سرود سسئي

بيت

بيت - 1

پَرتَوو پُنُوهَ جو، جهُڙ جئن جهالا ڏي
آءٌ تِنہ آريءَ کي، وٺيو راهَه رُئان گهڻو.

بيت - 2

پَر تَوو پُنُوهَ جو، ڪِين ڇانئِي ڪِين اُسَّ
قَريباڻي ڪَسّ، آهي ڪَرَ ٻَڪَرَڙي.

بيت - 3

پرتوو پنوه جو، رُڳِيائي راحَتَ
ڀايان ڏيہُ ڀَوارَئون، ساجن لئي صحتَ
مِٺي مصيبتَ، آهي آريءَ ڄامَ جي

بيت - 4

پرتوو پنوه جو، سَهائِي سِياهُ
مُنہ ڏيئي مون آئيو، رَنگارنگي راهَ
پهرين ڏيندا پاهَ، پوءِ رڱيندا رڱ ۾.

بيت - 5

آءٌ اوراهُون سُپرين، وڃ مَ اڳاهُون
ٿَڪِي کڻي ٿَرَنِ ۾، ٻاڪارئو ٻانهون
دردَ جيون دانهون، مون مارينديون، موٽ تون.

بيت - 6

آءٌ اوراهون سُپرين، وڃ مَ پِي پَري
مون ڏٺِي، مون وِسهو، وِرچِي تان نه وَري
ڌاران مُنہَ مري، ڏُکي جي ڏيکاريين.

بيت - 7

آءٌ اوراهون سپرين، پري وڃ م پِيّ
موٽُ، مرنديسِ ڇپرين، تون جِيارو جِيّ
هوتَ! مَ ڇڏج هِيّ، پنوه! پيادي پنڌ ۾.

بيت - 8

آءٌ اوراهون سپرين، ڏکيَ ڏيج مَ ڏاگهُه
وٽِ ڇڏي مون واگهُه، آري وئين عشق جو.

بيت - 9

آءٌ اوراهون سپرين، ڏُکيّ ڏاگهُه مَ ڏيج
پيهِي ڪَرِ پڇيجِ، هوتَ هَلاوَتَ نه ٿيي.

بيت - 10

وِلاڙِئو وَڻين چڙهي، ڪِين جو ڏٺائين
موتُ ماريائين، پاڻُ تَهِين جِيُ پُٺِ ۾.

بيت - 11

وِلاڙئو وڻين چڙهي، رَئِي پَسيو ٿِي روء
وچان جو وچُ پوءِ، سو ڪَنہِ پَرِ ڪَهِي لاهِيان.

بيت - 12

ولاڙئو وڻين چڙهي، اُوچَنِ مٿي اَڄّ
لالڻ ڪارڻِ لڄّ، باسيائين بَردارِ جِي.

بيت - 13

ولاڙئو وڻين چڙهي، ڏِئو پَٽوري لانگَ
سسئي مورَ ٻَچنِ جئن، ٽارِيَ ٽارِيَ ڇانگَ
ڪانڌِي ٿيندَسِ ڪانگّ، هوءِ جي روڏَ رُڃُنِ جا.

بيت - 14

ولاڙئو وڻين چڙهي، ڳِجهُنِ ٿِيندي ڳاهُ
سسئي سُوريَ چاڙهيو، پِريان لئي پساهُ
هوءِ مرون، هِيُ ماهُ، ڪينَ ڪميڻيَ رکِيو.

بيت - 15

ولاڙئو وڻين چڙهي، پَسو سَگهَه سندياسِ
آڌِيَ وڃئو آکُڙي، نَڪو پِيءُ نه ماسِ
سوئِي سو سيڻاسَ، پَري پَڙاڏا ڪري.

بيت - 16

پَري پَڙاڏا ڪري، اوري نه آهي.
ڪمترِ ڪا ڪاهي، پُهُچي هِنَ پَٽِيَ کي.

بيت - 17

اُوءِ ڪمتر ڏسجنِ ڪٿهين هُوجي پُنُوهَ پِياريُون
اُڀو ڪري اُنِ کي، پاڻا جَتُ زاريون
ڏِکيُون جي ڏاريوُن، ته آرِي عاجُزُ اُنَ جو.

بيت - 18

ڇَپَرِ وِ جهَندِيَسِ پاڻُ، اَڃا ڀيرو هيڪڙو
مَر جان جانِ جُدا ٿيي، لڳي لَڪَنِ ساڻُ
ڪيچِين تان قُربان، ماءِ منهنجو جِندَڙو.

بيت - 19

ڇَپَرِ اوتارا ڪري، سينڌي ٿِي مِرُوئَنّ.
جيڪِي چيسِ حيڏيين، سو نه ڪِيائين ڪَنِّ
معذورِ مَرَڻُ مَنّ، ڪيچينِ لئي قبولئو.

بيت - 20

ڪِئائين ڪيچين لئي، جُسو جَلاوَتَ
ڇڏي پيٺِي ڇَپَرين، هارِي سَڀِ حُجَتَ
هُئِي نماڻي نِسَتّ، پر پنڌُ وڌائين پاڻَ تي.

بيت - 21

ڏُکيَ ڏورڻُ پاڻ تي، ويچاريَ وڌِو
ڏِيلُ تِنهن جو ڏُکَ سين، سڀوئي سِڌو
هُئڙَسِ اڳَ لِڌو، پوءِ ٿي ڪري پنڌَڙا.

بيت - 22

ڏُکيَ سنديون ڏونگَرين، آڌيَ آهون پُونِ
مُئي پڄاڻان مُنڌَ کي، روڏَ رُڃُنِ ۾ رُونِ
ڀُوڻِئا اِيهِن چُونِ، ته مُئِيَ اَسان کي مارِيو.

بيت - 23

ڏُکَي سَنديون ڏونگرين، اوڇِگارون اَچنِّ
هڻِي سانگِ سسئيَ کي، ڪَلو ڪِئو ڪيچينِّ
جي هٿان هوتُ مرنِّ، هوتُ تَنِين جي هنجَ ۾.

بيت - 24

ڏکيَ سنديون ڏونگرين، پَسو پِٿون پُونِ
ڏاري جو ڏُونگرَ کي، سو ڪِين چَيو چُون
آرِيَ جي افسوسَ، ۾ ماڙهُو مِرون رُونِ
اِنَ پَر سيئي هُونِ، هِيان جَنِ هَڄِي وِئا.

بيت - 25

لَڳِي ڪوسو واءُ، لوڪُ مڙوئي لَهه سِئو
اَڀَنَ مَنجها آئِيو، هَي هَي جو هُڳاءُ
طَيُورَنِ تَوارِئو، مَرَرڻَ پُڄاڻاء
رَسِئو سُورُ شَبانَ کي، وُحُوشَنِّ وَٽاء
مِروئن موتُ پِرائيو، اَپَرِ افسوساء
بَرَ پُڻ ڪَنِ بُڪَاءُ، آرِيَ کي اُڪَنڊِئا.

بيت - 26

رُڃُنِ ۾ رڙِ ٿي، ڪَرَ سارنگَي سازُ
اِيُ عِسقَ جو آوازُ، ماڙهُو رَکنِ مُنڌَ تي.

بيت - 27

رُڃن ۾ رَڙِ ٿي، ڪَرَ ڪرڪِي ڪُونجَ
نَعرو منجهِه نِڪُو نجَ، اِيَ تان آهَ عِشقَ جِي.

بيت - 28

رُڃن ۾ رَڙِ ٿي، ڪَر ڪوئلَ جي ڪُوڪَ
وَلوَلو ۽ وُوڪَ، اِيَ تان آهَ عشق جي.

بيت - 29

رِڃُن ۾ رَڙِ ٿي، جِهَڙي ڪَري جوءِ
اِيَ نه عورتَ هوءِ، اي، آهون عِشقِ سَندِيُون.

بيت - 30

رُڃن ۾ رَڙِ ٿي، ڪَرَ چَتونءَ جي چانگارَ
اِي عشقَ جا اُپَڪارَ، نَعرو آهي نينهَن جو.

بيت - 31

آءٌ نه گَڏِي پِريَ کي، ٿورا ڏينہَ ٿِئا
راتين روزَ وِئا، عَبَثُ آرِيَ ڄامَ ري.

بيت - 32

آءٌ نه گڏي پِريَ کي، جوڀنُ وئو جاڙَ
مون مُٺِيَ کان نه ٿِيي، وَڏَيپڻَ منجهه وِلاڙَ
عُمرِ سَڀِ آواڙَ، وييَمِ ٿي واڪا ڪريان.

بيت - 33

آءٌ نه گڏي پِريَ کي، عُمرِ تان ويئي
وِلهيَ ڏينهن وِڃائِيا، سرتيون سڀيئي
پِيريَ ۾ پيئي، اکيون آرِيَ ڏي کڻان.

بيت - 34

آءٌ نه گڏي پِريَ کي، پويون ٿئو پسَاهُ
سِڪان ٿي سَڪَرات ۾، رويو پڇان راهُ
شالَ مَ وڃي ساهُ، پَسَڻَ ڌاران پِريَ جي.

بيت - 35

آءٌ نه گڏي پِريَ کي، آيو عزرائيلَ
جوراڻي سِين جيڏِيُون، نه ڪو قال نه قِيلُ
آيو موتُ دَليلُ، ماريندو مُرادَ کان.

بيت - 36

آءٌ نه گڏي پِريَ کي، مٿان آيو موتُ
مون واجهِيندي وَرِهَ ٿِئا، هَي نه گڏئو هوتُ
جيڪُسِ ٿينديسِ فوتُ، فنا هِنَ فراقَ ۾.

