڏھن کُلَن دَرَ دوستَن جا،
ڪڏھن اچان، اَچڻ نہ لَھان ڪڏھن ڪوٺِيو نِينِ،
ڪڏھن سِڪان سَڏَ کي، ڪڏھن ڳجھاندَرُ ڳرھينَ،
اَھڙا ئِي آھِين، صاحبَ مُنھنجا سُپرين.

بيت - 29

ڪَڏھن دَر ڪُشادا دلبرَ سَندا ڪڏھن پُوريو ڏين،
ڪَڏھن وَڃان وَڃي نہ سَگھان، ڪڏھن سَڏَ ڪَرين،
ڪڏھن ڪُڇن ڪينَ ڪِي ڪڏھن ٻاجهہ ڀَريا ٻِولين،
ڪَڏھن قول ڪَرين، ڪڏھن حرف نہ ڪُڇَن ھيڪڙو.

بيت - 30

ڪَڏھن ڪونہ ٿِيوم، آثارو تَنھِن عِشقَ جو،
مَحبَوبَن مِنَٿُون ڪَرين سِڪَڻُ سيکاريوم.
تِھانپوءِ ٿِيوم، پَسَڻُ پِريَن جو.

بيت - 31

تُون صاحِبزادو سُپِرين، آءٌ نِسُورو نَوڪَرُ،
بيحَدِ ڪَريان بَندَگِي، ھَٿَ ٻَڌي حاضُرُ،
ڇَن ڇڏينديسَ ڪِينَڪِي دوستَ اوھانجو دَرُ،
مُونتان مِھرَ نَظَرُ، پرين لاھ مَ پانھِنجو.

وائي - 1

ھوتُ نَينان جو دلبَندُ، ڀَلو جيڏيون،
ھيڏي ھوڏي سُپرين ڪاڏي واريان ڪَنڌُ،
چَڙِھي ڏاڍين ڏَونگَرين، راهُ پُڇايان رَندُ،
ساڄَنَ سَڀَنئان سُھڻو، سائِينءَ جو سوگَندُ،
اَديُون عبداللطيف چَئي، ميڙيندُم صَمدُ.

فصل ٻيو
بيت - 1

جانِبَ تُون جيڏو، آھِين شانَ شعُورَ سين،
مون تي ڪَر مُنھنجا پِرين توھ تُسِي تيڏو،
ايءُ ڪامِلَ ڪَمُ ڪيڏو، جِئَن نوازينَم نِگاهَ سِين.

بيت - 2

جانِبَ مُنھنجي جِيءَ ۾ تو جي طَمَع پوءِ،
وَٺِ ڪاتِي، وَڍ اَڱڙا، اَدَب ڪَرِ مَ ڪوءِ،
ڀانيان ڀالُ سَندوءِ، جي ساڄَن سَنئَون نِھارئين.

بيت - 3

جانِبَ اِيئَن نہ جُڳاءِ، جِيئَن ماريو موٽِيو نہ پُڇِين،
رَتِي رَتَ نہ سِنجُري سِڪَ تُنھنجِي ساءِ،
اسان توھِين لاءِ، ٿي پَرَ ۾ پُوڄائُون ڪِيون.

بيت - 4

جڏھن پَوي ياد، صُحبَتَ سُپرين جي،
فَريادُون فَرياد، ناگُهَ وَڃَن نِڱيو.

بيت - 5

ڪَڙو منجهہ ڪَڙي، جِيئن لُھارَ لَپيٽِيو،
مُنھنجو جِيءُ جَڙي سُپيريان سوگھو ڪِيو.

بيت - 6

نازَ مَنجھاران نِڪري جَڏھن پِرين ڪري ٿو پَنڌُ،
ڀُون پُڻ ”بِسم الله“ چَئَي، راهَ چُمي ٿِي رَندُ،
اُڀِيون گَھڻي اَدَبَ سِين، وَٺي حُورون حَيرت ھَنڌُ،
سائِينءَ جو سوگَندُ، ساڄَن سَڀنئَان سُنھڻو.

بيت - 7

نازَ منجهان نِڱيو ڌَڙُ سِرُ پيرَ ڌرَي،
ڪوُرنِشُون ڪِريمَ کي ٿو قَمَرُ سِڄُ ڪري،
ڌُرئون ھَنڌِ، ھِلال چَئَي، موھِيا جانِبَ جي ذري،
پيو پَڙلاءُ پَري، مُلڪ ۾ مَحبُوبَ جي.

بيت - 8

ساڄَن سِپاھي، آءٌ اوھان جو آھِيان،
اَچان ويلَ سڀڪَنھين، وڃان واجھائي،
لالن تو لائي، کينڪاريُم کَرن کي.

بيت - 9

بَروي جي بانِي، ڪِنھن کان سِکئَين سُپرين؟
آڻي ڏيندئِي ھَٿَ ۾ مَسُ، قلمُ، ڪانِي،
حَرفُ پُڇندَئِي ھيڪڙو ظاھِرُ زباني،
تن اڳيان جانِي، ڪھڙي ڪندي ڳالھڙِي؟

بيت - 10

فانِي ني فانِي، دُنيا دَمُ نہ ھيڪڙو،
لَٽي لوڙَه لَتُن سِين جوڙيندَئِي جانِي،
ڪوڏَر ۽ ڪانِي، آھي سِر سَڀڪَنھِين.

بيت - 11

ڀَر ڀَنجَوءِ ويھِي، ڪَھڙي ڪَندين ڳالھڙِي؟
ڄاڃِي ماڃِي موٽِيا، وَرُ ونِيءَ ڏيئي،
خَبَرَ نہ پيئِي تہ ڏيج ڏِنائُون ڪيترو.

بيت - 12

نَينَ سَقِيلا سُپِرين، ڀَنورَ ڀِرُون ڀالا،
چِڪيا ڦَٽَ فِراقَ جا اَندر ۾ آلا،
يارُ ميڙين يا الله جنھنجيءَ صُحبَتَ ڪاڻِ سِڪي ھِنئَون.

بيت - 13

اڄ پڻ اکڙين سڄڻ پنھنجا ساريا.
ڳلن تان ڳوڙھن جُون بُوندون بس نہ ڪن،
سندي سِڪُ پرين، لوڪ ڏٺي نہ لھي

بيت - 14

ويٺو ڏسان راھھ، اڄ پڻ آيا ڪينڪي،
ساجن لاءِ سڪي گهڻو منھنجو ساريو ساھھُ،
آڻين شال الله، تہ اڱڻ ٿِينم اُجَرا.

بيت - 15

اڄ پڻ اکڙيون ساريو رُون سڄڻ کي،
جانب جي جمال ڏ ا نھن تاڻين ٿِيُون تڪڙيون،
جي وھم پريان وڪڙيون، تن اُڃ اکين کي نہ لھي.

بيت - 16

اڄ پڻ ڪيا اکيين ابر جيئَن آگَم،
ڳوڙھن ڪيو ڳلن کي ناليءَ پاڻي نَم،
بوندون بَسِئِي ڪا نہ ڪا دوست پُڄاڻا دَمَ،
حَبِيباڻا ھَمَ، ساڙِيندا سَريرَ کي.

بيت - 17

اَڄُ پُڻ اَنگِيم اَنگَ، ھَٿان حبَيبَن جي،
جا پَر ساٽي سَنگ، سا پَر سُورن سان ٿِئَي.

بيت - 18

اَڄُ پُڻ جَڙيَم جوڙَ، دوست پيھي دَر آئِيو،
سُکن وٺي ڏُکُن کي مُحڪُم ڏِني موڙَ،
جا پَر کَٽيءَ کوڙُ، سا پَر سُورن سين ٿئَي.

وائي - 1

مَولو ڪندو ماڙِ، مُنھنجِي اَللهُ ڪندو ماڙ،
ھادي ڏيئَي ھٿڙا، اچي چِڪَڻَ مان چاڙِه،
ڪِشِتي ڪَمينَن جي، اَلله لَڳِ اُڪار،
ھُو ويري واٽَ جو، سائين نيِئَي ساڙِ،
ڪرم ساڻُ ڪريمَ جي سڀ لنگھيندا پار،
اللهُ، عبداللطيف کي، ڏاتَر ڏيھُ ڏيکار.

وائي - 2

ھاڻ ايندو الله، منھنجو سَڄَڻُ سائِين،
آڱُر لائي اَنڌيون وڃي وَسِنہ ۾ وجھَندو،
نِماڻِيءَ جو نِجهُرو پاسي پاڻَ اَڏيندو،
مَٿان لَڪَن ساٿِڙو صحيح سلامَتَ نِيندو،
مَھند ٿيندو مصطفيٰ '، پُٺيءَ لوڪ لنگھِيندو،
اَچِي عبداللطيف کي دوست دِلاسا ڏِيندو.

فصل ٽيون
بيت - 1

عِشقُ اِھڙِي ذات جو مانجِھي مُنجهائي مَيَنِ کي،
ڏِيھان ڏورَڻُ ڏونگرين، روئَڻُ سَڄِيائِي راتِ،
اُٿي ويٺي تاتِ، مِيان مَحبُوبَن جي.

بيت - 2

جَنھن جي ڌَڻيان ڌارُ، ڀيڻِي ناه ڀَنڀوَرَ ۾،
ڪَمِيني جي ڪانَہ ڪِي ساٿَ لَڏيندي سارَ،
آءُ عالَمَ جا سَردارَ، وارج واڳَ ولھيَ تي.

بيت - 3

يارُ سَڏائي سَڀُڪو جانِي ساڻ زَبان،
ڪم پَئي اُن جِي ڪَلَ پَوي سوڙِھي وَقت سُبحان،
دليان دوست ڪونہ ڪو يَڪدِل منجهہ زمان،
اَھکي جي آڏو اچي جانِبَ منجهہ جھان،
لرزِي جَنھن لِسان، اُو ڪم جو آھي ڪِينَڪي.

بيت - 4

يارُ سَڏائي سَڀُڪو جانِي زَبانِي،
آھي آسانِي، ڪَمُ پَئي ٿي ڪَلَ پَوي.

بيت - 5

آدميُنِ اِخلاصُ، مَٽائي ماٺو ڪِيو،
ڪونہ کائي ڪَنھِن جو سَندو ماڙَھوءَ ماسُ،
دلبَر ھِن دنيا ۾ وڃي رھندو واسُ،
ٻيو سَڀ لوڪ لِباسُ، ڪو ھِڪدل ھوندو ھيڪڙو.

بيت - 6

شُڪر گَڏِياسُون سُپرين، جِئري جانِي يارَ،
ويٺِي جِن جي وَٽِ۾ ڪوڙين ٿِيا قرار،
ڌِڻيَم ڪَرمَ ڌار، پاڙو تَن پِريَن سِين.

بيت - 7

کوڙي کَڻُ مَ سُپرين، کَنيَئَي تَان کوڙِ،
اَھلَ اَکڙيَن جي نيئَي نِباھجُ توڙِ،
مُون ۾ عيبَن ڪوڙِ، توُن پاڻ سُڃاڻجَ سُپرين.

بيت - 8

جَڏھانڪُرَ جانِي، سَڄڻَ سانگ سِڌاريو،
راتِيان راحَتَ ناه ڪا، ڏِينھان حَيرانِي،
آءٌ پَنھنجي پِرينءَ تان ٿِيان ڪوڙين قُربانِي،
رضا رَبانِي، نا تہ ڪَريان وَسَ وصَال کي.

بيت - 9

دل جو دلبر ھڪڙو، گهڻا تا نہ ڪَجَن،
دل ڏجي تِنھن ھڪڙي، توڻي سَوَ سِڪُن،
سي چَلولا چَئَجَن، جي دَر دَر لائين دوستي.

بيت - 10

منھنجي مَدائِن جي ڪَلَ پِريان پيئِي،
ڪڏھن ڪوسا نہ ٿِيا ڏوراپو ڏيئَي،
ساڄَنَ سَڀيئَي، ڍَڪِيَم ڍولَ ڍِلائِيُون.

بيت - 11

ڏاتَرَ مون ڏيکاريو ھوتَن جو حُضُورُ،
پِرين پَرچَڻ جو ڪِيو موٽائي مَذڪُورُ،
اِي دوستن جي دستور، جِئن ڇِنان ڇِنَن ڪِينڪِي.

بيت - 12

ڪِئَان سِکِئَين سُپرين، ڪاسائِڪِي ڪار؟
تِکِي ڪاتِي ھَٿِ ڪَري، مُنِيءَ سِين مَ مارَ،
چوري چاڪ نِھار، سُورَن سانگھِيڙا ڪِيا.

وائي - 1

سَڄَڻَ ٻاروچي جي ذات، دلَبَر ٻاروچي جِي ذات،
اُٺَ گُنگائي ھَليا، وائِي ڪَن نہ واتِ،
جانِي جَتَ وٺِي ويا، روھ ۾ پييَن راتِ،
ڪُھِي ڪَمِينِي ھَلِيا، اَدِيُون آڌِيءَ راتِ،
مِلان مَحبُوبَن کي وھاڻيءَ پِرڀات،
اَديُون، عبداللطيف چَئي، ڏاتَر ڏِيندو ڏات.

وائي - 2

وَٽان وَڃ مَ مُون، مُنھنجو تُونھين تُون، ڪونہ سُڻي تاڪو پيو،
وَٽان وَڃ مَ مُون.
مُون تُڏھانڪَر مُنجھين، جَڏھن ڪُن فَيڪُون،
اُھکِيءَ رَسِج اَحمدا، '، اَڳِيان سوڙِھي ڀُون،
رَسُ محمد ﷺ ڪارڻي، جِتي ھُونگَ نہ ھُون،
آڳھ ھِن اُمَتَ جو آھِين تُونھِين تُون،
ڏِج ڪا لَپَ لَطيفَ کي، طَھُورا مان تُون.

وائي - 3

ھاڻِ ايِندو ھاڻِ ايندو مُنھنجو سَڄَڻ سائِين ھاڻِ ايندو؟
آڱر لائي انڌِيُون وَسئين نيئي وجھندو،
ڏيئي وَرُ ولھيُن کي ڪامِلُ ڪَرم ڪَريندو،
شَمع ٻاري شَبَ ۾ نِرملَ نُورُ سَڏِيندو،
نِماڻيءَ جو نِجھرو پاسي پاڻَ اَڏِيندو،
مَٿان لَڪَن ساٿِڙو صَحِيح سَلامَتَ نِيندو،
ھادي جھَلي ھَٿَڙا چِڪَڻ مان چاڙِھيندو،
آگو ٿِي اُمَتَ جو ھادي ھَٿَ جھَليندو،
احمد ' ڪارڻ عاصِين داڙو ٿِي دُڙيندو،
پُٺيءَ لائِيندو پانھنجي ڇوريون تان نہ ڇَڏيندو،
مَھند ٿِيندو مصطفيٰ ' پُٺيءَ لوڪ لَنگِھيندو.

سُر مومل راڻو

فصل پھريون
بيت - 1

موٽُ مُئِيءَ جا وَلَھا لالَ ورائي لاَنگَ،
ڏِيا تيلَ ڦُليلَ جا ٻاريَم تائِين ٻانگَ.
سَھسِين پُڇيم سانگَ، جي سوڍو اچي مانگَھرين.

بيت - 2

ويٺي ٻاريا ٻانگَ سَِنئَين ڪوڙين اَڄ قَنديل،
ھئ ھئ ھَنجُون ھَاريان منجهان سِڪَ سبيلِ،
متان مُون کي ڇَڏيين جَانِي لَڳ جَليل،
آھر تو اصِيلَ، ويٺي ڪانگَ اُڏائِيان.

بيت - 3

شَمع ٻاريندي شَبَ، پِرھ باکُون ڪَڍيُون.
موٽ مَران ٿِي مَينڌَرا، راڻا ڪارَڻ رَبَ،
تُنھنجِي تات طَلب، ڪانگ اُڏايَم ڪاڪَ جا.

بيت - 4

اُڀي اُڀارِيام، نَکَٽَ سَڀ نَئَي ويا،
ھِڪ مَيو، ٻِيو مَينڌرو، سَڄي رات ساريام،
ڳوڙھا ڳَلَ ڳاڙِيام، سُورَجَ شاخُون ڪَڍِيُون.

بيت - 5

ڏِيا تيلَ ڦُليلَ جا ٻاريَم تائِين ٻَانگَ،
ڍولِيو ڍَٽِ رَھائِيو، ڪَنِھن سَٽاڻي سانگَ،
چانگي چڙھي آءُ تُون، لَعلَ وَرائي لانگَ،
ڪوڙين ڀَتيين ڪانگَ، اڏايم اَچيج تُون.

بيت - 6

وَٽ سوريندي وَلُھا، ويُو تيل ٻَري،
موٽ مُسافر سُپرين، چانگي تي چَڙھي،
راڻي لاءِ رَڙِي، ويئَي وھامِي راتَڙِي.

بيت - 7

ڪَتِيَن ڪَرَ موڙِيا، ٽيڙُو اُڀا ٽيئِي،
راڻو راتِ نہ آئيو، ويلَ ٽَري ويئِي،
کُه سا کاڻِي راتَڙي، جا پِريَنِ ريءَ پيئِي،
مُون کي ڏنءُ ڏيئِي، وَڃِي ڍَوليوَ ڍٽ قَراريو.

بيت - 8

ڪنَھن جَنھن پُورَ پَچائيو جِيئَن اکيُون آبُ نہ ڪَن،
راڻي جي رھاڻِ ري وڏوڙيُون وَتن،
سي مُٺِيُون ڪِيئَن مَڃن، سُوڍي سُوريءَ چاڙھيون.

بيت - 9

ڪا جا راڻي مَنَ ۾ جِيئَن نہ ٿو نِينھن گڏي،
مَنَھ ڇَنا ماڙِيُون نِيو اوڏَانھين اَڏي،
ڀينَرُ ڀاڳَ وڏي، راڻو ايِندو راڄَ ۾.

بيت - 10

سوڍي ڌاران سَرتيون ٿِيو ڀِتن ۾ ڀَنگُ،
اُٻاٽِجِي اَڄ ويو راڻا، تَولَئي رَنگُ،
ھِنئين سان ھاڃو ٿِيو، پيو اوسيڙي انگ،
مُون توھِين سين سَنگُ، پُڇايو پُڇان پَھي.

بيت - 11

ڍاٽِي گهڻا اَچَن، مُن سوڍي وِنگسيِو،
ڪاجا لائِي مَينڌَري لالِي کي لِڱن،
راڻو اَکُڙِيَن، وساريان نہ وسري.

بيت - 12

راڻو ڪا راتِ ڪري ويو ڳالهہ ڳُجِھي،
تَنھِن سان مَنُ مُنجھي، مُنھنجو پِيو مامري.

بيت - 13

راڻو ڪا رات ويو ڳُجِھي ڳالهہ ڪَري،
سوڍِي ريءَ سَرتِيُون ھَڏِ نہ ساهُ سَري،
وَڃِي مانَ وَري، آسائِتي آھِيان.

بيت - 14

سوڍي سُتي لوءِ، ڪا جا مُونسِين ڳالهہ ڪِي،
سا جي پَڌَرِ پوءِ، تہ سَرتِيُون ڪا نہ سُمھَي.

بيت - 15

راڻا تُنھنجِي راهَ ٿِي ڏِھَاڻِي ڏيکان،
راڻي جي رھاڻِ جُون روحَ اَندَر ريکان،
مُحبَت جون ميخان، توسِين لالَ لَپيٽِيون.

بيت - 16

آءُ راڻا راحَتَ ڌاڃُ ڌرتِيءَ جا ڌَڻِي،
سِڪن ٿِيون سُھاڳڻيون سوڍا تُنھنجي سَٿَ،
مُون تان لاھ مَ ھَٿَ ڪامِلَ ڌڻي ڪاڪِ جا.

بيت - 17

راڻي ريٻارو، توڏي مُڪو تَڪڙو،
لُڊوڻِيا، لطيف چَئَي، ماڻِج موچارو،
صُبح سَوارو، ڪاڪِ گِھڙندو ڪَرَھو.

بيت - 18

راڻو رَبُ راضِي ڪري مانَ وَرائي واڳَ،
چَندن سين چِڪَ ڪِيو مُومَلُ لِنبي ماڳَ،
سوڍي جي سُھاڳَ، ڍَٽُ مِڙيوئي ڍَڪِيو.

بيت - 19

مَئي ۽ مينڌري ڏِٺي ٿيئَڙم ڏِينھَن،
ھاڻي ڪَريان ڪِيئَن، ويٺي ڳوڙھا ڳاڙِيان.

وائي - 1

مَيو تُون موٽاءِ، مون رئندي رات وھاءِ سائينءَ ڪارَڻِ سُپرين،
گَھرَ مھَارا گهوريا، سُرَھو مون نہ سُھاءِ،
ڪاڪِيان وڃُڻ ڪيڏھِين راڻا تو نہ رھاءِ،
سَٺَم ساھڙين جا طَعنا توھِين لاءِ،
سوڍا سُکياڻِي ٿِيان، پيرَ پَرچِي پاءِ،
آسائتيءَ کي، عبداللطيف چَئي، مَوليٰ مُحبَ مِلاءِ.

وائي - 2

ساٿئَيڙا ابا پانڌي پرينءَ سنيھو ني نيئي ڏيجا،
ڪالھ ڦُلاريا گُلڙا سي اَڄ سُڪا مَٿي سيجا،
جان آن ڀيرو نہ ڪَيو تان مُون مُئي سُڻيجا.

فصل ٻيو
بيت - 1

جِھڙا گُلَ گُلاب جا، تِھڙا مَٿَن ويسَ،
چوٽا تيلَ چَنبيلِيا ھا ھا ھُو ھَميش،
پَسِيو سُونھَن سيد چَئَي، نِينھَن اَچَن نيشَ،
لالَنَ جي لِبِيسَ، آتڻِ اَکُرُ نہ اُڄَھي.

بيت - 2

جِھڙا پانَن پَنَ، تِھڙِيُون شالُون مَٿن سائِيُون،
عَطرَ ۽ عَنبِيرَ سِين تازا ڪِيائون تَن،
مَڙھيا گهڻو مُشڪَ سِين چوٽا ساڻُ چَندَنَ،
سونھنَ رُپي سونَ سِين سَندا ڪامَڻ ڪَنِ،
ڪِيائين لعل، لطيفُ چَئي، وَڏا ويسَ وَرَنَ،
منجهہ مُرَڪِيسَ مَنَ، سوڍي سِين سَڱُ ٿِيو.

بيت - 3

سونَ وَرُنيُون سوڍِيُون رُپي راندِيُون ڪَن،
اَگر اوطاقن ۾، کَٿِوري کَٽُن،
اوتيائُون عَنبِيَر جا مَٿي طاقَ تَڙَن،
ٻاٽَن ٻيلُھون ٻَڌِيُون، پَسيو سُونھَن سَڙَنِ،
ٿِيا لاھوتِي، لطيفُ چَئي، پَسَڻَ لاءِ پِريَنِ،
اِجھي ٿا اَچَن ڪاڪِ ڪڪوريا ڪاپَڙِي.

بيت - 4

جي ڪاڪ ڪڪوريا ڪاپڙي،تَن لَھي نہ لالي،
ڪَڙي ڪَيفَ خُمارِيا، مَي پِي مَوالِي،
ڪري حاصلُ ھَلِيا ڪَيفيتَ ڪَمالِي،
وَتَن وصالِي، لُڊُوڻِيا لوڍِي ٿِيا.

بيت - 5

لُڊوڻِيا لوڍي ٿيا، وَتن منجهہ وِصالَ،
اَڄ اَرتَو اکئَين ڪاڪِ پيتائون ڪالَهہ،
ويئَي ويچارَن وسري صُباحَ جي سنڀالَ،
پريَنءَ کان پاسي ٿِيا مامُوئن مِثالَ،
جانِبَ جي جَمالَ، رڱي پَسُ ريٽو ڪِيا.

بيت - 6

رَچِي جي ريٽو ٿيا، ڪِينَ اُٻاٽِجَن اوءِ،
کُنڀُ نہ کاري تنھنکي، جو ھالاري ھوءِ،
توڻي ڌوٻي ڌوءِ، تہ بھ لالِي تَنھِن نہ لَھي.

بيت - 7

ڪتِيُون ڪَپارَ آئِيُون لُڊاڻيان لَڙِي،
سو راڻو راتِ نہ آئِيو جَنھَنسِين ھُيَم جِيءَ جَڙِي،
سوڍي لاءِ سَڙِي، وئي وِھامي راتِڙِي.

بيت - 8

جَنھَن تَڙِ ڌوڙُون ڌُون، چُئا چَندَنَ چِڪَ ڪِيو،
اَچَن ڀَونرَ ڀَنَڀولِيا پاڻِيءَ تَنھِين پُونِ،
راوَلَ رَتو رُون، ڪو وھ لڳو واسُئين.

بيت - 9

جت رَانيائِين راڻن کي، چَندَن چِڪَ ڪري،
ھاڻي اُنِھِين ڀيڻِئين ورھ وَراڪا ڏي،
سوڍو سُڃَ ڪَري، موُمَل ماڻي ھَلِيو.

بيت - 10

رُوءَ راڻي جي ناه ڪو، سَوڍو سوائِي،
لڊَوڻِيان، لطيف چَئي، لالِي تنھن لائِي،
ڪانھي ٻي وائِي، ٿِيو مِڙوئي مينڌرو.

بيت - 11

روءِ راڻي جِي ناه ڪو سوڍو سَڀِني سُونھنَ،
لاٿائِين لطيف چَئَي، مٿان دليِنِ دُونھَن،
ڪانھي ٻِي ورُونھَن، ٿِيو مِڙوئِي مَينڌِرو.

بيت - 12

روءَ راڻي جِي ناھ ڪو، سوڍا ٻِيا بھ سُڄاڻَ،
نِسوريائِي نِينھَن جِي ڪَشيائِين ڪمانَ،
ڇَڏي ويا ڇوھ ۾ دعوائون دِيوانَ،
ٻي رَھيائِي ڪانَ، ٿِيو مِڙوئي مينَڌرو.

بيت - 13

ڪاڪ ڇڏيائون ڪُنڊَ تي، پاڻان ويا پَئِي،
لوڍيرن، لطيف چَئي، سوڍو ڪِيو سَھِي،
مُومَل ماڳ رَھِي، ٿِيو مِڙوئي مَينڌرو.

بيت - 14

ڪاڪ ڇڏيائون ڪُنڊَ تي، پاڻان ويا پَري،
تَن کي ناتَر ڪوھ ڪري، جي لڊوڻيا لنگهي ويا.

بيت - 15

جان جان ناه نَصِيبَ ۾ مُومَلَ ميَنڌَرو،
پُوندوءِ جِمَ پاڻھين وَرين، منجهان پِرت پَرو،
راڻي لئَي مَ رو، ويھُ طَعني سِين واڳِجِي.

بيت - 16

مُومَلَ ناه مَينڌرو جَان جان منجهہ نصيبَ،
مونکي مُون حبيبَ، طعنو ئي تُنھنجو.

بيت - 17

آءٌ طَعنِي سُوڌي تُنھنجِي، تُون طعنو ئِي مُون،
سوڪِي سَريو سُون، جو سَرتِيُون ڪنھن نہ سَريو.

بيت - 18

سُڻِي طعنو تُنھنجو، حالُ وڃايُم حَقُ،
لکين لوڍِي آئِيا، سوڍي لاٿَمُ شَڪُ،
ڏِنُم ڪاڪِ ڪَھَڪَ، سِگھو موٽِجُ سُپرين.

بيت - 19

سِگھو موٽِجِ سُپرين ڪَرھَل کي ڪاھي،
سَوڍا سُور تُنھنجو اَندرَ ۾ آھي،
تِنھن ھِئَين سِين ھاڃو ڪِيو، مَنَ پِيو مُنجھائي،
سوڍا سجائي، مُنکي وھين تُون مينڌِرا.

وائي - 1

نيئَي نيئَي ڏيج، اي اَدا، اَدا ساٿِي، پِرِينءَ سَنيھَڙو،
پيرين وجھي ھَٿَڙَا، زاريُون زَورُ ڪَريجَ،
ڪاڪ ڪُوماڻا گُلڙا، سُڪا مٿي سيجَ،
تولئَي ھَنجُون ھاريان، ھي جي منجهان ھَيجَ،
جِئَن تو ڀيرو نہ ڪِيو، تِئَن مُون مُئِي سُڻيجَ،
نِماڻي جي نِجُھري پيھي پيھي پُڇيجَ،
اوکِيءَ عبداللطيف چَئَي، اَچِي آڌُرَ ڏيجَ.

فصل ٽيون
بيت - 1

راڻي جي رھاڻِ مان ڪو آديسِي آيو،
چوڏِھينءَ ماهَ چَنڊَ جِئَن ڪِيو سامِيَ سَھائو،
لٿو اونڌائو، جوڳِيءَ سَندي جوتِ سان.

بيت - 2

راڻي جي رھاڻَ مان ڪو آيو آديسِي.
خستُوريءَ خُوشبوءِ سين تنھن وِلاتِ سَڀ واسِي،
سوڍو سَناسِي، اُتاھِين ٿِي آئِيو.

بيت - 3

ڪالَھ گڏيوسون ڪاپَڙي جھڙو ماهُ مُنيرُ،
فَيضُ فِراقُ فَقَيرُ، جوڳِي جاڳائي ويو.

بيت - 4

ڪالھ گڏيوسون ڪاپَڙي بابُو بيکاري،
سامِيءَ سِيلو سِرَتي، مالھا موچاري،
ڏيئَي ڏيکاري، ڦٽي دل فَقِيرُ ويو.

بيت - 5

ڪالھ گڏَيوسُون ڪاپڙَي پَھَر سج کان پوءِ،
پسِيو سُونھَن سامِيءَ جي رَتَ وَرنو روءِ،
سو مُنھِن مُومل جي پوءِ، موٽَڻُ تنَھِن مَسَ ٿِئَي.

بيت - 6

ڪالھ گڏَيوسُون ڪاپَڙي بابُو بانَ بَري،
سائِي شالَ ڪُلھَن ۾، سامِيءَ سَونَ سَري،
خَبَر ڏي کَري ڪا موملَ جي مَجازَ جِي.

بيت - 7

ڪالَھ گڏيوسُون ڪاپَڙي بابُو رَنگِ ڀَڀَوتُ،
سَريو سُون سُڪَوتُ، جوڳِيءَ سنديءَ ذات کان.

بيت - 8

بيکاريَ کي بَرَ ۾ ويو ڪَيفُ چَڙھِي،
ڳالهيون ڪَندي ڪاڪَ جُون ڳوڙھا پِيَس ڳري،
ڪا جا اَنگَ اَڙِي، جِئَن ڇُٽا ڦَٽَ ڇُڙِي پِيا.

بيت - 9

سِڄُ سُڀاڻي جا ڪَري، سامِيءَ سائِي رُوءِ،
اَچِي ٿي عَطرَ جي منجهان مُڪَٽِ بُوءِ،
سا ڏيکارئُون جُوءِ، جِئان لاھُوتِي لالُ ٿِيو.

بيت - 11

سِجُ سُڀاڻي جا ڪري، ساميءَ سا وَنِڪَ،
سَھِي نہ سَگھان ساعِتَ سِيئَن تَنھنجي راسِنِ جي رونقَ،
ڪِ رَتائِين لاکَ۾، ڪِ ڏِنائين پانَن پِڪَ،
سَنديءَ سوڍَل سِڪَ، ڪَپَرَ ڪورُون جَھلِيُون.

بيت - 12

پِرھ جِيئَن پيدا ٿِيو ڪِي سامِي ڪِ سِڄُ،
مَٿِس رَتو مولِھيو جِيئَن سا ڪَڪَرَ وڄُ،
ڪنھين ڊَاءَ مَ ڊِڄُ، کَريُون ويھي ڏي خَبَرون

بيت - 13

آءٌ اُتانھِين آئِيو جِت ٻِئَي جِي ناھ مَجال،
مُومل جي ماڙِيءَ کي طرح طرح جا تال،
لَکُھ مارايو لعلَ، موٽِيو اَچَان مَينڌرا.

بيت - 14

ڪاڪِيان قاصِد آئِيو راڻي پاس رَمِي،
چَڙھيو مُحَمّدَ مصطفيٰ ' دوست دَمُ دَمِي،
اڳيان خوف نہ خطرو نہ ڪو غَم غَمِي،
ڪونہ ٻِيو ڪَرمَي، جيڏو تو جَھَانَ ۾.

بيت - 15

تُون ڪِيان اچين ڪِاپُڙي موٽِيو کيئَن ماري،
آءٌ اُتانھون ٿو اچانَ جِت مَومَلَ موچاري،
ڪنڌِيءَ ڪاڪَ ڪَڪَوريا چَندَن چوڌاري،
سوڍا شِڪاري، ناتَر گهڻا نِمائِيا.

بيت - 16

سَڀنِي سَمَن ڪاڪَ تي راڻَن حَمِيَرن،
ھُتان آيو ڪَونڪو ھِتان لَکَھ وَڃَن،
ويندي ويچارَن، اوڏانھن عُذر نہ ڪِيو.

بيت - 17

ڪاھي آيا ڪاڪَ تي ڏِٺائُون ناتَر،
گھوٽن وسريا گَھرَ، گهور پَھريائِين گھائِيا.

بيت - 18

تُون جا ٻائِي ٻانِھيءَ واري ڪَھڙو تُنھنجو نامُ،
اَئِين جِتي اُبَٺا سو گُجَرَ سَندو گامُ،
ڪھڙو اَٿان ڪامُ، ھِت لَکين خَان کَپِي ويا.

بيت - 19

آءٌ ٻانِھي ٻايُون ٻِيُون تَڙ مِڙيئِي تار،
لَکين لوڍي نِينھڙا ھِت ھاڻِ نِھار،
ٻِيا نہ پَسين پَٽَ ۾ ڪنڌيءَ ڪاڪِ ڪَپار،
تو جيڏا تو يار، مُومَل موھي جَھلِيا.

بيت - 20

جوڳيءَ جاڳائي ماري وِڌو مامري،
لَنوُ لَڊوڻي ڪَنڌئِين امَيَو آھي،
وڃو جي ڪاھي، تہ نِڪُون پَسو نِينھُن جُون.

بيت - 21

آءُ لانگوٽِيا لَعلَ، ڪنَھنپَر ڏِٺئَي گُجَريُون،
آبُ اَرَتو اَکئَين لُڙُڪَ وَھائِين لال،
ڏِٺَئَي جي جمَالَ، سامِي ڪُوھ نہ سَلائيين.

بيت - 22

گُجَر کي گَجمِيلَ جُون تارَن ۾ تَبرَوُن،
ھَڻِي حاڪِمَن کي زورَ ڀَريُون زَبُرون،
ڪاڪِ ڪَنڌيءَ قَبرون، پَسو پَرُڏيھِين جُون.

بيت - 23

متان مَنجِھِين رَھِين اوڏو اُن مَ ٿِيءُ،
ڏي وراڪا وچَ۾ وھ گاڏِئُون ويءُ،
جو ڀانيُئي پِيءُ، سو لڙ لھُوارو وھي.

بيت - 24

جوڳِي جَرڪِيو تِيئَن جِيئَن اونداھيءَ ۾ آڳ،
لايائين لطيف چَئي مٿي لَکَڻ لاڳِ،
اھو ڪنھن سڀاڳ، ڪوس ڏھاڻِي ڪاڪَ ۾.

بيت - 25

ڀيرو ڀَڃ مَ ڪاپڙِي لاھي وھ مَ لاڳُ،
تا مُون ھِينئَڙو ماڳُ، جي تُون جانِي جُوءِ ۾.

بيت - 26

گُجَرَ گاروڙِيَنِ اَچيو اوڏِي اُبُھِي،
مَٿان پيئَي تن، ٻَڌا ٻاڻَ ھَڻَن جي.

بيت - 27

گُجَرَ گهڻا گھائِيا، پاڻا لَڳُس گھاءُ،
مَينڌري مُلاءُ، لَڳُس ڪانُ ڪَپارَ ۾.

بيت - 28

مُومَلَ کي مِجازَ جا اَکِين ۾ اَلماسُ،
نھ ڪا عامَ نہ خاصُ، جي ويا سي وَڍِيا.

بيت - 29

مُومَلَ کي مِجَازَ جا اَکين ۾ اَنبُورَ،
ھَڻي حاڪِمَن کي، پَِٽِ نِھاري پُورَ،
گھوٽ پھرينءَ گهور، جي ويا سي وَڍِيا.

بيت - 30

مُومَلَ ماري مِيرَ، آھيڙيَن کي آڪِرِي،
سوڍِيَ گهڻا سِجھِائيا پَڙھيا، پَنڊِتَ پِيرَ،
ھَڻي تَن کي تِيرَ، مَڻِيُون جِن مٿَن ۾.

بيت - 31

مَڻيا جِنَ مٿَن ۾ تِن تَڪِي ھَنيَس تِيرَ،
سرھا شڪاري ٿيا اُڀا مَرڪن مِيرَ،
پاڻان ٿِيسُ اُڪيرَ، لڳِيَسِ ناوُڪَ نِينھَن جِي.

بيت - 32

ڪاھي آيا ڪاڪَ تي پَسَندا مُومَلَ،
ڪَنِي ريکُون رَتيُون ڪنِي ڪارا ڳَلَ،
مڙيارا مَلَ، اُت دانَھ گهڻا دَھوڙِيا.

بيت - 33

ڀوري جا ڀِري، سيڻن سلامَتَ آئِيا،
تني کي ڦِري، کِلي تنھن کِيڪاريو.

بيت - 34

اَڃا ڀيرو ھيڪڙو پَسِبِي مُومَلَ،
وَٺِي ويندي پاڻَ سِين، ڏيندئَي نہ موڪَلَ،
ھِت وِيھُن ٿي وڄائِيا طَرحُن ساڻُ طَبَلَ،
جَن کي ھُيون ڪَلنگيون ۾ ڪَلَ سي ويا ڪَنبنَدا ڪاڪَ ڏي.

بيت - 35

چَڙِھيا چَارَئِي يارَ، سوڍا شِڪاري،
فڪر سان ڦِٽِي ڪَئِي سوڍي سوپاري،
ويا ڪاھيندا ڪاڪَ ڏي، جِت مُومَلَ موچاري،
موٽِيا نہ ماري، ڪَونَر لَتاڙي ڪاڪَ جا.

وائي - 1

راڻا جي رَجبُوتَ، مُومَلَ صَحِيُ پَسندا،
پَڙھيا، پِنڊَت، پيرَ، توڻي ميرَ حميرَ مَرَندا،
مَڃِيَ رَضا رَبَ جِي ھِئان سَڀ ھَلنَدا،
ڪَلمي ساڻ لڏائيين ھادي ھِن ھَنڌَان،
سَھُکِي سَڪرات ڪَرين والِي ويرَ وِداعَ،
مَتان ڇَڏئين مَڱڻو، مَھَندا مُرشدا،
”ڪُل نَفَس ذَائقةُ المَوتُ“ سَچِي اِيءَ صَدَا،
اَصُل لِکيو اَنگَ ۾، ٿيندو تان بِھ ادَا،
اديون عبداللطيف، چئي فائِق فَضُلُ ڪَندا.

فصل چوٿون
بيت - 1

سَڱُ ڪري سِين سِينھنَ، ڪنڌ مَ ڦيرج ڪَيڏَھِين،
رَمج راڻي پُٺِ ۾ نِرتُون منجهان نِينِھَن،
اِئين مَ وَسج عامِ تي جيئَن مُومَل وَسِنَ مِينھَن،
سَندي حَشَر ڏِينھن، سوڍو ساريندِئن گهڻو.

بيت - 2

وَٺِيو وَڃِجُ واٽَ، ڪَنڌَ مَ ڦيرج ڪيڏھين،
لوڻي ڦير لَپاٽَ، متَان لڳنديئَي لطيف چَئي

بيت - 3

ڪَنڌُ مَ ڦيرج ڪيڏھين، وَٺِيو وَڃِجُ راهَ،
اَڄ ڪِ سَنجھ صُباحَ، نيئَي ڌَرِيندَئي ڌُوڙِ ۾.

بيت - 4

جا ڀُون پيرين مُون، سا ڀُون مَٿي سَڄَڻين،
ڌِڱَ لَٽبا ڌوڙ ۾ اُڀِي ڏِٺاسُون،
ڏِينھن مڙيئَي ڏُون، اُٿي لوچ لطيفُ چَئي.

بيت - 5

لَڏِيو لَطِيفَن، پَلاڻي پَنڌِ پِيا،
ھَٿان حَبِيبَن، ڪڏھين ڪونہ ڏُکوئِيو

بيت - 6

راڻو ڀانيو راند، وَڃِيو ٻِيا وَرَ رانئَِين؟
وَرُ وڏوڙيو اِينھِين جِيئَن پَرُ پُڄتوئِي پاندِ،
ھَئي ڀڳي ھيڪاندِ، سوڍو ساريندِينءَ گهڻو.

بيت - 7

راڻا رُسڻ ڇَڏِ وار ڪَرھو ڪاڪَ تي،
حُب ھِئَين سِين گڏِ، تہ وَڃَن سُورَ سَنڌِيُون ڪري.

بيت - 8

راڻو رات رُسِي ويو، ماريَس تَنھن مَذڪُورَ،
جانِب جُدائي جا پَلَ پَلَ پَون پُورَ،
وِھَڻُ مُون وِھ ٿِيو وَڃَان ٿِي وَھلُورَ،
اَندر آڳِيُون لائِيُون سوڍا تُنھنجي سُورَ،
طَعنا ڏِينَم تورَ، آءُ تہ پَرچُون پاڻَ۾.

بيت - 9

رُسُ مَ رُسَڻُ گهوريو، پَلُ مَ پَري وانئَن،
پِريمَ پَسي ڳالهيون مَديُون مُون ھَٿان،
ڪمِيڻيِن ڪَنا، ٿِين مُورائين مَٺِيُون.

بيت - 10

رُسُ مَ، رُسڻ گهوريو، اُٺُ اوراھُون آڻِ،
ليڙي جو لطيف چئَي، تَنگُ سَوارو تاڻِ،
شرمَندُيُون سَڀين پَرين پُٺيءَ لائِج پاڻِ،
اچي مُشُڪَ ماڻ، تہ سوڍا سُکياڻي ٿِيان.

بيت - 11

رُسُ مَ رُسڻ گهوريو، اُٺ اوراھُون ڇوڙ،
توريءَ ڪاڪِ ڪَڙِي ٿي، ساڻُ سِر کَنڊَ سوڙِ،
اچي چَندَنُ چوڙِ، تہ سوڍا سُکياڻِي ٿِيان.

بيت - 12

رُسُ مَ رُسڻِ گهوريو، پَرچُ، مَ وانءُ پَري،
ماريَسِ ڦَٽَ فِراقَ جي، جِھَتَ جي ذَري،
لالن جي لطيف چَئَي، سوُنھائي سَري،
آيس تو ڳَري، تہ سوڍا سُکياڻي ٿيان

بيت - 13

رُسُ مَ رُسڻ گهوريو، راڻا ڇَڏِ رياءُ،
ميٽ مَدايُون، موٽُ تون، ڪري نِرتِ نِياءُ،
لالن جو لطيف چَئي، ڪونھي سُونھَن سِياءُ،
اَوَڳڻ ڍَڪي آءُ تہ سوڍا سُکياڻِي ٿِيان.

بيت - 14

رُسُ مَ، رُسڻ گهوريو، ڇَڏِ راڻا ريڏائِي،
مُنھنجي مِيٽ، مينڌرا عاقَلِ اَگِلائي،
لپيٽِج، لطيفُ چَئِي، ڪامِلَ ڪَچائِي،
ڪَر مَعُاف مَدائِي، تہ سوڍا سُکياڻي ٿيان.

بيت - 15

ڪاڪِ ڪَڙھي، وڻ ويا، جَلِي مُنھنجي جان،
رَکي ڪام ڪِڻڪِيو، ماريَس تَنھِن گُمانَ،
ھَڏِ نہ جِيان ھاڻِ، سِگھو موٽِجُ سُپرين.

بيت - 16

ڪاڪِ ڪڙَھي، وَڻ ويا ٻَريا مَحلَ ماڳَ،
سوڍي جي سَرتيون وِڌيَس وھ ويراڳَ،
سُورَن لايا سانگَ، سِگھو موٽِج سُپرين.

بيت - 17

ڪاڪِ ڪَڙِھي، وَڻَ ويا، ٻَريا رَنگَ رتولَ،
تو پَڄاڻا سُپرين ھِنئڙي اَچنَ ھَولَ،
جي مُونسِين ڪَيَئِي قَولَ، سي سِگھا پاڙج سُپرين.

بيت - 18

ڪاڪِ ڪَڙِھي وَڻَ ويا، لُوٺو لُڊاڻو،
تو پُڄاڻا سُپرين آتَڻُ اُجھاڻو،
مُيُنِ سِين ماڻو، مُناسِبُ نہ مَينڌَرا.

بيت - 19

ڪاڪِ وَڻَن سان، اوٺِيَن گهڻو اورَڳي،
ھُئا گُڻَ گهڻا، راڻا تي رُوندا ويا.

بيت - 20

ڪاڪِ نہ جَھلِيا ڪاپَڙِي، موھِيا نہ مَحلَن،
ٻائِن ۽ ٻانِھن جي ٻَنڌَڻَ ڪِينَ ٻَجَھنِ،
لَکين لاھوتِيَن، اھڙيون اوريان ڇَڏِيُون.

بيت - 21

اھڙيون اوريان ڇَڏي ويا لاھُوتِي لَکَھ،
پايو پِٽِين ويٺيُون ڪاڪ ڌَڃاڻِيُون ڪَکَھ،
پيئِي اِئين پَرکھ، تہ سوڍيُون سِجھائي ويا.

بيت - 22

ڪاڪ نہ جَھليا ڪاپَڙِي، موھيا ڪَنھن نہ مالَ،
جي ڇورن ڏِنا ڇَالَ، تہ بھ لاھوتِي لنگهي ويا.

بيت - 23

ويجھا ويا نہ ڪاڪ کي پَسي وَڻَ وَريا،
ڪھڙي ٽولَ ٽَريا، نہ تہ ھُوءَ مُومَلَ ھُو مَاڙِيُون.

بيت - 24

ويجھا ويا نہ ڪاڪ کي پَاڻَان ويا پَئي،
لوڍيڙن لطيف چَئي سوڍو ڪِيو سَھِي،
مُومَلَ ماڳ رَھِي، ٿِيا مقابل مَينڌري.

وائي - 1

تان تون ويه سَنبَھِي ساٿِي، مِيان، پانڌِي ميان،
ڪاڪ ھَلبو ڪَڏَھِين،
لکين لَڊوڻِيان مَڻي مَٿي واٽَ ويا ٿي ميان،
جنھنکي پُڇان، سو چَوي آيو ڪونہ اُئان ٿي ميان،
ڪوٺائو ڪَريمَ جو آيو پَھي پَريان ٿي ميان،
حُڪَم ڏيندَئي ھَٿَ۾، ھاڻي ھَل ھِئَان ٿي ميان،
اديون عبداللطيف چئي، پِريِن پاسُ پُران ٿي ميان.

فصل پنجون
بيت - 1

نھ وارثَ نہ وَلھو، نہ سَڱُ نہ سِياڪو،
تو ٻُڄاڻا سُپرين آيُم اَولاڪو،
پانڌِيا پاراپو، ڏِجانءِ ڍاٽِيءَ ڍولَ کي.

بيت - 2

ڏجانءِ ڍاٽِي ڍولَ کي سَنِيھو ساري،
مون کي ڦَٽُ فِراقَ جو مَينڌَرا ماري،
اَچِين جي واري، ڪَرھو ڪَمِيڻيءَ تي.

بيت - 3

ڪرھو ڪِميڻِيءَ تي سوڍا وار سُجانَ،
ڪُه ڪَريان ڪاڪ کي، توھين ڏي تاڻُ،
لاھي غَيرَ گُمانَ، اَڱڻِ آءُ اُڪنڍئين.

بيت - 4

اَڱڻ آءُ اُڪنڍئين، پَرچي پيارا،
پَلَڪُ پراھون نہ سَھين جِيءَ جا جيارا،
نينھن جا نِظارا، سَڃ تہ مانَ سُور لھي.

بيت - 5

سَڃ تہ مانَ سُور لھي، اَکيون ڀَري ٻاجَھھ،
راڻي جي رھاڻِ کي ويٺِي وجھان واجَھھ،
سُوڍا لَھِي ساڄَ، پَسُ توشَڪُون تَڪِيا.

بيت - 6

پَسُ توشَڪُون تَڪِيا، سيئِي وھاڻا،
پَسيو پَر پَچي ھِنئَون، جي حَبِيبَن ھاڻا،
ھِڪَ ڏُونگھا ڏاڏاڻا، ٻِيو موٽِيو تان نہ مينڌرو

بيت - 7

ڪَري موٽَ مينڌرو جي لُڊوڻِيان لالُ،
گَھرُ مِڙوئِي گهوريان ھُوندَ پنھنجو حالُ،
راڻي ڌاران راڄَ ۾ مون نہ گھُرجي مالُ،
سوڍي کي سوالُ، ڪريان ٿِي قُربَ جو.

بيت - 8

سوڍا سُورَ سِڪائيون، اَکيُون آبُ نہ ڪَن،
راڻي جِي رِھاڻِ کي وِروڻِيُون وَڃن،
سي ڪيئَن مَينڌرا مَچنَ، جي سوڍَا سوريءَ چاڙِھيُون؟

بيت - 9

مُومَلَ ويٺي مينڌرا سَدائِين ساري،
وَليون واسَ وَرنِيُون چانگھي کي چاري،
جَڏھن تَڏنھن سُپرين اِيندَم اوتاري،
سوڍي سِين ساري ڳالهيُون ڪنديِس ڳُجَھ جُون.

بيت - 10

مُومَلَ ويٺي مَينڌري ساري سَڏَ ڪَري،
پاڻِي پُڙين گاڏِئُون ڍاٽيءَ لاءِ ڌڊري،
ڪوسا ٿڌا ڪيترا مٿي ڪاڪَ ڪَري،
لَڳِين جي ڳَري، تو سوڍا سُکياڻي ٿِيان.

بيت - 11

راڻا پَسان نہ رَاڄَ ۾ مَٿي جَنِ مَڻِي،
ڪُھ ڄاڻان ڪيڏانھن ويا ڌَروڙين ڌَڻِي،
اُتر لَڳَن آڪرا، ڇاڄا پِين ڇَڻِي،
کَٽُون تَن کَڻي کَڻِي لَڊاڻِين لاٿِيُون.

بيت - 12

اِيندا ويندا اَڙِيا ھِيئَنَ ڏيسارُو ھُوا،
گاروڙيَن گَس ڪِيا ڪاھي ڪاڪِ وچا،
مُومَلَ کي ٻَاڻا، وجھي ويا وپَري.

بيت - 13

اِيندا ويندا اَڙِيا ھِيئَنَ ڏيسارُو ھُوا،
گاروڙيَن گَس ڪِيا ڪاھي ڪاڪِ وچا،
مُومَلَ کي ٻَاڻا، وجھي ويا وپَري.

بيت - 14

نِکَٽَ سَڀ نَئِي ويا، آيو نہ اوٺِي،
سوڍي جي ساءِ پَئَي ڳَر لايَم ڳوٺِي،
آءٌ تنھن لُڊاڻي لوٺِي، پَسَان جو پِرينءَ ري.

بيت - 15

پرھ لکايا پارُ، موٽ سِگھو تُون مِينڌَرا،
ڍوليا ڍٽ ڪَنڌِين ۾ ساڄو ٿِي سُوار،
ڀيرو ڪِجُ ڀَتَارَ، نِماڻيءَ جي نِجُھري.

بيت - 16

توبَھ ڪِيَم تَن کان جَڳَت جَنھِن گناهُ،
روز نِھاريان نِڪَڻِي راڻا تُنھنجو راهَ،
پَرچِي لَڳ اَللهَ، موٽ مِيان تُون مَينڌرا.

بيت - 17

سِڪي ھِنيون، سَڌَ ڪَري، راڻَلَ جِي رھاڻ،
سو موٽائي مَينڌَرو الله اڱڻ آڻ،
تھ مُون پوءِ نہ ڪَاڻ، صُباحُ وچ سَرتِين.

بيت - 18

جَڙ گھوڙا، ڀڙ گھوٽيا تَڙَ جُون تِڪوُن ڪَن،
نَوُ ڄَڻيِون ناتَر سِين پاڻياروُن پُڇَن،
ھِن گامَ نالو ڪَھِڙو، ھي گھَر سَندا ڪَن،
ھيءُ گامَ مِڙوئي گوجِرو جِت راٺوڙِيُون رَھَن،
ڏَھ ڏَھ ڀيرا ڏِينھَن ۾ خُون کِلندي ڪَن،
سَمھون وَڃ مَ تَن، اڳَيان رَاڻا ٿو رڻُ وَھي

بيت - 19

جَڙ گھوڙا، ڀڙ گھوٽِيا آيا ڪاڪِ ڪَھِي،
مَحَلَ جي مُومَلَ جا سوڍي ڪِيا سَھِي،
راڻي رات رَھِي، گُوندَرَ لاٿا گُجَرئين.

بيت - 20

گُل بَدَن جِيُون گُجريُون اِرَم اوڍِيائُون،
چوٽا تيلَ ڦُليلَ مَان واسِينگَ ويڙھيائون،
اِنَھِيءَ پَر، عِنات چَئي، راڻو رانيَائُون،
سو موٽي ڪِيئَن پانُھون، جي گُل گُجَر کي گُڏِيو.

بيت - 21

سوڍا تُنھنجي سُورَ اَندَر آڳِيُون لائِيُون،
راڻا رھاڻِنِ جا مارينَم مَذڪُورَ،
طَعنا ڏِيَنئَون تُورَ، آءُ تہ پرچُون پاڻَ۾.

بيت - 22

راڻا رھاڻِيُون سوڍَا ويٺِي سارِيان،
سَھَسِين سِجَ لَٿا، راتِيُون وِھاڻِيُون،
ڪوڙيون مُون ڪاڻِيُون، ڍولا ڍَڪي آءُ تُون.

بيت - 23

مُون گھرَ اَچِي جي ٿِئَي مينڌَڙو مَھمانُ،
آڻي جھوڪِيان آڳِ ۾، ڄيري وجھان ڄاڻُ،
تاڻي تَنُورَنِ ۾ ڀيري ھَڻان ڀاڻُ،
پَيڪَن سوڌو پاڻُ، گَھُرُ تَڙُ گهوريَان پِرينءَ تَان.

بيت - 24

اڄ نہ ڳالهائون، ھُونِ ڏِيھاڻِي نِجُھري،
پَسو پَهُ پِيون، آتَڻُ سُڃو اُنِري.

بيت - 25

اَڄ نہ پَسان سي، اَتَڻُ ڪِتُم جَنِسين،
ھاڻي تِنھِين کي، ڪَنڌِيءَ ڪاڪِ نِھاريان.

بيت - 26

تون ڍاٽِي، تُون ڍَٽ ڌڻِي، تون راڻو تُون راءُ،
مُومَلَ مُحتاجِيُون ڪري عاجِزِيُون اَڳيانءُ،
تو جي قَول ڪِيا، سي سِگھو پاڙِج سُپرين.

بيت - 27

تُون ڍاٽِي ڍَٽَ ڌَڻِي، ڍوليا تُنھنجو ڍَٽُ،
پائي تُراڙي توريان، تہ مُلڪ نہ تُنھنجو مَٽُ،
لاھي ڪَسَرَ ڪَٽُ، اچِي کوڙِ قَناتُون ڪاڪَ ۾.

بيت - 28

کوڙي قناتون ڪاڪ ۾ راڻا ويھ رَھِي،
ماڻھو جي محلاتَ جا، سوڍا ڪِجُ سَھِي،
ويندَيئَي ڳالهہ وَھِي، وڪَر پُوندين وَلھا.

بيت - 29

ھَلو ھَلو ڪاڪ تَڙِ، جِتي نِيھَن اُڇَلَ،
نَھ ڪا جَھلَ نہ پَلَ، سَڀِڪو پَسي پِرينءَ کي.

بيت - 30

ھَلو ھَلو ڪاڪ تَڙِ، جِت گَھڙِجي نِينھن پَچَارَ،
ڪانھي ٻِي تنوارَ، سَڀڪا پَسي پِرينءَ کي.

بيت - 31

ھَلو ھَلو ڪاڪ تَڙِ، جِت گَھڙِجي نِينھُن،
نڪا رات نہ ڏِينھُن، سَڀڪو پَسي پِرينءَ کي.

بيت - 32

ھَلو ھَلو ڪاڪ تَڙِ، چَرُو جِت چَڙَھن،
ڪوڙين رَنگَِ رَچَن، پانَ واريون پِڪَ سين.

بيت - 33

چانگا چَڱي نہ اِئين جِئَين تُون رڻُ پَسِيُون رايُون ڪَرين،
تاڻي نِيندُئي تَڪِڙو مَيا مُومَلَ سيئَن،
تَڏھن ڪَندينءَ ڪيئَن، جَڏھن تاڙِي ايندَيئَي طَاقَ کي.

وائي - 1

ڪِي جو ڪاڪ تڙاءِ، چانگِي چَرَھو چَکِيو،
ڪَرَھو سَرَھو ڏيهَ ۾ نہ تنھن ڊَپُ نہ ڊاءُ،
پاهُ پِرائي آئِيو، لالِيءَ لَڊوڻيان،
ڪَرَھي ڪانيٽا رَتا، نائي ناڪيلا،
وَڳُ واسِيائين پانھِنجو، سَڀيئِي سُراھِيا،
تُون ڍاٽِي ڍَٽَ ڌڻِي، رَاڻُو تُون راءُ،
مُومَلَ مُحتاجِيون ڪري، عاجِزِيُون اَڳِيان،
آءُ تُون، عبداللطيف چَئي، موٽِي ھِنَ مَھِلا.

فصل ڇھون
بيت - 1

ڪِينَ ساڱاھِيمُ سُپرين جاڙُون ڪِيَمَ جِت،
سوڍا مُون کي نِت، موٽِي مُنھَن ۾ آئِيُون.

بيت - 2

ڪِينَ ساڱاھِيمُ سُپرين جاڙُون ڪِيَم جالَ،
سوڍا مونکي ڪالَھھ، موٽِي آيُون مُنھَن ۾.

بيت - 3

ڪِينَ ساڱاھِيُم سُپرين، جَاڙُون ڪِيمَ جي،
سوڍا مونکي سِي، مَوٽِي آئِيُون مُنھَن ۾.

بيت - 4

خاموشِي خَبَرَ جي مُومَلَ ٿي مَت،
صَبُر ٿِيو سُپت، منھنجي حق مينڌرا.

بيت - 5

سوڍا صَبُر تُنھنجو مُومَلَ مَت ٿِيو،
تو جو ڪالھ ڪِيو، تِنھِن مَديُون ميٽي ڇَڏِيُون.

بيت - 6

تو ۾ ٻَڌِيَسِ تي، جي مُنھَن ۾ مَديُون نہ ڏِئين،
ڍولا جي ڍَڪَيَئَي، سي مَتان عيبَ اُپٽِئين.

بيت - 7

جي مُنھَن ۾ مَديُون نہ ڏئين تو ۾ تي ٻَڌِيَاس،
سوڍا اِن سُھاڳَ کي ويٺي واجھَاياس،
ڍَولي ڍَڪِياس، ڏيئَي پاندُ پُناھ جو

بيت - 8

ڏيئِي پاند پَناھ جو ڪَيم ڍَڪ ڍولي،
ڏِسيو ڏوھ اکَين سِين نہ ٻاجهہ ڀَريو ٻولي،
ڪُوڙَ ڪانيارين جا سي خاوند نہ کولي،
راڻو نہ رولي، جي مَديون ڏِسي مِينڌَرو.

بيت - 9

ڪَثافَتَ جا ڪاڪ جي سا مَينڌري مَٽِيام،
اَوڳُڻ عَيبَ سَندام، سَڀ ڍولي ڍَڪي ڇڏيا.

بيت - 10

راڻا ھُيَس رِيُ، تو سائِينءَ مُون سونُ ڪِيو،
مُنھنجي مَداين جو حالُ اٿيئَي ھِيُ،
ڍوليا ڍَڪَڻُ ٿِيُ، ڪامِلَ ڪَچايِن جو.

بيت - 11

ڍولي ڍَڪِي آھِيان، ھُيَس اُگھاڙِي،
ڏيئَي لِکَھ لاڙِي، ڪَڪَرُ ڪِيائِم ڪاڪ جو.

بيت - 12

ڍولي ڍَڪِي آھِيان، ھُيَس اُگھاڙي اڳ،
جوڙي وچان جَڳُ ڪَڪَرُ ڪِيائِم ڪاڪ جو.

بيت - 13

ڪَڪَرُ ڪِيائِم ڪاڪ جو، ڏيئَي لاڙي لِکَھ،
ھاڻي مٿي ڏِکَھ، چَڙھيو ٿِي چاڳَ ڪَريان.

بيت - 14

سوڍا صَبُر تُنھِنجو مَرڪُ لَڄايَن،
چُپَ سِين جي چَوَن، ادَبُ ڪِجِي اُنِجو.

بيت - 15

سوڍا صَبَرُ تُنھنجو لَڄَايَن مَرَڪُ،
نھ ڪُڇَڻَ سِين نَڪَ، ريءَ رُڪَ راڻي وَڍيو.

بيت - 16

سَوڍا صَبُر تنھنجو سَڀِني سيکاري،
مُومل جي واري ڪُھ ڄَاڻان ڪِئَن ٿِيو.

بيت - 17

سَوڍا صَبُر تنھنجو سيکاري سَھُسَ،
پُڄِي منجهان پُھَسَ، مونکي نَصِيبَ نيئَي جھليو.

بيت - 18

سَوڍا صَبُر تُنھنجو مونکي نَصِيحَت،
ريلا ڪَنديَس رَتَ، مَينڌرا تو مَھندان.

بيت - 19

سَوڍا صَبرُ تنھنجي ماڙھُو ڪِي مُومل،
ڪُپِر منجهان ڪَلَ، پييَم پِرين تُنھنجي.

بيت - 20

سَوڍا صَبرُ تُنھنجو بيعَقُلَن عَقُلَ.
آھي انگُ اَمُلُ، ماٺِ تُنھنِجي مَينڌرا.

بيت - 21

سَوڍا صَبُر تُنھنجو بي عَقُل آڻِي بازُ،
سَندي صَبرُ سازَ، توبه ڪارِيمَ تَڪڙي.

بيت - 22

سَوڍا شَرمائِيون، پَسيو عَيبَ اَڳِيان،
نَڪَ نِرجائِيون، ھُيون مُنھنجي حَقَ ۾.

بيت - 23

موٽِي آيُون مُنھنَ ۾ سوڍا شَرمُ جَن،
سي لَڄَايُون لُڇَن، پَسِيو عَيبَ اڳِيان.

بيت - 24

اَديُون آتَڻ واريُون نِرجَا نَڪَ ٿِيا،
وَڍيا تان نہ ويا، پاڻا موريا مُنھُن ۾.

بيت - 25

موري مُنھَن وڏا ٿِيا، وَڍيان تان نہ وَڃَن،
اَديُون اڻَاسِيَن، تن ڪوجَھن کي ڪِئَن ڪَريان؟

بيت - 26

جنھِين سَندي مُنھَن ۾ نيھانئَيُون نَڪَن،
تِئَان وَڍيو ھيڪڙو تہ ڪھڙو ٿورو تَن؟

وائي - 1

مَينڌرا مُونکي، رَاڻَا جِمَ وساري ڇَڏئِين،
مُونکي طعنا تُنھنجا ڏيهَ مِڙوئِي ڏي،
راڻي ٿي ريسَ ڪِي، کَرسِين کِليُم جي.

فصل ستون
بيت - 1

ڍَٽِ مَ وَڃِجَ ڍولَ، ڪانياري ڪاڪ ڪَري،
آءٌ اَڳَھِين آھِيان ٻَڌِي تُنھنجي ٻولَ،
توکي ساري سُپرين، رُنَمُ منجهہ رَتولَ،
ٽِڪاڻا ۽ ٽولَ وِسَهُ مُون وھ ٿِيا.

بيت - 2

لَڊوڻِيان لطيف چَئي کَٽُون کَنيائُون،
وڃي ڪَاڪَ ڪَنڌِين ۾ لَڏُون لاٿائُون،
ڇَڏي حِيلا ھَليا، مُومَل ماڻِيائُون،
ڀيرو ڀَڳائُون، آسَڻَ آرامِي ٿِيا.

بيت - 3

ڀيرو ڀَڃُ مَ ڪاپڙِي، لاھي ويھُ مَ لاڳُ،
تان مون ھِنئَڙو ماڳُ، جان تُون جوڳِي جَوئِ۾.

بيت - 4

سوڍي سِرُ نِيو، ھِت ڪَرنگھر سَکِڻو،
راڻي جي رِھاڻ کي سِڪي ساهُ پِيو،
پَسان ڪِي نہ ٻِيو، توريءَ اَکڙيَن سِين.

بيت - 5

سوڍي مُنھنجي ساهَ سِين جيڏيون جِئَن ڪِيو،
ڪَڙِي مُون ڪاڪِ ٿِي، آتَڻُ وسِريو،
پَسان ڪِي نہ ٻِيو، تو ريءَ اَکڙين سِين.

بيت - 6

سوڍي سُتي پوءِ ڪا جا مُونِسين ڳالهہ ڪَئِي،
ساجي پَڌَرَ پوءِ تہ سَرتِيُون سُمھي ڪانڪا.

بيت - 7

جيڏيون منھنجي جِيءَ سِين راڻي رڻُ ڪِيو،
قَلبُ ڪاڪ ڪنَڌينِ ۾ پُرزا ٿِي پِيو،
ٻُجھان ٻَھَر ويو، ھِنئون ھِنڌ نہ اَڳئَين.

بيت - 8

راڻي رڻَ ڪِيو، جيڏيون مُنھنجي جِيءَ سِين،
مَنُ مينڌري وَڍيو، ڌُٻِي ڌَڙُ پِيو،
ٻُجھان ٻَھر ويو، ھِنئَون ھنڌ نہ ھيڪڙي.

بيت - 9

راڻو ڪا راتِ ويو ڳُجِھي ڳالهہ ڪَري،
سوڍي ريَ سَرتِيُون ھَڏِ نہ ساهُ سَري،
وڃي مانَ وَري، آسائِتي آھيان.

بيت - 10

راڻا نہ ڄاڻا، ڪِئَن وڏوڙئين وَلھَا،
پييئَي کِهَ کَٽُن تي، ٿِيا پَلَنگَ پُراڻا،
جايُون، گُلَ جَباتَ وَڻَ تو رِيءَ ڪُومَاڻا،
ڌُريان ئِي ڌَونرا ٿِيا، وَرَ ري وھاڻا،
مَينڌرا ماڻَا، تو ريءَ ڪَنديَس ڪَنسِين؟

بيت - 11

راڻا نہ ڄاڻان ڪِئَن وڏوڙئَين وَلھَا،
اچي ڪاڪ ڪَنڌين ۾ پَرچِي ڏي پاڻَا،
سوڍل سِياڻَا، ڳُجِھ ڳَرھيان ڳالِھڙيُون.

بيت - 12

چانگو جَني پَليو مَيو اَڳ مُيو،
ذات ڌَڻينيُون سِکيو ڪرَھو ريءَ رَيو،
جنھن پر ملان پيو، تنھن نھايت ناھِ ڪا.

بيت - 13

مِيان مينڌرا موٽُ، بَخشُ ڪَر بُڇائِيون.
تُون گھڻن سَندو گھوٽُ، مُون وَرُ تُونِھين ھيڪڙو.

بيت - 14

ڪَرھَا ڪارَڻ ڪاهَ، توکي ڌَڻِين ڌاريو،
ساري ڏيج، سيد چَئي، لُڊاڻي تان لاھ،
مُقابلو مُومَل سِين ٿِيندو سَنجھ صباحَ،
سوڍي جي صَلاح، ڪَونر چَرندين ڪاڪَ جا.

