| عنوان | شاھ بهٹائی دا رسالہ |
|---|---|
| شارح / محقق | کرتار سنگھ عرش |
| ڇپائيندڙ | ثقافت کاتو، حڪومتِ سنڌ |
| ڇپجڻ جي تاريخ | 1996-07-01 |
| ايڊيشن | 1 |
سُر کلیان
داستان - 1
1
والی جگ دا سبھہ توں اُتم، گھٹ گھٹ جانن ھارا
اپنی قدرت دا اوہ قادر، سبھہ جگ سرِجن ھارا
رازق رب رحیم ھے اکو، رزق پچاون ھارا،
صفتاں کرن سیانے سارے، اللہ پنی سچیارا
خالق رب کریم اساڈا، رچنا جوڑ بنائی۔
2
وحدہ لاشریک کہاوے، یقین کریں اِس گل دا
عشقوں ھویا محمد پیدا، کارن خلقت کُل دا
دونہاں اگے نال یقینے، اپنا سیس نوائیں
3
وحدہ لاشریک ہے اوہ، منیا جِس چِت لائے
جان محمد کارن خلق دا، جو محبوب خدا اے
اِس تے پکا جو دل جانو، گمراہ کدی نا ہووے
4
وحدہ لا شریک کہیا جن، دلوں پاک ایمانوں
محمد کارن خلقت ساجی، اُچریا نال زبانوں
حُکمی بندے پتن لگے روک نہ سکیاں چھلاں
5
سُچے سُچے پتن لگن، چھلاں نا اٹکاون
نال خدا دے اِک مِک ھوئے، گیانی جو سداون
اور دھنی٭ نے ازلاں توں ای، ایہہ وڈ مُلے کیتے۔
٭دھنی (سندھی زبان وچ پاک نوں کہندے نیں)
6
ایہہ سبھاگے اوس دھنی نے، پہلاں ای روشنائے
نا کو خوف نا درد ایہناں نوں، نا کوئی دُکھ ستائے
بھاگ ایہناں دے دُھر درگاہوں مولا وڈے کیتے۔
7
اِلاللہ دا ورد کریندے، کٹھے عشق خدائے
نال حقیقت اِک مِک ہوئے، حقیقت راہ سدھائے
معرفت دے وچ گم ہوجاندے، حیرت غیب دکھائے
سُکھ دی نیند نا سوندے پل بھر پھولن نہچل جائے
کہے لطیف جو عاشق رب دے، سِر وڈھ تلی ٹِکاون
8
واحدت کُٹھے الا اللہ دا، ریہندے ورد پکوندے
کہے لطیف اجہئے سالک، مسلمان کہاوندے
لطیف جو عاشق رب دے، ایہو راہ اپناوندے
واحدت کٹھے جپدے ریہندے الااللہ الااللہ
دھرئیے سِر یار دے قدمیں ہووے جنم سبھاگا
10
سِر لبھاں تے دھڑ نا لبھے، دھڑ لبھاں سِر ناھیں
نا لبھن ہتھ کلائی انگلاں، گئیاں کٹ کتھائیں
وصل وحدت دا جن چاھیا، فنا کر لیا آیا
11
وحدہ لا شریک نا سنیا، کی توں بولا ہویا
کُو کے دل ونگاراں دے وے، کاہنوں نا سنیا
جد اوس صاف گواہی دتی، ہنجو بھر بھر رویا
12
وحدہ لا شریک دا سودا، جانی ونج٭ چنگیرا
گھاٹا ہووے لاہا ہووے، خیال نہ کریں ودھیرا
جنت توں اوہ جام لیاو، آکھو "پی لے پی لے"۔
٭ ونج (اتھے "ن" دی تھان اڑنوں پڑھیا جاوے)
13
وحدَہٗ لا شریک دے اُتے سچا صدق لیائیں
جیکر لایا غیر نوں چھاتی، پے جاسیں گمراہیں
14
نا ایہہ عاشق صادق جانیں، تے نا معشوق کیں
خالقوی نا آکھیں مول، تے نا مخلوق کہیں
راز روحانی دسیں بے شک، پاک ہووے جو امبوں
15
وحدت بن جاندی اے کثرت، دونویں کُل بن جائیں
دو جی گل تے بُھل نا بیٹھیں، اللہ سبھہ ایکائی
سونہہ رب دی ایہہ رولاو گولا، اوسی سجن پایا
16
اوہ تاں آپے جل جلال اے، تے جمال وی آپے