بيت - 37

آءٌ نه گَڏي پِريَ کي، هِيُ پُڻ ڏينہُ وئو
مُٺيَ موتُ ٿِئو، پِيّ پِيّ ڪَري پنڌ ۾.

بيت - 38

آءٌ نه گَڏي پِريَ کي، سَهسين سِجّ وئا
هَلَڻَ ويرَ هئا، ديکي شالَ دَمُ ڏَيان.

بيت - 39

آءٌ نه گَڏي پِرِينءَ کي، تُون ٿو لَهِين سِجُ
آءٌ جي ڏِيين سَنِيها، سي نيئي پِريان کي ڏِجُ
وَڃِي ڪيچِ چَئِجُ، ته ويچارِي واٽَ مُئِي.

بيت - 40

اَچِي عزرَائِيلَ، سُتي جاڳائِي سَسُئِي
دوڙائي دَلِيلَ ته پُنوهَ ماڙهو موڪَلِئو.

بيت - 41

مُنڪِرَ ۽ نَڪِيرَ کي، جڏهن ڏِٺائين
اَڳِئان اُٿي اُنَ کي، پُنُوهُ پُڇِيائين
اَدا اِئائِين، وِئو ساٿُ سَڄَڻَ جو.

بيت - 42

پَسَڻَ ڌاران پِريَ جي، جهَلِي تان نه رَهان
اَپَرِ عاجُز ُ آهيان، لالَڻَ جان نه لَهان
فَردا مون ڦِٽي ڪِي، وعدي ڏي نه وَهان
صَباحَ سِي نه سَهان، خواهِ مِڙين خواه ماريين.

بيت - 43

فَردا مون ڦِٽي ڪي، نَقدُ کَنيو نارِ
هِيَ جا واڳ وِلهَي جِي، ويرَمَ ڏي مَ وارِ
جيڪي مُٺِي مارِ، جيڪي ميڙِ مُٺِيَ کي.

بيت - 44

جيڪي ميڙِ مُٺيَ کي، جيڪي مُٺي مارِ
ڏُکِيَ کي ڏيکارِ، هيڪَرَ هوتُ اکين سين.

بيت - 45

مُٺِي ٿِي مُدَّعا گهُري، موت ٿِئو موجودُ
اَچين ته اڄ ڪريان، صَباحَ جو سُجودُ
جيڪي ني وُجودُ، جيڪي ميڙِ مُٺِيَ کي.

بيت - 46

جي سِجهائِي سِڪَ، تَه پُڻ سِڪي سسِئي
پِيتائِين پُنوهَ کي، هَڏِ نه ڀَڳيَس هِڪَ
اِنَ تَڙَ مَنجها تِڪَ، ڏِني پاڻا اُڃَ ٿِيي.

بيت - 47

مَحبتَ جَنِي مَنَ ۾، تَن تِشنَگِي تارِ
پِيُ پِيالو اُڃَ جو، اُڃَ سين اُڃَ اٿِيارِ
پُنُوهُ پاڻَ پِيار، ته اُڃَ سين اُڃَ اُجهائيان.

بيت - 48

مُحبت سندو من ۾، پُر پِيالو جَنِ
پِيَنِ پَرچا ناهه ڪو، ڪنہ جنہ ڏاهِ ڏِيَنِ
جِنہ نهايت ناهِه ڪا، تِنہ سُڃا سُڃ وَڃن
تيلاهَ اڃ مرن، سدا سائرَ سِيرَ ۾.

بيت - 49

سدا سائِرَ سِيرَ ۾، اندر لهي نه اُڃَ
پَسَڻُ جو پِرينِ جو، سو سڀائي سُڃَ
تيلاهَ لهي نه اڃ، سدا سائرَ سِيرَ ۾.

بيت - 50

ساجنَ ڪارڻِ سڃَ، مَرُ قبولي سسئي
اندَرِ جَني اڃَ، پاڻي اُڃئِو اُنَ کي.

بيت - 51

پاڻيَ مٿي جهوپَڙا، مُورَکَ اُڃَ مَرَنّ
دَمُ نه سڃاڻنّ، دانهون ڪَنِ مُٺنِ جِئن.

بيت - 53

آتَڻُ اورانگهي وِئا، آڱَڻِ مُون اَفسوس
ديوانِي سين دوسُ، ساٿِي آهي سُڃَ ۾.

بيت - 54

آتَڻُ اورانگهي وئا، پُٺَي توڏنِ تاڻِ
ويهُه مَ مُنڌَ ڀنڀور ۾، هُنِ پُڄَندِيَنَ هاڻِ
رائي منجهِه رهاڻِ، هَلُ ته ٿيي هوتَ سين.

بيت - 55

آتَڻُ اورانگهي وئا، آءٌ ٿي مَران ماءِ
پِٿُون ٿِينديس، پيرَ تي، هي هَي ڪري هاءِ
جِيَڻُ مون نه جڳاءِ، گُنگَنِ تان گوشو ڪِئو.

بيت - 56

آتَڻُ اورانگهي وئا، پَارِي ڇڏي پوءِ
آريچا اُٺن تي، هِيَ تان جَڏِي جوءِ
ڪِين هَلي، ڪِين هَٿُ کڻي،
ڪِين رَڙي، ڪِين روءِ
ڪو پِريان کي چوءِ، ته مُٺِيَ ماتَمُ آئِيو.

بيت - 57

آتَڻُ اورانگهي وئا، ڪري ڪميڻي ڪيئن
هاڻِ گهُرجي هيئن، جيئن ڏجي باهِ ڀنڀور کي.

بيت - 58

نَڪو ليکوئي ٿِيو، نَڪو تتو ڏِينهُن
تِهان اوري نِينهُن، ڇِنو آتَڻَ وارِيين.

بيت - 59

هَلندي هَاڙي مَڻين، ڪَرَڻُ ڪوهَ پِئامِ
آرڏا آرِيَ ڄامَ ري گُوندَرَ گُذرِئامِ
لَڪيُون لَڪَ، لطيف چئي، اورانگهَنُ آيامِ
پُرَڻُ پُنُوهَ پُٺِ ۾، اِيَ سَعادَت سَنديامِ
مَٿِسِ ڪَمّ وِڌام، وِهان تان نه وَسُ پِئو.

بيت - 60

هُوءِ اوچنَ سِرِ اُٺنِ تي، هيَ پنڌِ پڇاڙيَ پوءِ
ليڙنِ رِيءَ، لطيف چئي، ڪيئن ڪرِينديسِ ڪوهَ
اڳيان رائو سُڄي روهَ، وِهان تان نه وَسُ پِئو.

بيت - 61

هَلندي هاڙهي مَڻين، سِسي ڏينديسِ ساهُ
لَڪنِ تان، لطيف چئي، پاري نِيوم پاهُ
ڪندو ٻاجهَه اللهُ، وهان تان نه وس پئو.

بيت - 62

هَلَندي هاڙو مَڻي، ڏَڪَنِ مُنهنُجا ڏوهَ
اُوَچَنَ سين اُٺَن تي، هِيَ پَنڌَ پَڇاڙي پُوءِ
ليڙَنِ رِءَ لطيفُ چي، ڪِيَ ڪَريندِيَس ڪوهُ
آڳِئا رائو سُڄي روهُ، وِهان تَان نَه وَسُ پِئو.

بيت - 63

هلندي هاڙهي مَڻين، گُسان تا مَ گَسان
لڪنِ تان، لطيف چئي، رڙهي مانَ رسان
پنوهُ شالَ پَسان، وهان تان نه وس پئو.

بيت - 64

ڀائِي حالَ هَلِي وئا، آءٌ ڪِنہ کي سُور سُلان
کڻئو لَڄَ، لطيف چئي، لَڪنِ منجهه لُڇان
پانڌي ڪير پُڇان، وهان تان نه وس پئو.

بيت - 66

جَتَ هَڏهن هُت، مون هِت هِنيَڙي ۾ حَلّ ٿئا
چَنگُلَ جَن جا چُوڦُڙا، راحت تَنِ جي رُتَ
گُنگَنِ جِي گُفتِ، ڇيڙي وِڌيس ڇَپَرين.

بيت - 67

اَلا اَچَن اُوءِ، جَن آئي مَنُ سَرَهو ٿِيي
پَسان مانَ پَرِ ڪَهِين، تَنِ جَتن سندي جُوءِ
لنگهي لَڪ لطيف چئي، شال سُڻيان هوتن هُوءِ
بوتي ۽ بلوچ جِي، رڙهان پَسِئو رُوءِ
گولِي ٿِئان گُلبُوءِ، جس سڃاڻان ساٿ ڌَڻي.

بيت - 68

ڪيچان آيو قافِلو، ڄامَنِ سندو ڄامُ
پَسَندِهِين پُنوءَ کي، اکيُنِ ڪِيو آرامُ
ناتَر چايان نامُ، جي مون نئو پاڻ سين.

بيت - 69

ڪيچان آيو قافلو، راتِ موچاريَ رُوءِ
پَسان مانَ پَر ڪهين، تَن جتنِ سندِي جُوءِ
گولي ٿيان گلبوءِ، جي مون نِئو پاڻ سين.

بيت - 70

ڪيچان آيو قافلو، ڀَليرو ڀَائيان
پَڻِي جا پيرنِ جِي، لِڱَنِ کي لائيان
چَنبيلِي چائيان، جي مُون نِئو پاڻَ سين.