بيت - 15

ننڍو تان ڪوهَ، پَرَ وکين آھي وتَرو،
وَڃِيو ڪاڪَ ڪَنڌِين ۾ پَھَسَ پَکيءَ جِئَن پوءِ،
اُن ڪُر سَندو ڪوءِ، مَيو ماٺو نہ ٿِئَي.

بيت - 16

راڻو ڀانِئيو راند، وَڃِيو ڪِيئَن ٻيا وَرَ رانئَيين؟
وَرَ وڏوڙِيو اِينھين، جِيئَن پَرَ پُڄِتوءِ پاندِ،
ھَي ڀَڳيُئِي ھيڪاندِ، سوڍو ساريندِئن گهڻو.

بيت - 17

ڪيڏانھن ڪاھِيَان ڪَرھَو چِٽاڻو چوڌارَ،
لکَن ڪِيو لِکھَ سِئَين چَڪر چونريءَ ڍارَ،
سَھسِين سامِي آئيا بَابُو بيکَن ڌارَ،
ڪِن خيما کَٽُون ڇوڙِيون ڪي سَھِسين ڪَن سِينگارَ،
ڪُنِي ديُن دُنيا ڇوڙِيو ڪي نانگا لُنگن دارَ،
پوءِ گھوڙا ۽ سُوار، ٻئَي ڀُون ۾ سَڀُ ڀُڪا ٿِيا.

بيت - 18

ڪيڏانھن ڪاھيان ڪَرھو، چَوڏِس چِٽاڻو؟
منجھھِين ڪاڪ ڪَڪَوري، مَنجھِھَين لڊُاڻو،
راڻو ۽ راڻو، ريءَ راڻي ٻيو ناه ڪو.

بيت - 19

ڪيڏانھن ڪاھِيان ڪرھو، چِٽاڻو چوڌارَ؟
مجھھِين ڪاڪ ڪَڪوري، منجھھِين باغُ بَھارَ،
ڪانھي ٻِي تَنوارَ، ٿِيو مِڙيوئِي مَينڌَرو.

بيت - 20

لوٺِيَسِ لُڊاڻي، پَسَان جو پِرينءَ ري،
جيڏيون جيھائِي ڪِي رات رُسِي راڻي،
ھَلبو ھاڻي، ويِرا ڪاڪ وھ ٿِي.

بيت - 21

لوڍي لَکَھ اَچَن، رُوءِ راڻي جِي ناه ڪو،
ھِڪ اَکيُون ٻِيا اَڱڙا، پَر ۾ ٿا پَچَن،
سي ڪِئَن مينڌرا مَچَن، تو سوڍا سُوريءَ چاڙِھُيون.

بيت - 22

حالُ قُربان، مالُ قُربان گهوريان لُڊاڻو،
فِدا ٿِيءُ فَقِير جو، شَلَ رُسي مَ راڻو،
مُيُنِ سِين ماڻو، مُناسِبُ نہ مَينڌرا.

بيت - 23

جي ھُوا ڪوڏِيا ڪاڪ جا، سُتا سي سُونھَِنِ،
لُڊوڻيان لَطِيفُ چَئي، لَڏِيو لوڊيَڙَن،
سي موٽِي مَسَ اَچَن، جي آتَڻِ آرامِي ٿِيا.

بيت - 24

راڻي سندو رُوحَ، پَسو پَڳَھ پِيومِ،
ٻيڙِيَ جِئَن ٻَڌي ويو سوڍو ساهُ سَندَومِ،
وھَڻُ وھ ٿِيوم، جاڳِيو ٿِي جَرُ ھاريَان.

بيت - 25

جي ڪَنڌِيءَ ڪاڪَ ڪَڪوريا، تَن باغنِئان بَس،
سوڍي ريءَ سَرتِيُون ڪاڪ نہ اَچي ڪَس،
راڻي پائي رَس، تَنُ ٻِيڙِيءَ جِيئَن تاڻِيو.

بيت - 26

ڪِينَ ساڱاھِيُم سُپرين، جاڙُون ڪِيمَ جالَ،
سوڍا مُونکي ڪَالَھھ، موٽِي مُنھَن ۾ آئِيُون.

بيت - 27

سَھسين جِئَان سِڪَن، تِئَان مُومَل موٽَڻُ لِکِيو،
سي ھُنئَئَين جاڙَ جِيَن، جي ڪُوڙي ڪاغَذَ آئِيون.

بيت - 28

راڻا تنھنجي راھ تي ويٺي ريليان رَوءِ،
دوستَ دلاسو نہ ڏِئِين، جانِي جيڏو جَو،
توڻي سوڍن سَوَ، تہ بھ ماڙَ مُنھنجِي مَينڌرو

بيت - 29

توکي مَعلومُ مُنھنجِي سوڍا سَڀائِي،
آڳانڍو ارَواحَ کي آھِين آھي ٿِي،
وھَڪ مُون ويئَي، پُڇايو پُڇان پَئي.

بيت - 30

ويٺي نِتِ نِھاريان راڻا تُنھُنجو راهُ،
موٽائي ماڳَن ۾ آڻيندُئي اللهُ،
سوڍا تو ڳَرَ ساهُ، نہ تہ راڻا گهڻا راڄَ ۾.

بيت - 31

جَڳُ جئَنِھِين چوءِ، سوڍا تِئَن نہ سِکيو،
راڻو تِئَن نہ روءِ، ڳوڙھو جِئَن ڳَل ڳَڙي.

بيت - 32

جِئن ايندي موٽِئين مينڌرا وڏي جَاڙَ ڪِياءِ،
ورڻو نہ ھُئَين وَلھا، ھُوندَ جَتِي مُون جاڳاءَ،
سُتي جي ساڃَاءِ، سوڍا سِگھيائِي ٿِئَي.

بيت - 33

نَئُون نِياپو آئِيو راڻي مُلا رات،
لڌِيسون لَطِيفُ چَئي، ڪَنا ڏاتَرَ ڏاتِ،
ڪھڙي پُڇين ذاتِ، جي آيا سي اَگھِيا.

بيت - 34

ڪڪوري ڪَاڪَ، راڻا ھِيءَ ڀانءِ مَ رَتُ،
سوڍا ايءَ شَربَتُ، نِسوروئِي نِينھَن جو.

بيت - 35

ڍاٽِي گهڻا اَچَن، رُوءَ راڻي جِي ناھِ ڪو،
تَنھن سوڍي ري سَريرَ ۾ پيا دُونھَن دُکَن،
ڍاٽِي اکڙين، ويل نہ ڪَنھِن وساريو.

بيت - 36

ويروتار وصالَ ۾ گهورن گھَايَا جي،
تَن ڪاڪ اوريائِين ڇڏي وڃي پِيا پَري،
تَنِکي ناتِر ڪِيَن ڪَري، مُومَل سِڪي جَنِکي.

وائي - 1

ڪِئَن ڪَريان ڪاڏي وَڃَان، مُونکي سوڍو سَجَھ نہ ڏي،
اَچيو آتَڻَ واريَون مون کي طعنا ڏِينَم تي،
پَٿَر وار وڇائِيان، آءٌ ريجِھي راڻي کي،
کارايَان کِيرولِيُون، آءٌ چاريان چانگي کي،
راڻو تِي رُسي ويو جِئَن کرَسِين کِليُم ٿي.

وائي - 2

جِتي راڄَ رَھَن، سي تَڙَ سُکَہ وَسَن،
آءٌ تنھن جَبَلَ مَٿڙان گهوري،
آما، لِيما، ڦَل ڦارُوھا، جِت کَٽڻَھارَ کِلَن،
ٻاروچاڻيِون ٻانِھيُون، ڪِھڙيءَ چَالَ چَلن،
مَٿِن پوتا پَٽَ جا، گھَگھا ساڻُ گُلن،
سُونَھن سُپيرين جا پَکا منجهہ پَٽن،
جِئان ويھي اُٿِيا، ھِنئَڙو تَن ھَنڌَن.

وائي - 3

ڏُور وَڃِيو ڏِينھَن لائي تُنھِن کي ڪا وَرائي ڙِي،
جيڏيون مُنھنجِي راڻل کي ڪو رَحَمُ پَوي،
ميڙُ مُنجان ٿِي مَينڌَري، مانَ ميڙُمَ موٽائي،
مَيڙ مُجايان مينڌري، پاند ڳِچيءَ ۾ پائي،
ڦَٽِيلَ مِينھَن فِراق جا ويٺِي وَسَائي،
لُڊوڻِيان لطيفُ چِئَي، پَيرَ مُئِيءَ ڏي پائي،
سوڍا سِرُ پَڻ گهوريان، آءُ ڪَرھو ڪاڪ وَرَائي.

سُر کاھوڙي

فصل پھريون
بيت - 1

کاھوڙين خفي کان سُوجھي لڌو سُبحانُ،
عاشِقُ اھڙين اکرين لنگھيا لامڪانُ،
ھُوءِ ۾ گڏجي ھُوءِ ٿيا بابُو سي بريان،
سَڀوئي سُبحانُ، آيو نظر اُنجي.

بيت - 2

مُون سي ڏِٺا ماءَ، جَن ڏِٺو پِرينءَ کي،
ڪري نہ سگھان ڪاءَ، اُنھين سَندي ڳالھڙِي.

بيت - 3

مُون سي ڏِٺا ماءِ، جنھِين ڏِٺو پِرينءَ کي،
رھي اچجي راتڙي تن جُنگن سَندي جاءِ،
تِنھِين جي ساڃاءِ، تُرھَو ٿئي تار ۾.

بيت - 4

وييون پَٻ پَئَي، کِيرُون کاھوڙيَن جون،
آءٌ تَن ڏوٿِينَ جون پُڇان ڪيرُ پَھِي،
رڃُن راتِ رھي، جَنھِين ڏونگَر ڏوريا.

بيت - 5

پاران پُڇِي آءُ خبرَ کاھوڙِيَنِ جي،
ڏوٿين ڏونگرانءُ، ڪِنھپَر ڏوريو ڏُٿَ کي.

بيت - 6

تون ھَڏِ ڪڄاڙيا، سَنجھي سعيو نہ ڪَرين؟
سَوارا سَنڊَ کڻي، کاھوڙِي ويا،
آڻِيندين ڪِٿان، ڏُٿُ ڏوراڻي ڏيھ جو؟

بيت - 7

ڏيھ ڏيھائي ناه جِتي پيرُ نہ پَکيان،
تِني کاھوڙيان، وَرُ ڏيئَي وَڻَ چُونڊيا.

بيت - 8

ھوءِ ڏوٿي ھوءِ ڏِينھَن، ھوءِ ڏونگر ھوءِ لِڪِيُون،
ڪِنھن جِنھن لڌَا نِينھَن، ڀُڻا لُوسَن لُڪ ۾.

بيت - 9

ڏوٿي سا ڏورين، جا جُوءِ سُئِي نہ ٻُڌي،
پاسا مَٿي پاھڻين کاھوڙِي کوڙين،
ويا اُت وَوڙين، جِتِ نِھايت ڪا.

بيت - 10

کاھوڙي کِجَن، پَسيو پَورھيتَ ويسَرا،
سي ڏوٿِيَڙا ڏور ويا، رڃُن جي رَھن،
ڪامِلُ آھي تَنِ، مون پِريان جي ڳالھڙي.

بيت - 11

ڀُڪَلِيان ڀُوڻَن، دَلَقُ گڏيو ڌوڙِ ۾،
ڳالهيون ڳَھلي لوڪَ سان پَڌُر پَئِي نہ ڪَن،
ڪاملُ آھي تَن، مُون پِريان جي ڳالھڙي.

بيت - 12

تان وَنئَن ويھي آءٌ اڱڻَ کاھوڙيَن جي،
جوشَ ڏِنائون جيءَ کي لڪائي لوڪَانءُ،
ڏوٿِينَ ڪِنھن ڏُکانءُ سُمھي سُکھ نہ ماڻيو.

بيت - 13

ڪ ڪي کاھوڙي، ڇَپرَ ۾ سَڏُ ٿيو،
اڳي ٿي سُئِي، اُنھِين سَندي ڳالھڙي.

بيت - 14

ڏُٿ نہ کُٽو ڏوٿيين جيڪِي ڏُٿ ڪرين،
اُھڃاڻيون عالم جِيون اوريائين آڻين،
تنھان پرين ڏِسِين، پريان سندي ڳالھڙي.

بيت - 15

ڏُٿ گهڻائي ڪَنِ اِن اورانھين ڏيهَ جو،
سَندا کاھوڙيَن، پَري سُڄَن پيچرا.

بيت - 16

جي ڪو ڏُٿُ ڪَري، تہ ڏونگر ڏوَرڻُ ڏاکڙو،
ڇَپرُ ڪِين ڏي، سُوکڙيُون سُتَن کي.

بيت - 17

مون کاھوڙِي لَکِيا، گھرين نہ گھارين،
واحد لڳ ولُھن ۾ رويو جر ھارين،
گُوندر گُذارين، جُھ ڏوٿِي ڏُٿُ گَڏُ ٿيا.

بيت - 18

ھَلو تہ ھَلُون ڏُٿ کي اُٿيو اُٿيو ڪَن،
پاڻي پوٽڙين ۾ ڪَندُرُ سِر ڪُلھن،
ڏونرا ڏُور سُجھن وَئِي وھامَي راتڙِي.

بيت - 19

مُون کاھوڙِي لَکِيا مُوڙھا ۾ ماتام،
ڪيائون قيام، جو ڏوٿي ڏُٿَ گڏ ٿِيا.

بيت - 20

مُون کاھوڙِي لَکِيا آينُ نہ آرامُ،
ڪيائون تن تمامُ، جو ڏوٿي ڏُٿ گڏ ٿيا.

بيت - 21

مُون کاھوڙِي لنگھيا، ويھي نہ ويرم ڪَن،
ڏينھن تَتي ۾ ڏونگرين ڪارڻ قُوت ڪَھن،
جَھنگل ۾ جُھڻڪَن، جو ڏوٿي ڏُٿ گڏ ٿيا.

بيت - 22

مُون کاھوڙِي لنگھيا، سُمھن ڪِينَ پئَي،
سَمر ڪيائون سُڃ جو، ڏوري ڏُٿِ لَھِي،
ويا اُت وھِي، جِت نِھايت ناه ڪا.

بيت - 23

رائو رُڃَ رَھُون، جِت نِينھان نِڪَڻي،
لڳيو پيرَ لڪَنِسين ڇِڄيو ٿِين ڇَھُون،
تان ڪا سارَ لَھُون، ھوتَ ڪَمِينيءَ سُپرين.

بيت - 24

کاھوڙين کڻي، ساجُھر ٻَڌا سَندرا،
ڏوريندي ۾ ڏونگري ڪيائون پاڻُ پَڻي،
ڏُکن ڏيلُ ھڻي، ڇيھُ لڌائون ڇپرين.

بيت - 25

ماءُ کاھوڙي ھليا دُونھان دُکائيءَ،
ويئَڙا وسائي، ڏوٿي ڏونگر وَٽ ۾.

بيت - 26

ماءُ کاھوڙي ھليا، دُکائي دُونھان،
ڇَپر جا سُونھان ڏوٿين ڏُٿَ چِتائيو.

بيت - 27

کڻن نہ کرڪاڻ پنڌِ پُراھين ھليا،
ڏوٿيڙا ڪنھن ڏُٿَ کي جُنبيا ڏُونھن جِابانَ،
کاھوڙين اُھڃاڻَ، اَنگ نہ سُڄي اڳڙِي.

بيت - 28

کَرڪَڻا لاھي، سُکھ نہ سُتا ڪڏھين،
اوسيڙو آھي، کاھوڙيَن اِنھيءَ پَنڌَ جو.

بيت - 29

سُڪا مُنھن سندن، پيرين پراڻا کيٿڙا،
سا جُوءِ ڏوري آئيا، سونُھان جِتُ مُنجھَن،
ڳُجھا ڳُجھيون ڪَن، تِھان پراھين پنڌ جون.

بيت - 30

سُڪا سَنڊ ڪَڇُن ۾، کَرڪِڻا پيرين،
ٽِمندي نيڻين، آن ڪي کاھوڙِي گڏيا.

بيت - 31

سُڪا مُنھن سندن کَرڪِڻا پيرين،
وھاڻي ويرين، اُڻ تُڻ ھُينَ اڳ جي.

وائي - 1

وسائيندڙي مِينھَن، مان ملانَ کي سَڄڻين،
آءٌ مِلندي پرينءَ کي راتيون ڏوري ڏِينھَن،
مون کي پِرِين ميڙِئِين، روجھڙيون ميڙئين مينھَن،
اَکين آگمَ لائيا، ڪَرَ مُندائتا مِينھن،
مادرَ موٽي نہ وِھان، جان مون پِريان سِين نِينھن،
اَديون عبداللطيفُ چئَي وينديَسِ ساجَنَ سِيئَن.

فصل ٻيو
بيت - 1

پيو جَن پَرو گَنجي ڏُونگر گَامَ جو،
ڇڏي کَيٽ کَرو، لوچي لاھُوتِي ٿِيا.

بيت - 2

پيئَي جَن پَرَکَھ، گَنجي ڏُونگر گامَ جِي،
واري سڀ وَرَق، لوچي لاھُوتِي ٿِيا.

بيت - 3

پيئَي جَن پَڻي، گَنجي ڏونگر گامَ جِي،
ڇڏي ننڊ گَھِڻي، لوچي لاھوتي ٿِيا.

بيت - 4

پيئَي جَنِھين بُوءِ، گَنجي ڏُونگر گامَ جِي،
ڏوري سا جُوءِ لوچي لاھُوتِي ٿِيا.

بيت - 5

پيئَي جن باسَ، گنجِي ڏُونگر گامَ جِي،
ڇڏي سَڀ لباسَ، لوچي لاھُوتي ٿِيا.

بيت - 6

پيئَي جني سُڌِ گنجِي ڏونگر گامَ جِي،
ٻي سڀ ڇڏي ٻُڌِ، لوچي لاھُوتي ٿِيا.

بيت - 7

پيئَي جَن پَرُوڙَ، گَنجي ڏُونگر گامَ جي،
ڇڏي سي ضرورَ لوچي لاھُوتي ٿِيا.

بيت - 8

گَنجو ڏُونگر گامُ، پيھي جَن پَروڙيو،
ڪَري تَن تَمامُ، لوچي لاھوتِي ٿِيا.

بيت - 9

ڪھڙو اٿيئي ڪامُ گنجي ڏونگر گامَ ۾؟
پَسي تنھن پاھڻَ کي اچي نہ آرام،
متان ڏُونگر ڏورئين، اُجِھين ڪُھ عَوام،
ھَرا ڪري حرامَ، کامُ تہ کاھوڙِي ٿئَِين.

بيت - 10

پير پَروڙي پاءِ، گَنجي ۾ گُنَ گهڻا،
کاھوڙِي کرا ويا، نڪا اوڏي ماءِ،
جنھين ڏِٺي جاءِ، تنھين موٽڻ ميھڻو.

بيت - 11

جَنبَش جيڏَانھن، تَيڏانھن پَھَرَ ئِي ڪانَڪا،
جي ڪَنڌيءَ ڏِٺائين، سي کُڻُ کاھوڙِين لنگھيا.

بيت - 12

ڏيھ ڏيھائي ناه جتي پيرُ نہ پَکيان،
تِتي کاھوڙِيان، وَرَ ڏيئَي وَڻُ چونڊيا.

بيت - 13

جِت نہ پکيءَ پيرُ، تِتِ ٽِمڪي باھڙي،
ٻيو ٻاريندو ڪيرُ، کاھوڙَڪي کيرَ ري؟

وائي - 1

آءٌ جيھائي ذات ھو تون پاڻ سُڃاڻج سُپرين،
اوئيُون آرِيءَ ڄام جون، ڀَريَان سَڄائِي راتِ،
ٻانھِي ڪوٺِين ٻاجهہ سِين، تہ ڪَر لڌِيَم ڏات،
تان ڪي ڏونگَر ڏوريان، جان نہ وھامي رات،
ڪنديَس عرض الله کي سڀاڻَي پِرڀات،
اَديون عبداللطيف چئي، منھنجي محبن سان مَصلات.

فصل ٽيون
بيت - 1

اچي پيا آٽَ۾، واٽ وڃائي جَن،
اوءِ بَصِير بَرَن۾ اَنڌا ٿيو اُڀن،
ڪَنَن آڏيون تاڙِيون، گُنگَن جِئن گُھمن،
فراقِيءَ فرمانَ جو آھي ٻَرُ ٻوڙن،
لنگها ٿِيا لاھوتَ کي سُتا پيا سِڪَن،
کَپَت کاھوڙيَن، آهَ اٿي پئَي نہ لھي.

بيت - 2

ڏسي ڏوري ڏونگرين واٽَ وڃائي جَن،
ڪُرندان ڪِي پروڙِيو، رَند نہ پسي رڙَھن،
پيئي دارَ دَيُون ڪيون پيرت تان نہ پُڇن،
ڏوڙِ پِريان لَئي ڌار ڪِيو ويچارا واجِھن،
خبرَ کاھوڙين، آھي لِکَھ لاھوتَ جِي.

بيت - 3

ويجهو وڃُ مَ واٽَ کي ڪَھِج ڏَنھُن ڪُواٽ،
اُجِھي مَنجھا آٽَ، آديسي ٿِي آءُ تُون.

بيت - 4

ڪپيريءَ ۾ پير، ڪنِھين پاتو پيرِئين،
جِيان مُنجھڻ ماڙُھئَين، سَڄڻَ تِيانئَي سِيرُ،
اُن ڀُونءَ سندو ڀيرُ، ڪوڙِن منجهان ڪو لَھي.

بيت - 5

ڪُپيريا پَري ٿِيا، اَٻُڌي ٻُڌائُون،
اُنھين کي آءٌ، ھِنئَر ڏِسي آئِيو.

بيت - 6

سُونھپَ ۾ سَپَ گهڻا، مَنجھَنُ ماکي ھوءِ،
پَرو تَنھِين پوءِ، جو اُجھي پئي اُنتان.

بيت - 7

ڏوري ڏوري ڏيه ماءَ کاھوڙِي آئِيا،
مَيَن پيري کيھ ڪُه ڄاڻا ڪِنھن پارَ جِي.

بيت - 8

سانڀرَ ٻَڌي بيٺ، جَني ڏونگر ڏوريا،
تن کاھوڙين کِھ ھيٺ، وڃي پاسا کوڙِيا.

بيت - 9

ڏَنا ڏُونگر نُونِ، جانُ مون پاڙيسِي پُڇيا،
تَان ھيڪِليون ھَلڻ جي سي تاڪَن سندي تُون،
اِن ڀُون سندي ڀُون، ڪوڙِن منجهان ڪو لھي.

بيت - 10

جَھنگل ھَليا، سي نہ ڀُليا، راهَ ھلَيا ڦُرجن،
اُوجھڙِ سي نہ پَون، ٻيئَي جَنھيِن ڇَڏيُون.

بيت - 11

جَھنگُ کامي پَٽُ ٿيو، ڀڳي چوران لِڪَ،
سيڪُڙو ۽ سِڪَ، ٻَئي گڏيا پاڻَ ۾.

بيت - 12

جھنگلُ آھيڙين کي ڀَنَڻُ ڪيو روءِ،
نھ ڪُتا، نہ ڪوڙڪيون، چڙھيو اُڀو چوءِ،
ھاڻي ھنِھان پوءِ، لڳي لوٺو نہ ٿئَي.

بيت - 13

جھنگل آھيڙين کي ڀَنَڻُ ڪِيو رُوندو،
نھ ڪُتا، نہ ڪوڙِڪيون، چڙھيو اُڀو چُوندو،
ھَڏھِين نہ ھُوندو، اِنھان پوءِ عالم ۾.

بيت - 14

نھ ڪُتا نہ ڪُوڪارَ، نہ سي سَڏ شڪارئِين،
پِٽِيو کڻي پار، جھنگلُ آھيڙين کي

بيت - 15

وَرُ سا سُڃي ويڙِهِ جنھين۾ سَڄڻ ھيڪَڙو،
سو ماڳو ئي ڦير، جِتي ڪوڙ ڪُماڙُھئَين.

بيت - 16

ورسا ڪاري رات، جنھن۾ راهَ گم ٿئَي،
نڪا ھُنَجي تات ھيءَ پڻ وڃي وسري.

بيت - 17

ڪاري رات، اڇو ڏِينھن، اي صِفِتان نُورُ،
جِتي پرينءَ حَضورُ، تِتِي رنگُ نہ رُوپُ ڪو.

بيت - 18

تَحقيقَ جي تُون ڀري مٿي ريءَ کڻيج،
ٻانھُون ٻيئي لاھي ڏيئَي، ڪُشتي ڪمائِيج،
جا حاجَ ھٿن ري نہ ٿئَي، سا ٺونٺو ٿي ڪَريج،
ٽنگئَان ٽاري سنڌنئَان ساري، ڄَنگُھن ريءَ ڄُليج،
ھَڪَلَ حقيقت جِي ٻوڙو ٿِي ٻُڌيج،
اَنڌو ٿِي پَسيج، مُشاھدو محبُوبَ جو.

بيت - 19

وائِي وڃيم شالَ ڪنن سان ڪِيمَ سُڻيان،
ڀَلو ڪري ڀالَ، تہ اکين سِين انڌو ٿِيان.

بيت - 20

ڏونگر نہ ڏوٿي، ڏونگرُ سُڃوئي ڏوٿين ري،
پُڇان پَرو ٿِي ڪِ ڏُوٿي ڏُٿِ اچڻا؟

بيت - 21

کاھوڙي کَرا، سُوڌي خبر پکڻين،
سوجھي جَن ڪِيا، مٿي اڱڻ آھِرا.

وائي - 1

سِياڪو سيڻان، ڀوري تو پاڻِ سڃاڻي نہ ڪيو،
مَوٽيو ماڳ نِھارِئَين ڪھڙي مُنھن ڪيڻان؟
ھوند نہ پيئَين ھيتري، ويئَين جي سيڻان،
مَچُ پَسي ڪِئَن موٽيئَن، سڙيئَن، نہ لئَي سيڻان،
واري جِئَن ورڄي ھنئَون، ڪرڪي لئَي ڪَيڻان،
آٽڻ منھنجا اڱڙا ڪالھون پوءِ ڪيڻان،
ڇپرِ ڪنديَسِ پنڌڙا، مون ڀانيو سيڻان.

وائي - 2

جاڳي اکڙِين، تو اوجاڳِو نہ ڪيو،
اکَڙِيُون پِريَن کي ٽَه ٽَه ڪِيو ٽِمَن،
جي سَنجھيئي سُتيون، سي مَرُ سورُ سَھن،
تون اناسي اَوجِھرين، ھوءِ ٿا ھوتَ ھَلن،
اَديون عبداللطيف چئي مِلان سين مُحبن.

سُر رامڪلي

فصل پھريون
بيت - 1

نُوري ۽ ناري جوڳِيڙا جھانَ ۾،
ٻَِري جَن ٻاري، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 2

جوڳيڙا جھانَ ۾ ھُئا منجهہ حَمامَ،
آرامان ارڳِ ٿِيا، اوڏا نہ آرامَ،
ڪَيائون قِيامَ، آءٌ نہ جيندي اُن ري.

بيت - 3

لَکين ڪيا لِسانَ سين لاھوتِيَن لوڙا،
گھوڙا ڙي گھوڙا، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 4

ڪنھن جنھن ڪِينر ڪڍيو مون کي ڀڃِي ڀِتِ،
ھُو جي ھُوا ھِتِ، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 5

ڳولِيان ۽ ڳُنڌِيان، ويا ويراڳي نِڪري،
صُحبت جا سَنديانِ، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 6

مَران، مَٿو پِٽيان، نِھاريان نيڻَان،
سُخن جي سَندانِ، آءٌ نہ جِيندي اُنَ ري.

بيت - 7

وارو ويراڳِيَن کي ويل مَ وساريج،
قَدَمُ ڪاپَڙَِينِ جا ليلائي لَھِيج،
پيَرتِ پَسيو پَٽَ جي، وَڃَڻ کي وَڃيج،
راتو ڏِينھن رِڙھيج، آءٌ نہ جِيندي اُنَ ري.

بيت - 8

قدمَ ڪاپڙِيَن جا لَڳا ۾ لاھُوتَ،
جَنھين سِين ياقُوتَ، آءٌ نہ جِيندي اُنَ ري.

بيت - 9

واڄَٽَ ويراڳين جا، مون وٽ وڏي وَٿُ،
سُون سڀوئي سِڱيون، پَسي ڪِينَ مَڪَٿُ،
ويساھي ويلُ ڪَنھِين پُورَب ويندو پَٿُ،
ھَلُ کنيائون ھَٿُ، آءُ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 10

واڄَٽَ ويراڳيَن جا مون وَٽ وڏو مالُ،
مقالان مھَند ٿِيا، ڪونھي وَٽِن قال،
حاصل جِنھين حالُ، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 11

ھئِي ھئِي ڪيو ھٿ ھڻان جوڳي ويڙا جاٿَ،
پيھي ويڙا پاٿَ، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 12

سُتيءَ سيج ھُياس، مون کي آه اُٿاريو،
جِنھين جاڳاياس، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 13

جيڪي مونکي ني، پَڳَه پائي پاڻڏي،
پَهَ پَروڙِيم پَٿَ جا منجهان ڪِينَرَ ڪي،
ھاڻِي جي ھنئَي، آءُ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 14

جيڪي مونکي تاڻِ، پَڳَه پاڻ ڏي،
ھو جي ھَنيان ھاڻِ، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 15

جيڪي مونکي نِيو، پَڳَه پائي پاڻڏي،
قوت منھنجو ڪاپڙي سڱين منجهہ سِھو،
ڪا ڦري ڦُوڪَ ڏيو، آءٌ نہ جِيندي اُن رَي.

بيت - 16

سُوڌو سڱرِيَن سين ڪِي جو ڪَھيائون،
ھُو جي ھَنيائُون، آءُ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 18

صُبح سڱڙيُون کڻي ويا وڄائي پاڻَ،
اھڙي اُو اھڃاڻ، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 19

صُبح سِڱڙِيون کڻي ويا، دُکائي دُور،
ٿيا ڏيٺاريا ڏُور، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 20

صُبح سِڱڙِيون کڻي ويا، وڄائي ويرَ،
ڏوريان، ڏوريان نہ لھان، تن بيراڳَينِ بَھِير،
جِن آتَڻَ منجهہ عَنبِير، آءُ نہ جِيندي اُن رَي.

بيت - 21

ميڙيو ڀاڻَ ڀَريُون، ڪِيو جوڳي جَلائِينِ،
سامِي سڱڙين سين خوديءَ کي کائِين،
ھُو جي تَار تَڳائِينِ، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 22

پَسيو آسَڻَ اُنجا اَچي نہ آرامُ،
ڪِينَرَ ڪُٺي آھيان تِنھين جي تمامُ،
مُونکي ٿيو ماتامُ، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 23

پَسيو آسڻ اُنجا، اُدُوھا اَچَن،
ڪِينَرَ ڪاپِڙين جا صُبح تان نہ سُڄن،
جي راڙي منجهہ رَھن، آءٌ نہ جِيندي اَن ري.

بيت - 24

آسڻ وٽ آھون ڪريان، وَسُ نہ منھنجي واتُ،
لڳم لاھوتين جو ڪِينر منجهان ڪاتُ،
ھلڻ کي ھَيھاتُ، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 25

پَسيو آسڻ اُنجا، ٻانَھن وجھان واتَ،
ھو جي ڪَھيا ڏَنُھن قلات، آءٌ نہ جيندي اُن ري.

بيت - 26

وَٽن ويٺي آھيان، ڏِسيو ڪينَ ڏِسانِ،
جنھين جِھوئي ناه ڪي، سَا ڪَا سُونھَن سنديانِ،
پسيو ڪين پَسان، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 27

بابُو بيکاري ٿيا، اَڄ نہ آسَڻَ وَٽِ،
خودي کانئَي ھليا، پير نہ لائي پَٽِ،
ھيھي جِنھين ھَٽِ، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 28

بابو بيکاري ٿيا، ڀَڄي ڇڏيائون ڀاڻ،
نِسوروئي نِينھَن جو نانگَن وَٽ نِڌان،
سرکَنڊ جِنھين ساڻُ، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 29

بابو بيکاري ٿيا، آسڻ وَٽ نہ اَڄ،ُ
نِسوروئي نِينھن جو سامِي ڪن سَھَجُ،
ھنئڙا تِنھين سين ھَڄُ، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 30

نانگا نانِيءَ ھليا سامِي سڀيئَي،
وِھَڪَ مون ويئَي، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 31

نانگا نانِيءَ ھليا، ويچارا ويا،
ڪِينَر ڪاپڙِين جا، صُبح تان نہ سُئَا،
ھو جي ھِت ھُوا، آءٌ نہ جِيندي اُن ري

بيت - 32

نانگا نانِيءَ ھليا، چيلھيا چيلھ ٻَڌن،
ھُو جي ھُت ھَلن، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 33

نانگا نانِيءَ ھليا، ھِنگلاجان ھَلي،
ديکي تن دوارڪا مَھيسن مَلھي،
آڳه جن عَلِي، آءٌ نہ جيندي اُن ري.

بيت - 34

جُسي سندو جوڳ ري، مون نہ گھُرجي ماهُ،
سامي منھنجو ساهُ، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 35

ڪالھوڪو ڪاڏي گيو، سندو جوڳِين جوش؟
پَسِي تَنھِين پَٽ کي ھَڏ نہ رھيو ھوش،
آسڻ منجهہ افسوس، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 36

نھ ڪي کڻن پاڻَسِين، نہ ڪو ساڻن پاڻُ،
اھڙو جن اُھڃاڻُ، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 37

پاڻھِين ويٺا پاڻَسِين پَرَ ۾ ڪَن پَرياڻَ،
اھڙا جَن اُھڃاڻ، آءٌ نہ جِيندي اُن ري،

بيت - 38

پاڻھي ويٺا پاڻَسِين پَر ۾ پَرياڻين،
سامِي سفر ھليا، آسڻ اُجھائِينِ،
وڃڻ وڃائِين، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 39

پاڻھين ويٺا پاڻ۾ پر ۾ پرياڻين،
ھُو جي ھَلڻ سنديون ڳالهيون ڳالهائِين،
وڃَڻ وڃائِين، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 40

ويراڳين وَرَنَ، ڏسڻُ گهڻو ڏُھلا،
ھڪ ٻولڻُ ٻوڙنسين، ٻيو سندا فانِين فَن،
ڪي گھُرجن ڪن، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 41

مِٽَ نہ معذوُرين جا جوڳي جاٽَ نہ نِين،
اِنھيءَ ۾ آھين، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 42

نانگا نانِيءَ ھليا سَڱِيون ساڻ کڻي،
آيل آديسين جي ھئَين حُبَ گھڻي،
جني منھن مَڻي، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 43

نانگا نانِيءَ ھليا سَنبھي سُناسِي،
آيل آديسين ري آءُ ھِتِ اُداسِي،
جي پُورب پرواسي، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 44

نانگا نانِيءِ ھليا، ھاءِ منھنجي حالَ،
ھُو جي ڪھيا ڪالھھ، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 45

نانگا نانِيءَ ھليا، لوڪان ڪري لِڪَ،
ويئي مون وھڪَ، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 46

نانگا نانِيءِ ھليا، ويراڳي ويا،
ھوءِ جي ھِت ھُوا، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 47

سَتُرُ سِڱريَن سِين لحظي لاٿائون،
ڪينَرَ ڪُٺي آھيان، اُنھن جي آءٌ،
مونکي ماريائون، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 48

پسيو آسُڻَ اُنجا اوڇنگارون اَچن،
پاڻان وڌيَس پَٽَ تي، لاھي لاھوتينِ،
جي راڙي منجهہ رھن، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 49

نِسورئي ناهِ جو نانگن ھٿ نِڌان،
سر کنڊ جنھينَ ساڻ، آءٌ نہ جِيندي اُن رَي.

بيت - 50

جُزُ وُڃايو جوڳئين، ڪُلَ سين آھن ڪَمُ،
آسُڻ جن عَدمُ، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

بيت - 51

وڄائي واٽ ٿيام جوڳي جُڳاڻي،
ھُئا جي ھاڻِي، آءٌ نہ جِيندي اُن ري.

وائي - 1

سَنَدڙِيان سِڱَڙي، ڳالهہ ڳجھڙي مون ماريندي ڪڏھين،
جا وڄائِين جتڙا، نہ تنھن نَڙَ جَھڙِي،
مُرليءَ کي جنھن ماتُ ڪِيو، نہ تنھن تُلِ تُنبڙَي،
تاريو جنھن توڏيءَ کي، نہ سو گھنڊ نہ گَھنڊَڙي،
ڏاريو جنھن ڏياچ کي، تَندُئان تنھن تِکڙي،
نھ سري نہ سِنڌِ ڪا، نہ ڪا ھِندِ ھِھَڙي،
ڪوڙين واڄٽ ڪيترا، لکين لانءِ ھڻندڙي،
ڪَڙي ڪُلاٽَن کي، محبت وارن مِٺِڙي،
مِٺائِيان مِٺي گهڻو، چُوندا جن چَکَڙي،
وَانءُ اوناءِ اُن کي، ويھُ مَ کَڻُ وِکڙَي،
بيخود بابو سي ٿيا، ٻُرندي، جن ٻُڌڙي،
جا ساراھيل سُبحان جي، تنھن واکاڻ ڪِھَڙي،
سَھسَين سُرودَن کي پاڻان پوءِ وجَھَندڙي،
گھانڊار مِروَن موھِيا، ھِيءَ ماڙھو مُھندَڙي،
آھي عبداللطيف چَئي، مُئا جِيارِيندڙي.

فصل ٻيو
بيت - 1

ڪِيُم ڪاپَڙيَن جي پھرئين ڏينھن پَرُوڙَ،
سَگھا ساعَتَ نہ ھيڪَڙِي، چارَئي پَھرَ چَورَ،
سدائين سيد چئَي، ھُونِ سَناسي ۾ سُورَ،
جوڳي ساڻ ضرُورَ، لِڪا ڀُڻَنِ لوڪَ ۾.

بيت - 2

ويھي ويراڳين جو ٻئي ڏينھن ٻُڌُمِ حالُ،
اُنِجا ڌاڳا ڌوڙِ ڀُڪَلِيا، جاڳوٽا زَوالُ،
تن ڄاڻي ڄَٽائون ڇڏيون، چوٽا چڱيءَ چالُ،
ويچارا وُجَودَ جي ڪنھن سان ڪن نہ ڳالهہ،
نانگا ٿيا نِھالُ، لِڪا ڀُڻَن لوڪَ ۾.

بيت - 3

ٽئي ڏينھن ٽمڪائين، دُونِھيُون دائرن ۾،
ميڙيو ڪِڙڄَ ڪاٺيون جوڳي جَلائِين،
سَنديون کامَڻ خبرون، آديسِيَن آھِينِ،
ڳُجھ نہ ڳالهائِين، لِڪا ڀُڻن لوڪَ ۾.

بيت - 4

چوٿين ڏِينھن چَوگانَ ۾ ڪنھن جنھن پِه پيا،
وَھَمَ پِريان جي وڍيا، تن ۾ ڪُوڙ ڪِھَا؟
اندر آديسَين کي اچن جوشَ جِھا،
سامي سونُ ٿِيا، لِڪا ڀُڻن لوڪَ ۾.

بيت - 5

ڪنھن جنھن پور پَچائيا پَنجين ڏِينھن پَئَي،
اندر آديسين کي سُورَن شاخ ڪِئَي،
محبت جي مَيدان ۾، لاشَڪُ ٿيا لھِي،
تن کي ساري رات، سيد چئي، گُوندر ساڻ گِئَي،
ڪريو سيڻَ سَھي، لِڪا ڀُڻن لوڪ ۾.

بيت - 6

پَيا ڪنھن پرياڻَ ۾ ڇھين ڏينھن ڇَڻي،
اندر آديسين کي ڌُريان ئي ڌَڻِي،
ٻَري ٻاجھارا ڪيا، کانئي خاڪ کڻي،
پِنيو پَنجَ ڪَڻِي، لِڪا ڀُڻن لوڪَ ۾.

بيت - 7

سَتين ڏينھن سيد چئي ڌاڳا ڌوتائون،
اُڀي انگَھ سامُھون ٻَانھُون ٻَڌائون،
وڏِي ڪنھن وِلاتَ جا اُھَڃ آندائون،
روح پنھنجو رام سين پَر ۾ پُوتائون،
کنيو گِدائُون لِڪا ڀُڻن لوڪَ ۾.

بيت - 8

اَٺين ڏِينھن اُڀِي ويا جوڳِي جاءِ بجاءِ،
سا پَرِ سامي سِکيا، جا پَر جوڳُ جُڳاءِ،
ويرَوتار وجُود ۾ اُن کي رَام رھيوئي آه،
ڪنھن جنھن ڪمائيءَ لاءِ، لِڪا ڀُڻِن لوڪَ ۾.

بيت - 9

نونئَين ڏِينھن نيڻان اوجاڳي اُجاريا،
سٻاجھي ٻاجهہ ڪئي، سُڃاڻي سيڻان،
جتي نظر ناٿ جو، اُتي اوتاران،
اِھي اُھڃاڻان، لِڪا ڀُڻن لوڪَ ۾.

بيت - 10

ڏَھين ڏِينھن ڏِکَھ ٿيا، پرين پاٻوھيا پَسُ،
وَرَقَ جي وصال جا، سي واري ڪِيائون وَسُ،
لڌائون، لطيف چئَِي، سَندو گروءَ گَسُ،
جوڳي کٽيو جَسُ، لِڪا ڀُڻن لوڪَ ۾.

بيت - 11

ڪارھين ڏينھن ڪَرَمُ، وريو ويراڳين جو،
جوڳين جاٽائُون پُنيون، ھَلي ويا حَرَمُ،
دائِمُ جَھليو دَمُ، لِڪا ڀُڻن لوڪَ ۾.

بيت - 12

ٻارھَين ڏينھن ٻَئي، مَنَ مُرادون پُنِيون،
جوڳي اِن جاٽا کي ٿي سِڪيا سَڀيئَي،
سَمانا سيئَي، جي گُرَ گڏجِي آئيا.

بيت - 13

ٿِين سڪ سيد چئي، تيرھين ڏينھن تمامُ،
گنگا لُوپي گودِڙيا جِر پِيتائون جامُ،
ڪھيوتي ڪلامُ، لِڪا ڀُڻن لوڪَ ۾.

بيت - 14

چوڏھين ڏينھن چلي ويا جوڳي مٿي جُوءِ،
اُتي آديسين جي لڳي سَينَ صَبوح،
راول انھيءَ رُوءِ، لِڪا ڀُڻن لوڪَ ۾.

بيت - 15

پَھ ۾ پندرھين ڏينھن ٿا سامِي ڪَن سدا،
ڪري آيا ڪاپڙي منجھا گامَ گدا،
انھيءَ ٻول ٻَڌا، لِڪا ڀُڻن لوڪَ ۾.

بيت - 16

سامي سورھين ڏينھن ڪا ٻولي ڳاھِين،
چوتا چاڙھيو چيلھ سِين سناسي ساھِين،
ڪِينَ قَنديلَ ڪَڇَ مان لاھوتي لاھِين،
اھڙيءَ پَر آھِين، لِڪا ڀُڻن لوڪَ ۾.

بيت - 17

سترھين ڏينھن سنڀائيُون ساميُن سَٽائون،
ڪَڙا ڪچڪَولن ۾، ڳولي ڳَتيائون،
اُٿي آديسي ھليا جوڙي جَڙيائون،
سِڪَ نہ سَلتائون، لِڪا ڀَڻن لوڪَ ۾.

بيت - 18

ارڙھين ڏينھن اُٿي ويا ڌاڳن کي ڌوئِي،
سامِي سُکھ نہ سَنڀريا ڪرٽ ڪڍي ڪوئِي،
اٿن سُور سَماع جو جڳت ۾ جوئِي،
ڪنھنسين اورين ڪِينَڪِي سَناسي سوئِي،
لنگهائِين لطيف چَئي رات سَڄي روئِي،
سامِي صُبحوئي، لڪا ڀُڻن لَوڪَ ۾.

بيت - 19

اوڻيھين ڏينھن امُر ۾ آديسي آھِين،
سي لِکَھ لکئَ مان ڪاپِڙي ڪيئَن لاھوتي لاھِين،
نڪي اڏين نجھرا نڪي ڪي ڊاھِين،
ويٺا وراھين، لِڪا ڀُڻن لوڪَ ۾.

بيت - 20

الله ايڪيھين ڏينھن تي ويراڳي واري،
ڪڏھن ايندا ڪاپڙِي گنگا گِرناري،
لَڪا لاھُوتين کي ڪنھن ڏُکھ ڏيکاري،
اِھڙا آچاري، لِڪا ڀُڻَن لوڪ ۾.

بيت - 21

ٻاويھين ڏينھن ڪو ٻاڻ لڳو آديسِين اَچِي،
ڪنھن تان ڪَيف ڪڪوريا منجهان مچ مَچِي،
لانگوٽيا لعل ٿيا انھي پَرِ پَچِي،
ھلي ويا ھنگلاج ڏي راول رات رَچِي،
لَھيو سَڌَ سَچِي، لِڪا ڀُڻَن لوڪَ ۾.

بيت - 22

ٽيويھين ڏينھن ٽِمائيو نانگا اچن نِيڻَ،
ڪِين وسارين ڪاپڙِي جي سَٻاجَھا سيڻَ،
جِھڄيو جھيڻي جھيڻَ لِڪَا ڀُڻَن لوڪَ ۾.

بيت - 23

چوويھين ڏينھِن چَلڻ جِي ڪِي ويراڳِين وائِي،
ھِتائين ھُلُ ڪري سريا سي سائِين،
آديسي اُڪير ۾ لعل پريان لائي،
سامي سوائي، لِڪا ڀُڻن لوڪ ۾.

بيت - 24

پنجويھين پُوربين کي آڻيندو الله،
ونگي وليُن ويڙھيو ساڻ سناسين ساه،
اچي آبَ اکين ۾ اُڪُنڊيو ارواح،
سِڪَ تنھن ساميءَ ڏانھن، لِڪا ڀڻن لوڪ ۾.

بيت - 25

ويراڳي وارن کي ڇَويھينءَ ڇوڙين،
لايو خاڪ لڱن کي جٽائون ڇوڙين،
سِنڱيون نيو سُڃ ۾ کاھوڙي کوڙِين،
وَيتر ٿا ووڙِين، لڪا ڀُڻن لوڪ ۾.

بيت - 26

ستاويھيئَن سِرَ تي ڀوڳي وجھن ڀاڻ،
لائي لڱن کي ھليا پتوڙيائون پاڻ،
کِدائون ۽ گودڙيون سدا سامين ساڻ،
اُتي ڄاتو ڄاڻ، لِڪا ڀُڻن لوڪ ۾.

بيت - 27

اٺاوِيھئَين اُن ۾ سندي پنڌ پچار،
سامِين ساز سَنوان ڪِيا تَندَ وَڄائِين تارَ،
ڪَن مَدائِي ڪانڪا موچاري مَڻيار،
پاڻ پَليديءَ کان پَلي ڌُريان ٿِين ڌَار،
اھڙيءُ سَاکَھ سچار، لِڪا ڀُڻن لوڪَ ۾.

بيت - 28

اوڻٽيھيئَن آئيا سَناسِي سَرتاجَ،
حاصِل حَسِينين جي ھَيءَ سڀ ٿيندي حَاجَ،
پسڻ ڪارڻ پرينءَ جي ويٺا وجھن واجھَھ،
ساڌُو ٿِيو سُڪاج، لِڪا ڀُڻَن لوڪَ ۾.

بيت - 29

ٽيھينءَ پُوريءَ پرينءَ سين مر ٿِئي موجُود،
وڃيو اُت ويراڳ ۾ سامي ڪنَ سُجود،
لاطمع لاھوت ۾ وڃائين وجُود،
سِڪ منجھاران سُود، لوچي لوڙي آئيا.

بيت - 30

سَنگ سُواٽا ڪاپڙي مٿا مُوءَ ٿيان،
ڪوٺي ڪنھن نہ پُڇيا تہ ڪي اندر اندوھيان؟
جيڪا ڄماران، سا سَڀ گذري گوندرين.

بيت - 31

گوندر گذاريو ڪاپڙي پڌر وڃن نہ پاڻ،
تن آيل آديسين جي روئان ڪاڻِ رھاڻ،
ھت نہ پَسجن ھاڻ، ويا ويراڳي نِڪري.

وائي - 1

ڪَلَپتَي آئِيا، ھو ماءُ آءُ ھلندي اُنسِين،
حِرص ھُوا جيءَ جنجا سُکين تان نہ سَڌائيا،
تَن تڪيا تاڪي ڇڏيا، جي ايھيءَ ورَونھَن وَڌائيا،
توشُڪُون ۽ تڪيا وھاڻا جن وراھيا،
ھلو تہ پَسون تنکي، جن لُنگ لاھوتِيَنِ لائِيا،
اَديون، عبداللطيف چئَي، اَڱڻ مُون آئيا

فصل ٽيون
بيت - 1

ڪنھن جنھن سناسي سُورَ، جي منجهہ وھلورَ وَتن،
اَٺئي پَھرَ اَلکَھ جو ڪو وَڍَ ويراڳينِ،
سدائين صاحب ڀر ٿا ڪاپِڙي ڪَنبَنِ،
جي راتو ڏِينھن رَمَنِ، ھَلو تڪيا پسون تنجا.

بيت - 2

ڪنھن جنھن سناسي سُورَ جي وتن ۾ وھَلُورُ،
ٻھر ٻولي ٻي ڦِري، گُھٽَ ۾ گھايل گهور،
چت جنجا چُور، ھلو تَڪيا پسون تن جا.

بيت - 3

سَدائين سَفر ۾ رَمن مٿي راهَ،
پُرَن پُورَبَ پَنڌَ ڏي منجهہ موالي ماه،
جن اَلکَھ سِين آگاھھَ، ھلو تڪيا پَسُون تَنجا.

بيت - 4

نِڪُر ناهِ ڪُلھي ڪَري، ھُوندَن جيئَن مَ ھو،
توکي ويسَ وڃائيو، ويسُ وڃايو تو،
سامي آھي سو، جنھن پاڻُ وڃائي پوءِ ڪيو.

بيت - 5

نِڪر ناه ڪلھي ڪري، ھو مَ ھوندن جِيئن،
لاھُوتي، لطيف چئي، ھُون نہ آديسي ايئَن،
سي ڪاپڙي ڪِيئَن، جي ڌارِين تعلق تِرَ جيترو؟

بيت - 6

ڪَنَ ڪٽ، ڪاپَٽَ، ڪاپَڙي، ڪنوٽِيا، ڪَنَ چير،
سدا وھن سامُھان عاشق اُتَرَ ھِيرَ،
تَسا ڏَيئي تَنَکي ساڙِيائون سَريرَ،
جي فنا ٿِيا فَقِير، ھلو تَڪِيا پَسُون تَنجا.

بيت - 7

ڪَن ڪَٽ، ڪَاپٽ، ڪاپَڙِي، ڪَنَ جي ڪَٽائِين،
لاھُوتِي، لطيف چئي، ماڳ نہ مَٽائِين،
جي خوديءَ کي کانئَين، ھلو تڪيا پسون تن جا.

بيت - 8

ڪَن ڪٽَ ڪاپٽَ، ڪَاپڙي، ڪَنوٽيا، ڪَن ڪَٽ،
دونھان جن دُکائيا ھَلي مٿي ھَٽَ،
خاڪ جن جي کَٽَ، ھلو تَڪيا پَسُون تَنجا.

بيت - 9

ڪَن ڪَٽ، ڪَاپٽ، ڪَاپڙي، لانگوٽِيا لالَ،
لاھُوتي، لطيف چئي، ڪنھن نہ موھيا مالَ،
ھھڙا جنھين حالَ، ھلو تَڪيا پَسُون تَنجا.

بيت - 10

ڪَن ڪَٽ، ڪَاپٽ، ڪَاپڙي، ڪنوٽِيا، ڪَنَ ڍارَ،
ھَلن جي ھنگلاج ڏي بابُو ڇڏي بارَ،
جي ڪِينَ قبولڻھارَ، ھلو تَڪيا پَسُون تَنجا.

بيت - 11

تَڪيا پَسُون تَنجا، ھَلِي منجهان حالَ،
ڪوڙين ڪَنوٽِين جا ڀيَنرُ ڀانيان ڀالَ،
سامِيَنِ جي سنڀالَ، مُنھنجو چِت چڱو ڪيو.

بيت - 12

تَڪيا تاڪيائون، ويا رَمندا رام ڏي،
کِجان، خبر نہ لھان، تن آديسين آءٌ،
ڪنھن کُوڻ کنيائون، ڪاڏي ويا ڪاپڙي؟

بيت - 13

سامي کامي پِرينءَ لئي ڪُسي ٿيا ڪباب،
جھڙو ڏَسِنِ ڏوھ کي، تھڙو تن ثواب،
اوتينِ ارتَي گاڏئون منھنجا اکين آب،
سندو ذات جواب تُون ڪِئَن پُڇين تنکي؟

بيت - 14

سامين سِڱ ڪلھن تي، سَنگُ مڙوئي سُورُ،
ڪَھندا وَيا ڪابل ڏي، ڪو جو پَيِڙُن پُورَ،
مَڙھيءَ جو مذڪور، ڪلھ ڪندا ويا ڪاپڙي.

بيت - 15

سامين سَمَرُ سُورَ، گوندرَ گبَرِيَن ۾،
جڙي ٻڌائون جانِ ۾ پيغامن جا پُور،
آديسي اَسُورَ، وڄائي واٽ ٿيا.

بيت - 16

سامي مڙھي سندياءَ، سامُھين مون سيلَھ ٿي،
سا تان ڪُھ اَڏياءِ، جان نانگا وڃين نِڪري.

وائي - 1

جَنھن جي مَنَ ۾ مالا، جوڳي سوئِي،
جَنھن جي منُھَن ۾ مُنڊا، سامِي سوئِي،
بِيٺاسُون مڙَھي ۾ اَلااللهُ سَت گروءَ جي سَنگا.

فصل چوٿون
بيت - 1

جي ڀانئَين جوڳي ٿِيانِ تَا سَڱھَ سڀئي ڇَڏ،
اوڏو ٿي الف کي مَنُ مِيم سِين گڏ،
ھِتان لاھوتي لڏ، تہ گُرَ کي گڏجين ڪاپڙي.

بيت - 2

جي ڀانئَين جوڳي ٿيان تا سَڱي سيلي ڇَڏ،
ڏوھنيون ڏور ٿي مور مَ مڙھي اڏ،
سپيريان جي سَڏِ نانگا وانءُ نِڱِيو.

بيت - 3

جي ڀانئَين جوڳي ٿيان تا وڃج جَڳِ ڇڏي.
”يھُدَي اَلله لنْورھ مَن يشاءُ“ صاحبِ سڀ سڏي،
لاھوتي لطيف چئَي ويا لعل لڏي،
ھَي ھَي ھِنَ ھڏي ھمھہ کي حيران ڪيو.

بيت - 4

جي ڀانئَين جوڳي ٿيان تا مورکھ منجھين مَرُ،
تن کُڏي مَنُ حُجرو گهورج پنھنجو گَھرُ،
در ٿي پُورج دَرُ ڳولا ڪِج مَ ڳوٺ ۾.

بيت - 5

جي ڀانئَين جوڳي ٿِيان تان مڙھي ٻاري مَرُ،
منجھين تيرٿ تڪيا منجھين گُروءَ جو گَھُر،
منجھين بابُو بکيا منجھين نارنُ سُر،
بستي ڏور مَ بَرُ تُون خود آھين تڪيو.

بيت - 6

جي ڀانئَين جوڳي ٿِيان تا وڃائي ڇڏ وجُود،
مُحبت سندو مَنجھين دل۾ دُکائج دود،
اُلفت رک الکھ سين اندر ۾ افُزود،
وحدت کي وجود ۾ نانگا ڪر نِمُود،
نفي ڪر تون نَفس کي ذلت ڏيئَي زُود،
ٿي خفي سين خوشنود، تہ نانگا رسين ناٿَ کي.

بيت - 7

جي ڀانئَين جوڳي ٿِيان تَان ويھي ڳول وُجُود،
اُٿي الکھ سامھون سامي ڪر سُجودُ،
خَلوت ڪر خَفِي سين ٿي نفي ۾ نَابودُ،
پُرج پُورب پار ڏي بابُو ڇَڏي بُود،
نانگا نَفس پانھنجو ڪر رضا سان ربُود،
تَنَ کي ڏيئي تَسيا اُلفت سان آلود،
لڏي تُون لاھوت ۾ ڪر ويراڳي ورُود،
غَبي ڇَڏُ غُنود تہ راول رسين رامَ کي.

بيت - 8

جي ڀانئَين جوڳِي ٿِيان، تہ سَڱَ سڀَيِئَي ڇِنُ،
وڃِي دَرِ دوستن جي نانگا ڪِيم نِنُ،
پَٽِ تَنھِين جي پِنُ، جَن ٻُجھي نہ ٻُجھئو.

بيت - 9

جي ڀانئَين جوڳِي ٿِيان، تہ سَڱ سَڀيئِي ٽوڙ،
جي ڄايا نہ ڄاپندا، جِيءُ تنھين سِين جوڙِ،
تھ تُون پُھچِين توڙ، محبت جي مَيدان ۾.

بيت - 10

جي ڀانئَين جوڳِي ٿِيان، تہ ھُوندَن جِيئَن مَ ھو،
توکي ويسَ وڃائيو، ويسُ وڃايو تو،
سامي آھي سو، جنھين پاڻُ وڃائي پُوريو.

بيت - 11

جي ڀانئَين جوڳِي ٿِيان، تہ پَر ڪَلمي جي پار،
پنجن ساڻ پُورو ره، تون آيا ٽِيهَ مَ ٽارِ،
تڏھن ڌاڳا ڌار، جڏھن راهَ سڃاڻين رَبَ جي.

بيت - 12

جي ڀانئَين جوڳي ٿِيانِ، تہ دلِ۾ ديگ چاڙھ،
جيرَا، جِگرَ، بُڪيُون، ڦِڦِڙَ ڦوڙي ٻارِ،
تھ قادر تنھنجي ڪارِ، خاطي خالي نہ ڪَري.

بيت - 13

جي ڀانئَين جوڳي ٿيان تہ وٺي وحدت ويھُھ،
اونھون مُلڪ الله جو ڪنھن ڇُلي ڏٺو تہ ڇيھُھ،
ماٺ مڙھيءَ جي پيھُھ، تہ ويٺيئي ويرناٿُ ٿِئَين.

بيت - 14

جي ڀانئَين جوڳي ٿِيان، تہ سِڱِي سالَ وڄاءِ،
مالھا ڦيرج مَنَ ۾، ڌَڙَ کي ڌوڙِ مَ لاءِ،
غِلام تون گودڙي صَبُرَ جِي سِباءِ،
تَھ سامِڙيَا سندياءِ گُرَ وَٽِ گِلا نہ ٿِئَي.

بيت - 15

جي ڀانئَين جوڳي ٿِيان، تہ پَر گُروءَ جي پار،
ھوائون ھِنگلاج ڏي ويندي سڀ وِسار،
نانگا ناٿ نِھار، سامِي وڏيءَ سِڪَ سِين.

بيت - 16

ڪن پٽ، ڪاپٽ، ڪاپڙِي، ڳَلَ پَٽَ ڳاڙُھِيءَ رُوءِ،
پنڌ جيھِين جو پورب ڏي، مُشڪَ کٿوريءَ بُوءِ،
ھنڌ جنھِين جا ھُوءِ ڪِينِھن ڪالَھ کڻِي ويا.

بيت - 17

ڪِينھِين ڪَالھ کڻي ويا، ڪامِلَ ڪنھِين قبِلي،
جوڳي ويا جُوءِ تي، سامي ساريمَ سي،
ھنڌ جَنھِين جا ھِي، ڪيِنھين ڪالھ کڻي ويا.

بيت - 18

ڪينِھين ڪالھ کڻي ويا، پورب ٿِين پنڌ،
ھَلي پَسو ھنڌ ڪِينھين ڪالھ کڻِي ويا.

بيت - 19

ڪِينھِين ڪالھ کڻي ويا نَر پسو نانگا،
آيلِ اڳيان ٿا سُڄَن گھَٽَ گھيڙَ اَڻانگا،
سي سي ٿين سانگا، جيئَڻ ڪِينھِين ڪالھ کڻي ويا.

بيت - 20

جي ڀانئَين جوڳي ٿِيان، تہ طَمع ڇڏ تمامُ،
گولا جي گولن جا، تَنجو ٿي غُلام،
صبر جي شمشير سان ڪر ڪِيني کي قتلام،
تھ نانگا تنھنجو نام، لِکجي لاھوت ۾.

بيت - 21

جي ڀانئَين جوڳي ٿيان، تہ تَرڪ طمع کي ڪَر،
وڍي وھم وَجُودَ جا، خاصِي ڌيان ڌَر،
تھ ڪَنھن پُھچِين پَر، لِکجِين لاھوت ۾.

بيت - 22

جي ڀَانئَين جوڳِي ٿيان تا ترڪ طمع کي ڏي،
نانگا وڃي ناٿَ جي تائب ٿي تِڏي،
ويراڳي وجُود کي لاشڪ ڇَڏ لڏي،
جو اجايُون اَڏِي، پَري پُوربُ اُنکان.

بيت - 23

جي ڀانئَين جوڳِي ٿِيان، تہ ٿيءُ گروءَ جِي گَس،
ڏکُھ پاڻ کي ڏس، ھِنگلاج ھَلَڻ جو.

بيت - 24

جي ڀانئَين جوڳِي ٿِيان، تہ من پُوري منجهہ مار،
دائِما دُونھين دلِ۾، من سين مالھا وارِ،
سَھ سڀڪا آر، آگي جِي اَدَبَ سِين.

بيت - 25

جي ڀانئَين جوڳِي ٿِيان، تہ ڪينَ پيالو پِي،
ناهِ نِھاري ھَٿِ ڪَري، آءٌ اِت نہ ٿي،
تھ سندو وَحدَت وِيُ طالِب توڙان ماڻِئَين.

بيت - 26

جي ڀانئَين جوڳي ٿِيان، تہ مُنھُن ۾ مُنڊا پاءِ،
ڪَنين ڪِينَ وڃائيو، جن ۾ ڪوڙين ڪَڪَر وڌاءِ،
ڇڏ چادر، ٻَڌ چمڙا، جُتي تو نہ جُڳاءِ،
تھ سامِيڙا سَندياءِ، گُر وَٽِ گِلا نہ ٿئَي.

بيت - 27

جوڳين جَوڳُ جُڳاءِ، جَوڳ پُڻ سُونھي جَوڳئَين،
جوڳيا سنديءَ جان ۾ ڳُجھ ڳجھاندَرُ آهِ،
ھاءِ مُونھِين کي واءِ، جا آءٌ جوڳُ نہ سِکي.

بيت - 28

جَوڳُ نہ جَوڳو تُون، ڪَرين پَچارُون جَوڳَ جُون
ھڪڙو پَنڌِ پِريَن جو، ٻي تُنھنجي ڀُونُ،
سامي سيڻن ڏُونھُن، رُئندا ئِي رَتِ ويا.

بيت - 29

جوڳي ھُونِ جَِيران، پائي جوڳُ مَ جِيءُ،
ھاريا ھِن ڪَنن سِين سُڻ سَنِھيو اِيءُ،
وڃائي وُجُود کي پاڻان پاسي ٿِيءُ،
ھَڏھِن ڪونھي ھِيءَ، آسارو آءٌ چئَي.

بيت - 30

جا جِياري جوڳِئيَن، سا ماڙُھن مُصِيبت،
سامِي سُورُ صِحتَ، جي پوربيا پَروڙئين.

بيت - 31

جوڳي تُنھنجي جَوڳَ ۾ ڳالهہ گُھرجي ڳَچ،ُ
وڍيو، چِيريو، چِچِريو پَر ۾ اُڀو پَچ،ُ
سوئِي ٻارج مَچُ، جِيئن ٻاھِر ٻاڦ نہ نِڪري.

بيت - 32

جيڪي جوڳي ٿيءُ نا تہ نِرڄا ونئُن نِڪري،
تان ڪُوھ ڪَن ڪپائيين، جان نہ سَھين سيءُ،
ڀَڄُ پَراھون ٿِيءُ، متان ٻيا لڄائين.

بيت - 33

جوڳي ٿين نہ يارَ، ڪنھين سان قريب ٿي،
مون ملاقات اُن سين، جن پورب جي پَچارَ،
اَٺئي پَھَرَ اُنجِي آه نانِي ڏانھن نِھارَ،
لائي ويا، لطيف چئي، اندر منجهہ اَپارَ،
سامِين ساڻُ ستارَ، لاھوتي لالُ ٿِيا.

بيت - 34

مُون پُوربِي پُڇيا جوڳي جاڙَ ڪري،
ھَيُون جَن ڳري، سُڌيون سَنديُون سَڄڻين.

بيت - 35

چيلھ چَڪَر، ڳَل سِڳيون، مَٿن مُنگٽ موڙَ،
جوڳي اھڙيءَ جوڙ، مُون ويسريءَ وڃائيا.

بيت - 36

جوڳي ھوا جِتِ، سو ماڳون نِھاريان،
مڙھيُون پُوري مَتِ، مانَ وسريو ڪِي لَھانُ.

بيت - 37

کڻي کِدائُون ھليا جوڳي جِيڏانھين،
آءٌ پڻ اوڏانھِين، تن کي تندَون پائيان.

بيت - 38

گولا جي گِراهَ جا جُوٺا سي جوڳِي،
ڦِٽَلَ سي ڦوڳِي، جن شِڪَمَ سانڍيا.

بيت - 39

جِندا ھومَ جوڳ ري، جندا جوڳ مَ پاءِ،
ڪُوڙي ڪِج مَ ڪڏھين، سَچي ڪامَ سَلاءِ،
پَھچَڻُ پارينداءِ، مَتان رامُ رُسائِين.

بيت - 40

ڪَنِ ڪورائي ڪاپڙي، جندا ٿِيءُ مَ جوءِ،
سَر سِپاھين وِڪيا سوڪ نہ سامي سوءِ؟
جيڪي پُڇين، پُڇ سو، گنگا نِينِ نہ گوءِ،
وڃ لاھوتي لوءِ، عِجزُ کي آڏو ڪَري.

بيت - 41

ڪن ڪورائي ڪاپڙي، جندا ٿِيُ جوانُ،
ڪاه تہ لَڳيئي ڪانُ، نانگن ھٿان نِينھُن جو.

بيت - 42

نِسورو ئي نِينھن جو دل ۾ دُونھون پاءِ،
آڻي آڳ عشق جي ٻاري جان جَلاءِ،
جِندا تَن جاڳاءِ، جَن سان آتِش آبُ ٿِئي.

بيت - 43

ڪَنَ ڪُورائيين ڪاپڙي، اي زنانو جوڳُ،
سامي سڃاڻڻ تو پيو ھيڪَ دَھي، ٻيو دوڳُ،
جنھن وڻ ڀانيو ڦوڳُ، رام تَنھين کي ريبِيُو.

بيت - 44

ھُو جي ڪَن ڪپار جا، سُوڌو سي نہ سُڻين،
اندرِ جي آھين، سُڻ سنِيھو اُنسين.

بيت - 45

ھي ڪنَ گاڏھا وِڪڻي، ڪَنَ ڪي ٻِيا ڳِنھَيج،
تِنھين ساڻ سُڻيج، سُپيريان جي ڳالھڙِي.

بيت - 46

سپيريان جي ڳالهہ کي سامي ڪي سمجھُھ،
نانگا تون نانيءَ ڏي آديسي مَ اُجھُھ،
ويھي تُون وجود مان ڳولي لَھِج ڳُجُھھ،
ٻيءَ ڏانھن ھڏ مَ ٻجِھھ، انگُھ اُتي ئي ڪاپڙي.

وائي - 1

ويه مَ ويسري، اي تان ڪِي جاڳي اور الله سِين،
مُحبتَ جي ميدان ۾ سُڄي ڳالهہ ڳَري،
ٻيون ان اوسيڙي آڌيءَ اٿين، تون تان ڍانگ ڍَري،
سُتي ساجَن نہ ملي، آھي اِيءَ کري،
سي پڻ روندا رت ويا، مِڙيا جي مَري.