رنگ روپ وی بدلے آپے، حُسن کمال وی آپے
آپے مرید مرشد آپے، وہم خیال وی آپے
تانا بانا مالم تھیسی (جے) اندر جھاتی ماریں
17
آپ حَسین حَسینی تکے، فر معشوق وی آپے
آپے گَھڑدا سوہنے بھانڈے، فِر گاہک وی آپے
18
آپے مارے آپے سِر جے، جو کردا سو آپے
ویر کماوے، واہر کردا، جان، جمالوں آلے
19
گونج وی اوہو، واز٭ وی اوہو، جو ایہہ رمز پچھانے
دوئی پچھے مطلق ہستی، جدھر نظر اُٹھائی
٭(آواز)
20
محل ھکڑا لکھ دروازے کروڑاں باری لائی
جانی میرا اودھر دسدا، جدھر نظر اٹھائی۔
21
لکھہ کروڑاں کائیا اندر، تیرا دِسے بسیرا
ہر جیا اندر توں ہے ہِرے جی ہووے درشن تیرا
انت نا پارا وارا تیرا، میں دساں کیں کوں۔
وائي
نہوں لگدا اکھاں وچ آکے
سارے پوجن اپنا ساجن، نہوں لگدا اکھاں وچ آکے
حال دِلے دا سجن جانے، جتھے ریہندا ڈیرے پاکے
نہوں لگدا اکھاں وچ آکے
دِل دی واز لطیف کہے اوہ سن لیندا اے کن لاکے
نہوں لگدا اکھاں وچ آکے!
داستان - 2
1
سجن میرے غماں نوں، نال گلے دے لایا
مول رائے جد سولی چڑھیا، مزا جین دا پایا
2
اے مورکھ ان جان حکیماں، کاہتوں داغ جلائیں
دل دا روگ اسانوں لگا، توں ایویں پچھ پلائیں
سولی سیج جنہاں نے جانیں، وصل نصیب تِنہاں نوں!
3
سولی ہاکاں مارے سیئو، دس کِن کِن جانا
میں تاں ایہہ تن جاکے اڑیو، عشق دے لیکھے لائے
4
سدے سولی ہاکاں مارے، عاشق کرن تیاری
ہٹنے پیر پچھانہہ نہ ہرگز، سک سجن دی کارن
راہ عشق دا پچھوں پُچھن، پہلاں سیس اُتارن
5
سولی ھے سنگھار تنہاں دا، عاشق صادق جوئی
پچھے ہٹن میہنا سمجھن، جاناں وارن سوئی
کیتا قول شہادت ازلوں، پورا کردے سورے
6
سولی ھے سنگھار تنہاں دا، عاشق جو سچیارے
کہے لطیف اوہ سولاں اُتے، ٹنگے لین ہلارے
جیویں کسائی ماس اونہاں دا، کُنڈی تے ٹنگ رکھن
7
سولی تے چڑھہ عاشق دسدے، مستی دے وچ آئے
نین جنہاں دے نینی لگے، سولی سیج دِس آئے
8
عاشق جانن سولی سیجاں، خوشی جاندے چڑھ کے
سدھے جاون، خوف نا کھاون ویکھن نا اوہ مُڑکے
9
سولی اُتے چڑھنا پے جائے، دن وچ جے سو واری
راہ عشق دا چھڈ نا جاویں، دیکھیں دل نا ھاریں
نہوں جد پُنگرے، دل دے اندر، انت نا پارا واریں
10
وار چھری دا جھلیں سِر تے فِر توں عشق سہیڑیں
رگ رگ وچوں درد غماں دا ساز محبت چھیڑیں
بنیں کباب سیخ دے اُتے جے نام عشق دا لینا
11
قبضے تے ہتھ ہور کسے دا، چھُری دوش نا کائی
پئی نظر جاں سہنے اُتے، اوہ گیا لرزائی
تڑفن لُچھن سدا پریمی، مِتر دا غم کھاندا
12
تِکھی چھری نا ہو وے شالا، کھنڈی گلے چلائے
تاں جو ہتھ سوہنے دا مینوں وڈھدا دیر لگائے
13
ہڈ چم وڈھے نال چھری دے، جانی سجن میرے
انگ عاشقاں رب دی راہیں، کیتے بیرے بیرے
14
راہ عشق دا دھار کُھڈے دی دیکھیں ڈرنا جاویں
درد سجن دی دھوں نا کڈھیں، لوکاں کنوں چھپائیں