بيت - 71

ڪيچان آيو قافلو، طَرَحَ موچارِيَ توڏَ
سينگاريائون سيّدُ چئي، ڪَرَها مَنجها ڪوڏَ
لَکُ لَهي ٿِي لوڏَ، جِيجان تَن جتن جي.

بيت - 72

ڪيچان آيو قافلو، جُنگَ سُونهارِيَ جوڙَ
ٽَليَارا توڏن کي، ڳچيَ سونهن موڙَ
دولَتَ چائيان دَوڙَ، جي مون نئو پاڻ سين.

بيت - 73

نڪو ڪيچُ ڀنڀورُ، نڪو مائٽُ مُنڌ جو
هورُ مِڙوئِي هِنَ کي، هوتن ڪونهي هورُ
زاريَ ڌاران زورُ، هَلي ڪونه حبيب سين.

بيت - 74

مَهندِ مُحتاجِي ڪري، حُجَّ وِڃائِي هَلُّ
عُذرِ خَاهُيون عاجُزيُون، سَسئي ڪنہِ مَ سَلُّ
ڏونگر ڏورَڻُ ڏاکِڙو، اُتِ لَنءُ رِيءَ ڪونِہِ لَلُّ
اِيُ ڀلائِيَ جو ڀَلُّ، جئن پاسي ٿيَڻُ پاڻَ کان.

بيت - 75

مهندِ محتاجي ڪري، پُٺِيَ پيرُ کڻيج
ڪُٻيلِيَاڻِي ڪيچ ڏي، حُجَّ مَ هَلائيج.
اوڏِي عَزازِيلَ کي، ويجهِي تَان مَ وهيج
پَاڻان ڌارَ پِرِيتڻُون، سسئِي سَاڻُ کَڻيجِ
نا اُميدِي نيج، تان اوڏِي ٿِيين اُميدَ کي.

بيت - 76

ٿَڪُ ته ٿيين ٿاءِ، پَهُتِي ڪانه پَنڌُ ڪَري
سي لالَڻَ هَيُون لاءِ، مَنجها حُجَ هَلن جي.

بيت - 78

ٻيلِيَاڻي ٻروچَ، ڏِني سِڪَ سسئيَ کي
لوَڪَ وچائين لوچَ، پَهُچائي پُنوهَ کي.

بيت - 79

هوريَنِ هاڙهو لنگهئو، مُٺِي موسَٽُ ڇَڏِّ
لَنءُ سين اُٿي لَڏّ، ’ڪِينَ‘ رَساڻي ڪيچَ کي.

بيت - 80

هوريَنِ هاڙهو لنگهئو، ٿِيُ جَرِيدِي جوءِ
هُوندِ جَنِي کي هوءِ، هوتُ نه هوندو تَنِ کي.

بيت - 81

نَڪا هِتي نه هُتِ ڪا، ڳورِيَ سندي ڳالِ
ڪِينَ پَهُتِي مَالِ، حَالِ پَهُتِي هوتَ کي.

بيت - 82

ڏُکِيَ ڏَمَرِ ناهِ، بُکِيَ کِلَ نه اُڄَهي
اُگهاڙِيَ وِيهاءُ، وِئو وِرُوهَڻُ وِسَرِي.

بيت - 83

اديون وَرُ اُگهاڙَ، وِيهَاءُ جِنہ وِسارِئو
جيڏيون ڇَڏي جاڙَ، سڀ نَنگيون ٿِي نِڪَرو.

بيت - 84

سڀ نَنگيون ٿي نڪرو، پَرهَڻَ ڇَڏي پوءِ
سا مَهندِ مِڙنا هوءِ، ڪَهي جا ’ڪِينَ‘ کَڻي.

بيت - 85

ڪهي جا ’ڪِينَ‘ کڻي، پِريَ پَهُتي سا
وِهي ويڙهجي جا، وَصل تِنہ وڃائيو.

بيت - 86

وصلُ تِنہ وڃائيو، جا سِينڌِ سُرمي سِيئن
اُوءِ لُوٺِي ليلان جِيئن، جا مڻئي کي مِٽُ ڪري.

بيت - 89

جَفا وارِنِ جَسُّ جفارِيءَ نه ٿيي
سُکِنِ ساٿُ وِڃائِيو، گولِي ڇڏِ مَ گسُّ
ليڙنِ جو، لطيفُ چَئي، ڏونگَرِ آهي ڏَسُّ
پنوهُ وڃي پسُّ، سِرَ ڀَرِ هَلِي سسئي!

بيت - 90

ڏنائون ڏکّي کي، جڏائي جو جامُ
مَنگلُ منهنجي من، ٻارئو هوت حَمامُ
اَرِڳِ ٿئو آرامُ، ڪاڪُلُ پَسِي ڪانڌَ جو.

بيت - 91

هاڻِ نه جِيان جيڏِيُون، زُلفَ زافُ ڪِئاسِ
ڪاڪُلَ آءٌ ڪُٺياسِ، ڀَنڀو جو ڀنڀورَ ۾.

بيت - 92

ڀَنڀو جو ڀنڀور ۾، ڪاڪلُ ڏِٺُمِ ڪالَ
هاءِ تَنِي جي حالَ، زلفَ جي زافُ ڪِئا.

بيت - 93

دردُ نه لهي دارُوئين، زلفَ ڪيسِ زافُ
ڪاڪلَ سندو ڪافُ، ماري مَعذوُرينِ کي.

بيت - 94

پَرِيندِهين پاڻُ وِئو، زُلف زورُ ڏنومِ
ڪاڪلُ ڪالَهه ڏٺومِ، رُخسارَ تي روپَ سين.

بيت - 95

ڪاڪلَ ڪُٺِي جا، ڪَفَنُ تِنہ ڪونَه ٿِئو
مَنجهَه شهادتَ سا، لُڏي ۽ لاڏَ ڪَري.

بيت - 97

جي هَبِ نه هلڻُ سِکئا، سي جَڏا ميڙِ جَلِيلَ
لنگهائي، لطيفُ چي، نِجَنِ ڪيچِ قَلِيلَ
وساري وَسِيلَ، متان مارَڳِ ڇَڏِيين.

بيت - 98

پيِئي ٿِيي پيمالُ، سا مُنڌَ مَري نه جِيي
ڀورِي هِنِ ڀَنڀورَ سين، هَڏِ نه ڳَرَ هي حالُ
لالَڻَ جو، لطيفُ چي، وساري نه وِصالُ
ڀِرِي ڪِجاهُ ڀالُ، هيَ ڏاهِ ڏوريندِي ڪيترو.

بيت - 99

آڌَرَ نِنڌَرَ اَڀَرِي، اَوڳِي آوائِي
لاڳاپَنِ، لطيفُ چي، مُنڌَ رائي رَهائِي
ڪانَه ٽُهارِي ٽَڪَرِين، ساڻُسِ سَڱائِي
جَلَڻُ جَڏائِي، آري لاهِ اَصِيلِ کي.

بيت - 100

آڌَرَ نِنڌرَ اَڀَرِي، اَسونهِين آهيان
لُڙڪَ لالَ لطيفُ چي، وَرَ لئي وَهايان
هيجان هنجون هَبَ ۾، هوتَن لئي هاريان
جانبُ ضَعِيفِيَ سين، پنوهُ پَهايان
پِيهان پَچايان، جي مون نِهو پاڻَ سين.

بيت - 101

آڌَرَ نِڌَرَ اَڀرِي، اَسونهِين آئون
چِيتا چورَ چُنجُن ۾، بَرَ ۾ بَلائون
موٽُ پنوه پاهُون، متان مُحبَّ مَرِي رَهان.

بيت - 102

اڌر نڌر اڀري، آئون اَسونهِين
پَرَڏيهي پِرين ڪِئا مَرَڻَ لئي مُونهِين
سسئي ساڻُ، سيدُ چئي، تَنگِنِ ۾ تُونهِين
هارِي ڪِئن هُونهِين، رِءَ سَمرَ سَڌوُن ڪَريين.

بيت - 103

اڌر نڌر اَڀرِي، ڪَمِ نه ڪُنمَاٽِي
سا ڪِئن وِهي وِيسرِي، جا گهائِن گهُنماٽِي
پيئي پيشُ پنوهَ جي اُسُنِ ۾ آٽِي
جا لُڪُنِ لُوساٽِي، سا سيجَ چَڙهندِي سسئي.

بيت - 104

سَئُه ڪوهَنِ ڪَري سَڀَڪا، کُهي کَڻِج وِکَ
تَاڻِجِ منجهان تِکَ، پَنڌُ پاسي ڀَرِ نِيري.

بيت - 105

تَهِين وکَ ويجهِي ڪِي، جا کُهي کنيائين
ڇِڪي ڇِنائين، پَنڌُ مِڙوئِي پيرَ سين.

بيت - 106

سمهان تان سِرَ هيٺِ، ڪهان تان ڪيچان پَري
ٻاروچي سين ڏيٺِ، جيڏيون جيهِي پَرِ ٿي.

بيت - 107

وهان تان وَٽِ مون، ڪهان تان ڪيچان پري
ڀُلِي ڏورِيَمِ ڀُون، عَبَثُ آرِيَ ڄامَ کي.

بيت - 108

اوري آرِيَ ساڻُ، سسئيَ ڪينَ سَمُجهِيئو
ڪري پيکُ پنوهَ سين، پاڌارِئائين پاڻُ
ڄَٽِ وِڃايو ڄاڻُ، ٻَانڀَڻِ ٻروچنِ سين.

بيت - 109

ڪِجي جئن ڪيچينِ لَئِه، تئن تان ڪينَ ڪِيوءِ
وِيجهائي وِڌوءِ، وِکَ نه کَنيئي هيڪَڙِي.