وائي - 2

راوَلُ رھي نہ رات، جيڏي منھنجو راول رھي نہ راتِ،
ڪوھ ڪَرينديُس ڪاندَ ري وھاڻي پرڀاتِ،
مِٽَ نہ معذورن جا، ڪا جا جوڳي ذاتِ،
لَڳُم لاھوتِين جو منجهان ڪِينَر ڪاتِ.

فصل پنجون
بيت - 1

مُونا طُور سِينا سَندا سَناسِيَنِ،
سَجدي ۾، سيد چئي، گوڏا گودَڙِيَن،
”فَڪَانَ قَابَ قَوسَينَ اَ و اَدنيٰ“ ٿا ناگا ائين نِمنَ،
”ڪُلُ مَن عَلَيھَا فَانِٕ“، باقي ڪين بَچَن،
”اللهَولِيُّ الذِينَ آمَنُوا يُخَرجُھم مِنَ الُظلُماتِ اِليَ النُور“، ٿا اھڙيءَ پَر پُرَنِ،
”خَرّ مُوسيٰ صَعِقاً“، جوڳي جُنگَ جَلنِ،
”ما زَاغُ البصَرُ وما طَغَيٰ“ اھڙيءَ رَوَش رَوَن،
مُشاھِدو محبوب جو اُتي آديسِيَنِ،
”بي يَبصُرُ بي يَسْمَعُ“، بي وِصال وھَن،
”بي يَمشِي بي يَنطِقُ“ ٿا اھڙيءَ چال چَلن،
سيد چئي سَندين، ڪَلَ پُڇين تون ڪھڙي؟

بيت - 2

مُونا طُور سِينا سَندا سَناسِين،
پُورب کنيونھ پاڻ سِين بَعد بِيراڳين،
ردا آھي رَاز جِي اوڇڻ آديسين،
قُربُ ڪاپِڙين، نُھَن چوٽيءَ سئَين ڍڪيو.

بيت - 3

مُونا طُور سِينا سَندا سَناسِين،
”طالِبُ الموليٰ مُذڪَر“، ايءَ ڪلام ڪيائون ڪَن،
سُکَن کي سَڀين پَرين ٻُجِھي ڏِنائون ٻَن،
اَلفُ آديسين، چوري رَکيو چِتَ ۾.

بيت - 4

مُونا جَن محرابُ، جُسو جامِعَ تنجو،
قبلَھ نُما قَلبُ ڪري، تَنکي ڪَيائون طَوافُ،
تحقيق جي تڪبير چئي، جسياً ڪيائون جوابُ،
تن ڪھڙو ڏوھ حِسَابُ، جَن ھِنيئڙي ھادي حَلُ ٿيو.

بيت - 5

مُنھن محراب پرينءَ جو، جامع سڀ جھانُ،
ڦَرھيءَ تان فُرقانَ جي ڪاٽِيائون قُرآنُ،
اُڏامي اُتِ ويو عَقُل ۽ عِرفانُ،
سڀوئِي سُبَحانُ، ڪيڏانھن ڪري نيتيان.

بيت - 6

پايو مُنھن مُونَن ۾ ويٺا ئي وِھسَنِ،
جوڳِي جَاٽَا ڪِن، آيا اُلوُھِيَتَ ۾.

بيت - 7

آيا اُلُوھِيت ۾ لاھُوت لنگھيو جَن،
منجهان تن جُسَن، حرف نہ سُڄي ھيڪڙو.

بيت - 8

منجهہ مُحبت مَچ،ُ ٻھر ڌُوڌا ڌوڙِ سين،
ڇڏيائون ڇر لَھِي ڪُوڙُ، ڪَلِکَڻُ ڪَچ،ُ
اوڳُڻُ اوڏا نہ ٿَيا، ڳُڻُ ڪَيائُون ڳَچ،ُ
جِئَن سَڙن، تِئَن سَچُ، جِئَن سَڙن، تِئَن سَنرا.

بيت - 9

ڇڏ جاڳوٽا جوڳئَين، دُونھين ڪِيمَ دُکاءِ،
”وَاذڪُر ربُڪَ في نَفسِڪ“، اندر آگ جَلاءِ،
جنکي سڄڻ جي سَاڃَاه، تنکي ڪِينَان مِٺو ڪِي نہ ٻيو.

بيت - 10

جوڳي ڪَنڌُ ڪَپاءِ، ڪَنَ ڪپائڻُ خير ڪِي،
صحبت تنھنجي، سيد چئَي، سامِيُن وَٽِ سَماءِ،
يَھدِي اللهُ لِنورھ مَن يشاءُ“، ائين اُنھن لئَي آه،
اِي تَنھين جِي جاءَ، جن ٻئَي جڳ ڇڏيا.

بيت - 11

جوڳي جُڳَ ڇڏي، پُريا پُورَبَ پَنڌَ ڏي،
لاھوتي، لطيف چئي، ھليا لعل لَڏي،
”وَاللهُ يَدُعوا اِليٰ دَارِالسَلاَمَ“، صاحب سين سَڏي،
ھئي ھئي ھن ھَڏي، ھَمَه کي حيران ڪيو.

بيت - 12

ڪيھي ڪامَ ڪاپڙي ٿا اھڙي رَوشَ رَوَن؟
نھ ڪا دل دوزخ ڏي، نہ ڪي بِھشت گُھرَن،
نھ ڪو ڪم ڪُفارَسين، نہ ڪا مُسلمانِي مَنِ،
اُڀا اِئين چَوَن، تہ پِرين ڪِجو پانھنجو.

بيت - 13

سامِي چئجي اُن کي، جو ڪُھي سَڳو ڀَاءُ،
ڏِئي طلاق جوءِ کي، سُمھي وٽ ماءُ،
اِنپر اُٿي آءُ، تہ سَچو سامِي تون ٿِئَين.

بيت - 14

جوڳِيڙا پاڙي، ڪَر نہ ھُوا ڪڏھين،
ويا مڙھ تاري، ڪالھ وَڄائي سِڱيون.

بيت - 15

راهَ شريعت ھليا، تَفَڪر طَريقون،
حال حَقيقَت رَسِيا معرفت ماڳُون،
ناسُوتُ، مَلَڪَوتُ، جَبرُوتُ ايءُ انعام لڌون،
پَسُ لاھوتُ لنگھيون، ھاھُوت مٿي ھليا.

بيت - 16

نڱيا ناسوتان، مَڻيائون ملڪوت ڏي،
جوڳي جَبُروتَان، وَڄائي وَاٽَ ٿِيا.

بيت - 17

اُجِھيو، تَن نہ ٻُجِھيو، ويٺي گَڏين ويرُ،
ڏوري ڏِٺائون ڏُکَھ سِين پاڻَ منجهان ئِي پِير،
لٿو تن لطيف چئي، جُسي جو زنجِير،
ڪِينَ ڏٺو ھو ڪاپڙئَين ڪابَل ۽ ڪَشمِير،
سَچُ جَنھِين جو سِيرُ، تَن گُرو ويٺيئَي گڏيو.

بيت - 18

نا اُميدي آجِڪو اوڇَڻُ آديسِيَن،
سدا سُکھ وَسَنِ، طالِبَ اُوءِ تقدير تي.

بيت - 19

نااُميدي آجڪو اوڇڻ آديسِن،
ڪڏھين تازيءَ پُٺ تي، ڪڏھين ھيٺ ھَلن،
سامِيَڙا سمنڊ ۾ تُنبي جئَن تَرَن،
جي واڳونءَ واتِ وڃِن، تہ ڪُسَن ڪُڇَن ڪِينَڪِي.

بيت - 20

لالَ ڪي لالُ ٿِيا لالُ لَنگھيو جِن،
عَدمَ جي اوڙاھ تي ڪيا آسڻ اَڌوِتيَن،
گردانيو گُنگِنَ گردابَ جي گِيانسين.

بيت - 21

ولھُون، ويلا، واوَ، جوڳين جَھليا جَان ۾،
اَجھو ريءَ الله، ڪونھي ڪاپِڙين جو.

بيت - 22

نامُرادي نِجُِھرو، عدم اوتارونِ،
رضا راڄ سندون مُور نہ مَڱَن ڪِي ٻِيو.

بيت - 23

ڪھڙي پُڇين ڪَالھھ، ڪَر نہ ڪا اَڄ صُباحَ،
ونئَن تِنھين سين واڳيو جيڪي پَسين منجهہ پَساه،
رمُ رباني راهُ مٿي حال ھوشيار ٿي.

بيت - 24

کڻيو تَڪَبَر تَڪيا حيلا ڪيو ھلَن،
مُوڙھا تا نہ لَھن لَمي راه لطيف چئي.

وائي - 1

تن ڳُڻَن ڳَھَر وِڃائي ھو مائِي، جوڳين مون سين جي ڪيا،
ڪَري مَرج ڪاپڙي گُروءَ وٽ گَدائي،
اشارتون اُنِجُون وانءَ کَپي تون کائي،
ننڊ تنھنکي ناهِ ٿي، جَا آديسن اُٺائي،
آھي اِن ڳالهہ جي راوَلَ ايءُ رُبائي،
ھيڪائي ھِڪُ ٿيان ٻُڌن ڪانھ ٻِيائي.
اکين آرس ڇڏيو، دل۾ ناه دَغائي،
اِن اللهُ وِتر يُحِبُ الوترَ، اِيَ اُنھين لَئَي آئِي،
ريجھائي رَمُوز سِين کاھوڙيَنِ کانئَي،
الله، عبداللطيف چئَي مون سان صاحِبَ ڪَر سَڻائِي.

فصل ڇھون
بيت - 1

ڪَنھن جَنھن ڪُٺا ڪاتَ، جِئَن سامي مور نہ سَنرا،
ڏينِھان ڏُکي ڏِيلَ ۾، سُورَ سَڄائي راتِ،
سندِي جوڳيان ذاتِ، جيجان ھوءِ جڏارَئين.

بيت - 2

رُوحَ ۾ رَھيُن رامُ، ٻَھر ٻولين ڪِي ٻِيو،
پيالو پُر ڪري جوپُ پِيتائون جام،
تھانپوءِ تَمام، تن تڪيا تاڪي ڇڏيا.

بيت - 3

رامُ رَھيُن ۾ رُوحَ، ٻَھر ٻولِين ڪِي ٻِيو،
سَدائين سَفَر ۾ مَٿا ٿِيَنِ مُوءَ،
سامِين جا صُبوحَ، ساريان گهڻو سيد چئي.

بيت - 4

مَٿا مُوءَ ٿِيان، سدا سُوئيتا ڪاپڙي،
ڪوٺي ڪِنھن نہ پُڇيا تہ ڪي اندر اندوھيان،
جيڪا ڄَماران سا منجهہ گُوندَرَ گُذري.

بيت - 5

ويٺي جَنھن ورھ ٿيا، مٿي سين ميري،
اکيون جَنھنجُون اَلَکَھ ڏي، ڀُون ڏي نہ ڀيري،
ڪاراڻِيان ڪَڪا ٿِيا، ڄَراٽيا ڄيري،
لُڙڪ لالُ، لطيف چئي، ڪنبي ۽ ڪيري،
نينھُن نہ نِبيري، سُورَ چرندي سنرو.

بيت - 6

ويٺي جَن وَرھ ٿِيا، مٿي ميري ساڻُ،
ڪاراڻيان ڪَڪا ٿيا، ڄيري وجھي ڄاڻَ،
خوديءَ کان خلاصُ ٿِيا، پُٺتي وجھي پاڻَ،
سي ڪِئَن ٻھر ھڻن ٻاڻَ، جن گڏيو گُر گِردان۾؟

بيت - 7

نانگَن ڪين نَمائيو، ناٿُ نَمايو نِينَھن،
مِڙھن اُٺا مِينھنَ، جوڳِيان سَنديءَ ذاتَ کي.

بيت - 8

نڪي نَمن ناٿ کي، ناٿُ نہ نَمائين،
جاٽا ڪَن نہ جوڳُ کي، جوڳ نہ جُھارين،
آديسي آڻين، اُھڃاڻِيون اِلماس جُون.

بيت - 9

جَٽا ڄَر ڄَراٽيا مُنھن کانيا سيئَي،
مايِن مَنگن بِکيا نہ ڪا لَڄَ نہ لِيھھَ،
بابو بيکاري ٿِيا نہ ڪو پُٽ نڪو ڌِيءُ،
پَسو جلايا جِيءَ، ويراڳين ويراڳ سين.

بيت - 10

ڄر ڄراٽين جندڙا صُورت ساڙين سيءُ،
اُڀَين گھڻي ادب ۾ عادت سندين اِيءُ،
جوڳين پنھنجا جِيءَ، لله ڪارڻ لوٽيا

بيت - 11

ھَر ھَرَ ڪن ھرنامُ، ڌُون ڏينھاڻي ڌوتيا،
جن نہ ريجھايو رام، ناٿُ نہ نَمي تَن کي.

بيت - 12

ھَرَ ھَرَ ڪن اُميسُ، ڌون ڏِينھاڻي ڌوتيا،
جن نہ ماري ميسَ، ناٿ نہ نَمي تَنکي.

بيت - 13

گِھنڊن پاسي گھِنڊ، گڏ گذارِينِ گودَڙيا،
پَليتيءَ کان پانھنجا پاڪ رکيائُون پَنڌَ،
نانگا ڪن نہ نِنڊَ، وڃن رُوندا رام ڏي.

بيت - 14

تھڙا ڪَڙَڄَ ڪڪرا، جھڙا جائن ڦُل،
تَن سامِين جي سڌَ مَران، جنجي گودڙين ۾ گُل،
اندر مُلان مُلَ ٻَھر ڪوجھا ڪاپَڙِي.

بيت - 15

ياد گُرو ڪن گودڙيا، ڀَر بازار بِيٺا،
پڙھن سُور سُبحان جي، پين تنھن پِيٺا،
جيلانھن مُنھَن مِيٺا تيلانھن نشا چاڙھيائون نِيھَن جا.

بيت - 16

ريگڙيارا رَميا، لوٺِيسَ لانگوٽِينَ،
مُنھنجو جِيءُ جَلائيو اندر آديسَنِ،
ھَي ھَي منجهہ ھٿن، وڄائي واٽ ٿيا.

وائي - 1

تن اکين آءٌ اڙائي ٻَڙي جيڏيون ڪَنھن دَرِ ڏيان دانھنڙي،
ڦَڪِيُون ڏيئي ڦِڪيُون ويڄن آءٌ ورچائي،
حُسن ھوتَ پُنھونءَ جي، تنھن لاليءَ آءُ لَڇائي،
اُلفَتَ ڪَرِ مَ اُنِسين قُرب جا ڪَڙائي،
صحبت سُپرينَ جي مِٺي آه مِٺائي،
الله عبداللطيف سِين وَحدت وَٽ ورھائي.

فصل ستون
بيت - 1

قُوتَ ڪَڙايا ڪاپَڙي، طعام نہ طاماعُو،
سَينَ ھَنيائون سُڃَ ۾ پَھَر نہ پينائُو،
اَوسَرَ آسائُو، اُٿي گُوندر گڏِيا.

بيت - 2

قُوتَ ڪَڙايا ڪاپڙَي طعامَ نہ طمعدارَ،
سين ھنيائون سُڃَ ۾، جوڳي ڪِنھن نہ يارَ،
اوسَرَ جي آڌار، اُٿي گوندر گِڏيا.

بيت - 3

قُوتَ ڪَڙايا ڪاپڙي، بُکَھ چَکيَائون بُوءِ،
ويا نيرانا نِڪري، جوڳي منجهان جُوءِ،
اوسرَ آجا اُوءِ، اُٿِي گُوندر گڏِيا.

بيت - 4

پِنَن ڪِيَن پَٽُ کَڻي، گُھرَن ڪِينَ گَھران،
مَھيسِي مخلوقَ جي اُڀيَن دُور دَران،
پُڇَڻِ توءِ شراع، جي اندَر عدالتَ اُنِجي.

بيت - 5

پِنَن جو پَٽُ کَڻِي، سو جي سُڃاڻَن،
تھ بَر ۾ بِيکَھ لَھن، پَھَر نہ پِنَن ڪاپڙي.

بيت - 6

اَسُکُہ جَن اويَر، سي سانجھيءَ رَھَن سُمَھي،
لاھوتي، لطيف چئي، آڌيءَ ڏين اُليرَ،
اُٿِيو لوڪُ پَسي ٻِيا سامي مَٿي سيرَ،
ڪيڏاھين ڪندا پيرَ، مِڙوئي مٿو ٿيو.

بيت - 7

وِچِينءَ ويٺا ھُون، سانجھيءَ رَھن سُمَھي،
مَھيسي مُنھُن پانھنجو ڌاران ڌوڙِ نہ ڌُون،
وھاڻِيءَ واٽُن تي پاسا کوڙِيون پُون،
ڪنھنکي ائين نہ چُونِ، تہ آديسي آھيون

بيت - 8

وچينءَ ويٺا رَھن، سانجِھيءَ رھن سُمِھي،
بُکَھ مَرندي بِکيا ڪنھن کان ڪِين گھُرن،
پيٽَ نہ ھيريائَون پانھنجا چوري ساڻ چَسنِ،
ڦَڪِي فَقِيرَن، ماڳِيان پِنِي ماِٺ جِي.

بيت - 9

نھ ڪِي ھيٺِ نہ بِيٺ، نہ ڪِي گَبرين ۾،
رام ڪيائون ڏيِٺ، وڃن ڪينر ڪُلھي ڪيو.

بيت - 10

ڪَشي ساڻُ ڪَشن، ڏِيلَ ڪِيائُون ڏُٻرَا،
پيٽَ نہ ھيريائُون پَانھِنجا چُوريءَ ساڻ چسن،
اھڙيءَ راه رَسَن، ڪاپڙي ڪابُول ڏي.

بيت - 11

ڪَشي چيلھ ڪَشا، ڏِيلَ ڪِيائون ڏُٻَرا،
لاھُوتي لطيف چَئي، تَنَ کي ڏِين تَسا،
گُروءَ جي گَسان، پاسي ڪَن نہ پاڻَ کي.

بيت - 12

ڪَشي ساڻُ ڪَشي، ڏِيلَ ڪِيائون ڏُٻَرا،
پيٽَ نہ ھِيرَيائُون پَنھنجو چوري سَاڻُ چَسي،
ويراڳِين وَسي، رامُ سَدائين رُوحَ ۾.

بيت - 13

آديسيءَ آديسُ ھِتان ڪَري ھليا،
ڪاپڙيَن قَلب ۾ ڪِيو ڏُوراڻو ڏيسُ،
ويراڳِي نئَون ويسُ، راوَلَ ڍَڪي رَمِيا.

بيت - 14

آديسين ادبُ، آھي اَکڙيَن ۾،
تَن جو حَسَبُ نَسَبُ ناه ڪِي، نہ اما نہ آبُ،
سامِيَن کي سَڀيِن پَرين روحَ ۾ رَھيو رَبُ،
ريءَ لانگوٽِيءَ لبُ، پاڇِي ڪَن نہ پاڻَکي.

بيت - 15

لانگوٽِي لاھِي، وانءَ ويراڳِين سَامُھون،
ٻَڌ سوُرن جو سَندرو مَنجھا سِڪَ سَاھي،
اُنھين وَٽِ آھي، اوڇڻ ڳالهہ اُگھاڙَ جي.

بيت - 16

لُنگَ ڪَڍِيِائُون لانگَ، موٽي ڪن نہ مَسَحو،
اِسلامان اڳي ھُئي، سا سُئائون ٻانگَ،
سامِي ڇڏي سانگَ، گڏِيا گورَکِناٿ کي.

بيت - 17

وِيراڳِي واڳي، ڏِين ڏِھاڻِي ڏِيلَ کي،
راولَ رتين مولِھئيَن، سامِي سُھاڳي،
لُون جِنھِين سين لاڳي، جوڳي پَسان تہ جِيان.

بيت - 18

ويراڳي واري، اللهُ اَڱڻِ آڻِئَين،
ڏُکَھ لاھِينديس ڏِيلَ مان تُھَن جِئَن تاري،
ايندمَ اُوتاري، کِينءَ جون ڏِيندمَ خَبرون.

بيت - 19

اَرَتو اَکيَن مان وَھي مٿي ڳَلَن ڳاڙَ،
ڪوري ڪنن وچ۾ ڦُچَ ڏنائون ڦاڙَ،
ھَڻي تَوبُه تاڙ، نانگا نسورا ٿيا.

بيت - 20

لاھوتي، لطيف چئَي، سَڌَ نہ کڻن سَاڻِ،
ايءَ آديسيَن اُھڃاڻِ جِئن تعلق ڇڏيائون تڪيا.

بيت - 21

ڄَرَ ڄَراٽِين اڱڙا، کُوري کانئَينِ کَلَ،
ماءُ ماريندَم اُنِجا اَڏيا ماڳ مَحَلَ،
ڪيائون ڪانھ ڪَھلَ، اديون عبداللطيف چئي.

بيت - 22

پُوڄا ڪارِ مَ پاڻکي، کوءِ راولَ ٻَن رُجات،
لِباسان، لطيف چئي، پَل ويراڳِي واتُ،
مَنُ ماري ڪر ماتُ، تہ تِيرٿُ پَسين تڪئَي.

بيت - 23

پُوڄا ڪارِ مَ پاڻکي، پَل پوڄا کان پاڻُ،
ڄاڻي ڇڏي ڄاڻُ پُرج پُورب پنڌ ڏي.

بيت - 24

پُوڄا ڪار مَ پاڻکي، جوڳي رکج جوڳُ،
خَلق خادِمَ جِئن ڪَرين،ا يُ راول وڏو روڳُ،
ڀَڳَن ڪونھي ڀوڳُ، نانگا وڃن نِڱيَا.

بيت - 25

پُوڄا ڪارِ مَ پاڻکي سَمجھ تون سامي،
ٿي سَورن سينَ سنرو ويھ مَ وسامي،
خطر ڇَڏ خامي، تہ نانگا رسين ناٿ کي.

وائي - 1

مڙِيَنئون موڪلَ، ڪالھ ڪندا ويا ڪاپڙِي،
ڪڏھن اُتر سامُھان، ڪڏھن دُونھينِ جھَلَ،
ھُن سيڪِيندي ھٿڙا، مون ڳاڙِيندي ڳَلَ،
چيري چَندن ڪاٺَ جِئن سُورَ ڏنائمُ سَلَ،
بابُو ڪن نہ بِکيا، نڪا وَلنَ وَلَ،
الله عبداللطيف چَئَي، ايندَم شالَ اَمُلَ.

فصل اٺون
بيت - 1

رھيا اَٿيئَي رات، صُبح ويندئي صابَري،
لُئَن لُئَن منجھھ، لطيف چئَي، ڪر تَنھين جي تَاتِ،
سندي جوڳيان ذاتِ، ٻي ڀيري ڀاڳِ مِڙي.

بيت - 2

اَڱڻ آھين اڄ، صبح ويندئي صابَري،
ڪِج ڪو ڪاپڙين مَان روح رُچَندو رَڄُ،
پير تِنھي جا پُڄ، متان سِڪين سَناسِين کي.

بيت - 3

تان ڪِي ساڻُنِ اور، جان آھين اوطاقُن ۾،
ڏَهَ ڏَهَ ڀيرا ڏِينھَن ۾ پاڻُ مٿانئُن گهور،
ويا جي ھِنگلور، تہ ڪَرمَ مِلندَئي ڪاپڙي.

بيت - 4

تان ڪِي وَٽن ويھُھ، جان آھِينِ اوطاقن ۾،
سامي سفر ھليا، ڏُور چَتائي ڏيھُھ،
ڇڏي سُکُہ ساڻيھھُ، مٿي گَنگا گَجيا.

بيت - 5

تان ڪي وٽن وَڃُ، جان آھين اوطاقن ۾،
سامي سفر ھليا، رائو چِتائي رُڃ،
اھڙيءَ جن اُھُڃُ، سي ڪَرم ملندئي ڪاپڙِي.

بيت - 6

تان ڪي وَٽن آءُ، جان آھين اوطاقن ۾،
وِيو تَن نہ وِسري لاھُوتِيَڪو لاءُ،
فَنا ۽ فِراقَ جو سامَين چَکيو ساءُ،
وَٽان تو وينداءُ، ڪاپڙِي ڪابولَ ڏي.

بيت - 7

اَڄُ نہ اوطاقُن ۾ جاڳَرُ جوڳيڙَن جو،
ساري سَناسين کي رُئَندين تان رو،
پَسُ پارئان تو، لاھوتي لَڏي ويا.

بيت - 8

اَڄُ نہ اوطاقُن ۾ طالب تَنوارينِ،
آديسي اُٿي ويا، مَڙِھيُون مُون مارين،
جي جيءَ کي جِيارينِ، سي لاھُوتِي لڏي ويا.

بيت - 9

اَڄُ نہ اوطاقُن ۾ سَندي جوڳِينِ جوڙَ،
ساري سناسِين کي کامي ٿِيَسُ کوڙَ،
مَن جِنھين سان موڙَ، سي لاھُوتِي لڏي ويا.

بيت - 10

اَڄُ نہ اوطاقُن ۾ سندي جوڳين ذات،
ساري سناسِين کي رُنُمِ ساري راتِ،
مون تَنَ جِنھين جي تاتِ، سي لاھوتي لڏي ويا.

بيت - 11

اَڄُ نہ اوطاقُن ۾ تازا پَٿَرَ ڪَکَھ،
آديسي اُٿي ويا، پيئِي اُڏامِي رَکَھ،
سامِي کَڻي سَنکُھ، وڄائي واٽَ ٿِيا.

بيت - 12

اڄ نہ اوطاقن ۾ ڪَرَڳَلَ ڪِينَ رُوئَن،
نھ اُھي آديسي اَسُکا، جَنسِين مَڙھيُون سَونھَن،
مَڙھ پُوريائون ماٺِ ٿي، واڄٽ ڪين وَڄن،
ويا نانگا سي نِڪري، پَھَرَ نہ پُورَبِيَن،
ساريو سَناسين کي اولاڪَا اَچن،
لاڄَئُون لاھوتِينَِ، جوڙي ڏِنيُون جِيءَ کي.

بيت - 13

اڄ نہ اوطاقن ۾، دُونھِين، ڌُنڌُ نہ لاٽَ،
ويا ويراڳي نڪري، جِت چَکائي چاٽَ،
آءٌ مارِيس تِنھين ماٽَ، جِيجَان جوڳيَڙَنِ جي.

بيت - 14

جِياسُون جوڙَ ٿي جوڳي ڏِٺوسون،
مُلا تَنھِين مُون، حاصل ڪي حال ڪِيو

بيت - 15

جِياسُون جوڙَ ٿي، جوڳيءَ لاٿو جارُ،
سندو پُورَبُ پار، آڇيائين ايندَن کي.

بيت - 16

جِياسُون جوڙَ ٿي، جوڳي ڏٺو جان،
سڱُ ھو جنھين سان،سامي سَو سانڀيٽيو.

بيت - 17

جِياسُون جوڙَ ٿي، نانگو ڏِٺوسُون نِت،
چُونچو ھو چِتُ، کُلي سَو باغ ٿِيو.

بيت - 18

ھَي جي ھُئا ھِتِ، تہ مَٿن ھُوندَ حق ٿيو،
مڻِيُون مورَتَ مِتِ، مان وسريُون ڪِي لَھان.

بيت - 19

ھي جي ھئا ھاڻِ، تہ مَٿِن ھوند حق ٿيو،
پيھي ويا پاڻ، اڏيا مَڙھ مارين مون.

وائي - 1

ڪاپَڙِي ڪَنَ چِيرَ، وِئا ويراڳي نِڪري،
دل ھڻي ويا دَلقَ سين ڦورو ھُئَڙا فقيرَ،
ھَڻي ويا حِلمَ سَان سِڱيون منجهہ سَريرَ.

فصل نائون
بيت - 1

بُکَھ وڌائون بُگري، جوڳِي ڪندا جُڃَ،
طلب نہ رکن طعَام جي، اوتيو پِيَن اُڃَ،
لاھوتِين، لطيف چَئي، مَنُ ماري ڪَيو مُڃَ،
سامي جھاڳي سُڃَ، وَسِيئَن کي ويجھا ٿِيا.

بيت - 2

نھ گِندا، نہ گَبري، نہ لانگوٽِي لِک،
جيڏانھن ڀرينِ وکَ، تيڏانھن صاحب سامُھونِ.

بيت - 3

نھ گِندا نہ گبَرِي، نہ لانگوٽِي لِيڙَ،
جيڏانھن ڪرينِ ڀيڙَ، تيڏانھن صاحب سامھون.

بيت - 4

نھ گِندا، نہ گودڙي، نہ لانگوٽِي لِکَھ،
جيڏانھن ڀِرينِ وِکَھ، تيڏانھن صاحب سامھون.

بيت - 5

نھ گندا، نہ گبري، نہ لانگوٽِي لِينگَ،
ڀُنگا جَنھِين ڀينگَ، صاحب تِنھين سامھُون.

بيت - 6

جِئن ٿا پُڇن اَن کي، تِئن جي پُڇن پَنڌُ،
تھ رڙھي لڌائون رندُ، لَٿيُن لُکُھ لطيف چئَي.

بيت - 7

جِئن ٿا پُڇن اَن کي، تِئن جي پُڇن الله،
تھ رھي لڌائون راهُ، لٿين لُکُھ لطيف چئَي.

بيت - 8

نھ گِندا، نہ گَبري، نہ ڪَڇَ ڪاڇوٽِي،
سامِين ٻاري سُڃَ ۾ بابُن باھوٽِي،
جوڳي جَبُروتِي، وَڄائي واٽَ ٿِيا.

بيت - 9

ڪَڇين ڪاڇوٽِي، نانگن ٻَڌي نِينھَن جِي،
جَھڙا آيا جَڳَ۾، تھڙا ويا موٽِي،
اُنھين جي چوٽِي، پورب ٿيندي پَڌري.

بيت - 10

سُٻيريءَ، سيد چئَي، جئن ٿا پُڇن اَنُ،
تَن ڪاپڙيَن، ڪونھي ڪَنُ، جوڳي چائين جاڙَ ٿا.

بيت - 11

جا بَرادَ بُتن جِي، سا اُڃ بُکَھ آديسين،
روزا رِندَ رَکن، عيدَ نہ اوڏا ڪاپَڙِي.

بيت - 12

جَنھن سَناسِيءَ سانڍيو گَندي ۽ گِراهُ،
اُنھي کان الله، اڃا اَڳاھُون ٿِيو.

بيت - 13

ويٺو پُڇِين پَر، ڪَر ڪَا ھِنئَار ھَلڻَ جِي،
اڄ آديسي مَرُ، صَباحَ مَرنَدو سَڀُڪو.

بيت - 14

رامَڪَلي دُکِيا ڪَھي، سُکيا ڪھي نہ ڪوءِ،
ڪو مِٽِيَ، ڪو مائٽيءَ، ڪو روچيءَ کي روءِ،
رامَڪَلي ڪھي سوءِ جنھنجي ڀاڳَ وچ دُکَھ ھوءِ.

بيت - 15

پَرينديھي پير ٿِيا، ڇڏي گنجو گامُ،
گُروءَ سندي گَسَ ۾ جَن ڪَيا تَنَ تَمامُ،
ويھي ڪيو نہ وچَ ۾ تن آديسِيَن آرام،
راه ۾ گڏيُن رام پنڌان ڇُٽا ڪاپڙي.

بيت - 16

اَکيون آلو ماهُ، سَدا سَناسِيَن جُون،
واري نيڻَ نِنڊانءُ، جاڳي جھَليا جوڳِئين.

بيت - 17

اَڌ لَڳِيُون آھِينِ، آيل آديسِيَن جُون،
ويھي وِھائِين، ڪا قضانِي راتَڙِي.

بيت - 18

اڃا سي آھِين، سزاوارَ سِڱِيَن جا،
ويٺا وَڄائين، جي سَناسِي سُڻئَين.

بيت - 19

نِسوريائي ناه جي دل ۾ دونھين دُکاءِ،
آڻي آڳ عِشَق جي، لاھوتِي تَن لاءِ،
جِندا تِئَن جاڳاءِ جِئن آتشبانُ آبُ ٿِئَي.

بيت - 20

مَرَڻُ مُسلم جَن، واحِد، تَن نہ وسري،
مٿي سڳَر ڪاپڙي ڪا نانگا ننڊ نہ ڪَن،
نيڻ سدائين تَن، اوجاڳن اُجاريا.

بيت - 21

جو ڪُھَنڌِ سُھَنڌِ سامُھون، پِرت تَنھين سين پار،
نينھَن نہ نِبَھي جَنھنجو، تَنھن سِين تُون م تَنوار،
ھَڏِ مَ واٽَ وسار، ٿِيءُ نِرالو نِبري.

بيت - 22

پُوري پَئِي رَهُ، اُپٽي اُجھ مَ ڪاپڙِي،
اُلا جي عشقَ جا، سي تون سَھيو سَهُ،
پُڇ پاڻَ کي پَهُ ھِينگلاج ھَلَڻَ جو.

بيت - 23

جوڳِي ويا جا مير، جان مَڙھنيان مُنھَن پائِيان،
ٻيا پوڄيندي ڪير، ڌُوڌاڻي ڌوپ ڌَري.

بيت - 24

ڏورڻُ گهڻو ڏاکڙو، ڏورجُ مَ ريءَ ڏِئي،
تان تان ھوئِج حُجري، جانِسين يارُ جِئَي،
جڏھن پاسي پاڻَ ٿِئي، تڏھن ڇڏج تَڪيو.

بيت - 25

ڏور مَ ڏِيان ڌارَ، ڏورڻُ گهڻو ڏاکڙو،
ڪوڙين لکَھ ھَزار، ان اُونداھيءَ اَنڌا ڪيا.

بيت - 26

تو جُو ڏِيو ڀانِئيو، سا سُورَِجَ سَھائي،
اَنڌن اونداھِي، جي رات وھامي ڏِينھُن ٿِيو.

بيت - 27

ناٿَ جِنَھِين نِنڌِ، تِتِ پڻ نہ نھاريو جوڳِئَين،
ڪي ڪُويسا ھُئا ڪاپڙي پُريا پَراھين پَنڌِ،
ھُو ھُنھين ھَنڌِ، ٿي ھُوھِين ويا ھنگلاج ڏي.

بيت - 28

ناٿ جِنھَين نِنڌِ، تِتِ پُڻ نِھاريو جوڳِئَين،
سي سُويسا ھُئا ڪاپڙي، پُريا پَراھين پنڌِ،
ھُو ھُئَو ھِنَ ھَنڌ، ھُن ھنگلاجان ھَٿِ ڪيو.

بيت - 29

سامِي تون سُلُوڪَ کي ھَٿان ھَڏِ مَ ڇڏِ،
لڏيندَن سِين لڏِ، تہ رَھين تون راڄَ ڪَري.

بيت - 30

ويندَن کي ويڪَ ٿي، ھُوندَن ڪونھي ھَنڌُ،
”مَن لهُ الموليٰ فَلَهُ الڪُل“، اي پروڙِجُ پَنڌُ.

بيت - 31

عاشِقَ شھَرَ فقيرَ دَر دَر ھڻن سَينَ،
”مَن عَرَفَ اللهُ ڪَلّ لِسَانُهُ“، اھڙائِي اَمِينَ،
جِتي پَسي ڪِينَ، تِتِي ڪَن تڪَيو.

بيت - 32

گُذَرُ گَئِي گُذرانُ ڪِين قَبُولِج ڪاپڙِي،
عليَ جو مَيدان، سَکَرُ سناسَين کي.

بيت - 33

ويٺا ڌُوڙِ ڌُڻي، عليءَ جي ميدانَ ۾،
تَرڪُ ڪِيائون تَڪيا، پَريون پنڌُ سُڻي،
ڪَندي ڪوھ دُني، طعنا ڏيئَي تَنِکي.

بيت - 34

لَنگِھ لاھُوتيا ڪاپڙِي، دونھِين ڪا مَ دُکاءُ،
اوري ڪَر مَ آسرو، پَري پيرُ مَ پاءِ،
جَنھين جِي جاءُ نہ ماءُ، وانءِ تنھِين سين واڳيو.

بيت - 35

ڇڏ جاڳوٽا جوڳئَين، دُونھِيون ڪِيمَ دُکاءِ،
”وَاذڪُر رَبڪ فِي نَفسِڪَ“ اندرِ آڳِ جَلاءِ،
جِن سَڄڻ جِي ساڃاءَ، تن ڪِينان مَٺو ڪِينڪي.

بيت - 36

ڀِنيءَ ڀَڙڪَ ڪَن، باھِيون بيراڳِيَن جُون،
ھلو تہ سيڪيون ھٿڙا مٿي تن مَچن،
مُلا سناسِين، مُون جَڙَ لڳي جان ۾.

بيت - 37

ھُو جي ٿيا ھرڪيسَ، تن لڳي ڪِين لِباسَ سِين،
وَتن ولھي ويس، لاھُوتي لطيف چئَي.

بيت - 38

بُکھ اُنھِين جي بِکيا، ڌُوڙ اُنھين جو ڌُوپُ،
ڪِيائون سوئي رُوپ، جِئَان لوڪَ لَڄَ ٿِئي.

بيت - 39

سِڱيون، سيليون، گَبريون ايءُ پڻ ڪُوڙي ڪَٽ،
بابُو عادَتَ بُڇڙي جِئن ھليو وڃي ھَٽِ،
تِيرٿ توئي وٽِ، تُون پُڇين گَسُ گنگا جا.

بيت - 40

سِڱيون سيليُون، گَبريون، ٽيئَي ٽولَ ٽَڳو،
پَٽُ ھَڻي پَٽَ سينِ ڀيڙي تَنِ ڀَڳو،
لاھوتُ جن لڳو، سي مَڙھيان مُورِ نہ نِڱيا.

بيت - 41

گَندي ۽ گِراهَ، جن سناسيَن سانڍيو،
انھن کان الله، اڃا اڳاھَونَ ٿيو،

بيت - 42

کوءِ گودڙ، ٻَن گَبرِيُون، نيئَي کِدائون کانءِ،
جيڏانھن جوڳ وَيو، نيڻ تيڏانھِين نانءِ،
ڀُڻو اِيھين ڀانءِ، تہ سِڱيون شُومَت ھٿن جون.

بيت - 43

کَڻُ گودڙ، ٻَن گبَريَون، کانءِ مَ کِدائون،
جِندا وڃي جَوڳَ سِين لَھِج ڪي لائُون،
اِئين ڪُهُ اُتائون، سَڱِيون شومت ھٿن جُون؟

بيت - 44

ٺَڳن گهڻا ٺڳائيا، تُون ٺَڳن کي بھ ٺَڳاءِ،
اُٿِي آڌيءَ راتِ کي پنھنجو تَن پچاءِ،
لاھوتِي مَ لَڄاءِ، نانگا تُون ناموسَ کي.

بيت - 45

ڪي جي سَڳا سُور جا ويٺي وَٽيائُون،
پويو پُوتائُون، ساڄا ڪِيو سِڱين ۾.

بيت - 46

جا گُر ڏِني گودِڙي، سا مونکي ٿي مَرُڪُ،
چيلا ماري چَرَخُ، اوڍي ويھ ادبَ سِين.

بيت - 47

جا گُر ڏِني گودَِڙِي، سا ٿِئَي لاھيندي لَڄ،
سندا تنھن سَھَج، چيلو چوندو ڪيترا؟

بيت - 48

جا گُرَ ڏِني گودڙي، سا مون گھڻي سُھاءِ،
نيئي رساڻي ماءِ، اوڍئِين جي ادب سين.

بيت - 49

اَندر رَلا رَليُون، ٻَھر پَٽولا،
اِنھيءَ پَر ڪاپڙي گڏهَ جا گولا.

بيت - 50

ٻَھر رَلا رَليُون، اندر پَٽولا،
انھيءَ پر ڪاپڙي خدا جا گولا.

بيت - 51

گُل گُل پَسِي گودڙيا، گهڻا مَ ڀانئيجُ،
سوئي سُڃاڻيج،ُ ھِي ھُو آھي ھيڪڙو.

بيت - 52

پَٽَ ڇڏِيائون پَٽَ ۾، ڏنڊَ ڇَڏيائون ڏِسُ،
آلائِشان اڳي ٿِيا، موٽيءَ ٿين نہ مِسُ،
ھِئ ڇڏيائون حِسُ، وڃي ڪالھ ڪُلُ ٿِيا.

بيت - 53

دل ڌوتائين دُکھ سِين ڌاڳا ھَڏِ نہ ڌوءِ،
لاھوتي لطيف چئي رُوحان اندر روءِ،
ڪونہ ڏٺوسِين ڪوءِ، سناسِي سُورَ ري.

بيت - 54

ٻولِي ٻُجھارَتَ، جوڳِيان سنديءَ ذات جي،
ڏورَڻُ گهڻو ڏاکڙَو، ھَلڻَ ۾ حيرتُ،
عجبُ عبادتَ، پَھ پَروڙڻ اُنِجو.

بيت - 55

جِنھن ڪارَڻِ جوڳي ٿِيا، جان جان سو نہ پَسَن،
تان تان سناسَيِن، وَرھ وھامي راتڙي.

بيت - 56

نھ کِلَنِ، نہ کِينِ ڪي، نڪي ڳالهائِين،
ڪنھن جنھن ۾ آھين، سا پر پَروڙڻ ڏاکڙو.

بيت - 57

پُڇَڻُ پَرَ ڏيھين جو آسَڻَ وٽِ آھي،
لڳڻ جي لاھي، ھِنھين تان حق لھي.

بيت - 58

محبت جي مَيدان ۾ کامِي خاڪ ٿيا،
تمامُ ٿِي، طالبُ چَئي وحدتَ منجهہ ويا،
جَنم موچارو جوڳِين، ڏکيا مھَندِ ڏِھا،
ساريان ڪون سِياءُ، سَندُن ھِنَ سنسار ۾.

بيت - 59

راتِيان رُجھَن رامَ سِين، ڏِينھان ڪَن سَنانُ،
جوڳي سي اَنانُ، وٽُون جَن ورھائيون.

بيت - 60

ڪي جي ڏِٺائون، ڏَھِڪِجي ڏُور ٿِيا،
وِھَڪَ نہ ڪِيائون، اُڀَيڪُ عيب اُنِجو.

بيت - 62

نَڪِي طعامُ تُنبڙيَن ۾، نَڪِي گبريَن،
مون پڻ مُلا تن، حاصل ھي حال ڪَيو.

بيت - 63

دَلقُ ڍڪائِج دل کي لائج ڪومَ لِباسُ،
پُوري کائِج پانھنجو مَڙھيان اندر ماسُ،
تھ ويراڳي تون واسُ، بَر ۾ بوُيُون موڪلي.

بيت - 64

جِتي عرشُ نہ اُڀُ ڪو، ذرو ناهِ زمينَ،
نھ ڪو سُورج چَنڊ جو پتو اُت پَسينَ،
نھ ڪي تارا ڪتيون نہ ڪي جِسم جَنھينَ،
اُتي آديسن جي قَدم ري ٻِيو ڪِينَ،
ملي ٿيا مِسڪين، رامُ ريجھائي راز سِين.

بيت - 65

جِتي عرشُ نہ اُڀ ڪو، زمين ناه ذرو،
نھ ڪو چاڙھائو چنڊ جو، نہ ڪو سِجَ سَرو،
اُتي آديسين جو لڳو دَنگُ دَرو،
پَري پِين پَرو، ناٿ ڏِٺائون نانھِن ۾.

وائي - 1

پانڌي ڪا پِريان جي ڪَر ڪا ڳالھڙي،
ڏيئَي باه ڀنڀورَ کي، جَتَنِ سين آءُ جاندي،
حِڪايَتَ ھوتِن جي ادا تو ڪا آندِي؟
مون کي پِيتم پاھِيو، خَمر جي آءٌ خواندي،
سا پرَتِيئَي سُپرين، الستَ جا آندي،
ڪڏھن ٿينديَس ڪيچَ ۾ ھوتن سين ھيڪاندي؟
پَسَڻَ ڌاران پِرينءَ جي، مُٺي ھِيَ پَسُ ماندي.

وائي - 2

ڪوئِي ڏونگرُ ڏوريان ڪوئي جبلُ جهاڳِيان،
پَھچُان وو ميان شال پرينءَ کي،
لڳڙي پير پِريَن جي آءٌ جا ڏُونگر ڏوريان.

بيت - 68

ڀَڳو ڀيريان نہ ڀِري، چَرخي لَڳڙِي ڪا،
واڍي وِنگو واڻِيو، ڪو ماءُ منھنجي لاءِ،
ڀڳو ڀيريان نہ ڀري، چرخو ڏئي نہ چَسَ،
ماءِ ڪتائيندِين ڪيترو، مُن کي ماري نہ مَسَ؟

وائي - 3

دليان دُورِ نہ ڪيجي، پيالي والَڙي سا ڳالَھڙي،
رانجھن والا زھر پيالا شربت ڪري پِيجي.

بيت - 70

ڪبي ڪَرو ڦيري، ڪَملا ڳَلي ميري،
ڪيون نَھِين آئِندا، ڪِيُون نھَيِن جائِندا،
مَين عاجز بَندي نِماڻي تيري،
شاه حُسين فقيرالله دا، ھو رھيا خاڪ ڪِي ڍيري.

ٽيھ اکري
بيت - الف

الفَا الکُھ مَن۾ ڪيو ڪاپڙيَن،
حرف ڌاران ھيڪڙي ٻيو ڪين ٻُجھن،
فرضُ ”فنا فِي الله“ جو عَينُ عِبادت اُن،
قُل ھُوَ الله احَدُ“ ٿا منجهان پِرت پَڙھن،
سَعادت سارِيَن، گُرَ کي گڏيا ڪاپڙِي.

بيت - ب

بييُون بريَنُ ناهِ جو، گِدا تان نہ کڻن،
نھ گُلوبَند، نہ گودڙِي، نہ ڌاڳو ڌَڙُڪِينَ،
چَڪَرُ چَمڙا چيلھ تي ٻَھڳُڻ ڪِين ٻَڌن،
تَرڪُ الدنيا واجِبُ اِھا عادت عارفَن،
ٻِيُون ڏيئي ٻَن گُر کي گڏيا ڪاپڙِي.

بيت - ت

تييُون توشو تُوڻ جو ڌُريان نہ ڌارين،
ڏُکيا سُکيا ڏِينھڙا گَهٽَ اندر گهارين،
تَوَڪلُ ڪيائون تَرَھو، ٻي وائِي نہ وارينِ،
“قُل ھَو الرحمٰن آمنا به“ اُتي اختيارين،
پَرَ چَڱي پارين، گُرَ کي گڏيا ڪاپَڙِين.

بيت - ث

ثييون ثابِت سَندرو تَن جوڳيڙَن جَڙئو،
حَرف سُڃاڻي ھيڪڙو منجهان پِرتِ پَڙِھيو،
”لامَقصُودَ فِي الدارين الاھُوَ“ اَ نُ گھَٽ ۾ گھاٽ گھڙيو،
لاھوتِيَن لطيف چئَي، اندر اَلفُ اڙَيو،
جن من ۾ محب مَڙھيو، سي گُرَ کي گڏيا ڪاپڙِي.

بيت - ج

جيمئَون جوڳيڙن جي جان نِھاريُسُون جُوءِ،
تان عقل اُت اوڇو ٿيو، ھُو ھَليَا مٿي ھُوءِ،
”الحُب لله والبفُضُ لله“، خاص سَندين خوءِ،
وڃي روبروءَ، گُرَ کي گڏيا ڪاپڙِي.

بيت - ح

حييون حال پِرائيو تن آديسَن احوالُ،
ناهِ ڪيائون نَفَسَ کي منجهان زُھَد زَوالُ،
”لَنَ تنالُوا البرُ حتيٰ تُنفِقوا مِماتُحِبون“ پاڻ ڪيائون پئمالُ،
لڌائون لطيف چئي، جانَب جو جَمالُ،
نانگا ٿِيا نھالُ گُرَ کي گڏيا ڪاپڙِي.

بيت - خ

خييون خَشَيتَ خُوف۾ ڪيائون ڪيني کي قتلعامُ،
ڊڄي ڊاءُ الله جي، ڪوجھو ڪَن نہ ڪامُ،
آئي اُنجي بابَ ۾ آيت ھِيءَ انعامُ،
”اِنَ الذِيَن يَخشَونَ رَبھُم بِالغيَب لَھُمْ مَغفَرة“، پروَرَ جا پيغامَ،
خطرا لاھي خامُ گُرَ کي گڏيا ڪاپڙِي.

بيت - د

دالئَون دُونھون درد جو دل ۾ دُکائِين،
آڻيو آڳھ عشق جي چَقمَق چُھٽائِين،
جيءُ پنھنجو جوڳَ ۾ پَل پَل پَچائِين،
العِشقُ نارُ الله اذا قع ٿا ماتَمُ مَچائِينَ،
خطرا سڀ کانئَين، گُرَ کي گڏيا ڪاپڙِي.

بيت - ذ

ذالئَونِ ذِڪُر ذاتجو وير نہ وسارين،
سَناسي سُبحان کي سدائَين سَارين،
تَسبِيحَ جي ترَارَ سِين مُلحدَ کي مَارين،
جُزاؤَھُم عِند رَبھِم جَناتُ عَدنِ“ چڱي پَر پارين،
صاحِب سَنڀارين، گُرَ کي گڏيا ڪاپَڙي.

بيت - ر

رييون راضِي روَح۾، مَٿي رَبّ رضاءَ،
مڃيائون محبت سِين قادر جي قضاءَ،
ھَمھ سين ھيڪُ ٿيا، تن نانگن ناه نزاعُ،
رَضي اللهُ عَنھُمُ وَ رَضُوا عَنه“، جوڳين ايءَ جزاءَ،
ڏيئي ساه سزاءَ، گُرَ کي گڏيا ڪاپڙي.

بيت - ز

زيئون زاھدِ زُھد ۾ پختا ٿيا پَچِي،
ڪڍي ڇڏيائُون قَلبَ مان ڪوجھي ڳالهہ ڪَچِي،
بِيٺا عبادت ۾ مانجھي مرد مَچِي،
وَما خَلَقتُ الجنَ والاِنَس اِلا لِيُعبدُونَ“، سَڻيو سَڌ سَڄِي،
اُڪنڊ ساڻُ اَچي، گُرَ کي گڏيا ڪاپڙِي.

بيت - س

سِينئَون سھجئَون سيج تي سامي نہ سُمھن،
نيڻين ننڊ نہ اُنکي، خوشيءَ خوابُ نہ ڪَن،
جانِبَ سَندِي جِيءَ ۾ ورُونھَن ويراڳِيَن،
النومُ اُختُ المَوتِ“، اِيَ مام رَکن مَن،
اِھڙن اُھڃاڻن، گُرَ کي گڏيا ڪاپڙِي.

بيت - ش

شِينئَون شريعت جا تابِعَ ٿيا تمامُ،
تن کي طريقت جو منَ۾ مَچُ مُدامُ،
ھليا حِقيقَت سامُھان معرفت مَقامُ،
اِنَ الذِينَ آمَنَوا وَ عمَلُوالصالِحاتِ“ سُڻي آيو تن آرام،
جَنت پِيتائون جامُ، گُرَ کي گڏيا ڪاپڙِي.

بيت - ص

صادَون صبر سِکيا ڌُريانِ ئي ڌُڻي،
اُبِٺا اِنھِين ڳالهہ تي حُزن منجهہ ھڻي،
”اِنمَا يُوفي الصابُرون اجرَھُم“، سرھا ٿيا سُڻي،
ڀَليءَ ڀِت ڀُڻي، گُرَ کي گڏيا ڪاپڙِي.

بيت - ض

ضادَون ضَلالت کان پاڻان وَيا پَري،
منجهہ مُراقبي محو ٿيا ڪامِل قَلَبَ ڪَري،
”فَلَھُم اَجُرُ غَيرُ ممنُونُ“ سامِين سچ سَري،
ڌڻيءَ دل ڌَري، گُرَ کي گڏيا ڪاپڙي.

بيت - ط

طييون طالبَن کي ڪو جو پَهَ پِيو،
پِرين پُڇن پاڻ ۾، ٻِيُون ٻَن ڏِيو،
فرض ”فنا في اللهُ“ جو اُنھين عين ٿِيو،
”طلَبَ اللهُ ڪُلّ فَريضَةُ“ نانگن اِيَ نِھو،
سُڃاڻي سِھو، گُرَ کي گڏيا ڪاپڙِي.

بيت - ظ

ظييون ظاھرَ ذَوق سِين پَنجئَي ڪَن پُورا،
ھلن واٽ سَماءَ ۾، ڳاڙي ڳل ڳوڙھا،
سناسي سيد چئي، پُوربَ ۾ پُورا،
”ھُوَ اللهُ الواحِد القھارُ“ ساميءَ منجهہ سُورا،
ٿِي چاڪَن سِين چُورا گُرَ کي گڏيا ڪاپڙِي.

بيت - ع

عينا عارفَن جي آھي ڳالهہ عجيبَ،
پاڻھِين گھائِين گَھٽکي، پاڻھين تن طبيبَ،
وٺن واٽ وچٿَرَي، ڪيو نِرتِ نَجِيبَ،
”الاِيمَانُ بَينَ الخَوف ولرجَاءَ“ ھلنَ ات حبيبَ،
ٿيا قادر کي قريبَ، گر کي گڏيا ڪاپڙي.

بيت - غ

غيناً غُربَتَ جِندڙي سدا سناسِيَنِ،
ڊِڄيو ڊاءَ الله جي پورب منجهہ پَچن،
”اِن اللهُ ھُوَ الرزاقُ“ سامين سَڏ سُڄِن،
جوڳِي جَنگ جَلن، گُرَ کي گڏيا ڪاپڙي.

بيت - ف

فييون فِڪِرَ فِراقَ۾ آديسي آھين،
سَڳا، سيلون، گَبريون جوڳي جَلائين،
”اِنَ الذِينَ فَتنوالمؤمنيُن“ سناسِي ساھِين،
سنگت سَنوارِين، گُرَ کي گڏيا ڪاپڙي.

بيت - ق

قافون قَرابَتَ ڪُڙم کان ڇني ڇڏيائُون،
لاھُوت ۽ جَبُروتَ جا اُھڃ آندائُون،
مَلَڪُوتَ ۽ ناسُوتَ ۾ گھِڙي گھاريائُون،
”فَيصَرُڪَ اليومَ حَديدِ“ اِيھين اُتائُون،
سَڳَرُ ساريائُون، گُرَ کي گڏيا ڪاپَڙِي.

بيت - ڪ

ڪافون ڪري ڪُرنِشُون ٻَنڌي اُڀا ٻانھُون،
اُڀي اَلکُھ سامُھون رَتو رُنائون،
سناسِين، سيد چئَي مِليون مُدعائون،
”ولسْوفَ يُعطيڪ ربُڪ فَتَرضيٰ“ چِٽو چيائون،
لائقَ لَڌائون، گُرَ کي گڏيا ڪاپڙي.

بيت - ل

لامُون سي لاھُوتَ۾ سَدا سَيرَ ڪَرينِ،
عِلَم حِلَم جا اُتھَين اچئَو پھ پُورينِ،
لڏيو لامڪان۾ عشرت سِين اورِينِ،
”وَاللهُ عَليٰ ڪُلِ شيءِ قدِيرِ“ چَپَنکِي چورينِ،
سامِيڙا سورين، گُرَ کي گڏيا ڪاپڙي.

بيت - م

مِيمَئَون مِلَڻُ حق جو اَصُل آديسين،
جوڳِيڙا جَھانَ۾ اَھڙِي چَالَ چَلن،
لاھُوتِي لطيف چئَي، منجهان حُبّ ھَلن،
”اِن الله يُحب المُحسِنِين“، خوشيان خواب نہ ڪن،
وردُ ويراڳيَن، گُرَ کي گڏيا ڪاپڙي.

بيت - ن

نُونون نانِيءَ ھَليا سَامِي سَڀيئِي،
اُڪنڍ ۾ آديس جي وھڪ تن ويئِي،
سَناسي سڪڻ۾ اَوتين آرتوئِي،
لامتحرڪذرة الاياذِنِ اَلله“ وِسرين پي وائي،
راوَلَ ريجھائي، گُرَ کي گڏيا ڪَاپڙِي.

بيت - و

واوَون ورق وصالَجو ويراڳِي وارين،
وريُن واءِ وِصال جو، اُڪنڍَ ۾ آھين،
سناسِي سَيدُ چئي، لوڪ نہ لُکائين،
”والله غالِبُ عليٰ امره“، پَر چڱي پارين،
لاھوتي لَڏين، گُرَ کي گڏيا ڪاپڙِي.

بيت - ھ

ھييون حرف حسابجو پَسَڻُ ٿِيُن پَري،
وڃي وحدانيت ۾ ھَلن پيرَ ڀَري،
ڳُجھ اندر جون ڳالهيون ڪنھيسين ڪِينَ ڪَري،
”لايَفوت وَلاَيمُوتُ“ سامين ڪَينَ سَري،
ڪڙو منجهہ ڪڙي، گُرَ کي گڏيا ڪاپڙي.

سُر رپ

فصل پھريون
بيت - 1

گوندَرَ ڪِيو غَرَقُ، ماءِ منھنجو جِندڙو،
ڏُکويَن مَرَڪُ، مٿي سَڳرَ پَنڌڙُا!

بيت - 2

گوندرَ گڏِياس، صِحَتَ نِيڙيَم سَڄڻين،
مادر مارياس، ڦوڙائي پِرينءَ جي.

بيت - 3

گوندر ھَٿَ نہ پير، وِرھ منَجھھين وَھِڻو،
ڪُر ۾ قطارون ڪري سُورَن لايا سيرَ،
مون جِئَن گھاري ڪيرَ، ھيڪلي ريءَ سَڄڻين.

بيت - 4

اُٺي جِئَن مورَن، اؤڀَڙَ وَلھارَن ۾،
سا پَر گوندرَ ڪن، جُھ ڦوڙائو سَڄڻين.

بيت - 5

لائي جو ويا، جو سو منجِھھين ٿو مَچُ ٻَري،
سو اُجھامي ڪِئَان جِنھن سوريندڙُ سُپرين.

بيت - 6

ڪُھَڻُ تہ ڪچائِي، سُور نہ سانڍڻُ سُٿَرا،
اڃان تہ آئِي، ڏِيلَ مُنھنجي ٿو ڏُکَھ سِين.

بيت - 7

جِيئَن سو تَئَيءَ تَرو، کامِي کوري وچَ۾،
مونکي ڏنو سَڄڻين منجهان سِڪَ سرو،
وَرُ جھيڻو اِيءَ پرو، مَ ڦوڙائو سڄڻين.

بيت - 8

اُڀريَم انگُورَ، سُتي سُپيريَن جا،
کايو کايو سُورَ، لُڇيو لوچِيو اُٿِيان.

بيت - 9

ڳَرِنِ ۾ ڳَرھيج، روئي ڪِجِ مَ پڌرا،
تان سُوران ڻي سَھيج، جان لاھيندڙ ڪو لَھين.

بيت - 10

ڳَرھ مَ ڳُجھو روءُ پڌرِ وجھ مَ پِرينءَ ري،
سُورَنِ سُڀَرُ ھوءِ، ھِنئيڙا ڪُم ڪَنُن جِئَن.

بيت - 11

لاھ مَ پَچاران، سُکِھ مَ سُمَهُ جِندَڙا،
ڪَر جھوري ڪيڻان، ڪالھوڻيان اڄُ گَھڻِي.

بيت - 12

جِھڄِي جھانءِ ڪَري، ماٺِ نہ اچَي مُون ھِنئَين،
سَڄَڻَ سي ساري، ھو جَنھِين جو ھيُرئُون.

بيت - 13

جھوري جِھڄَڻ جھانءِ، مون جَنھِين جي نہ لَھي،
آيل اِئين مَ ڀانءُ، ڪي آءُ جِيندي اُنِ ري.

بيت - 14

جاءِ نہ سڄو ڏِينھُن، ھِنئَڙو اوٺِي وَڳَ جِئَن،
مُون پِريانسِين نِينھُن، ڇِنَڻُ ڪارڻ نہ ڪَيو.

بيت - 15

لاھِيان جي نہ چِتان، الله اُنِ نہ وسران،
مڙھيو منجھاران، جِيءُ منھنجو جَن سِين.

بيت - 16

پَل پَل ٿو پَلياس پَلڪَ نہ رھي پرينءَ ري،
جنھن جھوريءَ کان جھلياس، جِھڄِيو تَنھن جھوريءَ پوي.

بيت - 17

توڻي جانِي جُدا ٿئَي سُوڌو سُوال پُڇنَ،
سَندا جي پِرينَ، سانڍي ڪَجن سُوکڙِي.

بيت - 18

سُڪِي جِئَين سانٽُون ٿئي ڳالهيون مَنَ منجھَان،
ڪنھنکي حالُ سَلان، مَرُ ٿِيُون چِڻڪن چِت ۾.

بيت - 19

ھَريو ھَٿُ ٿِيوم، ڳِل وھاڻو پُسيو،
سَڄَڻَ ياد پِيوم، سُڀاڻي صُبوح جو.

بيت - 20

ڪَڪَرَ منجهہ ڪَپارَ، جُھڙُ نيڻنِئَون نہ لھي،
اڄ منھنجي چِت ۾ اُٺا پِرين اَپارَ،
آءُ سَڄڻ، لَه سارَ، ورھ ويڙھي آھيان

بيت - 21

رون مَنجھيئَي مِينھُن، ڪَوھ ڪرينديس ڪَڪَرين،
سُرلو سارو ڏِينھُن، مُون پِريان جو نہ لھي.

بيت - 22

سُتي سنڀِريوم، ڪو ڳُڻُ ٻاروچن جو،
ڪنڌِ وھاڻو ڀِنو، ھَريو ھٿُ ٿِيوم،
سڄَڻُ ياد پِيوم، جاڙَ جِيان ٿِي جيڏيون.

بيت - 23

سَڄَڻَ سَنڀرِيامِ، پييَمِ ڪَرُ ڪَپارَ ۾،
جِھڙي تِھڙي حال سين پرين نہ وِسرِيامِ،
ھَريا ھَٿَ ٿِيام، نَيڻنون نِير وَھي.

بيت - 24

سَنڀريو جِيان، ڳالهيون پِريَم تُنھنجون،
ڳُڻُ ڪيترا ڳَڻيان، ٿورَن مٿو ناه ڪو.

بيت - 25

جُھ سي سَنڀرجَن، سَهُ جَنھين سِين اوريان،
لُنئَن لُنئَن ھيٺِ وَڄَن، رَڳُون ربابن جئن.

بيت - 26

چتَرُ رھي نہ چِتُ، سورين صبرُ نہ ڪري،
سَڄَڻُ ساري نِت، ويڳائو ٿِيو وڄلي.

بيت - 27

چَترَ رَھي نہ چِتُ، وَڻين واڳِيو نہ رھي،
رَئيءَ لٽجي نِتُ، ھِنئَڙو واٽِ ورکَھ جِئَن.

بيت - 28

چوري چوري چِتُ، جان نِئَينءُ وھاڻِيءَ نِڪَران،
نِيھُن گھُرائي نِتُ، پِريان سَندَي پيرَ ۾.

بيت - 29

چيتاريان چُڻڪان، سَنڀاريان سَھِي،
اندرِ رُوحَ رَھِي، مونکي صورت سُپيريَن.

بيت - 30

چيتاريان چُڻڪن، وساريان نہ وسَري،
ويرو تار ڏُکَن، سَڄڻَ ڀڳو ھَڏُ جِئَن.

بيت - 31

چيتاري چوندياس، ڳالهيون سڀ کي سڄڻَين،
جُھ مقابل ٿِياس تہ سڀ وڃنم وسري.

وائي - 1

جو نَوازي ڏَڏَ، آسرَ لاھ مَ اُنَجِي،
ويھُ داتا جي درَ تي لنگها لاھي لَڏَ،
اوڏايان اوڏو گهڻو، ڪوڙا ڪَرئِين سَڏَ،
اگلِن کي اوڏو وِھي، گندا ڪري گَڏَ،
ڪَھڙا جَڏَ جَڏوئيين جُود مَھندان جَڏَ؟
اڳيان عجيبن جي مشڪل ٻڌڻُ مَڏَ،
آدمُ تيانئين خَلقيو، ھوءِ جا کَڄِي منجهان کَڏَ،
اُوليءَ ۾ عبداللطيف چئي ساجن ڏيندو سَڏَ.

فصل ٻيو
بيت - 1

سَڄڻُ نہ سان ڀيٽِ، ڳجھ ڳرھيان ڪَن سِين،
ڳالهيون انھيءَ ريٽِ، سَلا ٻَڌِي موريُون.

بيت - 2

ڳالهيون پيٽَ وَرَن ۾ وڌي وَڻُ ٿِيون،
پَرسِين مون نہ ڪَيُون، گوشي پرينءَ نہ گڏيا.

بيت - 3

ڍوليو ويئَڙو ڍور تي، ٿي سِيءَ گذاريان،
مادر مُون مَ چور، نہ تہ پڌر پُونديس پِرينءَ ري.

بيت - 4

ويو ٻاروچو نِڪري اَڱَڻَ چاڙھي اَنگُ،
روئِي ڏِنو رَنگُ، ويچاري وَڻَن کي.

بيت - 5

جِتي نِينھان نِڪڻِي رائو رُڃَ رَھُون،
لڳي پيرَ لڪَن سين ڇِڄي ٿِيا ڇُھَون،
تان ڪا سار لَھُون، ھُوتَ ڪَمِيڻي سُپرين.

بيت - 6

ٻاھر لڳهَ نہ ڪو، اندر جُھور جھڙ وھي،
وسائيندي وڄڙي حُبُ جنھينکي ھوءِ،
لالَن جَنِي لوءِ سي اوڳاڻِين نہ اکيُون.

بيت - 7

مُون تان لاھ مَ سُپرين اکين جا آگِم،
ڪري ملارُ مِينھَن جِئن وسي لاھ وَھَم،
تو ڏٺي مون غَمَ، ڏينھن جا ڏور ٿيا.

بيت - 8

ھينئَڙو پرين ڪڏھين ڏُکھ نہ ڏکويو،
سُکن جا پيو تا ڦوڙايو سڄڻن.

بيت - 9

نيڻَ نہ نِنڊون ڪَن، ڀڳو آرس اَکُئين،
اُجھامِيو ٻَرَن، توکي ساريو سُپرين.

بيت - 10

سَنِئَين نہ سيڻان، ناه اُبتي اُنَسِين،
وڃ سَھِي ويڻان، تو نہ سَڙندي تَن ري.

بيت - 11

گُونِي ۽ گُونِي پِرين پَٽائي گَجُ جِئَن،
جي مَن مُجوني، سي ڪِئَن وَڃَن وسري.

بيت - 12

اندر اَندرِيون جِئن سي وانجھيءَ لَٺِ۾،
مون تَن تيتَريُونَ، تہ ڪئن مِلبو سَڄَڻين.

بيت - 13

جِئَن سي کُوھِيءَ نارَ، وَھِن واريءَ گاڏُئَان،
ھِنئَڙو پِريَان ڌَارَ، نِبيريانس نہ نِبري.

بيت - 14

سَٻرَ سِيءُ پِيو، نہ مون سوڙ نہ گَبَرو،
نھ مُون ڪانڌُ نہ قُوتُ ڪِي، جوڀَنُ وَھِي ويو،
تَنھِين حالُ ڪِھو، نِڌرَ جَنھِين نِجُھرا؟

بيت - 15

اُتَر اوتُون ڏي، نہ مون سوڙِ نہ گبرو،
سِيُ سارينديُون سي جَنھن نِڌرَ نجِھرا.

بيت - 16

اُترَ ڏِنِي اوتَ نہ مُون سوڙَ نہ گبرو،
چارَئِي چُنِيَ پوتَ، مون ريڙھيندي راتِ ڳَئي.

