صاحِبَزادو جي سنڌي معنيٰ
اميراڻو ٻار، صاحب جو پٽ، شھزادو، وڏو ماڻهو.
ذريعو:ڀٽائي پيڊيا
English Meaning
The young Ameers so called, a prince. A descendant of Nanakshah.
صاحِبَزادو جا بيتن ۾ حوالا
تُون صاحِبَزادو سُپِرِين، آئُون نِسورو نَوڪَرُ،
بيحَد ڪَرِيان بَندَگِيُون، ھَٿَ ٻَڌِي حاضُرُ،
ڇَنِ ڇَڏِيندُسِ ڪِينَڪِي، دوسِتَ تُنھِنجو دَرُ،
مُون تان مِھرَ نَظَرُ، پِرِين لاھِ مَ پانھِنجو.
[ سُر بروو سنڌي، عاشق اکڙِيُون، 25 ]
بيحَد ڪَرِيان بَندَگِيُون، ھَٿَ ٻَڌِي حاضُرُ،
ڇَنِ ڇَڏِيندُسِ ڪِينَڪِي، دوسِتَ تُنھِنجو دَرُ،
مُون تان مِھرَ نَظَرُ، پِرِين لاھِ مَ پانھِنجو.
[ سُر بروو سنڌي، عاشق اکڙِيُون، 25 ]
English Meaning
The young Ameers so called, a prince. A descendant of Nanakshah.