دولت غم دی وچ رکھیں، نظر کریں جد آوے
15
پھڑ لے راہ عشق دا جیکر، چاء مرن دا آوے
ہر کسے دے ہتھ وچ ایتھے چھری پئی لہراوے
16
ہتھاں دے وچ چُھریاں پھڑیاں، پریت اونہاں سنگ لاواں
عشقے دے میں پِڑ وچ جاکے اگے پیر ٹِکاواں
اڈے اُتے میں سِر رکھاں کوہے پریتم میرا
17
عاشق ودھ گئے جیہڑے اگے، سر اڈے دھریائی
سیس قبولے گئے اونہاں دے، گھاٹ رہی نا کائی
سِر اونہاں دے وچ مدا نے دیں پئے دکھلائی
کھڈے مردے نِت ای رہندے، ٹھیکے اندر جاکے
18
جاویں چل کلال دی بھٹھی، جیکر پینی آہے
اگے مٹ شراب دے جاکے، توں رکھی سر لاہے
تازی گاڑھی کڈھی مُلا، پی جا اِکو ساہے
ہوش گوائے جو مُلاں دی جو، سِر نالوں وی مستی
19
جے گُھٹ پینی ھے تاں مُلاں جا کلال دی ہٹی
سر دا کاسہ لے کے جاویں، رکھیں اگے مَٹِی
پیویں بھر بھر کاسے سید، کرکے سودا سِر دا
20
جے گُھٹ پینی چاھیں مُلاں، گلی کلالاں جائیں
ہوکا دیندے "مدھ مہیسر" مِلدی ہی ایتھائیں
سِر دتیاں وی سستا سودا، بُجھی رمز پیچیدہ
21
جے گُھٹ پینی چاھیں مُلاں، گھریں کلالیں جائیں
وڈھن چیرن مِدھن سدا، ھے دستور اتھائیں
اک کٹورا جے مِل جاوے، سید سستا جانیں
22
شراب انمُلی ایہدا کوئی، مُل نا پایا جائے
تیار رہیں سِر وڈھن آونا، سید ایہو الائے
ایہہ مقام اونہاں نوں مِلدا مردے جو مٹ کول
23
زہر پیالے پیندے عاشق ایہو دیکھن خوش کیندے
سدا کڑتن دے اوہ عادی کوڑی وہلی پیندے
وچ فراق نابودی ہوئے لِو وچ ریہندے جیندے
چیساں اُٹھن زخماں وچوں پر اوہ آہ نا مارن
24
تمے توں جے نفرت تینوں مدرا مونہہ نا لائیں
زہر پیالہ پی کے بی با، نا توں جان گوائیں
سواد مد دا مانی پچھوں، پہلاں سیس اُتاریں
25
پھوکی خاہش والے کاہنوں گل شراب دی کردے
کڈھیا چُھرا جدوں کلالاں بھج جاون اوہ ڈردے
چڑھی خماری اوہناں نوں جن بازی سر دی لائی
26
سر تے دھڑ دے ہوئے ٹوٹے دیگ ماس چڑھایا
ذکر عشق دا کردے اوہی، سرجہناں تلی ٹِکایا
27
دیگیں ماس اُبلدا ریہندا، اُتے کڑھائی کھڑکے
بجھا پھٹ نا ویندا کولوں، بہہ متھا پھڑکے
28
لے لے سر رنداں دے ساقی، خالی کاسے بھردے
دوجی طلب نہیں رکھدے اوہو، سودا سِر دا کردے
29
سچے عاشق سِر آپنے دی رتی پرواہ نا کردے
سِر دے نال جاں وی دیندے، مرنوں مول نا ڈردے
دھر کے سِر تلی تے پچھن راہ عشق دا کیہڑا
30
سیس بچا کے رکھدے ناہیں سچے عاشق جیہڑے
یاراں دے اِک ساہ برابر، سئو سر تُلدے کیہڑے
سجن ہتھوں گھٹ اِک لبھے واراں ہڈ چم سارا
31
سِر دتیاں جے ملدا جانی ، طالب ہور بتیرے
سودا سِر پکا ہووے، عاشق آون اگیرے
وصل اوس دا لبھدا ناہیں، فر وی بات نصیباں
32
تاہنگہ شہادت شوق خماری مول نا پایا جائے
ساڈا فرض عبادت کرنا، اوسدا مہر رضائے
وائي
نشہ حقیقی پیتا جاں میں، آپنا یار پچھان لیا