بيت - 110

ڪيچي پنڌُ پُڇان ٿي، ڪيچينِ ڪارَڻِ ڪيئَن
بي خود هَلجِ بَرَ ۾، آءٌ ٿو چوان ايئن
سِڪَڻُ ساڄنَ سِيئن، متان مُٺِي ڇَڏيين.

بيت - 111

متان مُٺِي ڇَڏِيين، پاڻان پِرِيَتڻُون
کَٿُورِيَ ڪَڻُون، مَڙهي مَنِج مُنهَه ۾.

بيت - 112

متان مُٺِي ڇَڏِيين، پريتڻون پاڻا
ڄاپَنِ جئن جاڙا، تون تئن هوئج تِنہِ سين.

بيت - 113

سُڃَ وَسَندِي تَنِ کي، جوشَ جَلايَا جي
طالِبَ جي تحقيقُ جا، نِينہُ تَنِي وَٽِ ني
ٽيڏِي پَسي ٽي، هُو تان آهي هيڪڙو.

بيت - 114

ٻِيون ڏيئِي ٻَنَ کي هلج پاري هيڪَ
وَرُ نه سَهي ويڪَ، تون ٽيڏِي ٽِيَائِيُون ڪَرِيين.

بيت - 115

هَلُ ته هيڪاندِي ٿِيين، ويهِي وِجهُه مَ ويرُ
دُورُ مَ آڻِج دِل ۾ تون ڦِرَڻَ سندو ڦيرُ
توڻي لَهين نه پيرُ، توءِ راحَتَ آهي رِڙهڻَُ ۾.

بيت - 116

اڃان تون اَواٽَ، واٽان پاسي ويسَرِي
سُونهِين ٿِيُّ سُواٽَ، ته منجهان دِل دَڳُ لهين.

بيت - 117

منجهان پَئي پَروڙِ، سَڀِ مَ پڇجِ سسئي
ويهِي وڏي ڍِڳَ جِي ڌُئِي وجهجِ ڌُوڙِ
ته تون ماڻِيين مُوڙِ، جي پَندِ اِهائي پاريين.

بيت - 118

جِيَڻَ کي جَبَلُ، اُوچو اُتاهُون گهڻُون
مَرَڻَ! مون سين هَلُّ، ته پُٺِي تو پيرُ کڻان.

بيت - 119

تو سَڱُ ساهَ کڻَڻُ سين، جِيَڻَ گوشي جاءُ
مَرَڻَ! مون سين آءُ، ت پُٺِيَ تو پنڌُ ڪريان.

بيت - 120

مَرُ ته مَرين سَسُئِي، جِيَڻُ آڏو جَتَ
هارِي ڪَج همتَ، ته ڏَيئِي دَمُ دوسِتُ لَهِين.

بيت - 121

مَرُ ته مَريين سسئي، ويهِي جِيُّ مَ جوءِ
منڌَ مرڻان پوءِ، پَهُچَندِينءَ پنوهَ کي.

بيت - 122

اجلان اڳي سسئي، منڌَ جِيَرِئائِي مَرُّ
ٽولِيان تِنہ مَ ٽَرُ، جِنہ روحُ وڃايو راهَه ۾.

بيت - 123

مَرُ ته مرين سسئي، اجَلان اڳي اڄُ
ته هُنئين جانڪِيتان جِيَري منڌَ ڀنڀوران ڀَڄُ
پِرينِ ساڻُ پَهَچُ، ته مَلَڪُ المَوتُ ماريين.

بيت - 124

مَرِي جِيُ ته ماڻِيين، جانبَ جو جمالُ
ٿِيين هوندَ حَلالُ، جي پَندِ اِهائي پارِيين.

بيت - 125

مَرَڻان اڳي جي مئا، سي مرِي ٿينِ نه ماتُ
هوندا سي حياتُ، جِيَڻان اڳي جي جِيا.

بيت - 126

جِيَڻان اڳي جي جيا، جُڳ جُڳ سي جِيَنِّ
موٽي ڪينَ مرنِّ، مرڻان اڳي جي مئا.

بيت - 127

پَرِ ۾ پڇي پِريَ کي، مَرِي نه ڄانتوءِ
’مُوتُوا‘ منڌَ نه سوءِ، ڪَنڌُ ڪُڄاڙِئا ڪاٽِيين.

بيت - 128

تو سامائي سسئي، مرڻُ ڪِيو مُردارُ
ڪُپَرِ سين ڪوهيارُ، لُوٺِي! تو لڄائِيو.

بيت - 129

تو سامائي سسئي، مرڻُ ڪِيو مُردارُ
ڪُپَرِ سين ڪوهيارُ، لُوٺِي! تو لڄائِيو.

بيت - 130

ري قَرِيبَنِ قُوتُ ڪِئو، ويٺي وِرهَ چَران
عَذابا اَڳِهِين، مادَرِ ڇو نه مَران
اَديُون سي نَه اَوهان، جي ماسُورَ سَرتِيون.

بيت - 131

ري قرِيبنِ قُوتُ ڪِئو، وِرَه چَران ويٺي
ٻانڀڻِ کي ٻَروچَ سين، ٿِي ڏُکَنِ سين ڏيٺِي
جا مرضنِ مَروٽِي، سا سَرتِيون ڪئن سگهِي ٿيي.

بيت - 132

وِندُرِ وَرَ ڏِنامِ، ڪيچينِ ڪارڻِ ڪيتَرا
ٻاروچا ٻاجهه ڀَرئا، گوشي هُندَ گڏئامِ
ته چيتاري چَيامِ، سڀ عرَض پانهجا اُنِ کي.

بيت - 133

ڏٺِم ڏونگَرِيا، گهورِي هُيَس جَنِ جِي
آيَلِ! ٻاروچا، مُون لوڏائِين لَکِئا.

بيت - 134

سرتِيون ڪِئن سَگهِي ٿِئي، ويڙهيچا وڃنِ
چِتُ جَنِن جو چُورُ ڪِئو، ڏُکويو ڏُکنِ
پُڄاڻا پِريَنِ، اَدِيُون اَگهِي آهِيان.

بيت - 135

اَديُون اَگهِي آهِيان، پِريَنِ پُڄاڻا
ڪوهيارا ڪيچِ وِئا، ساجَنَ سِيباڻا
جي سَسئِي سِياڻا، سي وَڃِي ڪيچِ قَرارِئا.

بيت - 136

لٿو ڪم ڪيچِيَنِ جو، ڇَڏي هَليا مُون
اَللهُ آهين تُون، تان هِهَڙِي ڪَئِي هوتَنِ.

بيت - 137

هَئي ٿو وڃي هُوت، آئون ڪِي اَڳَڀَري ٿِيان
مَڇُڻ چوئي بلوچُ، ته ڪَمِيڻيَ مان ڪِينَ ٿِئو.

بيت - 138

مَرُ مَران مُون ڪَمُ، اَڻَ ڪَمِي ڪانَ مَري
دوسَ پڄاڻا دَمُ، هاڻِ نه جِيان جيڏِيُون.

بيت - 139

مون تان ڪِينَ چَيونِ، ڪُڄاڙِئان کان ڪيچ وئا
پُرِي پَٻَ نه جَهلِئا، هاڙي ڪِينَ اُتونِ
جيلاهَ سَڀَرُ ساٿُ سندوءِ، وِئا لَتاڙي لَڪِيُون.

بيت - 140

لَڪيون اَپَرَ لِڪَ، ڪي ڪوهيار وِرمِئا
جَنِي سَندِيَ سِڪَ، رُنُمِ راتَ رَتَ ڦُڙا.

بيت - 141

عُمرِ سڀ اُڪنڊَ سين، پنوهُ جي پڇنِ
رِيسَ ريزاليون تَن، سين، ڪُڄاڙي کي ڪنِّ
مارِڳِ جي مَرَنِّ، وڏو طالِعُ تَنِ جو.

بيت - 142

وڏو طالعُ توءُ، جئن لَڳِيَن پيرِ پنوهَ جي
سسئي تِنہ سُتُونَ کي، رويو رويو روءُ
ويٺِي هتِ مَ هوءُ، جي هلين ته هوتُ لهين.

بيت - 143

ڀاياڻِي ٿِي ڀورِ، پُٺِيَ ڪيچين ڪَڪَرا
لانچي لَڪَ، لطيف جي، اُٿي ڏونگرُ ڏورِ
راؤ مڙوئي رَتَ سين، ڪارَڻِ ڪانڌَ ڪَڪورِ
جَتُ وڃي ٿو جورِ، اُپڙُ ته اوڏِي ٿيين.

بيت - 144

ٿورَ ويرَمِي ٿيُّ، وڃڻُ ويرمَ نه سَهي
ڏيئِي مَرِجِ ڏونگَرين، جتنِ ڪارڻِ جِيُّ
هَڏِ نه هوندو هِيُّ، ساهُ پِريان تان صدقو.

بيت - 145

هَٿين، پيرين، مُونَڙين، ڪَهِيجِ ڀَرِ ڪَپارَ
متان ڇورِي ڇڏيين، پِريتَڻي پچارَ
توکي سَنَدَ سسئي، سندِي لَنءُ لگارَ
جي هُونيئِي هوتَ هزارَ، ته پارجِ ڪومَ پنوهَ سين.

بيت - 146

هَٿين پيرين مُونَڙين، هَلِج ساڻو هِنيين
اِهو پيچُ پِرتِ جو، جِن نِباهي نِيين
جاسِين ٿِي جِيين، پاڙِجِ ڪومَ پُنوهَ سين.