بيت - 17

نِينھُن نِھائِينءِ جان، ڍَڪِيو ڪوھ نہ ڍَڪئَين،
ڄَرَ ڄيري ڇَڏي، تہ ڪِئَن پچندا ٿانءِ!
سندِي ڪُنڀاران، ڪَن ڪَريجا ڳالھڙي.

بيت - 18

نِينھن نِھائينءَ جِئَن، ڍَڪيو ڪوھ نہ ڍڪئَين؟
ڄرَ ڄيري ڇڏي، تہ رَڇُ پَچِندا ڪِئَن؟
تون پڻ ڪريج تِئَن، جئَن ڪنڀار ڪرن ڪَمَ سين.

بيت - 19

نھائينءَ کان نِينھُن، سِکُھ منھنجا سُپرين،
سَڙِي سارو ڏِينھُن، ٻاھَر ٻاڦ نہ نِڪري.

بيت - 20

نيڻ نھائينءَ جان، سُتي لوڪِ ڍڪيا،
اُجھامِيو ٻَران، توکي ساريو سُپرين.

بيت - 21

ڪِي جو ڪُنڀارَن، مِٽيءَ پائي مَنيو،
تِنھان مان تِرَ جيتري جي پئي خبر کَرنِ،
ھي تان ھُوندَ مَرَنِ، ھُنِ اڱڻِ اوراتو ٿِئَي.

وائي - 1

جي سيڻائي سَڱُ، تي ٿي ڏونگرُ ڏوريان،
ويو ٻاروچو نِڪري، انگُن چاڙھي انگُ،
اُٺَ مَ پلاڻِيو اوٺِيا، تان ڪو دَميو دَمُ،
ميڙي مينديءَ، گُلڙا، رات رَتائون رَنگُ،
ٻانھي ٻاروچن جي پَٽيءَ لَڳڙي وَڃُ،
مون آنسين نہ ڪيو ڇِنَڻ ڪارڻ سَڱُ،
جان ڪوھيارو ڪيچ ۾، تان مون ڀئي نہ ڀَنگُ.

وائي - 2

سرتيون سُکڙِيُون، ساريان پيرُ پانھنجو، جاڳو اکڙيون،
توبَهَ آھي تَنکِان، جي ھَٿان مُون ٿِيُون،
لَلاڻيءَ جِي لوءَ ۾ ساري راتِ سُيُون،
مونکي ڏِئين نہ مُنھن ۾، جي مون ڪالَھ ڪِيون،
ڳالهيُون پِريِمَ تُنھنجون وڌِي وَڻَ ٿيون،
گوشي پرين نہ گڏيا، کَر سين مُون نہ ڪيون،
مون پنھنجي پرين سي ڳجُهيون ڳالھڙيون،
منھنجا ڪم ڪَريم تي، ٻيا ڪن ٻِيُون،
حُسنُ راھُو مَنَ جو، منھنجو آه مِيون،
ھَنڌِ نہ آھي ھيڪڙي، ميمڻِ جو ھِنئَون،
ڪوھ ڪبو تَن کي، جنھِين منجهہ ڪِيون،
ارتو اوتَڻُ سِکيون، عادَتَ اکڙِيُون،
الله، عبداللطيف چئي، صاحِبَ ڪِجِ سَنيُون.

وائي - 3

ھاڙھو ڳاڙھو ھوتَ، ڪيچي ڪالَھ لنگهي ويا،
سِڪَ ٻاروچي نہ لھي، مٿي تائين موتَ،
لَنگھيندي لَڪن ۾ پاڻان ٿِيَس پوتَ،
مَتان مُونکي ڇڏئين، ھِت ھوتاڻَي ھوتَ،
ڏينديَس ڏاڍئِين ڏونگرين توھِين ڪارڻ جھوتَ.

وائي - 4

جِئَري زِيارَت، جي مان ھوءُ پِريَن سِين،
سَڌر منھنجا سُپرِين، مون تان لاھ مَ ھَٿَ،
موليٰ مون کي ميڙِئَين سُپيريان جي سَٿَ،
ڇَنڊيان کِه اکين سِين، پيرين وجھان ھَٿَ،
ڏُوران ڏِٺُ۾ سُپرين، ھُيَم جِنھِين جِي سِڪَ،
اَديون عبداللطيف چئي، مڃيائون مِنَٿَ.

وائي - 5

نيئَي پِريان کي ڏيج تانڪو نِينھَن نِياپو،
ڪڏھن ڪيو مُون ڪونڪو سِيڻَ سِياڪو،
اٿم گهڻو ان جو اندر الاڪو،
ڪڏھين مُڪائُون ڪونہ ڪو ڏکُيا ڏوراپو،
وڃي ڏِجا مُئِيءَ جو پانڌيا پاراپو.

وائي - 6

ڏيھ وَڻَ ٿِيا مئيءِ کان ڏُور جانِي اَلو،
ھَلَڻُ سُڻي ھوتَ جو مُئَين نہ معذور،
ڪيچين ڪرھ پلاڻيا آڻي اُٺَ اَسُور،
تو ڪِيئَن ويَڙو وسري ساجَن ڪھڙي سُور.

سُر ليلان چَنيسر

فصل پھريون
بيت - 1

داغُ تُنھنجو داسَڙا جِيري مٿي جَن،
تُون ڪِئَن مَٿان تَن، چَنيسر چِتُ کڻين؟

بيت - 2

داغ تنھنجو دائِما ماري معذورين،
سائينءُ ڪارڻ سُپرين وڃِجُ مَ ڏُورين،
آءٌ تو حُضُورين، مَڻِيو وجھان مَچَ ۾.

بيت - 3

مَڻِيو وجھَان مَچَ ۾، ھائِيءَ ھَڻان ھارُ،
ڀِري جي ڀَتارُ، تہ ميريائي مانَ لَھان.

بيت - 4

مڻيو وجھان مِٽيءَ ۾، ھائِيءَ ھَڻِي ھارُ،
صُحبِي سُکُہ سيد چَئي، ڪَرئين ڪوھ قرارُ؟
راجا ريساڻو گهڻو، سَٽاڻو سَرِدارُ،
چوڏِس چَنيسر ڄامَ جو ڏيھان ڏيھ ڏَھڪارَ،
ٺاڪُرُ اکئَين ٺارُ، مڻئَي تي ٿِي مَٽِئين؟

بيت - 5

جو تو مَڻيو ڀانئَيو سو اصل ڪُوڙو ڪَچُ،
ھِنَ ڌُتاري ھارَ کي سوڀِي ڀانئَن مَ سَچُ،
ھاڻِ ٿِي ڳالهيون ڪري ڳَچ،ُ اڳيان حرف لھنديئَن ھيڪڙو.

بيت - 6

مَڻئ مٿي موھِجي چَريو چِتُ ٿِيو،
ھارُ گَھڻِي ھوڏ مان ڪُڄاڙو سَريوءِ،
اڳھيِن انگ لِکيوءِ، پوءِ آيوءِ ڏئُون ڏُھاڳَ جو.

بيت - 7

مَڻِيو ھارُ ھڻِي، پَلنگ سِر پِٿُون ڪريان،
ويو چِتُ کڻِي، وينڊَريارو وَلَھَو.

بيت - 8

مڻئَي تي موھِجي، مُوڙِھي ڪِيُئي مَرَڪُ،
چَئي چنيسرَ ڄامَ سِين وڌو تو فَرَقُ،
وري ويو وَرَقُ، آيُئَي ڏَنءِ ڏُھاڳَ جو.

بيت - 9

مَڻئَي مٿي جي ھُئَا، تَن چِٽَن ڦيريُم چِتُ،
ھار کَٽنديَس ھوڏَ ۾، نيبَھ ٿيدُمِ نِتُ،
ڪُونروءَ جو ڪِرتُ، مونھان مٿاھون ٿِيو.

بيت - 10

مَڻيو ناه مڻيون، جو تون پَسي ھارُ ھرِکِئَن،
اَصل آھي اَڳھِين سَنديون ڪُوڙَ ڪَڻِيُون،
اِن گھوڙَن ھَنئي گَھڻِيُون، دوَسِنئَان دور ڪيون.

بيت - 11

چانڪ ھار کَٽنديس ھوڏ ۾ ٻيو ڏِھ بھ لھندس ڏاتِ،
وھاڻيءَ پرڀات، مَندي اُڀينِ تون مامرو.

بيت - 12

مَڻئَي تي موھجي، ھارِيَ ڳِيڙُئي ھارُ،
ڪوڙين ڪيا ڪيترا اِنِھَين خَر خُوار،
ڀِري ويو ڀَتارُ، آيُئِي ڏئُون ڏُھاڳ جو

بيت - 13

سوئِي وَرَڻ ويريين سائِي انگن لوڏَ،
ڪا ٻڌندي ھوڏَ، آءٌ ٿي ڪانڌ ڪَسوٽيءَ چاڙِھيان.

بيت - 14

جيڪي چئَين ٿِي ھيرَ، تُنھنجي ا ٺين پتي جي اڳ چيئي،
تھ خُون سڀيئَي بخشيا مَنَ ۾ آڻي مَھير،
ھاڻ جھڙا کڻيئي پير، تھڙا موٽي آيئ مُنھن۾.

بيت - 15

اَصُل ھُوا لِيلان جا مٿي ماڙِيءَ ماڳَ،
چئَي چَنيسر چاڙھين لَکين ڏيئَي لاڳَ،
پييون ڪَنبن راڻيُون سوڀِيُون منجهہ سُھاڳَ،
چِت چوريائين چاڳَ، تِتِ آيس ڏنڀُ ڏُھاڳَ جو.

بيت - 16

تَان ڪا وائِي وار، دلاسي جِي داسَڙا،
تون مُنھنجو وَلَھو، آءُ تو ۾ طمعدار،
ڍَڪي ڍولَ گُذار، لَڄَ مُنھنجي لوڪَ۾.

بيت - 17

ھَنئِي ڦِٽو ڪر ھار، سون ڦُلن سِين ڪَنجرو،
کوءِ سَواھندڙ پَٽَ جو جنھن مان وڏوڙو واپار،
ڪِيَڙُئِي جو ڪارُون ڪري، سوڍيءَ جو سِينگار،
تون مُنڌ مُٺي بيمار، جو ڳِچيءَ جو ڳھڻو ڪرين.

بيت - 18

ھُلي ھارُ ھُئو، ٿيم بھانو بوڇ جو،
ورَ ٿو ولھيُون ڪري ڏوٻاسا ڏيو،
ھٿان مون پِيو، کَمين نہ کانديلا سپرين.

بيت - 19

ڍولا ڍيل مَ مُون، ڪانڌَ ڪَمِينِي آھيان،
سِڪَ تُنھنجي سُپرين، ڀيري وڌيَس ڀُون،
مُون وَرُ تُونھِين تُون،تو وَرَ وَھُون ڪيتريُون.

بيت - 20

ڀينر ڀريو داسڙو چنيسر چئَي،
ھي جو ڏَنڀ ڏُھاڳ جو سَگھان ڪِين سَھي،
مُنکان تان پَئَي، کمِين نہ کانديلا سُپرين.

بيت - 21

ھيبت ڪانھَ ھُياس، تہ ڪا دِل مَٽِيندو داسِڙو،
پرينءُ ري پشيمان ٿي، جڏھن ھٿان ڪالھ وياس،
سُورَ پرايائين سيد چئَي، پوءِ ٿي ڪَلَ پياس،
ڪُوَڻت ھارَ ڪِياس، ٿِي چري چنيسر ڄام ري.

بيت - 22

سُڻو ساھِڙيون سَرتِيُون وَرُ نہ مُنھنجي وَس،
دعوا پھرين دَس، ڀڃيو ٿو ڀورا ڪري.

بيت - 23

جي وارو نہ ڏِئي تہ پُڻ مُنھنجو وَلَھو،
آءٌ تنھن آسري، ويٺي ولھُون گھاريان

بيت - 24

توڻي ئِي مَڏِيي تہ پُڻ مُنھنجو ولھو،
آءٌ تنھن ڀلي کي، پاڻ پرڻيان ڪيترو.

بيت - 25

ھُيَس دادلي درگاھ جِي ٻِيو درجو ھوم واءُ،
چانڪَ کِلي چڙھنديس کَٽَ تي ريجھائينديس راءِ،
ڪؤنرُو، جھڙيُون ڪيتريون دايُون دَر مھنداءِ،
پوءِ اھڙو ئِي الله، جِنھن کِلندي کان وَر کَسِيو.

بيت - 26

تو ڪوٺِي تو ڊوھِي، تو ڌِڪي ڪِيس ڌارَ،
پئَي رھيا پَٽَ ۾ سوڀيءَ جا سينگارَ،
مڻئي مُٺِيس جيڏيون، ھائِيءَ وِڌيَس ھارَ،
دوستنيون دُور ڪِيس ھِن ڪوڙِي اوَڳڻھارَ،
آھيان عيبَ دَارَ، سِڪان ٿِي سُھاڳَ کي.

بيت - 27

تُون ڪوٺِين، تُون ڊوھِين، ڏِئين تُون ڏُھاڳُ،
دوست تُنھنجو داسڙا دل اندر مُون داڳُ،
ڀانيان سڀ سُھاڳ، جي مُنکي وَرُ وھارئين.

بيت - 28

جي مُنکي وَرَ وھاريين مٿي ھَٿ ڏيئي،
تھ پاري ۾ پَئَي، ھوند ڪانڌ ڪميڻِي گھاريان.

بيت - 29

لِيلان حِيلا ڇَڏِ، جي تون صُحبي سِکِئَين،
پائي پاندُ ڳِچيءَ ۾ پاڻُ غريبي گَڏِ،
ھَڏِ نہ چُوندُءِ لَڏِ، جي ڪارُون آڻِئين ڪانڌَ کي.

بيت - 30

جي ڪارُون آڻئَين ڪانڌَ کي، تہ روئي ريجھائيج،
لِيلان لِيلائيج اٿيئَي ماڳُ مِنَٿُ جو.

بيت - 31

جي لِيلائي نہ لَھين تہ پُڻ لِيلائيج،
آسَرمَ لاھيج سَڄَڻُ ٻاجِھيندڙ گهڻو.

بيت - 32

لَکڻَ ڪِيمَ لَکيج، جِئَن مُوراھِين ناه مُون،
مونکي مَلھائيج، وارو ڏَيئَي وَلَھا.

بيت - 33

چَنيسَر سين چاڳ، مَتان ڪَا مُنڌَ ڪري،
جان مون پوءِ پروڙيو، تہ ھيُ نہ ماڻي ماڳُ،
ڏَمِريو ڏُھاڳُ، سِگھو ڏِئِي سُھاڳِڻِئَين.

بيت - 34

چنَيسَرَ سِين چاءُ متان ڪا مُنڌَ ڪري،
ڪانَڌَ ڪنھينجو نہ وڻي گِيرَبُ ۽ گاءُ،
جي ٿِڙي ٿورڙياء، تہ دوسَ دَسائي داسڙو.

بيت - 35

ڏُھاڳان سُھاڳِڻيون ڪَھڙي ڏوھ ڪَنبَن؟
جِئَن جِئَن پاڻُ پَسَن، وَرُ وڏُوڻو ايَھِين.

بيت - 36

ڏُھاڳان سُھاڳِڻيون سَڀَئ ڪَنبَن،
ڪوھ ڄاڻان کي ڪَن، وارو ڏيندو ولھو.

بيت - 37

ڏٻَريُون ڏُھاڳِڻيُون ميرا مُنھن سندان،
ويھي وَرَ سيڻان ڪانڌ نہ اوريو ڪڏھين.

بيت - 38

ڪانڌَ ڪَمِيڻي آھيان، ھلايان نہ حُجَتَ،
چنيسرجي چِت، ھوند ڪَتُ نہ لايان ڪڏھين.

بيت - 39

گهوريو سو سُھاڳ، جنھن۾ پسين پاڻکي،
ڏوري لَهُ ڏُھاڳُ جنھن ڪرلاھُو داسڙو.

بيت - 40

اوڳُڻ ڪَري اپارَ، تو دَرِ آيس داسڙا،
جئَن تو رُسَڻَ سَندي روحَ۾، تئَن مون ڀيڻي ناهِ ڀِتارَ،
سائِينءَ لڳ سَتارَ، ميٽ مَدايُون منھنجُون.

بيت - 41

نَڪِي ٻانھُن ۾، نہ ڪِي ڳَرِ ھُئَومِ،
نھ سِينڌِ نہ سُرمون، نہ سِينگارُ ڪَيومِ،
تيلانِھَين ڪانڌُ سَندوم، رُکوئي رَءِ کڻي.

بيت - 42

سونا ڪُرَ ڪَنن ۾، ڳِچِيءَ ڳانا ھار،
ٻانھوٽا ٻانھن ۾، سِينڌ سڻڀا وار،
تيلانھِين پِيءَ پَچار، ڪانڌَ منھنجي ڇڏيي.

بيت - 43

پُوچا ڏِٺم پيرَ، ڍَڪَڻَ مٿي ڍولَ جا،
مُون ڀانيو تَنھن ويرَ، ڪوجھي ڪندو پرتَڙي.

بيت - 44

ٿِڙِڪي پَاسي ٿوڪُ، تِرڪي تَڪَبَرَ پئي،
اچيو اچيو اگلي چئَي ليلان کي لوڪ،
اَندر اُوڀالنِسين ساڙي ڪِيائُنس سوڪُ،
ٻالاپڻ جو ٻوڪُ، ويو ويچاريءَ وِسري.

بيت - 45

وَر وسري تہ ڪوه، پر وَرَ نہ وِسريوس،
تھ ڪو اَڱڻ اُنداھوس، ڪون چوندو ڪڏھين.

بيت - 46

جيڪي ڪَمَ سَندام، جوٺا ڏِٺا جيڏئين،
کِلن سڀ مَٿانم، ساھيڙيون ۽ سرتيون.

بيت - 47

ھُئَيئَين تہ گهڻو ھوشيارُ ڪَل بھ ھُيئَي ڪانڌ جي،
تو ڀانيو موچاري ٿِيان، ڳِچيءَ پائي ھارُ،
ڪانڌُ ڪوڙِيءَ جو نہ وڻي سَئَين ڀَتين سِينگارُ،
وَھَمَ لَھي وينجھارُ، دليون پَرکي داسَڙو.

بيت - 49

سُھاڳ پُڻ سَنبران، ڏُھاڳ پَڻ ڏِٺوم،
ھن اڀاڳي حال کي کڻي ھٿين ھار ڇِتوم،
تِنھان پوءِ پيوم، قَدُر ڪانيارين جو.

بيت - 50

ڏٺئَي جي ڏھاڳُ، جي مون وَرَ وھارئَين،
مُنکي تُنھنجو سپرين سَڀوئِي سُھاڳُ،
اَجھو ۽ تون آڳُ، وڏو آھينم ولھا.

بيت - 51

ھائِي وجھان ھِن ھارَ کي منجهان کارَ کِڻِي،
ڦِٽائي ڦٽو ڪريان ھٿن ساڻ ھڻِي،
توسين ڄام تڻِي، اگليون سڀ اوڇُون ٿِيون.

بيت - 52

جيڪر ڀانيان ايئَن تہ ڪا دل مٽيندو داسڙو،
تھ سور لڳندي سيئَن، ھوند ھٿين ھارُ نہ جھليان.

بيت - 53

تو در آيس داسڙا اوگڻ ڪري اَپار،
جي تُون رُسڻ سکِيين تہ مُون ڀيڻي ناھ ڀتار،
اونڌا شال آچار، ڪانڌُ ڪنِھن سين نہ ڪري.

بيت - 54

ڳوڙھن ڳاٽُ ڀري، جان آينَ اڳوڻيءَ ھيرَ،
تا نہ آتڻ نہ جيڏيون پلنگين نہ ڏسان پير،
ھاڻ کمندي ڪير، جيئَن سرتين سانگ سِڌ ا ريو.

بيت - 55

ٻي متان ڪا وِرسِي ڪارا پسي ڪيس،
ڍول پراھي تنکي ولھا جني ويس،
راڻيون نہ پسي لبيس، دليُون پرکي داسڙو.

بيت - 56

جان مُون پوءِ پروڙيو تہ اِيُ وڏوريو واپار،
ھاڻ کڻ ھِيءُ پنھنجو ھار، واري ڏي مُون ولھو.

بيت - 57

کِلي ھار ھٿَ ڪيئَي ٿي سرھي سانجھيءَ وير،
خبر نہ پيئَي تِھير، ڪا پِرھ ٿيندي پڌري.

بيت - 58

ھي جي ڏُوڻ ڏنجاڻيون الله ڪِيم اچن،
منھن تي مِٺيُون چٺيون پرپٺ گِلائون ڪن،
تني ڪاپاتين، جيڏيون مُون سِين جاڙَ ڪئَي.

بيت - 59

چانڪ چڙھيندس کٽ تي، ريجھائينديس راءِ،
اھڙو ئي الله، جو پورھتيون پيش ڪري.

بيت - 60

تو جو ڀانيو ھارُ، سو سُورن جو سَڳڙو،
چنيسر چت کڻي پيو پورھيتِ جو پارُ،
اَوڻِتِ جو آچارُ، ڪانڌَ ڪَنھنِسين مَ ڪري.

بيت - 61

ڏاھِي ھُيس ڏيھ ۾، سَرتِين منجهہ سُڄاڻِ،
ڪا جا پيم ڪاڻِ، جِئَن مُنھن مٿاھون نہ کڻان.

بيت - 62

سي ڪيئَن ڪاپائتيون، ھارُ جَني جي ھَٿِ،
ڏنين نہ ڏوڻ ڏنجاڻين پيشانيءَ جي پَتِ،
مُٺي مُوڙھييءَ مَتِ، جيئَن دوست وڃايُئي داسڙو.

بيت - 63

ھيئَن ڪريو ھونئَن ڪرين ھيءَ ڪنھن آڇين گَتَ،
وَرَ وسُوڙي آھيان پسي تُنھنجي پَتَ،
مُنکي آئي مَتِ، ٻِيُون ڪَنَبندِيون ڪيتريُون.

بيت - 64

تاسِري تيل پِيو ڪوسو چڙھيو چُلھِھ،
ڪني ھَي جي مُلِھھ، آءُ ليلان جا وَلَھا.

بيت - 65

لله ڏاھِي مَ ٿيان، ڏاھِيُونئِي ڏُکَھ ڏِسن،
مُونسِين مُون پِريَن، ڀورائِيءَ ۾ ڀال ڪيا.

بيت - 66

جڏھن جر ھاريو ٿي جکريءَ رنئي ڏِئَري دارَ،
ڍولي تڏھن ڍيليئَن، صُحبي ٿِيئَي نہ سارَ،
چنيسر ڀتارَ، حيلو ڪِيو ھارَ جو.

بيت - 67

او ڏمريو ڏِسُ، حيلو ھَنئَئَين ھارَ جو،
سُڻيو سڀ سَرتِيُون، اِيُ وَرَ نہ ڪنھين وَس،
دعويٰ پَھرئين دَسِ، ڀَڃيو ٿو ڀورا ڪري.

بيت - 68

ڪوڙِينِ تُنھنجون ڪامِڻيون، تون ڪوڙين سَندو ڪانڌُ،
مونکي ڇَڏمَ داسڙا، تہ وڃان نہ وِڻِواندِ،
مون ڳچيءَ ۾ پاندُ، تو چنيسر ھٿَ ۾.

بيت - 69

چنيسر چورَنگ، ٻِرنگو لوڪُ ٻِيو،
تنھنسين ڇِنئَو سَڱ، وڃيو ھارَ ھَٿُ ڇُھين.

بيت - 70

چَنيسَرَ جي چِتِ ۾ ڪِي جو اَڳُ ھُئو،
تِھانپوءِ ٿِيو، مَڻِئَي سَندو مامِرو.

بيت - 71

سَوري ساٿاريا، پَڪو سَھو ولارِئو،
چنيسر ڪانڌا، تان مون ھِئَن نہ ڀانَئَيون.

بيت - 72

ڏِسي ڏَنڀ ڏُھاڳ جو ڍوليا آءٌ ڍائي،
ڪانڌ نہ ڪوئي ڪڏھين ٻر ٻر ٻاجھائي،
پائي پاند ڳچيءَ ۾ اڱڻ تو آئِي،
وارين نہ وائي، ڪا دلاسي جي داسڙا.

بيت - 73

ناتو نماڻين جو مَڪَر ڍول ڍِلو،
ڪونھي ڪميڻن جو بگر تو بِلو،
تُنھنجو نام نِلو، وَٺِيو ويٺِي آھيان.

بيت - 74

وڏيري ھُياس، ميڙو مون گَھرِ سَرتِئَين،
ھٿ ڇُھُڻ ھار جي ڪڙي ڪانڌ ٿِياس،
ڍولي ڍيلِياسِ، آيمُ ڏَئُون ڏُھاڳ جو.

بيت - 75

وڏيري ھُياس چَنيسر جي راڄَ ۾،
دُھلين دَمامِين نُقرين پَرِ ۾ پُڇياس،
ڍولي ڍيلياس، ٿيس ڏھَاڳڻ ڏيھ ۾.

بيت - 76

ھُيَس ھِندورن ۾، پييم ڪانَہ پَرُوڙَ،
مڻئَي سندي مامري ڪوجھي وِڌيَس ڪوڙ،
سامھان ٿيم سُورَ، ويو وَلُٽِي وَلَھو.

بيت - 77

سَڀِيئَي سھاڳڻيون، سَڀِن ڳچيءَ ھارَ،
پَسڻ ڪارڻ پرينءَ جي سھسِين ڪَن سينگارَ،
ڍولَ تِنھِين جي ڍار، ھيٺانھيون ھلن جي.

بيت - 78

سَڀيئَي سھاڳڻيون، سڀني ڳچيءَ ھَسَ،
پسڻ ڪارڻ پرينءَ جي وڏا ڪِيائُون وَسَ،
ڍول تِنھِين جي گَس، ھيٺانھيون ھَلَن جي.

بيت - 79

سڀيئَي سھاڳِڻيون، سَڀنِي مُنھَن جَڙاءُ،
سَڀڪَنھن ڀانيو پاڻکي تہ ا يندو مون گھر راءُ،
بيٺو تن درانءُ، جي پَسِي پاڻ لڄائِيُون.

بيت - 80

سُتي خُواب لڌوم جَان ھُيس ھوتَ حُضورَ،
گھٽِيُون گھمندي ڍول سين نئَون نينھن لڳوم،
جاڳي جان ڏٺوم تا پاڻان ڦٽ فراق جو.

بيت - 81

لَڄَ مُنھنجي لوڪَ ۾ واريءَ جِئَن ويئَي،
جئَن اٽو پئَي پاڻيءَ ۾ پِگھرجِي پيئَي،
مٿي ھَٿَ ڏيئَي، ڪانڌِ نہ ڪوٺي ڪڏھين.

بيت - 82

لِيلان جِمَ لَکائيين صحبي ساڻ سڄاڻ،
آھِئَين گهڻو اڄاڻ، مُڇُڻ پُوري نہ پئَين.

بيت - 83

لِيلان جِمَ لَکائين، چئَي چنيسر ساڻُ،
وَر سين وڙِھيو اُٿئَين، موڙھي مُٺوئي پاڻُ،
ڀوري ڪَيُئي ڀاڻُ، تي آيُئي ڏنءُ ڏُھاڳ جو.

بيت - 84

لِيلان پُوري نہ پئَين، چئي چنيسر ساڻُ،
تو جو ڀانيو پانھنجو، ريساڻو راڄاڻ،
پاڻان ڌَار پُرياڻ، ڪانڌ ڪَنھِنجو نہ وَڻي.

بيت - 85

چئَي چَنيسَرَ ڄامَ سِين، لِيلان تون مَ لَکاءِ،
دوس تُنھنجو داسڙو، کاند وڏيائي کاءِ،
تھ ڍولو ڍَڪ سندياءِ، عيبن کي آڏو پئَي.

بيت - 86

چئي چنيسر ڄام سين، ليلان لَکاءِ مَ تُون،
اِيءُ ڪانڌ ڪنھنجو نہ ٿِئَي، نَڪا مُون نہ تُون،
رئنديون ڏِٺيون مُون اِن دَرَ مٿي دادُِليون.

بيت - 87

چئَي چَنيسَرَ ڄَامَ سِين، لِيلاَن لَکايوءُ،
تو جو ڀانيو پانھَنجو، تنھنجو پَرو ڪون پِيوءُ،
ڪونُروءَ ڪانڌُ سندَوءَ، دوست ڪيو داسڙا.

بيت - 88

سارجُ سَڀيئِي، لِيلان لَکڻَ پانھنجا،
وَرَ سين وِڙھيو اُٿئين ڏوراپا ڏيئَي،
نھ ڄاڻان ڪيھي، چَنيسرَ جي چِت ۾.

بيت - 89

لِيلان لُڇُ مَ ايترو، اُٿِي سُور ٻُھارِ،
ڍولو اَڱڻ پار، ڪانڌ ڪمينيءَ آئيو.

بيت - 90

لِيلان لُڇُ مَ ايترو، اُٿي اَڱڻِ سور،
اَبو ڏاڏو گهور، پَاڻَ سُوڌو پرينءَ تانَ.

بيت - 91

لِيلان لُڇُ مَ ايترو ويئي ڳالهہ ھَٿان،
چنيسر ھٿان، ڪونہ پُنو تو ڪاڄڙو.

بيت - 92

لِيلان ڇَڏِ ليھورَ، وَڃُ پنھنجي مائٽين،
اسان پڻ لھي ھور، تُون پڻ سُکياڻي ٿئَين.

بيت - 93

ليلان ڇڏ ليھورَ، وَڃُ پنھنجي مائِٽين،
ابو ڏاڏو پانھنجو مٿان چَنيسَرَ گهور،
زاريءَ ڌارا زور، ڪِينَ ھَلَندو ڪَانڌَ سِين.

بيت - 94

ليلان ڇڏ ليھورَ، وَڃُ پنھنجي مائِٽين،
ھار منجھارون ھور، تو سوڀِي سُور پرائيو.

بيت - 95

ڪَؤنرو ڪوسو چاڙِھيو تُون ليلان پنھنجو لاھِھ،
سَندي ھارَ اُھاءِ، وڃي اور ارٽَ سِين.

بيت - 96

ڍولا اولا نہ سَھان، آڏا اڏِيَئي جي،
تو وَرَ وَھُون ڪيتريون، مون وَر تو وَري،
پِرتان پير ڀري، ملھائج مِسڪِينَ کي.

بيت - 97

جي مُون موڙِھي مَتِ، تہ تون پاڻ سُڃاڻِج سپرين،
اصل اوايَنِ جا عيب ڍَڪيئين تون اُتِ،
اِيءَ پَر تُنھنجي پَتِ، جئَن وِلھيون ڍڪئَين وَلَھَا.

بيت - 98

نَھيو ٻَڌيو روءِ، اڱڻ جھوڪيو ڪَرَھو،
ڪو چَنيسَرَ چوءِ، ليلان وڃي لڏيو.

بيت - 99

لَڏ تہ لڏايوءِ مُنڌ مَ روڪيو ماڙھُئا،
ھيءَ اُھائي جوءِ، جِنھن مڻيءَ تي وَرُ مَٽِيو.

وائي - 1

آءُ پرين جي گَھرِ پِيھي، ميان چنيسر،
ھارُ ھٿان مون ڇڏيو،
پُڇنِ لِيلان، ھُو ڪَنِ حِيلان، ٻَھر اچيو ٻيئَي،
دوسَ نِيائون داسڙو ويساھي وَرُ ويھِي،
اَوَڳُڻَ عيب مَٺائيون، ڍولا ڍَڪُ سڀيئَي،
تو دَر اچي داسڙا آر ڪنديس ڪيھي،
آيَسِ عبداللطيف چئَي، در تو پيھِي.

وائي - 2

مون تي وَھرِ وَري، وارو ڏيندم وَلھو،
توکي ساري سُپرين، آءٌ پونديس ماڳِ مَري،
توکي سَري سُپرين، اسان تان نہ سَري،
اسان توريءَ نَاه ڪا، ڳجھاندرَ ڳَري،
اديون عبداللطيف چئي، مون تي مُحبن مَھَرَ ڌري.

سُر بلاوَل

فصل پھريون
بيت - 1

وِسَهُ اِنَھِين ويڻَ کي، جئَن دعوتَ ڪِي داتا،
مضَمضَه واتان، وِجھ تہ ڏيئَي وات ۾.

بيت - 2

ڪڍي گھَل گھَران، صُلحُ ڪَر سُلطان سِين،
تھ تون تِنھن دران، ڏِيھاڻي ڏاڻَ لَھين.

بيت - 3

پِيءُ مَ طَھُورا، وانءُ اورانگھي اوريان،
وچان جي وصالَ کي، سي سَڀ اُجُورا،
حاصُلُ حُضوران، سَمي جي سَڀُ ٿئَي.

بيت - 4

سما تو سِر ڇَٽُ نات پاڳارا پُرسَ ٻِيا،
ڳَھَڻَ تُنھنجي ڳَڃُڙي اچي جالَ جَڳَٽُ،
جِن جيھائِي پَٽُ، تَن تيھائي بِکيا.

بيت - 5

ڀيريُون ڀيري ڀَڃُ، ھي جي منجهان پُوريون،
ٻي دَر ڪنھين مَ وَڃُ، ري ھاشمِيءَ ھيڪڙي.

بيت - 6

سمو تن سَڏَ ڪري جَنتِي وڏو ويرُ،
اُٿي تہ آجي ٿِيان، پاءِ پاکوڙي پيرُ،
تو رِيءَ ٻيو ڪيرُ، سَرَڻِيَن جا سوٺا سَھي.

بيت - 7

سَرَڻِيَن جا سوٺا سھي، وسِيلو وِلَھن،
لُڏي ڪِين لطيف چئَي، اڳيان لالُ لَکَن،
جِت ڪوڙين ڪِينَ ڪُڇَن، اُت پاٻوھي پَڌرو.

بيت - 8

جو ڇُليون پَسي نہ ڇَڪيو، تنھن واکاڻيو وکَھ،
لُڏي ڪين لطيف چئي، لَکَنِ اڳيان لِکَھ،
پير نہ موڙي پانھنجو تِکيءَ پيئي تِکَھ،
سَرڻن ڏي نہ سِکَھ، ھَڪل سين ھالارَ ڌَڻي.

بيت - 9

تَڙِ تَڙِ ڪي مَ تَرسُ، سَرُ نِھارج سَڀَرو،
ڏيندئي لَکَھ لطيف چئَي، راڄ راھو جي رَسُ،
وِلھا جِنھن وھا ڪيا، پاڳَ تَنھين پَسُ،
ڪَوڙين لاھي ڪَسُ، جو ڳالهائي ڳاٽُ کڻي.

بيت - 10

آروڙجِي اُٿيو، ديمن پِيَسِ دُکَھ،
لاٿائِين لطيف چئي، عالم تَان اَھُکَھ،
تَن سَرڻِن ٿيا سُکَھ، جي اَجھي آئيون اَبِڙي.

بيت - 11

آروڙجي اُٿيو، ديمِن پيَس دانھنَ،
پاٻوھيو پيرَ کڻي، سمو سرڻَن ڏانھن،
مَٿان مٿي ٻانھَن، اُڀو آڇي سلطانَ کي.

بيت - 12

علاؤالدين آئيو، تنھنجي ھاٿِيءَ ھاڪَ ھَنِئَي،
ڀڳو ڪوٽُ ڪُفارَ جو، پيئَي ڀُڄ ڀَئِي،
آرَڻ ٻَڌي ابڙي، ٿي رَڻ ۾ رُڪ رَئِي،
تيغين تاءُ تِکو ڪيو، سَگھي ڪون سَھي،
”رَب ھَب لِي اُمَتِي“، چڙھيو ڄام چَئَي،
سمي سام کَنِئَي، سَرڻن جو سُکُ ٿيو.

بيت - 13

علاؤالدين آئيو، تنھنجي ھاٿيءَ ھنئَي ھاڪُ،
ڀڳا ڪوٽ ڪُفارَ جا ڏِسي طمطراقَ،
مُڙسَنِ مُنھَن پَئيِ وِيا سڻي ديمين ڌاڪَ،
چَئي ”رب ھب لي اُمتي“ چڙھيو بھادر بُراقَ،
پِڙ ۾ اچي پاڪَ، سرڻين کي سُکھ ڪيو.

بيت - 14

علاؤالدين آئيو کڻي ڇَل ڇُڳيرُ،
ڪنھين ڪين ھمِٿيون، ڪانَ جھليندو ڪيرَ؟
سومرن سام کنئَي، ابڙي ڪيو اُٺَ پيرُ،
ھو مَھائِين ميرُ، پر مَستُوراتِن ماريو.

بيت - 15

سَرڻِن جي سُکُہ لاءِ سارَ کَنئَي سردارَ،
جي آيون ابڙي آڌار، سي سُونڱ نہ ڏينديون سومريون.

بيت - 16

آءٌ جکري جيھو پُرس پَسان ڪون ٻيو،
وائي جنھنجي واتَ ۾ ڏِيو ۽ ڏَيو،
وڃي ڇونھ وھو، ان در مٿي مڱَيا.

بيت - 17

ٻين مڙني ڏنيون، ڏئي نہ ڏونگر راءُ،
اَڻَ ڏِٺِن آڏو ڦِري، ڏٺِيُون ڏي ڪِئَانءُ،
لوريون لَکَھ مٿانءُ، ان مٿَيري موٽائِيون.

بيت - 18

اَبڙو آڳاھَن ۾، ڀَرَ جَھلو ڀاري،
سمي سوالين کي ويلِه وِساري،
مَنَھنُ مُني جَکرو، طاماعَنِ تاري،
پُڇِي سي پاري، جي عاجُز اُجورن ۾.

بيت - 19

ابڙو آڳاھن ۾، سَڀَرُ جِئَن ٻيلي،
سي پَٽ ڪنھن نہ پُوريا، جي ٿو ڀَرُ ڀيلي،
سڄڻ سانوڻُ مينھَن جِئَن رُڃُون ٿو ريلي،
اچن جي ويلي، تن بورَ بخشي ڀِٽَ ڌڻي.

بيت - 20

ابڙو وَڏَ وڙو سُوَڙو، جَلھي سَو سامُن،
سرڻن جا سوٺا سَھي، سمو سُونھن سَڀِن،
تو دَر تُرڪَ اچن، ڪِئَن ڪريندين ڪَڇَ ڌڻي؟

بيت - 21

پِڙَ ۾ اُڀو پاڻِ ساٿِين سَڏَ ڪري،
ڀلي جي لاڏاڻِ، سڀِ لنگھِيندا لَڪيُون.

وائي - 1

مون ۾ عيب اَپار، يار سَتار،
آءٌ جا طامع آھيان تُنھنجي،
ھيڪُ وڃايَم ويسَري، ڄاڻِي سڀُ ڄمارَ،
ھِنَ منھنجي حال جي، توکي سُڌ ستارَ،
اَمرَ اوڏي نہ ٿِيا، انھيءَ ڪَيس نِڪارَ،
جيڪي وَھي وجود ۾ سو تون ڄاڻين ڄاڻڻ ھارَ،
جيئَن سي گل گلاب جا، کڙيا کٽڻھارَ،
مونکي سِڪ سيد چئَي آھي مديني موچارَ.

فصل ٻيو
بيت - 1

جکرو جوڙي، پاڻِ ڌڻِي پَيدا ڪيو،
ڪيھَر جئَن ڪَرُ کڻيو، مُڇُون مَلِ موڙي،
سمنڊ جئَن سير ڪيو، ٿو ٻار جِئَن ٻوڙي،
گھوٽُ چڙھيو گھوڙي، پيچيَن لائِيا پيچرا.

بيت - 2

جکرا تون جِئَين تُنھنجو ڪَنين مَدو مَ سُڻان،
اَکِين ۽ ھِنئين، ٻِنھين تاري تنھنجي.

بيت - 3

جکرا جِئَين شال، تنھنجو ڪنين مدو مَ سُڻان،
جِنھين تو اچي ڪالھھ، نالائق نَوازِيا.

بيت - 4

جَکَرو جَس کرو، ٻيا مڙيئي خانَ،
مِٽي اُنَ مڪانَ، اصل ھُئَي ايتري.

بيت - 5

جکرو جس کرو، ٻيا مڙيئي ڄامَ،
مِٽي اُن مقام، اصل ھُئي ايتري.

بيت - 6

جکرو جس کرو ٻيا مڙيئَي مِيرَ،
جيان کريو جکرو تِئَيان نہ پُريا پيرَ،
مِٽي اُن خمير، اصل ھئَي ايتري.

بيت - 7

جکرو جَسَ کرو، ٻيا مِڙئي مَلَ،
سَمي جي سُھاڳ جي ڪَنھين نہ پيئَي ڪَلَ،
مِٽي اِنَ مُرسَلَ، اصل ھُئَي ايتري.

بيت - 8

جکرو جَسَ کرو، ٻيا سڀ اَنيرا،
جيائين جڙيو جکرو، تِيائين نہ ٻِيا،
مِٽي اِنھِين ماڳان، اصل ھُئَي ايتري.

بيت - 9

ڏِٺي جادم جکري چِت نہ ٻيا چڙھن،
تھ ڪي کوھ کَڄن، جَھ سَرُ لَڀي سَڀرو؟

بيت - 10

سَرُ نِھارج سَڀَرو تَڙِ تَڙِ ڪِيُم ترسُ،
لاھِيندئي لطيف سين مٿان قلب ڪَسُ،
اوڳَا ڇڏ آرسُ، اوڏو ٿي تہ اُجرين.

بيت - 11

جان تُون ساقي آھيين تان وَٽِي وچ مَ وِجُھھ،
جود تنھنجو جکرا آھي ثاني سِجُ،
نينھن پيالو نِجِ، خالص ڏِج کُھين کي.

بيت - 12

ھَٿان جادم جکري وَٽي وِچُ نَپوءِ،
پئي پُر سو ٿئي جو حاتم پاسي ھوءِ،
ڪيف ڌارا ڪوءِ، جئَي ڪو مَ جَھانَ ۾.

بيت - 13

ھَٿان جادم جکري وٿي وچُ نہ پوءِ،
پي پي سو پُر ٿِئَي، جو حاتَم پاسي ھوءِ،
ڪَيف ڌاران ڪوءِ، جِئَي ڪو مَ جھانَ ۾.

بيت - 14

ھَٿان جادم جکري وٿي پوءِ مَ وِچُ،
اچو آيا نِچُ، سمي وائي وات ۾.

بيت - 15

راھوءِ جا رَھيام، سَنيھا سَريرَ ۾،
ٻِيا دَرَ وسريام، ڏِٺي جادم جکري.

بيت - 16

راھُو تنھنجي ريت، پَرَکنڊين پَڌري،
گهڻا گھوڙي چاڙھئَين مسافِرَ مسيت،
پُڇين ڪانھ وڏيِت، جي آيا، سي اَگِھيا.

بيت - 17

جکري جِھو جوان ڏسان ڪونہ ڏيھن ۾،
مُھُڙِ مِڙني مُرسلين، سَرسُ سندس شانُ،
فَڪانَ قابَ قوسَين او ادنيٰ“، مُيسرُ ٿيسَ مڪانَ،
اِي آگِي جو احسان، جنھن ھادي ميڙيُم ھھڙو.

بيت - 18

جکري جِھو جوان ڏسان ڪونہ ڏيھن ۾،
مُھُڙِ مِڙني مُرسلين، سَرسُ سندس شانُ،
فَڪانَ قابَ قوسَين او ادنيٰ“، مُيسرُ ٿيسَ مڪانَ،
اِي آگِي جو احسان، جنھن ھادي ميڙيُم ھھڙو.

بيت - 19

جيھُس ڪونہ جھان ۾ سنڌ سورت، ھند ھاڻ،
در داتا مڱُ مَڱتا، ٻي جي ڪڍ مَ ڪاڻ،
پاٽوندر پاڻ، حال پسي ڀالُ ڪري.

بيت - 20

ڪري آس اپارَ، پاري جھليو نہ رھي،
ٻيلي ۽ گِرنارَ، اُٺو گنگا جَرُ جکرو.

بيت - 21

پيھي پِنُ پاتارَ ۾، جِت ڳڙه گنگا جر راءُ،
ڇڏي حِيلا ھِنَ ھنڌَ جا، ٿي جکري پاسي جاءُ،
اوڏو ٿِيءُ الله کي، کاڄُ تِنھنجو کاءُ،
سُکن ايندُئي سَاءُ ويلَه وينديئي وسري.

بيت - 22

ڏَمِريو تہ ڏئي، پَرچي تہ پاٺَ ڀَري،
جُنگَ جکري کي، ٻئَي چڱيون چت ۾.

وائي - 1

آسرو آھي، يا الله مونکي ھوتَ دوستَ حبيبَ جو،
جان جان اوڏا ڪرھا، پُڄَان تان نہ ڪاھي،
موٽُ منھنجا سُپرين، واڳون وَرائي،
شفاعت جا شفيع جي، تنھن۾ ڦِير ھَڏِ نہ آھي،
مير محمد ﷺ ڪارڻي، اڙيا ڇُوٽائي،
اھي ڪم ڪريم جا، جِئَن لنگها لنگهائي،
لُطفَ ساڻُ، لطيف چئي، مُوڙھا مِلائي.

فصل ٽيون
بيت - 1

جو مُلن کي ميھڻو، سو ئِي مُون سردارُ،
پُٺِيَ لائي پانھنجا ساقِي ٿِيو سُوارُ،
آھي ”اَسدُ اللهِ“ جو عَطا کي آڌارُ،
ڪِلي ويرَ ڪٽڪَ ۾ حامي ھِمَتَ ھٿيارُ،
جابِرُ ذوالفِقارُ، ھردمُ آھي ھَٿَ ۾.

بيت - 2

ليبِي لَعنتِيَ کي آڻِيءَ ۾ آھي،
انڌو مُون عَلِيلَ تي سينو ٿو ساھي،
علِي شاھ اچيجُ تون، تِنھن ڪافِرَ تي ڪاھي،
لُڻِي وجھ لاھي مٿو مَجُوسِيءَ جو.

بيت - 3

مار مَ مُطِيعَ کي مَجوسِيءَ کي مار،
وڏَي جَنگ مَ وسار، نَنڍِيان نفعو ناه ڪو.

بيت - 4

ننڍيان نفعو ناه ڪو، وڏي مَ وساري،
مَجُوسي ماري، اڪبرَ ڏي اچيجُ تون.

بيت - 5

اصغر ڏي آھين گهڻا، تون اڪبر ڏي آءُ،
متان لوڙو لاھئين مجوسيءَ مٿانءُ،
حيدر جي ھٿانءُ، وڙھ تہ ويري مارئين.

بيت - 6

پانڊَپ سين نہ پاڙِيان سوين ٻيا سَردارَ،
آھي مِثِلِ مِينھَن جي سَخي تُنھنجي سارَ،
حاتِمُ ھَزدهَ ھزار جُھڙ تُنھنجي جَھپيا.

بيت - 7

جُھڙَ تُنھنجي جَھپيا، ھزارين حاتِمَ،
ڪوجھَن سندا ڪَمَ، ڪاملَن ري ڪيرُ ڪَري؟

بيت - 8

جي تُون آسائُو آئيو، تہ ونئَن جکري لائي،
متان وَڙُ وڃانيين ڪنھن ٻي دَر لِيلائي،
سَمي سامائي، چِنتا لٿِي چارڻين.

بيت - 9

جي تُون آسائُو آئيو، تہ چانئُٺ ٻي مَ چوڙ،
ڪِيرا ڪُميتن جا، کڻي آڻي کوڙِ،
ان دَر عراقي گهڻا ڇانگون ڪيو ڇوڙ،
تِنھن سيَد وڏِي سوڙِ، جِنھن۾ مَٿو ھنيو مَڱڻي.

بيت - 10

سَمو سخاوت جي ويٺو پُڇي پَر،
ڪوٺيو ڪنگالَن کي ڏئي دلاسا دَر،
مَٿي ولَھن ورَ، ڏِھاڻي ڏاتارَ جي.

بيت - 11

ويٺو ڏِسي ڏاتار، ٻڌيو ماڻڪ موريين،
ڪَٽُ نڄاڻي ڪِي ٻِيو وڄا جو واپارُ،
لٿو ڏُرتُ ڏُڪار، جُنگ ساماڻِي جکري.

بيت - 12

ڪوھ نہ جُھارِئين جَکرو، جَنھن ڏيھ ڍَيا ڏيئَي؟
جي لُڏيا ٿي لِينگُھنِ ۾، شالُن ۾ سيئَي،
سَمي سڀيئَي طاماعُو تار ڪِيا.

بيت - 13

اَلله جُنگَ جِيَن، جَنھين اَجھي گھاريان،
شالَ مَ سُڪي وِيرَي، جِئَان پِيءَ پِيَن،
مُرڪَڻ اَکڙِيَن، تو ڏٺي مون سُکھ ٿيو.

بيت - 14

اِيندي لَٿِي اُڃَ، پيرَ پَريندي ٺَريا،
منجهہ ويرَيءَ سُڃ، ڪَر لڌي رڻِ اُڪارئين.

بيت - 15

تون اوڍَرُ تون اَوڍَڪو تون اَجھَو تون آڳُ،
ھِتِ پُڻ تُنھنجو تَڪيو، مھند پڻ تونِھين ماڳُ،
سي لوريون ڏِيَن نہ لاڳُ، جي اَجھي آيُون ا بڙي.

بيت - 16

سَڌَرُ شھتيرن ۾ ڀَرَ جَھلو ڀاري،
سمي سوالين کي ويلھَين وِسارِي،
پُڇي سي پاري، جي عاجِزَ عجوزن ۾.

بيت - 17

اَکِين سوئِي اوڙَکِيو، جو ڪَنين سومِ ڪَرَنُ،
ماءُ منھنجو مَنُ، ڄام پَسنديئي پَتيو.

بيت - 18

پَسنديئَي پُر ٿيا، جکرو ئي جاجِڪَ،
تِئَان ڏِٺِي مَڱڻي طَھُورا جي تَڪَ،
سَمي ڀَڳِيَن سِڪَ، واصِل ٿيا وصال ۾.

بيت - 19

جي اُڌَمِيو اڄ، تہ وَسندو سون ٻُڻي،
جالَ ڍئِيندو جُنگ، جَڳُ ڍئيندو جکرو.

بيت - 20

جَن نہ جُھاريو جکرو ويلھ تن نہ وڃي،
سمو تني سڃي، جي اَن توڻيا عالم ۾.

بيت - 21

اَجھي جنھنجي آھيان، تنھن وڏي ڄام ڄَمارَ،
ٻاجهہ جنھنجي بار، اٺئَي پھر اگوندرا

بيت - 22

جئَين گنگا جَر ھاريو تِيئَن اکين پُنو نِينھن،
سِڪي ٿي سلام کي سُڀان سارو ڏِينھن،
سَندو موتين مينھن، جال وسايو جکري.

بيت - 23

دُڪو دارُونءُ ھيڪڙو جي وِڪامي پَدم،
سندو ڀريو قدم، ٿو جال پياري جکرو.

بيت - 24

دُڪو دارُونءُ ھيڪڙو جي وِڪامي نيل،
سمو ڄام سبيل، ٿو جال پِياري جکرو.

بيت - 25

اُڌَمِيو اوڙاهُ، لکين وَھَن واھُڙا،
سمي سَرو چڪائيو پيئي شاه گداءُ،
ھوٿياڻي ھَٿاءَ، وَڙَ بھ وَڃَن واسئَيا.

وائي - 1

جئَان ڏنائون پيرَ، جئان ڏنائون،
ڀَڳا ڪوٽَ ڪفار جا اچي عليءَ شير،
مٿي اڱڻ آئيا، سُونھَڻ لڳا سيرَ،
جيانئَي نبيصھ نِڱيو ڀَري مُبارُڪَ پيرَ،
لٿا ڏُکُ، سُکَ ٿيا، ٿي واڌائيءَ ويرَ،
لُطف تو ريءَ لطيف چئي، ڪندو ٻيو ڪير.

فصل چوٿون
بيت - 1

وڳَندُ وَري آئيو، وَسِن ڪِينَ وِڌوسِ،
گُندي، مانيءَ، ماڳُ موچارو پاسي پيرُ ٿيوس.

بيت - 2

وڳَندُ وري آئيو، پينارنئُون پوءِ،
مَحڪُم لَڳَس موچَڙا، ذرو نہ ڏنُس جوءِ،
ويٺو ايھَين چوءِ تہ پيران پاسي نہ ٿيان.

بيت - 3

اَسُورَ سَندي آسري ويٺو آه وڳندُ،
ھَڏ نہ ڇڏيندو ھَنڌُ، آيس بُوءِ بھار جي.

بيت - 4

اَسُورَ سَندو آسرو وڳندُ کي وڏو،
جُسي ۾ جَڏو، پَرَ کِيَڻَ تي کُڙا کڻي.

بيت - 5

وڳندَ وَري آئيو بَدُو سِين بَد بُوءِ
خاونَد ڏي خوشبوءِ، تہ سُرھو ٿيان سيگھ ۾.

بيت - 6

وڳند وري آئيو، ڪِنو ٿي ڪوجھو،
ڇڏي نہ موزو، لڳس آر عطارِ سين

بيت - 7

داتا سَندي دَرَ تي وڳند ويٺو پَسُ،
تنھن روڳيءَ کي رَسُ، جو آلُودو آزار سِين.

بيت - 8

دائِمُ آھي در تي وڳندُ ويچارو،
عطر سين آرو، لڳس تي لڏ کڻي.

بيت - 9

داتا سندي در تي وڳند ٿي ويٺو،
بَصَرَ سين بازارَ ۾ ڪَرَ واڻيو ڄيٺو،
دران تنھِين پيٺو، جِت ڪُفر تان ڪِينَ ٿئَي.

بيت - 10

وڳندُ وري آئيو، نِسورو نَرڳ،
گندا گلابي ڪَري سيد جو سَرڳُ،
عطر سين اورَڳُ، تہ ھُئَين سَدائين سُرھو.

بيت - 11

وڳندُ وري آئيو، بَدُو بي نِمازُ،
جِئَن تِتِر مٿي بازُ، وڳَندُ تِئَن خوشبوُءِ تي.

بيت - 12

وڳندُ وري آئيو، ڪوٽَڙِيان ڪُلاٽُ،
سَندو ڪِرڙ ڪاٺُ، ھَڻُ نَرڳيءَ کي نِڪَڻين.

بيت - 13

ٻانڊو ٻيلي نہ ٿِيو، وَرُو اَڄُ ويو،
پيٽَر پَنڌِ پِيو، سُونھاري سيد ڏي.

بيت - 14

جِھڙا ڪانگ ڪرار جا تھڙا ٽُڪِيل ٽوڙ،
جيڏانھن عالم آسرو تيڏانھن پيين سوڙھ،
سُڃن ڪئي سادات کان موڳن پسو موڙ،
پائي ڳِچِي نوڙ، ھَڻندَن نيئِي ھاوي ۾.

وائي - 1

ڍَڪَ ڍَڪِيندو، مُون نہ ڇَڏيندو، شِفيع شافِعُ سُپرين،
اَنڌا اُونڌا، آکُڙيا سڀ نِباھي نِيندو،
وٽان ويچارن جي دارُون پاڻ ڌريندو،
جي ڏُوھارين ڏاکڙا، لَڪَ سي لنگهائِيندو،
نُورُ ناڪارُو نہ ڪَر، محمدصھ مِنٿَ مَڃِيندو،
ھِتِ پڻ حامِي ھِنجو، اڳيان آڌر ڏيندو،
طھُورا تَڙيَنِ کي، پانڊپ پياريندو،
پاڻُ سُڃاڻي پاڻھِين، ڪامِلُ ڪَرم ڪَريندو،
تَنبُو آڻي ناءُ ۾، عاصِيَن ڪاڻ اَڏيندو،
داتا دوزخيَن تان ليکو لَھرائيندو،
رسَڻَ ويَرَ رَسي ڪَري، مُشڪَ رنگُ مَٽيندو،
”رَحمةُ لِلعالمينَ“ اھُکي آڳهُ ٿيندو،
اُتي عبداللطيفَ جو ھادي ھٿ جَھليندو

سُر ڏھرُ

فصل پھريون
بيت - 1

ڪَرڪي ڳالھَڙيون ڪَنڊا ڍور ڌَڻيَن جُون،
ڪِئَن سي راتَڙِيُون، ڪنَھنپَر ڏينھن گذارِئين؟

بيت - 2

ڪر ڪا ويھي ڳالهہ، ڪنڊا ڍورَ ڌڻين جي،
ھِھَڙي اڄ حال ڏُکيا ڏينھنَ گذارئين.

بيت - 3

ڪنڊا تو وٽان سَچُ ڪ سيڻَن لَڏِيو؟
مَڃَرُ تو مَٿان، ڇَڻيو پوءِ ڇُڳِئَين.

بيت - 4

ڪنڊا ڪُڄاڙيا، اُڀو آھين ريلَ ۾،
پِريُن پُڄاڻا، سُڪي ڀانگو نہ ٿِين.

بيت - 5

ڪنڊا ڍور ڌڻين توکي ڪونھي سُور،
لامُن مٿي ٻُور ھُوند نہ چاري ھيترو.

بيت - 6

جي تو ھُئَڙو وَڍُ، ڪنڊا ڍورَ ڌڻين جو،
پاڻان ڏيئي ڏَڍُ موري مڃر نہ ڪَرئين.

بيت - 7

جي تو ھُئَڙو سُورُ، ڪنڊا ڍورَ ڌڻين جو،
مٿي لامُنِ ٻُورُ موري مڃر نہ ڪرئين.

بيت - 8

ڪنڊا تون ڪيڏو، جڏھن ڀَريو ڍورُ وَھي؟
جَسودَن جيڏو، تو ڪو گڏيو پَھيڙو؟

بيت - 9

سَچُ ڪِ سُڪو ڍورُ، ڪنڌيءَ اَڪَ ڦُلاَريا،
جُنگن ڇڏيو زورُ، سَرُ سُڪو، سُونگي گَيا؟

بيت - 10

جڏھن ڍاڳي ڍورُ، ٻئَي وَھَن ٻَليار ۾،
تڏھن تازڙِيُن طورُ، ھُئَو جسودن سِين.

بيت - 11

سُڪي ڍوُر ڍَيُون ٿيو، ڪنڌِيءَ ڏنو- ڪَائُو،
پاڻي پَٽيھَلَ۾ اڳيون نہ آيو،
ماڙھن ميڙائو، ڪنھين ڪنھين ڀِڻئَين.

بيت - 12

ڍورُ نہ اڳِين ڍارَ، مَھند مَلاحن لَکيو،
موڙي ڇوڙيا مَڪُڙا، پَسي پاڻيءَ پار،
جسودَن جيھا يارَ، پيا ويرَ وماسَ ۾.

بيت - 13

جَسوءَ تڙ بارن کڻي ڇني ڇڏيا،
رنو اکڙين، جڏھن ڦوڙايو سڄڻين.

بيت - 14

ڀيرُ ھُئي جوگان تڏھن تن نہ اڳيون،
مٿيريُون سيڻان، ويون ڪاڇو اُڪري.

بيت - 15

پَٽِيھل تو ۾ پُور اڳيون آھ نہ آبَ جو،
سُڪين ڪھڙي سُور، پيئَي واري وچَ ۾.

بيت - 16

پَٽِھَل چئَي پِريَن کي ساري آءٌ سُڪو،
آھيم اولاڪو، جَسوءَ تڙ جو جان ۾.

بيت - 17

جَان واھُڙ ۾ وَهُ، تان تُون مَڇَ نہ موٽيو،
ڪائي ۾ ڪوھ ڪَرئِين پوءِ موٽڻ جو پَهُ؟
سِر مٿي ٿو سَهُ، مَھمِيزون ملاحن جُون.

بيت - 18

جَان جَرُ ھُئَڙو جال تان تُون مَڇَ نہ موٽيو،
پُونيئَي اَڄ ڪِ ڪالھھ، سانڀويُون سانگُنُ ۾.

بيت - 19

جَان جَرُ ھُئَڙو سِيرَ تان تُون مَڇَ نہ موٽيو،
آڏا ڏيئَي ڪِيرَ گَھٽُ بھ جھليئَي گھاتُئَين.

بيت - 20

مَتو آھين مَڇَ ٿُلھو ٿو ٿُونا ھَڻِين،
جا تو ڏٺِي اَڇَ، تِنھن پاڻيءَ پُنا ڏينھڙا.

بيت - 21

ڏُوران پَسي ڏورِ، وَھِين جي وھُرون ڪَري،
ھُوند نہ وڌُوءِ ھَور مانگرياڻي مَڇڙا.

بيت - 22

جا تو گھَيڙي گَھٽِ، مانگرياڻي مَڇڙا.
نيئِي پڇاڙيا پَٽِ، تنھن ڪُنڍيءَ ڪَڍي ڪيترا.

بيت - 23

ڪُنڍي ڪَليَن وچَ۾ جڏھن ھَنئَي جن،
مُونکي مُون پريَن، ڪڍڻ جِي ڪا نہ ڪِي.

بيت - 24

ڪُنڍي ڪَلَينُ وچَ۾ جڏھن ھنيائون،
موتَ نہ ماريائون ڏور ڏيئَي ويا ڏُکھ جي.

وائي - 1

لائي جا ورَن کي، سا ڪانڌَ منھنجِي ڪورا،
اچن پِرين پَٻکَيا ڪَرَ ٻاٻيھو جِئَن مورا،
ماءُ ماريندم ڪڏھن انِ آريڻين جا ھورا،
سيڻين سرکَنڊُ سَپجي، ٻيو عطرُ پِريَن اَتورا،
ڇَپرُ کٿوري ٿيو، ٻِي تازِي ڦَلن ڦورا،
الله عبداللطيف کي سانَولَ ميڙِ سنڀوڙا.

فصل ٻيو
بيت - 1

مديني جا مِيرَ، سُڻ مُنھنجا سَڏڙا،
سَرَڻ تُنھنجي سِيرَ، تون لنگهائيين پَيڙَا.

بيت - 2

مديني جا ڌَڻِي سُڻ مُنھنجا سڏڙا،
تُنھنجي آه تَڻي، ٻي ڪنڌي ساريان ڪانڪا.

بيت - 3

مديني جا گھوٽ، سُڻ مُنھنجا سڏڙا،
ڪِجُ محمدصھ موٽَ، عاصِي تُنھنجي آسري.

بيت - 4

مديني جا شاهَ، سُڻ مُنھنجا سڏڙا،
ڪارڻ لَڳ الله، سِگھو رَسِجِ سُپرين.

بيت - 5

مديني جا شيرَ، سُڻ مُنھنجا سڏڙا،
ڀَر مُبارَڪَ پيرَ، عاصِي تُنھنجي آسري.

بيت - 6

مديني جا ڄامَ، سُڻ مُنھنجا سڏڙا،
آھيان تنھنجي سامَ، سِگھو رَسِجِ سُپرين.

بيت - 7

مديني جا مَلَ، سُڻ مُنھنجا سڏڙا،
جُنکي ڪانھي جَھلَ، آھيان تُنھنجي آسري.

بيت - 8

وائين مديني مَڱڻا اکيُون پير ڪري،
جِتي ماڻڪي محمدصھ ميرَ جي جَھرڪيو جوتَ ڪري.
پسي جوتَ جمال جي جِت نُنھَن سئَين نيڻ ٺري،
پِرتيون پيرَ ڀري، ڪِج زيارت ذوق سين

بيت - 9

ڇنا ڇَڄَ ھٿن ۾ ڪُلھن ڪوڏارا،
پورھِيي خاطر پانھنجي اٿين سوارا،
اوڏ بھ ويچارا، وڃن ڪاڪِيان لڏيو.

بيت - 10

ڪنڌيين اڪَ ڦُلاريا سانگَھ سُڪو گاهُ،
مُھراڻيءَ وٽانءَ، رويو رضا ڪري.

بيت - 11

رويو ريجاڻي چرين ڇڏيو پانئَر وَٽِ،
ڪُھي ڪِيناري چاڙھيُون ھُڙن وڪڻي ھٽِ،
تو سر مٿان سَٽِ، ماري ڏيھاڻي ڪري.

بيت - 12

ڪڏھن جھليين ٻَڪرا ويٺي منجهہ وٿاڻَ،
اوچتا پرياڻَ، آھن ڌَڻَ ڌڻين جا.

بيت - 13

ڌڻي سو وارئين واءُ، جو ميڙائو سڄڻين،
وِھيءَ واٽ مَٿان، ھِنَيڙِي آسَرَ نہ لَھي.

بيت - 14

سَڳر جو سُئو مُون، سو مُون آڇيو جيڏيئَن،
پئَي پُراڻو نہ ٿيو اَڃان نِينھن نَئُون،
تھ مُون ڏِينھن سئُون، جي ٻِيھر ٻاروچو مليو.

بيت - 15

مَٿي واٽڙَين، نيڻَ نِھارا مون ڪِيا،
ايندا مانَ پَسن مَٿان سَڳَرَ سُپرين.

بيت - 16

ڪيچيَن ڪارڻِ ڪالھَھ، نيڻَ نِھارا مُون ڪيا،
اِيندا پَسان شالَ، اوٺِي آريءَ ڄامَ جا.

بيت - 17

ھوتَن ڪارڻِ ھيرَ، نيڻ نھارا مُون ڪيا،
پُنھون ڀري پير، پُڇي مانَ پِياديين.

بيت - 18

اوٺِين ڪارڻ اَڄ،ُ نيڻَ نِھارا مُون ڪِيا،
پنھون ڄامُ پُھچُ، تہ لاھيُون اُڃ اکين کان.

بيت - 19

نيڻَ نھارين، سي اڄُ نہ اوٺِي آئِيا،
ھَنجُون نہ وَسائِين، پاڻِي پُنھون ڄامَ ري.

بيت - 20

نيڻَ نِھاري مُنھنجا روئِي ٿِيا رَتَ،
پُنھونءَ ھوءِ پَھَتَ، تہ پاري نِيَن پاڻَ سِين.

بيت - 22

نيڻ نھاري مُنھنجا روئِي رت ٿِيا،
جي ھَٿان ھوتَ ويا، سي اچن تہ آجِي ٿِيان.

بيت - 23

نيڻ نھاري مُنھنجا رتُ ٿِيا روئِي،
ڏُکَن جي ڏوئِي، ھَٿِ اسُونھَن جي.

بيت - 24

اڄُ اڱڻُ ڪيڻان آسَرَ لڳِي سوريان،
ڏونگِرَ ڏِينھَن لَڳان، مانَ وَرِ ڪَن سُپرين.

بيت - 25

ڏونگِر لڳِن ڏينھَن، مان وَر ڪَن سپرين،
ڪيَس نماڻي نِينھَن، آيلَ ٻاروچن جي.

بيت - 26

اللهَ جِئَن نالوءِ، تِئَن مون وڏو آسَرو،
خالِقَ تُنھنجي کاندَ جو پَرو پاندُ نَڪوءِ،
نالو رَب سَندوءِ، رھيو آھِم روحَ ۾.

بيت - 27

صاحب تُنھنجي صاحبي عجب جھڙي آھھ،
وڏي سگھ سَندياءَ، پاڻ وھيڻو آھئَين.

بيت - 28

صاحب تُنھنجي صاحِبي، عَجب ڏِٺي سُون،
پَن ٻوڙين پاتار ۾، پَھڻ تارين تُون،
جيڪَرَ اچِين مُون، تہ ميريِائي مانُ لھان.

بيت - 29

وڏي سَگھ سَندياءِ، ٻاجُھن ڀَريو آھئَين،
مُون تان مِھَرَ مَ لاھِھ، آءٌ تُنھينجِي آھيان.

بيت - 30

مِٺو جِئَن نالوءِ، تِئَن مون وڏو آسرو،
ڪو دَر ناه جِھوءِ، مون ٻيا دَرَ گهڻا نِھاريا.

بيت - 31

جيڏو تُنھنجو نانءُ، ٻاجهہ بھ اوڏِيائِي مَڱان،
رِيءَ ٿَنڀين، رِيءَ ٿوڻئَين، تَونُ ڇپرُ، تون ڇانءِ،
ڪُڄاڙو ڪَھانءِ توکي مَعلومُ سَڀَ ڪا.