عشق پیالہ مونہہ نوں لایا، راز اگمی جان لیا، آپنا یار پچھان لیا
سِک دی دھونی بلدی اندر، نگہہ پیار دا مان لیا، آپنا یار پچھان لیا
دو دن رہنا جگ دے اندر، تاھیں تنبو تان لیا، آپنا یار پچھان لیا
تیرے جیہا لطیف نا مِلیا، جگ میں سارا چھان لیا، آپنا یار پچھان لیا
داستان - 3
1
پیڑ عشق دی لاکے اندر، میت تُر گیا میرا
لاکے روگ اولا مینوں، سجن چکیا ڈیرا
دارو نسخے ہور ھدایتاں، ویداں دے نا بھاون
2
روگ میرے دا دارو کونا ویداں کول نا جاواں
توں ای حال میرے دا محرم، جانی تیں در آواں
3
سجن وی اوہ ھانی وی اوہ راحت دیون ھارا
پیڑاں دے وچ پیڑے آپے درد نوارن ھارا
دُکھ دے کے اوس دارو دِتا، نو برنو فِر کیتا
4
سجن جس دا ہادی ہندا، عجب بماری لاوندا
تھکے طبیب کر کر دارو، رتی فرق نا آوندا
رقیب وی اوہی، راہبر وی اوہ درمل آپے
5
سجن دارو دُکھ نا دیندا سبھے روگ گوائے
"قہار" سمجھیا جاندا جیہڑا مٹھے بول سنائے
نال خنجر کوہ کوہ مارے جس نوں یار بنائے
رب ستار اوہ پردے ڈھکدا، ساہ دی رگ رگ جانچے
6
ساز رباب رگاں دا بنیا، گیت سُریلا گاوے
عاشق تڑفن بول نا سکدے، مت نا مونہہ ہلاوے
لُوھے – ساڑے – سجن آپے، آپے ملھم لاوے
درد تیسہے دیندا آپے، آپے راحت دیوے
7
آپ کُراھے پاوے سجن آپے راہ دکھاوے
جن بھاویں توں عزت دیویں، خوار کریں جن بھاویں
8
آپ عشق دے اوس نے مینوں گُجھے بھیت بتائے
اوسے دردی پریتم میرے، آپے درد ہٹائے
رات صبر دی بخشی مینوں، مہر دے وچ جد آئے
کھڑا اُڈیکاں کد گھر آوے دے سلام نوازے
9
در چھڈ اپنا اوہدے در کیوں لین سلام نا جاویں
ہورس در دی لوڑ نا پیسی جس توں اِس در آویں
10
بول میت دے ماکھیوں مٹھے کوڑے بول نا جانیں
چپ سجن دے ونڈے سلاماں کردی اپنے بھانیں
11
جو بولے جو دیوے پریتم مٹھا کرکے جانیں
کوڑا مول نا لگے تینوں سودا بھروسے مانیں
12
جان بجھ کے درد سجن نے پلے تیرے پائے
توں کیوں گِلے شکوے کردیں نال بگانے جاکے
13
جس نوں چیتے دل چ اپنے اوہ وی چیتے تینوں
میں وی چیتے کراں تہانوں، یاد کرو جے مینوں
مونہہ مٹھاتے ہتھ وچ کاتی، صورت عجیب بنائی
14
اک وار مسکرا کے اوس نے سد سی مینوں ماری
ایسے جھورے اندر میری بیتی عمر اے ساری
15
مسکرا کے اوس نے میتھوں، اک وعدہ کروایا
روز الستے٭ توں دتا اپنا ھن تک قول نبھایا
٭جدوں رب نے روحاں سرجیاں اوس نے اونہاں توں پچھیا "کیہہ میں تساڈا رب نہیں؟" اونہاں آکھیا ہاں (الست بربکم قالو بَلا) (القران) اوس دن نوں الست یا میثاق آکھدے ھن۔
سُر یمن کلیان
داستان - 1
1
درد میرے دا دارو توں ھیں سجن وید سُبحانی
دُکھ عذاب نے کئی طرحاں دے میرے اندر جانی
بخشیں شفاء مریضاں تائیں، میاں صاحب میرے۔
وائي
وید روگ نہ جانن میرا، درد سجن نے دل وچ لایا!