بيت - 147

هَٿين پيرين مُونَڙين، هَلِجِ ساهَ پَساهَ
هوتُ گَڏِ بُئِي هَبِ ۾، مَٿي رهَبرُ راهَ
جَا سِيَن ساڻي ساهَ، پاڙجِ ڪومَ پُنوهَ سين.

بيت - 148

هَٿين پيرين مُونڙين، ڪَهِجِ ڀَرِ ڪُدامَ
وِچ وَسِيلو ناهِ ڪو، ري اَڳِيان آرِيَ ڄامَ
هِيين لاءِ هامَ، پاڙِجِ ڪومَ پُنوهَ سين.

بيت - 149

هَٿين پيرين مونڙين، پيرين پَنڌِ پَرَکُّ
جي هوني هوتَنِ لَکِّه، ته پاڙجِ ڪومِ پُنوهَ سين.

بيت - 150

وِهُ مَ مُنڌَ ڀنڀورَ ۾، ڪرڪو وانڪو وَسُّ
چڙهِي ڏاڍين ڏونگرين، پيرُ پِريان جو پَسُّ
ڏوٿي ڏيندَءِ ڏَسُّ، تو کي ٻاروچَنِ جو.

بيت - 151

وِهُ مَ منڌَ ڀنڀورَ ۾، ڪر ڪو وانڪو وِسُّ
جِمَ وِرچِي ڇَڏيين، گُنگنِ سندو گَسُّ
ڏورڻَ منجهان ڏَسُ، ٿيندوءِ هوتَ پنوهَ جو.

بيت - 152

پُڇِئوءِ تان پُورِ، ناته پڇڻُ هوءِ نه پِريَنِ کي
ڏورڻَ واريون ڏُورِ، هَڏِ نه آهينِ هوتَ کي.

بيت - 153

پُڇَنِ سيَ پَسَنِ، جڏهِن تَڏِهن پِريَ کي
ڏورِيندِيُون ڏِسَنِ، اَڱَڻَ عَجِيبَنِ جا.

بيت - 154

هيڪَلِيائي هيلَ، پُورِيندِيَسِ پنوهَ ڏي
لتاڙي، لطيف چئي، وِيندِيَسِ سُوريون سيلَ
ته ڪرَ ڀيلِيَنِ ٻيلَ، جُہ سُورَ پِريان جا ساڻُ مون.

بيت - 155

هيڪليائي هاڻِ، پورينديسِ پنوهَ ڏي
ليڙنِ سين لطيف چئي، پُندِيَسَ پنڌ پَريَاڻِ
رُلِي ڇُلِي ڇَپَرين، ڪِنہ پَرِ لاهيان ڪاڻِ
آهيان گهڻو اڄاڻِ، سُورَ پِريان جا ساڻُ مون.

بيت - 156

ڏُهلا مون ڏينہَ ٿئا پيمِ ڄامَ ڄَيُون
پَسِئو پنڌُ پَهاڻَ جو، ٿِيي رُوحُ رُيون
لُڇِئو ٿِئان، لطيفُ چئي، ڪارَڻِ دوستَ دَيون
پايان لڪَ لَيُون، جي سورَ پِريان جا ساڻُ مون.

بيت - 157

هِيَ گِسِي هِيُ گَسُ، هِي پَهَڻُ هِيُ پيچَرو
ليڙنِ جو، لطيف چئي، ڏونگَرَ ڏِنُسِ ڏَسُّ
جَڳ ۾ رهِيُسِ جَسَّ، سَڳَرِ ٿي سردارَ جي.

بيت - 158

دوستُ ڏٺائين دِل سين، وِرچِي تان نِه وِهي
لانچِئولَڪَ، لطيف چئي، پَهَڻَنَ منجهِه پِهي
سندي نِيہَ نِهي، ڪِي سرفرازُ سسئي.

بيت - 159

جي سُورَن سِجهائِي، توءِ چيلهِه ٻڌئو چوٽيين چَڙهي
لڌائين، لطيف چئي، لالَڻَ لالائِي
سِڪَ پنوهَ جي سسئي، ميرِي مِلائي
ٻانڀڻِ ٻاڏائِي، هَبِئان وارِهو هوتَ کي.

بيت - 160

جي رائي ڪِي رَنجُورَ، ٽَڪَرُ توءِ ٽاڪئو چڙهي
لانچِئو لَڪ، لطيف چئي، هَلي ڏانہُ حُضورَ
رهِئا سڀ رِنڃُنِ ۾، سسئيَ جا سَالُورَ
ساڄَنُ ميڙِئُسِ سُورَ، سُکَ نه ميڙئُسِ سُپُرِين.

بيت - 161

ڏيکارِئُسِ ڏُکَنّ، گُندَرَ گَسُّ پِريَنِ جو
سُنهائي سُورَنِ، ڪي هيڪاندِي هوتَ سين.

بيت - 162

ڪَنِي ڪَنِي ماڙهوئين، گُندرُ وڏِي وَٿُ
ٻنڌِي گوڏِ گَرَٿُ، سَاٽو ڪِجي سُورَ جو.

بيت - 163

سَئهُ سُکَنِ ساٽي ڏيان، سِرُ پُڻ ڏيان سٽِّ
جي مون مِڙي مَٽِ، ته وِرهُه وِهايان هيڪَڙو.

بيت - 164

سَئهُ سکنِ ڏيئي، وِرهُ وِهَايمِ هيڪَڙو
مونکي جِنہ نيئِي، پيرُ ڏيکارئو پِريَن جو.

بيت - 165

ڏُکَ سُکَنِ جِي سُونہَ، گهوريان سکَ ڏکنِ ري
جنِي جِي وِرونہَ، سڄڻُ آيو مون ڳَري

بيت - 166

هِي جي هلئا هوتَ سونهارا
مون نه وَهِڻان پنوهَ سڱيڻان
١. سسئي پڇي ساٿَ جا اوطاقون اوتارا
٢. ٽليون ٽئونرَ هَيدِيُون، مَيَنِ سِرَ موچارا
٣. آن ڪي ويندا گڏئا، آرِياڻي اِهِپارا
٤. مونکي نيندا پاڻَ سين، ڪاملَ ڪُر اُجارا.

بيت - 168

جانبُ جبل ڳورِيين، پنوهُ ڇڏئو پوءِ
تيلاهين تَنگوُن ڪريين، جيلاهين تون جوءِ
ساڄنُ سُڃّ نهاريين، ڏکي ڏوهُ ڪِيوءِ
هاڙهي هوتُ نه هوءِ، وري پڇ ويٺِيُنِ کي.

بيت - 263

لَڙُ مَ، لاڙائو ٿِئو، هَلِي ڪَرِ هِمَّتَ
سِڄُ سامُهون منہَ ۾، ڪُہَ ۾ ڪِجِ مَ ڪَٿَ
سُپيريان جي سَٿَ، ڳاڙهي سِڄِ ڳالهِه مِڙين.

بيت - 365

اَوّلُ آخَرُ آهِ، هلڻ مهنجو هوتَ ڏي
پورهيو پورهُتنِ جو، والِي ڪيمَ وڃاءِ
سو مون ٿورو لاءِ، جئن جِيَري مِلان جَتَ کي.

بيت - 437

هلندي هوتَ پنوهَ ڏي، کُهِجَن ڪي کوٽيون
پَهَڻُ تني کي پَٽُ ٿِيي، جي لالَنَ لئي لوٽِيون
سَڀ سهليُون سِڪَ کي، چُنجون ۽ چوٽِيون
ٻانڀَڻِ ٿيُ ٻوٽيون، ته ڪُتا کينئي ڪيچ جا.

بيت - 552

مُٺيَسِ جهلِ مهارَ، ڪٺيَسِ ڪاهَ مَ ڪرهو
ساڄنَ تُهان ڌارَ، ڏٺُمِ ڏينہُ قيامَ جو.

وايون

بيت - 52

تنَ مَنَ منجهِه تَوارَ، هو يارَ، سَدا آهي سِڪَ جي-وو
تئن چُڻڪَنِ چِتَ ۾، جئن سَا گهَنڊِيَ لارَ
لڳِي اڃ اکينِ کي، سِگهو موٽ ستارَ
پَسان ڪينَ پِريتَڻُو، ڪاڏي پرتِ پچار
بَندِياڻي ڀنڀورَ ۾ آهِيان تو اَهارَمونکي ڇڏِ مَ ڇَپَرين، آرياڻي اَڌارَ!
ڏِيا خيزَ خِزانَ ۾، بي تو منجهِه بهارَ
مُضرَتا مونکي ٿِئا، حڪيمَنِ هزارَ
دوا آهِيين دِلِ جِي، وَارُو واقف ڪارَ
آڻي ڏي عَلِيلَ کي مَعجُونُون موچارَ
آهي عبداللطيف کي، تُنهِنجي پِيّ پَچارَ.

بيت - 65

معلومُ حالُ حَبيبَ، مونکي دَرُ حَبيبِي وو
مونکي دردُ جَدِيدِي وو، مونکي حُب حبيبي وو
معلوم هوتَ حبيبَ، مونکي درد قديمي وو

١. آلُودِي آزار کان، تو رِيءَ ٿِيَسِ طبيبَ
٢. شادِي ڏِيين صِحّتَ جي، غَمِي لاهِ غريبَ
٣. ڪاهِلِ آهيان ڪُوڙِي، رَسِي لاهِ رقيبَ
٤. حاذِقُ آهيين هِن جو، اَچيين شال عجيبَ
٥. آهيان ٿي آهون ڪريان، نَعري منجهه نصيبَ
٦. دوا آهيين دِل جِي، پُڇُ پُڇُ رَهِيان طبيبَ
٧. الا عبداللطيف کي، ڪوڙيين لاءِ قريب.