بيت - 32

مَڪَر ڍولَ ڍِلو، ناتو نِماڻِين سِين،
ڪونھي ڪَمِيڻِيَن جو بِگَرَ تو بِلو،
تُنھنجو نانءُ نِلو، وَٺيو ويٺِي آھيَان.

بيت - 33

سَترُ ڪَر سَتارَ، آءٌ اُگھاڙِي آھيان،
ڍَڪِئَين ڍَڪَڻھارَ، ڏيئِي پاندُ پناھ جو.

بيت - 34

سَترُ ڪر ستارَ، مَڇُڻ عِيبَ اُپٽَيين،
ڍَڪِج ڍَڪڻھارَ، ڏيئي پاندُ پناھ جو.

وائي - 1

منھنجي ننڊَ نہ نيڻين، نيڻين ڪالھُون پوءِ لڪَن ۾،
موٽُ تون آيل منھنجي ماءُ، تان تو ڏکُھ نہ ڪيڻين ڪيڻين،
ھُوءِ نہ نِينَم پِاڻَسين، آءُ جا ويندَڙِي سيڻين سيڻين،
ڪالھوڻِيان اڄُ گھَڻِي ڪر جھورَڙِي جھيڻين جِھيڻين،
ٻِيون سڀ واڳيون ورن سين، آءٌ جا واڳڙِي ويڻين ويڻين،
ھِنَيَڙو ڏَاڙھونءَ گل جِئَين، روئي رَتو ڪيڻين ڪيڻين،
الله عبداللطيف چَئي، محب اسان تون ميڙين ميڙين!

فصل ٽيون
بيت - 1

ڪَرِ ڪو ڀيرو ڪانڌَ، مُون نِماڻيءَ جي نِجھُري،
پِرين تُنھنجي پاندَ، ڍولا ڍَڪِي آھيان.

بيت - 2

جِئَن تُون قائِمُ ڪانڌَ، تِئَن آءُ وَرَ ولھي نہ ٿيان،
پَکي ڇِنَا پاندَ، ڳَنڍُ نہ ڄاڻي ڪو ٻيو.

بيت - 3

ڪانڌَ ٻَيَن ڪيترا مون وَرُ وَڏِي وَٿُ،
مٿان ڏَيئَي ھٿُ، جنھن عَيب مُنھنجا ڍَڪِيا.

بيت - 4

ڪانڌَ ٻِيَن ڪيترا، مون وَرُ وَڏِي جُوءِ،
لوڪَ نہ اَچي اُوءِ، جي ڏسي عَيبَ اکيَن سين.

بيت - 5

ڪانڌَ ٻِيَن ڪيترا، مون وَرُ وڏِي کاندِ،
پاڻان ڍَڪي پاندِ، جي ڏِسي ڏوھ اکين سين.

بيت - 6

ڪانڌ ٻِيَنِ ڪيترا، مون وَرُ وڏي ذاتِ،
لوڪ نہ آڇي واتِ، جي ڏسي ڏَوھ اکين سين.

بيت - 7

وَرَ سِين وجِھيو ڪاڻ، کَر سين کِلُون پائِيين،
ڀوري منَڌَ اَڄاڻِ، ڪَڻَ ڇَڏيو تہ ميڙئين.

بيت - 8

سُتا اُٿي جاڳُ نِنڊَ نہ ڪِجي ايتري،
سُلطانِي سُھاڳُ، نِنڊَون ڪندي نہ ٿِئَي.

بيت - 9

ڪِي سُمَھھُ، ڪِي جاڳُ، نِنڊَ نہ ڪجي ايتري،
اِيءُ مانجھاندي جو ماڳُ، جو تو ساڻيھُ ڀانئَيو.

بيت - 10

جاڳڻ منجهان جَسُ، آھي الله جَن کي،
لاھيٿو لطيف چئَي، مٿان قَلبَ ڪَسُ،
ورَنہ ڪِجان وَسُ، صُبح ساڻُ سيد چئَي.

بيت - 11

سُتي نہ سَرندياءُ، ڪر پَچارَ پِريَن جِي،
وھامِي ويندِياءُ، گهڻا ھَڻندين ھَٿڙا.

بيت - 12

ھِي تان ٿورَڙِيُون، جي تُون ڀورا پَسِي ڀُلِئَين،
راتِيُون ٻيون گھڻيون، جي تو اينديون ھيڪلي.

بيت - 13

سُمَھَڻان ساڙو جيڏيُون جيڏوئِي ٿيو،
پِريَن سان پاڙو، منھنجو ننڊَ نِبيريو.

بيت - 14

سُمھڻان ساڙو، جيڏيون جيڏوئِي ٿِيو،
ھوتَ لنگھيا ھاڙھو، تون اڻاسِي اوجَھڙين.

بيت - 15

پِرھ ڦُٽي، راتِ گَئَي، جھيڻا ٿِيا نَکَٽَ،
ھاري ويَئَي وَٽِ، گهڻا ھڻندئَن ھَٿڙا.

بيت - 16

پيئِي جا پِرڀات، سا ماڪَ مَ پَسو ماڙھوئا،
روئي ڇُڙي راتِ، ڏسي ڏکُويِن کي.

بيت - 17

سَڄِيُون راتِيون سُمھين ڇَڏيو پِيءَ پَچارَ،
ڀانيَئي سڀ ڄَمارَ، سَڄَڻَ ھُوندا مان گَھرين.

بيت - 18

کوءِ ٻيريُون پَن ٻُور، ڦريو ڦاڪان نہ چَرين،
ساڻي پُٺيءَ سُور جڏھن تڏھن رُڃَ جو

بيت - 19

مَتي آھين روجھڙي چُڻي اُٿي ويڙھ،
مارئيڙو تو پير، چارو وٺي سِينڱڙي.

بيت - 20

ڍولَ مَ کڻي ٻانھنڙي پِرھ مَ کڻي پاندُ،
آءٌ پنھنجو ڪانڌُ، لوڪان لِڪِي رانِئَيان.

بيت - 21

مُسَن مُنھَن سَنرا، کَريا گهڻو کِلَنِ،
سي تان وِسرِيَن، آيا جَن ڪَمن لَئَي.

بيت - 22

ڦِريا پَسي ڦِيڻُ، کَريَن کيرُ نہ چَکِيو،
دُنيا ڪارڻِ دِين، وڃائي وِلھا ٿيا.

بيت - 23

اڄ گھُرجين يار بڊاماڻي پُنرا،
ڪاجي پيئَي پار، اچي ويرين ويڙھيا.

بيت - 24

اڄ گُھرجين تُون، بڊاماڻي پُنرا،
مٿان اَچِي مون، ويرين واٽُون لائِيون.

بيت - 25

اڄ گھُرجين ھِتِ بڊاماڻي پُنرا،
مٿان ڀَڳيءَ ڀِتِ، ويرين واٽُون لائِيُون.

وائي - 1

مُونسين ھوتَ نہ ڪَندڙا ھِيئَن، ماءُ ڄامَ نہ ڪُندڙا ھِيئَن،
الله مون نہ ڇڏيندڙا ڇپرين،
ھوتَن جي ھيڪاند کي، آءٌ رُوئان راتو ڏِينھَن،
ڇيڙي وِڌَيس ڇَپَرين، ٻاروچاڻي نِينھُن،
لُڪُون لَڳن ڪوسِيُون، ڏاڍا تَپنِ ڏِينھَن،
مون کي پِرِين ميڙئين، روجَھڙِيُون ميڙئين مِينھَن،
الله، عبداللطيف کي ساجَنُ ميڙِ سَميعَ.

فصل چوٿون
بيت - 1

ڪُوھ نہ ڪُڻڪِين ڪُونجڙَي، روھ نہ وئيئَن راتِ،
اڄُ تُنھنجِي تاتِ، سَرَ ۾ سارڻ آئيون

بيت - 2

للي ڏيئَي لاتِ، ڀڳا ڪوٽ ڪُفار جا،
وائي ڪن نہ وات، ٻَگھا ٻاتاڙا ٿيا.

بيت - 3

روھ راماڻا ڪَن، اَڄُ پڻ ھَلڻَ ھاريُون،
ڪرڳَلُ ڪُونجِڙين، رائي ۾ راتِ ڪِيو.

بيت - 4

وَڳَرُ اُڪيري، سَرُ ساريو سُورَ ڇَڙَي،
جُھڙي جِھڄندي ڏي، سَنيھا کي سَڄَڻين.

بيت - 5

وَڳرُ وساري، ويٺيئَن ڪِيئَن ماٺِ ڪري؟
ڪ تو نہ ماري، رُڻ جُھڻ سندي سَڄڻين؟

بيت - 6

وَڳَر ويا وَھي، ڪالھ تنھنجا ڪُونَجڙَي،
ڪَندِئن ڪوھ رَھي، سَرَ ۾ سُپيريَن ري؟

بيت - 7

وَڳَر ڪيو وَتَن، پِرت نہ ڇِنَن پاڻَ۾،
پَسو پکيَڙَن، ماڙُھِنئَان ميٺُ گهڻو.

بيت - 8

وَڳَر وچان ڪُونجَ جَھٽي تي بازُڙي،
ٻَچن ڀانيو اِيئَن، آيَل ايندي وانھَري.

بيت - 9

وڏي وڳر ھيرئين، چُڻي نہ ٻِيَن گَڏ،
ڪُونجَ ڪريندي سَڏ، ويئي وھامِي راتڙي.

بيت - 10

قِسمت آندِيُون ڪُونجڙيون، وطنُ- سَندُن روهُ،
ڪِنھنجو ڪونھي ڏوهُ، رزِقُ رازقَ ھَٿَ ۾.

بيت - 11

قِسمت آنديُون ڪُونجڙيون، وطنُ روھ سَندُن،
ڪَھڙو ڏوھ ڏِيون، ڪَرمُ قادِر وَسَ ۾.

بيت - 12

مَ لَنئَن ڪُونجي، ماٺِ ڪَر، چورمَ ھِنئَين چاڪُ،
ڦَٽُيون جي فِراقَ، سي گَھِر گھارينديُون ڪيترو؟

بيت - 13

مَ لَنئَن ڪونجي، ماٺِ ڪَر، چور مَ ھِنئَن سَلَ،
ڳوڙھا مٿي ڳَلَ، جِمَ وھاڻيءَ وَھائِيين.

بيت - 14

ڪونجڙيءَ ڪالَھ لَنئَي سَڄڻَ وِڌَمِ چِتِ،
آءٌ جنھن ريءَ ھِتِ، گَھنگَھر گھاريَان ڏِينھَڙا.

بيت - 15

اُترَ ڏي آلابَ، ڪالھُون ڪَرُ ڪونجَ ڪَري،
پِرين پَسِي منجهہ خُوا بَ وھاڻيءَ وا يُون ڪَري.

بيت - 16

ڪُونجُون ٿِيون ڪُڻڪَن، جيڪُس ھَلَڻ ھَارِيُون،
ٻَچا پوءِ اَٿن، وڃن وانڌا ڪَندِيُون

بيت - 17

آيُون ڍور ڍُري اصُل سَندي آسَري،
کَري ھَرَ ڀُون کَري پاڻان پيرَ ڏُکويا پَکَڻين.

بيت - 18

آئِيُون اَڳِينءَ ھيرَ اصل سندي آسري،
پِڙَ ۾ پَسان نہ پيرَ، سيڻَن ساجُھر لَڏِيو.

بيت - 19

وَڳَر ۾ وائِي، ڪالھ تُنھنجي ڪُونجڙي،
سر ۾ سارينئَي گهڻو ڀينَرُ ۽ ڀائي،
پَسين نہ ڦاھِيءَ، جا ماريءَ سَندي مَنَ ۾.

بيت - 20

ڇُني نہ اُڀي روءِ، سنڀاريو کي سڄڻين،
ھيءَ جِھڄندي جوءِ، تہ آءٌ اُڪنڊي آھيان.

بيت - 21

ڪُونج نہ پَسين ڪَکَھ، ڍَٻُ جِنھين سين ڍَٻيو،
ماريءَ ماري لَکَھ، وڳر ھَڻي ويڇُون ڪيا.

بيت - 22

ماري مَرين شَال، ڍَٻُ وَڃنيئَي ڍَٻُيون!
جِيئَن تو اچي ڪالَھھ، وڌو وِچُ وَرھَن کي.

بيت - 24

ڪونج نہ لکِيو ٻاڻُ، جو ماريءَ سَندي مَنَ ۾،
اوچتي پَرياڻَ وَڳَر ھَڻي ويڇُون ڪِيا.

بيت - 25

بَغَلَ منجهہ بندوق، ماريءَ ميرا ڪپڙا،
مارِيو مِيرَ مَلوُڪ، لتاڙيو لَڪِ چڙھي.

بيت - 26

چيتا ڪِيو چُڻيج، بڊاماڻيءَ بُٺِ ۾،
نيڻَن نِنڊ مَ ڏيج، ڇيڙُون ڇَپَر آئِيون.

بيت - 27

سيڙي سَنگھارنجي واءُ ڪُنڍيون ڪاھي،
مينھن نہ مَٽائي، جني سندا پَکڙا.

بيت - 28

سَنگھارن ساري، ساٿي ڏيج سَنيھَڙا،
سا ھيڪَلِي گھاري مُنڌَ ڪاڇي ڪَنڌئين.

بيت - 29

ڪيرُ ڪريندِي ريسَ، آيَل سَنگھارَن سين،
جَنھِين جِي خَمِيسَ، واريُون واري ڇڏيون.

بيت - 30

ڪاڇي ڪاھِيائُون، سچُ ڪ سنگھارَن لڏيو؟
مان تَن ماريائون، پاڻان وجِھي گوندَرين.

بيت - 31

ڪير ڪريندي ريس آيلِ سنگھارَن سين.
جَنِي جِي خَمِيس، مَنڌي مُور نہ مَٽَ ۾.

بيت - 32

ڪاڇي پيئي ڪُوڪَ، سَچ ڪ سنگھارن لڏيو؟
مادر اوءِ مَلُوڪَ، اُٺَي ويڙا اُڪري.

بيت - 33

ڪاڇو ۽ ڪوھِيارُ، ڏونگر سَندنِ ڏِينھڙو،
ساجُھرِ نَھِي بارُ ڪوھ نہ ويٺِئَين اُنَ سِين.

بيت - 34

جِيَنِ سي سَنگھارَ، اَجھي جِنھين گھاريان،
مانَ لَھنِئُون، سارَ، وچ ولھين ڏِينَھَنڙين.

بيت - 35

ڌَڻُ ڌارَڻُ، ڌارَ رھَڻ،ُ اِيءَ نہ سنگھارَن سِٽَ،
ڪاھي ايندا ڪڏھين مٿي وانڍِ وَھِٽُ،
جي ھاڻو ھُونِئي مِٽَ، تہ بھ اوڊو لاھ مَ اُنِجو.

بيت - 36

جِھڄان پسيو جھوڪَ، آيل سنگھارن جي،
جَن ٿي پِيَ پياريا منجهان مَٽَن موڪَ،
لَڏي وچان لوڪَ، اُٺي ويا اُڪري.

بيت - 38

جھوڪُون نہ جُھڻڪن، وَڳ نہ پسان وَٽِ۾،
آيل سنگھارَن، جيڪُس چِٽاڻو چِٽِ ڪِيو.

بيت - 39

جي ڀانئين وَسَ چَران، تہ سنگھارن سين لَڏِ،
تھ ھاڃي سَندي ھَڏِ، ڪُوڪَ نہ سُڻين ڪڏھين.

بيت - 40

جي ڀانئَين وَسُ چَران تہ سَنگھارن سِين گھار،
جني سَندي واڙِ، چور نہ اچي ڪڏھين.

بيت - 41

آيل سَنگھارن سِين جيڪا گھاري ماءِ،
توڻي ھوءِ اوڳڻي تہ بھ رُکو مُور نہ کاءِ.

بيت - 42

مَنڌِيُون مَٽَ گُڙَن، جھوڪ بھ سُونھَن پَھَيڙا،
سندِي سنگھارن، جُوءِ جِياري جَڏِڙين.

بيت - 43

ڀُورئِين پاندَ ٽِمنَ، جَڳه جھاڳي آئِيُون،
ڪاڇو مينھنڙِينِ، مُندائِتو ماڻِيو.

بيت - 44

راءِ سين رُٺا جي، تن جاڙيجَن جاڙُ ڪي،
ڪِئَن ماڻِيندا سي، چوڏھَن چارو ڪَڇَڙو؟

بيت - 45

جاڳو جاڙيجا سَما سُکَہ مَ سُمھَو،
پَسو آن پاريان، لاکو ٿي لوڙِيُون ڪَري.

بيت - 46

ڀُڄِئَان ڀُلِيَ پيرُ، وڌو راءِ رڪاب ۾،
ڪَڇ رھندو ڪير، لاکو لوڙائُنِ سين؟

بيت - 47

ٽاٽُو ڪِينَ پَلاڻَ سَدا ھَڻن کَرکَِرا،
لاکي لوڙائُنُ جا اِھڙا ئي اُھڃاڻَ،
ڏيئي تَنگن تاڻ، ڪُوڪَ ڪاريندا ڪڇڙي.

بيت - 48

لَکِي ۽ لاکو، ٻَئي مُئا، ٻاجهہ ٿي،
قادِرَ لاٿو ڪَڇَ تان اديُون اولاڪو،
وانڍِن ۾ واڪو، ريٻاري رَھي ويا.

بيت - 49

ڀُڄان ڀُلي نِڪيو ڏيئي پاکوڙي پير،
جَسي ۽ جسَراڄ جو مٿي وانڊين وير،
ڪڇ رھندو ڪير، جيئن لاکو لوڙائُو ٿيو.

بيت - 50

لاکو لوڙائُن سِين چوڏس ٿو چڙھي،
وِڙوءُ وريامن جا ڌڻيو ڌڻ ھڻي،
پيَس جو پري، سو واھَر ڪنھين نہ وريو.

بيت - 51

وڙھي ويل سَڀڪَنھين لاکو لوءِ بلوءِ،
پِرھ ڦٽيان پوءِ، ڪرڳل ڪندو ڪَڇڙين.

بيت - 52

لاکو لُوڻيءَ آئيو ھئي ھئي پيئَي ھاڪَ،
پائُر ڪنا پُڇڙي، ڏُونگر پيئَي ڏاڪَ،
اُٺيون ۽ عراق، گڏيا تان گھڻئَي ٿِيا.

بيت - 53

ھَني مٿان ھٿڙا لاکو نہ لاھي،
گھڻيرئان گھير ڪري اُڀوئي آھي،
وَڃيو سي ڪاھي، جي کيلي ھيٺ کنگھار جي.

بيت - 54

لاکو لَکيءَ تي چڙھيو لکي لاکي ساڻِ،
چاري چاڙھي آئيو وسي راتِ وٿاڻِ،
ريجو زيان، ڪيڏو ڪري ويو ڪڇ سين.

بيت - 55

ٻَني ٻھڻ نہ ڏئي، جُھري وئي جھوڪَ،
لوڻي مٿان لوڪَ، لاکي لَکَھ لڏائيا.

بيت - 57

لاکا لڳئَي ڏينھن، کاري ري ڪيئَن گھارئين،
متان وسي مينھن، واٽون ولين ڇانئَيُون.

بيت - 58

ريٻارَڻ ريجھاءِ، لاکو لُولاٽِينسِين،
سائُو مانَ سَندياءِ ٺَٺِ مَٽائي ٺاڪُرُو.

بيت - 59

ريٻارَڻِ روئِي، واڙِي وڌَا وَڇرا،
سَمُورا سوئِي، ھڻِي ساٿ ھيڪلي.

بيت - 60

رَڙِي رَيٻارڻ روءِ اُڀي ڍَنگھرَ جَھل،ُ
ڀري ھِتان ڀَلَ، ڪيتريُون ڪالھ ڪاھي ويا.

بيت - 61

رڙِي ريٻارڻ روءِ، اُڀي ڍَنگھر ڍارَ،
وڃن اڄ وَڳَ ھَڻيو سُئَم جي سُوارَ،
ڪاڇي ٻنھين پارِ، ڌاڪو ھِنجو دِسِئَين.

بيت - 62

رَڙِي ريٻارڻ رَوءِ واڙِي پايو وَڇَڙا،
کَرا ويڻَ کنگھار کي چَينَچَل اُڀي چُوءِ،
واڙي وَڇُ نہ ڪوءِ، لاکو لوڙائُن سين.

بيت - 64

لاکا لَکَھ سُڄَن، ڦلاڻِيءَ ڦيرُ ٻِيو،
جنھن ڀَر راڻا راڄا، ڪوٽن ڌڻِي ڪنبن،
جنھنجو جاڙيجن، سُتي سَنچو نہ لھي.

بيت - 65

لاکا لَکَ ھُوا تُون اڳوڻي کُون،
جي ڀَري تُنھنجي ڀُون، سي واھر ڪنھن نہ واريون.

بيت - 66

لاکا لَکَہ ھُئا، ڦُلاڻيءَ ڦير ٻِيو،
آجا اوڏ ٿِيا، پَلئي لڳي جَنھِنجي.

بيت - 67

لاکو لَکِيءَ تي چڙھي لَکِي لاکي ھيٺِ،
سونَھريون سِر ڪيو، ڀيڙي ٻڌي بيٺِ،
ڪندو ڏَمَرَ ڏيٺِ صُباحَ ساڻُ سَڀِڪنھِن.

بيت - 68

اڏيو جو اوڏُن، سو ڍَنگَھرُ ڍِلو مَ ٿِئَي،
جنھن ڀَرِ ويھي ڪَنِ، ليکو لاکي ڄامَ سِين.

بيت - 69

لاکي لَڄَ کَنئَي، اسان اوڏَڙِيَن جي،
ڪندو ڪانَہ ٻِي، اَڳ وسوڙي آھيان.

بيت - 70

نَئِي نھاريم نارَ، تان پرت پُراڻي نہ ٿئَي،
ويچارا سنگھارَ، ڪنھِن سائي جي سانگ ويا.

بيت - 71

ڪيڏانھِن ويا سنگھار، جي ھوا ھِني ڀيڻين،
ڏور تہ ڏوريُون يارَ، ٻيلي ٻِنھي ڪنڌئَين.

بيت - 72

چارين چٽاڻو، وڳ وھارين ويسرا،
لاکي لوڙائن جو پَھرو پرياڻو،
سَٻَر سَٽاڻو، وَڳَ ورائي واٽَ ٿيو.

بيت - 73

لاکي لوڙِيُون ڇڏيون، سَرھا ٿيا سَنگھار،
چِٽائي چوڌار، ونڊيون وَسَ چَرنديون.

بيت - 74

جُھوني تُون پُراڻ، ڏينھن گھڻيرا سنڀرين،
لاکي جھڙا ھاڻِ تو ڪي ڏٺا پَيَڙا.

بيت - 75

ڊگھي اڏ مَ مَنھي، پکو اڏِ مَ لانڍَ،
اڏيو جن ورانڍَ، تن صُبوح سَوارو لڏيو.

بيت - 76

لاکا لڄَ سندياءِ، اوڏِ اَگلي آھيان،
پَکا سي پَرتاءِ، جي اَجھي تُنھُنجي اَڏِيا.

بيت - 77

اَڏيندي اوڏَن، لَڏڻ جي ڪانھ ڪئَي،
لاکو مٿان تَن، اوچتو ئِي آئيو.

بيت - 78

اَڏي اَڏي اوڏَ، ڇڏي ويا ڀيڻيُون،
ٽڪاڻا ۽ ٽولَ، پِيا آھين پَٽَ ۾.

بيت - 79

خبر ني کَلن، سُڻي پوءِ ڀڄڻا،
چاري مٿان چٿريون پاڻان اُڀا ڪَن،
لاکو مٿان تَن، اوچتو ئِي آئيو.

بيت - 80

ڍاٽِي ڍَٽِ مَ ڍار، ھن پرائي ڏيھ ۾،
چِيھو چِلو چِڪ ٿيو وڳ اتانھين وار،
ڏِٺم ڪالھ پرار، لاکو لوڙائُن سين.

بيت - 81

جتن جاڙيجن سان صُلح ڪَرِ سَنگھارَ،
تُون وڳُ ڇڏين ٿو ويسرا ھُو چمڪيا چوڌارَ،
تو جيڏا تو يارَ، لاکي ڪئَين لڏائيا.

بيت - 82

وھين سَنگھارَن جي سُنھاري سانجاڻ،
پوءِ ٿا پِيَن پاڻ، پِھرين پيارينَ پَيَڙا.

بيت - 83

ڇِنَلَ ڇَڄَ ھَٿِن ۾، ڪُلھن ڪوڏارا،
پورھي ڪارڻ پيٽ جي اُٿَين سُوارا،
اوڏ بھ ويچارا، وڃن لاکا لَڏيو.

بيت - 84

ڪڏھين مَڙھ مُقامَ ۾، ڪڏھين ڳاڙھو گھوٽُ،
سندو وارِيءَ ڪوٽُ، اڏيو اڏبو ڪيترو؟

وائي - 1

تُون جو وڃين ڪيچ ڪَھي، اِي ادا ڏيج پارا پو پرين کي،
ڏُک منھنجي ڏِيلَ ۾ آءٌ سَگھان تان نہ سَھي،
آءٌ ڦوڙائي ماري، منھنجا واقِفَ وَيڙا وَھي،
ڀينَرُ ھِنَ ڀنڀور ۾ آءٌ ساريان ڪونہ سَھي،
مون مُئيءَ مٿان ڪيترا ويَڙا ڪانگَ لَنئَي.

سُر ڪاپائتِي

فصل پھريون
بيت - 1

توڻي تُون ڪاتار جِمَ ھيڪَلي ڀيرِئين،
ڏِٺِي ڪا ڏُئار صَرافَ اِنَھين سُٽَ ۾.

بيت - 2

جَنھين ڀيريو ھيڪلو، تنھين ميڙيو ماءِ،
تَندُ اھڙيءَ ساءَ مون آتَڻُ ھَڏِ نہ اُڄُھي.

بيت - 3

جان ڪتئَين تان ڪَتِ، ھيءَ ھَڏِ وِھاڻي،
ڪاپائِتي سڀڪا ڪِتي سيباڻي،
ڄاتو جَن ڄاڻي، تَن ھٿان پَھي نہ ڇَڏِي.

بيت - 4

ھِيءَ ھڏ وھِاڻِي، تُون ڪَڙھ ڪالُھوڻي ڏينھن کي،
اُٿي اور اَرَٽَ سِين ويھ مَ ويڳاڻِي،
تھ صراف سڀاڻِي، موٽائي ھڻئَي نہ مُنھن تي.

بيت - 5

ھِيءَ ھڏ وھاڻِي، جان ڪَتيندئن تان ڪَتُ،
ڪو پنھنجي عيد کي ڀيري ڪِجُ ڀَرَتُ،
متان روئِين رَتُ، صُباحَ وچِ سَرتئَين.

بيت - 6

ڪَتَڻَ جي ڪانَ ڪَرئين، سُتِي ساھئَين ھَڏَ،
صُباحَ اينديَئَي اوچتِي عيدَ اُگھاڙَن گَڏُ،
جِت سَرتيُون ڪنديُون سَڏُ اُتي سِڪندِئن سينگارَ کي.

بيت - 7

پائي ڏور اَرٽَ ۾ ڪَتِين نہ ڪُوڙِي،
وھانءِ واڌاڻي ڀُڻين سَنُڀوڙِي،
مٿي جِنھن مُوڙِي، سا ڪِئَن وھي ويسَري؟

بيت - 8

اڄُ پُڻ اُجَھڻَ کي مَرين، نہ ڪِي ڪِتوئي ڪالَھھ،
ڀوري توسين ڀال، ڪانڌُ ڪريندو ڪيترا.

بيت - 9

سي تو ويھي وڃائيا، جي ڪَتڻَ سَندا ڏِينھَن،
ارَٽ اوڏي نہ ٿِئَين، ڀوري ڀوري سِيئَن،
تَندُ پَسندِئن ڪِيئَن، ھاڻي تون وڏِي ٿِئَين.

بيت - 10

وڻي تُون وڏِي ٿِئَين، توءِ اُٿي آتَڻِ آءُ،
ٿي ڀيڙي ڀيرَمَ وارِئِين، ٻي ھَڏِ ڪَرمَ ڪاءِ،
تھ صرافُ تو صُباحَ، ڪوٺي ڪاتارنِسِين.

بيت - 11

سون ساريڪا ھٿڙا، ڪوھ نہ ڪتين رَڏِ؟
ويھي ڪُنڊَ ڪاپو ڪَرِ، گھُتون گوھِيُون ڇَڏ،
تھ صرافاڻي سَڏِ، مَرڪيو ھُوندَ مٽائيين.

بيت - 12

ڀڳوئي ڀير، جانسِين رَتو راس ٿِئي،
بُريءَ بيڪاريءَ سين ھاري پاڻُ مَ ھير،
ڪَتُ ڪَتنديُون ڪير، نئين سين نہ ڄاڻِجي؟

بيت - 13

ٿُلھو سَنھو اَڳِيون جيڪي ڪِتائين،
مَرڪيو مُٽائين، سُڀان وچ سِرتِين.

بيت - 14

جيئَن تُون ڀيرين ڀانئَين ايڏانھن ھَڏِ مَ آءُ،
اِنَ سُرڪئَ ساءُ، پُڇو عَزازِيل کي.

بيت - 15

ڀيرئِين ۽ ڀانئَين، ائين وڏوڻو ڪانڌُ،
ويٺي اور ارَٽَ سِين، ڳچيءَ پايو پاندُ،
تھ تُنھينجو وڻواندُ، ڪِتو وتو نہ ٿِئي.

بيت - 16

مَڇُڻ ڀاڳ ڀر ڏئين ڪَتُ ڪَنبندي آءُ،
جڏھن تڏھن ماءُ، ڀِرَن ڀيرم واريُون.

بيت - 17

چائُتِ پائي چِتَ ۾، سَنھو ڪِتو جَن،
تَنِجو صرافن، دُڪو داخلُ نہ ڪيو.

بيت - 18

محبت پائي مَنَ ۾، رَنڊا روڙيا جن،
تَنِجو صرافن، اَڻَ توريو اگھائِيو.

بيت - 19

نڪي ڪَتُيءَ ڪالھھ، اڄ پڻ اُڄڻ کي مريَن،
مُونا اُٺجي اُکڙيا، ارٽَ ڍَرڪِي مالَھھ،
ھَئَي تِني جي حال جَن ڪاپي منجهان ڪِينَ ڪيو.

بيت - 20

ڀيرڻ کان جَن ڀانئَيو تَن پيئَي ڪاپاتين ڪاڻِ،
تھنجي ٿِسيءَ تاڻِ، ھُتِ ڏَڪَنِ ڏَھَسِئي واريون.

بيت - 21

ڪو جو وھ ڪاپائتين، ڪَتن ۽ ڪَنبن،
ڪارڻ سُودَ سَواريُون آتڻَ منجهہ اَچن،
اُنجي سونھَن، سيد چئي، ٿا صرافَ سِڪَن،
اَگھيا سُٽَ سندنَ، پائي ترازِيءَ نہ توريا.

بيت - 22

سُٽَ اُنِھين جو سَڦَرو، جي پَر ۾ پِڃائِين،
آوازُ ارٽَ جو ساهَ نہ سُڻائِين،
لِڪايو، لطيف چَئي، ڪَنبِيو ڪَتائِين
جئ ماڻِڪَ موٽائِينِ، توءِ ملهہ مَھانگو اُنِجو.

بيت - 23

تُنبائي تاڪِيدَ سِين جَن پِڃايو پاءُ،
لَسِي تَندُ لطيفُ چئَي، ھَلي تَن ھٿانءُ،
مَلمَل منجهان ماءَ، جي سِکيُون تَن سُون ڪِيو.

بيت - 24

ڪي اوبِين عربَ ۾، ڪي ڪابِلَ منجهہ ڪَتَن،
سُٽُ اِنَجو سَڦَرو، مَٽيو ماڻِڪَن،
قادرَ ڪِيمَ ڪَڍَن، ٿيلھي ٿُلھِي واريُون.

بيت - 25

پَلئ پايو پُوڻِيُون، دَرِ درِ ڀيرا ڏي،
ڪا مون ڪَتائي، آءُ ڪاپائتِي آھيان.

بيت - 26

ٽَڪ ونگي وَرَ گهڻا ڪَتان ڪُڄاڙو؟
ڪاپي تَان ڪيترو آڻِيان اُڌارو؟
جي وَرُ ڏِئَي وارو، تہ سُونھان سَرتِيَن وچَ ۾.

بيت - 27

ڀيرِين ۽ ڀانئَيين، ڀانئَڻُ ڀَڃِي ڇَڏِ،
ڪِتو وِتو پورھيو ھوڏَ وِجھنديئي ھَڏِ،
ھتي ڏيڍو مَٽي ڏَڏِ، جِتي ڏَڪن ڏَھِسئيءَ وارِيُون

بيت - 28

اولاڻِيان ارٽ، ڪيڏانھن ڪَتڻَ واريون؟
پُھيُون مٿي پَٽَ، لُڙِجن لاکيڙن جُون.

بيت - 29

ڪَتي ڪَتي ڪالَھھ، اڄ نہ آتَڻِ آئِيُون،
اَرٽ آُکِلي مالھھَ، پُوري ويٺيُون نِجُھرا.

بيت - 30

نھ سي وَوڻَ وَڻِن ۾، نہ سي ڪاتاريُون،
پَسئو بازاريون، ھِنئَڙو مون لُوڻُ ٿِئَي.

بيت - 31

نَڪِي ڪُتِين نہ ڪَتائِين نہ ڪَڍن ڪوريءَ ڪاڻِ،
جِن ربيع سِين رھاڻِ، تن اُڊو ناھ اُگھاڙَ جو.

بيت - 32

ڪَتي مَٿي آئيُون، ڪري تَندُ تيارُ،
اُٿل اوڏانھين ٿِئي، جيڏانھن پِرينءُ پارُ،
ڪاپائتيءَ قرارُ، منجهان پُوڻيءَ آئِيو.

بيت - 33

جا سَنھو نہ سِکي، سا مَرُ رَنڍائي روڙي،
سُٽُ اُنھيءَ جو سَڦرو ويا ترازِيءَ توري،
ٿُلھي ۽ ٿوري، ويچاريَ سان وَرُ ٿيو.

بيت - 34

جَنھين ڪِتو ڪالھَھ، سي پاڻا پييُون مامري،
جَنھِين ٽَڪَ نہ مالھھ، سَرھيُون سين صرافَ سين.

بيت - 35

پائي پاند ڪَپاهُ، جان مون آتَڻَ نِھاريا،
کڻي ڪانھ پَساهَ، سَرتيون وَڃِي سُتِيُون.

بيت - 36

چَرکو پنھنجي چِتَ ۾ ڀَِي ڀيريو جَن،
توڻي ڪِينَ ڪَتَن، تہ بھ ڪانڌ اُ نھِين جو ڪوڏِيو.

بيت - 37

تاڃي توريائون، تہ عَيبَِ نِڪِتا اَڳيان،
ڪوٺي ڪاپائِتِن کي پَر ۾ پُڇيائون،
اَگَلڙِي آءُ، مون کان ڀِڙا ڀَڳا نہ ٿِيا.

بيت - 38

ڪَتي ڪَتندئَن ڪيترو، ڪَر سوداگَرُ يارُ؟
ڪَتُڻ، مَٿِڻُ، ڪريم چئي، آھي آگي جي اختيار،
جي ٿِئَي پورھيتِ توپَارُ، تہ تُنھنجو سُٽُ سوجِھيئَي ڪونڪو.

بيت - 39

پِريان سَندي ھَنجَ ۾ سُتي جا پيئَي،
سا ڪيتري ويئي، نہ ڪنھن پُڇي رات کي.

وائي - 1

ڪا ھِنئِين سِين لاءِ، ڀوري ڪا ھِنئين سِين لاءِ،
تُنبائي تاڪيد سِين جَن پِڃايو پاءُ،
لَسِي تَندُ لطيف چَئي، ھَلِي تَن ھٿانءُ،
پھَيُون تُنھنجون جِھِرڪِن جھوريُون، ٻِيُون اُڏايُون واءِ،
اَرَٽَ پاسي اوجَھريِن، توکي سمُھَڻ آئيو ساءُ،
آڌي عبداللطيف چئَي، روئِي ريجھائج راءُ.

وائي - 2

آءٌ جا ويندُڙي پارِ پِريَن جي، مُون کي آيَل جھَلُ مَ پاءِ،
جَھلُون پَلُون پائِيين، پاڻان مَتِ نہ آڇئَين ماءُ،
ويو ٻاروچو نِڪري، مونکي سور چَکائي ساءُ،
منھنجا ڪَمَ ڪريمَ تي، ريبي مُون مَ رَھاءِ،
ويئيون ڪَنھن وَڳَه تَڙِ، ڀيرا ڀَڃِي ماءُ
آتڻ مَٿي آسِري آيَس اُنھِين لاءِ،
جنھِين سُورُ سَريرَ ۾، تنِئَان ھِتِ نہ ڪاءِ.

مت
بيت - 1

واکاڻِيُون واحِدَ رَب عَظِيمَ،
ڪَرِ ٻانھا کي حَمدُ حَڪِيمُ،
صَلواتَ مٿي محمد ﷺ ڪَريمَ،
مومِنَ پَڙھ تون قَلب سلِيم،
سر صَحابِن واريو وار،
چَرکو چوري ڪَتِ ڪاتار.

بيت - 2

وَھِي ھٿان تون مُنڌَ ويئَي ويئَي،
ڪِينَ ڪِتَئَي ڪِي ڀِتِ ڀَر ويھي،
وَقتُ تمامُ ڏِس تان ٿِيوئِي،
قُوَتَ، سَعيو ٻَنڌُ تُون ٻيئي،
نِيَتَ خاصي رَکُھ نِبارُ،
چرکو چوري ڪت ڪاتار.

بيت - 3

اَپڻِي نالِ اَرٽَ جو نانءُ ڳِڌوئِي،
تَنھنکي ڇوري ڪِئَن ڇڏيوئِي؟
ڪِنھن پَرِ ڪُوڙِي ڪِينَ ڪِتَوئي،
جيڪُس لُوٺِي ڪِينَ لِکيوئي،
تينھان ڇَڏيو ٿي ڀَڄَين ٻھَارِ،
چَرکو چوري ڪَتِ ڪاتارِ.

بيت - 4

شَرمُ صُبحَ وچ سَرتِن ٿيندُئِي،
مِڙنديُون جيڏيُون، ڏِينھن عيدَ ايندُئِي،
ھي وَھ وَھي تنھن ويلَ ويندَئِي،
اُت اُڌارو ٻيو ڪونَ ڏيندئِي،
چَرکو چوري ڪَتِ ڪاتار.

بيت - 5

ڇو اوڳِي ڇڏيئُي اَرٽُ اُلوڙي؟
مُونا، مَنجِيُون، ڦَنگھ بھ ڦوڙي،
ليٽَڻ، ڳُجَھھ، مَڪُڙي موڙي،
ڪڍين چموٽن مان ٽَڪُ کي ٽوڙي،
ھاڻي ڪندئن تُون ڪَھڙِي ڪارِ؟
چرکو چوري ڪَتُ ڪاتار.

بيت - 6

ڇو اوڳي ڇڏيُئي اَرٽُ اُلاڻي؟
جِيُ جُسو ويھ تَنھِن سِين واڻي،
توبَهَ توبَهَ ڪيو تَندُ تاڻي،
لِينجَھھ، ڀِڙي ڪَڍُ ڇِنِي ڇاڻي،
ھَردمُ حق جي تَندُ تَنوار،
چرکو چوري ڪت ڪاتار.

بيت - 7

ڀَڳو سَڄو ڪَر، صَحِيَا ساري،
ساجُ سڀوئي صحي سَنواري.
ڪار ڪَتَڻ جي ويھ مَ وِساري،
اڇو پِڃائج لاڙي ڦُٽياري،
لائِج تون لَنُو اَرٽَ سِين آر،
چَرکو چوري ڪَتُ ڪاتار.

بيت - 8

اُٿي ڪَپائتي آڌِيءَ ڪَتُ،
ڀيرج ڀيرَمُ، رويو رَتُ،
ووءُ ووءِ ٿِيءُ مَ ويڳاڻِي وَتُ،
پورھِيو پورھِيت اِيءَ پَھَتُ،
ڪَر، تہ سَدا تُون ھُئَين قرار،
چرکو چوري ڪَتُ ڪاتار.

بيت - 9

ڀجھرو ڀوري ڀيريُئِي ڪِينَ،
جِئَن چَيائُون، ڪِيئَي تِئَن نھ،
داخل ٿيندئن دَرَ زَمينَ،
ويا وَٽان تو اُٿِي اَمِينُ،
پَنڌُ پَراھون، ڏيھُ ڏيسار،
چرکو چوري ڪَتِ ڪاتار.

بيت - 10

جانِسين اَٿئي ڪو دَمُ پَساهُ،
تانِسين چرکي لائج چاهُ،
پُڇا پاڻَ ڪَندُئِي پَتَشاهُ،
نھ تو ڪَنِ سُٽُ نہ ڪپاهُ،
نھ ڪَتَڻ جي نِيَت نار،
چرکو چوري ڪَت ڪاتار.

بيت - 11

ڪَن ڪِيو ڪَتڻَ جو ساجُھرُ سَعيو،
ڪَن ھَٿِ آندِي ڪَپهَ پِڃايو،
ڪن اَرٽُ سَنئَون ڪِيو ڪَن ڏَئُن ڏايو،
ڪي ويٺيون ڪَتَنِ، ڪَنِ ڪِتو اوبايو،
ڪي ٻيڻي، مَٽڻ لاءِ پُريون بَزار،
چرکو چوري ڪت ڪاتار.

بيت - 12

تون ڀوري سَدائين بد اَفعال،
ڪرين ڪَميڻي قِيلَ مَقالَ،
ووءِ ووءِ تُنھنجي ھَئي ھَئي حالَ،
ويھي وڃايئَي سمُنڌا سالَ،
جيڪُس نِھوڙِئن نِنڊَ خُمارَ،
چرکو چوري ڪت ڪاتار.

بيت - 13

وييون آتَڻَ مان ووءُ ووءُ جيڏيون،
قيمَتَ ڪُنجِيون جن ھَٿِ ڪيڏيون،
ڪَنا تَڪبرُ سي ٿيون ٽيڏيون،
ڪاپي اَندر لَڳِيَنِ ڀيڏيُون،
آءُ اُٿاري مَنَ کي مار،
چرکو چوري ڪَت ڪاتار.

بيت - 14

ڪِتُئِي ڪاپائتي ٿلھو ۽ ٿورو،
لينجھ ڀِڙيءَ سين ڀيريئَي ڀورو،
صُبحُ صَرافُ ڦولھيندُئي ڦورو،
تِورَ تَسي جئن تُرندَئي تورو،
اَرتو اکئَين ھاريو ھار،
چرکو چوري ڪت ڪاتار.

بيت - 15

جي سنھو نہ سِکئن، تہ رنڍائي روڙِج،
جيھِي جي تيھِي، پر تَندَ نہ ٽوڙِج،
ساڻُ مُحبتَ مَڪڙَي موڙِج،
ڪتي پٽاندرَ پورھيو لوڙِج،
سرِتنِ جي وچ عيدَ دُئار،
چرکو چوري ڪَتُ ڪاتار.

بيت - 16

ويھي آتَڻَ ۾ جَن چَرکو چوريو،
ڪَتَنِ ڪَپائِتيُون آڌيءَ اوريو،
لاھِن ڀِنيجَ ڀِڙِي کي ڀوريو،
ڏينديون توريو، وٺنديون پورھيو،
سَراءِ صرافِن جي سَرَڪار،
چرکو چوري ڪت ڪاتار.

بيت - 17

تو سِر ارٽ سدا ٿو دانھيون دانھي،
تھ ھيءَ مالھ منجهان مون لاھِيو لاھي،
ڪڍيو ڍيڪِيُون ڊاھيو ڊاھي،
گِھريو پَٽَ ۾، راھِيو راھي،
تون ڀُڻين سَدا ٿي بيڪار،
چرکو چوري ڪت ڪاتار.

بيت - 18

اُٿي ڪاپائِتِي آڌِيءَ ڀير،
تَندُ طَلَبَ جي سيريو سير،
سُٽُ صبر جو ڪَتُ تون ھيرَ،
نِت ناڙيءَ سِين ھِنئَڙو ھير،
روزُ رضا سان اوبِ دنُبار،
چرکو چوري ڪت ڪاتار.

بيت - 19

پنھنجي تَندُ تو آڏي ايندي،
سَنھي ٿُلھي سَڀَ لَنگهي نہ ويندي،
جنسَ سَڀَڪا جاري ٿِيندي،
ھَرڪا پنھنجو پورھيو جَھليندي،
ڪِتيءَ پَٽاندر بارو بارِ،
چرکو چوري ڪت ڪاتار.

بيت - 20

ڀِجِھرو ڀيرج ڀَؤ رکي ڀوري،
ڇڏِ مَ ڪَتڻَ کي ڇوري نندوري،
اڳيان گڏبئي گاگَن گوري،
ٻولي جنجي پُڙدُ پِشوري،
پڇندَئي پنجابي ڏاڍي ڏَھڪار،
چرکو چوري ڪت ڪاتار.

بيت - 21

ڀجھرو ڀيرج تون رکي ڀَوُ،
ڪَر سَڄڻين سِين روح جو رؤُ،
ماڻَج مَوجُ محبت مَؤ،
لائج چڱو ڪو لالَنَ لَنؤ،
روئي ريجھائج ڪانڌُ ڪُنوار،
چرکو چوري ڪَتُ ڪاتار.

بيت - 22

پائي پاندُ ڳِچيءَ، ڪَرِ نِتُ نيازِي،
اڳيان اَحمدَ ' جِي آڻِج آزِي،
چَئن پَنجن جو ٿِيُ تون پازِي،
ٿيندُئي رحمت سان رَبُ راضِي،
ڪَندُئي ڪَلمي ساڻُ قرار،
داوَرُ دِين دُنيا جي دارِ،
چرکو چوري ڪت ڪاتار.

سُر پرڀاتي

فصل پھريون
بيت - 1

اِيءَ نہ ڀانَن ڀير، جيئَن ڪِينر ڪِيريءَ ٽَنگيو،
سُونھاري صُبوح سِين وجِھي ويٺين وير،
توکي چوندو ڪير، ڪِيرَت ڌارا مَڱڻو.

بيت - 2

سُتو ڪِيئَن نِنڊُون ڪرين رو وھاڻِي روءِ،
سُڀان سازِ سندوءِ، پيو ھُوندو پَٽَ ۾.

بيت - 3

سيرانديءَ ساز ڪِيو، سُمھي ساريءَ راتِ،
جاجڪاڻي ذاتِ، اِي ھوءِ اڳَھين.

بيت - 4

جاجڪ ڄاڻَن جا، سا پَر آءٌ نہ سِکيو،
سيڻَ نہ نِينمَ پاڻَ سِين سَڳا جي سياءِ،
جي رَنجائِين راءِ، تہ پڻ تاري تُنھنجي.

بيت - 5

جَني سُکھ ناھ ڪو چارَڻ سي چئَجن،
رُڃن راھ پُڇن، مٿي ڪُلھن ڪِينرا.

بيت - 6

ويا سَنجھي ئي سازَ کڻي جاجڪ جيڏانھين پَسُ،
ڪِينرُ ڪِيريءَ ٽنگھِيو ڪَنجھي لڳي ڪَسُ،
تو گھُرندي مَسُ، لنگهي ٿِي لَڄَ مري.

بيت - 7

لنگهي ٿِي لڄَ مري جيئن تُون ڏَڏُ ٿِيو،
سڀان سِياڪو، صحي مِڙندو مڱڻا.

بيت - 8

مُوڙھو ڀُڻيِن مَڱڻا، ڪيڏانھن ھُئين ڪالھھَ؟
لنگها ڇڏِ، لطيفُ چَئي، اُجَھڻَ جا اَفعَالَ،
سَپَڙَ دَر سُوالَ، ڪَر تہ قيمتَ آڻِئَين.

بيت - 9

چارَڻُ لَڱو، پنڌُ گهڻو، ڪي چوٽاڻِي چَئَيج،
ھِتِ ڪِي ھلائيج، اُتِ آءٌ نہ اَچڻو.

بيت - 10

جيڪي ڏَڏَن ڏي، ڳُجِھيان ئِي ڳُجَھ۾،
سو جي سُڻَن ڪڏھِين ڪِرت وارا ڪي،
تھ سازَ مڙيئَي سي، ھوند پِٿُون ڪَن پَلڪَ ۾.

بيت - 11

اُت ڪِرتِ وارا ڪيترا، ڪِرت ڪبو ڪوهُ،
جيڪي بَندو ڪَم ڪري، سو مڙوئي ڏوهُ،
تون پارسُ آءٌ لوهُ، جي سَڃِين، تہ سونُ ٿِيان.

بيت - 12

اُٿِيو اَٻوجھاءُ، سَپَڙَ جو سَڏُ ٿِيو،
جِئَن اَئِين ڪِيرَتِ ڪَٽُ نہ سِکيا، تِئن پاڻان رِيڌو راءُ،
مڱو مون مُلاءُ، آءٌ اوھان جو آھيان.

بيت - 13

ڏات نہ آھي ذاتِ تي، جو وَھِي سو لَھي،
آريُون اٻوجَھن جُون سَپَڙُ ڄامُ سَھي،
جو راءُ وٽ رات رَھي تنھنکي جُکي جانڪِيتان نہ ٿِئَي.

بيت - 14

ٻولِيُون ٻيلي جِيُون ڪري، پاسي ڀَر پِيو،
سُڻائي سُتَن کي وھاڻِي وِيو،
ڄاڻي ڪِينَ ٻِيو، سُرُ سِکيوئي ھيڪڙو.

بيت - 15

ٻوليُون ٻيلي جِيُون ڪري پاسي ڀَر پِيو،
چارڻ چاڙھي چوڏُولَ ۾ تِھان پوءِ نيو،
رچي راتِ ڪيو، سرفراز سيد چئَي.

بيت - 17

ٻاجھاڻو ٻيلي ڌَڻِي ٻُجھان ٻاجهہ ٿِي،
سَپڙَ سا سُئي، جيڪا چارَڻَ چِتِ ۾.

بيت - 18

ڏيڪا ڦِٽا ڏَڏ جا اڳيان ويڻ وھاڳَ،
متي پويان مڱڻين سَندا ڏينھن ڏُھاڳَ،
رُٺو ڌارا راڳَ، سَپڙَ راتِ سُمگيو.

بيت - 19

وھاڻيءَ تون وَڃُ، تو نہ سَرندي اُن ري،
ڀيرا ڏئي ڀَڄُ، جا پُنَئَي ڪاڻِ ڪريمَ سِين.

بيت - 20

لنگهي جي ٻجُھن پَڌر پَؤ مَ اُنَسِين،
ننڍي وڏي ڳالھڙي سَڄِي ٿا سَمجَھن،
تُون ڪيئَن اڳيان تَن، وڃيو ولِلين واتَ سِين.

بيت - 21

وَھِينِ سُڪا سانگ ڀري، چوٽاڻي چوٽ،
ڏِيو ڏَان ڏڏن کي سپڙ سخي ڏيئي،
اِن راهَ مٿي رُونجَھي ماڻڪ اُڇليا مِينھَن جِئَن.

بيت - 22

چارَڻَ چوٽاڻي مڻي ڪيرت ڪا سنڀاءِ،
لنگها تون لِيلاءِ، اڳيان اُنڙ ڄامَ جي.

بيت - 23

اُنڙ ۾ آسَ گھڻي، تِھان وڏيرو ڊَپُ،
سو مڱڻھارنَ مَپُ، جو نہ موٽائي مَڱڻا.

بيت - 24

ڄاڻين تہ م ڄاڻَ، ايءُ دَرُ اٻوجَھن جو،
اِنَ دَر سيئي اگھيا جَن نہ ڀانيو پَاڻَ،
رِيجھاڻو راڄاڻَ، آھي اٻوجھن جو.

بيت - 25

طَمَعَ جِي تَنَوارَ متان ڪرين مَڱڻا،
ڌِڪي ڪَندئي ڌارَ، ماڻِڪ ڏيئَي مُٺ ۾.

بيت - 26

ڏَڏُ ٿِي ڏانَ گُھرج تُون ڇَڏِ وڄِا جِي وائِي،
سپڙ راتِ سنڀائِيا تازِي تو لائي،
جو ڄاڻي نہ ڪائِي، تنھنسِين ٻيلي ڌڻيءَ ٻاجهہ ڪئَي.

بيت - 27

صبوح جو سُھاڳُ، مڱڻھارن ماڻِيو،
ڏٺائُون ڏاتارَ کي وڏِيءَ وير وھاڳُ،
وس منھنجي ناھ ڪا، سيڻَن ھَٿ سُھاڳُ،
پِرين سين پھاڳُ، مانَ نِماڻي نَصيبُ ٿئَي.

بيت - 28

چارڻ وَس نہ ڪا تہ ڪا ڪِيرتَ جي ڪري،
جَني سَندو مڱڻو ھَٿِ تنِي جي آھھ،
جي کارائيندس تہ کاءُ، جي سمھاريندسِ تہ سُمھي.

بيت - 29

جَڏو ڦِڏو ڏَڏِ، پاڻ ڪوٺائَين مڱڻو،
نھ ڪنھن نيو پاڻَ سِين نہ ڪنھن ڪيو گڏ،
سَپَڙ ڪريو سَڏ، ڏُکيا چاڙھي ڏولئَين.

بيت - 30

پيو ليٽين لُٽَ، سَڄيُون راتِيون سُمھين،
اُٿي آڌيءَ نہ ڪرين سَپُڙَ ساڻ سَھَٽَ،
رونجھي رات اُپٽَيا پيٽنيون پاڻيٺَ،
ميڙي تيان مَٺَ، چونڊي ڀريا چارڻين.

بيت - 31

ڏاتار ڏُکَھ ڪيا پاڻان مٿي مڱڻين،
مون دَرُ ڇڏيو مڱڻا مڱين ڪوھ ٻيا،
تڏھن تو پِيا، وچيان وِلھا ڏينھڙا.

بيت - 32

منڱُ تنھين کي مڱڻا جو ڏينھاڻي ٿو ڏِئي،
ڪُوڙا درَ دنيا جا جاجڪ منگين جي،
سُڀان توھين کي، موٽي ڏيندا مُنھُن ۾.

بيت - 33

کَڙه اڳيان کپ، ڏِھاڻِي ڏاتار جي،
لنگها لاھ مَ لَکَھ سيئَن مَٿان چانُئٺِ چَپُ،
مَڱڻھارن مَپُ، ڪونھي ٻيو ڪِيرَت ري.

بيت - 34

سَپَڙُ ساہُ پساہ، جاجڪَ جِمَ وسارئين،
رھي رُپي سَنديُون تَندُون تُنبي پاءِ،
لنگها تُون لِيلاءِ، اڳيان اُنڙ ڄَامَ جي.

بيت - 35

ميرا پَسِي مَڱڻا، سَپَڙَ سَڏَ ڪيا،
سَٻوجَھن سُئا، اَٻوجَھن آسَرو.

بيت - 36

تون سَپَڙُ، آءُ سيڪَڙو، تون صاحب، آءُ سَڳُ،
پُڇي تنھنجو پَڳُ، ڪُلھي پاتُم ڪِنَيرو.

بيت - 37

تُون سپڙُ، آءٌ سيڪڙو، تون ڏاتارُ، آءٌ ڏَڏُ،
سُڻِي تُنھنجو سَڏُ، ڪُلھي پاتُم ڪينرو.

بيت - 38

تُون سَپڙُ آءٌ سيڪُڙو تُون پارسُ آءٌ پينار،
ڏسندي اِي ڏاتار، ڪُلھي پاتم ڪِينَرو.

بيت - 39

ڪِيرت ھڏھن ڪوڙ، ڪر ڪيرت جي ڪامَڪَا،
جَنھنسِين ريجھي راڄيو، سا تون تند مَ چور،
ڪارڻ ڏاڻ مَ ڏور، اڳيان لَنگهي ٿِي لَڄَ مري.

بيت - 40

جني ريجھايَا راڄِيا، ڪاٿي سي تُنبيرَ،
ويڙا وڏي ويرَ ڪُلھين رَکِي ڪِينَرا

بيت - 41

اَڄُ نہ سُڄي اڳين ڪا تنبيرن تَنوَارَ،
مڙھيُون مڱڻھار، پوري ڪنھن پير ويا.

بيت - 42

لنگھو لوڌي ڪڍيو مائٽن ماري،
سو ٽليو ٽيڙپا ڪري پيٽُ نہ ايءُ پاري،
سَپڙ سينگاري، ڏُکيو ڏوئي چاڙھيو.

بيت - 43

تون سپَڙ، آءٌ سيڪڙو، تون ڏاتار، آءٌ ڏوهُ،
تون پارسُ آءٌ لوھ جي سَڃين، تہ سونُ ٿِيان.

بيت - 44

جئَن تون ڏَڏُ ٿيو، تِئَن لَنگهي ٿي لَڄَ مَري،
صُباح سِياڪو، صَحي مِڙَندو مڱڻا.

بيت - 45

ڏاتارُ تہ تُون ٻِيا مَڙئِي مَڱڻا،
مِينھَن مُندائِتا وَسڻا، سَدا وَسِين تون،
جي گھر اچِين مون، تہ مِيريائي مانُ لَھان.

بيت - 46

اُڀرَيو تارو، اُٿِي وَرَ وھاڳُ ڏي،
سپڙُ ريسارو، چِتَ پَرکي چارَڻين.

وائي - 1

ٻي دَر وا نءُ مَ ڪيڏا نھينَ ميان الله، جو تون ڄامُ مڱندين مَڱڻا،
ڦيرُ مَ ھِنئَون، ڪَنڌُ، ڪِياڙي ٿينديَ ھاجَ ھِنئَائِين،
ماڻڪَ موتِي، مالَ خَزِينو ڏِيندُئي ٻيلي سائين،
ورچِي تون وِھاڳَ کان، متان ڏِئين پانھين،
دَرِ داتا مَڱُ مَڱڻا، اَنڌا ھوئِجُ اوڏانھين،
مُذڪرَ متان ڇڏِئين ھٿان ھيڪڙائي،
ٻيُون ڏيئَي ٻِيَن کي، کَڻُ سَمو سَوائِي،
”ان الله وتر يُحِبَ الوتَر“ وحَدَتَ واڳُ وڌائين،
پنھنجي طرفَ پاڻھِين، سائِل سَڏيائِين،
جِتي جوانَن کي ڪوٺي ڪُٺائِين،
اُتي عُشاقَن کي اُلفَتَ اُھَڃ ڏنائِين،
تنبُو کَڻُ مَ تيڏانھين، جيفو آه جيڏانھِين،
ڪِيَرتَ ڪر قُربَ سين، خُلتَ کاڄُ ڏِنائين،
”اَلاِنسانُ سِرِي وَاَنا سِرهُ“، اِنَپرَ اُتائِين،
ڳُجَھ ڳُجھاندَرُ ڳالهيون، رازُ نہ رَکيائين،
پَسو پينارَنجي پَٽ۾ پاڻَ وڌائين،
اَديون عبداللطيف چئي، مون سين مِھرَ ڪيائين.

وائي - 2

وَڏَڙا ڏاڻَ ڏِنائين، کَنيائين رَخُت ريزالَن جو،
ڏاتِيون ڏئي ڏَڏَن کي، سَنديون سَونَ سائِين،
اَنڌا مَنڊا آئِيا، سَخا سَڏُ وڌائين،
ڪينَ منجهان ئي ڪِي ڪري، سونھ ساراھئَين سائين،
”و تُعز من تَشاءُ وَ تُزلُ مَن تَشاءِ“ آھي سَڀ اُتائين،
نوازِيائين نُطفو، منجهان ڪِينَ ڪيائين،
حِرفت حَريفن جي، ڀَڃِي سڀ ڀَڳائين،
حاسِدُ سڀ حُزنَ ۾ مُدَعي پاڻَ مُٺائين،
اَديون عبداللطيف چئي، آه پاڻَ وڻندڙ سائين.

وائي - 3

مُنکي ڇَڏ مَ ڇپرين اي عاقِلَ پُنھون اتورَ،
ڇپر کٿوري ٿيو، تازي ڦُلن ڦورُ،
وڻ مڙيئَن واسيا، لائي ڪُنگوءِ ڪورَ،
پرچي ڄامَ پُنھونءَ جي ھينئَڙي لٿا ھورَ.

وائي - 4

سڳر منجهہ سُڻين، اي مون يا الله سَڏ منھنجا سُپرين،
ڪاجا اڙڪ اوٺيِين، ڪَرھَلَ ڪوڏ ڪَسِين،
ڪامِلَ ڪَچيءَ تَند جِيئَن ڳالهائي ڳنڍِين.

وائي - 5

ڪيچي ويا جيڏانھين، جيڏيون آھيم آسَ اوڏانھِين،
بَندِي ھيءَ بازار ۾ شال مَ پَوي پانھِين،
ھاري وڃي ھوتَ ڏانھن ڏاھ ٿِينديس آءٌ ڏاھِين،
پيرُ سڃاڻي پرينءَ جو موٽان ڪِيئَن پانھِين،
پَسَڻَ ڪارڻِ پرينءَ جي پُونديس اُت اَڳاھِين.

وائي - 6

ڏيٺي سان ڏاتارَ ٿِي موچاري مَڱڻي،
اچي چارڻ چوري ڪا جا تند تنوارَ،
سا سيباڻي راڄيي سٻاجھي ستار،
نڀاڳِن نَوازَ ٿِي ٺَلھن ٺانٺا ٺارَ،
آيو حاتم اوچتو لنگهي جيءَ تنوارَ.

سُر گهاتو

فصل پھريون
بيت - 1

مَتو وَھُڻُ ڪُنَ ڪَري ڀَڃي سَنڀُويون ساجَ،
مون وجھندي واجَھھ، پِرين پِيا نہ ڀَنَ۾.

بيت - 2

گھنگَھريا گُھڻَ ڄاڻَ، مُوڙھَي مَتِ مَھائِيين،
ويا گڏجِي وِيرَِ ۾، پيا مُنھِن مھران،
اَڳيان پويان ٽاڻَ، ويا ويچارن وِسري.

بيت - 3

ماڪَ ڀِڄايَنِ مولھِيا، مَٿان رات پئَي،
اولُيون اُجَھڻ لڳيون، ويا ونَجھ وَھي،
ڪَلاچِيان ڪَھِي، ڪَڏھِن ڪونہ آئِيو.

بيت - 4

ڪو جو قَھرُ ڪَلاچَُ ۾، گِھڙِي سو نِئي،
خبر ڪونَ ڏِئي، تہ رَڇَ ڪُڄاڙي رَنڊِيا.

بيت - 5

ڪالھ ڪلاچِيءَ ويا، ڇَٽيُون کني ڇُڳير،
ڀائُرَن ڀيرو نہ ڪيو، اَدَن ڪِي اويرَ،
اھڙي خاصي کيرَ، ڪُنَ وَرائي جَھلي.

بيت - 6

سَڏُ نہ سُڄي ساٽِئَين ڪُنَ ڪلاچِيءَ پار،
ڪنھن ٻي تَڙِنِھار، گھاتُن سَندا مُڪُڙا.

بيت - 7

تَريُو پَسان نہ تار ۾، جُھڳا جاءِ نہ ڪَن،
مادَرِ ملاحَن، ماڳِ نہ ڍويا مَڪُڙا.

بيت - 8

ڏِھاڻي ڏِٺَم ڪيترا، جَنھين ماريو موڪَ،
گھَرَ ۾ گھاتُوئڙَنِجا ٿا مارينَم ٿوڪَ،
لڏي وچان لوڪَ، اونهي وِيا اوھري.

بيت - 9

ڪالھ ڪلاچِيءَ ويا گھاتُو ڪَري گهور،
مادر ملاحن جا وِيٺِي سَھان سُورَ،
مون کي ڪري مَلوُرَ، اونهي ويا اُوھِري.

بيت - 10

اُڀيءَ اوسُڙَان اُسَ ۾، جَھليو ڪَنَِ ڪِنارَ،
گھاتُو گھَر نہ آئيا، وَڏِي لڳَيَن وارَ،
ھُيَس جَنھِين ھارَ، سي موڙھي چڙھيا مَڪُڙا.

بيت - 11

کِلِي جان کِينڪاريان، تان ساٿي سَنڱُ نہ ڪَن،
واريو وھِٽَ وڃن، ڪن سَڀَاڳَن سامُھان.

بيت - 12

جِتي گهوريو گھاتُوئين، تِتِي واريءَ بُٺَ،
سَئَسين ساٽي مَٺَ، سَرُ سُڪو، سُونگي گَيا.

بيت - 13

نڪا بُوءِ بازار ۾ نہ ڪا ڇِلَرَ ڇَٽَ،
جِتي ڏنڀَرن جي اڳي ھُئَي اکُٽَ،
سي پِڙَ پَسيو پَٽَ، ماڙھُو وڃن موٽِيا.

بيت - 14

مون اَڌاريا مَڇَڙا، الله گھاتُو آڻِ،
ميان مُدارنِسين مُون کي قادر وِجھ مَ ڪاڻِ،
ھَٽَ منھنجي ھاڻ، قدرُ لڌو جَن ري.

بيت - 15

اوري ھُئَا تہ آئيا، جيڪُس ويا پَري،
ساٽِي سَڏَ ڪَري، ماڳُھ نِھاري موٽيا.

بيت - 16

اُئِين جا لُڏو لوڏَ، اِيءَ پَرِ گھاتُوئڙنِجي،
ڪُنَ ڪلاچِيَ ڪوڏَ، سُکِھ نہ سُتا ڪڏِھين.

بيت - 17

گهوريندي گهور پِيَا، اگهور گهوريائُون،
مَنگرَ ماريائون، ملاحن مُنھَن سَنرا.

بيت - 18

جا ٿو گھيڙي گھٽِ مانگِريون ۽ مَڇڙا،
نيئي پڇاڙيا پَٽَ، اَنَ ڪُنڍيءَ وارا ڪيترا.

بيت - 19

گهور نہ اچي گھاتو ۽ ڇاڇر ڇُڳيرن،
ڪَنڌا ڪَڙون پُڇن، اُٽنگيو اُنھي ڳري.

بيت - 20

واھي جي وھڪرو ڏوران پسي ڏورُ،
ھُوند وِڌُئي ھورُ، مانگرياڻي مڇڙا.

بيت - 21

گھ اڳيان گھاتو ٻيا گهوري نہ ڄاڻن،
سا پَِر ھڏ نہ سکيا جنھن پَرِ مَڇَ مَرن،
مادر ملاحَن، ڪنھن ٻئي تڙ ڊوھيا مڪڙا.

بيت - 22

وحَدَتَ جا وُجودَ ۾ ڪي جي ڀِرن ڀير،
ڊِگھا ڪري پيرَ، سُتا ڪلاچِيءَ ڪُن ۾.

بيت - 23

جان گھڙندا گھاتُوئا، تان رَڇَن ڏِيو رَڱَ،
سَڳايُون ۽ سَڱَ، ڪلاچِيَ ڪِينَ ڪَري.

بيت - 24

جِئَن جِھينگا پائِيين جھولَ ۾، ائن نہ مَرَن مَڇَ،
سَٻرَ ڌار سمنڊَ جا ڪي رائُو رَڱي رَڇَ،
ھي ڇارُون ۽ ڇَڇَ اڃا اوڙاه اَڳاھون ٿيو.

وائي - 1

جيڪس جَھليا مَڇَ، گھاتو گَھرِ نہ آئِيا،
ڪاھي وڃو ناکئَا، ڪَريو بُريَ تي بَڇَ،
ڪاٿي سَنديُن ڪُنڍيون، ڪاٿي سَندن رَڇَ،
ڪُنَ ڪڙڪو ڏاڍو، اَٿَوَ اَڳيان اَڇَ،
اديون عبداللطيف چئي، سڀ لنگھيندا ڇَڇَ.