ٹُر جاو ویدو چُک دوائیاں، تہاڈی سمجھے روگ نا آیا،
درد سجن نے دل وچ لایا۔
درداں دا جو دَھنی کہاوے، دوا درد دی لے کے آیا،
درد سجن نے دل وچ لایا۔
جیون داتا جیون ونڈے، لوں لوں دے وچ درد سمایا،
درد سجن نے دل وچ لایا۔
داستان - 2
داستان - 3
داستان - 4
13
ذات کلالاں ہوچھی آکھن اُتم ناھیں جانن
نشہ پلا کے رنداں تائیں مارن پار بلاون
وائي
ساجن ویہڑے آیا
سگن مناو سیونی اج
ساجن ویہڑے آیا
اڈیکدیاں کئی دن بیتے موقع آن ملایا
ساجن ویہڑے آیا
واء وگے خشبواں ونڈے سائیں میلے کرایا
ساجن ویہڑے آیا
دور سنیدا جیہڑا سجن ایہہ اج نیڑے آیا
ساجن ویہڑے آیا
کہے لطیف سجن نے آپے مہر کیتی گل لایا
ساجن ویہڑے آیا
داستان - 5
داستان - 6
داستان - 7
داستان - 8
1
بار بار متراں دے در جاکے، قدر نا دیکھ گھٹائیں،
گلی اونہاں دی وڑ کے بُھلڑ حولی حولی جائیں،
چپ سادھیں اِس راھے الھڑ بھیت نا کسے بتائیں،
کہے لطیف اوہ درد ہٹاوے، راحت دل دی پائیں،
پیار ہنڈ کے سانجھا پائیں، گجھیا گلاں کرکے۔
وائي
اڑیو میں بن سجن تڑفاں، برھا مار مکائی
میں جہے کئی عاشق بیٹھے در سجناں تے آئی
برھا مار مکائی
تھاں تھاں روپ ہوت دی چرچا، کردی پھرے لوکائی
برھا مار مکائی
دھوڑا اوس دے پیراں سندی، رکھاں اکھین لائی
برھا مار مکائی
کہے لطیف سوہنے دی سوبھا، ہندی اے ہرجائی
برھا مار مکائی
سُر کھنبھات
داستان - 1
1
نیکی دا اوہ سورما سجن، کردا سدا بھلائی
کرکے بھلا جناوے ناہیں، میہا دیوے نا کائی
میں سُدھا برائیاں بھریا، اوہ مہراں برساوے
18
نین نشیلے جدوں اوس نے، نازاں نال اٹھائے
چن تے سورج پھکے پئے گئے، نیویں پاشرمائے
ہوگئے تارے امبر اوہلے، تاب نا جھلی جائے
کھادی مات ہیریاں موتی، میرے سوہنے اگے۔
وائي
میں اپنا پیا رجھاوان ٹھیریں راتے کاہلی کاہدی
وچ خوشیاں جے شاماں وانگر، نی میں اپنا آپ جلاواں
ٹھیریں راتے کاہلی کاہدی
جوگیاں دی دھونی وانگر، دھُکھاں، بھڑکاں کدی بُجھ جاواں
ٹھیریں راتے کاہلی کاہدی
گجھی پریت سجن دی کداں، خاصاں عاماں نوں سمجھاواں،
ٹھیریں راتے کاہلی کاہدی
درد اَولَا لگا مینوں پیا ملے بِن چین نا پاواں
ٹھیریں راتے کاہلی کاہدی
سید یار بنایا مینوں، خامی کڈھی شُکر مانواں
ٹھیریں راتے کاہلی کاہدی
تانگھ لطیف سدیوی لگی، داسی بن کے سیو کماواں
ٹھیریں راتے کاہلی کاہدی
مِرگ ترشنا جیون سارا، پریتم مِلے پیاس بجهاواں
ٹھیریں راتے کاہلی کاہدی
روز قیامت بھرسی حامی، ہتھیں کرسی آپے چھاواں
ٹھیریں راتے کاہلی کاہدی
داستان - 2
سُر سری راگ
داستان - 1
1
جے توں اوس نوں چیتے رکھیں، اوہ وی بُھلے نائیں
تھوہڑ کوئی نا رہسی تینوں، اس دا حُکم بجائیں
3
سجن نہیں وسارے توں وی، دل وچ رہیں دھائیں
رکھیں صاف دابداں٭ آپنا صابن نال دُھَائیں
جاگدا رہیں ونجارے مِتر پار اُتارا ہووے۔
٭بیڑی دا پکھا
وائي
ساجن لکھ احسان چڑھائے
کیویں کران شکرانا اوس دا ساجن لکھ احسان چڑھائے
گن گاوے اوس لالعن سندے، نال محبتیں سیس جُھکاوے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