بيت - 87

وِهُ وَاٽَ وِرچي، هو الاميان! جي ڪَهنديئن تي لَهندِيئن
١. پيرَ پٽَائِين ڪُونئرا، رائي ڪِئَڙَسِ رَچِي
٢. مُنہُ ڪَر مَعذورينِ ڏي، پُنوهَ ڄامَ پَرچِي
٣. ڪَنِي اچِي ڪا ڪَهِي، ڪني اچي ڪا چَئِي
٤. امُلُ ڀائِيَان اُنَ کي، ساڄَن مونکي جا چئِي
٥. وِندُرَ واٽِڙيَن ۾، ڪانڌي ٿِيندم ڪيچِي.

بيت - 88

خوبِي منجهه خِفَتَ، اي دوست دقَتَ، آهي عبداللطيف کي
١. هِجي ڪريان نه هيجَ کي، مطالع محبّتَ
٢. مدح مُنهان نه ٿئي، سندي سُورَ صفتَ
٣. پِريان جي پِستانَ جو، فاقوئي فرحتَ
٤. حُزنُ هوتَ پنوهَ جو، رڳيائي راحتَ

بيت - 96

شادِيَ جو سِينگارُ، آيَلِ، آيَلِ، مَرَڪُ مُنهنجا پِرين
١. آهي ڳَههُ ڳچيَ ۾، ڏي هالُورا هارُ
٢. آهي اُگهاڙنِ کي جانِبَ جو جنسارُ
٣. آهيين کاڄُ بُکِئن جو، تون طَعامُ تَيارُ
٤. اعليٰ اڇو عيدَ ۾، دوسان جو ديدارُ
٥. حُسنَ هوتَ پُنوهَ جي، ڪَڪورئو ڪوهيارُ
٦. سُڃَّ ڪِئائين سُرَهِي، واسئائين وَڻڪارُ
٧. ڇَپَرَ ڇَٽُون مُڪِيُون، عَطرُ ٿِئو آوارُ
٨. ڪوڙيين ٿئا ڪيتَرا نالي تان نِثارُ
٩. سَدا صلابَتَ جي گولِي گِرفتارُ
١٠. گهوريان گهَر گهَٽِيُون، اچي جِئان آڌارُ.

بيت - 167

ٻاروچي سان ٻڙي جيڏيون، هيڪر ٿيان هيڪاندي
١. ڀِينَرُ هِنَ ڀنڀورَ ۾، ڪنہ اِرادي آندِي
٢. چڙهي نه سگهان چوٽيين، يارَ بِنان دِل ماندِي
٣. ڪَرمَ ساڻو ڪريمَ جي، ڪيچِي ٿينديمِ ڪانڌِي
٤. آهيان آرِيچَنِ کي، بَندِيَنِ جي آءٌ باندِي.

سرود سهڻي يعني توڏي

بيت

وايون

سرود پورب و رامڪلي

بيت

وايون

سرود ڪاموڏ

بيت

وايون

سرود ڪارايل

بيت

بيت - 968

وحدهُ وائي چڙَهندي چيائون
سو لُڙُ لنگهيائون، جتي پارَکَ پَکِيان.

وايون

سرود جمن و ڪلياڻ

بيت

بيت - 1021

پاٻوهِيو پچنِّ، ڪٿي هٽُ حبيبَ جو
نيزي هيٺان نيہَ جي، پاسي پاڻُ نه ڪنِّ
عاشقَ اجلَ سامُهان اوچي ڳاٽِ اَچنِّ
ڪسڻُ قُربُ جَنِّ، مرڻُ تَن مشاهِدو.

بيت - 1022

ڪوٺي ڪُهي سُپرين، ڪوٺي ڪهڻَ ساڻُ
نيزي هيٺان نيہَ جي پاسي ڪر مَ پاڻُ
ڄُلُ وڃائي ڄاڻُ، عاشقَ اَجَلَ سامُهون.

بيت - 1023

اَصلِ عاشقنِ جو سِرُ نه سانڍَڻُ ڪمُّ
سَئُه سِسِنئان اڳرو سندو دوسان دَمُ
هِيُ هڏو هيُ چَمُ، پِڪَ پِريان جي نه پَڙي.

بيت - 1024

اصل عاشقَ پَهنجِيُون سِسيون نه سانڍينِ
لاهيو سِرُ، لطيف چئي، ساهُ سَلاڙِئو ڏينِ
ڪُلَنِئو ڪاٽينِ، پوءِ پڇنِ پِريتَڻون.

بيت - 1025

سِسي سي گهرنِّ، جي واريندَڙَ وچَ ۾
اُوءِ ڪِين ٻئو پڇنِّ، سَرو جَنِ سنڀاهِيو.

بيت - 1026

جان اَٿيئي سَڌَ سُرڪَ ۾، تان وانءُ ڪَلالين ڪاٽي
لاهي رکُ، لطيفُ چئي، مٿو وٽِ ماٽي
تِڪَ ڏيئي پِڪَ پِيَّ، گهُٽَ منجهان گهاٽي
جو وَرَنہَ وِهاٽي، سو سِرَ وٽِ سَرو ساهَنگو.

بيت - 1027

جان ڪا اَٿئي سَڌَ سُرڪَ ۾، تان وانءُ ڪَلاڙَڪي هَٽِ
لاهي رکُ، لطيف چئي، مَٿو ماٽي وَٽِ
سِرُ ڏيئي ۾ سٽِ، پِيجِ ڪي پياليون.

بيت - 1028

جي مٿي وٽِ مِڙَنِّ، ته سِڀڪَهِين سَڌَ ٿيي
سِرَ ڏني سَٽ جُڙي، ته عاشقَ اِيَ اچنِّ
لِڌا تي لَڀَنِّ، مُلِ مَهَنگا سُپرين.

بيت - 1029

مُلِ مَهنگو قَطرو، سِڪَڻُ شهادتَ
اسان عبادتَ، نظرَ نازَ پِرينِ جا.

بيت - 1040

سڌَڙِيا شرابَ جيون ڪوهُ پچارون ڪنِّ
جُہ ڪاتَ ڪَلالنِ ڪڍئا ته موٽئو پوءِ وڃنِّ
پِڪون سي پِينِّ، سِرَ جَني جا سَٽِ ۾.

بيت - 1041

مَ ڪَرِ سَڌَ شرابَ جِي جان تون ٽاريين ٽوهُ
پِيتي جِنہ پاسي ٿيي منجهان رڳُنِ روحُ
ڪاٽي چَکُ ڪَڪُوهُ، لاهي سِرُ لطيف چئي.

بيت - 1042

ناڻي ناهِ ڪَڪوهُ ڪِ مُلِ مَهنگو مُنڌَ
سنباهجِ، سيدُ چئي، ڪاٽڻَ ڪارَڻِ ڪنڌُ
هِيُ تني جو هنڌُ، مَٽَنِ پاسِ مَرَنِ جي.

بيت - 1047

اُڀِي عاشقنِ کي سوري سڏَ ڪري
جان ڪا اٿيئي سڌَ سڪڻ ۾ ته کڻُ مَ پيرُ پري
سِسِي ڌارَ ڌري، پُڇج پوءِ پِريتَڻو.

بيت - 1048

سُورِي سِينگاري، اَصلِ عاشقنِ کي
لُڏي ڪينَ، لطيف چئي، نيزي نظاري
ڪوٺِئو ڪِناري، آڻئو چاڙهي اُنَ کي.

بيت - 1049

سُوريَ مٿي سيڻَ، ڪِهَڙي ليکي سَنَرا
جو لَئِي لڳا نيڻَ، ته سُورِياڻِي سيجَ ٿِي.

بيت - 1050

سوري چڙهڻُ، سيجَ پَسڻُ، اِيُ ڪَمُ عاشقنِ
پاهُون ڪِينَ پَسَنِ، سائُو هَلنِ سامُهان.

بيت - 1052

سوريَ سڏُ ٿئو، ڪا هلندِي جيڏيون
وڃڻُ تَنِ پئو، نالو نينہ ڳِنَنِ جي.

بيت - 1053

سوريَ جي سؤ وارَ، ڏِيهاڻِي چَنگِ چڙهين
جِمَ ورچِي ڇڏيين سڪڻَ جي پچارَ
پرتِ نه پسين پارَ، نِينہُ جِئائين نِڱِئو.

بيت - 1065

سِرَ جدا ڌڙَ ڌارَ، دوڳَ جَني جا ديڳِ ۾
سي مَرُ ڪَنِ پچارَ، حاضُرُ جَني هٿَ ۾.

بيت - 1066

اڳيان اَڏِنِ وٽِ، پوينِ سِرَ سَنباهِيا
ڪاٽِ ته پوئين قبولَ ۾، مَڇُڻ ڀائيين گهَٽِ
مَٿا مهايَنِ جا پيا نه پَسين پَٽِّ
ڪَلالَڪي هَٽِّ، ڪاٽَڻ جو ڪُوپُ وَهي.

بيت - 1067

ھَڻُ حبيبَ ھٿَ کڻِي، ٿيڪَ مَ، ٿورو لاءِ
پرين تنھنجي گهاءِ، جي مران تہ مانُ لھان.