وائي - 2

ھو جي ويا مُون ھڻي الله آءُ تنھن جَڙَ جڏي ڪَئَي،
بندر مٿان بارَ سي وِيرا ڪالَھ کڻِي،
سامونڊين سڙھ سنڀائيا ڇِني تَنَ تِڻي،
لائينديس لڱن کي سنديءُ پرينءُ پَڻِي،
اُن سين عبداللطيف چئَي ميڙيندوم ڌَڻِي.

سُر سِينھُن ڪيڏارو

فصل پھريون
بيت - 1

مٿي جِنھن مَدارُ، کاندِ تُنھنجو تَڪيو،
پاڻُ اُوچو، عادت نِيچِي، اِيُ سِينھان پَروارُ،
ڪَر ڪَيسر جُھارُ، ڏِٺي جِنھن ڏارَتِ لَھي.

بيت - 2

مُوران ماٺو نہ ٿِيي، تازِي جو توڙان،
ھاٿي جي ھِيڻو وَھي، تہ گھڻي ملهہ گھوڙان.

بيت - 3

موڪَريءَ تَريءَ ڇوٽيءَ نَريءَ ڇوٽو ڪِھِرَ پاڻُ،
گَجي بھ گيورَ ھَڻي، مِرون ٻيا آسانُ.

بيت - 4

سَھَسين مِڙي سِيارَڙا جي جَنبو جا ڪَرَڪَن،
تھ ڪِھر ڪُن نہ اُڊَڪي، ڍاءُ نہ ڊِڄي تَن.

بيت - 5

ڪُرھون ڪيسر آءُ، پَسو واڳُھ ولاڙِيو،
ٻيٽو باپُ مُلاءُ، ذرو ضايَع نہ ڪَري.

بيت - 6

ٻيٽو باپان وتَرو، ڪرھو ڪيسر جو پَسُ،
آپُ ڇُپائي، پَرُماري، ذات سِينھان جِي جَسُ،
جِت وَڄي دَمامَن دَسُ، مَٿي آرن اُسِري.

بيت - 7

اِيءَ ڪيسر جي ڪار، جِئَن ھاٿِيءَ کي ھٿَ ھَڻي،
جي ويھن واڳين ويڙھيو، توءِ لانجھو ڪِيمَ نِھار،
ڪِلي ويرَ قرار، ريءَ ڪِلي ٿِئي ڪَھرُو.

بيت - 8

ايءَ ڪيسر جو ڪَم، جِئَن ھاٿيءَ کي ھٿ ھڻي،
نِھوڙي نابُنسِين دَمائيس نہ دَمُ،
ڪِلي وير قَدمُ، کوڙي پُرَ کڻي نَھِين.

بيت - 9

روجھ نہ پڪُڙِجَن، مَتا جي ماھ گھڻي،
واڪي جي وَرَن، ڪِجي سَنڱُ سِيھَنسين.

بيت - 10

ڪيھر قَصدُ ڪبابَ سِين، مَڇي مُور نہ کاءُ،
جي سِينھان سَو لنگھڻين، توءِ نہ لِکَھ لَکاءُ،
پيرُ تِنھِين پاءُ، جِت ناه مجالَ مِرونءِ جِي.

بيت - 11

نِينھَن سِيچاڻي، سِينھَن، ٽِنھِين قصد ڪَبابَ سين،
رات کاڌائون ڏِينھَن، تہ پُڻ ڀُوڻَن بُکِيا.

بيت - 12

کَڻُ بورائُو بازَ کي، ڳِجَھ جي ڪِج مَ ڳولَ،
ڊوڙَ جنھنجي ڍُونڍَ ڏي، رِڻَ ۾ وَتي رولَ،
جو ٻَھُون پاري ٻولَ، سو ھتان ڇِڏ مَ شِڪرو.

بيت - 13

کَڻُ بورائو بازَ کي، ڳِجَھ مَ ڳَري لاءِ،
آھي اِنَ اَنڌيءَ جِي جِيفي پاسي جاءِ،
کاڄُ اُھوئِي کاءِ، ھُو جو قُوت ڪِلابَ جو.

بيت - 14

کڻ بورائو باز کي، ڳِجھ کي ڏيج مَ ڳَلُ،
ھُماءُ ڏي تون ھَلُ، شِڪرو ساڻُ کڻِي.

بيت - 15

عاشِقُ توءِ آزارَ سِين، جي مٿي وڃن ڳِيجھھَ،
جي ويٺو منجهہ ڪُرِيز، تو سِيچاڻو شڪارَ سِين.

بيت - 16

آھي عاشقن کي ڪاڙھو منجهہ ڪُريزَ،
جي مٿي وڃي ڳيجَھھ، توءِ نھاري ڍونڍَ ڏي.

سُر آسا

فصل پھريون
بيت - 1

لوچان ٿي لاَحَدَ ۾، ھادِيءَ لَھان نہ حَدُ،
سُپيريان جي سُونَھن جو نہ ڪو قَدُ نہ مَدُ،
ھِتِ سِڪَڻُ بي عددُ، ھُت پِرينءُ پروا ناه ڪو

بيت - 2

آءٌ سين اُنَپار، ڪڏھن تان ڪونہ پِيو،
”اِن الله وِتر يُحِبُ الوِتر“، نيئَي ٻِيائي ٻار،
ھيڪڙائِيَ وَٽِ ھار، ھَنجُون جي ھُئَڻ جُون.

بيت - 3

ٻَن ٻِيائِي سُپِرين، پاڻان مونکي پَلُ،
آءٌ اَوريان جَھلِ، توکي رَسي تون ڌڻي.

بيت - 4

توکي رسي تون ڌڻِي، سَڀوئي جَمالُ،
ڪونھي ٻيو خيالُ، جي شارڪَ شَڪُ وڃائيين.

بيت - 5

آءٌ اوراھِين جَھلُ، تون ڇڏِيَم پاڻَ پَچار،
شِرڪَ ساڻُ ستار، گهڻا گَھارِيَمِ ڏِينھڙا.

بيت - 6

عَينُ شِرڪُ اِيُ، جئَن بي شرڪُ ڀانئَيين پاڻَ کي،
وڃائي وجودَ کي، پاڻان پاسي ٿِيُ،
ھَڏھن ڪونھي ھِيُ، ھُو پُڻ ڪونھن ھِنَ رَي.

بيت - 7

ھُو پُڻ ڪونھي ھِنَ ري، ھي نہ ھُنھَان ڌارَ،
”اِلانِسانُ سِري وَاَنا سِرهُ“، پَروڙِجُ پَچارَ،
ڪندا ويا تَنوارَ، عالِمَ عارفَ اَھڙي.

بيت - 8

نھ ڪا اِبتدا عَبدَ جي، نہ ڪا اِنتَھا،
سي وڃڻ کي ويا، جَن سُڃاتو سُپرين.

بيت - 9

تَعظِيمان تَرَڪُ ٿِيَا، واجھاڻِيان ويا،
وڃي تِتِ پِيا، جِتِ نِھايَتَ ناه ڪا.

بيت - 10

اَنا عَبدُ مَعبُودُ تون، اَت نہ ڪو شِرڪُ نہ شَڪُ،
پَچارون پِريَن جُون مَحبتِينَ مَرَڪُ،
سو سڀوئي حَقُ، جنھن ۾ پَسڻِ پرينءَ کي.

بيت - 11

جان جان پَسين پاڻَکي، تان تان ناھ نمازَ،
سڀ وڃائي سازَ، تھانپوءِ تَڪبيرَ چَئو.

بيت - 12

جان جان پَسِين پاڻکي، تان تان ناهِ سُجُودُ،
وڃائي وُجُودُ، تِھانپوءِ تڪبيرَ چَئو.

بيت - 13

وردَ وظِيفا وِسريا، نڪا رھي نِمازَ،
ھِئَنڙو بحري بازَ، چوري ڪيو چنبن ۾.

بيت - 14

سَر نايو سجدا ڪرين تَنْ تواضع تو نَھ،
ھو جو مڻڪو مَن جو سھجَان سارِين سو نَھ،
ڪوڙا ٿيندئُي ڪونَھ، ڦوڪي ڌُوڻَين فائدو.

بيت - 15

نابُوديءَ نيئَي عَبد کي اعليٰ ڪيو،
مورَت ۾ مخفي ٿيا، صُورَتَ پِڻ سيئَي،
ڪبِي اِت ڪيھي، ڳالهہ پِريان جي ڳُجَھ جي.

بيت - 16

ڳالهہ پريان جي ڳُجھ جي ڳالهہ مِڙيائي ڳُجُھھ،
ھِيئَڙا اُجُھ مَ منجهہ تہ پِريَنئَون پِرين ٿِئَين.

بيت - 17

صورتَ سوجِھ مَ تُنھنجي تون پيءُ پُڇين جو،
سُخنُ آھي سو، جو مُنھنَ مُقابِل نہ ٿِئَي.

بيت - 18

سُڃاپي نہ صورتَ ريَ، صورت ھَڏ مَ سُوجھِھ،
ٿِيُ ٻاراڻي ٻُوجھھ، وڃائي وجُودَ کي.

بيت - 19

جَن وڃايو وجودُ کي، سي فاني ٿيا ”فِي الله“ ۾،
نھ تَن قِيامَ، نہ قاعدو، نہ ڪو ڪن سُجُودُ،
جيلانھن ٿيا نابُودُ، تيلانھَن گڏيا بُودَ کي.

وائي - 1

پِريئَنَِون پوءِ، موٽِي موٽِي نہ وِھامي راتِ،
راهَ رَمَندڙِي روءِ،
ڦوڙائو فقيرَ کي قادرَ ڪوھ ڏِنوءِ؟
چڙِھيا ڏاڍين ڏونگرَين، سيڻَن سانگُ نہ ڪوءِ،
اچي اوراھون ٿِئَي، سيد سانگُ سندوءِ،
اديون عبداللطيف چئي، محب سِگھو مِلندوءِ.

فصل ٻيو
بيت - 1

اُڀرندي سِج، پرين جي نہ پَسنديُون،
ڪڍي ٻيئَي ڏِجُ، اَکڙيُون ڪانگَن کي.

بيت - 2

اُڀرندي سِج سان، پِرين جي نہ پَسنديون،
ڪڍي کي ڪانگان، نيوالا نيڻَ ڏِيان.

بيت - 3

مونکي اکَڙيَن، وڏا ٿورا لائِيا،
تھ پِڻ پرين پَسن، کَڻان جي کَرَ سامِھِيون.

بيت - 4

اکڙيون، پِريَن ري، جي ڪي ٻِيو پَسن،
تھ ڪڍي کي ڪانگن، نيوالا نيڻ ڏِيان.

بيت - 5

نيرانائِي نيڻَ، نيئي آڇ پِريَن کي،
سَترِ کاڌا کيڻَ، جو ڏٺو مُنھن محبوب جو

بيت - 6

تن نَيڻَن ڪِي نيران، جن ساجُھر سيڻَ سانڀيٽِيا،
جِيءُ جُسي ۽ جان، ڪر حُضوري حَجُ ڪِيو.

بيت - 7

اَکيُون عَلي الصُباحَ دوستُ ديکَڻ آئِيون،
اُڀندي ارداسَ ۾ ٻِي نہ ڪنديون ڪا،
رَچَنديون ريءَ پاهَ، پَرچَنديون پِريَن سِين.

بيت - 8

ڪِي جو ڪيڏانھين، اکيون پَسِي آئيون،
تاڻين تيڏانھين، پييون پاڻَ مُھاڙِيُون.

بيت - 9

ڪِي جو ڪَنھِين پار، اکيون پَسِي آئيون،
ٿِيون ديوانيون دل۾، اَپَر لَڳيُن آر،
تِنھانپوءِ قرار، سُتيون ڪِينَ سيد چَئَي.

بيت - 10

ڪِي جو وڃي اَڄ،ُ اکيون پسي آئيون،
سيڻَن جي سَھَجَ، لالُون ڪِيون لطيف چئَي.

بيت - 11

ڪي جو وڃي ڪالھ اکيون پَسِي آئِيون،
لالُون ڪيون لطيف چئَي، جانب جي جمالَ،
ٿيا نيڻَ نِھالَ، جِنھين دِلبرُ دِيکيو.

بيت - 12

وَسَن ۽ وھَسَن، ڏِھاڻي ڏِسَڻَ لَئي،
جِئَن جِئَن پِريَن پَسَن، تِئَن تِئَن نشا نِينھَن جا.

بيت - 13

وَسن ۽ وھسن، ڏھاڻي ڏِسڻَ لَئي،
ڏِسي ڏِسي آئيون، توءِ تَلاشونُ ڪَن،
ڍايُون نہ ڍاپَن، پَسڻَ منجهان پِريَن جي.

بيت - 14

ڏِسن ڏھاڻي، توءِ تَرسَن اوڏَھِين،
آيا سُڃاڻِي نيڻ نھاري پِرينءَ کي.

بيت - 15

اَکڙيون اَکڙِيَن تي ڏَمَرَ ڏُکَھ ڪَرينِ،
جِيِلانھَن سِڪَڻ سِکيون، تي دعويٰ منجهہ دَڙِين،
کِلن ۽ کريَن رُسَن پَرچَن پاڻَ۾.

بيت - 16

اکِين کي آھَين، عجبَ جھڙيُون عادتون.
سُورَ پَرائي ساٿ جا وڃيو وھائين،
اُتي لَنو لائِين، جِتَ حاجَتَ ناه ھٿيار جي.

بيت - 17

اَکين کي آھين وڏا وَجَھ وڙِھَڻ جا،
اُڀيون مَنڊي مامرو، جھيڙو نہ لاھِين،
جئَن سي ڪَڪَرَ اُڀَ ۾، تِئَن آگِمِيُون آھِين،
جُھڙِ ڦُڙِ نہ لاھِين، وَسَن سانوڻَ مِينھَن جِئَن.

بيت - 18

اَکين کي آءٌ، جان ڪِي جَھليُون پائِيان،
لوڪُ لَتاڙي ننڊَ ۾، ساڄَنُ سوٺائون،
مونکي ماريائُون، پاڻ پَرچي آئِيُون.

بيت - 19

اکين پنھنجي مَت پاڻَسين پاڻِھين ڪئَي،
اُتي وڃي لڳيُون، جِتي جان کَپَتِ،
نڪا ڳالهہ نہ ڳَتِ، جيءَ ڏِنِي ريءَ نہ جُڙي.

بيت - 20

لَڏي آيا لعلَ، پيرن سِين پَنڌ ڪري،
ساجن اکيُون جي کڻي تہ ڪوڙين ڀانيان ڀالَ،
مُنھنجي ناھ مجالَ، تہ ڪو ويڻ ورائي واريان.

بيت - 21

ڦير مَ تُون اُبَتِ، کَڻُ سُبتِيُون سُپرين،
مُنکي موھيُئي جَنسِين ماري ڳيڙيءَ مَتِ،
ايءَ پرين تُنھنجي پَتِ، ھاڻ جڏو جيءُ نہ مڙَي.

بيت - 22

لوڏائي لکھ لھِي پاٻوھيو پروڙ،
اکڙيون ڀرپورُ جي سڃئَين توءِ سُھاڳيُون

بيت - 23

جتي آڻي ڇڏيِئي اُتي ئِي آھين،
سي سٻاجھيون اکِيُون ماڳ نہ مَٽائِين،
جي اُٿي لِکھ لاھِين، تہ ڪڍي ڪانگن کي ڏيان.

بيت - 24

جتي آڻي ڇڏيئَي اُڀيون آھِين اُت،
ٻِيو ڀروسو نہ ڀِتِ، اکيُون اوھانجي آسري.

بيت - 25

اکيُون پريَم تُنھنجُون ڪٽاري جي ڪار،
کوڙي کڻ مَ سپرين چاڪ وجھن جي چار،
ساجن سؤن نِھار، وڃن سُورَ سَنڌِيُون ڪري.

بيت - 26

اکيون پريمَ تُنھنجون ڪَجَلَ ري ڪارِيُون،
موليٰ ڏِنئي مُنھنَ۾، سَروا سُونھاريُون،
سانگو ڪن نہ سِرَ جو، ھڻي منھن پاريُون،
کڻين جي کاريُون، تہ بھ سَڃيندي سُور لھي.

بيت - 27

اکيُون پِريمَ تُنھنجون ڪر رُپي جي رَئِي،
اسين جاڳياسين جَن لاءِ سي سُتا سَڀ پَئِي،
اکين آبُ وَھِي، پٿر سڀ پُسائيو.

بيت - 28

اکڙين آرام ڪڏھن تان ڪونہ ڪِيو،
ھُيون منجهہ حِمامَ، کاڻِيُون کُوري وچَ۾.

بيت - 29

اکين کي آرام، پرين ڌارا نہ پِيو،
ٿِين تي تمام، جي پَسَن مُنھُن مَحبُوبَ جو.

بيت - 30

اکڙين اَدَبُ ڇڏيو ڪوجَھا نَظَر ڪَن،
کَرن سان کِلن، پيو وُھ وَرَن سِين.

بيت - 31

اکيُون تا عِيَد، ڪانھي عِيَد اَکين ري،
خوشِي ۽ خَريدَ، کڻيو گھمن پاڻ سين.

بيت - 32

اکڙين آرو، مُونھان پُڇي نہ ڪيو،
اُتي وڃي اَڙيون، جِتي چوڻُ نہ چَارو،
ھِنئَڙو ويچارو، واٽون جَھليو وجھلي.

بيت - 33

اکھ اُلٽي ڌار، وانءَ اُلٽو عامَ سِين،
جي لَھوارو لوڪُ وَھي، تون اوچو وھ اوڀار،
منجهان نوچَ نِھار، پُر پُٺِيرو پِرينءَ ڏي.

بيت - 34

تان جي ٿين سامُھان، پُٺيرا سُونھَن،
سَنئَون وَرائي سُپرين مُنھن جي مانڏي ڪَن،
رَڳُون سَڀ رَچَن، تَن ۾ تازائِي ٿئَي.

بيت - 35

اکيون سيئَي ڌار، جِنسَان پَسين پِرينءَ کي،
ٻئي ڏانھُن ڪيمَ نِھار، گهڻو ريسارا سُپرين.

بيت - 36

اکين مون کي اوچتو اُتي اڙايو،
لنئُون تِت لَڙايو، جِت ڪُڇڻ ٿِئَي ڪونہ ڪو.

وائي - 1

اي ميان سڄڻين توري توري ڪِئَن، رھندا نيڻَ
منھنجا جن جو آڌارُ تُون؟
آءُ ٿِيَس لائق ڀُون، اي ميان سڄڻ،
جِيائِينَ اُلھي اُڀَري، توڻي تَھان ئي پَري،
توءِ وڃجي تنڏي، اکڙيون پيرَ ڪَري.

فصل ٽيون
بيت - 1

موهيندُئِي مِجازُ، گهڻي ٿوري ڏينهڙين،
ھَٿان ڇَڏِ مَ باز، تُون هاريا حقيقت جو.

بيت - 2

ديکَہ مَ تون سين تَن، ھي ج مَجازِياڻيون مُنھَن ۾،
ڪِينَ سُڃاتو سُپرين نِيھاري نيڻَن،
پِرين سي پَسن، ٻَئِي جنِھِين ٻُوٽِيُون.

بيت - 3

مَجازِي موهي، ڪڏهن ويندُئي نِڪري،
اکڙيون توهي، جِمَ وهين وسَهي.

بيت - 4

روئي ڌوئي اَکيُون پاٽِي جان نَڪَن،
سي ڪِئَن پرين پَسَن جَرُ ڪجَرُ جِني اکئَين.

بيت - 5

ڪاري رات اڇو نِينهن ايءُ صفتان نور،
جِتي پرينءَ حُضور، تِتي رَنگُ نه رُوپ ڪو.

بيت - 6

نِينهن مَنجهان ئِي نيڻ، وچان جيءَ وصالَ،
عَيب عاشقن جو سبب جي سنڀالَ،
جو هُو ٿِيا ڀائِي حالَ، ته وڃن وڇوڙا نِڪري.

بيت - 7

اي مَجاز ماءَ جي تو سَڄَڻَ ڀانِئَيا،
ڪچا ڪوه ٿِياءِ، هاري حقيقي پِرين؟

بيت - 8

مَجازي مَ مَٽ ڪَر، ڀَنڀيون اِئَن نه ڀير،
پُڇي ٿِئِين نه پير هاري حقيقئَ جي.

بيت - 9

مُونکي ماءَ مِجازَ پيڃاري جِئَن پِڃِيو،
هَٿَن ڇَڏي هاجَ، ويئي سار سَنڌن مان.

بيت - 10

حَقِيقَتَ هَڻي مُنهِنجي جان جُدا ڪِي،
هيڪو پساه پرينءَ ري سگهان تان نَه کِڻي،
ڌَڻِي ۽ ڌُڻيءَ، آهي رهيو رُوحَ ۾.

بيت - 11

حَقِيقَتَ هِنَ حال جي ظاهر ڪريان ذري،
ته وڃن وَڻَ ٻري، اوڀر اُڀري ڪونڪَو.

بيت - 12

حقيقت هِنَ حال جي، جي ظاهر ڪري زبان،
ته ٽاڪر ٽڪي ڪانَه لڳي ماٺِ مِرُن کي.

بيت - 13

سَنئَين سُونهائي سَڀَڪا، ڪا مُون مُنجهائي،
طلبَ ۽ تَحِصِيل اوريان ئِي آهي،
مان تَن تِتِ لائي، جِتِ آهِ نه ناهِ ڪا.

بيت - 14

جِت آه نه ناه ڪا، اِيءُ خاڪِيَ جو خيال،
جَانِبَ جو جَمالُ، پَسَڻان ئِي پَري ٿي.

بيت - 15

جِت آه نه ناه ڪا، اِيءُ خيال خاڪِي،
پِرينءَ جِي پاڪِي پَسڻَان ئِي پَري ٿِي.

بيت - 16

نيڻين نَظَرُ نِينهن، جَڙَ جِتي جوڙِ جَن،
سَاهُ اُنِهين تان صدقو، اَندرُ سِين عُضُوَن،
لاهي تن، لطيف چئَي، اَنگ پُڻ آڇجن،
قَلبُ قربانِي ڪريان مَٿان دل دوسَنَ،
هِنئين ۽ اَکين، ڦاهِي کاڌي پِرينءِ لئَي.

بيت - 17

پِرين نه اَکڙيُن ۾، هِنيو نه حاضِرُ جَن،
سي هُنِئَين جاڙَ جِين، ٺَلها ٺاٺا سَکِڻا.

بيت - 18

مُورگ مامَ نه ٻُجهڻا، هيڏانهَن هوڏانهن ڪن،
سي ڪِئَن پِرين پَسَن، ڪَٽَر جَن اَکِيَن ۾؟

بيت - 19

جان تَنُ ڪيوءُ ته تِئَين، سوئِيريان ئي سَنهڙِو،
پِرين پائِيندا ڪِيئَن، توکي اکڙيَن ۾؟

بيت - 20

اَکين ۾ ٿي ويهُ، ته آءٌ واري ڍَڪيان،
توکي ڏِسي نه ڏيهُ، آءٌ نه پَسان ڪِي ٻِيو.

بيت - 21

تارَنِ ۾ ڪَر تَڪيو، وَنِيَن ۾ ٿِي ويهُه،
پِرين اَکيَنَ ۾ پيهُ، ته آءٌ آڇارُو ٿِيان.

بيت - 22

کران وجهه م وات، ڍول هماري ڳالهڙي،
مڇڻ رتِي رات، اورڻ ۾ انهي ٿِئي.

بيت - 23

سِڪ سِڪائي سِڪ، سِڪ نه آهي سٿري،
لِڪ لِڪوٽي لِڪ، ته کرن خبر نه ٿِئي.

بيت - 24

خبر ٿي کرن کي، ته مونکي ڪندا ڪوه؟
صورت سپيريان جي ڏٺي ڪونهي ڏوه،
لوري لڳم لوهه، جنهين رت رئاريو.

بيت - 25

کر جا کڏ کنئي، پوڻ ڪارڻ پِرينءَ جي،
تنهن ۾ پاڻ پئي، غيبَتِي غار ٿِيو.

بيت - 26

الله کر جِين، مدي جنِجي من ۾،
اسان ۽ پِرين جون اميدون پسن،
تنهانپوءِ مرن، سڙي اِنهيءَ سُور ۾.

بيت - 27

الله کرجِين، جي پاڙي رهن پِرينءَ جي،
پنيون مان پسن، اميدون سِين سڄڻين.

بيت - 28

کر کاريندو سيءَ، ماٺو جن پِريتڻو،
جوش جلايا جي ماري تن مات ڪِيو.

بيت - 29

کر کي کَپُرُ کاءِ، نانگ مڻِيارو نِڪري،
اڀِي جو اوناءِ، سر پر سندي سَڄَڻين.

بيت - 30

کَرَ خراب ٿِيئن هيا هَچَارَا
پُوريئي ڳَليون پِرين جُون، چَوڌاري چارا،
مرين مُنهَن ڪارا، سڙي انِهيءَ سُورَ ۾!

بيت - 31

سَڄَڻَ سَنيُون ڪن، لوڪان ليکي ونگِيُون،
سندي سُپيريَن، پر پَروڙڻُ ڏاکِڙَو.

بيت - 32

ڪاجا پَر پِريَن، نه سا سُئَي نه ٻُڌِي،
مَتيُون سڀ مُنجَهنُ، اهڙي ڏِٺي قَضِئَي.

بيت - 33

نَڪو ڊيگهُه نه ويلُ، نَڪو مُنهُن نه مُهاڙِ ڪا،
اِيُ اِهوئِي کيلُ، ڪُورُ پَروڙي ڪِينَ ڪِي.

بيت - 34

حوصِلو حَيرَتَ ۾ ڪَري ڪِينَ دَرَڪُ،
جو حُسن سَندو حَقُ، سو ڪور پروڙي ڪِينَڪِي.

بيت - 35

حوصِلو حيرتَ ۾ وڃي ٿِيو ويڇُون،
محبتَ جون ميڇُون، ڪور پروڙي ڪين ڪي.

بيت - 36

حوصلو حيرت ۾ ويڇون ٿي ويو،
حُسُن حَقَ سَندو، ڪُورُ پَروڙِي ڪِينڪِي.

بيت - 37

حوصلو حيرتَ ۾ وڃي لَڄاڻو،
ويچارو ڪاڻو، ڏِسي ٿِيو ڏِسَڻَ کي.

بيت - 38

حوصلو حيرت جو آهي نه مَٿي عامَ،
سَندي محبت مامَ، ڪور پروڙي ڪِينَڪِي.

بيت - 39

مئي هاٿيءَ سين مامرو اچي پيو اَنڌِن،
مُناڙين هٿن سين، اکئين ڪينَ پَسن،
في الحَقيقتِ فِيلِ کي سَڄا سُڃاڻن،
سندي سَردارن، بَصِيرَتَ بينا ڪَري.

وائي - 1

وَجهَ مَنجهِه خَلِيلُ اَندر آذَرُ آهيين،
سَڌَ مَ ڪَر صحت جي، اڃا تون عليل،
نالو ناه نِفاق جو، جِتي ربُ جليل،
منهن ۾ مُسلمان تون، قلبُ تان قليل،
وتر جي وصال ۾ دوئِي ناهه دلِيل،
الله عبداللطيف چئي، سچو رکائج سِيل.

وائي - 2

الله سائين سائين پئان پِرينئون م پانهين،
مون تان آسرو آهي اوڏانهِين،
جِتي ديرو دوست جو سا ڪِئن جُوءِ اڳاهِين؟
ڀنڀيون ڀِري آئيون آيل مُون اتانهِين،
قلم جنجي هٿ ۾، سي سيڻ سٻاجها سائين،
بَنديءَ جي بازار ۾ شال م لِکن لائين.

وائي - 3

جيڏيون آءٌ ڪا پاڻ وهيڻي آهيان؟
ڪا مون سار لهيجاهه،
واڳ ڌڻِين هٿ۾، ڪيڏانهن ڪرهل ڪاهِيان؟
جيڏانهن ورائينم سُپرين، پير اوڏاهِين پائيان،
قلم ڪاتِبِ هٿ ۾، آءٌ ڪا لِکي مان لِکه لاهِيان؟
سدا سُپيرين لئي ويٺي ڪانگ اڏائيان،
اِيندا عبداللطيف چئي، آس امِيد نه لاهِيان.

وائي - 4

موت مند نه آهي، تائِبَ ٿِيو تڪڙا،
”عجِلوا بالتوبَة قبل الموت“، ويهه تون ويرم لاهي،
پِريان ڪارڻ پاڻ کي، سِگهو ويه سنباهي،
اجل آسارن کي ڪام وٺِيو ٿو ڪاهي،
وڌائين وڍڻ لئي، ڳن ڪهاڙيءَ پاهي،
عمارتون انڌن جون ڊاهيو ٿو ڊاهي،
نِبا گهوٽ گهرن ڏي ڪنهن وڏيءَ وير وناهي،
اتي عبداللطيف چئي، بِنا ڪفن پراهي.

وائي - 5

پانڌي سو مِڙيوم هادي هٿ ڏيوم،
سائين سو سچوم مِيون سو مِٺوم،
سِگهائي صحتيان ڪريم پاڻ ڪندوم،
جڏا جياري ڪِين وساري صاحب سو سندوم،
جنهين جهڙو ناهِه ڪو ڏسڻ سو ڏٺوم،
جنهين گهوري آهيان لائِق سو لڌوم،
قائِم جو قلب ۾ پسڻ سو پِيوم،
اڱڻ آيا سُپرين ڪوڙين ڪاج منڌوم،
لقاءُ جو لطيف جو شفاءُ سو ٿيوم.

فصل چوٿون
بيت - 1

ديکيندي ديدار کي ڪِين سڃاتو ڪل،
تازي طَويلَن ۾، آهي اِحاطو جهل،
هئا جي امُل، سي حِسابان هڄِي ويا.

بيت - 2

ديکيندي ديدار کي ڪل سُڃاتو ڪِين،
تازي طويلن ۾ آهي اِحاطو زين،
آهن جي امِين، سي حِسابان هڄِي ويا.

بيت - 3

ديکيندي ديدار کي ڪل سڃاتو ڪِيئن،
جانِبَ منجهان جِيئن محروم ئي مري ويا.

بيت - 4

محروم ئِي مري ويا، ماهِر ٿِي نه مئا،
چِڻيءَ جيئن چهنج هڻي لڏيائون لئا،
حبابُ ئي هئا، انهِي واديءَ وچ۾.

بيت - 5

ترڪ ڪر ترڪ کي وڃڻ ڪنا وڃ،
آهي اِيءُ اهُڃُ، سُڻِي سُڻائِج تون.

بيت - 6

وڃِي رس وڃڻ کي وڃڻ کئ وڃيج،
لِڪيان تون لڪيجِ، لِڪيان لِڪي ڪونه ڪو.

بيت - 7

وڃِي رس وڃڻ، کي وڃڻ پڻ وڃاءِ،
لوڪان پاڻ لڪاءِ، لڪيان پڻ لڪيج تون.

بيت - 8

لوڪان لِڪي سڀڪو، لِڪيان لڪِي ڪون،
اٿي ويٺي اون، ان الٽيءَ ڳالهه جِي.

بيت - 9

تحقِيق جي تون ڀري مٿي ري کڻيج.
ٻاهُنِيان ٻهر ٿي ڪُشتي ڪمائيج،
سندين ري ساري ٽنگڙيون ڄنگهن ري چليج،
حاج هٿين ري نه ٿِئي سا ٺونٺو ٿِي ڪريج.
هڪل حقيقت جي ٻوڙو ٿي ٻڌيج،
انڌو ٿِي پسيج، مُشاهدو محبُوبَ جو.

بيت - 10

چُپ ڪر چپ م چور ٻوڙا اکيون ڍڪ ڪن،
پاڻي پِي پيٽ م ڀر، رهه اڌورو ان،
ته هوءُ جا مورت منجهاران من، تنهنجو مُشاهِدو ماڻِئيِن.

بيت - 11

نانگَه به نِمن انکي جي ڪِيڙيءَ ڀر ڪنبن،
آگو امن تن ڪري جي انهيءَ پر ڪنبن،
آگو امن تَن ڪري جي انهيءَ پر ڀڄن،
مُشاهدو محبُوبَ جو آ پرلاءُ ان،
”ان اوليائي تحت قبائي“ ٻوڙا ڪين ٻجهن،
ڳجهان ڳجهه وڃن، احد جي اسرار ۾.

بيت - 12

هٿن سِين هاج ڪر نيڻن سِين نِهار،
اڀا اڱڻ پار، پس پنهنجا سپرين.

بيت - 13

احد احمد پاڻ ۾ وچان مِيم فرق،
آهي مستغرق، عالم اِنهِين ڳالهه ۾.

بيت - 15

اسين سِڪهُون جنکي، سي تان اسِين پاڻ،
هاڻي وڃ گمان، صحي، سڃاتا سپرين.

بيت - 16

اسين سِڪهون جنکي، اسين پڻ سيئي،
”لم يلِد ولم يولد“، ونءَ اوڏانهين پيهِي.

بيت - 17

ڏسڻ ڏسين جي، ته همه کي حق چئين،
شارڪ شڪ م ني، انڌا اِنهين ڳالهه ۾.

بيت - 18

مهن ڪر منجهاران، ٻهران، ڍونڍ م ڍور جِئن،
جي اکڙئين آرا، ته ڪنڌيءَ اچڻ ڏاکڙو.

بيت - 19

آڏو جو اِثبات کي، سو شِرڪ لاهي شَڪ،
هئي جنهن۾ حق، تنهن نفي جِهڙو ناه ڪِي.

بيت - 20

نفي سندي نانهن سِين پڇي پڇيائون،
ڀِڙا جي ڀائِڻ جا سي ڀيري ڀڳائون،
اسِين ۽ آءٌ، آتڻ هُئي نه انجي.

بيت - 21

وڏي تان اِن واٽ ۾ ٻيليپ ٻِيائِي،
آهي اونداهِيءَ جو شرڪ سُهائِي،
چِٽي چِٽائي، الف جي عينڪ ۾.

بيت - 22

ڪافر ٿيءُ ته ابهين بابَ شَرع جا ڇڏ،
من مشرڪن گڏ، ته ويجهو ٿِين وصال کي.

بيت - 23

آزر ٿِيءُ ته ابهين، ڪٽا جِئين ڪافر،
سندي ڏينهن حشر، ويجهو ٿِين وصال کي.

بيت - 24

اِنپر نه ايمان، جِئن ڪلمي گو ڪوٺائِيين،
دغا تنهنجي دل ۾، شِرڪ ۽ شيطان،
منهن ۾ مسلمان، اندر آزر آهِئين.

بيت - 25

ڪجي ڪن ڪلمون سڀ ڪنهن سڻڻ لاءِ،
فڪر سِين ڦيراءِ، ته همه کي حق چئين.

بيت - 26

ڪوڙو تون ڪفَر سِين، ڪافر م ڪوٺاءِ،
هِندو هڏ نه آهئين، جڻيو تو نه جڳاءِ،
تِلڪ تِنهيي کي لاءِ، سچا جي شِرڪ سِين.

بيت - 27

مُنُهن ته موسيٰ جهڙو، عادت ۾ اِبليس،
اهڙو خام خبِيث، ڪڍي ڪوه نه ڇڏئين؟

بيت - 28

منهن ته موسيٰ جهڙو، سِيرت شَيطاني،
بازي بيرانِي، ڪڍي ڪوه نه ڇڏئين؟

بيت - 29

مُنهُن ته آهيريانئي اجِرو، قلبَ ۾ ڪارو،
ٻهران زيبُ زبانسين، دل ۾ هچارو،
اِن پر ويچارو، ويجهو ناهِه وصال سِين.

بيت - 30

عالِم جي الله جا، سي پريون سڀ سمجهن،
هميشه هئن، اِنهِيءَ واديءَ وچ۾.

بيت - 31

ائين چوندي ڪِير ته آءٌ ساڃاري سڄڻين،
دائم ان درٻُار جا ڦرندا پسان ڦير،
جن حضوري هير، ڪري تغيري تن سِين.

بيت - 32

وقت وڃي جو، سو قضا ٿيئي ڪِينڪي،
تان نه گهُرجي تِئين، جا پر عزازيل جي.

بيت - 33

مُون تون آءٌ اسِين، چارئِي چِتان لاهِه،
سندي دوزخ باهِه، ته تو اوڏيائِي نه وڃي.

بيت - 34

تان ڪا ڪانِي پاءِ، ونِن ۾ وصال جِي،
دوبِينائِي دور ڪري، معرفت ملهاءِ،
سُپيريان جي سُونهن ۾ رخنو ڪون رهاءِ،
اکِه اشهد چاءِ ته مسِلماني ماڻيئن.

بيت - 35

سرمو سِياهِي جو رنُن کي رهاءِ،
ڪانِي ڪارائيءَ جي مُڙس ٿِي م پاءِ،
اکين ۾ اٽڪاءِ، لالائي لالن جِي.

بيت - 36

سُرمو سرخِيءَ جو جڏهن پاتو جن،
تڏهن ڏٺي تن، رونق ريٽي جهڙي.

بيت - 37

سُرمو سُفيديءَ جو جڏهن ڏٺو جن،
تڏهن ڏٺي تن اڇائِي عالم جِي.

بيت - 38

جي فارسِي سِکيو، گولو توءِ غلام،
جو ٻڌو ٻِن ڳالهئين، سو ڪيئن چائي ڄام؟
اڃِيو ته آبُ گهري بُکيو تان طعام،
اي عامن سندو عام، خاصن منجهان نه ٿيو.

بيت - 39

نه ڪا اڄ ُ صُباح، ڪهڙي پڇِين ڳالِهه ٿو،
وانئن تنهِين سِين واڳيو جو پِرين ۾ پساهه،
درد باني راهه، مٿي حال هشيار ٿي.

بيت - 40

ڏورج ڏيو هٿ ڪري ڏور م ڏيان ڏيان ڌار،
ڪوڙين لکه هزار، اونڌيءَ اِن انڌا ڪيا.

بيت - 41

جو تو ڏيو ڀانئيو اي سورج سهائو،
انڌن انڌائو، ٻِي ڳالهه مڙيئي ڳجهه جِي.

بيت - 42

ڏور م ڏيو هٿ ڪري، ڏورج ري ڏيي،
تان تان هوئج حجري جان جان يار جِئيي،
جڏهن پاسي پِرين ٿِئي، تڏهن ڇڏج تڪيو.

بيت - 43

کُتيون ڪِين کسن ڪنهن جنهن آگم اڀيون،
ڀِنيون ڀنڀين۾ کوري جِيئن کامن،
لاٽون ڪِيو لوسن، لالن لاءِ لطيف چئي.

بيت - 44

کتيون ڪِين کسن ڪنهن جنهن آگَم اڀيون،
نيڻن جهڙو پاڻَ۾ ويڻين ڪِين وڙهن،
اکِين ۽ پِرين، پوريون پاتِيون پاڻ۾.

بيت - 45

اوڳُڻ رسي سڀڪو، ڳُڻين پِرين رٺام،
ليکيم جي لسان سِين، سي ڪر ڪِين ڪيام،
پاڻ وڃائي پانهنجا ٿورا ٿڪ هنيام،
بَندگي شرمندگي، اها ميڙ مڪيام،
پِرين تب پرچِيام، آءٌ جب اٺِ گَئي.

بيت - 46

اوڳُڻ رسي سڀڪو ڳُڻين پرين رٺام،
ٻهُون ٻاروتن ۾ ڪي ڪبِيرا ڪيام،
تيلانهين سريام سِکنئون سور گهڻا.

بيت - 47

التيم جا هِنيان، سا نه سلتيم ساه کي،
سُپيريان جي ڳالهڙي لڪايم لوڪان،
ويئي مون وسان، پڌر پيئي پِرينءَ ري.

بيت - 48

مون تان لِڪائي گهڻو، روئڻ ڪي روشَن،
رسِيون ريزالَن کي منجهان زردي ظَن،
ويري مون ورن، ڳالهه ڪِيائين ڳجهه جي.

بيت - 49

متيون سڀ مُنجهاءِ، تون پاڻ ڇڏي اوڄاڻ،
پهرين پاڻ ڦٽو ڪري پرين پوءِ پڇاءِ،
وحدت سان وڃاءِ، ڪثافت ڪثرت جِي.

بيت - 50

سڀڪنهي ڏانهن سامهُون ڪو هنڌ خالِي ناهِه،
احدان جي ارکَه ٿيا سي ڪاهِر ڪيا ڪانهِن،
محبُ منجهِين مون آهِه، مون اڻ ڄاڻندي اجهيو.

بيت - 51

عاشق ڀانئي اِيئن، ته آءٌ سِڪ ڪنهنکي نه سلان،
وچ رهندي ڪِئن؟ وهن اکيون ورچي هِنيو.

بيت - 52

اندر رهي نه گَهٽ سُپريان جي ڳالهڙي،
ڇاڳِر سهي نه سٽ، جه مهران موج ڪِي.

بيت - 53

لَکين سئين مِهراڻ، آٽي سڀِ اڌمِيا،
سڙيا منجههِين مان، ٻهِر ٻِڙڪ نه نِڪري.

بيت - 54

حقيقت هڻِي، منهنجي جان جُدا ڪئي،
هڪڙو پساهه پِرين ريءَ سگهان تان نه کَڻِي،
ڌڻي ۽ ڌڻي، اچي رهيو روح ۾.

بيت - 55

پاڻ پردو پاڻ کي، سُڻِي ڪر سنڀال،
وچان جو وصال، سو تان هوئڻ هِن جو.

بيت - 56

پاڻ پردو پاڻ کي، طالبَ سڻج تون،
نه ڪا هان نه هون، پردا سڀ پاسي ٿِيا.

بيت - 57

مون مونهِين ۾ سپجي، مونکي مون جڳاءِ،
مونهِين مون ٿِئي، مونهين جي ساڃاءِ،
انهِين اِيئن جڳاءُ، آنکي اِئين نه چئڻو.

بيت - 58

بُن جنهنجي ذات جو، اتي آه الله،
تهه نه پچي ماهه، گنديءَ نِينهن نه سپجي.

بيت - 59

گُنديءَ نينهن نه سپجي، تهه نه پچي ماءِ،
ڪچِيءَ پر ڪِئان، ٿِئي سماجوڳُه سڄڻين؟

بيت - 60

نظر نزديڪيون، سهي نه سگهان ساعت سيئن،
پسڻ پري سندون، آءٌ نالي ڳِيڙي نِجهران.

بيت - 61

عالم آءُ ساڻ، ڀريو ٿو ڀير ڪري،
پاڻ نه آهي ڄاڻ، ته ڪ مانڊيءَ منڊ پکيڙيو.

بيت - 62

لا سِين لاٿائون، توکي توڙائين،
اڃا پڻ آءٌ، واريو وجهين وچ۾.

بيت - 63

صِفت سڱ احد سِين، احد صِفت ري ناهِه،
انهن ۽ ان آنهن، ٻئي ٻِيائي ٿِيا.

بيت - 64

احدان اڳي جا، هئي سوڌي سا صِفت،
اوپر اِشارت، سڌ نه آهي سٿري.

بيت - 65

پاڻ وڃائي هُو لهِين، پهرين پاڻ وڃاءِ،
مُنهن منجهان ئِي پاءِ، توهان ڌار نه سُپرين.

بيت - 66

مُون ويٺي ئِي واءُ ٿِيا، سڄڻ منجهِه هوام،
هنهئي جاڙ هنيام، هيڏانهن هوڏانهن هٿڙا.

بيت - 67

سڄڻ ساهه پساهه ۾ پِرين پاڻ پساهه،
”وفي انفسکم افلاتبصرون“ سچو ايءُ گواهه.

بيت - 68

جِيئن ڄيرو کانئي ڄر سِين عِشق ايئن ڪري،
اڃا پِرتِ پري، ڳالهه ڳاڻيٽي ناهِه ڪا.

بيت - 69

وياسُون پاڻان، سڀ ٿياسُون سُپرين،
پاڻهين جي ڄاڻا، رتِي رهي هيڪڙي.

بيت - 70

محفوظ ميا ڪي توحيد ٿيو تمام،
”الانسان سِري وانا سره“ تان نه پروڙي عام،
محبتين مدام، اچي رهيو روح ۾.

بيت - 71

انهين اِي جڳاءِ آنکي لي نه چؤئنڻو،
بن جنهن جي ذات جو اتي آهه الله،
تهه نه پچي ماهه، گندي نينهن نه سچي.

بيت - 72

اڻکي عيان نه ٿئي ڪي پروڙي ڪونه،
امر عطا جنهن جو جان سونهو ٿيئن سون.

بيت - 73

اڻکي عيان نه ٿِئي ڪي پروڙي ڪونه،
سچي جِهڙي سون، منهن نه پيئي ماڙهوئين.

بيت - 74

چوري پهت ڳجهه سِين پڌر ناهه ارٿِ،
پوءِ لڪائي وٽِ، پهرين لڪائي پاڻ کي.

بيت - 75

چُور اڀوئي چوءِ، ته آءٌ اهوئِي آهيان،
جي اسي اکين هوءِ، ته لڪيءَ کي ڪونه لهي.

بيت - 76

عِلتيءَ آرام، پسي عِلتا آئيو،
حسُن جو حق جو، سو خامِي ڀانئي خام،
اچِي ٿِيا اسلام، ڪفر ڪافر پاڻ۾.

بيت - 77

مون کي مون پِرين، ٻڌي وڌو تار ۾،
اڀا اِيئن چون مُڇڻ پاند پسائِيين.

بيت - 78

پِيو جو پاتار، سو ڪئن پسڻ کان پالهو رهي؟
سالڪ مون سيکار، ڪو پهه انهين پاند جو.

بيت - 79

ڪر طريقت تڪيو، شريعت سُڃاڻ،
هِنيون حقيقت هير تون ماڳ معرفت ڄاڻ،
هو ثابوتِيءَ ساڻ ته پسڻان پالهو رهين.

بيت - 80

ڪوڙي ڪِج م ڪڏهِين، ڦڪي ڀانئجِ ڦانگ،
ساري سناسين جِئن لائِق رکج لانگ،
ته چارئي چُنِئ پاند، اوسا ڳنِهي اڪرين.

بيت - 81

تعظيمان ترڪ ٿيو، واکاڻان ويو،
جتي سڏ صاحب جو، ات آهي ڪونه ٻيو،
پاڻيءَ تِنهين پيو جنهين ناه نهايت نينهن جي.

بيت - 82

سُتوئِي سيڄ گهرين، جفا ڏئين نه جان،
صلح ري سيڻان، متان نونڌين نه چڙهين.

بيت - 83

ستوئي سيڄ گُهرين، جفا ڏئين نه جِي،
پهڻِي ڌاران پِي، مڇڻ نونڌين نه چڙهين.

بيت - 84

صلح جن سڄڻ سِين، سيج ماڻيندا سي،
”الذين آمنوا وڪانوا يتقون“، اِنپر اڀا جي،
نيئي نونڌين ٿي، ڏکِي چِٽي چاڙهيا.

بيت - 85

جي ٿيا حل حبيبَ سين، سُمهڻ تن ثوابُ،
نيڻ هيرائي نِنڊ سين، خوش ڪيائون خوابُ،
اوسيڙو عذابُ، دليان تنهِين دور ٿِيو.

بيت - 86

تن تسبيح، من مڻِڪو، دل دنبُورو جن،
تندون جي طلبَ جون، وحدت ساڻ وڄن،
”وحده لاشريڪ له“ اهو راڳ رڳُن،
سي ستائِي جاڳن، ننڊ عبادت ان جِي.

بيت - 87

رٺِي جا رهاڻ، سا پي پهنِي نه ٿِئي،
ڪنهن کر وجِهي ڪاڻ، پاڻان نينهن نِڪاليو.

بيت - 88

رٺِي نه آهي ريت، پهنِي پاهتِ ناه ڪو،
پسو منجهه پِريتِ، جيهائِي جوڙ وهي.

وائي - 1

ڪِي انهِين منجهه آهي، هو جي جهونا پسجن جهوپڙا،
اِن در سيئي اگهِيا، جن کي ڪونه چِتائي،
ڌاريان ڀانِئين ڌاريون، پاڻ پِريان سين کائي،
ان اوليائي تحت قبائي، پنهنجا پاڻ پهرائي،
”لايعرفهم غيري“، پر کي ڪين پسائي،
پنهنجون ڇڏي پٽ ۾، رڙهه انهِيءَ جي رائي،
خذمت ڪر خلقِين پاند ڳِچيءَ ۾ پائي،
اديون عبداللطيف چئي، اتاهِين ڪِي آهي.

سُر مارئي

فصل پھريون
بيت - 1

اول نامُ الله جو مڙِنيُون مٿانهون،
ڪيئَن ڪري قبوليان عُمر کي آءٌ،
رازق رضائون، مُون مٿي اتي مڃيُون.

بيت - 2

قضا آنديس ڪوٽ ۾ وطن مون ملير،
اصل مُنهنجي انگ جڙيو هو زنجير،
چانِڪ پِينديس پرينءَ سين پائر جو پنير،
هاڃا ڪيو حمير، بِالله نِئي ٿو بَند ۾.

بيت - 3

بِالله آهيان بَند ۾ ڌئان ٿِي ڌٻر،
ويڙهه وراڻي ناهِه ڪا سُومرو سٻر،
ميان مهربان ڪر تون الهي عمر،
ته ويڙهه پسان سو ور، جيڏانهن عالم آسِرو.

بيت - 4

جيڪس جيلانهين مارو ناهِه ملير ۾،
منهنجي تيلانهين، اچيو ڪونه ڪر لهي.

بيت - 5

کوءِ آسون عمرڪوٽ جيون ور جهنگل ۾ جهوپي،
جو اباڻن اڏيو ڳ ڻن سِين ڳوپي،
ويندس ويڙيچن ڏي لوهه ڀڃِي لوپي،
چڀڙهه آءٌ چوپي، سِڪ لاهيندس سومرا.

بيت - 6

کوءِ آسون عمرڪوٽ جيون وروهن وسڪاري،
منهنجو تور تِلن ۾ هت چِيها ٿو چاري،
مري رهنديس ماڙئين ساهڙيون ساري،
ڍيئي ڍٽ ڌاري آهيم اٺين مِينهڙين.

بيت - 7

ننگا آهيون نکتا اسِين مارو لوڪ،
ٿر کي ڀانيون ٿوڪ، جو ڍڪ ڍاٽيڙنجي.

بيت - 8

پاند نه پکي لڏ جو سدا جن پرياڻ،
ويا ڳ ڻن ساڻ، ماروئڙا ٿر اڪري.

بيت - 9

مارو ماڳ نه هيڪڙي، اوڏانهين ڳوٺان،
جيڏانهن وسن مِينهڙا تيڏانهن سانگَه سندان،
جي ميڙي رب ته مِلان، نه ته وچان وڏو وچ پِيو.

بيت - 10

نِت نِت نِياپا آئيا اوڏا جي هُوا،
ماروئڙا ملِير ۾ واري وڳ ويا،
توڏانهين ڪيها، ڏيئي ڏوراپا چائِيا.

بيت - 11

”اَلَستَ بِرَبِڪُم“ جڏهين ڪن پِيومِ،
”قَالُوا بَليٰ“ قلبَ سين تڏهين تِتِ چَيوم،
تنهِين ويرَ ڪِيوم، وَچَن ويڙِيچَن سِين.

بيت - 12

جڏهين ”ڪن فيڪون“، من تڏهانڪون ماروئين،
تون ڪئن وجهين تنکي سومرا شڪون؟
حميرن هڪون، جاڙ جسي کي پاتِيون.

بيت - 13

چَئي ”ڪن فيڪون“ جڏهن خلقيا روح خداءِ،
گڏ جِت گُذران هو، جڙ لڳي تِنهن جاءِ،
مون توهين سين آه، اها ساڃاءِ سپرين.

بيت - 14

”فَيَڪُون“ فدا ڪري، ڪهيائين سين ”ڪُن“،
تعظيما تمام ڪري پوءِ پٿريائين ڀون،
مارو تِئائين مون، ڀينر ڀاڱي آئِيو.

بيت - 15

نه ڪا ”ڪُن فَيَڪُون“ هئي، نه ڪا هونگ نه هون،
سڄڻ تنهِن ساعت ۾ ڀيٽي ڏٺو سون،
مُون تن تڏهانڪون، مِلي ملاقات ڪي.

بيت - 16

نه ڪا ”ڪُن فَيَڪُون“ هئي، نه ڪو لِڱَ لحم،
بنيو هو نه بُت ۾، اڃا ڪي آدم،
مون توهِينسِين سڱ، اها ساڃاءُ سپرين.

بيت - 17

نه ڪا ”ڪُن فَيَڪُون“ هئي، نه ڪا مُورت ماه،
نه ڪا سڌ ثوابَ جي، نه ڪو غرض گُناه،
هيڪائي هيڪ هئي، وحدانِيت واه،
لکيائِين لطيف چئي، ڳ جهاندر جِي ڳاهه،
اکِين ۽ ارواح، اها ساڃاءِ سُپرين.

بيت - 18

قسمت قيد قوي نا ته ڪير اچي هِن ڪوٽ ۾؟
لِکئي آڻي لَوح جي هنڌ ڏيکاريس هِيءُ،
پرچي ڪين پنوهار ري جان، جُسو ۽ جِيءُ،
راجا راضِي ٿيءُ، ته مارن مِلي مارئي.

بيت - 19

قسمت قيد ڪياس، نه ته ڪير اچي هِن ڪوٽ ۾؟
”ونحنُ اَقرَبُ اليه من حَبل الوريد“ وطن آءٌ ويندياس،
مارن کي مِلندياس، ڪوٺيون ڇڏي ڪڏهِين!

بيت - 20

”قيدالماءِ“ ٿِيوم، هِت اڙانگِي گهاريان،
”النار نَصيب العاشِقين“ هِهڙو حال سندوم،
قادر شال ڪندوم، آجي عمرڪوٽ کان.

بيت - 21

”قيد الماءِ“ ٿيوم، هِت اڙانگِي گهاريان،
”هناڪ جِسِمي والفواد لديڪم“، هِنيون هت سندوم،
قادر شال ڪندوم، ميڙائو سِين مارئين!

بيت - 22

قيدالماءِ“ ڪهن جو، سو مون پاند پيو،
”جَفُ القلمُ بِما هُوَ ڪَائِن“ وهي قلم ويو،
ايءُ قضا ڪم ڪيو، جِئن ٿر مارو، آءٌ ماڙئين.

بيت - 23

جهڙو ”قيدالماءِ“ تهڙو بَند نڪو ٻِيو،
”جف القلَم بِما هو ڪائن“، لهي نه تِر تِيانءُ،
عُم ر تو هٿانءُ، آجائِي ٿِئي عاجڙين.

بيت - 24

ريءَ اعرابين هِت، گهنگهر گهارڻ مون ٿِيو،
”بِڪتِ العينين في هواڪ دما“ پڄان ساڻ پِرت،
من، اکيون، تن تِتِ، جِتي جنم جيڏئين.

بيت - 25

هِي هنڌ ڀيڻيون هِاڻ، ساڙيان سڀ ڏيهين ري،
”ڪل شيءِ يرجع اِليٰ اصَله“ ٿي جِهڄان جهانگين ڪاڻ،
ڀِري پنهنجي ڀاڻ، پسان ملڪ ملير جو.

وائي - 1

پرچن شال پنوهار، ڍوليا مارو مون ساڻ الله!
مون مورانئي مديون، آهن سيڻ ستار،
عيبَن ڀري آهيان، ستر، ڪِج ستار،
اٺا مِينهن ملير ۾، تڙ تڙ پوءِ تنوار،
پائي آيس پاند ۾ اؤڳ ڻ عيبَ اپار.

فصل ٻيو
بيت - 1

پيهيءَ سکه پيرن کيه، ڪو نِينهن نياپو ماروئين،
ات اڪنڊي آهيان تن آتڻ تن ڏيه،
سَندي جا ساڻيه، که کٿوري ڀانئيان.

بيت - 2

جو ڏيه ڏاڏاڻِيان آئِيو، ڏنم تِنهن طعنو،
پائي ويه م پلنگين ڳِچيءَ سِر ڳانو،
مٿان لڪ لطيف چئي، کاءَ م خزانو،
سرتِين سِيل چوائيو، زور هڻِي جانو،
ٿيو سڏ سمانو، حرف لٿي هيڪڙي.

بيت - 3

جو ڏيه ڏاڏاڻيان آئيو، پيرين تِنهن پئان،
ساکائتو سيد چئي، سنديون چِت چؤان،
هتي تان نه هُؤان، حرف لٿي هيڪڙي.

بيت - 4

نڪو اير نه ڀير، نڪو اوٺِي آئيو،
مُون وٽ آئيو ڪونه ڪو ڀائرنئون ڀري پير،
ڪِتابَتون ڪير، آڻي ڏيندم انِجون؟

بيت - 5

نه خبر نه خوابُ، نڪو اوٺِي آئيو،
هُتيجو هِتِ ڪنهين ڏنو ڪونه جوابُ،
حميرن حسابُ، ڪوهه ڄاڻان ڪِئن ٿيو.

بيت - 6

اتان اوٺي آيو، خبر ايءَ کري،
وسارج م ور کي، پئج م منڌ مري،
ويندئن اتِ وري، ڪو ڏينهن اهِئين ڪوٽ ۾.

بيت - 7

ڪو ڏينهن آهئين ڪوٽ ۾، لوئِي هڏ م لاه،
ڪامڻ آنهنجِي ڪر جي ايءَ آڏ وڏائي آه،
ستِي سيل نِباه، ملير ويندئن مارئي.

بيت - 8

اوٺِي ڳولِي آڻِئين ڪو هتيجو هِت هير،
ته ڪِنا جي ڪوٽن جا، ٿِين سُرها سير،
آءُ ته اکين اگَهان، جي پائر ڏنئي پير،
الله لڳ لطيف چئي، لاءِ م تون اوير،
ڪوٺئين گهاري ڪير، محلين منجهي مون هِنئون.

بيت - 9

الله اوٺي آڻئين، جي نياپا نِين،
آءٌ اِنهين جي آهيان، توڻي مون نه مڃِين،
مس منهنجي هٿ ۾، ڪاغذ ڪي آڻين،
لُڙڪ نه لکڻ ڏين، ڪِريو پون قلم تي.

بيت - 10

جي امر هڻيو اڌ ڪري، سي ڪاغذ لکان ڪيئن؟
واڳِيون جي وصال سين، تنهين چاڙهيو چِيئن،
روئان راتو ڏينهن، جيئن انجِي وائي ۾ ور گهڻا.

بيت - 11

تن ونين ويڙيچن کي روئين نه راتو ڏينهن؟
ڪالهه پنوهارن لڏيو، مون کي چاڙهي چِيئن،
آءُ جِيندي ڪِيئن، جو ان ٿر وڃي ٿاڻا ڪيا.

بيت - 12

ٿر ٿر اندر ٿاڪ، عُمر ماروئڙن جا،
لاٿائون، لطيف چئي، مٿان لوئيءَ لاکه،
عمر ڪريو آکه، پهريو ٿي پن چران.

بيت - 13

ٿر ٿر اندر ٿانءُ، ونِهين ويڙيچن جو،
سڀ تنهنجو سومرا ويٺا ڳِنهن نانءُ،
اتي وينديس آنءُ، لوئيءَ لڄ مٿي ڪري.

بيت - 14

سهسين سيبا ڪنجري، لوئِي ليڙ ٿِيام،
اباڻن جي آسري ڪتِي ڪان ڪِيام،
جا ڍٽِ ڍڪِيام، تِنهنجو پرور پِن رهائيين.

بيت - 15

سهسِين سيبا ڪنجري، لوئِي ليڙون ليڙ،
واسي وار نه ويڙهيان، م ر چڳون رهن چِيڙ،
ماروءَ جي مهاڙ ري مون کي اندر ناه اڪير،
ههڙو حال حمِير، وٺِي شال ويڙهه وڃان!

بيت - 16

سهسِين سيبا ڪنجري، ليڙن سِين لوئِي،
م ر نه لاهيان منهن جي ڀي ڌٻڙن تان ڌوئِي،
جا ماروءَ ڏنيم سِر تي سا لاهِيان ڪِئن لوئِي،
عم ر اگهوئِي، مُون من مارئڙن ري.

بيت - 17

سهسِين سيبا ڪنجري، لوئِي سِين ليڙن،
ههڙو حال وٺِي ڪري وڃان منجهِه ٿرن،
مارو مان چون، ته هُ ئي اسانِهين آسري.

بيت - 18

سِبي سيبا ڏي، ڀوريءَ نِينهُن نه ڪچيو،
کٿِيءَ وٽِيُون کٿيُون، ستِي سيوي سي،
مڇُڻ چُونم ڪي، ته لڄاي ئي ٿر ڄائيون.

بيت - 19

اسين تِئان آئيون، جِتِ کهِنبو ناه،
جي وڃهُون ڪنهِن وهانءُ، ته پڻ مِٿهُون لوئِيون.

بيت - 20

ستيءَ ڳالهه سُ ئي، سرتين سنجڻ ڇڏيو،
ماروئِڙي محلن ۾ اڳي ڪانه هُئي،
عمر آءٌ نه مُئي، ان اوليان اڳهين.

بيت - 21

خبر هيءَ کري، مُون ڏانهن ماروءِ موڪِلِي،
وسارج م ور کي پئج ماڳِه مِري،
ورنديئن ويڙهه وري، ڪو ڏينهن آهين ڪوٽ ۾.

وائي - 1

ويڙيچن ڏي ويندي، عمر آءٌ مارئڙن ڏي ويندي،
ڏيه ڏاڏاڻي پکڙين،
سڱَر ساهڙين سان ساڻيه منجهِه سٽيندي،
اٺا مِينهن ملير ۾، ڌاڳا ڌٻڙ ڌئندي،
عمر، انهِين ڏيهه جا ڪوڍير قوت ڪريندي،
گولِيون گولاڙن جون جهپِي ساڻ جهٽِيندي،
ڪوڪڙ ڪوڍيرن ۾ ڦوڪيو ڦڪ ڀريندي،
عيدن بَرادن کي کِيه مانڌاڻا کِيندي،
پسِي کائي پيٽ ۾، ڏونرا ڏن آءٌ ڏيندي.

فصل ٽيون
بيت - 1

مِينڍا ڌوءِ نه مارئي، پييس پنوهاريُون چِتِ،
راڄ رئاري، هنجون هاري، هيءَ هتيجي هِتِ،
آهِس پائر پار جو کجڻ ۽ کپتِ،
وينگس ويڙيچن ري مس سڻي ڪا متِ،
سومرا سپتِ، ڪر ته ڪوٺِيان نِڪري.

بيت - 2

مينڍا ڌوءِ نه مارئي، آهِس من ملير،
ڪڍي ته ڪاڻ لهي، هِتان هِي حمير،
کائر پِين کير، جي امانت اتِ وڃي.

بيت - 3

مينڍا ڌوءِ نه مارئي، نه کلي نه کاءِ،
عُمر جي اِنصاف جا ويٺِي واساما ڳاءِ،
هيءَ جا ڪِيئي هاءِ، سا مهندان ايندئي منهن ۾.

بيت - 4

مينڍا ڌوءِ نه مارئي، ٿيس ڪرنڊيون وار،
ستِيءَ سيئي ساريا، جي پائر جا پنوهار،
عُمر انِهون ڌار، مور نه وهي ماڙئين.

بيت - 5

مينڍا ڌوءِ نه مارئي، محلين مارئان ڌار،
پايو ميٽ ملير ريءَ منڌ نه ويڙهي وار،
جا هتيجن هار، سا ڪِئن وهندي ڪوٽ ۾؟

بيت - 6

مينڍا ڌوءُ نه مارئي، ڪونهي ان اوڄاه،
عمر جي اِنصاف جو پِيس ڪن پڙاءُ،
ويٺِي چوءِ الله، مون تي مِٽ نه موٽِيا.

بيت - 7

مينڍا ڌوءِ نه مارئي ٿِئس ڳ ڙلون ڳاه،
ڪِين کڻنديس ڪوٽ ۾ پانئر ري پساه،
سرتيون ڏيان ساه، جيڪر مِلان مارئين.

بيت - 8

محلين ماندي مارئي، ڏٺيم منهن ملور،
اڻڀا سڻڀا نه ڪري، سونهن وڃايس سور،
پِيس لوه، لطيف چئي، لٿس ڪوڏ ڪپور،
چِت جنجا چور، سي مکي م رڪ نه ڪنديون.

بيت - 9

ڪريو مهاڙ ملير ڏي، روءِ اڀي چوءِ،
س هج سوري ڀانئيان سُومرا سندوءِ،
مِلڪ ماروءَ جي آهيان، زور نه ٿِيان جوءِ،
سو قلبُ ڪوٽِ نه هوءِ جو هُتي جن هٿِ ڪيو.

بيت - 10

ڪريو مُهاڙ ملير ڏي، اڀِيائي آهي،
جا مٿي ڏنيس مارئين، سا لوئِي نه لاهي،
سومرا ساهي، تِنهن ستِيءَ وجهُه م سنگهرون.

بيت - 11

ڪِيم مهاڙ ملِير ڏي، مٿي ڪوٽ چڙهِي،
نِت نِهاري ڏيهه ڏي ڳوڙها پِيم ڳَڙي،
نِڱِي ڪوڪ قلبَ مان منجهان روح رڙي،
ويڙيچن وري، ڪر نه لڌي ڪڏهين.

بيت - 12

جا عمر تو مل عيد، سا اسان سوءِ ورتي سومرا،
ويئي ويچارن وسري خُوشِي ۽ خريد،
سِڪڻ ڪيا شهِيد، مارو جي ملير جا.

بيت - 13

عمر اڇا ڪپڙا ڪاڻياريون ڪِيئن ڪن؟
جنهِين جا ٿرن ۾ ور ٿا ويڻ سهن،
هوءِ جي حق ڀڃن، سي ڪِئن ستِيون سومرا؟

بيت - 14

آءٌ ڪِئن سوڙئِين سُمهان؟ مون ور گهاري ولهه،
کٿِيريءَ تان کل عمر ڪِج م اِهڙي.

بيت - 15

آءٌ ڪِئن سوڙئين سمهان؟ مون ور گهاري سڃ،
ور اباڻنِسين اڃ، که شربَت تنهنجو سومرا.

بيت - 16

ور سي وطن ڄائيون، صحرا ست ر جن،
گولاڙا ۽ گ گ ريون اوڇڻ اباڻن،
ويڙهيا گهمن ولئين جهانگي منجِهه جهنگن،
مونکي مارئڙن، سڃ ڳڻائِي سيج ۾.

بيت - 17

پلُر پين، اوڇڻ ان، جنجِا پير مٿي پٽ پاڪ،
وهڻ وراڪن ۾ انِجي اڄوڪي اوطاق،
پاڻ نه پسن پاڻکي ويچارا بي باڪ،
عمر اوءِ نه عاق، ڏکِيا جِم ڏکوئيين.

بيت - 18

کارا کٻڙ ڏيه ۾، ٻيا واريءَ منجهه وٿاڻ،
ساٿين کي سيد چئي، ڀريو ڏين ڀاڻ،
عمر اِيءَ اماڻ، ثابت رک ج سُومرا.

بيت - 19

منهنجو تور تلين ۾ چِيها ٿو چاري،
ڍائِي ڍٽ ڌاري، آهِم اٺين مِينهنڙين.

بيت - 20

مُنهنجو تور تلِين ۾، آءٌ هِتِ بَندياڻي،
مُون ڏاڏاڻي ڏيه ۾ ڦره ۽ لاڻي،
ڪنديس رهاڻي، ماروءَ پاس ملِير ۾.

وائي - 1

منهنجو من مِيان، واڳِيو ويڙيچن سان،
پاهي پاکِي، پٽڙي پِرينءَ ساڻ پِيان،
پير نه ڇڏيان پِرينءَ جو، جانسينءَ ٿِي جِيان،
حرف لٿي هيڪڙي، هِتي تان نه هُ ئان،
کيرون کٿيرن کي وڃي ڏيه ڏيان،
آءٌ ڪِيئن لوئِي لاهِيان ڪارڻ ٻِن ڏينهان؟

فصل چوٿون
بيت - 1

سونهن وڃايم سومرا، مارو مس مڃين،
ڏونگها ڏاڏي پوٽِئين ڪن ڏنا ڪي ڏين،
جي مان لوه لاهِين، ته ڪوٽن ۾ ڪِين هئان؟

بيت - 2

سُونهن وڃايم سومرا، ميرو مُنهن ٿِيوم،
وڃڻ تِت پِيوم، جِت هلڻ ناه حُسن ري.