کرن کارن چنگے کارے اندر دا اوہ رنگ دکھائے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
اوشت کرنی بُھلی ناھیں کریں ورد توں من چِت لائے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
مونہون جاپ کریں توں اوسدا اوہ دل وچ وسدا جائے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
کریں عبادت سادھیں من ھے، بُھلیں خودی دھیان لگائے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
ریجھے گا اوہ تیرے اُتے مہر کرے گا آپے آئے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
کریں بندگی اوس دی بیبالہے میل اندر لشکائے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
ہوش کریں دیوانے بندے، سچے صاحب نوں سچ بھائے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
سونا پیسی نا شرمندہ، جے راضی رہیں رضائے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
سِمرن وچ جس رات لنگھائی، آپ لیا اوس مان ودھائے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
یاد کریں تاں یاد کراں گا، پاک قرآن ایہو فرمائے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
چھڈیں کفُر شُکر میرا بے شُکری نوں دلوں کڈھائے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
مندے کم سوارے رب نے، مہر کیتی آپ سُدھائے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
سچے دلوں کریں توں بندے، رب سچے دی حمد ثنائے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
توبہ کر توں نال صدق دے، کیتے اپنے تے پچھتائے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
منگیں اوس دیِالُو کولوں، امن امان لطیف رجائے
ساجن لکھ احسان چڑھائے
وائي
میرے اندر وسدا پریتم مینوں خبر نہ کائی
مینوں خبر نہ کائی مول نا سوجھی آئی
سجدے کراں اوس دے اگے، نین نین وچ پائی
مینوں خبر نہ کائی مول نا سوجھی آئی
جے نا ہستی میٹی جاوے نا مت ملیا جائی
مینوں خبر نہ کائی مول نا سوجھی آئی
ساڈی توبا بخشش اوس دی دیوے حکم رضائی
مینوں خبر نہ کائی مول نا سوجھی آئی
جو "میں" مارے ہُندے اوسدی اوہدے گھریں رسائی
مینوں خبر نہ کائی مول نا سوجھی آئی
داستان - 2
داستان - 3
داستان - 4
داستان - 5
داستان - 6
سُر سامنڈری
داستان - 1
1
رسا لنگر دا بھڑ مُندھے، بہ جا کولے جاکے
متاں جان ونجارے تینوں، وچ جنجالاں پاکے
وائي
عشق رھے نا گجھا میرا
کی کراں نی مائے اڑئیے عشق رھے نا گجھا میرا
عشق رھے نا گجھا میرا
چاڑھہ چخاتے ٹریا مینوں، اوہ ونجارا لاون پھیرا
عشق رھے نا گجھا میرا
رات دنے میں روواں دھوواں کیتا سنگ ونجارے کیرا
عشق رھے نا گجھا میرا
سیک لگے جیون لکڑ تائیں، پایا اندر غماں نے گھیرا
عشق رھے نا گجھا میرا
ویلا وانگر دُکھڑے لپدے دل وچ سولاں لایا ڈیرا
عشق رھے نا گجھا میرا
در اوس دے ہتھہ جوڑی جاواں، جہڑا ھادی سائیں وڈیرا
عشق رھے نا گجھا میرا
داستان - 2
