فَقِيرُ بابت
معنيٰ
مسڪين، مفلس، ڪنگال، کٽل، محتاج، غريب، نادار، ڪسمَپرسي جي حالت وارو. درويش، الله لوڪ. صاحب معرفت، صاحب فقر، قانع، سالڪ، تارڪ الدنيا، زاهد. عابد، متقي، ديندار. اهو درويش جو پنھنجي ٻارن ٻچن لاءِ هڪ ويلو ۽ وڌ ۾ وڌ ٻن چئن ويلَن جو بکاري.
Beggar, religious mendicant, devotee, a pious person used as a title of respect to all Muslims.
بيتن ۽ وائين ۾
- ڪالَهہ گَڏِيوسُون ڪاپَڙِي، جِھَڙو ماھُ مُنِيرُ، فَيضُ فِراقُ فَقِيرُ، جوڳِي جاڳائي وِئو.[ سُر راڻو - خابرو ڪاپڙي ۽ گُجر ]
- ڪالَهہ گَڏِيوسُون ڪاپَڙِي، بابُو بيکارِي، سامِيءَ سيلو سِرَ تي، مالَها موچارِي، ڏيئِي ڏيکارِي، فَقِيرُ دِلِ ڦَٽي وِئو.[ سُر راڻو - خابرو ڪاپڙي ۽ گُجر ]
- اللهَ ٻاجُهن ڪَؤنُ ساٿِي، ڦِرندِي آئِي، مَين چُپ چُپاتِي، سِڪَ شاھَ رانجَهنِ دِي مِيان، ڏِينھان جو راتِين، آکي لَطِيفُ فَقِيرُ…[ سُر جاجڪاڻي - وايون ]