بيت - 3

سُونهن وڃايم سومرا، هِتي اچي هاڻ،
ڪيئن لهنديم ڪاڻ، حُسن مون هِتِ ويو.

بيت - 4

سُونهن وڃايم سومرا، سکر جِهڙي سونهن،
دل ۾ دکي دونهن، منهنجو مُنهن ميرو ڪِيو.

بيت - 5

سُونهن وڃايم سومرا، ڪيڏانهن ويم ڪمال؟
وڃان ڪِيئن وطن ڏي، هِهِڙو وٺي حال؟
جي مون ڏين جمال، ته پسان منهن پنوهار جو.

بيت - 6

سُونهن وڃايم سومرا، وطن وڃان ڪِيئن؟
حُسن ڌاران هِيئن، پسان ڪِئن پنوهار کي؟

بيت - 7

سُونهن وڃايم سومرا، پسان ڪيئن پنوهار؟
ڌڻي جا ڌنار، تنهن روءِ ريءَ رچڻ ناه ڪو.

بيت - 8

سونهن وڃايم سومرا، عمر ٿِيس اسِير،
مارو منجهه ملير، مونسِين هِتِ هِيئن ٿيو.

بيت - 9

سونهن وڃايم سومرا، ٿينديس ڪِئن قبول؟
ڪونهي سهڳ نه سول، پوچي منهن پنوهار سِين.

بيت - 10

سونهن وڃايم سومرا، ڪوٺِئين اچي ڪالهه،
ڪِين پسنديس ڀال، حسن مون هِتِ ويو.

بيت - 11

ڪونهي قادر ڪو ٻيو انِهين جو اڀاڳ،
”قل لُن يصيبنا اِلا ما ڪتبُ الله لناهو مولانا“، اي معذرت ماڳ،
سڀوئِي سڀاڳ، مارئِي مساوي ٿيو.

بيت - 12

تن منهن موچارو مارئين، ملير جِنهين ماڳ،
ناقص نوازي گهڻا، سندو تن سڀاڳ،
اڱڻ مُون اڀاڳ، حُسن مون هِتِ ويو.

وائي - 1

منجهه رهي ملير، هاريون مون ڪوه ڪِيو؟
مون هٿان منهنجا ڌڻي سهسِين ٿيا صغِير،
پکي منجهه پنوهار جي ڪوڙين ڪيم ڪبِير،
تون ڏئين، تون ڌڻي دلاسو دلگير،
ٻڙو لاهه م ٻاجهه جو مون تان منهنجا پِير،
ٿڌيون ولِيون ٿرن ۾، ڪوڙين ڪرڙ ڪرير.

فصل پنجون
بيت - 1

جِهڙي آيس جيئن، جي تهڙي وڃان تنِڏي،
ته لالائيءَ جا لطيف چئي، ڪر مندن اٺا مينهن،
ماڙيءَ لڳ م مِيهڻو، سڀ ڄماندر سِيئن،
ٿِيس ڪانياري ڪانڌ جي، هتي اچي هِيئن،
ڪنڌ کڻنديس ڪِيئن، منهه مارئڙن جي؟

بيت - 2

جهڙي آيس جِيئن، جي تهڙي مِلان تنِکي،
نه ڦران، ڦر چاريان، هِنيون چئيم هِيئن،
وڃان ڪِيئن وطن ڏي، ڪاڻ لهنديم ڪِيئن؟
مُندائتي مِينهن، سونهان سرتِين وچ ۾.

بيت - 3

جيڪر ڪِين جِيان، جاڙ جِيان ٿِي جيڏيون،
اکيون مُنهُن ملير ڏي، ڪهڙو نڪ نِيان؟
ڪنهنکي ڏوهه ڏيان، اڳهِين منهنجي انگ ۾؟

بيت - 4

هيڪ جيئن نه ڄاياس، ٻيو ڄاپندي جِي مران،
گهنگهر گهڻو ٿياس، ڄاپِي مارئڙن کي.

بيت - 5

پڪا پنوهارن ڏي ميوا مڃر مڪ،
عمر اتِ اڪنڍيو حال هماري حق،
هِڪ لوئِي ٻي لڪ، سمن سپرين سين.

بيت - 6

هيءَ منهن ڏيئي ٻن، تون وه کائِي نه مرين؟
تان جي ملير ڄائِيُون توسين سڱ نه ڪن،
تون ڪِيئن منجهان تن، پاڻ ڪوٺائيين مارئي؟

بيت - 7

عمر ٻن جِيو، کوءِ منهنجو سومرا،
جا پر نه پنوهارن جي، مونسين تِئن ٿيو،
وٺِي منهن ڪِهو، وڃان وطَن سامهين؟

بيت - 8

م سپني مارئي، مئي، م ڄائِي،
جنهن اچي عُمرڪوٽ ۾ لوئي لڄائي،
جا سانگين سڏائي، سا ڪِيئن مرڪِي ماڙئين؟

بيت - 9

جنهن ستِيءَ ست نه ڇڏيو سا مارئي م ر ڄائِي،
انهيءَ عمرڪوٽ ۾ لڄ نه لڄائِي،
سا پيئي بندياڻي بَند ۾ ڪوٺين ڪڄائي،
جا سانگين سڏائي، سا مُور نه مرڪي ماڙئين.

بيت - 10

وطن ريءَ ويهي، جي مُون گهاريا ڏينهنڙا،
مارو ڏيندم مِيهڻا، ڏاڏاڻا ڏيهي،
پکن ۾ پيهي، محلن جيءَ مر لاهِيان.

بيت - 11

الله اِئين م هوءِ، جئن آءٌ مران بَند ۾،
جُسو زنجيرن ۾، راتو ڏينهان روءِ،
پِهرين وڃان لوءِ، پوءَ مر پڄِنم ڏينهڙا.

بيت - 12

سکر سيئي ڏينهن، جي مون گهاريا بَند ۾،
وسايم وڏ ڦڙا مٿي ماڙن مِينهن،
واجهاڻيس وصال کي، ٿييس تهوارون تِيئن،
نِير منهنجي نِينهن، اجاري اڇو ڪيو.

بيت - 13

بَندي ٻِيا قرار، اسين لوچُون لوه ۾،
مٿي تن ترار، سدا سانبِيڙن جي.

بيت - 14

آءٌ بَندياڻي بَند ۾ ڪ آءٌ پِيس بَند؟
مُونهِين لڳو ميهڻو، ڪ مُونهين ڪڙو ڪنڌ؟
مران جي هِن هنڌ، ته نِجاه ميٿ ملير ڏي.

بيت - 15

بالله آهيان بَند ۾ ڌئان ٿِي ڌٻر،
ويڻ وراڻِي ناهِه ڪا، سومرو سٻر،
مِيان مهربان ڪرئين اِلٰهي عمر،
ويڙهه پسان سو ور، جيڏانهن عالم آسرو.

بيت - 16

حقانو هت ٿيو هيءَ هِتِ بَندياڻي،
ساري ساڏوهين کي ڪوٺِين ڪوماڻِي،
لڳم لوهه لطيف چئي ويٺيس وساڻِي،
منان ماروءَ جي نه لَهي کپت کجاڻِي،
سمُن سچاڻِي، اٺي آهِيم ان سين.

بيت - 17

حقانو هُت ٿيو، آءٌ هِت بَندياڻِي،
مُون ڏاڏاڻي ڏيه ۾ ڦڙه ۽ لاڻِي،
ڪنديس رهاڻِي، ماروءَ پاس ملير ۾.

بيت - 18

جي ڪر لڌائون، ته بندي بند نه ساريو،
ماروئڙن آءٌ، جيڪس ويس وسِري.

بيت - 19

واجهائي وطن کي، ساري ڏيان ساهه،
بُت منهنجو بَند ۾، قيد م ڪريجاه،
پرڏيهياڻي پرينءَ ري ڌار م ڌريجاه،
ٿڌي مِٽي ٿر جِي ولهي وسائِجاه،
پويون ٿِئي پساه، ته نِجاه مڙه ملير ڏي.

بيت - 20

واجهائي وطن کي، ساري ساه ڏيان،
هي سِر ساڻيهه سامهون منهنجو نِج مِيان.
مقامياڻي ماروئين وڃي ٿر ٿِيان،
مُيائي جِيان، جي وڃي مڙه ملير ڏي.

بيت - 21

واجهائي وطن کي، آءٌ جي هِت مياس،
گور منهنجي سُومرا، ڪِج پنوهارن پاس،
ساري ڏج سرتِئين منجهان ولِن واس،
ميائي جِياس، جي وڃي مڙه ملير ۾.

بيت - 22

ڳِچيءَ ڳانا لوه جا، زيريون ۽ زنجير،
پيڪڙا پيرن ۾، ڪوٺين اندر ڪِير،
چاري چوگانن ۾ واهيت ڪن وزير،
ڇن نه ڇڄي آهيان، اهڙيءَ سِٽ سرير،
مارو ڄام ملير، پڇج ڪِي پنوهار کي.

بيت - 23

ڇن نه ڇڄي هيٺ، ڪڇن آهيان ڪوٽ ۾،
لوئِيءَ سين لطيف چئي، ڀيڙيو ٻڌان بيٺِ،
اتِ سپجي ان سسنجِي هِت رڇيائين ريٺِ،
سرهيون سي سرتيون، وطن جِنهِين ويٺِ،
ماڻيان شال ملير ۾ مُدائتِي ميٺِ،
ڏيهيا ڪِجاه ڏيٺِ، ڪا مدد مُونسين ماڙئين.

بيت - 24

ڇن نه ڇڄي آهيان، ڪُڇن ۾ ڪوٽن،
اِيندي پِيم ابتا پيڪڙا پيرن،
هٿوڙيون هٿن، ڄنگهون ٻانهون ڪاٺ ۾.

بيت - 25

هٿين، هٿ ڪڙول، هِنئڙي پِئڙم هنِجا،
سانگِي ساريم سُومرا ڍاٽِي پاسِي ڍول،
ٻاٻاڻن سين ٻول، ڪِيم نه ڪوٽ وهڻ جا.

بيت - 26

زيرئِين ٻيڙئين لوهه ۾، ڳٽن ڪِيس ڳاهه،
سنڪي سندي سومري هڏ نه چاڙهيم ماهه،
سرتيون دعا ڪِجاه، ته ڀرم ڀاروڙيءَ رهي.

بيت - 27

ڀرم ڀاروڙيءَ رهي، جنهن ۾ اڇِي ان،
ته پڻ ويٺي ونڌيان، توڻي پونِس تن،
غافِل رکه غريبَ کي عمر منجهه امن،
سرتِين ساڻ سمُن، آهيم اٺين مِينهڙين.

بيت - 28

آهيم اٺين مينهڙين سمُن سرتين ساڻ،
ڪِنهن پر لاهيان ڪاڻ، وڃي ويڙيچن سين.

وائي - 1

کٿِيءَ منجهه کٽيائين مارو ڄام ملير جو،
پرچِي پنوهارن سِين، لوئِي ڏيجِ لڌائين،
سِيل نِباهي سومرا پنهنجو پِي پڇيائين،
جهوپو جهانگِيڙن جو ماڙيءَ سان نه مٽيائين،
اتِي عبداللطيف چِئي، شرم رکين رب سائين!

فصل ڇھون
بيت - 1

لينگڙياري لوئَ۾ جنهين لئي ٿِياس،
تنهِين تان تِر جيترو پلڪ آءٌ نه پڇياس،
جهروڪن جهوريو هِنيون، ڪوٺِن آءُ ڪٺياس،
مارن مونجهه مياس، نات ماڙين ماريس ڪِينڪِي.

بيت - 2

ماڙين ماريس ڪين ڪي مُيس مارن لاءِ،
ڪر لهندا ڪڏهِين منهنجِي اچي ماءِ؟
سانبِيڙا سنداءِ، ويٺو واجهه وجهي هِنيون.

بيت - 3

ويٺو واجهه وجهي هِنيون پر ۾ پنوهارن،
اتِ اڪنڊي آهيان پائر ۽ پِرين،
ڪريان ٻِي نه ڪن، وينديس وطن سامُهِين.

بيت - 4

وينديس وطن سامهين، ملير منهنجو ماڳُه،
ڏٿ چونڊيديس ڏيه ۾، ساڻ سرتِين ساڳ،
ته مون سنئون سڀاڳ، جي ويجهي ٿيان ور کي.

بيت - 5

جي ويجهي ٿيان ور کي ته سڀاڳوم سنئون،
نِت نِت هوءِ نئون مونکي پسڻ پنوهارن جو؟

بيت - 6

آئون ڪِيئن ڇڏيان سومرا پنهوارن پچار،
جڙ جنهِين جي جان ۾ لڳي ريءَ لهار،
ميخون محبت سنديون هِنئڙي منجهه هزار،
پکا ۽ پنوهار، ڏٺي مون ڏينهن ٿيا.

بيت - 7

سيل ڀڃڻ جي سومرا، مونکي متِ م آڇِج مِير،
گهڻين ٿورين ڏينهڙين، وينديس هتِ حمير،
مڇڻ منجهه ملير، ڪنڌ مٿاهون نه کڻان.

بيت - 8

پنوهارن پاٻوهيو، وريا واهوندا،
ساريم سيڻ سيد چئي، گاڏيليون، گوندا،
ڀِٽن ڀر هوندا، ڀنگا ڀڙ ڀتار جا.

بيت - 9

پنوهارن پاٻوهِيو، ڪِي وس واهوندن،
لٿو سِيءُ، لطيف چئي، ٻڌو ڦڻ ڦرن،
اوءِ ٿا ڪورين ڪونئري سرتِيون مٿان سسن،
عمر ان اگ وندري پاسي ڪانڌ ڪتِن،
کائر کٿيون خاصِيون اڄي ات اچن،
ڪڍيو پيڻ ڪهن، ملير گهرجي مارئي.

بيت - 10

پنوهارن پاٻوهِيو، ڪِي واهُوندن وس،
عمر انهِي ڏيهه جا ڏوٿين ڏنِم ڏس،
ولِيون وڻ ڦلاريا، لال ر نِگيو لس،
آڻيو وجهن آهُرين، سندا ٽ وهن ٽس،
ميوا مڃر، ماکِيون سڀ ڪا چکن چس،
ماڙيءَ وهين مس، ملير ويندئن مارئي.

بيت - 11

آڻِين ۽ چاڙهين ڏٿ ڏهاڻي سومرا،
سٿا ڪِيو، سيد چئي، سائون سُڪائِين،
منجهان لنبَ، لطيف چئي، چانور ڪِيو چاڙهين،
پلاءُ نه پاڙين، عمر آراڙيءَ سين.

بيت - 12

تن ونِهن ويڙيچن ۾ سدائين سڪار،
چونڊيو آڻيو چاڙهيون سندو ڏونرن ڏار،
جن جو ويڙن سين واپار، سي ڏوٿي هُون نه ڏٻرا.

بيت - 13

مٿِن ٽٻڪ ٽٻڪڙا، چِڪندڙا اچن،
کڙيون کهه ڀڪليون، پگهر سِر پيرن،
ايءُ وڙ ويڙيچن، مون لوڏانئِي لکِيا.

بيت - 14

ٿوري قوت قراريا، رهن سٻر ست،
کٿِيءَ ۾ که ڀڪليا ڀڻن اِهڙيءَ ڀتِ،
پنوهارڪي پتِ پيهي پُڇُ ملير ۾.

بيت - 15

پاڻهين پچي پِيئيون ريءَ واهيت، ريءَ واڙ،
جوءِ ڪشادي جيڏئين، ملير موڪ مهاڙ،
اتِ اباڻا جنهنجا، سا ماڙيءَ مور م چاڙهه،
جي اڪنڍيون آراڙ، لوه تنهِين کي لاهِيين.

بيت - 16

در دروازا، دريون، هاڻي هِتي هو،
ڪوڙين اڏيا ڪيترا تنبُو مٿان تو،
جي مل نه آيا مارئي تِنهين رڙ م رو،
ڪوڪٽ آهي ڪو، پسِئ پنوهارن ۾.

بيت - 17

سنهِيءَ سئيءَ سِبيو مُون ماروءَ سين ساه،
ويٺي ساريان سومرا گولاڙا ۽ گاه،
هنئون منهنجو هُتِ ٿيو، هِتِ مٽي ۽ ماه،
پکن منجهه پساه، قالبُ آهي ڪوٽ ۾.

بيت - 18

سنهيءَ سئي سِبيو مون ماروءَ سين من،
هڻي کڻ حِلم جا، ته وڌائون تنُ،
ڪِيئن ٽوپايان ڪن، اباڻِيءَ اِبر ري؟

بيت - 19

هِتِ جي گهاريم ڏينھڙا وطن ري ويهِي،
مارو ڏيندم ميھڻا ڏاڏاڻا ڏيھِي،
پکن منجهِه پيھي، شال محلِن جي مر ڌئان.

بيت - 20

پاڇاهِي نه پاڙيان سِرتِئين سئيءَ ساڻ،
ڍڪي اگهاڙن کي، ڪِين ڍڪيائِين پاڻ،
ٻِيهر ڄاپِي ڄاڻ، اِبَر جي اوصاف کي.

وائي - 1

عمر آءٌ ويندڙو پڇان ڪوءِ، جتي مارو تِتي پانڌي الو،
مٿي ماڙيءَ مارئي روئاري ۽ روءِ،
پنڌان کاريو پهيڙا، ڪِي جو اڀري چوءِ،
ساريو سانبِيڙن کي، روح منهنجو روءِ،
ملڪ ماروءِ جي آهيان، زور نه ٿيان جوءِ،
سهج سوري ڀانِئيان، سومرا سندوءِ،
پانڌي پنهوارن جو ڪالهه نه آيو ڪوءِ،
راڄ پرتو ربَ کي سومرا سندوءِ.

فصل ستون
بيت - 1

پٽولا پنوهاريون مور نه مٿي ڪن،
جه لاکه رتائون لوئيون، ته شالنِئان سونهن،
ان ايلاچِنِئون اڳري بَخمل بافِتن،
سکر ڀانئِيان سومرا کٿِي کان کهِنبَن،
جا ڏنيم ڏاڏاڻن سا لاهِيندي لڄ مران.

بيت - 2

ارمق هڏ نه اوڍيان پٽولا پٽ چِير،
ٻانڌڻا ٻن ڏيان، ارغج ۽ عنبير،
ماروءَ سين ماڻيان کٿيون جِهڙيون کير،
اندر اڃ اڪِير، مونکي پِرينءَ پنوهار جي.

بيت - 3

سون برابر سڳڙا ماروءَ سندا مون،
پٽولا پنوهار کي عمر آڇ م تون،
ور لوئِيءَ جي لون، ڏاڏاڻن ڏنيِم جا.

بيت - 4

سون برابر سڳڙا، لون برابر لِکه،
رپو جِنهن رد ڪيو ڪوڙ تنهنکي ڪکه،
مون ماروءِ جو مکه، تيل نه لائيان تنهنجو.

بيت - 5

تيل نه لائيان تنهنجو، مون مارو جو من،
ڪريان ٻِي نه ڪن، آهر انهِين آهِيان.

بيت - 6

مون ماروءِ سين لڌيون لوئِيءَ ۾ لائون،
سون برابر سڳڙا مون ٻانهُن ٻڌائون،
عمر چو آءُ، ڪِئن پٽ پرهِيان سومرا؟

بيت - 7

پٽ نه پرهِيان سُومرا، جانڪِيتان جِيان،
آءٌ ڪِيئن لوئي لاهِيان ڪارڻ ٻِن ڏينهان؟
جانسين ٿِي جِيان، ڪانڌ نه ڪنديس ڪو ٻِيو.

بيت - 8

اجهو ڪا اٿن جي ڏينهان جهڻ جهانپي،
اوءِ ماروئڙا ملير ۾ ڦرن سي فاقي،
آءُ ڪيئن انهين ري، مُنهُن مِٺائِي لائِيان.

بيت - 9

سي ساهيڙيون سارين تو، سيل جني جو ست،
مارئي لهندينءَ مُهت، وڃِج ويڙيچن ڏي.

بيت - 10

سي ساهِيڙيون سارين تو، سيل جنهين جو سچ،
ماروءِ ري م مچ شيهو ڀانئج سون کي.

بيت - 11

سي ساهيڙيون سارين تو سچ جنهِين جو سِيل،
نڪو قال نه قيل، انهِين جي ادب ۾.

بيت - 12

جن ڪراين ڪچ جا، ور ساهيڙيون سي،
اتِ اڪنڊي آهيان منهِن ماروءَ جي،
پکن ساڻ نه پاڙيان هنڌ هِتيجا هي،
اهل اباڻنِکي، مري شال ملهائيان!

بيت - 13

ڪراين ڪچ جا چُوڙا ڪوڙا جن،
سو مرڪ ماروئڙن، جِئان لوڪ لڄ ٿِئي.

بيت - 14

ڪارا ڪراين ۾، سون اسان کي سُوءَ،
ور جيڏين جُوع، فاقو فرحت ڀانِئيان.

وائي - 1

شڪر آڻ بَجاءِ، آهئين اهل الله سِين،
گهوڙو هِن گروهه ۾ حمد ساڻ هلاءِ،
سُرهي هِن سلڪ سين ڀڄي تون ڀڄاءِ،
ٿِي ته ٿوڪ پِرائيين لاشڪ تِنهِين لاءِ،
ترڪ ڪر طلب سين، لاهُوتي م لڄاءِ،
خودي کڻ م پاڻ سِين، جوڳين وٽِ جلاءِ،
مهندان مشائخن جي چلڻ سڀ چلاءِ،
ڪام تنهنجو ڪاپڙي سامين وٽِ سماءِ،
آسڻ اڳِيان ان جي ٻر ٻر ڪري ٻاڏاءِ،
شيهو جا سون ڪري تِنهن صحبَت کي م سِڪاءِ،
سرهِي سناسين جِي سڻي ڪا سڻاءِ،
آهيم آس اِسم جي، ڌاڳو تون ڌلاءِ،
الله، عبداللطيف کي، انهِين ساڻ اگهاءِ.

فصل اٺون
بيت - 1

هن مُند مارو سنرا ويڙئين واڳ وارين،
ڇڇِئان ڇيڪاريو ڇيلِڙا، پٽين پهرائين،
نيڻ منهنجا انِکي جهجهو جر هارين،
تاڙا تنوارين، مِينهن وسندا موٽ تون.

بيت - 2

هِن مُند مارو سنرا، کائر ۾ خُوشحال،
سائون، سِيارڇُ مکڻي جيڏيون آڻين جال،
اتان اوٺِي آئيو ڪهي مون وٽِ ڪالهه،
لڱن تان لطيف چئي، لوئِي لاه م لال،
ستِيءَ جي سيد چئي، ڪا ساڻيه منجِهه سنڀال،
ڀلو ڪندو ڀال، مِينهن وسندا، موٽ تون.

بيت - 3

هِن مُند مارو سنرا، ڍنگَر ڍار رهن،
پاڻِي پوڄ پٽن ۾ پکي پاند پِين،
هِنکي لوه لطيف چئي، هُوءِ کائر ۾ کلن،
کاٽونبا کاڄن، مِينهن وسندا موٽ تون.

بيت - 4

هِن مُند مارو سنرا، ساڻيهه منجهِه سڌير،
هِنکي لوه لطيف چئي، ڪوٺِين اندر ڪِير،
مِها منجهِه ملير، مينهن وسندا موٽ تون.

بيت - 5

هِن مُند مارو سنرا، جِيائِي جالين،
چاريو لنبَ، لطيف چَئي واڳِئين وهارين،
ڪيٽاري ڪاهين، مينهن وسندا، موٽ تون.

بيت - 6

چُرن چُڻڪن چِت ۾، وسرن ڪِين وري،
ڪنا عهد الست جي، ڪ تِهانئي پري،
”لم يلِ د ولم يولد“، مارئي ڪوه ڪري؟
اڄ ُ ڪ ڪالهه مري، ساري سانِبيڙن کي.

بيت - 7

چُرن چڻڪِن چِت ۾، وساريان نه وري،
جن ٿي پهيءَ پِياريا منجهان سِڪ سري،
ونهِين ويڙيچن جِي سِٽائن سري،
ٿَرن ٿوڪ ڌري، اٺي ويڙا اڪري.

بيت - 8

چرن چڻڪن چِت ۾، وساريان ڪين ورن،
”ليس ڪمِثله شييءُ“، پسڻ ناه پِرين،
پکا پنوهارن، نيئي اڏيا ناه ۾.

بيت - 9

چُرن چڻڪن چت ۾، گهارين مٿان گهٽ،
کِه مانڌاڻو، مکڻي، ڍوئين پاسي ڍٽ،
پنوهارڪين پکڙين وڃي ڪريان وٽ،
ساڻيه سامُهِين سٽ، ڪنديس ڀڃِي ڪڙن کي.

بيت - 10

چُرن چڻڪن چِت ۾، هڙن منجهه هِنئين،
لطف ٿِيو لطيف چئي، مِهر ڪِي مِئين،
ڏکيءَ کي ڏئين، سراهِيون ساڻيهه جون!

بيت - 11

چرن چڻڪن چِت ۾، سدا منجِهه سرير،
لڏي ڪِنهن لوءِ ويا مارو منجِهه ملير،
ويٺِي پوڄيان پِير، مان ملنم ڪڏهين!

بيت - 12

چُرن چڻڪن چت ۾، رهيا اندر روح،
اٺي ويڙا اڪري مارو مٿي موه،
ويرون ولوڙڻ جون ساريان گهڻو صبُوح،
ور سي کارا کوهه، سنجِيم جي ساڻيهه جا.

بيت - 13

پيئي پاڻ مران، اچي ڪن ڪر لهان؟
قادر ڪيا گهڻا، ڏکِيءَ سندا ڏينهڙا.

بيت - 14

کاروڙيا کڻي، ويڙهِي جهپ ويا،
سيڻ منهنجا، سيد چئي، هاڻي هِتِ هُئا،
پسِي پڊ انِجا، مونکي لڙي لڙڪ پِيا،
ڏيهي ڏور ويا، ڏيان ڏوراپا ڪن کي؟

بيت - 15

آڌيءَ اٺِين تي، جيلانهين پاڻي پاتارن ۾،
وارو ويسرين کي ڏينهان ڪون ڏئي،
مون ڪمينيءَ کي، مٿان کوهه کڻِي ويا.

بيت - 16

ٻري نه ٻڪر دانهن، انجي ڀوڻ ڀڻِڪو نه سڻيان،
مِيان مارئڙن جا اونِهان ڏٺم آنهن،
جن ساٺِيڪا سِنجِيا، سي ڌڻيءَ ڪيڙئي ڪانهن؟
پکا کڻِي پرانهن، جيڪس لڏيو لوئڙيارئين.

بيت - 17

ڀِنئِيءَ جي ڀڻن، تن ڀيڄ ڀڻڪو نه سُڻيان،
سِنجڻ واريون ستيون وڃي ويڙ ورن،
پِيا سيٽ سڙن، ترهي ٻنِهِين ڪنڌئين.

بيت - 18

بِير کنيائون بَر ۾ پِيارين پهون،
سِنجن ساٽِيڪن تي وڏيءَ وير وهون،
پايو جر جنڊن ۾، ڪوڏان ڪن ڪهون،
ڏينهان ڏينهِن نئون، منکي ورهه ويڙيچن جو.

بيت - 19

سِنجي سِنجي کُوهڙا، ويڙهي ويا ورت،
مِيان مارئڙن جي مُنکي هِنئڙي ۾ حيرت،
چُڻڪن اندر چِت، سانبِيڙا ساڏوئِيون.

بيت - 20

سڀ نه وڃي ستيون، اڃا ڪي سِنجن،
پِيو سي پهرن، جي اڃائجِي آئيون.

بيت - 21

سرتين سِنجڻ ڇڏيو، ستين ڳالهه سئي،
ماڙيچِي ماڙين ۾ ڪڏهين ڪانه هُئي،
عمر آءٌ نه مُئي، اِن اوڀاليان اڳَهين.

بيت - 22

عمر ٿيم اپار، وره وٽيان ڪنِسين؟
سي ڏوٿِيڙا ڏور ٿِيا، تڳان جن تنوار،
سِٽائون سنگهار، کوهِن تان کڻي ويا.

بيت - 23

ور اهائي وير، جِئن ڌڻ تسِي تڙ آئيو،
سرتين ڏٿ سبِيل ڪيو اڱڻ ڍوئي ڍير،
هِنئون انجي هير، ٿو جِهڄي جهروڪن ۾.

بيت - 24

کوهر، ٿوهر، ٿر، جِت ساٺيڪا ۽ سٺِيون،
چارين ات چاه منجهان پاسي ڦوڳَن ڦر،
ڪِيئن لهندم ڪر، جِئن مارو پاڻ اپاريا؟

بيت - 25

ڍٽين پٽين ڍير، منهه مارئڙن جا،
پائر سڀ پچي پِيو، گهر گهاريندي ڪير؟
ڪوٺئين گهاري ڪير مُحلين منجهي مُون هِنئون.

بيت - 26

مٿي ٿر رهِي، گُذاري ڏينهڙا،
ڪڏهن ڪون آئيو پنوهارن پهي،
وئڙا سي وهِي، جنم گذاريم جنِسين.

بيت - 27

پِاسا پولڙن ۾، ٻانهون سِر ٻيئي،
اکيون، نڪ اريجري ٽِمايم ٽيئي،
ڏور ٿيا ڏيهي، پِريِن پائر وٽِ ۾.

بيت - 28

مون سين مارئڙيون ڪهڙي ريت رسنديون؟
چوٽِيءَ ۾ چِيڙ پِيو، پِئن رت ڄيون،
نيڻين ننڊ وه ٿِي، ساري ساڏويون،
هتي جي هُيون، ته سُڌيون پيين سِيل جُون.

بيت - 29

ٿاجا ٿر بَر جهل، پِپون پائر وٽِ ۾،
سيئي ساريو سومرا اچي آبُ اڇل،
سانبِين ڏنم سل، ڏٺي جنهين ڏينهن ٿيا.

بيت - 30

ستِي تنهنجي ست ۾ ڳالهه گهرجي ڳچُ،
وڍيو، چِيريو، چِچريو، پر ۾ اڀي پچ،
ساڻ امانت اچُ، ته ٿِئين سمانِي ساڻيهه ۾.

بيت - 31

جهران جِهڄان تي، جِئن پسڻان ئِي پري ٿيا،
الله اوٺِي آڻئِين، جو کِينءَ جي خبر ڏي،
من منهنجي کي، واڪو لهي ويڙ جو.

بيت - 32

نڪا جهل نه پل، نڪو رائُرُ ڏيه ۾،
آڻِيو وجهن آهُرين روڙيو رتا گل،
مارو پاڻ امل، مليرون مرڪڻو.

بيت - 33

ايءَ نه مارن ريت، جِئن سيڻ مٽائين سون تي،
اچِي عُمرڪوٽ ۾ ڪنديس ڪانه ڪريتِ،
پکن جي پِريتِ، ماڙيءَ سِين نه مٽيان.

بيت - 34

نه سرت يون نه سير، نه سي ڏونرا ڏيهه ۾،
هِڪ ڪوٽن ڪٺِي آهيان، ٻيو زوراور زنجِير،
مارو ساريو مِير، ويٺي ڳوڙها ڳاڙيان.

بيت - 35

عُمر آئين اوچتو ڪهڙي هاج حمير،
تو ڏٺي مون ڀؤ ٿِئي، سنڪو منجِهه سرير،
ميان منجهه ملير، اڳ نه ڏٺين ڪڏهِين.

بيت - 36

عُمر آئين اوچتو پکي ۾ پيهي،
سَٻر پسي سومرو ڏڪي ويو ڏيهي،
نه ڄاڻا ڪيهي، ڪندو پر پنوهار سين.

بيت - 37

عُمر آندييءَ مارئي ٻهڳُڻ جهلي ٻانهن،
سٻر پسي سُومرو درس پرايم دانهن،
ٿِيئڙا راڄ اڳانهن، ڪهِي ڪونه آئيو.

بيت - 38

عمر آندييءَ اٺ تي پڄِي نِئو پنوهار،
ڏنو ڏاڍي ننڊ ۾ سُومري سينگار،
نيئي ٿرا آڳٽي پرس پرائِي نار،
مارئي تون ملير ري ويٺي ڪوٽِ ڪوار،
هنجون هڏ م هار، تنهنجو موٽڻ مس ٿِئي.

بيت - 39

عمر آندي مارئي منجهان جهنگ جهٽي،
هيءَ پياڪ پيالن جي واقف ناهِه وٽي،
جا مِلڪ ماروءِ ڄام جي، سا ڪيئن هِتِ ڪٽي،
جهوپا جهانگيئڙن جا ماڙيءَ ڪِين مٽي،
سومرا سٽي، تنهن ستيءَ وجهه م سنگهرين.

بيت - 40

ستي لڌم سهڻو کٿيءَ ۾ خاصو،
وٺا مينهن ملير ۾ ٿيو تڙ تڙ تماشو،
چوريان جان پاسو، تا جسو زنجيرن ۾.

بيت - 41

ستي لڌم سهڻو لوئيءَ ۾ ليٽِي،
ته منڌي پايو مٽ ۾ ولوڙيان ويٺِي،
پکي آءٌ پيٺِي، کيرون ڏينم جيڏيون.

وائي - 1

رئندي رات وهانءِ، مونکي رويو رات وهانءِ،
عمر مِيان سومرا،
مونکي ڏيهان نِڪرئي ٻه ٽي ٿوڪ ٿيا،
عُمر منڊيا مامرا، مارو ٿر ٿِيا،
آءٌ بندياڻي بَند ۾، ڪ ڪي بَند پيا؟
عمر بندياڻيءَ سين جورو تو نه جڳاءِ.

وائي - 2

ان نه مٽيان پٽِ آءٌ جا ڪرڙ ڪپور نه مٽيان،
وڃِي شال ولوڙيان، ڍولي پاسي ڍٽِ،
پکا پکن سامهان، پيهيون پيهين وٽِ،
پيرون چونڊينديس پرينءَ سين، ڪانبو ڪانبي وٽِ،
مُون ڏکيءَ ڪو ڏوهه ڪيو، ٻيون سڀ ورن وٽِ،
کيرون ڏينديم جيڏيون، وڃان جي ور وٽِ.

فصل نائون
بيت - 1

جانڪِي ستِين سِير، تان ڪين وهنديس ڪوٽ ۾،
سِپ سمُنڊين سپجي، نديءَ پئي نه نِير،
جئن هوءَ ابَر آسري تِئن مون من ملير،
کائر پِين کير، جي امانت اتِ وڃي.

بيت - 2

جر ۾ سِپون جِيئن، آهِين ابَر آسري،
جيئن ڪونجون سارين روهه کي، مون تن اندر تِيئن،
هُت وعدا وڃڻ جا، هِتِ نه ڀانيم هِيئن،
ڪوٺِين وهان ڪِيئن، جي نظربندياڻي نه هئان؟

بيت - 3

سِپ سمُنڊين سپجي، ابر آساروس،
ٻاڙو پِئي م ٻِپڙي، مِٺو منهن لڳوس،
ماڻڪ تي مِڙيوس، جِئن تنگ ڪڍيائين تار ۾.

بيت - 4

سِکو سڀ سرتيون، سِپن ملان سِير،
ٻِيو مٽائي نِير، اڀِيون ابر آسري.

بيت - 5

سکو سِپن کان، سرتيون ريتِ سِڪڻ جي،
مڱَن جر مٿان، اوري ڪن نه آسرو.

بيت - 6

پهرينءَ راتِ پسِي، مون ماڙيءَ من ڦڪو ڪِيو،
مُوهڙي مارئڙن کي واحد ڏيج وسِي،
آهر جنهِين اسين، سو ملندو شال ملير ۾!

بيت - 7

جُهڙ ڦڙ مٿي مارئِين، جِتِ چِيها، چِلڙ چِڪ،
اندر ٿو اڃ مري ساه انهِين جي سِڪ،
ور پِريان سين پِڪ، ٻيا ڀاڻ ڀريائي گهوريا.

بيت - 8

جُهڙ ڦڙ جِت ٿِيان، اتِ اڏيائون پکڙا،
هِن منهنجي حال جو قدر نه ڪيڻان،
جيڪس آءٌ وسريان، مارو قُوتِ قراريا.

بيت - 9

اٺي ٿي وراڻ، کِين واڌايون آئيون،
لٿِي لوئڙيارئين مِڙنِي مُنهن ڪاڻ،
صلح واريو سومري، چيو پنوهارن پاڻ،
حميرنِئون هاڻ، مُهت لهندي مارئي.

بيت - 10

سدا جن پرياڻ، پانڌيءَ پکي لڏ سين،
مارو ڳڻن ساڻ، ويا ٿر اڪري.

بيت - 11

اٺن مِينهن گهڻا، ٿِين ٿوڪ ملير ۾،
اکيون آبَ ڀريو، انهِين کوڻ کڻان،
مارن شال مِڙان، ڪوٺِيون ڇڏي ڪڏهين.

بيت - 12

ڪِنهن تڙ ڏيهائِي ڪِٿي اٺن مِينهڙا؟
مُون وٽِ مُون پِرين جي ويهِي ڪر وائِي،
آءٌ اڳَڍائِي، سنيهو سڻِي جِيان.

بيت - 13

سچ ڪ اٺا مِينهن، مونهان پوءِ ملير ۾؟
ڏوٿين لايا ڏينهن، پهريا سي پسِيءَ کي.

بيت - 14

جيڪس اٺا مِينهِن، مُونهان پوءِ ملير ۾.
ڪالهه سڄوئي ڏينهُن، منهنجي اکڙين اڪيريو.

بيت - 15

تِنهن پر اٺن مينهڙا، جنهن پر گهريائون،
رضا جا رحمان جي، پڇِي پاريائون،
ملير ماڻيائون، حُڪم ساڻ حبِيبَ جي.

بيت - 16

تن ساڏوئين سڌ مران، ڏنگا جِنهين ڏار،
ڀڻي ساڻ ڀتار، پائر پيرون چونڊيان!

بيت - 17

ڌريان ئِي ڌار، وڍي وڻ جدا ڪِيا،
تن سڪن ڪهڙي سار، ته ڪ اٺا مينهن ملير ۾.

بيت - 18

جي وڍي وڻ جدا ڪِيا ڌريائون دور،
انهي سندي سور، ابر اوڳاري ويو.

بيت - 19

مليران مارو، پکِي پيهِي آئِيو،
وريا وهارو، هاڻو سڀ هِيڻا ٿِيا.

بيت - 20

آيو ڪير ڏيهان، جِنهن ڪر پڇان خبرون؟
وڄون ان وران، راتِ ماروءَ تي وٺِيون.

بيت - 21

مُون ماڙيءَ جو سومرا، ٻِنهِين پارين ڏکه،
هِتِ عمر جو اهکه، هتِ مارو ڏينم ميهڻا.

بيت - 22

عمر اڄ گڏيام، ڏوٿي انِهين ڏيه جا،
پاراڀا پِرين جا اڀي ان چيام،
لهي لوهه پيام، لطف ساڻ لطيف چئي.

بيت - 23

ڪنڊ لنگهيندي ڪاڻ، پِيم پنوهارن سِين،
اتي، عبداللطيف چئي، رنِو سڀ رهاڻ،
هِن هيڻائِي هاڻ، مُنهن مٿاهون نه کڻان.

بيت - 24

مارن ڌاران ماڙئين آءٌ جي ڏيان ساه،
سِڙي مُنهنجي سُومرا قيد م ڪريجاه،
ساڻيهه ڏي سيد چوي کلي کڻيجاه،
مارن مُ ئي نِجاه، ته لوئِيءَ جي لڄ رهي.

بيت - 25

مارن ڌارا ماڙئين آءٌ هِتِ ڏيان ساه،
ته بُت تنهِن جو بَند ۾ قيد م ڪريجاه،
مارو جي مقام کان دور م ڌريجاه،
جي هتِ پڄن پساه، ته نجو مڙهه ملير ڏي.

بيت - 26

کٿيءَ منجهه خلاف، رهي نه رتِيءَ جيترو،
لٿو لوئڙياريين، گوندر جو خلاف،
ميرا لاٿا ماروئين سڀ اوڍيائون صاف،
ملير مِڙوئي معاف، عمر ان انعام ڪيو.

بيت - 27

ڌڻيءَ ڌتاريا ڌڻ وندي ڏيئي کٽا کير،
سي تارا ڪن نه مسحا جي وهن سائر سِير،
توڻي پڙهيا پِير، اوڏا ڪين علم کي.

بيت - 28

واڳيان جي وجه سين رب نه سڃاڻن،
ميڙيان ميڙيان ڪن، ايءَ ميڙ مهندين ڪڏهين.

بيت - 29

مارو مِٽ ملير جا سڀ پرکياسون،
سُهکيءَ ڀائي سڀ ڪو اهکي تونهين تون،
مؤلا مٿان مون ٻڙو لاهِه م ٻاجهه جو.

بيت - 30

مارو ڄام ملير جو مُون ۾ آهي مُون،
”ونحن اقربُ اِليه من حبل الوريد“ مارو مِلياسون،
نِير لٿاسون، گڏبِيس گاموينکي.

بيت - 31

مارو مِٽ ملير جا ساريم سڀيئي،
”حب الوطن من الاِيمان“ اندر اهيئي،
پکن ۾ پيهِي، پسان شال پنوهار کي.

وائي - 1

مون م کسِيجاه، مون کڻِيجاه لوئِي، ميان عُمر،
ساڻ پلاه نه پاڙيان سندي ڏونرن ڏوئِي،
ڪانڌ نه ڪنديس ڪو ٻِيو، مون ور مارو سوئِي،
کوءِ سي طعام تئِي جا، ورسا ڏونرن ڏوئِي،
جهانگِي جو جهنگن جو، سيڻ ڪمينيءَ سوئِي.

وائي - 2

رئندي راتِ وهانئي مون کي رويو راتِ وهانئي،
عُمر مِيان سُومرا،
مُنکي ڏيهان نڪِري ٻٽي ٿوڪ ٿِيا،
ڪ آءٌ بندياڻي بَند ۾ ڪ ڪي بَند ٻِيا،
عُمر بندياڻين سِين جورو تو نه جُڳاءِ.

فصل ڏھون
بيت - 1

”زمِر زخِرف“ سومرا، حمد جنهِين جو هنڌ،
اِهدناالِصراط المستقيم اِي پنوهارن پنڌ،
باري لاهِين بَند، ته مِلان ماروئڙن کي.

بيت - 2

”زمِر زخرف“ سومرا، ”قل“ جِنهِين جو قوت،
”فاذڪرونِي اذڪرڪُم“، سدا ٿِي ثابُوت،
لنگهيو جن لاهُوت، تن پکا پائر اڏيا.

بيت - 3

”زمِر زخرف“ سومرا، ”سبح“ مُنهنجا سيڻ،
ور ڏٿ ڏاڏاڻي ڏيهه جو، کوءِ تنهنجا کيڻ،
ور ويڙيچاڻا ويڻ کوءِ سون تنهنجو سومرا.

بيت - 4

”زمِر زخِرف“، سُومرا، سبح مُنهنجا سيڻ،
تمر، بَر بِريان ان جا کاڄ خرما کيڻ،
نِت ٽِمايم نيڻ، بَر جي بدوين لئي.

بيت - 5

”زمِر زخِرف“ سومرا، ”سبح“ سيڻ سندام،
بَند ۾ بدوين لئِي ڳوڙها نِت ڳاڙيام،
عمر اباڻن کي ڏٺي ڏينهن ٿِيام،
ويڙيچا وجود مان ويل نه ڪنهن وسريام،
پانڌي روز پڇيام، اڀي اباڻن جا.

بيت - 6

”زمِر زخرف“، سُومرا ”سبحِ“ سيڻ رهن،
بَند ۾ بدوين لئي اکيون رت روئِن،
ڏوٿِي ڏاڏاڻي ڏيهه جا الله ڪي اچن،
مُون کي خبر خير جي سندي ڏيه ڏين!
آرو اکڙين، آهي اباڻِن ڏي.

بيت - 7

”زمر زخرف“، سُومرا، عيش اعبرابين،
”اِنا فتحنا الذين“، قلُوبان ڪهن،
لحم، لبَن گَڏ ڪِيو، تمر تاڪل ڪن،
سدائين سيد چئي، ان نه چکِيو ان،
عُمر بندياڻِن، لاهي لوه نه ڇِڏئِين؟

بيت - 8

”زمر زخرف“ سومرا مارو مون مهندار،
”اولٰئَڪ اصحابُ الجنة“، ماڳ سندن موچار،
”وسقاهم ربهم شرابا طهورا“ پين پوڄ پنوهار،
ويروتار وجود ۾ پِرين جي پچار،
سٻاجها ستار، مونکي مارن مِيڙئين!

بيت - 9

”زمِر زخِرف“، سُومرا، حدن ۾ ”حجراتِ“،
سورن لاءِ سرتيون ”رعِد“ مُڪائِم راتِ،
هميشه ”حِجر“ ۾ لنئن لطيفي لاتِ،
مون تن تِنهين تاتِ، اورڻ جن ”احقاف“ ۾.

بيت - 10

”زمِر زخِرف“ سُومرا، سانِبي ساريم رات،
”رعِد“ ڪريندي رعديون، هلن ڏونهن ”حُجراتِ“،
”سبح“، ”سجده“ پيچرا لنئن لطيفي لاتِ،
مُون تنهين جي، تاتِ اورڻ جن ”احزابِ“ سِين.

بيت - 11

”زمِر زخِرف“ سُومرا، مارو ”مؤمِن“ پاس،
اعرابي ”احقاف“ ۾ رهي ويٺا راس،
مارن ملان ماڙئين ڪنهن ارادي آندياس،
وطن آءٌ ويندياس، وريو ورق وصال جو.

بيت - 12

وريو ورق وصال جو، موڪل اٿي مون،
”لحما طَريا وتستخِرجون حِلية تلبَسونها“، تن ۾ تونهِين تون،
من منجهاران مون مارو ڄام ملير جو.

بيت - 13

”فاتِحه“، ”بَقر“ سومرا، جڙيائون سين جان،
اپر ”آل عِمران“ ۾ قربُ ٿيو ڪڻان،
سُخُن جي سندان، سيئي ويٺِي ساريان.

بيت - 14

”فاتحه“ ”بقر“ سومرا وطن ويڙيچن،
”نحِل“، ”حِجر“، ”بَنِي اسرائيل“، اِي پنڌ پنوهارن،
”سجده“ ”احزابِ“، ”سبئا“، منجِههين ”روم“ رهن،
نيئي اڏيا امن ۾ پکا پنوهارن،
مونکي منجهان تن، پِيا لوه لطيف چئي.

بيت - 15

اڄ پڻ آنديون اوٺِئين ڪِتابَتون ڪي،
ڳالهيون ڳوٺاين جُون سڻ تون عمر سي،
”ن والقلم وما يسطرون“ پاتائون پير ڀري،
”حٰم“، ”طٰس“ ”يٰس“ جا اهِڃ ڏنائون اي،
موڪل ڏي مون کي، ساڻيه جي سيد چئي.

بيت - 16

”توبَه“ جنهِين تن ۾، اندر تَن ”انفال“،
”يونِس“ رکي جان ۾، ڪيائون حقيقت حال،
جي وڌا ”هود“ وصال، سيئي سانِبي ساريان.

بيت - 17

”توبه“ جنهين تن ۾، ”نمل“ نِهارين،
”قليا“، ”قد سمع“، ”جائيه“ هِنئون”دخان“ پاس ڌرين،
”تبارڪ“، ”تبت“، ”اِذاجاءَ“ ”اِذا زلزلة“ سين اورين،
جيڪي پنوهاريون پرهِين، سو مُيسر آه ملير ۾.

بيت - 18

”توبه“ جنهِين تن ۾، ”نمِل“ نِهايت،
”اعراف“، ”انِبيا“ اباڻنکي ”فاتِحه“ ۾ فرحت،
”لقمان“ جاءِ، لطيف چئي، ”سجده“ ساڻ صِحِت،
”نِساءِ“ ”نور“ نِيت، مون کي مارن ميڙئين.

وائي - 1

منهنجو من ماروءَ ڏٺڙي رچي،
الاهي عمر سين سيل نِباهيو سچي،
کنڊون کائِي کيرسين ماروءَ ري ڪئن مچي؟
مٿي ماڙيءَ مارئي پنوهارن لئي پچي،
اچڻ وس نه منهنجي، جي آڻايو، ته اچي،
ڦوڪ ڦِڪائيءَ جا ڪي ڪوڙ ڳالهايو ڪچي؟

فصل يارھون
بيت - 1

جسي لوڙائو ٿِيا، جنهين پر رهن،
مارو منجهه ٿر، رهي رهندا ڪيترو؟

بيت - 2

جُسي لوڙائو ٿِيا، جنهِين سنڌيءَ ڌير،
مارئڙا فقير، ڪنهن در ڏيندا دانهڙي؟

بيت - 3

وطن مون ملير، قضا آنديس ڪوٽ ۾،
چانڪ پينديس پِرينءَ سين پائر جو پنِير،
هاڃو ڪِيو حمير، بِالله، نِئي ٿو بند ۾.

بيت - 4

سُهم پسان ٿِي سومرا، پِرين ريءَ پِيئي،
مل رساڻي مارئين مُونکي ڪو نيِئي،
ته ساڻِن سڀيئي، ڳجُهه ڳرهان ڳالهڙيون.

بيت - 5

جي گَهر گهاريم ڏينهڙا، هيڪانديءَ حضور،
سيئي سِڪان ساريان، پچان پائر پور،
حميراڻا هٿڙا ڪِين مڃينديس مُور،
سنجهي ست گذاريان، اچين شال اسور!
دران ٿِيان م دور، ماروء ڄام ملير جي.

بيت - 6

اتِ اڪنڊي آهِيان عمر آءٌ اڪاڄ،
سومرا سڪاڄ، جهل م بَند جِهڄنديُون.

بيت - 7

اڄُ اڍنگا ويڻ، مُونکي مُڪا جيڏئين،
هاري حميرن جا جيڪس کاڌئِين کيڻ،
سانِبيڙا ۽ سيڻ ڪ تو ويا وسري؟

بيت - 8

ويٺِي ڪوٽ وٽِن ۾ ڪامِڻ ڪواري،
ملير ساريو مارئي رويو رئاري،
الله اوتاري منڌ ماروءَ جي ميڙئين.

بيت - 9

جيها جي تيها، مون مارو مڃيا،
مُون جيڏيون ملير ۾ چُونڊين موڪ مِها،
منهنجِي آه اِها، ڪڏهن ڪيرائيندي ڪوٽ کي.

بيت - 10

ماروءَ پاس ملير ۾، ڌوئِي مر مران!
پاڻِي واري پانهنجو، وينديائِي وران،
ٿورو منجهِه ٿران، هوند لڳي لوئڙيارئين.

بيت - 11

ماروءَ پاس ملير ۾ هميشه هئان!
پيرين تِنين پئان ني وهاڻيءَ نُور سين.

بيت - 12

مائِٽ منهنجا سومرا، مارو نه ميرا،
اٿيو ڏين اسور جو ڀِٽن ڀر ڀيرا،
پنوهارن پيرا، وڙ م ويڙيچن سِين.

بيت - 13

ڪِيئن ڌواريان ڌٻرا وينديس ڪنهن نه وهانءِ،
مون مل مارو ناه اڇا اوڍيان ڪنِکي؟

بيت - 14

اکڙيون ملير ڏي جنهِين راتو ڏينهن،
هاڻي ڪندينءَ ڪِيئن، عمر آسائن سِين؟

بيت - 15

ڪانڌ نه ڪنديس ڪو ٻِيو، کٿيرو ئِي خوبُ،
ميروئِي محبوبُ، اسان مارو من ۾.

بيت - 16

مُنهُن منهنجو سومرا، مر ميروئِي هوءِ،
متان مارو چوءِ، ته ڌوتوءِ ڌوراڻن ۾.

بيت - 17

جي لوڻ لڱن لائيين، چِيري چِيري چم،
مون ڪر اڳي نه ڪِيو، اهڙو ڪوجهو ڪم،
جان جان دعوا دم، تان تان پِرتِ پنوهار سِين.

بيت - 18

تِنهن کوڻ ٿي کنواءِ، جا ڏس ڏاڏاڻن جِي،
ساريو سانِبيڙن کي، رويو رات وهانءِ،
سوٺا ڪيم سهاءِ، عمر بندياڻن کي.

بيت - 19

جِت ڀنگا، ڀِٽون، ڀِيڻيون، تنهن کوڻ ٿِيون کنون،
پائر سڀ پسائيو، وسي وڄڙين،
ماروءَ ري م مرن، الله آسائتيون!

بيت - 20

جِت ڀنگا، ڀِٽون، ڀيڻِيون، تِنهن کوڻ ٿي کِنواءِ،
سا وڄ پسيو وندران، مون رئندي راتِ وهانءِ،
سِيليتين سهاءِ، مارو جو ملير جو.

بيت - 21

پهري ڪِيا پٽن ۾ وڄڙين واڌاڻا،
سور انِجا سُومرا، مونکي، اندر اڌاڻا،
اٺي وئڙا اڪِري عمر ابَاڻا،
ٻڪر ٻاٻاڻا، پسان شال پر ڪنهين!

بيت - 22

وڄُڙين ويس ڪِيا، مٿي آئِي مند،
اکيون اباڻنِڏي بَس نه ڪرين بُند،
هِيئن نه ٿِيس هند، جي ڪر لڌائون ڪڏهين.

بيت - 23

جِت کرڙ، کٿا ۽ کاهِيون، پال، پڪا ۽ پڪ،
سرهيون سي سرتيون جي حاضر پاسي حق،
ماڻيان شال ملير ۾ مُدائتي مڪ!
کينڪاريان خلق، جا ٿر ڄائِي ۾ ٿوهرين.

بيت - 24

پڪا پنوهارن ڏي ميوا، مڃر، مڪ!
عمر اتِ اڪنڊيو حال هماري حق،
لوئيءَ ۽ لڪ سمُن سُپيرين سين.

بيت - 25

پانڌي پرئين پنوهار جو مون وٽ جو آيو،
ته وٺا مِينهن ملير ۾ سڀ ڏيهه سوايو،
ٻاجهر پڪي، ٻاجهه ٿِي، لٿو ڏولائو،
سو سرتين ساڃائو، سو هِيون هِتِ نه وندري.

بيت - 26

پانڌي، پِرينءَ پنوهار کي چيم تِئن چئيج،
سندا سنگت ڏينهڙا ور م وساريج،
ڪوٺِين ڪٺِي آهيان، سِگهِي سار لهيج،
مُٺِ مانڌاڻي مجيج ته نِيرن ۾ نٿون ڪريان.

بيت - 27

پانڌي پِرينءِ پنوهار سين روئِي ڪِج رهاڻ،
جِئن ٿر وڄون وٺيون، تِئن آءٌ سورن ساڻ،
ڪِجاه ڪا وراڻ، ڏکن ڏيل ڏهِيُون ڪِيو.

بيت - 28

پانڌي پِرينءَ پنوهار جا، جان تون وڃين وس،
ساري ڏيج سرتِئين سلامن سهس،
آءُ اوهانجِي آهيان گولِي مٿي گس،
ويٺي ڪريان وس، ايڏي جي اچڻ جا.

بيت - 29

پانڌي چئج پِرينءَ کي زور هڻي جانا،
پيڪڙا پيرن ۾، ڪرائين ڪانا،
آن ريءَ امانا، گهنگهر گهاريان ڏينهڙا.

بيت - 30

پانڌي پرينءَ پنوهار جا، نِياپا ني ڪي،
ساري ڏيج سرتِئين، ياد پونئِي جيڪي،
ولِيون وڻ ڦلاريا، ڪِرڙ پڪا ڪيڪي،
سِڱ رکين سرتيون سييُن، جِئن سيڪي،
زيريون ڀڃِي جيڪي مِلان مارئڙن کي!

بيت - 31

مارئِي ناه ملير ۾، نڪا وٽِ حمِير،
پنهون ڪونهي ڪيچ ۾، نڪِي سِنڌ امير،
مومل ڪونهي ماڙئين، گَنجي ناه فقير،
ور ڇڏيو، واهڙ تِري ساهڙ منجهه سرير،
قبَن ڪينهين پِير، مُرشِد مساڻن ۾.

بيت - 32

جي هِتي هُئي مارئي، ته لڌيم ڪر ڪيڻاس،
اراداسِئم عمر کي ويجهو ٿي وٽانس،
جي نه ڇڏيائين، ڪ جهليائين، ته پنهنجو انگه آڇِيانس،
لاهي لوه لطيف چئي، هتان هوند هلانس،
موکي ملير سامُهين وٺي ٻانهن وڃانس،
رهبر ٿي ريڙهيانس، سونهاري ساڻيه ڏي.

بيت - 33

ننگا آهين نِڱيا، اسين مارو لوڪ،
ٿر کي ڀانيون ٿوڪ، جو ڍڪ ڍاٽِيڙن جي.

بيت - 34

اوڏا جان هُئا، تان نِت نياپا آئِيا،
مارئڙا ملير ڏي واري وڳ ويا،
تِنهين ڏوهه ڪِيها، جن ڏيئي ڏوراپا چائِيان؟

بيت - 35

کنيائون کائر ڏي، ساري هاج هِئان،
لائي لڏ، لطيف جِئن، پِرئين ٿر ٿِيا،
ڇڏي ڳُڻ ويا، مارئڙا ملير ۾.

بيت - 36

کاهڙيان کڻِي منهنجا ويڙيچا ويا،
لنگهي لڪ لطيف چئي، پِرين ٿر ٿِيا،
جيڏيون جاڙ جِيان، منهن ڏٺم ماروئين.

بيت - 37

کاهڙيان کَڻي ويا، ٿر ڪِيائون ٿاڪ،
سانگِي لڏايا سومري ڪري من مراڪ،
جِڪس پروڙيا پاڪ، امر اباڻن سِين.

بيت - 38

کاهڙيان کَڻِي ويا، رهيا ڍٽان دور،
سڀ لڏايا سومِري عُمر ڪري اور،
وڏي ڪنهن ضرور، مارن ملير مٽيو.

بيت - 39

کاهڙيان کڻي، وڃي ڍريا ڍٽ،
اوءِ پهري ويا پٽ، ڪنهن سِين ڳِرهيان ڳالهڙي.

بيت - 40

کاهڙ ڏانهن کڻِي ويا، مُون سِين ڪري مٽِ،
ماروئڙا ملير جي ويڙا ڇڏي وٽِ،
ڪينهي ڪي مون وٽِ، ڪنهنسين ڳرهِيان ڳالهيون.

بيت - 41

کاهڙ ڏانهن کڻي ويا، ڳالهيون ڳڻ ڇِڏي،
سنڪي سندي سومري وئڙا راڄ لڏي،
وڃِي ويٺا ويڙهئين اجايون اڏي،
آءٌ ڀِري ڀاڳ وڏي، ملنديس ماروئڙن کي.

بيت - 42

کڻي کاهڙ ڏي ويا، ڍٽان پڻ ڍري،
سُور تنِي جي سومرا سگهان ڪِين چري،
جهوريءَ تِن جهري، مري رهنديس ماڙئين.

بيت - 43

کاهڙ ڏانهن کڻي ويا لڏي لاڏاڻا،
وڃي ڪيا ويڙيين تِن ٿرن ۾ ٿاڻا،
سي پکا سونهن پٽ ۾ تِن ڀاڳين جا ڀاڻا،
عمر ابَاڻا، ڏٺي مونکي ڏينهن ٿِيا.

بيت - 44

کاهڙ ڏانهن کڻي ويا مٽيائون ملير،
وڃي پانئر وٽِ ۾ کِلِي پِيتائون کير،
تن عمر اباڻن کي ساري ٿو سرير،
زيريون لاهه زنجير، ته سرتِيون پسان سومرا.

بيت - 45

کاهڙيان کڻي ويا، ڍريا مٿي ڍٽ،
جتي آبُ اگوندرا پاڻِي مٿي پٽ،
آءٌ ڪيئن ان ري سُومرا کِلي چڙهان کٽ،
گهٽيءَ مرنديس گهٽ، مارن ڌارا ماڙئين.

بيت - 46

جئن ڳنڍيون منجِهه ڳنڍير، تِئن مون من مارئڙن سين،
سي مارئڙا ٿر ٿِيا، جي ڳڻن جا ڳهير،
تِنهِين ري حمير، گهنگهر گهاريان ڏينهڙا.

بيت - 47

جِئن ڳنڍيون مِنجهِه ڳنڍير، تِئن مون من ماروءَ جون،
ڏنيون لس، لطيف چئي، هِينئڙي کي حمير،
وڃِي منجهِه مليِر، سڀ ڇوڙينديس سومرا.

بيت - 48

سي ٿاريلا ٿرن ۾، جي مان گهٽ گهري،
وطن وس وسندي، هِنئڙي نِت هري،
اندر چِت چري وره ويڙيچن جو.

بيت - 49

ونهِيان ٿِين وٿاڻ، ڏوگاهي هئان جي،
اوءِ ڀيڻيون ۽ ڀاڻ، موٽِي مارن اڏيا.

بيت - 50

ٿورا منجِهه ٿرن، مُونسِين ماروءِ جي ڪِيا،
عُمر ان گڻن، آءٌ ڪِيئن لوئِي لاهِيان؟

بيت - 51

ٿورا نه ٿورا، مُون تي مارئڙن جا،
ڀلائيءَ ڀيرا، ڳڻي ڳڻيان ڪيترا؟

بيت - 52

هڏ نه پڙان هيڪڙي ٿوري ٿر ڄاين،
مونکي مارئڙن، ميري ڪري نه مٽِيو.

بيت - 53

نِير نه لهي نينهن جو، لوه ويا لهِي،
ڪنجون جي قفلن جون، سيڻن هٿِ سهي،
ويڙا راڄ رهِي، ڏيان ڏوراپا ڪِنِکي؟

بيت - 54

نِي ر نه لهي نِينهن جو، لوه جا لهِي ويا،
مارن ڌاران ماڙئين، مون ڏهلا ڏينهن ٿِيا،
ڏيهي ڏور ويا، ڏيان ڏوراپا ڪنِکي؟

بيت - 55

منئان ماروئڙن، هڏ نه ويئي وسري،
قيد ڪِيس ڪوٽ ۾ ڏاڍ سِين ڏاڍن،
پوءِ پليو پنوهارن، سوس منهنجو سُومرا.

بيت - 56

سُڻي ساڻِيه ڳالهڙي، وهسِي ويڙيچي،
سڀ سُڌ پِييم سومرا هِتي هتيجي،
ڀينر ۽ ڀيچي، سوايا سارين مون.

بيت - 57

سڻي ساڻيه ڳالهڙي لهي ويا لوه،
اندر جا اندوه، لٿا ڏکَه سُکه ٿِيا.

بيت - 58

توکي توڙانِئي لکي عُمر اڇائي،
جِنهِن تو سامائِي، مام نه ڀڳِي مارئين.

بيت - 59

جيئن عمر اڇو تون، تيئن آءٌ مرڪان وچ ماروئين،
مُنهن نه ميرو مون، سيل تنهنجي سومرا.

بيت - 60

آءٌ مارن ميڙائو گهران، مارو گهرن مِينهِن،
ڪِيس نِماڻي نِينهن، وهين ويڙيچن جِي.

بيت - 61

آءٌ مارن ميڙائو گهران، مارو مِينهِن گهرن،
ساڏوهِيون ۽ سرتِيون هِئين منجهِه هرن،
هڪ لڱين لوه چرن، ٻِي وجهل ويڙيچن جي.

بيت - 62

نڪِي ڏونرا ڏيهه نه سرتِيون نه سِير،
هڪ ڪوٺِين ڪٺي آهيان ٻيا زوراور زنجير،
ويٺي ڳوڙها ڳاڙيان مارو ساريو مِير،
هنگامن حمير، مُنهنجو جيءُ جڏو ڪِيو.

بيت - 63

نڪِي ڏونرا ڏيهه ۾ نه سرتِيون نه سِير،
ويٺي نيڻ نِچوئِيان مارو ساريو مِير،
هڪڙا هاڃا حمير جا ٻِيا زوراور زنجِير،
جانڪو ستين سِير، تانڪي وهنديس ڪوٽ ۾.

بيت - 64

وهه کائِي نه مرين هِي مُنهُن ڏيئي ٻن،
تان جي ملير ڄائيُون توسِين سنڱ نه ڪن،
تون ڪيئن منجهان تن، پاڻ ڪوٺائِين مارئي.

بيت - 65

ويا ڳڻن ساڻ، مارئڙا ٿر اڪري،
تنهِين پڄاڻا هاڻ، آءٌ جاڙ جِيان ٿِي جيڏيون.

بيت - 66

ڇڏ سٻرايون سومرا، عمر لڳ الله،
ٿِيم نه ٿورا ڏينهنڙا، ماڙئين ڳاريم ماه،
سِڪ منهنجي ساه، ماروءَ جي مس لهي.

بيت - 67

ڇڏ سٻرايون سومرا م ڪر چائتِ چِتِ،
جهنگان آڻِيو جهلين هتي جيون هِي هِتِ،
پڇائيندي پاتِشاه جمع ٿيندو جِتِ،
تون پڻ رهندين تِت، سمجهي گهڻو سُومرا.

بيت - 68

اڇا ڪوٽ پٽن ۾ ٿو عمر اڏائي.
ڏمِريو ڏيهه ڌڻي ٿو ڇاڄا ڇاڻائي،
ڀورو اِئين نه ڀائي، ته ڪو لوڪ لاڏئو ساعت جو.

بيت - 69

م ڪِي رو، م رڙ ڪِي، هنجون هڏ م هار،
توتان بَند بِدا ٿيو، ٻيڙيون نيئي ٻار،
پهچندئن پنوهار، سِگِهي سنگهارن کي.

بيت - 70

م ڪِي رو، م رڙ ڪِي، م ڪِي هنجون هار،
جهڙا اچن ڏينهڙا، تهڙا ويٺي گهار،
ڏکن پٺيءَ سکڙا سِگها ٿِين سنگهار،
لٿا لوه لطيف چئي، پروڙج پنوهار،
ٻيڙيون نيئي وار، توتان بَند بِدا ٿِيو.

بيت - 71

م ڪي رو، م رڙ ڪِي، م ڪِي ڪر دانهون،
سُتي لوڪ، لطِيف چئي، ٻيئي کڻِج ٻانهون،
لڌئ جِتِ لائون، سو ڏيه پسندئن مارئي.

بيت - 72

م ڪِي رو، م رڙ ڪي، م ڪِي ڪر ڪِيهون،
اِتي اچن اڳهِين وانڍن جون ويهون،
ميڙيندوءِ مِيون، مِينهن اٺي مارئي.

بيت - 73

هِتي ويٽين وڏيون، هتي تانه هئا،
ٻُڏي تا نه مُئا، پاڻِي پائي پاٽ ۾.

بيت - 74

ڪو ڪو وڻاچو ويڙهه ۾ ويا سڀ ورکه،
سندي مين سِڪ، گڏي گونرن نه لهي.

بيت - 75

اِيءَ نه مارن ريت جيئن سيڻ مٽائِن سون تي،
اچي عمرڪوٽ ۾ ڪبِي ڪانه ڪريت،
پکن جي پِريت، ماڙيءَ تي نه مٽِيان.

بيت - 76

لوئڙياري آهِيان، واريان تان نه ورق،
ڪنڌ ڪاسو، پٽ پاسو، ڏٺم تن ترڪ،
سانڍيم سُپيرين لئي اندر لوئِيءَ لڪ،
سندو ماروءَ حق، جان جِيان، تان پاريان.

بيت - 77

چِڪي چِڪيم چاڪ، ونهين ويڙيچن جا،
واجِهيندي وصال کي فنا ڪِيس فراق،
سيئِي ساريم سُومرا، ٿر جِنهين جا ٿاڪ،
ماروءَ جي اوطاق، گهڻو اڪنڍي آهيان.