داستان - 3
سُر کیڈارو
داستان - 1
داستان - 2
داستان - 3
داستان - 4
داستان - 5
داستان - 6
سُر سوہنی
داستان - 1
1
ویہن دریا دا وگے تِکھا، نہوں دی چال نرالی
عاشق رب دے بیٹھہ اکلے تکدے حُسن جمالی
شالا پاروں موڑ لیاویں، جس لٹیا دل میرا
10
دن ڈھلیا شاماں پئیاں کاں جا بیٹھے رُکھیں
بانگ دھمی دی سُن کے سوہنی گھڑا چُکیا ککھیں
ٹِھل پئی تر وڈھدی وڈھدی میہنوال ملن نوں۔
وائي
کیہڑا لیکھا پیسی دینا، ہوت بناں کی ریہنا
پاپ پُن دے جائیں نے لاگے بھینے منی کہنا
ہوت بناں کی ریہنا
چھیڑ نا ساز بند کر گونا تقوے توں کی لینا
ہوت بناں کی ریہنا
خودی تیاگ حُسن نہاویں، جے سوہنی بن بہنا
ہوت بناں کی ریہنا
ہوویں پاک پلیتوں اڑئیے من سنتاں دا کہنا
ہوت بناں کی ریہنا
کرستاں دے پیراں سندی خاک متھے دا گہنا
ہوت بناں کی ریہنا
پانی اتے ڈلہکن جیہڑے، بُلبُلیاں پُھٹ پہنا
ہوت بناں کی ریہنا
پھڑ لے پیر ھادی دے جاکے، پار کریسی ویہنا
ہوت بناں کی ریہنا
نفس چور نا بچ کے جاسی جد شکرے جھپٹینا
ہوت بناں کی ریہنا
دید سجن دی جیکر چاھیں پردا چُکنا پینا
ہوت بناں کی ریہنا
ماریں نفس تے وصل ملیگا، سنگ فقیراں ریہنا
ہوت بناں کی ریہنا
ہوندے مٹیاکے آپنی مِلسی، ماہی دے در بہنا
ہوت بناں کی ریہنا
پین "طہورا" بھاگاں والے، جو جانن غم سہنا
ہوت بناں کی ریہنا
سمجھوں پرے بیہوشی اندر بُڑ بُڑ کردے ریہنا
ہوت بناں کی ریہنا
داستان - 2
داستان - 3
داستان - 4
داستان - 5
داستان - 6
داستان - 7
داستان - 8
داستان - 9
پُھٹکل بیت
سُر سسی
داستان - 1
داستان - 2
داستان - 3
داستان - 4
داستان - 5
داستان - 6
داستان - 7
داستان - 8
داستان - 9
داستان - 10
داستان - 11
پُھٹکل بیت
سُر مازوری
داستان - 1
داستان - 2
داستان - 3
داستان - 4
داستان - 5
داستان - 6
داستان - 7
سُر دیسی
داستان - 1
داستان - 2
داستان - 3
داستان - 4
داستان - 5
داستان - 6
داستان - 7
سُر کوہاری
داستان - 1
داستان - 2
داستان - 3
داستان - 4
داستان - 5
داستان - 6
سُر حسینی
داستان - 1
داستان - 2
داستان - 3
داستان - 4
داستان - 5
داستان - 6
داستان - 7
داستان - 8
داستان - 9
داستان - 10
داستان - 11
داستان - 12
سُر مومل رانو
داستان - 1
داستان - 2
داستان - 3
داستان - 4
1
پوہ پُھٹالے تیکر دیوا ساری رات جگاواں
موڑ مہاراں رانے میرے خدا واسطہ پاواں
کاگ اُڈاواں کھڑی اُڈیکاں کدتوں پھیرا پاویں
داستان - 5
داستان - 6
داستان - 7
داستان - 8
داستان - 9
سُر گھاتو
داستان - 1
1
وڈے وڈے جگرے والے دانے تے پردھانے
لچھا دے وس پے کے سورے ساگر وچ غرکانے
جوار رہیا ناچیتے مولوں بھاٹا وی وسر گیا
وائي
مگر مچھ نے بھکھہ لئے شاید ماچھی گھر نا آئے
لالچ دے وس پئے مہانے وڑے بھنور وچ جائے
ماچھی گھر نا آئے
جاکنڈیاں کتھوں دھریاں کتھے جال رکھائے
ماچھی گھر نا آئے
شوکن لہراں ساگر اُتے بھنور اڑاٹے پائے
ماچھی گھر نا آئے
مار لپیٹ بھنور نے ڈوبے شاہ لطیف فرمائے
ماچھی گھر نا آئے