بيت - 1068

ھڻُ حبيبَ ھٿَ کڻي، ٻَنگا جهَلي ٻاڻُ
ماڳَھِين مون مِہُ ٿِيي، جهولِيَ وجهان پاڻُ
اِنَ پَرِ ساڄَنَ ساڻُ، مانَ مقابلو مون ٿيي.

بيت - 1069

هڻي جي حبيبُ، مَحَبتي مَيا ڪري
پُڇان ڪينَ طبيبَ، گهائَنِ سين ٿِي گهاريان.

بيت - 1070

جِتي حبيبَ هڻن، ڀري نائُڪَ نِيہَ جي
تِتي طبيبنِّ، وِڄا وڃي وسَري.

بيت - 1071

چوري چَنگُ، ٻَنگُ لهِي، حبيبنِ هنيوس
ٻُجهان ٻاڻُ لڳوسِ، ڪانارئو ڪَرُ کڻي.

بيت - 1072

ڪانارئا ڪُڻڪَنِّ، جَني لوهُ لڱَنِ ۾
محبتَ جي ميدانَ ۾، پئا لالَ لُڇنِّ
پاڻِهِين ٻڌنِ پَٽيون، پاڻهين چِڪِئا ڪنِّ
وٽان واڍوڙِئِنِّ، رهِي اچجي راتَڙِي.

بيت - 1073

رهي اچجي راتڙي واڍوڙئنِ وٽاءُ
جَنِ کي سورُ سريرَ ۾ گهَٽَ منجهارا گهاءُ
لڪائي لوڪاءُ، اوءِ پاڻِهِين ٻَڌنِ پٽيون.

بيت - 1074

اَچُ پُڻ ڪَنجهو ڪَنجهَه، واڍوڙَڪِيَ مَنَهِي
جُہ پُڻ پييَنِ سَنجهَه، ته هوءِ پِنبِيون، هي پَٽِيُون.

بيت - 1075

اَڄُ پڻ ڪِهڙِي دانہَ، واڍوڙڪِيَ منَهِي
ويڄَ ورائي ٻانہَ، چوري چاڪَ نهارئا.

بيت - 1085

ويچارا واڍوڙَ، سدا شاڪرَ سورَ سين
تاڻينِ مٿي توڙَ، اوري ڪنِ نه آسرو.

بيت - 1086

ديڳين دوڳَ ڪَڙهنِّ، جتي ڪَڙيِ ڪُڻڪو نه لهي
تتي طبيبنِّ، چاڪَ چِڪندا ڇڏِئا.

بيت - 1087

جانڪي ڪري طبيبُ، دارون هِنَ دردَ جا
هڻئو سي حبيبُ، اُکوڙئو اڌَّ ڪري.

بيت - 1092

وَحدهُ، جي وَڍِئا، ڪِئا ’الاَّاللهُ‘ اَڌَّ
سي ڌڙَ پَسِي سڌَّ، ڪِنہ اَڀاڳي نه ٿيي.

بيت - 1093

اَوَّلِ اَللهُ عليمُ، اَعليٰ عالَمَ جو ڌڻِي
والِي واحدُ وحدهُ، رازِقَ ربَّ رحيمُ
سو ساراهِ سچو ڌڻِي، چئِي حَمدُ حڪيمُ
ڪري پاڻَ ڪَريمُ، جوڙُون جوڙُ- جهانَ جيون.

بيت - 1094

وَحدَهُ، لاشريڪ لَہ، جانُ ٿو چُوئين ايئن
مَڃُّ محمّد ڪارَڻي، نِرتون منجهان نيهن
تان تون وڃئو ڪيئن، نائيين سِرُ ٻين کي.

بيت - 1095

وَحدهُ لاشريڪ لَہ، جڏهن چيو جَنِّ
تن مڃيو محمد ڪارڻي، هيجان ساڻُ هِنيَنِ
تڏهن منجها تَنِ، اَوَتَڙِ ڪونه اولِئو.

بيت - 1096

وحدهُ لاشريڪَ لَہُ، ٻُڌوءِ نه ٻوڙا
ڪِ تو ڪَنين نه سُئا، جي گهَٽَ اَندرِ گهوڙا
ڳاڙيندين ڳوڙها، جِتِ شاهِدَ ٿيندئِي سامُهان.

بيت - 1097

وحدهُ لاشريڪَ لَهُ، اِيُ وِهائِجِ وِيُ
کَٽِين جي هارائِيين، هنڌُ تهنجو هِيُ
پاڻان چُندَءِ پِيُ، ڀري جامُ جَنَتَ جو.

بيت - 1098

وحدهُ جي وَڍِئا، اِلاللهَ اَڌَ ڪِئا
مُحَمَّدُ رَّسُولُ اللهِ چئي، مسلمانَ ٿِئا
عاشقَ عبداللطيف چئي، اِنَهِين پَہِ پِئا
جيلاهَ ڌڻيَ ڌُئا، تيلاهَ وئا وحدتَ گڏجي.

بيت - 1099

وحدهُ جي وَڍِئا، سي اِلاللهَ سين اورينِ
هِيون حَقيقتَ گڏئو، طريقتَ تورينِ
معرفتَ جي ماٺِ سين، ڏيساندَرَ ڏورينِ
سُکِ نه سُتا ڪڏهن، ويهِي نه ووڙينِ
ڪُلَنِئُون ڪورينِ، عاشقَ عبداللطيف چئي.

بيت - 1100

وَحدَهُ لاشَريڪَ لہُ جَن اُتو سين ايمانَ
تَن مڃئو محمّد ڪارڻي، قلبَ ساڻُ لِسانَ
اوءِ فائقَ ۾ فرقانَ، اَوَتَڙِ ڪِنہ نه اولئا.

بيت - 1101

اوتڙ ڪنہ نه اولِئا، سُتڙَ وئا سالِمَ
هيڪائِي هيڪَ ٿئا، اَحدَ سين عالمَ
بي بها بالِمَ، آگي ڪِئا اَڳَهين.

بيت - 1102

اَگي ڪئا اڳهين، نسورو ئِي نورُ
لاخوفُ عَلَيهمِ وَلا هُم يَحزَنُون، سچن ڪونِہِ سورُ
مولي ڪِئو مَعمورُ، انگُ ازلَ ۾ اُنَ جو.

بيت - 1104

سِرُ ڍونڍيان ڌَڙُ نه لهان، ڌڙُ ڍونڍيان سِرُ ناهِ
هٿَ ڪَرايُون آڱُرِيون، وِئا ڪَپجِي ڪانہِ
وحدتَ جي وِيهانءِ، جي وئا سي وَڍِئا.

بيت - 1105

وحدتا ڪسرتَ ٿي، ڪسرتَ وحدتَ ڪُلُ
حقُ حقيقي هيڪِڙو، ٻولِي ٻِيَ مَ ڀُلُ
هُو هُلاچو هُل، سڀو ئِي سندو سڄڻين.

بيت - 1106

تون چئو اَللهُ هيڪِڙو، ٻِي وائِي سڀ وسارِ
تو سين آهي تَيارُ، سَڄڻُ ساهَ پساهَ ۾.

بيت - 1107

تون چئو اَللهُ هيڪِڙو، وائِي وساري ڇڏِ
تو سين آهي گَڏِ، سڄڻُ ساهَ پساهَ ۾.

بيت - 1110

سوئي راهَ رَدِ ڪري، سو ئي رهنما
وَتُعِزُّ مَن تَشاءُ وَ تُذِلُّ مَن تَشَاءَ، آهي سڀ اُتا.

بيت - 1112

سو هِيُ سو هُو، سو اَجَلُ، سو اَللهُ
سو پرين، سو پساهُ، سو ويري، سو واهَرُو.

بيت - 1116

حبيبنِ هيڪارَ، منجهان مِهرَ سڏُ ڪِئو
مونکي سڀَ ڄمارَ، اورڻَ اُهوئي ٿئو.

بيت - 1117

پاٻوهي هيڪارَ، مونکي پڇئو سڄڻين
”اَلستُ بِرَبِّڪُم“ چيائون جِنہ وارَ
سندِي سُورَ ڪِنارَ، تَنَ تڏاهَڪُون نه لهي.

بيت - 1118

عشقَ جي اَسبابَ کي پَرِ ۾ پڇئائون
دارون هن درد جو، ڏاڍو ڏَسيائون
آخَرُ ”وَالعصرِ“ جو اِيهين اُتائون
تِهان پوءِ آئون، سِڪان ٿي سلام کي.

بيت - 1119

سڪين ڪُہَ سلامَ کي، ڪريين ڪُہَ نه سلامُ
ٻئا درَ تَنِ حرامُ، اِيُ درُ جَنِي ديکئو.

بيت - 1120

مِٺايان مِٺو گهڻو، ڪَڙو ناهِ ڪلامُ
سُڪوتُ ئِي سلامُ، پِريان سندي پارَ جو.

بيت - 1121

پريان سندي پار جي مِڙئا مِٺائي
ڪانهي ڪڙائي، چکِين جي چيتِ ڪري.

بيت - 1122

رنجُ پِريان کي رَسئو، اَگهِي اَگهائِي
چکَيمِ چڱائِي، سُورانگهي سُورِيَ تي.

بيت - 1144

ڪوٺڻُ قريبنِ جو عَينُ تڙڻُ آهِ
ايَ اُلٽي ڳالهڙي، سِکُ ورندي ساهِ
آسَرَ هَڏِ مَ لاهِ، ڇنڻُ ڳنڍڻُ اُنِ جو.

