جاڳِي يارا جيڏِيُون پاڻُ پَرَنِجي،
ھَلَندي حَبِيبَ ڏي، ويلو وِچِ نَہ ڪِجي،
مَٿي اُھِسَ اُسِرِي، پَتَنگَ جِيئَن پَئِجيءَ،
اَڳِئان اُونداھِيءَ جو، سَمَرُ ساڻُ ڪِجي،
ڪِيجي قُوتُ قَبَرَ جي، گهوريون آن گُهرِجي،
آگو عَيبَ اَواھِنجا، ڍَڪِئا ڳُجَهہ ٻُجهي،
جيڪِي وَھي وُجُودَ ۾، صاحِبُ ٿو سَمجهي،
آھي مَوتُ مِڙَنِ تي، گوڙِيُون ڪِئو ٿو گَجي،
اَجَلُ اِيندو اوچتو، سَدا ٿو سُڄي،
ڊِڄِي ڊاءِ اللهَ جي، جيڪو ڀَئي ڀَڄي،
اَمُنُ آھي اُنَ کي، مَنجِهہ اللهَ جي اَجهي،
عَرَضُ اَحوالُ اُنِ کي، چَڱِيءَ ڀَتِ چَئجي،
نِيازُ ڪَري نِڪَڻِي، واحِدَ ڏي وَرِجي.
[ سُر سريراڳ، وايون، 6 ]

لَڳِي ڪوسو واءُ، لوڪُ مِڙيوئِي لهسِئو،
اُڀَنِ مَنجهان آيو، ھئَي ھئَي جو ھُڳاءُ،
طَيُورَنِ تَنوارِئو، پُنهونءَ پُڄاڻاءُ،
رَسِئو سُورُ شَبانَ کي، وُحُوشَنِ وَٽاءُ،
مِروئَنِ مَوتُ قَبُولِئو، اَپَرِ اَفسوساءُ،
بَرَ پُڻ ڪَنِ بُڪاءُ، اُڪَنڊِئا آرِيءَ لَئي گهَڻو.
[ سُر آبڙي، ويھُ مَ مُنڌ، 12 ]

مُٺِي ٿِي مُدَعا گهُري، مَوتُ ٿِئو مَوجُودُ،
اَچين تَہ اَڄُ ڪَرِيان، صُباحَ جو سُجُودُ،
جيڪي ني وُجُودُ، جيڪي ميڙِ مُٺِيءَ کي.
[ سُر معذوري، ڏُکِيءَ ڏک، 3 ]

وَڍِيءَ سي واڍوڙِئا رَتُ نَہ ڏِٺو جَنِ،
مَوتُ قَبُولِئو تَنِ، ڏِٺو جَنِ ڏُکِيءَ کي.
[ سُر معذوري، ڏُکِيءَ ڏک، 16 ]

آئُون نَہ گَڏِي پِرِينءَ کي، ھِيءُ پُڻ ڏِينھُن وِئو،
نِھوڙي ناڀُنِ سين، مُون کي نِينھَن نِيو،
مُٺِيءَ مَوتُ ٿِئو، پِيَ پِيَ ڪَندي پَنڌَ ۾.
[ سُر معذوري، نہ گڏجڻ ۽ وڻين چڙهڻ، 4 ]

آئُون نَہ گَڏِي پِرِينءَ کي، مَٿان آيو مَوتُ،
مُون واجهائِيندي وَرِھَ پِئا، ھَئَي نَہ گَڏُيِمِ ھوتُ،
جيڪُسِ ٿيِندِيَس فوتُ، فَنا ھِنَ فِراقَ ۾.
[ سُر معذوري، نہ گڏجڻ ۽ وڻين چڙهڻ، 9 ]

وِلاڙِيو وَڻين چَڙِهي، ڪِي جو ڏِٺائِين،
مَوتُ مارِيائِين، پاڻُ تَنھِنجِيءَ پُٺِ ۾.
[ سُر معذوري، نہ گڏجڻ ۽ وڻين چڙهڻ، 13 ]

وِلاڙِيو وَڻين چَڙِهي، وِئو سِينگارُ سَندوسِ،
مُنھُن ڪُوماڻو مُنڌَ جو، روئِي رُوپُ وِئوسِ،
کُنھِنبو بُتُ کامِي وِئو، حُسُنُ ڪُلُ ھَپِيوسِ،
ويسَ لالائِي لِڱَنِ جِي، جهولي جِيءُ جَهڙپِيوسِ،
قُربانِي قَبُولِيوس، باسي مُنڌَ مَوتُ ھَلي.
[ سُر معذوري، نہ گڏجڻ ۽ وڻين چڙهڻ، 22 ]

جَڏھِن ڪُن فَيَڪُون ، نِيو آرِياڻِيءَ اَرواحُ،
اَنگُ اَڳھَيِن لِکئِو، مُنھِنجو مِيثاقا،
مَنْ طلَبَ شَیئاً وَ جَدَّ وَجَدَ ، اُتو عَلِيءَ شاھَ،
اَڃا ھِنَ حَدِيثَ جو، مُون کي آسِرو آھِ،
پُنهونءَ جي پَيغامَ تان، مُنھِنجو مَوتُ مُباحُ،
سَرَتِيُون دُعا ڪِجا، مَنَ ميڙائو مُون ٿِئي.
[ سُر ديسي، اوٺي اُٻھرا، 1 ]

کُوءِ ھاڙھو ٻَنِ ھوتُ، کُوءِ پُنهون ٻَنِ پِرَيتَڻُو،
مادَرِ مُون مَوتُ، پَسَڻان پِرايو.
[ سُر حسيني، ماءُ سان ڪلام ۽ ڪاوڙ، 17 ]