بيت - 78

اڄُ پڻ چِڪيم چاڪ، ونهين ويڙيچن جا،
سورن اچِي سومرا، اندر ڪِي اوطاق،
ماروءَ جي فِراق، هڏ منهنجا ڪپِيا.

وائي - 1

تپ تڙيائِين، سمُنڊ وڌائين، نِيائين مرض مؤمنن تان،
اگها سڀ سگها ٿِيا، ڏکندو ڏور نِيائين،
گِروه گودڙين جي، سِلڪ صحت ڏٺائين!
ميڙي مريد پنهنجا، رحمت هيٺ رکيائين.

وائي - 2

مون من ماروءَ جو ماروءَ جو مُنهنجو،
مُنهن مُنهنجو سُومرا، مر ميروئِي هوءِ،
ڌوتوءِ ڌوراڙن ۾ متان مارو چوءِ،
لارون جي لڙڪن جون، ڳِنهي وڃان توءِ.

سُر ڍول مارئي

فصل پھريون
بيت - 1

اتر واو کوندي پهلِي موسُم مِينهن،
ٻالاپڻ رونِينهُن، والا جِم وساريئن.

بيت - 2

اتر ڏيسان آوڻِيان، ڏکڻ سانوڻيان،
ڍولو نرور سيرئِين، ڌڻ ٻڪر ڪڙيان،
پڇو ڪونجڙيان، ته ڪون هياري سڄڻين.

بيت - 3

ڪونجان راتِ ڪريڙيو ٽولي ٽوليءَ بِيس،
سُتي ڍول سنڀريو، موري ارلي ڀاڳِي اِيس.

بيت - 4

ڍاٽي جي ڍول مِلي، ته ڍولاڻي ڪهيج،
ڪرسڻ پڪو، ڪڻ ڇڻيو، لائو آپ ڪريج.

بيت - 5

ڍاٽِي جي ڍول مِلي، ته ڪهڙي سنئين لڄ،
اکِيان ڪاجل موهِيان، تِلڪ ڪِسي پر پنگ،
پهه پهه پنڌ پهورئين، اوسٽ اوسٽ لڪ.

بيت - 6

ڏيبُوءَ لکه مناڙ ڪر، تسِڪر جيسي تڪ،
سرو، سسو، نيسرو، ماروءَ پاسي لڪ.

بيت - 7

ارسونگاه سِپيان، ڏند ته ٻٽِيه ٻاڻ،
ڍول تماري مارئي جِيئن سا هنج نياڻ.

بيت - 8

ارسُونگاه سِپيان نين ته ونگٽ ونگ،
ڍول تماري مارئِي هڻي ٻاڻ نهنگ،
ماري منڌ نِسنگ، چاڙهي سِيڱ ملڪ جيئن.

بيت - 9

آمان پڪا آمِيان وڻ پڪا وڻيان،
گوري گرجن سڀ پڪا رس وهي نيڻان.

بيت - 10

ارهه ارسونگاهه سپِيان، نين ته منجهو منجهه،
ڍول تماري مارئي هڻي کرندا هنج.ُ

بيت - 11

سِيپ پٽائي پاتلي، ڏوپو ڌاڃ نه کاءِ،
ڪريهر جيسي ڪامِڻي هاٿ لڳي مرجاءِ.

بيت - 12

رم هون ناهِه نِسنگ، رم ارور پاسي ڪنٿ،
گوشي تريون ڪمان جي ڪيهون نه ٽوٽي لکه.

بيت - 13

رمون ناه نِسِنگ، رمون ارسين لاءِ،
ڦلان ٻري ٽارڙي ڀورا ڀڳِي جاءِ.

بيت - 14

ڍولا مارئي ايسِي پاتِلِي، جيسي رين کجور،
مُنهن مِيٺي، گڻ گڻي، تو ڪِئن ڇڏي دور؟

بيت - 15

اڀِي سُورج سامهين مٿو ڀري ميٽ،
طاس نِپني پيٽ، هيم ورنِي مارئي.

بيت - 16

ساچي ٿيان سِينگڙي، رنمل هاٿ ڪري،
وڙهندي سِر ويرئين ڪوڏ ڪسِيان ڏي.

وائي - 1

مين تان نِگُني، سا ڪِنهن سنگ جائي، ري پي مون ۾ ڳُڻ ايڪو نهين،
هيڪ جِئن ڪوجِهي، ٻيجا صورت نهِين، توسان لڳا مورا جي،
شاهه نجف ڪي نوبَت لاڳي، پهلي ٽڪورسين جاڳي.

وائي - 2

مليو مارو مونکي، حِيلن حالن سان مليو.
چوڪِي چاري ڪيپرا بِيٺا واٽون جهلِيو،
ساري سپيرين کي جيرو منهنجو جليو،
گهر جو محرم منگتو درد پيتم پليو،
ڪوڙين ٻانڀڻ ڪيترا وجهن کڏن کليو،
نڪريو نرور سيرئين، راجا رنمل رليو.

سُر ڌناسري

فصل پھريون
بيت - 1

تون پِيرن جو پاتِشاه، تون پِيرن جو ڀرم،
الله لڳ احسان سِين ڪي نهارج نرم،
بَغدادي، بِلال چئي رکه وڏا شيخ شرم،
جو منجهين مُون مرم سو غم گِيلاني ڪٽِئين.

بيت - 2

توتي لڄ لطيف، هن مُنهنجي حال جِي،
ڪينهين ٻِيا قريبَ، تو ڌاران دوست مون.

بيت - 3

مِيان صاحبَ پِير، منهنجا ڀلا ڀِٽ ڌڻي،
تنهنجي آه تڻي، ٻِي ڪنڌي ساريان ڪانڪا.

بيت - 4

ميان صاحبَ پير، منهنجا موچارا مُرشِد،
هوءِ لنگهايون حد، سُڄي جا صِراط جِي.

بيت - 5

مِيان صاحبَ پير، منهنجا مُرشد، موچارا،
رکِين ڀِيڙ ڀِتِن کان سيد سونهارا،
اسين تو وارا، تون داڙو ٿِي درگاه ۾.

بيت - 6

تون داڙو ٿِيءُ درگاه ۾، ڪر ولِهن تِي وڙ،
سيد لنگهائين سيگهه مان سُڄي جو محشر،
دائم جهليم در، ته عيبَن کان آجو ٿِيان.

بيت - 7

پِنبِڻيون پير ڀري، سنبه ڏانهن سعِيد،
جُمعو شاه جمال جو عبداللطيفي عيد،
مٿان مون مُرشِيد، قرض لاه قبي ڌڻي.

بيت - 8

ميان صاحبَ مرشِد، منهنجا سڏ سڻج تون شاه،
آءٌ اوهانجو آهيان، ڪا مِهر ڪريو مونڏانهن،
اکيون لڳ اللھَ، کڻ پازي ڏي پانهنجيون.

بيت - 9

کڻ پازيءَ تي پانهنجِيون مِيان مِهربان،
ڪر تون مِهر مريد تي سڀِين پر سلطان،
دارو تون ديوان، اگهائِي سگها ٿِيا.

بيت - 10

اگهائِي سگها ٿِيا جي پِيا آنهنجِي پار،
ٻئي ٻاجهه سِين نِرمل تون نِهار،
ڪامِل انهِنجِي ڪا، اصل آهي اهڙي.

بيت - 11

مِيران مرشد مُنهنجا حضرت پير حبيِبَ،
دادلا درگاه جا نُوراني نجيبَ،
سي نالائق نوازيين گولا جي غريبَ،
جي لکن آهن لوڏيا ۽ ضلالت ضريبَ،
آءُ قادر جا قريبَ، مدد ڪر مُريد جِي.

بيت - 12

مدد ڪر مُريد جي سِگُهو تون سلطان،
ڏياريوم ڏاتار دل گهريا منجهان درگهه دان،
ائين دادلا درگاه جا داور جا ديوان.

بيت - 13

ڪنڌي ساريان ڪانه، محمدﷺ ري ٻي مُورهِين،
پير منهنجا پاتشاه سڳورا شريف،
تون حمايت هيڻن جي ڪوڙا جي ڪثيف،
توڻي خر خفيف، ته پڻ پازي نوازج پانهنجا.

بيت - 14

مِيران مرشد منهنجا جيلاني جنابَ،
جي مُون سِين کسن خارجي سي ٿين خر خرابَ،
سڻي سواليءَ جا سڏڙا اٿي غوث گلابَ،
ڪر وسيلو وير تون محمد صه لڳ مهتابَ،
واحِد وڏا ڪِيا تنهنجا خاوند سڀ خطابَ،
صمداني شِتاب، تون مدد ڪر مريد جِي.

بيت - 15

مدد ڪر مُريد جي گيلاني گلزار،
رکو پازي پانهنجو پير اڳيان پيزار،
نوازي نادان کي بَڇيا ڪر بيزار،
اوليان رکي انکي سيڙهيو سئين پار،
جي مون ۾ عيب اپار، سي ڪر تون نانهن نگاه سِين.

بيت - 16

پِنبڻِيون پير ڪري سنبَهه ڏانهه سعيد،
جمعون شاه جمال جو عبداللطيفي، عِيد،
مٿان مُون مُرشِيد، قرض لاهه قبي ڌڻي.

بيت - 17

پِنبڻِيون پير ڪري ڪر پناه ڏانهن پنڌ،
نم کَٿوري ڪِيوڙين وڻين مُڪو منڌ،
آهيم آسا بَند، پيراڻي پيزار سِين.

بيت - 18

پِنبِڻيون پير ڪري، پر پِيراڻِي پار،
ڏٺي جن ڏئار، رهِي نه رتِي جيتري.

بيت - 19

پِنبڻيون پير ڪري، پر پِيراڻِي لوءِ،
سيد پير سڀين پرين مُرشد مِٺو هوءِ،
جي آيا اڳي پوءِ، سي رسِيا حق حبيب چئي.

بيت - 20

قبا ڪامِل پِير جا مهِت موچارا ماڳ،
ساري وٺ سيد چئي وانئن وهلو واڳ،
جَنهن ڪوڙين لاٿا ڪيترا لنگهن مٿان لاڳ،
توکي تِني سِين ڪِيو سِينڌو ڪنهن سڀاڳ،
جي اِهڙا پِيرا جهاڳ، سي مون ۾ رک ميون چوي.

بيت - 21

ساريان سگهه نه ڪاءِ، زور نه ذري جيترو،
مٿان مُون م لاه پِير پنهنجا هٿڙا.

بيت - 22

مُون تنهنجو آسرو، مُون تنهنجو ڏڍ،
مٿان مُون م ڪڍ، پِير پنهنجا هٿڙا.

بيت - 23

مون تنهنجو آسرو، مون تنهنجِي آس،
ڪرئين ڪِيم نراس، تن پڻ تنهنجو آسرو.

بيت - 24

وسِيلو نه وس، ڀنگي ڀر نه ساريان،
پتڻ ڏيندو پاتِڻِي اهکِيءَ ۾ اوس،
حال همارو پس، سندا روضن راڄِيا.

بيت - 25

اولي لڳي اور، پانڌيڙا پِيرن جي،
توکي نِيندا توڙ، پلئيءَ لائي پانهنجي.

بيت - 26

سيد سُڃاڻِي، ڪوه نه پرين پهيڙا؟
اهکِيءَ ۾ آڏو ٿِئي، سڃن ۾ ساڻِي،
لائق للاڻيءَ، پِير ولايت وتِرو.

بيت - 27

وانءُ لالاڻيءَ لوءِ جِتِ ولايت وٽ ٿِئي،
مُعرفت مڪان ۾ وڻ ٽڻ وائِي چوءِ،
ساٿِيڙي سڀڪنهين پانڌ پِنيو ٿو پوءِ،
سيد پير سندوءَ، مان پسِي حال هٿ کڻي.

بيت - 28

ولين ڪنهين ڪماند گهر پِير نيو سڀ جي،
هل ته هلون ڪانڌ، آڱر لائي ڳڀرو.

بيت - 29

مُون پِيراڻي ڪنجڙي هل ته هلون ڪانڌ،
ڀري کٿوريءَ پاند، جِيان اچي سڀڪو.

بيت - 30

اڇا پِير سندام، آءٌ ميريائي م ٿِيان،
واهڙ صحيح ڪندام، اڳ وسوڙي آهيان.

بيت - 31

واهر ڪر وري، پِير مُنهنجا ملهڻا،
اسان توريءَ ناه ڪا ڳجهاندر ڳري،
دستگير دري، اپتِ ڪا اِحسان سين.

بيت - 32

اجهو جي آڳ، آهيم پنهنجي پِير جو،
سنئون تن سڀاڳ، اڳي جن آر ڪِيو.

بيت - 33

آءٌ آسائو آهيان پِير پرڻيان ٿو پاڻ،
هٺ منهنجو آرسي نِسُورو نادان،
جمين ڀوڇ بلال چئي آهيان نِسُورو نادان،
سڳر تنهنجي ساڻ، مُنکي راهه رساڻِين.

بيت - 34

آءٌ پِيرياڻِي آهيان، پاڻيءَ ڍوئي پاڻ،
هٿِ گهڙو، سِر سينهي، تن ۾ تاڻو تاڻ،
جي گوليءَ منجِهه گمان سي موليٰ تون معافِي ڪرئين.

بيت - 35

ڌن تون ڌناسري، ڌن تون ٻالا پِير،
ثابِت لنگهائيين سِير مڪي سندا پاتڻِي.

بيت - 36

سيد پير سُمنڊ هي، انت نه ڄاڻي ڪوءِ،
ماڻڪ پاوي سوءِ، ڦر ڦِر سيوا جو ڪري.

بيت - 37

سيد پير سمنڊ، هي ڄامن سندو ڄام،
اگهيو در الله جي، تنهن ڪامِل جو ڪلام،
پُري پڇو پانڌيا، تنهن گوهر سندو گام،
جن ڏٺو لال لطيف کي، آيو تن آرام،
ڪون رهيو ڪو خام، سڀ سکي ٿيا، صالح چئي.

بيت - 38

صالِح ٿِي سڌير، سُڻ هِنئين سِين هيڪڙي،
منجهان لنئو، لطيف چئي، پر ۾ پڇِج پير.
ڌاران منهن مرشد جي کوءِ کنڊون، ٻن کِير،
جو اسم چوءِ امير ويهه تنهين سِين واڳِجي.

بيت - 39

للاڻِي لهر مجي سيد مِڙوئي سچُ،
جُلِي سڀ جاءِ ٿيو، ڪوڙو ڪلکڻ، ڪچُ،
محبت جي ميدان ۾ مرد ٻاريو مچُ،
سچ منجهان ئِي سچ، ڪوهه نه پِئين پهيڙا؟

بيت - 40

وڏل وڏو ٿِي، آهيم تنهنجو آسرو،
ڌوٻِين جِئن ڌوئي، عيبَن کان آجو ڪرئين.

بيت - 41

جي تون آسائو آهئين، ته هلِي پس حبيبُ،
ترت ۾ طبيبُ، ٿيندو وڏل واڍوڙين جو.

بيت - 42

جي آسائو اهِئين، ته ڪر ڀِٽ ڀيرو،
سونهاري سيد جو، ديکِه وڃي ديرو،
ترت ۾ تيرو، مطلبُ مِڙوئي ٿئي.

بيت - 43

متان مُنهنجو پِير، ڍنگهر ڍيلي ڇڏئين،
اونهو تون اڪارئين صاحِبَ، شيخ سڌير،
جيلاني جهانگير، هٿين جهلجُ هاڻ مون.

بيت - 44

تون جيلانِي جاڳ، ميران شاه مدد ٿِي،
غوث خطائون گم ڪر، ڀيِر اسانڏي ڀاڳ،
سِگهو وار سڀاڳ، سائين لڳ سيد چئي.

بيت - 45

مِيران شاه مدد ٿِي محي الدين ملِهي،
آهي عبداللطيف جو وسِيلو ولِي،
حسني پير هلي، ڪر ڪا ماڙ مُريد تِي.

بيت - 46

مِيران شاه مدد دانهن سُڻي دادي،
آهين عبداللطيف جو حسني تون هادي،
بادشاه بغدادي ڪر ڪا ماڙ مُريد تي.

بيت - 47

ميران شاه مدد ڪر اچي اهکيءَ وير،
لِله لڳ لطيف چئي ڀر پازيءَ ڏي پير،
اولاد علي شير، ڪج ڪا ماڙ مريد تي.

بيت - 48

پِير مُنهنجا پاتِشاه ڀلا ڀرجهلا،
جيڪي مُدعي مُنهنجا هڻ تن کرن کي کلا،
گُهٽي ڇڏ گڏين جا گيلاني گَلا،
جِن سُڃن جِي ستايو بُڇن برملا،
جا مٿي مُون بَلا، سا بغدادي بد ٽار تون.

بيت - 49

پير منهنجا پاتِشاه وسيلا وريام،
اگهيا تنهنجا الله در ڪامِل سڀ ڪلام،
ڏني توکي ڏيهه ڌڻي ضعيفن زمام،
آهين آل رسول جو حَسني تون همام،
مدد ڪر مريد جي الله لڳ علام،
آءٌ سيد پيس تو سام، مُرشد رس محمود کي.

وائي - 1

ڪون ٻجهي ڳجهه دلِدا، هاديءَ بِنا ڪون ٻجهي؟
الله والِي ڪرم ڪريگا، ربُ دليان دا قفل کوليگا،
اِهي ڳالهيان چنڱيان لوڪو، يار اسان ڏا دل دا،
روز ازل ڪنو عشق پڙهيوسين، نام سائين دادرس ڳڌوسين،
تِکي رمز نيڻاندي لوڪو لوڪ واقف نهين دلدا.

فصل ٻيو
بيت - 1

مُنهن مناري سامهون توڻي ڪافر ڪن،
ته مڱر مٿان تن، ڏيهاڻي ڏور ٿِئي.

بيت - 2

مُنهن مناري سامهون، پٽن مٿي پير،
پِير نه ڇڏي پانهنجا توڻي ڏڏ ڏڦير،
شرف تنهنجي شير، نالائق نوازيا.

بيت - 3

مُنهن مناري سامُهون، ڏٺم نوري نِيل،
ٻرن ٻاهر منجِهه ٿا ڪوڙين جِتِ قنديل،
حضرت جي حُضور ۾ زاريون ڪن ذليل،
سيد پير سبيل، ٿو پوڄ پِياري پهيڙا.

بيت - 4

لڳو ٿو لهريون ڪري نور نِيلڪن ساڻ،
مُون تان کڻ م پاڻ، پُرياڌا پيڙهيءَ ڌڻِي.

بيت - 5

لڳو ٿو لهريون ڪري نور نيلڪن وٽ،
مون تان مِهر م مَٽِ، پرياڌا پيڙهيءَ ڌڻي.

بيت - 6

پيرانديءَ پِيرن جي جنبِي ڪجي جاٽ،
جنهين سنديءَ واٽ، ماڻِڪ لڀن مڱِيا.

بيت - 7

پيراندي پيرن جي جُنبي ڪجي جاٽا،
جنهين جي واٽان، ماڻِڪ لڀن مڱِيا.

بيت - 8

مِل مُلتانيءَ پير کي نوئي نائي ڪنڌ،
اکڙين شاهه عنات چئي آهِه اوڏنهين پنڌ،
جِيئن تارن ۾ چنڊ، تِيئن شيخان سونهن بهاؤالدين.

بيت - 9

شيخان سونهن بهاؤالدين نبيان نور رسول،
حضرت پير حضور ۾ آهه مولي در مقبول،
قادر ڪر قبول، اگلو آءٌ عنات چئي.

بيت - 10

روضو شاه رڪن جو گوهر مٿِس گل،
سماع جا سيد چئي، هاتڪ ڪرين هل،
اهڙا پِير امل، ڪوه نه ڀيٽِيو ڀِيٽِئين.

بيت - 11

ڪر قادري پير ڪرم مٿي پازيءَ پانهنجي،
جو منجهين مُون مرم، سو غم گِيلاني ڪٽين.

بيت - 12

جي اجهي تنهنجي آئيا ڪوجها پس ڪريم،
پائي پنهنجي پاٽِ ۾ سگِهو ڏي سليم،
هٿان تو حليم، وڙ پڻ وڃن واسيا.

بيت - 13

پِير مُنهنجو پاتشاه جِيلانِي جليل،
دادلو درگاهه ۾ خالِق جو خليل،
حَسني هيڻو آهيان تون واهر ٿي وسيل،
داتا مُنهنجي دل کي ڏي دلاسو دليل،
ذلت ڪيس ذلِيل، بادشاه رس بغداد جا.

بيت - 14

هر جا آهي هادي، پير پنهنجو پاڻسِين،
سمر آهي سڃ ۾ وفادار بَرادي،
مِيون مريدن جي دانهن سُڻِيندو دادي،
ڪوٺِيندو قربَ سين مهند ٿيندو منادي،
آهي عبداللطيف کي سوءَ اسِيڪِي شادي.

سُر پُورَبَ

فصل پھريون
بيت - 1

ڪري ڪانگ ڪرنشون، پيرين پِرين پئيج،
آءُ جو ڏينئي سنِيهو وچ م وساريجُ،
لِله لڳ لطيف چئي، ڳجهو ڳالهائيجُ،
چُئان تِئن چئيجُ، ته کِنياتا خوش هُئين.

بيت - 2

اڏر لڳ الله، ويلو ڪر م وچ ۾،
آءُ جو ڏينئي سنيهو، سانڍ برابِر ساه،
سندي ڳجهاندر ڳاه ڪهِج م قِريبَن ري.

بيت - 3

آءُ اڏامِي ڪانگڙا، پارانڀان پچار،
ويهي هِت وصال جو تان ڪو تِر تنوار،
جي ڏسڻ ۾ ڏيسار، سي اڏامي آڻ پِرين.

بيت - 4

پارانڀان پچار مٿي لام لطيف چئي،
ڦير م فضيلت تون، جا ڪر اوهان جِي ڪار،
جي ڏٺئي ۾ ڏيٺار، سي اڏامي آڻ پِرين.

بيت - 5

وهلو ور، وريا پِرين، آءُ ڪانگا، وڻ ويه،
جنهِين ڏور چِتايو ڏيه سي اڏامي آڻ پِرين.

بيت - 6

وهلو ور، وريا پِرين، آءُ ڪانگا، لنءُ لات،
ويا جي قلاتِ، سي اڏامِي آڻ پِرين.

بيت - 7

ڪانگل سيئي ڪوٺِ، پِرين جي پرڏيه ويا،
جنهِين ريءَ جهان ۾ اکڙين اروٺِ،
لِله لڳ، لطيف چئي ڪِج، ڳاراجو ڳوٺِ،
جي ڏمريا ڪِنهن ڏوٺِ، سي اڏامي آڻ پرين.

بيت - 8

پِرين جي پرديس ۾، تنجي ڪانگا ڪج خبر،
ته سڀ مڙهايان سون سين پکِي تنهنجا پر،
گُهمي مٿان گهر، ڏجُ پارانڀا پرينءَ کي.

بيت - 9

آءُ ڪانگا، وڻ ويه، سڌيون ڏي ساڻيهه جون،
چڱا ڀلا سپرين، ڪ سکِه وسي ساڻيه،
پرين لَئي پرڏيه، مون تان گهڻو نِهاريو.

بيت - 10

ڪر کڻيو ڪانگ لنئي مُنِيءَ تي مضبوط،
آڻِيو ڏي آتڻ ۾ سنيها ثابُوت،
ڪانگل اٿون قوت، پيغام پِرين جا.

بيت - 11

مٿان منهه منهنجي ڪِنهن اڏايو ڪانؤ؟
ڳنهي آيو ڳالهڙي سندي سُپيريانءُ،
جيڏيون جاڙ ڪِيانءُ، سئم هوند سنيهِو.

بيت - 12

ڪڍي ڪانگا تو ڏيان هِنئون ساڻ هٿن،
وڃِي کاءُ ولات ۾ اڳيان عجِيبَن،
پِرين مان چون، ته هِئن قرباني ڪير ٿِئي.

بيت - 13

ڏائي چڙهي ڏار تي، ڪِي جو ڪانگ ڪهِيو،
سُوريتيءَ سور پئِي، پهر پٽِ هنيو،
کامي ارٽ کنيو، ويچاريءَ ورونهن مان.

بيت - 14

ڏائي چِڙهي ڏار تي ٿو زاغ ڪري زاريون،
آڻيو ڏئي آتڻ ۾ سنيها ساريون،
ماٺِ ڪريو ماريون، ته ڪهِيو سڻيان ڪانگ جو.

بيت - 15

ڏائي چڙهي ڏار تي، ڪاجا لاتِ لتي،
آتڻ ۾ اندوهه ٿيو، سگهِي ڪانه ڪتي،
ويڙهي منجهِه وتي، ڪي جو ڪانگ ڪمائيو.

بيت - 16

ڪِي جو زاغ زبانسين لنيو مٿي لام،
پهچايائين پِرينءَ جا سرتيون راتِ سلام،
ڪاڪِيون ڪتي ڪا م، ته ڪهيو سڻيان ڪانگَه جو.

بيت - 17

اچيو اچيو پون، واڪا ڪيون وڻن ۾،
سنيها سيڻن جا چوٽِيءَ چڙهيو چون،
ڪانگ نه ڪُوڙا هُون، پِريان سندي پار جا.

بيت - 18

پِريان سندي پار جو ڪانگل نه ڪوڙو،
اچي وڃي وچ ۾ مٿي در دوڙو،
جو اندر اوسِيڙو، سو لاٿائين لطيف چئي.

بيت - 19

ڪانگل قريبَن جا اچي وائيءَ وڻ،
تو ۾ بُوءِ بَهار جي، مشڪ کٿوريءَ مڻ،
اچِي عجِيبِن جو اورانگهِج اڱَڻ،
توکي پسِي تڻ، سورنئان صاف ٿِئي.

بيت - 20

آنديون ڪانگ قريبَ جُون اڄُ واڌايون واه،
من مُرادون پنُيون، ٿِيون سراهيون ساه،
آندا پرين الله، سڏ منهنجا سابِ پِيا.

بيت - 21

ڪانگل ڪوه ٿِيوءِ، پيو آهِين پٽ ۾؟
اڳي اس تڙڪو نه سهين، اڄ ُ سارو ڏينهن سٺوءِ،
پسي حال سندوءِ، ڪانگن ڪانگورو ڪيو.

بيت - 22

هُئين وسيلو وچ ۾، ڪانگل پاڙيئي ڪان،
اتئِي ڪِين عجيبَ کي ظاهر ساڻ زبان،
توڙ پهتين تان نه، اوريان ئِي آڻيو ڏئين.

بيت - 23

ڪانگل تنهنجِيءَ ڇانگ، جڏو جيءُ جياريو،
مٿان لامن لت ڏيو ٻولئين سِر ٻيلانگ،
اڏر مٿان ڦانگ، ته کر جاون آون پِرين.

بيت - 24

ڪانگل نيئي ڪانگه، مُنهنجي ڏي محبوبَ کي،
لالن لايئي ڏينهنڙا ڪنهن سِٽاڻي سانگ،
اوهان ريءَ اڙانگ، ويٺي ورهه وسائيان.

بيت - 25

آءُ ڪانگل تو ڏيان چِٺي چورائي،
مُنهنجي ڏج محبوبَ کي لوڪان لِڪائي،
پِرين پڙهائي، مان سڌ لهن سور جِي.

بيت - 26

اڱڻان هيٺ نه اتري ڪانگا ڪانگ ڪري،
پِريان سندي پار جي ڪانگل ڳالِهه ڳَري،
پٽِ نه پير ڌري اڀو چئي آيا پِرين.

بيت - 27

آءُ ڪانگا ٻهه ڪول سڌيون ڏي ساڻيهه جِيون،
جي آندئي عجيبن جا سي خط خوشيءَ مان کول،
آءٌ سڻان تون ٻول، سنيهو سڄڻ جو.

بيت - 28

ڪانگا ڪِتابَت جِي آنديئي خوبُ خبر،
لس تنهِين لکيا دلاسا دلبر،
هينئڙو مون هر هر، واچِيو واچِيو وندري.

بيت - 29

ريءَ پريان پرديس ۾ وره وڌي ڪي وس،
اکيون پار پِرين جي ٿِيون گام نهارين گَس،
ڏيندا پانڌي ڏس کينءَ جون آڻي خبرون.

بيت - 30

زاغ تنهنجيءَ ذاتِ جو ٿورو مٿي مُون،
اڏامِج عبداللطيف چئي، صُبح سِيڻن ڏونهن،
ڪِج وينتِيون وتريون، ٻاجهائِجِ ٻهُون،
ته لالن ڪون لهُون، جِهو تو جهان ۾.

بيت - 32

قريبن جو ڪانگِڙو مٿي ٽار ٽِلي،
کڻيو کِنياتو خبرون، کيرون ڏيو کلي،
لائي جنهن لالن سان مُنهنجي باتِ بلي،
سو ور چِشمن تي چلي، جو درباري دوس جو.

بيت - 33

ڪانگل، قاصِد پرينءَ جا، اڱڻ آيو ٽِل،
بيائيد، بَنشينيد، مُحب مُونکي مِل،
زاغ گفت فهمِيدم، خش حال ويٺو کل،
غراب نه غافل، جنهن تنا تنڪا لائيا.

بيت - 34

ڪتو جي ڪانءُ، پِريان سندي پار جو،
انهِين مٿان آنءُ، ڪوڙئين قربانِي ٿِيان.

بيت - 35

سو ڪانگ م قاصد ڪر جو سدا ڍونڍي ڍونڍ کي،
ڪ ڪندو پنهنجي پيٽ جي ڪ ويندو دوسن در،
جنهن جي ٻوليائي ٻر ٻر سو نياپا نيئي رهيو.

وائي - 1

سائين سڱ سندوم م ڇِڄي سِين جوڳِئين،
هلڻ جو هنگلاج ڏي آديسِين اتوم،
نيئِي پوربَ پار ڏي ويراڳين وڌوم،
سوئي تيرٿ تڪِيو، سوئي پنڌ سندوم،
هو جو تِيرٿ تڪيو سامين سونهايوم.

فصل ٻيو
بيت - 1

سدا شوق پِرين جي ڦِران ڦيريدار،
مان سڃِيهون يار، اڳان اکڙيون کڻي.

بيت - 2

تن اکين اتان سک کِلندي کڻن جي،
پرين پاٻوهڻ سان ڏور ڪيا سڀ ڏکه،
ماڙهن لِکي بُکه، سامي سور سنا ڪيا.

بيت - 3

وچِينءَ ويراڳين جي مٿي ڪڻِڇ ڪوڪ،
مُحبتي ملوڪ، ساري سِڪ سنا ڪِيا.

بيت - 4

سامِي چائِين سکه طلبين، هو م هوندين جِيئن،
توکي ويس وڃائيو، ويس وڃايو تو،
سامِي آهي سو، جنهن پاڻ وڃائي پوريو.

بيت - 5

سامِي چائين سکه طلبِين، هو م هُوندن جِيئن،
لاهُوتِي لطيف چئي، هون آديسي اِيئن،
سي ڪاپڙي ڪِيئن، جي تعلق رکن تڪِيا.

بيت - 6

سامِي چائين سکه طلِبين، وارين نه ويراڳ،
لاڳاپا لطيف چئي، جوڳِي ڇڏي جاڳ.
جيئن تون ڀڻي سنرو اِي آديسين اڀاڳ،
لاهُوتِيڪو لاڳ، مرين جي ته ماڻئين.

بيت - 7

سامِي چائِيين، سکَه طلبِئين، سِکِئين نه سامِي،
اڃا اورئين پنڌ ۾، ويٺين وسامِي،
گُر کي تون نه گڏئِين، چائيين انعامِي،
دائِم مُدامِي، پورو رهِج پِرينءَ سِين.

بيت - 8

سامِي چائيين، سکه طلبِئين، تسا ڏئين نه تن،
ماڙهن کان مِنُهن ڪيو، پِنين اٽا ۽ ان،
ڪاپڙي تو ڪن، ڪ چيرايا چشن لئي؟

بيت - 9

پوربيا پوري ويا آسڻ آڌيءَ راتِ،
سيم نه سناسِين جُون پچارون پِرڀات،
ڪاجا جوڳِي ذاتِ، مِٽ نه معذورن جا.

بيت - 10

پوربيا پوري ويا آسڻ اڄ صبُوح،
خستوري خوشبُوءِ، آهي آديسي گيا.

بيت - 11

مٿي راه روان ٿِيا پورب پوريائون،
هي گهر گهوريائون، آڳانڍيائون اڳِيان.

بيت - 12

پوربَ ۾ پيهي، تان مُون گهڻو نِهاريا،
سڌ نه مڪي سڄڻين جيهي نه تيهِي،
هئا پرڏيهِي، وڄائي واٽ ٿِيا.

بيت - 13

پوربَ ئي مارياس، ڪنهن در ڏيان دانهڙي؟
متِيون ڏيندي لوڪ کي چري پاڻ ٿِياس،
جنهِين نه جيهياس، مان لنو لڳي تنسِين.

بيت - 14

پوربَ پوربَ تب ڪرون، جب هِنئڙي آون پور،
سڪندي کي سڄڻين نِڪون لايون نور،
ماريِس تنِهين سور، جِئن ساڄن سڄي نه مِلي.

وائي - 1

جنجو وارثِ تون يا الله سي ڪِيئن رهندا نيڻ منهنجا؟
آگي اڀ خلقيا، ڀلي خلقيائين ڀون،
جوڙيائين جوڙ جهان جِي، چئي ڪن فيڪون،
ڪوڙي دنيا، ڪوڙا پسارا، ڏينهن مڙيئي ڏون،
آهِيون الف آسري محمد صه مڃيون سون.

وائي - 2

ڪوا ڪانڪان ڪندا، وهاڻِيءَ وڻَن ۾،
مُون ڏٺا مُون وسهو، اڳي پِيڇي انڌا،
اچي عدالت ۾ ويهي وٺِ وجهندا،
حلال ڇڏيو هتهِين، مٿي ڍونڍ ڍرندا،
ڦِٽل ڦهيارن تي اوريائين اڙندا،
سڱ جيڏانهين سرهو، تيڏانهن نه ترسندا،
هنڌ هدايت جي استخوان آڻيندا،
چمڙي جِئن چهنبَ وڍيا، هماءَ سين نه هلندا،
طالع طائوسن جا پسيو زاغ جلندا،
هد هد پسيو هنجڙا ويٺائِي وهسندا،
ڪوڙا ڪرفٽيءَ تي سٽون ڏيو سڙندا،
حد لنگهيائون حق جي، ٻنهين پِير ٻجهندا.

سُر ڪاموڏ

فصل پھريون
بيت - 1

تون سمو، آءٌ گندري، مون۾ عيبَن جوءِ،
پسِي راڻن روءِ، متان ماڱَر مٽِئين.

بيت - 2

تون سمو، آءٌ گندري، مُون۾ عيبَ اپار،
پسِي ليءَ لغار متان ماڱَر مٽِئين.

بيت - 3

تون سمو آءٌ گندري، مُون۾ عيبن ڪوڙ،
پسِي ککي کوڙ، متان ماڱر مٽِئين.

بيت - 4

تون سمو آءٌ گندري مُون۾ عيبن ويه،
پسِي مِيئڪِي ڌيءَ، متان ماڱر مٽئين.

بيت - 5

تون سمو، آءٌ گندري مُون۾ عيبن لکه،
هِن مُنهنجي حال جِي توکي سڀ پرکه،
ڪارڻ ربَ الکه، متان ماڱَر مٽئين.

بيت - 6

تون سمو آءٌ گندري عيبَ مُنهنجي ذاتِ،
تون سُونهاري صِفات، متان ماڱر مٽئين.

بيت - 7

تون تماچِي تڙ ڌڻِي، آءٌ مُهاڻِي مي،
مون کي ڏهاڳه م ڏي جا نالي سيس تنهنجي.

بيت - 8

تون تماچي تڙ ڌڻِي آءٌ گندري غريب،
توسِين ڄام قريب ڪِي ڏن ڇڏائي ڏيجُ مُون.

بيت - 9

کاڄُ جن جو ککيون، مال جنجا مڏ،
سمي سيئي سيڻ ڪيا، هيڻا جنجا هڏ،
ڄام پرتِيئي لڏ، سانگين جي سيد چئي.

بيت - 10

ڄارا ۽ کارا، مال جن جو مڪڙيون،
تماچِي جي تڪِئي اچن سوارا،
مِيءِ مڇِي مارا، سمي سي سيڻ ڪِيا.

بيت - 11

ککِيءَ هاڻيون کاريون، ڇِڇِيءَ هاڻا ڇڄ،
پاند جن جي پاندسين لڳو ٿِئي لڄ،
سمو ڄام سهج اڀو ڪري انسين.

بيت - 12

ڪاريون ڪوجهِيون، ڪوڙيون، مور نه موچاريون،
وٺي ويٺيون واٽ تي، ککيءَ جون کاريون،
انهين جون آريون، سمي ريءَ ڪير سهي؟

بيت - 13

ڄاريون، کاريون ڇڄ ڇِپريون جنجِي مُحبت مڇيءَ ساڻ،
رهن، وهن سِر ٻانڌئين سڀئي بدبُوءِ هاڻ،
لڌڙن جِئن، لطيف چئي، پاڻي وجِهڻ پاڻ،
تن ملاحن ڏجو ماڻ، سمي سِر ڪيو پانهنجي.

بيت - 14

گند جنجِي گوڏ ۾، پاٻوڙا پوشاڪ،
انهين جِي اوطاق، راجا ريجهِي آئيو.

بيت - 15

گند جنِجي گوڏ ۾، پاٻوڙا پينام،
انهين کي اِنعام منڇر مڙوئي ٿِيو.

بيت - 16

گند جنجي گوڏ ۾، مٿن تي موڙيون،
اچن سنڀوڙيون، سمي جي سلام تي.

بيت - 17

ٿيا تماچِيءَ ڄام سِين مُهاڻا محروم،
ننڍيءَ وڏيءَ گندريءَ مٿي ماڙيءَ ڌوم،
ڪِنجهر جِي روم، ته سي سڀ اِنعامي ٿيا.

بيت - 18

نه وڍي نه وڪڻي، نه ماري نه ڍاري،
کارو وڌائين کُوهه ۾ نِرتون نِهاري،
سا پر پاري، جا گَهر سمي جي سپجي.

بيت - 19

نه وڍي نه وڪڻي، نه کڻي ۾ کاري،
اهنج سهنج ساهمِيون ڌريان نه ڌاري،
سا پر پاري، جا گَهر سمي جي سپجي.

بيت - 20

نه وڍي نه وڪڻي، کڻي نه کارو،
نورئين چنڊ چمڪيو تماچِيءَ تارو،
ڍريو جن ڍارو، تن جهوليءَ جهنڊ جهلي پيو.

بيت - 21

ڇِڇِيءَ هٿ نه ڇهي ککيءَ هڏ نه کاءِ،
نه وڍي نه وڪڻي، اڏيءَ نه اوڏي آءِ،
سمو تنهنجي ساءِ، ٿو مياڻيون معافي ڪري.

بيت - 22

پاٻوڙو پيش ڪيو نئون نوريءَ نيئِي،
حاضر هيون هڪيون سميون سڀيئي،
نوازي نيئي، گاڏيءَ چاڙهي گندريءَ.

بيت - 23

مُهاڻيءَ جي من ۾ نه گيرب نه گاءُ،
نيڻن سين نياز ڪري ريجهايائين راءُ،
سمو سڀن مُلانءُ، هيريائين حِرفت سين.

بيت - 24

جُهلي جهُٻرين وچ ۾ مرڪيو مُهاڻِي،
جيئن سڳو منجهه سوندڙي تِئن راڻين ۾ راڻِي،
سمي سُڃاڻي، ٻِيڙو ٻڌس ٻانهن ۾.

بيت - 25

ٻِيڙو پوئي ٻانهن ۾ ٻِي نه سا ٻڌاءِ،
تو ڏر تنهِن جڳاءِ، سمو سِڪي جهنکي.

بيت - 26

نوريءَ جي نياز جو عجبَ اجهل هوءِ،
سمو سِر سڀن ۾ مِيءِ مُون رچِيو سوءِ،
اچيو اڀِين پوءِ، حُجت ڀڳِي راڻِئين.

بيت - 27

ميءِ مڇيءَ ۾ هٿڙا، ويٺي ڪري ورن،
راءِ اڳَهين رکِي مُهاڻِي ۾ من،
تماچِيءَ جي تن، ڳالهيون چيس ڳجهِيون.

بيت - 28

هٿين پيرين، آرکڻين منهِن نه مُهاڻِي،
جِئن سڳو وچ سرندڙي، تِئن راڻن ۾ راڻِي،
اصل هُئي انکي اهل ڄاماڻِي،
سمي سُڃاڻِي، ٻِيڙو ٻڌس ٻانهن ۾.

بيت - 29

جيلانهن نوازيائيِن نورئين ٿِيو تماچِي تي،
گاديءَ چاڙهي گندري ماڙهو ڪِيائين مي،
ڪِنجهر چُوندا ڪي، ته سچ سڀاڻي ڳالهڙي.

بيت - 30

تهڙو ڪِنجهر ۾ ڪِين ٻِيو جهڙي سونهن سندياس،
مڏ، مِياڻيون مڪڙا، مِڙئي معاف ٿِياس،
مورڇل مٿانس، اڀو تماچِي هڻي.

بيت - 31

تڙ تماچِي ڄام جو، تماچِي تڙ راءُ،
تماچِيءُ جي تڪِئين تون تماچِي کاءُ،
ته تون تماچِياءُ، تماچي تڙ لهين.

بيت - 32

کوءِ سمِيون ٻن سومِريون جي ڄامن جِيون ڄايون،
ڪريو ويس وڏاندرا اڱڻ ٿِي آئون،
گوندر گمايون، جهپي سڀ جهڙپ سين.

بيت - 33

کوءِ سمِيون، سومريون، جي اچن اوچي ڳاٽِ،
ورسي ڪِنجهر ڄائِيون جن تماچِيءَ جي تاتِ،
راڻِن مُلان راتِ، ماڻِڪ مِيءِ پِرائيو.

بيت - 34

تڙ تڙيون دوهين، ڪن رهاڻِيون ريل ۾،
رڇه پنهنجي راڄ ۾ ويٺيون سموهين،
مهاڻيون موهِين، تخت تماچِي ڄام جو.

بيت - 35

پن، پٻُڻ، ڪم، ڪوڻيون، مٿي جر جهرڪن،
اچي رهيا ريل ۾ ڪارڻ ڪالوڙن،
سهسِين راڄ سيد چئي، پاسي تن پرن،
مِڙي ملاحن، راتِ تماچي رانِئيو.

بيت - 36

پن، پٻڻ ڪم ڪوڻِيون، ڏوڏا بِهه ڏاجون،
نعمت لوڙهه، لطيف چئي، کين مڇي کاڄون،
رهن ويهن سِر ٻانڊئين آسڻ ايءُ آجون،
پارس سين پاسون، لڳن تي لعل ٿيا.

بيت - 37

ڪِنجهر ۾ باهِه ٻري، هيڏيءَ وير ڪياءِ،
نڪو ورن وڄ جو، نه ڪو شمس شعاع،
لٿو پاند مهاءُ، مِيءَ چڙهندي مڪڙي.

بيت - 38

رهين ڪِنجهر ڪنڌئين ٿو جو سو مهاڻو،
ڪنڌيءَ جو ناڻو، ڪونه ڀريندينءَ ڪڏهين.

بيت - 39

ڪو جو ڪامڻ مي، آهي اکڙين ۾،
تن تماچِي ڄام جو نايو نايو ني،
عشق ائِين ڪري، جِئن ڄارو ڄام ڪلهي ڪيو.

وائي - 1

هيري هٿ وڌائِين هيري هٿ کنيائين ويهي ساٽِين وچ۾،
نوازش نوريءَ جي آهي تماچِيءَ تائين،
گندگيءَ گوشو ڪِيو، عطر اوت اوتيائِين،
انڌا منڊا آئيا، سخا سڏ وڌائين،
پسو جود جوان جو، ڪو هنڌ ڪون مٽِيائين،
قِيمت ڪمِيننِسين جهڙي وٽ وٽِيائين،
موتِي مڇيءَ هٽ تي ڪوڏن جِئن ڪڍيائين،
ماڻڪ مِياڻِن ۾ ڇِلرن جِئن ڇٽيائين،
ڏيئي سون سوال ۾، رپي راند ڪِيائين،
پاڻيٺ آڻي پاڻسين، لعلون سڀ لٽيائين،
فيروزا فقيرن تان گهوري سڀ گهوريِائين،
اتي عبداللطيف کي اڇلي امل ڏنائين.

فصل ٻيو
بيت - 1

سِر صلابَت سپِرين، مرڪڻ تون م مريج،
آهِئين ٺار اکين جو، وٽان مون م وڃيج،
تماچي تڳيجُ، ڪو ڏينهن ڪِنجهر ڪنڌئين.

بيت - 2

ڪو ڏينهن ڪِنجهر ڪنڌئين تون تماچِي تڳ،
اوچو ٿيو اڳ، مون ڪر ملاحن ۾.

بيت - 3

هيٺِ جر مٿي مڃر، پاسي ۾ وڻراه،
اچي وڃي وچ۾ تماچي جي ساءَ،
لڳي اتر واءِ، ڪِنجهر هندورو ٿِئي.

بيت - 4

هيٺِ جر، مٿي مڃر، پاسي ۾ پِرين سندام،
ڪوڙين ڪاڄ سِڌام، اڻ سِڌو ڪون رهيو.

بيت - 5

هيٺِ جر، مٿي مڃر، ڪنڌيءَ ڪؤنر ٽِڙن،
ورئي واهوندن، ڪِنجهر خستوري ٿئي.

بيت - 6

هڻي حرف حِساب جو ماڙيءَ چڙهي مي،
جيڏانهن عالم آسِرو تيڏانهن تن نه ڏي،
ڄام تماچِي کي، ڪونهي سُود سُهاڳ سِين.

بيت - 7

هيٺن مٿن هيڪڙي پاسن پراڻي،
ريت ان جي راءِ کي سمي سيباڻي،
ريجهيو رهاڻِي، ڪري تماچي تن سِين.

بيت - 8

هيٺيِن مٿِن هيڪڙي پهتِ جني جِي پر،
لائي لينگهه لطيف چئي جنبِي مٿي جر،
گهوٽ تنِي جي گهر، راجا ريجهِي آئيو.

بيت - 9

هيٺِن مٿِن هيڪڙي پراڻي پرهِين،
توڙا تماچي ڄام سِين ڳُجهاندر ڳرهِين،
سمِيون جت سِرهين، تِتِ مُهاڻِي مٿي وهي.

بيت - 10

سمِيون ڪري سِينگار، راءُ ريجهائڻ آئِيون،
ڄام هٿ۾ ڄار، جهلِي جُبيرن وچ۾.

بيت - 11

مِيءِ هٿ ۾ مڪڙي ڄام هٿ ۾ ڄار،
سڄو ڏينهن شِڪار، ڪِنجهر ۾ ڪالهه هو.

بيت - 12

تخت بَخت تڙ تماچِي، سڀ نورئين کي نِمن،
لِڪيو لِياڪا پائِيا ساري راتِ سمِين،
ٻايون راڻِيون دائِيون تنهنجا پير چمن،
ڏنِيس ڏيهه ڌڻِين، معافِيءَ جي مُهر هڻِي.

بيت - 13

سڀ سمِيون سڀ سُومريون سڀنِي ڳِچِيءَ هار،
پسڻ ڪارڻ پِرينءَ جي وڇايائون وار،
ڍول تِنِي جِيءَ ڍار، هيٺايون هلن جي.

بيت - 14

سڀ سمِيون سڀ سُومِريون سڀنِي ڳِچِيءَ هس،
پسڻ ڪارڻ پِرينءَ جي وڏا ڪيائون وس،
ڍول تنِي جي گس، هيٺاهِيون هلن جي.

بيت - 15

سڀ سمِيون سڀ سُومِريون سڀنِي ڳِچي ٿوڪ،
پسڻ ڪارڻ پِرينءَ جي پاتا لِياڪا لوڪ،
ڍول تنِي جِي جهوڪ، هيٺاهِيون هلن جي.

بيت - 16

جيلانهن نُوري نوازيئين، ٿِيو تماچِيءَ تي،
گاڏي چاڙهي گندريءَ، ماڙهو ڪِيائِين مي،
ڪِنجهر چوندا ڪِي، ته سچ سڀائِي ڳالهڙي.

بيت - 17

ڄامان اڳي جي ڄائِيون، تن جي نِرت نوريءَ کي ناه،
نه منهِه نه معرڪي، نه وڃن ڪنهن وهانءِ،
سي ڪِنجهر ڪنڌيون ڪانهِن، تن تماچيءَ تڪِيو؟

بيت - 18

نه ڪنهِن ڄائو ڄام کي، نه ڪو ڄام وياءُ،
ننڍيءَ وڏيءَ گندريءَ سڀني آهِه سِياءُ،
”لم يلِد ولم يولد“، اِي نِجابَت نِياءُ،
ڪِبر ڪِبرياءُ، تختِ تماچِي ڄام جو.

بيت - 19

پکن پوءِ پچار، اڄ تماچِي آئِيو،
مُرڪن ملاحن جا مٿي ٻانڌين ٻار،
وڏي ڄام ڄمار، جِنهن مِياڻِيون موکِيون.

بيت - 20

پکا پکاريو، ڄام تماچِي آئيو،
گوندر لاهِيو گندريون، آتڻ اجاريو،
ڪِنجهر قراريو، سمي سام بَخشِي.

بيت - 21

ڪو جو ڪامڻ مي، آهي اکڙين ۾،
تن تماچي ڄام جو ناڀون پايو ني،
عِشق اِئن ڪري، جِئن ڄارو ڄام ڪُلهي ڪِيو.

بيت - 22

ابَٺِيون ادبَ ۾ پلنگ پيرانديءَ جي،
جانِسيئن بَديون نه بخشين تانِسيئن ڪِين کسي،
ڪِي ڳُجهو ڪِي پڌرو ڄام تنهِين کي ڏي،
نُورئين ناز ڪري، عالم انعامِي ڪِيو.

بيت - 23

مٿي تختي نورئين اولي مٿي ڄام،
رس ڪڍندا ٻه ڄڻا نوري جن جو نام،
سِڙهه مڙيئي سوجهيا دنگي ڏئِي دام،
تماچي تمام، اڀو عيبَ ڍڪِيندو انجا.

بيت - 24

جيڪر ڄاڻِي ڄام، ته ڪا نوازيندو نورئِين،
سندو مِيءَ مقام، سمي سيراندي ڪيو.

بيت - 25

تنبُو تيرهن ماهه، کتو ڪِنجهر ڪنڌئين،
فراش فڪر سين ڪِي در تماچيءَ دانهن،
سندي ٻانِهيءَ ٻانهن، اٿي نورئين پس نِگاهه سِين.

بيت - 26

ڄام تماچِي آئِيو مٿي تڙ تناه،
اچِي پييس اوچِتي نورئين تي نگاهه،
تنهنکي گندري چوڻ گناهُه جنهن جي جهوليءَ چنڊ جهلي پيو.

بيت - 27

ڄام تماچِي آئِيو سڀت ٿِي صلاح،
مور مرڪي هليو سندو راڻين راءُ،
لٿي لڪ لطيف چئي ڪيو شمس شعاع،
پيڙهيءَ ويٺو پاتشاهه مٿس ڇٽ چمڪاءِ،
ڪوڙين قناتون لڳيون مُهاڻين مٿاءَ،
لٿو ڏن ڏيهانءِ، مر ٿِيون مرڪن مڇيءَ واريون.

وائي - 1

تنهنکي ڪير چوندو مي، اڙي اِيءَ سمي جا سمنگهي،
سمي جي سُهاڳ جو مينڍو ڳتو مي،
ڄارو ڄام ڪلهي ڪيو، عِشق اِئن ڪري،
جن وهڻ نه ڏين وٽِ۾ ٿِيا سلامِي سي،
عالم انعامي ڪيو نوريءَ ناز ڪري.

سُر ڪارايل

فصل پھريون
بيت - 1

وحده وائـِي چڙهندي چيائـِين،
سو لُڙ لنگـِهيائـِين، جـِتي پارکه پکيان.

بيت - 2

ٻگهن سِين ٻاڻ هڻِي، اڏاڻو آڪاس،
سو سر مڻي هنجڙو، جِتي پِرين سنداس.

بيت - 3

اکڙيون اوڙاه ۾، اڀو تڪي تار،
پِٿون جو پاتار، هنج تنهين جو هيرئون.

بيت - 4

لئون لطِيفي لاتِ، ته ويجهو ٿِين وصال کي،
واري پائي وجُود ۾ سندي جنگن ذاتِ،
هڻي ڪرنگهر ڪاتِ، پڌر پؤ تون پِريئن سِين.

بيت - 5

وڃين نه پيهي، پِٿونءَ لَئي پاتار ۾؟
ڪنڌيءَ تي ڪيهِي، هاج تنهنجي هنجڙا؟

بيت - 6

اونهي ۾ اوڙاهه جو، هنج تِتهين هوءِ،
اِي ڪانيرو ڪوءِ، جو ڇاڇر ۾ ڇيرون ڪري.

بيت - 7

ٿِيو حُضوري هاڻ، سوجها پييس سر جِي،
کنڊي لڌي کاڻ، پکيڙي پاتار ۾.

بيت - 8

اڇو پاڻي لڙ ٿِيو، ڪالوريو ڪنگَن،
ايندا لڄ مرن، تِنهن سر مٿي هنجڙا.

بيت - 9

ويٺو جِئن وماسِئين، حيرت پوءُ م هڏ،
لاتِيون جي لباس جُون، سي ڇپائي ڇڏ،
آءٌ اسِين ڪن جي، پاسي تن م اڏ،
تن طالبَن گَڏ، ته ويجهو ٿِئين وصال کي.

بيت - 10

ويٺو جِئن وماسئين، حيرت پوءُ م هور،
اونهو جو اڇو وهي، گِهڙي تِيانئي گهور،
ڏنيون هڏ م ڏور، گهوريو گبُ گسنِجو.

بيت - 11

ويٺو جِئن وماسِئين، حيرت پوءُ م هاڻ،
للن کي لطيف چئي، اڇي ساڻ آراڻ،
ڪنگن لٿي ڪاڻ، گڏيو هنج حبيب کي.

بيت - 12

پکِي پيهي نِڱيا، منجهان لِتڙن لکه،
ڪنهِين ماڻِڪ ميڙيا، ڪنهين رتا پکه،
پٺي لائي لکه، گڏيو هنجُ حبيب کي.

بيت - 13

هنجن سين هيڪار، جي ڳُڻ ڪري نِهارئين،
ٻگهن ساڻ ٻِيهار، ٻيلهه نه ٻڌين ڪڏهين.

بيت - 14

هاريا هنج ٻگهن سِين ڪيهِي ٻڌين ٻيلهه؟
ميرو مٽائِيجُ تون، اڇِي ڪر اڪيل،
ڪنگن ساڻ ڪويل، للا جِم لڙ پئين.

بيت - 15

اڇو پِيو اڇاه، ته اڇائيءَ ابَهو،
وهڻ وڙ نه آنهنجو، پاڻِيءَ لڙ للاه،
سسر ڏجي ساه، ڪسر ڪنگِن قبرون.

بيت - 16

ڪسن ڪنگَن قبرون، سسر ساڱاهيج،
هنج هتِيجي ڳالهڙي ٻگهن م ٻوليجِ،
ماڻي تون مِڙيج، چئج م ڪنهين چهِنج سين.

بيت - 17

سر سڪي سال ٿِيا، هنج هريوئِي پير،
ڪنگ ويچارو ڪير، جو رسي ان رمز کي؟

بيت - 18

آءُ اڏامي هنجڙا، سر ۾ سارينئي،
متان ماريِنئي پاڙهيري په ڪري.

بيت - 19

سر ۾ پکي هيڪڙو، پاڙهيري پنجاه،
سنديءَ آس الله، لڏي لهرن وچ۾.

بيت - 20

جانڪو جِيين ڏينهڙو هنج م ميرو وتِ،
جيءَ ۾ جنجال گهتِ، سِر تان سر ڪيترا.

بيت - 21

اڏءِ اڏت اڀريو وهاڻِي وائن ڀونئر،
چيتارج چِت ۾ ڪنڌيءَ پاسي ڪؤنر،
متان مارينئي تؤنر، تو لئون لڳو جنِسيِن.

بيت - 22

دلبو منجهِه درياهه، پکي پسِي آئيا،
ويچارا ويساه، آڻي اتِ اڙائيا.

بيت - 23

پکِي جنهن پڄائيا، تنهن ۾ ساه نه ماه،
منجهِه ڪرنگهر ڪاٺ جو، مٿي پکن چاه،
ويچارن ويساه، مٿن پکن آئيو.

بيت - 24

جِئن قطر چُڻيو ڪڙ ڀرئين، ٻول ٻجهندين هنج،
موتي جي مِهران جا، پورا چڻج پنج،
اڄ ڪ صباح سنجهه، ٿو ڍٻيءَ ۾ ڍير ٿِئين.

بيت - 25

ڪؤنر پاڙون پاتار ۾، ڀونر ڀِري آڪاس،
ٻنهين سندي ڳالهڙي رازق آندي راس،
تنهن عِشق کي شاباس، جنهن محبتي ميڙيا.

بيت - 26

ڪؤنر پاڙون پاتار ۾، ڀؤنر ڀري ۾ سڃ،
ٻنهين سندي ڳالهڙي، عِشق اي اهُڃ،
توءِ نه لهين اڃ، جي پِيو پِين پاڻ۾.

بيت - 27

ڪنڌن ۾ ڪوه ڪرئِين؟ گَسن ۾ م گذار،
وڃِي وحدت ويئ۾ گُهتون ڇڏي گهار،
شريعت جو سر لهي تن تِيائين تار،
حقِيقت هنجن سِين، طريقت تَنوار،
منجهان معرفت سِين اندر تون اچار،
هدايت جي هُوئِ۾ چُڻيو تون چانگار،
ته پاڙهيري ان پار، ڪونه ڏسين تون ڪڏهين.

بيت - 28

جيهر لوڪ جهپ ڪري اوهِير اڏامن،
پِٿون جي پاتار جا، چيتاريو چڻن،
ڪوه ڪندا کي تن، پاڙهيري په ڪري.

بيت - 29

ماڻڪ چُوڻو جن جو، هنج حضوري سي،
چِلر ۾ چهنبَ هڻي مڇِي کِين نه اي،
لوڪ نه لکيا تي، جيلانهن ڀوڻن ٻگَهن گڏيا.

بيت - 30

هنج مڙيئي هنج، ميرو منجِهن ناه ڪو،
جِتي رهن سنجهه، سو سر ڪن سُرهو.

بيت - 31

جري رڌ جابانسين ڪونران ڀونران رڌ،
هير اِي ڪوڌ، جِيئن اوڌ سِين تون اوريين.

بيت - 32

سر وڃايو سر ڪوڙن ڪانيرن،
آڌيءَ رات اٿِي ڪري ددا دانهون ڪن،
سندي ذاتِ هنجن، مُنهن کوڙي موتِي چڻي.

بيت - 33

ڄر سر ڪور ڪرين، روءِ تهڙي سڄڻين،
جي لهرين لوڏي تان به رنگ نه مٽائِين،
پِرتان پاٻوهِين، وچِينءَ وڻڪ وترا.

بيت - 34

سر ۾ سانجِهيءَ وار، مورن مانڊاڻا ڪيا،
سٽون ڏين سپن تي ڪيئن ڪارايل ڪڻدار،
ماري نانگ اپار، وه پيتائون وٽيين.

بيت - 35

لڳي لئي راتِ سر ۾ ڪيو سوجِهرو،
ٻگها ٻاتارا ٿِيا وائِي ڪن نه واتِ،
جُنگَن پنهنجي ذاتِ، نيِئي رساڻِي روهه کي.

بيت - 36

للي ٿي لاتِيون ڪيون سر ۾ ساري راتِ،
پکڙانڊيون پِرڀاتِ، هنج هڻندي رتيون.

بيت - 37

سر اهيئِي اڳِيان، پکي ٻِيا پِيا،
جن لميو لاتِيون ڏنيون سي ويچارا ويا،
پاٽوندر پِيا، وڃِي ڪِنجهر ڪنڌئين.

بيت - 38

ويا مور مري، هنجِ نه رهيو هِڪڙو،
وطن ٿِيو وري، ڪُوڙن ڪانِيرن جو.

بيت - 39

سُرهو سر وڃائِيو ڪوڙن ڪانِيئرن،
رٺا روهه وڃن، ڪنهن هيڻائي کان هنجڙا.

وائي - 1

ڀلو جِيڏيون آءٌ جا بَلوچي جِي آهيان،
ڪنيزڪ ڪيچِين جي ناتر نانءُ سڏائيان،
پيزار پنهونءَ ڄام جي اکين سان اٺائيان، چشمن سان چائيان.

وائي - 2

جي مان چارائين، ته مان جيارين جيڪر جيڏيون،
الو ڪرهه سندان آءٌ چاريان،
پيرين آءٌ نه پڄڻِي، ڪرهل هوءَ نه جهلين،
ڳجِهي آءُ نه وڃڻي، پڌر پِرين نه نين.

فصل ٻيو
بيت - 1

سو پکِي، سو پِڃرو، سو سر سوئي هنج،
پيهِي جان پروڙيو مُون پانهنجو منجهه،
ڏيل جِنهنجو ڏنجهه، ماري ٿو منجِهه ڦري،
ڪارايل جي ڪوڏ، مُون ڪِنجهر سڀ نِهاريو،
وري وايري نه وريا للا لاکيڻيءَ لوڏ،
هِنئين جنسِين هوڏ، سي هنجڙا سڀ هلِي ويا.

بيت - 2

سڀ کپر سڄا ڳِهي نانگن ڳوليو کاءِ،
تنِي کي واجهاءِ، مڻِيو جن مٿن ۾.

بيت - 3

ڪاپي ڪارايل پاڻ ۾، مٿي در دڙين،
نيو نانگ نه ڏين، موران موٽڻ مِيهڻو.

بيت - 4

موران موٽڻ مِيهڻو نوڻي نانگ نه ڪن،
ڪارايل ڪارن کي ڳارا ڪيو ڳهن،
وٽِيئن وهه پِين، سِڪ سُرڪِئين نه لهي.

بيت - 5

سنها ڀانءِ م سپ، وياءَ واسِينگن جا،
جنهِين جِي جهڙپ، هاٿِي هنڌانئِي نه چُري.

بيت - 6

سنها ڀانءِ م سپ سڪا جنهين پيٽ،
تِنهين جيءَ جهپيٽ، جنگن کي جوکو ٿِئي.

بيت - 7

جنجي واڇنيان وه وهي سي ڪارا ڪارونڀار،
ڪڄيا تان ڪڏيا، وڙهندي ڪن نه وار،
جِنجا اهڙا پار، سي گئون ڪن گاروڙينکي.

بيت - 8

گاروڙي گر هيڻا ڪو گرو وٺي گوٺ،
هي ڳوراهون ڳوٺ، جي مُٺين سين تون مارئين.

بيت - 9

واتان جنِي وه وهي سي آيا اوڳارين،
جي آرڻ ٻڌي آئيا تان نانگ نه نِهارين،
ڏنير تن ڏاڙهين، ميل جني جي من ۾.

بيت - 10

وه هٿين وه پيرين وهه جني جي وات،
ڪاري ڪا جا ذاتِ جا مورن مٽي ڇڏي.

بيت - 11

ڪنهن جا ڳائي ججن سُتل تو هٿ هيڻي،
ڏار ٻه ڏاريائين ته وننديئي وهه وڻي،
جن جو ڌوڄ ڌڻي، تون ڪِيئن وجِهين تن سِين.

بيت - 12

آسڻ جن اريج ۾، اوءِ وڪڇر وه کري،
تنجا مُنهن ملڪن جِهڙا، ٽڪون تان نه ٽري،
جي انهِين ساڻ اڙي، ته ڪانهي جاءِ جريءَ جي.

بيت - 13

آسڻ جي اريج ۾، تن جي وه جو ورن ٻيو،
تنجو ڪنڊو ئِي ڪم ڪري، جي مٿِس پير پِيو،
پرينئان آهي پڌرو تن نانگن جو نهو،
ڪلي ويل ڪِهو، جو سامُهون ٿِئي سپن کي؟

بيت - 14

ڪنهن ڪنهن ڪاريءَ ذاتِ کي مور به مٽائِين،
جي چترا چکيا ڪري، ته وڳ ورائي ڏين،
ساٿ سمُورا نِين، جي مٺين ڀانئي موٽيا.

بيت - 15

پِهرين ڪاري نانگ جي ڪو ڇِرڪيل ڇيڙ ڪري،
جي هڻي ڏنگ ڏسائيو، ته ويجهو تان نه وري،
جيڪي ٽپ مري، جيڪي سِڪي صِحت کي.

بيت - 16

کپر گاروڙين سِين وڏو وڌئي وير،
نانگ نه ويندين نڪري، تو ڏر مٿي پير،
هِي تنِهين جو ڍير، جن جهوناڳڙه جلائيو.

وائي - 1

ڪُوڙي راند، ڪُوڙو چٽڪو، لکه سِيئن للو پتو،
لنيو جِئن لامين چڙهين، ڪريو ڪارايل ڪٽڪو،
ڪ تو ڪنين نه سُئو شهباز جو سٽڪو؟

سُر بَسَنت بَھار

فصل پھريون
بيت - 1

آئِي رت بَسنت ڪِي، کٽڻهار کِڙيا،
خستوري خُوشبوءِ ٿِي، اچي ڀونر ڀِريا،
مُون کي محبَ مِڙيا، لٿا ڏکه، سکه ٿيا.

بيت - 2

آئِي بَهار بَسنت ڪِي کِڙيا کٽڻهار،
اٿِي ڳوري ويس ڪر آئِي بَسنتِ بَهار.

بيت - 3

آئي رتِ بَسنتِ ڪِي کجورئين ڳل هار،
اٿِي ڳوري بيس ڪر، جه آيو بَسنتِ بَهار.

بيت - 4

آئِي رتِ بسنت ڪِي، ڇپر مڪو مند،
اٿي ڳوري بيس ڪر، جه آيو بهار بَسند.

بيت - 5

آئي رتِ بَسنتِ ڪِي، باغن مُڪيءَ بُوند،
لالي ديکو لال ڪِي، هيڪر وڇي هوند،
امت جي آخوند، اوڀڙ سڀ اباهيا.

بيت - 6

اڌميا اوڌاڻ، رت رساڻِي سڄين،
لڳي واءُ وڻن کي ڇاڻيا پن پراڻ،
پهريائون پهراڻ، سُڪائيءَ ساوا ٿِيا.

بيت - 7

آئي بَهار بَسنتِ ڪِي ڦولِي سڀ بَن راه،
ايڪ نه ڦولي ڪيتڪي اور سڪتِي جاءِ.

بيت - 8

انگوريون ۽ ڪيتڪيون ڦوليون ڦڳڻ مانهن،
ريءَ لالن، لاکو چئي، سي آءٌ ڪريان ڪانهن؟
جي سڄڻ هئي مون ٻانهِن، ته ڦل پسيو ڦولي هِنئون.

بيت - 9

انگوريون ۽ ڪيتڪِيون ڦوليون ڦڳڻ هيل،
ريءَ لالن لاکو چئي، سي آءٌ ڀانيان سيل،
جي سڄڻ هئي مون ٻيلهه ته ڦل پسيو ڦولي هنئون.

بيت - 10

رتِيان سڀ ڀليِان، ڪائِي نه بَسنت جوڙ،
جي وڻ پاري ساڙيا، تِنهين مٿي موڙ.

بيت - 11

رتيان سڀ ڀليان، ڪائِي نه بَسنت تل،
جي وڻ پاري ساڙيا، تنهين مٿي گل.

وائي - 1

اڄُ سڄڻ گهر آيِم جيڏيون،
الله اميدون پڄايم جيڏيون،
اڄ سڄڻ گهر آيِم جيڏيون،
پِيرين فقِيرين پونديس پيرين،
ڪيم سکائون جنيان ڪيڏيون،
اڄ سڄڻ گهر آيِم جيڏيون.