بيت - 1150

وڃڻُ درِ دوسِتَنِ جي، هَر هر هرڙائي
پاڙي ڏانہَ پرينِ جي اُجهُه مَ اَوائِي
اَلَڙِ ٿي مَ آڇِ تون، واٽاڙوئن وائي
لائينديَ، لطيف چئي، سُوران سُرهائي
ڳجهو ڳالهائي، پرتِ وِٽجي پاڻَ ۾.

بيت - 1174

ترسُ طبيبنِّ، آهي اَگهَنِ جو گهڻو
ڪِئو وسُ ويڄَنِّ، تان ڪِرِي ري ڪِينَ ٿيي.

بيت - 1175

ويڄنِ سين وائيَ پِئا، ڪِري نه ڪِئائون
جي پَندُ پاريائون، نه سِگهائِي سَگها ٿِئا.

بيت - 1176

ويڄنِ سين وائيَ پئا، ڪِري ڪَنِ نه پاڻَ
اَگها اِنَ اُهڃاڻَ، پَسو سُورَ سِجهائيا.

بيت - 1180

تَرَسُ طبِيبنِّ جو جَڏَنِ ڪِئو نه جاتِ
جو ويڄنِ جي واتِ، دارون تِهِين دُور ٿئا.

بيت - 1182

اگهائِي سَگها ٿئا، جي ويٺا وٽِ ويڄنِّ
ته تَرسِي طبيبنِّ، چيٺي هوندَ چڱان ڪِئا.

بيت - 1187

اُٿياري اُٿي وئا، منجهان مون آزارَ
حبيبَ ئي هڻِي وئا، پيڙا جي پچارَ
طبيبنِ توارَ، هَڏِ نه وڻي هاڻِ مون.

بيت - 1188

هَڏِ نه وَڻي هاڻِ ٿو ويڄنِ جو وصالُ
هِنَ مهنجي حالُ، حبيب ئي هادي ٿِئو.

بيت - 1189

حبيبُ ئي هادِي ٿئو رَهُنَما راحتَ
پِيڙا نيائون پاڻ سين لائي ڏيئِي لَتَ
سُپيريان صِحَّتَ، ڏنِيَمِ منجها ڏُکندي.

بيت - 1190

ڏورِ ڏُکندو اُو ٿِيي، هادِي جِنہُ حبيبُ
تِرُ تفاوتُ نه ڪري تِنہ کي ڪو طبيبُ
رهنما رَقيبُ، ساٿَرِ آهي سُپُرين.

بيت - 1191

ساٿَرِ صحتَ سُپُرين آهي نه آزارُ
مَجلسَ ويرَ مِٺو ٿيي، ڪوٺيندي قهارُ
خنجرُ تِنہ خوبُ هَڻي جِنہ سين ٿيي يارُ
ساڄَنَ مون سَتارُ، سوجهي رڳون ساهَه جِيون.

بيت - 1192

تو جَنِي جِي تاتِ، تَنِ پُڻ آهي تُهنجِي
فَاذڪُرونِي اَذڪَرُڪُم، اِيَ پروڙجِ باتِ
هَٿِ ڪاتِي ڳُڙُ واتِ، پُڇڻُ پَرِ پِريَنِ جي.

بيت - 1194

ڄاڻِي ٻُجهي جَنِّ، تو سين سورَنِ سَڃَّ ڪئي
تون ڪئن سنديون تَنِّ، پَرَ سين پچارون ڪريين.

بيت - 1199

ڪُهي سو ڪَرَ لهي، ڪوٺي سو قريبُ
اِها عادتَ سِکئو هَر زمانِ حبيبُ
تِڇي سو طبيبُ، سو ئي راحتُ روحَ جي.

بيت - 1200

ڪُهَنِ تان ڪَرَ گهُران، جان ڪَرَ لَهنِ تان ڪُهَنِ
سيئي مون مُهَنِّ، سيئِي راحتَ روحَ جي.

بيت - 1201

ڪُهي سو ڪَرَ لهي، ڪوٺي سو ڪُهي
سو ئي مون مُهي، سو ئي راحتَ روحَ جي.

بيت - 1202

وَجنِ ويلَ سَڀَڪهين، رڳون ٿيون ربابُ
لُڇَنِ ڪُڇَنِ نه ٻئو جانِبَ ري جوابُ
سو ئِي سندم سپرين، ڪِيُسِ جِنہ ڪبابُ
سو ئي عينُ عذابُ، سو ئي راحت روحَ جِي.

بيت - 1204

حبيبُ تون، طبيبُ تون، تونهين دارون دردنِّ
تون ڏيين، تون لاهيين، ڏاتارَ کي ڏُکندنِّ
تڏهن ڦڪيون فَرقُ ڪنِّ، جڏهن اَمرُ ڪَرِ هو اُنِ کي.

بيت - 1205

حبيب تون، طبيب تون، تونهين دردَ جي دوا
جانبَ مهنجي جِيَّ ۾ آزارَ جا انواع
صاحبَ ڏِيين شِفا، ميان! مريضنِ کي.

بيت - 1206

حبيب تون، طبيب تون، تونهين دردن ڊبُّ
تون ڏيين، تون لاهيين، تونهين هادي رَبُّ
آهِمِ اِيُ عجبُ، جئن وارئو ويڄَ وهاريين.

بيت - 1207

حبيب تون، طبيب تون، تونهين دردَ جو دارون
دوا آهينِ دل کي، تُهنجيون تَوارون
ڪريان ٿي ڪارُون، جئن ٻُڪِي ٻِئنون نه ٿيي.

بيت - 1215

عاشقُ چئو مَ اُنَ کي، مَ ڪِين چئو معشوقُ
خالقُ چئو مَ خامَ تون، مَ ڪِين چئو مخلوقُ
سَلِج تِنہ سُلوڪُ، جو ناقِصِيا نِڱِئو.

بيت - 1216

ڪاتِيَ ڪونِہِ ڏوهُه، ڳنُ وڍيندڙَ هٿَ ۾
پَسئو پَرِ عظيمَ جي لِچئو وڃي لوهُه
عاشقنِ اَندوهُه، سدا معشوقنِ جو.

بيت - 1217

ڪاتِي تِکِي نه ٿيي، مَرُ مُڏِيائِي هوءِ
مانَ وِرمَنِ توءِ، پِريان سندا هَٿَڙا.

بيت - 1218

جي تون سِڪَڻُ سِکِئو، ته ڪاتِي پَئي مَ ڪَنجهُه
سُپيرِيان جي سُورَ جو، ماڙُهن ڏجي نه مَنجهُه
اَندرُ اِيُ اَهنجُ، سانڍجِ سُکائون ڪري.

بيت - 1219

جان وَڍيين تان ويهُه، نا ته وٺئو واٽَ وانءُ تون
هيُ تني جو ڏيهُه، ڪاتي جَنِ جي هٿ ۾.

بيت - 1220

ڪاتي جَنِ ڳَري، مان لَئُه لڳو تَنِ سين
محبت جي ميدانَ ۾، وَڃَهُون پيرُ ڀري
اڏيَ سِرُ ڌري، مانَ ڪُهَنِ سُپَرين.

وايون

وائي

وِرسِئا ويَڄِ ويچارا، دِلِ ۾ دردُ رانجهَنَ جو
اُٿيو ويڄاهُ! مَ وِهو، وَڃو ڊڀَ کَڻِي
ٻُڪِي ڏيندا ٻاجهه جِي، آيا سُورَ ڌَڻِي
ٻُڪي ڏيندا ٻاجَهه جِي، آيا جِيَ جِيارا.

سرود سريراڳ

بيت

وايون

سرود سامونڊي

بيت

بيت - 1287

ڏٺِي ڏيارِي، سامُونڊِين سِڙھ سَنڀاھِيا
وَرُ وِجهِئو ونجهَہ کي، روئي وَڻجارِي
مارِيندوءِ مارِي، پِرھَ سُورَ پِرينِ جا.

بيت - 1304

پڳهه پاسي پَچُ، آيل سامونڊين جي
مَنَ ۾ ٻاري مَچُ، جِمَ وڃنئي اُهري.

وايون

سرود کنڀات

بيت

وايون

سرود بروئه

بيت

وايون

سرود سورٺ

بيت

وايون

سرود کاهوڙي

بيت

وايون

سرود رپ

بيت

وايون

سرود گهاتو

بيت

وايون

سرود ليلا چنيسر

بيت

وايون

سرود پرڀاتي عرف جاجڪاڻي

بيت

وايون

سرود ڏهر

بيت

وايون

سرود ڪاپائتي

بيت

وايون

سرود ڌناسري

بيت

وايون

سرود ڍول مارو

بيت

وايون

سرود مارئي

بيت

وايون

سرود آسا

بيت

وايون

سرود بلاول

بيت

وايون

سرود مومل راڻو

بيت

وايون

سرود هير رانجهو

بيت

وايون

سرود بيراڳ هندي

بيت

وايون

سرود سارنگ يعني ملار

بيت

بيت - 2629

لَڳَہُ پسُ، لطيف چئي، آگَمِيو آهي
وَسئو مِينہُ وَڏَ ڦُڙيو، ڪَڍو ڌَڻَ ڪاهي
سنڌُ ڇڏي پَٽِ پَئو، سمَرُ سنڀاهي
وِهو مَ لاهي، آسرو الله ڏي.

وايون

سرود ڪيڏارو يعني مرثيه امام حسين

بيت

بيت - 2695

ڏٺو مَحرمَ ماهُ، سَنڪو شهزادَنِ ٿئو
ڄاڻي هيڪَ اللهُ، پاڻَ وڻنديون جو ڪَري.

وايون

سرود شينه ڪيڏارو

بيت

وايون

سرود بسنت

بيت

وايون